DE DOOS VAN KEES DE JAGER – (ex-minister van Financiën)
PANDORA’S BOX
In de doos c.q.box van mijnheer De Jager liggen alle cloaca’s van de wereld bij elkaar nog steeds te rotten van jewelste. En in deze voor sommige lieden in de politieke arena welriekende atmosfeer opereert de heer de Jager in een voor ieder verstandige burger wanhopige missie. Kortom een ‘’mission impossible’’, waar alleen gekken in geloven.
Persoonlijk heb ik helemaal niets tegen de heer De Jager. Ik vind hem een heel sympathieke man: ontwapenend, glimlacht bijna altijd en is vriendelijk. Het is het collectieve beleid dat hij, misschien wel tegen zijn eigen wil en principes in moet uitdragen. Ik zou niet graag in zijn schoenen willen staan.
Maar volgens mijnheer De Jager valt het reuze mee met de eurocrises en kost het de belastingbetaler niets. Wij kunnen gerust zijn, niets zal onze slaap verstoren.
Terwijl mensen in ons land en in heel Europa aan de bedelstaf geraken, de kosten om nog net niet dood te gaan almaar stijgen en voedselbanken als paddestoelen uit de grond MOETEN worden gestampt voor al die mensen die zelfs geen half brood meer kunnen kopen, wordt doodleuk gezegd dat er niets aan de hand is. Wie is die grapjas? Waar hadden we dit eerder gehoord?
Maar ondertussen heeft de doos van Pandora zich geopend die de ganse aarde in een totale duisternis hult onder de verstikkende beerputluchten en ons alsnog berooft van het beetje licht en lucht die ene mijnheer De Jager ons had beloofd. Maar de Jager is kennelijk heel gewend in deze verstikkende luchten te leven met of zonder zijn corrumprende collegae uit de zuidelijke landen van
ons continent, maar dan wel onder bescherming van de speciaal voor dit doel ontworpen balaklava s en gasmaskers.
Al Capone – de beroemdste Amerikaanse gangster.
Pandora opens the box . |
|
De antieke profetie is hier vleesgeworden en geen enkele oude wijsgeer zou zich eraan wagen hier en nu in deze chaos van een braspartij van een minderheid enige voorspelling te doen. Doch het Grote Kwaad is reeds geschied waarbij alle vingers naar één kant wijzen. Als eerste die in aanmerking komen voor de ‘’Galgenprijs’’ als auctores tot deze wereldcrisis zijn de Verenigde Staten van Noord Amerika, kort gezegd de VS, die met hun motto ‘’de sky is the limit’’, in nagenoeg alle financiële instellingen een cultuur van graaien en zakkenvullen hadden geïntroduceerd – met de toekenningen van weerzinwekkende en decadente hoge bonussen – en onder de goedkeurende blikken van zichzelf en de overheid de bevolking flink te grazen hebben genomen. Hier is de hele Amerikaanse gemeenschap het slachtoffer; behoorlijk geschoffeerd, vernederd en diep beledigd door zowel overheden als particuliere instellingen.
Hetzelfde geldt voor Europa. Het is juist die Amerikaanse graaicultuur waarin een schofterige figuur als ene mijnheer Madoff (model voor een Amerikaanse proleet) zich als een vis in het water kon voelen en ook kón opereren. Vive La Liberté zou ik zeggen, maar dan op zijn Amerikaans. Daarnaast werden bij banken wanproducten ontwikkeld en aan de man gebracht alsof het om puur goud ging (zie Madoff) met de (on)zekerheid dat men later een fortuin te besteden had. Deze weerzinwekkende cultuur in de VS en Europa (Europa heeft het simpelweg overgenomen van de VS), moest vroeg of laat leiden tot een catastrofe waarbij eenieder verliest, maar die door een kleine minderheid is veroorzaakt.
En er zullen nog meer van die figuren als Madoff aankomen, kan ik u verzekeren wanneer er geen onafhankelijke wettelijke instantie controleert en alles weer verslapt. In ieder geval geef ik het advies om nimmer aan Amerikaanse bedrijven en/of banken je geld toe te vertrouwen, daar de kans levensgroot aanwezig is dat ze met je poker spelen en je alles kwijt bent. Het lijkt als-of ze daarvoor in de wieg zijn gelegd. Wat dat betreft hebben de Noord Amerikanen met de Grieken veel gemeen.
Je moet wel een doorgewinterde crimele Amerikaan zijn om je eigen mensen op zo n manier te naaien. Al Capone zou jaloers zijn om zoveel raffinement de crime.
Al Capone, de beruchte en beroemd geworden Amerikaanse gangster ca.1926/ 1927 – In zijn hoogtijdagen. |
En alsof er helemaal niets heeft plaatsgevonden kijken de VS naar Europa, die op hun beurt naïef en nog eens 10 jaar blind waren geweest (m.b.t. financiële (Griekse belasting) controle, de VS keken er alleen maar naar) en met name naar de zwakste schakel in het Eurozonegebied, met een dosis leedvermaak en fixerend op Griekenland om vervolgens met geveinsde compassie, het hoofd, waarop veel boter, te (kunnen) schudden. De gevolgen van de besmetting van de Amerikaanse virus- graaicultuur heeft Europa dan al lang in haar greep.
Ook de hypocriete houding van de Amerikaanse regering is tekenend. Ze stelt weer eens een commissie in, etc. etc en bla bla; maar de grote boeven (die gigantische miljoenen én miljarden bonussen hadden opgestreken) tot de crises zijn bij mijn weten nog niet geheel achterhaald, gestraft of veroordeeld. Hetzelfde geldt voor die miscreants in Europa, die doen, alsof er niets aan de hand is en dus nu nog vrij en vrolijk (graaiend) rondlopen.
Voor een weldenkende Europese belastingbetaler is dit onverteerbaar en onacceptabel. Uit de monden van EU-politici horen wij niets wat lijkt op het ver- antwoording afleggen tegenover de burger; ook geen enkele uitleg door de verantwoordelijke heer Rehn, de EU-functionaris (met een salaris van 125.000 (plus) Euros netto kan alles maar roepen wat hij denkt?) die hier de verantwoording draagt. Integendeel, de EU-politici hebben het telkens weer over HET VERTROUWEN die zij van de burger weer moeten winnen. Haal me daar de koekoek! Ik zou zeggen dat de EU veel schuldig is aan de burger en eerst haar volledige verantwoording moet afleggen aan diezelfde burger ten laste van personen en instellingen die tot de crises hebben geleid en deze (alsnog) te sanctioneren, dan pas kan mogelijk worden gesproken over vertrouwen, eerder niet. Want wat we hier zien is het Kwaad dat nota bene legitiem en ongegeneerd wordt beloond.
De immoraliteit, het grote egoïsme en hebberigheid van managers, de betrokken financiële instellingen in de VS en in Europa, uitgevoerd met de barbaarsheid van een 21ste graaicultuur gaan alle fatsoen van een Beschaafde Wereld ver te boven.
En in dit Euromoeras van onzekerheden, doen onze Oosterburen in de persoon van mevrouw Merkel, ook wel mevrouw Hamster genoemd, ook een duit in het zakje. Hamster Merkel, die zich thans op grote hoogten bevindt, (ongetwijfeld andere Hamstertjes bezoekend) namelijk in de Tiroler Alpen, zich lavend aan de Tiroler Alpenschnapps (met Alpenkruiden) en zich zo sterk maakt voor haar volgende geestverruimende Bondsdagspeech waarin zij toch vindt dat de souvereiniteit van de Europese landen aan “Brussel” moet worden overgedragen, dan is volgens haar Europa tenmiste van het hele “gedoe” af! En met “gedoe” wordt hier de reële overdracht bedoeld van souvereiniteit van de EU-landen aan Brussel (een stad die zichzelf nog niet eens in de hand kan houden als we zien naar het zogenaamde problemem Brussel/Vilvoorde, wat geen probleem is trouwens maar eerder een beproefd paardenmiddel om regeringen naar huis te sturen in een land dat nooit een Staat had mogen zijn.)
Vervolgens kunnen de ondemocatische 3e-rangs voorzitter Barrosso en de grijze muis van ene (nondescripte) heer Rompaay, die eveneens ondemocratisch was benoemd, zich opmaken voor een "duumviraat” van Europa, de EU-kroon op het hoofd zetten en van de daken roepen dat ze de euro hebben gered en klaar is Europa voor de 21-eeuwse dictatuur: De STAAT, staat voor u voor de deur.
De EU-commissie (die dan al geen commissie meer heet) heeft zichzelf inmiddels reeds onaantastbaar, onfeilbaar en heilig verklaard.
Het hier geschetste scenario is niet ondenkbeeldig. Een collega van mij die in Frankrijk doceert, had het een paar jaar geleden al over de typische dictatoriale trekken van en in de EU; (geraffineerd democratisch verpakt), de bureaucratische en organisatorische methoden en regels die het EU-bestuur moeten afschermen en daardoor het verwijt dat bij eenieder ontstaat over de ontoegankelijkheid van personen en diensten. Het verwijt is terecht: een gewapende Moloch dus.
Hoofdgebouw van de EU commissie in Brussel – een Eurofort 2012.
TOPMANAGERS IN DE VS HEBBEN STEEDS MINDER VAAK EEN Harvard Review Bussiness achtergrond
Ter illustratie geef ik u het volgend incident weer. Drie vooraanstaande geleerden uit Duitsland, Frankrijk en Nederland (twee ervan waren Nobellaureaten) werden door de voorzitter van de EU persoonlijk uitgenodigd voor een bijzonder gesprek (het ging om Europese Educatieve projecten). Er was een tijd aangegeven op de uitnodiging. Het drieman-
schap meldde zich precies op de aangegeven tijd zoals eenieder bij de portier aan de hoofdingang van het EU gebouw in Brussel.
Er werd over en weer gebeld naar personen en afdelingen: niets, geen gehoor en geen mens te bekennen, laat staan te spreken. 2½ uur daarna mochten ze in een wachtkamer plaatsnemen (het wachten duurde er wederom 2 à 3 uur) die op een soort beveiligde cel leek en navenant was ingericht en waar de deuren geen knop of klink aan zaten. Ze wachtten er niet, neen, ze waren opgesloten. Daar wachtten de drie geleerden tot ze letterlijk onpasselijk en tegelijk woedend werden over de hele gang van zaken. Er werd ondertussen op hun dwingend verzoek weer eens gebeld. Uiteindelijk werd er door een medewerker verteld dat er niemand iets van een uitnodiging wist en dat de voorzitter er ook niet was en of het drietal maar beter de volgende dag terug kon komen. Dat was voor het gezelschap natuurlijk de limit; het drietal beklaagde zich bij een van de medewerkers. Een man wilde zelfs dezelfde dag nog terugreizen, waarop de twee andere collega’s hem (met succes) hadden tegengehouden. Het was natuurlijk een schandaal van de eerste orde. (maar het drietal vonden, als beschaafde en verstandige Europeanen het schandaal zelfs niet waard om de media erbij te halen). Et voici, de EU in haar volle omvang en uiterlijk..
Wat de EU hier heeft tentoon gespreid was volstrekt onvergeeflijk en kwetsend; en dat tegenover beroemde geleerden uit Europa. En dit was nog maar één incident.
Stel u eens voor dat de bakker bij u op de hoek of een medeburger om een onderhoud vraagt bij de EU: ik denk dat hij of zij niet verder zou kunnen komen dan de portier. – Zou mijn Franse collega toch nog gelijk krijgen ? Met u vrezen we.
PJOTR X.SICCAMA
Opmerkingen