Alle berichten (2834)
Sorteer op
Over 26 dagen is het zover! In navolging van de succesvolle pasar malam Indonesia in 2010, organiseert de Idonesische Ambassade editie II de pasar malam Indonesia, die vanaf 1 tot en met 7 april 2011 op het Malieveld in Den Haag gehouden wordt. He programma - dat door de Gemeente Den Haag en verschillende organisaties ondersteund wordt - met als doelstelling het stimuleren van de handelsbetrekkingen, het toerisme en investeringen (TTI - Trade, Tourism and Investment) door middel van uitwisselingen Kunst en Cultuur tussen Nederland en Indonesie.
De Pasar Malam Indonesia zal hierbij producten van exportkwaliteit van verschillende kleine- en middelgrote ondernemingen uit Indonesie presenteren en zal alle informatie rond het tourisme aanbieden met daarbij horende bestemmingen. Ten aanzien van investment (Investeren) zullen aantrekkelijke programma's worden aangeboden, gericht op verschillende gebieden in Indonesie waar het groen onderneming veel belangstelling geniet.
Uiteraard krijgen de bezoekers op de pasar malam Indonesia de gelegenheid te genieten van exclusiviteiten, en specialiteiten op culinair gebied uit de verschillende streken van Indonesie in het stijlvollle restaurantgedeelte "Food Court". Naast het optreden van verschillende Indonesische artiesten van Hollandse afkomst, zullen er ook enkele bekende Indonesische artiesten optreden, en Kunst & Cultuur uit verschillende streken worden tentoongesteld.
Om van deze promotionele gelegenheid optimaal te benutten zullen er ook activiteiten worden georganiseerd zoals; business meeting, table top meeting roadshow, kunst & cultuur etc.
Voor meer informatie zie www.Indonesia.nl
Hernia voor Wibi Soerjadi
Telegraaf door Mariët Oosterwijk
AMSTERDAM - Wibi’s 41ste verjaardag verliep gisteren minder feestelijk dan gehoopt. De pianist moest voor onderzoek naar het ziekenhuis, vanwege onverwacht heftige pijn die zich zondagnacht in zijn rechterbeen openbaarde. Een MRI-scan heeft inmiddels uitsluitsel gebracht…
Foto: AB BLAUW
De onfortuinlijke pianist meldde zich gistermiddag in het ziekenhuis voor een MRI-scan. Die wees uit dat Wibi een hernia heeft, die wordt veroorzaakt door ischias, een vorm van zenuwpijn in de rug. „Ik kan niet lopen, en zelfs liggen is erg pijnlijk” liet hij maandag al weten.
Gelukkig heeft hij het volste vertrouwen in de neuroloog in wiens handen zijn gezondheid nu ligt. „Normaal gesproken staat er maanden voor herstel. Maar ik krijg een injectie in mijn rug. Geen pijn meer en kunnen spelen is op dit moment het mooiste verjaardagscadeau. Alle optredens kunnen doorgaan. Dus ook mijn verjaardagsconcert aanstaande zondag!”
Het is al zijn tweede tegenslag in het nog maar prille 2011. Zo moest de pianist drie weken geleden nog één van zijn twee lievelingspaarden laten inslapen, omdat zij tijdens een buitenrit haar kootbeen had gebroken
Terug naar platteland
De stand van de sterren
Telegraaf door Eric Koch
AMSTERDAM - Het liefst was oma in haar dorpje op het platteland gebleven. Maar zoon Bakti komt haar ophalen: haar kleindochter heeft hulp nodig. Die blijkt uiteindelijk vooral van financiëele aard. Om te kunnen studeren heeft Tari geld nodig. Bakti heeft het niet en zijn al even armlastige broer ook niet. Zoals de meeste mensen in de sloppenwijk aan de buitenkant van Jakarta geven ze af op de overheid en tegelijk zien ze niet op tegen bedrog om armensteun te krijgen.
| Filmgegevens | |
| Titel | ’De stand van de sterren’ |
| Regisseur | Leonard Retel Helmrich |
| Productiejaar | 2010 |
| Genre | documentaire |
| Hoofdrolspelers | |
| Bioscoop | http://www.telegraaf.nl/filmenuitgaan/film/agenda/#/#?&imdbid=tt1742178"> |
In een grappige scène van De stand van de sterren, winnaar van het IDFA-festival, worden haastig een brommer en een televisie verstopt om een inspecteur van de armen-dienst om de tuin te leiden. In het derde deel van Leonard Retel Helmrichs documentaire-reeks rond de familie van oma Rumidja heeft lanterfanter Bakti het moeilijk. Zijn klagende echtgenote gooit als wraak zijn geliefde vechtvissen in de braadpan en nichtje Tari ging in de stad met een jongen op stap. Studeren moet ze, om niet zo’n mislukkeling te worden als hij en zijn broer.
Sharia
Een tragisch moment van zelfreflectie van de slappe Bakti, die zich jaren geleden voor het oog van de camera bekeerde tot de islam om bij de meerderheid te horen. Helmrich laat zien dat je in het land van de grootste moslimgemeenschap alleen een financiëele studie-ondersteuning krijgt als je de basisregels van de islam kent. Terwijl een volgeling van Mohammed op straat opgewonden voor de sharia pleijt, blijft oma christen. Standvastig, zoals ze alles in het leven betrekkelijk stoïicijns over zich heen laat komen.
Zoveel tijd heeft Helmrich de afgelopen jaren in zijn reportage gestoken, dat niemand zich van zijn aanwezigheid bewust lijkt. Daarom zijn de gebeurtenissen letterlijk uit het leven gegrepen. Meer dan een gecomponeerd portret van de stand van zaken in Indonesiëe is de film een reeks familie--anekdotes met soms enige maatschappelijke relevantie. Als oma de morele corruptie en het opportunisme van het drukke Jakarta weer verruilt voor de serene rust van het Indonesische platteland, is het duidelijk waar de sympathie van regisseur Helmrich ligt. De stand van de sterren is nimmer beïinvloed door de druktemakerij van ettelijke generaties mensen.
De redactie ontving van de heer Guus van Huut een tip van een unieke site www.semarang.nl .
In beginsel gaat het over de stad Semarang over de geschiedenis en over de ontwikkelingen en het nieuws van nu. Echter wanneer men op http://www.semarang.nl/verhaal/index.php?lng=nl# klikt komt men bij het onderdeel Uw Verhaal / Your Story. Velen vertellen hun ervaringen die ze toch op een of ander manier in hun dagboeken hebben bijgehouden. Die misschien als geschiedschrijving kan worden aangemerkt dat zich niet beperkt tot de stad Semarang, maar de periode beschrijft te beginnen van 1940/1945 Tijihapit Bandung, en Kamp Solo - 6 worden onder andere genoemd vanuit kampdagboek (Bosman, Anneke). Vanuit verschillende perspectieven worden de verhalen verteld door de schrijvers vanuit de eigen beleving. Zo vertelt Hein Buitenweg over wandelen door Semarang. De Zeereis van Holland naar Ned. Indië in oorlogstijd wordt weer door door H.A.T Derks beschreven.
Hier de opsomming:
- INDISCHE HERINNERINGEN. door Eric Eijgelsheim.
- Biografie Geugten J.E. van der
- Ode aan mijn Rudolph Hess door Kees Groot
- Mijn verhaal - Nederlands Indië door Hartsuiker, Cees
- De gevangenissen in Semarang door Kol, van H.
- plantersvrouw op Java, Nederlandsch-Indië Dagboek 1942-1945 van Els
Levert-van der Mijll Dekker - Angstige dagen in semarang door: Herbert Kuin
- Op http://www.semarang.nl/verhaal/index.php?lng=nl# zijn Uw verhaal / Your Story te vinden
Voor u bekeken: Java Post
De website JAVA POST ontleent zijn naam aan het tijdschrift “Java-Post” in Nederlands Indië. Dit weekblad verscheen voor het eerst op 14 maart 1903. Het was een blad voor en door katholieken, maar richtte zich af en toe ook op andere gelovigen. Met ingang van 1906 verdween het streepje en werd het gewoon: “Javapost” en heeft bestaan tot 1927, waarna het werd opgevolgd door Dagblad “De Koerier”.
Het huidige Java Post heeft alleen de naam gemeen met het oude tijdschrift van een eeuw geleden. Deze nieuwe website, die sinds 2007 bestaat, publiceert artikelen die terugblikken op gebeurtenissen in de geschiedenis van de laatste tientallen jaren van Nederlands-Indië. Niet zozeer om nostalgische redenen, maar vanuit een kritische opstelling. De website-eigenaar Bert Immerzeel kwam door studie en werk in aanraking met de geschiedenis van Indië. Bovendien werkte hij jarenlang voor de overheid en Stichting Pelita in het kader van de uitvoering van de wetten voor oorlogsgetroffenen. De verhalen die hij las en hoorde hebben hem nooit losgelaten en nu publiceert hij die en tevens ook zijn eigen verhalen in een bijzonder mooie website.
Bert zegt er zelf van: “Misschien helpt de Java Post mij een beetje om het allemaal te begrijpen en misschien ook anderen te inspireren om hun ervaringen vast te leggen”. http://www.javapost.nl.
Met dank aan het N.I.C.C.
Bijna holocaust in Nederlands-Indië
Door: Adrian Lemmens (Nieuw Zeeland)
Dit is in feite het verhaal over haaien en over het lot van een Amerikaans oorlogsschip en haar bemanning van 1200 koppen, waarvan er slechts 300 aan de aandacht van de haaien ontsnapten. Merkwaardig was dat met de ondergang van de “Junio-Maru”, waar ook mijn vader bij omkwam samen met 5830 andere opvarenden, aanvankelijk ook slechts 300 het overleefden toen het door de Engelsen getorpedeerd werd en de haaien er ook aan het feesten waren.
Men kan dit bericht na 65 jaren met een lichte belangstelling beoordelen,werkelijkheid was, dat aan ons allen dezelfde “finale solutie” was toebedacht als aan onze Joodse kameraden in Europa. Het enige verschil was, dat het niet met ons werd uitgevoerd, omdat stomweg de tijd toen ontbrak.
Uraniumbom “Fat-Man” (Hiroshima)
Bijna twee miljoen Indische mensen die vandaag de dag er nog zijn (als we gemakshalve alle nazaten meetellen) zouden er dan nu ook niet meer zijn geweest. En dan spreek ik over allen die destijds in ons dierbare Indië leefden. Het was eind juni, begin juli 1945 dat de Japanse keizer het document ondertekende, dat voor allen daar nog in leven zijnde het doodvonnis inhield en op 15 en 16 augustus 1945 ten uitvoer zou moeten worden gebracht. Slechts op het nippertje ontsnapten wij allen aan dit gruwelijke noodlot. En met ons eigenlijk nog vele miljoenen anderen, die hetzelfde lot beschoren waren, omdat het keizerlijk bevel gold voor alle door de Japanners bezette gebieden door geheel Azië.
samen met 5830 andere opvarenden, aanvankelijk ook slechts 300 het overleefden toen het door de Engelsen getorpedeerd werd en de haaien er ook aan het feesten waren.
Men kan dit bericht na 65 jaren met een lichte belangstelling beoordelen, de schouders optrekken als gebeurd zijnde en het dan eenvoudig naar de achtergrond verdringen om weer verder te leven in de dagelijkse sleur van ons bestaan. Echter de situatie vereist dat er even bij wordt stilgestaan en het te eren met een herdenking. Want de gruwelijkewerkelijkheid was, dat aan ons allen dezelfde “finale solutie” was toebedacht als aan onze Joodse kameraden in Europa. Het enige verschil was, dat het niet met ons werd uitgevoerd, omdat stomweg de tijd toen ontbrak.
Uraniumbom “Fat-Man” (Hiroshima)
Bijna twee miljoen Indische mensen die vandaag de dag er nog zijn (als we gemakshalve alle nazaten meetellen) zouden er dan nu ook niet meer zijn geweest. En dan spreek ik over allen die destijds in ons dierbare Indië leefden. Het was eind juni, begin juli 1945 dat de Japanse keizer het document ondertekende, dat voor allen daar nog in leven zijnde het doodvonnis inhield en op 15 en 16 augustus 1945 ten uitvoer zou moeten worden gebracht. Slechts op het nippertje ontsnapten wij allen aan dit gruwelijke noodlot. En met ons eigenlijk nog vele miljoenen anderen, die hetzelfde lot beschoren waren, omdat het keizerlijk bevel gold voor alle door de Japanners bezette gebieden door geheel Azië.
De Amerikaanse kruiser USS Indianapolis
Wat was er in feite gebeurd? Op 26 juli leverde de zware Amerikaanse kruiser USS Indianapolis de eerste van de twee atoombommen, Fat-Man, af op het eiland Tinian in de Pacific. Deze was bestemd voor Hiroshima. Toen de kruiser de dag na de aflevering weer uitvoer, werd het getorpedeerd door de Japanners. Hier moet even bij stilgestaan worden……
Om nog even terug te komen op waar ik dit artikel mee begon: De reden dat zovele bemanningsleden van de Indianapolis zijn omgekomen, moet ook gezocht worden in het feit dat de missie met de Fat-Man uiterst geheim was. Daarom duurde het 5 dagen voor de locatie van de gezonken kruiser werd gevonden en de overlevenden uit het water gevist werden.
Plutoniumbom “Little-Boy” (Nagasaki)
Indien het destijds anders gelopen was en de Japanners eigenlijk bij toeval niet een dag “te laat” de Amerikaanse kruiser naar de bodem van de Pacific gestuurd hadden, dan had Nederland geen probleem meer gehad met onze rechten, nu zo’n 65 jaar later. Op de keeper beschouwd heeft Nederland er eigenlijk nooit een probleem van gemaakt. Onze rechten zijn gewoon genegeerd. En wat nu…..?
De Amerikaanse kruiser USS Indianapolis
Wat was er in feite gebeurd? Op 26 juli leverde de zware Amerikaanse kruiser USS Indianapolis de eerste van de twee atoombommen, Fat-Man, af op het eiland Tinian in de Pacific. Deze was bestemd voor Hiroshima. Toen de kruiser de dag na de aflevering weer uitvoer, werd het getorpedeerd door de Japanners. Hier moet even bij stilgestaan worden……
atoombom, Little-Boy, was die Japan uiteindelijk op de knieën dwong…..!
Om nog even terug te komen op waar ik dit artikel mee begon: De reden dat zovele bemanningsleden van de Indianapolis zijn omgekomen, moet ook gezocht worden in het feit dat de missie met de Fat-Man uiterst geheim was. Daarom duurde het 5 dagen voor de locatie van de gezonken kruiser werd gevonden en de overlevenden uit het water gevist werden.
Wat was er in feite gebeurd? Op 26 juli leverde de zware Amerikaanse kruiser USS Indianapolis de eerste van de twee atoombommen, Fat-Man, af op het eiland Tinian in de Pacific. Deze was bestemd voor Hiroshima. Toen de kruiser de dag na de aflevering weer uitvoer, werd het getorpedeerd door de Japanners. Hier moet even bij stilgestaan worden……
Deze atoombom werd dus op het allerlaatste nippertje afgeleverd, want aangenomen mag worden, dat de USS Indianapolis al geruime tijd in de gaten gehouden werd en al haar bewegingen nauwlettend gevolgd werden door de Japanners. Als deze aanval één dag eerder zou zijn uitgevoerd, dan was ons aller lot bezegeld geweest. Het had dan zeker maanden, misschien zelfs wel een half jaar geduurd voordat de Amerikanen de Fat-Man hadden kunnen herbouwen. En hierbij moeten we niet vergeten, dat het de tweede atoombom, Little-Boy, was die Japan uiteindelijk op de knieën dwong…..!
Om nog even terug te komen op waar ik dit artikel mee begon: De reden dat zovele bemanningsleden van de Indianapolis zijn omgekomen, moet ook gezocht worden in het feit dat de missie met de Fat-Man uiterst geheim was. Daarom duurde het 5 dagen voor de locatie van de gezonken kruiser werd gevonden en de overlevenden uit het water gevist werden.
Plutoniumbom “Little-Boy” (Nagasaki)
Indien het destijds anders gelopen was en de Japanners eigenlijk bij toeval niet een dag “te laat” de Amerikaanse kruiser naar de bodem van de Pacific gestuurd hadden, dan had Nederland geen probleem meer gehad met onze rechten, nu zo’n 65 jaar later. Op de keeper beschouwd heeft Nederland er eigenlijk nooit een probleem van gemaakt. Onze rechten zijn gewoon genegeerd. En wat nu…..?
Nieuwe pagina’s op de website
Als u regelmatig op onze website kijkt, heeft u al gezien dat wij in het menu een rubriek Partner-organisaties hebben. Reeds enige maanden staat hier een pagina van de Papoea vereniging. Deze pagina heeft ook een complete revisiebeurt gehad.
Mede dankzij nieuwe samenwerkingsbanden kunnen we nu een aantal organisatiesaan deze rubriek toevoegen. Dit zijn: Het Indisch Platform, een overkoepelend overlegorgaan waar zo’n 28 organisaties (waaronder het N.I.C.C.) bij zijn aangesloten; dan ICM-online, de grootste Indische Internetkrant ter wereld met een bereik van ruim 400 000 lezers; verder IndoForum, een leuke sociale websitevoor Indo’s en verder iedereen die zich er thuis voelt; en tenslotte Albert van Prehn Indisch Cultureel, een website geheel gewijd aan de Indische Muziekcultuur en het Muzikale erfgoed, met name de Indo Rock. Dus kijkt u even op: http://www.indisch-centrum-denhaag.nl >>> Partner-organisaties.
N.I.C.C. Tientjes actie
Het Nederlands Indisch Cultureel Centrum wordt steeds serieuzer genomen. Kwam het vroeger sporadisch voor, nu worden we regelmatig door officiële instanties en bedrijven benaderd voor advies en met vragen. Steeds vaker accepteert men ons als volwaardige organisatie en zelfs de omroepen en een aantal TV-productiemaatschappijen hebben onze nieuwsbrief ontdekt voor specifieke werving van kandidaten voor spelshows en andere TV-programma’s. Dit heeft u al een aantal keren in de nieuwsbrief kunnen lezen.
Verder worden wij ook steeds vaker geciteerd door andere Indische organisaties in Nederland, alsmede in diverse media. Bovendien ontvangen wij regelmatig E-mails en brieven, waaruit blijkt dat veel mensen de indruk hebben dat wij reeds een bestaand centrum hebben. Dit geeft ons vertrouwen in de toekomst van het Indisch Centrum dat wij willen starten. Onder andere via LinkedIn hebben wij een groot en sterk netwerk opgebouwd, dat vrijwel alle disciplines in zich vertegenwoordigt, om zodra we een gebouw en financiën hebben, in een verrassend snel tempo veel activiteiten te kunnen opstartten. Wij staan eigenlijk al in de startblokken.
nog maar niet te spreken van de andere kosten die wij maken, zoals noodzakelijk lidmaatschap van een aantal organisaties, abonnementen op Indische tijdschriften, reiskosten voor vergaderingen, besprekingen en nog veel meer. Tot nu toe hebben wij dit allemaal uit eigen zak bekostigd. Maar dit houdt natuurlijk een keer op.
Verder worden wij ook steeds vaker geciteerd door andere Indische organisaties in Nederland, alsmede in diverse media. Bovendien ontvangen wij regelmatig E-mails en brieven, waaruit blijkt dat veel mensen de indruk hebben dat wij reeds een bestaand centrum hebben. Dit geeft ons vertrouwen in de toekomst van het Indisch Centrum dat wij willen starten. Onder andere via LinkedIn hebben wij een groot en sterk netwerk opgebouwd, dat vrijwel alle disciplines in zich vertegenwoordigt, om zodra we een gebouw en financiën hebben, in een verrassend snel tempo veel activiteiten te kunnen opstartten. Wij staan eigenlijk al in de startblokken.
Het in stand houden van het Nederlands Indisch Cultureel Centrum, met inbegrip van het onderhouden van de website en het maken van de Nieuwsbrieven kost ons veel geld. Om nog maar niet te spreken van de andere kosten die wij maken, zoals noodzakelijk lidmaatschap van een aantal organisaties, abonnementen op Indische tijdschriften, reiskosten voor vergaderingen, besprekingen en nog veel meer. Tot nu toe hebben wij dit allemaal uit eigen zak bekostigd. Maar dit houdt natuurlijk een keer op.Bovendien willen we dit jaar alvast een aantal activiteiten gaan ontwikkelen, onder andere een gezellige soos, in samenwerking met onze nieuwe Partner-organisaties. Daar is geld voor nodig. Daarom zullen wij vanaf heden een TIENTJES ACTIE gaanbeginnen om zodoende wat meer financiële ruimte te creëren. Hierdoor kunnen wij blijven doen waar we mee bezig zijn en zelfs onze inspanningen en activiteiten uitbreiden. Dit is ook in uw belang, want stelt u zich eens voor, dat u geen Nieuwsbrief meer ontvangt en u al die waardevolle informatie en leuke artikelen zult moeten missen. En dat wij onze website niet meer kunnen onderhouden. Of dat we te langen leste ons idee voor een Indisch Centrum overboord moeten gooien. Onvoorstelbaar toch?
Tenslotte willen wij u vertellen, dat wij binnenkort een campagne gaan beginnen onder de leden van de Gemeenteraad van Den Haag en de leden van de Tweede Kamer, in aanloop naar de erkenning van de wenselijkheid van een Indisch Centrum. Dit zal weer resulteren in een aanvraag voor subsidie en een locatie in Den Haag. Maar voor het zover zal komen dat wij een subsidie toegekend zullen krijgen, zeker in deze tijden van de nasleep van de economische crisis, zal het nog veel voeten in de aarde hebben. Daarom hebben wij uw hulp dringend nodig.
Dus, waardeert u ons streven en beleeft u veel plezier aan onzeNieuwsbrieven, onze website en ons weblog? Realiseert u zich dat de dromen die wij hebben echt te verwezenlijken zijn? Wilt u met ons dat dit uiteindelijk zal resulteren in een groot eigen Indisch Centrum in Den Haag? Steunt u ons dan in onze TIENTJES ACTIE en maakt u € 10,00 over (meer mag natuurlijk ook) op onze RABObank rekening nr: 1292.16.836 t.n.v. N.I.C.C., te Den Haag onder vermelding van: Tientjes actie 2011.
U helpt ons er enorm mee en u garandeert zo mede ons voortbestaan. Bovendien geeft u met uw tientje blijk van erkenning en waardering voor het vele werk dat wij verrichten. Praat u over ons streven en onze tientjes actiemet iedereen die het maar horen wil en ons toekomstig centrum een warm hart toedraagt. Wij hopen op uw steun te mogen blijven rekenen.
Tenslotte kunt u misschien nog iets voor ons doen. Indien u een eigen bedrijf heeft, denkt u er dan eens over na om onze Nieuwsbrief en website als advertentie-medium te gebruiken. Maar ook wanneer u werknemer bent, kunt u misschien uw werkgever op deze mogelijkheden wijzen. Onze advertentietarieven zijn alleszins redelijk en sturen wij u graag op aanvraag toe.
Uw tientje is voor ons goud waard. Steunt u ons alstublieft en wij willen ervoor zorgen dat u er straks een uniek Indisch Centrum voor terugkrijgt, die in Nederland zijn weerga niet kent.
UITVERKOCHT - UITVERKOCHT - ER ZIJN GEEN PLAATSEN MEER BESCHIKBAAR
Paatje Phefferkorn
Een van de meest legendarische mensen uit de Indowereld is misschien wel Verdi Phefferkorn von Offenbach, oftewel Paatje Phefferkorn, zoals iedereen hem kent. Op vrijwel iedere pasar is hij te vinden, zijn befaamde Indo-Melati vlaggen en vaantjes verkopend. Voor iedereen heeft hij wel een vriendelijk woord, een glimlach of zijn bekende groet, de tegengehouden vuist. Hij is bijna het boegbeeld van elke pasar. Paatje Phefferkorn werd geboren in Bandung kwam hij op z’n tiende jaar in contact met zijn grote passie, Pencak Silat, de Indonesische Martial Art.
Al heel jong leerde hij zich bekwamen in de Setia Hati stijl en werd hij hierin een van de beste en bekendste Pencak Silat grootmeesters ter wereld. Het is voor hem geen sport meer, maar een levensstijl en overal heeft hij gedurende zijn leven demonstraties van zijn kunnen gegeven.
Ook op zijn nu hoge leeftijd beoefent hij het Silat nog steeds intensief. Op zondag 27 februari wordt ter ere van zijn verjaardag een feest gegeven in zaal H.F. Witte Centrum, Henri Dunantplein 4 in De Bilt. Indien u bij het feest aanwezig wilt zijn, denk ik dat u zich heel erg snel moet inschrijven, want verwacht wordt dat de opkomst heel groot zal zijn.
Het feest begint om 12.00 uur (zaal open vanaf 11.00 uur) en zal tot zeker 18.00 uur duren. De toegang bedraagt slechts € 5,00 en dit is inclusief een kop koffie of thee (tot 13.30 uur).
Het verjaardagsfeest wordt georganiseerd door Rob Lubis en Richard Cooke. Doordat Paatje Phefferkorn eigenlijk zo’n unieke en markante man is en heel Indo-minded Nederland hem kent, wilde de redactie deze melding niet zomaar tussen de andere berichten in de Agenda opnemen, maar het hier een bijzondere plaats geven.
Met dank aan NICC (Hans Vogelsang)
Sporen van Smaragd Haags Indisch erfgoed in databank
(Bronvermelding NICC)
In het januari nummer van deze nieuwsbrief hebben we het al even vermeld bij de korte berichten. In Den Haag bestaat er een beeldbank, waarin onder andere het Gemeentearchief en de afdeling Monumentenzorg van Den Haag participeren, maar ook het Haags Historisch Museum en tal van kleinere organisaties. Onder de naam Sporen van Smaragd inventariseert men gebouwen, gevels, gevelornamenten, standbeelden, enz. die een duidelijke relatie hebben met het koloniale verleden, waar Den Haag als geen enkele andere stad mee verbonden is.
Op 19 november 2010 lanceerde de Haagse wethouder Rabin Baldewsingh dit initiatief.
Voor het Indische aspect van het Haagse erfgoed werd aandacht gevraagd in de manifestatie “De Indische Zomer” in 2005, waarbij diverse musea en culturele instellingen betrokken waren. Vervolgens namen het Haags Historisch Museum en het Haags Gemeentearchief en de Gemeentelijke Monumentenzorg het initiatief tot de “Stichting Indisch Erfgoed in Den Haag” en het project kreeg de naam: “Sporen van Smaragd”.
Links: gevelsteen voormalig Ministerie van Koloniën (Plein 1). Rechts: grafmonument Louis Couperus (Oud Eik en Duinen
De historische band tussen Nederland en Indië heeft haar sporen achtergelaten in de stad Den Haag. Straatnamen, gebouwen en gedenktekens herinneren hieraan.
Met de vergrijzing van de eerste generatie repatrianten dreigen helaas ook de fysieke herinneringen aan Nederlands-Indië uit het straatbeeld te verdwijnen.
Den Haag heeft al eeuwenlang een multicultureel karakter, maar in haar geschiedenis neemt het voormalig Nederlands Indië een prominente plaats in. De culturele en commerciële uitwisseling tussen Nederland en Indië heeft vele zichtbare sporen achtergelaten. Langzaam echter dreigen deze Indische sporen uit het stadsbeeld te verdwijnen. Daarom dat door dit initiatief het belang van het behoud van deze bijzondere categorie Cultureel Erfgoed in Den Haag wordt ondersteund en veilig gesteld. Twee Haagse kunsthistorici hebben de opdracht gekregen om dit erfgoed te inventariseren en met name uit de periode tussen 1853 en 1945.
Links: voormalig gebouw Rotterdamse Lloyd, Korte Vijverberg. Midden: Insulinde boven de ingang Lloyd gebouw. Rechts: Indisch restaurant Boeatan, nu: Garoeda, Heulstraat hoek Kneuterdijk.
Het gehele project bestaat uit drie onderling samenhangende onderdelen
Een gedegen inventarisatie van Haagse Indische gebouwen e.d., www.sporenvansmaragd.nl, die getuigen van de band met Nederlands-Indië. Het gaat hierbij om bedrijfspanden van (voormalige) Indische organisaties, restaurants en toko’s, maar ook woonhuizen van oud-Indiëgangers, panden van Indische architecten en gebouwen met Indische stijlelementen en/of gevelversieringen komen hiervoor in aanmerking. Deze inventarisatie wordt uitgevoerd door Kroon & Wagtberg Hansen Kunsthistorisch Projectmanagement in Den Haag. Het beoogde resultaat is een database die als informatiebronmoet dienen bij het bepalen van toekomstig monumentenbeleid.
Het fameuze Hotel des Indes aan het Lange Voorhout, hoek Vos in Tuinstraat.
De beeldbank “Sporen van Smaragd”, www.flickr.com/groups/sporenvansmaragd/, zal het Indisch erfgoed in Den Haag documenteren. Gekozen is voor een bekende fotowebsite, Flickr, zodat iedereen de beeldbank kan raadplegen en zelf hieraan foto’s kan toevoegen. De Haagse bevolking en anderen die interesse hebben, worden dan ook opgeroepen om (voormalige) Indische gebouwen, alsmede geveldecoraties, architectuurdetails, interieurs, enz. in Den Haag te fotograferen en deze te uploaden naar de website. Zo kan iedereen helpen om dit bijzondere erfgoed uitvoerig in kaart te brengen.
Het online kennisnetwerk, http://sporenvansmaragd.ning.com, wil deskundigen bijeen brengen: medewerkers van erfgoedinstellingen, universiteiten, bestuursleden van Indische organisaties en andere professionals op het gebied van Indische cultuur en erfgoed. Zij kunnen via hun netwerk hun documentatie en onderzoek presenteren, kennis- en
Mercuriusgebouw aan het Noordeinde met fraai geveldetail.
onderzoeksvragen uitwisselen, maar ook evenementen, projecten en publicaties aankondigen en realiserenDen Haag heeft al eeuwenlang een multicultureel karakter, maar in haar geschiedenis neemt het voormalig Nederlands Indië een prominente plaats in. De culturele en commerciële uitwisseling tussen Nederland en Indië heeft vele zichtbare sporen achtergelaten. Langzaam echter dreigen deze Indische sporen uit het stadsbeeld te verdwijnen. Daarom dat door dit initiatief het belang van het behoud van deze bijzondere categorie Cultureel Erfgoed in Den Haag wordt ondersteund en veilig gesteld. Twee Haagse kunsthistorici hebben de opdracht gekregen om dit erfgoed te inventariseren en met name uit de periode tussen 1853 en 1945.
Links: voormalig gebouw Rotterdamse Lloyd, Korte Vijverberg. Midden: Insulinde boven de ingang Lloyd gebouw. Rechts: Indisch restaurant Boeatan, nu: Garoeda, Heulstraat hoek Kneuterdijk.
Het gehele project bestaat uit drie onderling samenhangende onderdelen
Een gedegen inventarisatie van Haagse Indische gebouwen e.d., www.sporenvansmaragd.nl, die getuigen van de band met Nederlands-Indië. Het gaat hierbij om bedrijfspanden van (voormalige) Indische organisaties, restaurants en toko’s, maar ook woonhuizen van oud-Indiëgangers, panden van Indische architecten en gebouwen met Indische stijlelementen en/of gevelversieringen komen hiervoor in aanmerking. Deze inventarisatie wordt uitgevoerd door Kroon & Wagtberg Hansen Kunsthistorisch Projectmanagement in Den Haag. Het beoogde resultaat is een database die als informatiebron
moet dienen bij het bepalen van toekomstig monumentenbeleid.
Het fameuze Hotel des Indes aan het Lange Voorhout, hoek Vos in Tuinstraat.
De beeldbank “Sporen van Smaragd”, www.flickr.com/groups/sporenvansmaragd/, zal het Indisch erfgoed in Den Haag documenteren. Gekozen is voor een bekende fotowebsite, Flickr, zodat iedereen de beeldbank kan raadplegen en zelf hieraan foto’s kan toevoegen. De Haagse bevolking en anderen die interesse hebben, worden dan ook opgeroepen om (voormalige) Indische gebouwen, alsmede geveldecoraties, architectuurdetails, interieurs, enz. in Den Haag te fotograferen en deze te uploaden naar de website. Zo kan iedereen helpen om dit bijzondere erfgoed uitvoerig in kaart te brengen.
Het online kennisnetwerk, http://sporenvansmaragd.ning.com, wil deskundigen bijeen brengen: medewerkers van erfgoedinstellingen, universiteiten, bestuursleden van Indische organisaties en andere professionals op het gebied van Indische cultuur en erfgoed. Zij kunnen via hun netwerk hun documentatie en onderzoek presenteren, kennis- en
Mercuriusgebouw aan het Noordeinde met fraai geveldetail.
onderzoeksvragen uitwisselen, maar ook evenementen, projecten en publicaties aankondigen en realiseren.
Op deze manier wil men het kennisnetwerk laten uitgroeien tot een duidelijk herkenbaar “gezicht” en een gemakkelijk aanspreekpunt voor ieder die er voor zijn vakgebied, studie, stage, schoolopdracht of anderzijds een beroep op zal gaan doen.
Inmiddels heeft ook het Nederlands Indisch Cultureel Centrum zich aangesloten bij het initiatief “Sporen van Smaragd” en zal proberen een steentje bij te dragen aan de inventarisatie van het Haags Indisch Erfgoed. Hierbij doen wij een beroep op alle lezers en andere mensen uit ons netwerk, die in Den Haag e.o. wonen, om ons hierbij een handje te helpen en foto’s van Indisch Erfgoed in Den Haag met korte uitleg naar de redactie op te sturen. Vermeldt u dan wel bij elke foto het exacte adres en
Prins Mauritslaan 36, voormalig woonhuis van Tjalie Robinson.
wat het voorstelt. Kunt u daarbij ook een stukje geschiedenis achterhalen, nóg beter. Iedere bijdrage is waardevol, ook al zijn het foto’s die reeds in de beeldbank staan. De kans dat u net onder andere lichtomstandigheden of vanuit een iets andere hoek en foto van hetzelfde object maakt, waardoor de foto een beter beeld geeft of meer details toont, is altijd aanwezig. Namens de “Sporen van Smaragd” zullen wij u zeer erkentelijk zijn voor uw bijdrage. En als u zich afvraagt waar u het zoeken moet, bedenkt u dan dat Den Haag werkelijk de Weduwe van Indië is en de sporen, zeker in de wat oudere stadsdelen bijna overal te vinden zijn.
U moet er gewoon even oog voor hebben. Vergeet u niet om als u foto’s maakt en opstuurt, ook uw naam erbij te vermelden.
De websites zijn al bijna twee maanden online en kunnen steeds verder worden ontwikkeld en uitgebreid met bijdragen van publiek en professionals. Onlangs heeft het Haags Gemeentearchief een substantiële selectie foto’s aan de beeldbank toegevoegd. Eind 2011 zullen de eerste resultaten van het project worden geëvalueerd en de presentatie en publicatie van die resultaten worden voorbereid.
Wederom een nieuw forum, maar nu voor de nieuwe generatie Indische artiesten.
ICM redactie heeft song-, tekstwriter en producer Marshal Manengkei specifiek voor dit sub-forum benaderd. Maandelijks portreteert Marshal met name de ontwikkelingen van bijzondere en profesionele Indische artiesten. Hier volgt de eerste editie, zie ook het sub-forum http://icmonline.ning.com/forum/topics/forum-de-nieuwe-generatie.
GEZOCHT MISS INDONESISCH 2011
Avi Widjojoatmodjo, initiatiefneemster van de Miss Indonesische verkiezingen, is zelf van Indonesische komaf. Met opzet koos zij voor de naam Miss Indonesisch en niet Miss Indonesië of Miss Indonesia, omdat het gaat om een “miss” met Indonesische wortel. “Dat kunnen dus ook meiden zijn die Indonesisch-Chinees bloed hebben of Indonesisch-Nederlands, meiden met een klassieke schoonheid, van Indonesische en andere afkomst. In 2010 heeft Ajeng Megiandini, wonende te Huizen, HBO A’dam studente voor de richting Trade Management Asia , de titel Miss Indonesisch 2010 gewonnen. Indonesië moet meer op deze wijze in het voetlicht komen. Zowel bij de jonge als bij de oudere generatie”. Gezien de culturele achtergrond wordt de voorronde in de vriendelijke multiculturele stad Almere gehouden.
Ook de jeugd van Indonesië wilt Avi in het voetlicht brengen. Met name de jeugd zonder toekomst,” Een kansloos kind”. Kinderen of dakloze kinderen, die niet naar school kunnen, omdat hun ouders niet genoeg of geen middelen hebben om hen naar school te laten gaan. Die kinderen wilt Avi een toekomst bieden, door hun opleiding te bekostigen. Een eerlijke kans, zoals de meesten hier in Nederland hebben gekregen. De sponsors- en inschrijfgelden komen dan ook ten goede voor deze kinderen.
De Miss Indonesische verkiezing heeft de erkenning gekregen van de Indonesische Ambassade. De Ambassadeur zal dan ook de Miss Indonesisch 2011 kronen. Daarnaast heeft Avi afspraken gemaakt met Garuda Indonesia, die nog steeds opzoek is naar het “gezicht” van de vliegtuigmaatschappij in Europa. De kandidaten maken kans op een Indonesian Culture Scholarship Programme, een reis naar Indonesië, fotosessie voor een kledinglijn van Tres Belle in Indonesië, model of actrice te worden in Indonesië ondersteund door Make Me Feel Models, en natuurlijk ambassadrice te worden van de Indonesische jongeren in Nederland. De winnares doet automatisch mee met de Miss Garuda Indonesia verkiezingen in Nederland, georganiseerd door Garuda Indonesia.
Alle inspanningen zijn volledig belangeloos en ook mede mogelijk gemaakt door studenten, Make Me Feel Promotions, A1 Personeeldiensten Hilversum en Groningen, Schouwburg Almere, Moesson, Pencak Silat Scholen en Indonesische dansscholen.
Heb je altijd al een model willen worden of ben jij al een model? Heb jij een link met Indonesië? Vind jij een uitdaging om op een korte termijn de Indonesische cultuur te leren?
Ben jij tussen 16 en 28 jaar? Meld dan nu aan als kandidaat via info@missindonesisch.nl
Waar en wanneer?
Voorronde: Zondag, 13 maart 2011
Plaats: Schouwburg Almere
2de Ronde en Finale: 1 t.m. 7 april 2011
Plaats: Malieveld, Den Haag
Evenement: Pasar Malam Indonesia, georganiseerd door de Indonesische Ambassade
Voor meer info en inschrijvingen: www.missindonesisch.nl
Indonesië
Indonesië, officieel de Republiek Indonesië (Indonesisch: Republik Indonesia), is een land gelegen in Zuidoost-Azië. Het land bestaat uit een archipel van 17.508 eilanden en is daarmee 's werelds grootste eilandstaat. Het land grenst direct aan Papoea-Nieuw-Guinea, Oost-Timor en Maleisië. Andere landen die Indonesië omringen zijn Singapore, Brunei, de Filipijnen, Australië en de door India bestuurde Nicobaren.
De eilandstaat heeft een totale oppervlakte van 1 904 569 km². Met een populatie van 240.271.522 (2009)[3] is het qua inwoneraantal het op vier na grootste land ter wereld en tevens het land met de grootste moslimbevolking, hoewel de islam geen staatsreligie is. Indonesië is een republiek met een gekozen parlement en een president. De hoofdstad is Jakarta.
De Indonesische archipel is al zeer lang een belangrijke handelsregio. Reeds in de zevende eeuw waren er handelsroutes tussen het koninkrijk Srivijaya en China. De geschiedenis van Indonesië is sterk beïnvloed door sterke machten van buitenaf die werden aangetrokken door de natuurlijke rijkdommen van Indonesië. Onder invloed van India floreerden het hindoeïsme en boeddhisme in de eerste eeuwen na Christus. Islamitische handelaren brachten de islam met zich mee en Europese machten bevochten elkaar om de handelsmonopolies in de specerijenhandel tijdens de tijd van de ontdekkingsreizigers. Uiteindelijk werd het land gedurende drieënhalve eeuw een Nederlandse kolonie. Indonesië verklaarde zich onafhankelijk na de Tweede Wereldoorlog. Sindsdien is de geschiedenis turbulent en die wordt gekenmerkt door natuurrampen, corruptie, afscheidingsbewegingen, democratisering en snelle economische veranderingen.
De Indonesische eilanden laten een zeer gevarieerd beeld zien wat betreft etniciteit, taal en godsdienst. De Javanen zijn de grootste en politiek gezien meest dominante etnische groepering. Als land heeft Indonesië een gemeenschappelijke identiteit verworven die vooral wordt gedefinieerd door de nationale taal, een moslimmeerderheid en een geschiedenis van kolonisatie en het verzet tegen die kolonisatie. Het Indonesische motto luidt Bhinneka Tunggal Ika (vrij vertaald; “Eenheid in diversiteit”). Echter, sektarisch geweld en separatisme zijn aan de orde van de dag en hebben tot bloedige confrontaties geleid, die de economische en politieke stabiliteit hebben ondermijnd. Indonesië heeft grote natuurgebieden en 's werelds op een na grootste biodiversiteit. Het land is rijk aan natuurlijke rijkdommen, al blijft armoede een belangrijk kenmerk van het huidige Indonesië.
De naam Indonesië is afgeleid van het Latijnse woord “indus”, wat “India” betekent, en het Griekse woord voor eiland, νήσος “nesos”. [4] De naam dateert uit de 18e eeuw, dus nog van voor de onafhankelijkheid van Indonesië.[5] In 1850 stelde de Engelse etnoloog George Earl de term Indunesians (Indonesiër) voor als naam voor de bewoners van de Indische archipel".[6] In dezelfde publicatie gebruikte zijn student, James Richardson Logan de term Indonesia (Indonesië) voor als synoniem voor de Indische archipel.[7] Deze term werd echter niet door Nederlandse academici uit Nederlands Indie geaccepteerd. Zij gaven de voorkeur aan het gebruik van de namen Maleische Archipel, Nederlandsch Oost Indië, of kortweg Indie, de Oost en soms zelfs Insulinde.[8] Vanaf 1900 werd het gebruik van de naam Indonesië gebruikelijker in academische kringen buiten Nederland en Indonesische nationalistische groeperingen namen de naam over in hun politieke geschriften.[9] De naam Indonesië werd verder populair gemaakt door de Duitse professor Adolf Bastian die een bestseller schreef genaamd Indonesiën oder die Inseln des Malayischen Archipels, 1884-1894. De eerste Indonesische wetenschapper die de naam Indonesië hanteerde was Ki Hajar Dewantara, toen hij in 1913 in Nederland een persbureau opende genaamd Indonesisch Pers-bureau .[
Bronvermelding.
(c) Wikipedia.
De geschiedenis en de feiten die zich nu hebben ontwikkeld tonen vele overeenkomsten met de tijd van oud-president Soeharto van de republiek Indonesia. Niets voor niets refereert president Obama hierna naar de republiek 
Indonesia.
Hoe zat dat ook al weer?
Generaal Soeharto pleegde met zijn generaals een coupe tegen president Soekarno ergens in 1965 (1966??), die vanaf de overdracht Nederlands-Indië aan het bewind kwam ergens in 1949. Oud-president Soekarno had met een handje vol mensen de regie in handen genomen, die vanuit Jakarta het podium voerde over de republiek Indonesia en wist met behulp van de media dit voort te brengen over de Archipel de Gordel van Smaragd als de regering " Republik Indonesia". Niet alleen over de verschillende groepering t.w. Javanen, Menadonezen, Batakers, en Sumatranen maar wist de hele Archipel tot een eenheid te smeden. Tegen diezelfde achtergrond had hij zijn handen vol om die erkenning van de republiek Indonesië te krijgen van de hele wereld.
Later bleek via de journalist Jort Keldert (met een schrijver) die een onderzoek instelden naar de betrokkenheid van Prins Bernhard, hier een grote rol voerde. Prins Bernhard die graag de koning van de republiek Indonesia wilde voeren. Niet ondenkbaar dat deze de wapens van de opposite financieel steunde. Dit meldde Jort Keldert in het programma de wereld draait door; echter bij de schrijven en Jort Keldert ontbrak 1 schakel van waar het geld kwam en hoe het geld daar kwam. Deze ontbrekende schakel is nu aangevuld door dat uit anonieme bron bleek:
Ergens in 1965/1966 nadat zijn hoogste generalen t.w.: Boet Saboer, Soeharto, en Natision naar Europa afreisden voor de financiële zaken van zijn echtgenote af te wikkelen. Onder andere Voorburg bezochten - De hoogste in rang was de generaal Boet Saboer (vertrouweling van Soekarno). Niet wetende dat dit het laatste moment was voor de Generaal Saboer, want had Soeharto niet een dubbele agenda tijdens dit bezoek aan Holand? Zeker als wij nu de link doortrekken naar het verhaal van Jort Keldert.
Via het geheime dossier van Buitenlandse zaken bleek dat destijds 676 miljoen (waarde nu acht miljard) door de republiek Indonesie is betaald- conform het Verdrag van Wassenaar - echter deze zijn nimmer uitgekeerd via CLaimIndo en BelIndo aan de gedupeerden. Anonieme bronnen melden dat dit geld naar Bernhard zijn gegaan.
In een korte tijd daarna werd vernomen de coupe van zes generaal onder leiding van generaal Soeharto. President Soekarno werd afgezet en in ballingschap genomen, en Boet Saboer werd later geliquideerd met de oppositie. Bronnen melden toen dat de rivieren rood van het bloed waren, ruim twee miljoen mensen lieten hierbij het leven.
Minimale aandacht werd hier in Nederland door de media aan besteed, dit in vergelijking tot Egypte nu. Wij hadden toen geen Twitter, Facebook of Hyves, maar wel een Telex en telefoon!
Minimale aandacht werd hier in Nederland door de media aan besteed, dit in vergelijking tot Egypte nu. Wij hadden toen geen Twitter, Facebook of Hyves, maar wel een Telex en telefoon!
President Soekarno zorgde voor de hervormingen, en dat Indonesia als republiek werd erkend, en dat die17.000 eilanden groepen met 2000 culturen tot een eenheid zijn gesmeed. Hier is de oud-president absoluut in geslaagd, tot grote jalouzie van Prins Bernhard, die Soekarno alleen heeft tegengewerkt.
Periode Soeharto werd gekend als de economische ontwikkelingen met innovaties voor de republiek Indonesië, en stelde de grenzen open voor buitenlandse investeerders. Verrijkte zich met deze investeringen. Zorgde dat de revenuen over die investering rijkelijk vloeiden naar de familie Soeharto of hij zette op essentiële posten wel een familielid neer; een zoon, een neef of nicht. Hij bouwde binnen de republiek Indonesië zodoende zijn eigen imperium op met een geschat vermogen van 80 miljard dollar (Moerbarak ongeveer 40 miljard, zie Telegraaf).
Net als in Egypte kwam een eind aan het bewind Soeharto door de vele demonstraties van studenten op het plein in Jakarta.
De nieuwe president, technocraat Abdurrahman Wahid - ook bekend als Gus Dur de leider van de Partai Kebangkitan Bangsa (PKB, de "Partij voor de Verrijzenis van het Volk"), de partij die hij oprichtte na de val van Soeharto - volgde hem op. Het democratiseringsproces zette zijn eerste stap doordat oud-president Soeharto door het hoge tribunaal werd veroordeeld voor het eerst als een president o.a. voor de corruptie. De hele wereld ging op jacht naar zijn vermogen geschat op 80 miljard, die later bij een Nederlandse Bank in Amsterdam was gestald (over corruptie hier gesproken van een De Nederlandse Bank), melden bronnen toen. Alleen al aan rente heeft de Bank 8 miljard verdiend per jaar. Niet alleen de oud-president verscheen op het hoge tribunaal ook de overige familieleden.
President Abdurrahman Wahid zette democratisering in door te stellen dat een Rechtbank hier beslist en niet de Republiek. Dat de democratie het hoogste goed is toonde deze president aan door in het grootste Moslimland - waar Christenen en Moslim broederlijk naast elkaar kunnen leven - door de verkiezingen Megawati Setiawati Soekarnoputri te steunen die later de eerste vrouwelijk presidente van de republiek Indonesië werd in het grootste Moslimland.
Nu staat Susilo Bambang Yudhoyono ook wel SBY genoemd (heeft o.a. een nummer gecomponeerd voor Tantowy die hier regelmatig optreedt o.a. Pasar malam Zeewolde) de zesde president van Indonesië met populatie van 400 miljoen. Op Amerika, China, en Japan na de grootste natie. Lid van top G -20, landen met de grootste economieën. De geschiedenis van Republiek Indonesië leert ons dat Egypte nu in de fase /periode verkeert "van president Soeharto toen". Daarnaast vele overeenkomsten toont met dit verschil, dat in Egypte economische belangen liggen voor Amerika en Europa naast dat de vrede in de Arabische wereld ruim dertig jaren wordt gekocht door de VS, in tegenstelling tot bij de republiek Indonesië dit in zijn geheel als zelfstandig natuurlijk proces tot stand is gekomen.
Vele speculaties gaan uit dat mogelijk Tantowi Yhayha de zevende president wordt. Grote artiest met grote populariteit met eigen TV programma op TV ri, neemt nu zittting het parlement van republiek Indonesia.
Met deze geschiedenis, wetenschap en feiten blikte president Obama terug, die vertrouwen uitspreekt om een constructief voorbeeld te nemen aan de republiek Indonesia.
President Obama van de VS die in Indonesië zijn jeugd heeft doorgebracht of misschien een signaal voor de rest van de wereld, dat vele landen van de republiek Indonesië nog wat kunnen leren om de regie te kunnen voeren over een populatie van 400 miljoen, waar Moslim, Islam en Christenen broederlijk naast elkaar kunnen leven. Ook van terrorisme bestrijding kan de rest van de wereld heel veel leren van Indonesie.
Is maar dat U het weet waarom vele Nederlandse correspondenten voor de Arabische TV Syria TV zender nu werken die voor Indonesië zijn, omdat de Nederlandse media heel weinig aandacht heeft voor de republiek Indonesia!
Hieronder volgt een lijst van presidenten van Indonesië.
Hieronder volgt een lijst van presidenten van Indonesië.
1. 1945–1967: Soekarno (1901–1970)
2. 1967–1998: Soeharto (1921–2008)
3. 1998–1999: Bacharuddin Jusuf Habibie (1936)
4. 1999–2001: Abdurrahman Wahid (1940-2009)
5. 2001–2004: Megawati Soekarnoputri (1947)
6. 2004–heden: Susilo Bambang Yudhoyono (1949)
ICM Editor/columnist Ferry Schwab sr.
Indisch culturele erfenis, mijn site. Albert van Prehn.
Eigenlijk ben ik net als de meeste Indische mensen, gampang wat betreft onze Indische identiteit.
In de loop der jaren dat wij in Nederland leven, hebben wij ons moeten aanpassen als tweede en derde generatie.
Wij hadden weliswaar de Indonesië tijd bewust meegemaakt, maar de aanpassing aan de cultuur van dit Nederland heeft ons weggedreven van onze identiteit.
Als ik over mijn ervaringen schrijf is het zo, dat ik te druk was met de school, het sociale leven, de carrière, de kinderen etc. Allemaal onderdelen uit het leven waar je gewoon door in beslag werd genomen.
De Indische identiteit was er altijd al, onbewust en van tijd tot tijd zeer bewust, vooral in de eerste jaren na mijn aankomst hier in Holland.
Er waren twee oorzaken, de pensiontijd en de moeilijke acceptatie door de autochtonen hier.
De pensiontijd leerde je indo te zijn en blijven want buiten de pension terreinen vond je wel vrienden etc., schoolkameraadjes en wat nog meer er buiten de pension poorten aanwezig was aan sociaal leven, toch was je weer blij als je het terrein van het pension weer betreedt.
Het was een klein indo-eilandje waar je je gewoontes en cultuur herkende en je ook jezelf kon zijn.
Na de pensiontijd werden velen van ons verspreid tussen de Nederlanders en velen hadden in de buurten toch een bijzondere positie, ze waren de zwartjes in de buurt en niet iedere buurtbewoner kon je accepteren.
Dus wat deed je, je zocht automatisch jouw soortgenoten op en nam de Hollandse vrienden en vriendinnetjes mee in die groep.
Je nam ze mee naar huis, waar ze gastvrij werden ontvangen en je leerde ze Indisch eten kennen.
Eigenlijk op die manier, is onze Indische keuken de Nederlandse van nu geworden.
Over het gampang zijn omtrent de Indische identiteit, het verwatert met de tijd dat je hier opgroeit en moet aanpassen aan de Nederlandse maatschappelijke waarden en normen.
Totdat de dag aanbrak dat mijn oudjes de ogen voor altijd sloten.
Bij het opruimen van hun huis en hun karige bezittingen, kom je documenten tegen, de foto’s van hun jeugd en daaraan gerelateerd de bekende verhalen die zij vertelden.
Toen ik de oude paperassen moest uitsorteren en wegdoen kwam ik veel tegen, heel veel herinneringen en veel onrecht en leed. Al die keren dat die oudjes hun leven hebben moeten aanpassen om ons kinderen een veilige haven te geven waar wij konden opgroeien. Hoeveel onrecht, hoeveel leed en verdriet zij hebben moeten hebben geleden, hoe het heimwee parten speelde, hoe hun Indische leven eindigde en de onze hier kon beginnen.
Ik heb er toen over nagedacht en merkte bij mij zelf dat ik een plicht had, ik zwoer dat ik hun nalatenschap voor altijd zal koesteren, onze identiteit en onze cultuur.
Ik ben dan wel verhollandst en heb een heel andere bijcultuur maar dat heb ik te danken aan hun opoffering.
Daarbij BEN ik ook indo en naarmate de jaren verstrijken wordt de behoefte om indo te zijn alleen maar groter, mijn eigen IK, mezelf zijn zoals ik ben en bovenal eruit zie.
Ik ben Nederlander maar tegelijkertijd zal ik mijn herkomst nooit verloochenen eerder koesteren want ik ben ook trots op ons.
Wij hebben als stilzwijgende gemeenschap hier voor dit land veel kunnen betekenen en in feite de gastvrijheid beloond met onze keuken en muziek. Nederland is verrijkt met een verruimde Nederland-oosterse keuen, want de rijsttafel vindt je nu in ieder gezin.
De muziek, waar ik van deel uitmaak, heeft ons hoe dan ook trots gemaakt, want in feite hebben wij de rock and roll hiernaartoe meegenomen.
Ik wil mijn cultuur voor ons land in stand houden, het is deels een geschiedenis van twee naties, Indonesië en Nederland. Tot en met heden ten dage verbonden met elkaar, er wonen nu heel veel Hollanders weer in Indonesië.
Hoewel den haag liever niet over de schandelijke tijd van het kolonialisme wil worden herinnerd en zij van alles doen om het zo snel mogelijk in de Hollandse doofpot te doen, ben ik net zoals velen van mijn gemeenschapgenoten een levende legende. Ik wil niet dat die Nederlands Indische koloniale tijd zomaar wordt weggemoffeld.
Daar hebben onze ouders en tal van Nederlanders die daar leefden offers voor gebracht.
Ook niet naar de Indonesische kant toe, waar ook offers vielen, ik wil dat men deze periode tot in de lengte der dage zal blijven herinneren.
Niet zozeer vanwege de politiek, maar vanwege het feit dat er een volkje is ontstaan met een aparte mooie cultuur.
Om iedereen mee te laten delen in dit gevoel, Nederlanders of indo’s heb ik mijn site ontwikkeld.
Doe mee als u er behoefte aan heeft, deel mee en neem deel.
Albert van Prehn
Paatje Phefferkorn het Indo symbool wordt 90.
90 Jaar wordt Paatje, en op 27 februari aanstaande wordt dit groots gevierd. Paatje heeft dit verdiend, en de redactie van ICM heeft besloten om heel column hieraan te wijden. Uiteraard moeten wij ver terug in de archieven duiken om voor dit uniek moment even stil te staan om terug te blikken.
Vaak zie ik op de pasar malams hoe bizar ook een man met een blauw shirt met daarop de Indo-melati lopen.
Het symbool werd ontworpen door Paatje Phefferkorn ergens in 1993, de pencak silat meester en inmiddels kent iedereen Paatje. Ik vroeg Paajte waarom hij dit draagt die ruim 30 jaar pencak beoefent, hierin les geeft en op bijna alle pasar malams demonstraties geeft. Vooraf vaak nogeens een lezing geeft aan de jongeren om de Indo Cultuur over te dragen, Hoe vaak afkorting INDO op het podium werd gebezigd is niet tellen. In Nederland Door Overdracht, en niet zoals velen dachten In Nederland Door Omstandigheden.
Paatje : “Er zitten veel pencak symbolen in, zoals de golok, een soort kapmes, die we in de sport ook gebruiken "
Met de Indo-melati bedoeld Paatje Phefferkorn de Indo vlag mee. Deze is opgebouwd en bestaat uit verschillende losse symbolen. De melati-bloem neemt een centrale plaats in en tegelijkertijd de vrouwelijke charme symboliseert. Ernaast heb ik de quote “vrouwelijk schoon” onderstreept. De golok en twee drietanden verwijzen naar de rol van de Indo als ‘voorvechter in woord en daad’. De achtergrondkleur blauw is niet toevallig gekozen. Voor Paatje symboliseert de kleur vooral ‘trouw’.
Waarom gebruiken mensen symbolen en met wel doel?
Al eeuwenlang laten mensen met behulp van allerlei afbeeldingen zien tot welke welke groep zijn behoren. Uitbeelden van symbolen zijn vooral een manier om je groepsidentiteit te versterken, kenbaar te maken en te onderscheiden van andere groepen. Bijna alle religies gebruiken symbolen bijvoorbeeld om de religieuze identiteit uit te dragen. Neem de christelijke Ichtus, de vis die je wel eens ziet op de achterkant van een auto. Ook bij veel (sub)culturen en -identiteiten horen symbolen waarmee je kunt laten zien waar je van ze houdt of waar je voor staat. Daarnaast hebben symbolen uiteraard een esthetische waarde. Ze worden gebruikt omdat ze mooi gevonden worden en bijvoorbeeld goed staan als badge op een spijkerjack.
Ook heeft Paatje gebruikt om deze Indo identiteit verder te verspreiden (uit te dragen) onder de Indo's die gretig petten, shirts met verschillende maten, vlaggen, vaandels en stickers voor de auto kochten.
Mijn vrouw heeft zo bij Paatje wel tientallen shirts gehaald voor haar broers, kinderen en kleinkinderen, en niet te vergeten de stickers voor de auto. Als de nieuwe auto de showroom wordt uitgereden, is de eerste handeling het plakken van de sticker op de zij- of achterruit van de auto. Of ze reikt de stickers uit aan de Indo's aan de Costa Blanca.
Op geen 1 pasar malam ontbrak Paatje die net als het geloof de Indo cultuur verkondigde met zijn pentjack en Indo vlag, of het woord richt tot de jongeren en met zijn kraam waar de Indo vlag in alle vormen is verkrijgen.
Ik wist mij nog te herinneren met de productie van Sfeer DVD Pasar Malam Online toen men bezig was met scrip en draaiboeken, vergat men Paatje in op te nemen toch een onderdeel van een pasar malam, gelukkig maakte het team de regie hierover opmerkzaam. Deze hadden wel oude beelden, die waren niet naar tevredenheid dat alsnog Paatje achter na reisden om vooralsnog beelden te registreren.
Paatje mogen vele Indo's Uw voorbeeld volgen!
Alvast een voorproefje klik hier https://www.youtube.com/watch?v=ral6VErSzJw
Politie bewaakt kerken in Indonesië na geweld
JAKARTA / Telegraaf 9/2-2011 De politie in Indonesië heeft woensdag bewaking ingesteld bij een groot aantal kerken in het land. De beveiligingsmaatregelen werden genomen na geweldsincidenten in de afgelopen dagen, waarbij groepen islamitische extremisten gebedshuizen van andere geloofsgemeenschappen aanvielen.
Zeker drie mensen werden zondag vermoord in een dorp in het zuidwesten van het eiland Java, terwijl de politie toekeek en weigerde op te treden tegen de daders. Dinsdag staken moslimmilitanten twee kerkgebouwen in brand in de stad Temanggung in Centraal-Java. Ze vielen daar ook een christelijke school aan. Woensdag werden er alleen al 1200 politieagenten en militairen ingezet voor de bescherming van kerken en overheidsgebouwen in Temanggung.
De Indonesische president Susilo Bambang Yudhoyono riep de lagere autoriteiten in zijn land woensdag op om af te rekenen met organisaties die hun achterban oproepen tot het plegen van geweld, of daartoe suggesties doen. „De bescherming en veiligheid van elke persoon moet gegarandeerd zijn, ongeacht religie, etniciteit, ras, politieke voorkeur of beroep”, zei 'SBY' tijdens een bijeenkomst met bestuurders in West-Timor.
Mensenrechtenorganisaties en media in Indonesië oordelen zeer kritisch over het in hun ogen zwakke optreden van Yudhoyono en andere Indonesische bestuurders tegen moslimextremisten. Yudhoyono geldt als gematigd, maar zijn regering is deels afhankelijk van relatief kleine islamitische partijen met radicale programma's. Ministers die geweld door radicale moslims goedpraten, werden nooit ontslagen. Hetzelfde geldt voor hoge politie-functionarissen die extremisten hun gang lieten gaan tijdens aanvallen op andersdenkenden.
Indonesië telt circa 240 miljoen inwoners en was in het verleden een kolonie van Nederland. Circa acht op de tien Indonesiërs staan te boek als moslim. Daarnaast telt het land miljoenen christenen en aanhangers van andere religies.
Goud van oud verpakt in "The Good Old Days Show".
Gepresenteerd door Sasa Productions
U kent vast wel dit spreekwoord "Oud van Goud”“. Net als in de Automatisering / IT wereld waar steeds bestaande toepassingen (Softwareproducten) in verschillende combinaties worden doorontwikkeld om aan de behoefte van de samenleving te blijven beantwoorden, wordt niets weggegooid maar hergebruikt in nieuwe toepassingen, een voorbeeld van groen ondernemen.
Niet anders is het ook zo gesteld in de entertainment wereld.
Beide verschillende branches hebben vele overeenkomsten in zich o.a. het publiek of eindgebruiker dat centraal staat om te beginnen. Beiden worden gekend waar creativiteit de basis vormt bij het ontwerpen/ontwikkelen van het product, waarbij de behoefte van de klant getracht wordt te peilen of te toetsen (eisen/wensen pakket). Alhoewel entertainment te benoemen is als soft - en IT als hardware, loopt de eerste de meeste risico's van wel of niet slagen. Vaak wordt bij entertainment gevoelsmatig de behoeftes gepeild of het product aanslaat of eerdere successen hergebruikt in compilaties, maar in een nieuw jasje gestoken. In de IT branche weet men wat de behoefte zijn van de klant op maat en op dat moment (actueel), omdat alles van de klantbehoefte geregistreerd staat, en via een CRM en DATAMINING methode kun je iedere klant individueel producten aanbieden of indelen naar groepen. (Facebook & Hyves)
In de muziek - en entertainment wereld is dit moeilijk te peilen.
Muziek is emotie, en iedere emotie is verschillend, vergelijk dit maar met de parfumeriebranche waar ook emotie speelt; emotie die verbinding legt naar een herinnering. Is ook niet de eerste levensbehoefte en zeker voor Indo's die op koempoelans of pasar malams zich bewegen. Ook daar wordt al flink gemopperd op entree van € 7,50. Laat staan nog als voor een wijntje € 4,00 neer moet worden geteld, dus ook daar is bezoekersaantal drastisch afgenomen zoals bij de pasar malams die het alleen nog van de Nederlanders moet hebben.
Sasa Productions heeft "The Good Old Days Show" productie ontwikkeld met Oud maar ooit Goud is geweest met: Lonny Gerungan, Riem de Wolff, Ben Rahedet, en Rob Buis. Sasa mikt dus duidelijk op de oudere gemêleerde doelgroep die Sasa via theaters probeert te trekken op 31 maart in het theater De Speeldoos in Baarn. ( Red.) De ingeschatte verwachting zullen zijn dat de meeste bezoekers toch uit het Nederlands circuit zullen komen, leren de ervaringen.
Dit ondervond WN - Productions in 2007 met haar maandelijkse Matinee shows waar slechts enkele Indo's kwamen in het begin op de maandelijkse shows inclusief buffet. De volgende matinee show geen Indo’s meer waren te bespeuren op deze prachtige locatie.
ICM heeft hier 9 keren van enkele reportages van bijgewoond.
Ook fotograaf John van Hese was bij de eerste voorstelling aanwezig, en liet de overigen verstek gaan liefhebber van uitstervende Indo Rock.
Wellicht dat TV Oranje en Party Vision meer voor het Nederlands publiek kan zorgen, leren de ervaringen.
Dat TV Oranje de toevlucht is van Indische artiesten,
bands en muzikanten is voor een ieder helder. Zo komen ze nog onder aandacht. Geen 1 omroep besteedt hier aandacht aan behalve TV Oranje. De clip die ICM wilde tippen was uiteraard van Renee Shuhman en Angle Eye die nu ook regelmatig getoond wordt. Renee die nog in het Flevoparq in Dronten optrad, en vast bij andere pasar malams ook zal optreden. Ook Ais Lawa-lata flitst voorbij en zijn spreekbeurt optimaal gebruikt: Zijn nieuwe CD werd aangekondigd, en de hele pasar malam agenda kwam voorbij. Ais Top zo mag ICM dat zien! Tem mijn Verlangen flits regelmatig voorbij, en soms weer komt Ed Brodie voorbij. Ja, en Ajoh Den Haag niet te vergeten die op YouTube & ICM al hoge cijfers scoorde. Het begint er op te lijken ... Dus als u even tijd hebt sap naar TV Oranje.
Op de website www.tvoranje,nl is nog meer te vinden.
U kunt daar clips zien die vooraf mee doen aan de verzoekparade, en u kunt nog steeds blijven stemmen op uw favorieten. Er zijn ook clips te zien van interviews van Woody Brunning ( Crazy Rockers), Rosy Pereira, Harry Koster ( Van The Black Dynamites), Roy de Fretes, Manna etc... Vergeet U ook niet om lid te worden dan steunt indirect de Indische artiesten.
Zie haar clip http://icmonline.ning.com/video/menura-tem-mijn-verlangen
Veel kijk, luister en lees plezier!
Redactie ICM Onnline. Ferry Schwab
