Alle berichten (2834)

Sorteer op

Januari 2012 - NICC Korte berichten

 

10897241091?profile=originaljanuari 2012 - NICC  Korte berichten
 

Veilingrecord Rudolf Bonnet

Bij het Zeeuws Veilinghuis in Middelburg is een pastel, gemaakt door Rudolf Bonnet (1895-1978) afgehamerd op een bedrag van maar liefst € 150.000. Dit is voor deze kunstenaar een Nederlands veilingrecord. Rudolf Bonnet heeft vele haren in  voormalig Nederlands-Indië gewerkt. De pastel heeft als voorstelling de Balinese vrouw Ni Najas en werd geschilderd in 1952. Bonnet heeft van deze vrouw meer portretten gemaakt. Zo is bekend dat de vroegere president Sukarno er één in zijn collectie had. Rudolf Bonnet wordt gerekend tot een van de belangrijkste Nederlandse kunstenaars die in Indië werkten. Hij stimuleerde veel Balinese kunstenaars. Uiteindelijk moest hij Indonesië verlaten, omdat hij een tekening waar hij veel waarde aan hechte, niet aan Sukarno wilde verkopen. Het Zeeuws Veilinghuis heeft de laatste jaren naam gemaakt met het veilen van Indische topstukken. Vaak worden er hoge prijzen gerealiseerd voor werken van bijvoorbeeld Lee Man Fong, Auke Sonnega en Willem Gerard Hofker. Wie meer wil weten over Indische  kunstveilingen in het Zeeuws Veilinghuis, kan terecht op de website: www.zeeuwsveilinghuis.nl of hun Blog: http://zeeuwsveilinghuis.blogspot.com.

 

Voorbereidingen Nederlandse Veteranendag in volle gang

Er komt heel wat kijken bij het voorbereiden van de Nederlandse Veteranendag. Het organiserende Comité is nog op zoek naar een aantal enthousiaste vrijwilligers, die onder leiding van de “Coördinator Defilé” willen assisteren bij het formeren van het Nationaal Defilé op het malieveld in Den Haag. Hieraan nemen ongeveer 4500 mannen en vrouwen deel, alsmede zo’n 40 voertuigen. De inzet van de vrijwilligers is op de dag zelf, 30 juni 2012 en deelname aan de briefing in de weer ervoor. De vrijwilligers zorgen ervoor dat alle detachementen voor vertrek van het defilé op de goede plaats staan. Reiskosten worden vergoed en voor maaltijden wordt gezorgd. Geïnteresseerden kunnen zich aanmelden via het mailadres: info@veteranendag.nl  Dit jaar zal de Nederlandse Veteranendag onder andere in het teken staan van het lustrum: “50 jaar Nederlands Nieuw Guinea”. Onder andere op het Malieveld in Den Haag zullen specifieke Nieuw Guinea-verenigingen, aangesloten bij het veteranenplatform met gepoetste knopen in de spotlights staan.

Tenslotte zullen veteranen straks niet alleen maar bezoeken brengen aan schoolklassen om er hun verhaal te doen, maar oom gaan ze als gastdocent staan in Museum “Liberty Park”. Dit is beter bekend als het Nationale Oorlogs- en Verzetsmuseum in Overloon. Kort voor de jaarwisseling hebben het museum en het Veteraneninstituut hierover een drie jaar durende overeenkomst gesloten. Het museum is dan verantwoordelijk voor de accommodatie en ondersteuning en zorgt voor de acquisitie naar de scholen. Momenteel wordt het museum door zo’n 600 schoolklassen per jaar bezocht .

 

Bandleden verlaten Kane

Kane is op zoek naar nieuwe bandleden, nu de band heeft aangekondigd afscheid te nemen van Joost Kroon (drums), Ivo Severijns (bas) en Nico Brandsen (keyboards). De bandleden van het eerste uur, Dinand Woesthoff (zang) en Dennis van Leeuwen (gitaar) gaan samen met Robin Berlijn aan de slag met het volgende studioalbum. “Dennis, Robin en ik slaan voor het zesde Kane-album een andere weg in”, verklaart Dinand op de officiële site van Kane De vertrekkende bandleden gaan aan de slag met andere projecten. Zo gaat Kroon zich bezighouden met de band “New Cool Collective”, Brandsen gaat op tournee met Angela Groothuizen en gaat Severijns zich meer  concentreren op zijn Herman Brood Academie. De huidige line-up was vanaf eind 2007 bij elkaar. De band zegt nadrukkelijk dat ze als vrienden uit elkaar zijn. Het laatste optreden van Kane in de huidige samenstelling is tijdens “De Vrienden van Amstel 2012”

Stripschapprijs 2012 naar Eric Heuvel

De 39e Stripschapprijs vaat dit jaar naar Eric Heuvel, tekenaar van onder andere de historische strips over de 2e Wereldoorlog: “De Ontdekking”, “De Zoektocht” en “De Terugkeer”. 

Op 10 maart wordt de prestigieuze prijs door Burgemeester van Gorinchem, Piet IJssels, tijdens de Gorkumse Stripdagen uitgereikt. “Als er in de afgelopen jaren een Nederlandse striptekenaar is geweest, die een geheel eigen oeuvre heeft opgebouwd, dan is dat Eric Heuvel wel”, aldus het oordeel van de jury. Heuvel tekende in zijn carrière de avonturenstrip “January Jones” voor het stripweekblad Eppo, verstripte de TV-serie “Toen was geluk heel gewoon” voor de TV-gids KRO Studio en maakte “Geheim van de Tijd” en “Bud Broadway” voor het AD. Daarnaast bouwde hij een geslaagde carrière op als één van Nederlands succesvolste reclamestriptekenaars voor onder andere Reaal Verzekeringen, het Amsterdamse Openbaar Vervoersbedrijf GVB en de winkelketen Blokker.                     

(Bron: Persgroep Publishing)

Kuala Lumpur verplicht WiFi in horeca

De automatiseringsgids stelt dat alle horecabedrijven in Kuala Lumpur met een oppervlakte van meer dan 120 m2 WiFi aan hun klanten moeten aanbieden. uitbaters mogen dan wel zelf bepalen of ze het hun klanten als gratis service aanbieden dan wel er een (redelijke) vergoeding voor vragen. De burgemeester van de Maleisische hoofdstad heeft dit onlangs bekrachtigd en kijkt ook naar mogelijkheden om WiFi te faciliteren in de zogenaamde “Foodcourts”, terrassen, waar omheen een aantal (afhaal) restaurantjes zijn gevestigd Tegelijk met deze faciliteit heeft de gemeente van Kuala Lumpur besloten het 2 jarig WiFi contract met een lokale internetprovider niet te verlengen. Voor dit draadloze netwerk werden in de hele stad zo’n 1500 toegangspunten aangelegd.

In Memoriam: Ronald Searle

Via Twitter bereikte ons het bericht dat op 30 december 2011 in Engeland de beroemde striptekenaar en cartoonist Ronald Searle is overleden. Zijn eerste strip tekende hij in 1941 tijdens zijn krijgsgevangenschap en  dwangarbeid aan de Birma-Siam Spoorweg. Een aantal tekeningen de hij in die periode maakte zijn tentoongesteld in het Imperial War Museum in London. In Engeland kreeg hij vooral bekendheid door zijn tekeningen over het fictieve meisjes-inernaat “St. Trinians”. 13 jaar na de eerste strip over dit internaat verscheen de eerste van vijf films hierover: “The Bells of St. Trinians”, waarin Joyce Grenfell en George Cole de hoofdrollen vertolkten. Ronald Searle is 91 jaar geworden.

 

Aankondiging:  artikel over Bersiap 

Over vrijwel geen enkele periode in de moderne geschiedenis is eigenlijk zo weinig bekend (zeker bij het grote publiek) als over de Bersiap periode   in het voormalig Nederlands-Indië. Reden voor de redactie van deze Nieuwsbrief om een verzoek te richten aan een van de grootste deskundigen op het gebied van dit stuk bloedige geschiedenis, Dr. Herman Bussemaker, die daar graag gevolg aan gaf en voor ons een exclusief artikel schreef. Dit artikel zal in twee afleveringen in de maanden maart en april van de Nieuwsbrief verschijnen.  Volgende maand (februari) wordt het laatste deel van “De Birma Spoorweg” van M.F. van Ling gepubliceerd. In dezelfde editie een korte inleiding tot het artikel over de Bersiap, met een CV van de auteur.

Wilt u dit artikel niet missen? Geeft u zich dan nu op als abonnee op de grootste digitale Indische Nieuwsbrief in het Nederlandse taalgebied. Een mailtje naar info@indisch-centrum-denhaag.nl is voldoende en u wordt   in ons abonneebestand opgenomen.

 

Lees verder…

Recept van de maand - Taugé Goreng door: Roy Dreezens

10897251265?profile=originalRecept van de maand  Taugé Goreng       door:  Roy Dreezens

LekkerEen heerlijk groentegerecht voor bij vrijwel alle Indische hoofdgerechten.

Ingrediënten:                                      

125 à 150 gram taugé; 100 gram gekookte ham (dikke plak) of gewoon restjes van vlees van de vorige dag; 1 flinke ui, 2 teentjes knoflook, 2 eetlepels olie, 1 theelepel sambal oelek of 2 lombokjes, 1 eetlepel tomatenpuree, 3 eetlepels santen, 1/2   theelepel laos, klein stukje trassi, 2 theelepels Javaanse suiker (Goela Djawa) of bruine rietsuiker, 1 eetlepel limoensap, 1 eetlepel fijngehakte bladselderij, 1 deciliter kokend water.

Bereiding:                                             

Was de taugé in ruim koud water; verwijder eventueel de zaadhulsjes Laat het in een vergiet uitlekken. Snijd de ham of vleesrestjes in hele kleine blokjes.  Snipper de ui en  fruit  deze in wat olie tot deze lichtbruin ziet en schep de fijngehakte knoflook erdoor. Voeg vervolgens de sambal oelek (of in dunne ringetjes gesneden lombokjes) toe en dan de tomatenpuree, laos, Goela Djawa en de limoensap. Meng alles goed door elkaar. Schenk er een 

deciliter kokend water bij en doe dan de santen bij het kokende geheel. Laat alles op laag pitje zachtjes pruttelen totdat er door indampen een beetje dikke saus ontstaan is. (Blijven roeren om te voorkomen dat ze aanbrandt). Schep dan de taugé en de blokjes ham (vlees) erdoor en laat nog 2 minuten al omscheppend op laag vuur staan.

Dien het op in een voorverwarmde schaal en strooi er de fijngehakte bladselderij over. Heerlijk bij elk Indisch hoofdgerecht. Vegetariërs kunnen ham of vlees vervangen door tempeh of tahu (deze voorbakken).

Selamat Makan

 

 

 

Lees verder…
10897250865?profile=originalDe Culturele Indische Agenda 2012 - Overzicht per 24 januari 2012 
 
t/m 31 augustus 2012: Thé Tjong-Khing, van strip tot sprookje. De bekende striptekenaar en illustrator Thé Tjong-Khing illustreerde meer dan 300 kinderboeken in zijn ruim 50-jarige carrière. Met zijn betoverende tekeningen won hij alle belangrijke tekenprijzen. Tot en met eind augustus brengt het Kinderboeken-museum Den Haag een overzichts-tentoonstelling van zijn werk. Hierin wordt u meegevoerd door de zeer bijzondere wereld van Thé en ervaart u door animaties, film en spelletjes hoe hij zijn tekeningen heeft gemaakt. Een verrassende tentoonstelling voor het hele gezin. Speciaal voor museumkaarthouders biedt het Kinderboekenmuseum elke zondag in de maand maart een exclusief familie-arrangement. U en uw gezin worden onthaald door een sprookjesverteller, die de mooiste verhalen van Thé tot leven brengt. Daarbij wordt een film over het leven en werk vertoond van deze meester-illustrator en ontdekt u zijn betoverende wereld. Daarna kunt u met de kids aanschuiven bij een inspirerende workshop. Tot slot krijgt u een affiche gratis. Dit arrangement is elke zondagmiddag in maart om 13.00, 14.00 of 15.00 uur en uitsluitend op vertoon van uw museumkaart. Graag vooraf even aanmelden via mail: info@kinderboekenmuseum.nl o.v.v. van uw naam, datum, aantal personen en gewenste tijd. Max. 80 pers. per keer. Locatie: Kinderboekenmuseum, Prins Willem-Alexanderhof 5, 2595 BE Den Haag (vlak naast station Den Haag Centraal), Tel: 070-3339666. Opening: dinsdag t/m vrijdag 14.00 tot 17.00 uur (in de vakanties 10.00 tot 17.00 uur); zaterdag en zondag: 12.00 tot 17.00 uur. Toegang: volwassenen: € 7,50; kind 4-18 jr. € 6,00; t/m 3 jr. gratis. Kortingspassen € 3,75; museumjaarkaart: gratis. Zie ook: www.kinderboekenmuseum
 

OVERIGE Indische evenementen TE VINDEN OP : De Indische Culturele Agenda overzicht per 5/01-2012

 

Lees verder…

Boekbespreking, e-Books, CD en DVD

 10897267264?profile=original

Berichten van 612 aan het thuisfront  - Evert van der Molen.

De schrijver is geboren in 1917 als zoon van een binnenschipper. Hij behaalt het onderwijzersdiploma, maar kan in Nederland in de jaren ’30 door de crisis niet aan de bak komen. In Medan wel: daar krijgt hij werk aan de Christelijke MULO en in 1939 vertrekt hij vol goede moed naar Nederlands-Indië. Alles loopt echter heel anders dan hij het zich had voorgesteld. Het uitbreken van de oorlog in Nederland haalt een streep door zijn voorgenomen huwelijk.

 

Daarna zorgt de val van Indië ervoor dat hij krijgsgevangene wordt en in een Jappenkamp terechtkomt. Drie en een half jaar zal hij in totaal vijftien kampen doorbrengen, op Java, Thailand en Japan. Adviesprijs: € ???

 

 

10897269267?profile=originalNederland valt aan – Ad van Liempt.

Twee jaar na de bevrijding trok Nederland ten oorlog. Met 100.000 soldaten, aan de andere kant van      de wereld.

 

Het was juni 1947. Het  doel was de Republiek Indonesië  te onderwerpen en de economische belangen van Nederlandse bedrijven veilig te stellen. De oorlog werd niet voor niets 'Operatie Product' genoemd, al moesten we van onze regering, onder dwang van de VN spreken van een 'politionele actie'. Waarom begaf Nederland zich in die oorlog? Hoe kwam het dat een grote meerderheid van de bevolking erachter stond? En dat velen vonden dat het veel eerder en veel harder had gemoeten? Over de aanloop naar de oorlog in Indonesië heeft Ad van Liempt alle mogelijke documenten achterhaald, brieven, dagboeken, notulen, geheime notities. Uit zijn meeslepende beschrijving wordt duidelijk dat niemand in staat was het onheil te keren: na de vernedering door Duitsland zouden we de wereld eens laten zien wat we konden. Het liep uit op een dramatische periode, die diepe wonden heeft geslagen in individuele levens en in de Nederlandse samenleving als geheel. Om nog    maar te zwijgen van het enorme leed dat de Indonesiërs is toegebracht.  Met Nederland valt aan heeft Ad     van Liempt opnieuw een schokkend  en opzienbarend boek over oorlogvoerend Nederland geschreven. In juli 2012 zond de NTR de gelijknamige documentaire uit.           

E-book, adviesprijs: € 14,99. 

 

 

 

10897267857?profile=original

 

  

Het Bali van Bloem  -  Marion Bloem.

Al sinds 1977 is het paradijselijke Bali het toevluchtsoord voor schrijfster Marion Bloem. Ze komt er tot rust     en doet nieuwe inspiratie op voor volgende boeken. Nu ze inmiddels 60 jaar geworden is, wil ze haar liefde voor Bali graag met haar lezers delen. In dit boek zijn veertien verhalen opgenomen, die ze in de loop der

 

jaren schreef, maar ook praktische adviezen voor wie Bali wil bezoeken. Ze onthult haar lievelingsplekjes, die nauwelijks zijn verandert sinds ze er voor het eerst kwam. Ze vertelt waar je het lekkerste Indonesische of Balinese eten kan vinden en welke stranden haar favoriete zijn. Deze bundel wordt compleet met foto’s uit haar persoonlijke archief en een selectie van haar familierecepten. Adviesprijs: € 25,00.     

 

 

 

De oorlog ver weg 1949 - 1962 – Gerrit ter Haar. In het eerste deel “De oorlog ver weg, 1942-1949” schetst de auteur een waarheids-getrouw beeld van de oorlogsjaren en de jaren daarna in  

Nederlands-Indië. Een inkijk in de ervaringen van burgers en militairen. Een vervolg kon niet uitblijven. De verstrekkende gevolgen van de oorlog lieten diepe sporen na. Zowel in de politiek als in de veelal verwoeste levens van de betrokkenen. Diepe wonden die tot op de dag van vandaag nog niet genezen zijn. Ter Haar sprak met getuigen en tekende hun v

10897252282?profile=original

erhalen op. Verhalen die vaak door merg en been gaan en tegelijkertijd ook ontroeren. Verhalen waar je stil van wordt. Gestaafd met feiten uit de rijke archieven van onder andere het Historisch Centrum  Overijssel. Het boek rekent af met de heersende perceptie en voor-oordelen jegens oud-strijders en in ons land wonende medelanders. Wie het eerste deel gemist heeft: dat is ook nog steeds verkrijgbaar. Adviesprijs: € 22,50.

 

10897252852?profile=originalSesi – Nynke Sietske de Vries. Seakle de Vries vertrekt op 11 november 1937 voor werk bij de Bataafse Petroleum Maatschappij (BPM) naar Nederlands-Indië. In een brief aan zijn zus Siet (toen 20 jaar) vraagt hij om te schrijven over wat zij als jongste herbergierssdochter meemaakt tijdens de oorlogsjaren in Pingjum, een klein dorpje in Friesland. Seakle en zijn vrouw Brandie schrijven  dan terug. In dit boek zijn passages uit die brieven van Seakle en zijn vrouw opgenomen. Seakle, Brandie, Siet en ook broer Sipke vinden het van groot belang om te schrijven over hun leven. Ook de auteur van dit boek, dochter van Siet, vindt dit erg belangrijk en heeft daarom de schriftjes van haar moeder al die jaren zorgvuldig bewaard. In dit boek heeft zij de aantekeningen van haar moeder gerangschikt naar een aantal thema’s en gecombineerd met de brieven van Seakle en Brandie. Hierdoor ontstaat een gedegen beeld over die periode, waarin de oorlog in alles voelbaar is en waar het gaat over goed en fout. Het boek is rijk geïllustreerd met foto’s.

Adviesprijs: € 20,00. 

 

 

10897252683?profile=originalDe bouw van een Oost-Indië-vaarder – Willem Vos. In dit boek leggen de auteurs uit met eigen bouw- en detailtekeningen hoe in de Gouden Eeuw een spiegelretourschip werd gebouwd. Willem Vos is zelf scheepsbouw-meester van de “Batavia”, die in Lelystad als een natuurgetrouwe replica van een origineel gebouwd is. Deze kennis ging vroeger van vader op zoon over. Daarom dat de scheeps-bouwwereld perplex stond dat 350 jaar na dato een scheepsbouw-meester met de hulp van een groepkansarme jongeren op spectaculaire wijze een spiegel-schip nabouwde en   zo de bijna verloren kennis terughaalde. Sinds 1985 bezochten meer dan vier miljoen mensen    de    Batavia    en    de gelijknamige werf, die Willem met 

pijn in het hart in 2003 verliet. Willem Vos is een uitzonderlijk groot ambachtsman, een zeer begaafd tekenaar en een rasverteller. Hij beschrijft zijn werk voor, tijdens en na het spectaculaire bouwproces van zijn Batavia in duidelijke woorden. Door dit boek zal zijn ongelooflijke vakkennis niet verloren gaan. Adviesprijs: € 39,95.

 

10897253257?profile=originalDe val van Formosa – Tonio Andrade. Een korte beschrijving omdat wij reeds op pagina 10 een artikel hieraan wijdden. De jonge Amerikaanse historicus Tonio Andrade tilt ons naar de wereld van de VOC in China. De compagnie  kreeg  het daar zwaar te verduren met de Chinese krijgsheer Koxinga. De VOC-aanvoerder Coyett zette Koxinga behoorlijk voor schut, maar kwam van een koude kermis thuis en de VOC verloor het eiland Formosa aan het Chinese keizerrijk. Een buitengewoon interessant boek. Adviesprijs: € 35,00

 

 

 

 

 

10897253479?profile=originalDe Indië-weigeraars – Antoine Weijzen. Een boek over een van de pijnlijkste bladzijden uit de Nederlandse geschiedenis. Twee dagen na de Japanse capitulatie riep  Soekarno   op  17   augustus 

1945 de onafhankelijkheid van Indonesië uit. Als reactie daarop stuurde de Nederlandse regering een grote troepenmacht bestaand uit dienstplichtige militairen. De meesten gingen zonder probleem, maar een kleine groep weigerde en werd hiervoor zwaar gestraft. Antoine Weijzen brengt dit onderwerp uit de Nederlandse geschiedenis in beeld, maar     met respect voor de context en  de tijdgeest. De Indië-weigeraars

is het eerste deel in de serie“De zwarte bladzijden uit de Vaderlandse geschiedenis”.

Adviesprijs: € 19,50.

 

 

10897254057?profile=originalGedeeld verleden – Stichting Herdenking 15 Augustus 1945. Ter gelegenheid van 70 jaar einde van de Tweede Wereldoorlog       in Zuid Oost-Azië en daarmee   ook voor het Koninkrijk der Nederlanden, is een lustrumboek uitgegeven. In de loop der jaren zijn er tijdens de herdenkingen door bekende, bijzondere en mooie mensen ontroerende voordrachten gehouden, gedichten voorgedragen en vele liederen gezongen. Deze spreken nog altijd tot de verbeelding en mogen niet  verloren gaan. Deze zijn in dit boek gebundeld met een korte inleiding van de geschiedenis van de oorlog en bezetting van Indië en wordt gecompleteerd door een overzicht van alle oorlogsgraven in Zuid Oost-Azië. In dit boek is ook de herdenking van dit jaar 2015 opgenomen.  Adviesprijs: € 19,50.

 

 

 

10897254087?profile=originalDe laatste eeuw van Indië –   J. van Doorn. Halverwege de vorige eeuw werd Nederlands-Indië de onafhankelijke republiek Indonesië. De schok van de afscheiding is in Nederland nooit helemaal verwerkt. Nog steeds vraagt men zich af waarom de breuk niet werd voorzien en verbaast met zich over het geweld waarmee Nederland reageerde op het vrijheidsstreven dat men zelf had opgeroepen. Het oude geschiedenisbeeld van Indië voldoet al lang niet meer en het nieuwe Indonesische beeld biedt nauwelijks een bevredigend alternatief. Dit boek is een diepgaande studie van Van Doorn, waarin een poging wordt gedaan het wezen van Indië te door-gronden.  Adviesprijs: € 12,50.

 

 

 

10897254665?profile=originalEen buitenbezittingse Radja – W.J.M. Michielsen. W.J.M. Michielsen verliet in 1857 op 13-jarige leeftijd zijn geboortestad Breda  om  als  kajuitjongen maar de Oost te gaan. Na enkele zeereizen vestigt hij zich op Java, waar  hij  met  wisselende  banen in zijn levensonderhoud voorzag. Een keerpunt kwam in december 1867, toen hij voor het groot-ambtenaren-examen slaagde en een carrière in Indische bestuurs-dienst mogelijk werd. Deze kans heeft hij ten volle benut. Vele jaren diende hij in de zogenaamde ‘buitenbettingen, om zijn loop-baan uiteindelijk in Batavia af te sluiten als lid van de Raad van Nederlands-Indië. Op zeer hoge leeftijd, rond 1914 schreef hij zijn memoires, waarin hij met veel verve en oog voor detail verslag doet van zijn bewogen leven tot 1975. De latere periode is óf net geschreven, óf verloren gegaan. De editie van deze boeiende en kleurrijke vertellingen wordt hier vooraf gegaan door een inleiding over de historische achtergronden. Adviesprijs: € 29,00.

 

10897254899?profile=originalBoekbespreking, e-Books, CD en DVD

 

Soldaat in Indonesië, 1945-1950 – Gert Oostindie. De oorlog in Indonesië roept een mensenleven later nog steeds heftige emoties op. Nederland mobiliseerde destijds 220.000 militairen voor een verloren strijd, die achteraf ‘fout’ ging heten. In het publieke debat gaat het vooral over de Nederlandse oorlogs-misdaden. Veteranen hebben zich in deze debatten flink geroerd.   Zij waren er, hebben het mee-gemaakt, beleefden de rauwe werkelijkheid temidden van een vijandige natie in een ‘groene hel’. Wat aan het licht komt is vaak

onthutsend. In dit boek gaat het daarnaast ook om andere thema’s: spanning tussen hen en de Indonesiërs, begrip en onbegrip over de onafhankelijk-heidsstrijd, frustraties over de politieke en militaire leiding en bevelen, angst, boosheid, schaamte, wraak, verveling en seks. Dit boek is gebaseerd op hun brieven, dagboeken en hun memoires, ingebed in de bredere context van een dekolonisatie-oorlog en de verwerking ervan in Nederland. Gert Oostindie is directeur van het Koninklijk Instituut voor Land- Taal- en Volkenkunde (KITLV). Daarnaast is hij hoogleraargeschiedenis aan de Universiteit van Leiden. Aan dit boek ligt een zorgvuldig en breed onderzoek ten grondslag.

Adviesprijs: € 29,95.

 

 

10897254057?profile=originalGedeeld verleden – Stichting Herdenking 15 Augustus 1945. Ter gelegenheid van 70 jaar einde van de Tweede Wereldoorlog       in Zuid Oost-Azië en daarmee   ook voor het Koninkrijk der Nederlanden, is een lustrumboek uitgegeven. In de loop der jaren zijn er tijdens de herdenkingen door bekende, bijzondere en mooie mensen ontroerende voordrachten gehouden, gedichten voorgedragen en vele liederen gezongen. Deze spreken nog altijd tot de verbeelding en mogen niet  verloren gaan. Deze zijn in dit boek gebundeld met een korte inleiding van de geschiedenis van de oorlog en bezetting van Indië en wordt gecompleteerd door een overzicht van alle oorlogsgraven in Zuid Oost-Azië. In dit boek is ook de herdenking van dit jaar 2015 opgenomen.  Adviesprijs: € 19,50.

 

 

10897254665?profile=originalEen buitenbezittingse Radja – W.J.M. Michielsen. W.J.M. Michielsen verliet in 1857 op 13-jarige leeftijd zijn geboortestad Breda  om  als  kajuitjongen maar de Oost te gaan. Na enkele zeereizen vestigt hij zich op Java, waar  hij  met  wisselende  banen in zijn levensonderhoud voorzag. Een keerpunt kwam in december 1867, toen hij voor het groot-ambtenaren-examen slaagde en een carrière in Indische bestuurs-dienst mogelijk werd. Deze kans heeft hij ten volle benut. Vele jaren diende hij in de zogenaamde ‘buitenbettingen, om zijn loop-baan uiteindelijk in Batavia af te sluiten als lid van de Raad van Nederlands-Indië. Op zeer hoge leeftijd, rond 1914 schreef hij zijn memoires, waarin hij met veel verve en oog voor detail verslag doet van zijn bewogen leven tot 1975. De latere periode is óf net geschreven, óf verloren gegaan. De editie van deze boeiende en kleurrijke vertellingen wordt hier vooraf gegaan door een inleiding over de historische achtergronden. Adviesprijs: € 29,00.

 

10897253479?profile=originalDe Indië-weigeraars – Antoine Weijzen. Een boek over een van de pijnlijkste bladzijden uit de Nederlandse geschiedenis. Twee dagen na de Japanse capitulatie riep  Soekarno   op  17   augustus 

1945 de onafhankelijkheid van Indonesië uit. Als reactie daarop stuurde de Nederlandse regering een grote troepenmacht bestaand uit dienstplichtige militairen. De meesten gingen zonder probleem, maar een kleine groep weigerde en werd hiervoor zwaar gestraft. Antoine Weijzen brengt dit onderwerp uit de Nederlandse geschiedenis in beeld, maar     met respect voor de context en  de tijdgeest. De Indië-weigeraars

is het eerste deel in de serie“De zwarte bladzijden uit de Vaderlandse geschiedenis”.

Adviesprijs: € 19,50.

 

 

10897253257?profile=originalDe val van Formosa – Tonio Andrade. Een korte beschrijving omdat wij reeds op pagina 10 een artikel hieraan wijdden. De jonge Amerikaanse historicus Tonio Andrade tilt ons naar de wereld van de VOC in China. De compagnie  kreeg  het daar zwaar te verduren met de Chinese krijgsheer Koxinga. De VOC-aanvoerder Coyett zette Koxinga behoorlijk voor schut, maar kwam van een koude kermis thuis en de VOC verloor het eiland Formosa aan het Chinese keizerrijk. Een buitengewoon interessant boek. Adviesprijs: € 35,00

 

 

 

 

 

10897252683?profile=originalDe bouw van een Oost-Indië-vaarder – Willem Vos. In dit boek leggen de auteurs uit met eigen bouw- en detailtekeningen hoe in de Gouden Eeuw een spiegelretourschip werd gebouwd. Willem Vos is zelf scheepsbouw-meester van de “Batavia”, die in Lelystad als een natuurgetrouwe replica van een origineel gebouwd is. Deze kennis ging vroeger van vader op zoon over. Daarom dat de scheeps-bouwwereld perplex stond dat 350 jaar na dato een scheepsbouw-meester met de hulp van een groepkansarme jongeren op spectaculaire wijze een spiegel-schip nabouwde en   zo de bijna verloren kennis terughaalde. Sinds 1985 bezochten meer dan vier miljoen mensen    de    Batavia    en    de gelijknamige werf, die Willem met 

pijn in het hart in 2003 verliet. Willem Vos is een uitzonderlijk groot ambachtsman, een zeer begaafd tekenaar en een rasverteller. Hij beschrijft zijn werk voor, tijdens en na het spectaculaire bouwproces van zijn Batavia in duidelijke woorden. Door dit boek zal zijn ongelooflijke vakkennis niet verloren gaan. Adviesprijs: € 39,95.

 

 

e-Books,  CD & DVD

 

Bruintje Beer, Charlie Chaplin en Opa – Krijgsgevangene langs de Birma Spoorweg - Hanneke van Noord-Bij. De in Indië geboren Hans Bij overleefde

als militiesoldaat de dwangarbeid aan de Birma-Siam Spoorlijn en besloot tijdens zijn recuperatie-periode in Thailand al zijn herinneringen aan de korte strijd op Java tegen de Japanners, zijn internering in Tjimahi en Batavia en de jaren aan de beruchte spoorlijn op te tekenen. In 1993 werkte hij zijn aantekeningen uit tot een gedetailleerd verslag. In 2011, tien jaar na zijn overlijden, besloot zijn dochter Hanneke van 

Noord-Bij het als boek uit te geven. Dit boek is nu omgezet naar een e-book. Hanneke heeft

besloten dit e-book met het schrijnende levensverhaal van haar vader voor iedereen die er belangstelling voor heeft gratis beschikbaar  te  stellen.  Het      e-book over deze in Nederland grotendeels onbekende en zeker onderschatte oorlogsperiode kunt u DOWNLOADEN met in gedachten het motto van wijlen Hans Bij: “Zorg dat je een blij mens blijft; niet alleen van buiten, maar ook van binnen”.  LINK (Ctrl + click): https://drive.google.com/file/d/0BwAAX2EFdi1aNzNIbHNaVHBUMGM/view?pli=1       Gratis download

-@-

De in deze rubriek  besproken boeken, CD’s     en DVD’s zijn verkrijgbaar bij de Internet Boekhandel Van Stockum in Den Haag of bij   de erkende boekwinkel, tenzij anders vermeld

  www.vanstockum.nl

 

De oorlog ver weg 1949 - 1962 – Gerrit ter Haar. In het eerste deel “De oorlog ver weg, 1942-1949” schetst de auteur een waarheids-getrouw beeld van de oorlogsjaren en de jaren daarna in  

Nederlands-Indië. Een inkijk in de ervaringen van burgers en militairen. Een vervolg kon niet uitblijven. De verstrekkende gevolgen van de oorlog lieten diepe sporen na. Zowel in de politiek als in de veelal verwoeste levens van de betrokkenen. Diepe wonden die tot op de dag van vandaag nog niet genezen zijn. Ter Haar sprak met getuigen en tekende hun v

10897252282?profile=original

erhalen op. Verhalen die vaak door merg en been gaan en tegelijkertijd ook ontroeren. Verhalen waar je stil van wordt. Gestaafd met feiten uit de rijke archieven van onder andere het Historisch Centrum  Overijssel. Het boek rekent af met de heersende perceptie en voor-oordelen jegens oud-strijders en in ons land wonende medelanders. Wie het eerste deel gemist heeft: dat is ook nog steeds verkrijgbaar. Adviesprijs: € 22,50.

 

10897252852?profile=originalSesi – Nynke Sietske de Vries. Seakle de Vries vertrekt op 11 november 1937 voor werk bij de Bataafse Petroleum Maatschappij (BPM) naar Nederlands-Indië. In een brief aan zijn zus Siet (toen 20 jaar) vraagt hij om te schrijven over wat zij als jongste herbergierssdochter meemaakt tijdens de oorlogsjaren in Pingjum, een klein dorpje in Friesland. Seakle en zijn vrouw Brandie schrijven  dan terug. In dit boek zijn passages uit die brieven van Seakle en zijn vrouw opgenomen. Seakle, Brandie, Siet en ook broer Sipke vinden het van groot belang om te schrijven over hun leven. Ook de auteur van dit boek, dochter van Siet, vindt dit erg belangrijk en heeft daarom de schriftjes van haar moeder al die jaren zorgvuldig bewaard. In dit boek heeft zij de aantekeningen van haar moeder gerangschikt naar een aantal thema’s en gecombineerd met de brieven van Seakle en Brandie. Hierdoor ontstaat een gedegen beeld over die periode, waarin de oorlog in alles voelbaar is en waar het gaat over goed en fout. Het boek is rijk geïllustreerd met foto’s.

Adviesprijs: € 20,00. 

 

10897255480?profile=originalDe Molukse acties – Peter Bootsma. De beelden van de treinkapingen van Wijster en De Punt en de bezetting van het Consulaat in Amsterdam en de school in Bovensmilde staan bij velen nog op het netvlies. In deze herziene   uitgave   verweeft   de auteur  recente  onthullingen  en auteur recente onthullingen en inzichten met het verhaal dat hij in 2000 schreef over de Molukse acties in de jaren zeventig. Op basis van nooit eerder openbaar gemaakt materiaal, geheime documenten uit de overheids-archieven en tientallen getuige-verklaringen werden eind 2000 vier televisie documentaires gemaakt    en    door    de    NPS uitgezonden. Dit boek is hierop gebaseerd en voegt er bovendien analyses aan toe. Adviesprijs:          € 44,95.

 

 

 

 

10897256292?profile=originalDe VOC, multinational onder zeil – Jan J.B. Kuipers. De eerste scheepvaart naar “de oost” dateert  van 1595 en in 1602  werd de Verenigde Oost-IndischeCompagnie (VOC) opgericht. Deze multinational groeide uit tot     een van de machtigste en belangrijkste    iconen    van    de Nederlandse Gouden Eeuw. Dit boek geeft een panoramisch beeld van de “Edele Compagnie” en werpt een veelzijdige blik op de handelsgebieden tussen Kaap de Goede Hoop en Japan, het leven in Batavia, op zee, thuis in Nederland en op een stoet kleurrijke personen en bewind-voerders. Van de machtige en  wrede gouverneur-generaal Jan Pieterszoon Coen tot de Molukse opstandeling Kapitein Jonker, allen maakten de VOC tot war deze was. Uiteindelijk werd de vierde oorlog met Engeland (1780-1784) teveel voor de VOC, waarna deze in de jaren 1790-1795 werd geliquideerd.  Dit  unieke  boek is tijdelijk  tegen  een  hoge korting

verkrijgbaar. Te bestellen bij: Uitgeverij Walburg Pers, via de webshop: www.walburgpers.nl. De speciale prijs is nu: € 19,95 en na 10 oktober weer de normale prijs van  € 24,95. 

 

10897256484?profile=originalKlapperbomen in de moesson-wind – Corinne Poleij. Corinne Poleij (1969) woont met haar man en twee kinderen in Dordrecht. Ze is dol op reizen, fotograferen, muziek luisteren, vulpennen en cappuccino. Schrijven is haar grote passie. Zo gaan er jaarlijks kilometers aan brieven de wereld in, want ze heeft overal ter wereld wel een penvriendin. Corinne heeft een toeristische opleiding gevolgd.

De interesse in andere culturen is terug te vinden in haar verhalen en gedichten. In dit boek neemt

ze de lezer mee op een poëtische reis door Indië en Indonesië.       U struint over koffieplantages, sawahs en de jungle. U leest over witte reigers, orchideeën en kalongs. Ze gaat terug in de tijd, waar de baboe de was ophangt en opa een brief schrijft. Ook de Tweede Wereldoorlog komt aan bod. Adviesprijs: € 15,95. 

 

 

10897256497?profile=originalWim is weg – Rogier Boon.

Na 14 jaar is het gouden boekje “Wim is weg” weer verkrijgbaar. Het werd in 1959 geschreven en getekend door Rogier Boon, zoon van Jan Boon (Tjalie Robinson).

 

Het vertelt het verhaal van de kleine jongen Wim, die voor zijn verjaardag een rode driewieler krijgt. Hiermee trekt de jongen de wijde wereld in, maar verdwaalt. Dit is altijd een van de populairste boekjes geweest en was tussen 1960 en 2000 onafgebroken in herdruk. Toen de Gouden Boekjes serie in 2000 overging van De Bezige Bij naar uitgeverij Rubinstein, ontstonden problemen met de erven van Rogier Boon.  Nu zijn die gelukkig opgelost en “Wim is weg” is terug. Een aanrader! Adviesprijs: € 6,95.

 

10897256894?profile=originalDoor de ogen van het verleden – Dick Rozing. Op 15 augustus verscheen het fotodocumentaire boek Nederlands-Indië: Door de ogen van het verleden. Geograaf en auteur Dick Rozing heeft de geschiedenis van de foto-expeditie, die ruim 100 jaar geleden  plaatsvond  en  het  tot stand komen van de serie van  170 aardrijkskundige fotoplaten uitvoerig beschreven. In 1911 had uitgever Wagenaar Reisiger een missie. Leerlingen uit het voortgezet onderwijs moesten de pracht en de rijkdom van Nederlands-Indië kunnen zien. Het bestaande beeldmateriaal in het onderwijs was summier. Geen kleurige wandplaten, maar echte foto's moesten het ware Indië tonen. Het 128 pagina's tellende boek is ruim geïllustreerd. Archiefonderzoek heeft aangetoond dat niet alle 170 fotoplaten door één fotograaf zijn gemaakt. Ze zijn allemaal in het boek opgenomen, waarvan vele paginagroot. Op Bos-atlaskaarten uit 1910 zijn de plaatsen aangegeven waar de foto's zijn gemaakt. Tot slot heeft Rozing zeven hoofdrolspelers met korte biografieën in het zonnetje gezet. 

Het boek is in samenwerking met Stichting Pelita in Oegstgeest gerealiseerd. De fotoplaten en teksten uit 1912-1913 zullen gefaseerd op de website  www.doordeogenvanhetverleden.nl en de website www.virtueelindie.nl  verschijnen. Het prachtige foto-boek is te bestellen via de auteur: info@disckrozing.nl. De auteur zal uw exemplaar dan signeren. Prijs: € 24,95. Verzendkosten: € 4,36. Lees meer verderop in deze rubriek onder “Presentatie en Signeren”.

 

10897257489?profile=originalDe aanpassing – Eddy Lie. Een autobiografische roman met verhalen uit Bandung op Java. De hoofdpersoon, Dave, heeft zijn jeugd in Indonesië doorgebracht. Na zijn vlucht uit het kindertehuis leeft hij elke dag buiten in vrijheid met zijn Indonesische vriendjes. Spannende vliegergevechten op Java en het hoeden van karbouwen met zijn vrienden. In dit boek komen oost en west ruimschoots aan bod. De integratie van Dave en zijn leve in twee culturen lopen als en rode draad door het verhaal. Dave verhaalt over zijn onvrijwillige reis naar  Nederland  en  zijn  leven  inDrenthe,  waar  alle  meisjes  Alie schijnen te heten. Zijn vriend Ronnie leert hem over de Drentse cultuur en ook over de meisjes. Adviesprijs: € 18,95.

 

 

 

 

10897257864?profile=originalHet vergeten verhaal van     een onwankelbare liefde in oorlogstijd – Charles den Tex en Annelies Timmerije. Lienke en Guus Hagers hebben in elkaar de liefde van hun leven gevonden. In Nederlands-Indië zijn ze gelukkig, tot ook daar de oorlog doordringt. Guus is een goede gevechtsvlieger bij de Indische luchtmacht en wordt voor een korte missie naar Australië uit-gezonden.  Voor hij terug kan, valt Japan Indië binnen en wordt Lienke geïnterneerd. Drie jaar vecht de vlieger om terug te komen  naar zijn vrouw.  Hij raakt verstrikt in een smerig politiek spel. Na de oorlog worden ze herenigd en alles lijkt gelukkig. Echter Guus’ oorlogservaringen slaan een wig tussen hen in. Adviesprijs: € 19,95.

 

 

 

 

10897258097?profile=originalDe smalle weg naar het verre noorden – Richard Flanagan. Richard Flanagan schreef een meesterwerk over de gruwel van de oorlog en de onmogelijkheid van de liefde</b>Augustus, 1943. In een uitzichtloos Japans krijgsgevangenenkamp aan de Birma-Siam Dodenspoorlijn wordt de Australische legerarts Dorrigo Evans achtervolgd door een vroegere liefdesaffaire met Amy, de jonge vrouw van zijn oom.

 

Terwijl hij knokt om zijn manschappen van uithongering, cholera en andere wreedheden    te redden, krijgt hij een brief     die zijn leven voor altijd zal veranderen. De smalle weg naar het verre noorden is een gruwelijk mooi coming-of-age verhaal, niet alleen over de onmenselijkheden en de verschrikkingen van de oorlog, maar ook over de liefde in al haar vormen. Het is het relaas van een oorlogsheld die hunkert naar passie en erkenning, alleen maar om erachter te komen wat hij verloren heeft. Adviesprijs:     € 24,99

 

10897258666?profile=originalAls de tijd voor altijd stil zou staan. – Ivan Wolffers. Over leven, liefde, tijd en dood
‘Wat betekent “ik zal je nooit vergeten?”’ vraagt Helena, die tweeënhalf jaar oud is. Ze heeft die woorden in een liefdesliedje gehoord. Nooit, een woord dat net zo moeilijk is als altijd of eeuwig. De werkelijkheid ligt tussen even en oneindig en is tijdelijk. 

Misschien is dat wel het moeilijkste van kanker, dat je gedwongen wordt om je horloge gelijk te stellen met de werkelijkheid van de levensduur. Liever geloof ik in sprookjes over eeuwige jeugd en zing ik liedjes over liefdes die sterker zijn dan de dood.’ Dit boek is confronterend en ontroerend tegelijk. Erin lezen doet je nadenken over de belangrijke zaken in het leven en scheidt ze eenvoudig van de onbenulligheden. En dat is de kracht van het woord. Adviesprijs: € 19,95.

 

 

 

10897259056?profile=originalPionieren op Java – Peter Hellema. De geschiedenis van de Preanger Rubber Maatschappij, die in 1909 in Amsterdam werd opgericht. Het bedrijf bezat in Nederlands-Indië twee rubber-plantages op West Java. De commerciële exploitatie van rubberplantages was een nieuw fenomeen, het bedrijf moest in de praktijk uitvinden hoe dit het beste aangepakt kon worden. Dit pionieren gebeurde in Nederlands-Indië, terwijl de ondernemers probeerden om dit vanuit Amsterdam op afstand aan te sturen en goed te laten verlopen. Door de grillige rubbermarkt maakte de onderneming veel ups en downs mee. Toch hield het bedrijf zich staande en maakte het vele jaren winst. De Japanse bezetting en het ontstaan van de Republiek Indonesië luidden een definitieve verandering in. Maar het bedrijf ging door totdat het    in 1957 door Indonesië werd genationaliseerd. In 1987 werd het bedrijf uiteindelijk toch geliquideerd. Adviesprijs: € 19,95.

 

 

10897259075?profile=originalNiks te vrienden – Peter Makkes. Peter Makkes (1939) verbleef als kleine jongen in Indië. In dit boek vertelt hij over zijn ouders. Hoe die elkaar 80 jaar geleden ontmoetten, hoe ze in Nederlands-Indië terecht kwamen, over de oorlog in Azië, de twee concentratiekampen van de Japanners waar hij samen met zijn dappere moeder en twee broers in terecht kwam en over het jaar na de capitulatie van Japan. Eerst vermoedde hij niet dat de ontregelingen in zijn volwassen leven het gevolg konden zijn van de gebeurtenissen in het Jappen-kamp en de Bersiap periode na de oorlog. Hij ontdekte de diepere oorzaak en vond een oplossing. Adviesprijs: € 17,50.

 

 

 

 

 

10897259671?profile=originalIndië, Scheveningen, Indonesië – Rob Cassuto. Die meneer is   je vader. Met die woorden introduceerde de moeder na drieënhalf jaar Japanse kampen haar vijf jarig zoontje Rob (de auteur van dit boek) aan diens vader. Dit is een van de meest aangrijpende episoden uit dit boek. Het is de persoonlijke kroniek van zijn ouders. Tegelijk geeft het een beeld van de grillige 

politieke en maatschappelijke ontwikkelingen in Indonesië in die jaren. Het boek schetst ook hoe een deel van de seculair Joodse familie van de auteur op dein die barre tijd opgeroepen levens-vragen een antwoord vond in het Christendom. Adviesprijs: € 25,00

 

 

 

10897259294?profile=originalGroot vegetarisch kookboek – J.M.J. Catenius van der Meijden. Bespraken we in onze vorige editie het “Groot nieuw volledig Indisch kookboek” van deze auteur, hier een uitgave die uitsluitend  vegetarische  recepten bevat. Maar liefst 1001 recepten in een van de belangrijkste vegetarische kookboeken, met   als aanhangsel “De Indische Rijsttafel”, waarvan de eerste druk in 1918 verscheen, van een vermaard schrijver. Adviesprijs: € 40,50.

 

 

 

 

 

 

10897260253?profile=originalAmbachtelijk Culinair – Tim Hayward. Waarom zou je doe-het-zelven in de keuken? Omdat het leuk is. Koken is een avontuur en een heerlijke manier om je handen vuil te maken. Bovendien raken oude vaardigheden zoals karnen, zouten en inmaken steeds meer in de vergetelheid. Vandaar dit boek, dat laat zien, dat experi-menteren en klungelen in de keuken ontzettend leuk is. Dit boek beschrijft hoe je terug kunt gaan naar een duurzame manier van je eigen eten maken. De basis van zaken als karnen, inmaken, roken, zouten en drogen krijgen weer  betekenis.  En  als  je  deze technieken een beetje onder de knie hebt, gaat er een nieuwe wereld voor je open. Dit boek is niet speciaal Indisch, hoewel toch ook Atjar maken een vorm van inmaken is. Goede beschrijvingen van hoe je eigen boter en kaas kunt maken, en bloedworst, sleedoorngin en graved lax. Maar ook hoe je vis en vlees kunt drogen of roken, verse groenten en fruit kunt inmaken, verse kruiden kunt conserveren, een zuurdesemstarter kunt maken voor het lekkerste brood dat je ooit gebakken hebt, enz. Een “must have” in iedere keuken. Adviesprijs: € 29,95.

*

e-Books,  CD & DVD

 

10897260465?profile=originalDe vlucht van een paradijs-vogel – Marlies Dinjens en Stan de Jong. In de ochtend van 16 juli 1957 crasht een Lockheed Constellation bij Biak, een eiland van Nederlands Nieuw Guinea.

 

Slechts tien mensen overleven de ramp, waaronder het complete gezin De Rijke: vader Olaf, moeder Nel en hun drie kinderen. De overlevenden worden door de Papua’s uit de zee gered. Dochter Hannie is het zwaarst gehavend en moet met lichamelijke littekens en een trauma zien verder te leven. Dit boek schetst de buitengewone geschiedenis van familie De Rijke en voert de lezer langs het koloniale leven op Java, de Jappenkampen, repatriëring en verblijf in Kamp Amersfoort, het verzet tegen de Japanse én de Duitse bezetter en de boeiende episode in Nieuw Guinea. E-book. Adviesprijs: € 9,99.

 

 

10897260861?profile=originalGeknakte bloem – Marguerite Hamer-Monod de Froideville.  De waargebeurde verhalen van acht vrouwen die gedurende de oorlog in de Japanse kampen werden gedwongen te werken aks seksslavinnen, de zogenaamde troostmeisjes.Hartverscheurend zijn de verhalen, vol verdriet, frustratie, angst en het trauma van het verschrikkelijke misbruik. Ondanks dit trauma en het ontbreken van enig begrip in Nederland, is het doorzettings-vermogen van deze vrouwen onbegrensd. Het e-book vormt een stuk van de Nederlandse geschiedenis dat nooit vergeten mag worden. Met een voorwoord van Willem Nijholt. Alle opbrengsten van dit e-book komen ten goede aan de Stichting War Child. E-book. Adviesprijs:   € 9,95.

Onze koloniën – DVD. Deze 3-DVD box bevat een selectie van de mooiste en meest indrukwekkende afleveringen over Nederland en haar koloniën uit de populaire TV serie “Andere Tijden”. De DVD box neemt u mee terug naar het recente verleden en behandelt een aantal opvallende kwesties. Zo ziet u onder andere hoe de orde op Celebes hersteld moest worden door Nederlandse troepen,hoe Prins Bernhard zich actief bemoeide met de Nieuw-Guinea kwestie, hoe in 1975 enkele tienduizenden Surinamers naar Nederland kwamen, wat onder andere in het Zeeuwse Stravernisse tot hevig verzet leidde. En nog veel meer. Adviesprijs: € 18,99.

 

10897260884?profile=originalDe reis van mijn leven – DVD Wouter Muller. De teksten van Wouter Muller vertellen het verhaal van ruim 300.000 Indische Nederlanders. Het verlies van hun geboorteland, het noodgedwongen  vertrek naar het kille Nederland, de eenzijdige aanpassing van de eerste generatie en de prijs die ze daarvoor betaalden. Maar ook de gevolgen van een verzwegen verleden voor de volgende generatie. Met fragmenten uit live-concerten en interviews maakt Wouter Muller deze geschiedenis toegankelijk voor een breed publiek. Een reis door het leven. Ontroerende ballads en swingende rock nemen een voor velen herkenbare reis. Hij bracht al eerder 5 succesvolle CD albums uit. Na vele verzoeken is dit de eerste DVD over zijn passie en zijn muziek. Adviesprijs: € 18,99.

 

10897261098?profile=originalDodelijk spoor  - DVD. Deze 2-DVD box bevat twee documentaires. 1. Op dood spoor van Henk Hovinga en 2. Spoor van 100.000 doden. DVD 1: ze stierven als ratten aan uitputting, malaria, dysenterie, beri-beri en tropische zweren. Maar in het jaar dat Japan capituleerde en de Japanse zon eindelijk onderging, kwam de Birma-Siam spoorweg uiteindelijk toch klaar. Het relaas van krijgsgevangenen die onder het sadistische geweld van Japanse  én  Koreaanse  bewakers een spoorweg moesten bouwen in een groene hel vol slangen, bloedzuigers, tijgers en miljarden muskieten. Ondanks dat de spoorweg klaar was, heeft er na september 1945 nooit meer een trein gereden. DVD 2: We volgen de veteranen Felix Bakker en Hans Wessels en de kleinzoon van Eduard Johannes, een van de meer dan 3000 Nederlandse doden van de Birma-Siam spoorweg. Historische beelden, animaties en persoonlijke verhalen wisselen elkaar af. Een film van de journalist en documentairemaker Twan Spiers. DVD box te bestellen bij: www.doublemotions.nl. Adviesprijs: € 16,99. E-mailadres: info@doublemotion.nl

 

10897261692?profile=originalHell Ships – DVD. Meer dan 20.000 Nederlandse, Australische, Britse en Amerikaanse militairen en een onbekend aantal Aziatische dwangarbeiders hebben hun leven verloren aan boord van Japanse schepen, die de bijnaam Hell Ships kregen. Deze 2-DVD box bevat drie documentaires: Hell Ships naar Flores en de Molukken, Hell Ships naar Sumatra en Hell Ships naar Thailand. Een van de beruchtste transporten was dat van de Junyo Maro, die door een Britse onderzeeër getorpedeerd werd met ruim 5600 doden als gevolg. Een ander drama speelde zich af met de Suez Maru, die door een Amerikaanse onderzeeër werd aangevallen. Alle drenkelingen van dat schip zijn door de Japanners in het water geëxecuteerd. De drie documentaires vormen een monument voor de slachtoffers en zijn een eerbetoon aan hen die wisten te overleven. DVD box is eveneens te bestellen bij: www.doublemotion.nl. Adviesprijs: € 16,95.  info@doublemotion.nl   

*

Presentatie & Signeren

Liefde als ruwe diamant – Henk Harcksen. De auteur houdt in samenwerking met het Mariniersmuseum in Rotterdam een signeersessie ter promotie van zijn nu al succesvolle boek: “Liefde als ruwe diamant”.

 

Voordrachten worden gegeven door onder andere: Dr. P.E. van Loo (Nederlands Instituut voor Militaire Historie), Anne C. Tjepkema, (kolonel-vlieger bd en oud docent aan de defensie academie promovendus van de Universiteit van Amsterdam) en Frank E. van Kappen (generaal-majoor der Mariniers bd). Deze signeersessie wordt gehouden op 25 oktober 2014, aanvang 14.00 uur. Adres: Wijnhaven 7 – 13, 3011 WH Rotterdam.

 

10897261494?profile=originalConfucius De Gesprekken – Kristoffer Schipper. Confucius (551 – 479 v. Chr.) is naast Lao Zi de beroemdste filosoof van China en de grondlegger van de humanistische levensbeschouwing.

 

Deze heeft China eeuwenlang gekenmerkt. “De Gesprekken” zijn de meest toegankelijke bron van zijn denken. De laatste tijd zijn de denkbeelden van Confucius weer erg populair geworden, vooral sinds de wereldwijde omwenteling die voortgebracht werd door veranderde levensbeschouwingen vanaf de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Kristoffer Schipper (1934) houdt een signeersessie bij Boekhandel Paagman. Aanvang: 19.00 uur. De datum is 14 oktober 2014. Adres: Frederik Hendriklaan 217, 2582 CB Den Haag.

Door de ogen van het verleden Dick Rozing. Geen signeersessie of presentatie. Wel verzocht de auteur  de  redactie om melding te

 

maken van zijn behoefte om in het land lezingen te geven met beeldmateriaal. Verenigingen, Stichtingen en instituten kunnen hiertoe contact opnemen met de auteur: info@rozing.nl

 

De in deze rubriek  besproken boeken, CD’s     en DVD’s zijn verkrijgbaar bij de Internet Boekhandel Van Stockum in Den Haag of bij   de erkende boekwinkel, tenzij anders vermeld

 

 

 
 

 

10897262092?profile=original

Boekbespreking,  e-Books,  CD & DVD,  presentatie & signeren

 

Liefde als ruwe diamant – Henk Harcksen. De auteur richt zijn blik niet op de schuldvraag, maar schetst een beeld dat voor veel mensen uit andere culturen die als immigrant of vluchteling in Nederland zijn terechtgekomen, herkenbaar is. De lezer wordt meegenomen in een relaas die   de schurende relaties van de betrokken families door alle generaties heen blootlegt. Het verhaal is doorspekt met songteksten en proza. Harcksen beschrijft op indringende wijze hoe het spectrum van het leven, bezien door zijn zelfgeslepen diamant, opeens uiteen kan spatten. De auteur zit inmiddels in het programma van het Bibit Theater op de komende Tong Tong Fair. Na een succesvolle en heel erg drukke presentatie in het Veteraneninstituut in Doorn, vindt er een tweede presentatie plaats in Galerie van Janet Korpershoek in Nieuwleusen (tussen Zwolle en Dedemsvaart) op zaterdag 31 mei a.s. 15.00 uur. Adres: Oosterveen 27,  7711 BN Nieuwleusen.  

10897262870?profile=originalDe grote reis van Prins Soeparto – Haryo Raden Mas Soerjosoeparto. Dit boek gaat over een heel bijzondere reis. De reiziger in kwestie die in juni 1913 op het schip Willis van de Rotterdamsche Lloyd van Java vertrok, maakte geen deel uit van de groep bestuursambtenaren die geregeld naar Holland met verlof ging.  Het was een Javaanse Prins, die naar Holland ging om te studeren aan de universiteit van Leiden. Enkele jonge landgenoten waren hem al voorgegaan en anderen zouden nog volgen. De Prins zou later in 1916 bij zijn terugkomst op Java vorst van   het Midden-Javaanse vorstendom Mankoenegaran worden. Hij heeft zijn reis niet alleen gemaakt, maar ook uitvoerig beschreven. Heel zorgvuldig en gedetailleerd heeft hij zijn verhalen met veel gevoel kunnen delen. Eerst in het Javaans, maar later werd dit vertaald in het Nederlands. De Commissie voor de Volkslectuur in Batavia, had oorspronkelijk de schrijfopdracht gegeven. Het was de bedoeling dat de eigen landgenoten van de Prins kennis konden nemen van de voordelen van de reis naar en de studie in Nederland.  Adviesprijs: € 27,50.

 

 

10897262699?profile=originalEnkele reis Sampit-Zaandam – Bas Husslage. Een bijzonder verhaal van een gewone Indo-man. Als negenjarige jongen komt Willem van der Kruk (1947) na een bootreis van een maand vanuit Indonesië uiteindelijk aan in Amsterdam. In een leven vol tegenslagen, waarbij mishandeling arbeidsongeschiktheid, zelfmoord pogingen, echtscheiding en schuldsanering, weet hij steeds ternauwernood op de been te blijven. Ook als hij een grote geldprijs wint; een gebeurtenis die veel ellende veroorzaakt. Dit boek is het tragische levensverhaal van een man wiens goede karakter steeds opnieuw misbruikt wordt. Adviesprijs: € 12,95.

 

 

 

 

10897263058?profile=originalIndië 1947-1948 – Lisette Schoeren-Brummans. Dit boek is door de auteur onder eigen beheer uitgebracht. Het handelt over soldaat Harrie Brummans uit het Limburgse Panningen, die verplicht als dienstplichtige naar Indonesië moet. Eenmaal daar schrijft hij honderden brieven naar zijn ouders, broer en acht zussen. Deze brieven vertellen van het aangrijpende verhaal over het wel en wee van een soldaat ver van huis. Persoonlijke belevenissen in een prachtig land, maar waarover later niet meer gesproken wordt. Zonder zijn dochter, die de brieven bundelde en tot een geheel aaneenreeg, waren deze ook nooit in de openbaarheid gekomen. Het verhaal van een soldaat in een prachtig land in oorlog. Adviesprijs: € 19,75.

 

 

 

 

 

10897263082?profile=originalAziatische kunst, Nederlandse smaak – Jan Veenendaal. Waar ook ter wereld, overal kom je wel een landgenoot tegen. Dit fenomeen deed zich 400 jaar geleden ook al voor: tot ver in Azië waren Nederlanders te vinden Ze lieten hun sporen na in kunst en kunstnijverheid van Bali tot in China. Maar ook andersom: in veel sier- en gebruiksvoorwerpen is de Westerse traditie aangepast aan de Oosterse smaak. Als ondersteuning en catalogus van de tentoonstelling die momenteel in het Gemeentemuseum in Den Haag loopt, is dit boek gemaakt. Van Balinees houtsnijwerk tot zilver uit Batavia, van Chinees porselein tot Indonesische krissen en van sirihkistjes tot Indische schilderijen. Dit boek brengt de fascinerende wereld van het Verre Oosten tot leven met een enorme diversiteit aan kunst. De handels-contacten gedurende de afgelopen 400 jaar leidden ertoe dat er een wederzijdse “fusion” plaatsvond van diverse stijlen en culturen, die zorgden voor de creatie van veel bijzondere objecten. Dit boek is verkrijgbaar in de Nederlandse en Engelse taal. Adviesprijs: € 39,95.

 

10897263495?profile=originalAanpassen – Vaya Nijhof & Iris Cousijnsen. De tweede druk van het boek dat behoort bij de bekende tentoonstelling van de Stichting Nasi Idjo, die al op verschillende plaatsen in het land te  zien was en nog is. Tot en   met  5  mei  is  het  te  zien  in  de Openbare Bibliotheek aan het Stadsplein in Amstelveen. Het omvat de levensverhalen van tien Indische Nederlanders van de eerste generatie. Herinneringen, anekdotes en ook schrijnende situatieschetsen wisselen elkaar af in dit waardevolle naslagwerk. Een aanzet tot dialoog, maar vooral ook  een  monument  voor de zeer

 

veerkrachtige eerste generatie. Het boek is verkrijgbaar bij de tentoonstelling in Amstelveen en te bestellen via: info@nasi-idjo.nl. Prijs: 17,50.

10897264082?profile=originalOns leven in Nieuw-Guinea – Alex Bal. Hoewel het intussen al ruim een halve eeuw geleden is, merkte de schrijver dat ook andere lotgenoten nog heel graag omkijken naar dat stukje geschiedenis, waar zij e/o hun ouders persoonlijk aan hadden deelgenomen en het nog graag herbeleven. Een vorm van heimwee is in hen toch blijven voortwoekeren. Dankzij de prima medewerking en aangeleverde teksten en beeldmateriaal van en door  de vele  Facebook-leden vanvoornamelijk de groep ‘Nieuw-Guinea-Gangers’ is dit boek uiteindelijk tot stand gekomen. Je zou kunnen stellen, dat dit boek ‘van en voor’ die vele Facebook-leden is. Dit boek geeft in beeld en letter de geschiedenis van het voormalig Nederlands Nieuw-Guinea weer en hoe wij daar toen leefden. Dit boek bestellen bij: http://alexbal.jouwweb.nl. Prijs:  € 24,95; Facebook-leden NGG:    € 19,90. Verzendkosten: € 3,84.

 

 
 

De in deze rubriek  besproken boeken, CD’s     en DVD’s zijn verkrijgbaar bij de Internet Boekhandel Van Stockum in Den Haag of bij   de erkende boekwinkel, tenzij anders vermeld

  www.vanstockum.nl

 

10897264474?profile=originalDwars door de storm – Martine Letterie en Karlijn Stoffels. Een bijzondere vriendschap tussen een jongen uit Ambon en een meisje uit Groningen. Tjakkie heeft maar één droom: naar de HBS. Maar arbeiderskinderen leren niet door. Toch studeert ze om zich op de HBS voor te bereiden, samen met Katrien, dochter van een rijke boer. Haar ouders mogen er niets van weten. De op Ambon geboren Jacob speelt het liefst gitaar. Rock & Roll, juist de muziek waar zijn vader zo’n hekel aan heeft. Samen met zijn familie komt Jacob naar het woonoord in Finsterwolde, dat met zijn kaalheid in schril contrast staat met het warme, prachtige schelpenstrand dat hij zich herinnert van Ambon. De werelden van Tjakkie en Jacob hadden niet meer kunnen verschillen. Toch delen ze beiden iets heel belangrijks: een droom die lijnrecht tegen de wil van    hun ouders ingaat. (zie ook: “presentatie & signeren” in deze rubriek)  Adviesprijs: € 15,99

 

 

 

 

10897264488?profile=originalVan velerlei pluimage – Andries Beeckman. Ambonezen, Javanen, Chinezen, krijgers, albino’s, en ook maki’s, vlinders, gekko’s, zeboes, en een keur aan tropische vogels. In het midden van de 17e eeuw legde Andries Beeckman uit Zutphen de beeltenissen van vele inwoners en dieren uit Azië en Afrika vast in een unieke reeks aquarellen. Dit was opmerkelijk, want men beperkte zich tot dan met kopieën van bestaande prenten, niet zelden doorspekt met fabelachtige superlatieven en stereotypen. De pionier Beeckman speelde heel handig in op de vraag naar waarheidsgetrouwe illustraties en zijn aquarellen zijn daarom een belangrijk keerpunt in de visuele antropologie en natuurhistorie van de 17e eeuw. Dit boek toont voor het eerst het volledige overzicht van de reeks kleurrijke tekeningen in context van kunst en wetenschap.  Adviesprijs: € 24,95.  

 

 

10897264872?profile=originalNaar het hart van Borneo – Redmond O’Hanlon. In dit boek beschrijft de auteur zijn zoektocht naar de witte neushoorn op Borneo. Samen met de dichter James Fenton reist hij over de Baleh-rivier tot diep in het hart van de jungle, op weg naar een nog niet geëxploreerde bergketen. Als de expeditieleden tenslotte hetgebied bereiken van de befaamde Ukit-stam, worden de blanke leden van de expeditie al gauw omringd door opgewonden jongeren, die weinig geïmponeerd zijn door de ouderen van hun stam en liever de nieuwste discodans leren.  Prijs: € 12,50. 

 

 

 

 

 

 

 

10897264886?profile=originalIndië 1947-1948 – Lisette Schoeren-Brummans. Soldaat Harrie Brummans uit het Limbugse dorp Panningen moet verplicht naar Nederlands-Indië op uitzending. Eenmaal daar schrijft hij honderden brieven naar zijn ouders, broer en acht zussen. Brieven die het aangrijpende verhaal vertellen over het wel en wee van een soldaat ver van huis. Persoonlijke belevenissen in een prachtig land, maar waarover later niet meer gesproken werd en die zonder zijn dochter Lisette nooit in de openbaarheid zouden zijn gekomen. (Herdruk verschijnt binnenkort)  Adviesprijs: € 19,75 

 

Dagboek uit het Tjidengkamp van Berthe Moen-Wouterlood – Uitgetypt door haar dochter Anna Lies Moen. Deze dagboeken die in het Tjidengkamp in Batavia zijn geschreven van 1942 tot 1945 door Berthe Moen-Wouterlood, zijn na haar dood gevonden door haar zoon en dochter. Om het beter leesbaar   te maken heeft haar dochter de brieven uitgetypt en laten drukken. In 1940 ontmoette Berthe de liefde van haar leven: Adrianus Moen. Hij was zojuist in Indië aangekomen en werkte voor de BPM (Bataafse Petroleum Maatschappij). Tijdens de internering werden zij gescheiden en pas na de oorlog komen ze weer bij elkaar en krijgen een dochter en een zoon. Het dagboek is bijzonder omdat Berthe niet alleen de dagelijkse ontberingen en beslommeringen in Tjideng heeft opgeschreven, maar ook het verlangen naar haar echtgenoot. Natuurlijk zullen vele vrouwen deze gevoelens hebben gehad, maar in de meeste dagboeken komen deze niet ter sprake. Aan het eind van het boek is ook nog een stuk uit het dagboek van Adrianus opgenomen. Hierin vertelt hij zijn ervaringen na de val van de atoombom, die een einde maakte aan de oorlog en zijn krijgsgevangenschap in Japan.

Dit dagboek heeft hij bijgehouden van 15 augustus tot eind september 1945. Dit boek is uitsluitend verkrijgbaar bij de samensteller: Anna Lies Moen. annaliesmoen@hotmail.com Prijs: € 23,00, excl. verzendkosten. 

 


10897265259?profile=original.J. van Mook 1894-1965
– Tom van den Berge. De biografie van de controversiële laatste landvoogd van Nederlands- Indië, H.J. van Mook (1894-1965), die in juli 1947 een grootscheepse militaire actie tegen de Republiek Indonesië ontketende. Ondanks dat was Van Mook de man die gedurende zijn hele carrière “een vrij en gelukkig Indonesië” tot  zijn lijfspreuk had.  Deze biografietoont de zware innerlijke strijd van de bestuurder pur sang die Van Mook was. "Een vrij en gelukkig Indonesië" laat zien hoe Van Mooks politieke en persoonlijke leven op een dramatische wijze met elkaar verbonden zijn.

Tom van den Berge heeft voor deze biografie als enige gebruik kunnen maken van het omvangrijke persoonlijke archief van Van Mook. (verschijnt half april 2014).  Adviesprijs: € 29,90 

 

 

 

 

10897265080?profile=originalAchter de eeuwige glimlach – Elisabeth Riphagen. De laatste tien jaar heeft de auteur  in Indonesië de ontmoeting gezocht met mensen die zij zomaar tegen kwam. Ze wilde weten wat hen bezig hield, hoe hun leven eruit zag, wat hen gelukkig maakte en wat religie voor hen betekende. De gesprekken hebben honderden verhalen "uit het leven gegrepen" opgeleverd. Over trouw en liefde, over de strijd om het dagelijkse bestaan en om de corruptie waar iedereen mee te maken heeft. Zij laten de binnenkant zien van de Indonesische cultuur, samenleving en godsdienst. Adviesrijs: € 18,99

 

 

 

 

 

 

10897265492?profile=originalHet Boschhuis – Pauline Broekema.  Op zoek naar het verhaal achter een familiedrama verliest Pauline Broekema zich in het archief van haar grootvader. 

Grenzen van tijd en plaats vervagen en niet alleen een familie, maar een heel tijdperk komt tot leven. Het Boschhuis is de geschiedenis van rauwe tabakspioniers op Sumatra, een boerenleven aan de Zuiderzee, wereldverbeteraars in een lommerrijk Utrechts villadorp en het gewelddadige einde van een naïeve droom: oom Pieter ter Beek wordt in 1944, zes maanden voor de bevrijding, door de Duitsers gefusilleerd. (Verschijnt half april).  Adviesprijs: 19,95.

 

 

 

 

 

 

10897265292?profile=originale-Books,  CD & DVD

Silver moments – Wieteke van Dort & Ais Lawa-Lata. Online te bestellen. Wieteke van Dort en Ais Lawa-Lata hebben beiden al een imposante zangcarrière achter de rug en zijn graag geziene gasten op radio en TV. Beiden treden regelmatig op, waaronder hun jaarlijkse optreden op de Tong Tong Fair in Den Haag, waar Wieteke bovendien regelmatig te vinden is bij Boekoe Van Stockum voor het signeren van haar boeken. De CD Silver Moments is uitgebracht door Munich Records en is nu online verkrijgbaar via het label Rood-Hit-Blauw. Als duo zijn Wieteke en Ais al ruim 35 jaar samen. Silver moments is per direct verkrijgbaar via alle bekende downloadportals, zoals: http://www.targetmusic.nl/order_cart.php5?id=112579842&rtlo=37194&rtaff=17958&shop=0.      Adviesprijs: € 9,99. 

 

10897266053?profile=originalpresentatie & signeren
Dwars door de storm - Martine Letterie en Karlijn Stoffels. Op vrijdag 21 maart wordt dit boek, dat in het begin van deze rubriek is besproken, gepresenteerd.
Tijdens het afwisselende thema van “Gedeeld verleden, gedeelde verhalen” (zie artikel op pagina 3) wordt de presentatie gehouden in het Indisch Herinneringscentrum op het Landgoed Bronbeek, Velperweg 147, 6428 MB Arnhem. Deze presentatie vanaf 14.00 uur bijwonen? Meldt u dan zo spoedig mogelijk: l.wong@singel262.nl
De in deze rubriek besproken boeken, CD’s

 

 

 

 

 

10897266253?profile=originalMijn straat is geel – Lizette Dalebout. Een Hollands gezin in Shanghai. In 2005 vertrok Lizette Dalebout met haar man en twee kleine kinderen naar Shanghai. Haar man startte er een eigen bedrijf, terwijl Lizette verantwoordelijk was voor het reilen en zeilen thuis. Zo leerden ze de excentrieke energie van deze grote havenstad kennen. Zes jaar later woont het gezin nog steeds in de stad die wel het Parijs van het Oosten genoemd wordt. Het boek is een hilarisch en ontroerend verslag van een Nederlands gezin dat leert overleven te midden van miljoenen Chinezen. Humor en zelfspot slepen de schrijfster door bizarre situaties en cultuurbarrières heen. Mijn straat is geel is een onderhoudend boek, dat leest als een soap.

Adviesprijs: € 16,95

 

 

 

10897266456?profile=originalSlavernij – Dirk Tang. 

 

Hoe kan het dat de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, die zo hartstochtelijk vocht tegen de Spaanse overheersing en voor de vrijheid, mee gaat doen aan de internationale slavenhandel. Hoe sussen kooplieden, dominees    en huisvrouwen hun geweten tijdens de kerkdienst op zondag? Was Nederland inderdaad de grootste en wreedste slavenhandelaar van het westelijk halfrond? Hebben  wij  onze  Gouden Eeuw te danken aan de florijnen       die  met  de  slavenhandel   verdiend werden?    Vragen     die    in    talloze varianten gesteld worden, wanneer het Nederlandse aandeel in het slavernijverleden ter sprake komt. De tekst is geschreven voor een breed publiek, fraai geïllustreerd en voorzien van beredenerende bibliografie, die uitnodigt tot verdere verdieping. Adviesprijs: € 34,50

 

10897266062?profile=originalVlakke meetkunde – Ruth Post.

In deze bundel gedichten, die Ruth Post schreef over haar jeugd in oorlogstijd in Banjoebiroe, een vrouwenkamp op Java, is de inhoud opgeknipt in drie hoofdstukken: Opgesloten, Bevrijd en Holland. Ruth speelt in haar gedichten met het gegeven dat alledaagse dingen zoals brood, water of een boek, in gevangenschap, niet langer vanzelf-sprekend zijn. Soms doet ze dat  confronterend, soms ook omfloerst; dan weer ontroerend en voorzichtig. Het boek is ook een ode aan de doden. Voor de auteur is vlakke meetkunde een metafoor voor eeuwigheid en oneindigheid in ons bestaan. De bundel is een collage van personen die ze tegenkwam, eigen ervaringen, gebeurtenissen uit haar moeders dagboek en verhalen die ze hoorde.

Adviesprijs: € 14,00.  

 

10897266279?profile=originalEen tropische herinnering – Eric Schneider.

Elke vijf jaar komen de diplomaat Ferdy Aronius, zijn moeder  en haar ex-minnaar bij elkaar om de atoombombardementen op Hiroshima en Nagasaki te “vieren”. De bommen maakten een einde aan de Jappenkampen in Nederlands-Indië en betekenden gelijkertijd het einde van een koloniaal tijdperk. In Hotel Hoogduin wordt het drietal tijdens het diner bediend door Boelie Komidjojo. De oude Mees Stork worstelt met de herinneringen die de “beige man” in hem oproept. Hij blijft Boelie bevelen toeschreeuwen, die deze zwijgzame man schijnbaar onaangedaan opvolgt.

Dan, naarmate de avond vordert, neemt de eerlijkheid van het gezelschap toe. Voor het eerst komt de schokkende waarheid over het gewelddadige verleden van Indië ter tafel en praat Ferdy over zijn jong overleden broer. In dit boek worden herinneringen opgehaald, die het heden nog steeds blijken te bepalen. Verschijnt op 15 augustus 2013. Adviesprijs: € 18.90. 

 

10897266297?profile=originalHet vergeten kamp – Pauline Kok-Schurgers.

In 1942 geeft het Koninklijk Nederlands Indische Leger zich over aan de Japanse strijdkrachten. Alle Nederlanders worden opgesloten in kampen en Paulines vader wordt tewerkgesteld aan de beruchte Birma-Siam spoorlijn. Pauline wordt van kamp naar kamp gebracht, elk volgend kamp weer een graag erger dan het vorige. Het vergeten kamp is haar persoonlijke verhaal over de martelingen, verhongering en onvoorstelbare wreedheden van de Japanse bezetter. Deze afschuwelijke jaren en het verlies van familie en vrienden hebben Pauline veranderd van een vrolijk      en extravert meisje in een teruggetrokken, stille en voor het leven getekende vrouw. 

Pauline Kok geeft in dit boek een stem aan de talloze mensen, die onnoembaar leed hebben geleden in de gruwels van de Jappenkampen. Dit boek verschijnt 15 augustus 2013.

Adviesprijs: € 19,95.  

 

10897266498?profile=originalSporen van Smaragd – Angela Kroon en Audrey Wagtberg Hansen.

Al eeuwenlang is Den Haag een middelpunt van internationaal verkeer. In de stadsgeschiedenis neemt de band met voormalig Nederlands-Indië een belangrijke plaats in. De commerciële en culturele uitwisseling met de “Gordel van Smaragd” heeft duidelijke sporen achtergelaten in het stadsbeeld die nu als “typisch Haags” worden gezien. Van gevelreliëfs met het stadswapen van Batavia of Javaanse figuren, tot glas-in-loodramen met Boeddha’s of wayangpoppen: talrijke  elementen aan de gevels van kantoren, winkels en woonhuizen, bruggen en andere bouwwerken geven blijk van sporen die leiden naar de Indische Archipel. Omdat deze Indische elementen bij verbouwingen, sloop en renovaties verloren kunnen gaan, startte de Gemeente Den Haag het project “Sporen van Smaragd”. Zo werd het gebouwde Indisch erfgoed in de Hofstad uit de periode 1853 tot 1945 in kaart gebracht. Dit boek, voorzien van schitterende foto’s geeft een overzicht van vele bijzondere Haagse gebouwen met een Indisch verleden. Adviesprijs: € 29,95

 

10897266674?profile=originalFerdinand Dejean – Otto Bleker en Frank Lequin. 

Mozart noemde zijn opdrachtgever voor het componeren van drie fluitconcerten en een     aantal  fluitkwartetten de “Indiaanse Hollander”. Maar hij was geen Indiaan en ook geen Hollander. Frank Lequin ontdekte in 1981 zijn ware naam: Ferdinand Dejean.

Dit boek is het resultaat van een boeiende speurtocht, opgeschreven in een boeiende biografie. Dejean was een chirurgijn in dienst van de VOC en werd later stadschirurgijn van Batavia en kwam terecht in een fascinerende wereld van weelde, rijkdom en armoede, vriendjespolitiek en corruptie.

Met zijn scherpe observaties gaf hij een pijnlijk beeld van de stand van de geneeskunde in de 18e eeuw.

Adviesprijs: € 29,50.

 

10897266086?profile=originalRampokan - Peter van Dongen.

Nadat Indonesische nationalisten in 1946    de Republiek Indonesia hadden uitgeroepen, vertrekken troepen-schepen met vrijwilligers en dienst-plichtigen vanuit Nederland naar de Oost om daar de orde te herstellen. Johan Knevel en Erik Verhagen, twee vrijwilligers keren terug naar het land waar ze opgroeiden. Johan wordt gedreven door zijn verlangen naar Tempo Doeloe, terwijl Erik partij kiest voor de Indonesische communisten. Onder andere omstandigheden waren ze misschien vrienden geworden. Toch neemt Johan, als Erik om het leven komt, zijn plaats in bij de rebellen – tegen wil en dank. Een wereld staat op het punt te verdwijnen… de tijger is los!  

Monumentaal tweeluik over oorlog, verlies en idealen in  het teken van het traditionele tijgergevecht, de Rampokan. Wee het land als de tijgers en panters weten te ontsnappen.  Adviesprijs: € 24,90. 

 

10897266900?profile=originalFurniture from the Netherlands East Indies

Dave van Gompel, Joost Hoving en Reinier Klusener.

Het tropenmuseum heeft een van de grootste en belangrijkste collecties meubilair uit voormalig Nederlands-Indië.

De collectie is een document   uit een relatief onbekende periode uit de geschiedenis van de Nederlandse binnenhuisarchitectuur. Het boek toont de hoogtepunten van deze collectie en belicht belangrijke aspecten van het sociale en huiselijke leven in de vroegere kolonie. Daarnaast gaat het dieper in op het technisch onderzoek naar deze zogeheten ebbenhouten meubelen. Een opzienbarend boek met schitterende foto’s.

Engelstalig. Adviesprijs: € 25,00

 

 

 

 

 

 

10897267074?profile=originalGebleekte ziel – Reggie Baay.

 

De jonge en intelligente Nyoman Darma, zoon van een Balinese edelman komt in 1879 aan in Amsterdam in het “land van de overheerser”. Geschokt door  de Hollandse kou, staart hij verbijsterd in de rijk gevulde etalages van de winkels in de Kalverstraat. Hij leert braaf de rijtjes jaartallen van de belangrijke Nederlandse historische gebeurtenissen. Wat hij niet wet, is dat de autoriteiten hem beschouwen als een gevaar voor de stabiliteit in Nederlands-Indië. Om dit gevaar te neutraliseren is hij voor zijn studie naar Holland gestuurd en zijn privéleraar heeft de opdracht gekregen om hem te “bleken en te ontdoen van zijn inheemse identiteit”. Eenmaal terug in zijn geboorteland maakt de twijfel zich van hem meester. Hij is te “blank” voor zijn landgenoten en te “donker” voor de blanke elite. Wie is hij en aan welke kant staat hij?

De keuzes die hij dan maakt, leiden uiteindelijk tot een dramatische ontknoping. Adviesprijs:  € 12,99. 

 

10897267490?profile=originalDe correspondentie - Louis Couperus.

 

Ondanks zijn grote hekel aan corresponderen, moet Couperus vele duizenden brieven, briefkaarten en ansichten verstuurd hebben. Het grootste deel hiervan is verloren gegaan. Na een intensieve speurtocht zijn uiteindelijk meer dan 1400 documenten teruggevonden, waarvan ruim de helft nooit eerder is gepubliceerd. De ontdekte brieven doen een nieuw licht schijnen op het werk en de persoonlijkheid van Couperus. Onderhandelingen over honoraria en de verkoop van romans, zijn omgang met familie en vrienden en het ontstaan en de vorderingen van zijn meesterwerken komen uitgebreid aan bod.

 

Deze uitgave verschijnt ter gelegenheid van de 150e geboortedag van Couperus die zich ontwikkelde tot een van de meest kosmopolitische schrijvers uit onze literatuur. Adviesprijs: € 59,95. 

 

 

10897267857?profile=original  

Het Bali van Bloem  -  Marion Bloem.

Al sinds 1977 is het paradijselijke Bali het toevluchtsoord voor schrijfster Marion Bloem. Ze komt er tot rust     en doet nieuwe inspiratie op voor volgende boeken. Nu ze inmiddels 60 jaar geworden is, wil ze haar liefde voor Bali graag met haar lezers delen. In dit boek zijn veertien verhalen opgenomen, die ze in de loop der

 

jaren schreef, maar ook praktische adviezen voor wie Bali wil bezoeken. Ze onthult haar lievelingsplekjes, die nauwelijks zijn verandert sinds ze er voor het eerst kwam. Ze vertelt waar je het lekkerste Indonesische of Balinese eten kan vinden en welke stranden haar favoriete zijn. Deze bundel wordt compleet met foto’s uit haar persoonlijke archief en een selectie van haar familierecepten. Adviesprijs: € 25,00.     

 

 

 

Lees verder alle boekrecensies op http://icmonline.ning.com/forum/topics/boekbespreking-per-2162011

 

 

e-Books,  CD & DVD,  Presentatie & Signeren

 

 

 Lees verder alle boekrecensies op http://icmonline.ning.com/forum/topics/boekbespreking-per-2162011

 

Lees verder…

De Birma-spoorweg - 4 door: M.F. van Ling

10897247674?profile=originalDe Birma-spoorweg  -  4    door:   M.F. van Ling                                                        

Mijn oorlogsherinneringen van 7 december 1941 tot 15 augustus 1945,  deel 4             

De redactie kwam onlangs in het bezit van de autobiografie van de heer M.F. van Ling, waarin hij verslag doet van zijn ervaringen als dwangarbeider aan de Birma-spoorweg. Zijn neef, Ron van Ling, liet ons weten dat zijn oom het zeer op prijs stelde indien wij het gedeeltelijk of integraal wilden plaatsen in de Nieuwsbrief. “Ik acht het van het grootste belang dat ieder kennis neemt van wat zich in die vreselijke jaren heeft afgespeeld”, aldus de auteur, M.F. van Ling.

 

15 - Slapen onder de “blote hemel”

Na een oponthoud van twee uur voor het avondmaal, moesten we weer snel instappen. Het was inmiddels 9 uur in de avond geworden en we gingen een afschuwelijke nacht tegemoet. Nu we wisten waar die twee emmers voor dienden, deden we onze behoefte door aan de wagon te hangen met je achterste buitenboord. Je moest je wel heel goed vasthouden, want de trein slingerde behoorlijk en reed wel 90 km per uur. Van slapen kwam natuurlijk weinig. Af en toe dutte je wel in, maar schrok dan weer wakker van een geluid of de knarsende remmen van de trein. Bij het ochtendgloren werd er weer gestopt voor het ontbijt en maakten dankbaar gebruik van de gelegenheid om de benen te strekken en wat oefeningen te doen voor de bloedsomloop .

In de loop van de dag werd één of twee maal gestopt, maar we mochten de wagon niet uit. Middageten kregen we niet en tegen de avond stopten we weer voor de avondmaaltijd, die zo mogelijk nog slechter was dan de dag ervoor. Wel mochten we op het spoorwegemplacement, waar veel goederenwagons stonden, redelijk vrij bewegen. Al snel kregen we te horen, dat er een tankwagon met palmolie stond. De een liet zijn veldfles vullen, want palmolie – zo zei men – zit vol met vitaminen. Anderen hadden het geluk lege flessen te vinden bij een vuilstortplaats. Ik weet niet meer hoeveel dagen we gereisd hadden, maar ik denk toch zeker een dag of vier, toen we eindelijk onze bestemming in Bapong bereikten. Hier kregen we voor het eerst te horen wat de Jappen met ons van plan waren, namelijk het aanleggen van een spoorverbinding tussen Thailand en Birma. Oftewel van Bapong naar Tambyzajat., een afstand van 415 km dwars door de jungle en het gebergte. Deze verbinding was voor de Japanse troepen van vitaal belang voor het transport van oorlogsmateriaal naar het noordoosten van Birma.  De aanvoer over zee door de Straat van Malakka kostte de Jappen teveel verliezen door geallieerde onderzeeërs en bommenwerpers. In dat gebied kregen de Japanners voor het eerst hardnekkige tegenstand, wat vele doden en gewonden opleverde. Daarom moest koste wat kost de spoorwegverbinding binnen anderhalf jaar voltooid worden. Eigenlijk interesseerde het de Jappen niet hoeveel bagage we meezeulden, maar vanaf dat moment werd er niet meer gereden of gevaren, maar gelopen. Je mocht zoveel bagage meenemen als je kon dragen en de rest werd opgeslagen in een grote loods onder het toezicht van sergeant-majoor Kikkerd. Zodra er gelegenheid voor was, werd ons medegedeeld, zou het ons nagestuurd worden. Forget it! We hebben er natuurlijk nooit meer iets van gezien of gehoord. Het was moeilijk om te beslissen wat nodig was en wat niet. Je wist immers niet wat je te wachten stond.  

De volgende dag stonden we bepakt en gezakt gereed om op mars te gaan. Hoever of hoelang, daar konden we alleen maar naar gissen. De eerste dagmars was verschrikkelijk want iedereen nam natuurlijk veel teveel bagage mee. Het kon niet uitblijven dat na verloop van rijd het teveel aan bagage langs de weg gedeponeerd werd. Soms had je het geluk dat je iets aan een Thai kon verkopen. De Jappen deden daar niet moeilijk over. Ik zelf kon een kapot horloge en een deken verpatsen. Het marstempo werd met het uur trager en de kolonne langer. We waren met ongeveer 200 man en er waren slechts 10 Koreaanse bewakers. De achterhoede, een man of 50, werd met stokslagen en geweerkolven bewerkt om toch maar de aansluiting met de rest niet te verliezen. Vooral de oudere mannen van boven de 60 jaar hadden het moeilijk. Tegen de avond na een mars van zeker 30 km kwamen we aan op de eerste pleisterplaats, die bestond uit een barak waarin zich een keuken bevond en die bediend werd door een stel Engelse krijgsgevangenen. Verder was er niets. Na het avondeten  konden we wat uitrusten en proberen wat te slapen. Ja hoor! Gewoon onder de “blote hemel”. Om middernacht werd het vreselijk koud en kropen mijn  broer Adriaan en ik samen onder een deken

Dwangarbeiders met Koreaanse bewaker.

De volgende dag was het blaren prikken; gelukkig had ik daar geen last van. Na het ontbijt van rijstepap met één lepel suiker en een mok warme thee moesten we weer verder trekken. Ook nu weer zag je overtollige bagage langs de weg liggen. De Thais waren nu minder bereid om ervoor te betalen, want ze wisten dat je er vroeg of laat toch afstand van zou doen, omdat je het eenvoudigweg niet langer kon meenemen.

16 – “Nombor Wanka, Bamboe  Oil  Ka”

De tweede dagmars gaf ongeveer hetzelfde beeld als de dag ervoor. Alleen werd de groep achterblijvers steeds groter. Dit tot ongenoegen van de Koreaanse bewakers, die er dan ook genadeloos op los sloegen. Het was niet om aan te zien; je rechtsgevoel kwam danig in opstand tegen zoveel zinloos geweld, maar je kon er niets tegen doen. Toen uiteindelijk toch een van ons een bewaker hierop aansprak, kreeg hij een afschuwelijke aframmeling. Eerst met rake klappen en trappen, maar even later met geweerkolfslagen. Hij was compleet “mata gelap” (over zijn toeren). Je kon aan hem zien dat hij dacht: Hoe haalt zo’n waardeloze gevangene het in z’n hoofd om een soldaat van het keizerlijke Nipponleger

de les te lezen…  De man lag roerloos op de grond en kreunde van pijn. Twee stevige mannen werden door de bewaker aangewezen om hem overeind te helpen en te ondersteunen om verder te marcheren.

Ondanks dit voorval bleef het aantal achterblijvers groeien, evenredig met de woedeaanvallen van de Koreaanse bewakers. Door de vele ontberingen van de laatste dagen en de tropische hitte van zo’n 35 graden was dit te verklaren. Waarschijnlijk had een bewaker dit aan het eind van een mars aan een Japanse commandant gemeld, want de volgende dag hoefden we niet op mars maar konden we uitrusten. Voortaan gingen we na zonsondergang op mars; het was dan veel minder heet. Het was wel moeilijk lopen in het duister, waarbij je over de vele obstakels struikelde. Alleen de bewakers liepen met zaklantaarns.

Het beruchte Kamp Rintin (schets)

Zo liepen we 10 nachten achter elkaar totdat we uiteindelijk onze bestemming bereikten; tenminste dat gold voor 40 man, waaronder mijn broer en ikzelf. De rest ging de volgende avond weer verder. Het verwaarloosde kamp waar we nu zaten, bleek het beruchte kamp Rintin te zijn. Meer dan de helft van de

bewoners had het niet overleefd vanwege malaria en cholera. Onze eerste taak was de oude vervallenbarakken af te breken en nieuwe te bouwen.

In totaal moesten er 3 barakken en een onderkomen voor de bewakers komen. De barakken waren 60 meter lang en lagen 2 meter van elkaar. Bij de bouw kwam er geen spijker, schroef of ijzerdraad aan te pas. Volop aanwezig was bamboe en de hout-verbindingen bestonden uit gaten, waardoor bamboepennen werden gestoken. Deze werden verder met bamboetouw (zelfgemaakt van de schil van jonge bamboe) vastgesjord. Als dakbedekking werd atap gebruikt (palmbladeren, die door de Thaise bevolking geleverd werden). Toen ik op het dak moest werken, merkte ik dat ik erge last had van hoogtevrees. Ik zorgde er altijd voor om op de begane grond te werken. We presteerden het om onder de zware druk van de Jappen in 2 dagen een barak te bouwen. Dus de 3 barakken waren binnen één eek klaar. Een dag later werden ze al bewoond door nieuw aangekomen krijgsgevangenen. Onze groep van 40 man sliep intussen in 2 tenten.

Onze volgende taak was het onderhoud van een bestaande onverharde weg tussen Rintin en Kuei (uitspraak: koei), dat 10 km verderop lag. Omdat intussen de regentijd was begonnen, moesten we in de eerste plaats zorgen voor de afwatering; dat wil zeggen: afvoersloten graven en grote kuilen in het wegdek opvullen met alles wat maar voor handen was. Geregeld strandden er Japanse vrachtwagens met oorlogsmateriaal en voeding in het kleiachtige wegdek. Wij moesten dan zo snel mogelijk de voertuigen uit de blubber trekken, wat bijna een onmogelijke opgave was. Alles moest met gebrekkig gereedschap gebeuren en als het niet  snel genoeg ging, kregen we er van langs. En dat gebeurde maar al te vaak. Op een zondag – we waren op schema en hadden vrij – kwamen twee vreemde Jappen naar onze tent lopen onder het roepen van “Nombor wanka, bamboe oil ka”. Vrij vertaald betekent dit zoveel als “nummer één in het ranselen met de bamboestok”. Ze selecteerden 10 man, waaronder ikzelf. In snel tempo liepen we achter de twee Jappen aan en al gauw zagen we wat er aan de hand was .

Een zwaar overbelaste wagen was met alle 4 de wielen tot aan de assen weggezakt in de klei. We moesten eerst een deel van de lading weghalen zodat de last wat lichter werd, terwijl anderen stevige stokken moesten kappen om als hefboom te gebruiken. Ook werden de wielen zoveel mogelijk uitgegraven en de ontstane ruimte opgevuld met takkenbossen. Nadat de vrachtwagen was gestart, moesten we duwen en met de stevige stokken als hefboom extra kracht geven. Maar de wagen bleef muurvast zitten, hoe hard we ook duwden. Toen sloegen de twee Jappen opeens met bamboestokken ongenadig op ons in. Als bij toverslag vloog de wagen opeens vooruit en reed nog enkele meters door. De twee beulen riepen ons lachend toe: “Zie je wel, bamboe olie doet wonderen”. Ze stapten in en reden weg.

Onze angst om doodgeslagen te worden en onze schietgebedjes hadden ons explosieve kracht gegeven om de vrachtwagen uit de blubber te krijgen. Dit voorval is dan ook voor altijd in mijn geheugen gegrift.

17 – Sadistisch vermaak

Het onderhoud aan de modderige weg hadden we nog twee weken moeten verrichten. Vanaf nu moesten we daadwerkelijk aan de spoorweg gaan werken. Het tracé werd al maanden tevoren door eerdere groepen uitgevoerd. Het werk bestond uit het omhakken van bomen en bamboe, zodat er een vrije baan van 25 meter breedte ontstond. Nu moesten we de spoordijk ophogen of uitgraven, al naar gelang het terrein. Het verloop mocht niet al te groot zijn, want anders kon de locomotief de klus niet klaren. In het begin moesten we per dag per persoon 2 kubieke meter grond uitgraven en afvoeren (meestal over een afstand van 10 tot 40 meter). Ons gereedschap bestond uit erg inferieure schoppen, pikhouwelen en draagbaren, gemaakt van jute zakken waar doorheen bamboestokken waren gestoken.  Een werkgroep bestond uit 6 man: 2 moesten graven en 4 zorgden ervoor dat de grond op de spoordijk terecht kwam, of juist daar vandaan. Wanneer je dagtaak klaar was, mocht je naar het kamp en was je de rest van de dag vrij. De Jap had echter al gauw door dat we best 3 kubieke meter konden verzetten. In plaats van het kalmer aan te doen, bleven we toch hard werken om uiteindelijk wat vroeger maar het kamp te mogen gaan. Het eind van het liedje was dat we 5 kubieke meter 

grond moesten verzetten. Om desondanks toch nog vroeger in het kamp te zijn, vormden we groepen uit 6 flinke kerels. Dit impliceerde echter dat de oudere en zwakkere mannen aan elkaar werden gekoppeld. Daardoor gebeurde het dat wij al om 15.00 uur in het kamp waren, terwijl de zwakkere ploegen pas na zonsondergang terug kwamen. Omdat dit menselijk gezien onrechtvaardig was, besloot onze kampcommandant er iets aan te doen.

Voortaan moesten de groepen ongeveer even sterk zijn, zodat we allemaal bijna tegelijk klaar waren. De beste job was theekoker (otja-man). Hij moest ervoor zorgen dat er de hele dag voldoende thee was. Wanneer we te weinig grond vervoerden, kregen we er van langs, terwijl het gewicht aan grond zeker wel 40 kilo was. Op een dag vond een Koreaan dat er nog steeds te weinig grond vervoerd werd en beval dat de draagbaren boordevol moesten zijn. Als straf voor het koppel dat onvoldoende grond verzette, werden ze naar de theekokersplaats gebracht. De grote ketel werd van het vuur genomen en de gestraften moesten in voorligsteun boven de gloeiende sintels gaan liggen. Na een poos konden ze hun armen niet meer gestrekt houden en kwamen ze met hun lichaam zo dicht bij het vuur, dat ze het uitschreeuwden van de pijn. Hierbij moet men bedenken dat de meesten slechts een lendendoek (tjawat) droegen. Dit was een  van de sadistische invallen van de bewakers.

Ze probeerden elkaar de loef af te steken met de origineelste straffen, zoals in het volgende voorval. Een bewaker vond dat een koppel te langzaam liep. Ze moesten languit op hun rug op de dijk gaan liggen en ons werd gezegd dat we de grond over hem heen moesten storten. Natuurlijk begonnen we het eerst hun benen te bedekken, maar al gauw ook de rest van hun lichaam tot alleen hun hoofden er nog bovenuit staken. Tijdens deze strafmaatregelen hadden de bewakers de grootste pret. Het was voor hen gewoon een vermaak. Ik vergeleek het met de slaven uit de tijd van Nero, die zich ook vermaakte door de slaven op iedere mogelijke manier te martelen.

Toen uiteindelijk onze taak van een dijk te bouwen van 2 km lengte gereed was, werden we bij de bruggenbouw ingezet. Het betrof een overspanning van ca. 80 meter bij een hoogte van 20 meter. Eerst werden er bomen met een doorsnee van zo’n 80 cm gekapt en de berghelling afgerold. Zodra er voldoende voorraad was, werd er begonnen met het heien. Hiervoor werd een provisorische heistelling gebouwd met een heiblok van ongeveer 150 kilogram. De hele dag moesten we middels touwen het heiblok omhoogtrekken en dan weer loslaten.

Hierbij zong de Jap een deuntje dat in onze oren klonk als: “oh, oh. Zanio, oes oh zozanio…..” Het werken aan de brug was niet zo zwaar als aan de spoordijk, maar wel een stuk gevaarlijker; vooral als je hoogtevrees had. Ook hier werd geen gebruik gemaakt van spijkers, schroeven of bouten en moeren. Men gebruikte vingerdikke krammen van 25 cm met tanden van 12 cm voor de diverse verbindingen. We zeiden nog tegen elkaar dat hier nooit een trein overheen kon zonder in de diepte te storten. Later bleek dat het wel degelijk kon, zij het met aangepaste snelheid. Dagelijks vielen ongelukken te betreuren, zoals van de brug vallen of bekneld raken tussen enorme boomstammen. Op een dag werd een Jap kwaad op een Aussie omdat deze maar niet begreep wat hij bedoelde. Hij schreeuwde maar: “djointo”. Hij bedoelde: joint (verbinding). Ten leste sloeg hij de Aussie met een koevoet op z’n hoofd. De stakker viel daardoor van de 20 meter hoge brug en overleed de volgende dag.

18 – “Bioke ka” (ben je ziek?)

We hadden ongeveer twee à drie weken aan de brug gewerkt, toen we weer naar de spoorbaan moesten. Dus weer veel graafwerk en sjouwen met grond. Tot onze groep behoorden ook de gebroeders Baron. De oudste heette Rudy, de naam van de andere broer ben ik vergeten. In ieder geval, de oudste was in het bezit van een Mido Automatic polshorloge. Dat was in die tijd een zeer gewild horlogemerk vooral voor de Jappen. Misschien omdat het een beetje Japans klinkt. Rudy werd dagenlang benaderd door een Jap, die het horloge van hem wilde kopen. Rudy bleef weigeren en zei steeds: “Het is een cadeau van mijn waifo (vrouw) en daar wil ik geen afstand van doen…..”

De Jap bood hem keer op keer een hoger bedrag, maar Rudy was niet te vermurwen. Op een dag was de Jap z’n geduld op en hij zei: “als je het niet aan mij verkoopt, zal ik je het leven zuur maken”. En dat gebeurde dan

ook. Hij moest de rotste karweitjes opknappen en werd voor het minste geringste afgeranseld. Wij adviseerden hem om het horloge toch maar te verkopen, want zijn vrouw had na de oorlog meer aan een levende man zonder horloge, dan aan een horloge zonder man. Ook zijn jongere broer probeerde hem over te halen. Echter zonder resultaat. De aframmelingen werden met de dag erger en na verloop van tijd werd Rudy erg ziek. De Jap echter stond erop dat hij bleef werken. Waar we al bang voor waren, gebeurde dan ook. Op die dag werd Rudy zo lang en hard geslagen dat hij bewusteloos raakte.  Na een week in coma te hebben gelegen, overleed hij aan de gevolgen van de ongenadige afranselingen. De Jap die dit op z’n geweten had, zagen we niet meer. Waarschijnlijk was hij overgeplaatst. De jongere broer van Rudy zat weken achtereen na het avondeten te treuren aan het graf.

Nu was de tijd aangebroken dat er grind op de dijk moest komen. Voorzien van punkies (gevlochten mand van rotan) haalden we grind uit de rivier, die niet zo ver van de spoorbaan stroomde. Dagenlang moesten we een steile helling afdalen, grind in de punkies scheppen en dan met de zware last weer de helling op naar de spoordijk toe. Op een dag tijdens de lunchpauze, zei mijn broer Adriaan, dat hij weer een malaria-aanval had en niet meer in staat om te werken. Hij vertelde de Jappen dat hij ziek was en hoge koorts had. Deze deed heel vriendelijk en zei: “Ga maar naar het kamp…” Dat liet mijn broer zich geen tweemaal zeggen en liep meteen naar het kamp.

Wie is er nog meer ziek, vroeg de Jap. Twee jongens meldden zich bij hem en ook zij mochten naar het kamp. Toen het drietal al een eind weg was, vroeg de Jap overdreven vriendelijk of er nog meer zieken waren. Toen drong het  pas tot ons door dat er weer een spelletje met ons gespeeld werd. Daar niemand zich meer ziek meldde, riep hij heel luid naar het weglopende drietal: “Motokoi”, wat betekende: terugkomen! Voor de duidelijkheid vroeg hij: “Bioke ka?” (ben je ziek?); “dan heb ik een goede medicijn voor jullie”.  Ze kregen elk een boomstam, variërend van 5 tot wel 30 kilo, die ze boven hun hoofd moesten houden. Na verloop van tijd moesten we van boomstam wisselen. Elke keer als ze het niet meer konden houden, werden ze met bamboestokken geslagen. En elke keer vroeg de Jap dan: “Bioke ka?” Dat ging zo een minuut of tien door totdat er één een betere medicijn had. Ze moesten zich nu in een 50 cm diepe plas water wentelen en dat met 40 graden koorts. Kun je je voorstellen hoe ik me voelde toen ik mijn broer zo zag lijden en niets te kunnen doen om het te stoppen. Na een poosje vroeg de Jap weer: “Bioke ka?” Om erger te voorkomen zeiden ze alle drie: “no more Bioke”.  De Jap zei toen: “Zie je wel, jullie zijn gewoon te lui om te werken…”  Een paar dagen later, op een zondagochtend, kwam de bewuste Jap naar onze tent en vroeg wie er kapper was. Enkelen wezen naar mijn broer, die inmiddels weer wat was hersteld van zijn malaria-aanval. Hij herkende mijn broer en begon hard te lachen en zei: “Nu moet jij mij scheren”. Met scheren bedoelde de Jap ook de randen van de oren en zelfs ook het bovenooglid. Mijn broer was in het bezit van een tondeuse, scheermes, wedsteen en aanzetleer, wat hij had gekregen van onze oudste broer Hendrik in de beginperiode van onze tijd in Tjimahi. Dankzij deze attributen konden we voor een paar centen knippen en scheren en van dat geld eieren en tabak kopen.

De Jap ging op een boomstam zitten en mijn broer begon te scheren. Hij maakte de opmerking dat hij nu kon wraak nemen door hem de keel door te snijden, “maar maak je niet zo ongerust, natuurlijk doe ik dat niet”. Hij moest zich echt bedwingen om het niet te doen. Na de scheerbeurt was de Jap zeer tevreden voor de bewezen dienst. Zo zie je maar weer hoe het leven van een krijgsgevangene soms voor de vreemdste gevallen komt te staan. Waar het dan op aan komt, is het van dag tot dag proberen te overleven; hoe moeilijk dat vaak ook is.

Lees verder…

Het nieuwe jaar tegemoet.

10897248056?profile=originalHet nieuwe jaar tegemoet.

Zoals elk jaar, is het mijn hobby om wat persoonlijke gedachten op papier, in dit geval, op de PC te zetten. Verschil in de twee benamingen is hoe gek ook, allebei met een P beginnend.

Is het een voorbode geweest dat mensen de papyrus plant hebben gebruikt om hun letteren op te kalken? Tenslotte komt denk ik, het woord Papier er vandaan. Later heet het de P c, Leuke woordspeling niet?

Ik ben als mens niet gelovig in de zin van de religieen die hier op deze planeet worden beleden. Ik vind ze persoonlijk iets te menselijk qua inhoud.

Ik heb daar een discussie over met een Bijbelstudent die in alle gevallen de Bijbel aanhaalt. Niets op tegen, iedereen zijn geloof en overtuiging.

Mijn overtuiging is dat er geen door een mens geschapen Godheid bestaat die ook nog zovele menselijke trekjes heeft, zoals teleurstelling, boosheid, en vernietigingsdrang. Ik noem als voorbeeld dat dezelfde godheid een satan in het leven heeft geroepen die hem dwarsboomt. Een door hem zelf geschapen satan die de mensheid tot het slechtste verleidt. Daarbij dan ook nog de mensheid straft omdat zij die satan niet kunnen weerstaan. Een bijna evenbeeld van de schepper, hoe kun je als nietige mens dan NIET worden bewerkt vraag ik mij af. En dan ook nog de straf die dezelfde nietige mens krijgt omdat hij die satan volgt. Dubbel vind ik, enerzijds zou zo’n Opperwezen het van te voren moeten weten wat hij creëert en anderzijds, als je zelf de fout hebt gemaakt, waarom straf je dan de nietige mens die nimmer tegen een godheid als die satan is opgewassen. Ik zou zeggen straf die satan en redt de mens. Iets wat je zelf in het leven heb geroepen kun je niet loslaten op de mens en iets wat je van te voren weet zul je zelf moeten herstellen en niet de arme nietige mens gaan straffen als diezelfde creatie zijn macht erop uit oefent.

In het kort dus, een teleurgesteld Opperwezen. Kan er bij mij niet in, dat is een menselijke gedachte. Eveneens de figuur Satan. Door mensen bedachte figuur, makkelijk om jouw eigen onreinheid op af te wentelen. Alles wat je bewust verkeerd doet, op de satan afwentelen. Nee, ik geloof daar niet in. Ieder mens, slecht of goed, heeft een innerlijk alarm systeem, hij weet wat hij goed of niet goed doet.

Het is zo, dat de mens een ego heeft, net als ieder levend wezen op deze planeet, het is nodig om te overleven. Echter, de mens is verder dan de dieren en zou eigenlijk zijn ego moeten kunnen bedwingen door zijn verkregen intelligentie. Niets is minder waar blijkbaar. De meesten van ons mensen kunnen hun ego niet bedwingen en vervallen in een primitieve vorm van hebzucht, machtswellust en verregaande egoïsme.

Waar wij als primitieve mensen toen, dit ego nodig hadden om te kunnen overleven, is het heden ten dage eigenlijk niet meer nodig. Ook de dierlijke territoriums drang is eigenlijk niet te rijmen met de intelligentie die wij hebben, of zouden moeten hebben. Kijk wat wij in amper een 100 jaar hebben bereikt, we hebben een alternatief brein de PC voor ons ontwikkeld en uitgevonden, wij reizen naar de maan, het heelal is bijna niet meer geheim voor ons.

Toch vervallen wij willens en wetens terug in de primitiviteit.

Religiën worden gebruikt om je te separeren, ieder een die zichzelf verheft tot een profeet heeft zijn eigen volgelingen en ieder die denkt te WETEN het WARE geloof te bezitten beschouwd de andere als ongelovige. Het lijkt soms op een voetbal of sportvereniging waar je lid van bent of wordt. Ja, zelfs de herkenningstekens die het bepaalde geloof moeten kenmerken zoals, kruizen, halve manen en weet ik veel, hebben overeen komsten met de kleur en logo van de sportvereniging waar je lid van bent. En dan komt er ook nog de competitie bij kijken, WIE WEET HET? WIE verkondigt het WARE woord? Wie heeft de keuze goed bepaald WELKE GODHEID de WARE is?

ER worden oorlogen voor gevoerd om de andere te knechten en te overtuigen van zijn of haar geloof. Profeten komen en gaan. Eerst waren de goden per volk eigen goden, wodan, zeus, de manitou, thor, etc., te veel om op te noemen. Nu worden wij geconfronteerd met een Mohammed, Jezus, en misschien wel nog vele voor mij onbekende.

Het parallelle van deze volgelingen is, dat ze allebei geloven in een hemel, de ene zegt dat als je goed bent je in de hemel komt, de andere zegt dat je twaalf maagden krijgt toegewezen als je trouwe volgeling bent. En hoe KROM is het om dan te denken dat je behoefte hebt aan seks in een geest toestand. De hemel is een beloning voor het goede leven hier op aarde.

Hoe erg vind ik het persoonlijk om te zien dat er zovele zielen worden misleid, door de door de mens geschreven en bedachte heilige geschriften. Daarin vindt je gewoon heel erg veel eigenschappen die de MENS betreft en NIET een alleswetende Schepper.

Ik kan niet geloven dat een alles wetende bron, zovele primitieve menselijke eigen schappen heeft, als wat er in diezelfde geschriften wordt beschreven. In feite beledig je de grootheid van de ECHTE almachtige.

De mens heeft blijkbaar een godheid nodig, al vanaf het begin van zijn bestaan, de Zon, de zee, en weet ik veel niet nog meer. En altijd is er een paradijs bij genoemd als beloning.

Wat IS het paradijs eigenlijk, en moet je daarvoor zovele goede daden verrichten om er EENS te kunnen vertoeven?

Ik denk het niet, immers als je allemaal als MENS MET elkaar afspreekt om alle bronnen eerlijk te verdelen, egoïsme, hebzucht, bezittingdrang, en machtbehoefte uit te bannen dan is het paradijs er, waarom zoeken wij het zo ver?

De ingrediënten zijn er reeds, wij hebben geleerden die van alles kunnen uitvinden, als die zich alleen maar bezig zouden houden met het zoeken naar zaken die de mensheid dienen, zoals gezondheid, voedsel productie, leefomstandigheden etc., en niet in middelen die hele gebieden zo efficiënt mogelijk uit te roeien, gaat verdiepen dan zal er binnen niet al te lange tijd een paradijs voor ons allemaal zijn. Zie wat wij onszelf ontzeggen.

Wij zouden dan geen criminelen meer hebben om zich zelf te verrijken ten koste van anderen, ook geen witte boord criminelen die in feite ERGER zijn dan de gemiddelde crimineel, omdat hij zich weet te bedienen van zijn politie macht of invloed. Een gewone crimineel komt in de bak, een witte bood crimineel gaat verder onder bescherming van ons allen.

Politici zijn in feite ook criminelen, ze belazeren de zaak waar je zelf bij staat en varen er nog wel bij ook. Alles draait er bij hun om GELD en MACHT. Gestuurd door de kapitaalkrachtigen in ieder land, doen zij precies wat die van hun verlangen, namelijk hun eigen egoïstische bedoelingen te bewaken en bevorderen.

In ons land en elders zie je hoe de mensen worden bedolven onder schulden en moeilijke tijden door middel van bezuinigingen, nadat de banken er een zooitje van hebben gemaakt, banken die merendeels grote kapitalen van de kapitalisten beheren moeten overeind worden gehouden ten koste van de werkende mens. Pensioenen worden gekort, de zorg wordt geminimaliseerd, en is bijna niet meer te betalen, de werkende klasse wordt zwaarder belast, en erger, de zieken en ouderen worden als vuil en overschot behandeld in de zorginstellingen door diezelfde beleidsmakers wier eigenkring die lijdensweg nooit behoeven mee te maken, Ja, wat dacht U? Ja JUIST, GELD. Onderwijs is langzaam aan weer iets wat de geldbezitters kunnen en de armen moeten het maar doen met wat zij zich kunnen permitteren. Er moet weer een knechten generatie komen. De rechtelozen en arbeiders zoals het in de vorige eeuwen heen was. Verschil zal er zijn, wat eerst door de arbeidende klasse is gewonnen wordt nu langzaam en heel  listig teruggedraaid.

Bij iedere bezuiniging is het zo, dat de rijken er niets van merken en worden beschermd, terwijl Jan met de pet het zooitje kan helpen om rijk te blijven. Heer en knecht verhoudingen zullen er altijd bestaan als men niet tot besef komt dat eerlijk delen op de langere termijn tot betere leefomstandigheden gaat lijden, geen gevangenissen meer, geen oorlogen opstanden meer omdat iedereen tevreden is. Er zijn geen wingebieden meer waarover gestreden moet worden etc. kortom het Paradijs. Dat is, als wij de religiën uitbannen en gehoorzaam willen zijn aan een wet, de wet van het leven.

Om te kunnen leven moet eenieder op ontdekkingstocht gaan, en als je de weg weet te vinden dan zul je nimmer ongelukkig KUNNEN zijn, ondanks alles wat je tegen komt, goed en slecht. Niet iedereen heeft die weg gevonden, ook ik niet.

Zo dat was een overpeinzing van een moderator en voor het komende jaar denkt deze gevoelsmatig dat:

Ons land in het teken zal staan van verscherpingen in zake de politiek, de multiculturele samenleving en van een grote ramp, het zal worden getroffen door calamiteit die buiten onze landsgrenzen plaatsvindt.

In de Arabische wereld zullen landen met elkaar in conflict komen door een moord op een belangrijke leider.

China zal een grotere belangrijke handelstaat worden dan voorheen, het zal Amerika overtreffen, de dollarkoers zakt tot een ongekend laagste nivo uit de geschiedenis van de verenigde staten.

De Euro zal zich aan het einde van het jaar niet kunnen handhaven, enkele Europese landen zullen zich wederom verenigen in een pact los van de Europese Unie.

Mark Rutten komt terecht in een schandaal procedure.

Iets wat in het heelal gebeurd zal de hele mensheid bezighouden in de nazomer.

De Indo gemeenschap zal wederom worden getroffen door het verlies van Iconen, met name in het buitenland.

De kumpulans hebben dit jaar de moeite om nog te existeren, vele gaan ter ziele, er zal een andere vorm van Indisch vermaak komen. De kleine huisfuifjes zullen langzaam weer hun bestaan vorderen.

In de popwereld zal een openbaring worden gedaan die velen uit de oude tijd zullen versteld doen staan.

Ook dit jaar zal de indo gemeenschap geen genoegdoening krijgen op politiek gebied, erger nog, de hele Indische geschiedenis zal openbaar worden genegeerd en ontkend.

Enkele Indische voorvechters zullen openbaar de moed opgeven en de indo cultuur zal verder weg zakken. De Indische gemeenschap zal nog nauwelijks kunnen en willen bestaan. Ook de pasars zullen moeten erkennen dat het niet meer haalbaar is. Wij zullen vele kenmerkende typisch Indische cultuurhoedanigheden verliezen.

Indonesië zal dit jaar nog meer het land worden van de terugkomst, en niet alleen voor Indische mensen maar ook voor vele Nederlanders, de voorspelling in Indonesië dat de witte karbouw zal terugkeren, zal beginnen uit te komen.

Tot zover enkele persoonlijke mijmeringen van een ICM moderator voor het komende jaar, veel voorspoed en probeer ondanks alles toch te leven. Geniet van alle momenten van onze cultuur omdat het er weldra niet meer is. Wat niet meer is zul je gaan missen.

Doe je zelf en anderen geen beloften waarvan je weet dat je die niet kunt waarmaken, ga bewust het nieuwe jaar in, een jaar waarin heel veel zal gebeuren.

Ga bewust het nieuwe jaar tegemoet.

 

Albert van Prehn (ICM moderator 31 december 2011.

Lees verder…

Happy New Year

Vanavond zal iedereen het wel veel te druk hebben met vuurwerk, champagne en allerlei lekkere hapjes. Daarom nu alvast een heel gelukkig, succesvol en gezond Nieuwjaar aan iedereen, namens het hele team van het N.I.C.C., Hans Vogelsang                                                                                                                                                     

 

Tonight everyone will be too busy with fireworks, champagne and lots of delicious snacks. Therefore this is a good moment to wish everybody a very happy New Year with all the succes and health you are coming to.

The staff of N.I.C.C., Hans Vogelsang.

Lees verder…

10897249698?profile=original

 

COMMISSIE MONUMENT TARAKAN

EN

OORLOGSGRAVENSTICHTING

BESCHERMVROUWE H.M. DE KONINGIN

 

PERSBERICHT

 

Op 19 januari 2012 onthult mevrouw Wieteke van Dort een monument met de namen van de militairen (Nederlanders en Indonesiërs) van het voormalig Koninklijk Nederlands-Indisch Leger die na de capitulatie bij de verdediging van het eiland Tarakan in Nederlands-Indië op brute wijze aan boord van een Japans oorlogsschip werden omgebracht en een zeemansgraf vonden op 19 januari 1942.

Het monument zal worden onthuld op het Ereveld Loenen, Groenendaalseweg 64, Loenen.

Aanvang van de ceremonie: 13:00 uur

 

Het Wapen der Artillerie levert een bijdrage aan de onthulling met de aanwezigheid van een detachement. Voorts zal een groot aantal nabestaanden en familieleden van de slachtoffers de ceremonie bijwonen. Het Regiment van Heutsz steunt de plechtigheid met onder meer een erewacht.  De plechtigheid wordt muzikaal begeleid door de Regimentsfanfare "Garde Grenadiers en Jagers".

 

De Commissie Monument Tarakan heeft als doelstelling:

Het, in samenwerking met de Oorlogsgravenstichting (OGS), oprichten van een monument voor de slachtoffers van de batterijen kustartillerie van het voormalige Koninklijk Nederlands-Indisch Leger optredend te Tarakan, die tegen alle regels van het oorlogsrecht zoals verwoord in de Conventies van Genève, als krijgsgevangene op zee zijn omgebracht door de Japanse vijand op 19 januari 1942. Omdat zij een zeemansgraf hebben en er geen graf bestaat dat door hun nabestaanden en anderen kan worden bezocht, is het monument op een ereveld van de OGS met hun namen het materiële symbool om hen te gedenken.

 

De Oorlogsgravenstichting ondersteunt het initiatief tot het oprichten van het monument Tarakan om op het Ereveld Loenen in de Tweede Wereldoorlog gesneuvelde of op andere wijze omgekomen militairen en burgers van wie de laatste rustplaats niet aanwijsbaar is, en van wie de namen nog niet elders vermeld zijn, op gepaste wijze te gedenken. Namen zijn voor nabestaanden altijd en steeds weer het enige dat nog overblijft als zichtbare, hoorbare en herdenkbare herinnering aan hen, hun dierbare familieleden, die hun leven gaven in de oorlog. Namen zichtbaar op een graf zijn belangrijk. Namen van degenen zonder graf, zoals de slachtoffers die vermeld staan op het monument Tarakan, moeten eveneens zichtbaar zijn daar waar mensen bijeen komen om hen werkelijk te kunnen herdenken.

Lees verder…

Albert van Prehn - Naar het nieuwe jaar toe.

10897248056?profile=originalNaar het nieuwe jaar toe.

 

De kerst is voorbij, voor velen van u een drukke tijd, voor mijzelf ben i blij dat die voorbij is. Nu op naar het nieuwe jaar, de goede voornemens en mijn pseudo voorspellingen die i ieder jaar doe.

Vorig jaar, indien jullie die nog hebben, had i voorspeld dat wij een icoon zouden verliezen, helaas is dat op een of andere manier uitgekomen. Niet alleen een icoon uit onze Indische gemeenschap, maar enkele iconen.

Dolf de vries, Oscar Rexhausen, Andy Tielman, ze zijn ER niet meer, de tijd gaat snel voorbij en al ras vallen ER velen om ons heen weg.

I moest de 17e December in Poeldijk spelen met een gelegenheidsformatie en vanaf de bühne keken wij neer op het oudere binnenkomende publiek. Een van ons zei de wijze woorden, kijk ,dit is onze laatste generatie waar wij voor moeten spelen. Wij zijn aan onze laatste dagen toe, onze optredens zullen verdwijnen naarmate de oudere kring van de eerste en tweede generatie Indische mensen uitsterven. Wij zijn met onze laatste gigs bezig.

Hoe waar is deze opmerking eigenlijk en je realiseert je het nauwelijks, overal in den lande zijn ze nog, de kumpulans. Vele sluiten Hun deuren omdat het wegvallen van de generatie waar het omgaat al in gang is gezet. Het publiek wat al die jaren de Indische feestjes bezoekt is aan het indammen. Jammer maar tegelijkertijd voorspelbaar.

Als muzikant, ben je inmiddels met de oudere generaties mee gegaan in leeftijd, alhoewel ER sommige nog net niet de bejaarden leeftijd hebben bereikt. Het zal echter niet lang meer duren, dat is geen doemdenken maar feitelijk.

Zoals i al zei, i ben blij dat deze kerstdagen voorbij zijn. I heb nog vele momenten terugzitten denken aan al die dierbaren die inmiddels niet meer bestaan, mijn ouders, sommige broeders en zuster, vrienden, collega muzikanten, teveel om erover na te denken. Het geeft je een verdrietig gevoel, verdrietig omdat ER zoveel is veranderd, zoveel waar i geen grip op had, de jaren vlogen voorbij en i kan het niet stoppen.

Met het voorbij gaan van de jaren is ER ook heel veel gebeurd wat i achterafgezien niet had willen meemaken, en toch, het lot bepaalt. De mijmeringen terug maken je verdrietig omdat ER zovele mooie momenten zijn waar je toen zo snel aan voorbij ging omdat je de drukte in het leven bij moest houden.

I heb ER niet zo van genoten als dat i het nu zo doen, als i het over mocht doen met de wijsheid van nu. I had ook bepaalde zaken Anders gedaan, de zaken waar i fouten bij maakte, ach, het is oude mensjes tijd. Je wordt eraan herinnerd als je over “vroeger “terugdenkt. Vroeger toen de kerstdagen in bijzijn van de reeds heengegane dierbaren werd gevierd.

I heb in mijn nostalgische bui even de Dvd van Andy Tielman, That's My life uit de DVD rek gehaald en afgespeeld.

Tegelijkertijd realiseerde i mij wat voor muzikant het was, en waar i eerder nimmer zoveel waardering had voor de muziek van hem, besefte i nu dat wat hij deed, heel goed was. Zo goed dat je kunt spreken van een wereldtalent en muzikant. Wat jammer dat deze man niet in Amerika heeft geleefd. Zijn lot heeft Anders bepaald.

Kijkende naar deze Dvd ontdek i iedere keer zijn vakmanschap, de bescheidenheid en zijn quasi verlegen toespraken. Hij vertelde over zijn jeugd en de muziek die hij van zijn ouders meekreeg. Een terugblik en een blik op de geschiedenis van een artiest. I zak die beelden voor mij, alsof i naar een film keek.

Hij kon spelen en zeker performen, twee zaken wat in onze Indoegemeenschap nimmer is te vergelijken. Hij was ER, als entertainer van wereldklasse. Spelen kon hij ook, en wat heel belangrijk is, hij speelde met gevoel, en dat vindt je niet vaak bij muzikanten in onze kring en daarbuiten.

Dus dat waren de kerstdagen, voor mijn wat somber maar desondanks toch wel leuk achteraf toen i een huis vol visite had.

Kerst heeft voor mij geen heilige betekenis, het is voor mij een herinnering hoe erg verdeeld het in de wereld is, erg oneerlijk verdeeld.

Op TV zie je de prachtige shows, je ziet hoeveel ER is besteed aan allerlei onzin wat jouw leven alleen maar egoïstischer maakt. I zie Dan quasi gelukkige mensen die al het goede aan elkaar wensen in deze oververzadigde wereld, en elkaar de duurste cadeaus geven.

Hoe schrijnend is het in de arme landen waar kinderen dag in dag uit sterven vanwege het simpelste wat ER op aarde is, ETEN en water. Als je arm bent geboren in die wereld, zul je alleen maar ervaren hoe hard de wereld is, zelfs wordt ER gebruik gemaakt van jouw nietige hoedanigheid door commerciële instellingen die zich verrijken onder het mom van hulp.

Kerst is een tijd van zogenaamde bezinning, het is het al lang niet meer en onder de klanken van het liedje van John lennon, so this is Christmas and what have you done, voor poor ones etc., Dan denk i, die John zag het goed. Maar voor goeden is ER in deze wereld geen plaats, voor eerlijken is ER geen plaats. Nee, dat zijn buitenbeentjes die worden opgeruimd.

Eerlijk zijn is in deze wereld taboe, je mag jouw eerlijke mening niet uiten, hoe hard die ook is. Men hoort liever een leugen waar zij mee gevleid worden of gepaaid, dan de eerlijke harde waarheid.

Hoe zou dat zo komen? Ik denk omdat wij het gewend zijn om in een schijnwereld te leven, onze pracht en praal, onze bejegeningen naar elkaar toe, het moet allemaal verpakt worden met een franje. Zelfs een simpele bos bloemen die je aan iemand schenkt uit een goed hart wordt nu verpakt met allerlei franjes, alsof de schoonheid van die bloemen niet goed genoeg is.

Pure naakte werkelijkheid is een angst geworden voor ons, wij kunnen het niet meer aan, liever ziende bedrogen worden dan het aanvaarden van realiteit

In de muziek is het helemaal erg, eerlijke life muziek wordt vanwege geld verwisseld voor een of tweemans bands die het overgrote deel van hun optredens uit elektronicahalen waar je met een klikje een surrogaat muziekje tovert.. De eerlijke zelf creërende muzikant wordt niet meer serieus genomen.

Het geld speelt een dermate grote rol bij sommige muzikanten dat men eerst dollars wil zien en dan plichtmatig gaat spelen zonder enige inspiratie en gevoel. Muziekmaken is in eerste instantie op amateur basis het spelen zelf en daarna pas ga je denken aan vergoedingen en niet anders om.

Muziek mag commercieel zijn maar als amateur speel ik liever een keer voor minder maar waar ik mijn gevoel en emoties de vrije loop kan laten, dan een hoop poen waar je na afloop het gevoel hebt dat je ben wezen werken.

Geldzucht is een doodskist waarin je ligt. Het ontneemt je alles wat je van het leven zou moeten hebben, dat is vrij leven, vrij van hebzucht die je echte leven voorbij laat gaan zonder dat je ervan kunt genieten. Wat echt leven betekent zal niet aan een ieder gegeven zijn. Dat moet je ontdekken. Slaaf van hebzucht ben je in deze maatschappij per definitie al.

Naast hebzucht is het elkander niet vertrouwen in de werkelijke zin des woords. Doordat je zelf niet te vertrouwen bent kun je ook de ander niet vertrouwen, dus is openheid ook een belemmering.

Jammer eigenlijk dat de mens de kerstdagen niet gebruikt voor versobering, voor het nadenken over zijn eigen leven, het leven waar wij allen mee te maken hebben. Voor je het weet heb je niet geleefd, ben je altijd slaaf van jezelf en anderen geweest. Op het moment dat je uur bijna geslagen is, weiger je het te accepteren dat het welletjes is geweest.

Als wij de mogelijkheid hebben om even in iemands anders leven te stappen, bijvoorbeeld van hen die minder gelukkig zijn op deze aarde, die waarvan het lot heeft bepaald dat zij een bijna onbegaanbaar levenspad moeten bewandelen, dan zouden wij voor het grote deel onze levens echt waarderen en maken wij ons niet druk over alle simpele surrogaten die het leven mooi zouden hebben gemaakt.

Zo is het ook met mij gesteld, ook ik kan blijkbaar niet anders leven dan blind vooruit.

Achteraf gezien had ik tijd voor het leven moeten nemen, had ik meer van bepaalde zaken moeten genieten, had ik meer van mijzelf moeten geven om mezelf en ook anderen gelukkig te maken.

Het zij zo, ik ben ouder en wijzer maar als ik het……als ik toch eens……dan zou ik het heel anders doen.

Als observant zie je vele dingen om jou heen die jou bewust maken van jouw eigen ik, jouw eigen zijn. Om ons heen zijn zo vele voorbeelden die je tonen hoe je wel of niet moet zijn.

Gelukkig ben ik dat ik muziek mag maken, gelukkig ben ik dat ik de wijsheid van de Almachtige mag gebruiken om mijn leven te overdenken, het is nooit te laat, zelfs niet in mijn laatste uren.

Onze moderne tijd doet ons virtueel in andere landen belanden, daar waar je ziet hoe hard wij het voor elkaar maken.

Die virtuele wereld kan je wijs maken als je daarvoor toegankelijk bent.

So this is Christmas, de woorden van John, en what have you done? Nou, ik denk dat wij in onze overvloedige wereld alleen maar hebben toegegeven aan onze ego, het vreten en weggooien ervan, tonnen vol.

Ik kan mij vaag herinneren dat deze tij, de tijd was waar wij terugdenken aan een man 2012 jaar geleden.

Die man had niets en wilde niets van rijkdom etc. Hij liet ons zien dat wij in de eenvoudige hoedanigheid het ware geluk kunnen vinden. Hij liet ons ook zien wat het leven eigenlijk zou moeten zijn, het leven MET en voor elkander.

Maar ook hij stierf omdat het niet pastte bij de hebzucht van de omgeving, de machtwellust en de angst om de waarheid te horen.

Het zij zo, en met die gedachten ga ik het Nieuwjaar tegemoet. Weer een jaar hopelijk in gezondheid.

Ik heb mij voorgenomen om niets meer te vragen van het leven dan bewustzijn. Bewustzijn van het feit dat ik leef en mag leven, ik weet niet voor hoelang, maar in die tijd zal ik proberen te LEVEN en te genieten van alle kleine dingen die ik tegenkom.

Ik heb mij ook voorgenomen om bewust te blijven van het feit dat, indien ik als mens wil leven, ook de ander een leven als mens moet gunnen.

Leven als mens in de bedoelde zin van het mens zijn van de schepper zal niet eenvoudig zijn, ook niet voor mij. Maar…………………………………al zou ik er een tiende van waarmaken, dan is deze moeilijke missie voor het komende jaar gelukt. Een missie wat mij zeker ECHTE geluk schenkt.

U ook een gelukkig Nieuwjaar toegewenst.

Albert van Prehn (ICM Moderator) 26 December 2011.

Lees verder…

Jaarkalender pasar malam 2012

 

Jaarkalender pasar malam  2012 

 10897239863?profile=original

10897248284?profile=original

10897248693?profile=original

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Jaarkalender pasar malam 2012
Voorlopige jaarkalender pasar malam 2012 is uit!
Lijst overzicht per 12-1--2012  versie V.


Januari
tot 7 Arnhem Burgers Zoo www.wnproductions.nl

Februari
25, 26 Rijswijk www.pasarmalamrijswijk.nl

Maart
?????? www.eastandwestevenementen.nl
3, 4 Doetichem www.Pasaroostwest.nl
23, 24, 25 Leeuwarden www.pasarmalamasia.nl

23, 24, 25 Arnhem www.flamproductions.nl
30, 31 Apeldoorn www.pasarmalamasia.nl
29, 30, 31 Malieveld Den Haag http://www.en.indonesia.nl/


April
1 Apeldoorn www.pasarmalamasia.nl
1 Malieveld Den Haag http://www.en.indonesia.nl/
7, 8, 9 Rotterdam www.pasarmalamasia.nl

27, 28, 29 Hengelo www.flamproductions.nl
Pasar Zwolle www.pasarmalambali.nl ; Gaat niet door !

Mei
4,5, 6 Geleen www.pasarmalamasia.nl
12, 13  Taman Indonesia www.pasar-siang.nl 
        Stadskanaal
17, 18, 19 Den Haag www.tongtongfair.nl
20, 21, 22 Den Haag www.tongtongfair.nl
23, 24, 25 Den Haag www.tongtongfair.nl
26, 27, 28 Den Haag www.tongtongfair.nl
26,27, 28 Den Helder www.stichtingsteller.nl/

Juni
1,2,3 Zeist www.wnproductions.nl

Juli
6,7, 8 Eindhoven - www.pasarmalamasia.nl
???? Ommen openlucht pasar ??? Winkel pasar Time Out Events
?????? Braderie + Pasar Malam Ede Winkelpasar
20,21, 22 Groningen www.pasarmalamasia.nl
28, 29 Vaassen www.Pasaroostwest.nl
31 Steenwijk www.wnproductions.nl

Augustus
1, 2,3 Steenwijk www.wnproductions.nl
24,25,26 Tilburg - www.pasarmalamasia.nl
???? Pasar Sinar
??? Pasar Kecil, eendaagse winkel pasars

September
????? Assen www.flamproductions.nl (Nieuwe pasar)
22,23 Alkmaar http://www.stichtingstellar.nl/
28, 29, 30 Maastricht www.pasarmalamasia.nl

Oktober
5-6-7 Pasar Istimewa Alphen aan den Rijn. (www.wnproductions.nl)
5,6,7 Assen www.pasarmalamasia.nl
???? Hengelo zie www.flamproductions.nl
13, 14 Dieren www.Pasaroostwest.nl
26,27,28 Nijmegen www.pasarmalamasia.nl

November
3, 4 Rijswijk www.pasarmalamrijswijk.nl
9, 10, 11 Leek www.stichtingstellar.nl/

December
dec -jan Winterpasar Burger Zoo ( o.v.) www.wnproductions.

Mogelijk gemaakt door www.icm-online.nl
Wordt abonnee van de Indische Internetkrant en ontvang prachtige cd en dvd van project Melati in de sneeuw!

 

 

Lees verder…

10897247072?profile=originalEen eenzame Indischman

In het ´Nieuws van den dag voor Nederlands-Indië´ van 1937 staat een kerstverhaal dat de Java Post zijn lezers niet wil onthouden. Om geen afbreuk te doen aan de tijdgeest publiceren we het hier in oude stijl en spelling:

Winter in Den Haag

´Er kunnen in iemands leven in de donkere dagen voor Kerstmis, — o, heerlijk Indië, waar men die dagen niet kent! —, dingen passeeren, welke die dagen nog donkerder maken dan ze gemeenlijk vanwege de weersgesteldheid reeds zijn. Ik heb dit zoo juist ondervonden. U zult het wellicht niet aardig van me vinden, dat ik u van deze trieste ervaring deelgenoot maak, maar ik neem aan dat er voor u nog genoeg prettige dingen zijn in deze feestelijke en laatste maand van het jaar, die u het hoofd weer doen opbeuren.
Ik geef toe, dit is geen bemoedigend begin. Ik dwing u er niet toe verder te lezen. Het slot is evenmin opwekkend.

Een paar maanden geleden had ik hem ontmoet. Hij was een gepensionneerd Indisch spoorwegman, die de hoop koesterde van zijn pensioen nog enkele jaren in Holland na een leven van hard werken in de tropen rustig te kunnen genieten. Zoo wikt de mensch….  
Hij was een eenzame. Hij was gescheiden van zijn vrouw, en z´n twee kinderen waren reeds getrouwd — in Indië. Toen ik hem in een van de Haagsche straten ontmoette, was hij op zoek naar kamers. Hij was teneergeslagen en ik bespeurde een zekere onrust in hem. Kamers zoeken is geen prettig werk, redeneerde ik bij mezelf en zoo verklaarde ik de neerslachtige bui, waarin ik hem na jaren voor het eerst in Holland had ontmoet.
Eenige weken geleden kwam een van mijn dameskennissen naar mij toe:
— U ontvangt geregeld Indische kranten is ‘t niet ? Kunt u er nu en dan een paar missen? We hebben een Indischman op kamers en die…..
— Natuurlijk, zei ik. En prompt iedere week ging er een pak Indische kranten naar het opgegeven adres.
— En hoe gaat ‘t met je Indischmannetje? vroeg ik op zekeren dag, toen ik m’n vriendin ontmoette.
— Dat gaat nogal. Eigenlijk een zielig geval. Zijn kinderen zitten in Indië en hij is van z´n vrouw gescheiden. Hij kent hier maar weinig menschen.
U begrijpt het natuurlijk al. De kranten waren bestemd voor den gepensionneerden spoorwegman, den eenzame, die hier zoo vreemd en bijna schichtig rondgekeken had na zooveel jaren van afwezigheid. Ik heb trouw de kranten laten bezorgen en nam me stellig voor hem eens te gaan opzoeken.
Maar een week later kreeg ik een telefoontje:
—   U behoeft geen kranten meer te sturen……
—   Is-ie vertrokken? — Nee, hij is zwaar ziek. Een dubbele long-ontsteking.

Een dag later zat ik aan zijn bed. Een huurkamer, zooals er duizenden in het Haagje zijn; het is dus niet noodig het interieur te beschrijven. Op een kastje stond een portret, een foto van z´n kinderen. Hij ademde moeilijk. Zijn toestand was al hopeloos.
—   Wil ik de kinderen een telegram sturen? vroeg ik.
—   Laat maar, zei hij mat.
—   Heb je heelemaal geen familie meer in Holland?
Het bleef even stil.
—   Wij in Indië zijn niet familieziek, bracht hij er met moeite uit.
Even later sprak ik de verpleegster; hij had een getrouwde zuster in Nijmegen, maar daar kwam hij nooit.
Hij bleef mij aankijken en schudde het hoofd. En terwijl ik hem daar in die halfduistere ongezellige kamer, bleek en lijdend zag liggen, drongen Indische beelden zich aan mij op, vol zon en levensvreugde uit de dagen waarin ik hem in Indië in zijn volle activiteit had gekend. Wij zijn niet de regisseurs van ons eigen levensspel, maar hier waren op het slot wel héél zware accenten gelegd…
Het bleef nu lang stil in de kamer. Zijn ademhaling was moeilijk. Zijn vingers trekken aan de dekens en zijn oogen zochten de wanden af.

In den nacht daarop is hij overleden. De vreemde verpleegster was er bij. Een vreemde had zijn oogen gesloten en z’n handen op het laken gekruist.
Den volgenden morgen hoorde ik de bijzonderheden. Zijn zuster, telegrafisch gewaarschuwd, was den vorigen avond overgekomen. Hij had haar niet herkend; gelukkig maar, hij heeft niet kunnen zien dat zij volkomen onverschillig, zonder een spoor van ontroering, naast zijn sterfbed had gestaan.
—   ’t Was vreeselijk, zei de verpleegster. Ze verontschuldigde zich, dat ze in jaren niets van hem had gezien of gehoord, maar ‘t was toch haar bloedeigen broer.
—   Vroeg ze nog iets?
—   Of er geld voor de begrafenis was…
Een uur later is ze weer vertrokken. Ze had een dagretourtje genomen. Op het kastje stond nog het portret van de kinderen. Ik had een gevoel of het gelaat van den doode er naar toegewend lag. In mijn herinnering leeft hij nu verder als de eenzame Indischman. Ik hoop maar dat er niet veel zóó eenzaam zijn als hij in het Haagje, dat voor de gerepatrieerden terecht de reputatie heeft van een paradijsje van gezelligheid…

 

Met dank aan de Javapost.´

x

Lees verder…

 

10897246898?profile=original

De Java Post dingt mee naar prijs beste geschiedeniswebsite!

 

Nog enkele weken en 2011 is alweer voorbij. De Java Post, twaalf maanden geleden nog in de kinderschoenen, is levensvatbaar gebleken. Mocht ik ooit hebben getwijfeld of er wel voldoende vraag was naar een online magazine over de geschiedenis van Nederlands-Indië, inmiddels weet ik beter. Die vraag ís er, en hoe!

De statistieken liegen niet: vanaf het begin van het jaar is sprake geweest van een stijgende lijn in het bezoek. Echter niet alleen dát, ook het aantal reacties op artikelen is groeiende.

Hierbij past natuurlijk ook groei in de breedte: de bijdragen van gastschrijvers helpen de inhoud gevarieerder en het blad interessanter te maken.       

Ooit schreef ik hier dat de Java Post niet bedoeld is voor fictie, en zich slechts beperkt tot de realiteit. Er zijn echter momenten dat daarvan moet worden afgeweken, omdat de traditie dat nu eenmaal zo wil. Kerstmis is één van die momenten; vandaar deze week in de Java Post een kerstverhaal.

 

Misschien mag ik u, lezer, nog  lastigvallen met twee verzoeken:

 

Mocht u dit nog niet gedaan hebben, schrijf u in als (gratis) abonnee, in de rechterkolom van de Java Post onder ´berichten in uw mailbox´ en u ontvangt van ieder artikel een melding in uw mailbox.

 

Verder, de Java Post is ingeschreven bij een jaarlijkse verkiezing voor de beste historische website van het jaar, georganiseerd door het Historisch Nieuwsblad. Bij de ongeveer driehonderd aanmeldingen bevinden zich slechts twee (!) sites met betrekking tot de geschiedenis van Nederlands-Indië, reden temeer om bij deze verkiezing aandacht te vragen voor de Java Post.

Van de website van deze bijzondere prijs:

 

Internetgebruikers mogen zelf stemmen voor de Geschiedenis Online Prijs 2011. De prijs wordt jaarlijks toegekend aan de beste Nederlandse website over geschiedenis.

Aangemelde websites werven zelf stemmen. De winnaar van de publieksprijs krijgt 2500 euro. 

Naast het publiek wijst ook een vakjury een winnaar aan. De jury beoordeelt geschiedeniswebsites in drie categorieën: Archiefdiensten; Verenigingen en particulieren; Musea en Themasites. Gekeken wordt onder andere naar toegankelijkheid, gebruiksvriendelijkheid, betrouwbaarheid en originaliteit.

De Geschiedenis Online Prijs 2011 wordt uitgereikt in februari 2012.

 

De Java Post is in zóverre in het nadeel, dat ik geen banner kan plaatsen van de Geschiedenis Onlineprijs, omdat mijn website zich daarvoor niet leent. Daarom vraag ik u hier, via deze nieuwsbrief, om mij te steunen door op de site van de Geschiedenis Onlineprijs op de Java Post te stemmen, en daarbij vooral ook uit te leggen waarom u dat doet.

U kunt dit doen op dit formulier: http://www.geschiedenisonlineprijs.nl/?url=www.javapost.nl  

 

Het zou de Java Post aan publiciteit helpen en voor mij een enorme stimulans zijn om door te gaan met mijn project!

 

Rest mij u bijzonder plezierige feestdagen toe te wensen, en een vreedzaam 2012.

 

Bert Immerzeel

www.javapost.nl   

Lees verder…
Indisch Herinneringscentrum Bronbeek -Nieuwsbrief 12, december 2011

Welkomstwoord

In het afgelopen jaar heeft het Indisch Herinneringscentrum zichzelf nog meer op de kaart gezet. In deze moeilijke tijden waarin Indische organisaties en culturele instellingen zich geplaatst zien voor veel lagere of zelfs geen subsidie in de nabije toekomst, volgt het Indisch Herinneringscentrum de ontwikkelingen in het veld nauwgezet. Samenwerking wordt steeds belangrijker. Voor het herinneringscentrum wordt 2012 dan ook het Jaar van het Netwerk. Samen sta je immers sterk!

In deze nieuwsbrief kunt u de laatste nieuwtjes van 2011 lezen. Ik hoop u allen volgend jaar weer terug te zien bij een van de activiteiten die op stapel staan.

Yvonne van Genugten
Directeur


www.indischherinneringscentrum.nl" width="66" height="75" />Bestuur, directie en medewerkers van het Indisch Herinneringscentrum wensen u fijne feestdagen, een mooie jaarwisseling en een goed 2012!

 


Vooraankondiging symposium ‘Omstreden geschiedenis’

Reserveer donderdag 9 februari 2012 alvast in uw agenda. Dan organiseert het Indisch Herinneringscentrum i.s.m. Framer Framed  en de Reinwardt Academie het symposium ‘Omstreden geschiedenis’ over de (re)presentatie van de Nederlands-Indonesische geschiedenis in musea. Aanleiding is de overzichtstentoonstelling ‘Het Verhaal van Indië’ over de koloniale geschiedenis van Nederland in voormalig Nederlands-Indië, een coproductie van het Indisch Herinneringscentrum en Museum Bronbeek.  Beide partijen hadden verschillende opvattingen over de wijze waarop de geschiedenis moet worden geïnterpreteerd en gerepresenteerd c.q. een militair versus civiel perspectief.  Volgens het herinneringscentrum en Framer Framed een mooie case om een symposium te organiseren over de representatie van de Nederlands-Indonesische geschiedenis in de museumsector.

In het ochtendgedeelte wordt de totstandkoming van ‘Het Verhaal van Indië’ tegen het licht gehouden. ’s Middags ligt de nadruk op toekomstige postkoloniale museale praktijken. M.m.v. onder meer Rob van Ginkel (UvA), Stef Scagliola (Veteraneninstituut), Meta Knol (Lakenhal, eerder als conservator Centraal Museum  verantwoordelijk voor  de vaste tentoonstelling ‘Beyond the Dutch’) , Mirjam Shatanawi (Tropenmuseum), Laura van Broekhoven (Museum Volkenkunde) en Pamela Pattynama (UvA). Dagvoorzitter is Wim Manuhutu. Meer informatie over de sprekers is te vinden op de website.

De voorbereidingen zijn in volle gang. Hou de komende tijd de website in de gaten voor meer informatie over programma, toegang, aanmeldprocedure en tijden.


Bijzondere middag met Ruud Lapré en Jet Bussemaker

Hoe uiteenlopend de persoonlijke invalshoek van een stukje Indisch geheugen kan zijn, bleek afgelopen 7 december op de eindejaarsbijeenkomst van het Indisch Herinneringscentrum. In een openhartig gesprek o.l.v. Wim Manuhutu vertelden Ruud Lapré, auteur van ‘Terra Incognita’ en Jet Bussenmaker, auteur van ‘Dochter van een kampkind’ aan een kleine 100 gasten, hoe zij kwamen tot het schrijven van hun boek. Hierin delen zij, beiden op een heel verschillende manier, hun beleving over hetzelfde stuk historie in hetzelfde land: de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië. Lees het verslag op de website en bekijk de foto’s van deze bijzondere middag. De boeken van Lapré en Bussemaker zijn te bestellen bij het Indisch Herinneringscentrum. Meer informatie>

www.indischherinneringscentrum.nl" width="599" height="399" />


Erfgoedreis Java

Herinneren en overdracht zijn kerntaken van het Indisch Herinneringscentrum. In tegenstelling tot andere herinneringscentra van de Tweede Wereldoorlog bevinden de Indische herinneringsplekken zich niet in Nederland maar in Indonesië. Natuurlijk is het mogelijk om over deze plekken te lezen of foto’s, films of documentaires te bekijken. Een bezoek aan de locatie zelf geeft echter een heel andere ervaring: het gevoel dat dit de plaats is waar het gebeurde, de geuren, de warmte.

Het bestuur van het Indisch Herinneringscentrum vindt zo’n ervaring erg belangrijk en heeft daarom besloten om op eigen kosten samen met de directeur een erfgoedreis te gaan maken naar Java. De reis had tevens tot doel kennis te maken en relaties aan te gaan met erfgoedinstellingen in Indonesië zoals de Oorlogsgravenstichting in Jakarta en in Kuningan, waartoe Gedung Perundingan in Linggarjati (Museum Linggarjati) behoort. Ten slotte verwachtte het bestuur dat de reis een inspiratiebron zou zijn voor toekomstige projecten.

www.indischherinneringscentrum.nl" width="249" height="187" />Twee weken lang voerde de reis langs verschillende herinneringsplekken in Indonesië. De groep bezocht alle Nederlandse erevelden op Java, waar de directeur van de Oorlogsgravenstichting, de heer Peter Steenmeijer de bezoeken begeleidde. Op het ereveld Menteng Pulo in Jakarta werd namens het bestuur een krans gelegd door voorzitter Erry Stoové en Yvonne van Genugten. Daarnaast werden verschillende interneringsplekken bezocht zoals kamp Banjubiru 10, Bangkong en Muntilan en plaatsen waar tijdens de bersiapperiode en daarna verschrikkelijke gebeurtenissen plaatsvonden. Denk aan de Simpang Sociëteit in Surabaya en aan Rawagede. 

Het was een indrukwekkende reis en de verwachtingen werden gerealiseerd:  er kwam een basis voor nieuwe samenwerkingsverbanden en er ontstonden ideeën voor nieuwe projecten.


Kraanvogels voor het Indisch Herinneringscentrum

Ongeveer een maand geleden ontving het Indisch Herinneringscentrum uit handen van de Japanse studente Sayaka Hori 3.000 kraanvogels van papier. Een kleurrijke verzameling origami(lett. ori=vouwen, gami=papier). Vorig jaar kwam Sayaka met een beurs van de Nederlandse afdeling van Rotary International een jaar naar Nederland om te studeren. De eerste paar weken logeerde ze bij Marianne Roessingh van Iterson, lid van de Rotaryclub Bunnik. Daar zag Sayaka in de boekenkast boeken over de Japanse interneringskampen, waar Marianne zelf als kind ook in heeft gezeten. Sayaka vroeg Marianne om daar wat over te vertellen, omdat dat stuk geschiedenis in Japan niet op school verteld wordt.

De studente was erg onder de indruk van het verhaal van haar gastvrouw en wilde een gebaar maken. Zo kwam zij op het idee van 1.000 gevouwen kraanvogels, als ultieme wens voor vrede. [red. In Japan staan 1.000 gevouwen kraanvogels voor het brengen van geluk]. Sayaka heeft familie en vrienden gevraagd om voor deze vredeswens te vouwen. De reacties waren heel positief en resulteerden zelfs in 3.000 kraanvogels!

www.indischherinneringscentrum.nl" width="250" height="375" />Sayaka heeft de kraanvogels aan Marianne overhandigd tijdens een huiskamerbijeenkomst met een aantal genodigden. Het maakte veel indruk op de betrokkenen. Tijdens haar bezoek aan de herdenkingsmonumenten op landgoed Bronbeek bezocht Sayaka, in gezelschap van onder meer Marianne, ook het Indisch Herinneringscentrum. Ze liet de 3.000 kraanvogels achter als gebaar naar de Indische gemeenschap.

Een van de doelstellingen van een Rotary Scholarship is om internationaal wederzijds begrip en vrede te bevorderen. Sayaka heeft daar op een bijzondere wijze extra invulling aan gegeven.

 


Column

Terug naar Surabaya

Eind november heb ik met een bijzonder gezelschap een vakantiereis gemaakt naar Java. Van Jakarta over Yogya naar Surabaya.
Mijn geboortestad.
Vierenvijftig jaar geleden in 1957 hebben mijn ouders Surabaya hals over kop moeten verlaten. We hebben ons huis achtergelaten zoals het was. We konden niets meenemen. Het was ons gelukkig op de valreep gelukt om een nieuw baasje te vinden voor onze hond. Ik hoor hem nog jankend de straat uitrijden met zijn nieuwe baas.
Ik wilde graag mijn ouderlijk huis, dat voor mij symbool staat voor losgerukt te worden, terugzien. En dat is wonderwel gelukt. De straat was veel drukker geworden, de sawah’s om het huis verdwenen. Maar het huis stond er nog fier bij. Was nog bewoond.
Ik heb er stil naar gekeken.
Mijn gedachten waren bij mijn ouders. Wat moet er toen door hen heen zijn gegaan.
Vele Nederlanders uit Nederlands-Indië en Indonesië zullen deze ervaring hebben.
Het is goed om daar zo af en toe bij stil te staan.

www.indischherinneringscentrum.nl" width="129" height="192" />

 

 

 

 

 

 

Erry Stoové
Voorzitter


Het verhaal achter…

Willy Frans

 

"Ik weet het nog goed", vertelt Ruud Vaillant. "Het was aan het einde van de bersiapperiode en we woonden aan de Djocjaweg in Batavia. Mijn neef Willy Frans (helemaal rechts op de foto, 1938) logeerde toen bij ons. Willy was net een kleine maand  15 en zoals alle jongens van zijn leeftijd droeg hij een steentje bij om het gewone leven weer op gang te brengen. Willy was een hulpje van de corveeploeg in de Djocja-kazerne. Regelmatig reed hij mee met de corveeploeg op een vrachtwagen naar Pasar Senen om daar groenten in te kopen voor de keukenploeg . In de ochtend van 24 december 1945 na zijn bezoek aan de pasar, vroeg hij de chauffeur om via zijn oma Frans terug te rijden naar de kazerne. Hij kon haar dan groenten geven die ze nodig had voor het kerstmaal. Op de Gang Sentiong ging het mis. Sluipschutters schoten  op de vrachtwagen en Willy werd dodelijk getroffen. Mijn neef is een van de vele onschuldige slachtoffers van  het bersiapgeweld. Zijn graf is op het ereveld Menteng Pulo. Ik ben blij dat mijn nicht Yvonne (van Genugten, red.) tijdens haar erfgoedreis bloemen op zijn graf legt. Zo wordt de herinnering aan hem levend gehouden."

 


Subsidieaanvraag vooronderzoek striptentoonstelling

Het Indisch Herinneringscentrum wil in samenwerking met meerdere partners een reizende tentoonstelling ontwikkelen bij de strip ‘ De Terugkeer’.  De primaire doelgroep is de derde klas van het voortgezet onderwijs, maar de tentoonstelling zal zo ingericht zijn dat deze aantrekkelijk is voor een brede doelgroep (ouders met kinderen, geïnteresseerden in geschiedenis, etc.).  Inhoud, vorm, mogelijkheden, kosten en haalbaarheid moeten hiervoor goed in kaart worden gebracht. Dit vergt de nodige zorgvuldigheid. Het Indisch Herinneringscentrum heeft in november een subsidieaanvraag ingediend voor dit vooronderzoek en popelt om eraan te beginnen.


Virtueel tentoonstellingsnieuws

Momenteel is het Indisch Herinneringscentrum bezig met het ontwikkelen van een virtuele versie van ‘Het Verhaal van Indië’. Zodra deze klaar is, is het mogelijk om op de website www.hetverhaalvanindie.com een virtuele tour  te maken door  de tentoonstelling. Deze volgt net als in het museum een chronologische route.  Enkele infographics zullen worden omgezet in animaties om de betreffende informatie op een aantrekkelijke manier aan te bieden.  Voor de ontwikkeling  van deze online museumtour heeft het Indisch Herinneringscentrum een gespecialiseerd bedrijf in de arm genomen.


Indisch geheugen voor de toekomst

Degenen die aanwezig waren bij de bijeenkomst op 7 december jl. met Ruud Lapré en Jet Bussemaker hebben hem al gezien: de folder van het Indisch Herinneringscentrum. Deze werd vers van de pers onder het publiek verspreid en beschrijft in het kort wat het Indisch Herinneringscentrum doet. Voortbouwend op de vormgeving van de folder verschijnen volgend jaar diverse advertenties van het Indisch Herinneringscentrum in Moesson. Op dit moment worden presentatiemappen gedrukt met een soortgelijke opmaak. Janita Sassen vormgeving en fotografie heeft de materialen ontworpen. Foto: voorzijde folder.

 


Ontstaansgeschiedenis online in nieuw jasje

Wie de website van het Indisch Herinneringscentrum wel eens bezoekt, heeft misschien de pagina gezien waarop heel summier staat beschreven hoe het Indisch Herinneringscentrum is ontstaan. Deze geschiedenis krijgt een prominentere plaats op de website in een eigentijds vormgegeven onderdeel. Dit bestaat uit nieuwe, korte teksten en filmpjes (fragmenten uit de films die nu op de website staan, gemaakt door Tuhuteru en Partners) waaruit de ontwikkeling van het Indisch Herinneringscentrum is af te lezen. Ontwerpwerk is bezig met het ontwerp van dit nieuwe website-onderdeel.


Update webportaal Indië in Oorlog

www.indischherinneringscentrum.nl" width="95" height="155" />Sinds enkele weken is het mogelijk om vanaf het webportaal www.indieinoorlog.nl direct te zoeken in de collectie 'Japanse interneringskaarten KNIL en Marine' van het Nationaal Archief. We hopen de aansluiting van de Moessoncollectie nog dit jaar te kunnen realiseren. Het kost echter meer tijd dan gedacht om de grote hoeveelheid gegevens van 50 jaar Moesson binnen te halen. Nog even geduld dus.
Inmiddels is er ook contact met Museum Maluku om te kijken hoe, naast de drie collecties die al zijn aangesloten, hun digitale collecties die nog geen deel uitmaken van het webportaal alsnog aangesloten kunnen worden.


Educatieoverleg

Dit najaar is het Indisch Herinneringsentrum aangenomen als deelnemer aan het periodieke overleg van herinneringscentra, oorlogs- en verzetsmusea. Het doel van dit overleg is om via het uitwisselen van ideeën en projecten elkaar te versterken en mogelijkerwijs gezamenlijk een groter project op te zetten.


Volop belangstelling voor ‘Merantau’

De voorstelling die het Indisch Herinneringscentrum in Utrecht organiseerde i.s.m. Museum Maluku  (zaterdag 26 november) kon rekenen op een uitverkochte zaal. Het was een indrukwekkend stuk waarin de persoonlijke verhalen van vier generaties Molukkers centraal stonden. De voorstelling riep zowel bij de spelers als bij het publiek emotie op.

www.indischherinneringscentrum.nl" width="212" height="70" />

 

 


Kumpulan (beperkt) open

In tegenstelling tot voorgaande jaren kunt u dit jaar in de Kerstvakantie wél terecht bij de Kumpulan. Speciaal voor de bezoekers van ‘Het Verhaal van Indië’ opent het restaurant zijn deuren op de volgende dagen/tijden:

  • Dinsdag 20 t/m vrijdag 23 december geopend van 11.00 – 16.00 uur (keuken geopend van 12.30 – 14.00 uur)
  • Maandag 26 december geopend vanaf 16.30 uur (alleen voor Kerstbuffet, museum is gesloten)
  • Dinsdag 27 t/m vrijdag 30 december geopend van 11.00 – 16.00 uur (keuken geopend van 12.30 – 14.00 uur)

Zaterdag 31 december t/m vrijdag 6 januari 2012 is de Kumpulan gesloten.


Signaleringen


www.indischherinneringscentrum.nl" width="113" height="169" />Fotograaf Armando Ello is bezig met een portretserie ‘Twijfelindo’s: jonge Indo’s die er niet meer uitzien als Indisch maar het boegbeeld zijn van de vervaagde Indo-generatie en een verhaal vertellen dat toch de herkenning en Indisch trots laat zien. De kickoff van de expo is op donderdag 19 januari 2012 in de Jeruzalemkapel in Gouda tegelijk met de opening van de Jeruzalemkapel als ondernemersflexwerkplek.  Iedereen is welkom! Blijf op de hoogte via de nieuwsbrief of kijk op de site www.hoezoindo.nl .

www.indischherinneringscentrum.nl" width="113" height="149" />Kerstvakantietip: de expositie ‘Aanpassen!’ in Kamp Westerbork is verlengd tot 8 januari 2012. Drie generaties Indische Nederlanders, ieder op eigen wijze gevat in woord en beeld, staan centraal in deze tentoonstelling van de stichting Nasi Idjo. Meer informatie is te vinden op de website van Kamp Westerbork.

 

www.indischherinneringscentrum.nl" width="113" height="139" />Van 3 januari t/m 3 maart 2012 is de voorstelling van Diederik van Vleuten ‘Daar werd wat groots verricht’ te zien in de Nederlandse theaters. Een familiekroniek over de voormalige kolonie, integer en aantrekkelijk verteld. Bekijk de trailer, een korte documentaire of de speellijst.

 

De foto-expositie ‘Indië was ons Paradijs’ van de Amsterdamse fotografe Annelies Damen is t/m 30 januari 2012 te zien in de Centrale Bibliotheek van Amsterdam. Zij combineert foto’s van haar reis naar Indonesië met foto’s die haar grootvader in Nederlands-Indië maakte. Meer informatie>

Donderdag 8 december 2011 was het vijf jaar geleden dat het strooiveld ‘Gordel van Smaragd’ (met uit Indonesië ingevlogen aarde) op begraafplaats Zorgvlied in gebruik werd genomen. Op het veld kan de as worden uitgestrooid van overledenen die zich verbonden wisten met voormalig Nederlands-Indië. Meer informatie>

Van de lezer

Op 27 februari 1942 werd het schip Hr. Ms. De Ruyter tot zinken gebracht tijdens de Slag in de Javazee. Dhr. Joop Nahuijsen (wiens vader op dat schip voer) wil de jaarlijkse herdenkingsceremonie op het Marine-ereveld Kembang Kuning in Surabaya voortaan graag laten plaatsvinden op zeelokatie, ongeveer 60 ten noorden van Surabaya op de Javazee. Hiertoe heeft hij de VON opgericht: Vereniging van Overlevenden & Nabestaanden van ‘De Slag in de Javazee 1942 c.a.’ Wilt u meer weten over zijn initiatief, mail dan naar joopnahuysen@ing-rail.com.


Verkrijgbaar bij het Indisch Herinneringscentrum

Het Indisch Herinneringscentrum verkoopt diverse uitgaves:

  • Stripboek 'De Terugkeer' (€ 10,-)
  • Fotoboek 'Het Verhaal van Indië' (€ 19,95)
  • Boek 'Terra Incognita' van Ruud Lapré (€ 15,-)
  • Boek 'Dochter van een kampkind' van Jet Bussemaker (€ 14,95)
  • Boek 'Postkoloniale monumenten in Nederland' van Gert Oostindie/Henk Schulte Nordholt/Fridus Steijlen (€ 19,95)
  • Dvd 'Oorlog in het paradijs' ( € 10,-)
  • Dvd 'Contractpensions. Djangan loepah!' ( € 15,-)

Meer informatie hierover en over de bestelwijze vindt u op de website van het Indisch Herinneringscentrum.


Colofon

U kunt deze nieuwsbrief natuurlijk altijd doorsturen naar familie, vrienden of kennissen die belangstelling hebben voor de activiteiten van het Indisch Herinneringscentrum.

Mocht u de nieuwsbrief niet in goede orde ontvangen, laat het ons dan a.u.b. weten via info@indischherinneringscentrum.nl.

Het volgende nummer verschijnt eind maart 2012.

Bestuur Stichting Indisch Herinneringscentrum Bronbeek: Erry Stoové - Jet Bussemaker - Bing Go - Jan Willem Kelder - Kees Neisingh - Vaya Nijhof-Schippers - Winnie Sorgdrager

Lees verder…

ICM Terugblik op 2011.

 10897253061?profile=original

Jaaroverzicht 2011

Iedere jaar naar goed gebruik wordt op ICM onderwerpen & thema's geslecteerd met Indische hoogte - en diepte punten voor de uiteindelijke Terugblik op het jaar. Vaak een intensieve bezigheid om in de archieven te duiken om die item te selecteren. Dit keer dacht ik te kunnen varen op de hoofdredacteur Mr. J.J.M. Paradijs van de Telegraaf met hier en daar wat toevoegingen die van toepassing zijn op de Indische samenleving. Nauwelijks werd ICM Terugblik 2011 gepubliceerd, of de redactie ontving een brief van de Telegraaf dat in het  boek HetJaar2011 fouten waren ingeslopen, en dat kosteloos medio januari 2012 de nieuwe versie ontving.

 

Tegelijkertijd ontving de redactie vele mails met reacties op de ICM Terugblik 2011.
Als de Telegraaf fouten corrigeert in het Boek HetJaar2011, waarom mag ICM niet de gewijzigde ICM Terugblik 2011 publiceren waarin alle reacties zijn verwerkt. U ziet dat wij 1 van de  belangrijkste zaken over het hoofd hebben gezien en wat dacht U van de Telegraaf namelijk; Nederland wordt na 69 jaren door twee Indo's (met wortels uit het voormalige Nederlands Indie) bestuurt, dit mag zeker de geschiedenis ingaan.  Te denken dat 69 jaren het Indische vraagstuk door alle kabinetten onder het tapijt is geveegd.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

ICM Terugblik op 2011 (aangepast versie)

 

 Dit jaar lijkt mij verstandig om hoogtepunten van de hoofdredacteur Mr. J.J.M. Paradijs in grote lijnen te volgen met hier en daar wat toevoegingen van mijn kant.

Het was absoluut een roerig bewogen jaar vol verassingen in negatieve zin uitvergroot door de media. Goed dat de media er is als waakhond desondanks wij over een AFM en Nederlandse Bank tot onze beschikken hebben. Geen enkele twijfel dat 2011 de geschiedenis ingaat als crisisjaar met grote internationale spanningen als gevolg door de Euro, de Globalisering en de Internationalisering, die Nederland wel 7 vette jaren heeft bezorgd.

 

Wie had het nu nog ooit gedacht dat na 66 jaren de Nederlandse staat wordt veroordeeld voor de misdaden Rawagedeh, wat de media sterk heeft uitgelicht en vergroot. Het "recht" staat hier als het symbool dat boven alle regeringen staat. Dit in schril contrast staat tot de Indische NIOD rapporten  - desondanks de afspraken en beloften over de heropening door het vorige Kabinet Balkenende - werd deze Indische motie verwezen naar de prullenbak door het Kabinet Rutte (nota bene met Indische wortels). Toch een positieve wending in deze Indische zaak. Uniek is in de geschiedenis dat unaniem de oppositie voor de Indische motie stemden, met slechts twee stemmen verschil werd deze motie verworpen.

Voor het Indisch Platform (IP) met haar 26 aangesloten Indische organisaties is de case Rawagedeh de enige weg naar de Hoge Gerechtshof de  oplossing en biedt duidelijkeid naar alle partijen en het Indisch boek kan definitief dicht. Uw hulp is hier onmisbaar voor het IP, die na 66 jaren ter vergeefs deze strijd voert voor dit groot onrecht.

 

Voor oud-president Soeharto het startsignaal voor de processen die hij tegemoet kan zien voor de massa moorden in de republiek Indonesië dat de miljarden van hem ook daar terecht komt, dit in het licht van Rawagedeh.

 

Op de achtergrond gingen de verdere ontwikkelingen gewoon door.

Het Griekse bedrog en de torenhoge schulden van andere landen brachten de Euro aan het wankelen, die de schijn al hadden bij de invoering van de Euro (dit geldt ook voor Nederland). Immers alle toetreders tot de Euro hadden een grote schuld. Dit werd versterkt ook door het lankmoedige optreden van de zwakke Europese leiders, van wie een deel het veld ook ruimde.  Ook in Nederland zijn er uiteraard grote zorgen. De crisis slaat hard toe op de huizen- en de banenmarkt. Het vertrouwen van de consument in de economie is fors gedaald; welke economie ? Moeten wij als vraag stellen, want in andere continenten (economieën) speelt deze economische recessie niet, m.u.v. in Europa in de kielzoog van de VS.

 

Op de achtergrond gingen de verdere ontwikkelingen gewoon door.

Er is grote onzekerheid over de houdbaarheid van het pensioenstelsel en fiscaal stelsel. Nederland is de enige met deze afwijkende stelsels. Na 10 jaren euro zal de vlaktaks onherroepelijk zijn intrede doen zoals betaamt bij de andere Euro lidstaten,  zal de hypotheekrente eraan moeten geloven; Subisidie van 11 miljard  gaat naar de "woon bezitter" met een totale schuld van 270 miljard (bnp 280 miljard).  De vlaktask die beduidend lager zal zijn zonder aftrekposten voor iedereen.

Verder zal Kabinet Rutte in 2012 uitvoering geven aan een aantal zware bezuinigingsmaatregelen, die voor alle burgers pijn gaan doen in de portemonnee.  Nederland behoort met Duitsland en Finland tot krachtpatsers van de Eurozone, maar hoe lang gaat dat nog duren. In het geheugen staan ook de koelbloedige moordpartij van de Noor Brievik en het bloedblad dat een jongen aanrichtte in het winkelcentrum de Ridderhof in Alphen aan de Rijn gegrift. Het zijn schokkende gebeurtenissen in een jaar dat ook een lichtpuntje kende. Zo werden de terroristen Gadaffi en Osama Bin Laden, die bloed aan hun handen hebben, definitief onschadelijk gemaakt. Dat heeft allemaal wel veel te lang geduurd. Bovendien werd de eindelijke lente voor tientallen miljoenen burgers in Arabische staten.

 

Op de achtergrond gingen Indische ontwikkelingen gewoon door.

Maar er gebeurde nog veel meer. Groot en klein nieuws.

 

Onze Indische jongens Mark en Geert besturen nu Nederland wie had dit gedacht na 66 jaren? Met de eeuwige ontspannende Indische lach van Mark Rutte. Het merk  van de Indo "always keep smilling", wat toch de geschiedenis ingaat. Het blad NICC van Hans Vogelsang maakt een gestaagd forse groei door. Ongetwijfeld zal NICC digitaal blad in 2012 het blad de MoessOn voorbij streven als het om het aantal abonnees gaat. Misschien appels en peren! Het Indisch Platform kende dit jaar alleen hoogtepunten. De oproep via Het Indisch Internet resulteerde  tegen de verwachtigen in nog een grote opkomst op 28 juni en 30 juni, dat meerdere Kamers werden geopend om het Indisch publiek te herbergen. In de late uurtjes werd hoofdelijk gestemd door leden van Tweede Kamer met slechts 2 stemmen verschil werd de Indische motie verworpen, nog nimmer in de geschiedenis was bijna de helft van de Tweede kamer voor deze moite. Die tegen hebben gestemd zijn CDA, VDD en PVV. Het Indisch Herinneringcentrum Bronbeek is voor menig Indo en vele Indo's in het land drie jaren onzichtbaar gebleven. Veel tijd werd besteed aan het inkwartieren door het ingehuurde bureau, en deze trend zette zich voort. Het kwam niet verder dan de muren van Bronbeek. Onbegrepen is de MOVE van Jet Bussemaker naar IHC Bronbeek, die juist de heropening van de NIOD rapporten in de weg stond desondanks Jan Peter Balekenende hiertoe de opdracht gaf. Het voorbestaan van IHC-Bronbeek staat nu ter discussie, nu de subsidieverstrekking ten einde loopt. Dit volgens het oorspronkelijke plan van ministerie van VWS met de intentie het werken naar een verzelfstandiging.  Indische Muzikanten; Niet onbelangrijk een groot verlies van de grondlegger van de Nederlandse Pop muziek Andy Tielman die ons verliet dit jaar. In de Indische entertainment is deze recessie sterk voelbaar door het verlies van een fors aantal bezoekers bij de Indische evenementen. Standhouders op pasar malams alleen geld wegbrachten. De Indo bezoeker hield duidelijk de hand op de knip. Vele Indische standhouders lijken ten einde raad te zijn. Standhouders die niet alleen het decor vormen maar het financiele draagvlak zijn. ICM als krant repatrieerde vele Indo's naar Facebook met het gevolg vele nieuwe Indische Facebookgroepen rezen daar als paddestoelen uit de grond, naast Hyves. Een jaar voor ICM dat het bereik door de social media explosief is gegroeid en welkom is op alle Indische groepen op Hyves en Facebook. Bij vele organisatoren NU het bewust komt hoe belangrijk promotie via de social media's kan zijn. 

 

2012 wordt een leerzaam jaar.

Met misschien net iets meer samenhorigheid en minder polarisatie met ongetwijfeld iets minder welvaart en meer aandacht voor de goede dingen die Nederlandse samenleving gebeuren, en zoals Marijke van Dijke van de PvdA op het Indisch podium zei: "dat de Indische geschiedenis eindelijk tot de Nederlandse geschiedenis gaat behoren na 66 jaren".

 

Dat het Indisch Platform (IP)  in 2012 kan rekenen op de intensieve steun van de Indische Gemeenschap met een populatie van ander half miljoen bij haar strijd tegen het onrecht, dat het plein en het malieveld  in Den Haag vol zal staan, en de Kamers in Het Gebouw van de Tweede Kamer te klein zullen zijn,

als het IP U oproept.

 

Voor ICM wordt groot en klein nieuws gebracht dat ontroert, nieuws dat boos maakt of nieuws dat de emoties en pijnen van tempo doeloe weer onnodig naar boven brengt als om die Indische Perkara’s gaat. Helaas nieuws is niet altijd positief. 

Maar 1 ding staat vast: de Financiële crisis zal worden opgelost en overwonnen, net als de Indische Kwestie en mocht het Kabinet vallen U weet op welke partijen U beslist niet meer moet stemmen.

 

 Als ICM redactie zijn wij zeer benieuwd of dit ook als Item staat vermeld in Boek HetJaar2011 van de Telegraaf dat het zo de geschiedenis ingaat.

 


Lees verder…

Indische Cultuur, nog actueel?

10897241679?profile=originalIndische Cultuur, nog actueel?

Zo rond 1950 kwamen de eerste Indische mensen naar Nederland, terwijl ER nog een deel in Indonesië is achtergebleven.

Vele families werden op die manier van elkaar verwijderd, de een in Indonesië en de ander, of de anderen, over de hele wereld verspreid,  het grootste deel  naar Nederland.

Het ligt voor de hand, immers de meesten van ons zijn Nederlands opgevoed en hebben Nederlandse voorouders.

Hoe zit het Dan met het door geven van de culturen die Indische mensen vanuit Hun ouderlijke omgeving hebben meegekregen? Het zo vaag als je zegt, de Indische cultuur.

Is dat voor het grote deel de Indonesische Kant, of de Nederlandse Kant?

Wij ontkomen ER niet aan, wij zijn kinderen van twee, soms meerdere culturen. Zo zijn wij geworden wat wij zijn, althans tot nu toe.

De eerste, tweede en derde generaties hebben de Indische cultuur meegekregen en dragen die in zich mee, ze zijn niet alleen zichtbaar Indisch maar ook qua gewoontes en mentaliteit. Een Indisch mens, zowel blank of getint, herken je aan zijn gedrag in onze samenleving. Onmiskenbaar gewoon, alleen al de kenmerkende bescheidenheid die vaak een negatieve rol speelt als het betreft, de eigen belangen in deze blanke maatschappij, die vooral mondig is en minder bescheiden, ja zelfs brutaal.

Iets wat bij de meeste Indische mensen wordt en werd ervaren als onbeschoft, onfatsoenlijk en onrespectvol.

Hoe zit het Dan met het cultuurgedeelte van de Europese Kant in ons Indische mensen? Immers, wij stammen voor de helft af van Europeanen, waaronder Nederlanders die toch goed gebekt zijn, zeker als het betreft naar de Indonesische bevolking. Er kwamen vaak conflicten puur door de verscheidenheid van de twee culturen, de Nederlandse, brutaal en grof als het betreft in de communicatie en aan de andere Kant de bescheiden Indonesiër die van huis uit niet zo gebekt is en eerst respectvol de andere benadert alvorens tot een vrije omgang te komen.

Dat zet kwaad bloed en menig conflict is om die reden, want je krijgt niets voor elkaar zonder dwang, als je de Indonesiër onrespectvol behandelt, dat wil zeggen met de verregaande eerbied voor diegene die je ontmoet.

Tja, en Dan nu bij ons, Indo’s, van wie nemen wij het grotere deel van de beide culturen over?

Je raad het nooit, van beide evenveel, de ene Kant zeer beleeft en bescheiden en aan de andere Kant grote monden. Het benadrukken van jouw eigen IK.

Zeg i het goed zo? I kan het mis hebben, maar in die Lange tijd dat i ook Indo ben, probeer i mijzelf, en andere Indo’s te analyseren op dit gebied. I merk in mijzelf de innerlijke beschaafdheid van mijn Aziatische Kant, maar ook de arrogante en eenzelvige Kant van de Europeaan.

Hoe moet i daarmee leven? Gewoon door het instinct wat mij doet aanpassen al naar gelang i personen tegenkom.

Wat als je toevallig stiefouders hebt gehad, en wel van verschillende nationaliteiten? Hoe zit dat als je eerst een Hollandse vader hebt gehad die zijn eigen cultuur in huis de overhand heeft laten gelden, en Dan bijvoorbeeld een Franse stiefvader die Dan op zijn beurt zijn cultuur inbrengt? Je bent nog net niet volwassen en ook nog net niet te Klein om je zijn eigen gedragseigen schappen tot je te laten komen?

Indo ruwet, zal i maar zeggen. To be Ruwet tor not to be, that’s the question zou voor een ieder van ons kunnen gelden.

I gooi altijd de bekende knuppel in een of ander hoederhok, het stemt misschien tot nadenken, of niet. Menigeen voelt zich vaak in zijn of haar kruis getast, wat niet mijn bedoelingen zijn, want ook i heb de Indische cultuur in me, i ben kuis opgevoed en iemand in zijn of haar kruis tasten mag je alleen maar met toestemming van de ander.

Is onze cultuur nou voor ons wel zo waardevol? Beseffen wij dat onze cultuur voor onze identiteit zo belangrijk is, ook om door te geven? Dat doen andere vreemde culturen die in dit land zijn gekomen ook. Sterker nog, die culturen zijn nadrukkelijk en zeer opvallend bezig.

Waarom zij wel en wij niet?

Het antwoord ligt bij ons, het is niet onze eigenschap om je zo nadrukkelijk te manifesteren toch? Of….toch wel via aan andere weg? Namelijk de weg van de stille maar wel opvallende integratie.

Hoezo niet nadrukkelijk aanwezig? I noem een paar kenmerken van onze aanwezigheid in dit land, zoals, wat dacht u van de Indonesische keuken wat algemeen goed  in dit land is geworden? De kroepoek oedang, de saté’, de Indische winkels en Dan ook nog, wat dacht u van onze muziek inbreng? Om maar niet te noemen de vele kumpulans en pasars waar men in ons land het Indische nadrukkelijk aanwezig mee openbaart.

Wij dragen geen hoofddoeken om onze cultuur waarden zichtbaar te maken, wij spreken Nederlands en onze geloofbelijdenis gebeurt binnens huis, geen moskeeën, ook geen landsgebruiken zoals het dragen van s’lands kledij.

Bij ons geen vrouwen die gesluierd moeten lopen, allemaal niet erg, maar wel nadrukkelijk in onze Hollandse samenleving aanwezig. Om maar niet te spreken van alle Arabische benamingen en geschriften die men hier zo gewoon vindt, bij de dokter, bij de apotheek, bij de diverse openbare diensten, ja, zelfs op TV heeft men een eigen zendtijd.

Waarom wij niet die goed beschouwd ook vreemdelingen zijn in dit land met een andere (tweezijdige )cultuur.

Wij hebben geen zendtijd en wij worden niet echt serieus genomen als vreemdelingen in dit land, alleen als het op onze eigen belangen en rechten aan komt, dan ben je ineens Nederlander.

Komt het nou JUIST omdat er een deel van de Hollandse cultuur in ons zit en wij voor een DEEL Europees zijn met voor de Europeaan herkenbare cultuur overeenkomsten? Wij spreken de taal, kennen het land van kinds af aan en gedragen ons gedeeltelijk Nederlands, met een aantekening mijnerzijds, ook echt Indisch.

In onze cultuur zitten vele eigenschappen van diverse nationaliteiten, maar ook een gemeenschappelijke factor. Namelijk het in stand houden van de kolonie en het manoeuvreren tussen twee bevolkingsgroepen, de Nederlandse en daartegenover de Indonesische, beide met andere belangen. Het ertussen zitten is ook een deel van onze cultuur geworden, het heeft ons de mogelijkheid gegeven om ons stil te assimileren.

Onze cultuur is ook, weten te overleven, aanpassen en schikken. Het heeft veel leed en strijd gekost, veel innerlijke verdeeldheid, want wie is belangrijker vader of moeder? Misschien is het zelfs de bron van onze innerlijke onzekerheid in ons leven.

Is het waard om deze (Onze) cultuur eigenschappen door te geven en in stand te houden aan de volgende generaties? Generaties die hoe langer hoe verder verwijderd raken van onze cultuur?

Ik denk van wel, want met onze cultuur die ook onze identiteit kenmerkt, tekent zich ook een geschiedenis af, een geschiedenis van een volk met twee culturen die zich vele offers heeft moeten getroosten, de offers van het keer op keer weer opnieuw moeten beginnen. Opnieuw omdat onze twee ouders, de Indonesische en Hollandse, totaal twee vreemden blijken te zijn en daardoor in conflict kwamen met alle nare gevolgen van dien.

Opnieuw beginnen als kind van de rekening van de twee culturen die wij in ons meedragen.

Ik denk persoonlijk, maar wie ben ik, dat het waardevol is om onze Indische cultuur actueel te houden, zeker gezien de geschiedenis van ons.

Overdenkingen van Albert van Prehn (ICM Moderator) 15 december 2011

Lees verder…

Het klantvertrouwen in de samenleving is zoek!

 10897246694?profile=originalHet klantvertrouwen in de samenleving is zoek!

 

Overal zien wij tanende markten.  Mensen hebben het vertrouwen in de huidige samenleving  volledig verloren. Hebben ze morgen wel nog een baan?  Kan het geld liever in huis worden bewaard? Wordt de Euro niet gedevalueerd net als destijds in landen als Indonesie gebeurde met de roepia dat nog voor de  10%  waard was. Dit speelt nu in de hoofden van  de mensen.

Dat bedrijven failliet gingen, saneerden of doorstarten dan kan een ieder nog bevatten. Maar Financiele markten, en banken die omvallen is onrealistisch. Te meer nu naar buiten komt dat regeringen altijd met financierings- en begroting tekorten werken Of hebben wij altijd onze ogen gesloten voor  deze onrealistische wereld ?

Eeuwen hebben de banken en regeringen die de mensen voor het lapje kunnen houden, dankzij de hongerige journalisten en de media als de waakhond die er bovenop zitten! De Euro was het antwoord  op de te korten van de Overheid. Naast het vormen van Economisch blok zoals Het Verdrag van Maastricht uitstraalde. Deze wereld bestaat 1 al uit "vertrouwen" in elkaar, en dichten van het ene gat met een andere gat is niet anders. Alleen nu met deze crisis komt alles in voetlicht te staan, en dan nog eens verstrekt door media. Is maar goed dat wij een "media" hebben of misschien niet?

Waar het vingertje wordt opgestoken richting de burgers; is een regering of een bank geen vinger (haar)  beter. Hier bestaat het leven "Geld lenen voor eigen booming business Of  met " het product vertrouwen" toe vertrouwde middelen op te halen bij de niet wetende(n) ontschuldigen.

Kortom zelf hebben ze altijd een financierings- en begrotingstekorten gehad. Met  de invoering van de euro konden ze allen dit onder het tapijt vegen. Toch vreemd dat in verdrag van Maastricht staat te kort niet hoger mag zijn dan 3%. Er was geen toezichthouder die dit controleerde; "Vertrouwen" was het product dat willig werd afgenomen door alle partijen en het toverwoord op de blauwe ogen van alle regeringen. Alle landen traden met een tekort in de Euro. Dit lijkt al zoete broodjes bij de burgers in te gaan. Niet afvragend!

In 2000  waar  ondergetekende o.a. de Euro en millennium inzijn  Methodiek succesvol implementeren moest verwerken  als eis die worden gesteld aan eisen/wensen pakker waaraan het toekomstige geautomatiseerde systeem moet voldoen (o.a. Basda Richtlijnen),

waar voordelen eerst aan de orde kwamen.

Iin alle financiele systemen konden de 21 valuta’s(PAN European Pricing) vervallen en vervangen door 1 valuta. Geen afzonderlijk rekening Koers verlies & Koers Winst, waar je de ene dag je verlies moet nemen, gevolgd weer door winst ( De invoering / implementatie kan gerekend worden op een mega operatie in de administratie en de automatisering). Daarnaast het overzicht in prijzen in de 21 lid staten  in alle documenten (offertes, contracten, opdrachten, facturen en boekhoudingen) en tenslotte er werd met 1 valuta betaald. Voor bedrijven een grote werkbesparingen. Bovenal vormde de lidstaten 1 economisch blok in de wereld. Naast dat hiermee een derde wereld oorlog wordt uitgesloten.

De nadelen hiervan publiceerde  ondergetekende  op zijn website en werd als destructief bestempeld.

Om te beginnen alle lidstaten inclusief Nederland hebben creatief geboekhoud om aan die 3% te komen en die reeds opgebouwde tekorten uit het verleden door voorgaande regeringen die  de rekening  nu  via de euro bij de belastingbetaler in de toekomst kan leggen..

Niet onbelangrijk de cultuurkloof tussen alle lidstaten.  Dit naar het model aan de Costa Blanca op het Spaans grondgebied waar de penionades van Nederland, Belgie, Frankrijk, Duitsland, Engeland, Denemarken, Zweden, Polen, Rusland etc. broederlijk al tiental jaren wonen, maar toch allen hun eigen samenleving en economie in stand houden ( Ondergtekende heeft hier 9 jaren gewoond).

Ondergetekende verbleefde aan de Costa Blanca toen  de euro uitkwam (2001).

Bij velen aan de Costa Blanca  kwam het besef via de Spaanse Media wat Nederland te wachten stond met mbt tot het zorgstelsel, pensioenstelsel en fiscaal stelsel.

Opvallend het grote verschil of onderschied tussen een Spanje en Nederland. Gaande weg hebben gezien dat het zorgstel in Nederland op de schop ging. Nu is het fiscale stelsel aan de beurt onder de druk van de Euro. Met name de Fiscale Aftrefposten, waar in deze landen een vlaktaks geldt, dus iedereen betaald hetzelfde percentage belasting die beduidend lager ligt dan Nederland, maar er worden geen aftrekposten gekend . Hetgeen de belastingbetaler grote besparing oplevert mbt. tot De belastingdienst die aanzienlijk kan besparen op de ambtenaren en systemen, naast dat de staat geen uitkering hoeft te doen van 10 miljard op de Hypotheekrente, en de schuld van 280 Miljard op de woningmarkt kan afbouwen.

Met de invoering van de Vlaktask wordt de huurder en woningbezitter nu niet meer gediscrimineed, maar gelijk gestemd.

Wij zijn nu 10 jaren verder en nu vallen alle lijken uit de kast bij de financiele markten, banken en NU de regeringen.  Bij bedrijven die saneren is een normaal gebruik dat crediteuren / debiteuren / voorraden / gebouwen  worden afgewaardeerd. Betekent dat je een regering of een bank gewoon als een bedrijf nu wordt gezien (overigens niet door mij die als een roepende in de woestijn als gek werd  verklaard) Dit zich ook vertaalt NU  in het klantengedrag die de motor is van onze economie is waardoor het aanzien en vertrouwen  en status  zijn verdampt.

 

F.Schwab / Managenement consultancy / adviseur  (Emeritus)

Artikel in het kader van mijn site succesvol implementeren.

 

Lees verder…

Nederlandse excuses aan nabestaanden Rawagede

 

Nederlandse excuses aan nabestaanden Rawagede

10897251453?profile=originalLaatste update:  5 december 2011 15:38 info Bekijk op de kaart

 

DEN HAAG - De Nederlandse ambassadeur in Jakarta biedt vrijdag namens de Nederlandse regering excuses aan voor het bloedbad dat Nederlandse militairen in 1947 in het dorp Rawagede op Java aanrichtten.

 Foto:  ANP

Het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft dat maandag bekendgemaakt. De actie in het Indonesische Rawagede kostte destijds honderden mannen het leven.

Minister Uri Rosenthal noemt de excuses een passend gebaar. ''De excuses doen recht aan de ernst van de gebeurtenissen in Rawagede. Ik hoop dat zij de nabestaanden helpen deze buitengewoon moeilijke episode in hun leven af te sluiten en dat ze in staat zijn de blik op de toekomst te richten.''

De negen nabestaanden van slachtoffers van het bloedbad krijgen een schadevergoeding van 20.000 euro per persoon. Dat liet hun Nederlandse advocaat Liesbeth Zegveld maandag weten.

Gewaardeerd

De compensatie is bestemd voor zeven weduwen en voor de nabestaanden van een overlevende. ''Het is goed dat de nabestaanden de zaak nu kunnen afsluiten'', vindt Zegveld.

''Het is weliswaar 64 jaar geleden gebeurd en er was een stevige uitspraak van de rechtbank voor nodig. Maar dat de Staat geen hoger beroep instelt en excuses aanbiedt, wordt door de nabestaanden zeer gewaardeerd.”

Medogenloos

Op 9 december 1947 vielen Nederlandse troepen Rawagede binnen en doodden honderden mannelijke dorpsbewoners. Ook gevangenen en vluchtenden werden geëxecuteerd. Een onderzoekscommissie van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties noemde het Nederlandse militaire optreden een jaar later 'opzettelijk en meedogenloos’.

De militairen die verantwoordelijk voor het bloedbad in Rawagedeh waren, zijn nooit strafrechtelijk vervolgd. De Nederlandse regering heeft tot nu toe nooit excuses aangeboden of compensatie aan de nabestaanden betaald.

De weduwen zijn de eerste Indonesische slachtoffers van de strijd in 1945-1949 die de Nederlandse Staat hebben aangeklaagd voor misdrijven die in Indonesië zijn begaan.

Aansprakelijk

Half september bepaalde de rechtbank dat Nederland aansprakelijk is voor de schade die de nabestaanden hebben geleden en dat daarom schadevergoeding moet worden betaald aan zeven hoogbejaarde weduwen van slachtoffers.

Rosenthal gaf onlangs al aan dat hij snel, liefst voor de jaarlijkse herdenking op 9 december, een akkoord wilde over een schikking met de nabestaanden. In de Tweede Kamer vroegen GroenLinks en SP ook om formele excuses.

Tweede Kamer

De Tweede Kamer is blij dat Nederland excuses aanbiedt voor het bloedbad dat in 1947 in het dorp Rawagede op Java is aangericht. Ook vinden de politici het goed dat de nabestaanden van de slachtoffers worden gecompenseerd.

Han ten Broeke van de VVD noemt het een passend gebaar. ''Ik hoop dat met dit officiële excuus van de Nederlandse regering de nabestaanden de genoegdoening vinden waarnaar men zocht en dat deze beladen periode kan worden afgesloten.''

Ook Frans Timmermans, Kamerlid voor de PvdA, vindt het ''heel goed dat Nederland eindelijk excuses aanbiedt''. Hij stelt dat minister Uri Rosenthal van Buitenlandse Zaken een compliment verdient omdat er snel uitvoering wordt gegeven aan het vonnis van de rechtbank.

Koloniale verleden

GroenLinks-Kamerlid Mariko Peters is verheugd. Ze had samen met de SP eerder al aangedrongen op formele excuses. ''Deze excuses zijn niet alleen belangrijk voor de nabestaanden en hun gemeenschap maar ook voor de wijze waarop Nederland terugkijkt op de afwikkeling van het koloniale verleden'', aldus Peters.

''Het heeft te lang geduurd, maar het komt er nu toch van'', reageerde Kamerlid Harry van Bommel van de SP. Volgens hem doen de Nederlandse excuses ''recht aan de geschiedenis en de nabestaanden''.

Stichting

Het is belangrijk voor Rawagede dat Nederland excuses maakt en een schikking heeft getroffen met de nabestaanden, zegt voorzitter Sukarman van de stichting Rawagede in Indonesië.

De stichting heeft zich ingezet voor een financiële vergoeding voor de nabestaanden. Die laatsten zijn volgens Sukarman nog niet op de hoogte van de schikking. Vrijdag is er een officiële herdenking van het bloedbad in 1947.

Volgens Sukarman is het goed dat Nederland ook excuses maakt. ''De directe nabestaanden krijgen nu geld, maar voor bijvoorbeeld kinderen van wie de ouders al zijn overleden, of voor kleinkinderen zullen de excuses een soort van genoegdoening zijn'', zegt Sukarman.

Lees verder…

Staat keert €20.000 per individu uit aan de nabestanden van Rawagede.

 

 10897249466?profile=originalDe Nederlandse regering gaat excuses aanbieden voor het bloedbad in het dorp Rawagede op Java, in 1947.

De Nederlandse ambassadeur zal de excuses vrijdag namens de regering aanbieden tijdens de herdenking in het dorp. Volgens minister Rosenthal is het een gepast gebaar. Eind 1947 vielen Nederlandse militairen Rawagede binnen, op zoek naar onafhankelijkheidsstrijders. Bijna alle mannelijke inwoners werden doodgeschoten. Twee maanden geleden bepaalde de rechtbank in Den Haag dat Nederland zeven weduwen van slachtoffers een schadevergoeding moet betalen. Inmiddels wordt er met nabestaanden gesproken over een schikking.

 

Nieuws van 15:00 meldde dat de staat individueel € 20.000 uitkeert

 

Lees verder…

10897251882?profile=originalA.s. Zaterdag Live Uitzendingen van enkele fragmenten  Dvd Stamboel Voorstelling.

 

 

Stamboel is een toneelvorm dat zich afspeelt rond het jaar 1900 en bedacht door August "Guus" Mahieu. Deze toneelvorm sloot zich aan bij het smaak van het "Indisch" publiek en werd genoemd : de komedie Stamboel of de Indische Europa.

Een combinatie van Oosterse en Westerse elementen zoals het oosterse klederdracht en het westerse decor en de muziek.(Zie binnenkant hoes)

De Stamboel voorstelling "Onze eigen Gescheidenis" op deze CD/DVD is eigentijds vormgegeven. Het bevat zeer herkenbare gebeurtenissen die wij in Nederlands Indie hebben meegemaakt zoals in het leven en in het afscheid van Indie, de "grappen en grollen" van de Djongos maar ook voorzien van bonte kostuums en de jongleur.

De muziek is een schitterende combinatie, van oude melodieen uit het begin jaren 1900, Indische wijsjes en Nederlandstalig, in een modern jasje gearrangeerd.

 

Van de DVD/CD worden de fragmenten 3, 4,, 5 en 6 getoond. a.s zaterdag klik dan op onderstaande link:

https://www.facebook.com/ICm.ferry.Schwab?sk=notes#!/groups/IndischeInternetkrantICM/

 

.

Liefhebbers kunnen deze CD en DVD in hun bezit krijgen voor € 19,95  (plus verzendkosten) door onderstaande formulier in te vullen  en deze op te sturen naar via info@icm-online.nl

Tweede exemplaar voor €  15.

 

Naam             : ...........................................................

Straatnaam    : ............................................................      Nr........

Postcode        :  .............................  Woonplaats    ............................................................

Telefoon         :  ...........................................  Mobiel  ..........................................................

Email              :  ................................................................................................. 

Aantal            :  .........................

 

 

Lees verder…

 

10897244469?profile=originalOntwikkelingen m.b.t het weren van Indische artiesten, producenten en programmamakers door Hilversum

 

Laatste weken zijn er zaken naar boven gekomen mbt ontwikkelingen dat Indische artiesten, producenten, programmamkers etc.. geweerd worden in Hilversum. Bij de redactie van  ICM is reeds langer dit feit bekend, daarom ook een samenwerking gezocht met TV Oranje die goed verloopt Van jullie kant komen de signalen om dit op te pakken en te mobiliseren. Daar zijn wij zeer erkentelijk voor.

 

Het volgende:

 

Hans van NICC, en mijn persoon van ICM doen media technisch al veel. Hans is met NICC aangesloten bij het Indisch Platform (IP). IP had graag dat ICM zich aansloot, dit is onmogelijk omdat ICM een krant is die "onafhankelijk" moet zijn, maar steun ze wel voor 200%. Overigens IP staat op www.IndischPlatform.nl . Het IP is door oud premier Lubbers geinstalleerd als politiek OverlegForum met de Overheid voor behartiging van de Indische zaken die zich afspelen. In 2001 heeft het oude IP Het Gebaar tot stand gebracht. Van het geld werd ander half miljoen geinvesteerd in de NIOD rapporten, deze zaak loopt nu. Tot op heden concentreren zij zich op de oude onopgeloste zaken, terwijl het IP ook de huidige actuele zaken dient te behartigen. Hans en mijn persoon gaan het nu initieren mbt de omroepen Hilversum.  Is van de zotte wij (met  een populatie van bijna ander half miljoen) betalen belastingen en zien er niets voor terug. . Wij willen NU de problemen over Hilversum aan de kaak stellen dat Indische artietsen, producenten... noem maar op  die geweerd worden.

 

Dit aan het IP voorleggen om dit Nu op te pakken.

Dit kunnen wij NU aan de hand van aantoonbare feiten die recentelijk zich afspeelden. Wieteke van Dort die een ton heeft gestoken in de registratie op Bali (Erica Terpstra  wordt een programma op Bali gemaakt voor MAX), en nu Andy Tielman notabene uitgeroepen tot de Grondlegger van Neder Pop unaniem door het hele muziek consortium door interventie van het muziekcanon Theo Blokhuis en Martijn Nieuwkerk. Dat nu een producent uit Israel die veel producties maakt voor de omroepen die heeft opgepakt; Toch schandelik!!!!! Wij staan nu sterker ICM is onafhankelijk als Indische Internetkrant  met NICC en doen veel samen met TV Oranje (deze ontvangen geen subsidie van VWS). Misschien is toch de oplossing een eigen Indo Omroep, met link naar Indonesie. Mijn email is schwab@icm-online.nl

Lees verder…

Blog Topics by Tags

Monthly Archives