Klaas Dijkhoff geeft reactie op de open brief met betrekking tot Indische Zaken.

1 van de weinige fractievoorzitters die serieus reageert op vragen van ICM. Wel wijst hij de juiste collega’s aan in zijn fractie om de vragen te beantwoorden. Al eerder van een hele andere orde “ Masterplan Visie Co2 toekomstbestendig” werd tot op detail gereageerd, en dit leidde via PvdA Ronald Plassterk dat biomassa is verbannen, en subsidie gelijk wordt gestopt.

Ik hoop als editor van ICM en emeritus management consultant serieus te worden genomen. Mijn devies is  in mijn hele leven geweest om problemen constructief op te lossen. Twee zaken die ik voorlegde van een hele andere orde, en klimaat is een onderwerp waar voldoende kennis beschikbaar is.

 Anders wordt  over “dekoloniseren”, “soevereiniteit “, en nationalisatie - proces over het voormalige Indië, nu republiek Indonesië hebben. Waar tot heden dit vraagstuk nooit is opgelost na 75 jaar. Gaat om Nederlanders in het voormalige Indië en later de republiek Indonesië.

 Heel wat wildgroei komt er dan op eens om de hoek. Journalisten, omroepen, en historici. Een ieder met zijn eigen beleving. Maar nu komt het! Kabinet, Politiek, media, omroepen…. Noem ze maar op hadden van Kabinet de opdracht om te zwijgen over wat er werkelijk is gebeurd  vast te leggen, in de  geschiedenis noem ze maar op, is het erkennen dat die film echt heeft bestaan. Ergo, de genoemden zijn nooit op de locatie  geweest waar die vreselijke onmenselijke oorlogsmisdaden hebben plaatsgevonden. Alles van horen zeggen, en voegt daarbij de eigen mening.

Verbazend wekkend te moeten constateren dat er ook geen enkele historici de werkelijke feiten heeft vastgelegd over de periode voor WAR-II, 1941-1945, 1946, 1947/1948, 1959 en 1962. Dit heb ik als ICM EDITOR 20 jaar moeten constateren. Als ICM editor ben ik op Bali geboren, en  in 1962 in Nederland aangekomen, omdat wij  door president Soekarno het land zijn uitgezet.  Hier het levend bewijs dat op locatie was!

NIOD betaald door WVS heeft een aantal onderzoeken gedaan, met 1 oog opslag constateerde dat wie betaald die bepaald de uitkomst van Rapport, dus VWS.  Dat journaliste Grisselde Molemans stuitte op zaken die 1,8 miljoen kostende rapport onder het tapijt heeft geveegd. De Indisch Goud Voorraden om maar te noemen, die een begroting van een regering moeten dekken. Voor de inval van de Jappen werd weggesluisd naar Australië. Vervolgens naar New York. Ergens in 2017, meldt DNB-bank dat Goud naar Amsterdam wordt gebracht om veiligheidsredenen. Dit is maar een voorbeeld. Je  hoort het Kabinet, Kamer, Media, Omroepen, en historici niet.  Is nog al wat een goudvoorraad die een begroting dekt. Ook de Kamer zwijgt. Als onderzoeker en zelf respecterende media / journalist kan ik zo wel tien vragen bedenken;  van is deze voorraad al op de huidige begroting bijgeschreven, nee, het is muis stil.  Moet er niet aandenken dat de subsidie-kraan in eens wordt dichtgedraaid.

De regering heeft alle feiten over de periode 1941 – 1962 onder het tapijt gepleegd. Kabinet, Politiek, Media, Omroepen, en historici hadden maar 1 doel deze afschuwelijke periode van hun voorgangers om deze onder het tapijt te vegen, of een andere kleur aan de feiten toe te kennen. 1947/1948 wordt onder de noemer politionele acties geschaard. Een onrechtmatige inval van 100.000 Nederlandse militairen in opdracht van Kabinet, Kamer, en het hele volk, waar Minister President Drees tegen was. Ruim 50.000 onschuldige Indonesische burgers werden vermoord, dit melden Indonesische bronnen.  Er is maar 1 woord hier op zijn plaats GENOCIDE.

Wat heeft de regering nog meer op zijn geweten? De burgers; De Indonesiërs, de Nederlanders, Indische Nederlanders, en Molukkers immateriële – en materiële schade berokkent. De nabestaanden van de Indonesiërs waren nu op wraak uit op allen met een Europese etniciteit. De bersiap periode werd verlengd tot 1961. In 1959 werden nog eens 3000 vaders vermoord, en alle Indische Nederlandse burgers moesten het land uit. Met achterlatend van al hun bezitting / banktegoeden.

Nog een praktijkvoorbeeld dat Regering, Politiek, Omroepen, Media en de historici die verzwegen wordt: “ De noodwet van Soekarno “ die hij richting het Indonesische Volk moest uitvaardigen dat aan Nederland 4,5 miljard moest betaalde. Die betaling vond plaats periode 1952 -1956 aan Ministerie van Financiën in de Den Haag. Wederom zweeg Kabinet, Politiek, Media, Omroepen en Historici. Die bronnen verkreeg ICM van de republiek Indonesië.

Weer een praktijkvoorbeeld. Tussen Drees en Soekarno liepen de onderhandelingen over de souverniteitsoverdracht en nationalisatieproces. Een zaak over de overname van de eigendommen , bezitting en banktegoeden waar de 341.000 Indische Nederlandse Burgers ( Nederlanders, Indische Nederlanders, en Molukkers) . Drees wilde 6 miljard hierop in mindering al betaald aan Min. Financiën, zodat overblijft nog 1,6 miljard. Uiteindelijk kwam tot een akkoord van 0,689 miljard. Deze werd bevestigd met het Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966. Alle 341.000 begunstigden werden hier buiten gehouden (zoals wij die kennen bij faillissementen). Slechts 39 miljoen van de 4,5 miljard + 0,689 miljard is uitgekeerd  aan 4777 die hiervan die voorkennis hadden.

Terugkomend op stuk  https://icmonline.ning.com/profiles/blogs/geachte-heer-klaas-dijkhoff-even-voorstellen  aan Klaas Dijhoff,  met respect probeert via zijn fractie hierop te reageren.

Weer een praktijkvoorbeeld dat gedateerd is.

Reactie van F.Schwab (ICM Editor) op 30 Mei 2020 op 17.46

Geachte heer Schwab,

Hartelijk dank voor uw schrijven aan dhr. Dijkhoff. Namens de VVD ben ik thans woordvoerder Oorlogsgetroffenen en verzetsdeelnemers. Derhalve heeft dhr. Dijkhoff uw mail aan mij doorgestuurd en zal ik deze beantwoorden.

Ik ben het met u eens dat het Aziatische strijdtoneel in en om de Tweede Wereldoorlog onze aandacht verdient. Om deze reden hebben we als VVD in het kader van 75 jaar vrijheid expliciet gevraagd om aandacht te schenken aan de gebeurtenissen in voormalig Nederlands-Indië. Hiervoor stonden diverse evenementen in de planning, bijvoorbeeld rond 14/15 augustus. Door de coronacrisis zal de vorm hiervan helaas wel aangepast moeten worden, maar wij blijven het nadrukkelijk volgen. Ook wordt er over dit onderwerp nog regelmatig gesproken in de Tweede Kamer met verantwoordelijk staatssecretaris Paul Blokhuis, debatten waar de VVD altijd bij aanwezig is.

Ik hoop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben.

Met vriendelijke groet,

Tobias van Gent
Tweede Kamerlid

VVD-fractie Tweede Kamer der Staten-Generaal
Binnenhof 1A | Den Haag | Postbus 20018, 2500 EA
E t.vgent@tweedekamer.nl

Het ging om deze zaken die na 75 jaar aandacht verdient:

Monument ter nagedachtenis aan de KNIL. © ANP

Lisbeth Zegveld (advocate) is bereid traktaat van Wassenaar te behartigen,.

Onderstaande Nieuwsbrief van ACTW-66 is uitgegaan naar de deelnemers die zich hebben ingeschreven als deelnemer van de claimorganisatie ACTW-66.

Geachte Actw-66 deelnemer,

Op 19 mei 2020, hebben Peggy Lesquillier (Stichting bersiap compensatie) Ferry Schwab Sr. (ICM Online)  advocaat Liesbeth Zegveld benaderd of ze onze zaak (traktaat van Wassenaar wil behartigen namens ons.

Zij is hier toe bereid. Maar om een beeld te schetsen over de zaak en de kosten laag te houden, zal zij eerst het Traktaat bestuderen en de juridische haken en ogen onderzoeken. Daarnaast zal zij moeten bekijken of uitbetaling ook geldt voor de nabestaanden, aangezien onze ouders (1^STE generatie) grotendeels al is overleden.

Uit dit onderzoek zal moeten blijken of concrete vorderingen en bewijsmateriaal nog nodig zijn zoals uitdelingswet eist of zijn de gegevens zoals door U aangeven in ACTW-66 formulier voldoende is, tegen een vastbedrag bijvoorbeeld voor particulieren zoals bij een inboedelverzekering geldt. De wijze is vergelijkbaar met Het Gebaar, een ieder krijgt hetzelfde schadebedrag uitgekeerd.

Als de advocaat klaar is met haar onderzoek, kunnen we met haar bespreken, wat het vervolg is, en hoeveel het volgende traject gaat kosten.

Voor het onderzoek hebben wij U nodig, en verzoeken daarom ook bijgaand ACTW-66 formulier in te vullen, is tevens een verklaring van U. Let op U dient ingeschreven te zijn van als deelnemer van ACTW-66 om over  de ACTW-66 formulieren te beschikken, mail naar schwab@icm-online.nl.

Dit eerste onderzoek van de advocaat zal €-3.000  -   5.000 kosten.

Voor de financiering van het vervolg onderzoek of een rechtszaak, willen wij met de advocaat bespreken of dit mogelijk is via collectieve toevoegingen. Dat wil zeggen, de Staat betaalt de advocaat, de deelnemer betaalt een eigen bijdrage afhankelijk van inkomen. Als het zover is komen wij bij u terug.

Ter informatie hebben wij op voorhand informatie over toevoeging bijgevoegd ter bestudering.

Voor de betaling van het eerste onderzoek, vragen wij van U een bijdrage.

Donatie op Rabo rekening NL41 RABO 0397 7255 07 F.A.Schwab/ICM  met vermelding donatie actw-66.

Namens

Delegatie ACTW-66

Peggy Lesquillier, Rob Andreas, Jan Hoogendoorn, en Ferry Schwab sr.

’Stel lichamen uit de Javazee veilig’

door Olof van Joolen

De Indonesische regering moet zo snel mogelijk zorgen dat de stoffelijke resten uit illegaal geborgen scheepswrakken worden veiliggesteld. Nabestaanden zien ze het liefst herbegraven op het Nederlandse ereveld in Soerabaja.

Dit klemmende appel doet Theo Doorman, zoon van schout-bij-nacht en commandant van de geallieerde schepen tijdens de slag in de Javazee. Zijn vader Karel Doorman was een van de mannen die met Hr.Ms. De Ruyter ten onder ging. Het wrak was zijn zeemansgraf.

Zijn zoon komt met de oproep nadat de Indonesische nieuwswebsite Tirto.id het bestaan van een massagraf onthulde. Hierin werden menselijke resten begraven die werden gevonden tijdens het slopen van wrakdelen bij de havenplaats Brodong.

Volgens de grafdelver van de begraafplaats die vlak bij het dorpje Brodong ligt, is er afgelopen dagen na het bekend worden van het nieuws ter plekke niets gebeurd of veranderd.

Nederland liet gisteren de ambassadeur in Jakarta de autoriteiten om opheldering vragen. „We willen graag weten hoe het zit”, zei minister Zijlstra (Buitenlandse Zaken). „We hebben informatie, we moeten kijken of die klopt. Kijken wat dat betekent voor het onderzoek.” Hij hoopt snel antwoord te krijgen omdat het voor de nabestaanden een ’buitengewoon kwalijke zaak is dat hier zo veel onduidelijkheid over is’.

„Iedereen wil weten wat er is gebeurd, behalve de Indonesiërs”, reageert Doorman. Hij bracht zijn eerste levensjaren door in Nederlands-Indië. „Er heerst een schaamtecultuur waarbij het niet mogelijk is terug te komen op eerder gedane uitspraken”, zegt hij, verwijzend naar het officiële Nederlands-Indonesische onderzoek, waarin staat dat er geen aanwijzingen bestaan over waar de wrakstukken en menselijke resten zich bevinden.

„Persoonlijk interesseert het me niet waar de wrakstukken zijn gebleven en wie er bij de berging betrokken was. Het was een geldkwestie”, zegt Theo Doorman. „Alles moet zich nu richten op het veiligstellen van de menselijke resten. Die liggen op Indonesisch grondgebied. Het is aan Indonesië om tenminste toe te geven dat die zich daar bevinden en passende maatregelen te nemen.”

„Het beste zou zijn wanneer er werd samengewerkt met de deskundige medewerkers van de Nederlandse Oorlogsgravenstichting. Zij beheren het ereveld Kembang Kuning in Soerabaja, waar ook het monument voor de slag in de Javazee staat. Wanneer de menselijke resten daar in een verzamelgraf voor de onbekende zeeman zouden kunnen komen, is dat een waardige afsluiting van een bijzonder pijnlijke episode.”

De Oorlogsgravenstichting zegt meer dan bereid te zijn tot een herbegrafenis op Kembang Kuning. „Daar zijn de menselijke resten het beste op hun plaats”, erkent een zegsvrouw van de organisatie. Voor zo’n herbegrafenis is een officieel verzoek nodig van de Nederlandse overheid.

ARCHIEF ICM: Mark Rutte hoe zit met Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966, dat tussen Nederland en de republiek Indonesie is gesloten?

Op NPO – I  zondag 10 januari bij de uitzending van Buitenhof leek het er op dat machine campagne van de VVD al op volle toeren te draaien.  Nederland is weer bij de top rancking als om de kredietwaardigheid gaat, de economie groeit gestaag, de werkloosheid is gestabiliseerd, en vluchtelingenproblematiek lijkt te zijn gestroomlijnd.

“Nederland is 1 van de weinige landen in Europa die naar buiten gekeerd is”, aldus Mark Rutte, “wij zijn een handelsland, net als Zweden. Wij moeten het van handelsverdragen hebben, en wat het referendum betreft van de Oekraïne,  is absoluut niet een poging tot toetreding tot Europa, is een handelsverdrag”.

Witteman en de collega’s konden als journalisten geen speld er tussen krijgen.

“Nederland moet het van Handelsverdragen hebben”!

Maar hoe zit het dan met het Verdrag van Wassenaar Mark Rutte?

Zijn dat ook details als keuze om hier de scope er niet op te zetten net als die deal van Teven? Nota bene uw collega Halbe Zijlstra heeft zijn tanden er in gezet toen de VVD in de oppositie zie de beelden http://icmonline.ning.com/video/reportage-ip-manisfestatie-ip

 Dit heeft kennelijk destijds veel Indische stemmen opgeleverd met een populatie van 1,4 miljoen. Helaas Halbe Zijlstra werd door AB Klink het bos ingestuurd, en nooit is er behoorlijk antwoord hierop komen tot op de dag van heden.

In maart 2015 heeft het Actie Comité TvW-66 in een brief aan Bert Koenders geschreven waarin hij wordt geïnformeerd dat deze zaak aan de kaak wordt gesteld,  en dat JAT (Jakarta Advocaten Team) deze zaak namens de Indische Gemeenschap gaat behartigen om tot uitbetalingen te komen. Enige eis die JAT stelde aan Actie Comité TvW-66 handtekeningen.  Inmiddels zijn de handtekeningen overgedragen uit de gehouden petitie, de petitie zal voor onbepaalde tijd blijven doorlopen. Kopie van deze brief werd aan uw collega Halbe Zijlstra mede gestuurd, die gelijk met het antwoord kwam dat hij breder in de fractie gaat brengen, met advies om ook aan de overige fracties te sturen.

Het is nog al wat,  een Verdrag met natie als republiek Indonesië die door NL regering ruim 50 jaren niet is nagekomen in de uitvoering. Een natie met hoog percentage groeiende economie van ruim 8%.

 Het verdrag hield in o.a. dat oud-president Soekarno betaald 689 miljoen dit ter compensatie om de Indische Nederlanders (341.000) die moesten “vluchten” uit voormalige Indie voor het verlies van al hun bezittingen, banktegoeden en zij meer. Het verdrag is eindstation voor de overdracht en nationalisatie van de eigendommen en bezittingen. Het proces begon ergens in 1951.   Tussen 1952 - 1956 werd 4,3 miljard betaald aldus  historicus  Hendri F. Isnaeni,

Na het betalen van ongeveer 4 miljard gulden tussen 1950-1956, Indonesië eenzijdig geannuleerd de goedkeuring van de KMB. Later, aan het begin van de nieuwe Orde, richtte intergedringemental Group on Indonesia (IGGI) op, voorgezeten door Nederland, die een verborgen agenda heeft in de vorm van de Indonesische schuldenregeling van de oude orde, die betrekking heeft op de nationalisatie van het Nederlandse bedrijf, ongeveer US $2,4 miljard. Die schuldenregeling, wederom cryptisch schijnregeling, werd Soekarno gedwongen om de noodwet uit te vaardigen, die inhield schuld aan Nederland 4,2 miljard.

 Inmiddels  heeft Nederland   4.2 miljard  plus  689 miljoen ontvangen,  de waarde gestegen tot 17 miljard nu, en er pas een bedrag van 38 miljoen betaald aan 4777 gedupeerden, nog ongeveer 50.000 wachten op hun geld.

Het “vluchten” heeft te maken als tegenreactie op de gepleegde oorlogssmidaden door Nederland, oud-president Soekarno deze groep in bescherming moest nemen tegen de Indonesische bevolking (permuda’s) . Vooraf had het Japanse leger bij de capitulatie dit op zich moeten nemen, vluchtelingen dus!

Wat heeft Nederland 70 jaren met deze "Indische vluchtelingen" gedaan ?

Hoe kijk de Minister president hier tegen aan met grote smet op de Nederlandse vlag?

Van de journalisten in programma Buitenhof helemaal een afgang wetende dat KNIL – debacle zich net heeft voltrokken onder de Staatssecretaris Martin van Rijn nog geen 14 dagen geleden.

 Een goede journalist,  heer Witteman,  had juist een dergelijk verdrag aan de kaak gesteld waar het imago van Nederland ludiek prijkt over de wereld en flinke deuk zal oplopen, moge duidelijk zijn, en zeker wanneer Brussel dit ter ore komt. Nog niet gesproken als Jokowi president van republiek van Indonesie hier vragen over gaat stellen;

Waarom heeft na 50 jaren de Indische Gemeenschap deze compensatie nog steeds niet ontvangen. Zal de rancking en imago van dit handelsland niet worden aangetast zo worden beschadigd. Net als de deal van Teven weer een dramatische keuze voor de VVD, die niet werd genoemd

In het programma van Buitenhof van zondag 10 december.

http://programma.vpro.nl/buitenhof/afleveringen/2016/buitenhof-10-j...

 UPDATE-  27- 7-2020 

Steun ACTW66 ! 

De rapporten met overige stukken van Traktaat van Wassenaar zit nu in de Tweede Kamer,

Uw donatie  kan U storten op Rabo rekening NL35 RABO 0377579491   ten name van ICM Project onder vermelding van donatie Traktaat van Wassenaar.  Rapport Traktaat van Wassenaar is te bestellen door overmaking  van 50 Euro  ovv  van Uw Naam + adres.

Advertenties

DE GENOCIDE VAN DE INDISCHE NEDERLANDERS EN DE POSTKOLONIALE DOOFPOT VAN ONZE REGERINGEN!

 Realpredictor 7 jaar geleden

Dit wordt ‘emotioneel gezien‘ mijn meest moeilijke blog, omdat mijn familie en vrienden hierbij nauw betrokken zijn geweest. Ikzelf heb hier niet veel van meegekregen, maar ik voel me geroepen om het mensonterende gedrag van onze voormalige én huidige bestuurders (het negeren van genocide op hun eigen volk) aan het licht te brengen! Vooral nu ik zie hoe onze regering zich in allerlei bochten wringt om bijna alle (vaak extremistische) landen in de wereld te helpen en miljarden van ons volk steelt om niet alleen financiële steun, maar ook wapens aan hen te leveren. Terwijl ze hun eigen volk destijds in hun ex-koloniën volkomen in de steek hebben gelaten en zonder enig schuldgevoel lieten vermoorden!

De golf van etnisch geweld in Nederlands-Indië, die begon in 1945, is steeds ten onrechte door Nederland naar de achtergrond verdrongen. De moord op duizenden (Indische) Nederlanders in de Bersiaptijd is door Nederland altijd gelaten geaccepteerd, “terwijl het zich het best laat omschrijven als volkerenmoord”.
Dat zegt de Amerikaanse historicus William H. Frederick in een interview maandag in Trouw. Hij spreekt daarin van “post-koloniaal geheugenverlies” van de Nederlandse autoriteiten.
De 72-jarige historicus heeft volgens de krant zijn hele wetenschappelijk loopbaan gewijd aan de geschiedenis van Indonesië.
Na de capitulatie van Japan vermoordden Indonesische strijders duizenden Nederlanders die net uit Japanse interneringskampen waren bevrijd. Ze wilden koste wat kost voorkomen dat het koloniale gezag zou worden hersteld, aldus Frederick.
Een artikel over zijn onderzoek staat in het Britse wetenschappelijke blad Journal of Genocide Research.

Bersiapperiode
“De Bersiapperiode is zonder twijfel een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Indonesië én die van Nederland”, aldus Frederick die zegt geen land te kennen dat de moord op zoveel medeburgers zo gelaten heeft geaccepteerd en vervolgens is vergeten.
“Ik bespeur nog steeds de tendens bij zowel niet-Indonesiërs als Indonesiërs om die revolutie als min of meer onschuldig en, althans op wereldschaal, als niet zo gewelddadig te beschouwen.”

Er hangt veel mist rond het extreme geweld van de Bersiap-tijd. Waar kwam dat nu vandaan? Wie waren de daders? Wie schuilden er achter de naam ‘extremisten’ die de Britten en Nederlanders op de geweldplegers plakten? Waren het criminelen, opgehitste jongeren, opportunistische sadisten, religieus fanatici? En wat was hun motief? Iedere oorlog heeft natuurlijk zijn pathologische moordenaars, maar de frequentie van de moorden maakt het moeilijk om die in de schoenen te schuiven van een kleine groep sadisten of criminelen..
Het meeste geweld, los van de strijd tussen meer reguliere republikeinse en Britse en Nederlandse troepen, werd gepleegd door radicale nationalisten, islamitische strijdgroepen als de Hizbullah en Sabillilah, en groepen met meer criminele achtergronden. Zij hadden gemeen dat ze moeilijk onder het gezag van het prille leger van de Indonesische Republiek te brengen waren en vaak hun eigen plan trokken. Steeds meer huizen werden gerampokt (geplunderd). Inwoners werden de bossen in gejaagd, waar ze vaak het slachtoffer werden van andere bendes. Ook verschenen er pamfletten die de bevolking opriepen de Indo-Europeanen uit te roeien.

De Nederlanders buiten de kampen – veelal Indische Nederlanders – lieten zich niet onbetuigd en organiseerden hun eigen strijdgroepen om hun huizen en gezinnen te verdedigen en de moorden te vergelden. Ook Molukkers waren in deze groepen actief, omdat zij vaak het doelwit van de moordpartijen waren. Molukkers waren voor de oorlog dikwijls soldaat in het Indische leger geweest en waren goede vechters.
Hoeveel slachtoffers in de Bersiap van de eerste maanden na de onafhankelijkheidsverklaring en de daaropvolgende jaren van revolutie zijn gevallen, is onmogelijk aan te geven. De meest behoudende schatting is 3500 burgerdoden, maar het kan net zo goed een veelvoud zijn geweest.

Minister Timmermans
Minister Frans Timmermans (Buitenlandse Zaken) vindt dat instituten die onderzoek naar de dekolonisatie van Nederlands-Indië willen doen, dat maar uit eigen budget moeten betalen.
“De echte reden ligt volgens mij eerder op diplomatiek terrein”, zegt Frederick in Trouw. “Ik begrijp dat de Indonesische regering geen zin in een onderzoek heeft, omdat ze niet trots zullen zijn op de Bersiap. Nederlandse diplomaten in Jakarta worden nerveus van een onderzoek, omdat dit hun leven gecompliceerder kan maken. Terwijl zo’n onderzoek natuurlijk hoogstnoodzakelijk is.”

Het schandalige spelletje met de Vergoeding oorlogsslachtoffers.

De regelrechte discriminatie van de Nederlandse overheid ten opzichte van de Nederlanders uit Nederlands-Indië is het niet vergoeden van de particuliere oorlogsschade. In februari 1951 nam het parlement de Wet op de Materiële Oorlogsschade aan, de WMO. Deze hield in dat alle oorlogsschade die door Nederlanders geleden werd als gevolg van de Duitse bezetting, kon worden geclaimd. De Nederlanders uit Nederlands-Indië werden expliciet van deze wet uitgezonderd. Het was de mening van de toenmalige regering, dat de jonge (en toen straatarme) nieuwe republiek Indonesië daarvoor verantwoordelijk was.

Onder de WMO is aan Nederlandse particulieren in de loop der jaren een bedrag van 5,9 miljard guldens uitbetaald. Dit bedrag was hoger dan wat Nederland aan Marshallhulp ontving. Men presteerde het zelfs om ook de slachtoffers van de watersnoodramp van 1953 onder de WMO te brengen…! De Nederlanders uit de voormalige kolonie ontvingen geen cent. Overigens dient hierbij wel vermeld te worden dat het Marinepersoneel uit Indië weliswaar hun achterstallige salaris uitbetaald kregen, maar de door hen geleden oorlogsschade evenminvergoed hebben gekregen. Zeer beschamend is de vergelijking van de Nederlandse situatie met die in de diverse andere landen die in oorlog waren met Japan. De Verenigde Staten, Engeland en Frankrijk hebben hun landgenoten uit de Aziatische koloniën ruimhartig gecompenseerd, ook voor de geleden oorlogsschade.

Ook met de vergoeding via de WUBO en WUV is er een smerig spelletje gespeeld!

‘Wet van 10 maart 1984, houdende regelen inzake de verlening van uitkeringen en bijzondere voorzieningen aan burger-oorlogsslachtoffers
Wij Beatrix, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, enz. enz. enz.
Allen, die deze zullen zien of horen lezen, saluut! doen te weten:
Alzo Wij in overweging genomen hebben, dat het wenselijk is regelen te stellen betreffende de verlening van uitkeringen en bijzondere voorzieningen aan burger-oorlogsslachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog en hun nagelaten betrekkingen. enz. enz.”

Deze “ondersteuning” gold voor degenen die:
– tijdens de Tweede Wereldoorlog vervolging heeft ondergaan of als burger
is getroffen door oorlogsgeweld;
– aan deze oorlogsgebeurtenissen blijvende gezondheidsschade heeft
overgehouden;
– vallen onder de voorwaarden van nationaliteit en waardigheid.
Ook de weduwe of weduwnaar van iemand die door vervolging of
oorlogsgeweld is omgekomen, kan financieel ondersteund worden.

DUS NOPPES!
Deze zogenaamde “vergoeding” uit 1984 trad pas jaren later in werking en de procedure was zo ingewikkeld (papieren die uit Indonesië moesten worden aangevraagd die daar al lang waren verbrand), waardoor er weer een andere procedure gevolgd moest worden, zodat uiteindelijk de meeste slachtoffers óf al waren overleden óf ermee zijn gestopt!

OOK TOEN WERDEN DIT SOORT SMERIGE POLITIEKE SPELLETJES AL GESPEELD!

Ik heb dit al eerder in een blog geschreven:
https://eunmask.wordpress.com/2012/08/04/nog-een-voorbeeld-van-de-schending-van-mensenrechten-door-onze-regering/

En ALWEER zie ik hier een tegenovergestelde parallel!
Syrische rebellen (extremisten) die in Syrië hebben gevochten en genocide op hun eigen volksgenoten hadden gepleegd, worden hier met open armen ontvangen! Die hoeven geen procedure te volgen die jaren duurt!

Dan heb ik het nog niet eens over de 3e tegenovergestelde parallel! De Indische Nederlanders (met de Nederlandse nationaliteit: 1 paspoort dus) die na de oorlog naar Nederland kwamen, omdat ze in Indië niet meer welkom waren, werden nóg slechter behandeld dan de asielzoekers! Zij werden in barakken geplaatst en kregen een klein voorschot die ze tot de laatste cent moesten terugbetalen. De mannen die in de oorlog voor Nederland hadden gevochten, en die in krijgsgevangenschap hadden gezeten, kregen geen baan meer bij het leger en hadden ook geen recht op pensioen van het leger!

Hadden zij zich misschien moeten bekeren en naar Nederland moeten komen als moslim-immigrant? Dan waren ze misschien net zo gastvrij onthaald! Want als Nederlands staatsburger ben je gewoon een paria!

Hier de verhalen van overlevenden die deze verschrikkingen hebben meegemaakt
http://www.archiefvantranen.nl/uw-verhaal/

Ook in dit geweldig geschreven boek van Ferry Holtkamp leest u over de hartverscheurende werkelijkheid!
http://www.indischhistorisch.nl/tweede/oorlog-en-bersiap/oorlog-en-bersiap-ik-beken-het-levensverhaal-van-de-indische-nederlander-ferry-holtkamp-opgetekend-door-journaliste-elise-lengkeek-juli-2009/

Bron:
http://nieuws.thepostonline.nl/2013/11/18/nederlanders-waren-slachtoffer-genocide-nederlands-indie/

Artikelen (met een gelijke strekking):

http://www.nu.nl/buitenland/3631162/moord-indische-nederlanders-genocide.html

http://www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/27900/het-geweld-van-de-bersiap.html

http://onrecht.wordpress.com/2013/03/22/de-tijd-is-gekomen-dat-daders-van-de-genocide

ICM ARCHIEF :  Open brief aan Pieter Omzicht

Kolonialisme is per definitie geïnstitutionaliseerde discriminatie

Geachte heer Omzicht,

Aller eerst onze felicitaties voor het behaalde resultaat.

Terecht de stem van de CDA - leden. Als redacteur kan ik u zeggen dit wat Uw leden laten zien zal het algemeen beeld worden bij de verkiezingen. Toch mooi dat een CDA een dergelijk talent in haar partij heeft. Geen woorden maar daden, en niet de praatjes Forum van Demogratie, PVV, GroenLinks, die geen gaatjes vullen, en ook onze Henk Rol, die niets voor de ouderen heeft gedaan. Vooral een Jesse Klaver, en een Jette met hun klimaatakkoorden kunnen wel gelijk hun bezem gaan inpakken.

Ik zat bij seminar voor journalisten, en onze Reiner van Zutphen van de Ombudsman gaf schitterende praktijkvoorbeelden hoe leden van de Tweede Kamer steeds verder af staan van de burgerij, en dan nog durven te noemen dat ze Volksvertegenwoordigers zijn, terwijl geïnstitutionaliseerde discriminatie nog steeds verankerd ligt bij de ambtenaren van de departementen, en Ministeries, kijk naar de 500.000 Nederlandse Indische Burgers hoe deze zijn behandeld in die 70 jaar.

  Mijn persoonlijke mening,

  Discriminatie ligt bij de mens. Je identificeert jezelf met de groep waar je denkt thuis te horen. Dus onbewust doet iedere mens.   Ook binnen Ministeries bij de ambtenaren, spreek men van bedrijfsculturen. Je hoort er bij of niet!

Terugkomend op Reiner van Zutphen,

 Heel veel commissies heeft VWS ingesteld om alleen al de feiten van de 500.000 Nederlandse Indische Burgers over de periode 1941-1945, 1946, en 1947-1962 onder het tapijt te vegen.  Nooit is puur hiernaar een onderzoek ingesteld zover mij bekend. 

Later wordt hierop teruggekomen, eerst onderstaande ingezonden stuk van een ICM abonnee, dat op 2 juni met een open brief aan uw collega Klaas Nijhof werd verstuurd.

__________________________________________________________________________________________________

Kolonialisme is per definitie geïnstitutionaliseerde discriminatie. 

Rutte komt zelfs met nieuwe inzichten t.a.v. Zwarte Piet; Grapperhaus en Halsema vechten elkaar de tent uit: het zijn hypocrieten pur sang met een slecht historisch besef....

Als voormalig kolonisator deed NL niet anders; kolonialisme is per definitie geïnstitutionaliseerde discriminatie.

Het repressieve beleid was gericht op uitbuiting en achterstelling. De koloniale samenleving was immers een gelaagde samenleving met een "witte bovenlaag".

Wij Indo's (Nederlandse Indische Staats Burgers)  hadden maar 1 optie: je zo snel mogelijk aanpassen aan die blanke bovenlaag (culturele en intellectuele aanpassing); die grondhouding tref je tot heden nog steeds aan door die ingebakken autoriteitenvrees en dodelijke beleefdheid ("ja, meneer; nee, meneer, heeft u goed geslapen, meneer?"). Ze kunnen je immers maken en breken....

Het instrumentarium is altijd heel creatief en uitgebreid aanwezig in het ambtelijk apparaat structureel en systematisch verankerd in regels, wetten en procedures...,

Na meer dan 300 jaar kolonialisme is het daarom naïef te denken dat het uit het DNA van deze wereldberuchte slavenhandelaren zou zijn weggezuiverd.

Wellicht ligt deze discriminatie ook ten grondslag aan het feit dat onze KNIL-militairen nimmer hun achterstallig loon hebben gekregen......!   Periode 1947 tot 1962  de 341.000 Nederlandse Indische Burgers nimmer  is  uitbetaald voor het verlies van al hun bezittingen, terwijl nadrukkelijke de republiek Indonesië het bedrag aan Nederland heeft betaald!(discriminatoire achterstelling: een wettelijke grondslag cq rechtstitel voor deze discriminatie is er immers niet).

In sociaal opzicht werd deze constellatie in Holland zelfs nog uitgebreid door de mensen hier uitgedragen in de 50er jaren: Ik en menigeen werden toen nog uitgescholden voor poepchinezen, die moeten oprotten naar hun eigen land (sic), en dat ons eten zo stonk, etc.etc. 

Aan den lijve ondervonden; later in de 70 jaren werd mij tijdens een sollicitatiegesprek een compliment gegeven, dat ik zo goed Nederlands sprak...... Koopman of Dominee: ze zijn niet te vertrouwen. Belanda Boesoek is een gevleugeld gezegde in vml. Indië; heb ik nooit kunnen vergeten als ik die boeren zie.

Nu blijkbaar de geesten rijp zijn; lijkt mij dit onderwerp zinvoller ons "oudzeer" nu eens in dit licht te (her)zien.

_____________________________________________________________________________________

Tot orde van de dag.

Onderzoekrapport naar tegoeden

particuliere bank en - levensverzekering van Nederlanders in Indie 1940 -1958

Rapport is te vinden op https://st2.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/3036571320?profile=original

Rapport van Gaalen op pagina  11 stelt;

 dat tot op heden niet voldoende in beeld is gebracht  voor  de gedupeerden, als volgt  te lezen als  341.000 Nederlandse Indische burgers,  en roept nog steeds vragen op. Gaat om problematiek waar nauwelijks onderzoek is gedaan.  Vanuit de politieke en militaire geschiedschrijving zijn de jaren 1941 – 1950 redelijk in beeld gebracht,  vanuit economische - en  optiek financiële niet bestudeerd.

Rapport van Gaalen op pagina 13 stelt ;

wat is de rol van de Overheid al dan niet de bescherming van de belangen van de  particulieren tegoedhouders of financiele instellingen, met name via rechtsherstel. Wat was het gevolg of gevolgen  door het gevolgde bepleit van de  Overheid voor de particulieren tegoedhouders.

VERZOEK TOT

Daarom al zoals de aanbeveling zeer wijs acht  om hierna een onderzoek naar in te stellen naar "wat is de rol van de Overheid al dan niet de bescherming van de belangen van de  particulieren tegoedhouders of financiele instellingen, met name via rechtsherstel van de 341.000 Nederlandse Indische Burgers.

Namens ICM lezers, en abonnees.

Mark Rutte in landsbelang.

In landsbelang predikte Mark Rutte bij het programma van zondag jl. bij Paul Witteman.  Landsbelang was de Bijbel toen al van zijn voorgangers in de kabinetten van Drees, en onze "diplomaat" Luns, niet alleen de uitlatingen maar ook daar naar handelen. Als een virus werd het "landsbelang" besmet door de kabinetten daterend uit de jaren veertig tot nu Anno 2020.

Landsbelang waar bij het VOC - model alleen het geld , cijfers centraal staat  boven het humane, te scharen onder de economie. Dit alleen om die NL-  Overheid die luxe te verschaffen, waar de burgers letterlijk voor moeten bloeden.

Periode 1941 - 2020 de Indische geschiedenis op een rij hoe de Nederlandse Indische burgers hebben mogen bloeden;

1. In landsbelang verklaarde de NL- regering door Koning Wilhelmina Japan de Oorlog.
2. In het landsbelang veranderde het leven van de 341.000 Nederlandse Indische burgers van de ene op de andere dag  letterlijke  in een hel, met lange oorlog 1941 - 1962.
3. In het landsbelang werden ze gevangen genomen en naar kampen getransporteerd.
4. In het landsbelang werden hun huizen, tegoeden en bezittingen in beslag genomen, eerst door de Jappen, later door Soekarno.
5. In het landsbelang werden de Nederlandse Indische Burgers door het Australische- , Engelse - en Indiase legers bevrijd, nergens was het KNIL te bekennen
6. In landsbelang werd na de capitulatie weer  eens 100.000 militairen  in 1947 en 1948  gestuurd niet om hun onderdanen te beschermen die  door het Japanse leger werd beschermd tegen de permuda's, maar om de ondernemingen terug te vorderen.
7. In landsbelang werden de er 100.000 militairen in 1947 en 1948 gestuurd, terwijl de republiek als zelfstandig is. onder het mom Politionele acties. 200. 000 Indonesische burgers werden vermoord. Als tegen reactie werden na deze oorlogsmisdaad, tussen 10.000 -30.000 Nederlandse Indische burgers vermoord, nergens in de media, geschiedenisboeken zijn deze oorlogmisdaden te lezen.
8. In landsbelang werden de 341.000 Nederlandse Indische Burgers het land uitgezet door Soekarno, met verlies van al hun bezittingen / tegoeden. Met dank aan Kabinet Drees, Tweeden Kamerleden en het Volk die kozen voor militaire ingreep, terwijl Minister President Drees hier tegen was.
9. In landsbelang werd van de republiek Indonesië 4,5 miljard plus 600 miljoen ontvangen die bedoeld en bestemd zijn voor die 341.000 Nederlandse Burgers. ( Zie Noodwet uitgeroepen door Soekarno en Traktaat van Wassenaar.
10. In landsbelang werden  die 341.000 Nederlandse  Indische  Burgers  door de NL - overheid anno 2020 nog steeds niet  uitbetaald, gelden /kapitaal over hun verloren begane bezittingen, die de republiek aan Nederland betaalde. Waarde nu 17 miljard.
11. In landsbelang werd dit gelden gebruikt voor de wederopbouw. 
12. In landsbelang werd voor aanvang van de Tweede oorlog de goudvoorraad die begroting van de Indische economie dekte maar al vast ontrokken, naar Australië gebracht en uiteindelijk vast locatie in New York.
13. In Landsbelang werden de gelden in het voormalige Indië van banken, verzekeringen en multinationals doorgesluisd  naar de Holdings in Nederland.
14. In het landsbelang werden die 500.000 onderdanen niet toelaten in Nederland, VS heeft hier moeten optreden.
15. In het landsbelang niet te compenseren voor het verlies van hun boedel.
16. In landsbelang de vluchtelingen / repatrianten zelf hun reis, pensioen, en herinrichtingskosten te laten betalen, terwijl Drees en Luns hiervoor het bedrag van 4,6 miljard plus 689 miljoen ontving van Soekarno en Hatta. 
17. In landsbelang stelde Drees, en Luns de Indische gelden te investeren in de opbouw en de economie
18. In landsbelang stelde de Nederlandse Bank  in 2017 om het Indisch goud vanuit New York naar Amsterdam  te halen, nadat een journaliste bij haar onderzoek op het Indisch Goud stuitte.

19.  In landsbelang stelde  VWS voor om  Onderzoekrapport naar tegoeden particuliere bank en - levensverzekering van Nederlanders in Indie 1940 -1958 klik 

20. In landsbelang stelde  nam MIN. VWS het rapport in ontvangst met de volgende aanbevelingen : 

    Rapport van Gaalen op pagina  11 stelt;

     

     dat tot op heden niet voldoende in beeld is gebracht  voor  de gedupeerden, als volgt  te lezen als  341.000 Nederlandse Indische burgers,  en roept nog steeds vragen op. Gaat om problematiek waar nauwelijks onderzoek is gedaan.  Vanuit de politieke en militaire geschiedschrijving zijn de jaren 1941 – 1950 redelijk in beeld gebracht,  vanuit economische - en  optiek financiële niet bestudeerd.

     

    Rapport van Gaalen op pagina 13 stelt ;

     

    wat is de rol van de Overheid al dan niet de bescherming van de belangen van de  particulieren tegoedhouders of financiele instellingen, met name via rechtsherstel. Wat was het gevolg of gevolgen  door het gevolgde bepleit van de  Overheid voor de particulieren tegoedhouders

Waarvan Akte Drees, Luns en Rutte.

.

Rudy Kousbroeks “Kampsyndroom”.

Besproken door Pjotr.X. Siccama / deel 3.

In een hoofdstuk wijdt Kousbroek aandacht aan de meeest gruwelijkste wreedheden die op DELI in Sumatra plaats vonden.

De passages daarin beschreven zijn té gruwelijk om hier in een paar zinnen te beschrijven. Ik raad de lezer daarom ook aan om zelf hiervan kennis te nemen.

Op school leerden we nauwelijks over de geschiedenis die met het voormalig Nederlands Indië te maken had. Alles wat met slavernij, uitbuiting, en sociaal onrecht te maken had, werd doodgezwegen: het blijkt een aaneenschakeling van een strict gestructureerde socio(cultuur)politiek te zijn geweest: een grote leugen in een land van list en bedrog. Mensen waren rechteloos en onbeschermd, terwijl er wel degelijk een wet was om uitwassen van welke aard ook te voorkomen. Die immoraliteit van heel het koloniaal bewind maakt de schrijver uitermate nu nog kwaad en terecht.

Kousbroek had het over een van de grote wingebieden in de Archipel: noord en oost van Sumatra, waar de afschuwelijkste misdrijven hadden plaatsgevonden. Maar ook op andere plaatsen (Kousbroek: cit.’’ook bij de Staats en kolenmijnen was het ten hemel schreiend () sterftecijfer bedroeg 37% ..”) Ze waren zo ernstig van aard, dat ik het niet voor mogelijk hield: monstrueus is nog bescheiden uitgedrukt: in elk geval werd ik al lezend met mijn neus op de feiten gedrukt en ben (misselijk van schaamte) en nu net als Kousbroek woedend.

Op het eiland Java van waaruit het enorme gebied werd bestuurd, hoorde men bijvoorbeeld helemaal niets van de mistoestanden in andere wingebieden. En daar begon de ellende al van het onthouden aan het grote publiek van de informatiestroom uit die gebieden. Die was er gewoon niet. Men moet zich voorstellen dat waar Kousbroek over heeft, het begin van de 20ste eeuw was en publicatie, laat staan voorlichting aan de bevolking opportuun noch prioriteit was. Het koloniaal bestuur keek wel uit, omdat ze best wisten dat gestructureerde uitbuiting door mensen en ondernemingen aan de orde van de dag was. Neen, men verkoos liever om situaties die het daglicht niet konden verdragen intern door ambtenaren te laten onderzoeken. Men kon dan “intern de nodige maatregelen nemen”; een eeuwigdurend “jam karet” (voortdurend tijd rekken) volgde dan, zoals altijd daar te doen gebruikelijk was. Deze onderzoeken overigens werden bij voorbaat in het geheim gehouden en altijd uitgevoerd in algehele duisternis.

En juist in het gebied waar Kousbroek over schrijft, werd er een justitieel ambtenaar verzocht door de Gouverneur Generaal in de persoon van J. Rhemrev  (omgekeerde naam voor Vermehr), om misstanden (ongetwijfeld na ernstige druk geworden interne informatie) ter plaatse te onderzoeken. Een saillant detail, waar Kousbroek ook zijn vraagtekens bij heeft gezet was de keuze van de GG, om uitgerekend deze ambtenaar van justitie Rhemrev het onderzoek te laten doen. Citaat: “Ik ben er niet zeker van dat Rhemrev niet opzettelijk voor de wolven werd gegooid”. (einde citaat). Kousbroek vroeg zich af of de keuze een teken van moed of verlichting was om de opdracht tot onderzoek aan een Indo te verlenen.

De vraag is waarom hij dat vindt. Eerder zei hij dat (vermoedelijk) een bewuste poging was om het onderzoek zo weinig mogelijk kans te geven. Maar waarom? Rhemrev had de opdracht tot in alle bijzonderheden uitgevoerd, mag worden verondersteld. Of hij als 1^ste luitenant bij de Infanterie in het KNIL (en ambtenaar op Justitie, nog maar een broekje in het justitieel apparaat en uiteraard onervaren) onder meer ook deelgenomen had deelgenomenaan de gevechtshandelingen tijdens de politionele acties is niet verder bekend (zie foto). Niettemin stierf Rhemrev tijdens de politionele acties in 1948.

Er moet iets anders gespeeld hebben in de gecompliceerde koloniale bestuurstructuur. Zou het hier wellicht gaan om het afschuiven van interne verantwoordelijkheid? (het verhinderen van promotiekansen om er nog een te noemen?) Lag het mogelijk aan de (in)competentie van deze ambtenaar of de inschatting dat bij voorbaat het tot niets zal leiden?

Het rapport werd, in elk geval, nadat het was afgerond de gouverneur van Nederlands Indië aangeboden, die op zijn beurt, zeer waarschijnlijk onder embargo(?) of in elk geval geconsigneerd, voorzien van aantekeningen (mag worden aangenomen) van de gouverneur zelf naar de minister (en het Nederlands Kabinet) verzonden. De ontzetting bij de minister (en het kabinet) was groot en moest hen hebben overdonderd nadat de inhoud van het vernietigend rapport hen bekend was. De verantwoordelijke minister weigerde vervolgens dit rapport aan de leden van het Nederlands Parlement ter inzage te geven omdat hij grote rellen vreesde

 (in zo’n situatie zou heden ten dage de minister direct moeten aftreden.)

De constateringen in het onderzoeksrapport bleken juist te zijn en Rhemrev had zijn taak degelijk vervuld. Ik vind daarom, dat het in dit geval geen sprake is van een gewoon intern incident, maar eerder van een koloniale en bijzonder ingewikkeld geworden bestuurscultuur, die toen gangbaar en gebruikelijk was, met inbegrip van onderlinge sociale verschillen en tegenstellingen.  

Het Rhemrev-rapport, daarin werden deze gruwelijkheden tot in details beschreven en de Nederlandse bevolking heeft er nimmer van geweten.

Werknemers op Deli-onderneming(en) in de 30/40-er jaren van de vorige eeuw.

Hartverscheurend vond ik het verhaal in het boek van Chalid Salim, een Indonesische voorvechter van de Indonesische onafhankelijkheid die in Den Haag in 1985 overleed. Kousbroek noemt deze man: “Djago”, wat in het Indonesisch: “de geweldige” betekent. Deze man werd  voor zijn nationalistische activiteiten in een Nederlandse interneringskamp (Boven Digoel) op Nieuw Guinea (waar ook Mohammed Hatta, Sharrir en later ook Sukarno zaten) gevangen gehouden (trouwens zonder enige vorm van proces) onder erbarmelijke omstandigheden. Een Indonesische man die een hoge en volledig Nederlandse opleiding had genoten, bij wie thuis gewoon Nederlands werd gesproken en in zijn gevangenschap zonder twijfel nog Hollands dacht.

Volgens D. Koch “was het, het noodlot van het Nederlands bewind over Indonesië, dat het zich in toenemende mate de nobelste geesten onder de inheemse bevolking tot vijand maakte”.

Het is waar en zeer nobel van de heer Koch, maar het is te laat voor al die lovende woorden; eigenlijk is het áltijd te laat.  En onder de nobelste geesten kunnen Soetan Shahrir en Mohammed Hatta onder andere worden geschaard. Wanneer we hun geschriften (Kousbroek weet ontstellend veel over deze Indonesische bijzondere mensen) later nog eens raadplegen, zal menige lezer niet verbaasd staan dat naar mijn idee in al die geschriften mogelijk sleutels bevatten voor een eeuwigdurende vriendschap tussen beide landen, die door anderen en elementen van duistere aard in het

verleden moedwillig werd gedwarsboomd.

Ik meen te weten dat er slechts twee soorten schrijvers bestaan: de zogeheten blindschrijvers (waar Kousbroek er een paar ten tonele voert) en schrijvers waarvan hun ogen altijd waren geopend, maar hun geschriften nooit werden geloofd en/of gehoord.

Daar hebben wij in het verleden onder elk koloniaal imperium en dus in de wereldcultuur­geschiedenis al meerdere voorbeelden van politieke arrogantie van gezien, waarvan uitkomsten bij voorbaat catastrofaal zijn.

Nog even over het trieste verhaal van Chalid Salim in het boek: wilde ik toch  een moment stil staan bij een zin in dit boek en die is het volgende: naar aanleiding van Salims gevangenschap met andere revolutionairen op Nieuw Guinea (o.a. Dr.Tjipto Mangoenkoesomo) kwam de vraag op (in gesprekken mag worden verondersteld): Wat zij dan wel gedaan hebben? Zoals een Nederlandse dame tegen Chalid Salim zei: “Nou meneer Salim, als dat waar is, zult u het er wel naar gemaakt hebben.”

Is dit een exempel van naïviteit en cultuurverwarring en/of afwezigheid van cultuurinzicht? De wijsgeer onder ons mag het zeggen.

Deze man is groot onrecht aangedaan, maar zelfs erkenning voor het enorme leed en materiële compensatie als eerherstel werden hem niet toegekend. De Nederlandse Staat staat weer voor de Wereldgemeenschap met een aangeslagen en onzuiver geweten in de inmiddels onherstelbaar verroeste beklaagdenbank, zich verschuilend achter wetten die zij zelf heeft bedacht en waarvan alle mazen forensisch zijn dichtgesmeerd.

Ergens  vond ik opgedoken een tekening van een plantage op Sumatra,  die veel leek op een foto honderd jaar eerder genomen van een plantage (waar ook tabak werd verbouwd) in het zuiden van  Noord Amerika, Louisiana om precies te zijn, waar de Afrikaanse slaven (slavernij was net afgeschaft)  toen onder erbarmelijke omstandigheden moesten werken. Overeenkomsten zijn frappant, terwijl de slavernij meer dan een halve eeuw was afgeschaft, leek het alsof op Sumatra de tijd eenvoudigweg was teruggedraaid en de afschaffing van de slavernij niet heeft plaatsgevonden. 

Verder in genoemd hoofdstuk memoreert Kousbroek over de jaarlijkse herdenking van de slachtoffers van de 2^e WO. waarin hij mensen die de jaarlijkse herdenking op 15 augustus de slachtoffers herdenken, eraan herinnert, dat voor al die mensen die onder het Nederlands regime in Nederlands Indië, tijdens de aanleg van de Sumatraweg, de Indonesiërs, zonder meer vermoord, doodgeslagen, uitgehongerd en doodgetrapt werden, nooit weden herdacht, laat staan  een monument ter nagedachtenis werd opgericht: zij zijn naamloos gestorven en gewoon vergeten: zij hadden hun leven geofferd om anderen een comfortabel leven te laten leiden.

Kousbroek: ‘’…laten we het minder over onszelf hebben..’’ 

De schrijver maakt zich zeer kwaad wanneer hij aan juist die gruwelen denkt, gepleegd door monstrueuze medeburgers vóórdat de 2^e WO begon. Kousbroek fulmineert: Het waren juist die mensen die, eenmaal geïnterneerd door de Japanse bezetter, de grootste bek hadden in het Jappenkamp (waar de schrijver zelf ook gevangen zat). Het waren die mensen die ook de grootste klagers waren hoe zij door de Japanse bezetter werden behandeld, onder andere bij de aanleg van de Birma Spoorweg. Beide gebeurtenissen waren even misdadig, ernstig en mensonterend.

Juli 2013-07

Pjotr.X.Siccama

Schrijf U vandaag nog in 

Steun ACTW66 ! 

Uw donatie  kan U storten op Rabo rekening NL41 RABO 03977255 07   ten name van F.Schwab / ICM Online onder vermelding van donatie Traktaat van Wassenaar.