Blog 2.0

Alle berichten (2803)

Sorteer op

De Ciliwung river, down by the river side.

Geplaatst door Ferry Schwab op december 13, 2009 om 9:56pm
De Ciliwung river, down by the river side. Ergens bij Sukabumi of iets dichterbij, de Puntjak op Java ontstaat de Ciliwung en stroomt door de hoofdstad Jakarta naar zee. Wat is er zo bijzonder aan deze rivier zou je zeggen? Het heeft een verhaal. Heel lang geleden toen Indonesië nog in de maak was, zaten enkele goden met elkaar te beraadslagen, hoe zouden zij dit gebied verdelen en hoe met het eruit zien. Het waren drie goden, de oppergod en twee van zijn vrouwen. De oppergod besliste dat het uit diverse eilanden zou bestaan en zo geschiede het. De twee vrouwgoden kregen ieder een gebied om te beheersen. De eerste vrouw van de oppergod was hebberig en zij eiste de noordelijke eilanden Sumatera, Borneo en Celebes en Nieuw Giunea. De tweede vrouw van de oppergod was een bescheiden en zachtaardig wezen en zij nam genoegen met het restant, de eilanden Java, lombok, Bali etc. Vandaar dat men heden ten dage de zachtaardige sfeer proeft op het eiland Bali, waar de tweede vrouw van de oppergod zich nestelde. Al gauw was zij bezig met het inrichten van het landschap en omdat zij bescheiden maar ook onzeker van aard was, wist zij niet goed hoe zij de bewoners van de eilanden die zij ging scheppen, een mooi paradijselijke woonplaats zou geven. Toen zij klaar was zag Java er uit zoals nu en de vele vulkanen op het eiland zijn nog steeds de symbolen van deze tweede vrouw van de oppergod. De aarde kan op sommige momenten goed schudden en de vulkanen kunnen bij tijd en wijle goede tekeer gaan met een uitstoot van stof en rook. Dat is de stemming van deze tweede vrouw die Sri Jawa wordt genoemd, door de bewoners van dit grote eiland. De aardschokken zijn de onrust van Sri Jawa en de uitstoot van de vulkanen geven het zuchten van deze godin weer. Sri Jawa had oog voor schoonheid, omdat zijzelf een prachtige godin was met heel veel oog voor wat mooi is, schiep zij Java zoals zij dat goed achtte. Het was alleen nog een kwestie van waar de mensen die op dit eiland gingen wonen hun hoofdstad zouden neerzetten. Sri Jawa vroeg raad bij haar echtgenoot, maar die kon het niet bepalen, ten einde raad trok Sri Jawa een haar uit haar hoofd en liet deze vallen op het eiland en bepaalde dat daar waar de haar terecht zou komen, de belangrijkste plaats voor de bewoners van het eilandenrijk zal ontstaan. Alle drie de goden stemden toe. De uitgetrokken haar viel neer met de wortel in het gebied tussen Sukabumi en het einde ervan op noordkust van Java. De gevallen haar is nu de rivier de Ciliwung, het volgt de ligging van de haar van de godin die zo op het eiland is terecht gekomen. De Bron bij Sukabumi ergens en de monding bij Jakarta, die dus,zoals is bepaald thans de hoofdstad van Indonesië is geworden. Als kind heb ik heel veel met deze rivier gehad. Ik heb ergens bij de bron gezeten waar het als een watervalletje naar beneden stortte en waar ik een heerlijk verkoelende douche nam. Ik heb de Ciliwung ook kunnen meemaken tussen Jakarta en Bogor in waar het heldere water woest stromend in een rivier vol grote rotsen en stenen zijn weg baande. Als kind was ik gefascineerd door de kracht van het water en de ruis ervan gaf je rust. Ik zag de vele visjes in het water en de guppies die boven in aan de oppervlakte zwommen. Het gaf een mystiek gevoel alsof iemand je gadesloeg en ik herinnerde mij nog altijd die keer dat ik pootje badend en onderzoekend iets hoorde fluisteren en mij vertelde dat ik op een bepaalde plek moest gaan kijken. Dat deed ik dus en ik vond er een prachtige groene edelsteen. Die had ik sinds die tijd altijd bij mij en als ik niet bijgelovig was zou ik zeggen dat het mij geluk heeft gebracht want ik ontsnapte altijd aan levensbedreigende situaties later toen de tijd voor ons als gezin het leven onmogelijk werd door de politieke situatie. De Ciliwung stroomde ook dichtbij waar ik woonde. Ik ging daar altijd heen met mijn Indonesische vriendjes om meervallen te vangen. Deze verbleven vaak in holen aan de kant van de rivier waar ook een van de giftigste slangen zaten, de geel en zwart gekleurde oeler welang. Op bepaalde momenten zag je de schommelende bewegingen vlak langs je heen gaan en je wist dat het er een was. De paniek bij de overige visser vertelde je dat je aan de dood ontsnapt was, want een beet van deze slag die zich bedreigt voelt, was goed voor een in 10 minuten sterftijd. Ik heb dus een bescherming gehad en ik voelde mij altijd aangetrokken tot deze Rivier. De ontelbare mooie siervisjes die ik eruit haalde en de keren dat ik zwemmen leerde in dezelfde rivier waar krokodillen in zaten, hebben de band voor altijd geschapen. De groene steen die ik eruit haalde was een mooi geschenk aan een jochie dat liefde had voor de natuur in en om de Ciliwung. De dag dat ik ernaar toe werd geroepen om het op te rapen was de roep van moeder natuur die de band verzegelde met deze rivier. Het was de amulet die de gevaren van deze rivier met draaikolken etc. neutraliseerde. Ik was een beschermde en gast van iets wat misschien toch bestaat, maar waar wij niet in kunnen en willen geloven. De Ciliwung heeft zijn mystieke kanten. De groene steen ben ik kwijt geraakt op de dag dat ik vertrok naar Nederland. Vaak denk ik terug aan de tijd dat ik gehurkt aan de oever van de Ciliwung zat, al die keren dat ik in de buurt was, of het nu bij de bron was, in het midden of aan de monding. Het heeft mij altijd aangetrokken. Down by the riverside of the Ciliwung. Albert van prehn (ICM-Moderator) 5 December 2009
Lees verder…

Ans Gevers, welkom bij ICMonline

Geplaatst door ICM redactie op december 14, 2009 om 1:30am

Ans GeversVrouws-HertogenboschVan Harte Welkom bij ICMonline de Indische Internetkrant,namens de redactie, webmasters en moderator.N.B.U kunt foto's, filmpjes en muziek die direct of indirect met de Indische Gemeenschap te maken hebben op deze site plaatsen als u wil.
Lees verder…

NIEUW BEWIJS VAN MASSA-EXECUTIE IN INDONESIË

Geplaatst door Ferry Schwab op december 13, 2009 om 9:54pm
yayasan K.U.K.B. http://www.merahputihthefilm.com/eng/home.html Stichting Komite Utang Kehormatan Belanda heet u van harte welkom Komite Utang Kehormatan Belanda is opgericht op 5 mei 2005 in Jakarta en bestaat uit een afdeling in Indonesia en in Nederland. Op 4 april 2007 is het comité in Nederland een stichting geworden. De stichting is een niet gesubsidieerde onafhankelijke stichting. De correspondentie naam is yayasan K.U.K.B. NIEUW BEWIJS VAN MASSA-EXECUTIE IN INDONESIË Indonesische nabestaanden hebben een aanklacht ingediend tegen de Nederlandse staat. Deze houdt verband met Nederlandse oorlogsmisdaden in 1947 in Rawagede. De waarheid daarover is tweemaal door de regering achtergehouden. Lees verder.. Nederlandse staat aangeklaagd voor oorlogsmisdaad (Netwerk TV) Het is een van de grootste slachtingen uit de koloniale geschiedenis. In het Indonesische dorp Rawagede fusilleren Nederlandse militairen op 9 december 1947 vrijwel de gehele mannelijke bevolking. De VN stelt achteraf vast dat de Nederlanders meedogenloos waren. Nooit werd er iemand veroordeeld voor het bloedbad. 61 jaar na dato volgt er nu dan toch nog juridische actie. -------------------------------------------------------------------------------- From: Marshal CJ M [mailto:m.c.j.manengkei@chello.nl] Sent: woensdag 9 december 2009 0:04 To: ICM Online; 'albert'; Ben Vink; Cornelia Stuyver (c.stuyver@hotmail.com); Wil Kramer (w.kramer8@chello.nl); 'Elise van der Stouw - Zjiraff'; Jan de Jong; Wagtendonk, Jan van; Hetty Naaijkens; H. Th. Bussemaker Subject: Info Bloedbad in Indonesia De doofpot van de staat der Nederlanden Vrijdag, 2008-11-07, 03:39:31 NIEUW BEWIJS VAN MASSA-EXECUTIE IN INDONESIË Indonesische nabestaanden hebben een aanklacht ingediend tegen de Nederlandse staat. Deze houdt verband met Nederlandse oorlogsmisdaden in 1947 in Rawagede. De waarheid daarover is tweemaal door de regering achtergehouden. DOOR JOERI BOOM DE ARCHIEFMEDEWERKER VAN het Nationaal Archief in Den Haag schudt zijn hoofd. ‘Daarvoor moet u speciale toestemming hebben van het hoofd onderzoek. U dient een onderzoeksopzet in te leveren en dan bepalen wij welk archiefmateriaal u mag gebruiken.’ Maar ik weet precies welk materiaal ik nodig heb. Het zit in map 1304. Ik dring aan, maar de medewerker concentreert zich op zijn scherm. ‘Sorry’, zegt een collega. ‘Het is niet openbaar.’ Executie van gevangenen zonder voorafgaand onderzoek of proces te Krawang. Dat is de titel van de map die ik zoek. Hij bevat explosief materiaal over de massamoord in het dorp Rawagede in 1947. De map maakt deel uit van het archiefmateriaal dat bijeen is gebracht voor een ambtelijke commissie in 1969. Die commissie onderzocht de ‘eventuele wandaden’ die in Indonesië waren begaan door Nederlandse militairen in de periode 1945-1950 en bracht verslag uit aan de regering. Nederland wordt niet graag herinnerd aan de oorlog in Indonesië, die bijna sussend nog altijd de ‘Politionele Acties’ wordt genoemd. De strijd was zinloos. Een verspilling van mensenlevens, geld en energie, weten we nu. Tweehonderdduizend militairen werden naar Indonesië gestuurd, dat zich vlak na de Japanse capitulatie in augustus 1945 onafhankelijk had verklaard. Nederland wilde het gezag in de kolonie terugkrijgen opdat de winsten van olievelden en rubberplantages weer naar het gehavende moederland zouden stromen. Het draaide uit op een keiharde oorlog met de naar vrijheid hunkerende Republiek Indonesië, uitgevochten volgens de wrede wetten van de guerrilla. Indonesië was het Nederlandse Vietnam avant la lettre. Beide partijen begingen gruwelijke wreedheden. Indonesiërs die met de Nederlanders samenwerkten werden op gruwelijke wijze door de nationalisten vermoord. De Nederlandse contraguerrilla sloeg door in contraterreur. Kampongs werden in brand gestoken als represaillemaatregel en gevangenen zonder vorm van proces geëxecuteerd. De militaire inlichtingendienst bezondigde zich aan ‘derdegraadsverhoren’, waarbij flink gemarteld werd. Al vanaf 1946 sijpelden de wreedheden, die volgens de letter der wet oorlogsmisdaden waren, door naar Nederland. Sommige militairen meldden ze in brieven die gepubliceerd werden, onder meer in De Groene Amsterdammer. Parlementariërs lazen de brieven voor in de Tweede Kamer. Maar ook al repten verontwaardigde militairen van ‘moffenmethoden’, eind jaren veertig was er geen Kamermeerderheid te vinden voor een diepgaand onderzoek. Alleen de duizenden standrechtelijke executies door het Korps Speciale Troepen van de beruchte kapitein Westerling werden onderzocht. De uitkomst was geheim. De minister van Overzeese Gebiedsdelen verzekerde de Kamer dat het volstrekt tegen de wens van de regering was dat de misstanden ‘in den doofpot [worden] gestopt’. Maar er werd niets meer van gehoord. In 1969 werd het stilzwijgen doorbroken door de psycholoog J.E. Hueting, die in de Volkskrant en op televisie bij Achter het nieuws vertelde over de martelingen, executies en derdegraadsverhoren die hij had meegemaakt als militair in Indonesië. Er ontstond grote maatschappelijke onrust: de regering moest nu wel handelen. Er werd een ambtelijke commissie samengesteld die ontsporingen van geweld moest onderzoeken. Er werd gesproken van ‘excessen’, niet van oorlogsmisdaden – een term die van toepassing was op de Japanners en de nazi’s kon onmogelijk gehanteerd worden waar het Nederlandse militairen betrof. De commissie deed verslag van 76 zaken in een rapport dat bekend werd als de Excessennota. De massamoord in het dorp Rawagede, op West-Java, nabij Krawang, is een van die zaken. Hij werd gepleegd door dienstplichtige infanteristen van de Koninklijke Landmacht. Dat was opvallend, want veel andere oorlogsmisdaden waren het werk van geharde beroepsmilitairen van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL) en de speciale eenheden. De divisies van dienstplichtigen werden tentara soesoe, ‘het zachte leger’, genoemd. Ze stonden vriendelijker tegenover de bevolking en kritischer ten opzichte van het koloniale beleid dan andere troepen. Toch vermoordde een eenheid van het zachte leger in Rawagede een groot aantal mannen. Volgens Nederlandse opgaven waren het er 150, waarvan er ‘ongeveer twintig’ werden geëxecuteerd. In het dorp werden geen wapens aangetroffen. Zo staat het heel kort vermeld in de Excessennota. Volgens Indonesische opgaven werden meer dan 430 mannen gedood. In 1995 zond RTL4 een documentaire uit over Rawagede. De makers spraken in het dorp met overlevenden en nabestaanden. Vooral de getuigenis van een oude vrouw die met bevende stem vertelt hoe ze tussen de lijken haar man en haar zoon terugvond, ging door merg en been. Volgens de documentairemakers waren 431 mannen, van jong tot oud, standrechtelijk geëxecuteerd. Er werden Kamervragen gesteld, want hoe zat dat met die ‘ongeveer twintig’ geëxecuteerden uit de Excessennota? Was dat wel de waarheid? Op verzoek van minister van Justitie Winnie Sorgdrager stelde het openbaar ministerie te Arnhem een oriënterend onderzoek in. Daar kwam niets uit. Volgens het OM bestonden er nu eenmaal verschillende lezingen van het gebeuren. Bovendien waren de daders niet meer te vervolgen, meldde de minister. Oorlogsmisdaden verjaren niet, maar door het parlement was daarop een uitzondering gemaakt voor de Nederlandse militairen in Indonesië tussen 1945 en 1950, meldde zij de Tweede Kamer. In map 1304 zit materiaal dat aantoont dat de Nederlandse regering niet de waarheid heeft verteld over wat in Rawagede werd aangericht. En dat niet alleen. De map laat zien dat de verantwoordelijke officier niet werd gestraft omdat dit niet politiek gewenst was. Het stilhouden van de zaak begon al in 1948 en duurt voort tot op de dag van vandaag. Dan maar een bekend onderzoekerstrucje geprobeerd. Dossiermappen zitten doorgaans per stapel in archiefdozen. Met de computer in de studiezaal vraag ik een paar mappen aan die wél toegankelijk zijn. Ze hebben rangnummers net voor en na nummer 1304. En warempel: ik krijg de hele doos. Er zitten een paar mappen in die eveneens een niet-toegankelijkheidsmelding gaven toen ik ze individueel opvroeg. Maar met map 1304 neemt men blijkbaar geen enkel risico. Die ontbreekt. Op de plek in de stapel waar hij zich hoort te bevinden ligt een roze briefje. ‘Dit nummer is apart opgeborgen’, staat erop. Het jaartal op het briefje is onleesbaar. ‘Map 1304 ligt in de kluis’, zegt Harm Scholtens. Toen hij de map vorig jaar aanvroeg, stuitte hij op hetzelfde roze briefje. Hij was bezig met onderzoek naar Rawagede voor zijn doctoraalscriptie geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen. Met hulp van zijn scriptiebegeleider wist hij de map in handen te krijgen. Dat had nog veel voeten in de aarde. Scholtens (55) is zelf archivaris geweest. Hij vindt dat materiaal over de Nederlandse oorlogsmisdaden in Indonesië openbaar moet zijn: ‘Volgens de wet kan een stuk worden afgeschermd wanneer het staatsbelang door openbaarmaking geschaad wordt, maar zestig jaar na dato houdt dat mijns inziens geen stand.’ Ook het beschermen van de persoonlijke levenssfeer kan een reden zijn voor geheimhouding. Maar de majoor die de leiding had van de campagne tegen Rawagede is inmiddels overleden. Bovendien vind ik in de mappen die ik wel mag inzien namen van militairen. Bijvoorbeeld in het materiaal over de liquidatie van zestien Indonesische gevangenen. Ze werden door de inlichtingendienst naar een beruchte kampong gevoerd en gefusilleerd, ‘om een voorbeeld te stellen’ aan de bevolking die de guerrilla steunde, zo staat in de stukken. Het dossier bevat de naam van een sergeant die daarbij betrokken was. De zaak werd overigens geseponeerd. Harm Scholtens besloot voor zijn doctoraalscriptie zo goed mogelijk uit te zoeken wat er in Rawagede was gebeurd, nadat hij de korte melding van het bloedbad in de Excessennota had gelezen. ‘Ik vond het vreemd, 150 doden maken, twintig man liquideren en niet één wapen vinden. Dit zaakje stonk.’ Hij kamde de archieven uit en kwam in zijn doctoraalscriptie tot een nauwgezette reconstructie van de ‘zuiveringsacties’ in de streek. Daarbij werden dorpen door eenheden afgegrendeld en uitgekamd. Zo ook Rawagede, dat werd afgegrendeld door een eenheid van negentig man. In het oorlogsdagboek van de eenheid die Rawagede zuiverde staat de actie kort vermeld. Het is een van de bronnen die Scholtens gebruikte. Het oorlogsdagboek mag ik wel inzien op het Nationaal Archief. De beschrijving van de actie in Rawagede op 9 december 1947 staat in een opsomming van zuiveringsacties in begin december. Daarbij werden rijstvoorraden vernietigd en grote groepen mannen ondervraagd. Bij operaties eerder en later vielen slachtoffers, maar bij de acties in de dagen rond 9 december vielen geen doden en gewonden. En dan is daar opeens Rawagede: Door de (…) compagnie werd een zuiveringsactie ingezet tegen kpg. Rawahgedeh (5393). Aan vijandelijke zijde werden 150 doden geteld. Er werden 8 personen gevangen genomen. Genoemde kampong bleek volledig republikeins te zijn, hetgeen o.m. bleek uit rood-witte vlaggen waarmede verschillende huizen waren getooid en uit documenten en artikelen die op de gedode tegenstanders werden aangetroffen. 150 doden, zomaar uit het niets. En geen liquidaties. Scholtens vond andere meldingen die hierop leken. Totdat hij stuitte op map 1304. Daarin zat een notitie opgesteld door een medewerker van de procureur-generaal aan het Hooggerechtshof in Batavia. ‘Dit is de smoking gun’, zegt hij. De opdracht van de compagnie luidde kortweg, zo meldt het document (zie kader): ‘Ruim weerstand Rawagede op.’ Er staat in beschreven hoe de Nederlanders in het dorp ‘8 à 9 maal’ twaalf mannen fusilleerden en vlak daarbuiten nog eens ‘7 à 10 personen’. Het gaat dus om honderd tot 120 liquidaties. ‘Dat is wel wat meer dan de in de Excessennota vermelde twintig executies’, schrijft Scholtens in zijn scriptie. Uit het document blijkt hoe de afdekking al meteen begon. De melding in het oorlogsdagboek van de eenheid, pas lang na de executies opgesteld, is waarschijnlijk bewust misleidend. In het document in map 1304 wordt namelijk beschreven hoe de majoor die de compagnie leidde van zijn commandant de opdracht kreeg te zwijgen. Hij moest alles ontkennen tegen een onderzoekscommissie van de Verenigde Naties. Die ontdekte echter toch dat er liquidaties hadden plaatsgevonden. Maar niet hoeveel. Nederland ontkende het hoge Indonesische dodental en hield vast aan zijn eigen 150 doden. Die zouden zijn gevallen door beschietingen, was de suggestie. Nederland gaf uiteindelijk toe dat er vier krijgsgevangenen waren geëxecuteerd. De liquidatie van nog eens zeven werd ontkend. Zo staat het in het VN-rapport uit 1948, dat de actie desalniettemin ‘deliberate and ruthless’ noemt. Waarom de Excessennota uit 1969 spreekt van ‘ongeveer twintig’ geëxecuteerden is onduidelijk. Het getal lijkt verzonnen. ‘Ik heb geen idee waar het vandaan komt’, zegt Scholtens. Uit zijn onderzoek doemt het beeld op van een kille massa-executie. Hier was geen sprake van een doorgedraaide eenheid die wraak nam. Waarschijnlijk werd ze verrast door het aantreffen van meer dan honderd mannen van wie ze vermoedde dat het strijders waren die hun wapens hadden weggeworpen. Wat te doen? De mannen meenemen was te gevaarlijk: zij waren talrijker dan de Nederlanders en overal dreigden hinderlagen. Hen laten gaan betekende dat ze hen binnen de kortste keren weer gewapend zouden treffen. Dus dan maar liquideren, heeft de eenheid wellicht gedacht. Dat gebeurde vaker, maar voorzover bekend niet op deze schaal. In map 1304 bevindt zich ook correspondentie tussen luitenant-generaal Spoor, de ‘Legercommandant’ die verantwoordelijk was voor de vervolging van militairen, en procureur-generaal Felderhof. Spoor twijfelt of hij de verantwoordelijke majoor moet laten vervolgen. Felderhof adviseert Spoor om de zaak te seponeren, aangezien ‘iedere vreemde inmenging en belangstelling [is] verdwenen’. De VN zijn na het schrijven van hun rapport, waarin van slechts vier executies wordt gesproken, niet meer in de massamoord geïnteresseerd, dus laten we geen slapende honden wakker maken, bedoelt hij. Harm Scholtens: ‘In 1969 en in 1995 beschikte de overheid over deze gegevens. Map 1304 zit bij de documenten die zijn onderzocht voor de Excessennota, en later door het OM. De overheid kon dus weten dat veel meer dan twintig executies hadden plaatsgevonden. Ik vind het verwijtbaar dat ze dat niet bekend heeft gemaakt. Een regering behoort de bevolking correct te informeren.’ Een extra aanwijzing voor een doofpot is dat het document over de executies is gebaseerd op een heel dossier over Rawagede dat door generaal Spoor aan procureur-generaal Felderhof werd gestuurd. Later werd het hem teruggezonden. Dat dossier is verdwenen. Harm Scholtens speurde vele archiefindexen af, ik zocht in het persoonlijke archief van Spoor. Niets. Zou het (korte) document over de executies in map 1304 over het hoofd gezien zijn bij de vernietiging van bewijsmateriaal? De zaak-Rawagede is weer actueel wegens een civiele aanklacht van tien Indonesische nabestaanden tegen de Nederlandse staat. Gerrit Jan Pulles is hun advocaat. ‘Het zou een staat als Nederland passen zijn verantwoordelijkheid te nemen voor misdragingen van zijn soldaten. Op grond van wat bekend is en was over de gebeurtenissen in Rawagede had indertijd tot strafrechtelijk onderzoek overgegaan moeten worden’, zegt hij. Volgens hem is het onhoudbaar dat Nederlandse militairen die destijds in Indonesië dienden niet te vervolgen zouden zijn voor oorlogsmisdaden. Dat is echter niet waar het zijn cliënten om te doen is. ‘Zij hebben aangegeven geen haat- of wraakgevoelens te hebben tegen individuele militairen. Wat zij willen is rechtsherstel en genoegdoening van de staat voor wat hun in 1947 uit naam van die staat is aangedaan.’ In 1969 werd het parlement misleid, in 1995 verzuimde de minister van Justitie opnieuw de waarheid naar buiten te brengen. Laat dan eindelijk het echte verhaal van Rawagede verteld worden. De veteranen van de eenheid, ouder dan tachtig zijn ze nu, zwijgen nog altijd. Dus is de hoop gevestigd op het Nationaal Archief. P. Kompagnie, hoofd onderzoek, weet niet waarom map 1304 in de kluis is beland. Was het soms wegens de explosieve inhoud van de map? Nee, zegt Kompagnie: ‘Het gaat ons niet om de inhoud van de stukken. Wij willen slechts de belangen van nog levende personen beschermen.’ Maar waarom is dit dan de enige map die is weggeborgen? Waarom zijn dan namen te vinden in mappen die wél worden vrijgegeven? Weet het hoofd onderzoek wellicht dat die militairen allen overleden zijn? ‘Nee, dat houden wij niet bij.’ Harm Scholtens moest voordat hij het materiaal mocht zien een verklaring ondertekenen waarin onder meer stond dat de informatie niet onder de aandacht mocht worden gebracht van derden. Hij mocht de stukken niet kopiëren, wel overschrijven. ‘Dat is voor de deniability. Zodat ze kunnen zeggen dat ik het verkeerd heb overgenomen.’ Vlak voor het ter perse gaan van dit nummer krijg ik toestemming om map 1304 in te zien. Ik spoed mij naar het Nationaal Archief. ‘Er is voorzover ik weet niets bijzonders mee’, vertelt een medewerker van de onderzoeksstaf. De map lag wel in de kluis, maar dat was toeval. ‘Ja, dat kan gebeuren. Er hebben meer mappen uit dit archief in de kluis gelegen. Die zijn er weer uitgehaald, maar deze is blijven liggen.’ Ik hoef niets te tekenen en ik mag de stukken kopiëren. ................................................................................................................. Nieuw bewijsmateriaal van massa-executies in het Javaanse dorp Rawagede door Nederlandse dienstplichtige militairen, in december 1947. Uit de aantekeningen van een medewerker van de procureur-generaal van het Hooggerechtshof te Batavia: [De compagniescommandant] heeft opdracht ontvangen van [zijn bataljonscommandant]: ruim weerstand Rawagede op. Rawagede is een kampong van waar uit regelmatig beschietingen plaatsvonden […] 9 Dec. Om zes uur ‘s morgens was de kp. ingesloten en men is toen met een troep van 35 man onder luitenant […] voorwaarts gegaan. Men heeft toen 8 à 9 maal een troep van [±] 12 man ter plaatse geëxecuteerd. Volgens [de compagniescommandant] zijn in alle gevallen de noodige waarborgen genomen dat men geen ‘goede’ elementen in de executies betrok. Alle geëxecuteerde personen hadden lange haren, geen dikke eeltlaag op handen en voeten, zij waren allen in het bezit van papieren van de Hizboellah en soortgelijke organisaties. Tenslotte is nog een groepje van 7 à 10 personen geëxecuteerd die in handen van segt [was] gevallen. Ook deze groep was aanvankelijk grooter, doch daarvan is er een aantal na onderzoek vrijgelaten. Beroerd is natuurlijk dat [de compagniescommandant] tegenover de C.G.D. [de Commissie van Goede Diensten van de VN] de juiste toedracht heeft verzwegen en feitelijk heeft moeten verzwijgen. Uit map 1304, uit het archief van de procureur-generaal van het Hooggerechtshof Nederlands-Indië (1945-1950) © JOERI BOOM / De Groene Amsterdammer Bron: groene.nl edit delete
Lees verder…

Nederlandse betrokkenheid bij holocaust in Indonesië

Geplaatst door Ferry Schwab op december 13, 2009 om 9:52pm
Prins Bernard kwam de laatste weken weer eens in opspraak. We spreken niet meer over zijn vermeende rol, maar het staat vast dat hij een vooraanstaand rol heeft gehad bij de poging tot staatsgreep van Suharto om zich van Sukarno te ontdoen, slechts éen jaar nadat Indonesia de onafhankelijkheid had "afgedwongen". Het koningshuis en de regering had een een "Federatie Holland-Indonesia voor ogen maar Sukarno had andere plannen. Bernard dacht eerst geld te kunnen verdienen bij wapenleveranties aan Sukarno, maar echter toen bleek dat deze geen geld had, leverde Bernhard zijn oorlogstuig aan het verzet, lees Suharto. In de media wordt hij, pirns Bernard, beschreven als 'een deugniet, maar hij deugt wel', een schizofrene opportunist die zich zelf zag als de onderkoning van Indonesia, zoals Lord Mountbatten in India. Schokkend en verontrustend nieuws en wederom blijkt dat het ogenschijnelijk vriendelijk en neutraal Nederlands vorstenhuis niet vrijuit mag gaan in de Indiëkwestie. Maar wat weten we eigenlijk van die staatsgreep?.. Nederlandse betrokkenheid bij holocaust in Indonesië Journalist Willem Oltmans beschrijft in 'Haagse bedriegers' de rol van de Nederland bij de holocaust in Indonesia. De minder bekende zaak Verrips toont echter ook CIA-betrokkenheid aan bij de staatsgreep en de meer dan 40 jaren bloedige machtsterreur van Suharto. De Zaak Verrips Werner Verrips, was vanuit het Nederlandse verzet naar een spionnenschool in Moskou gegaan, daarna als Nederlands soldaat naar Indonesië vertrokken en was daar dubbel overgelopen: naar het Indonesische leger en naar de CIA. Omdat de zaken tegenvallen overvalt hij een bank, wordt gepakt; zit gevangen, gaat terug naar Nederland en wordt hier wegens desertie nog eens vastgezet. Dit vertelde hij Oltmans. Tijdens het eerste gesprek tussen deze twee mannen voelde Oltmans zich bedreigd door Verrips. Oltmans merkt daarna dat Verrips zich 12 uur per dag intensief bezighoudt met de overdracht van Nieuw Guinea, zoals hij zelf ook had gedaan. Verrips zou, net als Oltmans, als discreet medewerker voor de Bilderberggroep werken, die ook bekend staat als Groep Rijkens. Dat was een groep mannen die in het geheim hun gezamenlijke belangen in de wereldpolitiek bespraken onder leiding van prins Bernhard. The Bilderberg Group is inmiddels uitgegroeid tot een inloedrijke clandestiene club van politici en zakenmensen die zich al vanaf de jaren ´30 tot doel hebben gesteld om de wereld te (her)ordenen naar hun fascistische denkbeelden. New World Order, één natie, één leger, één economie em één munt eenheid. De Bush-es, Clintons, Rockenfellers, Wartburgs, Rothschilds, Tatcher en ook de van Oranje Nassaus zijn vooraanstaande leden: zo ook Luns en Ruud Lubbers . Wiilem Oltmans werkte voor deze groep vanuit een diplomatieke en journalistieke achtergrond, Verrips vanuit zijn militaire/boeven achtergrond. Verrips werkt Oltmans de groep Rijkens uit, waarin de blonde journalist vanwege onwelgevallige publikaties niet langer welkom was. Oltmans sloeg daarna terug met openbaringen over Verrips; "Het kabaal in de pers was formidabel" lezen we in de pas geopenbaarde rijksarchieven uit die beschamdende periode . Hier volgde zelfs een nog grotere rel op waarbij Luns en prins Bernhard betrokken waren. Er moet in 1962 dus al een fors knipselarchief over Verrips hebben bestaan. Dan leert Oltmans Verrips persoonlijk kennen als buurman van zijn ouders en zelfs waarderen als huisvader. Verrips geeft hem in 1963 een 16 pagina's tellend rapport, wat Oltmans later een "blueprint" voor de coup van Suharto noemt! Het is in zijn geheel opgenomen in 'Den vaderland getrouwe'. Januari 1964 roept Verrips Oltmans te hulp tegen Paul Rijkens, waarmee hij een conflict heeft. Als Verrips, die in de schulden zit, het faillissement van Rijkens wil aanvragen, vraagt Verrips of Oltmans ook een claim wil leggen op het Rijkens-kapitaal. Oltmans doet niet mee. Verrips openbaart in de pers, via Henk Hofland, lastige details over de Groep Rijkens om zo de druk op te voeren. Verrips weet zich gesteund door Indonesische generaals als Nasution en Parman, voor wie hij zich dan ook bezighoudt met de oorlogskwestie rond Maleisië. Verrips bedreigt verder Van Konijnenburg - de KLM-man in de groep Rijkens - en heeft laaiende ruzie met Zwolsman, onroerend-goedspeculant in Den Haag en omstreken en erelid van de Bilderberg, die onder meer het Kurhaus in Scheveningen in zijn portefeuille had. Inderdaad, familie van onze vriend Taco Zwolsman. Op 18 oktober 1964 heeft Willem Oltmans in het New York Hilton Hotel een gesprek met het hoofd van de inlichtingendienst van het Indonesische leger, Parman. Het onderwerp is Verrips, Parman zoekt hem. Oltmans belt Verrips op en verbindt hem door met Parman. Een week later belt Verrips Oltmans terug om te vragen waarom hij hem die rotstreek heeft geleverd. Het was voor Oltmans "de laatste keer dat ik zijn stem hoorde". Verrips sterft op 4 december 1964 tijdens een vreemd auto-ongeluk. Dan blijkt dat hij de dag voor zijn dood de journalisten Henk Hofland, Pierre Claessens en René van Eyk heeft gebeld met het verzoek: "als mij wat overkomt, zoek het dan uit, want men wil mij vermoorden." Dat onderzoek loopt op niets uit, hoewel ook de befaamde Utrechtse paragnost Croiset wordt geraadpleegd. Nadat Croiset een beeld door had gekregen wilde hij verder niets meer zeggen over deze "hoogst gevaarlijke en smerige affaire." Uit Bernards persoonlijke archieven blijkt dat Verrips door de prins persoonlijk word ingeschakeld, om voor zijn Bilderberggroep, het nodige voorwerk voor geplande staatsgreep te verrichten. Verrips legde de eerste contacten tussen Bernard en Suharto met betrekking tot de wapenleveranties. Wapens die door de CIA werden geleverd en onder meer uit de Lockheed voorraadkamer afkomstig waren. Jaren later kon Prins Bernard rekenen op een flinke beloning rekenen, 'voor bewezen diensten'. Prof Wertheim schreef in zijn artikel voor het tijdschrift de Derde Wereld dat er kan gesproken worden over het werken voor de CIA maar dat er nergens wordt aangetoond dat Verrips handelde in naam van Nederland en dat er een zeer zwakke basis bestond om Nederlandse betrokkenheid aante tonen bij de staatsgreep van Suharto. Echter,...Het Parool citeerde op 6 augustus 1970 onder de kop: 'Wertheim en Verkuyl onthullen' "Indonesiërs peilden hier in 1965 meningen over komende staatsgreep" deze uitspraak van Wertheim: "Op 13 februari 1966 heeft professor Verkuyl mij verteld dat hij voordat de staatsgreep plaatsvond bezoek kreeg van een Indonesische missie die in ons land vertrouwelijke besprekingen voerde met onder meer het bedrijfsleven. De missie wilde weten hoe Nederland zou staan tegenover een machtsgreep van een aantal generaals, die naast Sukarno wilden gaan regeren. Professor Verkuyl wilde die missie toen alleen ontvangen in het bijzijn van ambassadeur Tjondronegoro en daar ging de missie niet mee akkoord." Volgens de krant erkende Verkuyl het ontvangen van een deputatie komplotteurs maar hij zei er meteen bij dat het communisten waren geweest. Verkuyl schoof de schuld van de staatsgreep dus op de communisten en indirect ook naar de - communistische - prof. Wertheim. Hoezo geen Nederlandse betrokkenheid!? Hoe zat dat met Verrips!? Een maand later na het verschijnen van het krantenartikel zou Suharto zèlf hier in Nederland komen op uitnodiging van Prins Bernhard. En dàt was een nog veel grotere confrontatie; want het was inmiddels ook in Nederland bekend dat Suharto een bloedbad had aangericht, waarbij misschien wel een miljoen mensen zijn omgekomen, en dat er honderdduizenden politieke gevangenen in concentratiekampen zaten; en dat Suharto de gevangen president van de RMS had laten executeren... Suharto zou Nederland met zogenaamd een beleefdheidsbezoek vereren en dat gaf dus problemen. Het bezoek van Suharto aan de SS-er Prins Bernhard zou leiden tot de staat van beleg in Nederland, waarbij bruine mensen Den Haag niet meer in mochten en helikopters, waaruit mitrailleurs staken, boven de stad cirkelden. Bij een gewapende actie van de RMS, die de oorlogs- verklaring van Bernhard & z'n militairen had aangenomen, liet een Haagse politieagent het leven. En dat was nog maar het begin van de Molukse guerrillaoorlog in Nederland. Ik hoop dat het nu duidelijker is geworden, wat de RMS bedoeld met het verraad van de nederlandse regering. Niet zo zeer het feit dat Nederland zich terugtrok uit de strijd en onderhandelingen van de RMS voor een eigen beloofde vrije republiek. Maar het was de laffe opstelling van het kabinet en koningshuis met betrekking tot het bezoek van dictator Suharto. Willem Oltmans Oltmans en Verrips kunnen niet met elkaar vergeleken kunnen worden, volgens ingewijdenen. Allebei hebben ze voor de groep Rijkens gewerkt, en voor Indonesiërs, ze hadden allebei contacten met communisten en Amerikanen, en allebei hadden ze een speciale verhouding met het koningshuis, en dat allemaal vanuit dezelfde interesse voor de kwestie Nieuw Guinea (Goudkust) en de Nederlands Indonesische betrekkingen in het algemeen. Hoezo niet te vergelijken, dus? In een historische roman over de betekenis voor het Verre Oosten "van het Hof-conflict" (ook bekend als de Greet Hofmans-affaire, bij sommigen als Bernhards machtsgreep) zouden deze mannen niet misstaan als hoofdrolspelers; Oltmans aan de Juliana-zijde en Verrips aan de Bernhard-kant. Oltmans had in de zomer van 1962, in een restaurant in Greenwich Village, een gesprek met ene Ujeng Suwargana waarbij voor het eerst sprake is van een "Dewan Jendral", een generaalsraad die een komplot zou smeden tegen Sukarno. Later dineert Oltmans met Sriamin en vertelt het gerucht door, Sriamin reageert afwijzend. Dan bespreekt Oltmans de zaak met ambassadeur Sukardjo, maar die wil er ook niet van horen. Dan weeft Oltmans tijdens een lezing voor de Universiteit van Wisconsin enige passages in over het mogelijk bestaan van een raad van Indonesische generaals die Sukarno zouden willen afzetten. Hij noemde met name Nasution, Yani en Roeslan Abdulgani, die daarna bij Oltmans' vriend Sukarno op het matje moesten komen omdat zijn verhaal verder werd verteld door Associated Press waardoor het ook in de Indonesische pers terecht kwam. De chef van de Indonesische strijdkrachten, Nasution, werd daarna zelfs weggepromoveerd. Door middel van dit opgeklopte gerucht heeft Oltmans dus invloed op het Indonesische leger uitgeoefend, en dat terwijl Indonesië en Nederland in staat van oorlog met elkaar waren over het goud en de olie in Nieuw Guinea. Dat was dus wel een bijzondere prestatie. En dit alles is vooral opvallend omdat het spookbeeld van een generaalsraad die de macht wilde grijpen later een belangrijke rol heeft gespeeld bij Suharto's staatsgreep: leden van Sukarno's lijfwacht hebben de "generaalsraad" daardoor ontvoerd en vermoord. Vanwege het gerucht waren ze bang voor een staatsgreep. Maar nadat deze belangrijkste generaals uit de weg waren geruimd kwam voor Suharto de weg vrij om de macht te grijpen. Oltmans is als eerste begonnen over een generaalsraad. De roots van dit belangrijke onderdeel van de coup, die volgens velen volgens een "CIA-scenario" is verlopen, liggen dus bij Oltmans. . De staatsgreep van Suharto op 1 oktober 1965 en de slachtoffers die daarna zijn gevallen wordt in Nederland maar door een handjevol Indonesische bannelingen herdacht. Het is vreemd dat de staatsgreep, waarbij de Nederlandse betrokkenheid enorm is geweest en die ook op de Nederlandse geschiedenis zo'n bloedige invloed heeft uitgeoefend, niet door Nederlanders wordt herdacht. abraços, Ben edit delete
Lees verder…

Edittorial ICM Week 48

Geplaatst door Ferry Schwab op december 13, 2009 om 9:50pm
Edittorial ICM Week 48 TV Oranje & ICM De verdere ambities om de Indische entertainment verder een plaats te geven in de Nederlandse Muziek entertainment, heeft dit zijn vruchten afgeworpen via de brug die twee jaren geleden is geslagen naar TV Oranje. Zo krijgt TV Oranje de aandacht van ICM achterban, en de Indische muzikanten krijgen weer die broodnodige aandacht. Voor ICM ook weer een uitbreiding voor de evenementen agenda. Alleen die evenementen die zijn geautoriseerd door de redactie ICM worden hier geplaatst. 29, en 30 november jl werden 180 Nederlandse artiesten uitgenodigd om de Kerst - en nieuwsjaar wens uit te brengen voor clip op TV Oranje waarbij o.a. Ais Lawa-Lata, Morena en de groep Manna. Volgend jaar zal dit beduiden meer zijn. Er is een begin. Zie www.TVOranje.nl of op TV Oranje zelf. Jaarkalender. Een nieuw rubriek is toegevoegd aan ICM pagina. Inmiddels hebben diverse organisaties de zaken aangeleverd. Voor de commerciële organisaties dus pasar en overige (waar omzetten worden gegenereerd met als doel winst); is dit tot 7 december kosteloos, hierna gelden deze als advertentie. I-Ned Er zijn ontwikkelingen gaande voor de oprichting van een Indische Omroep I-Ned . In principe wilde ICM hier niet mee naar buiten komen, maar omdat diverse personen zijn benaderd voor de invulling van: het bestuur, klankbord, werkgroepen en commissies, zal ergens toch rekening moeten worden gehouden dat dit naar buitenkomt. Er worden diverse trajecten gekend, waarbij het eerste traject voor promotie dient in 2010 van start gaat. Op dit moment is het selectietraject in gang gezet waar als boegbeeld dient een politica, die deze Indische kar moet gaan trekken. De eerste contacten zijn inmiddels gelegd. ICM is een krant gevoerd door een redactie, die als content o.a. gaat dienen en voor het duwen van de programmeringen I-Ned. 'Mocht het lukken dan kan I-Ned binnen drie jaren operationeel zijn. Om dit bereiken is er nog veel werk te doen en veel geld nodig. Hiervoor zullen wij U hulp nodig hebben! Nu al heeft ICM de intentie als I-Ned er is om die blijvende band met TV Oranje nog sterker aan te houden. Volgend jaar maart/april zal ICM en (I-Ned) zich vestigen bij het Flevoparq Dronten/ Zeewolde. Waar nu voorbereidingen voor worden getroffen. Initiatief Nieuw Indisch Huis. Er is weer hoop voor de Indische Gemeenschap, waar behoefte is aan een soort Indisch Huis. Nu wordt dit min of meer opgevangen door maandelijkse Kumpulans. Net als de Nederlandse wijkcentra, zou zo 'n initiatief een welkome aangelegenheid zijn op meerdere locaties. De vergrijzing treedt op, en steeds meer schoolgebouwen raken overbodig, die dan kunnen worden ingezet voor een Indisch Huis. Standhouders. Een stuk of 39 standhouders met grote naam, hebben melding gemaakt bij de redactie volgend jaar niet te staan bij TTF, in vorige publicatie was dit nog slechts 7. Pasars. Nieuwe (7) organisatoren melden zich bij de redactie. 2010 laat een heel ander gezicht zien wat de wereld van de Pasar Malams betreft. Mede door dat andere concepten/formules zullen worden gehanteerd. Het impliceert dat het podium heel anders uitkomt te zien, en met een andere presentatie en een andere benadering. Flevoparq Dronten / Zeewolde Streven van ICM is om als een vaste locatie voor Indische entertainment in Flevoland: een Pasar malam dat het een vast begrip moet gaan worden voor Flevoland van Zeewolde tot Emmeloord; Het evenement wordt niet alleen de binnen locatie (6100 m2) maar ook de buiten terrassen en terreinen worden ingezet. Naast deze pasar malam maandelijkse Indische evenementen met verschillende thema's o.a Tropical Nights, Las Vegas, matinees en kumpulans. De Flevoparq producten lopen nu doelmatig dat nu plaats is voor het vierde product nl. om Indische evenementen te implementeren. Ruim 1 miljoen werd geïnvesteerd in o.a. verbouwing en innovatie. De onderneming is nu levensvatbaar met zes vaste medewerkers. zie www.flevoparq.nl De gemeente Dronten (Zeewolde) verheugt ze nu al met deze nieuwe ontwikkelingen, mede omdat Flevoparq vele sportevenementen naar Dronten haalde, niet alleen de gemeente, ook een Flevopost is iedere weekend in het Flevoparq te vinden, vanwege de vele toernooien en evenementen. Persconferentie IP 28 oktober 2009 Zoals medegedeeld op 28 oktober jl op de persconferentie, is de IP delegatie in gesprek met Min.VWS met als leiddraad de NIOD-Rapporten en in gesprek met andere ministeries. edit delete
Lees verder…

Het verhaal van een Jongen die volwassen werd.

Geplaatst door Ferry Schwab op december 13, 2009 om 9:48pm
Het verhaal van een Jongen die volwassen werd. Er zijn in een leven van ieder van ons bepaalde momenten die je ineens van de ene wereld, het kind zijn, in de andere doen belanden, en wel die van volwassenen Duitsland had in de jaren zestig tot eind zestig nog veel potentie voor muziekgroepen. Natuurlijk waren er diverse gradaties, de een beter dan de anderen en het ene lokaal betaalde beter dan de andere. Sommige lokalen hadden betere nevenvoorwaarden, het maakte niet uit. Je was jong en de wereld lijkt een object om verovert te worden. Zo verging het mij ook, ik was jong, kon met mijn muziek mijn brood verdienen en dat de verdiensten net zo makkelijk werd uitgegeven als ontvangen was part of being Young. Het was natuurlijk niet alleen geld wat zo belangrijk was, je speelde en deed niets liever dan dat. Ook ik dus, die net vanachter de schoolbanken gelijk in het leven werd getrokken. De eerste week was alles nieuw en je verbaast je over vele zaken die je in jouw beschermde wereldje thuis nooit had meegemaakt. De aandacht van het publiek was ineens op jou gericht en niet meer als teenager in een teenager groepje maar nu in een volwassen wereld in een band waar volwassenen in speelden die al lang in het circuit vertoeven. Als teenager speelde je in een jongerenbandje, had leuk succes en speelde meestal voor jouw leeftijdgenootjes. Nu was het voor de poen en daar moest je toch voor werken, het gaf niets je was vol energie en het kon niet stuk. Het avontuur lokte. Zo was het ook met het volwassen worden want het broekje was in den beginne heel bescheiden, verlegen en onzeker. De normen en waarden van thuis golden ineens niet meer en je moest zelf bepalen hoe je ermee omging. Dat was heel verwarrend. Volwassenen waren anders tegen je dan thuis, waar alles volgens regels gaat, hier werd je als gelijke behandeld en dat was best angstig. Dat was ook zo met de vrouwen. De meeste vrouwen die in de lokalen komen waar je speelde waren volwassen, ze waren of getrouwd of alleen en er waren ook bij die wel getrouwd waren maar waar de man vanwege zijn werkzaamheden niet vaak thuis was. Die vrouwen waren er ook en daar maakte ik op een goede dag kennis mee. Niet zozeer van versieren, maar eerder met respect voor een klant die je een drankje aanbood en in jouw pauzes vroeg of je haar gezelschap wilde houden. Ik dronk niet rookte niet en was oerbraaf, net van achter moeders rokken vandaan, dus ook die dag braaf en beleefd naar mevrouw luisterend die haar verhaal vertelde waar je eigenlijk niet in geïnteresseerd was. Je was blij dat de pauze over was en je weer met jouw muziek aan de gang kon gaan. Het was half drie in de nacht geworden, de tent sloot zijn deuren en iedereen ging huiswaarts, mevrouw nodigt je uit om een drankje bij haar thuis te nuttigen. Ik was moe maar durfde geen nee te zeggen dus stapte in haar auto en ging mee naar haar huis. Binnen gekomen ging het er gemoedelijk aan toe, drankje hier en wat keuvelen en dan gebeurt het. Ik mocht blijven slapen, denk in mijn naïviteit dat ik ergens op de bank ging slapen. Nee dus, ik werd een plek in de slaapkamer gewezen op het tweepersoonsbed met mevrouw. Dit was schrikken, de praatjes die ik had tegen vrienden herinnerde ik niet eens meer, ik werd bloed nerveus want, wat gaat er gebeuren? De vrouw des huizes was 15 jaar ouder dan ik die amper 20 was. Net van de schoolbanken zijn eerste kantoorbaantje vervolgens achter het bureau weggehaald en pardoes in het muzikantenleventje geplaatst. Zij gaat weg en komt terug in een nachtgewaad, waar je de omtrekken van haar lichaam duidelijk kon aanschouwen . En dan gebeurt het, iets waar je alleen maar van kon dromen en op afstand leek gebeurde nu. Ze kleedt zich volledig uit en voor het eerst kon ik een volwassen vrouw in haar natuurlijke gedaante aanschouwen. Ik was gebiologeerd maar durfde het niet te laten merken. Dit was anders dan het onschuldige geflikflooi met mijn vriendinnetjes thuis waar alles verboden en taboe was, en waar ouders zorgen voor de normen en waarden. Ik was versteend van angst en opwinding tegelijk maar wist niet wat er van mij verlangd werd, wist niet eens het initiatief te nemen en zou het liefste door de grond zakken. Mijn hart ging tekeer en de onzekerheid werd een zware last. Het gebeurde in die nacht, ik werd door haar ingewijd in het spel van de volwassenen. Van alles wat ik mij van had voorgesteld en hoe het zou zijn was van alles anders. Wat ik dacht te weten was niets vergeleken wat zij mij leerde die nacht.Ik zal haar nooit meer vergeten, Evelien heette zij, want dank zij haar kon ik eindelijk als volwaardig lid vertoeven in het volwassenen wereldje dat alsmaar meer van je verlangde en harder was dan de wereld van mijn onschuld zo dicht bij mijn ouders toen. Ik denk niet dat ik de enige ben die een dergelijk verhaal vertelt, iedereen heeft het op een andere manier moeten meemaken. Mijn manier was die van een onschuldige Jongen die ineens volwassen werd gemaakt. Albert van prehn (ICM moderator) 1 december 2009.
Lees verder…

Manifestatie Indisch Platform op het Plein destijds.

Geplaatst door Ferry Schwab op december 29, 2009 om 10:55pm

10929312080?profile=RESIZE_400x

Halbe Zijlstra, de man in de Tweede Kamer die de afschuwelijke daden van Kabinet Drees aan de kaak stelde.  Een volksvertegenwoordiger met hoofdletters,  en durf waar het volk vertrouwen in heeft, een voorbeeld !

 

 

Bij  de manifestatie Indisch Platform op het Plein werd deze kwestie  aan de orde stelde waar al dat geld is gebleven.  Voorts stelde dat bij finale kwijting elders de claim gezet dient te worden.   Waar zijn die volksvertegenwoordigers van nu, anno 2023.  Keer op keer probeert ICM  &  ACTW-66 de leden in de Tweede Kamer te vergewissen van deze misdaden van Kabinet Drees door deze bij hen onder de aandacht te brengen. 

De  oorlogsmisdaden van de Kabinet Drees zijn door het NIOD al ontgonnen, ondanks deze al ruim daterend uit de jaren 1947/1948.

De bewindvoerder die in 2015 de opdracht hiertoe gaf, naar waarschijnlijk Bert Koenders van Min. BuZa.   had een goede inschatting gemaakt. Dit soort zaken waar men zich diep voor moet schamen moet je niet bij de huidige Tweede Kamer poneren,  gewoon bij  het NIOD met harde feiten.  Markt Rutte hoefde de voorzet van Bert Koenders (NIOD)  slechts in te koppen en een voltreffer.  Rutte bood zijn excuses aan de republiek Indonesie aan met een schadevergoeding.  Het voltallige Tweede Kamer kwam in opstand, ging zeker weer om de centen!

Ik,  Ferry Schwab, die letterlijk door Halbe werd gesteund,  dacht die steun ook te kunnen vinden bij de leden van de Tweede Kamer.   Ja,  de VVD  (Mark Harbers) wierp zich gelukkig in augustus 2021 op.  In maart na veel verzoeken daterend vanaf februari 2020,  kwam de Tweede Kamer  dat de petitie plus de rapporten te mogen aanbieden op 15 maart 2022,  dus ruim 2 jaar later.   

Vervolgens na vele heen - en weer communicatie,  komt de voorzitter met een verhaal dat de zaak via briefwisseling is afgedaan,  wegens de AVG wetgeving.  Ofwel in de prullenbak is verdwenen.  Een petitie van 15.000 met 60 rapporten, die een miljoen hebben gekost.  Een verdrag dat Nederland niet is nagekomen, zo maar in  het niets verdwenen, dat ook bij de Ombusdman  de bellen deed rinkelen.  De Tweede Kamerleden  die hoegenaamd het volk vertegenwoordigt,  heerlijk op reces van bijna drie weken.  Voor  mij Ferry Schwab sr was er geen reces, er is nooit een reces voor Ferry SChwab sr ! 

Voorzitter Bergkamp, 

15.000 mensen die petitie hebben getekend zijn niet eens op de hoogte dat op 15 maart de aanbieding aan de Tweede Kamer heeft plaatsgevonden.  De overige Kamerleden zijn hier niet  eens van op de hoogte dat alles in de prullenbak is verdwenen.  De Media is hiervan niet op de hoogte. Kortom het hele volk is niet op de hoogte van deze misdaden van Kabinetten Drees, dit is toch ?   als de burgers worden bestolen.  U en Tweede Kamer hebben de schijn net als de overige Kabinetten Drees het Traktaat van Wassenaar 1966 onder het tapijt te willen vegen  met afdoen van deze zaak als "Briefwisseling".  Neem een voorbeeld aan Mark Rutte, en Halbe Zijlstra mensen met lef !

Lees verder…

The man behind “Indo Culture” ...

Geplaatst door Ferry Schwab op december 13, 2009 om 9:44pm
The man behind “Indo Culture” ... Ongeveer zo’n drie jaar geleden, stond ik samen met een vriend van me, te luisteren naar een Keroncong Orkest uit Depok … West Java, op de Pasar Malam Besar in Den Haag en genoot met volle teugen van hun muziek! Eigenlijk was het onze muziek … Keroncong, een muziek stroom uitgevonden door Indische mensen toen in voormalig Nederlands Indië. Een mengelmoes van Fado- muziek uit Portugal .. denk maar aan de gitaren, ukelele’s en basgitaren, strijkers uit Italië … de violen, en Oosterse melodieën en klanken …de seruling-bambu uit Java en de tifa’s uit de Molukken. Trouwens de Keroncong muziek had haar bekendheid ook te danken aan de “Stamboel” avonden …in de jaren 1920 in Nederlands Indië. “Even voorstellen Ed, dit is mijn vriend Ferry Schwab!” werd er opeens geroepen. Ik draaide me om en maakte kennis met Ferry, en al heel gauw kwamen we aan de praat over de Indische ‘cultuur’ en Indische muziek. Uiteraard hadden we huis adressen, telefoonnummers en e-mail adressen uitgewisseld. En tot op de dag van vandaag, heb ik begrepen dat deze meneer Ferry Schwab heel veel bezig is met de promotie van ALLES wat te maken heeft met het Indisch gebeuren! Pasar Malams, Indische artiesten, Indische cd’s en dvd’s, Politiek wat te maken heeft met ons Indische achtergrond, kortom te veel om op te noemen … en allemaal in zijn eigen tijd en vraagt er geen cent voor! Ferry Schwab van ICM Online (De Online Indische Internet Magazine) is een vechter, door- zetter en loopt niet weg voor moeilijke problemen die hij tegenkomt, sterker nog …hij creëert een confrontatie aan, en als hij het doet, dat moet je maar geloven dat hij zijn zin zal krijgen! In die 3 jaren dat we elkaar kenden hadden we toch in veel projecten samen gewerkt …om maar een paar voorbeelden op te noemen …de dvd van Pasar Malam Instimewa met “Tantowi Yahya”, de distributie van de Stamboel-dvd “Onze eigen geschiedenis” in Zoetermeer van de Stichting Adinda. Ook voor vele Indische muziek & dansgroepen, Indische artiesten en Indische kumpulans in Nederland en in de USA, is Ferry Schwab niet te beroerd om zijn steentje bij te dragen. Maar toch blijf ik zeggen “voor niets gaat de zon op!” … dus beste lezers niet alleen profiteren maar ook honoreren! Ferry Schwab, nogmaals namens alle beroeps, amateur of gelegenheidsartiesten hartstikke bedankt voor je hulp, aanwezigheid, adviezen en …reclamespots op ICM Online!! Ed Brodie Zoetermeer edit delete
Lees verder…

Communicatievoorstel IP vergadering 14 oktober 2009

Geplaatst door Ferry Schwab op december 29, 2009 om 10:51pm
Communicatievoorstel IP vergadering 14 oktober 2009 Acties delegatie Oproep tot manifestatie 28 oktober 2009 15.00 op Het Plein in Den Haag Op 28 oktober aanstaande zal er een gesprek plaatsvinden tussen de Delegatie van het Indisch Platform en Staatssecretaris mevrouw Bussemaker. Na het gesprek met de Staatssecretaris vindt er een persbijeenkomst plaats in het restaurant Luden aan het Plein in Den Haag. Om uw betrokkenheid te uiten wordt er tussen 15.00 en 18.00 uur een manifestatie georganiseerd op het Plein in Den Haag. Wij roepen u op hiernaar toe te komen. De voorzitter stelt voor de contributie 2010 van aangesloten organisaties Indisch Platform te verhogen naar 100 Euro De vertegenwoordigers van de aangesloten organisaties worden verzocht dit binnen hun besturen te bespreken. Het punt is geagendeerd voor de IP-vergadering van 9 december aanstaande. Verbetering communicatie naar aangesloten organisaties en Indische gemeenschap Tijdens het platformoverleg hebben de leden van het Indisch Platform de sterke wil uitgesproken de communicatie naar de achterban en de Indische gemeenschap sterk te verbeteren. Stichting Herdenking Gevallenen en Slachtoffers in Nederlands-Indië te Amstelveen Het Indisch Platform is zeer verheugd met een nieuw lidmaatschap van de Stichting Herdenking Gevallenen en Slachtoffers in Nederlands-Indië. Tijdens het platformoverleg zijn aanwezig de voorzitter van het bestuur de heer B.J. Diazoni en secretaris mevrouw A.M. Werner-Vos. Het Indië-monument staat in het C.P. Broersepark te Amstelveen (ingang Molenweg tussen nr. 17 en 19). Het is een plaats om bijeen te komen ter nagedachtenis van de slachtoffers tijdens de Japanse bezetting van 1942 tot 1945 en die van de Bersiaptijd. Elk jaar voorafgaand aan de dag van de Japanse capitulatie, vindt hier ’s avonds op 14 augustus om 19.30 uur een herdenking plaats. Stichting Indisch Herinneringscentrum Bronbeek Per 1 november 2009 treedt mevrouw Drs. Yvonne van Genugten als directeur in dienst van het Indisch Herinneringscentrum Bronbeek in Arnhem. Mevrouw Van Genugten studeerde Indonesische talen en culturen aan de Leidse universiteit. Zij werkte gedurende bijna tien jaar aan de Leidse universiteit bij een internationale projectenafdeling. In haar volgende functie als manager van HTM Selected Services heeft mevrouw Van Genugten met succes deze dochteronderneming van het openbaar vervoersbedrijf van Den Haag e.o. van de start af opgebouwd tot een florerend bedrijf. Vervolgens heeft zij zich gedurende acht jaar ingezet voor de Koninklijke Notariële Beroepsorganisatie. Kennismakingsgesprek met de minister-president Jan Peter Balkenende De voorzitter en de secretaris van het Indisch Platvorm hebben op 15 oktober een kennismakingsgesprek met de minister president. Staatssecretaris Bussemaker zal hierbij aanwezig zijn. Schriftelijke vragen van het lid Zijlstra (VVD) aan de staatsecretaris van VWS, de minister van Financiën en de minister van Buitenlandse Zaken De Kamervragen van de heer Zijlstra van 3 september jl. over het Traktaat van Wassenaar; akkoord tussen de Nederlandse en Indonesische regeringen over schadevergoeding zullen door de vijf betrokkenen ministers in december van dit jaar worden beantwoord. Deze antwoorden zijn relevant voor eventuele vervolgacties van het Indisch Platvorm. Het volgende IP-overleg wordt gehouden op 18 november en zal als enige agendapunt hebben de conceptstatuten van de op te richten Stichting Indisch platform
Lees verder…

De geschiedenis van Indie

Geplaatst door Ferry Schwab op december 21, 2009 om 6:41pm
MIJN ODYSSEY HomeBlogFotoVideoMuziekKalenderReviewsLinks DE 222 JAAR VAN FRANS DAVID Cochius: ingenieur van fortificatie STRATEGIE IN Java-oorlog 24 nov '09 5:51 iedereen Luitenant-generaal Frans David Cochius in 1850 [3 december 1787 - 1 mei 1876] Lithografie in de vorm van 32x24.5cm Bron: KITLV Ingenieur van Battlefield Fortification strategie in 1827-30 in volgorde vastleggen Diponegoro Als Frans David Cochius was nog in leven vandaag, dan moet hij 222 jaar oud worden in december 2009. Wie is hij? Ik breng zijn korte biografie en compartiment in volgorde van het vastleggen van Diponegoro op Java Oorlog. > < Java-oorlog 1825-30 was het slecht oorlog in de geschiedenis van de kolonisatie in Nederland-Indië. Voor de eerste keer dat de koloniale overheid geconfronteerd met een enorme sociale opstand die groot deel van Java: Javaanse 2 miljoen mensen werden blootgesteld aan de verwoestingen van de oorlog, 200 duizenden Javanen waren gestorven. Aan de andere kant, de Nederlandse geleden 8 duizenden Europese troepen en 7 van duizenden Indonesische troepen die vochten voor Nederlanders waren omgekomen. De oorlog gevolg was stijgende kosten ongeveer 20 miljoen gulden! De oorlog die omkwamen alles zowel Javaanse en Nederlandse zijde. De Java-oorlog was begonnen in een opstand geleid door Pangeran Diponegoro voor de reden van Nederlandse politieke interventie in het Hof van Mataram (algemene reden), en Nederlandse besluit om een weg te bouwen over een stukje van zijn voorvaderlijk eigendom (persoonlijke reden). > < F.D. Cochius was een expertise in fortificatie. Hij ontwierp de prototype van slagveld fortificatie strategie [Benteng Stelsel]. Het fort werd gebouwd in hoge terrein, een vierkant gebouw van kokosnoot boomhoogte ongeveer 7-8 feet.The kanonnen werden toegepast in de een van diagonale hoek van het fort. Elke hoek heeft twee kanonnen. In de troon van gouverneur-generaal Du Bus de GissigniesDe regering van Nederlands-Indië niet doven de opstand van Diponegoro. In verscheidene partij de Diponegoro leger versloeg het Nederlands-Indische leger, zoals de campagne voor het vastleggen van Kejiwan [augustus 1826], campagne van Delanggu [augustus 1826], en de campagne van Gawok [oktober 1826]. Militaire operatie niet de doelstelling te bereiken. Algemeen H.M. de Kock verwezen kolonel F.D. Cochius voor de planning van het prototype van slagveld fortificatie strategie. Dit prototype werd geïmpliceerd in slagveld fortificatie strategie op gebied Bagelen, Banjoemas, Gowong, LEDOK, Kedhu, en Jogjakarta. Het zou de eenvoudige fort voor de verdediging in Java-oorlog om de reden voor de beperking van het verkeer van Diponegoro. Het was de tijdelijke slagveld fort: een eenvoudig gebouw voor de militaire verdediging, efficiënt in grondstoffen voor de bouw, en de materialen zijn beschikbaar in Java. De strategie van Battlefield Fortification werd impliciete sinds mei 1827. De Battlefield vestingsysteem betekent dat fort werd niet alleen een passieve rol in de militaire verdediging, maar het is benadrukt dat het fort heeft actieve en belangrijke rol als kwart voor offensieve operatie, militaire commando-en controle-en logistieke doeleinden. In grote lijnen is het fort geprobeerd als oorlog en militaire strategische. In de periode van mei-december 1827 Algemene H.M. de Kock gevestigd ongeveer 30 forten rond Midden Java. > < DE RESULTATEN F.D. Cochius werd geboren 3 december 1787 in Valburg. Zijn ouders zijn Gerrit Jan Casparus Cochius en Anna Dibbets. Hij overleed in Huize Vredenoord in de buurt van Rijswijk, Nederland op 1 mei 1876. Juli 1811: Kapitein in het Franse leger December 1814: Kapitein in Nederland Leger Mei 1822: Toegekend "Ridder IIIe klasse van Officier in de Militaire Willems-Orde" [MWO], de 3e klasse Ridder in de Militaire Willems-Orde in zijn dienst als ingenieur verbonden aan het hoofdkantoor in de Waterloo-campagne. September 1825: Luitenant-kolonel F.D. de aangevallen Jogjakarta. Hij was de commandant van het garnizoen van Soerakarta met 2 bedrijven van infanterie [Hulptropen van Soemenap en Legioen van Mangkoenegaran], 1 peloton Cavalery [Huzar], en 12 Light Infantry [Dragonder]. Oktober 1825: Hij ontwierp het prototype van tijdelijke slagveld fortificatie in Kalidjengking. Zijn ontworpen zou worden vastgesteld in om Fortification strategie in de volgende Java-oorlog 1826-30. Juni 1826: Capturing Pleret, een fort in het zuiden van Diponegoro van Jogjakarta met meer dan 7.000 Nederlandse militairen. Juli 1826: Hij leidt de beweging Dekso, een nieuwe hoofdkwartier van Diponegoro na Pleret veroverd door Nederlandse leger. 1827: Commandeur in militaire operatie Kanton Jogjakarta April 1828: Slag Bedoyo, zwaaide hij Diponegoro leger uit dit dorp. Juli-augustus 1828: Kolonel Cochius bezet de dal van Progo en aanranding van de Diponegoro leger tussen Progo Opak en rivieren. Januari 1829: Militaire operatie Noord Mataram. Deze operatie werd Diponegoro zich aan bij de westerse Progo River succes. De operatie bleef zuidelijke bergen van Jogjakarta. Juli 1829: Capturing Fort Geger. Dit fort werd gebouwd door koraal materialen. Maart 1830: Kolonel Cleerens met Diponegoro aangekomen in Magelang. De Kedhu Resident en militaire leider, met inbegrip van kolonel FD Cochius ontmoet ze in Magelang vóór de capitulatie 28 maart 1830. Gebaseerd op het vastleggen van Diponegoro in Magelang, wijzen dat de Java-oorlog werd beëindigd. Post van Java-oorlog, kolonel F.D. Cochius was de commandant in Salatiga, een stad in Java. 1831-37: Blussen van de opstand van de islamitisch-fundamentalistische Padri's opstandelingen in de bergen van westelijk Sumatra gewoed. Augustus 1837: Veroverden de Fort Bondjol in West-Sumatra. Mei 1838: Commandant Militaire Willemsorde September 1837: 1e Koloniale Infanterie Bataljon in Bondjol voor generaal-majoor FD Cochius, RVH [Van Heutz Regiment]. November 1841: 12e Infanterie Bataljon in Batavia Luitenant-generaal voor F.D. Cochius, RVH [Van Heutz Regiment]. April 1846: 13e Infanterie Bataljon in Batavia Luitenant-generaal voor F.D. Cochius, RVH [Van Heutz Regiment].
Lees verder…

Redactie van TV Oranje verzocht ICM om artiesten aan te wijzen voor Kerstclips voor op TV Oranje

Geplaatst door Ferry Schwab op december 13, 2009 om 9:43pm
Redactie van TV Oranje verzocht ICM om artiesten aan te wijzen voor Kerstclips voor op TV Oranje. ICM hoefde niet lang na te denken. Manna wordt regelmatig op TV Oranje uitgezonden, en heeft een prachtige DVD uitgebracht met het project Melati in de sneeuw. Morena het jonge talent, die in het nieuwe jaar met haar eigen CD uitkomt. Uiteraard had ICM nog meer artiesten op het oog. Riem, is niet beschikbaar, en Andy is herstellende, dan blijven er helaas heel weining over die op dit nivo konden meedingen. Daarbij TV Oranje min of meer dit ook uit door clips die worden uitgezonden. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Beste Ferry en Marshal, Zoals je ongetwijfeld weet hebben wij van zondag 29 november t/m dinsdag 1 december 2009 onze jaarlijkse kerstwens opnames. Dit maal zijn er tevens opnames voor showflitsen. Helaas heb ik enkel Aïs Lawa-Lata (waarschijnlijk zondag de 29e om 18.00 uur). Mocht je nog artiesten weten die één van deze dagen zou kunnen tussen 14.00 uur en 19.00 uur meld ze dan aan via dit mail adres. De locatie voor de opnames is: Best Western Hotel Hiddingerberg Woldmeentherand 15 8332 JE Steenwijk Ik hoor graag van je. Met vriendelijke groet,
Lees verder…

het 10-jarig jubileum van allroundband STRAIGHT

Geplaatst door Ferry Schwab op december 21, 2009 om 6:37pm
Beste Mensen, Bijgaand stuur ik u,in bijlage, een flyer m.b.t. een grandioos dansmatinee op zondagmiddag 27 december, n.a.v. het 10-jarig jubileum van allroundband STRAIGHT in partycentrum "DE DRUIVENTROS" te Berkel-Enschot. Wellicht ook interessant voor u om deze dansmatinee bij te wonen. Het belooft een fijn en gezellige dansmatinee te worden waarbij de muzikale omlijsting wordt gevormd door de topformaties RAYBAND, STRAIGHT en allround zanger Frans Spijkers. Voor meer informatie etc.,zie bijgevoegde flyer. Met vriendelijke groet en ik wens u allen hierbij nog hele fijne feestdagen toe, Siegfried Carl Shamier
Lees verder…

Garuda TV verdwenen bij Ziggo wegens lage waardering

Geplaatst door Ferry Schwab op december 13, 2009 om 9:41pm
Garuda TV verdwenen bij Ziggo wegens lage waardering Garuda TV is sinds dit najaar niet meer te ontvangen bij Ziggo. Woordvoerder Gradus Vos laat onze redactie weten dat dit simpelweg is gebeurd omdat er een te lage waardering was voor de zender die zich richt(te) op iedereen die een band heeft met Indonesië. Zelfs in steden als Den Haag (waar een relatief groot deel van de bevolking nog binding heeft met Indonesië) bleek niet dat het kanaal succesvol was. De zender was de laatste tijd opgenomen in het digitale totaalpakket maar verdween op het moment dat Ziggo de zender Fox Life toevoegde aan het digitale pakket. Over de inhoudelijke kwaliteit Garuda TV lopen de meningen wel uiteen maar deze zijn blijkens diverse forums toch vooral negatief. Er zouden vrijwel alleen nog herhalingen op zijn en teveel programma's met geweld of onderwerpen als zwarte magie. Garuda TV is nog wel te verkrijgen bij onder meer Caiway en UPC (bij UPC als apart te abonneren zender voor € 10 per maand). De zender brengt overigens al tijden nauwelijks meer nieuwe programma's en ontbeert actualiteitenrubrieken. De website lijkt zelfs in het geheel uit de lucht te zijn. Een alternatief voor Indonesische televisie is er overigens niet omdat satellietzenders voor die regio West-Europa niet bereiken. Totaal TV
Lees verder…

Themazondag Javaanse hofcultuur op Bronbeek

Geplaatst door Ferry Schwab op december 21, 2009 om 6:36pm
Geachte mevrouw/mijnheer, Mede namens de Stichting Klein Bronbeek en de Stichting Indisch Erfgoed te Apeldoorn attenderen we u op de culturele zondag Javaanse hofcultuur op 24 januari 2010. Sprekers zijn: Billy Gunterman, Madelon Djajadiningrat, René Karels en Elsje Plantema. Dagvoorzitter is Adrienne Zuiderweg. Zie de bijgaande programmaflyer. Informatie over de aanmelding is verkrijgbaar bij Natalie Bosman: 026 376 35 78 (ma, di en do) of kumpulan_bronbeek_evenementen@yahoo.com Mocht u geen prijs stellen op verdere informatie via Indisch Erfgoed, dan kunt u dat eenvoudig laten weten door een e-mail met als onderwerp ‘Uitschrijven’ te sturen naar info@indisch@indischerfgoed.nl Beide stichtingen wensen u fijne feestdagen en een goed en gezond 2010 – Selamat hari natal dan tahun baru! Stichting Indisch Erfgoed De Hovenlaan 203 7325 VV Apeldoorn
Lees verder…

Indie - complot Prins Bernhard moest in doofpot

Geplaatst door Ferry Schwab op december 13, 2009 om 9:39pm
Indie - complot Prins Bernhard moest in doofpot Fasseur aangeklaagd voor Juliana-boek door Alex de Vries en Menzo Willems , DEN HAAG - De vooraanstaande historicus Cees Fasseur wordt aangeklaagd voor smaad met zijn vorig jaar verschenen boek Juliana & Bernhard. Foto: ANP In het boek, waarin de Greet Hofmans-affaire een hoofdrol speelt, zou hij ’postuum karaktermoord’ hebben gepleegd op de wijlen kamerheer van koningin Juliana, Gerrie van Maasdijk. Twee van zijn drie kinderen, Robert (64) en Eleonora (66) van Maasdijk stappen naar de rechter, zo laten zij De Telegraaf weten. „Vader heeft zich altijd een bewaker van de monarchie gevoeld en schroomde niet intern kritiek te geven. Hij was een intelligente man, die tegen de prins in durfde te gaan en die pikte dat niet”, aldus Robert van Maasdijk. Fasseur omschrijft de oud-kamerheer en voormalig presidentcommissaris van De Telegraaf als ’onrustzaaier, Paard van Troje en een scheurmaker in het koninklijk huwelijk’. Van Maasdijk kreeg in 1950 al, zes jaar voor de Greet Hofmans-affaire, ruzie met zijn vriend prins Bernhard. Het vertrouwen van koningin Juliana heeft hij altijd behouden. Fasseur laat desgevraagd weten „zijn werk als wetenschapper te hebben gedaan en de zaak rustig af te wachten.. De link in die tijd is snel gelegd naar het boek van Fasseur als het om complot theorie gaat, zoals Journalist Jort Keldert in het boek ZHZ van historicus Harry Venendaal dit scenario onderstreepte. De hele regering - Drees heeft niet alleen deze affaire in de doofpot gestopt, maar tevens de hele Indische geschiedenis van de 340.000 gerepartrieerden - De Indische gemeenschap met een populatie nu van 1,3 mijloen - dit 65 jaren willens en wetens onder het tapijt geveegd, om alle diepgaande vernielingen van sporen achter zich te laten. Het ontkennen van een geschiedenis impliceert dat de mensen nimmer hebben bestaan, geleefd, en dat nimmer oorlogshandelingen zijn verricht in het voormalige Indie om die morele verantwoordelijkheden als regering niet op je te nemen. Zeker nu het boek "ZKH" en het boek "Ik beken" geschreven door journaliste Elise Lengkeek de hele verzwegen Indische geschiedenis boven water haalt. De regering Drees heeft de Kamers,media en kranten in de jaren vijftig het zwijgen opgelegd, wat tot op heden aardig is gelukt. De indische belangen organisaties en het Indisch Platform zijn ruim zestig jaren bezig om het bestaan van deze Indische geschiedenis te bewijzen middels de vele onderzoeken en NIOD rapporten. Gelukkig hebben wij mensen als Harry Venendaal, Jort Kelder, Elise Lengkeek en het IP met zijn delegaties die de echte geschiedenis boven water halen, dat uiteindelijk die geschiedenis 100% het beeld schets van die samenleving van toen! edit delete
Lees verder…

Latest Blog Posts

Most Popular Blog Posts

Blog Topics by Tags

Monthly Archives