Blog 2.0

Alle berichten (2855)

Sorteer op

Vanonder de koperen ploert (28)

Geplaatst door Jan de Keten op maart 25, 2025 om 9:15am

 

13523646863?profile=RESIZE_710x 

Hans Vervoort

· 
Vanonder de koperen ploert (28)
 
In 1974 ondernamen mijn vrouw Maja (Tanah-Merah, 1940) en ik (Magelang, 1939) met onze zoontjes Marco (3 jaar) en Eric (1 jaar) een tocht van 3 maanden door Java. Ik schreef er het reisverslag 'Vanonder de Koperen Ploert' over (Thomas Rap, 1975).
Over het eten (let wel: geschreven in 1974)
Ik ben een liefhebber van koken en eten (mijn bestellingen hebben onze terugtocht naar Nederland zeker met een maand versneld) en we hebben alles geprobeerd: de stalletjes langs de weg, het eten aan de deur bij voorbijtrekkende verkopers, eten bij particulieren thuis, een eigen kokki, eten in de goedkopere en duurdere restaurants. En - ik durf het haast niet te schrijven - al met al vind ik dat er in Nederland beter Indisch gekookt word dan in het land van herkomst.
Het standaardeten aan de stalletjes en bij de voorbijtrekkende pikolan (draagstok) mannetjes is gericht op het lage budget van de gewone man en beperkt zich in het algemeen tot gerechten waarbij een maximale hoeveelheid wordt geboden voor een minimaal bedrag.
Volksgaarkeuken dus, en hier komt dat neer op nasi goreng, bami, mie bakso, nasi bakmoy (rijst met een vleessaus), soto, sop buntut (letterlijk staartsoep), sop kaki sapi (letterlijk soep van runderpoot), rudjak petis en dat soort gerechten.
Eenvoudige maaltijden die prima smaken, maar toch niet dat je zegt gut gut. Met één uitzondering: de saté, die de voorbij trekkende straatverkopers voor je maken is vaak hemels.
Een hoofdstuk apart vormen de Makanan Padang-eethuisjes, die gebaseerd zijn op wat de Sumatraanse keuken te bieden heeft. Kenmerkend voor deze restaurants is dat je allerlei gerechten op tafel krijgt, maar alleen hoeft te betalen voor wat je opeet.
13523646880?profile=RESIZE_710x
 
Makanan Padang is zeer heet, zo heet dat je maar met moeite kunt proeven dat het lekker is wat je eet.
De meeste klanten nemen een ronde berg rijst op hun bord, leggen daar één of twee kleine stukjes vlees of kip op, bedienen zich royaal van de bijbehorende saus en als je een minuut later kijkt is de rijstberg met versiering geheel verdwenen.
Van een maaltijd genieten zoals we in Europa gewend zijn is hier ongebruikelijk: voedsel wordt snel naar binnen gewerkt.
De talrijke Chinese restaurants bieden een veel uitgebreidere keus dan de Indonesische eethuisjes, ze gebruiken niet alleen het door de Indonesiërs verfoeide varken, maar ook de wat duurdere ingrediënten zoals garnalen, kikkerbilletjes, kreeft, krab, duif en kip. Toch gaat ook dat op den duur vervelen, want de Chinese zoetzure en zachtzoute sausjes zijn vrij beperkt in aantal, zoals we in Malang merken waar we wekenlang eten betrekken van de beste Chinees in town (Taman Sari) die tweehonderdvijftig gerechten biedt in prijs variërend van drie tot twintig gulden (vogelnestjessoep).
Rijsttafel is in Indonesië alleen in de dure toeristenhotels en -restaurants te krijgen, en is ook eigenlijk een uitvinding van de Nederlanders, die hun kokki aanzetten tot méér variatie en een groter aantal bijgerechten. Vandaar misschien dat — volgens mij dan — in Nederland vaak lekkerder `Indisch' wordt gekookt dan in Indonesië zelf, ook al moet men hier werken met gedroogde kruiden en ersatz-ingrediënten.
Er zijn nog andere redenen denkbaar. Het heimwee naar Indonesië heeft zich bij oud-Indischgasten in Nederland sterk geconcentreerd op het eten, wat tenslotte de gemakkelijkste manier was om het verleden te laten herleven. Het lijkt me heel normaal dat zo'n uit heimwee geboren specialisme uiteindelijk betere resultaten oplevert dan het routinematige kookwerk van de koks in Indonesië.
En ten slotte zou je kunnen opperen dat de Nederlanders misschien in hun koloniale tijd het culinair talent van Indonesië afgeroomd hebben. Indische mensen zijn nu eenmaal vaak ontstaan uit een verhouding tussen Hollanders en hun huishoudster en aangezien het hart van de man door de maag gaat ligt het voor de hand te veronderstellen dat de Hollanders vooral de betere kokkinnen als huishoudster aantrokken.
Met de soevereiniteitsoverdracht verdween een groot deel van de Indische mensen naar Nederland, en daarmee misschien ook een schat aan kookervaring, kooklust, en van moeder op dochter overgedragen recepten.
Daarmee wil ik niet zeggen dat er in Indonesië slecht gekookt wordt, alleen heb ik het gevoel dat men met wat zoeken (en dan vooral bij de Indische winkels en restaurants) in Nederland beter terecht kan.
In culinair opzicht berust voor mij de aantrekkelijkheid van Indonesië op de vele soorten fruit: mangga, allerlei soorten pisang (bananen), salak, durian, kedondong, zuurzak, duku, mangistan, blimbing, gekookte of geroosterde maïs (geen echt fruit, maar alla), ubi (gegiste ketella), jeruk, jeruk Bali, klapper, nangka, advocaatvrucht. Ach, als we die eens in de Hollandse kassen zouden kunnen verbouwen!
Foto 1. Saté verkoper die met zijn kipas (waaier) het vuurtje opstookt.
Foto 2: Enkele bestellingen bij resaurant Taman Sari in Malang
 
Lees verder…

ARCHIEF ICM: Mark Rutte hoe zit met Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966, dat tussen Nederland en de republiek Indonesie is gesloten?

Geplaatst door Jan de Keten op maart 25, 2025 om 8:49am
Geplaatst door Jan de Keten op juli- 31, 2020 om 8:30pm

10897316487?profile=originalARCHIEF ICM: Mark Rutte hoe zit met Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966, dat tussen Nederland en de republiek Indonesie is gesloten?

 Op NPO – I  zondag 10 januari bij de uitzending van Buitenhof leek het er op dat machine campagne van de VVD al op volle toeren te draaien.  Nederland is weer bij de top rancking als om de kredietwaardigheid gaat, de economie groeit gestaag, de werkloosheid is gestabiliseerd, en vluchtelingenproblematiek lijkt te zijn gestroomlijnd.

“Nederland is 1 van de weinige landen in Europa die naar buiten gekeerd is”, aldus Mark Rutte, “wij zijn een handelsland, net als Zweden. Wij moeten het van handelsverdragen hebben, en wat het referendum betreft van de Oekraïne,  is absoluut niet een poging tot toetreding tot Europa, is een handelsverdrag”.

Witteman en de collega’s konden als journalisten geen speld er tussen krijgen. 

“Nederland moet het van Handelsverdragen hebben”!

 

Maar hoe zit het dan met het Verdrag van Wassenaar Mark Rutte?

Zijn dat ook details als keuze om hier de scope er niet op te zetten net als die deal van Teven? Nota bene uw collega Halbe Zijlstra heeft zijn tanden er in gezet toen de VVD in de oppositie zie de beelden http://icmonline.ning.com/video/reportage-ip-manisfestatie-ip

  Dit heeft kennelijk destijds veel Indische stemmen opgeleverd met een populatie van 1,4 miljoen. Helaas Halbe Zijlstra werd door AB Klink het bos ingestuurd, en nooit is er behoorlijk antwoord hierop komen tot op de dag van heden.

In maart 2015 heeft het Actie Comité TvW-66 in een brief aan Bert Koenders geschreven waarin hij wordt geïnformeerd dat deze zaak aan de kaak wordt gesteld,  en dat JAT (Jakarta Advocaten Team) deze zaak namens de Indische Gemeenschap gaat behartigen om tot uitbetalingen te komen. Enige eis die JAT stelde aan Actie Comité TvW-66 handtekeningen.  Inmiddels zijn de handtekeningen overgedragen uit de gehouden petitie, de petitie zal voor onbepaalde tijd blijven doorlopen. Kopie van deze brief werd aan uw collega Halbe Zijlstra mede gestuurd, die gelijk met het antwoord kwam dat hij breder in de fractie gaat brengen, met advies om ook aan de overige fracties te sturen.

Het is nog al wat,  een Verdrag met natie als republiek Indonesië die door NL regering ruim 50 jaren niet is nagekomen in de uitvoering. Een natie met hoog percentage groeiende economie van ruim 8%. 

 Het verdrag hield in o.a. dat oud-president Soekarno betaald 689 miljoen dit ter compensatie om de Indische Nederlanders (341.000) die moesten “vluchten” uit voormalige Indie voor het verlies van al hun bezittingen, banktegoeden en zij meer. Het verdrag is eindstation voor de overdracht en nationalisatie van de eigendommen en bezittingen. Het proces begon ergens in 1951.   Tussen 1952 - 1956 werd 4,3 miljard betaald aldus  historicus  Hendri F. Isnaeni,  

Na het betalen van ongeveer 4 miljard gulden tussen 1950-1956, Indonesië eenzijdig geannuleerd de goedkeuring van de KMB. Later, aan het begin van de nieuwe Orde, richtte intergedringemental Group on Indonesia (IGGI) op, voorgezeten door Nederland, die een verborgen agenda heeft in de vorm van de Indonesische schuldenregeling van de oude orde, die betrekking heeft op de nationalisatie van het Nederlandse bedrijf, ongeveer US $2,4 miljard. Die schuldenregeling, wederom cryptisch schijnregeling, werd Soekarno gedwongen om de noodwet uit te vaardigen, die inhield schuld aan Nederland 4,2 miljard. 

 Inmiddels  heeft Nederland   4.2 miljard  plus  689 miljoen ontvangen,  de waarde gestegen tot 17 miljard nu, en er pas een bedrag van 38 miljoen betaald aan 4777 gedupeerden, nog ongeveer 50.000 wachten op hun geld. 

Het “vluchten” heeft te maken als tegenreactie op de gepleegde oorlogssmidaden door Nederland, oud-president Soekarno deze groep in bescherming moest nemen tegen de Indonesische bevolking (permuda’s) . Vooraf had het Japanse leger bij de capitulatie dit op zich moeten nemen, vluchtelingen dus! 

Wat heeft Nederland 70 jaren met deze "Indische vluchtelingen" gedaan ?  

Hoe kijk de Minister president hier tegen aan met grote smet op de Nederlandse vlag?

Van de journalisten in programma Buitenhof helemaal een afgang wetende dat KNIL – debacle zich net heeft voltrokken onder de Staatssecretaris Martin van Rijn nog geen 14 dagen geleden.

 Een goede journalist,  heer Witteman,  had juist een dergelijk verdrag aan de kaak gesteld waar het imago van Nederland ludiek prijkt over de wereld en flinke deuk zal oplopen, moge duidelijk zijn, en zeker wanneer Brussel dit ter ore komt. Nog niet gesproken als Jokowi president van republiek van Indonesie hier vragen over gaat stellen;

Waarom heeft na 50 jaren de Indische Gemeenschap deze compensatie nog steeds niet ontvangen. Zal de rancking en imago van dit handelsland niet worden aangetast zo worden beschadigd. Net als de deal van Teven weer een dramatische keuze voor de VVD, die niet werd genoemd

 In het programma van Buitenhof van zondag 10 december.

http://programma.vpro.nl/buitenhof/afleveringen/2016/buitenhof-10-j...

 

 UPDATE-  27- 7-2020 

 

 

Lees verder…

De wederopbouw Nederland

Geplaatst door Jan de Keten op maart 24, 2025 om 2:59pm
Geplaatst door Ferry Schwab op maart 16, 2020 om 10:00pm

10897238680?profile=originalDe wederopbouw Nederland

De Indonesische injectie


Van de ene op de andere dag veranderde Nederland op 27 december 1949 van een koloniale mogendheid in een bescheiden Europese staat. Vrijwel onbekend is dat Indonesië aan de naoorlogse wederopbouw van Nederland een cruciale bijdrage leverde.

door Lambert Giebels   5 januari 2000

 

OP 27 DECEMBER 1949 ondertekende koningin Juliana in het paleis op de Dam de soevereiniteitsoverdracht van Indonesië en hield Nederland op te bestaan als koloniale grootmacht. Voortaan was Nederland te vergelijken met een staat als Denemarken. Over de condities was de voorafgaande maanden onderhandeld op de Ronde Tafel Conferentie, de RTC, in Den Haag. Daar hadden vier partijen rond de tafel gezeten: een Nederlandse delegatie, geleid door Van Maarseveen, de toenmalige minister van Overzeese Gebiedsdelen; een delegatie van de Republiek die op 17 augustus 1945 door Soekarno was uitgeroepen, waarvan minister-president Hatta de leider was; een delegatie van federalisten uit de Indonesische deelstaten, die werd geleid door Anak Agung, minister-president van de grootste deelstaat De Grote Oost. De vierde partij was de United Nations Committee for Indonesia (Unci), die door de Verenigde Naties in het leven was geroepen om Nederland en de Republiek tot elkaar te brengen. Deze delegatie stond onder leiding van Merle
Cochran, de Amerikaanse voorzitter van de Unci.

Voorafgaande aan de RTC hadden Republiek en federalisten de klokken gelijk gezet. Ze hadden een grondwet opgesteld voor een soeverein Indonesië: de Verenigde Staten van de Republiek Indonesië, Republik Indonesia Serikat: de RIS. De inzet van beide Indonesische delegaties op de RTC was het veilig stellen van de soevereiniteit van de federale republiek. Ze waren bereid daarvoor concessies te doen. Ze aanvaardden dat Indonesië en Nederland verbonden bleven in een Unie onder de Oranjekroon. Wat de Unie precies inhield bleef onduidelijk, maar de Indonesiërs wisten in ieder geval te voorkomen dat deze iets zou afdoen aan de soevereiniteit van hun nieuwe staat.



EEN ONDERWERP waarover op de RTC langdurig werd onderhandeld, was de schuldenkwestie. Nederland liet Indonesië een hoge prijs betalen voor zijn soevereiniteit. Kreeg Suriname dertig jaar later een bruidsschat mee van twee miljard gulden, Indonesië werd opgezadeld met de totale schuldenlast van het voormalige Nederlands-Indië. Deze schuld werd door Nederland berekend op 6,5 miljard gulden. Het betekende dat Indonesi
ë zelfs moest opdraaien voor de kosten van de politionele acties. Dit werd Cochran te gortig. Tot woede van Drees wist de Amerikaan de Nederlandse financiële onderhandelaars ertoe te bewegen twee miljard gulden te laten vallen - zijnde de ruw geschatte kosten van de politionele acties. Er bleef een schuld over van 4,5 miljard, in guldens van toen.

Het koopmanschap van de Nederlandse delegatie leverde nog een niet te verwaarlozen voordeel op. Op de RTC werd voor Nederland de status van meest bevoorrechte handelspartner van Indonesië bedongen. Dit hield in dat de revenuen uit de circa drie miljard gulden particuliere Nederlandse beleggingen behouden bleven en dat ze tegen een aantrekkelijke koers naar Nederland getransfereerd konden worden. Deze afspraken werden neergelegd in een financieel-economische regeling: de Finec.

Had Nederland het hierbij gelaten, dan had het tot in lengte van dagen profijt kunnen trekken van zijn oude kolonie. Nederland overspeelde echter zijn hand. Het wilde geen afstand doen van West-Nieuw-Guinea. Hiervoor werden uiteenlopende argumenten aangevoerd: Nieuw-Guinea moest een kolonisatiegebied worden voor Indische Nederlanders en Nederlandse boeren; de belangen van missie en zending werden in het geding gebracht; binnenskamers werd voorts gespeculeerd over de rijke bodemschatten van Nieuw-Guinea, bauxiet, koper, goud en vooral olie; en dan waren er nog mensen die in Nieuw-Guinea een blijvend steunpunt voor onze marine in de Pacific zagen.

Op de RTC was het hoofdargument dat zonder behoud van Nieuw-Guinea geen tweederde Kamermeerderheid voor ratificatie van de RTC-akkoorden te vinden was. De Indonesische delegatie zat tussen twee vuren: aan de ene kant de Nederlandse onderhandelaars die van Nieuw-Guinea geen afstand wilden doen, aan de andere kant president Soekarno die de vrijheid van Indonesië had geproclameerd van Sabang tot Merauke. De Unci-voorzitter wist de impasse te doorbreken met het voorstel Nieuw-Guinea uit de RTC te lichten. Onder zware tijdsdruk werd op de laatste dag van de RTC besloten dat Nederland en de RIS binnen een jaar na de soevereiniteitsoverdracht over de status van Nieuw-Guinea nader overleg zouden plegen. Daarmee werd onder de RTC-akkoorden een tijdbom gelegd die een kettingreactie van ontploffingen teweeg zou brengen.



Al GAUW NA de soevereiniteitsoverdracht groeide het wantrouwen tussen de twee Unie-partners. Aan Nederlandse kant was de meest wantrouwige de minister-president Drees. Het begon er al mee dat in Jakarta de Van Heutszboulevard de naam kreeg van de Atjehse guerrilla-leider, teuku Umar, en dat de Oranjeboulevard werd omgedoopt in djalan Diponegoro. Evenmin beviel het Drees dat de Indonesische regering niet 27 december maar 17 augustus tot nationale onafhankelijkheidsdag verhief. Het ultieme bewijs van de onbetrouwbaarheid van de Unie-partner was voor Drees dat binnen acht maanden de federale staat werd opgedoekt en Soekarno op 17 augustus 1950 de eenheidsstaat uitriep.
In Nederland doorzag men niet dat de deelstaten door de Indonesiërs werden gezien als een poging van Nederland om met een verdeel-en-heers-politiek over het graf te regeren. De RIS stortte niet ineen doordat Soekarno haar liet exploderen, maar doordat ze onder de Indonesiërs nauwelijks supporters had. Indonesië had van zijn kant reden Nederland te wantrouwen toen in januari 1950 kapitein Westerling met instemming van het Knil het Nederlandse gezag op West-Java leek te willen herstellen en later dat jaar met steun van het Knil op Ambon de RMS werd uitgeroepen.

Wat Indonesië en Nederland definitief uiteendreef was de kwestie Nieuw-Guinea. Het torpederen van de RIS had Nederlandse politici ervan overtuigd dat Nieuw-Guinea niet aan het Indonesië van Soekarno mocht worden uitgeleverd. De besprekingen over de status van het gebied die in de loop van 1950 plaatsvonden, liepen dan ook op niets uit. Er werd thans met een geheel nieuw argument geschermd waarom Nieuw-Guinea bij Nederland moest blijven: Nederland had de plicht de Papoea’s uit het stenen tijdperk te tillen. De socialist Drees vond in 1952 voor dit ethische standpunt een krachtige medestander in de katholiek Luns. Drees noch Luns vertrouwde de nobele taak toe aan Indonesië, dat de handen vol had aan zijn eigen ontwikkeling. Beiden zagen het hardnekkig vasthouden van Indonesië aan de overdracht van Nieuw-Guinea als louter een hobby van Soekarno. Hem zagen ze ook als de kwade genius achter de almaar kritischer wordende houding van Indonesi
ë jegens Nederland.

Inderdaad vormde ‘Irian Barat’ (West-Nieuw-Guinea) het hoofdthema van de redevoeringen die de president bij iedere denkbare gelegenheid hield en inderdaad wekte hij daarmee bij de massa een anti-Nederlandse stemming.
Het Nederlandse kabinet zag evenwel over het hoofd dat in de parlementaire democratie die Indonesië toen nog kende, de Indonesische president constitutioneel niet meer politieke macht had dan bijvoorbeeld de president van de Duitse bondsrepubliek. Daardoor zagen zij ook over het hoofd dat alle Indonesische politieke leiders de opvatting huldigden dat Nieuw-Guinea bij Indonesië hoorde en dat elk Indonesisch kabinet overdracht van Irian Barat aan Indonesië als eerste punt op zijn regeringsprogramma had.



INDONESIE BLEEF proberen Nederland ertoe te bewegen de afspraak op de RTC ten aanzien van Nieuw-Guinea na te komen. Doch de Nederlandse regering had na 1950 de kwestie Nieuw-Guinea 'in de ijskast’ gestopt, en bij de grondwetsherziening van 1956 werd Nieuw-Guinea tot Nederlands grondgebied verklaard. Eind 1955, begin 1956 vond in Gen
ève nog één keer overleg tussen Nederland en Indonesië plaats over alle problemen die de onderlinge verhoudingen vertroebelden: de Unie, die niet tot leven was gekomen, de Finec, die volgens Indonesië eenzijdig ten voordele van Nederland werkte, en de steeds uitzichtlozer wordende kwestie-Nieuw-Guinea.

Het initiatief voor dit overleg, dat zo dramatisch zou eindigen, ging uit van het ons land welgezinde kabinet-Harahap. Minister van Buitenlandse Zaken Anak Agung was de leider van de Indonesische onderhandelingsdelegatie. De Nederlandse delegatie werd geleid door Luns, die nauw contact hield met 'vader Drees’ in Den Haag. De delegatie-Luns was bereid de Unie een zachte dood te laten sterven en de Finec aan te passen. Als voorwaarde werd gesteld dat Indonesië bij eventuele economische conflicten tussen beide landen internationale arbitrage aanvaardde. De Indonesiërs, die internationale arbitrage als een inbreuk op de soevereiniteit van hun land beschouwden, waren niet bereid de voorwaarde te aanvaarden en de Nederlandse delegatie was niet bereid haar in te slikken. Over Nieuw-Guinea wilde Luns niet praten. Toen Anak Agung hem niettemin een gespreksnotitie over de kwestie voorlegde, pakte Luns het papier tussen duim en wijsvinger en deponeerde het in een prullenmand. De Balinese radja voelde zich diep gekrenkt. De Geneefse conferentie werd een complete mislukking.

Getergd keerde de Indonesische delegatie huiswaarts. Op haar aanbeveling zegde het kabinet-Harahap op 13 februari 1956 eenzijdig de Indonesisch-Nederlandse Unie op. Dit was het begin van een kettingreactie. De opzegging van de Unie werd meteen gevolgd door opzegging van de Finec en op 4 augustus staakte de Indonesische regering de betaling van de schulden aan Nederland. Een goed jaar later zouden ook de Nederlandse bedrijven ten offer vallen aan de kwestie-Nieuw-Guinea. Ze hadden het er overigens zelf naar gemaakt. De Indonesische regering wilde buitenlandse bedrijven indonesianiseren en zo de oude koloniale economie in een nationale transformeren. Dit beleid werd door de Nederlandse directies gefrustreerd, top- en kaderfuncties bleven voor Indonesiërs ontoegankelijk en van indonesianisatie van het bedrijfskapitaal was al helemaal geen sprake. De kleine Nederlandse bovenlaag in Indonesië handhaafde zijn oude koloniale levensstijl en hield zijn bolwerken, zoals de sociëteit De Harmonie en de jachthaven in Priok, voor Indonesiërs gesloten.

Omdat het bilateraal overleg over Nieuw-Guinea uitzichtloos leek had het kabinet-Ali Sastroamidjojo al in 1953 de weg van internationale interventie gezocht. Drie jaar lang had Indonesië in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een resolutie ingediend waarin om bemiddeling van de VN in de kwestie-Nieuw-Guinea werd gevraagd. De resolutie kreeg geen enkele keer de vereiste tweederde meerderheid.
De oorzaak hiervan was dat het bewind Eisenhower-Dulles ter wille van Navo-bondgenoot Nederland geen steun wilde geven aan de Indonesische resoluties, waardoor landen die van Uncle Sam afhankelijk waren het niet waagden er voor te stemmen. Op 27 november 1957 haalde de Indonesische resolutie voor de vierde keer geen tweederde meerderheid. In Indonesië reageerde men furieus. Enkele dagen na de verwerping van de resolutie werden op instigatie van de communistische vakbeweging in heel Indonesië Nederlandse bedrijven door Indonesische werknemers bezet. De bedrijven werden door het kabinet-Djuanda onder controle gesteld, vervolgens in beheer overgedragen aan het leger en ten slotte, zonder schadevergoeding, genationaliseerd.


IN DE COLLECTIEVE herinnering van ons, Nederlanders, is bewaard gebleven dat het Indonesië van Soekarno weigerde zijn schulden te betalen. In deze herinnering is iets verdrongen. Toen Indonesië in 1956 zijn schulden aan Nederland opzegde was het restant van de schuld nog 650 miljoen gulden. Dit betekent dat Indonesië tussen 1950 en 1956 bijna vier miljard gulden heeft afgelost. Het belang van dit bedrag kan worden afgemeten aan de Marshallhulp. Nederland heeft over de periode 1948-1953 1127 miljard dollar Marshallhulp gekregen - als lening wel te verstaan. Bij de toenmalige koers van de dollar van 3,80 gulden is deze hulp niet veel meer geweest dan wat Indonesië tussen 1950 en 1956 heeft betaald. Menigeen meent dat Nederland zijn naoorlogse wederopbouw louter aan de Marshallhulp te danken heeft, de Indonesische bijdrage pleegt men over het hoofd te zien.

Deel van het collectieve nationale geheugen is ook dat het Indonesië van Soekarno Nederlandse aandeelhouders van cultuurmaatschappijen van hun rechtmatig bezit heeft beroofd. Weinig bekend is dat kapitaalopbrengsten, pensioenen, spaargelden die vanuit Indonesië naar Nederland werden overgemaakt, plus alle inkomsten die het Nederlandse bedrijfsleven in Indonesië genereerde, in die schrale jaren vijftig een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan ons nationale inkomen. In de beginjaren vijftig was deze bijdrage jaarlijks rond acht procent; in het laatste jaar voordat de Nieuw-Guinea-kwestie aan alles een einde maakte bedroeg de gekapitaliseerde waarde van de Nederlandse inkomsten nog bijna een miljard gulden. Het lijkt dat de Indonesische injectie in onze economie tussen 1950 en 1957 niet zonder effect is geweest op de snelle naoorlogse industrialisatie van ons land, die le miracle hollandais werd genoemd.

Kortom, Indië verloren betekende niet rampspoed geboren, doordat Nederland in die cruciale naoorlogse fase waarin de grondslag werd gelegd voor onze huidige welvaart, nog aardig heeft kunnen profiteren van zijn voormalige koloniale bezit.

 

Reactie / commentaren

Marjolein van Pagee  & ICM 

 

DE 4,5 MILJARD DIE INDONESIË AAN NEDERLAND MOEST BETALEN


Nooit gedacht dat nu juist de opa van Thierry Baudet een antwoord zou geven op de Indonesische schuldenkwestie. Net als Lambert Giebels schrijft hij in een boek uit 1983 dat Indonesië tot 1956 een deel van de 4,5 miljard schuldenlast wel degelijk had betaald. Giebels beweerde dat in 1956 al bijna 4 miljard gulden zou zijn betaald, vervolgens zou Indonesië tussen 1967 en 2002 nog een bedrag van 600 miljoen naar Nederland overmaken. Pluspunt is dat het boek van H. Baudet en M. Fennema (in tegenstelling tot Giebels artikel in de Groene) wel met voetnoten werkt met diverse verwijzingen naar overheidsstukken. Ben benieuwd hoe die miljarden van daar naar hier zich verhouden ten opzichte van de zogenaamde ontwikkelingshulp. Heb het wel eens omgerekend, 4,5 miljard gulden in geld van nu zou (als ik het goed heb) op zo'n 16 miljard euro uitkomen!

 

Dus ruim 4,5 miljard en 687 miljoen is overgemaakt, tegelijkertijd de Nederlandse Indische Burgers; De Nederlanders, Indo's en de Molukkers al hun bezittingen en banktegoeden verloren. Buitenschot blijven de verzekeraars, pensioenen en bankten die alles naar Nederland doorsluizen, en vergeten hun clientele uit te betalen

 

Zie artikel van Giebels uit 2000:
http://historibersama.com/…/de-indonesische-injectie-de-g…/…
Historisch Nieuwsblad in 2003:
https://www.historischnieuwsblad.nl/…/einde-indonesische-he…

Lees verder…

 Bron - ICM Overzicht van 21  maart 2024

Geplaatst door Jan de Keten op maart 21, 2025 om 12:55pm

11140070497?profile=RESIZE_710x

 Bron - ICM Overzicht van 21  maart 2024

13521201058?profile=RESIZE_584xPASAR MALAM KALENDER 2025-2026  ( volgende week Pasar)

>>>>>>  Lees verder

 

4 April zijn we live op tv bij OMROEP MAX in het programma Tijd voor Max

Geplaatst door Jan de Keten op maart 19, 2025 om 9:53am

 …

13519956490?profile=RESIZE_710x

 >>>>>>>>>>>>Lees verder…

Ontwikkelingen m.b.t het weren van Indische artiesten, producenten en programmamakers door Hilversum

Geplaatst door Jan de Keten op maart 19, 2025 om 9:48am

10897244469?profile=originalOntwikkelingen m.b.t het weren van Indische artiesten, producenten en programmamakers door Hilversum

 

Laatste weken zijn er zaken naar boven gekomen mbt ontwikkelingen dat Indische artiesten, producenten, programmamkers etc.. geweerd worden in Hilversum. Bij de redactie van  ICM is reeds langer dit feit bekend, daarom ook een samenwerking gezocht met TV Oranje die goed verloopt Van jullie kant komen de signalen om dit op te pakken en te mobiliseren. Daar zijn wij zeer erkentelijk voor. 

Het volgende 

Hans van NICC, en mijn persoon van ICM doen media technisch al veel. Hans is met NICC aangesloten bij het Indisch Platform (IP). IP had graag dat ICM zich aansloot, dit is onmogelijk omdat ICM een krant is die "onafhankelijk" moet zijn, maar steun ze wel voor 200%. Overigens IP staat op …

>>>>>>>>>>> Lees verder…
 
 

Vanonder de koperen ploert (26)

Geplaatst door Jan de Keten op maart 19, 2025 om 9:44am

13519952870?profile=RESIZE_710x

Vanonder de koperen ploert (26)…

 
>>>>>>>>>>..Lees verder…

 

Jet Bussemaker schrijft boek 

 

10897245071?profile=original

Geplaatst door ICM redactie op april 28, 2011 om 11:00am

Voormalig staatssecretaris Jet Bussemaker presenteerde woensdag 20 april 2011 haar boek ‘ Dochter van een kampkind’ 

In dit boek kijkt Bussemaker terug op haar jeugd en de reis die ze met haar vader maakte naar Indonesië. Haar vader, geboren in 1928, zat als kind in een Japans interneringskamp. Bussemaker vertelt, tijdens de boekpresentatie in het Bethaniënklooster in Amsterdam, dat ze zich niet altijd een dochter van een kampkind heeft gevoeld. “Het ging niet over het kamp thuis. Ik wist er ook niets van. Het enige dat ik over die tijd…

>>>>>>>>>>>>>>Lees verder…

13518686683?profile=RESIZE_400x

 >>>>>>>>Lees verder…

𝐏𝐀𝐒𝐀𝐑 𝐁𝐔𝐃𝐀𝐘𝐀 𝐖𝐎𝐑𝐃𝐓 𝐅𝐀𝐍𝐓𝐀𝐒𝐓𝐈𝐒𝐂𝐇!

Geplaatst door Jan de Keten op maart 16, 2025 om 12:06pm

13518685501?profile=RESIZE_710x

>>>>>>>>>>Lees verder…

Vanonder de koperen ploert (25)

Geplaatst door Jan de Keten op maart 16, 2025 om 12:01pm

13518685486?profile=RESIZE_710x

 

 
 …
 

>>>>>>>>>>>>Lees verder…

Reparttiering door Hans Slijp

Geplaatst door Jan de Keten op maart 12, 2025 om 3:33pm

Door Hans Slijp

13517238892?profile=RESIZE_400x

 
 
De regering komt onder leiding van minister Faber, met wetsvoorstellen om de komst van vluchtelingen tegen te houden of te beperken.
Na de onafhankelijkheid van Indonesië in 1945 was dat niet anders. De Nederlandse regering toen, zag met lede ogen de komst van duizenden repatrianten en migranten naar Nederland plaats vinden.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>.Lees verder…
 

 

Zorgeloos wonen Indonesie

 

13452659876?profile=RESIZE_710x

Zorgeloos woning Indonesie

Pagina · Onroerend goed   Wouterskampen 68  +31 6 37282433 schwabferry@gmail.com  icmonline.ning.com  

Achtergrond

ICM Bali home Vision werd gedurende haar promotie cam   >>>>>>>  Lees verder…
 

13469150692?profile=RESIZE_710xBoek rapport Traktaat van Wassenaar opgenomen in de Bibliotheken en is nu in de Tweede Kamer. Benieuwd wat er in staat, is nu te bestellen.

Boek rapport…

 >>>>>>> Lees verder…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

12133973694?profile=RESIZE_180x180Betreft ondertekening petitieTraktaat van Wassena

15 februari 2025

Geachte petitionair,

Het is enige tijd dat er met U contact is geweest. U heeft de petitie per brief ondertekend en gestuurd naar ons heer Rolo E. Lapre in Zwitserland. Wel geteld waren het tegen 1000 aan die gebruik hebben gemaakt van dit kanaal per post ( 3000 euro is aan post uitgegeven) .

Tegen deze achtergrond hebben 14.000 gebruik gemaakt van de Internetmogelijkheden via Petitie.nl, www.icm-online.nl en niet te vergeten Facebook. Hier wordt gebruik gemaakt van gratis Innternet.

Daarom ontvangt U nu per post een “ samenvatting van het procesgang van Traktaat van Wassenaar.” Deze werd gepubliceerd via onze Internetkanalen en is tevens per brief /en per mail aan de leden van de Tweede Kamer verstuurd .

 

  >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>Lees verder…

Oproep aan de Tweede Kamer - Samenvatting Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966

Geplaatst door Jan de Keten op Februari 3, 2025 om 10:05pm

Oproep aan de Tweede Kamer - Samenvatting Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966

13444422658?profile=RESIZE_710x

Geacht Kamerlid,
Dit is een oproep namens de 15.000 man/vrouw. Wij verwachten van u als gekozen volksvertegenwoordiger om deze zaak serieus draagkrachtig ter harte te nemen. U zal begrijpen waarom deze oproep na het lezen van deze samenvatting. >>>>>>> Lees verder…

 

 
Lees verder…

4 April zijn we live op tv bij OMROEP MAX in het programma Tijd voor Max

Geplaatst door Jan de Keten op maart 19, 2025 om 9:53am

 

13519956490?profile=RESIZE_710x

WolvesandBears SophiaLöwe

  · 
 
🤩4 April zijn we live op tv bij OMROEP MAX in het programma Tijd voor Max. Ongelofelijk hoe ver een liedje kan gaan als je er met zijn allen in geloofd🙏🏽”80 YEARS AND TONS OF TEARS”Richard PootRoon Putuhena TeterissaEdwin GeurtsenJob KaihatuNoortje SahulekaMartijn LosZeth MustamuDesraySuzanna MangarAlley Usmny Untly Tnlpy@rubenannikElizeNippy NoyaJimmy TielmanMaroen Franse@aislawalataGaby KaihatuRicky Risolles-pagina@beausevenNurlaila KarimLisa NoyaYenmak Binsaumesri Salomina Kurni@stormilowe@vinolia 
Minder weergeven
 
Alle reacties:
116Jij, Roberto Dresia, Milly Uyleman Reintjes en 113 anderen
 
28
 
72
 
 
 
Meest relevant
 

Opmerkingen

Indicator online status
 
Actief
 
Roberto Dresia
Trots 💕
 
 
Sticker by Super Smalls
GIPHY
 
 
 
  • 3 w
  • Leuk
     
  • Beantwoorden
 
 
 
Wally Preyll
Top
 
  • 3 w
  • Leuk
     
  • Beantwoorden
 
 
 
 
Oh Yeah Yes Sticker by megan motown
GIPHY
 
 
 
  • 3 w
  • Leuk
     
  • Beantwoorden
 
 
 
Klik om bijlage te bekijken
 
GIPHY
 
  • 3 w
  • Leuk
     
  • Beantwoorden
 
 
Indicator online status
 
Actief
 
  • 2 w
  • Leuk
     
  • Beantwoorden
 
 
Indicator online status
 
Actief
 
  • 1 w
  • Leuk
     
  • Beantwoorden
 
 
 
Meer opmerkingen weergeven
6 van 27
 

 

Opmerking plaatsen als Ferry Schwab
 
 
 
 
 
 
 
Lees verder…

Ontwikkelingen m.b.t het weren van Indische artiesten, producenten en programmamakers door Hilversum

Geplaatst door Jan de Keten op maart 19, 2025 om 9:48am

10897244469?profile=originalOntwikkelingen m.b.t het weren van Indische artiesten, producenten en programmamakers door Hilversum

 

Laatste weken zijn er zaken naar boven gekomen mbt ontwikkelingen dat Indische artiesten, producenten, programmamkers etc.. geweerd worden in Hilversum. Bij de redactie van  ICM is reeds langer dit feit bekend, daarom ook een samenwerking gezocht met TV Oranje die goed verloopt Van jullie kant komen de signalen om dit op te pakken en te mobiliseren. Daar zijn wij zeer erkentelijk voor. 

Het volgende 

Hans van NICC, en mijn persoon van ICM doen media technisch al veel. Hans is met NICC aangesloten bij het Indisch Platform (IP). IP had graag dat ICM zich aansloot, dit is onmogelijk omdat ICM een krant is die "onafhankelijk" moet zijn, maar steun ze wel voor 200%. Overigens IP staat op www.IndischPlatform.nl . Het IP is door oud premier Lubbers geinstalleerd als politiek OverlegForum met de Overheid voor behartiging van de Indische zaken die zich afspelen. In 2001 heeft het oude IP Het Gebaar tot stand gebracht. Van het geld werd ander half miljoen geinvesteerd in de NIOD rapporten, deze zaak loopt nu. Tot op heden concentreren zij zich op de oude onopgeloste zaken, terwijl het IP ook de huidige actuele zaken dient te behartigen. Hans en mijn persoon gaan het nu initieren mbt de omroepen Hilversum.  Is van de zotte wij (met  een populatie van bijna ander half miljoen) betalen belastingen en zien er niets voor terug. . Wij willen NU de problemen over Hilversum aan de kaak stellen dat Indische artietsen, producenten... noem maar op  die geweerd worden.

 Dit aan het IP voorleggen om dit Nu op te pakken.

Dit kunnen wij NU aan de hand van aantoonbare feiten die recentelijk zich afspeelden. Wieteke van Dort die een ton heeft gestoken in de registratie op Bali (Erica Terpstra  wordt een programma op Bali gemaakt voor MAX), en nu Andy Tielman notabene uitgeroepen tot de Grondlegger van Neder Pop unaniem door het hele muziek consortium door interventie van het muziekcanon Theo Blokhuis en Martijn Nieuwkerk. Dat nu een producent uit Israel die veel producties maakt voor de omroepen die heeft opgepakt; Toch schandelik!!!!! Wij staan nu sterker ICM is onafhankelijk als Indische Internetkrant  met NICC en doen veel samen met TV Oranje (deze ontvangen geen subsidie van VWS). Misschien is toch de oplossing een eigen Indo Omroep, met link naar Indonesie. Mijn email is schwab@icm-online.nl

Lees verder…

Vanonder de koperen ploert (26)

Geplaatst door Jan de Keten op maart 19, 2025 om 9:44am

13519952870?profile=RESIZE_710x

13519953468?profile=RESIZE_710x

Vanonder de koperen ploert (26)

Hans Vervoor

 
 
In 1974 ondernamen mijn vrouw Maja (Tanah-Merah, 1940) en ik (Magelang, 1939) met onze zoontjes Marco (3 jaar) en Eric (1 jaar) een tocht van 3 maanden door Java. Ik schreef er het reisverslag 'Vanonder de Koperen Ploert' over (Thomas Rap, 1975). We verbleven eerst een maand in Bandung. En woonden daarna korter of langer in Jogyakarta en Semarang. Dan Soerabaja, mijn stad. En nu:
Pasirputih, klein Hawaii
Van Surabaja uit volgen we de weg langs de oostkust die als je maar lang genoeg doorrijdt naar Bali voert (met een kleine oversteek). Aan Bali zijn we echter nog niet toe, hoe méér de mensen ons vragen of we er al geweest zijn, hoe minder zin we hebben om er ooit heen te gaan.
Nee, Pasirputih is precies wat we nodig hebben na al dat gereis: een paar dagen aan een rustig strand.
Na ruim vier uur rijden bereiken we Pasirputih. Twintig jaar geleden ben ik er een keer geweest en ik heb nog een vage herinnering aan een glad, schoon strand waar vissers bezig waren hun netten te boeten.
Het is nauwelijks veranderd. Pasirputih bestaat uit een paar logementen en een klein eet- en drinkcentrumpje dat bestaat uit zo'n twintig à dertig warungs die (typisch Indonesisch) niet aan het strand liggen, maar tussen de bomen aan een weggetje dat van het strand vandaan loopt.
Ook typisch Indonesisch is dat de eethuisjes allemaal hetzelfde verkopen: frisdranken, bier en vier gerechten, namelijk nasi goreng, bami goreng, nasi tjampur, soto.
Deze maaltijden kosten zo'n vijftig à vijfenzeventig Hollandse centen en zijn speciaal gericht op de dagjesmensen die hier het voornaamste publiek vormen.
Indonesiërs kennen de vijfdaagse werkweek niet, en uitjes moeten dus op zondag gemaakt worden.
Pasirputih is voor de mensen uit Malang en Surabaja net in één dag te halen: acht uur rijden, één uurtje strand en een klein hapje aan de warung.
Doordeweeks is het stil, een enkele toerist, een toevallige Indonesiër of Chinees op doorreis of vakantie, soms een groepje mensen uit de omgeving, die hun spaarcentjes bij elkaar gelegd hebben en gezamenlijk een vrachtwagen hebben gehuurd.
Op elkaar gepakt staan ze vrolijk koutend in de laadbak en als ze gearriveerd zijn storten ze zich uitgelaten op het strand.
Zonnebaden is geen Indonesische gewoonte, zwemmen is meer iets voor de kinderen, men vergenoegt zich met een strandwandeling en vergaapt zich aan de zee: nog nooit zoveel water bij elkaar gezien.
Na een paar uur vertrekt de vrachtwagen weer, blijmoedig stijgt men in, de vakantie is voorbij.
Het strand is zo groot dat dergelijke kleine invasies vrijwel onopgemerkt voorbijgaan.
De superlatieven van reisbureaus zouden zonder meer van toepassing zijn op Pasirputih: palmbomen, rust, zachte golfslag, een helderblauwe zee, een strand waar een dikke streep schelpjes het enige afval is dat de vloed achterlaat.
Op het strand liggen smalle vissersscheepjes, in fraaie kleuren geschilderd en met twee sierlijke vlerken voor het evenwicht. 's Nachts wordt ermee gevist, overdag kun je ze per uur huren om ermee de zee op te zeilen.
We logeren in een regeringscomplex met de ingewikkelde naam Bhayangkara, dat voor de schappelijke prijs van circa vijftien gulden per nacht dubbelrooms verhuurt.
Ze zijn eenvoudig ingericht, een tikje vervallen, maar er staan bedden en er is een mandikamer, meer heb je niet nodig.
Als we de buitendeur opendoen staan we op ons platje, met direct uitzicht op de zee, die dertig meter voor ons het strand op drentelt.
Enkele neringdoenden, die rustig hebben zitten wachten in de schaduw van een boom, komen onmiddellijk op ons af.
Willen we fruit hebben, of gekookte eieren, of wellicht een boot huren, of een opgeblazen binnenband van een auto om op rond te dobberen? Nou nee, eerst maar even mandiën.
Het is altijd moeilijk om mensen af te wimpelen, we doen ons best om het zo aangenaam mogelijk te doen, maar weglopen en de deur achter je sluiten is uiteindelijk toch de remedie waar je je toevlucht toe moet nemen, zeker op zo'n eerste dag.
Later, als men je wat vaker gezien heeft, vermindert de druk een beetje. Een eenvoudig sorry, nu niet, is dan vaak wel voldoende, al kunnen sommige koopvrouwen het toch niet laten om de kinderen fruit en snoep in de gretige handen te stoppen, zodat we voor het blok staan.
Maar niets is volmaakt en de zee vergoedt alles. Al een uur na aankomst scharrelen de kinderen op het strand rond en loop ik langzaam en genietend de zee in.
Schone zandribbels onder de voeten, geen scherven, geen enge beestjes met een giftige beet, en pas na honderd meter sta ik tot mijn schouders in het glasheldere water.
De golfslag is zacht, het water lauw, maar toch verkoelend.
Voor het eerst sinds ons vertrek uit Indonesië in 1953 vind ik zwemmen weer leuk, zachtjes drijven op de golven en kijken naar het strand en de palmen en de eigenaardige bomen die aan het eind van het strand midden in de zee staan te floreren.
(wordt vervolgd)
Foto 1: De avond valt. Toerist Vervoort gaat te water.
Foto 2; Zoonjes Marco (3) en Eris (1) op het strand van Pasirputih.
Lees verder…

Jet Bussemaker schrijft boek

Geplaatst door Jan de Keten op maart 16, 2025 om 12:23pm
Jet Bussemaker schrijft boek 

 

10897245071?profile=original
Geplaatst door ICM redactie op april 28, 2011 om 11:00am

Voormalig staatssecretaris Jet Bussemaker presenteerde woensdag 20 april 2011 haar boek ‘ Dochter van een kampkind’ 

In dit boek kijkt Bussemaker terug op haar jeugd en de reis die ze met haar vader maakte naar Indonesië. Haar vader, geboren in 1928, zat als kind in een Japans interneringskamp. Bussemaker vertelt, tijdens de boekpresentatie in het Bethaniënklooster in Amsterdam, dat ze zich niet altijd een dochter van een kampkind heeft gevoeld. “Het ging niet over het kamp thuis. Ik wist er ook niets van. Het enige dat ik over die tijd wist was samengevat in twee regels in mijn geschiedenisboek.”

Als tiener in de jaren zeventig hield zij er linkse ideeën op na. Deze stonden lijnrecht tegenover de manier waarop haar vader de voormalige kolonie Nederlands-Indië, de atoombom op Nagasaki en Hiroshima en de onafhankelijkheidsstrijd van de Indonesiërs ervoer. Pas toen zij eind jaren tachtig samen Indonesië bezochten, vertelde haar vader zijn verhaal. “Hij heeft zich toen naar mij toe kwetsbaar opgesteld en daar ben ik hem dankbaar voor.” Haar vader ontving uit handen van zijn dochter het eerste exemplaar van 'Dochter van een kampkind'.

Tijdens de bijeenkomst was er niet alleen aandacht voor de presentatie van het boek, maar vond er ook een forumdiscussie discussie plaats. Deze werd ingeleid door Rob van Ginkel, auteur van het onlangs verschenen 'Rondom de stilte. Herdenkingscultuur in Nederland'. Hij betoogde dat herinneringen aan de oorlog en de herdenkingscultuur aan verandering onderhevig zijn. Onder leiding van Stephan Sanders spraken Van Ginkel, Joost van Bodegom, Jet Bussemaker en Susan Hogervorst over de mogelijkheden van een gedeelde herinnering aan de oorlog in Nederlands-Indië.

 

Uitgeverij Thoeris organiseerde de boekpresentatie in samenwerking met het Indisch Herinneringscentrum.

 

Lees verder…

  ‘Indo’s ga weg’

Geplaatst door Jan de Keten op maart 16, 2025 om 12:14pm

13518686683?profile=RESIZE_400x

Hans Slijp

  · 
 
‘Indo’s ga weg’
Den Haag werd ook wel eens beschreven als ‘Overzees gewest van Indië’. De stad die Indië bestuurde. In de stad woonden destijds veel verlofgangers en repatrianten uit Nederlands-Indië. Er waren honderden bedrijven, zoals de toko’s en restaurants, met koloniale activiteiten. Op dit moment zijn er heel veel sporen te vinden uit het koloniale verleden. Bekend is de Tong Tong Fair die in 1959 startte en vnl. draaide om de Indische cultuur. Er waren veel Indische muziekbandjes in de stad, die de Indorock introduceerden.
Totdat in 1958 op de Soestdijksekade de tekst verscheen: ‘Indo’s ga weg’. Een schok ging door Nederland en de Indische gemeenschap. Er werden Kamervragen gesteld. De Haagse politie was bang voor rassenrellen en onrust. Zelfs de Engelse krant The Daily Telegraph stelde vragen aan de regering en wilde weten wat er aan de hand was.
Niks van dit alles. Jaren later werd bekend dat twee vrienden ruzie hadden. Het ging om een Haagse jongen, die ruzie kreeg met zijn Molukse vriend. De Haagse jongen heeft toen een bus verf van zijn vader gepakt en deze tekst op de muur gekalkt. Een week later was de ruzie weer voorbij.
De foto die gemaakt is door Frans Donse ging de hele wereld over.
Lees verder…

𝐏𝐀𝐒𝐀𝐑 𝐁𝐔𝐃𝐀𝐘𝐀 𝐖𝐎𝐑𝐃𝐓 𝐅𝐀𝐍𝐓𝐀𝐒𝐓𝐈𝐒𝐂𝐇!

Geplaatst door Jan de Keten op maart 16, 2025 om 12:06pm

13518685501?profile=RESIZE_710x

Indo's be like

  · 
𝐏𝐀𝐒𝐀𝐑 𝐁𝐔𝐃𝐀𝐘𝐀 𝐖𝐎𝐑𝐃𝐓 𝐅𝐀𝐍𝐓𝐀𝐒𝐓𝐈𝐒𝐂𝐇! 🎉
Lui, jullie hebben me even niet gehoord, maar dat betekent niet dat we stil hebben gezeten. Integendeel. Over een paar weken barst Pasar Budaya los in Rotterdam Ahoy, en de voorbereidingen draaien op volle toeren. Achter de schermen zijn we druk bezig met de laatste puntjes op de i, maar het programma staat als een huis. Dit gaat iets heel bijzonders worden!
🔥 𝐖𝐀𝐓 𝐊𝐔𝐍 𝐉𝐄 𝐕𝐄𝐑𝐖𝐀𝐂𝐇𝐓𝐄𝐍 𝐎𝐏 𝐏𝐀𝐒𝐀𝐑 𝐁𝐔𝐃𝐀𝐘𝐀?
🛍️ 𝐁𝐚𝐳𝐚𝐚𝐫 – Onze standhouders komen speciaal uit Indonesië!
🌱 𝐖𝐞𝐥𝐥𝐧𝐞𝐬𝐬 – Ontspan tijdens een pitjit massage! Laat een traditionele hand-tap tatoeage zetten of onderga een Balinese bruidsmake-up make-over.
🎤 𝐏𝐨𝐝𝐢𝐮𝐦 – Krontjong, dangdut, traditionele dans, live muziek en acts die je nergens anders ziet.
🥄 𝐋𝐢𝐯𝐞 𝐤𝐨𝐨𝐤𝐝𝐞𝐦𝐨’𝐬 𝐞𝐧 𝐰𝐨𝐫𝐤𝐬𝐡𝐨𝐩𝐬 – van jamu maken tot Indisch bakken.
🎬 𝐂𝐢𝐧𝐞𝐦𝐚 – Documentaires over Belanda Hitam, Peranakan Chinezen, en de voorpremière van Perang Kota!
📖 𝐋𝐞𝐳𝐢𝐧𝐠𝐞𝐧 – Over Kartini, het leven in Papoea, en nog veel meer.
🎨 𝐖𝐨𝐫𝐤𝐬𝐡𝐨𝐩𝐬 – Van Balinese offermandjes maken tot batikken en klepon rollen in het kooktheater.
🖼 𝐓𝐞𝐧𝐭𝐨𝐨𝐧𝐬𝐭𝐞𝐥𝐥𝐢𝐧𝐠𝐞𝐧 – Een ode aan Wieteke van Dort, een Molukse barak, en de indrukwekkende Dayak Long Ears expositie.
👧 𝐊𝐚𝐦𝐩𝐮𝐧𝐠 𝐀𝐧𝐚𝐤 – Knutselen, vliegers maken en een springkussen voor de kleine anak-anak!
𝐃𝐢𝐭 𝐢𝐬 𝐞𝐞𝐧 𝐤𝐥𝐞𝐢𝐧 𝐯𝐨𝐨𝐫𝐩𝐫𝐨𝐞𝐟𝐣𝐞, 𝐡𝐞𝐭 𝐠𝐞𝐡𝐞𝐥𝐞 𝐩𝐫𝐨𝐠𝐫𝐚𝐦𝐦𝐚 𝐝𝐞𝐞𝐥 𝐢𝐤 𝐝𝐢𝐭 𝐰𝐞𝐞𝐤𝐞𝐧𝐝 𝐦𝐞𝐭 𝐣𝐮𝐥𝐥𝐢𝐞!
💡 En het mooiste? Dit is pas het begin. Stichting Pasar Budaya is hier om te blijven. Dit wordt meer dan één evenement—denk aan filmavonden, exposities en culturele ontmoetingen door het jaar heen.
📅 Wanneer? 18 t/m 21 april
📍 Waar? Rotterdam Ahoy
🎟 Meer info: www.pasarbudaya.nl
✅ Pasar Pudaya, zal in Rotterdam Ahoy, onderdeel zijn van de Pasar Malam Istimewa XL. Met een ticket heb je toegang tot het GEHELE evenement.
𝐁𝐥𝐢𝐣𝐟 𝐨𝐩 𝐝𝐞 𝐡𝐨𝐨𝐠𝐭𝐞, 𝐝𝐞𝐞𝐥 𝐝𝐢𝐭 𝐦𝐞𝐭 𝐣𝐞 𝐭𝐞𝐦𝐚𝐧-𝐭𝐞𝐦𝐚𝐧, 𝐞𝐧 𝐳𝐨𝐫𝐠 𝐝𝐚𝐭 𝐣𝐞 𝐞𝐫𝐛𝐢𝐣 𝐛𝐞𝐧𝐭! 🔥
Lees verder…

Vanonder de koperen ploert (25)

Geplaatst door Jan de Keten op maart 16, 2025 om 12:01pm

13518685486?profile=RESIZE_710x

 

 
 
Vanonder de koperen ploert (25)

Hans Vervoort


In 1974 ondernamen mijn vrouw Maja (Tanah-Merah, 1940) en ik (Magelang, 1939) met onze zoontjes Marco (3 jaar) en Eric (1 jaar) een tocht van 3 maanden door Java. Ik schreef er het reisverslag 'Vanonder de Koperen Ploert' over (Thomas Rap, 1975). We verbleven eerst een maand in Bandung. En woonden daarna korter of langer in Jogyakarta en Semarang. Dan Soerabaja, mijn stad. We woonden er van 1948 tot 1953. Het roept veel herinneringen op.
Hier een herinnering aan de SSV-Gentengkali-school waar ik op de HBS zat (2e klas). De dag voor ons vertrek naar Nederland.

Bal na

In de gymzaal was het al vrij druk met de laatste voorbereidingen.
Anne-Lenta stond in een hoekje van het toneel diep in gedachten haar pasjes te repeteren, het hoofd een beetje gebogen, af en toe zag je haar onwillekeurig een kleine beweging maken.
In een hoek, bij de klimrekken, stond het laken opgesteld waar ik aan meedeed en het viel me een beetje tegen.
Het was een éénpersoonslaken, strak gespannen tussen twee staanders. Er was een notenbalk op geschilderd met zes noten en de rondjes van die noten waren uitgeknipt.
Met zijn zessen stonden we er achter, elk nam één noot voor zijn rekening. Dat was voldoende voor de melodie van `In een blauw geruite kiel. '
Telkens als je noot aan de beurt was, stak je je hoofd door het gat en zong de bijbehorende lettergreep.
Zo brachten we `In onze mooie oude school, hebben we allemaal veel jool, de gahahahahanse dag.'

De tekst was van Laméris, een wat rood aangelopen leraar Nederlands die geen orde kon houden. Tijdens de repetities, op het grasveldje achter het huis van Marjan Wahab, had het allemaal wel aardig geleken, maar nu viel het toch wat tegen.
Het laken maakte een nogal kleine indruk en het was ook niet behoorlijk gestreken.
De hele groep stond er wat bedremmeld bij, behalve Laméris die er nog wel in geloofde.
`Dag Sol,' zei hij vrolijk, `goed bij stem?' `Ja meneer,' zei ik.
Hij noemde ons al weken bij onze nootnaam.
`Arno heeft wat moeilijkheden,' zei hij.
We keken naar Arno Wijffenbach.
Hij was klein en mager en had een beslist niet kinderachtige bochel.
Arno grijnsde verlegen.
We hielden allemaal van hem, omdat hij zo allemachtig aardig mee kon doen ondanks zijn bult. `Probeer het nog eens, Arno,' zei Laméris.
Hij haalde een stemfluitje voor de dag en blies. `In onze...'
`Mooie , zong Arno. Het klonk helemaal niet zo slecht al sloeg hij bij de tweede lettergreep over. `Nou ja', zei Laméris, `het hoort erbij zullen we maar zeggen. Je zit in de overgang. Kom, laten we het doek maar vast achter het toneel zetten.'
Dat deden we.

Daarnaast bleef er niets anders over dan te wachten. Het was halfzeven en het begon snel te schemeren.
Ik zocht Lenta op, samen liepen we naar de rivier voor de school.
Je kon bijna niet meer zien dat het een bruine modderige stroom was, met veel geelkleurige drollen er in.
Het was nu bijna donker.
Rechts bij de brug zagen we de flikkerlichten van een paar etensstalletjes.
De bomen ruisten niet, want het was windstil, zoals meestal.
`Nog één dag,' zei ik. Ik had voor het eerst een lange broek aan, een lange witte broek, voor aan boord.
Bijna was ik er onderweg nog meegevallen toen ik slipte op de trambaan. `Ja, nog één dag,' zei Lenta.
Ze zou zelf graag gegaan zijn, want ze droomde van een balletcarrière. Ik kon haar profiel nog net zien, het zwarte haar tot de schouders, het stompe neusje waar ik toch nooit verliefd op had kunnen worden, al scheelde het weinig.
`Ik zal je schrijven hoe het daar is,' bood ik, aan. `Koud,' zei ze giechelend.
We kenden allemaal de verhalen van schaatsenrijden en sneeuwballen gooien, frisse rode wangen en het gedempte geluid van paardenhoeven in de sneeuw.
In de winkels stonden allemaal Hollanders te verkopen in plaats van Chinezen.
Het was een heel ander land. Veel kleiner, maar wél mooi.
In de zomer rijpte het koren en stond alles in bloei.

`Ben je zenuwachtig?' vroeg ik. Het leek me van wel.
Tenslotte ga je niet voor je plezier in een strak broekje en hemd staan ronddarren voor een paar honderd medeleerlingen.
`Nee hoor,' zei Lenta, `ik ben alleen bang dat ik duizelig word. Ik zie zo weinig zonder bril.'
0. Er restte alleen bewondering.
`We moeten maar eens teruggaan,' zei ik.
De zaal was al druk aan het vollopen, dat kon je zien als je het grasveld over liep.
Vooraan zaten de leraren, daarachter de leerlingen, met een enkele vader of moeder.
Alle medewerkers verzamelden zich achter het toneel en om precies halfacht begon het.
Wij waren gelukkig nummer twee. Laméris aan de piano en wij achter het doek.
Na de intro begonnen we dapper met ons lied, maar de eerste keer dat ik mijn kop door de notenbalk stak merkte ik dat de zaal plat lag. We waren niet meer te verstaan. Ik wist wel dat het leuk bedoeld was, maar zo leuk?
Achter het scherm keken we elkaar hulpeloos aan en elke keer als we aan de beurt waren keken we een seconde panisch de zaal rond met ons hoofd.

Bij het tweede couplet werd het stiller, totdat Arno's stem oversloeg. Er schoof een bulk hilariteit het toneel op.
`Ik doe het wel', riep ik tegen hem en bij de volgende noten staken we tegelijk de hoofden naar voren om zijn geluid te zingen.
Het applaus was hartelijk en we behaalden uiteindelijk toch de vijfde plaats van de tien deelnemers. Lenta zag ik vanuit de zaal in actie.
Haar grammofoonplaat was vrij zacht, maar het was toch knap wat ze zo op haar eentje deed op de planken.
Ze sprong heen en weer, draaide op één been, strekte haar handen smachtend naar links en naar rechts.
Derde plaats en bloemen.

Het geheel duurde een uur, daarna werd er gedanst op grammofoonplaten. Guy Mitchell, Frankie Laine en anderen.
Na een tijdje sprong de voorzitter op het toneel. `En nu... polonaise!' riep hij. Er werd een vrolijk muziekje gedraaid, waarop je levendig kon stappen. Ik liep de zaal door en kwam Lenta tegen. `Kom Lenta, zullen we?' vroeg ik en nam haar bij de hand. We liepen de polonaise, onder uitgestrekte armen door, linksom en rechtsom, van elkaar af en weer naar elkaar toe.
Daarna was het feest eigenlijk afgelopen, want echt dansen kon ik niet. Ik keek nog wat en praatte nog wat en om halftien kwam ik Paul tegen die zei: `Ga je mee naar huis?' Ik knikte, keek de grote zaal rond en nam in gedachten afscheid.
Over drie weken zou ik in Nederland zijn.

Naschrift: Op 3 juni 1953 vaart de Oldenbarnevelt door het Noordzeekanaal naar Amsterdam. Ik sta aan de reling. Het regent mot, langs het kanaal fietsen mannen met hoeden op en lange regenjassen aan. Ik ben veertien. De heimwee begint.

Foto: de laatste foto van de SSV-school Gentengkali (1958), 5 jaar na mijn vertrek hield de school op te bestaan. 
Minder weergeven
 
Alle reacties:
10Cees van den Hof en 9 anderen
 
2
 
15
 
 
Lees verder…

Reparttiering door Hans Slijp

Geplaatst door Jan de Keten op maart 12, 2025 om 3:33pm

Door Hans Slijp

13517238892?profile=RESIZE_400x

 
 
De regering komt onder leiding van minister Faber, met wetsvoorstellen om de komst van vluchtelingen tegen te houden of te beperken.
Na de onafhankelijkheid van Indonesië in 1945 was dat niet anders. De Nederlandse regering toen, zag met lede ogen de komst van duizenden repatrianten en migranten naar Nederland plaats vinden.
 
Uiteindelijk zouden ruim 429.700 mensen naar Nederland komen (bron: CBS-Statline).
De opvatting van de regering was dat al die mensen niet zouden aarden in Nederland. Men stelde in het diepste geheim een commissie in, die moest onderzoeken wat de kansen waren van al die mensen in Nederland. De heer P.H.H. Werner werd voorzitter van die commissie.
In 1952 bracht de commissie het zg. ‘rapport Werner’ uit. De strikte aanbeveling van het rapport was om de repatrianten en migranten die nog in Indonesië waren, zo veel mogelijk de toegang tot Nederland te ontzeggen.

De commissies kwam met racistische aannames in het rapport:
• ze leven vooral in het verleden;
• zijn passief als lid van de samenleving: geen deelname aan besturen of vrijwilligerswerk in verenigingen. Meer “toekijken”;
• slachtofferrol koesteren;
• geestelijk labiel door tegenslag, oorlogservaringen en teleurstellingen;
• ze voelen zich toch niet thuis en gelukkig in Nederland;
• velen zullen na mislukte aanpassing gaan behoren tot de a-socialen;
• daardoor kunnen ze lastig en verstorend zich gaan gedragen.
De beeldvorming over de repatrianten en migranten was in de regeringskringen geaccepteerd en werd het uitgangspunt van het beleid: Deze mensen niet toelaten tot Nederland.
Over de discussie of de integratie nu, in Nederland geslaagd is, heeft men het nooit over deze groep repatrianten en migranten die uit voormalig Nederlands-Indië naar Nederland zijn gekomen. 
 
Reactie redactie.
Nederland werd door VS en Amerika  gedwongen om akkoord te gaan met  het verdrag Traktaat van Wassenaar. Hield in toe laten van de Nederlandse Indische Burgers die in Indonesië woonden. Op sancties dat anders Marshall hulp werd teruggevorderd alsmede kredietplafond werd verlaagd. Beiden waren voor de  wederopbouw. President Soekarno zou de 341.000 Burgers compenseren voor verlies van bezittingen en banktegoeden. Betaalde aan min. Financiën 4,2 miljard en aan min. Bizar 689 miljoen. Nederland heeft dit geld nooit uitbetaald aan de 341.000 gedupeerden . Deze zaak is door Icm & ACTW-66  aangebracht  en zit nu ter behandeling in de Tweede Kamer. Wilt u meer rapport is nu te verkrijgen bij www.gigabookshop.com.
 
Lees verder…

ICM Overzicht van 11 maart 2024

Geplaatst door Jan de Keten op maart 11, 2025 om 2:24pm

11140070497?profile=RESIZE_710x

 Bron - ICM Overzicht van 11 maart 2024

Zorgeloos wonen Indonesie

 

13452659876?profile=RESIZE_710x

Zorgeloos woning Indonesie

Pagina · Onroerend goed   Wouterskampen 68  +31 6 37282433 schwabferry@gmail.com  icmonline.ning.com  

Achtergrond

ICM Bali home Vision werd gedurende haar promotie cam   >>>>>>>  Lees verder…
 

13516970092?profile=RESIZE_710x

>>>>>> Lees verder…

Vanonder de koperen ploert (24)

Geplaatst door Jan de Keten op maart 11, 2025 om 1:53pm

13516969455?profile=RESIZE_584x

 

 

 Vanonder de koperen ploert (24)

Hans Vervoort

 
 
In 1974 ondernamen mijn vrouw Maja (Tanah-Merah, 1940) en ik (Magelang, 1939) met onze zoontjes Marco (3 jaar) en Eric (1 jaar) een tocht van 3 maanden door Java. Ik schreef er het reisverslag 'Vanonder de Koperen Ploert' over (Thomas Rap, 1975). We verbleven eerst een maand in Bandung. En woonden daarna korter of langer in Jogyakarta en Semarang. Dan Soerabaja, mijn stad. We woonden er van 1948 tot 1953.
Soerabaja/Surabaya (2)
 
De restanten van het koloniale verleden liggen letterlijk op het kerkhof.
Peneleh is het oudste Europese kerkhof (ca 1840), het ligt midden in de stad, ingeklemd tussen huizen, een passar (markt) en een kampong.
In Nederland zou het al lang plaats hebben moeten maken voor een winkelgalerij.

 

>>>>> Lees verder… 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
13507133297?profile=RESIZE_710xVanonder de koperen ploert (23)
In 1974 ondernamen mijn vrouw Maja (Tanah-Merah, 1940) en ik (Magelang, 1939) met onze zoontjes Marco (3 jaar) en Eric (1 jaar) een tocht van 3 maanden door Java. Ik schreef er het reisverslag 'Vanonder de Koperen Ploert' over (Thomas Rap, 1975). We verbleven eerst een maand in Bandung. En gingen daarna naar Jogja (Jogyakarta, Midden-Java). Vervolgens een weekje Semarang en dan naar Surabaya, mijn stad.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Vrouwendag bestaat pas per 1910…

13507131500?profile=RESIZE_710x

 
 >>>>> Lees verder… 
 
 

Reisverslag over Java (Djawa)

Geplaatst door Jan de Keten op Februari 27, 2025 om 8:59pm

 

13472689500?profile=RESIZE_710x

 

Reisverslag over Java (Djawa)

Hans Vervoort   >>>>>> Lees verder…

 

13469150692?profile=RESIZE_710xBoek rapport Traktaat van Wassenaar opgenomen in de Bibliotheken en is nu in de Tweede Kamer. Benieuwd wat er in staat, is nu te bestellen.

Boek rapport…

 >>>>>>> Lees verder…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

12133973694?profile=RESIZE_180x180Betreft ondertekening petitieTraktaat van Wassena

15 februari 2025

Geachte petitionair,

Het is enige tijd dat er met U contact is geweest. U heeft de petitie per brief ondertekend en gestuurd naar ons heer Rolo E. Lapre in Zwitserland. Wel geteld waren het tegen 1000 aan die gebruik hebben gemaakt van dit kanaal per post ( 3000 euro is aan post uitgegeven) .

Tegen deze achtergrond hebben 14.000 gebruik gemaakt van de Internetmogelijkheden via Petitie.nl, www.icm-online.nl en niet te vergeten Facebook. Hier wordt gebruik gemaakt van gratis Innternet.

Daarom ontvangt U nu per post een “ samenvatting van het procesgang van Traktaat van Wassenaar.” Deze werd gepubliceerd via onze Internetkanalen en is tevens per brief /en per mail aan de leden van de Tweede Kamer verstuurd .

 

  >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>Lees verder…

Oproep aan de Tweede Kamer - Samenvatting Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966

Geplaatst door Jan de Keten op Februari 3, 2025 om 10:05pm

Oproep aan de Tweede Kamer - Samenvatting Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966

13444422658?profile=RESIZE_710x

Geacht Kamerlid,
Dit is een oproep namens de 15.000 man/vrouw. Wij verwachten van u als gekozen volksvertegenwoordiger om deze zaak serieus draagkrachtig ter harte te nemen. U zal begrijpen waarom deze oproep na het lezen van deze samenvatting. >>>>>>> Lees verder…

 


Wat Jappenhaat was

Geplaatst door Jan de Keten op Februari 1, 2025 om 2:48pm
13443194698?profile=RESIZE_584xWat Jappenhaat was, begreep ik bij mijn bezoek aan bij Leo van Maarseveen, toen 84 jaar. Jaren geleden. Soms blijft iets je lang bij, en dat was deze ontmoeting.…
 

>>>>> Lees verder…

 

 

 

 

Lees verder…

"Bij tante Eus in haar Werftheater"

Geplaatst door Jan de Keten op maart 11, 2025 om 1:59pm

13516970092?profile=RESIZE_710x

 

Yvonne Groeneveld


 
Op Zondagmiddag 16 maart is er weer een voorstelling :
"Bij tante Eus in haar Werftheater"' Wederom ontvangt zij leuke gasten : De smaakmaker, Vera Andres ( Toko-Yvon ), Theatermaker, Elsbeth Vernout ( Miss Riboet), en de muzikale omlijsting wordt verzorgd door het Duo : You & I. En natuurlijk is Sri er ook weer b9ij met haar smakelijke Indische snacks. Aanvang van de voorstelling: 14. 30 uur. Kassa open 13.45 uur Werftheater, Oudegracht 60 ( aan de werf ) te Utrecht. Voor reserv.www.werftheater.nl 
Minder weergeven
Lees verder…

Vanonder de koperen ploert (24)

Geplaatst door Jan de Keten op maart 11, 2025 om 1:53pm

13516969455?profile=RESIZE_584x

 

 

 Vanonder de koperen ploert (24)

Hans Vervoort

 
 
In 1974 ondernamen mijn vrouw Maja (Tanah-Merah, 1940) en ik (Magelang, 1939) met onze zoontjes Marco (3 jaar) en Eric (1 jaar) een tocht van 3 maanden door Java. Ik schreef er het reisverslag 'Vanonder de Koperen Ploert' over (Thomas Rap, 1975). We verbleven eerst een maand in Bandung. En woonden daarna korter of langer in Jogyakarta en Semarang. Dan Soerabaja, mijn stad. We woonden er van 1948 tot 1953.
Soerabaja/Surabaya (2)
 
De restanten van het koloniale verleden liggen letterlijk op het kerkhof.
Peneleh is het oudste Europese kerkhof (ca 1840), het ligt midden in de stad, ingeklemd tussen huizen, een passar (markt) en een kampong.
In Nederland zou het al lang plaats hebben moeten maken voor een winkelgalerij.
Er is geen boompje te bekennen (Willem Walraven schreef al voor de oorlog: `Het was er gloeiend heet en het is er geheel boomloos. De graven liggen in het gelid want de doodgraver was bepaald een oud-sergeant').
Het kerkhof maakt een troosteloze indruk. De meeste graven hebben een verroest dakje, sommige zijn geheel opgetrokken uit verroest ijzer, vele graven zijn gedeeltelijk open.
 
Door de gaten in het deksel kun je nog wat droge houtresten ontdekken. Grafroof schijnt hier niet uitzonderlijk te zijn, vooral Chinese kerkhoven hebben ervan te lijden.
Op een van de grootste graven zitten een paar opgeschoten jongens te oefenen met een windbuks. We lopen er voorbij en als ik even omkijk heeft een van hen net speels de buks op mijn rug gericht.
Ik fotografeer het graf van de familie Metselaar, dat geheel in puin ligt. Prima sick joke, denk ik er nog bij. Schande, je zult er maar moeten liggen en hoe lang heb ik zelf nog helemaal?
 
Kembang Kuning te Surabaja herbergt de overledenen sinds 1920 en hier moet mijn broertje begraven liggen, eigenlijk mijn broer want hij was een jaar ouder dan ik. Nerveus meld ik me bij de ingang, weet zo gauw het woord voor broer niet en sta het zwetend op te zoeken in een boekje, terwijl de dienstdoende ambtenaren geluidloos wachten.
Robert Vervoort, ze kunnen het niet vinden in hun boeken.
Er is een Betsie Vervoort en een Ronald Arnold Vervoort, maar Robert? Een militair soms? Nou nee, een kind.
Na enig aarzelen sturen ze ons toch maar door naar het militair kerkhof. We lopen door de burgerij, grote grijze stenen met pathetische opschriften: hier ligt ons lief moesje.
Bij Sjoerd Edelhagen slaan we linksaf. Een menigte jongetjes vergezelt ons met de eis dat we hen bloemen laten kopen voor het graf dat we gaan bezoeken.
Ik loop door en als ik de zee van witte kruisjes zie weet ik het weer, tenslotte ben ik hier in 1953 ook al geweest, toen we moesten vertrekken naar Nederland.
Op de eerste rij vind ik hem, te midden van acht kinderen Engelenburg, en naast ene Bronsgeest, R.A.A. Vervoort, zeven jaar oud.
Er is niets aan te doen, de tranen dringen zich op. Ook al weer dertig jaar dood, deze Robbie, waar blijft de tijd. 'Apa tjari?' (wat zoekt u?) vraagt een tuinman en ik kan mezelf net nog beheersen. Gelukkig dat ik een zonnebril op heb. `Al gevonden,' zeg ik en wijs.
In de verte komt Maja aanlopen en van de andere kant de vrouwelijke beheerder.
Samen bezichtigen we, gezellig keuvelend zoals het hoort, de graven. Veel kruisjes van de familie Massagraf, het graf van de onbekende zeeman en de gedenksteen voor Karel Doorman. Maja heeft voor bloemen gezorgd en ik maak nog een keurige foto. Het is trouwens niet eens zeker dat hij onder dit kruisje ligt, het betrof alleen een zevenjarig jongetje, opgegraven bij het Jappenkamp Ambarawa.
Waar maak ik me druk over?
 
Foto's
1. Robbie
2. Familie Massagraf Surabaia
3. Stukje Peneleh in 1974
 
13516969660?profile=RESIZE_710x
 
13516969298?profile=RESIZE_710x
Naschrift:
1. Van de 8 kinderen Engelenburg en hun 2 moeders kon ik later uitzoeken dat ze op gruwelijke manier vermoord waren tijdens de beruchte bersiap-tijd. Het artikel daarover is te vinden op mijn website hansvervoort.nl onder 'Artikelen' en de titel 'Bersiap'.
2. Kerkof Peneleh wordt nu – 50 jaar nadat ik het bovenstaande schreef - eindelijk wat opgeknapt. Vooral dankzij initiatief van de vrouwelijke burgemeester van Surabaya, mevr.Tri Rismaharini
Lees verder…

Vanonder de koperen ploert (23)

Geplaatst door Jan de Keten op maart 4, 2025 om 8:15pm
 
 
13507133297?profile=RESIZE_710xVanonder de koperen ploert (23)
In 1974 ondernamen mijn vrouw Maja (Tanah-Merah, 1940) en ik (Magelang, 1939) met onze zoontjes Marco (3 jaar) en Eric (1 jaar) een tocht van 3 maanden door Java. Ik schreef er het reisverslag 'Vanonder de Koperen Ploert' over (Thomas Rap, 1975). We verbleven eerst een maand in Bandung. En gingen daarna naar Jogja (Jogyakarta, Midden-Java). Vervolgens een weekje Semarang en dan naar Surabaya, mijn stad.
Surabaya, de bekende weg (2)
De brug over (hoe heette die ook weer, Japanse brug? Rode brug?), een eind linksaf en dan kom ik weer bij een brug, die ik vroeger dagelijks overstak op weg naar school.
Het voetgangerspad van de brug heeft nog dezelfde afgesleten houten plankjes van twintig jaar geleden.
Ik kijk naar de Gentengkali die er onderdoor stroomt en weet niet wat ik zie. Vroeger was dit toch een tamelijk brede stroom, nu is het zelfs in de regentijd niet meer dan een klein slootje, waar je je gat nauwelijks kunt keren (toch een belangrijke functie van kali's in Indonesië).
De drooggevallen bedding is begroeid met bloemen en struiken, er is zelfs een soort parkje aangelegd. Ik voel me een beetje genept, maar moet toegeven dat het er zo leuker uitziet dan vroeger.
Ik loop de straat af en sta even later voor de Gentengkali HBS/Mulo, vroeger een meisjesschool, na de oorlog een gemengde school van de SSV (Soerabajasche School Vereniging) Dit ziet er allemaal nog net zo uit als ik me herinner: links het schoolgebouw van twee verdiepingen, rechts het gymlokaal, er tussenin het grote sportveld waar altijd baseball gespeeld moest worden, met een keiharde bal die ik nogal vaak tegen me aan kreeg als ik weer eens in gedachten verzonken stond.
Ik neem de verplichte foto's en loop peinzend de route terug, achteloos alle betja's wegwuivend die me willen hebben.
Ik kijk naar het wegdek, waarvan het asfalt smelt onder mijn voeten. Hier ben ik dagelijks langsgereden met vriendjes Wim ten Wolde, Hans Gerrits en Paul Snoep.(Waar zijn ze gebleven?)
We waren dertien, veertien jaar.
Hard voorbij de meisjes rijden, afstappen en bestudeerd nonchalant naar ze kijken als ze voorbijkwamen.
Ze keken natuurlijk nooit terug, hooguit raakte hun koele blik de onze even als ze hun hoofd wegdraaiden.
Zo ging dat toen.
Paul Snoep viel later weg uit ons groepje, hij ging met Lily Buis en reed met haar naar school en terug en weer later had Els Melis zijn voorkeur. Verblindend blonde schoonheden met blauwe ogen en lange ledematen.
Hier linksaf woonde hij. Ik ga het straatje in waar ik in mei 1953 voor het laatst ben geweest. Ik was veertien toen ik voor het afscheid bij hem op bezoek ging, ik zou de volgende dag met mijn ouders naar Nederland gaan. 'Hier kom ik nooit meer terug', dacht ik heel bewust toen ik wegfietste.
Kajun, een rij grote herenhuizen met forse tuinen (Pauls vader was iets belangrijks, bij Braat? BPM?) en er tegenover een traag riviertje. Tussen het riviertje en de weg lag een grasveldje waarop vroeger hoertjes zaten te wachten op klanten.
Over hun activiteiten en nut konden we middagen lang filosoferen, slecht geïnformeerd als we waren.
Nu wonen er mensen in geïmproviseerde hutjes, het huis van
Paul kan ik niet meer vinden, ik ben het nummer vergeten en herken het ook niet.
Dodelijk vermoeid kom ik terug in het hotel. Ik heb een paar uur gelopen in het heetst van de dag en liters vocht verloren. Verblijf op Java komt vaak neer op sport bedrijven in een sauna.
Foto: Gentengkali SSV HBS/Mulo
Statistieken weergeven
93 Berichtbereik
 
 
 
Alle reacties:
33
 
 
Lees verder…

Vrouwendag bestaat pas per 1910

Geplaatst door Jan de Keten op maart 4, 2025 om 8:08pm

Vrouwendag bestaat pas per 1910

13507131500?profile=RESIZE_710x

Vrouwendag bestaat pas per 1910, dus dat is helemaal niet zo lang geleden. Mensen hadden al telefoon. Er reden trams. Ook auto's. Indië werd moderner. Dat gold óók voor vrouwen.
Dus ik kijken in de oude Indische kranten, naar wat er dan in Indië gebeurde. Nou... niet heel veel. Dus ik dacht, straks is het weer 8 maart, internationale vrouwendag. Een mooie dag om te denken aan vijf geweldige Indische vrouwen, die elk op een eigen manier een stempel drukte op Indië.
Klik en lees: 

 

Lees verder…

Reisverslag over Java (Djawa)

Geplaatst door Jan de Keten op Februari 27, 2025 om 8:59pm

 

13472689500?profile=RESIZE_710x

 

Reisverslag over Java (Djawa)

Hans Vervoort

·Vanonder de koperen ploert (22)
In 1974 ondernamen mijn vrouw Maja (Tanah-Merah, 1940) en ik (Magelang, 1939) met onze zoontjes Marco (3 jaar) en Eric (1 jaar) een tocht van 3 maanden door Java. Ik schreef er het reisverslag 'Vanonder de Koperen Ploert' over (Thomas Rap, 1975). We verbleven eerst een maand in Bandung. En gingen daarna naar Jogja (Jogyakarta, Midden-Java). De volgende bestemming: Semarang. Maar nu is het tijd voor Surabaya, mijn stad.
 
Surabaja (1), op zoek naar de bekende weg
De in de reisgids genoemde hotels blijken een prijs te hebben die boven ons budget ligt, we komen terecht in , hotel Pregolan, Jalan Pregolan Bunder. De prijs is oké, Maja en ik kunnen met de kinderen een kamer krijgen voor vijfendertig gulden. Dat is te doen.
Onze kamer is treurig, een groot vervallen hok met twee bedden, waar nog een derde bij geplaatst wordt. De wanden zijn zwart aangeslagen, de mandikamer is glibberig, onder de wasbak staat een emmer om het water op te vangen, buiten is een klein platje met een paar stoelen en uitzicht op een hoge muur. Een melancholiek makende omgeving.
Een oude kelner met nog één tand in zijn mond komt ons vragen wat we willen eten. Hij heeft een menukaartje bij zich, maar de prijzen zijn verouderd, vertelt hij erbij.
Moeizaam scharrel ik wat gerechten bij elkaar en vul daarna de eindeloze reeks formulieren in die nodig zijn voor de politie.
We mandiën ons, leggen de kinderen in het bed, praten weinig met elkaar en proberen ook wat te slapen.
Plotseling hebben we schoon genoeg van dit land, verdomme nog aan toe, waarom moet alles altijd zo tegenvallen?
Als we om vier uur wakker worden staat buiten een pot thee, met een lekkernij erbij.
 
God, dat is leuk, dat valt toch alweer mee.
De oude kelner komt opnieuw langs, nu om te vragen wat we 's avonds willen eten.
Ik zeg hem dat we dat nog niet weten, dat kunnen we toch bestellen als we in het restaurant zitten? Hij knikt aarzelend, dat kan inderdaad wel, en vertrekt.
Als we er verder over nadenken valt zijn gedrag toch ineens in een bepaald patroon: het zal hier toch niet vol pension wezen?
Maja gaat het navragen en komt verbijsterd terug, in de kamerprijs zijn ontbijt, lunch, thee en avondeten inbegrepen, dat hadden ze vergeten ons te vertellen. Maar dat is toch idioot goedkoop, zeggen we tegen elkaar.
13472684298?profile=RESIZE_710x
Onmiddellijk melden we ons opnieuw bij de receptie, om eens te informeren wat de duurdere kamers kosten.
Voor vijftig gulden kunnen we een airconditioned kamer krijgen, inclusief alle maaltijden voor onszelf en de twee kinderen.
We verhuizen onmiddellijk naar een frisse pas geverfde kamer, waar zelfs een tv-toestel staat. De kamer ligt aan de oprijlaan van het hotel, er groeien de mooiste struiken naast.
's Avonds gaan we eten in de kleine eetzaal, met zacht ruisende fans, de tafel is perfect gedekt met kommetjes citroenwater voor de vuile vingers, fraaie glazen borden, kunstig gevouwen servetten, vele gerechten met rijst, koffie na.
 
We kunnen ons genot niet op, zeker niet als we ons te slapen leggen in de koele ruimte die door het in de muur bevestigde zacht zoemende apparaat wordt verfrist.
Eindelijk zijn we dan ten prooi gevallen aan de verslaving van de airconditioning en in de volgende dagen merken we dat dat toch wel nadelen heeft. Telkens als we na het kolossale ontbijt-op-bed een voet buiten de kamer zetten valt de natte hitte met een grote klap op ons.
Het apparaat afzetten zou natuurlijk het probleem oplossen, maar de narigheid is juist dat het zo fijn is om in een wat frissere temperatuur te zitten.
We proberen een compromis te vinden door het apparaat zo laag mogelijk te zetten en dat helpt wel.
Surabaja is geen toeristenstad, het is een echte woonplaats met veel winkels en een druk, agressief verkeer. Drie miljoen inwoners wonen hier en het is te merken.
Ons hotel staat vlak bij het winkelcentrum: de ontstellend drukke Tunjungan (waar oversteken alleen mogelijk is via een loopbrug), Embong Malang, Blauran.
13472720887?profile=RESIZE_710x
Die namen ken ik nog wel van vroeger en het straatbeeld is nauwelijks veranderd, wel wat drukker en moderner geworden met TL-verlichting en neonreclames.
Op Tunjungan vind ik nog toko Nam (evenals vroeger de best voorziene delicatessenwinkel van de stad), toko Piet (nu Metro geheten), het warenhuis Aurora, de autohandel Berretty, de ijssalon Hoenkwe.
Op de hoek van Simpang en Tunjungan staat nog steeds de vroegere Simpang sociëteit (nu hotel Simpang), destijds een bolwerk van koloniaal vertier, met een enorme voorgalerij waar men vroeger in luie stoelen zijn splitje dronk en het voorbijtrekkende verkeer gadesloeg.
Even verderop staat het vroegere gouverneurspaleis (waar nu de gouverneur van Oost-Java zetelt), een wit pronkstuk met de bekende koloniale pilaren en een groot gazon ervoor.
Er tegenover de Jogodolok, een paar eeuwen oud beeld van een vredig glimlachende prins, dat op onduidelijke wijze ooit op deze plek terecht gekomen is.
Nog weer verder kruist de weg een straat die vroeger de Palmenlaan heette, als ik me niet vergis. Nog altijd staat op de hoek de ruïne van de grote bioscoop Maxim, die rond 1950 uitbrandde. De bovenverdieping is opgeknapt en opnieuw een filmzaal geworden, Indra.
Linksaf, in de richting van het gemeentehuis, kom ik langs Zangrandi, de Italiaanse ijssalon waar we vroeger tuttifrutti-ijs aten (zoals in het Hoenkwe-huis noga-ijs met slagroom de specialiteit was).
Ik ben -eindelijk! - thuis!
Foto's: Tunjungan, de bekende winkelstraat.
1. Loopbrug met winkel Metro (vroeger toko Piet)
2. Toko Nam
3. Toko Aurora
Lees verder…

Boek rapport Traktaat van Wassenaar opgenomen in de Bibliotheken en is nu in de Tweede Kamer. Benieuwd wat er in staat, is nu te bestellen.

Geplaatst door Jan de Keten op Februari 26, 2025 om 2:26pm

13469150692?profile=RESIZE_710xBoek rapport Traktaat van Wassenaar opgenomen in de Bibliotheken en is nu in de Tweede Kamer. Benieuwd wat er in staat, is nu te bestellen.

Boek rapport Traktaat van Wassenaar opgenomen in de Bibliotheken
 
De sporen en de geschiedenis van Traktaat van Wassenaar 1966.
Het is top dat het boek Rapport Traktaat van Wassenaar 1966 nu in de Nationaal Bibliotheek van de scholen is te vinden, alleen al Chapeau. Inmiddels is dit rapport bij vele bewindslieden en Ministeries te vinden. Niet onbelangrijk, de Tweede Kamer belandt op 15 maart 2022. Het waren 17 exemplaren voor alle fractievoorzitters, en 5 extra exemplaren voor de VVD.
 
In 2013 kwam een abonnee van ICM Krant met de melding van misstanden rond de ontwikkelingen van Traktaat van Wassenaar. Deze vrouw was ook min of meer verbolgen dat ICM Krant het Indisch Platforn (IP) steunde. Het waren verraders haar woorden, zij behartigen de zaken van de ambtenaren die in onder bestuur van voormalige Indië dienden, dus o.a. Het KNIL. Later, na diepgaand onderzoek heeft ICM zich gedistantieerd van het IP. Was een onderafdeling van Min. VWS, die had maar 1 doel om de Nederlandse Indische Burgers niet te willen compenseren. Met name de burgers, wel de ambtenaren. De oprichting door oud-premier Lubbers, die zag dat die 50.000 claims op zich afkomen. Het Indisch Platform is een schaap in wolfskleren.
 
Wie zijn die burgers ? De Nederlanders, Indo ‘s , de Molukkers en van Joodse afkomst die de periode 1947 – 1962 in de Republiek Indonesie woonden, en later het land uit zijn gezet dit door onhandig politiek bedrijf onder Minister Drees. Waaronder ook de oorlogsmisdaden zijn gepleegd, aldus het NIOD.
 
Uiteindelijk werd een verdrag gesloten, eerst in Linggadjati en later in Wassenaar tussen de republiek Indonesie en Nederland . Na vele biedingen tegen finale kwijting werd een bedrag vastgesteld op 689 miljoen. Was uiteraard net als bij faillissementen om de concurrente crediteuren af te schudden. Vooraf hadden al betalingen plaatsgevonden van 4,7 miljard. Dit bedrag is bedoeld voor de gedupeerden die al hun bezittingen en banktegoeden hadden verloren.
 
15.000 gedupeerden melden zich die nooit deze schadevergoeding hadden ontvangen, daarnaast werden ze nooit geïnformeerd over het bestaan van deze Indonesische voorziening. WOB van Min. Economische zaken heeft zich negatief uitgelaten over het reilen/zeilen van haar collega Min.Buza.Is uiteraard onbegrijpelijk wel had de Overheid al hun contactgegevens tot beschikking, die hadden ze weer nodig om de rekeningen in te lossen voor de overtocht, pension, en herinrichting. Tot de laatste cent hebben de gedupeerden aan de overheid betaald. Is dus schandalig, terwijl dus geld van Indonesie bij de overheid lag; 4,2 miljard, 689 miljoen, en uit potje Marshallhulp.
Op dit moment hebben zich 15.000 mensen aangemeld voor de petitie. Schatting is dat het om 40.000 gaat.
 
ACTW-66 (Actiecomité Traktaat van Wassenaar 1966), in 2015 opgericht onder ICM, bestaat uit een delegatieleden; Dhr. R. Andreas, Dhr. P Vasseur, en Ferry Schwab sr. Voorts een ledenraad. Er zijn studies verricht uit de archieven van Indonesie, en in Nederland was slechts beschikbaar een evaluatie rapporten Min. BuZa die door extern bureau is opgesteld. Onvolledig want de andere ontvangen bedragen door Nederland 4,2 miljard (Min. financiën) en Marshulp ontbraken in dit Rapport.
 
Waar Ferry Schwab zich over verbaasd zowat heel Nederland kent inmiddels de ontwikkelingen hoe Kabinet / Kamer zich hebben opgesteld tegen hun eigen NIB – burgers. De hele zaak is op 15 maart 2022 aangeboden in de Tweede Kamer. Wij leven nu op 6 juni 2024! Niet te vergeten dat de Politieke Partij VVD zich heeft opgeworpen om deze zaak tot oplossing te brengen.
Het is een verdrag waar Nederland zich aan moet houden en deze nadrukkelijk moet uitvoeren (dus uitbetalen) , is een verdrag net zoals wij die kennen voor klimaat, en immigratie/asiel. Zien met name dat beide verdragen Nederland gijzeld. Houdt U rekening dat die niet gelden van Nederland en zal in de miljarden belopen.
 
Tot slot;
betreffende het Boek Traktaat van Wassenaar nu in de bibliotheek voor de scholen is geponeerd; Bij deze mensen is het signaal aangekomen voor heel Nederland, verdiep je nu in die geschiedenis, want u allen hebben geen 1 letter geschiedenis gehad over de betrekking Indonesie en Nederland, en ook U als Volksvertegenwoordigers wordt het tijd.
 
Waarom is na 15 maart 2022 niets aan deze zaak gedaan? Stel deze vraag maar eerst. Net als toeslagen - en Groningen affaire. Deze gedupeerden zijn ook Uw burgers, zijn alles kwijt geraakt, notabene door Indonesie zijn gecompenseerd.
 
 
Voorzitter ACTW-66 & Redactie ICM
Ferry Schwab sr.
Namens 15.000 gedupeerden.
 
=====================================================================================================
Uw donatie :
O 5 euro   O 10 euro    O 15 euro   O 25 Euro   O 50 Euro
 
kan u overmaken op Raborekening NL35 RABO 0377 579491 tnv ICM Project ovv Donatie ACTW-66,
alle bedragen zijn zeer welkom.
 
=======================================================================================================
Bestelling Boek rapport.
.
Euro 49,95  kan u overmaken op Raborekening NL35 RABO 0377 579491 tnv ICM Project ovv van uw adres 
 
Of  
 
 ADKq_NYXZ6R05aP-nXDsj-in2sGXsds45PwSUqVqp3JLUd_Hl127AFWnUHPhexMDPBvZab_IX7rfUPcHVrl0QebzaGsPiUlfKVgj7Hqz07xOMH6T0eUXxVwi0Lne3UO8FY1_CuShtIoEGEwZmg=s0-d-e1-ft#<a href=
Het Traktaat van Wassenaar, nu te bestellen bij GigaBook.com   € 49,95
"Het Traktaat van Wassenaar – GigaBoek – de internetuitgeverij" gigaboekshop.com
 
 
Lees verder…

Betreft ondertekening petitieTraktaat van Wassena

Geplaatst door Jan de Keten op Februari 14, 2025 om 12:11pm

 

12133973694?profile=RESIZE_180x180Betreft ondertekening petitieTraktaat van Wassena

15 februari 2025

Geachte petitionair,

Het is enige tijd dat er met U contact is geweest. U heeft de petitie per brief ondertekend en gestuurd naar ons heer Rolo E. Lapre in Zwitserland. Wel geteld waren het tegen 1000 aan die gebruik hebben gemaakt van dit kanaal per post ( 3000 euro is aan post uitgegeven) .

Tegen deze achtergrond hebben 14.000 gebruik gemaakt van de Internetmogelijkheden via Petitie.nl, www.icm-online.nl en niet te vergeten Facebook. Hier wordt gebruik gemaakt van gratis Innternet.

Daarom ontvangt U nu per post een “ samenvatting van het procesgang van Traktaat van Wassenaar.” Deze werd gepubliceerd via onze Internetkanalen en is tevens per brief /en per mail aan de leden van de Tweede Kamer verstuurd . Zaken die van belang zijn voor U om het contact te blijven onderhouden. Voor ACTW-66 organisatie is het een zeer intensieve job en kostbare zaak om zaken per post u op de hoogte te blijven houden. Kosten plus arbeid zitten wij op 4 euro per adres. Het zijn er nu 1000 adressen waar deze brief met Samenvatting Traktaat van Wassenaar zijn verstuurd.

U heeft aan ACTW-66 uw mandaat gegeven, wij als organisatie voelen dan ons verplicht om U op de hoogte te houden van deze mega zaak.

ACTW-66 heeft reeds bij aanvang voor de registratie en voortgang een webportaal op gezet voor diegenen die petitie hebben ondertekend, en alsmede een helpdesk mede zodat ze hiervoor met hun vragen terecht kunnen via de Chat of WhatsApp.

Registratie kost om deel te nemen 50 euro (Inschrijving). U begrijpt dat onze organisatie voor dit project tot heden veel geld heeft moeten uitgeven ; voor de campagne, onderzoeken, opstellen rapporten, voordurend communicatie naar de Overheid en niet onbelangrijk het opzetten van ICT / Automatisering + helpdesk. Tot heden is hieraan uitgegeven 433.000 euro.

Voor het overige verwijs ik U naar de bijlagen dan weer geheel bij tot ferbruari 2025

Voorzitter ACT66

Ferry Schwab sr.

 

O proep aan de Tweede Kamer - Samenvatting Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966

Geplaatst door Jan de Keten op Februari 3, 2025 om 10:05pm

Oproep aan de Tweede Kamer - Samenvatting Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966

13454555879?profile=RESIZE_710x

Geacht Kamerlid,

Dit is een oproep namens de 15.000 man/vrouw. Wij verwachten van u als gekozen volksvertegenwoordiger om deze zaak serieus draagkrachtig ter harte te nemen. U zal begrijpen waarom deze oproep na het lezen van deze samenvatting.

Om te beginnen, dit is een zaak van groot onrecht van de Nederlandse overheid jegens de Nederlandse Indische Burgers. . Bij de overdracht betaalde de jonge republiek Indonesie in transes van 4.2 miljard en later tegen finale kwijting 689 miljoen. Hieraan ligt ten grondslag het Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966.

Doelbestemmng is: om de Nederlandse Indische Burger ( Dit zijn de Nederlanders, Indische, Molukse en van Joodse Afkomst) die de periode 1947-1962 woonachtig waren in de republiek Indonesie te compenseren. Door het onhandig politiekbedrijf van het Kabinet het land uitgezet met verlies van hun bezittingen en banktegoeden. Alles zelf hebben moeten betalen voor de overtocht en pension.

Het evaluatierapport opgesteld in opdracht van het Ministerie Buitenlandse Zaken meldt dat pas 39 miljoen is uitgekeerd. Blijft betalen 4,2 miljard + 650 miljoen. Het rapport is zeer onvolledig, onder andere is het bedrag van 4,2 miljard dollar en Marshallhulp 1,2 niet vastgelegd in het rapport.

Hoeveel mensen hebben hier recht hierop?Bronnen melden 60.000 gezinnen. Via ICM Media zijn 15.000 die zich hebben gemeld, en 634 hebben zich ingeschreven als claimant ACT-66 ICT systeem. U leest goed een ICT systeem met een organisatie opgezet. Een burgerinitiatief. Problemen zijn opgelost , wellicht een voorbeeld voor Kabinet en Kamer. Praten geen gaatjes vullen, het vertrouwen nu op het laagste niveau is de geschiedenis.

Waarom is nooit uitbetaald? Omdat dit het beleid was om niet uit te betalen, en vanuit de de Nederlandse Indische burgers nimmer tot actie is gekomen in de afgelopen 60 jaren voor zover bekend. Althans niet collectief zoals nu.

Is het verdrag verjaard?Nee, omdat dit traktaat nimmer is uitgevoerd, en de laatste termijn in 2001 is betaald, geldt een verjaringstermijn van 25 jaar. Immers omdat ICM in 2013 heeft geappelleerd, verjaart dit in het jaar 2038.

Voorwaarden / conditie verdragen; Internationaal stelt dat verdragen onherroepelijk dienen te worden uitgevoerd, dit is direct van toepassing op Nederland. Voorts is de Eerste Kamer het orgaan dat regering / Kabinet kan dwingen tot uitvoering, bij onwil. Blijkens dat de Tweede Kamer niet in staat is zich te buigen over een verdrag.

Wie hebben hier recht op ? Omdat het om bezittingen gaat geldt het erfrecht. Impliceert dat nabestaanden ook recht op hebben.

 

Wanneer is dit bekend geworden ?In 2013 meldde zich een ICM Abonnee wonend in Amstelveen.. Omdat dit om melding gaat van grote misstand, startte ICM het project ACTW-66 ( Actiecomité Traktaat van Wassenaar -1966 ) op.

Welke acties?

ACTW-66 campagne werd gestart om het bestaan van het verdrag bekendheid te geven aan het Indisch publiek, onderzoek werd gestart. Een ICT systeem werd ontwikkeld en geïmplementeerd met Helpdesk. Ruim 433.000 euro werd uit ICM middelen beschikbaar gesteld naast donaties, en privé-gelden. Het meest uit privé-middelen en vrienden/kennissen . Het geheel staat los van de werkzaamheden die het team leverde tot het heden.

Tussenresultaat : - 15.000 personen zijn bereikt en hebben de petitie getekend.

- Binnen de Tweede Kamer heeft ACTW-66 drie kabinetten overleefd

- Voor het eerst in de geschiedenis is volwaardig product in de vormen van

drie rapporten in de Tweede Kamer

- 641 hebben zich ingeschreven als claimant van ACTW-66

- Persoonlijk werden rapporten overhandigd aan de President van Indonesie

als partij van dit Verdrag.

- Het boek rapport Traktaat van Wassenaar als eerste Indoboek in

geschiedenis is op genomen in de Nationaal Bibliotheek voor scholen.

- Het ACTW - ICT systeem geïmplementeerd met Helpdesk

 

ACTW-66 zit ter behandeling in de Tweede Kamer.

Verloop van dit proces. Mark Harbers van de VVD nam het voortouw. Deze werd verwees door Jacqueline van der Hill. Deze was naarstig op zoek naar een collega. Immers deze kwestie viel buiten haar aandachtsgebied. Uiteindelijk werd haar collega Rudmer Heerema aangewezen. Op 21 maart 2022 nam hij de rapporten in ontvangst namens de Tweede Kamercommissie Min.Buza. Het kabinet viel. Later voor de overdracht van dit dossier werd door Mw. Sophie Hermans en Mw. Yesilgoz, doorverwezen naar Mw. Christiane van de Wal. Deze deelde mede dat na de beschouwingen van de begrotingen begon met inlezen van de rapporten, en vervolgens wordt voorgelegd aan de Tweede Kamer voorzitter.. Op een rij zijn diverse personen van de VVD betrokken. De val van het Kabinet en de moeizame formatie leidde tot vertragingen.

 

Uitvoering van ACTW-66

In het rapport is voorgesteld te kiezen voor het model Het Gebaar (ICM is hier destijds in 2001 ook de partij geweest). Die luidt als volgt: het bedrag van de lumpsum te verdelen collectief en 20% naar Indische collectieve projecten. Het bedrag van de lumpsum dient te worden geactualiseerd naar het heden met bron bedragen 4,2 miljard en 689 miljoen.

Heeft U verdere vragen contact WhatsApp +31 6 37282433 of wilt U dat wij bij U langskomen, twijfel niet, er zijn 2 miljoen die een Indische achtergrond hebben, en wellicht op U hebben gestemd.

 

Voorzitter ACTW-66

Ferry Schwab sr.

Namens de 15.000 gedupeerden.

 

=========================================================================

Uw donatie :

O 5 euro O 10 euro O 15 euro O 25 Euro O 50

 

kan u overmaken op Raborekening NL35 RABO 0377 579491 tnv ICM Project ovv Donatie ACTW-66, alle bedragen zijn zeer welkom.

 

==============================================================================================================

Bestellen Boek Rapport Traktaat Wassenaar  Euro 49.95

 

kan u overmaken op Raborekening NL35 RABO 0377 579491 tnv ICM Project

Vergeet Uw adres niet te vermelden

 13454557490?profile=RESIZE_180x180

 

Of via onze uitgever Calaboniahttps://www.gigaboekshop.com/product/het-traktaat-van-wassenaar/

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lees verder…

Latest Blog Posts

Most Popular Blog Posts

Blog Topics by Tags

Monthly Archives