Alle berichten (2902)

Sorteer op

10897268094?profile=originalVeel Nederlanders hebben een persoonlijke band met Indonesië

bronvermelding: rlogsgravenstichting

Na de Tweede Wereldoorlog kwamen vele Nederlanders en Indische Nederlanders vanuit Indonesië naar Nederland. In Nederland was toen totaal geen oog voor het hetgeen zij in Indië hadden meegemaakt. Hier kregen zij het verwijt dat zij de oorlog hadden doorgebracht in een warm land waar het eten voor het grijpen lag, terwijl de mensen in Nederland vreselijk hadden geleden onder foto- Minister-president Mark Rutte legt een krans ter nagedachtenis van de gevallenen op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakartade

Duitsers, de koude winters en het gebrek aan voedsel. Hierdoor hielden mensen uit Indië uiteindelijk hun mond en vertelden zij buiten het gezin niet meer over hun ervaringen in de Japanse kampen. Velen zochten hun heil zelfs buiten Nederland en emigreerden naar Amerika, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Soms spraken zij wel met hun kinderen over hun tijd in Indië. Dat deed bijvoorbeeld ook de vader van onze minister-president Mark Rutte.

10897268475?profile=original

 foto -  Minister-president Rutte alleen met zijn gedachten tussen de graven op het ereveld

De vader van Mark Rutte was in Nederlands-Indië directeur van de handelsonderneming Jacobson Van den Berg & Co. Samen met zijn vrouw en hun drie kinderen woonde hij aan de Tosariweg in Batavia. Door de oorlogsdreiging met Japan werd vader Rutte onder de wapenen geroepen. Hij diende als reserve tweede luitenant infanterie bij het KNIL. Na de Nederlandse capitulatie verdween vader Rutte in een krijgsgevangenenkamp. Moeder Rutte kwam met haar drie kinderen in het kamp Tjideng in Batavia terecht.

10897268672?profile=original

Daar overleed zij vlak voor de bevrijding op 20 juli 1945. Na de oorlog is zij herbegraven op het Nederlands ereveld Pandu in Bandung. Daar rust zij nu nog.Vader Rutte keerde met hun drie kinderen terug naar Nederland en hertrouwde met een zuster van zijn overleden vrouw.

Uit dit huwelijk werd Mark Rutte geboren in 1967.

"Mijn vader zette mij op zijn knie en vertelde spannende verhalen. Ik heb daar veel van geleerd. Zijn verhalen behoren nu tot mijn bagage" aldus Mark Rutte.

Op deze wijze leerde hij de Indische familiegeschiedenis van zijn vader kennen. Een geschiedenis die hij voor altijd met zich meedraagt.

Vanwege het drukke programma was er geen gelegenheid om het graf van de eerste vrouw van zijn vader in Bandung te bezoeken. De Oorlogsgravenstichting heeft er daarom voor gezorgd dat er tijdens zijn bezoek aan Indonesië een bloemetje op graf werd geplaatst. Hiervan zijn foto's gemaakt die Mark Rutte bij het bezoek aan het ereveld Menteng Pulo zijn aangeboden door Peter Steenmeijer.

Weergaven: 174

Lees verder…

“Indorock” – Indonesia’s Contribution To The Birth Of Rock’N’Roll

By: Dachlan Cartwright


In July 1960, Allan Williams, a Liverpool club owner on a trip to Hamburg, wandered into a club off the Reeperbahn, and saw, “an Indonesian group performing Elvis Presley songs in German.”

Williams was involved with rock’n’roll bands in Liverpool who had taken the music a stage further than Elvis, with the booming amplified bass percussion and bronchial vocals of what was becoming known as “Merseybeat”. One of these bands was originally known as the “Silver Beetles”, and in the months to come Williams factored his groups onto the Hamburg scene, where the Beatles cut their musical and performing teeth, emerging in the next few years as the world’s most famous rock’n’roll band.

But who were these “Indonesian” bands performing in the Hamburg clubs?

They were practitioners of what is still powerfully remembered, especially in continental Europe, as “Indorock.” The families of these young men from Ambon, Timor and Sumatra had been expatriated to the Netherlands as political fallout in the aftermath of the Indonesian Revolution. Stuck in the Dutch refugee camps, bored, they improvised instruments and drew on their own rich heritage of strong vocal harmonies and sophisticated rhythms, applying these to the new exciting sound of American rock’n’roll which was easily accessible on Radio Luxemburg and the American Forces Network radio.

Indorock bands went on to become star attractions in clubs and dancehalls in the Netherlands and Germany, including the US forces’ clubs, not so long after Sergeant Presley was driving a tank there. And far from being blown away by the Liverpool bands, Indorock musicians and singers continued to enjoy European success well into the late sixties.

Ironically, in Indonesia, rock’n’roll music was considered decadent by the Old Order regime, resulting in the notorious prison sentence handed out in 1965 to Koes Plus, the leading Indonesian Beatles-type band.

The keynote Indorock band were The Tielman Brothers, whose leader, Andy Tielman, is known as the “Godfather of Indorock.”  Andy and his five siblings were Indo-European, originating from Eastern Indonesia. They were already popular musicians at the time of Indonesia’s independence, even performing for President Sukarno, but as anti-Dutch feeling spread in Indonesia throughout the 1950s, in 1957 they joined the thousands of refugees relocating to the Netherlands.

In the above quote from Allan Williams, he sounds dismissive of the Indorockers, which is understandable considering he had access to a stable of bands in Liverpool with exciting new sounds which took the music a stage further on than Elvis. But the Indorockers, especially the Tielmans, were far from being copycat Elvis clones. Many, originating from Ambon or North Sumatra, which continues to provide a disproportionate number of Indonesian popular singers, were gifted with fine natural voices. Andy Tielman had a five-octave vocal range. And if you think Jimi Hendrix was the first rocker to play guitar behind his back, check out the Indorock Godfather on YouTube. Furthermore, Indonesians have been familiar with the guitar, the boss instrument of rock’n’roll, ever since the Portuguese introduced it in the 16th century.

The Tielman Brothers became the highest paid live act in Europe, but there were actually hundreds of Indorock outfits. It seemed that every town in the Netherlands had its Indorock band. Andy Tielman himself escaped to the jungles of Kalimantan to live as a hermit for a while, but came back to music. He was awarded a royal decoration, the Order of Orange-Nassau, by the Netherlands in 2005. He kept on performing until he died at the age of 75 last year.

While Indorock’s popularity remains high in the Netherlands, what about Indonesia? Enter Awan Garnida, Indonesia’s Paul McCartney, who plays left-handed bass guitar and is involved in three bands: Sore (contemporary eclectic rock); G-Pluck (Beatles tribute), and now the Time Travelers, whose mission is to revive and foster Indorock. The Time Travelers line-up spans the generations, as its includes Rio Dalimonthee, one of the original Indorockers, now re-domiciled in Indonesia, on lead guitar, and Pepeng, from the contemporary band Naif, on drums.

And so we come to the “reconciliation” potential of Indorock. There is no nation on earth which has not perpetrated crimes or atrocities against other peoples. Reconciliation – “forgive but don’t forget “– is taking place all over the world, and has to if we are to manage this earth in harmony. Having worked in Timor Lorosae just before independence, I was amazed at the Timorese, and the Indonesian, capacity for forgiveness. And the popularity of Indonesian artistes like Ebeit G. Ade and Sheila on 7 were a constant reminder that music heals where politicians and their corrupt cronies wound.

Music is a most potent force for reconciliation. And heaven knows, there are enough tragic incidents in the 400-year interface between Indonesia and the Netherlands to try and come to terms with. And here it would be inappropriate for a Brit like myself to even begin to be judgmental.

However, in the case of Indorock, we need to recognize that:
•    The Indorockers who fled to the Netherlands as refugees in the 1950s, were in the main innocents who were torn between their two heritages.
•    In Europe they found the freedom to play the music they loved, and won the love, respect and admiration of European audiences.
•    Meanwhile, in Indonesia, rock’n’roll was banned by an increasingly authoritarian regime.
The Indorockers never denied their Indonesian heritage; on      the contrary, this enhanced the quality of their music, and is still a factor in the enduring popularity of Indonesian culture in the Netherlands.

So let’s hope Indonesia can acknowledge its native sons and daughters, who produced this child, Indorock, born in Indonesia, fostered in the Netherlands, and given to the world as a unique contribution to the history of rock’n’roll, and, with its blending of western and eastern elements, world music.

References
MUYS, Piet, 1999, The Story of Indo-Rock,  http://indorock.pmouse.nl/story.htm, accessed May 17, 2012
NORMAN, Philip 1981, Shout: the True Story of the Beatles, Hamish Hamilton, London

- See more at: http://jakartaexpat.biz/arts-entertainment/indorock-indonesias-cont...

Lees verder…

10897278263?profile=originalTelegraaf spoor bijster die in de ban is van het bezoek  Mark Rutte aan de drie daagse conferentie in Jakarta, en opent met:

 “De dramatische familiegeschiedenis voert langs het jappenkamp en de nationalisatie van Hollands bezit onder Soekarno. Het maakt de minister-president, die als nakomertje in Nederland werd geboren, tot wie hij is”.

In dit artikel ontpopt zich de journalist van achter zijn pc als historicus Indie geschiedenis met een volle pagina.. De hele geschiedenis passeert de revue die ook  de 341.000 Indische gerepatrieerde hebben moeten ondergaan de Oorlog, de bersiap, de overdracht en de koele Kille ontvangst in Nederland dat 67 jaren werd genegeerd. Kortom als wat in de NIOD Rapporten is vastgelegd, of heeft de verwarde journalist in plaats van de Indonesisch Economische master plannen abusievelijk in de NIOD rapporten ingekeken.

De vraag die bij vele lezers dat  naar bovenkomt is; leidt de journalist van dit artikel niet aan het syndroom van Tempo Doeloe die kennelijk verward en verdwaald bezig of  gezien de overige media over de toekomstmogelijkheden heeft of is het weer juist  de intentie om roet in deze handelsmissie te gooien.

Lees verder https://telegraaf-i.telegraaf.nl/telegraaf/_main_/2013/11/19/005/

Lees verder…

10897383878?profile=originalOproep aan na bestanden (weduwen)die KNIL - uitbetaling nog niet hebben ontvangen.


Op zondag op de Pasar Malam in Ahoy, meldde zich een mevrouw bij ICM stands  die met haar naam niet op de ICM krant wil. Zij deelde mede dat haar  man reeds jaren is overleden. Zij kwam met goed nieuws , had haar aanvraag ingediend bij SVB en binnen een week was de € 25.000 op haar rekening.

De verwarring is groot, er wordt verondersteld dat kinderen onder nabestaanden worden gerekend. Martin van Rijn heeft zich keurig aan de norm en richtlijnen gehouden van pensioenrecht ( ook niet verwonderen was zijn oudwerkgever het ABP), hier geldt wezenpensioen tot 18 jaar. Deze norm wordt ook gehanteerd bij werkgevers wanneer de man / vrouw onverwachts om te overlijden.

De vragen die bij de ICM redactie  uitsluitend binnenkomen zijn kinderen met de leeftijd gemiddeld die boven de 50 jaar liggen. 

De mevrouw in kwestie heeft zich gewoon gericht tot SVB, en haar aanvraag ingediend. 

Voor vragen info@icm-online.nl 

Lees verder…

De lente breekt aan, wat dacht van uw tuin geheel in Bamboe Design ?

10897383053?profile=originalDe lente breekt aan, wat dacht van uw tuin geheel in Bamboe Design ?

10897382254?profile=original

Zithoek donker bamboe

Mooie zithoek van donker bamboe, afgewerkt met blanke rotan. De prijs is voor een driezits, twee 1-zits en salontafel. Afgewerkt met synthetisch rotan is de zithoek ook geschikt voor buiten.
Kussens van eerste kwaliteit meubelstof. Andere kleuren, stoffen of leer is mogelijk.

De prijs is exclusief bezorgen.
Voor bestellen en de kosten van bezorging bij u aan huis kunt u contact opnemen met Bamboe design, of ga naarhttps://bamboedesign.nl/

10897383263?profile=original

Eethoek Asian

Bamboe eethoek voor buiten, inclusief vier stoelen. Het blad wordt afgewerkt met bamboe mat of met glad afgewerkt bamboe.

De prijs is exclusief bezorgen.
Voor bestellen en de kosten van bezorging bij u aan huis kunt u contact opnemen met Bamboe design. of ga naarhttps://bamboedesign.nl/

Lees verder…

Goed nieuws inzake traktaat van Wassenaar het geld is er, en claims kunnen nog worden ingediend mits aantoonbaar!

10897384861?profile=original

10897385882?profile=originalMede om de schade aantoonbaar te maken is de claimstichting ACTW66 opgericht om collectief de zaak aan te pakken. Uiteraard om U te bereiken via onze dure campagnes, onderzoeken door derde partijen, en advocaten die zo goed mogelijk de wegen willen bewandelen op een succesverloop.


Dit alles valt onder de uitvoeringskosten die Nederlandse Overheid 50 jaar heeft nagelaten. Van de 60.000 rechthebbende zijn er met onze beperkte middelen ruim 15.000 die hun handtekening hebben gezet. De onderzoeken zijn vervat in een rapport dat door uitgever Calbona is uitgebracht onder ISBN 978-94-925750-18-0. Geheel volgens planning zijn alle noodzakelijke voorbereidingen / activiteiten uitgevoerd. Alle bewindvoerders zijn uitgevoerd inclusief beide presidenten, zelfs werd de president Jokowi van Indonesie persoonlijk op de hoogte gesteld.
Ruim 2 en half jaar zijn de werkzaamheden mogelijk gemaakt op basis van vrijwilligheid door het team van ICM sinds maart 2015.


Fase II treedt nu in werking.
Voor de BackOffice werkzaamheden (Pelita - achtig) te bedienen, verdere bekendmaking via kranten, radio, en verdere uitwerking van juridische denkrichtingen. Hiervoor is ruim 1,5 miljoen voor nodig.

10897234678?profile=originalSchrijf U vandaag nog in, zodat wij ons werk kunnen afmaken !!!!!

Ook kunt het inschrijfformulier aanvragen info@icm-online.nl of direct via deze site inschrijven, klik op INSCHRIJVEN
U bent € 50  eenmalig verschuldigd vor de kosten als deelnemer ACTW66, en U heeft 1 jaar gratis een ICM Abonnement en toegang tot ons Video-kanaal, het  enige Indisch Kanaal !
 
Last but not least U onvangt boek rapport dat door uitgever Calbona is uitgebracht onder ISBN 978-94-925750-18-0 nadat deze is overhandigd aan Ministerie van Buitenlandse zaken en de fractie voorzitters van de Tweede Kamer, tegelijk met de petitie aanbieding.
 
 

Steun ACTW66 ! 

Lees verder…

Moord op duizenden (Indische) Nederlanders was genocide' Bron Volkskrant 18/11-2013

Bewerkt door: redactie − 18/11/13, 08:31  − bron: ANP
media_xl_1952552.jpg
© afp. Sukarno, de eerste president van de Republiek Indonesië, in 1945.

De golf van etnisch geweld in Nederlands-Indië, die begon in 1945, is steeds ten onrechte door Nederland naar de achtergrond verdrongen. De moord op duizenden (Indische) Nederlanders in de Bersiaptijd is door Nederland altijd gelaten geaccepteerd, 'terwijl het zich het best laat omschrijven als volkerenmoord'.

Dat zegt de Amerikaanse historicus William H. Frederick in een interview maandag in Trouw. Hij spreekt daarin van 'post-koloniaal geheugenverlies' van de Nederlandse autoriteiten.

De 72-jarige historicus heeft volgens de krant zijn hele wetenschappelijk loopbaan gewijd aan de geschiedenis van Indonesië. Na de capitulatie van Japan vermoordden Indonesische strijders duizenden Nederlanders die net uit Japanse interneringskampen waren bevrijd. Ze wilden koste wat kost voorkomen dat het koloniale gezag zou worden hersteld, aldus Frederick. Een artikel over zijn onderzoek staat in het Britse wetenschappelijke blad Journal of Genocide Research.

'De Bersiapperiode is zonder twijfel een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Indonesië én die van Nederland', aldus Frederick die zegt geen land te kennen dat de moord op zoveel medeburgers zo gelaten heeft geaccepteerd en vervolgens is vergeten. 'Ik bespeur nog steeds de tendens bij zowel niet-Indonesiërs als Indonesiërs om die revolutie als min of meer onschuldig en, althans op wereldschaal, als niet zo gewelddadig te beschouwen.'

Hij noemt het 'zeer mager' dat minister Frans Timmermans (Buitenlandse Zaken) vindt dat instituten die onderzoek naar de dekolonisatie van Nederlands-Indië willen doen, dat maar uit eigen budget moeten betalen. 'De echte reden ligt volgens mij eerder op diplomatiek terrein', zegt hij in Trouw. 'Ik begrijp dat de Indonesische regering geen zin in een onderzoek heeft, omdat ze niet trots zullen zijn op de Bersiap. Nederlandse diplomaten in Jakarta worden nerveus van een onderzoek, omdat dit hun leven gecompliceerder kan maken. Terwijl zo'n onderzoek natuurlijk hoogstnoodzakelijk is.' 

Lees verder…

Geheime nota: Molukse treinkapers door kogelregen gedood

Door: Ana van Es − 30/11/13, 02:00
10897267684?profile=original
© ANP. Op 11 juni 1977 beëindigden militairen van een speciale eenheid de treinkaping bij het Drentse gehucht De Punt.

Het ministerie van Justitie heeft 35 jaar lang een nota geheim gehouden waaruit blijkt dat zes Molukse treinkapers in 1977 door tientallen kogels zijn gedood. Opeenvolgende ministers hebben volgehouden dat van een kogelregen geen sprake is geweest, laat staan dat ze opzettelijk zijn gedood. Maar al in 1978 was op het ministerie bekend dat de gedode kapers samen getroffen zijn door 144 kogels. Dat blijkt uit nog niet openbare dossiers over de treinkaping in het Nationaal Archief, die de Volkskrant de afgelopen maanden mocht inzien.

  • media_l_1973643.jpg
    © anp.
    De Zuidmolukse onderhandelaars Tan en Soumokil tijdens een persconferentie nadat de kaping was beëindigd.
  •  
    Men zal daaruit afleiden dat de treinkapers wel degelijk door een regen van kogels getroffen zijn
    Ernst Hirsch Ballin in '77

'Dit is heel pittig', zegt Dries van Agt, toenmalig minister van Justitie (CDA), die verantwoordelijk was voor de aanval. Hij ziet kogelaantallen per gedode kaper. '40 kogels, 33 kogels en 28 kogels, dat is niet mis. Ik kom dit nu pas aan de weet. Toen ik in 1977 de Tweede Kamer informeerde, wist ik hier niets van.'

Op 11 juni 1977 beëindigden militairen van een speciale eenheid de treinkaping bij het Drentse gehucht De Punt. Daarbij vielen acht doden: zes van de negen Zuid-Molukse kapers en twee gegijzelden. Geen andere naoorlogse antiterreuractie in Nederland eiste zoveel levens.

Van Agt meldde kort na afloop van de kaping in de Tweede Kamer dat de gedode kapers niet zijn getroffen 'door een regen van kogels'. Over de beschieting zei hij: 'Die had niet tot doel hen te doden.' De werkelijkheid was anders, bleek al snel. In maart 1978, negen maanden na de kaping, kreeg het ministerie de autopsierapporten van de zes overleden kapers. De zaak belandde op het bureau van de toen 27-jarige hoofdambtenaar Ernst Hirsch Ballin (CDA), die later zelf minister van Justitie zou worden.

Hirsch Ballin legde in een tot nu toe onbekende nota vast door hoeveel kogels elke kaper is getroffen: 12, 40, 18, 28, 13, 33. Zijn conclusie: de autopsierapporten schetsen een ander beeld van de beschieting dan het officiële regeringsverhaal. 'Men zal daaruit afleiden dat de treinkapers, anders dan minister Van Agt op 23 juni 1977 in de Tweede Kamer verklaarde, wel degelijk door een regen van kogels getroffen zijn. Ook de verklaring van de minister, dat niet beoogd werd de kapers te doden, zal aan geloofwaardigheid inboeten.'

In de kluis
Zijn bevindingen lagen gevoelig, want Van Agt was op dat moment premier van Nederland. De nota van Hirsch Ballin verdween samen met andere geheime documenten over de treinkaping in de kluis. Toenmalig minister van Justitie Job de Ruiter (CDA) zegt dat de nota van Hirsch Ballin hem nooit heeft bereikt. 'De inhoud van de nota heeft mij niets doen herinneren.'

Minister van Justitie Ivo Opstelten (VVD) kreeg onlangs vragen uit de Tweede Kamer over een onderzoek waarin staat dat enkele kapers door militairen zouden zijn geliquideerd. Als antwoord verwijst hij naar onder meer de opmerkingen van Van Agt op 23 juni 1977, die 35 jaar geleden al onjuist bleken. Zijn woordvoerder wil daarop niet inhoudelijk reageren, want binnenkort moet Opstelten nieuwe Kamervragen over de treinkaping beantwoorden.

Vandaag in de Volkskrant: 'Met weinig kogels had dit niet gekund'

Weergaven: 46

Lees verder…

Besluit om onderzoek naar dekolonisatie van Nederlands-Indiē uit eigen zak te betalen is een diplomatieke beslissing


10897267497?profile=originalHet besluit om onderzoek naar dekolonisatie van Nederlands-Indiē uit eigen zak te betalen is een diplomatieke beslissing
Terwijl het bezoek aan Indonesië ook op persoonlijk vlak een bijzondere gebeurtenis voor premier Mark Rutte is, omdat in deze voormalig Nederlandse kolonie een dramatische geschiedenis van zijn familie ligt, wil minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans dat instituten die onderzoek willen doen naar de dekolonisatie van het voormalig Nederlands-Indië, waarvan ook Ruttes familie de dramatische gevolgen moest ondervinden, dit uit eigen budget betalen.
Hiermee geeft Nederland wederom te kennen dat het de golf van etnisch geweld in voormalig Nederlands-Indië naar de achtergrond wil verdringen. Dit geweld richtte zich op de net uit Japanse interneringskampen bevrijdde Indische Nederlanders. Indonesische verzetsstrijders wilden kost wat kost voorkomen dat het koloniale gezag zou worden hersteld. Deze periode van geweld, die de geschiedenis inging als de ‘Bersiapperiode’, is zonder twijfel een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Indonesië én die van Nederland. Desalniettemin is er geen land dat de moord op zoveel medeburgers zo gelaten heeft geaccepteerd en vervolgens is vergeten, als Nederland. De toenmalige Nederlandse regering was de mening toegedaan dat de jonge nieuwe republiek Indonesië daarvoor verantwoordelijk was.
Ook de in 1951 aangenomen WMO, de Wet Materiële Oorlogsschade, was niet voor deze Indische Nederlanders weggelegd, omdat de wet alleen voorzag in oorlogsschade die door Nederlanders geleden werd als gevolg van de Duitse bezetting. Onder de WMO is aan Nederlandse particulieren in de loop der jaren een bedrag van 5,9 miljard gulden uitbetaald, maar de Nederlanders uit de voormalige kolonie ontvingen niets. Vergeleken met de diverse andere landen die in oorlog waren met Japan is dit zeer beschamend. De Verenigde Staten, Engeland en Frankrijk hebben hun landgenoten uit de Aziatische koloniën ruimhartig gecompenseerd, ook voor de geleden oorlogsschade.
Qua opvang en huisvesting deed Nederland het al even slecht. Indische Nederlanders die na de oorlog naar Nederland kwamen, omdat ze in Indië niet meer welkom waren, hadden het slechter dan asielzoekers. Ze werden in barakken geplaatst en moesten het doen met een heel klein voorschot dat ze bovendien tot de laatste cent moesten terugbetalen.
Dat minister Timmermans wil dat onderzoek naar de dekolonisatie van Nederlands-Indië uit eigen budget wordt betaald, moet dan ook niet worden gezien als een bezuinigingsmaatregel, maar als een diplomatiek besluit. Juist nu premier Rutte voet op Indonesische bodem heeft gezet, zal het immers niet ‘handig’ zijn als de Indonesische regering er lucht van krijgt dat Nederland onderzoek naar etnisch geweld door Indonesiërs financiert…
Max Rufi
Uitgever/Editor van Weekblad Hallo Online 

Weergaven: 11.789

Lees verder…

10897325457?profile=original

Nabestaanden KNIL  woedend op het Indisch Platform (IP)

         Wij willen u hier graag ook reacties laten lezen van mensen die niet zo heel gelukkig zijn met het overeengekomen akkoord tussen Staatssecretaris Van Rijn en Het Indisch Platform. Zoals te verwachten was, zijn niet alle Indische mensen blij met dit akkoord en zijn van mening dat het Indisch Platform de poot stijf had moeten houden. Natuurlijk heel begrijpelijk, maar in ons openingsartikel is al vermeld dat dit “er niet inzat”. Toch wilden wij u deze tegengeluiden niet onthouden. Wie weet is het gevolg hiervan dat de Tweede Kamer zich nog eens achter de oren krabt    en ruimhartiger aan de vervolg-procedure invulling zal geven. Wij plaatsen hier een uitstekend verwoordend artikel uit Dagblad Trouw van 5 november 2015. De “quotes” hebben wij uit de tekst gelicht ter illustratie. Het artikel wordt gevolgd door een commentaar van de hoofdredactie en de senior redacteuren van    het Dagblad Trouw, eveneens geplaatst op 15 november 2015.

 

Nabestaanden zijn woedend over de vergoeding van achterstallige salarissen van het Nederlands-Indisch leger. Want als vader niet meer leeft, lopen zij die vergoeding mis.

Het is geen gift, het is salaris

Staatssecretaris Martin Van Rijn (VWS) had de reacties op zijn besluit om de salarissen van ambtenaren en militairen tijdens de Japanse bezetting van Nederlands-Indië alsnog uit te betalen, waarschijnlijk anders ingeschat. De verbittering en frustraties over het gat van zeventig jaar tussen het eind van de oorlog en dit besluit dringen om de voorrang bij recht-hebbenden, maar vooral bij de nabestaanden.

Van Rijn en de belangen-behartigers van het Indisch Platform werden het dinsdag eens over een financiële regeling voor naar schatting 1100 mensen die nog in leven zijn. Zij krijgen per persoon 25.000 euro uitgekeerd, hopelijk nog voor de Kerst. Nabestaanden zoals weduwen en kinderen vissen achter het net.

Ik kan het niet uitleggen

Tot drie keer toe zegt Elisabeth Mollema het: "Het is geen gift, het is salaris." Ze is woedend over het besluit van Van Rijn. "Het is hun welverdiende geld, geld waar ze recht op hebben. Mijn vader heeft er duizend dagen voor in een Jappenkamp gezeten. Nu hij dood is, hebben zijn nabestaanden daar recht op."

Freddy Mollema was vliegenier bij het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL) toen Japan in 1942 de archipel overrompelde. "Ze namen hem krijgsgevangen, hij belandde in een kamp in Japan. Hij heeft de atoombom op Nagasaki zien vallen. Een dag later lieten ze hem doodleuk door de stad lopen. Na de oorlog werd hij ziek. Een paar jaar na mijn geboorte overleed hij aan een darmperforatie. Geen mens wist hoe dat kwam."

Haar moeder kreeg aanvankelijk ook geen pensioen. "Hadden we gewoon geen geld. Mijn moeder was toevallig een tough cookie, dus het is allemaal goed gekomen. Ze is acht jaar geleden overleden." Mollema, schrijfster van kinderboeken en thrillers is blij dat haar moeder dit niet hoeft mee te maken.

De moeder van Patrick Rugebregt (1966) leeft nog wel, zij is in de tachtig, en hij hoopt dat het nieuws over de 'backpay' aan haar voorbijgaat. "Ik heb haar nog niet gebeld, en dat doe ik ook niet. Ik zou haar niet kunnen uitleggen: papa zou 25.000 euro hebben gekregen, maar jij krijgt niets. Het is allemaal te pijnlijk."

Wat Rugebregt dwarszit, is de timing van het besluit. Afgezien van een klein bedrag vlak na      de oorlog hebben de 40.000 overheidsdienaren nooit iets van hun gederfde inkomsten terug-gezien. Opeenvolgende regeringen schoven de kwestie door, en toen Nederlandse rechters vonden    dat de Indonesische overheid aansprakelijk was, leek de zaak afgedaan. "Mijn vader zei wel eens: Patrick, ze gaan pas betalen als ik in de grond lig. Dat heeft hij goed voorspeld. Hij is in 2011 overleden."

Het steekt Rugebregt dat hij de staatssecretaris hoorde zeggen dat 'gezien de hoge leeftijd van de betrokkenen' er haast moet worden gemaakt.

Na zeventig jaar tijdrekken, spreken ze nu van haast maken. Ik vind dat erg pijnlijk

Zijn ouders verlieten Indonesië met de zogeheten spijtoptanten-regeling in 1965. Toen Nederland al geruime tijd de soevereiniteit aan Indonesië had overgedragen, kozen zij voor vertrek. "Bij aankomst hadden ze niets. Voor het tweedehands meubilair moesten ze bij de overheid een lening afsluiten die zij tot de laatste cent hebben afgelost."

Rugebregt hoorde van zijn vader Willem verhalen die overliepen van frustratie en woede. Willem zat in 1940 als 17-jarige bij de jongste lichting dienstplichtigen. "Hij was krijgsgevangen genomen en verbleef tot na de capitulatie in een kamp in Japan. Mijn vader vond dat hij recht had op zijn soldij.       Soms  gloorde  er  hoop  en

kreeg hij via zijn Indische netwerk positieve berichten, maar het werd nooit wat. Hij heeft niet de genoegdoening mogen smaken."  

De redactie dankt Meindert van der Kaaij voor dit heldere artikel.

 

Commentaar van de hoofdredactie en senior redacteuren van Dagblad TROUW

De mening van de krant, zoals verwoord door leden van de hoofdredactie en senior redacteuren

Een dagje later je salaris krijgen is ongemakkelijk, een maandje later is voor veel mensen al knap lastig. Dus wat betekent het als je zeventig jaar op je salaris moet wachten? Dat is niet anders dan een drama, vooral als daar dan ook nog het Indisch oorlogsleed bij komt kijken. Het kan al snel uitgelegd worden als minachting van de Nederlandse overheid jegens de meer dan 40.000 ambtenaren en militairen die in  de periode 1940-1945 in dienst waren van het Nederlands-Indisch Gouvernement, maar voor die periode nimmer een stuiver ontvingen.

De Tweede Kamer kan nu  laten zien dat ze wél oog heeft     voor Indisch leed

Feitelijk is daar geen sprake van omdat de rechter keer op keer aanspraken van deze oud-ambtenaren en militairen terzijde schoof. In 1949 immers, is het Nederlands Indisch gouvernement overgedragen aan de Republiek Indonesië. Claims horen dus in Jakarta thuis en niet in Den Haag. Dat was ook tientallen jaren het antwoord van de Nederlandse overheid.

De kritiek geldt ook de leden van de Tweede Kamer

Maar wie het juridische gelijk aan zijn zijde heeft, heeft niet automatisch ook het morele gelijk aan zijn kant. De Indische gemeenschap in ons land heeft een bijzondere plaats in onze samenleving, onder andere door haar inzet in voormalig Indië en alle oorlogsleed.

De kwestie van de achterstallige salarissen ligt in die gemeenschap dan ook uiterst gevoelig en werd, logischerwijs, gezien als blijk van gebrek aan waardering van Nederlandse zijde.

Hiervoor heeft Den Haag met zijn strikt juridische opstelling liefst zeventig jaar lang te weinig oog gehad. Het is goed dat er nu eindelijk een akkoord is over de uitbetaling van de achterstallige salarissen, maar het schrijnt dat nu nog maar 1100 mensen daarvoor in aanmerking kunnen komen. Eigenlijk hadden dat er 40.000 moeten zijn.

Logisch dus dat het Indisch Platform, dat lof verdient voor de wijze waarop het deze 'backpay'-zaak levend hield, nu door zijn eigen achterban flink wordt bekritiseerd. Waarom krijgen     de nabestaanden van al die ambtenaren en oud-militairen uit Indië niks?

Maar in feite hoort die kritiek op het bord te liggen van de politici in Den Haag. En van al die bewindslieden die de afgelopen jaren te weinig deden aan dit dossier, waardoor, zoals Staats-secretaris Van Rijn schrijft in zijn brief aan de Tweede Kamer, “de omgang met het Indische oorlogsleed inmiddels een moeilijk en pijnlijk verhaal is geworden”.

In feite hoort die kritiek op het bord te liggen van de politici

Belangrijke mededeling voor alle Indo's!

Belangrijke mededeling voor alle Indo's!

10897222082?profile=original

ACTW66 - bestuur is door Ton Te Meij uitgenodigd om ook mee te lopen in de aanstaande geplande demonstratie ergens in april. Eerst wil ACTW66 bestuur kwijt,  veel respect te hebben voor Ton te Meij een Belanda met een Indo hart, die dag en nacht klaar staat voor de Indo's en de Molukkers ! De gunfactor is groot bij het ACTW66 - bestuur dat Ton in zijn missie slaagt, maar Ton kan zich getroosten op de steun van ICM…

Doorgaan

 

Lees verder…

Ze bracht vrolijkheid in het kamp

Ze bracht vrolijkheid in het kamp

In deze rubriek elk weekeinde een necrologie van iemand die recent is overleden. In het jappenkamp was Mieke Braams-Beversluis (1921-2018) lid van een padvindersgroepje.

data28247614-47cee6.jpg
Mieke Braams-Beversluis met koala in Australië, 1946.Privécollectie familie

‘We heetten de Stormvogels”, vertelt Bep Maassen (94). „We waren een groep padvindsters van zo’n twintig meisjes vanaf een jaar of zestien, in het kamp Kareës in Bandoeng. Mieke was ouder dan ik. De Stormvogels brachten wat plezier in het kamp. We hielden kringgesprekken waarbij we op zelf geborduurde zitmatten zaten, met behalve onze naam ook symbolen erop – de perkoetoet, een Indische vogel die stond voor geluk, en vuurvliegen voor het licht. Onze motto’s waren Waarheid, Reinheid en Trouw.”

De taken van de Stormvogels in het kamp varieerden: ze assisteerden zieke moeders en voerden voor de kleintjes operettes uit. Zo verlichtten ze de dagen. Na de oorlog vond een deel van de groep elkaar in Nederland terug; toen Lady Baden-Powell, de weduwe van padvinderij-oprichter Baden-Powell, op bezoek kwam wachtten de Stormvogels haar op op Schiphol. De kampjaren waren vormend voor het leven, nog tientallen jaren vonden er reünies plaats; Bep Maassen heeft haar zitmatje nog steeds.

Onze motto’s waren Waarheid, Reinheid en Trouw

Voor Mieke Beversluis was Kareës haar tweede kamp – terwijl haar vader Ton, houtvester van beroep, in mannenkamp Tjimahi zat, werd zij met haar moeder Kiek en jongere zusjes Ankie en Hetty tijdens de Japanse bezetting van Indië (1942-1945) van Ambarawa via Kareës naar Sint Vincentius in Batavia overgeplaatst. Overal ging het leven door: in Ambarawa gaf Mieke les, in St. Vincentius was ze (ongediplomeerd) verpleegkundige. Aan de Stormvogels behield ze de beste herinneringen.

Na de bevrijding belandde het gezin via een tussenstop in Australië in Utrecht, waar Mieke alsnog een studie geschiedenis begon. Zo ontmoette ze Reinier Braams, een student natuurkunde met een veelbelovende wetenschappelijke carrière, rond wie ze de rest van haar leven zou inrichten. Vier kinderen kregen ze, en het gezin woonde drie keer tijdelijk in de VS als het werk van Reinier erom vroeg.

Het gezin Beversluis in het Lone Pine Koala Sanctuary bij Brisbane, Australië, december 1946 (v.l.n.r. moeder Kiek Beversluis- van der Brug, Hetty, vader Ton Beversluis, Mieke, Ankie).Privécollectie familie

Het gezin Beversluis hield in de woorden van Margreet Braams, Mieke’s tweede dochter, „geen trauma’s of echte ellende” aan de kampjaren over, maar de band bleef „enorm hecht”. „Ze hielden altijd iets Indisch. Op Tweede Paasdag en met verjaardagen gingen we rijsttafelen bij opa en oma, en na de onthulling van het Indiëmonument in 1988 ging mijn moeder elk jaar met haar zusjes naar de herdenking. Mama was niet bitter of boos, maar een zeker verdriet over de teloorgang van het land van haar jeugd had ze wel. Ze is nooit meer teruggeweest, zelfs niet toen haar zus Hetty tijdelijk in Indonesië woonde.”

Liever richtte Mieke zich op het heden. Wat politieke voorkeur betreft trokken zij en haar man gelijk op: beiden waren VVD-lid, wat bij Reinier Braams in 1977 leidde tot het verruilen van de universiteit voor de Tweede Kamer, waar hij twaalf jaar VVD-woordvoerder milieu en wetenschapsbeleid was. „Mijn vader was als fysicus een groot voorstander van kernenergie”, vertelt dochter Margreet. „In een jaren zeventig-gezin als het onze gaf dat levendige discussies.” Mieke leidde de Vrouwen-afdeling bij VVD-Utrecht, „op een lieve, empathische manier”, volgens mede-lid Irene Crul. „Ze was geëmancipeerd, maar niet fel.” Tweemaal vertegenwoordigde ze de VVD in de Provinciale Staten.

Ze hielden altijd iets Indisch

Daarnaast was ze actief in de Hervormde Kerk en zat ze twintig jaar in het bestuur van Mytylschool Ariane de Ranitz. Bij de school ging ze voortvarend te werk, zegt oud-directeur Wim Kloppenborg. „Ze was van de praktische oplossingen, ze kwam regelmatig kijken hoe het eraan toeging.” Over politiek, laat staan over haar Indische verleden, sprak ze in deze hoedanigheid nooit. Ze bleef gereserveerd, een nette dame met „een luid, zeer gearticuleerd stemgeluid dat sommigen aanvankelijk een verkeerde indruk gaf”, aldus Kloppenborg.

Mieke Beversluis in 2009.Privécollectie familie

Voor die markante stem heeft dochter Margreet een eenvoudige verklaring. „Mijn moeder had otosclerose, een familiekwaal die wellicht was verergerd door de kamptijd. Wij kinderen wisten niet beter of ze was aan één oor doof en aan het andere slechthorend. Als je ’s nachts bij mama aan het bed kwam en ze had haar gehoorapparaat niet in, moest je hard aan haar schouder sjorren.” Het weerhield haar verder nergens van. In 2002 werd ze koninklijk onderscheiden voor haar vrijwilligerswerk.

Ondanks haar positieve instelling en het contact met haar (klein-)kinderen, was Mieke’s ouderdom niet gemakkelijk. Haar man Reinier overleed in 2001, en tenslotte zou ze ook haar beide zusjes overleven. Toen ze als hoogbejaarde behalve steeds dover ook praktisch blind werd en ze het nieuws niet meer kon volgen, verloor ze langzaam haar levenslust.

Haar negentigste verjaardag was nog een groot feest: een rijsttafel met de familie in Bronbeek, waarbij ze haar ‘gouden jeugd’ in Indië memoreerde. Het land had ze toen al meer dan 65 jaar niet meer gezien, maar de smaken, klanken en landschappen droeg ze bij zich.

Lees verder…

23-24-25 maart pasar Malam Eindhoven met The Blues Brothers, en vele anderen !

10897380888?profile=original10897381290?profile=original

                                              The Blues Brothers komen terug naar Nederland.

                                                               Nu op de Pasar Malam Stellar

10897380888?profile=original

10897381495?profile=original

Twee mannen met een zwarte hoed, bijpassende pak, smalle zwarte stropdas en een zwarte zonnebril: gaat er bij u al een lampje branden? Na een optreden in de Saturday Night Live Show breken John Belushi en Dan Aykroyd eind jaren zeventig in Amerika door.

Mede dankzij de film uit 1980 veroveren de "coole" Jake en de "sukkelige" Elwood dan ook de rest van de wereld. Ze vormen een van de meest legendarische duo’s en ook de film is een culthit. De beruchte Blues Brothers zijn nog steeds bij vele mensen een begrip maar nergens komen zij meer tot hun recht dan op het podium.

 Voorzien van nieuwe danspassen en vers gestoomde pakken laten ze alle grote hits voorbijkomen: "Gimme some of lovin'", "Shake your Tailfeather", "Minnie the Moocher", "Soul Man", "Think", e.v.a.  Kortom... voor de liefhebber van Rhythm & Blues en de onvervalste "seventies" is het genieten.

10897381882?profile=original

zaterdag 24 maart om 20.00 uur!

ADVERTENTIE

De lente breekt aan, wat dacht van uw tuin geheel in Bamboe Design ?

10897382254?profile=original

Zithoek donker bamboe

Mooie zithoek van donker bamboe, afgewerkt met blanke rotan. De prijs is voor een driezits, twee… om verder te lezen klik op  Doorgaan 

10897234678?profile=original

Schrijf U vandaag nog in 

Ook kunt het inschrijfformulier aanvragen info@icm-online.nl of direct via deze site inschrijven op www.icm-online.nl
U bent € 50 verschuldigd als deelnemer ACTW66, en U heeft 1 jaar gratis een ICM Abonnement en toegang tot ons Video-kanaal, het  enige Indisch Kanaal !  

Steun ACTW66 ! 

Lees verder…

Pasar Malam Istimewa XL in Rotterdam Ahoy tijdens Pasen

10897383679?profile=originalDatum: 31 maart t/m 2 april
Locatie: Rotterdam Ahoy (Hal 3 & Hal 5) 
Adres: Ahoyweg 10, 3084 BA Rotterdam

Openingstijden:
Zaterdag 31 maart: 12:00 – 23:00 uur
Zondag 1 april (1e Paasdag): 12:00 – 22:00 uur
Maandag 2 april (2e Paasdag): 12:00 – 20:00 uur

Traditiegetrouw is er weer een Pasar Malam in Rotterdam Ahoy in het Paasweekend. Van 31 maart t/m 2 april toveren we dit jaar maar liefst 2 hallen van Ahoy om tot een gezellige Pasar Malam. Vandaar de toevoeging “XL” in de naam. Maar niet alleen de oppervlakte is XL, ook het aantal stands en het artiestenpakket is XL!

Voordelig naar de Pasar Malam Istimewa XL in Rotterdam Ahoy? Koop je kaarten dan alvast met korting in de online voorverkoop!
 

KLIK HIER OM KAARTEN MET KORTING TE KOPEN

Molukse dag met The Brothers Timisela

Zaterdag 31 maart staat in het teken van de Molukse eilanden met als één van de hoogtepunten het cabaret duo The Brothers Timisela. In 2015 realiseerden zij de speelfilm ‘Jefta’ (de allereerste bioscoopfilm gemaakt door Molukkers in Nederland) en veroverden ze de Nederlandse theaters met hun eerste voorstelling over twee Nederlands-Molukse broers die ieder hun eigen leven leiden en elkaar daarbij in balans houden. Overal in het land zaten de zalen vol. Daarna volgde ‘Enkeltje Toekomst’, die minstens net zo succesvol bleek. Met hun nieuwste programma ‘De Liepde Show’ brengen ze een combinatie van interactief theater, live muziek, entertainment, educatie en veel familieplezier in de Nederlands theaters. De broers hebben ook een kraam op de Pasar Malam waar om 19.15 uur een Meet & Greet is.

10897384254?profile=original

The Brothers Timisela

Verder kun je deze dag genieten van optredens op 2 podia van de Molukse band Gazooth, Jimi Bellmartin, Robin Yerah en NoyaLohyNoya. Op een Molukse dag mag een traditionele Tifagroep met Molukse dans natuurlijk niet ontbreken. De Molukse dag wordt spectaculair afgesloten door de band Bersama!
 

10897384498?profile=original


10897384271?profile=original
10897384292?profile=original


10897385654?profile=original 10897385870?profile=original

10897386068?profile=original

Bersama
Tifagroep Bunji / NoyaLohyNoya
Jimi Bellmartin / Robin Yerah
Gazooth

 

3e Generatie Indo’s

Op 1e Paasdag, zondag 1 april, staat er een aantal 3e generatie Indo’s op het programma. Tegenwoordig zijn de talentenjachten op tv zeer succesvol. Die verschillende talentenjachten brachten ook veel talent met een Indische achtergrond zoals onder andere Shanelle de Lannoy die het ver schopte bij The Voice Kids, Amy Mielatz (met de band Challenge XL) die mee deed aan Idols en Kempo Kuntao dat met een golden ticket de finale van Holland’s Got Talent wisten te halen. Op zondag is ook de publiekslieveling Ester Latama van de partij.

10897386094?profile=original


10897386673?profile=original
10897387088?profile=original

10897386700?profile=original

10897387293?profile=original

Kempo Kuntao (Istimewa)
Challenge XL (GeaFotografie) / Amy Mielatz
Ester Latama (CoPictures) / Shanelle de Lannoy

 

Als klap op de vuurpijl komt één van de beroemdste Indo’s van Nederland naar Ahoy; Ricky Risolles. Ricky bracht onlangs nog zijn CD ‘Nakal’ uit met onder andere Gatal, Mijn Soto, Jam Karet, Ik Wil Naar Bali, Gordel van Smaragd en natuurlijk Poco Poco Style. Op het podium wordt Ricky begeleid door Laurens van Wessel. Laurens is zeker niet de minste in de muziekwereld. Zo werkt hij onder andere veel met Frans Bauer en veel meer artiesten.
Na het optreden van Ricky Risolles is er een Meet & Greet bij de foto hoek van de Pasar Malam. Hier kan je zijn CD kopen, laten signeren en met Ricky op de foto!

10897387690?profile=originalEén van de vele leuke nummers van RICKY RISOLLES

Traditionele Pasar Malam

Liefhebbers van de traditionele Pasar Malam kunnen op maandag 2 april hun hart ophalen.
Op de 2 podia zullen Edu Schalk, Diana Monoarfa, Harold Verwoert en de band Hot News elkaar afwisselen. De culturele dansdemonstraties zullen worden verzorgd door Warna Semesta. De Pasar Malam Istimewa wordt alle 3 de dagen gepresenteerd door Sylvia Elders. Sylvia is een echte kenner van de Indonesische cultuur en zal u meenemen op reis naar de Gordel van Smaragd.

10897387896?profile=original

10897388483?profile=original

10897388268?profile=original

 

10897389073?profile=original

10897389280?profile=original

10897388670?profile=original

Warna Semesta Dance Collaboration
Edu Schalk (GeaFotografie) / Diana Monoarfa
Harold Verwoert / Presentatrice Sylvia Elders (GeaFotografie)
Hot News (Wim Matthieu)

 
KLIK HIER VOOR HET PROGRAMMA MET DE TIJDEN EN MEER INFORMATIE OVER DE PASAR MALAM

Rotterdam Ahoy is ideaal gelegen aan de snelweg, bij metro- en bushalte Zuidplein.
Ahoy hanteert een vast parkeertarief van €13,00 per dag.
U kunt gratis parkeren op de Oldegaarde en omliggende straten. Vanaf hier loopt u in ca. 10 minuten door het Zuiderpark naar de Pasar Malam.
Andere opties zijn de parkeergarage van winkelcentrum Zuidplein (€1,00 per 22 minuten) of P+R Transferium Slinge, vanaf hier is het 1 halte met de metro. (€2,00 als u met uw OV-chipkaart verder reist met het openbaar vervoer, niet-OV-gebruikers betalen het normale tarief van €0,50 cent per 18 minuten)

Toegangsprijzen

Online voorverkoop
Volwassenen: €7,50
Senioren 65+ & kinderen 4 t/m 12 jaar: €5,00
3 dagen kaart volwassenen: €15,00
3 dagen kaart senioren 65+ & kinderen 4 t/m 12 jaar: €10,00

KLIK HIER OM KAARTEN MET KORTING TE KOPEN

Tickets aan de kassa
Volwassenen: €9,50
Senioren 65+ & kinderen 4 t/m 12 jaar: €7,00
3 dagen kaart volwassenen: €19,00
3 dagen kaart senioren 65+ & kinderen 4 t/m 12 jaar: €14,00

Lees verder…

Belangrijke mededeling voor alle Indo's!

Belangrijke mededeling voor alle Indo's!

10897222082?profile=original

ACTW66 - bestuur is door Ton Te Meij uitgenodigd om ook mee te lopen in de aanstaande geplande demonstratie ergens in april. Eerst wil ACTW66 bestuur kwijt,  veel respect te hebben voor Ton te Meij een Belanda met een Indo hart, die dag en nacht klaar staat voor de Indo's en de Molukkers ! De gunfactor is groot bij het ACTW66 - bestuur dat Ton in zijn missie slaagt, maar Ton kan zich getroosten op de steun van ICM achterban.

 

In het telefonische onderhoud met het bestuur ACTW66 heeft ACTW66 hiervoor bedankt.

 

Het bestuur staat op het standpunt dat het traktaat totaal niets te maken heeft met de kwestie Backpay en Knil. Ook dit heeft Ferry Schwab sr in het vereleden ten overvloedde benadrukt het gaat om de oorlogslachtoffers waar Nederland gelden uit MarshalHulp,  verdrag met Japan en  verdrag met Indonesie heeft vekregen. Deze gelden worden dus niet door de belanstingbetaler opgehoest.

 

Heer Rob Andreas is van mening dat dit arbeidsconflict betreft tussen oud-werkgever Min. Binnenlandse zaken en Min. van Defensie, heeft dus niets met oorlogslachtoffers te maken.

 

Voorts zijn demonstraties een gepasseerd station, er zijn al zovele gevoerd in het verleden dat ICM als krant steunde. Zelfs in 2007 heeft ICM een Manifest georaganiseerd op Het Plein voor het Gebouw van de Tweede Kamer, een kleine pasar waar politici het podium betraden. Kortom deze kwestie heeft reeds ten overvloede die aandacht gehad,  en is ruimschoots in de Kamer en Kabinet geweest waar het Indisch Platform akkoord is gaan met de KNIL uitbetalingen. Tevens moet het geld hiervoor worden vrijgemaakt uit de begroting van het Kabinet.

Wij zien nu al waar het toe leidt dat 1,4 miljard aan de multinationals is geschonken. 

 

De oplossing is om te kiezen via de betreffende Ministeries als oud-werkgever zal meer succesvoller zijn dan nu het geval is. Werk aan de winkel voor de vakbonden!

.

Bij het Traktaat van Wassenaar is het geld aanwezig dat afkomstig is van de republiek Indonesia Geld van Soekarno en Soeharto).  Het Kabinet is hierin nalatig geweest wat betreft de de uitvoering van het verdrag om fde ruim 60.000 gerechtigden uit te betalen. Gaat om 2,4 miljard, na conversie van het oorspronkelijke bedrag 689 miljoen. In onderzoek is nu,  waar de 4,5 miljard is gebleven dat Soekarno ook nog eens betaalde, voor de tot standkoming van het verdrag, dit wordt in de media van de republiek Indonesia geroepen dat dit bedrag boven op de 689 miljoen komt. Binnen ACTW66 is dit in onderzoek om de stukken boven tafel te krijgen en waar dit geld is gebleven.

 

Tot slot 15.000 man hebben ACTW66 het mandaat gegeven via de gevoerde petitie. Voorts ACTW66 nu fase II verkeerd en alle noodzakelijke zaken heeft uitgevoerd o.a. onderzoek, boek Rapport traktaat van Wassenaar,  los van de werkinspanning van het team op vrijwilige basis is ruim 70.000 euro uitgegeven.

 

ACTW66 - bestuur  wenst Ton, en Peggy veel succes toe,

het staat geheel vrij in de keuze wat onze grote ICM achterban doet.

Lees verder…
10897386283?profile=original

Han Dehne, 19 maart om 13:59

TIJD DAT HET INDISCH VOLK EEN EEUWIGE PLEK KRIJGT TOEBEDEELD IN DE WERELDGESCHIEDENIS

In de wereldgeschiedenis neemt de band tussen Nederland en Indonesie een bijzondere plaats in. Drie en een halve eeuw lang zijn deze twee landen (metaforisch gezien David en Goliath) nauw aan elkaar verbonden. Zonder dat de beide culturen het beseffen is er een fundamentele verbondenheid met elkaar door de lange verbintenis die ze met elkaar hebben gehad. Je ziet verwevenheid in de taal, in de kookkunst, in de muziek, in het cultureel erfgoed enz. Nederland heeft haar eeuwenlange weelde te danken aan de rijkdommen van Indonesie, met name de natuurlijke grondstoffen.

Multatuli omschreef het heel treffend: Nederland drijft op de Gordel van Smaragd.Uit de lange verbintenis tussen deze twee landen is het Nederlands-Indisch/Indisch Nederlands volk ontstaan, ook wel genoemd de Indischen. Een volk dat ontstaan is uit de kruising tussen twee volkeren. De verhoudingen tussen de Indischen en de Nederlanders maar ook de Indischen en de Indonesiers stonden een hele eeuw lang onder spanning.Toen Indonesie diens vrijheid proclameerde kwamen de Indischen tussen twee vuren te staan. De Indonesiers moesten de collaborateurs niet meer en de Nederlanders moesten de bastaards ook niet. In de ronde tafel conferentie van Linggarjati werden de Indischen uitverkocht aan Indonesie.

Nederland heeft de rechten van het Indisch volk daar in die conferentie verkocht aan Indonesie. Men onderhandelde voor een uitverkoop plek en dat werd West-Irian (Ned.Neuw Guinea). Irian Barat zou het nieuwe land worden van het Indisch-Nederlands volk. De grote volksverhuizing vond plaats en de Indischen emigreerden naar Irian Barat. Op die manier voorkwam Nederland de massale uitstroom van rechtmatige Nederlanders naar Nederland. Voor de Indischen was het een perfecte oplossing. Men kende Nederland niet en men was geboren en getogen in de tropen en niet in dat koude kikkerlandje.Hoe desillusionerend was het toen de grote stroom Indische Nederlanders toch koos voor Nederland, toen al merkbaar was dat aan het einde van de 50er jaren Indonesie de aanval begon op Nederland door Irian Barat te claimen als Indonesisch grondgebied.

De grote uitstroom naar Nederland vond toch plaats en Nederland reageerde ongepast en ongegeneerd. Alle Indischen moesten hun overtochtskosten en verblijfskosten en eerste lijn voorzieningen zelf betalen. Het was toen heel anders gesteld met de Indischen, die nota bene gewoon wettelijk gezien Nederlanders waren ten opzichte van de vluchtelingen en Turken en Marokkanen in de jaren 70, 80 en 90.Kregen deze niet-Nederlanders alle faciliteiten gratis (alle informatie werd zelfs in de allochtone talen gegeven), de Indischen moesten tot op de laatste centen alles terugbetalen weliswaar renteloos, maar toch! Wat verfoeilijk en mensonterend was dat de Indisch jongens naar de Ambachtsschool en de meisjes naar de Huishoudschool werden gedirigeerd, meer waren ze niet waard in de ogen van de Nederlanders.

De vaders werden regelrecht geplaatst in de Rijkswerkplaatsen, de moderne koeli-inrichtingen, want intelligenter dan dat niveau waren ze niet volgens de BBMZ ambtenaren. De gezinnen werden in mensonterende pensions ondergebracht, waarvan de vochtige wanden van de kamers helemaal zwart waren geworden van de schimmels en de matrassen gevuld werden met stro waardoor al het kabaal bij elke beweging die je maakte je niet kon slapen. De pensionhouders hadden toen flink geld verdiend aan die arme Indische Nederlanders. Uit ellende waren de financieel sterkere Indische gezinnen gevlucht naar de Verenigde Staten, Canada, Brazilie, Zuid-Afrika en Australie.Het leven van de Indische Nederlanders was in het begin heel erg zwaar. Men werd op alle fronten en op alle niveaus zwaar gediscrimineerd. Zelfs de hoger opgeleiden uit Indonesie kregen niet de erkenning die ze eigenlijk verdiend hadden. Ze zaten in Indonesie op Nederlandse scholen, dus ook hogescholen maar werden in Nederland gewoonweg gedegradeerd. Een jarenlang praktiserend huisarts kwam niet verder dan keuringsarts te worden bij de Koninklijke Landmacht. Een ervaren tandarts werd niet meer dan schooltandarts. Officieren van Justitie werden gewoon griffiers en Ingenieurs kwamen terecht achter de bankschroeven van allerlei werkplaatsen.

De klap op de vuurpijl kwam later, de rechten van financiele vergoedingen werden en worden nog steeds niet gehonoreerd tot op de dag van vandaag. De Indische Nederlanders zijn een melaats volk geworden.De Indischen brachten levendige muziek mee uit het bruisende tropisch leven. Wat gebeurde er toen? De aanbeden TV-coryfeen Willem Duys en Mies Bouwman noemden de Indische muzikanten: apen die uit de rimboe kwamen, en daar horen ze thuis was hun oordeel. De Nederlandse jeugd echter ontving De Tielman Brothers, The Black Dynamites en The Crazy Rockers in hun armen. The Black Dynamites waren eigenlijk de grootsten omdat ze liefs 3 Spaanse internationale films met Spaanse wereldsterren van muziek voorzagen. Maar de kasteleins weigerden de Indische artiesten werk te verschaffen. Uit ellende vluchten de Indische muzikanten (en dat zijn er heel veel, de Indischen zijn geboren met een gitaar) naar Duitsland. Daar werden ze met open armen (en benen) ontvangen. De Tielman Brothers werden zelfs gevraagd om Duitsland te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. De grote TV-presentatoren van destijds Hans-Joachim Kulenkampff en Peter Frankenfeld haalden alle Indische artiesten naar hun Duitse shows. Na 10 jaren durende strijd kwam de erkenning dat de Tielman Brothers de Godfathers zijn van de Nederlandse Popmuziek. Een verdwaalde Indische artiest haalde echter de absolute wereldtop: Eddie van Halen!

Nu is de kans juist voor Nederland om haar bekrompenheid en schijnheiligheid om te zetten in grootmoedigheid en zakelijke durf! Indonesie is na China het land met de grootste economische groei.Nederland vergrijst terwijl Indonesie verjongd. De potentie van groei dat bij de Indonesische jeugd zit zou een geweldige nieuwe markt voor de Nederlandse senioren, die al vanaf hun 50ste jaar, in Nederland afgedankt zijn als oud vuil. De kennis die er is bij de Nederlandse senioren zou een geweldige investering kunnen betekenen voor Indonesie, indien de Nederlandse regering en parlement van hun feodalistische ivoren toren troon willen stappen.Indonesie is nog steeds een van de rijkste landen ter wereld op het gebied van natuurlijke grondstoffen en human resources.Indonesie is ook het grootste democratische land ter wereld. Waar de westerse wereld alleen blijft dromen van een fundamentele democratie heeft Indonesie na de periode Soeharto daaraan hard gewerkt en die ook bereikt. Er zijn meer dan 30 bijna evengrote partijen )tegen de VS die maar 3 partijen heeft' die allemaal vrij gekozen worden in alle parlementaire bestuurslagen.

Waar Nederland al eeuwen discussieert over de gekozen burgemeester wordt in Indonesie vanaf de laagste bestuurslaag diens leider gekozen door het volk. De lurah, de camat, de walikota, de bupati, de gouverneur en de president wordt door het volk gekozen. Nederland kan dus ook veel leren van het jonge land Indonesie, die al veel verder is dan Nederland bij de ontwikkeling van de democratie, de kern waaruit de mensenrechten worden ontgonnen. De corruptie die in dit land heerst is een erfenis van het Nederlands/Indisch tijdperk. Velen vergeten de oorsprong van dit fenomeen, dat geintroduceerd werd door de VOC/handelaren om de sultans en haar onderdanen om te kopen.

HET WORDT NU TIJD DAT HET INDISCH VOLK EEN EEUWIGE PLEK KRIJGT TOEBEDEELD IN DE WERELDGESCHIEDENIS. HET ZAL EN MAG NIET ZO ZIJN DAT DIT VOLK DAT ZICH EEN EIGEN IDENTITEIT EN CULTUUR HEEFT ONTWIKKELD OOIT IN DE TIJD ZAL VERDWIJNEN EN WAARIN ALLEEN DE NEDERLANDERS EN INDONESIERS ZULLEN OVERBLIJVEN.

Lees verder…

A BLOODY SHAME........ door Han Dehne.

A BLOODY SHAME........ door Han Dehne.

10897380862?profile=original

Je hoort regelmatig praten over “wij zijn gerepat”. Dat zijn dan luitjes die enige tijd in een ander land hebben gewoond en gewerkt en dan weer terugkeren naar het land waar ze zijn geboren en opgegroeid.
“Gerepat” wil eigenlijk voluit zeggen “gerepatrieerd”
En dat betekent letterlijk de terugkeer in Patria, naar het vaderland Nederland.
Voor de Indische Nederlanders was het echter een andere situatie. Voor de meesten was Nederland weliswaar officieel hun vaderland maar de meesten waren daar nog nooit geweest. Waren er niet geboren en zijn er niet opgegroeid. Dat vaderland kenden ze alleen uit verhalen, plaatjes en boeken, maar vooral door het onderwijs op school met de daarbij behorende schoolplaten.
In de jaren na de tweede wereldoorlog werd de repatriëring van ruim 279.000 personen vanuit Nederlands Indië veroorzaakt door het verlies van werk, een vijandige sfeer en slechter wordende economische omstandigheden. Deze groep van zogenaamde repatrianten bestond zowel uit blanke Nederlanders (totoks) als mensen van gemengde afkomst of Indo’s. Die terugkeer of vertrek naar Patria is niet iets wat de mensen zomaar is overkomen, maar……een groot deel van de Indo’s wilde eigenlijk niet gaan. Zij hadden de overtuiging in Indonesië gewoon thuis te horen. Maar helaas werd het hen erg moeilijk gemaakt en de onzekerheden waren te groot. Velen moesten daarom afscheid nemen van vrienden, buren en zelfs achterblijvende familie.
Het uitroepen van de Republiek Indonesia en de snelle desintegratie van de Nederlandse aanwezigheid kwam erg abrupt en snel.
Na de oorlog was de Europese gemeenschap verrast door de houding van de Indonesiërs en Soekarno wordt wel als een kwade geest bestempeld omdat hij een eind maakte aan hun zekerheden, leidend tot een vernederend en pijnlijk vertrek naar Nederland.

De lieden die in 1949 en 1950 hadden geopteerd voor de Indonesische nationaliteit, maar er later spijt van kregen wilden alsnog het Nederlanderschap. Zij konden op dat moment alleen maar rekenen op een onwelwillende Nederlandse overheid. Die zagen de bui al hangen met een massale toeloop naar Nederland dat toch al een woningtekort had en nog druk bezig was met de eigen wederopbouw dor o.a. een sober economisch beleid.
Toen het echter duidelijk werd dat men deze landgenoten niet in de steek kon laten werd massaal het alsnog toegang krijgen tot het Nederlanderschap gegund.

Na de repatriëring de inburgering of liever de assimilatie zoals men toen zei in Nederland. De Nederlandse overheid was er op gericht de Indo’s te kneden tot model-Nederlanders die afstand hadden gedaan van hun Indische eigenheid. Wat een verwaande doelstelling was dat.
De achtergrond van die Nederlandse manier van denken wordt gevormd door de overtuiging dat het behoud van hun eigenheid alleen maar zou leiden tot problemen op het werk, school en in de wijken waar men kwam te wonen.
MISSCHIEN MEER NOG DAN DE PERIKELEN ROND DE OVERTOCHT, WAS HET DE OPVANG IN NEDERLAND DIE MENIG INDO ALS EEN PIJNLIJKE EN GENANTE HERINNERING HEEFT ERVAREN.
In het bijzonder de financiële opvang leidde tot emotionele reacties. De leningen voor de overtocht en de inrichting van de nieuw te betrekken woning (meubelvoorschot) werden ervaren als een weinig genereus gebaar en als een soort opvang die duidelijk met tegenzin gepaard ging. De gastvrijheid was ver te zoeken.

Eén van de mensen die dit alles aan den lijve heeft ondervonden Dhr. Paul Ferdinand Abels omschreef het e.e.a. als volgt;
“Het begin van ons bestaan in Nederland na onze repatriëring was niet bepaald om over naar huis te schrijven. Eerst in de contractpensions, waar je bijna straatarm begon, en in den beginne 4 gulden per week kreeg van DMZ (Dienst Maatschappelijke Zorg) om je vervoerskosten te kunnen betalen en postzegels te kopen voor het frankeren van brieven bij het solliciteren naar werk. Had je werk, dan werd je daar ook niet veel wijzer van omdat je het grootste deel van je inkomen moest afdragen aan DMZ om de gemaakte pensionkosten (voorlopig althans) gedeeltelijk terug te betalen. Had je bovendien nog een baby, dan moest die maar eten wat de pot schafte in het contractpension en anders moest je die babyvoeding zelf kopen van het weinige geld dat je overhield.”

Al met al is de repatriëring voor de meeste Indo’s gevolgd door een goede inpassing in de Nederlandse samenleving. Dat is vooral te danken aan hun eigen inzet en hun kracht.
Indo’s hebben net als alle Nederlanders gebouwd aan de grote naoorlogse welvaart en hebben daar volop in meegedeeld. Als eindconclusie kan ik dan ook alleen neerschrijven dat de INDO’S TROTS KUNNEN ZIJN OP HETGEEN ZIJ HEBBEN GEPRESTEERD, EEN IEDER BINNEN ZIJN EIGEN MOGELIJKHEDEN.

Alleen al om die reden is het dan ook onbegrijpelijk dat alle problemen rond de komst naar Nederland, waarbij praktisch alle bezitttingen verloren zijn gegaan en de emotionele schade die werd opgelopen gedurende de hele periode tussen 1942 en grosso modo 1960 niet door de Nederlandse overheid wordt erkend door o.a. een schadeloosstelling. Het is toch een voortdurende schande dat een regering haar eigen landgenoten in de kou laat staan en zeker over zo’n lange periode.

Commentaar Redactie ICM.

Ferry Schwab Onderdeel van Traktaat van Wassenaar ! Soekarno en Hatta hebben uiteindelijk VS om hulp geroepen,, en onder dreiging werd Drees (PvdA) verzocht om ons toe te laten. Het werden er 341.000 van de 500.000. De rest werd stateloos gemaakt, ook Soekarno wist geen raad met deze situatie. Overigens betaalde Soekarno en Hatta 4,5 miljard plus 689 miljoen (Traktaat) om onze opgelopen schade te betalen. Geen 1 euro is betaald aan de gedupeerden die onder het traktaat vallen in tegenstelling tot het Knil en de Indische ambtenaren die alles vergoed kregen, behalve hun achterstallig loon. Met dank aan historici en studenten van Universiteit Utrecht die alles voor ICM hebben uitgezocht !

Lees verder…

Op bezoek bij in Indonesië achtergebleven Indische Nederlanders

Persoonlijke beoordeling: Geen

Mevrouw Martens(Lawang – Malang)

Rond 14.00 uur reden we Lawang binnen en het zoeken naar haar adres was tegelijk begonnen. Met heel veel moeite hadden we toch haar huisje gevonden. Kon ook niet anders de nummers sprongen van nr. 44 naar nr. 164.
Mevrouw Martens wachtte ons al op voor de deur en verwelkomde ons.    Een leuk gezellig ingerichte woonkamertje éénvoudig en schoon en meteen al werd er warme thee ingeschonken op die bloedhete middag. En niet lang daarna kwam haar kleindochtertje van ongeveer 6 jaar binnen, gaf ons een handje en zat tegelijk naast me … trouwens een mooi kindje om te zien en heel vlot!
Het adres van mevr. Martens hebben wij (de Stichting Adinda) gekregen van Rosita Portier-Kicksen, een beste vriendin van haar uit Surabaya. 
Direct werd er gesproken over haar band met Rosita en over haar wijlen man een ex-militair van het Indonesische leger … TNI (Tentara Negara Indonesia) en ze vertelde ons ook dat ze tot en met heden nog geniet van het pensioen van haar wijlen man. Ik overhandigde haar het envelopje met inhoud en een mooi verpakt geurtje van Rosita. 

“Wilt u zeggen aan Roos, bedankt en dat ik erg blij ben met haar kado en envelop.” “Ja, hoor mevrouw Martens, ik zal het doorgeven aan Roos, maar helaas kan ik u niet helpen voor een aanvraag bij de Stichting Halin en dat komt omdat u nog een pensioen heeft van uw wijlen man. 
Ik vind het heel erg voor u, maar desondanks krijgt u van onze stichting Adinda toch nog een kleine bijdrage, oké? Het is geen groot bedrag maar wel lekker om er leuke dingen van te doen, of lekkere dingen van te kopen”. 
Ik overhandigde haar het geld en vroeg haar te tekenen voor het ontvangst van de centjes. 
“Bedankt meneer Ed Brodie, hartelijk bedankt namens mijn hele gezin, en ik zal bidden dat de stichting Adinda nog heel lang mag blijven bestaan!”

Mevrouw Martens een dappere Indische vrouw van 64 jaar oud, houdt niet van klagen en probeert van haar schrale pensioen te overleven. 

Ik kreeg een gevoel van kasian voor haar maar dat veranderde weer in groot respect voor haar moed om verder durven, te leven ondanks de moeilijke tijden voor haar … maar dan voor altijd moeilijk ...!” 

Weer zo’n geval … zij was Nederlandse met een NEDERLANDS PASPOORT totdat ze ging trouwen met een Indonesiër … maar waarom kon zij haar oude Nederlandse Staatsburgerschap niet terug krijgen na de dood van haar man? 

Hoeveel Nederlandse vrouwen die getrouwd waren met buitenlanders, in het buitenland woonden en na de scheiding van hun echtgenoot, Nederland weer konden binnentreden om op hun 65ste jaar toch van hun AOW te genieten?.

Zijn er überhaupt geen instanties in Nederland die bereid zijn deze ex- NEDERLANDERS in Indonesië te helpen? 

Kom op jongelui help deze Indische mensen en laat ze niet aan hun lot over!!

Ed Brodie
Zoetermeer - Nederland

 

 

Tante Doortje Wasito – Samuëls (Surabaya)

Tante Doortje woont in Nangka Kidul bij Tambaksari in Surabaya, een klein huisje nou ja huisje … het is meer een krotje, de vloer was het mooist met witte tegels voor de rest was alles oud, kapot versleten en donker binnen. 
Er hangt een schilderij van Jezus tijdens het laatste avondmaal aan de vochtige muur…Tante Doortje lag in bed toen wij, Inge en Fina Arsjad (onze vertegenwoodigster in Surabayavan Stichting Adinda) en ik binnen kwamen. 

Haar zoon Doddy, weduwnaar die bij haar inwoont, maakte haar wakker en vertelde haar dat er visite is uit Holland.
“Mam, mam ..oom Ed dari Belanda datang lagi, mam” wekte hij haar met een blijde stem! “He … Ed? Dimana dia … Ed, Ed hoe zie je er nu uit, jongen?” riep tante Doortje vanuit haar slaapruimte. Gearmd met haar zoon liep ze haar woonkamertje binnen en al lopend riep ze:” Ik ben blind Ed .. hoe zie je er nu uit, ik ken amper meer zien, Ed! 
Met wie ben je gekomen, ik hoor zoveel stemmen!” riep ze zenuwachtig. Rustig maar tante, ik ben het … Ed Brodie uit Holland, kent u me nog? Ik was zo’n 4 jaar terug ook al bij u geweest, toen had u nog gezongen … 
“When I’m fall in love” van Nat King Cole ...weet u het nog?” zei ik enthousiast tegen haar. 
“Ik ben met Inge mijn vrouw gekomen en Fina kent u ook al van vroeger toen ik voor de eerste keer bij u kwam. ”Ze draaide met haar hoofd, ogen dicht en glimlachend volgde ze mijn stem. “Hoe zie je er nu uit, Ed?” vroeg ze me het weer …”Gewoon net als vroeger, wat ouder en kraniger natuurlijk!” zei ik lachend. 
Ze glimlachte weer en vroeg wanneer ik ben aangekomen. Tante Doortje is een gezellige tante, kan goed vertellen over vroeger, alleen verteld ze 3x hetzelfde verhaal, ze is in Malang geboren en haar lieve vader was militair en toen hij naar Holland terug moest, was Doortje toen al getrouwd met meneer Wasito, dus kon Doortje niet mee naar Holland.
Tante Doortje is 83 jaar oud, heeft haar man en 3 zonen verloren … haar zonen waren niet zo lang geleden overleden. Na de dood van zijn vrouw is haar jongste zoon Doddy bij haar komen inwonen. Doddy is een geweldige gitarist, muzikant van beroep en speelt veel voor zijn kerk. Weer vertelde tante over haar jeugdtijd in Malang, en dan stopte ze met haar verhaal en vraagt dan weer:”Hoe zie je er nu uit, Ed?” 
Inge en Fina hadden het grootste plezier met tante Doortje, ze is vrolijk en zingt heel mooi, kortom tante Doortje is een artieste ..Ik overhandigde haar het geld van de stichting Adinda, en zij beloofde me het goed te gebruiken. 

Tante we moeten nu opstappen, maar ik kom gauw weer terug bij u, oké? Beloofde ik haar.“Ja, maar wanneer kom je dan Ed, toch niet te lang … misschien ben ik er dan niet meer!” zei ze huilend tegen me. Ik pakte haar handen en zei dat ze positief moest blijven denken … en beloofde haar weer dat ik zo spoedig mogelijk terug zal komen, maar in stilte dacht ik met haar mee, zo van …zou ik haar nog terug ontmoeten?
“Ed, zing je nog een liedje voor mij vóór dat je naar Holland gaat? Alsjeblieft Ed?” vroeg ze het mij met haar bibberende stemmetje. Ik keek Doddy aan, hij pakte zijn gitaar en begeleide me … ik zong voor tante Doortje “Als de orchideeën bloeien”. Het is mijn lieveling lied Ed, zing het voor mij … Ik zong toen voor tante, en al huilend luisterde ze naar me, en op de achtergrond hoorde ik Inge en Fina mee snikken. 
We kusten tante en namen weer afscheid van haar, maar voor hoe lang?Doddy gaf me een hand en zei:” Terima kasih oom Ed, menghiburi mama hari ini, terima kasih oom”! Ik keek hem aan en zei, dat ik van zijn moeder houd, "wees lief voor haar en verzorg haar maar goed".. …tegen tante schreeuwde ik: “Wees sterk tante Doortje en tot gauw maar weer!” Voor haar huisje stonden wij alle drie even stil en zwaaiden naar haar en haar zoon. Doddy zwaaide terug en tante Doortje keek weer somber uit het raam maar zag niets …Al lopend naar de auto zei ik tegen me zelf: 
“Wat een ellendig leven hebben deze lieve mensen!”

Ed Brodie
Zoetermeer - Nederland

Artikel overgenomen van de Stichting Adinda

Ingediend door Ferry Schwab  op ma, 19/03/2018 - 09:24.

Ed, wij zijn bezig met traktaat van Wassenaar. Ook weet je dat Drees ons niet wilde toelaten (500.000). Soekarno heeft toen de hulp ingeroepen en Drees werd aangemaand om " ons ", 341.000 toe te laten. De 159.000 waren hun papieren kwijt geraakt. Deze geroep werd niet toegelaten, die stateloos achterbleven. 

 

Je weet ook Jan SLagter van Omroep MAx is bezig om signaal af te geven naar Den Haag. Recent werd ik benaderd door een advocatenkantoor in Den Haag, die hoorde dat wij met traktaat van Wassenaar bezig waren, die willen Nederlandse Staat verzoeken om deze groep te voorzien van AOW zoals de oudjes hier, met terugwerkende kracht of ze nu toe te laten. Het laatste acht ik onmogelijk. 

 

Achter de schermen zijn veel bezig, en vergeet Franchine ook niet 

Alles staat op www.icm-online.nl , de Indische Internetkrant.

Ferry Schwab sr.

Lees verder…

Istimewa nieuwsbrief`o.a. Met Istimewa naar Spanje

10897380883?profile=original

10897382853?profile=original

Istimewa nieuwsbrief

Met Istimewa naar Spanje
Gezellige en zeer voordelige reis. Gaat u ook mee?

Istimewa Events, bekend van de Pasar Malam Istimewa, organiseert samen met Wout Nijland Evenementen een 13-daagse muzikale vakantie naar Spanje.

Van 1 t/m 13 juni kunt u op vakantie met de bands Simply Friends en Wipe Out Selection. Ook zullen Justine Pelmelay, Ester Latama, Hans Sommer en Wout Nijland solo, daar in die periode optreden. De reis gaat naar het Indalo Park Resort in Santa Susanna aan de Costa Brava.
Indalo Park ligt direct aan de mooie, lange wandelpromenade. Het levendige hotel heeft sfeervolle kamers en ligt op steenworp afstand van het schitterende strand. Ook is er een leuk zwembad met een waterval en twee jacuzzi's, waar je gezellig kunt bubbelen. Indalo staat bekend om haar voortreffelijke eten.

De reis wordt verzorgd door Solmar reizen. U vertrekt op vrijdagmiddag 1 juni en de terugreis is op dinsdag 13 juni. Voor deze 13-daagse vakantie/volpension, betaalt u slechts €459,-. Een kortere 10-daagse reis is ook mogelijk voor €361,-. Langer verblijf is mogelijk tegen meerprijs en ook vliegen is een optie. De bussen rijden telkens op zaterdag en dinsdag!

Om deze vakantie vast te leggen, kunt u de vakantie zelf met  Solmar bellen. U boekt voor half pension en geeft aan met Simply Friends mee te reizen. Vervolgens stuurt u een mail naar info@woutnijlandevenementen.nl om ons te laten weten, dat u met ons mee gaat. Uw boeking wordt dan gratis opgewaardeerd van half- naar vol pension! 
Op diverse plekken in Nederland kunt u opstappen in de Solmar bus.Raadpleeg  hiervoor de site van Solmar. De door u gewenste opstapplaats kunt u doorgeven doorgeven bij de boeking.

Denkt u, dat dit de perfecte reis voor u is maar ziet u op tegen de busreis (die overigens heel gezellig is) kunt u ook met het vliegtuig, dan is de prijs bij Solmar ongeveer 100 euro hoger. Daarin zit dan ook twee keer transfer van het vliegveld Gerona naar Malgrat de Mar/ Santa Suzanna inbegrepen.
Let op: Als u zelf een vlucht boekt, betaalt u zelf twee keer een transfer (2x € 40,-p.p.) van het  vliegveld naar het hotel.

Voor boekingen:
Solmar Tours - telefoon 0495588740 of www.solmartours.nl

Heeft u vragen over deze reis kunt u contact op nemen met Wout Nijland -

info@woutnijlandevenementen.nl   mobiel 0646066191

10897383264?profile=original

Dansmatinee in Driebergen,
toegankelijk voor iedereen

In aanloop naar deze Spanjereis spelen Simply Friends, Wipe Out Selection, Ester Latama en Hans Sommer op zondag 25 maart vanaf 13.00 uur in Champ’Aubert in Driebergen. Er is catering met sate,bitterballengarnituur en tapas. 
De zaal is om 12:00 uur geopend en de entree is maar €5,00 inclusief een leuke verrassing.
Ook als u niet mee gaat naar Spanje, bent u van harte uitgenodigd om gezellig en ongedwongen sate en tapas te eten, een drankje te doen en lekker te dansen.

10897383289?profile=original

Istimewa Agenda 2018

Pasar Malam Istimewa XL in Rotterdam Ahoy
31 maart, 1 & 2 april (Paasweekend)
Rotterdam Ahoy

Fiësta EurAsia Antwerpen (BE)
27 april t/m 1 mei
Gedempte Zuiderdokken, Antwerpen
Gratis toegang

Pasar Malam Istimewa Gorinchem
24 t/m 27 mei
Varkenmarkt & Theater De Vijfzinnen, Gorinchem
Gratis toegang

Pasar Malam Istimewa Zeist
29,30 juni & 1 juli
Dijnselburg Zeist

Big Rivers Festival
Food en festivalmarkt
13 t/m 15 juli
Dordrecht

Pasar Malam Istimewa Steenwijk
25 t/m 29 juli
Steenwijk centrum
Gratis toegang

Fiësta EurAsia Oostende (BE)
27 t/m 29 juli
Leopold III-laan, Oostende
Gratis toegang

Pasar Malam Oost en West TeSaam
3 t/m 5 augustus
De Lindehof, Spijk
Gratis toegang

Pasar Malam Istimewa Dordrecht
12 t/m 15 augustus
Statenplein en Sarisgang
Gratis toegang

Pasar Malam Assen: Istimewa & Bagus
7 t/m 9 september
TT Hall Assen

Fiësta EurAsia Maastricht
29 september t/m 1 oktober
Markt, Maastricht
Gratis toegang

Pasar Malam Istimewa Alphen aan den Rijn
11 t/m 14 oktober
Winkelcentrum de Ridderhof
Gratis toegang

Goud van Oud
20 oktober
RCN Het Grote Bos , Doorn

Pasar Malam in de Bush
22 december t/m 6 januari
Burgers’ Zoo, Arnhem

 

Istimewa Agenda 2019

Pasar Colours Festival op de Huishoudbeurs
16 t/m 24 februari
RAI Amsterdam

Pasar Malam Istimewa XL Zwolle
8 t/m 10 maart
IJsselhallen

Pasar Malam Istimewa XL in Rotterdam Ahoy
20 t/m 22 april (Paasweekend)
Rotterdam Ahoy

Lees verder…

Zondag 15 april, The Blue Diamond Celebration


10897386085?profile=original

The Blue Diamond Celebration

Zo. 15 april 2018

Theater Harderwijk in Harderwijk

12.30-18.00 uur

 

WIJ VIEREN ‘THE BLUE DIAMONDS’, DUS VIER HET MET ONS MEE.

 

ARTIESTEN:

Ronnie Tober / Aïs Lawalata / Renée & the Alligators

Johnny Manuhutu-Massada / Charly Angenois / Ingrid Simons

Harold Verwoert  / The Old Blue Diamonds Band 

Remy Hansen / Rob Buis / Marcel Titarsolej / Diana Monoarfa 

Louisa Verwoert / Johnny Valentino / Affinity / Trio Pattisellano

 

Theater Harderwijk . Stationslaan 26 . Harderwijk

Theater open 12.30 u. / Zaal open 14.00 u. / Programma 14.00-18.00 u. / Entree €16,50 p.p.

 

Kaarten vooraf reserveren / Ophalen & betalen op 15/4 vanaf 12.30 u. aan de theaterkassa

 

Stuur uw e-mail naar info@m-box.nl  o.v.v. uw naam, mobiele nummer en het aantal kaarten

Sateh- en Indosnackbuffet van Toko C / Voor elke bezoeker een kleine herrinneringsattentie

 

10897386869?profile=original

10897386897?profile=original

Het is prachtig om te zien hoe deze groep artiesten hiermee bezig is en dankzij hen mag u rekenen op een mooi en vol programma, met een enorme dosis veelzijdigheid. Riem was het laatste jaar blij en trots op onze geplande theatertour 'The Story of the Blue Diamonds'. Tijdens de vele repetities zei hij regelmatig tegen de hele cast en ik citeer: "Jongens, wat is dit leuk! Een droom komt uit!" Om die reden hebben we voor deze viering ook heel bewust gekozen voor een theater. Uiteraard laten we uit die show heel graag twee showblokjes zien, gepaard gaande met unieke beelden uit de mooie en lange carriëre van Ruud & Riem.

Voor de inwendige mens verzorgt 'Toko C' een heerlijk sateh- en Indosnackbuffet. Zoals jullie wellicht bekend wordt bij Carla en Danny elk stokje sateh persoonlijk op de houtskoolgrill geroosterd.

Practische informatie:

De viering vindt plaats in Theater Harderwijk . Stationslaan 26 . Harderwijk

Het theater gaat open om 12.30 uur en de zaal gaat open om 14.00 u.

Het programma duurt van 14.00-18.00 uur met een pauze van 15.30-16.30 uur.

Een toegangskaart kost € 16,50 p.p. en de kaarten kunt u reserveren door een e-mail te sturen naar info@m-box.nl o.v.v. uw naam, mobiele nummer en het aantal kaarten.

Op 15 april kunt u tussen 12.30-13.45 uur uw kaarten ophalen & betalen aan de theaterkassa.

Het is natuurlijk heel fijn om te kunnen constateren, dat de kaartverkoop al aardig op gang is gekomen.

Attentie: Zorgt u er wel voor dat u op tijd bent, want zodra het programma begint, zullen de zaaldeuren sluiten. Uiteraard hopen we van harte om deze mooie viering samen met jullie te vieren, dus heel graag tot zondagmiddag 15 april in Theater Harderwijk.

Lees verder…

Indische Nederlanders – Een vergeten Volk?

10897271693?profile=original10897272677?profile=originalDe Indische Nederlanders – Een vergeten Volk

(c) Bron MM onze correspondent in Soerabaja.

Mark Rutte is onze eerste Indische premier, zo mag je hem wel classificeren. Ik heb ooit eens gelezen dat hij het enige Rutte gezinslid is dat geboren werd op Nederlandse bodem.

In de wereldgeschiedenis neemt de band tussen Nederland en Indonesia een bijzondere plaats in. Drie en een halve eeuw lang zijn deze twee landen (metaforisch gezien David en Goliath) nauw aan elkaar verbonden. Zonder dat de beide culturen het beseffen is er een fundamentele verbondenheid met elkaar door de lange verbintenis die ze met elkaar hebben gehad. Je ziet verwevenheid in de taal, in de kookkunst, in de muziek, in het cultureel erfgoed enzovoorts. Nederland heeft haar eeuwenlange weelde te danken aan de rijkdommen van Indonesia, met name de natuurlijke grondstoffen. Multatuli omschreef het heel treffend: Nederland drijft op de Gordel van Smaragd.

Uit de lange verbintenis tussen deze twee landen is het Nederlands-Indisch/Indisch-Nederlands volk ontstaan, ook wel genoemd de Indischen. Een volk dat ontstaan is uit de kruising tussen deze twee volkeren. De verhoudingen tussen de Indischen en de Nederlanders maar ook de Indischen en de Indonesiers stonden een hele eeuw lang onder spanning. Toen Indonesia diens vrijheid proclameerde, kwamen de Indischen tussen twee vuren te staan. De Indonesiers moesten de collaborateurs niet meer en de Nederlanders moesten de bastaards ook niet. In de ronde tafel conferentie van Linggarjati werden de Indischen uitverkocht aan Indonesia. Nederland heeft de rechten van het Indisch volk daar in die conferentie verkocht aan Indonesia. Men onderhandelde voor een uitverkoop plek en dat werd West-Irian. Irian Barat zou het nieuwe land worden van het Indisch-Nederlands volk. De grote volksverhuizing vond plaats en de Indischen emigreerden naar Irian Barat. Op die manier voorkwam Nederland de massale uitstroom van rechtmatige Nederlanders naar Nederland. Voor de Indischen was het een perfecte oplossing. Men kende Nederland niet en men was geboren en getogen in de tropen en niet in dat koude kikkerlandje.

Hoe desillusionerend was het toen de grote stroom Indische-Nederlanders toch koos voor Nederland, toen al merkbaar was dat aan het einde van de 50-er jaren Indonesia de aanval begon op Nederland door Irian Barat te claimen als Indonesisch grondgebied. De grote uitstroom naar Nederland vond toch plaats en Nederland reageerde ongepast en ongegeneerd. Alle Indischen moesten hun overtochtkosten en verblijfkosten en eerste lijnsvoorzieningen zelf betalen. Het was toen heel anders gesteld met de Indischen, die notabene gewoon wettelijk gezien Nederlanders waren ten opzichte van de vluchtelingen en Turken en Marokkanen in de jaren 70, 80 en 90.

Kregen deze niet Nederlanders alle faciliteiten gratis (alle informatie werd zelfs in de allochtone talen gegeven), de Indischen moesten tot op de laatste centen alles terugbetalen weliswaar renteloos, maar toch! Wat verfoeilijk en mensonterend was dat de Indische jongens naar de Ambachtschool en de meisjes naar de Huishoudschool werden gedirigeerd, meer waren ze niet waard in de ogen van de Nederlanders. De vaders werden regelrecht geplaatst in de Rijkswerkplaatsen, de moderne koelie-inrichtingen, want intelligenter dan dat niveau waren ze niet volgens de BBMZ ambtenaren. De gezinnen werden in mensonterende pensions ondergebracht, waarvan de vochtige wanden van de kamers helemaal zwart waren geworden van de schimmels de matrassen gevuld werden met stro, waardoor door al het kabaal bij elke beweging die je maakte je niet kon slapen. De pensionhouders hadden toen flink geld verdiend aan die arme Indische Nederlanders. Uit ellende waren de wat financieel sterkere Indische gezinnen gevlucht naar de Verenigde Staten, Canada, Brazilie, Zuid-Afrika en Australie.

Het leven van de Indische Nederlanders was in het begin heel erg zwaar. Men werd op alle fronten en op alle niveaus zwaar gediscrimineerd. Zelfs de hoger opgeleiden uit Indonesia kregen niet de erkenning die ze eigenlijk verdiend hadden. Ze zaten in Indonesia op Nederlandse scholen, dus ook hogescholen maar werden in Nederland gewoonweg gedegradeerd. Een jarenlang praktizerend huisarts kwam niet verder dan keuringsarts te worden bij de Koninklijke Landmacht. Een ervaren tandarts werd niet meer dan een schooltandarts. Officieren van Justitie werden gewoon griffiers en Ingenieurs kwamen terecht achter de bankschroeven van de Rijkswerkplaatsen. De klap op de vuurpijl kwam later, de rechten van financiele vergoedingen werden en worden nog steeds niet gehonoreerd tot op de dag van vandaag. De Indische Nederlanders zijn een melaats volk geworden.

De Indischen brachten levendige muziek mee uit het bruisende tropisch leven. Wat gebeurde er toen? De aanbeden Nederlandse TV-coryfeen Willem Duys en Mies Bouwman noemden de Indische muzikanten: apen die uit de rimboe kwamen, en daar horen ze thuis was hun oordeel! De Nederlandse jeugd echter ontving De Tielman Brothers, The Black Dynamites en The Crazy Rockers in hun armen. The Black Dynamites waren eigenlijk de grootsten omdat ze liefst 3 Spaanse internationale films met Spaanse wereldsterren van muziek voorzagen. Maar de kasteleins weigerden de Indische artiesten werk te verschaffen. Uit alle ellende vluchten de Indische muzikanten (en dat zijn er heel veel, de Indischen zijn geboren met zang en gitaar) naar Duitsland. Daar werden ze met open armen (en benen) ontvangen. De Tielman Brothers werden zelfs gevraagd om Duitsland te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. De grote TV-presentatoren van destijds Hans-Joachim Kulenkampff en Peter Frankenfeld haalden alle Indische artiesten naar hun Duitse TV-Shows. Na een 10 jaren durende strijd kwam de erkenning dat The Tielman Brothers de Godfathers zijn van de Nederlandse Popmuziek. Een verdwaalde Indische artiest haalde echter de absolute wereldtop: Eddie van Halen!

Mark Rutte recycled in November de Nederlands-Indische geschiedenis door Indonesia met een groot handelsdelegatie te bezoeken. Nu is de kans juist voor Nederland om haar bekrompenheid en schijnheiligheid om te zetten in grootmoedigheid en zakelijke durf! Indonesia is na China het land met de grootste economische groei. Nederland vergrijst terwijl Indonesia verjongd. De potentie van groei dat bij de Indonesische jeugd zit zou een geweldige nieuwe markt kunnen zijn voor de Nederlandse senioren die al vanaf hun 50ste jaar in Nederland afgedankt zijn als oud vuil. De kennis die er is bij de Nederlandse senioren zou een geweldige investering kunnen betekenen voor Indonesia, indien de Nederlandse regering en parlement van hun feodalistsiche ivoren troon willen stappen. 

Lees ook: http://www.binnenlandsbestuur.nl/ambtenaar-en-carriere/nieuws/overh... 

Indonesia is nog steeds een van de rijkste landen ter wereld op het gebied van natuurlijke grondstoffen en human resources.

Indonesia is ook het grootste democratisch land ter wereld. Waar de Westerse wereld alleen blijft dromen van een fundamentele democratie heeft Indonesia na de periode Soeharto hard gewerkt daaraan heeft die dan ook bereikt. Er zijn meer dan dertig bijna even grote partijen (tegen de VS die maar 3 partijen heeft) die allemaal vrij gekozen worden in alle parlementaire bestuurslagen. Waar Nederland geen gekozen premier heeft wordt de Indonesische president rechtstreeks gekozen door het volk. Waar Nederland al eeuwen discussieert over de gekozen burgemeester wordt in Indonesia vanaf de laagste bestuurslaag diens leider gekozen door het volk. De lurah, de camat, de walikota, de bupati, de gouverneur en de president wordt door het volk gekozen. Nederland kan dus ook veel leren van het jonge land Indonesia, die al veel verder is dan Nederland bij de ontwikkeling van de democratie, de kern waaruit de mensenrechten worden ontgonnen. De corruptie die in dit land heerst is een erfenis van het Nederlands-Indisch tijdperk. Velen vergeten de oorsprong van dit fenomeen, dat geintroduceerd werd door de VOC-handelaren om de sultans en haar onderdanen om te kopen.

Het wordt nu de hoogste tijd dat het Indisch volk een eeuwige plek krijgt toebedeeld in de wereldgeschiedenis. Dat kan alleen bereikt worden door een grootst communicatie media- en infrastructuur op te zetten. Het zal en mag niet zo zijn dat dit volk dat zich een eigen identiteit en cultuur heeft ontwikkeld ooit in de tijd zal verdwijnen en waarin alleen de Nederlanders en Indonesiers zullen overblijven. Er zal gebruik moeten worden gemaakt van de reeds aanwezige sociale media zoals ICM-Online: de stem van het gewone Indisch volk, Stichting Nederlands-Indisch Cultureel Centrum: de stem van het elitair Indisch volk, Het Indisch Plein: de stem van de gemiddelde Indische man/vrouw en nog meer soortgelijke media. Ook zal er gebruik moeten worden gemaakt van organisaties als Stichting Indisch Erfgoed Apeldoorn, Pelita, Indisch HerinneringsCentrum enzovoorts. Alleen door massale mediale beinvloeding zal dit doel kunnen worden bereikt en helaas niet door het Indisch Platform alleen.

Leve het Indisch-Nederlands volk! Hiduplah bangsa Indo-Belanda!

Zie hoe Indonesia bouwt aan haar toekomst:

https://www.youtube.com/watch?v=Hmx_61NVPho

https://www.youtube.com/watch?v=8k2ybTZackQ

https://www.youtube.com/watch?v=9WXMsPwAQFo

https://www.youtube.com/watch?v=_lJC-pvn2BA

 

Weergaven: 102.778

Lees verder…

Blog Topics by Tags

Monthly Archives