Alle berichten (2834)

Sorteer op

10897280880?profile=original10897250474?profile=original1 september  2014 gaat website Www.icm-online.nl  op Facebook operationeel.

ICM wil af van de verschillende distributie – kanalen. Op dit moment wordt voor de abonnees op de website www.icm-online.nl   de informatievoorziening met betrekking tot de dagelijkse nieuws beheert door beheerders/webmaster en de redactie gevoerd. De kern van ICM als Indische media.  Deze wijze van informatieverstrekking loopt zeer doelmatig in zijn geheel. Door de website  www.icm-online.nl worden de abonnees geheel automatisch voorzien van hun informatie.  Naast de andere vele mogelijkheden zoals Facebookachtige functies naast ICM Media.

Deze doelmatigheid wilt ICM ook implementeren en toepassen voor het delen en verspreiding van de informatie via de andere kanalen:

  • Verzending ICM Breaking News naar ruim 47.000 lezers op hun email
  • De twee groepen op Facebook onder de namen ICM Online en Indische Internetkrant.

Alleen al het intensieve werk, naast om te zorgen dat alle kanalen synchroon lopen kost menig webmaster forse hoofdpijnen, naast tijd dat nodig is voor 1 publicatie is men twee dagen verder.

Lezers van ICM Breaking News zullen veel al  met de tijd overstappen naar de meer toegankelijkheid van Facebook, en gebruiken hun email haast niet meer is de constatering leert het onderzoek aan de hand van de retourberichten met de foutmeldingen; en vele overschakelen van email.

De nieuwe groep zal worden ter voorkoming van verwarring  Facebookgroep  de naam “website ICM Online” krijgen.  Op deze nieuwe groep wordt  is 1 op 1 alle berichten van de bron www.icm-online.nl  gezet (kopie).  Betekent dat op de Facebook groepen “ICM Online” en de “Indische Internetkrant” van die datum geen ICM nieuws meer komt.  De verzending ICM Breaking News wordt opgebouwd, behoudens verzending naar redacteuren, omroepen, e n Eertse – en Tweede Kamer.

Op nieuwe Facebookgroep “website www.icm-online.n”  kunnen abonnees interactief reageren op persberichten, actualiteiten, Columns etc, etc,

 

Namens

ICM Team

2 juli 2014 

Lees verder…

De claims van ‘andijvielucht’ (I)

De claims van ‘andijvielucht’ (I)

Herstelbetalingen aan krijgsgevangenen, ex artikel 16 vredesverdrag met Japan (claim 3)

“Resumerend heeft de Indische gemeenschap tot op de dag van vandaag zeven claims open staan jegens de Nederlandse overheid en twee jegens banken en verzekeringsmaatschappijen.” Aldus de belangrijkste conclusie in het boek ‘Opgevangen in andijvielucht’ van Griselda Molemans. In een eerdere beschouwing wezen we al op de gebrekkige onderbouwing van genoemde claims. Ter toelichting hier een nadere uitleg van herstelbetalingen aan ex-krijgsgevangenen op basis van het vredesverdrag met Japan.

Premier Yoshida ondertekent vredesverdrag, San Francisco, 1951.

Premier Yoshida ondertekent vredesverdrag, San Francisco, 1951.

Het op 8 September 1951 in San Francisco gesloten vredesverdrag met Japan voorzag wél in herstelbetalingen voor krijgsgevangenen, maar niet voor burgers. De Nederlandse regering besloot het verdrag eerst te ondertekenen, nadat door minister Stikker en de Japanse premier Yoshida een gentlement´s agreement was ondertekend, waarin werd afgesproken dat Nederland en Japan op een later tijdstip overeenstemming zouden zoeken over Japanse herstelbetalingen aan burger-geïnterneerden.
De uitkering aan krijgsgevangenen was gebaseerd op de tekst van artikel 16 van het vredesverdrag:   

“As an expression of its desire to indemnify those members of the armed forces of the Allied powers who suffered undue hardships while prisoners of war of Japan, Japan will transfer its assets and those of its nationals in countries which were neutral during the war, or which were at war with any of the Allied powers, or, at its option, the equivalent of such assets, to the International Committee of the Red Cross, which shall liquidate such assets and distribute the resultant fund to appropriate national agencies, for the benefit of the former prisoners of war and their families on such basis as it may determine to be equitable.”

38 duizend

Van het door de Geallieerden aldus verkregen en op rekening van het Internationale Rode Kruis (I.C.R.C.) gestorte geld, kreeg Nederland in eerste instantie ongeveer 11 miljoen gulden. Dit geld zou moeten worden verdeeld onder 42.233 op Rode Kruislijsten vermelde krijggevangenen. Nadere criteria werden door de Geallieerden uitgewerkt, in overleg met het Rode Kruis. Nadrukkelijk werd bepaald dat burgers geen rechten konden ontlenen aan de regeling. Tot rechthebbenden werden gerekend krijgsgevangenen die ten minste zes maanden in gevangenschap hadden verbleven of in gevangenschap waren overleden. Dit laatste betekende dat ook nabestaanden een uitkering konden ontvangen. In Nederland verblijvende Ambonese ex-militairen konden wél een beroep doen op de regeling, Indonesiërs echter niet. Dit laatste was geen vondst van de Nederlandse overheid, maar werd door de Geallieerden gezamenlijk afgesproken. Ingezetenen van andere nieuwe staten zoals Cambodja, India, Laos, Pakistan, de Filippijnen en Vietnam, werden eveneens uitgesloten.

In Nederland verliep de verdeling via het Ministerie van Buitenlandse Zaken. In 1956 werden belanghebbenden door publicaties in de pers opgeroepen zich te melden. Op grond van de beschikbare cijfers werd per persoon fl. 264,- beschikbaar gesteld. In 1962 hadden ongeveer 38 duizend ex-krijgsgevangenen de uitkering ontvangen, en was op dat moment nog 10% van het totaal, oftewel 1,1 miljoen, in kas. Misschien hadden niet alle betrokkenen zich gemeld, maar wel bijna alle. Bij de verificatie was gebleken dat het oorspronkelijke aantal van 42.233 hoger was dan het werkelijke aantal, omdat “achteraf bleek dat er ook veel burger-geinterneerden op de lijst stonden.”

Hulpfonds

In 1962 zond het Rode Kruis nog een nabetaling van 1,4 miljoen, te gebruiken voor een meer algemeen doel. Een door Buitenlandse Zaken ingestelde commissie stelde voor een stichting in het leven te roepen, die uit de beschikbare fondsen uitkeringen zou toekennen aan in financiële nood verkerende ex-krijgsgevangenen en hun nabestaanden. In 1962 werd opgericht de ‘Stichting tot hulpverlening aan ex-krijggevangenen van Japan en hun nagelaten betrekkingen’.  De Stichting kreeg tot zijn beschikking het tweede bedrag van het I.C.R.C., vermeerderd met 1 miljoen van het oorspronkelijke krijgsgevangenenfonds. Dit laatste hield nog fl. 100.000 in kas voor nakomende aanmeldingen.
Het ook wel zo genoemde ‘Hulpfonds’ is actief gebleven tot 1966, tot het laatste geld was uitgekeerd.

Het geld raakte op

Het resterende geld van het krijgsgevangenenfonds werd later alsnog geheel uitgegeven. Per 1 januari 1967 werd de taak van Buitenlandse Zaken voor wat betreft de uitvoering van artikel 16 van het vredesbedrag overgenomen door Binnenlandse Zaken. Op dat moment was nog slechts fl. 15.000 in kas. Uitkeringen vonden nog slechts sporadisch plaats.
Op basis van deze cijfers mogen we dus aannemen dat ca. 38.500 ex-krijgsgevangenen een uitkering van de artikel 16-gelden ontvingen. Indien het juist is dat het oorspronkelijke bestand nogal was ‘vervuild’ door burger-geinterneerden, dan kunnen we concluderen dat tenminste 91%, maar misschien wel 95% van de krijgsgevangenen of hun nabestaanden een beroep op deze regeling hebben gedaan.
De Nederlandse overheid heeft de regeling niet gesloten, ondanks het feit dat het van Japan voor dit doel verkregen geld ‘op’ was. Thans wordt de regeling – in naam -uitgevoerd door de Stichting Administratie Indische Pensioenen (S.A.I.P.). Uit de laatste jaarverslagen van de Stichting mogen we echter opmaken dat er sinds enige tijd geen aanvragen meer worden ingediend.

De ‘claim’

Mevrouw Molemans kent de juiste cijfers niet, en heeft daar, naar we mogen aannemen, ook geen goed onderzoek naar gedaan. In haar slothoofdstuk verwart ze voortdurend het fonds op basis van artikel 16 van het vredesverdrag (voor krijgsgevangenen) met het fonds op basis van de Yoshida-Stikker-overeenkomst (voor burger-geinterneerden). Ze veronderstelt dat het geld voor de militairen uit het Yoshida-Stikkerfonds komt, en komt op basis daarvan tot onterechte conclusies.

Ze veronderstelt dat de publiciteit rondom het artikel 16-fonds onvoldoende is geweest en daardoor vele ex-krijgsgevangenen hun uitkering hebben misgelopen: “Bij het ter perse gaan van dit boek zijn echter de namen achterhaald van een groot aantal ex-krijgsgevangenen die nooit op de hoogte zijn geweest van deze Japanse compensatieregeling.”
Een onterechte aanname. Als in een tiental jaren tijd mogelijk 95 % van de belanghebbenden een uitkering heeft ontvangen, dan kan de publiciteit niet in de weg hebben gelegen. Een 100%-score is immers onmogelijk. Natuurlijk is het mogelijk dat sommigen niet van de regeling wisten, maar het is evenzeer mogelijk dat sommigen geen uitkering wilden aanvragen. Omdat ze het geld niet nodig hadden, omdat ze het een belachelijk laag bedrag vonden, of omdat ze nog zó boos op Japan waren dat ze er niet van wilden weten. Als we nu, anno 2014, uitgaan van de gedachte dat tenminste 90% van de betrokkenen is overleden, mogen we ook aannemen dat mevrouw Molemans slechts van nabestaanden heeft vernomen dat ‘mogelijk’ in het verleden geen aanvraag werd ingediend. De enige weg om te controleren of dit werkelijk zo is, is contact opnemen met de SAIP.

Tenslotte constateert zij dat de oorspronkelijke uitkering van fl. 264,- (thans in de boeken van de SAIP vermeld als € 119,80) dient te worden geïndexeerd, omdat “de overheid sinds 1958 rente geniet over het door Japan betaalde schadebedrag.” Het fonds bestond uit een ‘lump sum’, die diende te worden verdeeld over het totale aantal potentiële rechthebbenden. In ongeveer 6 jaar tijd, van 1956-1962, werd 90% van het desbetreffende bedrag uitgegeven aan de doelgroep; vervolgens werd in de 4 volgende jaren nog eens 9% van dat bedrag door een privé stichting, zij het op basis van andere criteria, uitgegeven aan die zelfde doelgroep. Na 10 jaar was het geld op. De veronderstelling dat de overheid sinds 1958 (?) rente trekt (waarvan?) is nergens op gebaseerd. Molemans veronderstelt ten onrechte dat nog een deel van het oorspronkelijke geld ergens ligt te groeien, en heeft zo geen oog voor het sympathieke gebaar van de overheid de regeling niet te sluiten ook al kwamen de ‘Japanse uitkeringen’ sinds het midden van de jaren ´60 uit Nederlandse zak. Tenslotte vergeet zij dat de uitvoering van een regeling ook kosten met zich meebrengt.

 

Wordt vervolgd.

Lees verder…

Het wordt nacht voor de Morgenster op Veteranendag.

10897279863?profile=original10897279889?profile=original

Het wordt 

nacht voor de Morgenster

(Bron Telegraaf 28 juni 2014

Vandaag, de 28e juni, wordt in Den Haag de Veteranendag gehouden. Met groot ceremonieel zullen onze militairen die voor Nederland of voor Nederlandse belangen hebben gevochten in het openbaar worden geëerd en bedankt voor hun werk. Sommigen van hen hebben die inzet voor het Nederlands belang met hun leven moeten betalen. Dat is iets wat veel landgenoten niet zo direct associëren met het begrip ’veteraan’.

Politionele acties

Iedereen weet nog wel iets van de zogenoemde politionele acties onder generaal Spoor in de jaren tussen 1947 en 1949. Na de overgave van Japan aan de Amerikanen verklaarden de toenmalige Indonesische leiders Mohammed Hatta en Achmed Soekarno Indië onafhankelijk van Nederland en riepen zij de Republik Indonesia uit. Ons land liet zich niet zonder protest zijn rijke koloniën afnemen en verzette zich zowel politiek als militair. Het meest oostelijke deel van Nederlands Oost-Indië was Nieuw-Guinea, een grotendeels onherbergzaam gebied met oerwouden en bergen.

Daar leefden de Papoea’s, die zowel uiterlijk als karakterologisch sterk verschilden van de Indonesiërs van Soekarno. Hoewel veel Papoea’s cultureel nog in het stenen tijdperk leefden van jacht en visvangst, waren ze zeer gesteld op de Nederlandse kolonisten. Dit onder meer door het goede onderwijs en de uitstekende medische zorg die wij Nederlanders in Nieuw-Guinea hadden georganiseerd.

Eigen vlag

De Papoea’s hadden zelfs een eigen democratisch gekozen regering, de Nieuw-Guinea Raad, een eigen volkslied, een eigen krijgsmacht, het zgn. Papoea Vrijwilligerskorps (PVK) en een eigen vlag geheten ’Bintang Kejora’ of ’Morgenster’.

Het is een vijfpuntige witte ster op een rode achtergrond met witte en blauwe strepen als verwijzing naar de Nederlandse driekleur. Die vlag was voor alle Papoea’s het symbool van hun eigen land, hun politieke vrijheid en hun eigen cultuur.

Onder zware druk van de Verenigde Staten moesten wij in 1949 na ruim driehonderd jaar onze Indische kolonie afstaan aan Indonesië, met uitzondering van Nieuw-Guinea, zo had Nederland bij de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië bedongen.

Met instemming van de Verenigde Staten was bepaald dat Nieuw-Guinea over zijn eigen toekomst mocht beslissen.

Modelkolonie

Nieuw-Guinea was door de Nederlanders als een modelkolonie bestuurd. Er zou na het vertrek van de Nederlanders een democratisch referendum worden gehouden ter gelegenheid van een groot congres met meer dan duizend Papoealeiders uit het gehele gebied West-Papoea.

Het congres werd omsingeld door de Indonesische krijgsmacht met tanks, pantserwagens en helikopters. Er vielen doden. Zo maakte Indonesië een einde aan de eerste Papoeastaat in de tropen. Meer dan duizend stamhoofden werden onder dreiging met vuurwapens gedwongen in een ’act of free choice’ (soort referendum) te kiezen voor een bezetting door de superieur bewapende Indonesiërs. Wie niet mee wilde doen verdween in de gevangenis of werd doodgeschoten. Het uithangen van de patriottische Morgenstervlag werd door de Indonesiërs gezien als ’landverraad’.

Nederland noch Indonesië noch de Verenigde Staten zijn hun beloften nagekomen. De Volkskrant van 14 januari 2012 zegt het met een vette krantenkop: ’De Papoea’s zijn belazerd door de politici.’ Ze worden nu al meer dan vijftig jaar verraden en bedrogen, in het bijzonder door Nederland.

De Papoea’s vormden destijds het meest loyale bevolkingsdeel van onze toenmalige kolonie Nederlands-Indië.

Jarenlang heeft de Papoea Krijgsmacht hulp verleend aan het KNIL, het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger. Talrijke Papoea’s zijn voor Nederlandse politieke belangen gesneuveld.

Maar vandaag, op Veteranendag, heeft Nederland via de minister van Defensie, Jeanine Hennis-Plasschaert, bepaald dat de Morgenstervlag, het symbool van het verlangen naar een onafhankelijke Papoeastaat, tijdens het Veteranendefilé niet mag worden ontplooid. Dat heeft onder meer de organisatie van de Veteranendag besloten om de Indonesiërs die de Papoea’s onderdrukken niet voor het hoofd te stoten. Dat de Morgenster al in 1961 door Nederland officieel is erkend, speelt kennelijk geen rol meer.

Symbool

Want de Morgenster geldt als een van de symbolen van de strijd tegen de overheersing door de Indonesiërs. Die gedragen zich veel kolonialer dan Nederland dat ooit gedaan heeft in het vroegere Nederlands-Indië.

Die karakterverandering was primair te zien aan de eerste zelfbenoemde president van de Republiek Indonesië: Soekarno.

Hij veranderde, na de onafhankelijkheid, van een democraat in een autoritair leider met vele kenmerken van een klassieke dictator. Hij trachtte zijn macht te houden door onder andere te balanceren tussen het Indonesische leger en de Communistische Partij van Indonesië (CPI).

Onderdrukking

Toen de Indonesische communisten trachtten om via een coup de macht te grijpen, stuurde Soekarno zijn leger onder leiding van generaal Soeharto. Dat kostte ongeveer aan één miljoen communisten het leven.

Desalniettemin bleven de Amerikanen het nieuwe Indonesië van Soekarno en diens latere opvolger Soeharto steunen, ondanks de internationale protesten tegen de corruptie en de dodelijke onderdrukking van tegenstanders.

De vele Nederlanders die nooit begrepen hebben wat wij eeuwenlang in Nederlands-Indië hebben bereikt en die nog steeds denken in het aloude politieke dogma van wijlen de PvdA-politicus Joop den Uyl, dat steevast luidde: „Wég met ons”, hebben hier wellicht iets om over na te denken.

Klap in gezicht

Door het niet te remmen neokolonialisme van de Indonesiërs, in combinatie met de karakterloosheid en lafheid van onze politici, wordt de hoopgevende Morgenster bedreigd door het duister van politieke macht, heerszucht en onbetrouwbaarheid. Daarmee hebben wij onze beste bondgenoten in het Verre Oosten een klap in het gezicht gegeven, die door de zachtmoedige en intelligente Papoea’s niet snel vergeten zal worden.

Lees verder…

10897238680?profile=original600 miljoen die president Soekarno/ Soeharto van de  republiek Indonesia

10897260893?profile=original

aan Nederland betaalde voor genoegdoening Indische Gemeenschap.

Kamervragen van Halbe Zijlstra over Traktaat Wassenaar 600 miljoen dossier -  die president Soekarno/ Soeharto van de  republiek Indonesia aan Nederland betaalde voor genoegdoening Indische Gemeenschap -  werd op zijn boeren fluitjes beantwoord door AB Klink (ook de mede veroorzaker en bedenker van nieuwe zorgstelsel voor fraude in de zorg). Geen verdere parlementaire onderzoeken,  geen enkele cijfermatig  verantwoorde onderbouwing etc. etc.  Geschikt om gelijk onder het tapijt te vegen.  Met voortv

Tegelijkertijd melden oud - ambtenaren van Ministerie van Buitenlandse zaken  bij de redactie  ICM dat de gelden voor  heel andere bestemmingen en doelen zijn aangewend. Allen wisten het op dit Ministerie, diegenen die zijn mond opdeden kon gelijk vertrekken, en nimmer zijn uitgekeerd aan de Indische gemeenschap.arendheid gaat Ministerie van Buitenlandse Zaken verder op handelsmissies, maar ontwijkt in alle bezoeken de republiek Indonesie. Geen wonder Nederlandse regering heeft het Traktaat van Wassenaar aan zijn achterste geveegd na 50 jaren, en heel wat uit te leggen aan Indonesie, en aan de Indische Gemeenschap waar het geld is gebleven. Ik hoop dat Timmermans de basah dan ook machtig is om zich eruit te kletsen zoals zijn voorgangers het Indisch geld nu 50 jaren ontzichtbaar hebben gemaakt.

 

600 miljoen beloopt nu in het drievoudige alleen al aan rente op rente, na indexatie, praten nu over ruim anderhalf miljard. Waar is al het geld gebleven dat de Indische Gemeenschap toekomt.

Vragen Halbe Zijlstra zie videorepportage  http://icmonline.ning.com/video/reportage-ip-manisfestatie-ip

Antwoord van Ab Klink hier downloaden.

of hier  https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/10897279282?profile=original

Lees verder…

10897253880?profile=originalNaar aanleiding het artikel in Leidsch Dagblad van 24 juni jl dat onze allerte webmaster Cornelia op ICM Online Facebookgroep postte.


Hebik gisteren gelijk Ton gebeld en mijn respect naar hem getoond, en heb in Ton nooit het vertrouwen verloren, gelijk al bij zijn aantreden. Een man die ballen heeft om deze Stille Tocht te doorbreken. Wat moeten wij zonder Ton met een breed ervaring in het reilen en zeilen in politiek Den Haag. Nota bene samen met Jan Peter Balkenende gewerkt als secretaris Zelf heb ik namens ICM al de handdoek in ring gegooid na mijn voorgevoelens en constatering van de harde feiten dat het over de boeg wordt gegooid "De regering" heeft nu geen geld.
Ik ben zeer content dat hij nu naar buitenkomt, en net als ICM; een buitenstaander v/h IP uiteindelijk. Net als in 2000 was niet het IP die het voor elkaar kreeg maar drs. Kloosterman Lid van NINES, waar ICM Online uit voortkwam.
Ton en onze Jan zijn weer die de kar trekken, en uiteraard heb ik olie op het vuur gegooid.
Er is geen geld rapporteert de schaduwbegroting VWS meld zeer gedetailleerd op ICM heb geponeerd en bestudeerd. Ik noem het nogmaals een schaduw begroting (dubbele boekhouding) van dit moment. Want VWS heeft zat meevallers want 70 miljard (lees bewering Robin Linschoter) uit de fraude gevallen worden teruggevorderd bij ziekenhuizen, specialisten, de frauderende bureautjes in de zorg ontstaan tijdens invoering van nieuw zorgstelsel. Zelf een speciale taskforce van Teevens en de belastingdienst zijn er mee bezig. Bovendien kunnen declaratie uit de zorg over 2014 niet uitgekeerd worden onder het mom van "verrekening met te veel gedeclareerde van al die voorgaande jaren" , dit resulteert dat VWS geld in 2014-2015 uit de begroting fors overhoudt dat wel in 10 tallen miljarden beloopt. Politiek wordt deze begroting onder het tapijt geveegd.
Ergo, even stond media vol over fraude zaken die terug worden gevorderd n.a.v. de bewering van de goeroe Robin Linschoten op zorg gebied, wordt de voortgang van de ontwikkelingen op alle fronten nu verzwegen, of gaat de kennis van de media niet zover ?
.
Maar niet alleen wij worden dom gehouden door Schippers ambtenaren van het Ministerie VWS met deze schaduwboekhouding ook het volk, misschien een schrale troost.
Ton en mijn persoon hebben al eerder destijds buiten IP om uitgerekend dat gaat totaal om 3,5 miljard, en oplossing bedacht om dit bedrag in de vorm van een pensioenregeling bijvoorbeeld € 700 naast het AOW. Leert dat binnen 60 maanden is ingelost.
Niet onbelangrijk, heeft het andere Ministerie van buitenlandse zaken geld ontvangen van president Soekarno voor de compensatie van verloren goederen en ander tegoeden ((schade) in het voormalige Indie. Waarde nu na Indexering ruim 2 miljard. Dit geldt is nimmer toegevallen aan de begunstigden, in deze De Indische Gemeenschap. Geld dat dus van de Indische Gemeenschap is, schandalig en dan durven te wijzen naar andere landen; De huidige president SBY van de republiek Indonesie zou eigenlijk nu Alexander en Maxima op het matje moeten roepen, dat de republiek al die jaren dacht genoegdoening aan de Indische Gemeenschap te hebben gedaan, komt nu zeer bedrogen uit.
Helaas ook Martin van Rijn wordt kennelijk door zijn ambtenaren vals voorgelicht als het om de begroting gaat, is immers een politieke begroting waar op wordt gestemd om zo verscholen potjes te creeren!
Wat hebben de Nederlandse ambtenaren tegen de Indische Gemeenschap waarvan groten deels collega's waren maar dan in het voormalige Indie.
Staatssecretaris Martin van Rijn is de eerste bewindvoerder die erkent, en excuusjes wilt maken, en letterlijk zijn kop heeft uitgestoken. Maar bij erkenning en excusjes hoort een gepast weloverwogen compensatie waar de groep Indische Nederlanders 70 jaren op hebben gewacht als Nederlands onderdaan.

Lees verder…

10897285273?profile=originalPlatform wil onderste steen boven inzake Indische Kwestie

Door Redactie Hilversum - 24-6-2014, 12:01 (Update 24-6-2014, 12:01)
Ze ook link  van Leidsch Dagblad

DEN HAAG - Het Indisch Platform is een WOB-procedure gestart om inzage te krijgen in alle stukken van ambtenaren die geleid hebben tot 'een leugenachtig advies', vertelt Ton te Meij. ,,Jarenlang zijn diverse bewindspersonen vals voorgelicht door ambtenaren rond een eventuele vergoeding voor slachtoffers van de Japanners in de Tweede Wereldoorlog. Dat moet voor eens en voor altijd duidelijk worden''.


Te Meij werkt sinds 2008 op vrijwillige basis als lobbyist/delegatielid voor het Indisch Platform, waarbij zo'n 24 Indische organisaties zijn aangesloten. Ook is hij betrokken bij een van de deelnemende organisaties, Stichting Vervolgingsslachtoffers Jappenkampen. Te Meij: ,,Ik ben zelf geen belanghebbende, maar wat die mensen is aangedaan is puur schandalig. Het waren ambtenaren, mensen die in dienst waren van Nederland (Nederlands Indische Overheid) en die tijdens de Japanse bezetting in een kamp zijn gestopt. Daar hebben ze afschuwelijke dingen meegemaakt. Ook de Indo-Europeanen die buiten de kampen verbleven, hebben een beroerde tijd gehad. Ook daarna was het een afschuwelijke tijd voor hen, omdat ze in een burgeroorlog terecht kwamen. Voor die periode hebben zij nooit enige vorm van schadevergoeding gehad. Van alle geallieerden is Nederland het enige land dat geen compensatie heeft betaald aan de mensen die onder de bezetting van de Japanners hebben geleden. De Nederlandse mensen die in de oorlog in Europa slachtoffer geworden zijn van oorlogshandelingen, hebben die wel gehad. De Nederlanders, die uit Nederlands-Indië terugkwamen, werden hier uiterst kil ontvangen. Daarvoor hebben ze zo'n tien jaar geleden een klein bedrag ontvangen, voor die beroerde aankomst. Maar dat was een schijntje en zeker geen formele schadevergoeding. Het gaat zelfs nu nog niet om smartengeld, maar om datgene wat deze mensen rechtmatig gezien toekomt.''
Te braaf De Indische kwestie draait om uitbetaling van achterstallige salarissen en schadevergoeding aan oud-Indische ambtenaren en militairen die in de Tweede Wereldoorlog in Japanse gevangenkampen waren geïnterneerd. Volgens het Indisch platform is de Nederlandse regering na afloop van de oorlog in gebreke gebleven. De ambtenaren en militairen die in dienst waren van de Nederlands-Indische regering hadden nog tweeënveertig maanden salaris te goed, maar het geld is nooit overgemaakt.


Op de vraag waarom het probleem na zeventig jaar nog speelt, zegt Te Meij: ,,De mensen die uit Indië kwamen zijn te lief geweest, te braaf, te ondergeschikt. Ze vormden geen eenheid. Uiteindelijk kwam in 1991 het Indisch Platform er, een officieel overleg- en gespreksorgaan met de Nederlandse overheid. Het heeft heel lang geduurd totdat er een goede dialoog op gang kwam met de regering. Men was eigenlijk niet welkom in Den Haag. Maar nu lijkt er zicht op een oplossing. De huidige staatssecretaris, Martin van Rijn, is de eerste die het Indisch Platform gelijk geeft in de rechtmatigheid van de claim en die aan een oplossing wil werken. Het cynische is wel dat de regering nu eigenlijk geen geld heeft voor deze schadevergoedingen. In de tijd van Lubbers, de man die de keizer van Japan zo welwillend ontving met voorbijzien van de slachtoffers van de Japanners, was er meer geld. Nu is er al een voorstel gedaan door het Indisch Platform om het bedrag niet in één keer uit te keren, maar om het als een soort pensioenregeling over vijftien jaar uit te smeren. Maar of dat doorgaat, is nog niet duidelijk.''


Jan de Jong, voorzitter van de Stichting Vervolgingsslachtoffers Jappenkampen, snapt ook niet waarom de Nederlandse regering nooit over de brug is gekomen. Hij is zelf wel een belanghebbende: als kind zat hij ruim drie jaar in diverse kampen. ,,Er zijn in 2005 twee wetenschappelijke studies verschenen door het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD). Het ene rapport gaat over de 'backpay', betaling van achterstallige salarissen en het andere gaat over de vergoedingen van de geleden schade. Mensen kwamen gedwongen en berooid uit Indië terug. Ze moesten daar alles achter laten. Daarvoor zijn ze nooit gecompenseerd. Het gaat inmiddels om een enorm bedrag. Maar dat niet alleen, het gaat ook om erkenning en excuses. Het een kan echter niet zonder het andere. En het mag duidelijk zijn, dat ze ons met excuses ook niet met een schijntje kunnen afschepen.''


Gevoel ,,De huidige staatssecretaris heeft gevoel voor de Indische Kwestie. Maar als hij niet met een oplossing komt, sta ik niet in voor wat er gaat gebeuren. De Indische gemeenschap heeft zich heel lang ingehouden, maar als de staatssecretaris met een negatief bericht komt, barst de bom.''

Lees verder…

10897287477?profile=original

                                         Morgenstervlag verboden in defilé Veteranendag Den Haag                                                                                      

10897287888?profile=original

Twee jaar geleden was er vanuit de  indonesische ambassade sterke druk op de organisatie van d

Mijn neef Hans Hillen, hij was toen minister van Defensie, heeft daar korte metten mee gemaakt en de Indonesische ambassadeur gezegd dat Nederlandse veteranen niet onder de krijgstucht vallen, dat oude mannen van boven de zeventig geen plannen hebben om een oproer in West Papoea te organiseren, dat de Morgenstervlag voor de Nieuw-Guineaveteranen van grote emotionele waarde is en tevens hun blijk van trouw aan de Papoea's van toen en hij niet van plan was het meevoeren van die vlag te verbieden. En bovendien, zei hij, al zou hij het verbieden en ze deden het toch, wat kon hij dan doen? Alle Nieuw-Guineaveteranen acht dagen verzwaard arrest?e Nederlandse Veteranendag om de Morgenstervlag, ooit ingesteld als nationale vlag voor Nederlands Nieuw-Guinea, te verbieden in het defilé.

Nu is die druk er weer, J. Rijken van de projectorganisatie is daarin meegegaan (op verzoek van Rutte, zegt hij) en heeft op zijn beurt het bestuur van de VNNGM, de Vereniging van Nederlands Nieuw-Guinea Militairen, zo onder druk gezet dat het bestuur met de rug tegen de muur heeft besloten de vlag niet mee te dragen in het defilé. Waar Rijken mee gedreigd heeft, weet ik niet. Ik denk aan uitsluiting van de Nieuw-Guineaveteranen.

Er lopen diverse Nieuw-Guinea detachementen mee in het defilé, van de marine, de mariniers, land- en luchtmacht. Slechts één detachement voert de Morgenstervlag. En daar ergeren de Indonesische gasten op de eretribune achter de koning zich geweldig aan.  Om die ergernis weg te nemen, is de Morgenstervlag waarschijnlijk verboden.

En wij maar denken dat Veteranendag bedoeld is voor veteranen, niet om bobo's op de tribunes te vermaken.

Tot dusver is aan dat verbod geen ruchtbaarheid gegeven, de NNG-veteranen zullen pas op Veteranendag ontdekken dat ze zonder Morgenstervlag moeten defileren. Dan zal er groot ongenoegen zijn. Bovenstaande is dus nieuws, niet groot - maar wél voor zo'n 80.000 veteranen die deze inperking onverteerbaar zullen vinden.

Iets anders is dat Veteranendag veel in Nederland wonende Papoea's naar Den Haag trekt en zeker de Papoea's die in het Papoea Vrijwillgers Korps aan Nederlandse zijde meevochten tegen de Indonesische infiltranten. Voor hen zal het ingestelde verbod (op Indonesisch verzoek?) tot grote verbazing en ontsteltenis leiden - de macht van het Indonesische leger, een leger dat nooit is ingezet tegen een buitenlandse vijand, maar uitsluitend tegen de eigen bevolking, is dan voor hen tot in Den Haag voelbaar.

Is bovenstaande voor u bruikbaar in een voorverhaal over Veteranendag en zou in dat verhaal een oproep kunnen staan aan alle Nieuw-Guineaveteranen om komende Veteranendag allemaal een Morgenstervlag mee te brengen? Dan hebben we de peloppers echt aan het dansen.

"Den Haag" is wel bezorgd over de voortdurende schending van mensenrechten in West Papoea, maar is er als de kippen bij om op verzoek de Morgenstervlag te verbieden, want ja, onze handelsbelangen.........

Andreas Schelfhout

Nieuw-Guineaveteraan 41e Stoottroepen en schrijver van het boek De zomer van 1962.

Voor meer toelichting mijnerzijds: Tel.: 0511454153 / 0651399711

Maar natuurlijk ook J. Rijken - projectleider Veteranendag, Koos Sol, voorlichting Veteranendag, de bestuursleden van de VNNGM zijn op de site www.vnngm.nl wel te vinden - de voorzitter C. Aarts is op vakantie in Griekenland, Cor Drost, de secretaris, is wel thuis: 0756160779. Op de Indonesische ambassade zal wel iemand te vinden zijn die alles ontkent.

Lees verder…

De encyclopedie van op het nippertje geredde kennis

10897278866?profile=originalDe encyclopedie van op het nippertje geredde kennis

23-04-14   14:00 uur  - Bron: Het Parool (Door: Theodor Holman) 
 
Door de vrolijkheid laat hij dikke druppels bitterheid vallen

Tijdens het paasweekeinde heb ik veel gelezen, maar er was één boek dat een meesterwerkje bleek te zijn: 'Encyclopedie van op het nippertje geredde kennis' van Hans Vervoort. Dit boek is om twee redenen meesterlijk: de stijl van schrijven - en dan vooral de toon - en de onderwerpen.

De onderwerpen. Het is precies wat de titel zegt. Hans is 75 jaar geworden en er is kennis, er zijn gebeurtenissen en wetenswaardigheden die met hem verdwijnen als hij sterft. En dus heeft hij ze te boek gesteld.

Soms kleine dingen ('Jef Last kon zijn oren bewegen') en soms grote, die van goud worden door de fraaie, melancholieke toon. Door de vrolijkheid laat Vervoort dikke druppels bitterheid vallen.

Het mooiste voorbeeld is de laatste 'snipper'. (Vervoort noemt sommige stukken nippers, andere snippers.) Hij schrijft daarin over zijn 'grote broer', die, zes jaar oud, stierf in het krijgsgevangenkamp Ambarawa. Na jaren beschrijft Vervoort dit voorval in zijn boek 'Weg uit Indië.' Naar aanleiding daarvan krijgt hij een mail van ene Mia Verbeek. Die is op dat moment 85, maar was zestien toen ze meehielp 'Robbie', het broertje van Hans, te begraven, omdat ze 'begrafenisdienst' had.

Vervoort citeert uit haar brief, waarin de begrafenis van Robbie wordt beschreven. Dan schrijft Vervoort: 'Later op die dag kreeg ik de kom soep van hondenvlees die eigenlijk voor Rob bestemd was. Soms verdwaalde een hond in het kamp en daar werd bouillon voor de zieken van gemaakt. Rob was overleden voordat ze hem die kop soep konden geven. Nooit had ik iets lekkerders geproefd. En het schuldgevoel daarover duikt geregeld op.' Meer niet.

Dat zijn vijf meesterlijke zinnetjes. Het hele schrijnende verhaal beslaat anderhalve pagina. Wat zouden Willem Elsschot, Simon Carmiggelt, Willem Wilmink en Tjalie Robinson deze 'encyclopedie' met welgevallen hebben gelezen.

Een andere snipper van slechts vijf zinnen is deze. Lees en geniet. 'Al na twintig seconden voel je je lekker opgewonden,' zei een vrouwenstem vanuit de tv tegen me, toen ik even wakker werd om half drie 's nachts. Ik was weer eens voor de buis in slaap gevallen. Geduldig wachtte ik twintig seconden en keek naar de blote billen die ze me liet zien. Maar er gebeurde niets. Toen viel ik weer in slaap.'

Gelukkig is dit nog weggegrist en voor de eeuwigheid gered.

(Door: Theodor Holman) 

10897278891?profile=original

Hans Vervoort 75 jaar

Encyclopedie van op het nippertje geredde kennis (en andere stukjes om te lezen)
Auteur: Hans Vervoort
Uitgeverij: Bravenewbooks.nl
ISBN: 9 789402 117240
Prijs: paperback € 17.95 (135 pgs)

E-book: € 4.95

Aan mijn vrienden, kennissen en andere contacten,

Graag laat ik weten dat onlangs ter gelegenheid van mijn 75ste verjaardag bovenstaande titel verscheen,
een bundeling van stukjes en verhalen die ik schreef op mijn Facebook-pagina.
Het is overal te koop als paperback of ebook.
Maar je/u kunt het ook gratis downloaden als PDF-file op mijn website www.hansvervoort.nl

Theodor Holman schreef er in het Parool een aardig stukje over (klik aan):

http://www.parool.nl/parool/nl/508/THEODOR-HOLMAN/article/detail/3639937/2014/04/23/De-encyclopedie-van-op-het-nippertje-geredde-kennis.dhtml


Alvast veel leesplezier gewenst!

Met vriendelijke groet,

Hans Vervoort

Vervoort schrijft realistisch proza, overigens van een heel verfijnde en zuinige soort, met veel speelsheid en lichte ironie.
Hij kan als weinig Nederlanders een dialoog schrijven.” (Kees Fens in de Volkskrant).

Over de schrijver:

Hans Vervoort (Magelang,1939) schreef na zijn debuut in 1970 (Kleine Stukjes om te lezen,Thomas Rap) vele romans en verhalenbundels. Enkele titels,verschenen bij Thomas Rap, Arbeiderspers en Nijgh&Van Ditmar: Heden Mosselen Morgen Gij, Zonder Dollen, Met stijgende verbazing,Vanonder de Koperen Ploert, Eerlijk is Vals, Geluk is voor de dommen. Hij publiceerde enkele jaren geleden de trilogie Het Bedrijf over zijn jaren bij tijdschriftenuitgeverij Weekbladpers. Hij werkte daar o.m. als uitgever-directeur van Vrij Nederland, Opzij en andere bladen. In 2003 was hij met de roman Zonnige Perioden een van de eerste Nederlandse schrijvers wiens werk ook in e-boekvorm verscheen. Hij bleef een digitaal pionier en zette 13 van zijn niet meer in druk te krijgen titels als gratis e-book op zijn website www.hansvervoort.nl . Ze zijn inmiddels meer dan 100.000 keer gedownload. Hij is nu voornemens al zijn oude titels ook als POD (print on demand) beschikbaar te stellen.

Lees verder…

Een finale afrekening, of toch niet?

10897285089?profile=originalEen finale afrekening, of toch niet ?Opgevangen in andijvielucht’ geeft ruimte aan herinneringen 

Bronvermelding Javapost, Bert Immerzeel geplaatst op 11 juni 2014 door buitenzorg

 Foto - Waarvoor hulde.  Hotel Pension Het Witte Huis in Laren

Griselda Molemans beschrijft in haar nieuwste boek ‘Opgevangen in andijvielucht’ op een prettig leesbare wijze de opvang van de Indische Nederlanders in de jaren ´40, ´50 en ’60, en komt tot de conclusie dat deze groep veel onrecht is aangedaan. Het zou een open deur zijn, ware het niet, dat veel details worden vermeld die eerder niet of nauwelijks bekend waren, en waarvan het goed is dat zij nog een keer aan een groot publiek worden geopenbaard. Zo was bijvoorbeeld veel te weinig bekend over het feit dat de opvang door de betrokkenen zelf moest worden betaald, en dat zij daar nog jaren lang door de overheid mee werden achtervolgd. Evenmin wisten we iets over de gedwongen winkelnering. En bijzonder ook zijn de details over de verschillende groepen die in de loop der jaren uit ‘Indië’ naar Nederland zijn gekomen. Dankzij Griselda Molemans hebben de ‘repatrianten’ van weleer afgedaan, en spreken we nog slechts van ontheemden. 

Lees verder op 

http://javapost.nl/2014/06/11/een-finale-afrekening-of-toch-niet/

A

Lees verder…

De Indisch Stille Tocht in de begroting VWS?

10897283271?profile=originalDe Indische Stille Tocht in begroting VWS?.  Zoals iedere redactie betaamt raadpleeg deze regelmatig de bronnen op nieuwe ontwikkelingen. Een goed ingevoerd redactie kent het reilen en zeilen van Overheid en zijn begrotingen. Net als een bedrijf je balans / jaarrekeningen opmaken met het te gevoerde beleid voor het nieuwe begrotingsjaar.

 Via de zoekmachine op de website van de Tweede Kamer wordt begonnen met inbrengen van diverse entiteiten die gelieerd kunnen zijn  aan de Indische Zaak. Vervolgens worden alle procedurevergaderingen doorgeakkerd. Weer niets tot vandaag. Dan de plenaire vergadering,   en zie hamerstukken voorbijflitsen nota bene net ingebracht wet voorstellen,  en plenaire debatten wel geteld voor vandaag 12 juni totaal 7 gevolgd door vragenuur, regeling van werkzaamheden, en stemming.  

Tot slot toch maar naar VVWS. Weer geen Indische thema’s of onderwerpen te zien wel een interessant item waar het  oog opviel:

Wijziging van de begrotingsstaten van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (XVI) voor het jaar 2014 (wijziging samenhangende met  met de Voorjaarsnota)

Dit lijkt mij een interessante zaak om door te klikken en die begroting door te lichten, zit de Stille Tocht erbij in deze begroting, zeker kan je wel zijn dat De Pensioenen voor de Indo’s in Indonesie erbij zullen zijn dat als “hamerstuk” van kracht is. Ja die zitten erbij.

Ik zou zeggen puzzelt U thuis met mij mee, want om geen appels met peren te vergelijken zul je toch het jaar 2013 erbij moeten halen om de "mutatie" 2013 en 2014 tegen over elkaar te zetten. Een creatieve boekhouder zou wel binnen €  327.802.000 het e.a. (Mutaties van mensen die zijn overleden waardoor geld vrijkomt) of  anders verdelen dat het toch op zijn plek komt. Maar so far to see, geen Stille tocht in deze begroting  te bekennen wel de Indonesische pensioenen.

Zag wel dat een stichting in het leven is geroepen voor Indonessiche pensioenen in de hoop dat ook daar komt! Ja, niet als vast Item op deze begroting. Wij kennen ze allen vast wel van Het Gebaar, is tijdelijk en dan kunnen deze kosten weer worden toegevoegd aan de andere posten.

Wij kennen BelIndo en Claim Indo dat Indonesie aan Min. Buitenlandse zaken betaalde om de gedupeerden die hun onderneming hebben verloren hier uit te keren, hiervan slechts 10% is uitgekeerd, veel geld zei Hallbe Zijlstra ooit.

 

Misschien dat U het thuis wel ziet, en geeft an aarzel niet en geef uw reactie aan de redactie door.

De hele begroting 2014 is te dowloaden hier >>>>>>>Waarvan akte;

Uw editor ICM Online

12 juni 2014.

 

Wijziging begrotingsstaat van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (XVI) voor het jaar 201 Artikel 7 Oorlogsgetroffenen en Herinnering Wereldoorlog II

 

Budgettaire gevolgen van beleid, beleidsartikel 7 Oorlogsgetroffenen en Herinnering Wereldoorlog II (bedragen x € 1.000).

 

 

Stand ontwerp begroting 2014

Mutaties via NvW en amendementen

Mutaties 1e suppletoire begroting

Stand 1e suppletoire begroting

Mutatie    2015

Mutatie    2016

Mutatie    2017

Mutatie    2018

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verplichtingen

327.802

0

-126

327.676

0

0

0

0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Uitgaven

327.802

0

-126

327.676

0

0

0

0

Waarvan juridisch verplicht

99%

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1. De zorg- en dienstverlening aan verzetsdeelnemers en oorlogsgetroffenen WOII en de herinnering aan WOII

20.190

0

-126

20.064

0

0

0

0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Subsidies

16.506

0

0

16.506

0

0

0

0

waarvan onder andere:

 

 

 

 

 

 

 

 

Nationaal Comité 4 en 5 mei

5.465

0

0

5.465

0

0

0

0

Nationale herinneringscentra

1.604

 

 

1.604

 

 

 

 

Zorg- en dienstverlening

6.888

0

0

6.888

0

0

0

0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bekostiging

962

0

0

962

0

0

0

0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Opdrachten

2.422

0

0

2.422

0

0

0

0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bijdragen aan ZBO's en RWT's

100

0

0

100

0

0

0

0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bijdragen aan andere begrotingshoofdstukken

200

0

-126

74

0

0

0

0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2. Pensioenen en uitkeringen voor verzetsdeelnemers en oorlogsgetroffenen WOII

307.612

0

0

307.612

0

0

0

0

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Inkomensoverdrachten

291.756

0

0

291.756

0

0

0

0

waarvan onder andere:

 

 

 

 

 

 

 

 

Wuv vervolgingsslachtoffers

159.401

 

 

159.401

 

 

 

 

Wet uitkering burger oorlogsgetroffenen

72.501

 

 

72.501

 

 

 

 

Wbp via Stichting 1940-1945

47.557

 

 

47.557

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bijdragen aan ZBO's en RWT's

15.856

0

0

15.856

0

0

0

0

SVB

12.754

 

 

12.754

 

 

 

 

PUR

1.581

 

 

1.581

 

 

 

 

Stichting Administratie Indonesische Pensioenen

1.521

 

 

1.521

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ontvangsten

901

0

0

901

0

0

0

0

 

 

Lees verder…

Column door: Anita Bunt

10897290077?profile=originalColumn  door:  Anita Bunt

Vorige maand vertelde ik jullie over de teruggevonden rantang. De rantang die ook veel herinneringen oproept aan vroeger.

Een speciale herinnering was als de familie van mijn moeder dan op bezoek kwam. Als zij kwamen werd ons huis voor één dag een klein beetje Indisch! Mijn tante, de zus van mijn moeder, nam namelijk altijd haar rantang mee met allerlei lekkere Indische gerechten, wat een feest! Dit waren hele speciale momenten, waarin ik als kind enkele Indische gerechten hebben leren eten.

Mijn moeder had geen idee hoe haar oudere zus al die gerechten kon maken, zij kookte zelf namelijk altijd de Hollandse pot; vlees, aardappels en groenten. Als jongste van het gezin leerde ze pas echt koken toen ze in Holland kwam en er nog geen enkele Toko bij haar in de buurt was. Hierdoor heeft ze nooit de mogelijkheid gehad om zich hier in te bekwamen. Als kind wist ik niet beter en vond het jammer, maar verder wel prima.

Nu, meer dan veertig jaar later ervaar ik steeds meer hoe bijzonder het is om een Indo te zijn en ook zo te leven. Bij de toko heb ik alle verse ingrediënten gekocht en ben me gaan verdiepen in de Indische kookkunst. Door mezelf te verbinden kook en eet ik nu vaker Indisch, voel ik me Indisch en leef ik ook steeds meer vanuit mijn achtergrond. Het geeft mij een rijk en sterk gevoel.

Ik ken een Indische man die nog weinig wil weten over zijn Indische achtergrond, kan zich er nog niet mee verbinden. Ook al heeft hij een Indische moeder; hij blijft ontkennen. Het eten vind hij allemaal heerlijk, maar een woordje Bahasa wil hij absoluut niet onthouden. Prima! Maar je snapt natuurlijk dat ik daar graag verandering in breng, vooral door mijn eigen ervaringen.

 Columniste Anita Bunt

Het kwam dan ook op een goed moment dat de theatervoorstelling ‘Oude Pinda’s in regenachtig Nederland’ van Bodil De La Parra & Nadja Hübscher op het toneel verscheen. Als verjaardagscadeau heb ik twee tickets besteld om samen met hem naar de schouwburg te gaan!

Het was bijzonder om met hem naar een schouwburg te gaan; dat was nog niet eerder voorgekomen. In de auto werden we allebei een beetje lacherig en zeker toen we de lobby vol Indische mensen troffen. Ik dacht; “Geweldig, wat een sfeer!” Ik keek om me heen en zat volop te genieten van de beelden om mij heen. Ook zag ik de onbewuste worsteling bij mijn metgezel, hij keek rond met een verbaasde blik, volgens mij vond hij het wel leuker om hier te zijn dan dat hij zelf wilde toegeven. Af en toe draaide hij ongemakkelijk op zijn stoel om alles goed in zich op te nemen.

Eenmaal in de zaal ging het licht uit en de spot aan. Het schimmenspel met wajangpoppen begon, begeleid door tropische geluiden. Direct werd de sfeer van de avond neergezet. Indonesië! Bodil en Nadja vertelden o.a. over de verzwegen familieverhalen en het lekkere eten bij oma. Ze zetten hun beste beentje voor om weer te geven hoe hun families hier in Nederland kwamen en hoe zij zich hier, vooral in het begin, staande probeerden te houden. Veel herkenbare acts over hun ouders en grootouders, soms echt hilarisch!De geschiedenis van beide families werd belicht en gaf een mooi inkijkje in de verschillende achtergronden van de actrices, wat weer heel leerzaam was voor mij.

Tijdens de voorstelling werd ik meegenomen door de verhalen, verteld met een Indisch accent en gepresenteerd in een uniek decor; de keuken met wadjans en soetils aan het plafond, overal kratjes met ingrediënten en de geur van warme sojaolie, met op de achtergrond het geluid van de Tokèh. Mijn metgezel had dat minder, wist vaak niet waar het over ging, zat met een groot vraagteken boven zijn hoofd te kijken naar een toneelvoorstelling die voor een groot deel aan hem voorbij ging. Hij vertelde dat hij het wel leuk vond om te zien, maar dat hij het niet herkende. Terwijl hij dit zei keek hij mij aan en begon zachtjes te lachen.

Tja, als je als Indo in de ontkenning blijft en je je niet openstelt voor dat wat er allemaal in je familieachtergrond speelt, mis je het gevoel van rijkdom, rijkdom die je overal kunt inzetten en die niemand je kan afpakken. Hoe fijn is dat?  Lieve groet, Anita.

Lees verder…

10897284676?profile=originalIndo Rock ons cultureel paradepaardje? (5)    door:  Albert van Prehn

Vanuit onze afkomst hebben wij veel met muziek te maken, niet alleen met de muziek van onze ouders maar wat dacht u van de Indonesiërs zelf? Ik weet nog goed dat onze baboes en ook de jongos hun liedjes zongen tijdens het werk wat zij voor mijn ouders deden. Veel van deze melodieën kende ik alleen maar via hen en bovendien zongen onze ouders ook al die Indonesische liedjes gecomponeerd door mensen die in hun tijd deze de wereld in stuurden zoals: ‘sorry huil je toch nona manies’, ‘waktoe potong padi’ en ik weet niet meer welke liedjes er nog meer zijn, omdat ik geen verkeerde dingen wil vertellen, maar Indonesisch was het, met taal en al.

Eigenlijk zijn de melodieën best mooi, het brengt je weer in de sfeer van het land, de nostalgie gaat je parten spelen als je die nummers hoort, en wat opvalt is dat die liedjes altijd een soort van heimwee, verdriet, miskenning inhouden en dat daaraan gerelateerd ook de melodie hangt. Zonder tekst voel je al wat het liedje gaat vertellen. Zouden wij kunnen zeggen “The Indonesian blues music”? Ik ga te ver denk ik als ik dat zo de wereld in jaag.  Er zijn ook talrijke vrolijke muziekjes maar ook hier, mooie melodieën en harmonieën. Ik denk dat van dat zicht punt de indo muzikant daarom meestal kiest voor de mooie melodieën muziek, zoals country bijvoorbeeld. In feite zijn wij al van inborst geen hard rockers en metal laat staan trash etc., waar het lawaai de boventoon voert en de gitaren elkaar geen ruimte geven als het gaat om geluidshinder.

Ik kom zelf veel met mijn bands in zalen waar men op onze muziek danst en ook binnen onze band wordt gekozen voor mooie melodieën muziek, zoals ik het even noem. We hebben geen scheurwerk à la Slash en weet ik veel hoe die groepen heten die met een hoop geschreeuw, op Vikingen gelijkende figuren daar met een hoop lawaai staan te beuken op hun gitaren. Ikzelf heb wel sommige bands die ik leuk vind, maar dat doet in deze zaak er niets toe. De Indo’s houden er in het algemeen niet echt van en ik weet zeker dat als ik voor een kumpulan met metal of hard rock kom, dat ik met alle apparatuur en al binnen de kortste keren de zaal uit vlieg.

Daarbij moet ik wel zeggen dat ik ook geen fan ben van te overdreven lieftallige muziekjes die ik her en der hoor en waar de componist teveel heeft gekeken naar de over-romantiek en dat in zijn compositie heeft verwerkt. Indo-kassian-muziek noem ik het oneerbiedig en daarvoor mijn excuses, want het is puur een persoonlijke smaak. Van mij mag een muziekstukje best mooi klinken maar ook met inhoud en het moet niet saai worden door het te overgieten met een romantische uitdrukking.

Onze muziek tot nu toe, is voor een groot deel staande gebleven en van al die bands die ik tegenkom als collega’s, hoor ik over het algemeen min of meer dezelfde nummers, soms in een eigen jasje gestoken. Is dit verkeerd? Nee hoor, zolang je de muziek met jouw hart en soul kunt brengen is er niets aan de hand want we spelen, laten we eerlijk zijn allemaal bijna covers die we brengen. Wat ook heel veel te zien is dat we het niet kunnen laten om ook de Indonesische invloeden die wij ook in ons hebben, onze roots van de andere kant, te spelen en dat is eigenlijk voor een groot deel de muziek die wij nog steeds maken en op de bühnes brengen. Covers, of het nou Amerikaans-Hollandse of Indonesische zijn, we brengen het op onze eigen manier, de Indo manier.

In de rock and roll tijd had men behoefte om het “Indo Rock” te benoemen maar nu is deze benaming niet specifiek voor iedere indo band van toepassing. Er zijn jongens die de echte rock and roll uit het roemruchtige verleden nog steeds proberen te brengen op de originele manier van toen, maar als ik eerlijk ben, is er toch een verschil van uitvoering. De oude muziek klinkt toch wat gedrevener en je voelt de spirit die de muzikanten hebben beziggehouden terwijl het in onze tijd iets anders beleefd wordt, als ik zo vrij mag zijn.      Ik speel ook wel wat oude instrumentals maar gezien mijn muzikale verleden breng ik het op een persoonlijke manier en zou die oude jago’s niet eens kunnen evenaren, niet wat het spelen betreft, maar wat betreft de sound, de invulling die die oude knakkers zo in zich hadden.

De roots muziek en dan bedoel ik de Indonesische kant van onze roots, heeft toch heel veel invloed op onze uitvoering gehad en heeft het nog steeds. Vandaar dat onze kumpulans nog steeds kunnen bestaan, want zowel muzikanten alsook het publiek heeft een ding gemeen wat hen tot elkaar brengt. Dat is en blijft diezelfde roots die wij hebben in ons, die roots die het Indo zijn in zijn muzikale beleving zo kenbaar maakt. Voorlopig houden wij het zo en op de dag dat dat er niet meer is, zullen er geen indo muzikanten meer zijn.

 

 

Lees verder…
uyyk_nieuwsbrieftop.png
In deze nieuwsbrief:
 
Pasar Sate
 
Riem de Wolff
 
Sing along
 
Tijgerkatten
uyyk_plaatje6.png

Agenda

 
14 & 15 juni
 
Pasar Sate
 
12 & 13 juli
 
Pasar Pedis
 
17 augustus
 
Pasar Indonesia
 
 
Taman Indonesia is elk dag geopend van 10.00-18.00
 
Kijk voor meer evenementen & info  op www.taman-indonesia.nl
 

share_big.gif

Lente in de Taman:
 
Tijgerkatten
Jonge Tijgerkat
 
Dwi Bhumi
 Jonge Rijstvogel
 
Jonge Tijgerkatten
Op de uitkijk
 
lelkiviet
Lelkiviet met jong
 
uyyk_4Taman16052014156aParmawallabieenParelhalstortel_1.jpg
Wallbie jong spot parelhalsduif
 
uyyk_3TamanIndonesia30412078aLoewakCivetkat_1.jpg
De Loewak
 
uyyk_4Taman16052014222aVinkopnest_1.jpg
Vink op het nest
 
uyyk_4Taman16052014131atrotsalseenJavaansegroenepauw_1.jpg
 
TamanTV: We hebben sinds kort een eigen kanaal op you-tube om de belevenissen rondom het park aan de bezoekers te kunnen laten zien> Geniet mee, met TamanTV!
 
 
Pasar Sate 14 & 15 juni
 
Alweer voor de 6e maal organiseert Taman Indonesia een Pasar Saté op het park. Verschillende kokkies vanuit heel Nederland komen naar het exotische dierenpark om hun lekkerste saté te bakken. Dit Sate Festijn wordt gevierd met op beide dagen live muziek. Op zaterdag speelt de Hoogeveense 9 koppige Krontjongband Toegoe Modern en op zondag befaamde Riem de Wolff van de Blue Diamonds.
 
krontjong Toegoe
Kijk hier welke artiesten er allemaal optreden en wat er te doen is op de pasar sate.
 
 
Blue Diamonds' Riem de Wolff
 
Riem de Wolff  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Zondag treedt Riem de Wolff, zanger en gitarist van de bekende Blue Diamonds op. The Blue Diamonds zullen voor altijd verbonden blijven met die ene grote hit uit 1960: Ramona. Maar de carrière van de broers Ruud en Riem de Wolff bestaat beslist uit veel meer dan het beroemde liedje.
 
Anno 2014 treedt de inmiddels bijna 70-jarige Riem nog steeds op met verschillende bands, waaronder Windfall en de zanggroep Gold met daarin ook de Indonesische televisiekok Lonny. “Ik zing nog altijd Ramona,” zegt Riem, “Ramona zing ik voor het publiek, maar ook voor mijzelf. Want na al die jaren kan ik simpelweg niet meer zonder haar.”
 
Sing along met Krontjong
 
Op zaterdag speelt de 9-koppige Krontjong Toegoe Modern uit Hoogeveen. En deze keer hebben ze wel een hele bijzondere set: een Singalong, iedereen mag meezingen en meespelen. Dus neem je beste zangstem, ukele of gitaar mee, en doe mee!
 
uyyk_band_2.jpg
 
Nieuwe geboorten
 
Naast een hoop jonge vogels, zoals de Indische loopeenden, Rijstvogels, Pauwfazanten, Muskaatduiven, Lelkivieten, Zebravinken en de Bulbuls, zijn ook de jonge Tijgerkatten al goed te zien. Kom je ook op kraamvisite? 
 
tijgerkatten
de Jonge Tijgerkatten aan het spelen
 
Sampai jumpa di Taman Indonesia!
 

Klik hier om deze email in uw browser te lezen

uyyk_tibottom_1.png
Lees verder…

Belangrijke mededeling!

Lezers / abonnees / leden ICM,

Vele verwarde verhalen kwamen de afgelopen periode binnen op de redactie van ICM naar aanleiding van de OPROEP van Grisselda Molemans / Visser, waarschijnlijk zit ook U er bij met vragen. Er is al veel commotie geweest o.a. met Keppy van het NIOD en anderen rond haar persoon. Wat ze met haar actie betoog tast ik totaal in het duister. Deze eenmansactie van journaliste heeft niets te maken met onze Indische Zaak, en zeker niet aan te bevelen om uw vertrouwelijke stukken ter beschikking te stellen.

Nogmaals ter verduidelijking: 
ICM zich ook volledig distantieert. Zoals U weet is Het Indisch Platform een politiek overlegorgaan ingericht door oud-premier Lubbers om de Indische zaken van de Indische gemeenschap te behartigen.

Op dit moment zijn de heren Silfraire Delhay voorzitter van het Indisch Platform en Staatsecr. Martin van Rijn in nauw overleg met betrekking tot de uitwerkingen van onze zaak. (Stille tocht, waar 10.000 handtekeningen werden overhandigd). 
De heer Silfraire Delhay heeft het volledig mandaat van IP delegatie gekregen met die 10.000 handtekeningen, in deze zaak namens behartigt namens de Indische gemeenschap handelt.

Staatsecr. Martin van Rijn en zijn ambtenaren zijn al een hele tijd druk bezig om de zaken voor te bereiden, en de wil is nadrukkelijk aanwezig bij het Kabinet.

Heb vertrouwen en geduld.

Redactie / Editor ICM.
7 juni 2014

Lees verder…

GUYABANO, - Baat t niet, het schaadt ook niet...

GUYABANO, -  Baat t niet, het schaadt ook niet...

Door Elly Hauwert - Columnist/schrijfster ICM

10897282463?profile=originalBaat t niet, het schaadt ook niet...

Zo begon het heel voorzichtig vier jaren terug.
De medische wereld had elke hoop opgegeven en in het geheim werden voorbereiding getroffen voor het afscheid van de eens zo levendige sportieveling.
Een tijdzone en halfrond verder, in Europa vocht een tweede dochter van een bezorgde moeder om haar leven.
Het telefonisch contact was naast het verwantschap het enige contact tot troost.

Uit deze misere ontsproot de hoop een middel te vinden, desnoods te produceren 
Wanneer daarmee het leven van de beide directe familieleden het leed verzacht zouden  kunnen worden.
De beide moeders van de beide lijdende patienten spraken hun hoop uit en dankten hemel en aarde voor het initiatief van hun zoon .
Spoedig kwamen de capsules op de markt onder de naam supplement. Guyabano.
Notabene ons zo verrukkelijke vrucht zuurzak. (sirsak)
Waarvan beweerd werd dat zowel de vruchtsap als de bladeren , zoals zo veel in de natuur, helende werking heeft.
De moeders van de beide dochters besloten ermee van start te gaan.
De dochters echter protesteerden en weigerden aan die onzin mee te doen.
De moeders wisten hun smeekbede weg geveegd dus gooiden het over een andere boeg.
" Slik nou maar , meis. Baat t niet, dan schaadt t ook niet. Heb vertrouwen en slik please!"

Nogmaals dat was vier jaar geleden.
De beide jongedames die toen ten dode waren opgegeven, leven nu nog.
De een op het halfrond de USA, de ander in Europa.
Meer dan ooit beeld schoon en levendig naar eigen zeggen.
Sportief en snelheids maniak op de weg daar.
Hier een prachtige carrierre vrouw.

Baat het niet, het schaadt ook niet --- smeekten destijds tranende moeder ogen tot hun dochter.

En ik.. ik slik het al anderhalf jaar.
Alle benoemde chronische euvels waar ik mee optrek lijken me almaar aannemelijker te worden.
Uiteraard weet ik van geen opgeven. Alhoewel.. de schepper beschikt..

Nogmaals 
Baat het niet, het schaadt ook niet
De GUYABANO, oftewel de zuurzak.

Een importeur is hier in Nederland geinstalleerd
En Ferry Schwab ontfermt zich over de verhandelingen
Zelfs tijdens het bezoek, de telefoon stond niet stil.
Van heinde en ver over heel de wereld met vragen maar ook aanmoediging vanwege verbeteringen in persoonlijke situatie.

Het schaadt echt niet.. het baat zeker...

Lees verder…

10897284898?profile=original
Indische activiteiten in Den Haag tijdens de Tong Tong Fair 2014

Stichting Tong Tong organiseert tijdens de Tong Tong Fair ook activiteiten buiten het Malieveld elders in Den Haag. Steeds meer Haagse organisaties sluiten met Indische activiteiten aan.

Willemspark, het eerste villapark in Nederland

Annemargriet Vaartjes van ‘t Gilde geeft in Panorama Mesdag een lezing over Indisch Willemspark, het eerste villapark van Nederland, bewoond door hoge militairen, ambtenaren, ministers en vooral repatrianten uit Nederlands-Indië in de 19e eeuw. Lees meer…

Nationaal Archief

Het programma start met een introductie op de tentoonstelling Het geheugenpaleis – met je hoofd in de archieven. Een van de verhalen in deze tentoonstelling gaat over de opvang van Indische ‘repatrianten’ in de Nederlandse contractpensions. In aansluiting daarop kunnen bezoekers dit verhaal en de rest van de tentoonstelling bezoeken. De originele soevereiniteitsoverdracht van Indonesië uit 1949 is in de tentoonstelling te bekijken. Lees meer…

Tentoonstellingen in het Stadhuis Den Haag

Het grote Atrium van het  Stadhuis van de Gemeente Den Haag kleurt Indisch tijdens de 56e Tong Tong Fair. Er staan drie tentoonstellingen: ‘Oma’s Sarong. Familieverhalen in batik’, ‘Sporen van Smaragd’ (over Indisch architectonisch erfgoed in Den Haag) en ‘Wayangs van Pak Ledjar’ (wayang uit Indonesië). Lees meer…

Stadswandeling Indisch Den Haag met ‘t Gilde

 ‘t Gilde Den Haag organiseert al meer dan 25 jaar talrijke stadswandelingen met een gids door Den Haag. Tijdens de Tong Tong Fair voert ‘t Gilde u langs de sporen van de ‘Gordel van Smaragd’, die in de binnenstad nog in ruime mate aanwezig zijn. De wandeling duurt ca een uur. Lees meer…

Bustocht langs de Sporen van Smaragd

Als u in korte tijd de sporen van smaragd in Den Haag wilt zien, kunt u dit jaar mee met een speciale bustour die Stichting Tong Tong i.s.m. Monumentenzorg Den Haag tweemaal organiseert. De bus rijdt door Centrum, Benoordenhout, Van Stolkpark, Statenkwartier en Duinoord; een gids van Het Gilde geeft een toelichting. In circa een uur krijgt u een mooi beeld van de vele vormen waarin Indië zijn sporen naliet in de architectuur van Den Haag. Lees meer…

Per boot door Indisch Den Haag met de rederij ‘Willemsvaart’

Rederij Willemsvaart laat je kennis maken met Indisch Den Haag vanaf het water! Vaar mee met de Grachtengordel van Smaragd. Er zijn twee rondvaarten, naar de Mauritskade en naar het Indisch Monument. De boottocht duurt ongeveer een uur. Lees meer…

Masterclass ‘Nederlandse bieren en Indisch eten’

Een gouden duo, bleek vorig jaar: biersommelier Henri Reuchlin en kenner van de Indische keuken, Chyco Brouwer, herhalen hun succesvolle masterclass ‘Nederlandse bieren en Indisch eten’ op het Nederlands Bierproeffestival. Lees meer…

Indisch-literaire fietstocht

Het voordeel van de fiets is dat je in korte tijd een veel groter gebied kunt doorkruisen. Bij deze Indisch-literaire fietstocht door Den Haag, die speciaal voor de Tong Tong Fair is samengesteld, voert de route vanaf het Malieveld

door het Willemspark, de Archipelbuurt en Duinoord naar het Statenkwartier. Daar woonden o.a. de schrijvers Tjalie Robinson, Maria Dermoût en Margaretha Ferguson, en daar was ook de Indische Kunstkring Tong Tong gevestigd. Lees meer…

Humanity House

Meer dan 250.000 Indische Nederlanders bleven tijdens de oorlog buiten de Japanse kampen. De documentaire Buitenkampers vertelt door de kinderen van weleer voor het eerst over deze pijnlijke periode uit onze eigen vaderlandse geschiedenis. Lees meer…

WK Hockey in Den Haag

Den Haag is gastvrouw van de Wereldkampioenschappen Hockey. Het Tong Tong Festival doet mee met het randprogramma. Sanggar Mirah, Dwi Mekar, Tjendol Sunrise en pentjak silat van de Maastrichtse groep Panca Sila treden aan. Kijk op de website http://www.denhaag.nl/hockey/haags-hockey-plein-5.htm voor alle speeldata en locaties.

Balinese dans in Korzo

In Korzo danst het bekende Balinese gezelschap Dwi Mekar maskerdansen onder begeleiding van de aanstekelijke ritmes van de kendang én van tapdans. Marije Nie is een van Neerlands beste tapdansers;  zij gaat een bijzonder dialoog aan met het percussie-instrument. Dwi Mekar nodigt ook de toeschouwers uit om mee te doen met de rituele dans kecak, ook wel apendans genoemd. Lees meer bij Korzo.

Bron http://tongtongfair.nl/nieuws  

Lees verder…

2 x de vijf beste (1) Indonesische restaurants

10897282256?profile=original2 x de vijf beste (1)           Indonesische restaurants

Nu de Nederlandse economie weer langzaam uit het dal kruipt, is er weer wat over om af en toe lekker uit eten te gaan. Indonesisch eten is dan een smakelijke keuze, te meer daar wij Nederlanders met deze keuken vertrouwd zijn geraakt. Hier hebben we de vijf beste Indonesische restaurants van Nederland op een rijtje gezet en in het volgende deel de vijf beste toko’s van Nederland. We hebben het hier over 2014 en deze ondernemers kregen de hoogste waarderingen van hun gasten op de vergelijkingssite Iens.nl. Hier eerst de restaurants.

5. Keraton Dumai in Den Haag. Volgens velen al jarenlang het beste Indonesische restaurant in Den Haag. Keraton Dumai serveert rijsttafels van een constante hoge kwaliteit. Het restaurant onder de rook van het Vredespaleis staat bekend om zijn intieme huiskamersfeer. Ook als je geen trek hebt in een complete rijsttafel, is het prima toeven in Keraton Dumai. Alles, ook de simpele gerechten zijn om van te smullen. De pangsit is een aanrader. Bezoekers gaven dit restaurant een 8.6

4. Mulia in Dordrecht. Mulia wordt wel e4ens het best bewaarde geheim van Dordrecht genoemd. Het is een klassiek Indonesisch restaurant zoals dat zo hoort te zijn. De inrichting en aankleding is ietwat gedateerd, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door werkelijk verrukkelijk eten. Het mag dan ook geen verrassing zijn dat het er dag in dag uit vol zit. Pure en authentieke smaken en heerlijk mals vlees. Mulia kreeg een 9.0

3. Bali Baru in Roosendaal. Restaurant Bali Baru staat dit jaar op de 3e plaats. Net als Bandung is Bali Baru al decennia lang een culinair begrip. Begonnen in Tilburg, maar tegenwoordig in hartje Roosendaal nodigt het uit om in een prima ambiance uit eten te gaan. En dat is dan ook erg lekker en de bediening uiterst vriendelijk. Dit wordt dan ook wel bevestigd door het welgemeende advies om vooraf te reserveren. Ook Bali Baru kreeg van de gasten een dikke 9.0

2. Bandoeng in Oost-Soeburg. Restaurant Bandoeng staat dit jaar op de 2e plaats. Dit begrip    in Zeeland serveert al meer dan 40 jaar absolute topkwaliteit. De vele vaste bezoekers van het restaurant kiezen bij voorkeur het Javaanse buffet. Handig hierbij zijn de rode lepels bij de pittige gerechten. Zo voorkomt men dat bij de ongeoefende pedis-eter onverwachts de tranen in de ogen schieten. De bezoekers hebben Bandoeng dit jaar eveneens gewaardeerd met een 9.0

1. Seray Bistroriental Hillegom Vorig jaar stond dit restaurant in de Bollenstreek nog op de 4e plaats. Dit jaar belonen de gasten op de site van Iens, Seray Bistroriental met de eerste plaats. In dit biologische slow-food Indonesische restaurant kan ook de vegetarische liefhebber van de Indonesische keuken prima terecht. Maar ook voor wie van een lekkere babi, ayam of kambing houdt is de kaart niet te versmaden. De bezoekers van Seray Bistroriental waardeerden het met een 9.1

______________________       

Lees verder…

De vloek van de religies.

10897284474?profile=originalDe vloek van de religies. 

Religie is iets wat de mens al vanaf zijn ontstaan met zich mee draagt.

Vanaf het moment dat hij zijn brein kon gebruiken en de wereld wonderen om hem heen begon te aanschouwen kwam hij tot de ontdekking dat  er zaken zijn die hij niet kon verklaren en zo gebeurde het dat de mens het dan maar toeschreef als iets wat bovennatuurlijk is en niet verklaarbaar omdat er een almachtig wezen moet zijn wat zoveel onverklaarbaars teweeg brengt.

Het geloof in het bovennatuurlijke heeft de mens sindsdien alleen maar vastgehouden en al naar gelang de tijd vorderde zijn er zovele geloofsovertuigingen geweest naarmate de mens zich ontwikkelde al intelligent wezen.

Met de toename van het intelligentie peil nam ook de overtuiging toe dat er een almachtig wezen moest bestaan en daarbij ook een wezen met kracht, macht en geweld waar je diepe respect voor moet hebben en het strafproces voor het NIET respect hebben kwam om de hoek kijken.

De bovennatuurlijke macht werd al gauw gezien als een goddelijk wezen die je gunstig moet stemmen om dingen gedaan te krijgen die je zelf als mens, niet voor elkaar zou kunnen krijgen zoals  jouw eigen gelukzaligheid en voorspoed, tegenslag, overleven, goede oogsten, droogte en regen tijden, ziekten en heling en ga zo maar door.

Ieder stam heeft zijn eigen goddelijk wezen en deze kreeg vaak een eigen naam, maar met het bewustzijn van de aanwezigheid van een goddelijk wezen kwam ook de tussenpersoon in het leven die kon bemiddelen tussen mens en God. De man (meestal) of vrouw die bijzondere gaven had.

Dat werd een sjamaan, priester, medicijnman of wat voor benaming ook, die zijn macht en invloed had op de rest van de stam, het volk of gemeenschap.

Deze persoon was vaak bepalend voor de normen en waarden die hij of zij bedachten in combinatie met die van de stam, groep, of volkstradities in de cultuur verweven.

Heden ten dage zijn de primitieve geloofsovertuigingen bestempeld als bijgeloof, heidense gedachtenspinsels en noem maar op en heeft zich het fenomeen voorgedaan dat het overgrote deel van de menselijke aardse bevolking zich tot de christelijke of mohammedaanse geloofsovertuiging heeft gekeerd.

Niet geheel vrijwillig maar veelal heeft de geschiedenis laten zien dat het onder dwang is gebeurd, bijvoorbeeld door onderwerping, bij kolonisaties.

Er zijn zovele godsdiensten geweest en de goden hadden allemaal een eigen stam, volks, gemeenschap etc. naam.

Zo hadden de Noordeuropeanen Wodan, Thor en weet ik veel nog meer, de Grieken hadden Zeus, de Romeinen, Spanjaarden Egyptenaren en ga zo maar door allen hun eigen godsbeelden.

Totdat er vanuit het Midden-Oosten twee religies hun grote invloed konden uitbreiden, de joodse geloofsovertuiging en die van de Arabieren.

Deze twee voornaamste geloofsovertuigingen staan bol van cultuur inhoudelijke zaken die bij de betreffende volkeren hoort.

Doordat invloedrijke machthebbers zich tot deze geloofsovertuigingen wenden, werden al heel snel de onderworpenen al dan niet onder dwang ook bekeerd. Via de machthebbers in Rome in de tijd van het christusverhaal.

Maar laten wij eens dieper op de inhoud van de religies in het algemeen duiken.

Allereerst valt meteen op dat de goden menselijke gelijkenissen hebben en niet alleen dat, ze hebben ook de menselijke eigenschappen in zich en nog erger de menselijke gedachten gangen en hiërarchieën.

Zo is er een boven god die zijn zetel heeft als gelijk een menselijke koning, die heeft weer zijn onderdanen, er is een straffende God die vreselijk te keer kan gaan als je niet gehoorzaam bent en diezelfde god staat je bij in jouw strijd bij oorlogen, bevoordeelt je als je maar goed gehoorzaam bent en heeft jouw eigen volk als voorkeurs volk zodat je boven de andere volkeren een rechtspositie hebt verkregen en je het recht hebt om anderen te onderwerpen aan jouw god.

Dat is al eeuwen aan de gang en het gebeurt nog steeds, waardoor ik persoonlijk overtuigd ben geraakt dat er helemaal niet zo’n goddelijk wezen bestaat.

Bepaalde geloofsovertuigingen zijn net als clubjes waar je lid van moet worden, en als je er geen lid van bent ben je per definitie ongelovig, heiden, verdwaalde, en verlorene.

De heilige geschriften beelden de mannelijke denkwijze uit waar de vrouw de onderdanige en nietszeggende rol toebedeeld krijgt en eigenlijk alleen als broedmachine, lustobject, verkoopwaar, en slavin van de man is.

Het is ook niet anders want de geschriften zijn door mannenhanden samengesteld met mannengedachten in een mannencultuur, bovendien zijn ze puur menselijk met alle menselijke eigenschappen, zoals het belonigsstelsel, de vader, zoon verhoudingen alsof het gewoon een vleselijke menselijkheid is, het priesterschap wat alleen mannelijke leden heeft, kortom alles wat wij als structuur in onze maatschappijen hebben zo zal het ook daar in de vermeende hemel moeten zijn.

Is dat zo? Nee, zeg ik persoonlijk als ongelovige, in mijn optie is een Almachtig wezen ver van onze bekrompen ideeën verwijderd en wie zegt dat de Almachtige een man moet zijn. Ja, volgens de geschriften wel, maar die zijn zoals eerder vermeldt door mannen handen geschreven en beïnvloed door mannen gedachtegangen.

Zo is er ook een duivel uitgevonden wat in mijn ogen puur een middel is om de eigen onvolmaaktheid een plaats te geven en die figuur van satan is HET middel om je te verlossen van jouw geweten, immers je kunt er niets aan doen als die duivel je aanzet om rottigheid te veroorzaken.

Zo wordt je met 12 maagden beloond in de hemel als je als islamiet je eigen leven offert voor jouw geloofsgenoten in de strijd, alsof je daar in de hoedanigheid van geest nog seksverlangens kunt hebben. Alweer zon geval waar men abusievelijk aanneemt dat het daar niet anders aan toe gaat dan hier op aarde.

Er is een pracht en praal in Rome met een machtscentrum van jewelste die bepaalt of je veilig mag vrijen of niet en zich niet bezighoudt met het feit dat al die rijkdommen best eens aangewend kunnen worden aan het hongerprobleem op deze aardkloot waar men het simpele geld als echte ware god aanbidt. Het is ook nog een politiek bolwerk wat zich bezighoudt met dood en verderf en onderdrukking zoals zijn tegenhanger de islam. Politiek hoort niet in een echte religie thuis.

Je mag naar hartenlust andersdenkenden vervloeken, vermoorden, uitroeien en vooral als je machtswellustig bent. Wel in dienst van de godheid die je aanbidt of gebruikt voor jouw eigen frustraties en wellust/wreedheden. Alle eigen kwaadheid goedpraten in naam van allah of jezus of weet ik veel  wie nog meer. En dan ook anderen voor jouw vieze eigen karretje spannen en zelf proberen buiten schot te blijven.

Kortom zoals ik erover denk, en dat is persoonlijk, bestaat er geen god zoals de religies ons willen doen geloven, voor mij is het TE menselijk en is men met niets anders bezig dan met zijn eigen overtuigingen ZONDER eerst te kijken waar het om je heen echt aan toe gaat.

In mijn ogen is een goddelijke overtuiging niets anders dan het weten dat er een macht is wat jou en het hele universum beheerst, alle ingewikkelde natuurwetten heeft gecreëerd.

Anders dan dat wij willen geloven zijn wij allemaal, dieren planten en mensen, uit een zelfde energie ontstaan en dat bij iedere aantasting ervan je bezig bent met je zelf aan te tasten.

De vloek van de religie is het primitieve brein van de mens die zijn ego niet kan overwinnen.

Indien U en ik, en wij als mens allemaal niet alleen met onszelf bezig zijn, onze eigen IKKE, maar met de werkelijke essentie van het bestaan hier op aarde, HET LEVEN SAMEN MET ELKAAR, dan is geen religie nodig en hadden wij voor onszelf en voor onze medeschepselen een paradijs kunnen scheppen.

In mijn belevenis en overtuiging is het Almachtige wezen verre van menselijk en doen wij het te kort door religies die het uitbeelden als zijnde een mens met als onze hebbelijk en onhebbelijkheden.

Religies zijn nuttig voor het bewustzijn van het noodzakelijke om alles met elkaar te delen en doen, zonder onderscheid om gewoon simpelweg te overleven, maar ze zijn onbewust ontwikkeld tot een ordinair politiek spel van macht en overheersing.

De mens zal de ware Almachtige pas leren kennen als het zijn primitieve ego heeft overwonnen.

Tot die tijd zijn religies een vloek voor de mensheid door misbruik en eigen belang.

Wat wel is dat, hoe gestudeerd je ook denkt te zijn, je er niet omheen kunt dat het simpele van jouw eigen bestaan en de dingen om je heen zoals een simpele bloem, niet hebben KUNNEN ontstaan zonder een scheppende kracht. Alle ingewikkelde natuurwetten zijn er niet zomaar ineens uit het niets.

Ben je daarvan bewust, dan ben je ook bewust van jouw eigen nietigheid, en ben je daarvan overtuigd geraakt zal je heel anders in het leven staan. Het simpele feit dat je leeft is al een wonder op zich want je bent niets anders dan een product van stoffen uit de natuur die ook aanwezig zijn in ieder ander wezen op deze planeet. Intelligentie kan ook domheid inhouden die vernietiging van jezelf teweegbrengt. Intelligentie wat het  persoonlijke ego NIET kan uitschakelen is niets anders dan primitief aanwezig zijn. Op dat gebied verschillen wij niets van het dier.

In alle simpelheid beschreven met persoonlijke overtuiging.

Albert van Prehn.26 mei 2014.

Lees verder…

56e Tong Tong Fair

10897289658?profile=original56e Tong Tong Fair 

Van 29 mei tot en met 9 juni   (van Hemelvaartsdag t/m 2e Pinksterdag) is Den Haag weer even de Indische hoofdstad van het westelijk halfrond. Twaalf dagen lang zal het tentencomplex de tachtig- tot honderdduizend bezoekers verwelkomen in een oosterse ambiance. De organisatie is dit keer trots op de komst van de Indonesische danser Didik Nini Thowok uit Yogyakarta. Ook uit Java komt de Gamelangroep SambaSunda, met een schitterend programma aan wereldmuziek, geïnspireerd door verschillende Soedanese muziekstijlen. Verder kunt u genieten van dans en muziek  van de Kraton en Puro Pakualaman, die de muzikale dansepos Ramayana op het grote podium zullen opvoeren. 

  10897289882?profile=originalHet gebouw van de Haagse Dierentuin, waar het in 1958 allemaal begon.

Eveneens uit Yogyakarta komt Afif Syakur met een wervelende modeshow. Ook een modeshow uit Solo van Joko SSP (Semarak Seni Persada Production Solo). De theaters brengen een bonte mix van muziek, dans en literatuur. Meer informatie over het complete programma van het Tong Tong Festival: http://tongtongfair.nl/programma-2014/.   In de eetwijk kan men weer naar hartenlust de smaakpapillen testen bij de vele restaurants en in de grote tent is  zoals gebruikelijk de grootste oost-west bazaar ter wereld neergestreken met enkele

 

 

10897290260?profile=originalNa de sloop van de Haagse Dierentuin nam de (toen nog) Pasar Malam Besar zijn intrek in de Houtrusthallen.

honderden standhouders die voor elk wat wils in de aanbieding hebben.

Indisch feest voor iedereen

Juist de cross-over van culturen uit Zuid-oost Azië en het Westen maakt de Tong Tong Fair tot een evenement van wereldformaat. Daarbij is de TTF het grootste Indische evenement ter wereld buiten Indonesië. Een belangrijke plaats wordt ingenomen door het Tong Tong Festival. Dit is de naam van een compleet en heel gevarieerd theaterprogramma, dat plaats vindt in de diverse theaters op het Malieveld en tijdens de TTF ook op andere plekken in Den Haag. Bij de programmering is de Indische cultuur (een van de oudste mengculturen ter wereld) een leidraad. Het Tong Tong Festival brengt wetenschappers, artiesten en auteurs van (inter)nationale faam naar Den Haag. Verder produceert het ook zijn eigen multidisciplinaire voorstellingen en maakt een fusion van muziek- en dans-tradities. Dagelijks zijn er tevens lezingen, workshops, concerten en dans- en toneelvoorstellingen.

Het gehele tentencomplex bestaat uit: de entreetent met kassa’s, garderobe, infobalie en een aantal “eigen” stands, alsmede de “kidscorner” waar u eventueel de allerkleinsten met een gerust hart aan de goede zorgen van professionele kinderleidsters kunt overlaten. Dan natuurlijk de Grand Pasar, waar u genietend van de exotische geuren van wierook en tropisch fruit kunt rondslenteren en winkelen bij enkele honderden kramen. De “Indische Stad” heeft dit jaar twee theaters, waar u tal van voorstellingen kunt bijwonen. Tong Tong Theater en de Bengkel zijn hier de “places to be”. En   natuurlijk het Indorock Café.

10897291063?profile=originalNu al weer vele jaren op de vertrouwde plek in Den Haag: het Malieveld. En al jaren is het uitgegroeid tot een ware Indische Stad.

En dan de eetwijk, waarbij wij nadere uitleg eigenlijk overbodig vinden. Ga gewoon uw neus achterna en maak een keuze uit de rijke Indische en Indonesische keuken. Verder zijn er nog        het Cultuurpaviljoen met het Kooktheater en het Indonesië-paviljoen met vanuit Indonesië ingevlogen standhouders die u met hun Indonesische producten tot kopen trachten te verleiden. Het complete overzicht van wat u allemaal kunt verwachten op de 56e Tong Tong Fair vindt u op:  www.tongtongfair.nl.

 

 

 

Archief ICM Videoreportages, toen alles .......

  1. http://icmonline.ning.com/video/the-valiants-comeback-met
  2. http://icmonline.ning.com/video/the-crazy-rockers
  3. http://icmonline.ning.com/video/black-coffee-van-blue-diamond
  4. http://icmonline.ning.com/video/indorock-the-raylettes-zie

 

 

Lees verder…

Van puputan tot pasar malam door: Sabina de Rozario

10897281665?profile=originalVan puputan tot pasar malam                    door:   Sabina de Rozario 

 

Waar ooit duizenden mensen omkwamen, wordt nu elke zaterdagavond vertier gezocht en gevonden.  Ik zie vanaf de straat al de gezellige drukte op het plein.  Een monument, dat ter nagedachtenis van de gebeurtenis in 1906 is geplaatst, siert de historische plek in Denpasar. Veel gezinnen, jonge geliefden en studenten vertoeven er in alle ontspannenheid.

Monument Puputan in Denpasar

De politie houdt  er toezicht en leidt het verkeer in goede banen, parkeerwachters zijn druk in de weer om de bezoekers naar de parkeerplaatsen te loodsen. Als ik het ‘grasveldje’, meer is het niet, betreed, heerst er een ambiance vergelijkbaar met die van een pasar malam die ik ken van Nederland. Overal zie ik lichtjes, speelgoedverkopers en ruik ik de geur van vers geroosterde saté. Ik koop een maïskolf en besluit een rondje om het monument  te lopen.  De specifieke sfeer, die herinneringen bij me oproept, is me onverwacht niet vreemd. 

Hoge dosis trots

In het begin van de vorige eeuw was het op deze plek , het ‘veldje’ in de hoofdstad van Bali, waar gewapende Nederlandse militairen tegenover een Balinese koning met zijn onderdanen stonden.     De reden: radja Gede Ngurah Denpasar  werd verantwoordelijk gehouden voor het vergaan van een Chinees schip voor de kust van Sanur. Deze radja besloot zich niet zomaar over te geven  aan het Nederlandse leger en bedacht een scenario waarbij een hoge dosis trots aan ten grondslag lag. Het was voor de Balinezen al duidelijk dat zij de strijd nooit konden winnen met hun traditionele wapens. Echter, overgeven aan de vijand behoorde niet tot de opties.

Wat er toen gebeurde heeft niet veel Nederlandse geschiedenis-boeken gehaald. De radja droeg zijn onderdanen op zich in witte ceremoniële kleding  met hun mooiste juwelen te hullen. De zwaarden werden ter hand genomen en het paleis van de radja werd in vuur en vlam gezet. Gezeten op zijn draagstoel omringd door zijn familie, Hindoe priesters en onderdanen, wachtte hij het Hollandse leger op.

10897281283?profile=originalHet stoffelijk overschot van                  de vorst van Badung wordt overgebracht naar Denpasar

Puputan

Onder begeleiding van oorlogs-trommels gooiden de Balinese vrouwen geld en juwelen naar de naderende indringers. Terwijl dit vernederende schouwspel zich afspeelde, schoot het Nederlandse leger onder het commando van Generaal-majoor Rost van Tonningen verward om zich heen. Op dat moment liet de radja zich door de priester in het hart steken, het teken voor de onderdanen om zichzelf van het leven te beroven. Mannen, vrouwen en zelfs kinderen onderwierpen zich aan hun lot. Het bloedbad waarbij honderden mensen die zich voor de ogen van de Nederlanders ter aarde stortten, is de Balinese geschiedenis ingegaan onder de naam Perang Puputan Badung.

Puputan is een Balinees ritueel gevecht tot de dood erop volgt en heeft begin vorige eeuw in een korte tijd meerdere keren plaatsgevonden. Van 1894 tot 1908 komen duizenden Balinezen om tijdens zo’n rituele zelfmoord, waarvan de koloniale troepen niet alleen getuigen waren, maar ook aanstichters. Niet alle radja’s van Bali maakten vrijwillig een einde aan hun koningschap. De radja’s van onder meer  Badung, Denpasar en ook Pemucutan weigerden hun zelfstandigheid op te geven ten tijde van de kolonie en waren bereid ten onder te gaan. De radja van Tabanan besloot tot vrijwillige overgave, maar pleegde na twee dagen gevangenschap toch zelfmoord. Zijn stoffelijk overschot werd naar de Puri van Denpasar overgebracht tijdens de zevende Bali-expeditie, gericht tegen de vorst van Badung in 1906. De vorst van Klung Kung kwam tot een akkoord met de overheerser, tot ‘zijn’ puputan een einde maakte aan de samenwerking in 1908.

Archieffoto’s uit Nederland

Elk jaar worden de puputans herdacht bij het monument op het Puputan plein. Hoe dramatisch de toedracht ook is geweest, Bali zou Bali niet zijn om voor de gelegenheid van het 100-jarige jubileum in 2006 met alle trots een week lang optredens en andere feestelijkheden te plannen. Om begrip van de Nederlanders te generen werd de toenmalige Koningin Beatrix voor deze feestweek uitgenodigd. Voor de special gelegenheid werden archieffoto’s van de puputan ingevlogen, afkomstig uit de fotocollectie van de Leidse Universiteit. Het hoogtepunt van het wekelijkse festival was de kroning van Ida Tjokorda Ngurah Denpasar IX, de nieuwe radja van de hoofdstad.

Al lopend naar de uitgang probeert een verkoper me een Mickey Mouse-ballon aan te smeren. Uitgelaten kinderen rennen om me heen of spelen met hun net gekregen voetbal. De maïsverkoper ruimt zijn boeltje op, nog voor middernacht is hij ‘los’ en kan hij tevreden naar huis. De feestelijkheden op het Puputan plein achter zich latend zonder een notie te hebben van het bloedbad  dat er ooit heeft plaatsgevonden.

Bron: Java Post

 

 

Lees verder…

Blog Topics by Tags

Monthly Archives