Nu we het hiervoor toch over    het Indisch Herinneringscentrum gehad hebben, volgt hier nog een oproep van de bestuursvoorzitter van het IHC, Erry Stoové. Een appel aan ALLE mensen met Indische roots, die hun  bijdrage willen leveren aan het in stand houden van de herinneringen aan dat prachtige eilandenrijk aan de andere kant van de wereldbol. Erry Stoové vertelt:

“Waarom”.

Mijn kleindochter van vijf kijkt mij met haar grote bruine ogen aan, aarzelt en vraagt dan: “Opa, waarom ben jij zo bruin?” Het antwoord, dat ik in een land hier ver vandaan, Indonesië, geboren ben, weet zij maar al te goed. We hebben het al vaak over de tropenzon gehad. Ook is zij gek op

tempeh goreng, saté ajam en oblok oblok. De vraag is bedoeld om het weer over dat mysterieuze land met dat – in haar ogen – overheerlijke eten te hebben. Heimwee schijnt al in haar genen ingebakken te zijn. Stukje bij beetje voeden wij haar fantasie met verhalen uit het voormalige Nederlands-Indië. De geschiedenis van   de   familie,  van   herkomst,

verlangen en levensstijl. Uiteraard op maat voor een vijfjarige, maar zo begint dat.

Ooit vroeg ik de kinderboeken schrijver Jan Terlouw hoe hij als wetenschapper en politicus ertoe gekomen is om verhalen te schrijven. “Door mijn kinderen elke avond een verhaal te vertellen, waarbij ik putte uit   mijn ervaringen en fantasie”, zo biechtte hij mij op. “Kinderen hebben een feilloos geheugen en vroegen mij steeds om een vervolg. Je moet je verhaallijn dus vasthouden en ook de feiten niet vergeten”, al;dus Jan Terlouw. Zo ontwikkelde zich zijn schrijvers-talent.

In ieder van ons schuilt een schrijver of op z’n minst een verhalenverteller. Als vaders en moeders, opa’s en oma’s, ooms en tantes, neven en nichten met een binding en verbondenheid met Indië en Indonesië, hebben wij een plicht om onze herinneringen en historische kennis door te geven aan de volgende generaties. Wij moeten het verhaal van Indië doorvertellen. Het Indisch Herinneringscentrum (IHC) ziet het als haar heilige plicht om invulling te geven aan het verlevendigen van de onvol-tooid  verleden  tijd.  Het  IHC  is

Erry Stoové, voorzitter IHC

daarbij het geheugen voor de toekomst. Maar wij kunnen dat niet alleen. Wij hebben hulp   nodig van de gehele Indische gemeenschap en wij rekenen daarom ook op uw actieve betrokkenheid.

Het IHC geeft een impuls aan de herhaalde roep om betrokkenheid bij het vertellen van ons verhaal.

De vraag “WAAROM” van de toekomstige generaties mag niet gevolgd worden door een zwijgen. Zij hebben RECHT op ons verhaal.

Zet uw verhaal op papier, vertrouw het toe aan de harddisk van uw computer, vertel het uw kinderen zodat zij het opschrijven. Maar doe iets met uw verhaal, want het is zo ongelooflijk belangrijk. Het IHC wil zich graag beschikbaar stellen voor het verzamelen van uw verhalen.                                         Ook in NICC Magazine hebben al geregeld verhalen van Indische mensen gestaan en de redactie stelt dan ook met graagte redactionele ruimte beschikbaar voor uw verhaal, maar zal het  tevens doorsturen naar het IHC. NICC Magazine wil in deze graag samenwerken met het IHC om uw verhaal een juiste plek te geven en voor de toekomst te bewaren. E-mail adressen:

Het Indisch Herinneringscentrum: info@indischherinneringscentrum.nl,  en de redactie NICC Magazine: info@indisch-centrum-denhaag.nl  

Sinds enige tijd organiseert het Indisch Herinneringscentrum (IHC) in Bronbeek Indische Salons. Dit zijn huiskamer-bijeenkomsten over een Indisch thema. De salons zijn  bedoeld voor iedereen die geïnteresseerd is in de Indische cultuur in de breedste zin.  Hierbij moet iedereen welkom zijn: jong en oud, Indisch en niet-Indisch, autochtoon en allochtoon. Zolang de gezamenlijke interesse maar Indisch is. De Indische Salon draait om het samenkomen in een intieme en ongedwongen sfeer, met inhoudelijke gesprekken, muziek, kunst of theater en natuurlijk een Indisch hapje en drankje. Het zijn vaak verrassende bijeenkomsten in een kleine setting van maximaal 50 to 60 mensen. De Salon nodigt uit tot gesprekken tussen alle generaties en mensen vanuit verschillende achtergronden. De inhoudelijke thema’s hebben te maken met   de gedeelde geschiedenis van Nederland en Indonesië.

De Indische Salon is onderdeel van een gezamenlijk programma van het Indisch Herinnerings-centrum en de Stichting Herdenking 15 Augustus 1945. Dit jaar staat het thema “70 jaar na dato: mijn herinnering, jouw verhaal” centraal bij alle Indische Salons.

Wat kunt u van het IHC verwachten?

Een bijdrage in de kosten tot een maximum van € 1000,00 (incl. BTW, indien van toepassing).

De organisatie is een co-productie tussen de gastvrouw/-heer en het IHC. Het IHC geeft adviezen en denkt mee over de Indische Salon.

Ondersteuning bij de publiciteit voor de Salon (via de kanalen van het IHC: Facebook, Twitter, Website en Nieuwsbrief).

Wat verwacht het IHC van U?

U bedenkt een inhoudelijk programma, dat aansluit bij de opzet van de Indische Salons. Denk bijvoorbeeld aan een lezing, muziek,  theater,  of  een  panel-

gesprek. De opzet van het programma nodigt uw publiek uit om te participeren of mee te praten.

U regelt een kleinschalige locatie, bijvoorbeeld bij u thuis of in een buurtcentrum.

U nodigt de gasten uit en verzorgt de praktische organisatie van de Indische Salon.

U verzorgt een lekker hapje en drankje om de bijeenkomst mee op te luisteren of wellicht maakt u een afspraak met het buurt-centrum dat u van hen drankjes betrekt.

U zoekt indien nodig aanvullende financiering voor de Indische Salon, via sponsoren of door entree te heffen.

Na afloop maakt u een inhoudelijk verslag (inclusief beeldmateriaal) en stuurt dat naar het IHC.

U maakt een goede financiële verantwoording na afloop, waarbij u aantoonbaar gemaakte kosten indient bij het IHC, Mocht u tussentijds al kosten hebben gemaakt (bijvoorbeeld door de inhuur van techniek), dan kunt u met het IOHC bespreken of een voorschot mogelijk is.

Praktische voorwaarden

In de uitingen die u gebruikt over de Indische Salon, wordt het logo van de Indische Salon gebruikt en (waar relevant) #indischesalon.

De banner van de Indische Salon wordt op een zichtbare plek gezet tijdens de bijeenkomst.

Bij communicatie uitingen worden de sponsoren en initiatiefnemers vermeld. Het IHC levert hiervoor een standaardtekst aan.

Wilt u nog nadere adviezen of informatie, neemt u dan contact op met het IHC en dan rest ons verder nog u heel veel succes te wensen met het organiseren van uw eigen Indische Salon.

www.indischherinneringscentrum.nl,

info@indischherinneringscentrum.nl.

(Zie ook de column op pagina: 30)

De staf van Diponegoro staat stilletjes in een zijzaaltje van de tentoonstelling Aku Diponegoro (Ik Diponegoro). Piepkleine spotjes werpen een schemerig, bijna geheimzinnig licht op de staf. Spiegelwanden weerkaatsen het licht, maar het blijft te donker om er selfies te maken. Flitsen is verboden. Er zijn weinig bezoekers in de Nationale Galerie in Jakarta. De stilte in het zaaltje staat haaks op het rumoer dat de staf heeft veroorzaakt in de Indonesische media.

De terugkeer van Diponegoro’s staf, na 181 jaar, was groot nieuws. Het was bijna alsof de Javaanse prins en nationale held zélf een beetje was teruggekeerd. Grote kranten als Kompas en Jawapos besteedden er hele en halve pagina’s aan en maakten daarmee duidelijk dat deze staf veel meer is dan alleen maar een stok met een kunstig gesmede metalen bovenkant die lijkt op de zon of de maan of de aarde waarover de houder regeerde. Diponegoro gebruikte de staf als hij op bedevaart ging naar heilige plaatsen op Java – vooral in Yogyakarta. Daarmee heeft de staf zelf ook iets heiligs gekregen. Er liggen krachten in verscholen van een geschiedenis die teruggaat tot de Javaanse godenwereld.

    Prins Diponegoro

Held

Ook Diponegoro (1785-1855) is meer dan zomaar een prins. Hij staat in de Indonesische herinnering gegrift als de eerste en grootste held van de strijd tegen de Hollandse kolonialen. Prins Diponegoro is de Willem van Oranje van Indonesië. Bij hem begon volgens de geschiedenis-boeken de bevrijding. Alle schoolreisjes in Jakarta eindigen bij de cel onder het oude stadhuis waar de prins werd vastgehouden. Ieder schoolkind heeft wel een selfie met de tralies.

De terugkeer van de ‘Staf van Diponegoro’ uit Nederland was voor iedereen een grote verrassing. De makers van de tentoonstelling hadden die goed geheim gehouden, tot de avond van de opening. Twee nazaten  van gouverneur-generaal Jean Chrétien Baud overhandigden daar, in de Nationale Galerie, de 1.40 meter lange staf aan de minister van Onderwijs en Cultuur. De gouverneur-generaal had     het object 181 jaar geleden meegenomen naar Nederland, waar de familie langzaam vergat wat het eigenlijk was. Erika en Michiel Baud brachten de staf terug, en werden daarmee op slag lokale beroemdheden die overal door media werden gevolgd.

De staf kreeg zijn schemerige ereplekje op de tentoonstelling. De stilte daar ligt misschien niet alleen aan de duisternis. Misschien deinzen veel mensen ook een beetje terug om al te dicht bij de staf te komen. Je weet maar nooit. Het kan immers zijn dat de spirituele kracht ervan nog niet is uitgewerkt. Dat is iets waarmee je in Indonesië altijd rekening moet houden.

De gevangenneming van Prins Diponegoro

Magie

Kompas, een serieuze en gerespecteerde krant, suggereert dat magie de reden was om de staf 181 jaar geleden aan gouverneur-generaal Baud te overhandigen. De Javanen wilden de Nederlanders betoveren: via de magische staf probeerden zij ‘de Nederlanders hun kracht af te nemen’, schrijft de krant. Dat is voor Indonesiërs niet zo raar als het lijkt. Magie speelt een grote rol in hun leven, tot op de dag  van vandaag. Zelfs presidenten hebben er last van. Om de hoek, in de grote zaal, hangt bijvoorbeeld het centerpiece van de tentoonstelling: het schilderij ‘De gevangenneming van Diponegoro’ door Raden Saleh, onbetwist de grootste schilder uit de Indonesische geschiedenis, de Rembrandt van Indonesië, en dit schilderij is zijn Nachtwacht. Het was er bijna niet meer geweest. Het schilderij hing jarenlang in  het presidentieel verblijf in Yogyakarta, maar ‘Ibu Ani’, de echtgenote van de vorige president Susilo  Yudhoyono, was er bang voor. Dat gevoel had zij wel vaker. Zij dacht dat de geschilderde personages ‘s nachts door het paleis spookten en kreeg daar echt kippenvel van. Het onbetaalbare schilderij werd toen liefdeloos in de kelder opgeborgen waar het ten prooi viel aan vocht, schimmel en ongedierte.

Besar Kepala

Bezoekers drommen nu samen voor het gerestaureerde schilderij. Monkelend wordt gewezen op de hoofden van de Hollanders op   het doek, die er een beetje opgeblazen uitzien. De schilder heeft ze met opzet iets te groot geschilderd, maar hij heeft dat zo subtiel gedaan dat het bijna niet opvalt. De Hollanders merkten het niet. Besar Kepala mompelt een bezoeker, en de anderen lachen. Besar Kepala (dikke kop) betekent in Indonesië arrogant of lelijk.  Om de staf van Diponegoro lacht niemand. Dit ‘belangrijke artefact van de Indonesische geschiedenis en het Indonesische volk’ (Kompas) blijft voortaan in de Nationale Galerie, waar het met grote eerbied wordt behandeld. Je weet immers maar nooit hoe sterk hij nog is. Het kostte wat tijd, maar de Nederlanders zijn uit Indonesië verdreven; wie weet heeft de magie echt gewerkt.

Een geschenk, geen roofkunst

In de hoek van de gang leunen een wandelstok, een speer en een ingeklapt antiek veldkrukje tegen elkaar aan. Erboven hangt een missiebusje. ‘Kijk, hier stond het ding. Op de muur zie je de afdruk nog’, zegt Erica Baud (64), net terug uit Indonesië. ‘Ik heb deze spullen uit het huis van mijn ouders. Niemand keek er ooit naar om. Ik nam ze mee omdat ik ze mooi vond’. Het ‘ding’ is de pas teruggevonden pelgrimsstaf van de in 1785 geboren Javaanse prins en vrijheidsstrijder Diponegoro. De prins is een nationale held aan wie op dit moment in Jakarta een tentoonstelling is gewijd. Samen met haar broer Michiel heeft Erica Baud de staf tijdens de opening van de tentoonstelling officieel overgedragen aan het Nationaal Museum. ‘Michiel hield een woordje en ik overhandigde de staf aan de minister van Onderwijs. Er stond een batterij fotografen en ik vergat de staf bijna los te laten. Het was een groots gebeuren, heel emotioneel.’ De staf komt uit de nalatenschap van haar voorvader Jean Chrétien

Baud. In juli 1834 werd hem als beginnend gouverneur generaal van Nederlands-Indië de 1,40 meter lange houten stok met zilveren beslag en een smeed-ijzeren schijfvormige kling, door een voormalige medestrijder van Diponegoro ‘in onderwerping’ aangeboden. De prins had de oorlog tegen de Nederlanders verloren en was gevangen gezet. Zijn bediende was met de staf aan de haal gegaan om die aan de Nederlandse machthebber te overhandigen na zijn overgave.

Sultans

Van oorsprong was de staf niet van de prins, maar van de Sultans van Demak, en dus veel ouder. Prins Diponegoro kreeg hem van een gewone Javaan. Hij droeg de staf altijd bij zich als hij op pelgrimstocht ging om de zegen van het Opperwezen te vragen voor zijn ondernemingen. Jean Chrétien Baud bracht de staf naar Nederland. Maar de kennis over het belang van de staf ging in de loop der jaren verloren. Dat veranderde vorig jaar zomer, vertelt nazaat van de vijfde generatie Erica Baud. Ze kwam in contact met Harm Stevens, conservator van het Rijksmuseum. Hij had in Bauds archief een beschrijving gevonden van de pelgrimsstaf. En dat niet alleen. Uit een briefwisseling bleek dat Baud de staf en andere voorwerpen had willen overdragen aan het Rijksmuseum en het Museum voor Volkenkunde in Leiden. Om onbekende redenen is dat nooit gebeurd.

Erica Baud: ‘Harm Stevens klopte bij een nicht aan, maar niemand van de familie wist er iets van. Er moest iets van een staf zijn. Ik zei: ik heb wel een paar dingen staan. Stevens kwam meteen kijken en toen hij zei dat het best dé staf zou kunnen zijn, heb ik hem meteen in bubbeltjesplastic verpakt en naar het Rijksmuseum gebracht. Toen we eenmaal de betekenis van de staf kenden, wisten we heel zeker: hij gaat terug naar Indonesië.’De staf komt uit het ouderlijk huis, dat is eigenlijk het enige dat Erica Baud zich herinnert. Zij en haar broers en zussen kunnen zich niet herinneren waar de staf al die jaren heeft gelegen of gestaan.

Aankomst van Prins Diponegoro bij het Nederlandse gezag na zijn overgave.

Geschenk

‘Wij waren totaal verrast. Het is geen roofkunst, het is een geschenk, dat zei Stevens meteen. We hebben ook gezocht naar een notitie van Jean Chrétien Baud. Die was nergens meer       te vinden. Toen de staf onder   een sterke tl-lamp van het Rijksmuseum lag, vroeg iemand ineens: wat staat er op geschreven? We bogen ons allemaal naar voren. Bleek dat het briefje van opa op het houten kapje van de kling was geplakt. Het was in de loop der jaren helemaal bruin geworden. We hebben geprobeerd het te ontcijferen. Dat lukte niet helemaal, maar wat we konden lezen, overtuigde ons er nog sterker van dat dit de bedoelde staf was.’

Op de tafel van Erica Baud liggen stapels boeken over de voormalige kolonie. Allemaal in de loop der jaren aangeschaft. Indië keerde immers altijd terug in de familieverhalen. Ze toont het portret van haar voorvader, geschilderd door de destijds in Nederland en Duitsland beroemde Javaanse schilder Raden Saleh. ‘Een niet onaantrekkelijke man’, zegt ze. ‘Je wilt natuurlijk ook dat hij een niet al te onaardige man was. Uit wat erover hem is geschreven, blijkt dat hij, hoewel een koloniaal heerser, veel aandacht had voor de Javaanse cultuur en gebruiken. In Nederland werd hij minister van Koloniën en toen heeft hij het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde opgericht. Een familieportret geschilderd door Raden Saleh hangt daar nu.’

Geen van de nazaten van Jean Chrétien Baud  heeft later bemoeienis gehad met Indië. De vader van Erica Baud stond weliswaar in 1949 op de nominatie als dienstplichtige te worden uitgezonden, maar dat is vanwege een ziekte niet doorgegaan. Zelf werkt Erica Baud met Nederlandse gamelangroepen, maar pas nu heeft ze ‘op onze bedevaartreis’ de plaatsen bezocht waar haar voorvader ooit de baas was en waar ook een doodgeboren kind van hem begraven ligt.

‘Mensen vragen me vaak wat ik met Indië heb. Nu kan ik ze vertellen over mijn bet- bet- betovergrootvader en de staf van Diponegoro.’

Dit artikel verscheen eerder in De Volkskrant, 25 maart 2015. 

Een Nederlandse patrouille liep in juli 1949 in een hinderlaag bij een Indonesisch dorp. Een dag later werd het dorp platgebrand. Wat gebeurde er in Prambon Wetan?

Twee keer drie mannen. Een bloedige geschiedenis verbindt hen, met bij elkaar ruim zeventig doden. Het ene drietal, dat woont op Oost-Java, kent het andere, Nederlandse, drietal niet. Over hun gedeelde verleden is nog lang niet alles bekend. Alleen de Nederlandse kant van het verhaal is doorgedrongen tot de ‘vaderlandse’ geschiedschrijving. Bij veteranen van het Korps Mariniers is het zelfs een begrip: de patrouille-Teeken.

Op 22 juli 1949 neemt de Nederlandse marinier Leen Teeken het commando over van de militaire post Rengel op Oost-Java. Om zijn gezag te vestigen, gaat hij de volgende dag meteen

Nederlandse militairen op Java

op inspectietocht in dit onrustige gebied, op zoek naar strijders van het guerrillaleger TNI dat vecht voor een onafhankelijk Indonesië. Nederlandse militairen van de Landmacht hadden eerder het dorp Prambon Wetan met mortieren bestookt, waarbij burgers om het leven waren gekomen. In juni was het dorpshoofd gedood, toen hij een granaat naar een Nederlandse patrouille probeerde te gooien.  

Oud-marinier Ben Reurling (88) stond eind juli 1949 onder commando van Teeken. Ruim 65 jaar later noemt hij het „een grote fout” dat Teeken onvoorbereid en te licht bewapend erop uittrok met tien mariniers en een Chinese collaborateur. Reurling herinnert zich de onheilspellende stilte van een uitgestorven dorp. Vrijwel direct daarna werd vanuit een hinderlaag een spervuur van kogels op de Nederlandse patrouille gelost. Bij een hevig gevecht kwamen Teeken en drie andere mariniers om het leven. De ook door kogels gedode Chinese spion werd met messen in stukken gehakt.

„Ik neem het Teeken erg kwalijk; het is zijn schuld dat die jongens dood zijn”, zegt oud-marinier Reurling. Zelf was hij door kogels in borst en arm geraakt. Samen met zes medestrijders werd hij krijgsgevangen gemaakt. Eén van hen stierf in gevangschap aan malaria. Pas twee maanden later zouden de mariniers weer uitgeleverd worden. Aan Reurlings familie in Nederland werd aanvankelijk doorgegeven dat ook hij gesneuveld was. De rouwadvertentie was al in de krant verschenen toen bekend werd dat hij toch nog in leven was.

Reurling en andere Nederlandse en Indonesische ooggetuigen vertelden hun verhaal onlangs  aan de Nederlandse fotografe Marjolein van Pagee. Zij maakte hiervan een fotoreportage en een radioverslag dat zondagavond wordt uitgezonden. De citaten in dit stuk zijn aan haar onderzoek ontleend.

Ben Reurling

Sinds 2010 werkt Van Pagee aan een project, waarbij zij zowel Nederlandse als Indonesische veteranen opspoort. Het valt    haar op dat de Nederlandse geschiedschrijving over de jaren 1945-1949 nog altijd vrijwel geheel uitgaat van Nederlandse geschreven en gesproken bronnen. „De lokale verhalen van Indonesische zijde zijn amper    tot het Nederlandse historisch onderzoek doorgedrongen.”

Aan Nederlandse zijde sprak Van Pagee met ambulancechauffeur Dies Bom (87). Hij heeft enkele dagen na het vuurgevecht de lijken van omgekomen mariniers geborgen, die dorpsbewoners in de rivier hadden gegooid. „De stank was onverdraaglijk”, zegt hij. Achteraf verbaast hij zich erover hoe hij dat met blote handen deed, zonder hand-schoenen of andere bescherming.

Monument

Op Oost-Java heeft het dorp Prambon Wetan een monument gewijd aan het geweld in 1949. Wie navraag doet naar de achtergrond van dit gedenkteken komt al snel in contact met drie ooggetuigen.

Soecipto (78) vertelt hoe hij als 12-jarige al door TNI-strijders was ingewijd in de omgang met een vuurwapen. „We schoten met    z’n allen tegelijk, zodat de Nederlanders zouden denken dat we een machinegeweer hadden”, vertelt hij, over de strijd op 23 juli.

Kusnan (80) noemt diverse details die overeenkomen met de Nederlandse lezing: „Ik weet dat het een patrouille van twaalf man was. Sommigen hebben we gedood, anderen hebben we gevangengenomen.”                                 Lilik (72), zoon van het dorpshoofd dat in juni door Nederlands vuur was omgekomen, vertelt: „Ik schuilde onder het bed. Niet ver van mij hoorde ik een enorme explosie. Het bleek de granaat te zijn die mijn vader het leven kostte.”

Soecipto

Hij legt een schrift op tafel, een vijftien pagina’s tellend logboek over geweld in en nabij het dorp tussen december 1948 en juli 1949, dat de dorpssecretaris heeft bijgehouden.

Wraaklust

De ‘zwartste bladzijden’ gaan over 24 juli, dus een dag na de bloedig geëindigde Nederlandse inspectie-tocht. Toen zijn 64 dorpsbewoners gedood en 56 huizen in brand gestoken. In het schrift staan   alle namen en huizen minutieus opgesomd.

Fotograaf Marjolein van Pagee legde de dodenlijst uit het schrift van de dorpssecretaris voor aan Nederlandse mariniers die in 1949 ter plekke waren. Oud-luitenant Carel van Lookeren Campagne (89) is één van hen. Hij arriveerde enkele dagen na de kennelijke geweldsexplosie in het gebied en nam deel aan een zoektocht naar de niet teruggekeerde patrouille onder leiding van commandant Teeken.                                            Heeft Van Lookeren ooit iets gehoord over een Nederlandse vergeldingsactie? Nee, antwoordt hij. Wel  herinnert  hij  zich dat de

wraaklust onder de manschappen zeer groot was. Hij zegt dat       hij met grote moeite hun emoties onder controle kon houden,     door onder andere „keihard godverdomme” tegen hen te roepen. Ex-krijgsgevangene Ben Reurling, die eerst vol ongeloof  op de wraakactie reageert, zegt uiteindelijk: „Als dit waar is, dan schaam ik mij kapot.”

Java Post. Een versie van dit artikel verscheen eerder in NRC Handelsblad.

______________________

NL Staat wordt voor de Europese Commissie voor de Rechten van de Mens gesleept.

70 jaren Indie geschiedenis dat NL regeringen stelselmatig onder het tapijt heeft geveegd lijkt nu naar boven te drijven, de vele lijken die uit kast vallen. Vanuit republiek Indonesië worden de zaken ingebracht die met wetenschap van nu onder de genocide zijn te scharen.

Komt nu de Indische Gemeenschap in beeld, en pikt dit niet langer meer. Zullen alle middelen aangrijpen om dit ludiek wereldwijd kundig te maken “ hoe een hele bevolkingsgroep Indische Nederlanders met een Nederlands paspoort in het Voormalige Indie 70 jaren zijn behandeld, dat de grenzen van menswaardigheid ver zijn overschreden. Die getergd zijn door de oorlog, overdracht, bersiap, kille koele en de behandeling in die 70 jaren, en Nederlandse regering 70 jaren de andere kant opkeek. Terwijl haar buurlanden Duitsland, Frankrijk, België, Engeland en het arme Portugal met hun onderdanen lang geleden al hebben opgelost, is hier NL -regering een buiten beentje!

 NL –regering dat pleegt het beste jongetje van de klas te zijn en altijd vinger wijzend naar de andere landen, gaat nu zelf aan ten onder aan hun eigen arrogantie, gepleegde misdaden in het voormalige Indie, die onder genocide zjn te vatten, naast de onmenselijke behandeling van haar onderdanen met een Nederlands paspoort in het voormalige Indie.

De Nederlandse burgers schamen zich voor deze Overheid en regeringen voor de wijze van de behandeling die Indische Gemeenschap ondergaat, en hoopt dat snel Indische zaak wordt opgelost. Niets voor niets doet oud-minister van Financiën Gerrit Zalm de uitspraak “De staat zit op het Indisch geld”.

Zo bereidt Leo tho Neijenhuijs, voorzitter BEGO  een klacht voor om deze voor te leggen tegen de Nederlandse Staat bij  de Europese Commissie voor de Rechten van de Mens. De opgestapelde leugens en verdraaiingen van de Nederlandse Staat, die gesteund wordt door politiek correcte, ethische moralisten gaan veel te ver. Met ijver proberen zij de geschiedenis over hun koloniaal verleden weg te poetsen, zoals het opzettelijk vernielen en weggeven van de Indische archieven en het uit de geschiedenisboeken halen van 4 eeuwen koloniaal verleden.

Uiteraard gesterkt door uitspraak van de rechter betreffende beide zaken van Advocate Liesbeth Zegveld die in haar gelijk is gesteld bij twee zaken (Genocide door NL), waar belangrijke beslissing is gedaan o.a. dat de oorlogsmisdaden van de Nederlandse Staat nimmer zullen verjaren, kan NL staat nog meer zaken tegemoet zien van onverwachtse hoeken.

Vele organisaties zijn het beu van de politieke spelletjes van de staatsecretarissen van geplaagde Ministerie VWS.  Ook de halve slappe houding van het Indisch Platform die zich constant het Haagsche bos in laat sturen. Ook het IP zal van politiek systeem moeten overstappen naar het rechtssysteem die zogenaamd de belangen van Indische Gemeenschap behartigd, en alle andere zaken laten liggen zoals het verdrag het Traktaat van Wassenaar om maar te noemen.

 President Soekarno betaalde 689 miljoen om de Indische Nederlanders te compenseren voor de nationalisatie - proces (verlies van de boedel, banktegoeden etc. etc.…). Dit bedrag werd volledig aan het Ministerie van Bert Koenders betaald. Vanaf 2001 staat dit bedrag op de rekening van Min. BuZa. 

Veel geld constateerde Halbe Zijlstra destijds zie http://icmonline.ning.com/video/reportage-ip-manisfestatie-ip

Met rente op rente beloopt dit bedrag nu op 2,4 miljard.  Ook hier is een organisatie bezig om het onderzoek van Halbe Zijlstra te voltooien.

I C M   B R E A K I N G   N E W S    14 april  2015, extra editie met IndoMania

Graag bestel ik het ICM Jaarboek "Toegang tot de Indische Wereld"

 

  

 

Graag bestel ik het ICM Jaarboek "Toegang tot de Indische Wereld"  prijs 19,95 exclusief  verzendkosten € 3,95  Doorgaan

 

 

DUURZAME ONTWIKKELING IN DE GORDEL VAN SMARAGD

door: Marshal Manengkei

AFLEVERING 2 - CAR FREE DAY JAKARTA…

Doorgaan

Door mij geplaatst op 13 April 2015 om 15.35

Jappenkampkinderen vragen aandacht voor hun geschiedenis

Jappenkampkinderen vragen aandacht voor hun geschiedenis

 …

Doorgaan

Door mij geplaatst op 13 April 2015 om 12.58

ICM op locatie bij - Pasar Siang viert 10-jarig jublieum met extra veel artiesten!

Persbericht

Kallenkote, april 2015

 

ICM op Locatie bij - Pasar Siang viert 10-jarig jublieum met extra veel artiesten!

Genieten van de Indonesische cultuur op de kleinste, maar  gezelligste Indische markt van het Noorden.…

Doorgaan

Door mij geplaatst op 12 April 2015 om 11.30

EEN DIERBARE HERINNERING......

Opa Archibald Bartholomeus Loppé was eind jaren '50 met Oma Johanna Wilhelmina Simon naar Nederland gekomen om hier met hun kinderen te worden herenigd. Zes kinderen van Oma uit haar eerste huwelijk waren hun inmiddels voorgegaan en twee andere kinderen van Oma kozen er voor om in Indonesia te blijven wonen.

In Nederlands-Indie was Opa zeer bekend als een klassiek muzikant en componist. Vooral de viool was zijn lievelingsinstrument, terwijl hij ook een begenadigd pianist was.

Hij was de tweede man van Oma en zij zijn samen getrouwd nadat zij een vervelende echtscheiding achter de rug had. Pas toen zij elkaar een aantal jaren kenden besloten zij alsnog te trouwen. Door ons allemaal, kinderen en kleinkinderen werd hij altijd "Opa…

Doorgaan

Door han dehne (PAKHAN) geplaatst op 10 April 2015 om 16.06

DUURZAME ONTWIKKELING IN DE GORDEL VAN SMARAGD - door: Marshal Manengkei

DUURZAME ONTWIKKELING IN DE GORDEL VAN SMARAGD

door: Marshal Manengkei

Vanaf vandaag begin ik met de publicaties van duurzaamheidsprojecten, die in Indonesia zijn of worden ontwikkeld, gerealiseerd of onderhouden. Het beeld in mijn moederland Nederland is een vreselijk vertekend beeld omtrent duurzaamheid in mijn vaderland Indonesia. De personificatie van zo'n vertekend beeld is recentelijk gegeven door Albert van Prehn.

De publicaties die ik in deze serie doe zijn geen persoonlijke…

Doorgaan

Door mij geplaatst op 7 April 2015 om 11.35

CinemAsia Film Festival 2015 De 8e editie van het CinemAsia Film Festival zal van 1 t/m 6 april 2015 plaatsvinden in Kriterion Theater in Amsterdam. CinemAsia wijdt zich geheel aan het verbreden van…

CinemAsia Film Festival 2015

De 8e editie van het CinemAsia Film Festival zal van 1 t/m 6 april 2015 plaatsvinden in Kriterion Theater in Amsterdam. CinemAsia wijdt zich geheel aan het verbreden van de horizon van het Nederlandse filmpubliek, door een aantal schitterende films van hedendaagse Aziatische filmmakers aan te bieden. Daarbij focust het Festival zich niet uitsluitend op cultuur en entertainment, maar streeft er ook naar om Aziatische filmmakers een creatief platform te bieden.

Hoofdprogramma

Het hoofdprogramma biedt films die een krachtige stem hebben, de conventies van het filmmedium uitdragen en relevante onder-werpen weten aan te snijden aan de hand van…

Doorgaan

Door mij geplaatst op 6 April 2015 om 13.04

Het is NOOIT te laat

Het is NOOIT te laat

Bondskanselier Angela Merkel heeft in Japan benadrukt hoe balangrijk het is om open te zijn over het oorlogsverleden. Merkel zei in een toespraak in Tokyo dat Duitsland zijn plaats in Europa weer heeft kunnen innemen omdat de Duitsers er niet voor zijn teruggeschrokken “de dingen bij de naam te noemen”. Merkel zei dat ze Japan niet impliciet opriep om hetzelfde te doen. Wel zei ze dat “zoiets uit de samenleving zelf moet komen”.

Japan krijgt vooral uit China zware kritiek. Peking verwijt Tokyo dat het nimmer schuld heeft bekend aan de oorlogsmisdaden die Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft begaan. Veel landen hebben

Angela Merkel en Shinzo Abe

zwaar geleden onder de Japanse…

Doorgaan

Door mij geplaatst op 6 April 2015 om 13.00

Gedeeld verleden, gedeelde verhalen

Gedeeld verleden, gedeelde verhalen

De vier Herinneringscentra van   de Tweede Wereldoorlog in Amersfoort, Vught, Westerbork en Arnhem organiseren ieder jaar rond de 21 maart activiteiten in het kader van “Gedeeld verleden, gedeelde verhalen”. Op 21 maart  1951 kwam de “Kota Inten” als eerste boot in Nederland aan met Molukse KNIL militairen en hun gezinnen. Welke verhalen delen zij? Wat hebben zij meegemaakt?

Indisch Herinneringscentrum

In het Indisch Herinneringscentrum in Arnhem vertelt de auteur Sylvia Pessireron op vrijdag 20 maart over haar boek: ”Gesloten koffers”. Dit handelt over de Molukse Itja Hatuopar, een ex-KNIL militair. In de lezing gaat Pessireron verder dan haar boek. Ze   zoomt  in    op   de …

Doorgaan

Door mij geplaatst op 4 April 2015 om 12.38

SCHERPE KRITIEK OP STAATSECRETARIS VAN RIJN OVER INDISCHE KWESTIE

SCHERPE KRITIEK OP STAATSECRETARIS VAN RIJN OVER INDISCHE KWESTIE

Terug naar het nieuwsoverzicht…

Doorgaan

Door mij geplaatst op 2 April 2015 om 13.28

PROGRAMMA INDOMANIA

zondag 19 april 

Met o.a. om 18:30-19:00   Aan tafel bij ICM
Live actualiteitenprogramma vanuit een Indisch perspectief door ICM met Han Dehne, Henk Harcksen, en Ferry Schwab sr. Het Indisch perspectief uit ICM Jaarboek dat tot stand kwam door de Indische Internetkrant;

Hans Vervoort, Wouter Muller,  Han Dehne, Albert van Prehn, Elly Hauwert, Henk Harcksen, Herman Bussemaker,  Rudy Groenewald , Hans Vogelsang, Pjotr Xerxes Siccama, Cornelia Stuyver , Ben Vink,  Rita Kopetzky,  en Ferry Schwab sr..

ICM staat met haar gebruikelijke stand met DvdProducties, Dvd docu's, boeken en uiteraard met ICM Jaarboek, naast de uitgebrachte boeken van de eerder genoemde schrijvers, en columnschrijvers. Op vele verzoek werd de Sfeer Pasar Malam Online DVd geherperst!.

ICM maakt van dit hoogte punt een samenvattingsreportage van ongeveer 35 min dat op Icm , op ICM YouTube kanaal MULTIICM en ICM Facebook groepen verschijnt op 24 april.

 

 

http://www.indomania.nl/#programma

DUURZAME ONTWIKKELING IN DE GORDEL VAN SMARAGD
door: Marshal Manengkei
AFLEVERING 2 - CAR FREE DAY JAKARTA

Vanaf vandaag begin ik met de publicaties van duurzaamheidsprojecten, die in Indonesia zijn of worden ontwikkeld, gerealiseerd of onderhouden. Het heersend beeld omtrent duurzaamheid in Indonesia is in mijn moederland Nederland een vreselijk vertekend beeld. De personificatie van zo'n vertekend beeld is recentelijk gegeven door Albert van Prehn.

I C M   B R E A K I N G   N E W S   7 april  2015

Graag bestel ik het ICM Jaarboek "Toegang tot de Indische Wereld"

 

  

 

Graag bestel ik het ICM Jaarboek "Toegang tot de Indische Wereld"  prijs 19,95 exclusief  verzendkosten € 3,95  Doorgaan

 

 

 

BLOGTEKSTEN

Bewerken

I C M B R E A K I N G N E W S 7 april 2015

I C M   B R E A K I N G   N E W S   7 april  2015

                                  TOEGANG  TOT   I C M  -  WORD VANDAAG  NOG  ABONNEE !

                                           MEDIA - UW NETWERK  -  MET  B2B  CONTACTEN …

Doorgaan

Door mij geplaatst op 7 April 2015 om 12.04

DUURZAME ONTWIKKELING IN DE GORDEL VAN SMARAGD - door: Marshal Manengkei

DUURZAME ONTWIKKELING IN DE GORDEL VAN SMARAGD

door: Marshal Manengkei

Vanaf vandaag begin ik met de publicaties van duurzaamheidsprojecten, die in Indonesia zijn of worden ontwikkeld, gerealiseerd of onderhouden. Het beeld in mijn moederland Nederland is een vreselijk vertekend beeld omtrent duurzaamheid in mijn vaderland Indonesia. De personificatie van zo'n vertekend beeld is recentelijk gegeven door Albert van Prehn.

De publicaties die ik in deze serie doe zijn geen persoonlijke…

Doorgaan

Door mij geplaatst op 7 April 2015 om 11.35

CinemAsia Film Festival 2015 De 8e editie van het CinemAsia Film Festival zal van 1 t/m 6 april 2015 plaatsvinden in Kriterion Theater in Amsterdam. CinemAsia wijdt zich geheel aan het verbreden van…

CinemAsia Film Festival 2015

De 8e editie van het CinemAsia Film Festival zal van 1 t/m 6 april 2015 plaatsvinden in Kriterion Theater in Amsterdam. CinemAsia wijdt zich geheel aan het verbreden van de horizon van het Nederlandse filmpubliek, door een aantal schitterende films van hedendaagse Aziatische filmmakers aan te bieden. Daarbij focust het Festival zich niet uitsluitend op cultuur en entertainment, maar streeft er ook naar om Aziatische filmmakers een creatief platform te bieden.

Hoofdprogramma

Het hoofdprogramma biedt films die een krachtige stem hebben, de conventies van het filmmedium uitdragen en relevante onder-werpen weten aan te snijden aan de hand van…

Doorgaan

Door mij geplaatst op 6 April 2015 om 13.04

Het is NOOIT te laat

Het is NOOIT te laat

Bondskanselier Angela Merkel heeft in Japan benadrukt hoe balangrijk het is om open te zijn over het oorlogsverleden. Merkel zei in een toespraak in Tokyo dat Duitsland zijn plaats in Europa weer heeft kunnen innemen omdat de Duitsers er niet voor zijn teruggeschrokken “de dingen bij de naam te noemen”. Merkel zei dat ze Japan niet impliciet opriep om hetzelfde te doen. Wel zei ze dat “zoiets uit de samenleving zelf moet komen”.

Japan krijgt vooral uit China zware kritiek. Peking verwijt Tokyo dat het nimmer schuld heeft bekend aan de oorlogsmisdaden die Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft begaan. Veel landen hebben

Angela Merkel en Shinzo Abe

zwaar geleden onder de Japanse…

Doorgaan

Door mij geplaatst op 6 April 2015 om 13.00

Gedeeld verleden, gedeelde verhalen

Gedeeld verleden, gedeelde verhalen

De vier Herinneringscentra van   de Tweede Wereldoorlog in Amersfoort, Vught, Westerbork en Arnhem organiseren ieder jaar rond de 21 maart activiteiten in het kader van “Gedeeld verleden, gedeelde verhalen”. Op 21 maart  1951 kwam de “Kota Inten” als eerste boot in Nederland aan met Molukse KNIL militairen en hun gezinnen. Welke verhalen delen zij? Wat hebben zij meegemaakt?

Indisch Herinneringscentrum

In het Indisch Herinneringscentrum in Arnhem vertelt de auteur Sylvia Pessireron op vrijdag 20 maart over haar boek: ”Gesloten koffers”. Dit handelt over de Molukse Itja Hatuopar, een ex-KNIL militair. In de lezing gaat Pessireron verder dan haar boek. Ze   zoomt  in    op   de …

Doorgaan

Door mij geplaatst op 4 April 2015 om 12.38

SCHERPE KRITIEK OP STAATSECRETARIS VAN RIJN OVER INDISCHE KWESTIE

SCHERPE KRITIEK OP STAATSECRETARIS VAN RIJN OVER INDISCHE KWESTIE

Terug naar het nieuwsoverzicht…

Doorgaan

Door mij geplaatst op 2 April 2015 om 13.28

Dierenpark Taman Indonesia wint de titel ‘Leukste uitje van Overijssel 2015’

Den Haag, 31 maart 2015

Dierenpark Taman Indonesia wint de titel ‘Leukste uitje van Overijssel 2015’

Dierenpark Taman Indonesia uit Kallenkote is winnaar geworden van de verkiezing “Het Leukste Uitje van Overijssel”. Tijdens deze verkiezing spreken ANWB-leden zich uit over welk uitje zij het meest waarderen, zowel op landelijk niveau als per provincie. Tijdens een feestelijke bijeenkomst op het ANWB-hoofdkantoor in Den Haag heeft hoofddirecteur Frits van Bruggen de prijs overhandigd aan Marlisa Wareman, directeur van het Dierenpark Taman Indonesia. Vorig jaar werd kinderboerderij Dondertman uit Holten verkozen tot het Leukste Uitje van…

Doorgaan

Door mij geplaatst op 1 April 2015 om 12.29

ERESCHULD EN BOETE

ERESCHULD EN BOETE

foto :  Michel Korzec.

Een ander lid van de Indische gemeenschap is een zekere mevrouw Spoor-Dijkema die na vijftig jaar nog verkondigde dat er geen goede Jappanners bestaan (‘Vrij Nederland’, 1991).

Deze uitspraken uit de Indische gemeenschap zijn in- en intriest en teleurstellend.

De redactie van de Volkskrant (1991) had…

Doorgaan

Door mij geplaatst op 1 April 2015 om 12.00 — 1 commentaar

ICM Breaking News van 30 maart 2015

I C M   B R E A K I N G   N E W S   30  m a a r t  2015

                                  TOEGANG  TOT   I C M  -  WORD VANDAAG  NOG  ABONNEE !

                                           MEDIA - UW NETWERK  -  MET  B2B  CONTACTEN …

Doorgaan

Door mij geplaatst op 30 Maart 2015 om 10.30

Indo Rock ons cultureel paradepaardje? (14) door: Albert van Prehn

Indo Rock ons cultureel paradepaardje? (14)  door:  Albert van Prehn

 

INDO MUZIEK EN APPARATUUR. 1e deel

In 1957 bracht Leo fender de Jazzmaster uit, de later zo veel bespeelde gitaar bij de indo bands. Oorspronkelijk was het de bedoeling van fender dat voornamelijk de jazzgitaristen de Jazzmaster zouden gaan gebruiken, doch het viel tegen.

De meeste jazzgitaristen kochten en bespeelden dit model niet en even driegde de Jazzmaster een miskleun te zijn van Leo fender. Wat wel gebeurde was, dat bands zoals The Ventures en The Fireballs,

James Burton toen hij Ricky Nelson begeleide, en zo waren er nog wat bands uit die tijd, de Jazzmaster gingen gebruiken. In ons land werd de…

Doorgaan

Door mij geplaatst op 27 Maart 2015 om 20.46

• Voeg een blog-tekst toe
• Alles weergeven

FORUM

Bewerken

Recept van de maand Telor Belado

Recept van de maand Telor Belado Een lekker…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel 36 minuten geleden .

Tempo Doeloe versus Sekarang (Toen en Nu)

Tempo Doeloe versus Sekarang    (Toen en Nu)…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel 23 uur geleden .

Sobat Rolo Lapre uit Zwitserland

Sobat Rolo Lapre uit Zwitserland…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel 23 uur geleden .

Op zoek naar Doetje Dezentjé – Hans Vervoort.

Op zoek naar Doetje Dezentjé – Hans Vervoort.…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel op zaterdag.

Uitbarsting van de Tambora Door: Enne Koops

Uitbarsting van de Tambora      Door: Enne Koops De uitbarsting in 1883  van deIndonesische vulkaan Krakatau is algemeen bekend onder historici. Bijna zeventig jaar eerder deed…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel op zaterdag.

Regelmatig ga ik naar de Pasar Malam, maar op zaterdag 8 november 2014 was voor mij toch een bijzondere dag

Regelmatig ga ik naar de Pasar Malam, maar op zaterdag 8 november 2014 was voor mij toch…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel op donderdag.

Nederland ook aansprakelijk voor schade kinderen Sulawesi

Nederland ook aansprakelijk voor schade kinderen Sulawesi Foto Kapitein Raymond WesterlingErkenning voor de nabestaanden van Indonesische mannen die in Zuid-Sulawesi op bevel van Kapitein Raymond Westerling van het Nederlandse leger werden…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel op woensdag.

Australiërs zoeken VOC schip Fortuyn

Australiërs zoeken VOC schip FortuynIn 1724…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel 27 Mrt.

Het Hollandia-rapport Door: Bert Immerzeel De opsporing en beoordeling van anti-Japanse activiteiten

Het Hollandia-rapport         Door:  Bert…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel 26 Mrt.

Nederlandse Staat aansprakelijk voor 'Kinderen van Sulawesi

Nederlandse Staat aansprakelijk voor 'Kinderen van Sulawesi'Door F.Schwab (ICM Editor) geplaatst op 12 Maart 2015 om 10.30…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel 26 Mrt.

DUURZAME ONTWIKKELING IN DE GORDEL VAN SMARAGD
door: Marshal Manengkei

Vanaf vandaag begin ik met de publicaties van duurzaamheidsprojecten, die in Indonesia zijn of worden ontwikkeld, gerealiseerd of onderhouden. Het beeld in mijn moederland Nederland is een vreselijk vertekend beeld omtrent duurzaamheid in mijn vaderland Indonesia. De personificatie van zo'n vertekend beeld is recentelijk gegeven door Albert van Prehn.

De publicaties die ik in deze serie doe zijn geen persoonlijke projecten doch activiteiten en initiatieven van derden. Bij het volgen van deze publicaties zal mijn diaspora buiten Indonesia hopelijk aangetrokken worden om mee te werken aan milieuverbetering in dit nieuwe land van ongekende mogelijkheden, welke reputatie vroeger door de VS is ingenomen. Indonesia als tweede meest ontwikkelde economie ter wereld heeft deze positie met name op het gebied van duurzaamheid ingenomen, hiermee China passerend. Veel plezier bij het lezen van deze reeks publicaties ...........................

De 8^e editie van het CinemAsia Film Festival zal van 1 t/m 6 april 2015 plaatsvinden in Kriterion Theater in Amsterdam. CinemAsia wijdt zich geheel aan het verbreden van de horizon van het Nederlandse filmpubliek, door een aantal schitterende films van hedendaagse Aziatische filmmakers aan te bieden. Daarbij focust het Festival zich niet uitsluitend op cultuur en entertainment, maar streeft er ook naar om Aziatische filmmakers een creatief platform te bieden.

Bondskanselier Angela Merkel heeft in Japan benadrukt hoe balangrijk het is om open te zijn over het oorlogsverleden. Merkel zei in een toespraak in Tokyo dat Duitsland zijn plaats in Europa weer heeft kunnen innemen omdat de Duitsers er niet voor zijn teruggeschrokken “de dingen bij de naam te noemen”. Merkel zei dat ze Japan niet impliciet opriep om hetzelfde te doen. Wel zei ze dat “zoiets uit de samenleving zelf moet komen”.

Japan krijgt vooral uit China zware kritiek. Peking verwijt Tokyo dat het nimmer schuld heeft bekend aan de oorlogsmisdaden die Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft begaan. Veel landen hebben

Angela Merkel en Shinzo Abe

zwaar geleden onder de Japanse bezetting en de overlevenden dragen daarvan altijd nog de trauma’s met zich mee. Japan vormde in de oorlog met nazi-Duitsland en het fascistische Italië de zogeheten “asmogendheden”, die op vele plaatsen in de wereld gruwelbewinden handhaafden.

In augustus herdenkt ook Japan dat de Tweede Wereldoorlog 70 jaar geleden werd beëindigd.      Er wordt nu breed gespeculeerd dat de Japanse nationalistische

premier Shinzo Abe het Japanse excuus uit 1995 voor de wreedheden in Azië zal afzwakken. Abe’s grootvader was in de oorlogsjaren minister en Abe zelf veroorzaakte veel opschudding door in Tokyo een tempel te bezoeken waar onder andfere veroordeelde oorlogsmisdadigers worden herdacjt.

Hoe een beschaafd land met zijn verleden omgaat wordt weer eens verduidelijkt door het besluit van de Duitse Bondsregering om alle overlevenden van de p[oolse getto’s een pensioen toe te kennen. De Duitse Bundestag

Heeft begin maart 2015 een verdrag tussen Duitsland en Polen goedgekeurd, waarin bepaald wordt dat de overlevenden recht hebben op een pensioen. Dit is door Duitse media openbaar gemaakt. Het verdrag maakt het mogelijk om nu ook pensioenen uit te keren aan mensen die nu in Polen wonen.

Poolse Joden worden weggevoerd na het neerslaan van de opstand in het Getto van Warschau

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden vele honderdduizenden Poolse burgers, waarvan het overgrote deel Joden, door de Nazi’s opgesloten in enorme getto’s. Het bekendste getto is het Getto van Warschau, waar ongeveer een half miljoen Poolse Joden gevangen werden gehouden. De meesten van hen werden afgevoerd naar de vernietigingskampen. In 1943 brak in dit getto een opstand uit, die door de Duitsers genadeloos werd neergeslagen.

Hopelijk dat nu uiteindelijk ook Japan inziet, dat het NOOIT te  laat is. Het zal Japan sieren om zijn verleden onder ogen te zien en hiervoor spijt te betuigen. Hierdoor zal Japan het respect van de wereld verdienen en zal recht worden gedaan aan hen die onder het Japanse bewind zo geleden hebben.   

De vier Herinneringscentra van   de Tweede Wereldoorlog in Amersfoort, Vught, Westerbork en Arnhem organiseren ieder jaar rond de 21 maart activiteiten in het kader van “Gedeeld verleden, gedeelde verhalen”. Op 21 maart  1951 kwam de “Kota Inten” als eerste boot in Nederland aan met Molukse KNIL militairen en hun gezinnen. Welke verhalen delen zij? Wat hebben zij meegemaakt?

Indisch Herinneringscentrum

In het Indisch Herinneringscentrum in Arnhem vertelt de auteur Sylvia Pessireron op vrijdag 20 maart over haar boek: ”Gesloten koffers”. Dit handelt over de Molukse Itja Hatuopar, een ex-KNIL militair. In de lezing gaat Pessireron verder dan haar boek. Ze   zoomt  in    op   de   volgende

 Kumpulan op Landgoed Bronbeek

generatie die opgroeit met het verdriet van de ouders. Pessireron vraagt zich af of er een parallel te trekken is met de radicaliserende moslimjongeren in deze tijd. De bijeenkomst wordt muzikaal omlijst door Brenda Frans (zang) en Robin van Geerke (piano). Ook gaat Wim Manuhutu in gesprek met Sylvia Pessireron en Esther Captain. Deze activiteit beging om 14.00 uur en zal tot 17.00 uur duren. Het wordt gehouden in de Kumpulan op het Landgoed Bronbeek. Aanmelden mogelijk via www.indischherinneringscentrum.nl

Herinneringscentrum Kamp Westerbork

In het Herinneringscentrum Kamp Westerbork staat zaterdag 21 maart in het teken van woonoord Schattenberg. Zo zijn er de documentaire van RTV Drenthe “Woonoord Schattenberg” en de film “Gedeeld verleden, gedeelde verhalen” (Daan en Laan 2012) te zien. Verder is er een rondleiding met speciale aandacht voor die periode van het Kamp. De beide films worden doorlopend vertoond in het museum. De rondleiding over Woonoord Schattenberg start om 14.00 uur bij de slagboom van het kampterrein. Deelname is bij de entreeprijs inbegrepen (€ 8,50 vanaf 18 jr, € 4,00 voor 8-18 jr, en tot 8 jr. gratis). Meer informatie is te vinden op website: www.kampwesterbork.nl. 

SCHERPE KRITIEK OP STAATSECRETARIS VAN RIJN OVER INDISCHE KWESTIE

Leo Tho Neijenhuis, voorzitter van de Bond van Ex-geïnterneerden en Gerepatrieerden Overzee (BEGO) heeft in een open brief scherpe kritiek geuit op staatsecretaris Van Rijn. Hij verwijt hem laksheid en loze beloften bij het afhandelen van de zogenaamde Indische kwestie die al sinds 1951 speelt. Van Rijn heeft de afgelopen 3 jaar tot 5 maal toe beloofd met maatregelen te komen en die voor te leggen aan de Tweede kamer, maar heeft dit nooit gedaan. Neijenhuis overweegt nu een klacht tegen de Nederlandse Staat in te dienen bij de Europese Commissie voor de Rechten van de Mens. Hieronder is de tekst van de open brief te lezen.

TEKST OPEN BRIEF

"Maar al te graag had ik een positief bericht willen geven over de nu alweer 3 jaar durende onderhandeling met staatssecretaris Van Rijn over de z.g. Indische Kwestie. Nog steeds is er echter niets positief te melden, ondanks het feit dat deze staatssecretaris tot 5 maal toe aan de onderhandelaars van het Indisch Platform (IP) heeft beloofd deze zaak uit te willen werken en aan de Kamercommissie van WVC voor te leggen.
Als participant van het IP ben ik nauwkeurig op de hoogte gehouden, met steeds weer de mededeling dat wij ons nog even rustig moesten houden en dat wij geen overijlde reacties moesten geven aan onze leden. Er komt echter een moment dat er binnenin iets knapt en er geen energie meer over is om verder maar af te wachten. 

BELOFTEN POLITIEK

Decennia lang zijn er door allerlei politieke partijen beloften geuit om de Nederlands Indische samenleving het recht van een rechtvaardige behandeling te geven. Echter op het moment dat deze partijen regeringsverantwoordelijkheid kregen, lieten zij volledig afweten.
En ook nu, met behulp van een onverschillige houding t.a.v. de laatste nog levende oorlogsgetroffenen, gesteund door onwelwillende en tegenwerkende ambtenaren worden wij nog steeds aan de kant geschoven. Zelfs over de aantallen oorlogsslachtoffers die in Z.O.- Azië zijn gevallen wordt bagatelliserend gesproken, over de aantallen vermoordde slachtoffers tijdens de Bersiapperiode nog maar te zwijgen. Er waren voor de oorlog meer dan 300.000 Nederlandse burgers in Indië en ruim 20% is nooit teruggekeerd. Complete families zijn volledig verdwenen en nooit is er ook maar iets van hen vernomen. En maar volhouden dat er hoogstens zo’n 23.000 slachtoffers waren te betreuren.

SCHAAMTE NEDERLAND

“Nederland schaamt zich over haar koloniale verleden” kreeg ik te horen van een medewerker van het Nationaal Comité 4/5 mei. Ik zei hem dat Nederland zich moet schamen voor het verraad aangedaan aan de Joodse burgers tijdens W.O.- II en aan het verraad nà W.O.- II aan de Nederlands Indische samenleving. Immers tijdens de onderhandelingen in San Francisco (Peace Treaty) in 1951 over de herstelbetalingen die Japan zou opgelegd moeten worden, bezweken de onderhandelaars onder druk van de Amerikanen (overigens tot grote woede van de Britten). Uit het z.g. Yoshida – Sticker akkoord dat uiteindelijk werd afgesloten, kwam  een schamele tien miljoen dollar aan herstelbetalingen voort. In 1956 werd per persoon 325 gulden uitgekeerd (en velen hebben zelfs dat niet ontvangen), voor verlies van al hun bezittingen en het verblijf van ruim 3,5 jaar in Japanse concentratiekampen. En nog steeds tot vandaag de dag beroepen de opeenvolgende Japanse regeringen zich op dat akkoord, ondanks het feit dat er meermalen naar voren is gekomen dat dit schaamteloze akkoord opengebroken had moeten worden. De Nederlandse regering heeft toen voor de eerste maal, zonder ruggespraak met de Indische gemeenschap rechten weggegeven of overgedragen.

380 MILJOEN NIET UITGEKEERD AAN PARTICULIEREN

Bij de overdracht van Nederlands Indië in december 1949 werd de z.g. Wet op de Soevereiniteits Overdracht afgesloten. Via artikel 4, de Amnestie Ordonnantie werd een uitzondering gemaakt op het Internationale oorlogsrecht om te voorkomen dat over en weer blijvende beschuldigingen geuit zouden worden. Hiermee komen wij automatisch op het z.g. Traktaat van Wassenaar dat is overeengekomen tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Indonesië op 7 september 1966. Het oogmerk van de overeenkomst was om met de afspraak over betaling van een lump sum door de Republiek Indonesië ervoor te zorgen dat in ieder geval nog een deel van de claims van de Nederlandse Staat EN van particulieren gehonoreerd zou worden. Het totaal bedrag zou om 600 miljoen gulden gaan. Opvallend is dat de Republiek Indonesië in termijnen van 1973 t/m 2003 689 miljoen gulden, inclusief rente aan de Nederlandse Staat heeft uitbetaald. 223 miljoen gulden was bestemd ter voldoening van een gedeelte van de claim die de Nederlandse Staat op de Republiek Indonesië had. Het resterende bedrag (van 466 miljoen -red.) zou worden uitgekeerd ter voldoening van claims van particulieren, maar wel met name als gevolg van nationalisering van bedrijven. Aan de oproep voor particulieren zou ruim bekendheid zijn gegeven door bekendmaking van de Verdelingswet in het Staatsblad, maar ook door publicatie in de landelijke pers. De landelijke pers? Jawel in het Reformatorisch Dagblad, maar wie las die krant eigenlijk en wie was geabonneerd op de Staatscourant? Uiteindelijk blijkt er rond de 86 miljoen gulden te zijn uitgekeerd aan particulieren, de rest ( 380 miljoen-red.) verdween in het bedrijfsleven en de Staatskas.

TWEEDE KEER RECHTEN WEGGEGEVEN

Feitelijk was dit de tweede keer dat de Nederlandse regering, zonder ruggespraak met de Indische gemeenschap hun rechten heeft weggegeven en aan zichzelf en het bedrijfsleven heeft overgedragen. Nederland had allang zijn schuld aan de Nederlanders uit het voormalig Nederlands Indië moeten voldoen door erkenning van hun schuld, maar door politieke onwil, die tot vandaag de dag nog steeds doorklinkt, is hier geen sprake van. De rechtsgeleerde prof.dr.mr. W.J. Vervaart stelde een aantal jaren geleden al vast dat “wat het naoorlogse rechtsherstel zo schrijnend maakte, was dat Nederlandse Staat in strijd met zijn eigen uitgangspunten van gelijkheid en solidariteit, de Joodse getroffenen niet op dezelfde wijze heeft behandeld als alle Nederlanders. Deze pijnlijke naoorlogse ervaring van voortgezet onrecht hebben de beroofde en berooide oorlogsslachtoffers uit voormaling Nederlands Indië in nòg sterkere mate moeten ervaren. De blijvende ongelijke behandeling tussen Joodse Nederlanders en de Nederlanders uit voormalig Nederlands Indië treft hen nog dagelijks.”

AANKLACHT TEGEN NEDERLANDSE STAAT

Bij dit alles ben ik mij gaan afvragen of er niet een aanklacht tegen de Nederlandse Staat voorbereid moet worden en voorgelegd aan de Europese Commissie voor de Rechten van de Mens. De opgestapelde leugens en verdraaiingen van de Nederlandse Staat, die gesteund wordt door politiek correcte, ethisch moralisten gaan veel te ver. Met ijver proberen zij de geschiedenis over hun koloniaal verleden weg te poetsen, zoals het opzettelijk vernielen en weggeven van de Indische archieven en het uit de geschiedenisboeken halen van 4 eeuwen koloniaal verleden.

Ook deze misselijk makende gedragingen van de Nederlandse Staat moeten wij wel degelijk gedenken bij het 70 jarige verleden van de capitulatie van Japan. Of zoals Hegel al zei: “Niet op de theorie moet je beoordelen, maar op praktisch handelen komt het aan.”

w.g. Leo tho Neijenhuijs,voorzitter BEGO

Meer informatie: info@pia-media.nl

Den Haag, 31 maart 2015

Dierenpark Taman Indonesia wint de titel ‘Leukste uitje van Overijssel 2015’

Dierenpark Taman Indonesia uit Kallenkote is winnaar geworden van de verkiezing “Het Leukste Uitje van Overijssel”. Tijdens deze verkiezing spreken ANWB-leden zich uit over welk uitje zij het meest waarderen, zowel op landelijk niveau als per provincie. Tijdens een feestelijke bijeenkomst op het ANWB-hoofdkantoor in Den Haag heeft hoofddirecteur Frits van Bruggen de prijs overhandigd aan Marlisa Wareman, directeur van het Dierenpark Taman Indonesia. Vorig jaar werd kinderboerderij Dondertman uit Holten verkozen tot het Leukste Uitje van Overijssel.

Een greep uit de reacties over Dierenpark Taman Indonesia: ‘Heerlijk vertoeven in een exotische omgeving en een stukje tropische warmte te midden van een kil kikkerlandje’

In totaal brachten bijna 27.000 leden hun stem uit. De genomineerden voor de verkiezing van het Leukste Uitje van Overijssel zijn door de ANWB-leden beoordeeld op vijf aspecten, namelijk: prijs/kwaliteitsverhouding, sfeer, personeel, aanbod en faciliteiten. De prijs-kwaliteitverhouding en de sfeer van een uitje zijn voor ANWB-leden overigens het meest belangrijk in de keuze voor een uitje.

 Dierenpark met een bijzonder thema

Dierenpark Taman Indonesia valt vooral op door haar bijzondere dierencollectie. Binnen de collectie kiezen de eigenaren Diederik en Marlisa Wareman voor kleinere diersoorten die veelal niet in andere dierenparken te zien zijn. Zoals bijvoorbeeld de Loewak, een Indonesische civetkat die bekend staat om het uitpoepen van de duurste koffiebonen ter wereld. Of de Batikspin die een gouden web maakt. Deze dieren, waaronder ook veel tropische vogelsoorten, worden aan het publiek getoond binnen het thema Indonesië waardoor het park veel sfeer uitademt.

De 10 genomineerde uitjes in Overijssel waren:

1. Museum de Fundatie, Zwolle

2. Varen in de Weerribben, Kalenberg

3. Dragonheart Medieval Lifestyle, Enschede

4. Kinderboerderij Dondertman, Holten

5. Dierenpark Taman Indonesia, Kallenkote

6. Museum TwentseWelle, Enschede

7. Rondvaart op de Regge, Rijssen

8. Recreatieboerderij De Flierefluiter, Raalte

9. Twents Techniekmuseum HEIM, Hengelo

10. Punteren in Giethoorn, Giethoorn

Kijk voor meer informatie op www.landvananwb.nl

Tropische groet,

Marlisa Wareman 

Dierenpark Taman Indonesia | Kallenkote 53 | 8345 HE Kallenkote | T:0521-511189

I: www.taman-indonesia.nl

E: info@taman-indonesia.nl   

Bij Dierenpark Taman Indonesia vind je allerlei bijzondere dieren uit Indonesie zoals de Binturong, de Loewaks en Maleise Bosuilen, en kun je genieten van Indische hapjes en drankjes, een kijkje nemen in een Mentawai paalwoning of rondsnuffelen op een heuse pasar. Voor kinderen is er een verkleedhoek met Indonesische klederdracht, een wayangtheater en een speeltuin.

I C M   B R E A K I N G   N E W S   30  m a a r t  2015

Gastdocenten   Zuid Oost-Azië

De Stichting Gastdocenten Zuid Oost-Azië is opgericht om aan kinderen en jeugd van lagere en middelbare scholen voorlichting te geven over de gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog en de daarop volgende Bersiap-periode in voormalig Nederlands-Indië. Belangrijk hierbij is dat de docenten spreken vanuit eigen ervaring en zodoende vanuit een persoonlijke belevenis vragen van  scholieren kunnen beantwoorden. Juist vanuit de positie van een ooggetuige wordt de lesstof overtuigend gebracht, hetgeen zich vertaalt in een aandachtig luisterende schoolklas.

Verslag van een gastles

De kinderen zijn zeer geboeid door verhalen over blubberpap, kamp-nummer en het…

Doorgaan

Door mij geplaatst op 26 Maart 2015 om 11.00

Recept van de maand Telor Belado

 Een lekker eiergerecht in een pittige saus,  als bijgerecht bij uw rijsttafel.  

 

Ingrediënten:                    

8 eieren, 3 verse rode lomboks, 4 teentjes knoflook, 1 tl. djahé, 1 stengel sereh (citroengras), mes- puntje trassi, 1 tomaat uit blik met 1 el. sap, 4 lente-uien, 4 el. olie om te bakken, 2 ½ dl. kokosmelk (blik), 3 tl goela djawa (palmsuiker) of bruine suiker, snufje zout.

Bereiding:  Breng de eieren aan de kook in ruim water en laat ze in ca. 8 minuten hardkoken. Giet ze

dan af en laat ze onder koud stromend water goed “schrikken”. Pel…  Doorgaan

Door mij geplaatst op 26 Maart 2015 om 10.56

Tempo Doeloe versus Sekarang    (Toen en Nu)

         De Sociëteit HARMONIE' in Pasoeroean, gelegen aan de Heerenstraat, en ook tegenwoordig nog omgeven door oude, fantastische, maar helaas vervallen, koloniale huizen die zo uit de Stille Kracht lijken te zijn weggelopen.   Sociëteit "Harmonie' Pasoeroean. 

Column   door:  Anita Bunt  Al een lange tijd…  Doorgaan

Op zaterdag 7 december 2014 in de Singelkerk te Amsterdam heb ik tijdens de boeken presentatie van het "Indisch Verdriet boek van dhr. H. Bussemaker"  kennis gemaakt met sobat Rolo Lapré uit Zwitserland. Hij sprak gewoon Nederlands, dus geen Duits of Frans. Mijn petje af voor sobat Rolo Lapré die helemaal uit Zwitserland naar Amsterdam moest reizen om de "Indisch Verdriet boeken presentatie" te kunnen bijwonen.

Op de foto de derde van rechts(achteraan) is sobat Rolo Lapré uit Zwitserland, helemaal links is dhr. Ferry Schwab eigenaar en redacteur van ICM Online. 
Deze foto is met mijn digitale foto camera door Peggy Stein opgenomen.

Peggy Stein zei  tegen mij: "Wat heb jij een mooie camera, ik ga jou en de anderen fotograferen ga even naast de anderen staan, a.u.b."  Hierdoor stond ik op deze foto…  Doorgaan

Door Ben Vink geplaatst op 23 Maart 2015 om 16.21

 

Uitbarsting van de Tambora      Door: Enne Koops 

De uitbarsting in 1883  van deIndonesische vulkaan Krakatau is algemeen bekend onder historici. Bijna zeventig jaar eerder deed zich echter een grotere eruptie voor die minder houvast heeft gekregen in het collectieve historische bewustzijn. In april 1815 vloog op het Nederlands-Indische eiland Soembawa de bovenkant van de vulkaan Tambora de lucht in. Het aantal indirecte slachtoffers van deze ramp liep in de tienduizenden. Historiek.nl

 

De vulkaanuitbarsting leidde wereldwijd tot een klimaats- en…

Doorgaan

 

 

 

 

 

 

 

Nederland ook aansprakelijk voor schade kinderen Sulawesi

 Foto Kapitein Raymond Westerling

Erkenning voor de nabestaanden van Indonesische mannen die in Zuid-Sulawesi op bevel van Kapitein Raymond Westerling van het Nederlandse leger werden geëxecuteerd. De rechtbank in Den Haag heeft op 11 maart 2015 besloten dat Nederland nog altijd aansprakelijk kan worden gehouden voor de geleden schade. Het is echter nog niet zeker of alle nabestaanden die de Nederlandse Staat hebben aangeklaagd ook echt een schadevergoeding krijgen. Een deskundige moet daar onderzoek naar doen.  De nabestaanden zijn zonen, dochters en vrouwen van Indonesische mannen die eind 1946…  Doorgaan

 

De genocide op de Indische Nederlanders en de postkoloniale doofpot van de Nederlandse regeringen                                    Blog:  Diana Bloem           

Blog: Diana Bloem

Dit wordt ‘emotioneel gezien’ mijn moeilijkste blog, omdat mijn familie en vrienden hierbij nauw betrokken zijn geweest. Ikzelf heb hier niet veel van meegekregen, maar ik voel me geroepen om het mensonterende gedrag van onze voormalige én huidige bestuurders (het negeren van genocide op…

Doorgaan

Door mij geplaatst op 21 Maart 2015 om 12.00

APRIL 1953, VOOR HET EERST IN NEDERLAND.......NADAT.........

Dit is het verhaal van Mary. Samen met haar moeder en zus waren zij eind 1945 opgesloten in achtereenvolgend twee Nationalistische kampen in de omgeving van Solo (Soerakarta) in Indonesië. Het eerste kamp waar zij moesten verblijven werd Kletjo genoemd. Dit was een voormalige touwfabriek. Hij lag ongeveer 4 kilometer ten westen van Soerakarta. Hier werden vrouwen en kinderen uit Soerakarta en Bojolali ondergebracht. Zeg maar gewoon opgesloten. Zij verbleven in een volle loods, waar ze op matjes op de vloer sliepen. Het eten was uitgesproken slecht en de latrines, in de tuin, waren van zeer slechte kwaliteit. Medische zorg ontbrak geheel.

Na Kletjo werden zij na ongeveer 2 maanden overgebracht naar het Solosch Internaat (ook…

Doorgaan

Door han dehne (PAKHAN) geplaatst op 20 Maart 2015 om 16.43

                                 F O R U M

Bewerken

Australiërs zoeken VOC schip Fortuyn

Australiërs zoeken VOC schip FortuynIn 1724…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel op vrijdag.

Het Hollandia-rapport Door: Bert Immerzeel De opsporing en beoordeling van anti-Japanse activiteiten

Het Hollandia-rapport         Door:  Bert…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel op donderdag.

Nederlandse Staat aansprakelijk voor 'Kinderen van Sulawesi

Nederlandse Staat aansprakelijk voor 'Kinderen van Sulawesi'Door F.Schwab (ICM Editor) geplaatst op 12 Maart 2015 om 10.30…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel op donderdag.

Verhaal regering blijft overeind in rapport Molukse gijzelingsacties Door: Ana van Es

Verhaal regering blijft overeind in rapport Molukse…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel op woensdag.

Eenzaam wachten in de dodencel

Eenzaam wachten in de dodencel10-03-2015Door: …Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel op woensdag.

VVD met haar eigen Integriteit-commissie tegen corrupte VVD-ers!

Door mij geplaatst op 11 Maart 2015 om 13.00 — 1 commentaar…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel 22 Mrt.

Een nieuw Indisch Centrum in Den Haag? Door: Hans Vogelsang

Een nieuw Indisch Centrum in Den Haag? Door:  Hans VogelsangAls alles een beetje…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel 21 Mrt.

Indo Rock ons cultureel paradepaardje? (13) door: Albert van Prehn

  Indo Rock ons cultureel paradepaardje? (13) …Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel 15 Mrt.

Veel dwangarbeiders Birma Spoorlijn ontvingen nooit uitkering

Veel dwangarbeiders Birma Spoorlijn ontvingen nooit…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel 14 Mrt.

De buurman van Rudy Burgwal Door: Herman Keppy

De buurman van Rudy Burgwal Door: Herman KeppyDoor F.Schwab (ICM Editor) geplaatst op 6…Doorgaan

Door F.Schwab (ICM Editor) begonnen in Voorbeeldtitel 12 Mrt.

                          VIDEO - REPORTAGES

• (ICM Editor)

• 

  Two Lucky Minds  

  

  Noya Lohy Noya

  • (ICM Editor)

  • 

    deel 1

    Toegevoegd door F.Schwab (ICM Editor)

  • 

    Youtube review PM Bali

    Toegevoegd door F.Schwab (ICM Editor)

  • 

    Show Blue Diamond Riem de Wolff

INDO MUZIEK EN APPARATUUR. 1^e deel

In 1957 bracht Leo fender de Jazzmaster uit, de later zo veel bespeelde gitaar bij de indo bands. Oorspronkelijk was het de bedoeling van fender dat voornamelijk de jazzgitaristen de Jazzmaster zouden gaan gebruiken, doch het viel tegen.

De meeste jazzgitaristen kochten en bespeelden dit model niet en even driegde de Jazzmaster een miskleun te zijn van Leo fender. Wat wel gebeurde was, dat bands zoals The Ventures en The Fireballs,

James Burton toen hij Ricky Nelson begeleide, en zo waren er nog wat bands uit die tijd, de Jazzmaster gingen gebruiken. In ons land werd de Jazzmaster vooral gebruikt bij de Indo bands, waarvan velen The Ventures als voorbeeld hadden, de sound van The Ventures was uitermate geschikt voor het model, clean ingeplugd had het een apart geluid, wat rauwer en kort. Dat de Jazzmaster zo geliefd was, en nog is bij de Indo bands heeft dus zijn oorsprong in het geluid van The Ventures.

Helaas werd de Jazzmaster korte tijd vanwege zijn verminderde belangstelling in de jaren 70 niet meer gemaakt en het duurde een poosje voordat het weer gemaakt werd, medio 80 kreeg je weer een kleine opleving o.a. door de artiest Kurt Cobain en in 1999 was de belangstelling er weer zodat fender ook weer overging tot het produceren van het model.

In die 90er jaren begonnen de Japanners de Jazzmaster weer uit te brengen in eigen beheer, natuurlijk waren het reissues uit de Japanse fender fabrieken echter die modellen leken er niet op, het hout wat oorspronkelijk essen en elzen hout was, werd nu vervangen door linde hout, daarbij waren de slagplaten die eerst van een betere kwaliteit waren vervangen door dunne goedkope plastic slagplaten.

De combinatie van linde hout en de goedkopere pick-ups was de reden dat de Jazzmaster gewoon niet meer klonk zoals hij oorspronkelijk moest klinken en Jazzmaster made in Japan was de goedkope uitgave van iets wat er niet eens op leek. Ze klonken dun en karakterloos, iets wat de oorspronkelijke Jazzmaster wel zeker in voldoende mate had, op het tremolo systeem na, want die zorgde nogal voor veel bijgeluiden en verkorte de sustain van de essen houten body. Maar misschien was DAT juist wat zo bij de Jazzmaster hoorde.

Met het tremolo systeem kon de gitaar eigenlijk niet snel ontstemmen, wat wel het geval is bij de stratocaster die in 1954 door fender werd geïntroduceerd en tot op heden HET succesmodel is en wat na al die jaren bijna tot helemaal niets aan vormgeving heeft ingeboet. De Jazzmaster en even later de Jaguar werden heel veel door Indo bands gebruikt en met name Andy Tielman was de inspiratiebron met het model.

Eind 90er jaren werden de Japanse uitgaven beter, want toen gaf men de Crafted in Japan Jazzmaster uit die nagenoeg het zelfde was als de Amerikaanse uitgave die veel duurder was.

De Crafted in Japan was bedoeld voor de Japanse binnenlandse markt en deze gitaren waren van veel betere kwaliteit dan de made in Japan modellen, het verschil zat hem in de gebruikte houtsoorten en betere hardware. Zo zijn de Crafted in Japan net als de Amerikaanse modellen van Essen of Elzenhout gemaakt.

Tot nu toe, speelt de Jazzmaster bij vele indo bands nog een hoofdrol en je ziet het model nog veelvuldig op de podia bij kumpulans en pasars, de Jazzmaster is dé Indo gitaar geworden in ons land.

Ikzelf heb verscheiden oudjes gehad en heb tegenwoordig nog maar een over een nieuwe hedendaagse uitgave. Ik speel er niet veel meer op want mijn liefde is uitgegaan naar de eerste gitaar van Leo fender, de telecaster die in 1951 het licht zag. Ik speel op Leo Fenders laatste project de     G & L Asats welke veel beter zijn dan de Fenders zelf van de bedrijf fender die Leo in 1965 heeft verkocht aan CBS.

Ik ben geen voorstander van de benaming Indo Rock en dat weet men van mij, niet dat ik het zou willen verbieden of echt afkeur, nee het is meer omdat deze benaming in mijn ogen niet voldoet aan de juiste benaming van de muziek van de Indo bands. Daarbij heeft men verzuimd om onze muziekgeschiedenis eens degelijk onder de loep te nemen alvorens men de benaming Indo Rock heeft bedacht. In mijn ogen een miskenning van het feit dat de Indo Muzikanten al in Indonesië met de rock and roll bezig waren en de benaming Indo Rock suggereert dat wij als indo muzikanten pas in Nederland zijn begonnen met muziek maken. Als men even verder had gekeken dan was die benaming er nooit geweest, maar het is er nu eenmaal en velen hebben die naar gewoon klakkeloos geaccepteerd, het is een quasi begrip geworden.

We gaan het in de volgende editie hebben over de gebruikte apparatuur en de keuzebepaling door beïnvloeding.