Alle berichten (2935)

Sorteer op

10897339297?profile=original

Eerst zet de redactie twee staatsschulden op een rij in verhouding tot het aantal inwoners. Succes voor president Jokowi (president van Indonesie)  wist in 1 jaar tijd de staatsschuld te laten groeien van $214 miljard (2015) naar $236 miljard (2016) t.b.v. de  economische groei  van 7,8 % te bereiken. Dit is dan $22 miljard in 1 jaar tijd. 
Nederlandse  staatsschuld groeit per dag €70 miljoen! Dat is per jaar ca $26 miljard. Nederlandse  schuld bedraagt momenteel is ca $600 miljard, met economische groei van nog geen 1,1 %. Doet Jokowi het beduidend beter, of komt dit door de strategie waar o.a. het Jakarta Baru Master plan aan ten grondslag ligt. 

Ook om te vermelden dat de VNL was die met een voorstel kwam omdat er geen rente hoeft te worden betalen conform ECB om deze meevaller in te zetten voor de oudjes, de zorg ..... Niet zoals media weer liegt dat door economische meevallers. Complimenten aan Joram Klaver van de VNL, even terzijde .....

Even terug uit andere vorige media berichten:

10897268475?profile=original

Rutte had Jokowi toegezegd het project kustbescherming, waterprobleem en landwinning in de vorm van garuda te ondersteunen. Plus daarbij dat Rutte dit a.s. november in Jakarta samen met Jokowi wilt gaan bespreken (Ahok en Aboutaleb zullen er bij zijn).  Na deze toezegging maakte Jokowi prompt bekend op de media dat de Indonesische regering het project kustbescherming, waterprobleem en landwinning zal overnemen! Of komt dit ook niet eerder door de ICM persverklaring waarin duidelijk stond vermeld dat de regie bij de private investeerders zijn belegd.

Als voorschot was €600 miljoen van de min van ontwikkelingssamenwerking aan Jokowi tijdens zijn bezoek in april  jl. geschonken, tegelijkertijd uit handen van ICM editor aan Jokowi een persverklaring werd overhandigd namens ICM lezers, abonnees en ondertekenaars van de petitie Verdrag Traktaat van Wassenaar. Waar de netelige Indische zaken mede onder de aandacht zijn gebracht. Gekscherend genoeg zwijgt de overige media hierover. ( 600 miljoen).

Jokowi heeft veel vertrouwen in Rutte! of niet nu! ...

De vraag is:
Hoe kan een land met 18 miljoen inwoners met staatsschuld van €600 miljard en land met 250 miljoen inwoners en met een staatsschuld van maar  $236 miljard (2016) ondersteunen voor een mega project? Om mee te profiteren aan de economische groei in Indonesië ?

Of  is er iets anders aan de hand ?

10897234678?profile=original

Zou het gaan om al het Indische verleden en andere gevoelige kwestie van beiden te maskeren, en met name het Verdrag van Wassenaar waar van die 689 miljoen ,nog niet bij de Indische Gemeenschap terecht is gekomen, hoe onbetrouwbaar is de NL  Staat dan wel ?


 De planning is dat rapport "uitbetalen traktaat van Wassenaar"  met  de  15.000 handtekeningen uiterlijk a.s. september worden overgedragen aan de Nederlands ambassade in Jakarta plus cc overheden (RI en Ned), dit uit handen van de advocaten van Jakarta om de Nederlandse staat te sommeren tot uitbetaling aan de Indische Gemeenschap voor het verlies van al hun bezittingen in het voormalige Nederlands Indie.

De voorzitter ACTW66 :  "wij praten niet met de NL Overheid zoals Indisch Platform, Jes, Pilta .......... nota bene ook nog contributies innen.  Die niets in die 70 jaren hebben bereikt. Alle hoop en frustraties hebben gebracht binnen de Indische Gemeenschap".

Meerdere malen  had ICM Krant aangedrongen te procederen tegen de NL - Staat, er zit nu genoeg geld in kas, kunnen niet blijven oppotten !

ACTW66  (Claim Stichting) kiest voor een juridische aanpak met sancties (straf)  voor verduisteren van het geld dat toebehoort  aan die 341.000 gedupeerden  voor periode van 51 jaren. Nadrukkelijk wordt ook verwezen naar het boek van Grisselda Molemans Andijvielucht. 381.000 Nederlandse burgers die periode 1949 - 1972 door politiek Den Haag de republiek Indonesie werden uitgezet. Alles zelf hebben moeten betalen. Nooit heeft de NL - Overheid zich bekommert over deze 381.000 burgers.  

ICM 20.6.16

Lees verder…

’Nederland kijkt weg van situatie Papoea’s’

’Nederland kijkt weg van situatie Papoea’s’

10897410057?profile=original

Deze maand vijftig jaar geleden mocht het vroegere Nederlandse gebiedsdeel Papoea kiezen of het onafhankelijk van Indonesië verder wilde gaan. Maar Papoea had niets te kiezen en gaat sindsdien gebukt onder het Indonesische juk, stelt Nieuw Guinea-veteraan René Hoksbergen. „Schrijnend hoe Nederland hiermee omgaat.”

Papoea-kinderen op een tijdelijke opvangplek in Wamena, eerder dit jaar. Honderden mensen zijn op de vlucht vanwege het geweld in Papoea.

„Onder druk van de Verenigde Staten en de Verenigde Naties droeg ons land het toenmalige Nederlands-Nieuw-Guinea in 1962 over aan Indonesië. Daarbij werd afgesproken dat de Papoea’s in 1969 nog zelf konden kiezen of zij wel of niet onafhankelijk verder zouden gaan. Dat dit een farce zou worden wist iedereen wel, want die zogenaamde vrije keuze zou worden gedaan onder leiding van de Indonesiërs, die er alle belang bij hadden dit land te bezitten. Nederland stopte tot 1962 honderden miljoenen in het land; Indonesië profiteert alleen maar van zijn ’kolonie’ Papoea. De Grasberg in het Berggebied is de grootste goudmijn en de op twee na de grootste kopermijn ter wereld. Enkele belangrijke houtsoorten worden intensief geëxporteerd.

Rene Hoksbergen: ,,De economische relatie met Indonesië is belangrijker dan de rechten van het Papoea-volk.”

Uit angst dat Indonesië zou afglijden naar het communisme - het was de tijd van de koude oorlog - werden belangen en wensen van Papoea’s in 1962 volkomen genegeerd. De overgrote meerderheid wilde namelijk helemaal niet onder Indonesisch bestuur komen, wat zij bij de Soevereiniteitsoverdracht van Indonesië eind 1949 al duidelijk hadden laten horen. Niet voor niets werd Nieuw-Guinea toen niet aan Indonesië overgedragen.

Maar de 1025 Papoea-kiesmannen die door de Indonesische leiders werden uitgekozen, kozen in 1969 allemaal voor aansluiting bij Indonesië. Kozen zij? Ze stonden onder zware druk om hun jawoord te geven, anders konden zij en hun familie het verder wel vergeten. Ze werden regelrecht bedreigd.

Nederland had erop kunnen toezien dat de Papoea’s vrij konden kiezen voor hun toekomst, maar besloot in 1962 uit de South Pacific Commission te stappen. Deze internationale commissie was bedoeld om de belangen van volkeren in de Stille Oceaan te behartigen.

De Papoea’s hebben zich tot heden in woord en daad verzet tegen de overheersing door Indonesië. Naar schatting kostte dit al meer dan 100.000 Papoea’s het leven. Martelingen, standrechtelijke executies, bombardementen op kampongs in de bergen en elders zijn aan de orde van de dag. Dit jaar zijn alweer 180 burgers omgekomen volgens een coalitie van burgerorganisaties in Papoea.

Het land is voor Indonesië een goudmijn, maar niet voor de Papoea’s zelf. Zij mogen hooguit klagen over de vervuiling van hun leefgebied en de ontbossing van het regenwoud. Tientallen Nederlandse organisaties, met aansprekende namen als Papua Erfgoed, Duurzame Samenleving Papua Barat (West-Papoea) en Hati Bersatu – samen uit één hart - proberen de Papoea’s zo goed mogelijk te steunen. Regelmatig worden noodkreten over het leven van de Papoea’s naar de Tweede Kamer gestuurd. Er verandert weinig.

Rond 2000 was er even een periode van enige ontspanning. De Morgenster - naam van de Papoeavlag - mocht zelfs even worden gehesen. Het leger greep echter al spoedig weer in, want dit heeft van oudsher de macht in Indonesië, ook in Papoea. Journalisten worden niet toegelaten, mensenrechten worden genegeerd en de grove vernieling van het milieu gaat gewoon verder. De Papoea’s blijven het tweederangs volk met een grote achterstand in ontwikkeling. Precieze cijfers over geboorte en sterfte worden niet bekend gemaakt.

De Nederlandse regering kijkt zwijgend toe; de economische relatie met Indonesië is belangrijker dan de rechten van het Papoeavolk.”

10897410289?profile=original

René Hoksbergen is Nieuw Guinea-veteraan en emeritus hoogleraar

Bron Telegraaf van 15 /8-2019

Lees verder…

Indonesisch aanschuiven

Indonesisch aanschuiven
10897420855?profile=original

DEN HAAG De drukbezochte nationale herdenking van de Japanse capitulatie en daarmee het einde van de Tweede Wereldoorlog in het hele koninkrijk is elk jaar een indrukwekkende gebeurtenis. De plechtigheid bij het Indisch Monument in Den Haag wordt altijd rechtstreeks uitgezonden, maar minder bekend is het programma in de middag. Dan gaan honderden mensen met Indische wortels tafelen en herleven oude tijden.

De geur van gado-gado en saté is onvermijdelijk bij het betreden van de keukentent op de parkeerplaats van het hotel waar het middagprogramma is. Aan lange tafels praat iedereen met elkaar. Indische saamhorigheid.

„Schuif aan! Wilt u een satéstokje?”, vraagt Kitty Kommer. „Indische mensen hebben het altijd over eten. We eten het liefst de hele dag.”

De 77-jarige Haagse legt uit dat het tafelen een essentieel onderdeel is van de herdenking. Als haar gezondheid het toelaat, is ze er elk jaar bij. „Wie aansluiting wil hebben, schuift gewoon aan. Dat gaat heel makkelijk”, legt de op Celebes geboren dame uit. „We zijn echt samen aan het eten.”

Emotioneel

Zelf heeft ze aansluiting gevonden bij de 63-jarige Virginia. Ze is voor het eerst bij de herdenking in de hofstad. „Het was heel emotioneel. Normaal kijk ik het thuis, maar dit is toch wel anders”, zegt ze plechtig. „We hebben hier allemaal dezelfde gevoelens en gedachten.”

Virginia is in Nederland geboren, haar ouders komen uit Nederlands-Indië. „Bij ons thuis was er complete stilte over de oorlog”, zegt de Haarlemse tijdens het eten. „Mijn zoon Justin, de derde generatie, heeft mij aangestoken. Hij vroeg zich af: wie ben ik eigenlijk?”

Vijftien jaar lang heeft Virginia de verhalen van haar ouders proberen te ontrafelen. Zo kwam ze er bijvoorbeeld achter dat haar vader op 18-jarige leeftijd vrijwillig bij de KNIL ging.

Kamp

Kitty groeide op in een kamp en herinnert zich Indië nog goed. De toespraak van dichter en schrijfster Ellen Deckwitz tijdens de nationale herdenking bracht haar bijna in tranen: „Ik heb nog altijd heimwee. Het was allemaal zo herkenbaar. De oorlog was verdrietig, maar soms weer vrolijk. We dansten en zongen om de ellende te vergeten. De toespraak haalde heel veel dingen naar boven. ”

Lees verder…

Onze Rudy, schrijver van 7 boeken, brengt het boek IndoRock uit.

.

10897412482?profile=original10897412698?profile=original

Lang hebben wij lopen denken hoe kunnen wij dit regiseren! Toen werd het idee geboren, wij proberen op die dag The Story of The IndoRock te doen herbeleven.Dus met muziekstromingen Indo Rock, Country .......... Beteken o.a. dat The Tielman Brothers moeten worden geimmiteerd met al hun acties op het podium; dus drumstel in de lucht, springen, liggend op het podium, ook op de tafels van het publiek ............ Dus er moeten ook acts worden uitgevoerd. Ook het publiek moet zijn/haar partner de lucht in gooien, en niet vergeten weer op te vangen

De muzikale reis begint dus van de begin jaren 50 /60 en eindigt nu anno 2019 met sound " New Generation Indo Rock".

Het boek wordt op deze avond overhandigd aan personen die grote bijdrage hebben geleverd wat deze muziekstroming betreft onder het publiek blijven levend werd gehouden. De DVD registratie wordt door ICM Video Productions geregistreerd en geproduceerd. Met dank aan onze partners die aan deze registratie gaan meewerken, en sponsors. Naar verwachting komt de DVd - registratie begin februari 2020 beschikbaar. Thans is niet bekend of het boek te samen met DVD - registratie ter beschikking komt.

Dvd zal via ICM kanalen, pasar malams en overige ICM partners beschikbaar komen en wellicht misschien ook via onze partner Sam Sam Music platen Maatschappij die groot breed netwerk heeft.

Ter promotie staat ICM stands op de pasar malams Assen en Den Bosch van Pasar Malam Istimewa in het teken van dit uniek evenement, dus is ICM stand omarmt met banners, flyers en inschrijvingen van IndoRock Party.

Op de Pasar Malam Rijswijk wordt concept - boek gepresenteerd als aankondiging. Mensen kunnen reserveren bij ICM stand de inschrijfformulieren staan klaar. Zet in de agenda 14 december dan gaat het gebeuren de historie/geschiedenis van The IndoRock

Lees verder…

10897416900?profile=original

’Kampoverlevers vertelden échte verhaal niet’, bevrijding van Nederlands-Indië bracht geen vrede, maar de uiterst gewelddadige Bersiap-periode, de zogenaamde politionel e acties.

Meerdere generaties in ons land zijn opgegroeid in vrede, maar de verhalen van ouders, grootouders of zelfs overgrootouders leven voort. Drie generaties van de familie Klemann, onder wie de bekende zussen Suzanne en Monique van de popgroep Loïs Lane, leggen donderdag vanuit die gedachte samen een krans bij het Indisch Monument in Den Haag.

Monique en Hedwig Klemann.

De tijd tikt door. Hoewel de donkerste periode uit onze geschiedenis steeds verder achter ons ligt, lijkt de belangstelling voor de herdenking van alle slachtoffers van de Japanse bezetting van Nederlands-Indië elk jaar groter te worden. Iedereen heeft wel een persoonlijk verhaal over de Tweede Wereldoorlog of de capitulatie die geen vrede bracht.

Het verhaal van de 83-jarige Hedwig Klemann-Bekker, geboren op Surabaya, gaat bijvoorbeeld deels over haar vader. Ze moest gedwongen afscheid van hem nemen tijdens de oorlog. De militair werd als krijgsgevangene ingezet voor de aanleg van de Birma Spoorlijn, waar door erbarmelijke omstandigheden gemiddeld 75 arbeiders per dag stierven. Het vaderloos Indische gezin bleef buiten de beruchte Jappenkampen achter in angst en armoede.

Bloedige strijd

De bevrijding van Nederlands-Indië bracht geen vrede, maar de uiterst gewelddadige Bersiap-periode. De bloedige strijd naar onafhankelijkheid. Oom Lex verbleef vanaf oktober 1945 maandenlang onder verschrikkelijke omstandigheden in de Werfstraat-gevangenis. Zijn zoon neemt deel aan de plechtigheid.

Alleen de muzikale zussen Suzanne en Monique Klemann groeien op in vrede, waar ze nu vele jaren later steeds meer zicht krijgen op hun familiegeschiedenis in oorlogstijd. Met z’n vieren leggen ze donderdag de drie-generatieskrans bij de officiële herdenking van 15 augustus 1945, het moment van het officiële einde van de Tweede Wereldoorlog binnen het Koninkrijk der Nederlanden.

„Naarmate ik zelf ouder begin te worden, dringt het tot mij door wat ze hebben meegemaakt”, zegt Monique. „Er werd thuis bijna niet over gesproken. Het bleef een beetje bij verhalen zoals bij zo veel Nederlandse gezinnen. Bijvoorbeeld over dat er geen eten was. Maar niet de échte verhalen zoals in het boek De tolk van Java. Toen ik dat las, zag ik het: dit heeft mijn familie allemaal meegemaakt.”

De bekende zangeres noemt het ’typisch Indisch’ dat er niet zo veel wordt gesproken over het heftige oorlogsverleden. „Maar zoals dat gaat bij oma’s: die vertellen graag! Mijn dochter is heel erg geïnteresseerd en krijgt soms meer verhalen te horen dan wij als kind hebben meegekregen.”

Astma

Monique hoorde veel minder van haar opa. Over zijn verschrikkelijke ervaringen als dwangarbeider sprak hij niet. „Bij zijn overlijden was ik tien jaar. Hij had zware astma en hartproblemen overgehouden aan die periode, maar voor mij was het altijd een vrolijke, leuke man.”

Vorig jaar nam Monique haar moeder voor het eerst mee naar de indrukwekkende plechtigheid. „Het deed echt iets meer haar. Het is aan de ene kant een zoete herinnering en aan de andere kant bitter en verdrietig”, schetst Monique deze emotionele ervaring. „Er heerst een saamhorigheidsgevoel. Je knikt een beetje naar andere aanwezigen: het is mooi.”

"Als vee werden we vooruit gedreven."

Voor moeder Hedwig Klemann zijn de herinneringen aan de oorlog en de daaropvolgende periode nog altijd springlevend. „Ik voel nog de brandende huizen waar wij langs moesten lopen om te vluchten. Als vee werden we vooruit gedreven. Ik voel het nog, het was loeiheet”, zegt ze in een eerder gehouden interview ter gelegenheid van de nationale herdenking.

Pas in de jaren tachtig, op aandringen van haar man en ter gelegenheid van hun zilveren huwelijk, ging mevrouw Klemann terug naar Indonesië. „Ik stapte uit het vliegtuig en rook de grond. De geur van de aarde bracht mij weer terug”, zegt ze vol liefde. „Het was geweldig, ik zag de schoonheid van het land.” Voor haar is ’Indië’ donderdag dichter bij huis. Samen met neef Lex en dochters Suzanne en Monique staat de tijd even stil.

Lees verder…

Herdenking Indië: brandend vredesverlangen

10897420500?profile=original

DEN HAAG - 'Brandend verlangen' is donderdag het thema van de nationale herdenking van alle slachtoffers van de Japanse bezetting van voormalig Nederlands-Indië.

Archieffoto herdenking bij het Nationaal Indie-monument in Roermond

Want terwijl op 15 augustus 1944 voor delen van Nederland de bevrijding voor de deur stond, was die in Nederlands-Indië nog ver weg. Het zou nog precies een jaar duren voordat het in het hele Koninkrijk der Nederlanden vrede was.

"De ellende nam 74 jaar geleden alleen maar toe, zowel binnen als buiten de kampen. Het verlangen naar vrede en veiligheid werd steeds vuriger", aldus de Stichting Nationale Herdenking 15 Augustus 1945. "Het was een eindeloze ellende. Die periode moet uitzichtloos zijn geweest", zegt stichtingsvoorzitter Erry Stoové.

Bij het Indisch Monument in Den Haag hebben jongere generaties ditmaal een hoofdrol. Dichter en schrijver Ellen Deckwitz (37) spreekt over de rol die het kampverleden speelde in het leven van haar moeder en grootmoeder. De Haagse scholier Jésaja Gunawan (18) vertelt over zijn familiegeschiedenis.

Na de kransleggingen bij het monument is er een defilé en aansluitend een programma voor oud-Indische gasten. De NOS zendt de herdenking rechtstreeks uit op NPO 1 vanaf 12.15 uur.

Lees verder…
?appId=21791a8992982cd8da851550a453bd7f&quality=0.9
PREMIUM
© Johan Nebbeling

Indische cultuur sterft langzaam uit: ‘Ik voel me een beetje een stiekeme Indo’

Zeventig jaar nadat Nederlands-Indië verderging als onafhankelijk Indonesië, staat de Indische cultuur in Nederland op het punt van verdwijnen. Journalist Johan Nebbeling trouwde 33 jaar geleden in een Indische familie. Hij vroeg de derde generatie Indo’s naar hun band met hun erfgoed.

Ze had lang donker haar, een huid waarover een zijdeachtige glans lag en ondeugende ogen. Ik had nooit durven denken dat dit meisje ooit iets met mij zou willen. Toen ze dat wel wilde, was ik tegelijkertijd te onnozel om haar keuze voor mij echt op waarde te schatten. Hoe dan ook: we kregen wat. Later werd ze mijn vrouw en de moeder van mijn kinderen.

Samen op de Scheveningse Pier, in 1976.
Samen op de Scheveningse Pier, in 1976. © Prive Johan Nebbeling

Achter haar ranke verschijning bleek een verrassend krachtig karakter te schuilen. En behalve dat ze mooi en slim was, was ze Indisch. Dat had ik natuurlijk wel gezien, maar wat dat inhield, daarvan had ik geen idee. Ze was in haar doen en laten immers net zo Nederlands als ik, behalve dat ze misschien minder graag op de voorgrond trad.

Van het ene op het andere moment maakte ik deel uit van een grote Indische familie met een strenge vader aan het hoofd en een dienstbare moeder aan zijn zijde en daaronder een eindeloze reeks broers en zusters, zwagers en schoonzussen, ooms en tantes, neven, nichten, kinderen en aanhang. De aandacht en zorg die haar zusters mij gaven, compenseerde ruimschoots de nogal intimiderende blikken die haar oudere broers - ze was de jongste thuis - me toewierpen. Een groter contrast met mijn stijve, afstandelijke familie was niet mogelijk.

In het huis van mijn schoonouders hingen foto’s uit Indië en op de schoorsteen stond Indisch houtsnijwerk. In het toilet stond een fles water, waarvan ik aanvankelijk geen idee had waarvoor die diende tot mijn meisje me uitlachte - zoals ze me nog steeds uitlacht - en vertelde dat dit nou een botol tjebok was, ‘je weet wel, joh, om je billen mee schoon te spoelen’. Net zoals iedereen wist dat het huis ook werd bewoond door geesten en overledenen, want die kon je soms op de trap horen lopen.

Chaotisch

De veelvuldige familiebijeenkomsten verliepen altijd chaotisch; iedereen liep, zat en sprak door elkaar heen terwijl baby’s en peuters over de hoofden werden doorgegeven. Ondertussen werd ik volgestopt met goddelijk eten. We zaten niet aan een keurig gedekte tafel maar met het bord op schoot, daar waar toevallig een plekje was, ergens in die volle huiskamer. Voortdurend werd ik door haar moeder en zusters aangespoord om nog een keer op te scheppen. Er was altijd eten en altijd veel.

‘Mijn Indische schoonfami­lie bleek een familie vol geheimen, waarvan ik soms een vlaag opving’

Familieportret in Bandung.
Familieportret in Bandung. © Johan Nebbeling

Ik vond het bevrijdend dat het er in deze familie niet om ging wat je was, maar wie je was. Het maakte niet uit wat voor werk je had, wat voor opleiding je deed en hoeveel je verdiende. Vroegen mijn eigen ouders steevast ‘wat doet je vader’ als ik iemand mee naar huis nam, hier golden andere waarden: was je ad rem, kon je tegen een geintje, hield je van kinderen, was je gul en behulpzaam, en liet je anderen voorgaan als het eten werd opgeschept? Waarden waarvan ik pas later begreep dat ze ‘typisch Indisch’ waren en die me zo goed bevielen dat ik ze me in de loop der jaren, met meer en minder succes, heb eigengemaakt.

Het was natuurlijk ook in deze familie niet allemaal halleluja. Zo bleven die snelle, vrolijke gesprekken bijvoorbeeld altijd zorgvuldig aan de oppervlakte. Over lastige of ongemakkelijke onderwerpen sprak je niet en als het al gebeurde, dan fluisterend. Mijn Indische schoonfamilie bleek een familie vol geheimen, waarvan ik soms een vlaag opving, als een fluistering of een losse opmerking die ik niet kon plaatsen.

Mijn schoonouders vertelden graag over daar en toen, in Nederlands-Indië, maar bespraken alleen de mooie en grappige dingen: de natuur, de uitjes, de feestjes, hun kindertijd. Over wat ze hadden meegemaakt in en vlak na de oorlog, zwegen ze. Mijn ongenaakbare, oersterke schoonvader - hij had een keer een lastige, dronken schoonzoon van zeker 100 kilo bij wijze van terechtwijzing aan de kapstok gehangen - was een oud-KNIL militair die in het Jappenkamp had gezeten en na de oorlog had gevochten tegen Indonesische guerrilla’s. Tegen zijn kinderen zweeg hij daarover, maar mij nam hij soms in vertrouwen: ‘Die Ambonees pakte zijn klewang en sloeg in één keer, tjop, de kop van die jongen af.’

Zwijgen

Mijn zorgzame, zichzelf wegcijferende schoonmoeder had ook het nodige voor haar kiezen gekregen, maar verborg haar ervaringen en gevoelens behendig achter een lieve glimlach of een berustend schouderophalen: ‘Soedah, laat maar.’ En dan verdween ze snel weer de keuken in om iets lekkers te maken.

Koloniale geschiedenis
In het voormalig Nederlands-Indië woonden na drie eeuwen Nederlandse bezetting honderdduizenden nazaten van meestal blanke Europese mannen en inlandse vrouwen. Zij werden Indo’s genoemd.

Na de onafhankelijkheidsoorlog (in 1949 erkende Nederland de republiek Indonesië) waren de Indo’s vanwege de afkomst van hun vader niet meer welkom in eigen land. Tot 1965 werden 300.000 mensen gerepatrieerd naar wat ‘het vaderland’ werd genoemd. Ogenschijnlijk pasten zij zich moeiteloos aan. De prijs die ze ervoor betaalden, was dat ze hun identiteit deels moesten opgeven. Binnenshuis bleef die vaak behouden.

Met de jaren groeit de interesse van de derde generatie in de Indische cultuur. De Nationale Indiëherdenking op 15 augustus in Den Haag heeft meer toeloop en op internetfora discussiëren Indo’s over de vraag: wat is dat dan, Indisch zijn in 2019?

Mijn Indische familie heeft zich dat zwijgen eigen gemaakt. Geroddeld wordt er gretig over elkaars rare fratsen en hilarische tekortkomingen, maar wat iemand voelt, wil of juist niet wil kun je vaak alleen ‘lezen’: een wegdraaiende blik, een bijna onmerkbaar schouderophalen, een vaag antwoord.

Dat ‘lezen’ is een vaardigheid die ik me in de loop der jaren redelijk heb eigengemaakt, maar het blijft lastig. Mijn aangetrouwde (Hollandse) schoonzusters en zwagers kijken elkaar geregeld veelbetekenend aan: daar gaan we weer! Rekening houden met elkaars gevoelens is een eigenschap waarmee de hedendaagse Nederlandse samenleving zeker haar voordeel zou kunnen doen. Toch blijven er ook dingen onbesproken waarvan het goed zou zijn als ze wel worden gezegd. Om misverstanden weg te nemen, de lucht te klaren.

Overigens zijn mijn Indische schoonzussen en zwagers in de loop van de tijd opener geworden. Zo vertellen ze nu bijvoorbeeld af en toe over die strenge vader die zijn gezin met (letterlijk) harde hand leidde. En ja, ze hebben allemaal te maken gehad met subtiele of openlijke discriminatie en uitsluiting. Daardoor bezie ik sommigen van hen na al die jaren met andere ogen en begrijp ik beter waarom ze zijn zoals ze zijn.

Het besef dat ik, jongen van de gestampte pot, deel uitmaak van dat geheel en dat ik, als het er op aankomt, nooit alleen zal staan, is voor mij onbetaalbaar. En dus neem ik de mindere kanten van mijn Indische familie (‘Wil hij nou wel of niet?’) en de soms wat knellende familiebanden (‘Wat?! Zien we ze morgen nou alweer?!’) graag op de koop toe.

En voor de rest: soedah, laat maar.

‘Ik voel heimwee die ik niet wil voelen’

Lara Nuberg
Lara Nuberg

Lara Nuberg (29), uit Amsterdam. Nederlandse vader, Indische moeder. Schrijft over Indische identiteit op haar blog gewooneenindischmeisje.nl.

,,Mijn Indische oma vertelde vaak mooie verhalen over Indië en gebruikte Maleise woorden, maar met mijn Indische familieachtergrond was ik amper bezig. In de multiculturele wijk waar ik opgroeide was ik gewoon een van de vele gekleurde kinderen. Tot ik na de middelbare school met een vriendin door Indonesië reisde. Ik voelde heel sterk dat mijn inmiddels overleden oma hier vandaan kwam. De geuren, de plantjes bij haar voordeur, de bloemen die ze mooi vond: het kwam allemaal weer tot leven. Het was heel raar en emotioneel voor me om op zoveel kilometer van huis aan mijn oma te worden herinnerd. Het voelde alsof ik een puzzelstukje vond waarvan ik nooit had geweten dat ik het kwijt was.

Pas in mijn eerste baan begon ik me voor het eerst van mijn leven anders te voelen. Waar heb je dat exotische tintje vandaan, vroegen collega’s. Ze hielden me een spiegel voor, ook omdat ze tot mijn verbazing niets bleken te weten over mijn achtergrond, en hun koloniale geschiedenis. Doorslaggevend was een discussie die ik een paar jaar later had met een zwarte vrouw. Het liep nogal hoog op en op zeker moment zei ze: ‘Ach, jij bent wit, jij snapt dat niet.’ Toen dacht ik: wacht eens even, ben ik nu opeens wit? Dat dwong me om over mijzelf na te denken: wie was ik eigenlijk, wie wílde ik zijn?

Ik besefte dat ik niet in een hokje pas, ik ben Indisch én Hollands. Daardoor heb ik het privilege om de identiteit te kiezen die ik zelf belangrijk vind. Concreet betekent dit dat ik alert ben op discriminatie en uitsluiting. Onrecht zoals mijn voorouders dat hebben ervaren in Indië, maar ook in Nederland. In de jaren 50 stond op de muren: Indo’s ga weg. Nu protesteert men tegen de komst van vluchtelingen. Ik weiger bang te zijn voor mensen omdat ze niet op mij lijken.

De geschiedenis werkt door, heel subtiel, ook in mij. Indo’s die toen naar Nederland kwamen, moesten zich aanpassen en vooral geen aanstoot geven. Ik vind buiten de lijntjes kleuren ook lastig. En net als mijn moeder en grootmoeder ben ik lief en zorgzaam, sta ik voor anderen klaar en ben ik gastvrij. Daar maken mensen weleens misbruik van. Tegenwoordig probeer ik bewust minder te pleasen.

Weet je wat gek is? Dat ik elke keer moet huilen als ik krontjongmuziek hoor. Die muziek roept een onbestemd gevoel bij mij op, een soort heimwee die ik niet eens wíl voelen. Mijn moeder heeft het ook. Zitten we met z’n tweeën een potje te huilen. Terwijl we niet weten waarom.’’

‘Die paar woorden Maleis ken ik van een Teleac-cursus’

Zoë Vermaes
Zoë Vermaes

Zoë Vermaes (25), uit Utrecht. Vader (half) Indisch, moeder Nederlands. Volgt een master Cognitive Science & Artificial Intelligence aan Tilburg University.

,,Mijn vader is half Indisch, en toch zijn we een heel Nederlands gezin. Soms zeggen we tegen elkaar: dat is nou typisch Indisch! Typisch Indisch vinden we bijvoorbeeld dat bijna iedereen een instrument bespeelt en dat we, als we met de hele familie bij elkaar zijn, zingen en muziek maken. Typisch Indisch is natuurlijk ook al dat eten tijdens familiebijeenkomsten; iedereen zoekt met zijn bord op schoot een zitplaats en tantes met een Indisch accent willen je het liefst volproppen.

Voor mij persoonlijk speelt het Indische altijd mee op de achtergrond. Als ik op de lagere school een werkstuk moest maken, ging het over Indonesië of Nederlands-Indië. Ik besef dat, als mijn familie destijds niet was gevlucht, ik hier niet had geleefd. Daardoor stel ik me, denk ik, meer open voor mensen die in Nederland hun toevlucht zoeken.

In hoeverre ik Indisch ben, weet ik niet. Ja, ik ben ingetogen en afwachtend en altijd bezig iedereen tevreden te houden. Net als mijn vader. Maar is dat Indisch? Er zijn meer mensen die zo zijn, dus het kunnen ook gewoon karaktereigenschappen zijn. En ik ken Indo’s die juist heel extravert zijn. Dus wat is dan dat Indische?

Je ziet het niet aan mij. Daardoor voel ik me een beetje een stiekeme Indo. Vooral in de interactie met ander Indische mensen - en met name bij degenen die uiterlijk wel herkenbaar zijn als Indo - komt dat naar boven. Dan heb ik vaak de neiging te zeggen: ‘ik hoor erbij, hoor! Het is ook míjn cultuur en geschiedenis’.

Toch vraag ik me vaak af: hoe Indowaardig ben ik eigenlijk? Ik ken maar een paar Maleise woorden en die heb ik geleerd uit een oude Teleac-cursus. En Indisch koken heb ik niet van huis uit meekregen, dat doe ik uit een kookboek. Daardoor voel ik me soms een tekortschietende Indo. En dat schrijnt.

Als ik zelf kinderen krijg, zal het verleden voor hen niet meer zo tastbaar zijn en dus minder betekenis voor ze hebben

Zoë Vermaes

Toen ik voor het eerst in Indonesië was, voelde ik me juist heel Nederlands. Een beetje ongemakkelijk ook, want ik ben een product van de geschiedenis van Indonesië en Nederland en die geschiedenis is niet altijd om trots op te zijn. Ik vond het leuk het land te zien waar mijn familie vandaan komt, maar ik voelde er geen band mee, zoals ik had verwacht. Indonesië is een ander land dan Nederlands-Indië en dat bestaat niet meer.

Ik heb als Indo van de derde generatie via mijn opa nog een fysieke connectie met dat verdwenen verleden. Die band verdwijnt als hij overlijdt. Als ik zelf kinderen krijg, zal het verleden voor hen niet meer zo tastbaar zijn en dus minder betekenis voor ze hebben. Maar ik zal proberen hen zoveel mogelijk mee te geven van de achtergrond van mijn familie.

Onlangs is de oom van mijn vader onverwacht overleden. Hij was de enige die zich had verdiept in onze familiegeschiedenis en hij vertelde er graag over. Hij heeft een stamboom gemaakt, met daarin twee njai - inlandse bijvrouwen - met alleen hun voornamen. Ik had hem daar naar willen vragen, maar durfde het niet, omdat ik bang was dat het te gevoelig zou liggen. Daar heb ik spijt van, want nu zal ik het nooit weten.”

‘Ik was altijd ‘die donkere jongen’ of ‘die neger’’

Dion Braun
Dion Braun

Dion Braun (33), uit Utrecht. Indische vader, Hollandse moeder. Is manager bij Railcatering.

,,Op de basisschool was ik een van de weinige gekleurde kinderen in de klas. Dus was ik altijd ‘die donkere jongen’ of ‘die neger’. Ik zat er niet mee. Dacht ik. Want toen ik in mijn middelbareschooltijd in aanraking kwam met jongens uit andere culturen - Turken, Marokkanen, Egyptenaren - dacht ik ‘hé, jullie zijn ook anders’ en sloot me bij hen aan.

Een van die jongens was Indo. Hij zag er ongeveer hetzelfde uit als ik en had ongeveer dezelfde achtergrond. We hadden aan één blik genoeg om elkaar te begrijpen. Hij bracht me dichter bij mijn Indisch zijn, hij leerde me dat ik daar trots op kon zijn. Bij hem thuis voelde ik me meteen op mijn gemak. Ik hoefde geen moeite te doen om erbij te horen, zoals bij mijn Hollandse vrienden thuis, want ik hoorde er al bij.

Dat was een ontdekking. Nadien werd ik een fanatieke Indo. Ik las alles over de Indische geschiedenis, ging naar Pasar Malams en luisterde alleen nog naar Indische muziek. Krontjong, Rudi van Dalm. Maar vooral bij de liedjes van Wieteke van Dort als Tante Lien voelde ik een heimwee waarvan ik niet eens wist dat ik die had. Heimwee naar een plek waar ik nooit was geweest. Ik kon het niet verklaren, maar het was er wel.

Alles viel op zijn plek toen mijn vriendin en ik - haar oma is ook in Indië geboren - naar Indonesië gingen. Het moment dat we de vliegtuigtrap afdaalden: een warme vochtige walm van etensgeuren, zweet en kreteksigaretten. Het was een soort thuiskomen en voor ons beiden heel bijzonder om te lopen waar ooit haar oma en mijn voorouders hadden gelopen. Ik dacht: dit is ook van mij, dit is ook míjn geschiedenis.

Als kind wist ik niet beter dan dat wij elke zondagmiddag met de hele familie bij opa en oma op bezoek gingen, lekker eten. Pas later begreep ik dat die hechte familieband iets typisch Indisch was. Ik wist wel dat opa en oma uit Indië kwamen, maar het hield me niet bezig. En toen ik me er wel voor interesseerde, was het te laat. Mijn opa was al overleden, mijn oma dementeerde. Daar baal ik van. Maar dan nog: ze vertelden nooit iets over de verschrikkingen in de jaren dat Indonesië zich wilde losmaken van Nederland, het ging altijd weer over dat aapje dat ze als huisdier hadden.

Mijn broer en ik zijn Nederlands opgevoed. Maar onbewust heb ik toch ook veel van mijn vader meegekregen. Respect voor ouderen, altijd netjes ‘u’ zeggen, beleefd zijn. Mijn vader is een lieve, bescheiden man. Die bescheidenheid siert hem, maar het heeft hem ook zijn hele leven in de weg gezeten. Ik heb dat ook, in mindere mate. Kijk, ik ben trots op wie ik ben en ik vind dat ik er mag zijn. Ik kan mijn woordje doen en sta altijd vooraan. Als het om anderen gaat. Als ik voor mezelf moet opkomen vind ik dat moeilijk en van complimenten word ik zenuwachtig. Ik begrijp het niet van mezelf, want hoe moeilijk kan het zijn? Fucking irritant. Gelukkig geeft mijn vriendin me af en toe een schop onder mijn kont: ‘kom op joh, niet twijfelen, gewoon doen’.’’

‘Misschien blijft alleen de rijsttafel over van onze cultuur’

Niek Spangenberg
Niek Spangenberg

Niek Spangenberg (35), uit Utrecht. Vader en moeder Indisch. Is Senior Manager Personalization bij Adidas.

,,Ik was 7 of 8 en van de juf moesten we onze opa’s en oma’s vragen naar verhalen over de oorlog. In de klas vertelde ik vervolgens hoe mijn oma had meegemaakt dat haar dorp door de Japanners was aangevallen. ‘Daar hebben we het nu niet over’, zei de juf. ‘Dit gaat over de Tweede Wereldoorlog.’ Kennelijk telde mijn Indische geschiedenis niet. Voor mij was dat een belangrijk moment, omdat ik voor het eerst besefte dat anderen mij als ‘anders’ zagen. Thuis had ik juist meegekregen dat ik niet anders was en zeker niet minder.

De buitenwereld wijst mij er voortdurend op dat ik anders ben. Ik moet altijd uitleggen waar ik vandaan kom, wat best vermoeiend is. Tenminste, in Nederland. Want ik heb ook een paar jaar in Duitsland gewerkt en als iemand daar vroeg waar ik mijn kleur van had, volstond een korte uitleg: Nederland had koloniën. ‘Ach so’. Een verademing. In Duitsland kwam ik er trouwens achter dat ik veel Nederlandser ben dan ik zelf dacht. De directheid waar Nederlanders om bekendstaan, heb ik me kennelijk eigengemaakt.

Het lastige aan Indisch-zijn is dat je geen land meer hebt waar je naar terug kunt, zoals andere immigranten dat hebben. Ik kan nooit terug naar mijn roots. Het beste alternatief is Indonesië, maar Indonesië is Nederlands-Indië niet. Toch, toen ik er acht jaar geleden voor het eerst was, werden er hiaten opgevuld waarvan ik niet wist dat ik ze had. Die geuren, die warmte. Ik dacht: ik kén dit. Heel raar, maar ik had opeens de behoefte om met mijn handen te gaan eten.

Ik weet zeker dat ik Indisch ben en voel me daar senang bij. Maar ik vind het lastig te omschrijven wat dat dan is, Indisch zijn. Het is vooral een gevoel en dat is voor iedereen anders. Elke Indo geeft er zijn eigen draai aan en daarover is binnen de Indische gemeenschap dan weer strijd. Voor de een is het dat je moet houden van countrymuziek, voor de ander dat je een botol tjebok op je toilet hebt om je met water schoon te spoelen. Onbewust heb ik ook van alles meegekregen wat mijn ouders en grootouders op hun beurt hebben meegekregen uit Indië. Het belang van hygiëne bijvoorbeeld. Jezelf elke dag wassen, schoon zijn, goed voor jezelf zorgen. In de tropen was dat belangrijk, omdat je kon doodgaan aan een infectie als je niet schoon was.

Voor mij is Indisch-zijn ook heel erg verbonden met eten en drinken. Indisch-zijn is met andere Indo’s lekker eten en praten over gerechten die ook lekker zijn.

Wij, Indo’s van de derde generatie, zitten in een soort overgangsfase. Het verleden is bekend en wat de toekomst brengt staat onderhand ook wel vast: uiteindelijk zal het de Indische cultuur waarschijnlijk net zo vergaan als die van de Italiaanse Amerikanen. Daarvan resteert de pizza. Zo blijft van de Indische cultuur straks misschien alleen de rijsttafel over. De Indische identiteit van vandaag is een grijs gebied, vrijwel ongrijpbaar. Ja, wij zijn Indisch. Maar wat dat dan is? Die vraag moet elke Indo van mijn generatie voor zichzelf beantwoorden.”

Lees verder…

10897327272?profile=original

"Doe-boek” probeert praten over Indië gemakkelijker te maken

Eenvoudig op zoek gaan naar je Indische roots. Het lijkt een moeilijke kwestie. Dit boek “Istori Kita, jouw familiegeschiedenis”, doet hier toch een poging toe. In heel veel Indische gezinnen werd niet of nauwelijks gesproken over het verleden. Het leven in de Jappenkampen, de dwangarbeid en de Bersiap-periode, gevolgd door de “vrede” die ontaardde in een dekolonisatie-oorlog. Over de traumatische jeugd van kinderen in de vrouwenkampen. Simone Berger, dochter van een Indische vader (1940) maakte daarom  “Istori Kita” (onze geschiedenis), een boek dat generatiegenoten moet helpen om gemakkelijker met hun ouders te praten over het verleden van Nederlands-Indië. Aan de hand van bijzondere afbeeldingen en verhalen komen herinneringen weer tot leven. De onderwerpen variëren van zoete jeugdherinneringen tot de verschrikkingen van de Japanse bezetting. Lilian Visser, redactrice bij Historiek.net interviewde de auteur: Simone Berger.

Trauma’s   van  de  eerste generatie

Wat zijn de trauma’s van de eerste generatie uit Nederlands-Indië en waarom vinden zij het zo lastig om erover te praten?  

Tijdens de erbarmelijke, zware en mens-onterende omstandigheden tijdens de bezettingsjaren – waar mensen in interneringskampen zaten of als dwangarbeider tewerk gesteld werden aan bijvoorbeeld de Birma-Siam spoorweg of in fabrieken in Japan – zijn vele families jarenlang uit elkaar gescheurd. En na de zogenaamde bevrijding op 15 augustus begon een vier jaar durende dekoloni-satie-oorlog, met aan het begin daarvan de gruwelen van de Bersiap. Hierdoor was het voor de Indische Nederlanders bijna onmogelijk om terug te keren naar hun leven van voor de oorlog. Na de zo vurig verlangde bevrijding kwam als een mokerslag een periode van angst en chaos, veel bloedvergieten en de onzekerheid wie je vriend of je vijand was.

De verhoudingen waren veranderd en de Indische Nederlanders waren gedwongen te vertrekken uit hun zo geliefde geboorteland en kwamen berooid aan in een land dat na een even zo gruwelijke Duitse bezetting in wederopbouw was. Een land dat op dat moment de Indische mensen kon missen als kiespijn. Dit heeft velen die toch al ernstig beschadigd en getraumatiseerd waren, geen of nauwelijks ruimte en mogelijkheden gegeven om hun eigen trauma’s en ingrijpende gebeurtenissen te verwerken. Hun motto werd: aanpassen!

 Tekening van Hetty Ansing

Tijdens mijn jeugdjaren werden door mijn opa voornamelijk leuke en stoere anekdotes verteld. De diepere lading achter dit soort verhalen vertelde hij pas toen ik volwassen was. Ik realiseerde mij dat mijn vader – in tegenstelling tot mijn eigen stabiele en fijne jeugdjaren – de eerste twintig jaren van zijn leven zich in een onstabiele, angstige en onrustige omgeving afspeelde. In die eerst voor een kind zo belangrijke jaren, kende hij geen normaal gezins-leven en was ere geen vader-figuur. In zijn jeugd kende hij slechts gevangenschap in een Jappenkamp met schreeuwende bewakers, sadisme en het altijd maar moeten buigen voor iedere Jap die je tegenkwam.

Door gesprekken tijdens en na mijn middelbare schooljaren met vrienden en vriendinnen met een Indische of Molukse achtergrond, voelde ik ook dat het vaak het karakter van mensen nadelig had beïnvloed. De tweede generatie leerde daarmee rekening te houden en stelde dus thuis geen vragen meer. Gelukkig heeft mijn vader toch redelijk veel verteld, waardoor ik van jongs af aan begreep dat hij zeer ingrijpende dingen had meegemaakt.

U geeft ook lezingen. Wat voor problemen komen daar naar boven van de tweede generatie?

Dat is heel divers. De een heeft ouders die altijd al veel verteld hebben en hebben dit soms ook in boekvorm vastgelegd. Anderen daarentegen verzwegen heel veel en werd je geacht om onopvallend door het leven te gaan om je ouders zo min mogelijk te irriteren. Verwachtingen werden overgedragen, emoties werden niet geaccepteerd, de pijn en    het verdriet en frustratie werden afgereageerd op partners en/of kinderen. Het helpt enorm als er meer begrip is. Dan kun je bepaalde dingen beter accepteren. Voor sommige mensen is het zelfs zo belangrijk om te begrijpen wat de ouder heeft doorgemaakt, zodat je je ouder kan begrijpen en vergeven. Daarmee kunnen ze dan verder in het leven.

De na-oorlogse generatie is opgevoed door ouders die veelal getraumatiseerd waren en daardoor nauwelijks een gezins-structuur hebben meegemaakt. Maar dit kan van persoon tot persoon verschillen. Heel veel voorkomend is zwijgende ouders, onbesproken geheimen, het afreageren van frustratie door geestelijk of lichamelijk geweld, hoge eisen stellen aan de kinderen, autoritair gedrag. Dit alles leidde tot de houding van “Je kunt je maar beter schikken in hun zwijgzaamheid en verder geen vragen stellen, want intuïtief realiseerde je je dat dat in verkeerde aarde zou vallen”.

Kunt u aangeven wat de opbouw van het boek is en waarom dit  het ophalen van de familie-geschiedenis makkelijker maakt?

Als je weinig weet of in een impasse zit, heb je een “opening” nodig. Door diverse interviews en gesprekken merkte ik dat je door gerichte vragen of door verhalen “een gezicht” te geven – door via internet de school mof ziekenhuis waar je ouder geboren is te laten zien – de een gevoelige snaar raakt en daardoor in gesprek kan raken. Vaak wil de ouder wel over de leuke en plezierige dingen praten. Met mijn boek probeer ik op deze manier de zintuigen te prikkelen: de neus ruikt weer die vertrouwde geuren, de ogen zien weer die felle zon en de bonte kleuren van die weelderige tropische natuur. Vraag gewoon aan je ouder wat hij met een “ketip” (een dubbeltje) deed en je

Kinderbedje met klamboe

krijgt de leukste verhalen. Dan zie je opeens dat jouw (groot)vader ook een gewone kwajongen was die doldwaze streken uithaalde. Door vragen te stellen die laag-

drempelig zijn en waar je ouder met plezier over kan vertellen, raak je weer in gesprek en maak je herinneringen weer levend. Je ouder merkt dan ook dat hun kind interesse heeft in wat verteld wordt. De generatie die alles aan den lijve heeft meegemaakt is nu op zeer hoge leeftijd en vaak is er dan meer behoefte om terug te blikken en over die jaren te vertellen.

Kunt u een thema uitlichten, waarvan de antwoorden belangrijk zijn voor de tweede generatie?

Het boek eindigt met het thema: “Tastbare herinneringen” zodat je altijd weer wat het verhaal is achter de spullen die in hun huis staan en tijdens de overtocht zijn meegekomen. Het boek sluit met doorgeven en herdenken, zodat je aan jouw ouders kan vragen wat ze graag willen doorgeven en waar ze blijvende waarde aan hechten. Dat zijn belangrijke thema’s die invloed kunnen hebben op hoe bewust we met de erfenis van onze (groot)ouders zullen omgaan en dit weer overdragen aan onze eigen kinderen.

Bent u niet bang dat u met het boek onverwerkt verdriet weer boven brengt en daardoor familie-relaties in gevaar brengt?

In eerste instantie worstelde ik lang met de vraag of ik wel vragen kon stellen over die bezettings-jaren en die gruwelijke periode daarna. Nadat ik het gedeelte had afgerond met de leuke en plezierige dingen, die vaak laagdrempelig zijn, besefte ik dat de lezers die vragen stellen aan hun eigen ouders en grootouders, met lege handen zouden komen staan, als ik er geen informatie aan zou toevoegen over deze periode. Het doel van mijn boek en mijn oprechte wens is dat het boek voor velen een hulpmiddel wordt die het “grote stilzwijgen” doorbreekt. Voor in het boek begin ik met “Werkwijze en tips”, waarin ik uitleg dat het belangrijk is om zelf aan te voelen of je het gedeelte over de bezetting en Bersiap wilt bespreken en je hiermee erg zorgvuldig mee om dient te gaan. Uiteindelijk kan je er ook toe besluiten om dit geel “dicht” te laten. Of je kunt je zelf een beeld vormen door met sites en boeken die ik aanreik, verder te zoeken, zodat je je ouder hiermee niet onnodig belast.

Kun je het boek ook gebruiken als je ouders er niet meer zijn?

Jazeker. Ook al kun je je ouders geen vragen meer stellen, dan kun je aan oudere broers of zussen of ooms en tantes die vragen stellen. Tevens biedt het boek veel infor-matie en bijzonder beeldmateriaal over hoe het leven in Nederlands-Indië eruit zag. De gedeeltes   over de dekolonisatiejaren geven informatie over grote markeringen in de geschiedenis die je kunnen helpen meer begrip te tonen waarom jouw ouders hun geboorteland hebben verlaten en hebben besloten om te zwijgen over wat zij hebben meegemaakt. En ik geef veel tips; sites die je kunt raadplegen, boeken die je kunt naslaan. Met behulp van het internet en bepaalde boeken kun je heel veel zelf achterhalen.

In de bijlage van het boek is een uitgebreide verwijzing naar sites en boeken. Bij verschillende hoofdstukken wordt ook verwezen naar interessante boeken die meer achtergrond-informatie kunnen geven. Er is ook een website    met Indische kranten. Met je familienaam en initialen kun je soms je ouders verrassen met bepaalde informatie, waarover zij nooit hebben verteld. Een naam terugvinden is voor sommige families heel belangrijk. De site van de oorlogsgravenstichting heeft onder andere een lijst     met namen van slachtoffers die tijdens de zeetransporten zijn omgekomen. Maar ook is er bijvoorbeeld een overzichtskaart van de meeste gevangenissen en interneringskampen en van de 23 grootste scheepsrampen tijdens de zeetransporten.

Is het boek ook interessant voor mensen zonder roots in Indië, die geïnteresseerd zijn?

Absoluut. Als je geïnteresseerd bent in de geschiedenis van Indië, is dit een prettig en leerzaam boek met unieke illustraties. Tevens biedt het in beperkte zin de chronologie van de na-oorlogse periode en de diverse “golven” van hun vettrek naar Nederland. Ook kan het je stimuleren om na te denken welke illustraties je zou kunnen gebruiken die afgestemd kan zijn op de geschiedenis van je eigen familie die wellicht in Indië is opgegroeid en hoe je de zintuigen kunt prikkelen en om met bepaalde “kunstgrepen” de verhalen van je (groot)ouders kunt triggeren.

Bron: http://historiek.net

ICM 20.6.19

Lees verder…

Glossy - Pasar Malam Magazine editie 3.3 dd 14 juni is uit, nu te verkrijgen..

10897328088?profile=original

In deze editie o.a.      

ICM overhandigt Press Release  aan president Jokowi                     3

Indisch gemeenschap weggezet                                                             6                            

The StreetRollers Rollon                                                                            7

Linda Voortman van Groen Links in zonnetje gezet                           10

Terugblik PM Den Helder                                                                         13

Er moet verdrag met de republiek Indonesie                                       15

De dekolonisatie van Nederlands-Indië                                                17

58e Tong Tong Fair 2016                                                                          20

NEDERLAND TELT RUIM 1,3 (INDO'S )                                                 24

De eerste Pasar Malam                                                                               28

Bezoek president Joko Widodo                                                                30

Tussentijdse rapportage onder President Jokowi                                  35

Indische agenda                                                                                 42

Pasar Malam Kalender                                                                       47 

     

Interview met de aanstaande ambassadeur  Jakarta   

Uitbetalen Traktaat van Wassenaar                     44                 

Voor info mail naar info@icm-online.nl en voor combi tarieven naar schwab@icm-online.nl

ICM 21.6.16

Lees verder…


10897330261?profile=originalWERKGROEP DIALOOG NEDERLAND-JAPAN-INDONESIE........... Han Dehne
23 uur

Yoshiko Tamura en Taeko Sasamoto (zie foto van een paar jaar geleden) waren op 3 Juni 2017 uit Japan bij een symposium georganiseerd door NIOD en de NJI-Dialoog. Ook Mayumi Komiya en Fuyuko Nishisato waren overgekomen. Deze dames zijn van het POW Research Network Japan. Dit netwerk van onafhankelijke burgers bestudeert sinds 2002 alle POW-kampen in Japan. Het is ongelooflijk wat ze weten en hoe ze ex-gevangenen kunnen helpen (http://www.powresearch.jp/en). Mw Tamura en mw.Sasamot...o zijn door de Britten onderscheiden (MBE). Dit Netwerk doet fantastisch werk, en verdient alle mogelijke (overheids)steun in Japan en Nederland (al willen ze wel onafhankelijk blijven).

10897330065?profile=originalDe werkgroep organiseert sinds het jaar 2000 de
Dialoog tussen Nederlanders en Japanners (en sinds enkele jaren ook met Indonesiërs).

Hun toelichting op hun site:
“Omdat we ooit vijanden waren en dat nu niet meer willen zijn.
Wij praten met elkaar over de oorlog en in het verleden, vooral over de persoonlijke ervaringen tijdens de Japanse bezetting van het voormalige Nederlandse-Indië, en de sporen die dat in ons heeft nagelaten,
maar vooral over de toekomst, om elkaars culturen beter te begrijpen en uitzicht te geven op hoop, op verzoening, op bevrijding van haat, op vriendschap en vrede. Bij sommige slachtoffers helpt de Dialoog om het verleden te verwerken, voor anderen is het een kans om de geschiedenis van hun eigen land direct van de echte getuigen te leren. In onze Dialoog worden de ervaringen van de oorlog overgedragen de oudere oorlog-generatie naar de jongere naoorlogse generatie voor de toekomst. Om oorlog absoluut te voorkomen en het zaaien van haat tegen te gaan moeten we doorgaan met deze Dialoog, ook in de toekomst.”

In november 2015 sprak premier Rutte met Yukari Tangena, lid van de werkgroep, tijdens zijn bezoek aan Japan. De foto hieronder is genomen op de Nederlandse ambassade in Tokio.

10897330682?profile=originalEen grondlegger van de werkgroep Dialoog is Takamitsu Muraoka, emeritus professor Hebreeuwse talen aan de Leidse Universiteit. Aanleiding van de eerste conferentie was onder meer de publicatie in Japan van het boek van E.W. Lindeijer, Kusjes aan Nel en kinderen: Van een Nederlandse krijgsgevangene in Japan (2000, Tokyo), een dagboek in de vorm van brieven gericht aan zijn gezinsleden thuis. Dit dagboek dat hij in het Japans heeft vertaald vormde de inspiratie voor Muraoka om met ex-geïnterneerden in Nederland in gesprek te gaan. Maki Okubo, die in het voorjaar van 2014 in Nederland was heeft over hem geschreven in de ASAHI SHIMBUN.

ICM 27.6.16

Lees verder…

27 juni 2016 - Column van Rolo E. Lapré

27 juni 2016             Column van Rolo E. Lapré

                                                                                 

10897328873?profile=originalHet was een groot feest in Eindhoven voor de familie Lapré.

Mijn/onze echtgenoot/vader/grootvader/oom/neef/vriend Andre M. Lapré heeft de respectabele leeftijd bereikt van 90 jaar. Moeten zij ook nog langer wachten, zoals de 7 weduwen van Rawagede om hun Rechten te krijgen.?

10897329081?profile=originalZijn dochter Shelly Lapré bracht een oud ceremonieel gebruik, om haar ouders te eren en te begroeten, namens de hele familie Lapré.

Shelly Lapré is ook bekend van haar kofferverhaal op de pasar-Malams. Na het ceremoniële gedeelte werd er gefeest en hoe...

Zelfs Ruben Poetray gaf act de présence met zijn zang en mooie muziek.

Er werd gezongen en gedanst. Immers dat helpt ons bij het verwerkingsproces ONTKENT  te worden door een Nederlandse Regering. Het is wrang dat de volgende generatie nog steeds met dit verdriet verder moet.

 

Ook hier werd met verbazing gereageerd op de onwil van ook deze NL.-Regering om deze zaak af te handelen. Tijdens de gesprekken kwamen ook de geluiden naar boven over de actie van de NL. Min.v.Buza Bert Koenders die zijn verontschuldigen aanbood in Jakarata voor het afschuwelijke oorlogsgeweld gepleegd door de TOEN Nederlandse.-militairen (o.a. Rawagede), waarbij de leidinggevend commandant ’n Majoor niet werd vervolgd. Voor de ingewijden, deze Majoor heeft zijn hele leven dit drama met zich mee moeten dragen. Wordt er op die manier weleens over nagedacht.?

 

Het andere geluid was : “Chapeau voor de NL. Min.v.Buza”, nu kunnen eindelijk de NL. militairen van TOEN beginnen aan hun verwerkingsproces. (door erkenning van hun geschiedenis).

 

Het zou de NL. Min.v.Buza sieren deze actie door te zetten met de AFhandling in de Tweede Kamer van TvW66 (Traktatenverdrag 1966 te Wassenaar).

De St.Secr. Martin v. Rijn heeft een opdracht van U gekregen om het geld, door NOGMAALS Indonesië Afbetaald VOOR de Indische Gemeenschap, dit uit te keren aan de Recht hebbenden. NOGMAALS : Het gaat niet om geld uit de schatkist van Nederland, maar naar verluid gaat het nu al over € 2.4 miljard, betaald door Indonesie.

 

Immers dan kunnen deze Nederlands Indische ouderen, de vluchtelingen van de BERSIAP periode (onafhankelijkheid strijd van Indonesië) die er NU nog zijn, ook aan hun verwerkingsproces beginnen door de ERKENNING van hun geschiedenis..

 

Soms gaat het om meer, dan alleen om geld. Realiseert deze Regering zich dat OOK.?!

 

En ook hier kwam het Traktatenverdrag 1966 te Wassenaar ter sprake door het raam-affiche.

 

10897329671?profile=originalHet hangt op het raam van de clubgebouwen te Eindhoven.

        Onrecht moet n.l. worden bekend gemaakt.

ICM 27.6.16

 

 

Lees verder…

Indisch gemeenschap weer weggezet als Tweede rangburger in de media.

10897330672?profile=original

De Indische Gemeenschap is ontdaan over de recente publicatie  door LocalFocus  “ 24.000 oorlogsslachtoffers krijgen financiële ondersteuning”, dat in  2015 werd door de Sociale Verzekeringsbank (SVB) in totaal 164,5 miljoen euro uitgekeerd, suggereerde dit forum.

Dit jonge forum voor journalisten hebben de geëigende ingrediënten ingezet die nodig is kennelijk voor de selectiecriteria van het ANP; het moet gaan om extreme hoge gelduitgaven in deze tijd waar het om bezuinigingen gaat, en moet weer een bevolkingsgroep op de korrel worden genomen, om bewust te polariseren. Om maar te noemen de Nederlandse -, Joodse gemeenschap, Sinti, en Roma oorlogslachtoffers worden geheel buiten boord gehouden.  Dat de SVB niet te koop loopt met deze cijfers, lijkt een logisch argumentatie, gaat wel om de privacy van deze mensen. De wijze waarop nu wordt gebracht is toch de Indische Gemeenschap in kwade dag licht stellen, tegen de achtergrond juist dit soort uitgaven gevoelig liggen bij de Nederlandse burgerij, die al kwelt wordt door de vele geldstromen richting Brussel.

Dus stemmingmakerij!  

Nog erger wordt dat deze publicatie gemanipuleerd wordt. Deze informatie is ver van de realiteit, en wordt aangemerkt als onbetrouwbaar. Is  onbegrijpelijk dat het ANP en overige media deze publicatie zo hebben gekopieerd, zegt eigenlijk genoeg.

Waarom worden de Indische Oorlogsslachtoffers alleen op het slachtbankje gezet LocalFocus?

Waarom niet de Nederlandse Oorlogsslachtoffers die hun huis en hebben niet hebben verloren in Nederland, die ruim 7 miljard hebben gebruik gemaakt van die voorziening verkregen uit Marshal Hulp, en de Indischen het nakijken hadden.

Het onderstaand biedt ICM redactie  ter correctie cq . rectificatie aan  LocalFocus, en het ANP!

De Wubo is een voorziening voor de Indische oorlogsslachtoffers dat pas op 10 maart 1984 werd ingevoerd als wet. Het is net als een pensioen dat maandelijks wordt uitgekeerd tot de dood, is aanvullende voorziening dat beloopt vanaf € 225 tot  € 300 maximaal.

In tegenstelling tot de Nederlandse oorlogsslachtoffers werd deze voorziening pas in maart 1984 ingevoerd, tegen deze achtergrond werd geconsolideerd ruim 7 miljard uitbetaald aan de Nederlandse slachtoffers., dus dit bedrag is voor die periode al opgegaan aan uitkeringen aan de Nederlandse oorlogslachtoffers. Uiteraard weer een stuk geschiedenis voor het forum LocalFocus en die 7 miljard kwam van Marshal hulp dat ook bestemd voor de oorlogslachtoffers uit Ned- Indie.

WOB – procedure wederom een groot leugen, deze bedragen staan gewoon op de begroting van VWS. Het  forum heeft naar de verkeerde begroting gezocht, jaar in jaar uit staan hier die posten.

Het bedrag van 164,5 miljoen is een consolidatie van jaren achter een en is zelf te herleiden naar het aantal jaren, maar dan nog staat deze in schril contrast met die 7 miljard die de Nederlandse oorlogslachtoffers ontvingen. Gemiddeld bedraagt de uitkering rond € 3.000 per jaar. Voor die 24.000 Indie oorlogslachtoffers komt dit neer op 72 miljoen.

Waar ICM redactie ontdaan is dat vanuit het Indisch Platform met haar 26 aangesloten organisaties niet werd gereageerd op deze publicatie, zelf door ICM abonnees lezers hierop werden geattendeerd op Facebook. Is weer ICM redactie die hier moet ingrijpen. Afwachten houding is de ergste vijand IP!

LocalFocus voortaan eerst ICM krant (www.icm-online.nl) raadplegen voor deze grote blunders publiceert, en Indisch Platform met 26 aangesloten Indische organisatie  vraag om rectificatie voor deze grote blunders. 

LocalFocus een excuses aan de Indische Gemeenschap is op zijn plaats, alsmede het ANP. Voor onjuiste berichtgevingen en het wegzetten van een hele bevolkingsgroep.

 

 

Lees verder…

Crowdfunding Uitbetalen Traktaat van Wassenaar?

 10897234678?profile=originalUitbetalen Traktaat van Wassenaar  donateur of crowdfunder?

 

Investeerders die geld uitlenen aan project (initiatief) en tegelijk klant worden of zelf enthousiast ambassadeur worden. Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn, maar toch geldt het als een van de succesfactoren.

De belangstelling voor Crowdfunding enthousiasmeert ook banken. “je doet graag mee als 50% van het benodigde krediet door potentiele klanten wordt gefinancierd”, klinkt het bij de Rabobank. De betrokkenheid is groot, de investeerders, de klanten dus ofwel ambassadeurs nemen vaak vrienden mee, aldus Simon Dow van Crowdfunding adviesbureau Douw & Koren.

Bij Crowdfunding zijn de particulieren rechtstreeks financieerder van organisaties of projecten. Zo is de bankinstelling KNAB begonnen met eigen platform Crowdfunding. Projecten bij Crowdfunding hebben een missie met doelstelling als resultaat een product die in de markt wordt geïntroduceerd en de resultaten hiervan terugvloeien naar de Crowdfunders (investeerders). Hier worden vier vormen gekend; een lening, achtergestelde lening, converteerbare lening, en aandelen. Het resultaat van gegeneerde omzetten staan niet vast, zijn prognoses. Het project start wanneer de benodigde gelden bij een is.

 

Uitbetalen traktaat van Wassenaar geschikt voor Crowdfunding?

Uitbetalen Traktaat van Wassenaar zijn de resultaten bekend namelijk voortvloeiend uit dit verdrag moet de Ministerie van Buitenlandse zaken ruim 689 miljoen aan de rechthebbende uitbetalen. Uiteraard na 51 jaren is hierover rente op rente, plus indexering en correctie van de Euro (Forse koersval 2001) op van toepassing. De waarde 689 miljoen wordt bepaald aan de hand van de Nederlandse jaar begroting in 1966  dit percentage geldt dan voor  de begroting van nu.  Zo berekent CPB  bij een actualisering, komt het neer op 12 voudige ofwel 7/8 miljard.

Om het geld te laten uitbetalen is een uitvoeringsorganisatie benodigd om alle voorbereidende – ,  aankomende  -  en begeleidende werkzaamheden te verrichten richting de overheid namens de 60.000 – 70.000 belanghebbende.   Hier zijn minimaal twee organisaties benodigd, ervaringen uit Gebaar 2001 leerde dat deze uitvoeringsorganisaties 8 jaren hebben moeten bestaan tot de klus werd geklaard, werden deze opgeheven. Deze werkzaamheden zijn gekwalificeerd voor en voorbehouden aan de consultant, materiedeskundige en advocaten. Uitvoeringswerkzaamheden die de Overheid ruim 51 heeft verzuimd uit te voeren.

In tegenstelling tot de richtlijnen bij Crowdfunding is een team mensen begonnen zonder maar 1 cent in kas zat, deze hebben het tot mei 2017 alles voor hun rekening genomen, maar moeten nu verder, en hebben Uw steun hard nodig.

Maart 2015 werd het actie comite PtW ’66  (Traktaat van Wassenaar 1966) opgericht als   claim- en uitvoeringsorganisatie  om dit project te realiseren. Werkzaamheden die thuishoren bij de Overheid. Inmiddels zijn vele werkzaamheden op basis van “no cure no pay “door  actie comite PtW ’66 ,  het team en de betrokken verricht, naast de gemaakte facilitaire kosten voor het jaar 2015/ 2016/2017.

 

Waar staat dit project nu?

 

Niet onbelangrijk om eerst te vermelden: "Zonder de mensen met die ambities en missie om deze bizarre Indische zaak tot een oplossing te brengen,  was ACTW66 nergens geweest die al hun werkzaamheden op basis van "no cure nu pay" hebben uitgevoerd ". Naast dat twee hoofdsponsoren  onder andere ICM Online, die al zijn abonnementsgelden ter beschikking stelde voor dit fonds plus de benodigde werkzaamheden en facilitaire kosten voor het jaar 2015/2016/2017.

 

 Ruim 15.000 ondertekenaars  van de petitie hebben bij de ondertekening reeds toegezegd op hun donatie. Tot heden zijn slechts 321 die hun woord zijn nagekomen. Voor 2019  doen wij graag een beroep  op een donatie of inleg via crowdfunding om op basis van gegronde redenen en ervaring  dat  ACTW66 heeft gekozen voor een juridische benadering fase I  is 400.000 benodigd;  Dit zijn de eerste kosten, naast de andere zaken die nog moeten worden uitgevoerd.

 

Terug naar de voortgang van het project, wat heeft ACTW66 reeds gedaan aan voorbereidingen?

 

Het actie comite PvW’66 heeft de verantwoordelijke minister Bert Koenders aangeschreven dat deze zaak staat aan te komen, en zijn collega ibu Retno (Indonesie) . Uiteraard Halbe Zijlstra die in 2009 Kamervragen over heeft gesteld. Een kopie van deze brief is naar alle fractie voorzitters in de Kamer gestuurd. 

Op 22 april jl. is President Joko Widodo van de Republiek Indonesie persoonlijk geïnformeerd dit ter kennisneming als contractpartij van dit verdrag geratificeerd door beide regeringen. Uit handen van Ferry Schwab sr. ontving de president persoonlijk een Pers ICM Verklaring waar evenals het Verdrag van Wassenaar werd genoemd namens ICM lezers en ondertekenaars, naast de andere zaken zoals het sluiten van een nieuw verdrag.

 

Met advocatenkantoor in Jakarta zijn afspraken gemaakt. Deze zijn bereid namens de belanghebbende deze zaak op te pakken. Wel wordt gesteld dat minimaal in het bezit moet komen van 10.000 handtekening. Om dit realiseren werd in maart 2015 met de petitie begonnen via internet, en via de pasar malams. De stand per 22 mei 2016; 9000 handtekeningen, nu ruim 15.000.

Tegelijkertijd is actie comite ACTW ’66 gestart met research, hiervoor zijn materiedeskundige en consultant ingeschakeld. Gezamenlijk is  “voorstel concept rapport uitbetalen traktaat van Wassenaar” opgesteld, ruim 90 pagina’s dat in boekvorm wordt uitgebracht voor alle belang hebbende. Niet onbelangrijk de WOB verzoeken aan Min. BuZa en Min. van Financien.

In dit rapport staan de actiepunten in om de doelen met de oplossingen om het te realiseren die nog uitgevoerd moeten worden. Hiervoor zijn hard middelen voor nodig.

 

Wat houdt Crowdfunding bij uitbetalen van Traktaat van Wassenaar in?

In tegenstelling tot de reguliere Crowdfunding zijn de investeerders,  hier de belanghebbende zelf die recht op hebben dus de eigenaren van dit project. Dus ook de ambassadeur. Om te beginnen ontvangen ze het boek “ Rapport voorstel concept uitbetalen traktaat van Wassenaar”  met ongekende waarde  , bij minimale inleg van € 50. Actie Comite TvW ’66 gaat voor het resultaat waar U recht op heeft; om dit te  bereiken , en  de details hierover staan in het  onderhavige boek / rapport beschreven.

Dit boek/rapport wordt door het Advocatenkantoor in Jakarta via de NL ambassade aan Bert Koenders overhandigd dat voor alle betrokken partijen als basis dient bij de onderhandelingen.  

 

Wilt U Crowdfunders of donateur worden?

Voor particulieren. Uw donatie  kan U storten op Rabo rekening NL41 RABO 03977255 07   ten name van F.Schwab / ICM Online onder vermelding van donatie Traktaat van Wassenaar.

OF

Voor organisaties die meer dan € 5.500 willen inleggen adviseren wij om  via Crowdfunding Uitbetalen Traktaat van Wassenaar , mail naarschwab@icm-online.nl , en u ontvangt verdere instructie van ons plus informatie.

 

Voor ondertekeningen, info en onze updates deze vindt op  https://uitbetalentvw66.petities.nl  of https://petities.nl/petitions/uitbetalen-op-basis-van-traktaat-van-wassenaar-1966

 

Lees verder…

NEDERLAND TELT NU RUIM 2 MILJOEN INDISCHE NEDERLANDERS (INDO'S)

10897331274?profile=original


Met ruim 341.000 kwamen - onze mede burgers in het voormalige Nederlands Indie - de Indische Nederlanders in de jaren vijftig in fases naar Nederland toe, toen de republiek Indonesië "Merdeka / vrijheid " uitriep. De repatriëring ofwel de massale uittocht duurde tot 1960. De forse aantallen zorgden dat repatriëring vele jaren heeft geduurd dan gepland was voor het transport. Tegelijkertijd de bersiap periode in het voormalige Nederlands Indie intrad - vergelijkbaar met Irak van nu - In navolging hiervan kwamen de spijt- optant begin de jaren zestig aan,

10897271693?profile=originalDe gerepatrieerde werden koel en kil ontvangen door de Nederlandse regeringen op een rij. Vanaf 1950 tot het heden anno 2009 lijkt dat er een zwijgen is opgelegd over alles wat te maken had met de Indische Gemeenschap (Indische Nederlanders). Dure NIOD rapporten met een waarde van miljoenen euro werden zo onder het tapijt geveegd. Dit belooft nog wat straks met het NIOD rapport over Irak. Nederland was ook bezig met de wederopbouw. In contractpensions werden de gerepatrieerde ondergebracht, die zeker in deze tijd als ongeschikt werd verklaard voor bewoning.


Velen kwamen berooid aan uit het voormalig Nederlands Indie. Allen hadden hun bezettingen, vermogens en goederen verloren, maar bovenal hun " leven" in het voormalige Indie; het Indonesie van nu waar ook Barack Obama is opgegroeid. Helemaal opnieuw moesten velen beginnen, en helemaal onderaan de ladder. Want behaalde diploma's daar waren hier niets waard. Gebukt ging de eerste generatie Indische Nederlanders hieronder; eerste die oorlog, toen de bersiapperiode, dan in een vreemd land helemaal opnieuw je leven opbouwen. Ook de kinderen (tweede generatie) werden in het lot meegetrokken. Velen hebben trauma's opgelopen van die vreselijke bersiapperiode, en de periode waar hun ouders weer onder gebukt gingen in Holland: Geen instanties en overheid waren hier te bekennen.

10897331693?profile=originalNu anno 2009 is de groep Indische Nederlanders uitgegroeid tot ruim 1,2 miljoen Indische - Nederlanders die heel trots kunnen zijn! Dit aantal omvat van de eerste tot vierde generatie Indische Nederlanders (indo's). Een groep die probleemloos, gruisloos en onzichtbaar zich integreerde in de Nederlandse samenleving.

Tegelijkertijd de Indische - Nederlanders een grote CHANGE bracht in de Nederlandse samenleving in constructieve zin;

  1. Het Indisch eten, dat nu overal te vinden is naast de toko's, restaurants, de media, en kookboeken.
  2. Thuis wordt nu nasi gekookt binnen de Nederlandse gezinnen.
  3. Vele Nederlanders namen de gastvrijheid over van de Indische Nederlanders.
  4. De indo-muziek (Andy Tielman) grondlegger van de Nederpop,
  5. De Haagsche Indo rock, die veel beroemde Nederlandse Rockbands kopieerden, en later in VS beroemd werden.
  6. De pasar malams; de grootste in Den Haag met 140.000 bezoekers en de ruim 70 pasar malams (replica's) in het land het hele jaar door waar ruim 800.000 bezoekers op afkomen.
  7. De wekelijkse Indische kumpulan.
  8. De Indische culturele evenementen bij de van der Valk, Casino's en andere Nederlandse gelegenheden.
  9. De vele Indische bedrijven voor food en non-food in Nederland.
  10. De vele Bekende Indische Nederlanders BIN’ers; Ben Bot, Wenny Zorgdrager, ELs Borst Jet Bussemaker VWS etc... in de politiek.
  11. In de muziek The Blue Diamonds die wereldhits scoorden en Nederland op kaart zette, Anneke Grönloh, Sandra Reemer, Jamal, Boris, Dinand, Katja..
  12. De vele componisten /producers/schrijvers o.a. Marshal Manengkei die wereldhits schreef voor The Blue Diamonds, Oscar Harris, ..............
  13. en alle overige niet genoemde aspecten.


De" Indo" - de Indische Nederlander- met een "staatloze identiteit" die ruim zestig jaren aan die Overheid vraagt om als kind te worden erkend te bestaan met haar Indische - Nederlandse identiteit, en met haar Indisch Cultureel Erfgoed, die met haar "staatloze identiteit" een belangrijke constructieve change bracht in de Nederlandse samenleving en cultuur;

Bijna wordt het vergeten dat ook in de republiek Indonesië nu ruim 1,5 miljoen Indische - Nederlanders nog verblijven. Nederland weigerde ze nog op te nemen, omdat anders er geen einde kwam aan die repatriëring, en Nederland geen opvang meer had hiervoor.

Laat de regering hier even bij stil staan wat die OORLOG de Indische Gemeenschap heeft gebracht! Dat de Indische Gemeenschap overeenkomsten heeft met de Joodse gemeenschap, te scharen onder de gelijkgestemden, maar niet die behandeling heeft gekregen die de Joodse Gemeenschap wel heeft gekregen. Een Indische Gemeenschap die nu nog nadrukkelijker blijft voortbestaan met het recht op het behoud van de Indische identiteit met haar Indisch Cultureel Erfgoed zoals die CHANGE nadrukkelijk heeft bewezen. Dat De Indische geschiedenis met haar feiten van 300 jaren niet zomaar onder het tapijt kan worden weggeveegd!


10897332453?profile=original Op het manifestatie IP op 28 oktober 2009 en na een stevige strijd door de IP delegatie, heeft unaniem de Kamer geëist dat het Indisch-NIOD rapport weer nader onder de loep moet worden genomen, en dit zo snel mogelijk tot een oplossing dient te worden gebracht. Hoopvol, is dit niet als wij dit doortrekken nu wat zich afspeelt rond commissie Davidse nu dat vooraf zeven jaren werden gedraineerd. Jan Peter Balkenende letterlijk getorpedeerd diende te worden door de PVDA onder dreiging van "mission over and completed" als het over dit Kabinet gaat; en tegelijkertijd Bush een diepe buiging heeft gemaakt, en Blair zijn ontslag heeft genomen met een geweten op zich van 100.000 onschuldige burgers die het leven lieten in Irak. Hoe naïef moet je dan zelf zijn te zien dat je voorgangers capituleren. Het CDA staat voor het symbool dat Amerika heet, die blindelings al een eeuw achter Amerika aanloopt. Het liefst ziet het CDA Nederland als extra "*" op de Amerikaanse vlag, die als een staat wordt ingelijfd.


Terug naar de Indische Perkara:

·Hoe hoopvol zijn nu de Indische NIOD rapport ontwikkelingen, als de commissie Davidse eerst als een mening wordt afgedaan, en dan 24 uren strijd wordt gevoerd in de kamer door de verschillende politieke partijen om het tegen deel te bewijzen. Met de Indische Perkara zijn wij inmiddels bijna vier maanden verder, wij zitten nu in het 69 ste jaar. De ervaring leert dat de Indische kwestie weer naar de achtergrond verdwijnt bij deze Irakese ontwikkelingen; Er is maar 1 oplossing "op naar de volgende manifestatie IP op het Plein voor het gebouw van Tweede kamer, maar nu als een pasar malam IP".

10897301269?profile=originalAnno 2016, is het verdrag traktaat van Wassenaar 1966 waar het onderdeel financieel uitvoering, dat  689 miljoen door de  republiek Indonesie aan het ministerie van Bert Koenders betaalde,  nog steeds niet uitbetaalt na 51 jaren aan de rechthebbende die in die periode oorlog met Japan, en bersiap periode tot 1960, toch een groot schande.

Redactie ICM.
In de bovenstaande column van mij worden parallellen getrokken met de kwestie Irak, en de Indische NIOD rapporten. Het Indisch NIOD rapport en de vele onderzoekcommissies werden stelselmatig onder het tapijt geveegd door de Nederlandse regeringen op een rij.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


10897237288?profile=original10897237700?profile=original

Steun ons om ons werk af te maken
                           

De zaak - Het Traktaat van10897237288?profile=originalWassenaar 1966 

Hier Onderteken petitie   < of >    Kijken wie er getekend hebben

< of >   Laatste Updates  In het Engels hier

Uw donatie/bijdrage kan U storten op Rabo rekening NL41 RABO 03977255 07   ten name van F.Schwab / ICM Online onder vermelding van donatie Traktaat van Wassenaar.

  • Tegenwoordig noemen ze het crowdfunding op sociaal media. 

  • Maar hier bent U de eigenaar van dit project als rechthebbende, Uw inleg wordt  als investering gezien en U krijgt daarvoor wat terug , het begint met het boek" rapport conceptvoorstel uitbetalen traktaat van Wassenaar"  ter waarde van € 25. Actie comite PvW '66 met het team advocaten en consultants die voor uw project zich inzetten voor een succesvolle verloop, hebben dit rapport in boekvorm ontwikkeld dat met die 15.000 handtekeningen aan Ministerie van Buitenlandse Zakens wordt overhandigd, en de advocaten het stokje dan gaan overnemen.

 

Lees verder…

Hoe zo handelsmissie Markt Rutte en president Jokowi?

De Indische Gemeenschap wacht ruim 51 jaren op hun geld dat onder het Verdrag van Wassenaar valt.

10897281292?profile=original

10897332067?profile=original

Interne bronnen melden het bezoek van president Jokowi aan Nederland van  op 21 22 april 2016  ging over handelsmissie en de samenwerking voor de bouw van National Capital Integrated Coastal Development (NCICD) en de bouw van Deep Seaport.  Het doel van zijn bezoek was hoofdzakelijk om het bouwproject zo spoedig mogelijk te laten starten.  Al eerder meldde deze krant dat om Master Mega plan gaat waarmee 640 miljard mee is gemoeid. Het feasibilty study (toepasbaarheidsonderzoek) werd door Ingenieursbureau - die met zijn naam niet in krant wil - in 2013 uitgevoerd onder de burgemeester van Jakarta ( toen Jokowi).

 

Een dergelijk handelsmissie en samenwerking vallen onder verdragen.

Tegen deze achtergrond heeft de Nederlandse regering dat zich spint op het verdrag met Oekraïne, zich op alle fronten niet gehouden heeft aan het Verdrag van Wassenaar, dat in 1966 werd geratificeerd door Kon. Huis en de Nederlandse regering met de republiek Indonesië.

 

Hier de letterlijke tekst van de nu gehouden petitie:

Het Traktaat van Wassenaar is in 1966 ondertekend door de regeringen van Nederland en Indonesië. Doel: De Indonesische regering betaalt aan Nederland het bedrag van 689 miljoen gulden ter genoegdoening aan de Nederlandse staatsburgers, die huis, have en goed in Indonesië moesten achterlaten ten tijde van de repatriëring tussen 1947 en 1965. De Nederlandse regering heeft dit echter nooit aan de rechthebbenden uitbetaald.

 ====================================================================================

De andere onderdelen zoals samenwerking voor intensivering van de banden, naast de opbouw is Nederland nooit nagekomen. Nederland heeft zich hier nog erger als Oekraïne opgesteld. Eerst zal dit verdrag van Wassenaar moeten worden opgelost en zo snel mogelijk tot uitbetaling moeten komen aan de Indische Gemeenschap door het Ministerie van Bert Koenders.

 

De andere Indische zaak betreft de  70.000 oorlogsslachtoffers,  nooit werden deze gecompenseerd, tegelijkertijd de andere groepen zoals de Joodse gemeenschap, Sinti, en Roma wel die vergoedingen ontvingen in 2001, deze wachten nog steeds ruim 70 jaren op deze compensatie. Het Kabinet zal toch eerst hier eerst moeten beginnen om die Miljarden aan Indonesie te spenderen..

 

 Het  zou Mark Rutte en zijn Kabinet sieren om eerst de oude verdragen zoals die Wassenaar uit te voeren  / handhaven dus uit te betalen aan de 70.000 mensen, want deze schuld aan de Indische Gemeenschap loopt verder op (rente op rente) tot 8,4 miljard.  De belastingbetaler hoeft zich geen zorgen te maken, het ge geld komt van de republiek Indonesia.  Het familie-kapitaal van 0,7 miljard wordt gewaardeerd aan de hand van de begrotingen 1966 / 2019.  

 

 

 ICM 11.4.16

Lees verder…

Het is mij gelukt om even een momentje met Jokowi van gedachten te wisselen!

10897335872?profile=original

10897336270?profile=original

"Aku djuga orang Betawi ",  "Apa ini disini  ! " en waren vijf minuten verder,  overhandigde ICM Presss Release, en ICT Informatieplan Jakarta Baru Masterplan. Op zij lijn gaf Hans de Boer een knipoog !

Met dank Hans de Boer, Lilianne Ploumen, en KBRI allen dragen ICM een warm hart toe!

Onderstaand ICM Press Release zoals beloofd, de eerste mijlpaal is geslagen

voor het vervolg!

KOPIE ICM PRESS RELEASE

Met dank aan Ellen voor de het opstellen!

10897314458?profile=original

 

April 22, 2016

ICM Press Release for Mr. Joko Widodo – President of the Republic Indonesia

On behalf of all 200.000 ICM-Online readers and the 15.000 signers of the Petition ‘Payment Treaty of Tractate from Wassenaar 1966’, I welcome you kindest at the Kurhaus in Scheveningen.

ICM-Online is the Dutch-Indonesian Internet paper, with the mission to provide the Dutch people and the Dutch Government, amongst others the daily developments of the Republic of Indonesia. Tilln now we have succeeded very well, in co-operation with our correspondents in Jakarta.

Saya orang Betawi !

As ICM-editor, I am very honoured with your visit. In fact, you are the fourth President, whom I happen to meet, although in a different entourage. The former three Presidents, I have personally met in a private-social atmosphere; the late Bung Karno was a business friend of my father, his daughter Mrs. Megawati Putri Dewi, I have known during my childhood in the age of 11 years, while I met her regularly in the Istana in Jakarta. In the summer of 1966, the late President Suharto and his retinues, came to visit my elderly house in Voorburg. My late father was advisor of the parliament at the time of Bung Karno. Unfortunately he died far to young at the age of 39. However, at heart he has always been an Indonesian.

Many of us (especially the Dutch-Indonesian Group/the Indisch people) still have their roots and ties in your beautiful country and we very much regret the cold attitude from the Dutch Government towards the Republic of Indonesia, regarding mutual relationship. On behalf of the 400.000 ICM-Online readers, please accept our sincere apologies. We feel ashame and like to express to you and the entire Indonesian people, to please look forward and give the Dutch Government a new opportunity.

Your intentions and ambitions for co-operation on economic and political affairs, with priority to intensification of the relationship between The Netherlands and the Republic of Indonesia, is and will always be our main and fervid wish. Besides that, this point also lays in the extension, as stipulated in the agreement of the ‘Treaty of Tractate from Wassenaar 1966’. For more than 50 years, the Dutch Government has failed to fulfil this part of the agreement, whilst the financial part in total has not been fulfilled at all.

They have never paid-off the Dutch-Indonesian Group for the amount of Dfl. 689 million. Your Government, has fulfilled this Treaty completely by payment of the whole amount, towards the Dutch Ministry of Foreign Affairs. As you might know, this amount was meant as a pay-off for compensation of the Dutch-Indonesian Group, for the loss of goods and chattels by leaving Indonesia (aka repatriation).

Now our readers and signers of aforementioned Petition, requested ICM to inform you of this long-lingering matter. We do know, that this case is an internal affair between the Dutch Government and the Ministry of Foreign Affairs, presided by Minister Bert Koenders. Nevertheless, we will have to look back on this item, in order to come in a humanitarian way, to a satisfactory solution for our Group of people.

Much effort has been made for many years, to organise Indonesia-Netherlands Business Forums, just like it is held today in 2016. This Forum is an excellent economical intitiative in order to present the Dutch Companies the possibilities which Indonesia offers to extend their business and to innovate further developments for Indonesia.

This now, leads us to the excellent development of the Jakarta Baru Masterplan in your former function being the Governor of Jakarta and which has been playful propagated worldwide. On request of former President Susilo Bambang Yudhoyono in 2008, the solution of the Jakarta Watermanagement Problem was developed by an independent Engineering Company in co-operation with private multinational investors. The latest report with integral solution for Jakarta, was officialy presented to former vice-governor Basuki Tjahaja Purnama, in February 2013. The settlement of the financial part is still being in negotiation with the private multinational investors. It must be noticed, that the investors wish, that this project will be carry out under direct management and that the Government is free to participate in this project.

For this huge megaproject, with estimated costs of 640 billion and that will offer approximately 640.000 jobs till the year 2028, an ICT Informationplan has been developed. For such a big megaproject, a thorough Informationplan is indispensable for support of efficient management, to conduct, control and to lead the organisation still to be established.

As I am an ICM-editor, emeritus ICT Management Consultant, I offer you this Information- plan symbolic and I would like to express our hope and wish, that the Dutch Government will follow this gesture, to invest largely and that other companies will follow as such, at the same time.

The ultimate wish is to embody your well-meant intentions and ambitions in a new agreement between The Netherlands and Indonesia, in the extension of the ‘Treaty of Tractate from Wassenaar 1966’ in which co-operation is one of the main stipulation of this agreement.

 

Ing. MBA Ferry Schwab ICM-Editor / ICM Online

10897314458?profile=original

 

22 april 2016

ICM Press Release voor Mr. Joko Widodo – President van de RI

Namens alle 200.000 ICM-Online lezers en 15000 ondertekenaars van de Petitie ‘Uitbetalen Traktaat van Wassenaar 1966’, heet ik U van harte een warm welkom toe in het Kurhaus te Scheveningen. ICM-Online is de Indische Internetkrant die als missie heeft om o.a. de ontwikkelingen van de Republiek Indonesië dagelijks onder de aandacht te brengen, bij het Nederlands publiek en de Nederlandse regering. Dit lukt ons tot op de dag van vandaag uitstekend, mede door samenwerking met onze correspondenten in Jakarta.

Saya orang betawi!

Als ICM-Editor ben ik zeer vereerd met uw bezoek. U bent de vierde president, met wie ik een persoonlijke ontmoeting mag hebben, zij het vandaag in een geheel andere entourage. De drie voorgaande presidenten heb ik persoonlijk namelijk  in de privésfeer gekend; wijlen Bung Karno, als zakenvriend van mijn vader, zijn dochter Megawati Putri Dewi die ik als kinderen van 11 jaar regelmatig in de Istana in Jakarta trof. In de zomer van 1966 bracht wijlen President Soeharto en zijn gevolg een bezoek aan mijn ouderlijk huis te Voorburg. Wijlen mijn vader was destijds onder Bung Karno als adviseur verbonden aan het parlement en overleed helaas veel te vroeg in de leeftijd van 39 jaar. In zijn hart echter is hij altijd Indonesiër gebleven.

Voor velen van ons (met name de Nederlands-Indische bevolkingsgroep, ook wel de ‘Indischen’) liggen  onze wortels -de banden- nog steeds in uw prachtige land en wij betreuren ten zeerste de kille houding en opstelling inzake de wederzijdse betrekkingen, die de Nederlandse regering tegenover de Republiek Indonesië uitdraagt.

Ik bied u als ICM-Editor en tevens namens die 400.000 lezers dan ook onze welgemeende excuses aan. Wij schamen ons hiervoor en spreken met u en het hele Indonesische volk de wens uit, om a.u.b. vooruit te kijken en de Nederlandse regering een nieuwe kans te geven.

 

Uw intenties en ambities voor samenwerking op economisch en politiek gebied met als prioriteit intensivering van de banden tussen Nederland en Indonesië, is en blijft onze voornaamste en vurige wens. Bovendien ligt dit uitgangspunt in het verlengde, dat wordt belichaamd door het ‘Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966’.

Nederland heeft zich op dit onderdeel van het verdrag ruim 50 jaar niet aan de afspraak gehouden, terwijl het financiële gedeelte in zijn geheel niet werd nagekomen. Nederland heeft namelijk Hfl. 689 miljoen nimmer uitbetaald aan de Indische Gemeenschap. Uw regering heeft zich met de betaling aan het Ministerie van Buitenlandse Zaken, tot op de laatste cent aan uw verplichtingen voldaan. Dit bedrag werd betaald ter compensatie voor het verlies van al onze bezittingen tijdens het vertrek, de z.g. repatriëring, uit de Republiek Indonesië.

Onze lezers en ondertekenaars van eerdergenoemde Petitie vinden, dat ICM u hiervan op de hoogte dient te stellen. Wij beseffen tegelijkertijd, dat dit een interne kwestie betreft tussen de Indische Gemeenschap en het Ministerie van Buitenlandse Zaken onder leiding van Minister Bert Koenders. Desalniettemin zullen wij op dit punt moeten terugblikken, om deze langslepende kwestie op humanitaire wijze voor de Indische Gemeenschap tot een bevredigende oplossing te kunnen brengen.

Er wordt al jaren veel inspanning gestoken in het organiseren van Indonesia –  Netherlands Business Forums, zoals ook nu weer het geval is voor 2016. Dit forum is economisch een heel goed initiatief om Nederlandse bedrijven in contact te laten brengen met de mogelijkheden die Indonesië biedt voor de groei van deze bedrijven en de verdere innovatieve ontwikkelingen van de Republiek.

Dit brengt ons bij het Jakarta Baru Masterplan dat u destijds in 2012/2013 als Gouverneur van Jakarta uitmuntend heeft ontwikkeld en ook ludiek wereldwijd heeft uitgedragen.
Op verzoek van de toenmalig president Susilo Bambang Yudhoyono (SBY) in 2008 was de oplossing van het Jakarta Watermanagement Probleem ontwikkeld door een onafhankelijk ingenieursbureau in samenwerking met private multinationals investors. Het laatste rapport met de integrale oplossing voor Jakarta, was officieel afgegeven in februari 2013 aan toenmalig vice-gouverneur Basuki Tjahaja Purnama (Ahok). De oplossing van het financiële deel is nog in onderhandeling met de private multinationals investors. Het dient te worden opgemerkt, dat de investeerders wensen, dat het project in eigen beheer wordt uitgevoerd en de overheid is vrij om in het project te participeren.

Voor dit immense megaproject dat tot het jaar 2028 zo’n 640.000 arbeidsplaatsen biedt, met kosten geraamd op 640 miljard,  is een ‘ICT Informatieplan JBM” ontwikkeld. Voor een dergelijk megaproject is een gedegen informatieplan onontbeerlijk, ter ondersteuning van een doelmatige bedrijfsvoering voor de nog op te zetten organisatie, om deze mega- projecten te beheren, te controleren en aan te sturen.

Als ICM Editor – emeritus ICT Management Consultant, stel ik symbolisch dit informatieplan beschikbaar en spreek ik de hoop uit, dat de Nederlandse overheid dit voorbeeld zal volgen door ruim te investeren en dat tevens andere Nederlandse bedrijven het voorbeeld zullen volgen.

 

De ultieme wens is om uw welgemeende intenties en ambities te belichamen in een nieuw te sluiten verdrag tussen Nederland en Indonesië, in het verlengde van het ‘Verdrag van Wassenaar 1966’ waarin het samenwerkingsverband tot één van de belangrijkste  overeenkomsten behoort.

 

 

Ing. Ferry Schwab ICM-Editor / ICM Online

10897234678?profile=original

Steun ACTW66 ! 

Uw donatie  kan U storten op Rabo rekening NL41 RABO 03977255 07   ten name van F.Schwab / ICM Online onder vermelding van donatie Traktaat van Wassenaar.

Lees verder…
President Joko Widodo over zakendoen in Indonesië. Business Forum Nederland-Indonesië
22 april 2016, Kurhaus, Scheveningen

U leest het goed: de Indonesische president Joko Widodo bezocht op 22 april  2016 Nederland om de politieke en economische relaties tussen Nederland en Indonesië te bevorderen en met het Nederlandse bedrijfsleven in gesprek te gaan. Richt u zich als Nederlandse ondernemer op de Indonesische water- of maritieme sector, de land- of tuinbouw, de voedselverwerking, de creatieve industrie, life sciences & health, de ICT of de kennissector? Dan bent u van harte welkom op het Business Forum Nederland-Indonesië in Scheveningen.

Indonesië is een markt van 255 miljoen inwoners, heeft een jonge bevolking, is rijk aan grondstoffen en groeit economisch zo’n 5 procent per jaar. Het land kent grote uitdagingen in de sectoren water, maritiem, agrofood, tuinbouw, ict, creatieve industrie en life sciences & health. De regering Joko Widodo werkt hard aan een beter ondernemingsklimaat.

Tijdens het forum spreken ook Indonesische en Nederlandse vertegenwoordigers uit politiek en bedrijfsleven. Zij zullen ingaan op het Indonesische ondernemingsklimaat, trends, ontwikkelingen en kansen. Tijdens de netwerklunch ontmoet u potentiële zakenpartners.

Concept programma

11.00 tot 11.45       Registratie

12.00 tot 12.03       Opening door VNO-NCW voorzitter Hans de Boer

12.03 tot 12.08       Speech door minister Lilianne Ploumen

12.08 tot 12.20       Key note speech door president Joko Widodo

12.20 tot 12.30       Ondertekeningsceremonie

12.30 tot 13.30       Netwerklunch

13.30 tot 15.15       Sprekers uit de Indonesische en Nederlandse politiek en bedrijfsleven, gevolgd door een
                                paneldiscussie

15.15 tot 15.25       Afsluiting

Inschrijven
Deelname aan dit business forum is gratis. Inschrijvingen worden behandeld op volgorde van binnenkomst. Er geldt een maximum van twee personen per bedrijf. De deadline is dinsdag 19 april om 12.00 uur.

U kunt zich aanmelden via www.indonesia.nl/businessforum2016. Na uw aanmelding ontvangt u een uitnodiging en programma van de Indonesische ambassade om het forum bij te wonen. Op 22 april dient u deze uitnodiging te kunnen tonen als toegangsbewijs.

Uit ICM Archief -

Indonesië economische Masterplan 2011-2014 fase I

Zie YouTube http://youtu.be/hGtol65OeUg

10897257286?profile=originalIndonesië economische Masterplan 2011-2014 fase I

De gouden tijden dienen zich aan in Indonesie - Het  Indonesië economische Masterplan wordt in fases uitgevoerd met de meest geavanceerde methode en technieken die worden ingezet. Om maar te noemen er wordt een metro aangelegd, nieuwe vlieghaven, haven, dijken, nieuw land wordt voor de kust aangelegd, zoutwater wordt gezuiverd naar drinkwaren, een lange brug, nieuwe electrische centrales die gestookt worden met vuil om de bergen vuil weg te werken, er wordt nieuwe boulevard met hotels gebouwd en wateroverlast wordt als eerste aangepakt. 
 
Vanuit de hele wereld wordt er ingeschreven op deze Internationale mega master aanbesteding die een looptijd kent van 20 jaren dit volgens bronnen uit de documenten.
Dat Nederlandse  projectontwikkelaars, architecten- en ingenieursbureaus niet stil hebben gezeten op deze Internationale aanbesteding besteding dat blijkt wel dat de diverse partijen zich drie/vier jaren geleden al hebben inschreven en intensief bezig zijn om de projecten naar Nederland te halen. Uit onderstaande promotieclip van YouTube 
 http://youtu.be/hGtol65OeUg , die door 1 van de aanbieders uit Nederland klaarblijkelijk is ontworpen dat blinkt van het Nederlands landschap, en kennelijk geselecteerd naast de getekende Letter of Intens namens de republiek Indonesia, dat ruim 18.000 keren is bekeken op YouTube. 
Al tijden is er een link met Rotterdam en zustergemeente Jakarta.
 
Voor de Nederlandse ondernemingen toch diep in stof bijten al die vier jaren die voor alle voorbereidingen zoals oa. de presentatie, ontwerp en uitwerking diep in de buidel moesten tasten om deze tot op detail uit te werken (ontwerpen/oplossingen) zoals betaamt, naast het vinden van buitenlandse investeerders. Is zuur voor die Nederlandse ondernemers die mee willen dingen met Mega Master Plan niet worden gesteund door Nederlandse Overheid.
Er wordt 100 miljarden in de banken, Euro en Griekenland gestoken, en zonder enig toekomstperspectief, en  naar mate de tijd verstrijkt wordt het alleen slechter met (EZE) Euro Zone Economie.  De drie letters met een voorspellende werking waar de (L) van ontbreekt geven waar het naar toe leidt met EZE.
Het gaat hier  om Internationale mega aanbesteding (ruim 1000 Miljard)  waar Nederland haar  producten zoals o.a. Kennismanagement, watermanagement, innovatiemanagement , werkgelegenheid voor 20 jaren kan afzetten in de Republiek Indonesie; Tegen die zelfde achtergrond andere landen zich voor 200 % inzetten zoals  een China bijvoorbeeld die geen buitenlandse investeerders hoeven aan te trekken voor hun ingediende plannen.  Dit in tegenstelling tot de Nederlandse collega's die zelf tientallen miljoenen moeten uittrekken voor hun ingediende plannen. Nederland legt overal staatsbezoeken af voor de handel en industrie,  en slaat Indonesie over. Het masterplan is ruim 4 jaren geleden gelanceerd meldden bronnen. 
 
 
Binnen ICM zijn diverse partijen al geruime tijd mee bezig, die het niet van elkaar weten, die redactie 3 jaren onder pet wist te houden!  Net als de Nederlandse Media die alle ontwikkelingen vanuit de republiek Indonesia niet belangrijk vinden terwijl daar de mogelijkheden liggen voor de Nederlandse economie, en juist waar Nederland sterk in is met haar Kennismanagement, watermanagemt en innovatiemanagement.
 
Indonesië economische Masterplan 2011-2025
 
Het Masterplan of MP3EI is een eerste stap voor Indonesië te versnellen en de economische ontwikkeling uit te breiden teneinde haar transformatie naar een ontwikkeld land tegen 2025. Dit zal gedaan worden door "inclusive, rechtvaardige en gelijktijdige economische prominente groei". Om te bereiken dat moet de economische groei worden 7-8% per jaar. De particuliere sector zal een belangrijke rol vervullen bij de uitvoering van het Masterplan, bij investeringen, productie en distributie, samen met de regering die als de regelgever en ook als een facilitator en met versterkte coördinatie tussen de betrokken ministeries fungeren zal en de regionale regering.  
Het Masterplan bestaat uit drie belangrijke elementen: 
(a) de ontwikkeling van zes Indonesië economische gangen, door de oprichting van centra van ontwikkeling binnen elke corridor en ontwikkelende industriële clusters en speciale economische zone op basis van geavanceerde grondstoffen middelen; 
(b) versterking van nationale connectiviteit, dat bestaat uit intra en inter connectiviteit van centra ontwikkeling, intra-eilanden (corridors) en internationale handel; 
(c) de nationale wetenschap en technologie versnelling ter ondersteuning van de ontwikkeling van het hoofdprogramma. 
 
Bij de uitvoering van de economische Corridors, economische ontwikkeling zal zich richten op de synergie van sectorale en regionale ontwikkeling te verhogen voordelen op nationaal niveau. De economische Corridors ook richten op de ontwikkeling van de infrastructuur die de samenwerking tussen de overheid en de particuliere sector zal benadrukken. De tenuitvoerlegging van de economische Corridors verwachting leiden tot een versnelling en uitbreiding van economische groei, met de behoeften in de ontwikkeling van de infrastructuur voor fase één (2011-2014) wordt geschat op 150 miljard dollar. Als bemiddelaar zal de regering fiscale en financiële prikkels te geven, project garantie, bereiden verwante agentschappen, versterking van de toepasselijke wet- en regelgeving kader, en openbare dienstverlening als voorbereiding Project ontwikkeling faciliteit (PDF). 
 
Wat is de relevantie?
Met het Masterplan stelt de overheid duidelijk dat het duurt een sterke positie niet alleen als de regelgever, maar ook als facilitator en functie als "katalysator voor groei". Met deze nieuwe aanpak van de regering is de tijd rijp voor de particuliere sector tot een diepere dialoog dan eerder gezien, om gezamenlijk werken aan de doelstellingen uiteengezet. Een van de belangrijkste mogelijkheden met het Masterplan is dat de regering zal wijzigen of verwijderen van regelgeving die een remmende werking van de uitvoering van de investeringen, en mogelijk ook degenen die meer handel belemmeren en soepeler goederenstroom. Dit "debottlenecking" proces is een belangrijke factor, omdat de regering zullen vereisen en verzoeken de input van de particuliere sector voornamelijk identificeren maar ook oplossingen te vinden voor de problemen bij de hand. Het team van de werken van het Masterplan bestaat uit Echelon 1 ambtenaren, in sleutel ministeries zoals coördinatie van Ministerie van economische zaken (FLIPPO Perekonomian), EuroCham zal verdiepen de samenwerking/dialoog met FLIPPO Perekonomian voor de uitvoering van het masterplan, met name met betrekking tot de "debottlenecking" van verordeningen om meer investeringen en soepeler stroom van goederen te vergemakkelijken. 
Meer uitgebreide informatie over het masterplan, haar economische Corridors en aanverwante onderwerpen zijn beschikbaar via het EuroCham Bureau op verzoek.
Het masterplan-document kan worden gedownload van de website van de coördinatie van het ministerie van economische zaken: 
of

ICM 13.4.16

Lees verder…

Er moet een nieuw verdrag komen tussen Nederland en de republiek Indonesie.

10897335255?profile=original

10897335274?profile=original 

De verdragen zijn  een politieke modetrend geworden tegenwoordig. Op zich een goede overeenkomst waar je op land - of landen nivo keiharde afspraken vastlegt naar de toekomst toe, handen in de uitvoering de afspraken worden gehandhaafd.

De werking is net als in natuurkunde geënt op communicerende vaten. Met zo’’n verdrag wordt getracht om de rechten van de mensen te nivelleren. De culturen dichter bij elkaar te brengen, de gevoerde politiek op 1 lijn brengen, niet onbelangrijk de economieën doelmatig in stappen in elkaar te laten vloeien voor een gestaagd groei, en uiteraard de democratie verder gestalte te geven als het om de rechten van mensen gaat.

De bedenker van de Euro - Oud-premier Lubbers- had dezelfde missie voor zich zoals bovengenoemd. 1 Europa net als de Verenigde Staten. 1 Europa zou vele voordelen opleveren als wij naar VS kijken, maar VS kent niet de verschillende landen en een ieder met zijn eigen cultuur. Met Verdrag van Maastricht werd de Euro ingevoerd. Ambitieus werd dit Europroject opgepakt en door de strot van de Burgers geduwd. De Euro heeft de burgers alleen veel geld kost en in de ellende gestort, naast dat NL Overheid alles heeft weggesaneerd; In de zorg, scholen, Ouderen, en  veel geld dat naar Brussel gaat. Niet te vergeten als consequentie voortvloeiend uit het verdrag de tientallen miljarden om Griekenland te redden. Verdrag meldt dat ieder Lid van de Euro moet een lid in nood moet redden. Echter de burgers worden door politiek en de media nog verder dom gehouden, ook de goeroes uit de scholen van de economieën hullen in het zwijgen. 

Hoe zit het nu met de waarde van onze bezittingen “Assets”? Als Nederland nu terugkeert naar de oude harde Nederlandse Gulden, is deze door de koers van de euro diep gevallen tot wel 45 %. Stel dat voor de invoering van de Euro uw huis 300.000 guldens bedroeg, is deze rond de 180.000 gulden waard. 120.000 gulden is aan de luchtbel van de Euro in rook opgegaan,  vergeet de rente niet op het vermogen van 1600 miljard van de pensioenen die sinds het aantreden van de Italianen in de ECB de vernieling in hebben geholpen alleen om hun eigen belangen veilig te stellen.

 

Wij hebben nog een verdrag dat het Traktaat van Wassenaar heet.

 Geratificeerd  door de regeringen van Nederland en Indonesie in 1966. Deze beoogde dezelfde ambities en intenties van de huidige president Jokowi voor het onderdeel hervormingen van toepassing op beide landen.

Het andere onderdeel financieel paragraaf hield in dat de republiek Indonesië 689 oude Nederlandse guldens diende te betalen aan het Ministerie van Buitenlandse zaken van Bert Koenders. Deze gelden hebben de bestemming voor het compenseren van de Indische Gemeenschap, die al hun bezittingen in het voormalige Indie hebben verloren, omdat deze het land moesten uitvluchten. De republiek heeft in 2001 de laatste termijnbetaling gedaan. Nimmer zijn deze gelden door NL Overheid uitbetaald aan de Indische Gemeenschap. Inmiddels is bedrag opgelopen door de rente op rente, en de invoering van de Euro op 2,4 miljard. Hierboven op komt dat de Indische Gemeenschap als vluchteling alles tot op de laatste cent hebben moeten terugbetalen  aan de Overheid voor: de overtocht, tijdelijk verblijf, en voorschot herinrichtingskosten dit in tegenstelling tot de huidige vluchtelingen. Om de Overheid tot de orde te roepen heeft de Indische Gemeenschap het Actie Comité TvW-66 in leven geroepen om de Overheid – Min. Buza – te sommeren om over te gaan tot uitbetaling.

Het verdrag van Oekraïne is nu in beeld.

Nederland zal eerst moeten beginnen om in de spiegel te kijken. Twee verdragen van het merk “Nederland” die bevolkingsgroepen in de ellende hebben gestort. In het bijzonder werd bij het Traktaat van Wassenaar de Indische gemeenschap als bevolkingsgroep hard getroffen dat nu 51 jaren wacht op hun eigen geld.

 

Sluiten nieuw verdrag tussen Nederland en Indonesie.

De communicerende vaten komen weer uit de kas. Indonesie heeft een economische groei van jaarlijks ruim 7`,7 % dit heb ik Jokowi persoonlijk zeggen in business forum in Kurhaus in Scheveningen,  tegen Nederland nog geen 1%. Hier liggen mogelijkheden voor Nederlandse economie. De vele masterplannen in de republiek biedt Nederland voor meer dan ruim 100.000 arbeidsplaatsen tot 2027. De republiek weer kan haar infrastructuur verbeteren en op een next level zetten. De intensiveringen van de betrekkingen en de banden die het verdrag traktaat van Wassenaar beogen, kan nu worden geconcretiseerd naar een gezamenlijke toekomst toe.

Maar eerst zal  het financieel deel uit het Traktaat Wassenaar uitbetaald moeten worden aan de rechthebbenden.. Hier verwijs ik naar het boek Andijvievlucht van Grisselda Molemans. 381.000 Nederlandse burgers die na de onafhankelijkheid van  Indonesie , praten over de periode  bersiap 1947 - 1972 letterlijk door de Nederlandse Overheid in de steek zijn gelaten. Deze hebben al hun bezittingen verloren. Tegelijkertijd Nederland juist uit Marshallhulp en uit het Verdrag traktaat van Wassenaar 1966 geld van republiek Indonesie ontving om deze 381.000 burgers financieel te ondersteunen voor de gemaakte kosten ; reis, verblijf en herinrichting  van de woning.

ICM editor Ferry Schwab sr,

27.4.16

Lees verder…

OOK IN 2019 ORGANISEERT ISTIMEWA EVENTS DE GROOTSTE GRATIS TOEGANKELIJKE PASAR MALAM VAN NEDERLAND

 

 

Locatie
Statenplein, Sarisgang en Achterom, Dordrecht

Datum
11 t/m 14 augustus 2019

Openingstijden
Zondag 11 augustus: 13:00 – 20:30
Maandag 12 augustus: 12:00 – 20:30
Dinsdag 13 augustus: 12:00 – 20:30
Woensdag 14 augustus: 12:00 – 19:00

Toegangsprijs
Gratis toegang

Facebook Evenement
https://www.facebook.com/events/1391861200971921/

 

Programma


Zondag 11 augustus (13:00 – 20:30)

Istimewa podium

13:30 – 14:15     Hot News

14:30 – 15:00     Wahana Budaya Nusantara

15:15 – 16:00     Hot News

16:15 – 16:45     Wahana Budaya Nusantara

17:00 – 17:45     Hot News

18:15 – 18:45     Harold Verwoert

19:00 – 19:30     Wahana Budaya Nusantara

19:45 – 20:30     Hot News

 

Edu Schalk podium

13:00 – 13:45     TrippleB and Friends

14:00 – 14:45     Groove Defender / DJ Marcel Kuster

14:45 – 15:30     TrippleB and Friends

15:45 – 16:15     Harold Verwoert

16:30 – 17:15     TrippleB and Friends

17:30 – 18:15     Edu Schalk

18:15 – 19:00     Groove Defender / DJ Marcel Kuster

19:15 – 20:00     TrippleB and Friends

 

 

Maandag 12 augustus (12:00 – 20:30)

Istimewa podium

12:00 – 12:45     Challenge XL

13:15 – 13:45     Aniadi Art

14:00 – 14:45     Ester Latama

15:00 – 15:45     Challenge XL

16:15 – 16:45     Aniadi Art

17:00 – 17:45     Ester Latama

18:00 – 18:45     Challenge XL

19:00 – 19:30     Aniadi Art

19:45 – 20:30     Challenge XL

 

Edu Schalk podium

12:15 – 13:00     Ester Latama

13:15 – 14:00     Edu Schalk

14:15 – 15:00     Groove Defender / DJ Marcel Kuster

15:30 – 16:15     Edu Schalk

16:45 – 17:30     Groove Defender / DJ Marcel Kuster

17:45 – 18:30     The Wanderers

18:45 – 19:30     Ester Latama

19:45 – 20:30     The Wanderers

 

 

Dinsdag 13 augustus (12:00 – 20:30)

Istimewa podium

12:00 – 12:45     Diana Monoarfa

13:00 – 13:45     Wipe Out Selection

14:15 – 14:45     Danny Everett

15:00 – 15:45     Wipe Out Selection

16:00 – 16:45     Diana Monoarfa

17:00 – 17:45     Wipe Out Selection

18:00 – 18:45     Diana Monoarfa

19:00 – 19:30     Danny Everett

19:45 – 20:30     Wipe Out Selection

 

Edu Schalk podium

12:15 – 13:00     Simply Friends

13:30 – 14:15     Diana Monoarfa

14:30 – 15:15     Groove Defender / DJ Marcel Kuster

15:30 – 16:15     Simply Friends

16:30 – 17:15     Edu Schalk

17:30 – 18:15     Jack Jersey Show (S.F. + D.E.)

18:45 – 19:30     Groove Defender / DJ Marcel Kuster

19:45 – 20:30     Simply Friends

 

 

Woensdag 14 augustus (12:00 – 19:00)

Istimewa podium                                                                

12:00 – 12:45     The StreetRollers

13:15 – 13:45     Sekar Ayu

14:15 – 15:00     The StreetRollers

15:30 – 16:00     Sekar Ayu

16:15 – 17:00     The StreetRollers

17:15 – 18:00     Justine Pelmelay & Phillysound

18:15 – 19:00     The StreetRollers

 

Edu Schalk podium

12:15 – 13:00     The Java Guitars Unlimited

13:15 – 14:00     Edu Schalk

14:15 – 14:45     Groove Defender / DJ Marcel Kuster

15:00 – 15:20     Justine Pelmelay & Phillysound

15:30 – 16:15     The Java Guitars Unlimited

16:30 – 17:00     Sekar Ayu

17:15 – 17:45     Groove Defender / DJ Marcel Kuster

18:00 – 18:45     The Java Guitars Unlimited

 

Praktische informatie

Parkeren
Van 9.00 tot 22.00 uur geldt betaald parkeren in de binnenstad. (zondag van 12:00 tot 17:00 uur)
U kunt 24 uur gratis parkeren op het terrein Weeskinderendijk. U moet wel een kaartje uit de automaat halen.
Vanaf hier is het 15 tot 20 minuten lopen naar de Pasar Malam.
De dichtstbijzijnde parkeergarages zijn:
– Drievriendenhof (nabij Istimewa podium, Statenplein)
– Visstraat (nabij markt, Sarisgang)
– Achterom (nabij Edu Schalk podium, Achterom)
– Veemarkt

Openbaar vervoer
Op www.9292.nl kunt u uw reis met het openbaar vervoer plannen.
De Pasar Malam is op loopafstand van treinstation Dordrecht (centrum).
Vanaf het station loopt u rechtdoor over de Johan de Wittstraat, over de rotonde rechtdoor. U loopt langs de Media Markt en ter hoogte van de Hema begint de Pasar Malam op de Sarisgang. Dit is ca. 8 minuten lopen.

Pinnen
Hoewel u bij een paar stands kunt pinnen, kunt u bij de meeste stands alleen contant betalen. Achter het podium op het Statenplein en in de Sarisgang zijn pinautomaten te vinden. Hoewel de Pasar Malam een gezellig dagje uit is kunnen er altijd mensen met slechte bedoelingen zijn. Houdt daarom uw eigendommen goed in de gaten en pas op voor zakkenrollers.

Mindervaliden
Het hele terrein van de Pasar Malam is rolstoelvriendelijk. Bij beide podia zijn zitplaatsen.

 

 

 

 

Lees verder…

Geschiedenis : Trakaat van Wassenaar - Deel VIII

10897348467?profile=originalGeschiedenis : Trakaat van Wassenaar - Deel VIII

8.     Verwijtbare bewuste nalatigheid van de Staat der Nederlanden

 

Het Ministerie van BuZa wordt bewuste nalatigheid verweten, met vergaande consequenties voor  in eerste instantie de rechthebbenden, waarvoor de Republiek Indonesië deze compensatie betaalde.  De gedupeerden werden genoodzaakt zelf de overtocht, verblijfs- en herinrichtingskosten terug te betalen, waardoor zij tevens een extra grote last te dragen kregen, terwijl zij druk doende waren met enkel ‘overleven’.

In tweede instantie werd de Republiek Indonesië flink geblameerd na het zeer moeizaam overeengekomen akkoord. Het gevolg was, dat de verhoudingen tussen beide landen verkoelden, waardoor de handelsbetrekkingen werden geblokkeerd.

Aan zo’n 341.000 personen werd gedurende 50 jaar de vergoeding ontzegd. Nimmer kan het gebruik van deze ‘vergoeding’, dat het leven na de gruwelen van de Japanse bezetting en de Bersiap enigszins diende te veraangenamen en te verlichten, nog voldoening geven immers het merendeel van de getroffenen is reeds overleden. Al deze gezinnen droegen en dragen nog steeds, de zware last met zich mee.

 

Het Ministerie van BuZa heeft de afgelopen periode ruimschoots de gelegenheid gehad om de Nederlandse - Indische Gemeenschap, via haar collega het Ministerie van VWS, te informeren. Het Ministerie van BuZa ,als wel de regering, wordt het vorenstaande verzuim extra zwaar aangerekend. 

ICM 3.6.17

Lees verder…

Blog Topics by Tags

Monthly Archives