De bloedige strijd om Nederlands- Indië maakt nauwelijks deel uit van ons collectieve geheugen. Historische instituties hebben hun taak laten liggen, stelt Anne-Lot Hoek. En dat is een zaak van ons allemaal.

 ICM 7.11.2015

De val van Formosa  Door:  Tonio Andrade   Hoe een Chinees krijgsheer de VOC versloeg

Veertig jaar lang probeerde de VOC grip te krijgen op de Chinese handel, maar na de Val van Formosa in 1662, moest de compagnie zich uiteindelijk gewonnen geven en de Chinese droom laten varen. Tonio Adrade, hoogleraar geschiedenis aan Emory University, schreef een boek over deze geschiedenis. Een Nederlandse vertaling – De Val van Formosa. Hoe een Chinese krijgsheer de VOC versloeg – verscheen vorige maand bij uitgeverij Jo Wijnen.

Een  verschrikkelijke storm

De meest verschrikkelijke storm die Coyet ooit had meegemaakt vond vijf jaar voor Koxinga’s invasie plaats. Hij begon na een ongebruikelijke windstilte. Het licht veranderde en een paar regendruppels tikten op de dakpannen. Toen trok de wind aan. Die avond kon je de golven op de kust buiten het kasteel horen beuken, net voorbij de duinen. De huilende wind kwam uit het zuiden, wat vreemd was, want in deze tijd van het jaar zou hij uit het noorden moeten komen.

De wind brulde de hele nacht door, tot aan de donkere, natte ochtend. Vanuit het kasteel kon je de zee in het oosten zien deinen, terwijl net iets naar het noorden het Kanaal dat voorbij de muren naar de Baai van Taiwan leidde kolkte als een witte massa. Enkele Chinese boten waren gekapseisd,dus stuurde Coyet wat mannen naar de kade om de vaartuigen van de Compagnie – een jacht en een galjoot die klaar lagen om geladen te worden – voor en achter aan de stenen kademuren vast te sjorren. Op de open zee rukte een andere galjoot, de Rode Vos, aan haar ankers; haar sloep werd meegenomen door een golf.

Tyfoons draaien tegen de klok in, en aangezien de wind uit het zuiden kwam moet de tyfoon zich verder  naar  het  westen hebben bevonden, boven de Straat van Taiwan. De meeste tyfoons treffen Taiwan op de dunbevolkte oostkust, waardoor de bewoners van de dichtbevolkte westelijke vlaktes meestal geen voltreffers voor hun kiezen krijgen maar slechts stormen die door de hoge bergen van het eiland al zijn afgezwakt. Deze tyfoon mikte echter recht op de westkust, het kerngebied van de Nederlandse en Chinese vestigingen.

Bij het vallen van de tweede nacht werd het gehuil van de wind nog erger. Vanuit zijn gouverneurs-woning hoorde Coyet hem veranderen in een ‘extreem verschrikkelijke storm zoals hier jarenlang niet is meegemaakt’. De gebouwen beefden en schudden. Wind als deze kon palmbomen met wortel en al uitrukken en ze door muren heen slingeren, maar de grootste zorg was het water. Kasteel Zeelandia was gebouwd op een landtong van zand die als een slang richting de oceaan kronkelde.

Naar het noorden toe werd het eiland   een   steeds    hobbeliger duinlandschap. Vervolgens maakte het  plotseling  een  knik naar het oosten, alsof het van gedachten was veranderd, en wees als een knokig vingerkootje terug naar het vasteland. Kasteel Zeelandia was gebouwd op deze knik; de achterkant van het kasteel was tegen de duinen gevleid en de poort gaf toegang tot het water, waarover gewoonlijk de schatten aangevoerd werden – katoen, peper, porselein, zijde en zilver – maar dat nu tegen de stenen kade beukte. Het hoger gelegen bovenkasteel liep waarschijnlijk geen gevaar; de dikke muren omringden daar een groot plein waar huizen, soldatenverblijven en gevangenissen waren.

Het (toen) Nederlandse eiland Formosa, na de overwinning op de VOC deel van China; nu weer zelfstandig als Taiwan

Maar de gouverneurswoning, de kerk en de belangrijkste pakhuizen en woningen lagen buiten de hoofdwal, in wat het benedenkasteel werd genoemd. Oorspronkelijk had de lange rij zij aan zij geplaatste gebouwen direct tegenover de kades gelegen. Later was er een lange dikke muur tussen de kade en de gebouwen gebouwd. Deze was ontworpen om bescherming te bieden tegen piraten, samoerai en Spanjaarden. Nu bood ze bescherming tegen de golven. De storm raasde de hele nacht en gierde door de kieren in deuren en ramen. Tegen middernacht bereikte ze haar hoogtepunt. Een paar uur later zwakte ze af.

Toen de volgende ochtend de Nederlanders, met hun ogen knipperend tegen de zon, naar buiten kwamen, ontdekten ze tot hun opluchting dat het boven- en benedenkasteel ongeschonden waren. Er waren wat gebroken ruiten en kapotte daken, maar er was geen grote schade. Toen ze echter de poorten openden, aanschouwden ze bijna totale verwoesting. De steiger voor het benedenkasteel was totaal weg-geslagen. De kademuur langs de kust, die in de ene richting naar de stad Zeelandia en in de andere naar het strand leidde, was volkomen aan stukken; sommige stenen waren hoog op het land geworpen, en het stenen pad dat er langs had gelopen was weggespoeld door het water. Sommige van de enorme keien die waren bedoeld om de kust tegen erosie te beschermen waren helemaal verdwenen, en de schepen die aan de stenen kades hadden gelegen waren zwaar toegetakeld en de masten versplinterd. Verderop in de baai stond een jacht genaamd de Maarssen bijna rechtop in het water. Dat zou nog niet eens zo opmerkelijk zijn geweest, ware het niet dat de Maarssen een maand eerder was vergaan in een andere storm en diep begraven was geweest onder zand en slib. Nu stond ze rechtop, meer dan honderd meter verwijderd van haar eerdere locatie – iets dat, zo mijmerde Coyet, ‘niet had kunnen gebeuren zonder geweldige kracht’.

De stad Zeelandia, honderd meter ten oosten van het kasteel, op het vingertopje van de uitloper van het eiland, was ‘een woestenij’. De met klinkers geplaveide straten waren bedekt met stukken hout, zand en op het land geworpen boten. De huizen langs de havens aan alle drie de kanten waren compleet vernield, inclusief prachtige pas gebouwde woningen zoals He Bins nieuwe villa. Geen enkel deel van de stad was evenwel gespaard. In elke straat lag puin en lagen lijken. Velen waren van Chinese vrouwen en kinderen die waren verdronken   of verpletterd door omgevallen muren.

Klokken luidden, en gongs dreunden. Coyet liet de stads-omroepers bekendmaken dat iedereen die werd betrapt op stelen of het afstruinen van de puinhopen in de boeien zou worden geslagen voor een jaar dwangarbeid. Mensen begonnen op te ruimen en te herbouwen. Maar sommige dingen konden niet worden herbouwd. Aan de andere kant van de brede vaargeul voor Kasteel Zeelandia was nóg een lang, zandig eiland, Baxemboy. Het vissersdorp dat ooit op de met gras bedekte oever van Baxemboy had gestaan was verdwenen – zonder een spoor achter te laten, zelfs geen balk of stuk fundering. Het meest zorgelijk was echter dat ongeveer halverwege het eiland, op wat duinen en voorbij een bosje stakige pijnappelbomen, een belangrijk fort de wacht had gehouden over een andere toegangsweg tot de baai, het Hertenoorgat. De storm had het met de grond gelijk gemaakt. Er was niets van over behalve een hoop zand en baksteen. Vijf soldaten waren op slag gedood. De rest was erin geslaagd te ontsnappen; zij die ongedeerd waren hadden hun makkers met botbreuken meegesleept. Ze zeiden dat het fort om middernacht was ingestort, toen de storm op zijn hevigst was.

Illustratie van Fort Zeelandia

Coyet stuurde arbeiders om de lichamen uit te graven, en ingenieurs om de overblijfselen van het fort te inspecteren. Zij rapporteerden dat het fort onmogelijk herbouwd kon worden omdat de storm Baxemboy volstrekt had veranderd. Veertig jaar lang hadden stuurlieden zich georiënteerd op de hoge, donkere duinen, wetend dat wanneer ze die zagen ze Kasteel Zeelandia naderden. Maar de duinen waren weggeslagen, en er was alleen nog een vlak strand.

Kaarten konden opnieuw gemaakt worden, duinen niet. Er was geen geschikte plaats om een nieuw fort te bouwen. Hoe moesten de Nederlanders de Baai van Taiwan nu verdedigen, mocht er ooit een vijand komen? Kasteel Zeelandia bewaakte nog steeds de belangrijkste vaargeul, maar het Hertenoorgat was nu onverdedigd. Coyet beschouwde dit als het ‘zwaarste ongeval dat de Edele Compagnie in deze storm is overkomen’.

Soms kun je weinig doen behalve je tot een hogere macht wenden, en dus besloten Coyet en zijn collega’s een algemene Vasten-  en  Bededag  te  houden, ‘om de Almachtige te smeken Zijn plaag van dit eiland af te wenden, die we vanwege onze vele zonden op dit eiland nu menigmaal hebben gevoeld, in het bijzonder in deze afgelopen tijd door de afgrijselijke stormwinden en de vervaarlijke overstroming  die  Hij ons bracht,

waardoor meer dan achthonderd opvarenden zijn verdronken en gesneuveld’.

Die nacht, als in antwoord, klonken er explosies vanaf de Baxemboy. Toen mensen de volgende dag poolshoogte gingen nemen, kwamen ze erachter dat de explosies uit de grond onder het gevallen fort waren gekomen, niet ver van de plek waar enkele soldaten die de ruïnes bewaakten rond een kampvuur hadden gezeten. Juist toen de vlammen zo’n beetje uitdoofden, klonken de ontploffingen van diep onder het zand. De soldaten hielden het erop dat er onder het zand bedolven granaten waren afgegaan.

Misschien kunnen we deze explosies beschouwen als de eerste voortekenen. Vijf jaar later, toen Koxinga’s invasie ophanden was, zouden er vele volgen.

bron: Historiek.net)

ICM 8.11.2015

De Jan Campert Stichting heeft de jaarlijkse Constantijn Huygens-prijs 2015 toegekend aan Adriaan van Dis voor zijn gehele oeuvre. De officiële prijsuitreiking zal plaatsvinden tijdens het Schrijversfeest, de afsluiting van het internationale literatuur festival “Writers Unlimited / Winternachten” op zondagmiddag 17 januari 2016 in het Theater aan het Spui in Den Haag. Aan deze prijs is een bedrag van        € 10.000 verbonden.

Van de jury maakten deel uit: Erica van Boven, Jeroen Dera, Yra van Dijk, Arjen Fortuin, Aad Meinderts (voorzitter), Jan de Roder, Carl de Strycker en Maria Vlaar. Adriaan van Dis groeide op in Bergen, te midden van zijn halfzussen en ouders met een Indische oorlogsgeschiedenis. Al tijdens zijn studie publiceerde hij bij NRC Handelsblad, waar hij later redacteur was. Adriaan van Dis debuteerde in 1983 met zijn novelle: “Nathan Sid”, die hem het Gouden Ezelsoor opleverde. In 1986 verschenen vervolgens zijn boek: “De rat van Arres” en de reisverhalenbundel “Casablanca”. Hij debuteerde in dat jaar tevens als toneelschrijver met het stuk “Tropenjaren”, in 1988 gevolgd door “Komedie om geld”. In 1988 verscheen ook zijn roman “Zilver of het verlies van de onschuld”.

In de negentiger jaren schreef hij veelal reisliteratuur, zoals “Het beloofde land”, “In Afrika” en “Waar twee olifanten vechten”. In 1994 kwam zijn succesvolle roman “Indische duinen” dat bekroond werd in 1995 met de Gouden Uil en de Trouw Publieksprijs en werd genomineerd voor de Libris prijs, de AKO prijs en de Aristeion prijs. In 1999 verscheen zijn grote roman “Dubbelliefde”, in 2000 gevolgd door de novelle “Op oorlogspad in Japan”.

In september 2002 verscheen bij Uitgeverij Augustus de roman-in-taferelen “Familieziek”. In 2004 de Boekenweek essay “Onder het zink, un abécédaire de Paris”. Begin 2007 “De wandelaar en eind november dat jaar “Leeftocht”. In 2010 wam zijn nieuwste roman “Tikkop” uit, die genomineerd werd voor de Libris Literatuurprijs. Eind november 2011 verscheen “Stadsliefde”, waarin de stad Parijs  centraal  staat.  Eind  2014

verscheen zijn meest recente roman “Ik kom terug”, waarin wij in onze Boekenrubriek reeds aandacht hebben besteed en die bekroond is met de Libris Literatuurprijs en op de longlist staat van de ECI Literatuurprijs. In december dit jaar gaat de toneel-bewerking van “Ik kom terug” in première, waarin Van Dis het podium deelt met actrice Olga Zuiderhoek.

Wie wil weten welke illustere schrijvers Adriaan van Dis vooraf gingen met het winnen van de Constantijn Huygens Prijs, hier de LINK: https://nl.wikipedia.org/wiki/Constantijn_Huygens-prijs

ICM 9.11.2015

Expositie Sophiahof valt slecht, meldt  Federatie Indo

DEN HAAG (25 juni 2019) – De tentoonstelling ‘Vechten voor Vrijheid’, over verzet tijdens en na de Tweede Wereldoorlog , valt slecht in de Nederlands-Indische gemeenschap. Vooral het feit dat het geweld van Indonesiërs gedurende de Bersiap wordt aangeduid als verzet en wordt vergeleken met het verzet tegen Nazi-Duitsland en Japan stuit op veel weerstand.

De expositie in het nieuwe Museum Sophiahof, die donderdag 27 juni 2018 wordt geopend door Koning Willem-Alexander, is omstreden. Vooral het feit dat de organisatie het geweld van Indonesiërs tegen (Indische) Nederlanders en andere etnische minderheden plaats in de context van ‘verzet’ in de Indonesische strijd voor onafhankelijk doet menig wenkbrauw fronsen.

Yvonne    Groeneveld,  theatermaakster  pur  sang

ICM 18.11.2015    

Soms word je stil van iets dat je ziet en denk je in stilte aan wat anderen meemaakten. Dat gebeurde nadat ik het foto-essay ‘A hidden past’ (een verborgen verleden) van Ken Setiawan had gezien. Zij ging met haar vader Hersri Setiawan, die ik goed ken, in 2014 naar het Molukse eiland Buru. De aanleiding van die trip ligt veel verder terug, nu vijftig jaar geleden.

In de nacht van 30 september op 1 oktober 1965, dit jaar vijftig jaar geleden, vond in Jakarta een mislukte en rommelige staats-greep door linkse militairen plaats. Met deze putsch was de geest    uit de fles. Generaal Suharto, commandant van de zogeheten Strategische Reserve, gebruikte dit voorval om de machtsbalans   in het voordeel van rechts en    het leger te brengen. Die balans was vooral in het begin van de jaren zestig steeds verder naar links uitgeslagen.

Door de communistische partij de schuld te geven van de putsch en de massa’s te mobiliseren wist Suharto uiteindelijk in 1967 het presidentschap te verwerven. De vestiging van zijn militaire regime ging gepaard met de vervolging van iedereen die werd verdacht lid te zijn van de communistische partij of daaraan gelieerde vakbonden. Met als resultaat: minstens een half miljoen mensen vermoord en, naar schatting, 1,5 miljoen mensen die zonder proces gevangen werden gezet. Het duurde tot eind jaren zeventig voordat deze politieke gevangenen werden vrijgelaten.

Ook op de Molukken vielen doden, zoals Umar Lestiluhu. Over hoeveel doden er toen precies vielen weten we eigenlijk weinig, daar is nog geen onderzoek naar gedaan. Ook werd een aantal Molukkers gearresteerd omdat    ze verdacht werden van communistische sympathieën, zoals James Kaihatu, die op Buru gevangen werd gezet. Via dat eiland zijn de Molukken onlosmakelijk verbonden met de politieke gevangenen uit de jaren zestig. Naast Nusa Kembangan ten zuiden van Java, was Buru hét bekendste eiland waar het Suharto regime politieke gevangenen onderbracht.

Dr. Fridus Steijlen

De eerste gevangenen kwamen in 1969 aan in een plaats die Savana Jaya werd genoemd.

Zij moesten zelf de landbouw-gronden ontginnen en hun eigen onderkomens bouwen. Dat was zwaar, niet in de laatste plaats omdat veel politieke gevangenen ondervoed waren geraakt en de militaire bewakers losse handjes hadden. Na enige tijd mochten familieleden zich, in het kader van transmigratieprojecten, op Buru vestigen. Een aantal gevangen kon zich zo herenigen met hun gezinnen, wat niet betekende dat ze vrij waren gelaten. Toen in 1980 de kampen op Buru werden gesloten hadden daar 12.000 mensen gevangen gezeten, waarvan enkele honderden het niet hadden overleefd door ziekte, ondervoeding of geweld.

Onder de politieke gevangenen zaten ook veel intellectuelen.     De bekendste was wel de Indonesische schrijver Pramoedya Ananta Toer. Pramoedya was, voordat hij in 1965 werd gearresteerd, bezig om de Indonesische geschiedenis in romanvorm op te schrijven. Met zijn gevangenneming verloor hij het archief en de aantekeningen die hij daarvoor had verzameld. Het was op Buru dat hij zijn roman opnieuw ‘schreef’, niet volledig op papier maar door het aan zijn kameraden te vertellen en op kladblaadjes naar buiten te smokkelen. Na zijn vrijlating in 1979 publiceerde hij het verhaal definitief in een vierdelige serie, wel de Buru-tetralogie genoemd: ‘Aarde der Mensen’,’ Kind van alle Volken’, ‘Voetsporen’ en ‘Het Glazen Huis’. De Buru-tetralogie  is een klassieker als het gaat om de geschiedschrijving van de Indonesische nationalistische bewustwording en strijd vanuit Indonesisch perspectief. Na de sluiting van de gevangenissen bleef een klein groepje gevangen op Buru wonen en werken op    het land dat zij met mede-gevangenen hadden ontgonnen.

Er staan nog enkele gebouwen  die zij hebben gebouwd en monumenten en plaquettes die verwijzen naar de aanwezigheid van diverse militaire bewakings-detachementen. Foto’s van al die stille getuigen van Buru als politiek gevangenkamp zijn bij elkaar gebracht in dat mooie foto-essay ‘A hidden past’ (een verborgen verleden) van Ken Setiawan in Inside Indonesia. Ken’s vader, Hersri Setiawan, zelf ook schrijver, had met Pramoedya op Buru gezeten. Zij bezocht met hem Buru om samen een deel van zijn geschiedenis te leren kennen. (Moluks Historisch Museum).

Van 10 tot 13 november wordt in Den Haag een People’s Tribunal georganiseerd over wat er zich in 1965 en daarna in Indonesië afspeelde. Zie hiervoor de LINK: http://1965tribunal.org/press-release-2/

ICM 19.11.2015

Onafhankelijk Indonesië  - 'Soldaat van Oranje beraamde staatsgreep'

19/11/15, 10:56  − bron: ANP

© anp. Oud-verzetstrijder en Engelandvaarder Erik Hazelhoff Roelfzema

Oud-premier Pieter Sjoerds Gerbrandy en een aantal oud-verzetsmensen, onder wie Soldaat van Oranje Erik Hazelhoff Roelfzema, zouden in 1947 een staatsgreep hebben beraamd.

• 
  © Nationaal Archief/Wikimedia.
  Pieter Gerbrandy

Dat blijkt uit een biografie van François van 't Sant (1883-1966), jarenlang een vertrouwensman van het Koninklijk Huis, die donderdag verscheen. Het boek, getiteld 'Harer Majesteits loyaalste onderdaan', is geschreven door Sytze van der Zee.

Volgens de biografie liet Van 't Sant aan koningin Wilhelmina weten dat ze al een datum hadden vastgesteld: donderdag 24 april 1947. Ook geeft hij bijzonderheden over de verdere aanpak en de te benoemen ministers. Een moordaanslag op PvdA-voorzitter J.J. (Koos) Vorrink had een belangrijk onderdeel van de couppoging moeten zijn.

Onafhankelijk Indonesië 
Aanleiding voor de coup vormde het Akkoord van Linggadjati, dat de status van een deels onafhankelijk Indonesië moest regelen. Bij rechtse organisaties en in kringen van het voormalig verzet en het leger bestond tegen dit voornemen sterke weerstand. Die was zo sterk, dat een aantal politici en oud-verzetsleden besloot de regering van premier Louis Beel (1946-1948) omver te werpen.

De coupplegers wilden de staatsgreep bekendmaken via de radio, de kranten en aanplakbiljetten. Tegelijkertijd zouden marine- en legereenheden zorg dragen voor de handhaving van rust en veiligheid in het land. Het plan voorzag verder in een optreden van het leger in Indië.

Coup verijdeld
In het nieuwe kabinet zouden Gerbrandy en Hazelhoff 'een grote rol' gaan spelen. Hazelhoff voerde tijdens de Tweede Wereldoorlog landingen uit op de Nederlandse kust om zendapparatuur voor het verzet af te leveren en personen op te halen. Aan het eind van de oorlog was hij adjudant van koningin Wilhelmina.

De coupplegers hadden Van 't Sant als vertrouweling van Wilhelmina gevraagd haar van tevoren over hun plan in te lichten. Bij het onderzoek voor de biografie stuitte Van der Zee op de brief waarin Van 't Sant de koningin over de staatsgreep informeert. De coup is uiteindelijk verijdeld doordat de militaire inlichtingendienst werd getipt en maatregelen kon treffen.

ICM 19.11.2015

Verslag en actie van TvW 66:

Door Rolo E. Lapré

De commissie TvW-66 kan trots zijn op hun trouwe daadkrachtige volgelingen.

Zelfs bij de bron van waar het eens begon n.l. “Bronbeek” te Arnhem (Velp) werd hun actie, geleid door Tina Hutten-Klein voor de verzameling van de broodnodige 10.000 handtekeningen, voortgezet m.b.t. deze “Petitie”.

En het is nog lang niet afgelopen, want wij gaan door...

Hoe nieuwsgierig men was naar het verhaal van deze Petitie mag duidelijk zijn uit de volgende beelden. Het ooh.. en aah.. was niet van de lucht.

Velen wisten het bestaan niet eens van dit “Tractaten Besluit 1966”. Uiteraard gaat ICM het nog drukker krijgen, want stoppen met het nieuws geven doen zij niet...

Nee, Staatssecretaris van Rijn het is geen loterij... Maar het “Recht” van de Indische Gemeenschap om datgene wat Indonesië heeft betaald voor deze mensen NU ook eens aan hun als Rechthebbende uit te keren.

De sfeer was goed in het Bronbeekse

Enne... hij was er ook  

Ook de jonge generatie kent nu dit verhaal. Het is hartverwarmend hoe nieuwsgierig of OOK zij waren naar deze ontkende historie van de Nederlandse Regeringen...

Hoe gretig was men om te tekenen

                  Maar ook Sir René Kraft van Ermel...

INDISCHE PETITIE  TvW’66                            

Indische zaak - Het Traktaat vanWassenaar 1966 

Hier Onderteken petitie   < of >    Kijken wie er getekend hebben

< of >   Laatste Updates

Schrijven  U  in voor traktaat van Wassenaar. Donaties zijn van harte welkom

Steun ACTW66 ! 

Uw donatie  kan U storten op Rabo rekening NL41 RABO 03977255 07   ten name van F.Schwab / ICM Online onder vermelding van donatie Traktaat van Wassenaar.

ICM 6.9.2015

Persbericht

Amstelveen 05-07-2017

De grote misleiding door Martin van Rijn

Uit een interne mededeling van het Indisch Platform (niet bevoegd op te treden namens de gehele Indische Gemeenschap) blijkt dat Staatssecretaris Martin van Rijn heeft besloten tot o.a. een nieuw Indisch Huis (Indisch Herrinnerings Centrum). Hij zegt dit besproken te hebben met de Indische Gemeenschap.

Dit is niet juist. Er is geen enkel overleg geweest met de grootste  Nederlandse vertegenwoordiger van de slachtoffers Jappenkampen Stichting SVJ.

Hierbij heeft de voorzitter van het IP de rol naast VWS van “toezicht houdende coördinator”. Schandelijk na alles wat in 2016 en in dit jaar is gebeurd binnen het Indisch Platform: ondemocratisch wanbeleid .

Een onafhankelijk toezicht zou hier minstens op zijn plaats zijn, gezien het

verleden.

Het Indisch Huis

Uit een geheim rapport,  gemaakt door voormalig staatssecretaris Robin Linschoten, op verzoek van de Tweede Kamer, is komen vast te staan dat bij het Indisch Huis sprake was van een falend financieel management en een ernstig tekortschietend bestuur.

Vastgesteld  is een financiële schade van  € 1,5 miljoen Euro. Jaarlijks werd al een subsidiebedrag ter beschikking gesteld aan het Indisch Huis van ca.

€ 0,5 miljoen Euro.

Eindverantwoordelijk voor deze zaak waren het Min.van VWS:  Staatssecretaris Ross van Dorp en Jan de Kleijn van het Indisch Platform. Ook was de toenmalige directeur verantwoordelijk.

Vele miljoenen van ons belastinggeld weggegooid , zonder dat er straffen werden opgelegd.

Om deze zaak maar in de doofpot te stoppen werd er op initiatief van VWS een

nieuwe organisatie opgericht:  Het IHC (Het Indisch Herinnerings Centrum).

Hier werden wederom miljoenen Euro’s beschikbaar gesteld van ons belastinggeld.Van 2013 t/m 2015 meer dan € 2 Miljoen Euro.

Tot onze grote verbazing blijkt nu VWS met een nieuw voorstel te komen tot verplaatsing van het IHC naar Den Haag; wederom een vernietiging van eerder verstrekte investeringen  en subsidies.

Ook heeft VWS opnieuw veel geld uitgetrokken voor deze verhuizing.

Waar blijft het inzicht om goed om te gaan met onze belastinggelden.

Als Indische Gemeenschap moeten wij reageren op dit wanbeleid!!! 

Stichting Vervolgingsslachtoffers Jappenkamp

 ICM 6.7.2017

     
Het Indisch Huis,

 falend financieel management

 en ernstig tekortschietend bestuur.

Uit een geheim rapport, gemaakt door voormalig staatssecretaris Robin Linschoten, op verzoek van de Tweede Kamer, is komen vast te staan dat bij het Indisch Huis sprake was van een falend financieel management en een ernstig tekortschietend bestuur. 

Vastgesteld  is een financiële schade van  € 1,5 miljoen Euro. Jaarlijks werd al een subsidiebedrag ter beschikking gesteld aan het Indisch Huis van ca. € 0,5 miljoen Euro.

Eindverantwoordelijk voor deze zaak waren het Min.van VWS:  Staatssecretaris Ross van Dorp en Jan de Kleijn van het Indisch Platform. Ook was de toenmalige directeur verantwoordelijk.

Vele miljoenen van ons belastinggeld weggegooid , zonder dat er straffen werden opgelegd.

Om deze zaak maar in de doofpot te stoppen werd er op initiatief van VWS een nieuwe organisatie opgericht:  Het IHC (Het Indisch Herinnerings- centrum).

Hier werden wederom miljoenen Euro’s beschikbaar gesteld van ons belastinggeld.Van 2013 t/m 2015 meer dan € 2 Miljoen Euro.

Tot onze grote verbazing blijkt nu VWS met een nieuw voorstel tekomen tot verplaatsing van het IHC naar Den Haag; wederom een vernietiging van eerder verstrekte investeringen  en subsidies .

Ook heeft VWS opnieuw veel geld uitgetrokken voor deze verhuizing.

Waar blijft het inzicht om goed om te gaan met onze belastinggelden.

Als Indische Gemeenschap moeten wij reageren op dit wanbeleid!!! 

ICM Redactie;

Is in bezit gekomen van de genoemde stukken. Schandelijk hoe VWS met het boegbeeld het Indisch huis is omgesprongen. Met Els Borst begon de Indische Soap.

Voor NLG 1 werd symbolisch het monument Herenhuis geschonken aan de Indische Gemeenschap. Echter de bemoeienis van Boekholt die zijn familie de opdracht gunde, bleef het Indisch Huis in de steigers. Eerst 1 miljoen, hierna weer een miljoen. Uit ellende huurde Els Borst (VWS) maar een Herenhuis in de Javastraat in Den Haag. Toen werd een steiger met vele externe consultants (Berenschot, Venema) opgezet hoe Het Indisch Huis op te zetten voor die twee Miljoen Indische Nederlanders, The Place To Be voor The Indo’s!

Veel geld werd uitgegeven aan de implementatie van Het Indisch Huis, zonder maar iets gebeurde.

Het begon met Berenschot die ruim een jaar nodig hadden voor onderzoek / verkenning. In deze periode werd het Indisch huis bevuild door de verschillende in gevlogen consultants. Je zou dan denken deze consultants weten hoe het moet als je ruim NLG 2500 per dag betaald. Dan zorg je ook dat een goed Human - resource management voor de selectie / benoemen van juiste Voorzitter en Directeur. Niet een cameraman van SB6 Hillebrandt die onder Ben Holthuis en Lonny ( De TV Kok) als netwerk heeft. Hillebrandt olv. Ben Holthuis maakte vele TV series waarin de TV Kok Lonny en Sandra Marsmeier dan kun je al raden waar de geldstromen naar toe gaan, en de gok beluste voorzitter, die in Jakarta met de Pin de bankrekening leeg trok. 

Nederlandse Indisch Gemeenschap is woedend op de mensen die het boegbeeld / monument van Indisch zo hebben bezoedeld, maar is dit in eerste instantie niet toe te rekenen aan Staatssecretaris Ross van Dorp en Jan de Kleijn van het Indisch Platform, dat de voorzitter  en de toenmalige directeur feest konden vieren van het dure belastinggeld? 

Dat het feestende Indische imperium waar uitsluitend de Haagsche Indo's profijt van had, ten onder ging was een kwestie van tijd. Velen waren in de veronderstelling door de inzet van Robin Linschoten als externe consultant dat de voorzitter en directeur achter de tralies zouden belanden, na een lange tijd kwam het verlossende schot; Dat werd aanbevolen om een nieuw bureau in te zetten voor her opzet van Het Indisch Huis. Op ICM was een ieder al uit en er werd gesouffleerd als locatie Bronbeek. Dat werd uiteindelijk, en dit Bureau bevoel weer een andere Bureau voor het inkwartieren. Dit bureau werd door ICM begeleid en ingewijd in de Indische samenleving, en de nieuwe directeur werd een feit. 

Al eerder publiceerde ICM een artikel de Indische verankering zoals Martin van Rijn noemt, moge duidelijk zijn dat IHC met meer vallend dan opstaan zeer matig als Indisch Huis heeft gefunctioneerd, en is onverteerbaar dat voorzitter en Directeur nog steeds loslopen, waar de belastingbetaler de dupe is, en nog erger, de Indische Gemeenschap zwaar heeft gedupeerd en ten schade gebracht!

 ICM  21.7.2017

Tropische sferen en lekker Indisch eten op de Pasar Malam in Zeist

Van 28 t/m 30 juni is de jaarlijkse Pasar Malam Istimewa weer in Zeist.

In en rondom sporthal Dijnselburg kan men weer 3 dagen genieten van alles wat met Indonesië en haar rijke cultuur te maken heeft.

Je hoeft geen 20 uur in een vliegtuig te zitten om de Indonesische sfeer te proeven. De Pasar Malam brengt Bali, Java, Sumatra en de andere eilanden naar Zeist.

De Indonesische beleving begint zodra je het terrein op loopt. Ten midden van mooie decoratie staan de standjes met allerlei Oosterse specialiteiten. Door de heerlijke geuren van o.a. wierook en de saté die op de barbecue ligt waan je je echt even in Indonesië.

Op de Pasar Malam zijn maar liefst 3 podiums. 2 binnen en 1 buiten. Dus met alle weertypes is het goed vertoeven.

Op vrijdag 28 juni zal er een bijzonder optreden zijn van Julya Lo’ko, Erwin van Ligten & Victor Lekranty. Julya, die in de jaren zeventig bekend wordt als frontvrouw van de funkgroep Cheyenne, doet niet veel optredens meer. Des te meer reden om dit niet te missen!

Ook de oude begeleidingsband van The Blue Diamonds zal deze dag optreden. Uiteraard met de bekende liedjes van Ruud en Riem de Wolff. Verder geniet je van optredens van niemand minder dan Ray Smith, Edu Schalk, Grace Reece.

Zaterdag 29 juni delen de Indorockers van Wipe Out Selection het podium met de zangeressen Melanie Foëh, Diana Monoarfa en zanger/gitarist Erwin Hardenberg.

Van 20:00 tot 00:00 uur is er op het buiten podium een gezellige dans avond met de Classic Rock Band Tutti Frutti en zangeres Ester Latama. Dit beloofd erg leuk te worden.

Op zondag, de laatste dag van de Pasar Malam, staat “Ababi Krontjong Ensemble” op dit buiten podium. Abadi is een hele bijzondere formatie met ex-leden van het Indisch Muzikanten Collectief. Dat als enige in Nederland, de krontjongmuziek (de echte klanken van Indonesië) in haar traditionele vorm vertolkt.

Ook Benny en Jeannette, beter bekend als duo Free Line, zijn traditiegetrouw weer van de partij en zullen zorgen voor een heleboel goede muziek en gezelligheid. Op het Istimewa podium zal de band Blue Velvet voor de muziek zorgen en in het café brengen zanger Wout Nijland en saxofonist Harry Jekel op eigen wijze mooie liedjes in een relaxte sfeer.

Op alle 3 de dagen zal er een andere dansgroep zijn die de culturele, traditionele en moderne dansen zullen demonstreren van de verschillende eilanden. Met prachtige kostuums en mooie muziek.

Waar veel mensen toch voor komen is het eten op de Pasar Malam. En niet onterecht want op de Pasar Malam kan je écht Indisch eten. Niet te vergelijken met de Babi Pangang  zoals de Chinees deze serveert. Maar op traditionele wijze bereid met goede kruiden en ingrediënten. Op de Pasar Malam staan verschillende restaurants en snack standjes. Ieder met hun eigen specialiteiten. Proef en geniet op de Pasar Malam Istimewa in Zeist.

Kaarten voor dit gezellige festival in Zeist zijn al vanaf €5,- te koop op www.istimewa-events.nl waar ook meer informatie over het evenement en het programma te vinden is.

ICM TEAM AANWEZIG