Politionele acties in Indonesië leidt tot Kabinetcrisis van Drees.

Willem Drees als sociaaldemocraat was in principe anti – koloniaal. Dat Indonesië op termijn onafhankelijk zou worden, achtte hij niet alleen onvermijdelijk, maar ook de juiste beweging. De van onverbrekelijke band tussen Rijksdelen en doemscenario als “ Indië verloren, rampspoed geboren” waren hem volledig vreemd.

Als sociaal – democraat was hij ook nadrukkelijk afkeren tegen militair ingrijpen, zonder principieel af te wijzen. Hij verklaarde ook dat Nederland geen soldaten naar Indonesië had gestuurd om daar niets te doen. De medeverantwoordelijkheid voor de inzet van het legeer drukte zwaar op hem.

Geplaatst tussen de polen diplomatie of gewapende strijd, neigde Drees’ kompas onmiskenbaar naar diplomatie. Hoewel aanvankelijk de onderhandelingen met Soekarno had afgewezen, zag hij spoedig in dat de Republiek het onafhankelijkheidstreven representeerde in de ogen van zowel de Indonesische bevolking als Internationale gemeenschap. Vernietiging  van de republiek en verdere onderhandelen met allen  “gematigde” nationalisten, dat was hem geen optie.

Door met aftreden te dreigen, wist Drees,  samen met andere PvdA – ministers, te voorkomen dat het Nederlandse leger tijdens de eerste politionele actie de “Pesthaard” Djojakjakarta zou innemen, de zetel  van Soekarno’s  regering.

Drees verzette zich zo lang mogelijk tegen Militair ‘oplossing’, en waarschuwde voor de Internationale gevolgen daarvan.  Tegen zijn wil ging Drees  tweemaal schoorvoetend akkoord met politionele actie( juli 1947 en december 1948), alleen omdat  onderhandelingen met de republiek totaal waren vastgelopen, en moeizaam bereikte wapenstilstand voortdurend werd geschonden door het Indonesische leger of door paramilitaire strijdgroepen.

In de zenuwslopende aanloop naar de Tweede politionele actie, in 1948 – Drees was inmiddels Minister President – bood hij daadwerkelijk zijn ontslag aan. De Kabinetcrisis werd in de kiem gesmoord, omdat het land aan de vooravond van het militair offensief niet kon worden opgezadeld  met een demissionair Kabinet.

ICM Redactie;

Wat ik mij afvraag als ICM editor wie waren de voorstanders (kolonialisten), als Willen Drees een verwoede tegenstander is van het kolonialisme. Frappante is dat in het Kabinet Rutte  overeenkomsten wat coalitie  partijen  zitten en PvdA ontbreekt daarvoor in de plaats D66.

Met dank aan Elsevier!

Kabinet Drees-Van Schaik Drees I
De ministers van het kabinet tijdens toespraak van Drees
Coalitie	KVP, PvdA, CHU, VVD
Zeteltal TK	32 + 27 + 9 + 8 = 76
Premier	dr. W. (Willem) Drees
Beëdiging	7 augustus 1948
Demissionair	24 januari 1951
Ontslagdatum	15 maart 1951
Voorganger	Beel I
Opvolger	Drees I
Zetels in de Tweede Kamer
Overzicht kabinetten
Portaal     Politiek

Zouden eigenlijk WOB - verzoek moeten doen naar de besluitvorming van destijds ipv onderzoek oorlogmisdaden in Indonesie. Niet onbegrijpelijk dat Kabinet, Kamer en Rutte tegen de excuses is van Willem Alexander aan Jokowi

Besluitenlijst van de procedurevergadering van donderdag 6 februari 2020

I.v.m. coronavirus worden de datum verlegd, 

7. Agendapunt:

Verzoek van de Federatie Indische Nederlanders, namens ICM Online, tot aanbieding van het boek 'Rapport traktaat van Wassenaar'

Zaak:

Brief derden - Federatie Indische Nederlanders te Den Haag - 13 januari 2020 Verzoek Federatie Indische Nederlanders, namens ICM Online, tot aanbieding boek 'Rapport traktaat van Wassenaar' - 2020Z00267

Besluit:

Petitieaanbieding organiseren.

Volgcommissie(s): VWS 8.

Traktaat van Wassenaar ISBN 978-94-92575-18-10

ICM Press Release for Mr. JokoWidodo – President of the R epublic Indonesia

• DoorSchwab (ICM Editor) geplaatst op 9 November 2017 om 15.00
• Blog bekijken

Het is gelukt om even een momentje met Jokowi van gedachten te wisselen!

"Aku djuga. orangBetawi ",  "Apainidisini  ! " en waren 10  minuten verder, overhandigde ICM Presss Release, en ICT Informatieplan Jakarta Baru Masterplan.

Op  de zijlijn gaf Hans de Boer een knipoog !

Met dank Hans de Boer, LiliannePloumen, en KBRI allen dragen ICM een warm hart toe!

Onderstaand ICM Press Release zoals beloofd, de eerste mijlpaal is geslagen voor het vervolg!

KOPIE ICM PRESS RELEASE

Met dank aan Ellen !

April 22, 2016

ICM Press Release for Mr. JokoWidodo – President of the Republic Indonesia

On behalf of all 400.000 ICM-Online readers and the 9.000 signers of the Petition ‘Payment Treaty of Tractate from Wassenaar 1966’, I welcome you kindest at the Kurhaus in Scheveningen.

ICM-Online is the Dutch-Indonesian Internet paper, with the mission to provide the Dutch people and the Dutch Government, amongst others the daily developments of the Republic of Indonesia. Tilln now we have succeeded very well, in co-operation with our correspondents in Jakarta.

Saya orang Betawi !

As ICM-editor, I am very honored with your visit. In fact, you are the fourth President, whom I happen to meet, although in a different entourage. The former three Presidents, I have personally met in a private-social atmosphere; the late Bung Karno was a business friend of my father, his daughter Mrs. Megawati PutriDewi, I have known during my childhood in the age of 11 years, while I met her regularly in the Istana in Jakarta. In the summer of 1966, the late President Suharto and his retinues, came to visit my elderly house in Voorburg. My late father was advisor of the parliament at the time of Bung Karno. Unfortunately he died far to young at the age of 39. However, at heart he has always been an Indonesian.

Many of us (especially the Dutch-Indonesian Group/the Indisch people) still have their roots and ties in your beautiful country and we very much regret the cold attitude from the Dutch Government towards the Republic of Indonesia, regarding mutual relationship. On behalf of the 400.000 ICM-Online readers, please accept our sincere apologies. We feel ashamed and like to express to you and the entire Indonesian people, to please look forward and give the Dutch Government a new opportunity.

Your intentions and ambitions for co-operation on economic and political affairs, with priority to intensification of the relationship between The Netherlands and the Republic of Indonesia, is and will always be our main and fervid wish. Besides that, this point also lays in the extension, as stipulated in the agreement of the ‘Treaty of Tractate from Wassenaar 1966’. For more than 50 years, the Dutch Government has failed to fulfil this part of the agreement, whilst the financial part in total has not been fulfilled at all.

They have never paid-off the Dutch-Indonesian Group for the amount of Dfl. 689 million. Your Government, has fulfilled this Treaty completely by payment of the whole amount, towards the Dutch Ministry of Foreign Affairs. As you might know, this amount was meant as a pay-off for compensation of the Dutch-Indonesian Group, for the loss of goods and chattels by leaving Indonesia (aka repatriation).

Now our readers and signers of aforementioned Petition, requested ICM to inform you of this long-lingering matter. We do know, that this case is an internal affair between the Dutch Government and the Ministry of Foreign Affairs, presided by Minister Bert Koenders. Nevertheless, we will have to look back on this item, in order to come in a humanitarian way, to a satisfactory solution for our Group of people.

Much effort has been made for many years, to organize Indonesia-Netherlands Business Forums, just like it is held today in 2016. This Forum is an excellent economical initiative in order to present the Dutch Companies the possibilities which Indonesia offers to extend their business and to innovate further developments for Indonesia.

This now, leads us to the excellent development of the Jakarta Baru Master Plan in your former function being the Governor of Jakarta and which has been playful propagated worldwide. On request of former President SusiloBambangYudhoyono in 2008, the solution of the Jakarta Watermanagement Problem was developed by an independent Engineering Company in co-operation with private multinational investors. The latest report with integral solution for Jakarta, was officialy presented to former vice-governor BasukiTjahajaPurnama, in February 2013. The settlement of the financial part is still being in negotiation with the private multinational investors. It must be noticed, that the investors wish, that this project will be carry out under direct management and that the Government is free to participate in this project.

For this huge megaproject, with estimated costs of 640 billion and that will offer approximately 640.000 jobs till the year 2028, an ICT Informationplan has been developed. For such a big megaproject, a thorough Informationplan is indispensable for support of efficient management, to conduct, control and to lead the organization still to be established.

As I am an ICM-editor, emeritus ICT Management Consultant, I offer you this Information- plan symbolic and I would like to express our hope and wish, that the Dutch Government will follow this gesture, to invest largely and that other companies will follow as such, at the same time.

The ultimate wish is to embody your well-meant intentions and ambitions in a new agreement between The Netherlands and Indonesia, in the extension of the ‘Treaty of Tractate from Wassenaar 1966’ in which co-operation is one of the main stipulation of this agreement.

Ing. MBA Ferry Schwab ICM-Editor / ICM Online

22 april 2016

ICM Press Release voor Mr. Joko Widodo – President van de RI

Namens alle 400.000 ICM-Online lezers en 16.000 ondertekenaars van de Petitie ‘Uitbetalen Traktaat van Wassenaar 1966’, heet ik U van harte een warm welkom toe in het Kurhaus te Scheveningen. ICM-Online is de Indische Internetkrant die als missie heeft om o.a. de ontwikkelingen van de Republiek Indonesië dagelijks onder de aandacht te brengen, bij het Nederlands publiek en de Nederlandse regering. Dit lukt ons tot op de dag van vandaag uitstekend, mede door samenwerking met onze correspondenten in Jakarta.

Saya orang betawi!

Als ICM-Editor ben ik zeer vereerd met uw bezoek. U bent de vierde president, met wie ik een persoonlijke ontmoeting mag hebben, zij het vandaag in een geheel andere entourage. De drie voorgaande presidenten heb ik persoonlijk namelijk  in de privésfeer gekend; wijlen Bung Karno, als zakenvriend van mijn vader, zijn dochter Megawati Putri Dewi die ik als kinderen van 11 jaar regelmatig in de Istana in Jakarta trof. In de zomer van 1966 bracht wijlen President Soeharto en zijn gevolg een bezoek aan mijn ouderlijk huis te Voorburg. Wijlen mijn vader was destijds onder Bung Karno als adviseur verbonden aan het parlement en overleed helaas veel te vroeg in de leeftijd van 39 jaar. In zijn hart echter is hij altijd Indonesiër gebleven.

Voor velen van ons (met name de Nederlands-Indische bevolkingsgroep, ook wel de ‘Indischen’) liggen  onze wortels -de banden- nog steeds in uw prachtige land en wij betreuren ten zeerste de kille houding en opstelling inzake de wederzijdse betrekkingen, die de Nederlandse regering tegenover de Republiek Indonesië uitdraagt.

Ik bied u als ICM-Editor en tevens namens die 400.000 lezers dan ook onze welgemeende excuses aan. Wij schamen ons hiervoor en spreken met u en het hele Indonesische volk de wens uit, om a.u.b. vooruit te kijken en de Nederlandse regering een nieuwe kans te geven.

Uw intenties en ambities voor samenwerking op economisch en politiek gebied met als prioriteit intensivering van de banden tussen Nederland en Indonesië, is en blijft onze voornaamste en vurige wens. Bovendien ligt dit uitgangspunt in het verlengde, dat wordt belichaamd door het ‘Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966’.

Nederland heeft zich op dit onderdeel van het verdrag ruim 50 jaar niet aan de afspraak gehouden, terwijl het financiële gedeelte in zijn geheel niet werd nagekomen. Nederland heeft namelijk Hfl. 689 miljoen nimmer uitbetaald aan de Indische Gemeenschap  o.a. naast de Molukse en de Nederlanders de  341.000 burgers, die Nederland niet wilde toelaten  onder het Kabinet Drees.  Uw regering heeft zich met de betaling aan het Ministerie van Buitenlandse Zaken, tot op de laatste cent aan uw verplichtingen voldaan. Dit bedrag werd betaald ter compensatie voor het verlies van al onze bezittingen tijdens het vertrek, de z.g. repatriëring, uit de Republiek Indonesië.

Onze lezers en ondertekenaars van eerdergenoemde Petitie vinden, dat ICM u hiervan op de hoogte dient te stellen. Wij beseffen tegelijkertijd, dat dit een interne kwestie betreft tussen de Indische Gemeenschap en het Ministerie van Buitenlandse Zaken onder leiding van Minister Bert Koenders. Desalniettemin zullen wij op dit punt moeten terugblikken, om deze langslepende kwestie op humanitaire wijze voor de Indische Gemeenschap tot een bevredigende oplossing te kunnen brengen.

Er wordt al jaren veel inspanning gestoken in het organiseren van Indonesia –  Netherlands Business Forums, zoals ook nu weer het geval is voor 2016. Dit forum is economisch een heel goed initiatief om Nederlandse bedrijven in contact te laten brengen met de mogelijkheden die Indonesië biedt voor de groei van deze bedrijven en de verdere innovatieve ontwikkelingen van de Republiek.

Dit brengt ons bij het Jakarta Baru Masterplan dat u destijds in 2012/2013 als Gouverneur van Jakarta uitmuntend heeft ontwikkeld en ook ludiek wereldwijd heeft uitgedragen. 
Op verzoek van de toenmalig president Susilo Bambang Yudhoyono (SBY) in 2008 was de oplossing van het Jakarta Watermanagement Probleem ontwikkeld door een onafhankelijk ingenieursbureau in samenwerking met private multinationals investors. Het laatste rapport met de integrale oplossing voor Jakarta, was officieel afgegeven in februari 2013 aan toenmalig vice-gouverneur Basuki Tjahaja Purnama (Ahok). De oplossing van het financiële deel is nog in onderhandeling met de private multinationals investors. Het dient te worden opgemerkt, dat de investeerders wensen, dat het project in eigen beheer wordt uitgevoerd en de overheid is vrij om in het project te participeren.

Voor dit immense megaproject dat tot het jaar 2028 zo’n 640.000 arbeidsplaatsen biedt, met kosten geraamd op 640 miljard,  is een ‘ICT Informatieplan JBM” ontwikkeld. Voor een dergelijk megaproject is een gedegen informatieplan onontbeerlijk, ter ondersteuning van een doelmatige bedrijfsvoering voor de nog op te zetten organisatie, om deze mega- projecten te beheren, te controleren en aan te sturen.

Als ICM Editor – emeritus ICT Management Consultant, stel ik symbolisch dit informatieplan beschikbaar en spreek ik de hoop uit, dat de Nederlandse overheid dit voorbeeld zal volgen door ruim te investeren en dat tevens andere Nederlandse bedrijven het voorbeeld zullen volgen.

De ultieme wens is om uw welgemeende intenties en ambities te belichamen in een nieuw te sluiten verdrag tussen Nederland en Indonesië, in het verlengde van het ‘Verdrag van Wassenaar 1966’ waarin het samenwerkingsverband tot één van de belangrijkste  overeenkomsten behoort.

 Ing. MBA Ferry Schwab ICM-Editor / ICM Online

Bij mij en vele anderen komt met de corona – virus de bersiap weer bovendrijven. 

Velen weten niet eens wat dit inhoudt. Na de capitulatie van Japan in het voormalige Indië (1945); Riep president Soekarno en Hatta de onafhankelijkheid uit. In plaats van goede betrekkingen op te bouwen koos het kabinet Drees anders. Zij negeerden de oproep tot de republiek, ook tegen de zin in van VS. In 1947 stuurden ze 100.000 militairen en in 1948 nog eens. 200.000 Indonesiërs werden vermoord. Vanaf dat moment waren de nabestaanden op wraak uit en er werden tussen 10.000 - 20.000 Nederlandse Indische Staatsburgers (Nederlanders, Indische en Molukkers) letterlijk afgeslacht.

Totaal populatie was 500.000. 

Bersiap periode van 1947 - 1962. Het Kabinet Drees met voorop Luns die hadden totaal geen oog voor de bescherming van deze burgers in het voormalige Indie. Drees Zelf was duidelijk voor politieke oplossingen, echter rest van coalities binnen kabinet Drees was voor militaire ingrepen. Wie het waren zal moeten worden uitgezocht via WOB’s Met pieken en dalen kregen deze Nederlandse Indische burgers dagelijks te maken, en met vrees voor hun leven.

Net als coronavirus bouwde je een schild om heen;

ga nooit alleen op straat,

kijk de mensen niet recht in de ogen aan,

laat je altijd brengen / halen,

luister naar oproepen

Laat je van  school halen en brengen

blijf waakzaam bij evenementen zoals bioscoop.

Het waren regels tegen die 200.000 nabestaanden en permuda's om je te wapenen die uit waren op wraak. Desondanks Drees tegen was besloot de coalitie tot militaire ingrepen waar nog eens politiek en publiek unaniem achter stonden, bood Soekarno juist deze Nederlandse Indische Staatsburgers de nodige bescherming.

Als kind weet ik mij als de dag van gisteren te herinneren: Ging de telefoon " Met Sabur, wil je doorgeven dat ik voor de komende weken mijn militairen naar jullie huis stuur, voor Djaka rumah, zorgen jullie dan voor het eten en drinken van mijn mensen". Niet 1 keer wel tiental keren ging de telefoon, dan had Sabur weer info over relletjes van die permuda;s..

BERSIAP

Nederlandse mede-burgers, en geen 1 kabinet hoor je hierover, die over hun eigen misdaden struikelen voor de 200.000 Indonesiers en 500.000 Nederlandse Indische Burgers die van de ene op de andere dag in hel belandde.

Verhaal:

Nog geen maand nog zag Bart en Cilne, waren Indo's met een blanke huid. Zelf ik dacht dat zij belanda's waren. Bart, 67 jaar, Ferry je wilt niet weten hoeveel last ik heb gehad van de bersiap, heb nooit kunnen functioneren in mijn werkzame leven, altijd last gehad.

Zo ken ik heel veel mensen die last hebben van de bersiaptrauma’s.

Voor ons was het altijd een Total lockdown situatie geweest

Wordt tijd dat het Kabinet en Willem Alexander een excuus aanbiedt wat Kabinet Drees en publiek deze mede - burgers heeft aangedaan, bizar, en onbegrijpelijk.

Luns  “Dankzij  Nieuw-Guinea  zou Nederland een belangrijke rol  kunnen blijven spelen in de Atlantische oceaan”

Luns ideeën over een assertieve buitenlandse politiek kwamen duidelijk naar voren bij zijn opstelling in het conflict over Nieuw – Guinea. Dat gebied was in 1949, bij de onafhankelijkheid van Indonesië, onder Nederlands gezag gebleven. De Papoea’s werd op termijn zelfbeschikkingrecht toegezegd. Al heel snel eiste Jakarta de zeggenschap op over het gebied. Luns toonde zich juist een fervent voorstander van het behoud van Nieuw-Guinea. Hij had de dekolonisatie van Indonesië met misprijzen gevolgd en meende dat Den Haag onnodig door de knieën was gegaan door de buitenlandse druk. In het vervolg was een harde opstelling nodig. “Dankzij  Nieuw-Guinea  zou Nederland een belangrijke rol kunnen blijven spelen in de Atlantische oceaan”. Luns vreesde voor “onze abdicatie als buiten-Europese mogendheid”.

Daarbij moest niet alleen naar onze economische belangen worden gekeken. Belangrijk was ook  “de noodzaak ons volk een object te doen behouden, waardoor het  […] gedwongen wordt geestelijk “op de tenen “ te blijven staan’, zo schreef hij in 1950 vanuit New York aan Carl Romme, leider van Katholieke Volkspartij (KVP), waartoe Luns behoorde.

Het ging  Nederland in Nieuw-Guinea  niet om economisch gewin. Het gebied was weliswaar rijk aan delfstoffen, maar deze waren door de ontoegankelijkheid ervan moeilijk te ontginnen. De hardnekkigheid waarmee Nederland vasthield aan Nieuw-Gunea, had vooral te maken met een frustratie over dekolonisatie. De anti-Nederlandse campagne van de Indonesische president Soekarno wekte grote verontwaardiging.

In december 1957 werden alle Nederlandse Indische Staatsburgers  - Nederlanders, Indische Nederlanders, en Molukkers  -  het land uitgezet en Nederlandse ondernemingen genationaliseerd.

De onwil om met Jakarta te spreken, nam toe. De belofte van zelfbeschikking in van de Papoea’s woog zwaar in de Nederlandse politiek en publieke opinie. Of Luns hier zelf veel belang aan hechte, is onduidelijk. Hij zou er vanaf 1952 in elk geval dankbaar gebruik van maken. “We hadden heel duidelijk beloften gedaan aan de Papoea’s “, zei hij later. Nieuw-Gunea lag aan de periferie van onze belangen, maar in het centrum van onze beginselen’.

Vanaf zijn aftreden als minister verzette Luns zich tegen de Indonesische aanspraak op Nieuw-Guinea. Naarmate de internationale bemoeienis met conflict toenam, werd zijn rol binnen het kabinet belangrijker. Hij voerde echter geen persoonlijk politiek, zoals werd verondersteld. Zijn beleid werd lange tijd breed gesteund in regering, Tweede Kamer en door de publieke opinie.

Gevoeligheden

Tegelijkertijd voerde Jakarta de druk op via militaire infiltraties op Nieuw-Guinea. Japan, Australië en het verenigt Koninkrijk hielden steeds meer rekening met de Indonesische gevoeligheden. Hierdoor kwam Nederland Internationaal geïsoleerd te staan. Dat bleek uit de kritische reacties toen het Kabinet – De Quay in mei 1960 besloot de defensie van Nieuw-Guinea te versterken door het vliegdekschip Hr. Mw. Karel Doorman uit te zenden.

De Nederlandse positie werd vooral ondergraven door veranderde houding van Amerika. In 1958 zegde John Foster  Dulles, de Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken, nog militaire steun toe in het geval van een Indonesische aanval. Na aantreden van president John F. Kennedey in 1961 verlegden de Amerikanen hun koers. Het Nieuw-Guineaconflict leek Indonesië in de armen van de Sovjet – Unie te drijven. Jakarta kreeg militaire steun uit Moskou. De Amerikanen achten van groot belang om Soekarno uit de communistische invloedsfeer te houden.

Verblind door zijn nationalistische houding en emoties zag Luns dit niet tijdig in. Met als zijn overtuigingskracht trachtte hij de beleidsmaker in Washington van de rechtvaardigheid van de Nederlandse politiek te doordringen. Arthur M. Schlesinger, een adviseur van Kennedy, memoreert een bijeenkomst waarin Luns zich zo liet meeslepen: “That he waved a flabby forefinger in Kennedy face” - Luns zwaaide met een slap vingertje voor het gezicht van Kennedy. Het was tevergeefs. De Amerikaanse president begreep niet waarom de Nederlanders zoveel belang hechten aan dat verre eiland. Het gevolg was een groeiend druk op Den Haag om toe te geven.

Aanvankelijk sprake n in Nederland alleen de kerken zich tegen  de  Nieuw-Guineapolitiek  uit. Evenals de groep-Rijkens, een club van zakenlieden rond oud-Unilevertopman Paul Rijkens, die wilde Nieuw-Guinea afstaan om de verhoudingen met Indonesië te herstellen. In1960-1961 namen de twijfels toe, ook op het Binnenhof. Het verzet van de PvdA werd scherper. In oktober 1961 ging de regeringspartij ARP “om”. Ook enkele minister in het Kabinet De Quay pleitten voor een koerswijziging. De aanpassing van het beleid kwam langzaam tot stand.

Minister in het Kabinet De Quay pleitte voor koerswijziging.

          Luns ontwikkelde een voorstel voor het instellen voor internationaal bestuur onder toezicht van de Verenigde naties. In september 1961 lanceerde hij dit “Plan Luns” in New York. Het kreeg geen meerderheid in de Algemene vergadering. Voor Jakarta was  het sowieso onaanvaardbaar. Indonesië bereidde een groot scheepsactie voor. Een oorlog leek een kwestie van tijd. Tijdens het geruchtmakend bezoek aan Den Haag in februari 1962 maakte Robert Kennedey, broer van de president en minister justitie duidelijk dat er van een militair bestand geen sprake zou zijn. Nederland zag zich genoodzaakt rechtstreekse onderhandelingen met Indonesië te beginnen. Dat leidde in augustus 1962 tot het Akkoord van New York. Na een interim-bestuur door de Verenigde Naties zou Nieuw – Guinea in mei 1963 aan Indonesië worden overgedragen.

     Achteraf ontstond het beeld dat Luns had het Kabinet en het parlement had misleid. Historisch onderzoek heeft evenwel aangetoond dat hij zowel de ministerraad als de volksvertegenwoordigers naar behoren op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen en daarbij zijn twijfels over de waarde van de Amerikaanse toezeggingen niet verhulde. Luns behoorde wel tot de headliners van het Kabinet, en heeft tot laatst geprobeerd de overdracht van Nieuw-Gunea aan Indonesië te voorkomen.

ICM redactie.

In deze periode speelde een andere zaak namelijk de nationalisatie van de Nederlandse bezittingen voor bedrijven en particulieren. Immers Soekarno en Hatta zaten met probleem van de 500,000 Nederlandse Indische Staatsburgers. Immers er is groeiende haat van de Indonesische bevolking jegens burgers een  Nederlandse etniciteit; Nederlanders, Indische, en Molukkers. Dit explodeerde nog verder door politionele acties in 1947 en 1948, waarbij ruim 200.000 Indonesiërs werden vermoord. Nederland wilde haar eigen burgers niet toelaten, door de Nieuwe – Guinea kwestie werden deze per direct gesommeerd het land te verlaten met achterlatend van al hun bezittingen en banktegoeden, voor verder verloop zie het verdrag traktaat van Wassenaar.

     Nieuw-Guinea werd in mei 1963 aan Indonesië overgedragen.

Gebruik de BOTOL CEBOK om je billen te wassen !

Vele Nederlandse Indischen kennen het probleem niet!  Net als de Fransen wassen hun billen na de gang naar het Toilet. Mijn hele leven weet ik niet anders, uiteraard hangt WC - Rol in het toilette uitsluitend voor de bezoekers. Is toch hygienischer om je billen te wassen dan een stuk papier dat gewoon resten achterlaten. Is hier ooit wel onderzoek naar gedaan. In het voormalige Indie naast de BOTOL CEBOK, gingen wij wel twee keren in bad.  Toen ik in Nederland kwam ergens is 1962 mochten 1 keer in de week in bad, bizar, is deze hygiene.

Kamer blokkeert debat over excuses

1. De militairen die streden om haar kolonie te verdedigen  en te behouden tegen de inval van Japan, de periode 1940 - 1945. 
2. In 1945 riep Soeharno en Hatta de onafhankelijkheid uit namens het Indonesische volk en Internationale gemeenschap. Nederland Kabinet Drees negeerde dit. In 1948  en in  1949 werden twee politionele acties gevoerd waarbij 200.000 Indonesiers werden vermoord, en  6000 militairen sneuvelden. Overigens was  Willem Drees niet eens met besluit, en de gevolgde weg. Voor de avond van de inval nam Drees ontslag, echter hierdoor zou de regering demisionair worden, weer stuk gesc hiedenis Kamerleden met dank aan Elsevier  die ter herinnering aan Drees een boek hebben uitgebracht.

Pasar Malams geveld door het coronavirus

Op het programma WNL van zondag; Zegt Wiebes, een iedere branche kan op steun rekenen, zonder beperking. Er geldt een verbod op evenementen. Lijkt mij ook zeer logisch dat dit de concentratie kan zijn voor verdere verspreiding van het coronavirus. Tegelijkertijd somt hij in 1 adem de getroffen branches op: Horeca, museum, concerten en evenementen. Allen kunnen onvoorwaardelijk reken op steun en zonder plafond.

Het stoort mij ontzettend, dat de evenementen als Song Festival, de Grand Prix en overige worden genoemd. Als een papegaai roepen de kranten, Radio en Televisie hier achter aan.

Hoe zit het met wekelijkse grote Indische Culturele Pasar Malams? Geen woord wordt hier over gerept. Ruim 1 miljoen bezoekt deze Pasar, en ruim 90 % door Nederlanders, dus een zeer geliefd bij het publiek. Net als het voetbal is  er iedere week een Pasar Malam,  hoe is dit mogelijk in media-land !

Een Pasar Malams is cultureel evenement. Is een avond markt afkomstig uit het land van President Joko Widodo, waar Willem Alexander net zijn excuses heeft aangeboden  (ICM enige krant was die het voorspelde). Om precies te zijn uit de stad Batavia (Jakarta). Mary Bruckel bracht deze Pasar Malam naar Den Haag, voor de alle duidelijkheid niet Talie Robinson. Dat begon in Dierentuin, Houtrust, en nu het Malieveld in Den Haag. Er is in Den Haag zelf een straat naar haar vernoemd. Het succes van dit concept is ongekend dat na 55 jaar ruim 70 Pasar Malams (replica’s) in het land wordt gegeven per jaar.

De Pasar Malams draagt de hele pallet aan Indisch cultuurerfgoed uit: Muziek, danst, eten, literatuur. Om een dergelijk groot evenement op te zetten is men wel ruim 1 week bezig voor het podium, decor, licht, geluid, elektrische voorziening, opbouwen van stands, opbouwen van restaurant etc. Meeste standhouders, mensen van geluid, mensen van het licht etc. zijn ZZ pers, en hebben dus nu geen vangnet. Organisatoren missen inkomsten die van de bezoekers om alle kosten te betalen. Voor alle betrokkenen bij deze Pasar Malams is geen uitzicht wanneer het coronavirus zich stabiliseert. Op de valreep kon de Pasar Malams Color Festival nog doorgaan, ruim 100.000 bezoekers. Pasar Malams Rijswijk ruim 6.000 bezoekers.

Voor het eerst werd de Pasar Malams in de Ijsselhal in Zwolle de dag voor de opening verboden, en dus afgelast. Voor velen een drama, en zeker voor de restaurants, die zitten naast omzetderving met eten die ze gelijk kunnen weggooien. Maar het drama zet zich voort als ik naar de Pasar Kalender  op ICM (Indische Internetkrant) kijk tot  juni ;  Expo Twente Enschede (27,28, 29 maart), Ahoy Rotterdam (11-13 april),  Sportcentrum Eindhoven  (1,2,3 mei) Pasar Malam Istimewa Gorinchem (7 t/m 10 mei), Pasar Malam Istimewa XL Assen (15 t/m 17 mei) Expo (TT-Hall), Glanerbrook Geleen (22,23,24 mei), Willemsoord Den  Helder 30,31 mei, 1 juni,   en Tong Tong Fair  28 mei t/m zondag 7 juni 2020.

Drama wordt nog groter voor de organisatoren die van de eerder genoemde posten de kosten moeten dragen. In tegenstelling tot het Songfestival of een Grand Prix kent met sponsors en zwaar gesubsidieerde voorzieningen.Zij betalen alles hun eigen zak.

Daarom oproep aan Wiebes! Vergeet de Pasar Malams niet. Geldt ook voor de zwaar gesubsidieerde Omroepen, Kranten en de Media.

De Republiek Indonesië betaalde 4 miljard  herstelbetalingen aan Nederland, de Nederlandse bezetting van Indonesië was één van de wreedste bezettingen.

Nederlandse mariniers gaan in de aanval bij het plaatsje Krian bij Surabaya,

Ook is er nooit een probleem gemaakt toen gekoloniseerde landen herstelbetalingen hebben betaald aan de kolonisator.

De tot slaaf gemaakte bevolking van Haïti heeft in een bloedige revolutie tussen 1791 en 1804 haar vrijheid bevochten. In 1825 organiseerde Frankrijk een nieuwe aanval op Haïti met steun van andere Europese landen en Amerika. Ze legde een cordon van veertien oorlogsschepen met 528 kanonnen om het eiland en gaf het Haïtiaanse volk de keuze: of herstelbetalingen betalen of een economische blokkade riskeren met hongersnood, oorlog en uiteindelijk de herinvoering van slavernij. Haïti moest het bedrag van 150 miljoen Franse franc betalen (US$ 22 miljard in de huidige waarde) voor verloren bezittingen van Franse slavenmakers (inclusief de waarde van de tot slaaf gemaakte mensen). Haïti moest het geld lenen bij Franse banken tegen 6 procent rente. Elk jaar tussen 1825 en 1947, bijna 150 jaar lang, heeft Haïti een bedrag betaald als aflossing van deze schuld. In 1990 vroeg Jean Aristide, de eerste democratisch gekozen regering van Haïti US$ 22 miljard terug van Frankrijk. In 2004 werd hij afgezet door een coup die gesteund werd door Amerika en Frankrijk. Hij moest vluchten naar Zuid-Afrika.

Nederlandse militairen met Indonesische gevangenen. Foto: javapost.nl

Een ander voorbeeld waarbij een gekoloniseerd land herstelbetalingen moest doen aan de kolonisator is het geval van Indonesië en Nederland. In 1940 kwam het Nederlandse koloniale regime in Indonesië ten val door de Japanse inval. In 1945 riep Soekarno de onafhankelijkheid uit. Nederland, die zelf net bevrijd was van de Nazi-bezetting, stuurde zijn leger naar Indonesië om een vuile oorlog te voeren die 150.000 Indonesiërs het leven kostte.

Onder druk van de Amerikanen trok Nederland zich terug. Bij de Ronde Tafel Conferentie van 1949 leidde de Amerikaanse druk op Indonesië tot een overeenkomst waarbij Nederland de onafhankelijkheid van Indonesië erkende, maar Indonesië Nf 4,5 miljard moest betalen aan herstelbetalingen. PvdA premier Drees eist nog  eens extra Nf 2 miljard voor de kosten die Nederland tijdens de vuile oorlog had gemaakt, maar de Amerikanen vonden dat te gortig. Tussen 1950 en 1956 heeft Indonesië Nf 4 miljard overgemaakt. In 1956 weigerde ze de rest te betalen.

In de Nederlandse geschiedenisboeken wordt gedaan alsof de wederopbouw van Nederland mogelijk gemaakt is door de Amerikaanse Marshallhulp. Die hulp bedroeg  slechts US$ 1,1 miljard en was gegeven in de vorm van een lening. De echte financiering van de wederopbouw kwam van Indonesië. Dat staat niet in hun geschiedenisboeken. Later betaalde de republiek nog eens 0,7 miljard  ter compensatie voor de Nederlandse Indische burgers, dus voor de Nederlanders, Indische Nederlanders en de Molukken die het land werden uitgezet. Dit voor verlies van al hun bezittingen en banktegoeden.  Het gaat ggom 341.000 Burgers de republiek die daar hebben gewoond van 1949 - 1962.  Drees gaf de opdracht om niets uit te betalen, terwijl deze gelden toekomen aan de vluchtelingen.  Verschillende partijen zijn er nu bezig, is zaak dat onder strafrecht valt, zei een zeer bekende advocaat. Het gaat om het verdrag traktaat van Wassenaar.  ACTW-66 (ICM) heeft het boek rapport traktaat van Wassenaar uitgebracht waar diverse advocaten, historische en materiedeskundigen aan hebben gewerkt. Onder andere de  WOB's die naar de verschillende Ministeries zijn gedaan. De Tweede Kamer heeft besloten dat Boek Rapport Traktaat mag worden aangeboden, later wordt meer bekend gemaakt op ICM, Indische Internetkrant.

Het ergste komt nog. De Nederlandse bezetting van Indonesië was één van de wreedste bezettingen

.

Marjolein van Pagee, een Nederlandse journaliste, geeft een voorbeeld van de Nederlandse wreedheid tijdens de vuile bezettingsoorlog op basis van gesprekken met nabestaanden van de Indonesische verzetsleider Andi Abubakar Lambogo op het eiland Sulawesi. In 1947 hadden ze Lambogo gevangengenomen bij Salu Wajo en zijn hoofd afgehakt. Ze spietsten het op een bajonet en hingen het later aan een paal op de markt in de plaats Enrekang zeven kilometer verderop. Het lichaam is op de weg bij Salu Wajo achtergebleven. De Nederlandse militairen dwongen andere krijgsgevangenen, die ze gemaakt hadden, één voor één om het afgehakte hoofd van hun leider, dat op een bajonet was gespietst, te kussen. Daarna hingen de Nederlandse soldaten het hoofd aan een paal. Het hoofd heeft daar twee dagen en een nacht gehangen als afschrikwekkend voorbeeld. De familie mocht uiteindelijk het hoofd meenemen en het samen met het lichaam in Enrekang begraven. Daar is er nu een ereplek voor Lambogo op de begraafplaats. Dit was het beschavingsniveau van de Nederlanders in Indonesië, die beduidend lager was dan die van de Nazi’s die al niet erg hoog was. De Nazi’s hebben nooit het hoofd van een Nederlandse verzetsleider afgehakt en andere Nederlanders gedwongen om dat hoofd te kussen.

En dit Nederlandse volk heeft dan herstelbetalingen geëist en gekregen van de mensen die ze driehonderd jaar lang hebben gekoloniseerd. Hoe schandalig kan geschiedvervalsing zijn.

Sandew Hira

De complete verrassing van excuses van Willem Alexander,  al dus Wouter, niet voor ICM!

Foto Wouter de Winther

12-3-2020  Door  ICM  Ferry Schwab sr. 

Binnen het Kabinet was men zeer overtuigd dat er geen excuses kwam, met de excuses van Ben Bot in 2005 was de kous af. De excuses die Willem Alexander aanbood aan Indonesië om de Nederlandse geweldontsporing waren een uitzondering op de regel en zouden vooraf met Kabinet afgestemd moet worden. Onze manager Mark Rutte gooit er nog schepje boven op was overtuigd dat dit niet ging gebeuren. Het lopend onderzoek destijds opgestart door Bert Koenders kan nu regelrecht de prullenmand in.

De verantwoordelijke Ministerie, in deze Buitenlandse zaken die dit deel van het bezoek heeft voorbereid en bij hoog en laag beweert dat Willem Alexander niets nieuws heeft gezegd. Kortom heel wat speculaties worden van alle partijen er op los gelaten.

Ander scenario kan zijn dat Willem Alexander anders denkt dan zijn oma en moeder. Het was uiteindelijk zijn Oma die het voormalige Indië in  een hel stortte met alle gevolgen van dien; de oorlog, de overdracht, en bersiap waar nooit een einde aankwam. Dit fatalistisch besluit van destijds als wij nu de balans op maken schatting rond de 300.000 doden, en 500.000 Nederlandse Indische Burgers slachtoffers met oorlogschade ; Nederlanders, Indische Nederlanders, Molukkers en Joden.  Bizarre is dat de 60.000 mensen nog op de oorlogschade wachten. 

Het andere scenario  kan zijn de werking van het ICM Pres Release,  die  3 jaren geleden persoonlijk aan de president Jokowi werd overhandigd door de ICM de Indische Internetkrant namens 400.000 lezers en 15.000 man die petitie traktaat van Wassenaar hebben ondertekend. Hierin  staan juist als deze zaken  die werden benadrukt namelijk zand er over niet kijken naar verleden maar naar heden en op een intensieve vruchtbare samenwerking. A

Waar Ministerie van Buitenlandse Zaken de slagzin bedacht.

“Tot Forget of  Promise For The Future”

 Vruchtbare samenwerking, bovendien de grond gedachte van het Verdrag Traktaat van Wassenaar dat in september 1966 werd gesloten geratificeerd door beide landen. Ondertekend door   Hamengu Buwono  en J.  luns

In februari bracht ICM wederom ICM Pres Release onder de aandacht bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken.

Willem Alexander toont met deze daad een Staatshoofd te zijn.

Had onze Wouter de Winther beter  zijn huiswerk  gemaakt door  ook naar ICM editor zijn oren had gelegd, was dit geen verrassing. Bovendien toen al liet Jokowi  aan ICM blijken vooruitkijken en constructief samenwerken!

Federatie Indische Nederlander (FIN) complimenten voor de Indische stormachtige media.

Hans en Micha'el van het FIN chapeau, om te zien hoe de media wordt overspoeld door jullie inbreng van de afgelopen periode. Ik heb Telegraaf, Volkskrant, stentor en dan nog de Online - kranten doorgenomen, dat moet je wel als ICM editor. Wel zie ik weer de verschillende versies  die met enkele  bla blal verhalen komen. Bizar vind ik dat geen 1 van hen werkelijk de situatie daar heeft beleefd, allemaal van horen zeggen, en flink opgeklopt. De mensen die echt hebben beleefd die komen niet eens aan het woord, dat zijn mijn vrienden die de bersiap hebben beleefd periode 1947 tot 1966.

Zelf heb ik lid tekens op mijn rug. Ik ben drie keren aan de dood ontsnapt. Ben daar geboren, gewoond van 1947 tot 1962.  Majoor Saboer, de rechterhand van Soekarno beschermde ons, als weer zover was stuurde hij zijn militairen om ons huis te bewaken, wij moesten dan wel voor eten en drinken zorgen voor zijn mensen. Ik denk dat wij niet de enige Indo's waren die Soekarno beschermde.

 Soekarno heeft veel overlast gehad  en naween van onze bewuste oorlog destructieve daden van  Drees, en ook niet Kon. Huis? Advocaat Spong classificeerde dit onder de noemer oorlogsmisdaden en of het niet vervolgd dient te worden,  in  het TV programma van Pauw destijds.

Die vurige haat van een deel van Indonesische bevolking ( toen 70-100 miljoen, nu 280 miljoen inwoners) tegen de Nederlanders (blanda’s ) kan ik mij heel intens levendig voorstellen als er een familielid van je is vermoord. Eerst   300 jaar kolonie te moeten ervaren de onderdrukking, de vernedering, de verkrachting en de beroving.

 Na de capitulatie heeft het Japans leger ONS – de Indische Nederlandse Staatsburgers dus de Nederlanders, Indo’s en de Molukkers, moeten beschermen tegen de permuda's, bizar! 

Soekarno roept namens de 100 miljoen inwoners de 'Merdeka" uit, wat doet van  bewuste oorlog destructieve daden Kabinet Drees,  vallen met 100.000 militairen de republiek binnen, moorden 200.000 bermuda’s uit. Iedere gek kan het weten dat de nabestaanden van die 200.000 vermoorden (oorlogsmisdaden) alleen maar nog op wraak uit zijn voor altijd om een ieder met Nederlandse etniciteit te vermoorden! Wie moesten het ondergaan en nog erger bezuren dag in dag uit? Die 500.000 Indische Nederlandse Staatsburgers, de door alle aansluitende regeringen in de steek zijn gelaten.

 Allemaal onder het juk Kon. Wilhelmina / Beatrix. De hele wereld viel over de oorlogsmisdaden van het Kabinet Drees, moeten deze als nog niet berecht worden voor hun daden tegen de Indonesiërs en de Indische Nederlandse Burgers die ze in gevaar brachten, en hun leven tot hel maakten?  Dan heb ik nog niet over de man Lockheed - aandelen gehad, Prins Bernard, die de koning van de republiek Indonesië wilde worden, en dus Soekarno continu in de weg zat. Gesuggereerd wordt dat ook nog eens het bloedbad van die coupe destijds financierde in 1966. Ja, nog 5 maanden voor die coupe zat de delegatie van Soekarno nog  gebroederlijk bij ons ouderlijk huis in Voorburg in 1966.  Majoor Sabur (rechter hand van Soekarno), generaal Natision, en Generaal Soeharto. De laatste had een andere agenda,  nog geen zes maanden later werd But Sabur gefuseerd, en Soekarno afgezet, met smoes Communisme.

De veroorzakers zijn t het Kon. Huis is, dus een zeer terecht die excuusjes van Willam Alexander. Te beginnen was het wel nodig dat Wilhelmina om als enig land direct de oorlog met Japan verklaarde, die resulteerde dat het leven van de Indische Nederlandse burgers (Hollanders, Indo's en Molukkers) in een vreselijk hel belande, en nog erger waar nooit een einde aan kwam.  In Nederland verder door ontkenning, geen excuusjes en geen compensatie voor de geleden schade werden getergd? Hele leven van deze burgers was in hel veranderd. De vraag die je kunt stellen had ze Japan niet de oorlog verklaard, was Japan Indonesië dan niet binnengevallen. Nederland had geen fatalistische besluiten moet nemen, maar een gezond traject in zetten van doelmatig dekolonialisatie - proces, net als al onze buurlanden het wel deden, en nu nog steeds op goede voet leven met hun oud- kolonie.

Alles draait nu om het Verdrag Traktaat van Wassenaar. Beide partijen hebben beloofd het verleden te vergeten en te werken aan constructieve toekomst, en de zaken afgekocht tegen finale kwijting over en weer. Proberen het verleden te vergeten dat ademt het verdrag uit, voor vele Indo’s die nooit hebben gelezen! Uiteraard ook om zich in te dekken voor juridisch aspecten zoals nu. Eindelijk het excuus van Willem Alexander geen gevolgen heeft. Dit ademt ook het ICM Press Release uit dat ik persoonlijk aan Jokowi drie jaar geleden heb overhandigd en ludiek heb geponeerd bij de Nederlandse Bewindslieden.

Het lijkt er op dat Nederland hieraan gehoor heeft gegeven.

Nu nog de volgende stap.

Excusjes van Willem Alexander aan de Nederlandse Indische burgers die de bersiap hebben meegemaakt over de periode na 1948 tot 1966. Spreek dan over 341.000 oorspronkelijk burgers nu geschat op 60.000. Dat Willem Alexander tevens de zorg draagt voor de compensatie conform het Verdrag Traktaat van Wassenaar dat deze nu wordt uitgevoerd,  Indonesië betaalde aan Min. Van Stef Blok 0,7 miljard voor deze groep die al hun bezittingen en banktegoeden hebben verloren., en alles zelf hebben betaald om zich als inwoner in Nederland te vestigen . Slechts 37 miljoen is betaald aan onderneming uit dit verdrag.

ICM Editor 

Ferry Schwab sr.

Vooraf Mark Rutte, bood Ferry Schwab  (persoonlijk)  in 2016,  namens achterban ICM, 15.000 ondertekenaar Traktaat excuses aan de president Jokowi Dodo

In navolging en geheel in de lijn van ICM Press Release dat 4  jaar geleden persoonlijk door ICM editor Ferry Schwab sr. aan de president Jokowi Dodo werd overhandigd, waarin Ferry Schwab sr. excuses aanbood namens de ICM abonnees, lezers en ondertekenaars van het verdrag van Wassenaar en ook schande uitsprak hoe Nederlands gedrag jegens de republiek.

Voor ICM Press release zie https://icmonline.ning.com/profiles/blogs/archief-icm-press-release-for-mr-joko-widodo-president-of-the-r-e

KOPIE ICM PRESS RELEASE

Met dank aan Ellen !

April 22, 2016

ICM Press Release for Mr. Joko Widodo – President of the Republic Indonesia

On behalf of all 400.000 ICM-Online readers and the 9.000 signers of the Petition ‘Payment Treaty of Tractate from Wassenaar 1966’, I welcome you kindest at the Kurhaus in Scheveningen.

ICM-Online is the Dutch-Indonesian Internet paper, with the mission to provide the Dutch people and the Dutch Government, amongst others the daily developments of the Republic of Indonesia. Tilln now we have succeeded very well, in co-operation with our correspondents in Jakarta.

Saya orang Betawi !

As ICM-editor, I am very honoured with your visit. In fact, you are the fourth President, whom I happen to meet, although in a different entourage. The former three Presidents, I have personally met in a private-social atmosphere; the late Bung Karno was a business friend of my father, his daughter Mrs. Megawati Putri Dewi, I have known during my childhood in the age of 11 years, while I met her regularly in the Istana in Jakarta. In the summer of 1966, the late President Suharto and his retinues, came to visit my elderly house in Voorburg. My late father was advisor of the parliament at the time of Bung Karno. Unfortunately he died far to young at the age of 39. However, at heart he has always been an Indonesian.

Many of us (especially the Dutch-Indonesian Group/the Indisch people) still have their roots and ties in your beautiful country and we very much regret the cold attitude from the Dutch Government towards the Republic of Indonesia, regarding mutual relationship. On behalf of the 400.000 ICM-Online readers, please accept our sincere apologies. We feel ashame and like to express to you and the entire Indonesian people, to please look forward and give the Dutch Government a new opportunity.

Your intentions and ambitions for co-operation on economic and political affairs, with priority to intensification of the relationship between The Netherlands and the Republic of Indonesia, is and will always be our main and fervid wish. Besides that, this point also lays in the extension, as stipulated in the agreement of the ‘Treaty of Tractate from Wassenaar 1966’. For more than 50 years, the Dutch Government has failed to fulfil this part of the agreement, whilst the financial part in total has not been fulfilled at all.

They have never paid-off the Dutch-Indonesian Group for the amount of Dfl. 689 million. Your Government, has fulfilled this Treaty completely by payment of the whole amount, towards the Dutch Ministry of Foreign Affairs. As you might know, this amount was meant as a pay-off for compensation of the Dutch-Indonesian Group, for the loss of goods and chattels by leaving Indonesia (aka repatriation).

Now our readers and signers of aforementioned Petition, requested ICM to inform you of this long-lingering matter. We do know, that this case is an internal affair between the Dutch Government and the Ministry of Foreign Affairs, presided by Minister Bert Koenders. Nevertheless, we will have to look back on this item, in order to come in a humanitarian way, to a satisfactory solution for our Group of people.

Much effort has been made for many years, to organise Indonesia-Netherlands Business Forums, just like it is held today in 2016. This Forum is an excellent economical intitiative in order to present the Dutch Companies the possibilities which Indonesia offers to extend their business and to innovate further developments for Indonesia.

This now, leads us to the excellent development of the Jakarta Baru Masterplan in your former function being the Governor of Jakarta and which has been playful propagated worldwide. On request of former President Susilo Bambang Yudhoyono in 2008, the solution of the Jakarta Watermanagement Problem was developed by an independent Engineering Company in co-operation with private multinational investors. The latest report with integral solution for Jakarta, was officialy presented to former vice-governor Basuki Tjahaja Purnama, in February 2013. The settlement of the financial part is still being in negotiation with the private multinational investors. It must be noticed, that the investors wish, that this project will be carry out under direct management and that the Government is free to participate in this project.

For this huge megaproject, with estimated costs of 640 billion and that will offer approximately 640.000 jobs till the year 2028, an ICT Informationplan has been developed. For such a big megaproject, a thorough Informationplan is indispensable for support of efficient management, to conduct, control and to lead the organisation still to be established.

As I am an ICM-editor, emeritus ICT Management Consultant, I offer you this Information- plan symbolic and I would like to express our hope and wish, that the Dutch Government will follow this gesture, to invest largely and that other companies will follow as such, at the same time.

The ultimate wish is to embody your well-meant intentions and ambitions in a new agreement between The Netherlands and Indonesia, in the extension of the ‘Treaty of Tractate from Wassenaar 1966’ in which co-operation is one of the main stipulation of this agreement.

Ing. MBA Ferry Schwab ICM-Editor / ICM Online

22 april 2016

ICM Press Release voor Mr. Joko Widodo – President van de RI

Namens alle 400.000 ICM-Online lezers en 9000 ondertekenaars van de Petitie ‘Uitbetalen Traktaat van Wassenaar 1966’, heet ik U van harte een warm welkom toe in het Kurhaus te Scheveningen. ICM-Online is de Indische Internetkrant die als missie heeft om o.a. de ontwikkelingen van de Republiek Indonesië dagelijks onder de aandacht te brengen, bij het Nederlands publiek en de Nederlandse regering. Dit lukt ons tot op de dag van vandaag uitstekend, mede door samenwerking met onze correspondenten in Jakarta.

Saya orang betawi!

Als ICM-Editor ben ik zeer vereerd met uw bezoek. U bent de vierde president, met wie ik een persoonlijke ontmoeting mag hebben, zij het vandaag in een geheel andere entourage. De drie voorgaande presidenten heb ik persoonlijk namelijk  in de privésfeer gekend; wijlen Bung Karno, als zakenvriend van mijn vader, zijn dochter Megawati Putri Dewi die ik als kinderen van 11 jaar regelmatig in de Istana in Jakarta trof. In de zomer van 1966 bracht wijlen President Soeharto en zijn gevolg een bezoek aan mijn ouderlijk huis te Voorburg. Wijlen mijn vader was destijds onder Bung Karno als adviseur verbonden aan het parlement en overleed helaas veel te vroeg in de leeftijd van 39 jaar. In zijn hart echter is hij altijd Indonesiër gebleven.

Voor velen van ons (met name de Nederlands-Indische bevolkingsgroep, ook wel de ‘Indischen’) liggen  onze wortels -de banden- nog steeds in uw prachtige land en wij betreuren ten zeerste de kille houding en opstelling inzake de wederzijdse betrekkingen, die de Nederlandse regering tegenover de Republiek Indonesië uitdraagt.

Ik bied u als ICM-Editor en tevens namens die 400.000 lezers dan ook onze welgemeende excuses aan. Wij schamen ons hiervoor en spreken met u en het hele Indonesische volk de wens uit, om a.u.b. vooruit te kijken en de Nederlandse regering een nieuwe kans te geven.

Uw intenties en ambities voor samenwerking op economisch en politiek gebied met als prioriteit intensivering van de banden tussen Nederland en Indonesië, is en blijft onze voornaamste en vurige wens. Bovendien ligt dit uitgangspunt in het verlengde, dat wordt belichaamd door het ‘Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966’.

Nederland heeft zich op dit onderdeel van het verdrag ruim 50 jaar niet aan de afspraak gehouden, terwijl het financiële gedeelte in zijn geheel niet werd nagekomen. Nederland heeft namelijk Hfl. 689 miljoen nimmer uitbetaald aan de Indische Gemeenschap. Uw regering heeft zich met de betaling aan het Ministerie van Buitenlandse Zaken, tot op de laatste cent aan uw verplichtingen voldaan. Dit bedrag werd betaald ter compensatie voor het verlies van al onze bezittingen tijdens het vertrek, de z.g. repatriëring, uit de Republiek Indonesië.

Onze lezers en ondertekenaars van eerdergenoemde Petitie vinden, dat ICM u hiervan op de hoogte dient te stellen. Wij beseffen tegelijkertijd, dat dit een interne kwestie betreft tussen de Indische Gemeenschap en het Ministerie van Buitenlandse Zaken onder leiding van Minister Bert Koenders. Desalniettemin zullen wij op dit punt moeten terugblikken, om deze langslepende kwestie op humanitaire wijze voor de Indische Gemeenschap tot een bevredigende oplossing te kunnen brengen.

Er wordt al jaren veel inspanning gestoken in het organiseren van Indonesia –  Netherlands Business Forums, zoals ook nu weer het geval is voor 2016. Dit forum is economisch een heel goed initiatief om Nederlandse bedrijven in contact te laten brengen met de mogelijkheden die Indonesië biedt voor de groei van deze bedrijven en de verdere innovatieve ontwikkelingen van de Republiek.

Dit brengt ons bij het Jakarta Baru Masterplan dat u destijds in 2012/2013 als Gouverneur van Jakarta uitmuntend heeft ontwikkeld en ook ludiek wereldwijd heeft uitgedragen. 
Op verzoek van de toenmalig president Susilo Bambang Yudhoyono (SBY) in 2008 was de oplossing van het Jakarta Watermanagement Probleem ontwikkeld door een onafhankelijk ingenieursbureau in samenwerking met private multinationals investors. Het laatste rapport met de integrale oplossing voor Jakarta, was officieel afgegeven in februari 2013 aan toenmalig vice-gouverneur Basuki Tjahaja Purnama (Ahok). De oplossing van het financiële deel is nog in onderhandeling met de private multinationals investors. Het dient te worden opgemerkt, dat de investeerders wensen, dat het project in eigen beheer wordt uitgevoerd en de overheid is vrij om in het project te participeren.

Voor dit immense megaproject dat tot het jaar 2028 zo’n 640.000 arbeidsplaatsen biedt, met kosten geraamd op 640 miljard,  is een ‘ICT Informatieplan JBM” ontwikkeld. Voor een dergelijk megaproject is een gedegen informatieplan onontbeerlijk, ter ondersteuning van een doelmatige bedrijfsvoering voor de nog op te zetten organisatie, om deze mega- projecten te beheren, te controleren en aan te sturen.

Als ICM Editor – emeritus ICT Management Consultant, stel ik symbolisch dit informatieplan beschikbaar en spreek ik de hoop uit, dat de Nederlandse overheid dit voorbeeld zal volgen door ruim te investeren en dat tevens andere Nederlandse bedrijven het voorbeeld zullen volgen.

De ultieme wens is om uw welgemeende intenties en ambities te belichamen in een nieuw te sluiten verdrag tussen Nederland en Indonesië, in het verlengde van het ‘Verdrag van Wassenaar 1966’ waarin het samenwerkingsverband tot één van de belangrijkste  overeenkomsten behoort.

Ing. Ferry Schwab ICM-Editor / ICM Online

Steun ACTW66 ! 

Uw donatie  kan U storten op Rabo rekening NL41 RABO 03977255 07   ten name van F.Schwab / ICM Online onder vermelding van donatie Traktaat van Wassenaar.