Ze kende in de liefde de nodige tegenslagen en Blijf zoals je bent, de Eurovisie Songfestivalklassieker waarmee JUSTINE PELMELAY (61) zichzelf in 1989 op de kaart zette, was bij haar minnaars meestal tegen dovemansoren gezegd. Maar de zangeres gaf nooit op en heeft een nieuwe liefde die ze deze week trots aan PRIVÉ presenteert.

Na twee mislukte huwelijken en een paar andere escapades heeft JOHN BLIJLEVEN (66) haar bestaan positief op zijn kop gezet en in elk geval voor de zangeres doet hij zijn naam eer aan.

Justine: „Mijn laatste relatie eindigde zes jaar geleden en eigenlijk was ik ervan overtuigd dat een nieuwe er niet meer in zou zitten. Hoe meer ik me daar ook op instelde, hoe beter het vrijgezellenleven me ook afging.”

Het was vooral haar gezondheid die haar in de weg zat. Door een beenmergziekte was Justine lang aan huis gekluisterd. Positiviteit en energie haalde ze uit haar werk als studiozangeres, maar dat viel dit voorjaar ook in een klap allemaal weg. „Al acht jaar loop ik ziekenhuis in, ziekenhuis uit. En ik was net terug van weer een bloedtransfusie, toen ik mijn gsm zag oplichten en een berichtje kreeg van een nummer dat ik kende. Of ik met hem wilde praten. Ik had jaren niets van hem gehoord, maar ik heb hem direct gebeld en we hebben diezelfde avond tot drie uur ’s nachts met elkaar aan de telefoon gezeten!”

De twee blijken zelfs heel ver terug te gaan. De latere Songfestivaldeelneemster was 46 jaar geleden verkoopster bij Blokker, waar John als etaleur werkzaam was. „Eens in de drie weken kwam hij langs bij ons filiaal en ik weet nog dat hij toen altijd al indruk op me maakte. Het was een prettige verschijning, zeg maar. Nee, we hadden niets. Dat kon ook niet. We waren allebei bezet en een halfjaar na onze eerste ontmoeting in de winkel trouwde hij, dat weet ik nog. Toch bleven we nog jaren contact houden, hij was een soort klankbord voor me.”

John: „Ik ben zelfs op haar tweede bruiloft geweest.”

Het lange, nachtelijke telefoontje kreeg al ruimschoots vervolg. Justine: „Ik noem hem nu mijn redder. Ik denk dat ik midden in de coronacrisis werkeloos in mijn somberheid was weggezakt als hij niet net op dat moment contact had gezocht. Ik ben een blij mens.”

Toch zijn er ook donkere wolken die het jonge geluk bedreigen. Justine heeft haar gezondheidsproblemen en ook John wordt behandeld tegen een ernstige ziekte. „Toch staan we positief in het leven”, vertellen ze woensdag samen in de nieuwe editie van weekblad PRIVÉ, waarin ze hun indrukwekkende verhaal doen.

door Marcel Vink

JAKARTA

Dat werd vrijdag bekendgemaakt op een speciaal belegde persconferentie door Listyo Sigit Prabowo, hoofd van de Indonesische criminele inlichtingendienst. Het nieuws over L., die vanwege een internationale signalering werd gearresteerd toen ze vanuit Nederland naar Servië reisde, is breed uitgemeten.

Het lijkt erop dat de vrouw een kapitale fout heeft gemaakt door zich veilig te wanen in het Oost-Europese land, dat geen uitleveringsverdrag met Indonesië heeft.

Door diplomatiek overleg op het allerhoogste niveau, waarbij zelfs president Aleksandar Vučić betrokken was, is ze toch in Jakarta aan de Indonesische autoriteiten overhandigd. Justitie in het Aziatische land maakte naar eigen zeggen al zeventien jaar jacht op de ’superfraudeur’.

Tweemaal, in 2010 en 2014, werd Nederland aangespoord haar uit te leveren, maar die verzoeken waren tevergeefs. „Nederland levert geen eigen onderdanen uit”, bevestigde een woordvoerster van het ministerie van Justitie en Veiligheid al.

L. zou Indonesië zijn ontvlucht kort voor ze in 2003 werd verdacht van de megafraude, die in totaal om zo’n 175 miljoen euro draait. Via vervalste documenten zou ze via de Bank Nasional Indonesia aan het enorme bedrag aan leningen zijn gekomen. De andere hoofdverdachte in de zaak kreeg in 2005 levenslang.

’Fuck VOC’, wordt er eind juni met rode graffiti-letters op het standbeeld van Johan van Oldenbarnevelt aan de Haagse Hofvijver gekalkt. En: ’Kami Bersiap’, een leus die zoveel betekent als ’wij staan paraat’ en verwijst naar de Bersiap, de uiterst gewelddadige periode in de Nederlandse en Indonesische geschiedenis. Actiegroep Aliansi Merah Putih toont zich in een verklaring trots op de bekladding. „Wij zullen al jullie geliefde standbeelden gelijk maken met de kleur van de grond tijdens de Banda-moorden. Zolang de Gouden Koets zich vertoont met schilderingen van Afrikaanse en Javaanse slaven die gunsten bieden aan een witte koningin vallen wij koninklijke erfgoederen aan”, luidt de boodschap.

De pro-Indische activisten zijn niet de enigen die momenteel fel van leer trekken tegen de Gouden Koets. Historicus en docent koloniaal verleden Karwan Fatah-Black springt op de golf waarop de Black Lives Matter-beweging momenteel surft door handtekeningen te werven voor een anti-koetspetitie. Het manifest moet ervoor zorgen dat het historische rijtuig nooit meer terugkeert als vervoersmiddel van koning Willem-Alexander en koningin Máxima op Prinsjesdag. In een slavernijmuseum ermee, oppert Fatah-Black.

Al eerder wolkte de discussie over de Gouden Koets op. In 2011 zijn het Kamerleden Harry van Bommel (SP) en Mariko Peters (GL) die koningin Beatrix oproepen om een onderdeel van de koets te verwijderen. Steen des aanstoots? Het linker zijpaneel van het uit 1898 stammende gulden rijtuig. Daarop staan mensen geschilderd uit de Nederlandse koloniën die goederen brengen aan een vrouw op een troon.

De ophef omtrent de koets stuit de Leidse emeritus hoogleraar geschiedenis Piet Emmer tegen de borst. Hij waarschuwt voor het groeiende onvermogen van sommige vakgenoten en protestgroepen om zaken, zoals de koetsschildering, in historisch perspectief te plaatsen. „Ik sta elke dag verbaasd over het gebrek aan historische distantie. Ik snap niet dat mensen niet begrijpen dat in het verleden onze maatstaven anders waren. De huidige morele standaarden mag je niet op het verleden plakken”, vindt hij.

Hoewel hij eigenlijk weinig op heeft met het koningshuis, vindt hoogleraar Emmer de Gouden Koets een prachtig voertuig vol symboliek. Het paneel ’de Hulde der Koloniën’, waar zoveel reuring om is, is slechts een van die symbolen en wordt door velen slecht begrepen, vindt hij. Want het paneel verheerlijkt zijns inziens niet het slavernijverleden, zoals sommigen beweren. „De koloniale onderdanen betalen belasting in natura, in ruil voor beschaving. Het boekje dat ze op de afbeelding ontvangen staat voor onderwijs.”

Emmer vreest dat de koets door actiegroepen worden gebruikt ’als stormram om hun huidige positie te verbeteren’. „Misschien zelfs wel om herstelbetalingen te eisen”, zegt hij. „Je moet juist niet van alles uitwissen. Het is belangrijk dat mensen in ons dagelijks leven kunnen blijven zien dat het verleden soms absurd was, een tijd waarin we absurde dingen deden.” Helemaal gerust is hij daar niet op. Zeker niet als premier Rutte begin deze maand in de Tweede Kamer iets zegt over de Gouden Koets.

Het gebeurt op 1 juli in het allerlaatste staartje van het grote racismedebat. Urenlang is er gedebatteerd over onderwerpen als excuses voor ons slavernijverleden, Zwarte Piet en institutioneel racisme. Murw van de marathonsessie hangen veel Kamerleden in hun stoel. Het is het moment dat premier Rutte kiest om iets over de Gouden Koets te zeggen.

„Voorzitter. Ik kom bij de laatste vraag, over de Gouden Koets. Die wordt in zijn geheel gerestaureerd. We gaan niet de geschiedenis herschrijven, zoals ik eerder ook heb gezegd, door bepaalde onderdelen te verwijderen of wit te lakken.” Maar de premier benadrukt vervolgens ook dat het ’belangrijk’ is dat het ’cultuurhistorische object in z’n context wordt geplaatst en dat uitleg wordt gegeven.’ „Het ligt zeker in de rede om dat allemaal te doen als de restauratie klaar is. Hij wordt nu gerestaureerd. Er is nog geen besluit genomen over het toekomstig gebruik.”

De uitlatingen van Rutte doen meerdere mensen de oren spitsen, zo ook voormalig D66-leider Alexander Pechtold, die zich als Kamerlid inzette om de kosten van de koetsrestauratie zo laag mogelijk te houden. „Geen besluit over toekomstig gebruik, zegt Rutte? In mijn hele beleving zou dat ding gewoon weer gaan rijden. Als dat niet zo was, waarom zouden we dan zoveel geld steken in die hele restauratie, van het opknappen van de wielspaken tot het kapok in de bekleding aan toe?”

Ook SP-Kamerlid Ronald van Raak reageert verbaasd. „Zover ik weet, zou hij gewoon terugkeren.” PVV-collega Martin Bosma: „De belofte was altijd: gewoon rijden. Maar toen de Gouden Koets zo lang in restauratie ging, voelden velen al wel nattigheid.”

Een bron uit een coalitiepartij zegt dat het op departementen al langer rondzingt dat de koets na de opknapbeurt vast naar een museum gaat. „Ik denk dat dat wel gaat gebeuren, maar niemand wil het hardop zeggen.”

CDA-Kamerlid Van der Molen wijst erop dat premier Rutte het in zijn uitlatingen over de koets waarschijnlijk niet over zichzelf had, of over het kabinet, maar over de koning. „In casu de Gouden Koets is het de koning die een afweging moet maken.” Navraag bij koningshuisbronnen bevestigt dat. Het werkt zo: de koning gaat volgens de regels over zijn eigen woon-werkverkeer. En daar valt – raar maar waar – ook de Gouden Koets onder.

De hamvraag is dus, wat gaat de koning doen? Op de website van het Koninklijk Huis staat het volgende: „In 2016 is begonnen met de restauratie, die een aantal jaren in beslag zal nemen. Tot de Gouden Koets weer gereed is voor gebruik, wordt met Prinsjesdag de Glazen Koets ingezet.”

De tekst wekt de suggestie dat na de restauratie van de Gouden Koets de tijdelijke Glazen Koets weer op de reservebank mag. Het is iets waar Kamerlid Van der Molen wel voor voelt, maar hij laat dat besluit aan de koning. „De koning zal zijn vingers heus niet in zijn oren steken”, verwacht de CDA’er die daarmee doelt op de kritiek van de afgelopen jaren op het koetspaneel. „We moeten ruimte geven aan de koning om een afweging te maken.”

De Rijksvoorlichtingsdienst houdt de kaarten tegen de borst. „Op dit moment wordt de Gouden Koets gerestaureerd. Er wordt nog niet ingegaan op de toekomst.”

Emeritus hoogleraar Emmer denkt dat het op een typisch Nederlandse polderoplossing zal uitdraaien, een mix van meer educatie over de koets maar hopelijk ook nog de bij velen geliefde plek in de Prinsjesdag-optocht. Een pensioen in een museum ziet hij als verkwisting. „De koets wordt nu voor zo’n 1,2 miljoen euro gerestaureerd. Dat hadden ze dan net zo goed kunnen laten zitten.”

I

ICM redactie.

Eindelijk na vele publicaties van ICM gedurende dit laatste 20 jaar dat Nederland kleur gaat bekennen. Ik spreek dan over de collega-redacteuren en journalisten, die voortdurend de verkeerde feiten ruim 70 jaar aan het op ratelen waren.  Politiek, Overheid en de Omroep weten als geen andere dat zij het Volk bewust op het verkeerde been zetten. Nu via het Internet wordt alles ontbloot, dus ook de vreselijke oorlogsmisdaden die Nederland en Kon. Huis op zich hebben.  Onder het kopje politionele acties wordt de periode in het verlengde van de Bersiap geplaatst.  

Nee, weer gaat Nederland politiek, Overheid en de Omroepen & Media in de fout. Kabinet, Tweede Kamer en het Volk stonden unaniem achter het besluit voor militaire ingrijpen. Minister President Drees was hier tegen, die avond om het beven uit te vaardigen nam hij zijn ontslag.  Immers het Voormalige Indie werd door de nieuwe regering ede republiek indonesia in 1945 uitgeroepen, en door de hele wereld erkend.  Nee, weer een dramatische Kabinet, en politieke besluit, die 500.000 eigen staatsburger het leven in hel letterlijk in een hel stortte. De rest kent u als Nederlander. 

Bij dit dramatische besluit met gevolg dat ruim 200.000 onschuldige Indonesische burgers werden afgeslacht. De Kampongs (Indonesische wijken) werden met vlammenwerper afgebrand.  Wat Nederland nog meer aan schade heeft toegebracht is het leven / het bestaan van hun eigen burgers. Ruim 500.000 met een Nederlands paspoort die daar zijn geboren uit Hollandse / Europese ouders. Het bestaan van deze 500.000 Nederlandse Indische burgers ging 1 keer in vlammen op.  De Bersiap strijders werden nu verstrekt door de nabestaande van de 200.000 vermoorden. 

Deze 500.000 Nederlandse Indische burgers die hun levensbestaan in vlammen op zagen, hoopten dat NL - Regering bij hun zinnen kwam, en zoals PM Drees wilde praten met vredige oplossing zonder geweld. 1947 - 1962 is een ramp geweest voor de NL- burgers, wel heel ver van Nederland. Net zoals de Groningers nu door Nederland zijn behandeld.  Met groot verschil de Groninger heeft nog zijn bestaan, zijn leven en zijn huis, en er is een schadevergoeding.

Die 500.000 Nederlandse Indische burgers hebben hun leven bestaan moeten opgegeven, hebben van 1947 tot 1962 nooit die bescherming gehad van Nederland. In 1959 zijn er nog zo,  3000 vaders vermoord. Huis, hun onderneming zijn kwijt. Hals over kop werden ze het land uitgezet, door het onhandige politieke bedrijf in Nederland,. Ja van politiek moeten wij het hebben. 

SCHADE, alles hebben deze Nederlandse Indische burgers zelf moeten betalen om naar Nederland te komen,.Het verblijf etc. etc.

COMPENSATIE  Soekarno, Hatta en Soeharto hebben ruim gecompenseerd in 1950-1956 werd 4,5 miljard betaald een het Ministerie van Financien van Minister Hoekstra. Drees vroeg 6 miljard. Uiteindelijk via een onrechtmatig verdrag werd alle bezitten/eigendommen van de 500.000 Nederlandse Indische Burgers afgekocht.  

De NL Staat heeft niets meer te vorderen, die heeft voor de inval van de Jappen eerst het geldkistje leeg getrokken, dus  waar die 500.000 burgers over belasting heeft gehaald, dan de hele goud voorraad weggesluisd naar Australie en uiteindelijk naar de VS. Gekscherend genoeg, vond de Nederlandse Bank veiliger om toch maar Amsterdam te brengen. Dit na een onderzoek van Journaliste Griselde Molemans tegen GOUD stuitte. 

Goud voorraad dient als dekking van begroting van een regering.

Geen 1 euro hebben deze 500.000 Nederlandse Indische burgers gezien tot het heden, de hoop van dit instituut dat ze allemaal dood zijn, ja die vlieger gaat hier niet op. Op deze vordering/schuld van de NL Staat rust het erfrecht op, is immers familie-bezit van onze ouders.. 

Nederlandse Staat dit staat u te wachten, en alle bewindvoerders U blijft medeplichtig omdat U 70 jaar is gegund om deze Nederlandse Indische zaken recht te trekken, beseft U dat goed, en blijft behoren tot een  organisatie die criminele misdaden 70 jaar heeft gepleegd.

Met Uw excuses en teruggeven van alle gelden van onze ouders, kan u op clementie rekenen van de  hele wereld om U heen.

.

Wij menen aantoonbaar dat de Nederlandse Staat aansprakelijk is voor schade tegenover de 341.000 Indische Nederlanders, om drie redenen.

1. Gebrek aan bescherming Nederlandse burgers/onderdanen;
2. Onrechtmatige overheidsdaad ten opzichte van Nederlandse burgers;
3. Traktaat van Wassenaar, vernietigbare/ onrechtmatige overeenkomst.

WORDT VERVOLGD

In het Belgische Westerlo werd dinsdag het eerste volledig door een 3D-printer gebouwd huis opgeleverd. De twee verdiepingen tellende woning van 90 vierkante meter en acht meter hoog werd in vijftien dagen laag voor laag gebouwd door een Nederlandse 3D-betonprinter. „Het is wel de ultieme droom dat je zelf een eigen huis kunt tekenen die onze 3D-printer dan op locatie neerzet”, zegt marketingmanager Marco Vonk van printerproducent Weber Beamix. „Het project in Westerlo is om te laten zien dat het kan.”

De Vlaamse woning is de eerste die niet in de fabriek, maar buiten met de 3D-printer van het Nederlandse bedrijf is gebouwd. De tweede verschijnt binnenkort in de Eindhovense Groenplaats Bosrijk, bij het bouwproject Milestone. De besparing zit hem vooral in de snelheid, benadrukt Vonk. „De kosten zijn hetzelfde als met traditionele bouw. Alleen scheelt het 80 procent aan personeel op de bouwplaats en 60 procent in bouwtijd. Dat zijn forse besparingen. En er komen geen onverwachte kosten bij. Wat je hebt bedacht en getekend lever je binnen budget en tijd.”

In Gemert werd vorig jaar al een door de 3D-betonprinter van Weber Beamix gemaakte fietsbrug geopend. In Teugen bouwde een robotarm van concurrent CyBe ondertussen het bedrijfspand De Vergaderfabriek. „Daar hebben we veel van geleerd”, vertelt oprichter Berry Hendriks. „Wij zijn nu met woningcorporaties in gesprek. Nederland heeft een tekort van een miljoen woningen.

In Indonesië leveren wij 3D-betonprinters aan een partner die elk jaar 200.000 woningen bouwt. Als we het daar kunnen, dan kunnen we dat in Nederland ook.”

De hulp van 3D-printers kan de totale bouwkosten van woningen 10 tot 15 procent lager maken, schat Maurice van Sante, bouw- en vastgoedeconoom bij ING. „En hoe meer schaalvoordelen je behaalt, hoe goedkoper het nog kan. Het is ook beter voor het milieu. Er is geen restafval en er staan geen machines op de bouwplaats. Robotisering in de bouw staat nog in de kinderschoenen. Maar er zijn toch al best veel partijen die via automatisering in een paar dagen een woning kunnen neerzetten.”

Van Sante wijst naar de hoge investeringen als reden waarom er nog niet massaal 3D-geprinte woningen uit de grond schieten: „Er gebeurt wel veel. De Nederlandse bouw doet het met 1,2 robots per 10.000 werknemers veel beter dan landen als Japan en China. Maar het is weer een schijntje vergeleken met de industrie, waar 150.000 robots per 10.000 werknemers zijn. In de bouw is het daarbij rennen of stilstaan. Aannemers zijn liever heel erg flexibel om snel af te kunnen schalen als het minder gaat. Dat is een drempel om in automatisering en robotisering te investeren. En dan zijn er de per gemeente wisselende vergunningseisen.”

Dat beaamt Hendriks van CyBe: „Wij laten onze vloeren, muren en dakconstructies onafhankelijk door TNO testen. Dan mag het in principe overal worden neergezet. Maar een bouwvergunning behelst nogal wat. Dat zou met automatisering niet de drie maanden hoeven duren waarin ambtenaren er nu naar kijken. Wij proberen partners aan wie wij onze printers verkopen dan ook te helpen met bijvoorbeeld het maken van een business case. Zij succes; wij succes.”

Vonk van Weber Beamix ziet 3D-printers als een van de oplossingen om de woningbouw in de versnelling te brengen. „Als we in Nederland in tien jaar tijd 800.000 huizen willen bouwen, dan moeten er nog wel wat slagen gemaakt worden. Automatisering kan helpen bij een tekort aan handjes. Er zullen straks grote delen van woningen uit de printer komen, maar niet alles. We leren nog elke dag, over toepassingen, spuitkoppen, software, beton. Deze bouwtechniek wordt nu langzaam volwassen.”