”HET MARLIES VELDHUIJZEN-VAN ZANTEN HILLNER - DOCUMENT”   deel  VII    -  door Ad  C. Lemmens   New Zeeland.

In antwoord, en een reflectie, op de gebeurtenissen van  onze Indische groepering op 28  Juni 2011 van, en met, de Tweede Kamer beslissingen -  door Ad  C. Lemmens   New Zeeland.

Red. Adrian woont in het buitenland (Document bevat 20 pagina's)

na haar eigen oorlogs ervaringen, belevenissen en verliezen. Het is nu, en belated, de allerhoogste tijd, dat ook zij haar rol speeld, om deze uitermaten beschamende situatie ten einde te brengen, met actie en met enige daarmede herstelde gevoelens van EER.! 

“RAWAGEDEH” Was een, naar de omstandigheden begrijpelijke NEDERLANDSE re’actie, maar met de Indonesische waarschuwing en het vo’o’r-komen van enige ruchtbaarheid, vanwege, en met de “INDIESCHE KWESTIE “, was vliegensvlug en ongelooflijk onderdanig en attend afgehandeld, zelfs als men het kan disputeren, voor de vele en ontzettend moorden op onze eigen, meestal hulpeloze mensen, dat zo veel meer slachtoffers en op de vreselijkste wijze verloor, maar wij waren immers alleen maar Indiesche mensen, colonialen, die met het GEBAAR tevreden behoorden te zijn.!.

Kan men zich enigszins voorstellen, wat een verschil in waarden hierbij werden gepresenteerd, waar men in een land op minder dan een Euro per dag leeft, dat zij onze eigen origineel te verwachtten 20.000,--. Euros kregen, en wij ( onze mensen ) in een 20.000,-- land leven en dankbaar moesten zijn, met het zielige gebaar.!???  Waar is de evenredigheid hiermede.!???

Het is nu mijn vraag, aan U ; om dit document door te lichten, en er een zeer terecht en “afdoend antwoord” op te maken, dat inderdaad onze gemoederen tot rust kan brengen, met en over deze, “nu” zo dringende, “INDIESCHE  KWESTIE”.! Velen die het verdienden, zijn ons reeds voor gegaan.!

Wij, mijn familie, maar ook in het speciaal mijn persoon, hebben de “INDIESCHE KWESTIE” –         ”OVERLEEFD” , dat is alles dat ik daarvan kan zeggen, als inderdaad ook, door mijn leven en werk tot die overleving is bewezen.! Mijn Moeder, als mijn voogdes, die een geweldig patriotisme, moed en volharding, gedurende die oorlog, voor, en in, de kampen heeft getoond, en die zelfs zeer veel mensen-levens heeft gered, door haar acties en activiteiten, was met de “INDIESCHE KWESTIE” en haar gevolgen, totaal ontwricht, waardoor mijn persoonlijke levens-kansen en mijn origineel zo geweldige mogelijkheden, dat zonder een evenwichtige Moeder, voor mij totaal vernietigd, en gedegradeerd werd, tot een harde overlevings strijd, levend van de hak op de tak, met groote tekortkomingen, enorme frugaliteit en met ten zeerste gekortwiekte mogelijkheden, voor mijn eigen toekomst, als is gebleken.!

NEDERLAND, met haar elkaar opvolgende Representatieve Regeringen, behoord zich zwaar te schamen, met haar mishandeling van, en met deze “INDIESCHE KWESTIE”.! !! Het is nu reeds veel te laat, voor een kwestie van “EER”, maar deze kwestie zal blijven.! Het is “NU DE HOOGSTE TIJD”, dat Nederland daar wakker mede wordt.!!!

NEDERLAND ; is ook mij persoonlijk en direct, verschuldigd als een legaat van mijn eigen Vaders leven en dood, met en op haar orders.!  

Als deze Eere zaak, mede dankzij U, niet in de zeer nabije toekomst wordt opgelost, is dat ook op Uw hoofd, waar Uw naam en Uw handelingen daarmede, is verbonden. Uw negatieve  Stand, kwam daar allerduidelijkst mede door, en U te verschuilen achter een algemene cabinets beslissing, die helemaal niet algemeen was, zal Uw standhouding ook niet ten goede komen.!

Moge de toekomst, en Uw persoonlijke houding, “voor het groote leed van velen”, zich verrekenen. Dit onrecht, met daarmede ook een persoonlijke verantwoording, voor U, als een kwestie van Ere en genoegdoening, is te groot, om in het verschiet te laten wegzinken.!

Nederland kan aan een afrekening met de “INDIESCHE KWESTIE” niet ontkomen.!!!

Uw persoonlijke “Afdoende” Antwoord, wordt hiermede zeer geapprecieerd en verwacht.!

A.U.B., ook onder Uw persoonlijke handtekening.

Bij voorbaat mijn dank, voor Uw te nemen observaties hiermede.

U groetend, Adrian C. Lemmens.    Committee lid -  EJOS Inc.    Auckland - New Zealand.

ICM 22,10,17

Persbericht, 30 mei 2012 Spijkenisse

NINES - Zuid als groep op ICM.

NINES - Zuid ooit een afdeling van de Culturele vereniging NINES  Den Haag opent een groep op ICM.

Mede omdat ICM vergelijkbare infrastructuur heeft als Facebook echter met meer opties en mogelijkheden is de NINES -Zuid in handomdraai opgezet. De culturele vereniging NINES maakte Gebaar mogelijk ergens rond 1999 -2000 die uiteindelijk tot stand kwam door wijlend lid van NINES drs. Kloosterman.

 De culturele vereniging NINES eindigde met zijn bestaan ergens in 2002. Het NINES Blad ging over naar het Indisch Huis. De Website NINES Online en community gingen over naar Ferry Schwab, die met zijn bureau Fastware & Advisering NINES sponsorde. De community NINES Online was gehost op MSN en later op Multiply. In deze periode was o.a. de doelstelling om een archief op te bouwen. In 2008 stopte NINES Online op Multiply, die verder nog als archief diende vanaf 1999 tot 2008, en NINES Online ging over op ICM Online.

NINES - Zuid was altijd een zelfstandige instelling met een geheel ander beleid dan het NINES Den Haag.

Dit is aanleiding geweest dat Rob Andreas voorzitter NINES-Zuid van ICM mogelijkheden en opties gebruik wilde maken om op ICM NINES-Zuid groep te implementeren met een link naar ICM Archief op de site NINES Online.

Voorzitter Rob Andreas van NINES - Zuid komt U ongetwijfeld verder informeren betreffende de missie en doelstellingen van NINES - Zuid.

ICM sluit niet uit dat NINES - Zuid zoals NINES - Den Haag zich zal aansluiten bij Het nieuwe Indisch Platform .

Wordt vervolgd

De Indische Verkiezingsbarometer deel -1 (inleiding)  

Uw stem bepaalt hoe Indische het politiek landschap wordt in het aanstaande Kabinet!

Alle partijen zijn zich druk aan het voorbereiden op de verkiezing van 12 september. Als een stuk promotie worden nu vooraf gestemd wie de fractieleiders worden binnen de partijen.

Hoe zit nu met de Indische Gemeenschap die niet eens een politieke partij heeft met een populatie van ander half miljoen? Die heeft het Indisch Platform (IP).

Ja, de meesten brengen regulier hun Indische stem uit op 1 van de 10 politieke partijen in de hoop dat deze partij ook Indisch gekleurd is. Met Indisch gekleurd wordt bedoeld dat ook de Indische agenda wordt opgenomen in hun agenda. Niet iedere partij staat te springen om deze Indische belangen te behartigen. Immers er wordt ver teruggegaan naar WAR-II, bersiap, "koele kille ontvangst, en over claims die de republiek Indonesië al aan Nederland heeft betaald; Echter geen van de afspraken is Nederland nagekomen. Neem de Molukse kwestie etc...

Deze Indische rekening is ruim 68 jaren vooruit geschoven!

In een periode van bezuiniging komt daar boven op nog eens ruim 7, 8 miljard die Nederlandse regering verschuldigd is. aan de Indische gemeenschap. 68 jaar wisten regeringen op een rij deze Indische rekening voor zich uit te schuiven, en geld wat toe komt aan de Indische Gemeenschap.

 Citaat van Oud Minister van Financiën Gert Zalm " Nederland zit op het Indisch geld".

Met uw stem op 1 van de 11 politieke partijen bepaalt U het Indische Politiek landschap in het volgende kabinet.

Maar hoe weet U dat de politieke partij Indisch gekleurd is?

Daarom starten wij ook een soort stemming die wij wekelijks vervatten in de Indische verkiezingsbarometer waar als stemwijzer aan iedere partij een Indisch ster wordt toegekend. Het toekennen van een Indische ster op basis van feiten uit het verleden dus uit voorgaande Kabinetten hoe hun opstelling was tegen het Indisch dossier: zaken die tot stand zijn gebracht, hervormingen, betrokkenheid, achter de Indische zaak te staan, en in de aankomende verkiezing verder te gaan met de Indische kwestie (dus opgenomen in het verkiezingsprogramma).

Als stemwijzer wordt aan de politieke partijen maximaal vier **** Indische sterren toegekend; kwalificaties hiertoe zijn bewezen feiten uit voorgaande kabinetten:

* Indische zaken tot stand zijn gebracht,

* Hervormingen,

* Betrokkenheid,

* Achter de Indische zaak te staan, steun en aankomende verkiezingen verder te gaan met de Indische zaak ( opgenomen het in het verkiezingsprogramma).

Wordt vervolgd -

Volgende keer met de door ICM forum opgestelde stemwijzer, waar ook U Uw Indische Sterren kunt U toevoegen, of afnemen met de procedure!

Den Haag 06 mei 2012,

Op initiatief van de Indonesische cultureel attachee dhr. Bonifatius Agung Herindra op zondag 06 mei j.l.

 Tijdens een Family Sport Day en Charlity Football Match vond er een bijeenkomst over een algemene beschouwing plaats. Het thema gaat over “Eenheid” van de Indonesische zelfverdedigingsport de

“Pencak SIlat”. Op de bijeenkomst waren bestuursleden van diverse verenigingen en stichtingen van

Pencak Silat sport in Nederland aanwezig. Het doel van deze bijeenkomst is om de Pencak Silat sport

bekendheid en duidelijkheid te geven. De organisatie NINES was bij de bijeenkomst uitgenodigd als

luisterend oor en ter ondersteuning van de beoogde doelstelling.

Rob Andreas (Vz NINES)

WEG UIT INDIË – Column/fragment 17

Korte inhoud van het voorafgaande: Het is 1942, de Japanners hebben Nederlands-Indië veroverd en Hans en Sonja komen met hun moeders terecht in een interneringskamp.

  .

Het was november 1945 geworden, drie maanden nadat Japan de strijd verloren had en de vrede was getekend. Al die tijd mochten ze het kamp niet uit en een week geleden hadden Indonesiërs geprobeerd het kamp al gillend en schietend binnen te komen. Honderden Indonesiërs. Maar de Japanners schoten terug en dat stopte ze gelukkig. En eindelijk kwamen de Gurkha's!

Op 3 december reden twintig vrachtwagens het kamp binnen. Op elke wagen vier Gurkha's, twee die naar voren keken en twee die naar achteren keken. De Gurkha's waren klein maar gespierd en hun schouderembleem liet twee gekruiste kapmessen zien. Een echt kapmes zag je in hun riem steken. Terwijl de vrouwen en kinderen op de vrachtauto klommen zag Hans een van hen zijn mes trekken om ermee te spelen.

Bliksemsnelle kapbewegingen maakte hij in de lucht en Hans zag wat een dodelijk wapen het was. In een beweging kon je er een hals mee afsnijden. Jakkes!

Met tante Aal en Sonja kwam hij in de laatste vrachtauto terecht. Ze zaten met wel zo'n dertig vrouwen en kinderen op de harde houten banken die in de lengte van de vrachtauto waren geplaatst. De Gurkha's trokken een canvas dak over de auto heen en maakten ook de zijkanten dicht met een zeildoek. Zo kon je van buitenaf niet zien of de vrachtauto vol of leeg was. Zonder dat iemand het hem uitlegde begreep Hans dat dat voor de veiligheid was. Want buiten het kamp zaten de Indonesiërs met geweren te wachten om op blanken te schieten als die langskwamen.

'We gaan naar Semarang,' had tante Aal verteld, 'daar is het veilig. Het is zo'n veertig kilometer. We zijn er in een uur.' Toen iedereen zat klommen de vier Gurkha's naar hun plek, je hoorde het gebrom van de motoren van de twintig vrachtauto's en langzaam kwam de stoet in beweging.

Toen ze de poort uit reden, uitgezwaaid door achterblijvers, slaakte tante Aal een zucht van opluchting.

'Jongens, jongens, het is eindelijk voorbij,' zei ze en drukte Sonja en Hans tegen zich aan.

De vrachtwagen was wel geheel afgedekt, maar de Gurkha's die op de hoeken van de banken zaten staken hun geweer door een kijkgat en Hans kon door dat gat zien dat de bomen langs de weg in brand stonden. Wat als er een omviel en op hun vrachtwagen terecht kwam?

Of ervoor? Dan kon je niet verder.

Geregeld stopte het konvooi een minuut of wat. Soms hoorden ze een paar schoten en werd er van de ene vrachtauto naar de andere geroepen wat er aan de hand was.

'Misschien kunnen we maar het beste op de bodem van de auto gaan zitten,' stelde tante Aal voor. 'Als er dan op ons geschoten wordt schieten ze over ons heen of tegen de zijkant aan.'

Ze legden allemaal hun bezittingen op de banken en gingen ervoor zitten. De ruimte was krap, en het duurde een tijd voor ze ontdekten hoe ze de vloer het best konden gebruiken, allemaal wijdbeens achter elkaar zittend, met het gezicht naar de achterkant van de vrachtauto.

'Niet kietelen,' riep iemand maar het gebeurde toch, dat kon je aan het lachen horen. Maar dat lachen hielp, de angst verdween erdoor. Af en toe hoorden ze schoten en tikten kogels tegen de metalen zijkant van de auto. Een paar keer kwam er een kogel door het canvas. Maar niemand werd geraakt.

Meer weten over het boek Weg uit Indië? Kijk op www.hansvervoort.nl

Wordt vervolgd!
Vorige columns klik hier 

AAN DE INDISCHE/NEDERLANDER: WORDT WAKKER !!!

Waar wachten we nog op?

Nu de bezuinigingsrazzia van dit gevallen kabinet vanuit al de burelen van de verantwoordelijke ministeries op alle niveaus haar vernietigende werk doet en de bevolking danig wordt uitgemolken voor de som van ca € 16 miljard om daarna tot pariaburger te worden gedegradeerd en vervolgens en onherroepelijk aan de bedelstaf te geraken, wordt aan de, al tien jaar slapende EU in Brussel (EU Brussel sliep tijdens het feetvieren van het wanbestuurlijke Griekenland – dit om uw geheugen nog wat op te frissen) in een handomdraai door een minister van financiën de Jager een slordige € 40 miljard overgemaakt. Hier zakt menige broek vanaf. Hopelijk zit in die 40 miljard niet het bedrag (of liever gezegd de bedragen) dat nog steeds is geparkeerd (?) ergens in de duistere spelonken van menig minsterie voor het uitbetalen door de door de Nederlandse Staat van de REEDS ontvangen bedragen voor Oorlogsleed t.g.v. van de Indisch/Nederlandse gemeenschap!

Ik heb een zeer donkerbruin  vermoeden dat juist die gelden door de jaren heen inclusief de RENTE “ergens” als een reservepot zijn ondergebracht. Of is het ook mogelijk dat het geld (van en voor ons) aan lieden zijn (uit)besteed, die “sitting pretty” (vanwege hun eigen hachje), hun ontwikkelingshobbies  subsidiëren. Waar blijven de verantwoordelijkheden van de betrokken kabinetten nu? Wie het weet, mag het zeggen. Dagelijks hebben de politici hun mond vol van verantwoordelijkheden maar wanneer het erop aankomt hoor je ze zwijgen.

En die rente is behoorlijk hoog. Alle kabinetten hadden in het verleden geen oog en oor voor het ernstige posttraumatisch oorlogsverleden van de Indische/Europeanen (zeg: de Indisch/Nederlandse gemeenschap). Politieke vunzige praktijken worden en werden gespeeld met de dito kunstgrepen die hier aan het werk waren. Het deksel van de beerput lijkt nu nog dicht maar deze cloaca met al haar vuiligheid moet worden opengerukt met alle middellen die ons ter beschikking staan. Wanneer dit niet gebeurt, zal de Nederlandse Staat de bittere consequenties moeten ondervinden.   Moest niet alles transparant worden wat bestuurders doen? Het is schijntransparantie. Maar de politiek, die als een barbaarse vorm van gedrag onder bestuurders moet worden beschouwd en die we overigens, spijtig genoeg, allen zelf hadden bedacht, bevindt zich al bijna eeuwen in een geheel andere wereld en wel met een grote afstand tot mensen die zij moeten dienen. Zij vergeet vaak dat zij als gewone bediende dienen te worden beschouwd, niet meer en niet minder.

De Nederlandse Staat is het enige land ter wereld dat, als een van de getroffen landen in de 2e WO zowel in het moederland Nederland alsook in haar Kolonie in de Oost (voormalige Nederlands Indië) de aan de oorlogsgetroffen burgers en militairen in deze kolonie de oorlogsschadeclaims nog niet heeft voltooid. Dit in tegenstelling tot de burgers in het moederland Nederland waar de Joodse bevolking en de Roma en Sinti bevolking ruimschoots in hun claims waren tegemoet gekomen, per hoofd werd circa f 40.000 aan hen toegekend.

Het feit dat het zogenoemde Gebaar dat onder het kabinet Kok in een vorm van een AALMOES aan de Indisch/Nederlandse gemeenschap werd aangeboden, is en blijft een grove belediging en is simpel immoreel. Daarom eist de Indisch/Nederlandse gemeenschap volledig eerherstel voor het onrecht hen aangedaan en de maximale toekenning voor oorlogsschade en oorlogsleed, de achterstallige salarissen van en voor militairen en burgers.

WEET WAAROP U straks op 12 september gaat stemmen.

.

PJOTR.X. SICCAMA

 (columnist ICM)

Adriaan van Dis en de vergeten restanten van ons koloniaal verleden

door Wouter Muller

‘Indonesië, het land waar ik het meest niet ben geweest’. Met deze magistrale zin trakteerde Adriaan van Dis ons in acht tv-afleveringen op een bijzondere  reis door een bijzonder land.  Enerzijds een reis naar zijn ‘roots’ in het voormalige Nederlands-Indië. Anderzijds gaf zijn reis ook een doorkijk in het huidige Indonesië.  Dat Nederland en Indonesië bijzondere banden hebben met elkaar is een veel gebruikte uitspraak bij officiële gelegenheden waar vertegenwoordigers van beide landen aanwezig zijn. Maar Van Dis ging verder en prikte die politiek correcte uitspraak soms onbarmhartig door.  Hij liet zien hoe die bijzondere banden in het verleden zijn ontstaan. En  vooral welke enorme financiële Nederlandse belangen daaraan ten grondslag lagen.

De Hengelose antropoloog drs. Sie Dian Ho onderzocht dat en ontdekte dat onder Colijn de Nederlandse staatsbegroting voor één derde deel gefinancierd werd met geld uit Indië.  Na een bezoek aan hem zei hij ‘dus Wouter, als je straks door Hengelo rijdt en je ziet drie lantarenpalen, dan weet je dat één daarvan is betaald met geld uit ons geboorteland’.

Nu weet ik  dat je het verleden niet moet beoordelen met de bril van nu, maar dat je dat in de tijd van toen moet zien. Vanuit dat perspectief bewees Van Dis hoe driehonderdvijftig jaar Nederlandse overheersing nog altijd in het Indonesië van nu terug te vinden is. Ten goede en ten kwade. Daarmee hield hij ons een belangrijke spiegel voor.  Hoe kijken wij terug op dat koloniale verleden?  Met trots? Met spijt? Met schaamte? Vegen we het liever onder het tapijt of maken we het tot een bewust onderdeel van onze vaderlandse geschiedenis? Is Jan Pieterszoon Coen een held of een moordenaar? Was Eduard Douwes Dekker een laffe verrader of een dappere klokkenluider? Een volk dat zich bewust rekenschap geeft van zijn koloniale verleden is beter af dan wanneer het dat verzwijgt of weggooit in de vuilnisbak van verleden tijd. Dan heb je ook meer recht van spreken als we anderen aanspreken op hun vroegere of huidige wandaden.  Wie zijn wij als wij Bouterse veroordelen en zelf jarenlang onze oorlogsmisdaden in Rawagede verjaard hebben verklaard?

Van Dis ontmoette in Surabaya diverse nazaten van ons Indisch verleden. Nederlanders die hun Nederlanderschap verloren na de Indonesische onafhankelijkheid. Ons land ontmoedigde hun komst naar Nederland, waardoor velen ten prooi vielen aan discriminatie, uitsluiting en armoede. Allemaal Nederlanders die in Indië meevochten voor volk, vaderland en Oranje. Wij zagen Van Dis in gesprek met Eddie Samson. Die liet zijn smeekbrief aan de koningin zien om naar ons land te komen. Die brief werd nimmer beantwoord.

In juli ontmoet ik Eddie Samson als ik met mijn band en het Nijmeegse Colourful City Koor in Surabaya, Jakarta en op andere plaatsen mag optreden voor deze voormalige landgenoten. Velen van hen verkeren al jaren in zeer armoedige omstandigheden. Een volkomen vergeten groep landgenoten, waar niemand meer naar omkijkt. Behalve de stichting Hulp Aan Landgenoten In Indonesië (HALIN). HALIN  helpt al  57 jaar enkele honderden van hen met een kleine financiële bijdrage in hun levensonderhoud, maar heeft dringend nieuwe donateurs en donaties nodig. Kom daarom op 16 mei ’s avonds naar het Enschedese Muziekcentrum voor een groot benefietconcert voor HALIN. Wieteke van Dort, Ernst Jansz en ik komen dan met meer dan 100 koorzangers en muzikanten in actie voor deze vergeten groep. Restant van ons koloniaal verleden in Indonesië. Indonesië, het land waar ook veel  Nederlanders  ‘het meest niet zijn geweest’, maar dat van alle landen wel het meest ons verleden heeft bepaald.

Column op 5 mei 2012 gepubliceerd in de Twentse Courant Tubantia.

Wouter Muller is muzikant, tekstschrijver en componist

THIS TIME AN INTERVIEW WITH THE UPCOMING STAR SINGER MENURA

I had an interview, while walking, jogging, running through shopping streets in Amsterdam.  The subject or the victim of my idea was the coming singer Menura. This is the first time I had  chosen this unusual mode, place and time while we were literally on the move in the streets of Amsterdam. After which finally we were looking forward, after the exhausting exercises, to a nice warm cup of tea.

At my lightening visit to San Francisco, I’ve seen in a public local House Bodega in that advanced and modern city in the US,  a music-clip of one of your performances. Where comes your popularity in the US from ? You’ve been visiting the city  is that possible?

Well, it is obvious that many American fans of mine would show their idol, just and exactly in that very city where all the new movements starts.- traditionally can I say. Things which also happened in the sixties. you probably know all about it as I know and look to your age. (laughing)

My American fans would like me to held my performances in Frisco and also in Chicago by the way. Looking for agencies and so on. Apparently the spectrum of the fans (up there) is increasing enormously. That may explains it.

 I heard your plan is to make a tour through the US. Is that true?

As a matter of fact, not yet a tour;( but) at this moment one is mixing my songs preparing for the US promotion.

Would that be – on the whole - an American repertoire and where does it come from?

I‘ m preparing a new album which on calls “’ country-pop’’.

So the average American probably has finally discovered the Dutch Indo singers hmmm…... That is not only amazing, but great and rejoicing.(smiling)

No wonder that the city of Chicago is in a way, real busy, pungent with the country-pop which is rather appealing and remember them to their own Southern country-pop of the past.

Where do you find your inspiration or better to ask you: what nourishes your mind to all these?

As a matter of fact I m a Charity person, who makes all kind of projects which have to do with Charity  which benefit people in general. It is not as one perhaps might think that the songs I sing are all about misery. No. Commitment and involvement are so important and crucial to me. I write my song also for people who are  suffering from their traumatic experience. So to surrender myself in this matter to an aim and follow my natural impulse, just to benefit people and try to bring people together, well, to connect them; when we see that every day in all those media somewhere in this globe vulnerable people, as children, women (and men by the way), have become victims of horror of dictatorial and tyrannical regimes or local wars between neighbors, is,  in the time we live in utterly disappointing and sad at the same time. I, as an individual and on my own modest way, want badly to create bridges between people, individually and collectively on the whole with my performances and songs. Unfortunately these are the only scarce tools I have.

You have performed, or are going to perform, as I understand for many different charity funds, which ones?

I have sung for example for Terre des Hommes with the song LUGGAGE, which I performed for them recently.  In that special song I try to comfort people who are involved with the misery I mentioned before.

If I am right, you want to comfort the entire World?

(Laughing) When everyone make that effort, surely one could have great expectations.

What are your further plans for your new album?

Well, I’m busy promoting the new one. I’m busy with my 4th number. The sooner all my other projects have finished, the better; all depends of the sponsoring by my loving fans all over the World.

Speaking about the war- child project; what is your relation to the organization of war child.

Accidently a friend of mine in Spain has heard one of my songs and asked me to come over there to sing some of my songs on a special occasion settled up for victims of war, with the song “’Run baby run’.’ The lyrics based on a war victim.

This song you mention, is it already available?

No, not yet; this song is part of the new album, but you can enjoy by hearing the song on my website as a ‘’snap’’ (more a pre-snack)

Finally my last question which is dazzling me already for some time: I had heard and read about in Sellaband that there are people, apparently your fans as well, that they  remember you as a singer  likely to the Group of “’The Corrs’’ and  Shania Twain- what do you think of the resemblance?

I think it is a great compliment and at the same time funny to, as ‘’The Corrs’’ itself as a group is one of my favorites.

PJOTR  X. SICCAMA.

ICM Columnist

PJOTR  X. SICCAMA.

Voor vertalingvan het Interview  naar het Nederlands activeer

http://www.microsofttranslator.com/Default.aspx?ref=IE8Activity