Vanavond zal iedereen het wel veel te druk hebben met vuurwerk, champagne en allerlei lekkere hapjes. Daarom nu alvast een heel gelukkig, succesvol en gezond Nieuwjaar aan iedereen, namens het hele team van het N.I.C.C., Hans Vogelsang
Tonight everyone will be too busy with fireworks, champagne and lots of delicious snacks. Therefore this is a good moment to wish everybody a very happy New Year with all the succes and health you are coming to.
The staff of N.I.C.C., Hans Vogelsang.
COMMISSIE MONUMENT TARAKAN
EN
OORLOGSGRAVENSTICHTING
BESCHERMVROUWE H.M. DE KONINGIN
PERSBERICHT
Op 19 januari 2012 onthult mevrouw Wieteke van Dort een monument met de namen van de militairen (Nederlanders en Indonesiërs) van het voormalig Koninklijk Nederlands-Indisch Leger die na de capitulatie bij de verdediging van het eiland Tarakan in Nederlands-Indië op brute wijze aan boord van een Japans oorlogsschip werden omgebracht en een zeemansgraf vonden op 19 januari 1942.
Het monument zal worden onthuld op het Ereveld Loenen, Groenendaalseweg 64, Loenen.
Aanvang van de ceremonie: 13:00 uur
Het Wapen der Artillerie levert een bijdrage aan de onthulling met de aanwezigheid van een detachement. Voorts zal een groot aantal nabestaanden en familieleden van de slachtoffers de ceremonie bijwonen. Het Regiment van Heutsz steunt de plechtigheid met onder meer een erewacht. De plechtigheid wordt muzikaal begeleid door de Regimentsfanfare "Garde Grenadiers en Jagers".
De Commissie Monument Tarakan heeft als doelstelling:
Het, in samenwerking met de Oorlogsgravenstichting (OGS), oprichten van een monument voor de slachtoffers van de batterijen kustartillerie van het voormalige Koninklijk Nederlands-Indisch Leger optredend te Tarakan, die tegen alle regels van het oorlogsrecht zoals verwoord in de Conventies van Genève, als krijgsgevangene op zee zijn omgebracht door de Japanse vijand op 19 januari 1942. Omdat zij een zeemansgraf hebben en er geen graf bestaat dat door hun nabestaanden en anderen kan worden bezocht, is het monument op een ereveld van de OGS met hun namen het materiële symbool om hen te gedenken.
De Oorlogsgravenstichting ondersteunt het initiatief tot het oprichten van het monument Tarakan om op het Ereveld Loenen in de Tweede Wereldoorlog gesneuvelde of op andere wijze omgekomen militairen en burgers van wie de laatste rustplaats niet aanwijsbaar is, en van wie de namen nog niet elders vermeld zijn, op gepaste wijze te gedenken. Namen zijn voor nabestaanden altijd en steeds weer het enige dat nog overblijft als zichtbare, hoorbare en herdenkbare herinnering aan hen, hun dierbare familieleden, die hun leven gaven in de oorlog. Namen zichtbaar op een graf zijn belangrijk. Namen van degenen zonder graf, zoals de slachtoffers die vermeld staan op het monument Tarakan, moeten eveneens zichtbaar zijn daar waar mensen bijeen komen om hen werkelijk te kunnen herdenken.
Naar het nieuwe jaar toe.
De kerst is voorbij, voor velen van u een drukke tijd, voor mijzelf ben i blij dat die voorbij is. Nu op naar het nieuwe jaar, de goede voornemens en mijn pseudo voorspellingen die i ieder jaar doe.
Vorig jaar, indien jullie die nog hebben, had i voorspeld dat wij een icoon zouden verliezen, helaas is dat op een of andere manier uitgekomen. Niet alleen een icoon uit onze Indische gemeenschap, maar enkele iconen.
Dolf de vries, Oscar Rexhausen, Andy Tielman, ze zijn ER niet meer, de tijd gaat snel voorbij en al ras vallen ER velen om ons heen weg.
I moest de 17e December in Poeldijk spelen met een gelegenheidsformatie en vanaf de bühne keken wij neer op het oudere binnenkomende publiek. Een van ons zei de wijze woorden, kijk ,dit is onze laatste generatie waar wij voor moeten spelen. Wij zijn aan onze laatste dagen toe, onze optredens zullen verdwijnen naarmate de oudere kring van de eerste en tweede generatie Indische mensen uitsterven. Wij zijn met onze laatste gigs bezig.
Hoe waar is deze opmerking eigenlijk en je realiseert je het nauwelijks, overal in den lande zijn ze nog, de kumpulans. Vele sluiten Hun deuren omdat het wegvallen van de generatie waar het omgaat al in gang is gezet. Het publiek wat al die jaren de Indische feestjes bezoekt is aan het indammen. Jammer maar tegelijkertijd voorspelbaar.
Als muzikant, ben je inmiddels met de oudere generaties mee gegaan in leeftijd, alhoewel ER sommige nog net niet de bejaarden leeftijd hebben bereikt. Het zal echter niet lang meer duren, dat is geen doemdenken maar feitelijk.
Zoals i al zei, i ben blij dat deze kerstdagen voorbij zijn. I heb nog vele momenten terugzitten denken aan al die dierbaren die inmiddels niet meer bestaan, mijn ouders, sommige broeders en zuster, vrienden, collega muzikanten, teveel om erover na te denken. Het geeft je een verdrietig gevoel, verdrietig omdat ER zoveel is veranderd, zoveel waar i geen grip op had, de jaren vlogen voorbij en i kan het niet stoppen.
Met het voorbij gaan van de jaren is ER ook heel veel gebeurd wat i achterafgezien niet had willen meemaken, en toch, het lot bepaalt. De mijmeringen terug maken je verdrietig omdat ER zovele mooie momenten zijn waar je toen zo snel aan voorbij ging omdat je de drukte in het leven bij moest houden.
I heb ER niet zo van genoten als dat i het nu zo doen, als i het over mocht doen met de wijsheid van nu. I had ook bepaalde zaken Anders gedaan, de zaken waar i fouten bij maakte, ach, het is oude mensjes tijd. Je wordt eraan herinnerd als je over “vroeger “terugdenkt. Vroeger toen de kerstdagen in bijzijn van de reeds heengegane dierbaren werd gevierd.
I heb in mijn nostalgische bui even de Dvd van Andy Tielman, That's My life uit de DVD rek gehaald en afgespeeld.
Tegelijkertijd realiseerde i mij wat voor muzikant het was, en waar i eerder nimmer zoveel waardering had voor de muziek van hem, besefte i nu dat wat hij deed, heel goed was. Zo goed dat je kunt spreken van een wereldtalent en muzikant. Wat jammer dat deze man niet in Amerika heeft geleefd. Zijn lot heeft Anders bepaald.
Kijkende naar deze Dvd ontdek i iedere keer zijn vakmanschap, de bescheidenheid en zijn quasi verlegen toespraken. Hij vertelde over zijn jeugd en de muziek die hij van zijn ouders meekreeg. Een terugblik en een blik op de geschiedenis van een artiest. I zak die beelden voor mij, alsof i naar een film keek.
Hij kon spelen en zeker performen, twee zaken wat in onze Indoegemeenschap nimmer is te vergelijken. Hij was ER, als entertainer van wereldklasse. Spelen kon hij ook, en wat heel belangrijk is, hij speelde met gevoel, en dat vindt je niet vaak bij muzikanten in onze kring en daarbuiten.
Dus dat waren de kerstdagen, voor mijn wat somber maar desondanks toch wel leuk achteraf toen i een huis vol visite had.
Kerst heeft voor mij geen heilige betekenis, het is voor mij een herinnering hoe erg verdeeld het in de wereld is, erg oneerlijk verdeeld.
Op TV zie je de prachtige shows, je ziet hoeveel ER is besteed aan allerlei onzin wat jouw leven alleen maar egoïstischer maakt. I zie Dan quasi gelukkige mensen die al het goede aan elkaar wensen in deze oververzadigde wereld, en elkaar de duurste cadeaus geven.
Hoe schrijnend is het in de arme landen waar kinderen dag in dag uit sterven vanwege het simpelste wat ER op aarde is, ETEN en water. Als je arm bent geboren in die wereld, zul je alleen maar ervaren hoe hard de wereld is, zelfs wordt ER gebruik gemaakt van jouw nietige hoedanigheid door commerciële instellingen die zich verrijken onder het mom van hulp.
Kerst is een tijd van zogenaamde bezinning, het is het al lang niet meer en onder de klanken van het liedje van John lennon, so this is Christmas and what have you done, voor poor ones etc., Dan denk i, die John zag het goed. Maar voor goeden is ER in deze wereld geen plaats, voor eerlijken is ER geen plaats. Nee, dat zijn buitenbeentjes die worden opgeruimd.
Eerlijk zijn is in deze wereld taboe, je mag jouw eerlijke mening niet uiten, hoe hard die ook is. Men hoort liever een leugen waar zij mee gevleid worden of gepaaid, dan de eerlijke harde waarheid.
Hoe zou dat zo komen? Ik denk omdat wij het gewend zijn om in een schijnwereld te leven, onze pracht en praal, onze bejegeningen naar elkaar toe, het moet allemaal verpakt worden met een franje. Zelfs een simpele bos bloemen die je aan iemand schenkt uit een goed hart wordt nu verpakt met allerlei franjes, alsof de schoonheid van die bloemen niet goed genoeg is.
Pure naakte werkelijkheid is een angst geworden voor ons, wij kunnen het niet meer aan, liever ziende bedrogen worden dan het aanvaarden van realiteit
In de muziek is het helemaal erg, eerlijke life muziek wordt vanwege geld verwisseld voor een of tweemans bands die het overgrote deel van hun optredens uit elektronicahalen waar je met een klikje een surrogaat muziekje tovert.. De eerlijke zelf creërende muzikant wordt niet meer serieus genomen.
Het geld speelt een dermate grote rol bij sommige muzikanten dat men eerst dollars wil zien en dan plichtmatig gaat spelen zonder enige inspiratie en gevoel. Muziekmaken is in eerste instantie op amateur basis het spelen zelf en daarna pas ga je denken aan vergoedingen en niet anders om.
Muziek mag commercieel zijn maar als amateur speel ik liever een keer voor minder maar waar ik mijn gevoel en emoties de vrije loop kan laten, dan een hoop poen waar je na afloop het gevoel hebt dat je ben wezen werken.
Geldzucht is een doodskist waarin je ligt. Het ontneemt je alles wat je van het leven zou moeten hebben, dat is vrij leven, vrij van hebzucht die je echte leven voorbij laat gaan zonder dat je ervan kunt genieten. Wat echt leven betekent zal niet aan een ieder gegeven zijn. Dat moet je ontdekken. Slaaf van hebzucht ben je in deze maatschappij per definitie al.
Naast hebzucht is het elkander niet vertrouwen in de werkelijke zin des woords. Doordat je zelf niet te vertrouwen bent kun je ook de ander niet vertrouwen, dus is openheid ook een belemmering.
Jammer eigenlijk dat de mens de kerstdagen niet gebruikt voor versobering, voor het nadenken over zijn eigen leven, het leven waar wij allen mee te maken hebben. Voor je het weet heb je niet geleefd, ben je altijd slaaf van jezelf en anderen geweest. Op het moment dat je uur bijna geslagen is, weiger je het te accepteren dat het welletjes is geweest.
Als wij de mogelijkheid hebben om even in iemands anders leven te stappen, bijvoorbeeld van hen die minder gelukkig zijn op deze aarde, die waarvan het lot heeft bepaald dat zij een bijna onbegaanbaar levenspad moeten bewandelen, dan zouden wij voor het grote deel onze levens echt waarderen en maken wij ons niet druk over alle simpele surrogaten die het leven mooi zouden hebben gemaakt.
Zo is het ook met mij gesteld, ook ik kan blijkbaar niet anders leven dan blind vooruit.
Achteraf gezien had ik tijd voor het leven moeten nemen, had ik meer van bepaalde zaken moeten genieten, had ik meer van mijzelf moeten geven om mezelf en ook anderen gelukkig te maken.
Het zij zo, ik ben ouder en wijzer maar als ik het……als ik toch eens……dan zou ik het heel anders doen.
Als observant zie je vele dingen om jou heen die jou bewust maken van jouw eigen ik, jouw eigen zijn. Om ons heen zijn zo vele voorbeelden die je tonen hoe je wel of niet moet zijn.
Gelukkig ben ik dat ik muziek mag maken, gelukkig ben ik dat ik de wijsheid van de Almachtige mag gebruiken om mijn leven te overdenken, het is nooit te laat, zelfs niet in mijn laatste uren.
Onze moderne tijd doet ons virtueel in andere landen belanden, daar waar je ziet hoe hard wij het voor elkaar maken.
Die virtuele wereld kan je wijs maken als je daarvoor toegankelijk bent.
So this is Christmas, de woorden van John, en what have you done? Nou, ik denk dat wij in onze overvloedige wereld alleen maar hebben toegegeven aan onze ego, het vreten en weggooien ervan, tonnen vol.
Ik kan mij vaag herinneren dat deze tij, de tijd was waar wij terugdenken aan een man 2012 jaar geleden.
Die man had niets en wilde niets van rijkdom etc. Hij liet ons zien dat wij in de eenvoudige hoedanigheid het ware geluk kunnen vinden. Hij liet ons ook zien wat het leven eigenlijk zou moeten zijn, het leven MET en voor elkander.
Maar ook hij stierf omdat het niet pastte bij de hebzucht van de omgeving, de machtwellust en de angst om de waarheid te horen.
Het zij zo, en met die gedachten ga ik het Nieuwjaar tegemoet. Weer een jaar hopelijk in gezondheid.
Ik heb mij voorgenomen om niets meer te vragen van het leven dan bewustzijn. Bewustzijn van het feit dat ik leef en mag leven, ik weet niet voor hoelang, maar in die tijd zal ik proberen te LEVEN en te genieten van alle kleine dingen die ik tegenkom.
Ik heb mij ook voorgenomen om bewust te blijven van het feit dat, indien ik als mens wil leven, ook de ander een leven als mens moet gunnen.
Leven als mens in de bedoelde zin van het mens zijn van de schepper zal niet eenvoudig zijn, ook niet voor mij. Maar…………………………………al zou ik er een tiende van waarmaken, dan is deze moeilijke missie voor het komende jaar gelukt. Een missie wat mij zeker ECHTE geluk schenkt.
U ook een gelukkig Nieuwjaar toegewenst.
Albert van Prehn (ICM Moderator) 26 December 2011.
Jaarkalender pasar malam 2012
Jaarkalender pasar malam 2012
Voorlopige jaarkalender pasar malam 2012 is uit!
Lijst overzicht per 12-1--2012 versie V.
Januari
tot 7 Arnhem Burgers Zoo www.wnproductions.nl
Februari
25, 26 Rijswijk www.pasarmalamrijswijk.nl
Maart
?????? www.eastandwestevenementen.nl
3, 4 Doetichem www.Pasaroostwest.nl
23, 24, 25 Leeuwarden www.pasarmalamasia.nl
23, 24, 25 Arnhem www.flamproductions.nl
30, 31 Apeldoorn www.pasarmalamasia.nl
29, 30, 31 Malieveld Den Haag http://www.en.indonesia.nl/
April
1 Apeldoorn www.pasarmalamasia.nl
1 Malieveld Den Haag http://www.en.indonesia.nl/
7, 8, 9 Rotterdam www.pasarmalamasia.nl
27, 28, 29 Hengelo www.flamproductions.nl
Pasar Zwolle www.pasarmalambali.nl ; Gaat niet door !
Mei
4,5, 6 Geleen www.pasarmalamasia.nl
12, 13 Taman Indonesia www.pasar-siang.nl
Stadskanaal
17, 18, 19 Den Haag www.tongtongfair.nl
20, 21, 22 Den Haag www.tongtongfair.nl
23, 24, 25 Den Haag www.tongtongfair.nl
26, 27, 28 Den Haag www.tongtongfair.nl
26,27, 28 Den Helder www.stichtingsteller.nl/
Juni
1,2,3 Zeist www.wnproductions.nl
Juli
6,7, 8 Eindhoven - www.pasarmalamasia.nl
???? Ommen openlucht pasar ??? Winkel pasar Time Out Events
?????? Braderie + Pasar Malam Ede Winkelpasar
20,21, 22 Groningen www.pasarmalamasia.nl
28, 29 Vaassen www.Pasaroostwest.nl
31 Steenwijk www.wnproductions.nl
Augustus
1, 2,3 Steenwijk www.wnproductions.nl
24,25,26 Tilburg - www.pasarmalamasia.nl
???? Pasar Sinar
??? Pasar Kecil, eendaagse winkel pasars
September
????? Assen www.flamproductions.nl (Nieuwe pasar)
22,23 Alkmaar http://www.stichtingstellar.nl/
28, 29, 30 Maastricht www.pasarmalamasia.nl
Oktober
5-6-7 Pasar Istimewa Alphen aan den Rijn. (www.wnproductions.nl)
5,6,7 Assen www.pasarmalamasia.nl
???? Hengelo zie www.flamproductions.nl
13, 14 Dieren www.Pasaroostwest.nl
26,27,28 Nijmegen www.pasarmalamasia.nl
November
3, 4 Rijswijk www.pasarmalamrijswijk.nl
9, 10, 11 Leek www.stichtingstellar.nl/
December
dec -jan Winterpasar Burger Zoo ( o.v.) www.wnproductions.
Mogelijk gemaakt door www.icm-online.nl
Wordt abonnee van de Indische Internetkrant en ontvang prachtige cd en dvd van project Melati in de sneeuw!
In het ´Nieuws van den dag voor Nederlands-Indië´ van 1937 staat een kerstverhaal dat de Java Post zijn lezers niet wil onthouden. Om geen afbreuk te doen aan de tijdgeest publiceren we het hier in oude stijl en spelling:
´Er kunnen in iemands leven in de donkere dagen voor Kerstmis, — o, heerlijk Indië, waar men die dagen niet kent! —, dingen passeeren, welke die dagen nog donkerder maken dan ze gemeenlijk vanwege de weersgesteldheid reeds zijn. Ik heb dit zoo juist ondervonden. U zult het wellicht niet aardig van me vinden, dat ik u van deze trieste ervaring deelgenoot maak, maar ik neem aan dat er voor u nog genoeg prettige dingen zijn in deze feestelijke en laatste maand van het jaar, die u het hoofd weer doen opbeuren.
Ik geef toe, dit is geen bemoedigend begin. Ik dwing u er niet toe verder te lezen. Het slot is evenmin opwekkend.
Een paar maanden geleden had ik hem ontmoet. Hij was een gepensionneerd Indisch spoorwegman, die de hoop koesterde van zijn pensioen nog enkele jaren in Holland na een leven van hard werken in de tropen rustig te kunnen genieten. Zoo wikt de mensch….
Hij was een eenzame. Hij was gescheiden van zijn vrouw, en z´n twee kinderen waren reeds getrouwd — in Indië. Toen ik hem in een van de Haagsche straten ontmoette, was hij op zoek naar kamers. Hij was teneergeslagen en ik bespeurde een zekere onrust in hem. Kamers zoeken is geen prettig werk, redeneerde ik bij mezelf en zoo verklaarde ik de neerslachtige bui, waarin ik hem na jaren voor het eerst in Holland had ontmoet.
Eenige weken geleden kwam een van mijn dameskennissen naar mij toe:
— U ontvangt geregeld Indische kranten is ‘t niet ? Kunt u er nu en dan een paar missen? We hebben een Indischman op kamers en die…..
— Natuurlijk, zei ik. En prompt iedere week ging er een pak Indische kranten naar het opgegeven adres.
— En hoe gaat ‘t met je Indischmannetje? vroeg ik op zekeren dag, toen ik m’n vriendin ontmoette.
— Dat gaat nogal. Eigenlijk een zielig geval. Zijn kinderen zitten in Indië en hij is van z´n vrouw gescheiden. Hij kent hier maar weinig menschen.
U begrijpt het natuurlijk al. De kranten waren bestemd voor den gepensionneerden spoorwegman, den eenzame, die hier zoo vreemd en bijna schichtig rondgekeken had na zooveel jaren van afwezigheid. Ik heb trouw de kranten laten bezorgen en nam me stellig voor hem eens te gaan opzoeken.
Maar een week later kreeg ik een telefoontje:
— U behoeft geen kranten meer te sturen……
— Is-ie vertrokken? — Nee, hij is zwaar ziek. Een dubbele long-ontsteking.
Een dag later zat ik aan zijn bed. Een huurkamer, zooals er duizenden in het Haagje zijn; het is dus niet noodig het interieur te beschrijven. Op een kastje stond een portret, een foto van z´n kinderen. Hij ademde moeilijk. Zijn toestand was al hopeloos.
— Wil ik de kinderen een telegram sturen? vroeg ik.
— Laat maar, zei hij mat.
— Heb je heelemaal geen familie meer in Holland?
Het bleef even stil.
— Wij in Indië zijn niet familieziek, bracht hij er met moeite uit.
Even later sprak ik de verpleegster; hij had een getrouwde zuster in Nijmegen, maar daar kwam hij nooit.
Hij bleef mij aankijken en schudde het hoofd. En terwijl ik hem daar in die halfduistere ongezellige kamer, bleek en lijdend zag liggen, drongen Indische beelden zich aan mij op, vol zon en levensvreugde uit de dagen waarin ik hem in Indië in zijn volle activiteit had gekend. Wij zijn niet de regisseurs van ons eigen levensspel, maar hier waren op het slot wel héél zware accenten gelegd…
Het bleef nu lang stil in de kamer. Zijn ademhaling was moeilijk. Zijn vingers trekken aan de dekens en zijn oogen zochten de wanden af.
In den nacht daarop is hij overleden. De vreemde verpleegster was er bij. Een vreemde had zijn oogen gesloten en z’n handen op het laken gekruist.
Den volgenden morgen hoorde ik de bijzonderheden. Zijn zuster, telegrafisch gewaarschuwd, was den vorigen avond overgekomen. Hij had haar niet herkend; gelukkig maar, hij heeft niet kunnen zien dat zij volkomen onverschillig, zonder een spoor van ontroering, naast zijn sterfbed had gestaan.
— ’t Was vreeselijk, zei de verpleegster. Ze verontschuldigde zich, dat ze in jaren niets van hem had gezien of gehoord, maar ‘t was toch haar bloedeigen broer.
— Vroeg ze nog iets?
— Of er geld voor de begrafenis was…
Een uur later is ze weer vertrokken. Ze had een dagretourtje genomen. Op het kastje stond nog het portret van de kinderen. Ik had een gevoel of het gelaat van den doode er naar toegewend lag. In mijn herinnering leeft hij nu verder als de eenzame Indischman. Ik hoop maar dat er niet veel zóó eenzaam zijn als hij in het Haagje, dat voor de gerepatrieerden terecht de reputatie heeft van een paradijsje van gezelligheid…
Met dank aan de Javapost.´
x
De Java Post dingt mee naar prijs beste geschiedeniswebsite!
Nog enkele weken en 2011 is alweer voorbij. De Java Post, twaalf maanden geleden nog in de kinderschoenen, is levensvatbaar gebleken. Mocht ik ooit hebben getwijfeld of er wel voldoende vraag was naar een online magazine over de geschiedenis van Nederlands-Indië, inmiddels weet ik beter. Die vraag ís er, en hoe!
De statistieken liegen niet: vanaf het begin van het jaar is sprake geweest van een stijgende lijn in het bezoek. Echter niet alleen dát, ook het aantal reacties op artikelen is groeiende.
Hierbij past natuurlijk ook groei in de breedte: de bijdragen van gastschrijvers helpen de inhoud gevarieerder en het blad interessanter te maken.
Ooit schreef ik hier dat de Java Post niet bedoeld is voor fictie, en zich slechts beperkt tot de realiteit. Er zijn echter momenten dat daarvan moet worden afgeweken, omdat de traditie dat nu eenmaal zo wil. Kerstmis is één van die momenten; vandaar deze week in de Java Post een kerstverhaal.
Misschien mag ik u, lezer, nog lastigvallen met twee verzoeken:
Mocht u dit nog niet gedaan hebben, schrijf u in als (gratis) abonnee, in de rechterkolom van de Java Post onder ´berichten in uw mailbox´ en u ontvangt van ieder artikel een melding in uw mailbox.
Verder, de Java Post is ingeschreven bij een jaarlijkse verkiezing voor de beste historische website van het jaar, georganiseerd door het Historisch Nieuwsblad. Bij de ongeveer driehonderd aanmeldingen bevinden zich slechts twee (!) sites met betrekking tot de geschiedenis van Nederlands-Indië, reden temeer om bij deze verkiezing aandacht te vragen voor de Java Post.
Van de website van deze bijzondere prijs:
Internetgebruikers mogen zelf stemmen voor de Geschiedenis Online Prijs 2011. De prijs wordt jaarlijks toegekend aan de beste Nederlandse website over geschiedenis.
Aangemelde websites werven zelf stemmen. De winnaar van de publieksprijs krijgt 2500 euro.
Naast het publiek wijst ook een vakjury een winnaar aan. De jury beoordeelt geschiedeniswebsites in drie categorieën: Archiefdiensten; Verenigingen en particulieren; Musea en Themasites. Gekeken wordt onder andere naar toegankelijkheid, gebruiksvriendelijkheid, betrouwbaarheid en originaliteit.
De Geschiedenis Online Prijs 2011 wordt uitgereikt in februari 2012.
De Java Post is in zóverre in het nadeel, dat ik geen banner kan plaatsen van de Geschiedenis Onlineprijs, omdat mijn website zich daarvoor niet leent. Daarom vraag ik u hier, via deze nieuwsbrief, om mij te steunen door op de site van de Geschiedenis Onlineprijs op de Java Post te stemmen, en daarbij vooral ook uit te leggen waarom u dat doet.
U kunt dit doen op dit formulier: http://www.geschiedenisonlineprijs.nl/?url=www.javapost.nl
Het zou de Java Post aan publiciteit helpen en voor mij een enorme stimulans zijn om door te gaan met mijn project!
Rest mij u bijzonder plezierige feestdagen toe te wensen, en een vreedzaam 2012.
Bert Immerzeel
Indisch Herinneringscentrum Bronbeek -Nieuwsbrief 12, december 2011
WelkomstwoordIn het afgelopen jaar heeft het Indisch Herinneringscentrum zichzelf nog meer op de kaart gezet. In deze moeilijke tijden waarin Indische organisaties en culturele instellingen zich geplaatst zien voor veel lagere of zelfs geen subsidie in de nabije toekomst, volgt het Indisch Herinneringscentrum de ontwikkelingen in het veld nauwgezet. Samenwerking wordt steeds belangrijker. Voor het herinneringscentrum wordt 2012 dan ook het Jaar van het Netwerk. Samen sta je immers sterk! In deze nieuwsbrief kunt u de laatste nieuwtjes van 2011 lezen. Ik hoop u allen volgend jaar weer terug te zien bij een van de activiteiten die op stapel staan. Yvonne van Genugten www.indischherinneringscentrum.nl" width="66" height="75" />Bestuur, directie en medewerkers van het Indisch Herinneringscentrum wensen u fijne feestdagen, een mooie jaarwisseling en een goed 2012!
Vooraankondiging symposium ‘Omstreden geschiedenis’Reserveer donderdag 9 februari 2012 alvast in uw agenda. Dan organiseert het Indisch Herinneringscentrum i.s.m. Framer Framed en de Reinwardt Academie het symposium ‘Omstreden geschiedenis’ over de (re)presentatie van de Nederlands-Indonesische geschiedenis in musea. Aanleiding is de overzichtstentoonstelling ‘Het Verhaal van Indië’ over de koloniale geschiedenis van Nederland in voormalig Nederlands-Indië, een coproductie van het Indisch Herinneringscentrum en Museum Bronbeek. Beide partijen hadden verschillende opvattingen over de wijze waarop de geschiedenis moet worden geïnterpreteerd en gerepresenteerd c.q. een militair versus civiel perspectief. Volgens het herinneringscentrum en Framer Framed een mooie case om een symposium te organiseren over de representatie van de Nederlands-Indonesische geschiedenis in de museumsector. Bijzondere middag met Ruud Lapré en Jet BussemakerHoe uiteenlopend de persoonlijke invalshoek van een stukje Indisch geheugen kan zijn, bleek afgelopen 7 december op de eindejaarsbijeenkomst van het Indisch Herinneringscentrum. In een openhartig gesprek o.l.v. Wim Manuhutu vertelden Ruud Lapré, auteur van ‘Terra Incognita’ en Jet Bussenmaker, auteur van ‘Dochter van een kampkind’ aan een kleine 100 gasten, hoe zij kwamen tot het schrijven van hun boek. Hierin delen zij, beiden op een heel verschillende manier, hun beleving over hetzelfde stuk historie in hetzelfde land: de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië. Lees het verslag op de website en bekijk de foto’s van deze bijzondere middag. De boeken van Lapré en Bussemaker zijn te bestellen bij het Indisch Herinneringscentrum. Meer informatie> www.indischherinneringscentrum.nl" width="599" height="399" /> Erfgoedreis JavaHerinneren en overdracht zijn kerntaken van het Indisch Herinneringscentrum. In tegenstelling tot andere herinneringscentra van de Tweede Wereldoorlog bevinden de Indische herinneringsplekken zich niet in Nederland maar in Indonesië. Natuurlijk is het mogelijk om over deze plekken te lezen of foto’s, films of documentaires te bekijken. Een bezoek aan de locatie zelf geeft echter een heel andere ervaring: het gevoel dat dit de plaats is waar het gebeurde, de geuren, de warmte. Het bestuur van het Indisch Herinneringscentrum vindt zo’n ervaring erg belangrijk en heeft daarom besloten om op eigen kosten samen met de directeur een erfgoedreis te gaan maken naar Java. De reis had tevens tot doel kennis te maken en relaties aan te gaan met erfgoedinstellingen in Indonesië zoals de Oorlogsgravenstichting in Jakarta en in Kuningan, waartoe Gedung Perundingan in Linggarjati (Museum Linggarjati) behoort. Ten slotte verwachtte het bestuur dat de reis een inspiratiebron zou zijn voor toekomstige projecten. www.indischherinneringscentrum.nl" width="249" height="187" />Twee weken lang voerde de reis langs verschillende herinneringsplekken in Indonesië. De groep bezocht alle Nederlandse erevelden op Java, waar de directeur van de Oorlogsgravenstichting, de heer Peter Steenmeijer de bezoeken begeleidde. Op het ereveld Menteng Pulo in Jakarta werd namens het bestuur een krans gelegd door voorzitter Erry Stoové en Yvonne van Genugten. Daarnaast werden verschillende interneringsplekken bezocht zoals kamp Banjubiru 10, Bangkong en Muntilan en plaatsen waar tijdens de bersiapperiode en daarna verschrikkelijke gebeurtenissen plaatsvonden. Denk aan de Simpang Sociëteit in Surabaya en aan Rawagede. Het was een indrukwekkende reis en de verwachtingen werden gerealiseerd: er kwam een basis voor nieuwe samenwerkingsverbanden en er ontstonden ideeën voor nieuwe projecten. Kraanvogels voor het Indisch HerinneringscentrumOngeveer een maand geleden ontving het Indisch Herinneringscentrum uit handen van de Japanse studente Sayaka Hori 3.000 kraanvogels van papier. Een kleurrijke verzameling origami(lett. ori=vouwen, gami=papier). Vorig jaar kwam Sayaka met een beurs van de Nederlandse afdeling van Rotary International een jaar naar Nederland om te studeren. De eerste paar weken logeerde ze bij Marianne Roessingh van Iterson, lid van de Rotaryclub Bunnik. Daar zag Sayaka in de boekenkast boeken over de Japanse interneringskampen, waar Marianne zelf als kind ook in heeft gezeten. Sayaka vroeg Marianne om daar wat over te vertellen, omdat dat stuk geschiedenis in Japan niet op school verteld wordt. De studente was erg onder de indruk van het verhaal van haar gastvrouw en wilde een gebaar maken. Zo kwam zij op het idee van 1.000 gevouwen kraanvogels, als ultieme wens voor vrede. [red. In Japan staan 1.000 gevouwen kraanvogels voor het brengen van geluk]. Sayaka heeft familie en vrienden gevraagd om voor deze vredeswens te vouwen. De reacties waren heel positief en resulteerden zelfs in 3.000 kraanvogels! www.indischherinneringscentrum.nl" width="250" height="375" />Sayaka heeft de kraanvogels aan Marianne overhandigd tijdens een huiskamerbijeenkomst met een aantal genodigden. Het maakte veel indruk op de betrokkenen. Tijdens haar bezoek aan de herdenkingsmonumenten op landgoed Bronbeek bezocht Sayaka, in gezelschap van onder meer Marianne, ook het Indisch Herinneringscentrum. Ze liet de 3.000 kraanvogels achter als gebaar naar de Indische gemeenschap. Een van de doelstellingen van een Rotary Scholarship is om internationaal wederzijds begrip en vrede te bevorderen. Sayaka heeft daar op een bijzondere wijze extra invulling aan gegeven.
ColumnTerug naar SurabayaEind november heb ik met een bijzonder gezelschap een vakantiereis gemaakt naar Java. Van Jakarta over Yogya naar Surabaya. www.indischherinneringscentrum.nl" width="129" height="192" />
Erry Stoové Het verhaal achter…Willy Frans
"Ik weet het nog goed", vertelt Ruud Vaillant. "Het was aan het einde van de bersiapperiode en we woonden aan de Djocjaweg in Batavia. Mijn neef Willy Frans (helemaal rechts op de foto, 1938) logeerde toen bij ons. Willy was net een kleine maand 15 en zoals alle jongens van zijn leeftijd droeg hij een steentje bij om het gewone leven weer op gang te brengen. Willy was een hulpje van de corveeploeg in de Djocja-kazerne. Regelmatig reed hij mee met de corveeploeg op een vrachtwagen naar Pasar Senen om daar groenten in te kopen voor de keukenploeg . In de ochtend van 24 december 1945 na zijn bezoek aan de pasar, vroeg hij de chauffeur om via zijn oma Frans terug te rijden naar de kazerne. Hij kon haar dan groenten geven die ze nodig had voor het kerstmaal. Op de Gang Sentiong ging het mis. Sluipschutters schoten op de vrachtwagen en Willy werd dodelijk getroffen. Mijn neef is een van de vele onschuldige slachtoffers van het bersiapgeweld. Zijn graf is op het ereveld Menteng Pulo. Ik ben blij dat mijn nicht Yvonne (van Genugten, red.) tijdens haar erfgoedreis bloemen op zijn graf legt. Zo wordt de herinnering aan hem levend gehouden."
Subsidieaanvraag vooronderzoek striptentoonstellingHet Indisch Herinneringscentrum wil in samenwerking met meerdere partners een reizende tentoonstelling ontwikkelen bij de strip ‘ De Terugkeer’. De primaire doelgroep is de derde klas van het voortgezet onderwijs, maar de tentoonstelling zal zo ingericht zijn dat deze aantrekkelijk is voor een brede doelgroep (ouders met kinderen, geïnteresseerden in geschiedenis, etc.). Inhoud, vorm, mogelijkheden, kosten en haalbaarheid moeten hiervoor goed in kaart worden gebracht. Dit vergt de nodige zorgvuldigheid. Het Indisch Herinneringscentrum heeft in november een subsidieaanvraag ingediend voor dit vooronderzoek en popelt om eraan te beginnen. Virtueel tentoonstellingsnieuwsMomenteel is het Indisch Herinneringscentrum bezig met het ontwikkelen van een virtuele versie van ‘Het Verhaal van Indië’. Zodra deze klaar is, is het mogelijk om op de website www.hetverhaalvanindie.com een virtuele tour te maken door de tentoonstelling. Deze volgt net als in het museum een chronologische route. Enkele infographics zullen worden omgezet in animaties om de betreffende informatie op een aantrekkelijke manier aan te bieden. Voor de ontwikkeling van deze online museumtour heeft het Indisch Herinneringscentrum een gespecialiseerd bedrijf in de arm genomen. Indisch geheugen voor de toekomstDegenen die aanwezig waren bij de bijeenkomst op 7 december jl. met Ruud Lapré en Jet Bussemaker hebben hem al gezien: de folder van het Indisch Herinneringscentrum. Deze werd vers van de pers onder het publiek verspreid en beschrijft in het kort wat het Indisch Herinneringscentrum doet. Voortbouwend op de vormgeving van de folder verschijnen volgend jaar diverse advertenties van het Indisch Herinneringscentrum in Moesson. Op dit moment worden presentatiemappen gedrukt met een soortgelijke opmaak. Janita Sassen vormgeving en fotografie heeft de materialen ontworpen. Foto: voorzijde folder.
Ontstaansgeschiedenis online in nieuw jasjeWie de website van het Indisch Herinneringscentrum wel eens bezoekt, heeft misschien de pagina gezien waarop heel summier staat beschreven hoe het Indisch Herinneringscentrum is ontstaan. Deze geschiedenis krijgt een prominentere plaats op de website in een eigentijds vormgegeven onderdeel. Dit bestaat uit nieuwe, korte teksten en filmpjes (fragmenten uit de films die nu op de website staan, gemaakt door Tuhuteru en Partners) waaruit de ontwikkeling van het Indisch Herinneringscentrum is af te lezen. Ontwerpwerk is bezig met het ontwerp van dit nieuwe website-onderdeel. Update webportaal Indië in Oorlogwww.indischherinneringscentrum.nl" width="95" height="155" />Sinds enkele weken is het mogelijk om vanaf het webportaal www.indieinoorlog.nl direct te zoeken in de collectie 'Japanse interneringskaarten KNIL en Marine' van het Nationaal Archief. We hopen de aansluiting van de Moessoncollectie nog dit jaar te kunnen realiseren. Het kost echter meer tijd dan gedacht om de grote hoeveelheid gegevens van 50 jaar Moesson binnen te halen. Nog even geduld dus. EducatieoverlegDit najaar is het Indisch Herinneringsentrum aangenomen als deelnemer aan het periodieke overleg van herinneringscentra, oorlogs- en verzetsmusea. Het doel van dit overleg is om via het uitwisselen van ideeën en projecten elkaar te versterken en mogelijkerwijs gezamenlijk een groter project op te zetten. Volop belangstelling voor ‘Merantau’De voorstelling die het Indisch Herinneringscentrum in Utrecht organiseerde i.s.m. Museum Maluku (zaterdag 26 november) kon rekenen op een uitverkochte zaal. Het was een indrukwekkend stuk waarin de persoonlijke verhalen van vier generaties Molukkers centraal stonden. De voorstelling riep zowel bij de spelers als bij het publiek emotie op. www.indischherinneringscentrum.nl" width="212" height="70" />
Kumpulan (beperkt) openIn tegenstelling tot voorgaande jaren kunt u dit jaar in de Kerstvakantie wél terecht bij de Kumpulan. Speciaal voor de bezoekers van ‘Het Verhaal van Indië’ opent het restaurant zijn deuren op de volgende dagen/tijden:
Zaterdag 31 december t/m vrijdag 6 januari 2012 is de Kumpulan gesloten. Signaleringen
www.indischherinneringscentrum.nl" width="113" height="139" />Van 3 januari t/m 3 maart 2012 is de voorstelling van Diederik van Vleuten ‘Daar werd wat groots verricht’ te zien in de Nederlandse theaters. Een familiekroniek over de voormalige kolonie, integer en aantrekkelijk verteld. Bekijk de trailer, een korte documentaire of de speellijst.
De foto-expositie ‘Indië was ons Paradijs’ van de Amsterdamse fotografe Annelies Damen is t/m 30 januari 2012 te zien in de Centrale Bibliotheek van Amsterdam. Zij combineert foto’s van haar reis naar Indonesië met foto’s die haar grootvader in Nederlands-Indië maakte. Meer informatie> Van de lezerOp 27 februari 1942 werd het schip Hr. Ms. De Ruyter tot zinken gebracht tijdens de Slag in de Javazee. Dhr. Joop Nahuijsen (wiens vader op dat schip voer) wil de jaarlijkse herdenkingsceremonie op het Marine-ereveld Kembang Kuning in Surabaya voortaan graag laten plaatsvinden op zeelokatie, ongeveer 60 ten noorden van Surabaya op de Javazee. Hiertoe heeft hij de VON opgericht: Vereniging van Overlevenden & Nabestaanden van ‘De Slag in de Javazee 1942 c.a.’ Wilt u meer weten over zijn initiatief, mail dan naar joopnahuysen@ing-rail.com. Verkrijgbaar bij het Indisch HerinneringscentrumHet Indisch Herinneringscentrum verkoopt diverse uitgaves:
Meer informatie hierover en over de bestelwijze vindt u op de website van het Indisch Herinneringscentrum. ColofonU kunt deze nieuwsbrief natuurlijk altijd doorsturen naar familie, vrienden of kennissen die belangstelling hebben voor de activiteiten van het Indisch Herinneringscentrum. Mocht u de nieuwsbrief niet in goede orde ontvangen, laat het ons dan a.u.b. weten via info@indischherinneringscentrum.nl. Het volgende nummer verschijnt eind maart 2012. Bestuur Stichting Indisch Herinneringscentrum Bronbeek: Erry Stoové - Jet Bussemaker - Bing Go - Jan Willem Kelder - Kees Neisingh - Vaya Nijhof-Schippers - Winnie Sorgdrager |
Jaaroverzicht 2011
Iedere jaar naar goed gebruik wordt op ICM onderwerpen & thema's geslecteerd met Indische hoogte - en diepte punten voor de uiteindelijke Terugblik op het jaar. Vaak een intensieve bezigheid om in de archieven te duiken om die item te selecteren. Dit keer dacht ik te kunnen varen op de hoofdredacteur Mr. J.J.M. Paradijs van de Telegraaf met hier en daar wat toevoegingen die van toepassing zijn op de Indische samenleving. Nauwelijks werd ICM Terugblik 2011 gepubliceerd, of de redactie ontving een brief van de Telegraaf dat in het boek HetJaar2011 fouten waren ingeslopen, en dat kosteloos medio januari 2012 de nieuwe versie ontving.
Tegelijkertijd ontving de redactie vele mails met reacties op de ICM Terugblik 2011.
Als de Telegraaf fouten corrigeert in het Boek HetJaar2011, waarom mag ICM niet de gewijzigde ICM Terugblik 2011 publiceren waarin alle reacties zijn verwerkt. U ziet dat wij 1 van de belangrijkste zaken over het hoofd hebben gezien en wat dacht U van de Telegraaf namelijk; Nederland wordt na 69 jaren door twee Indo's (met wortels uit het voormalige Nederlands Indie) bestuurt, dit mag zeker de geschiedenis ingaan. Te denken dat 69 jaren het Indische vraagstuk door alle kabinetten onder het tapijt is geveegd.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ICM Terugblik op 2011 (aangepast versie)
Dit jaar lijkt mij verstandig om hoogtepunten van de hoofdredacteur Mr. J.J.M. Paradijs in grote lijnen te volgen met hier en daar wat toevoegingen van mijn kant.
Het was absoluut een roerig bewogen jaar vol verassingen in negatieve zin uitvergroot door de media. Goed dat de media er is als waakhond desondanks wij over een AFM en Nederlandse Bank tot onze beschikken hebben. Geen enkele twijfel dat 2011 de geschiedenis ingaat als crisisjaar met grote internationale spanningen als gevolg door de Euro, de Globalisering en de Internationalisering, die Nederland wel 7 vette jaren heeft bezorgd.
Wie had het nu nog ooit gedacht dat na 66 jaren de Nederlandse staat wordt veroordeeld voor de misdaden Rawagedeh, wat de media sterk heeft uitgelicht en vergroot. Het "recht" staat hier als het symbool dat boven alle regeringen staat. Dit in schril contrast staat tot de Indische NIOD rapporten - desondanks de afspraken en beloften over de heropening door het vorige Kabinet Balkenende - werd deze Indische motie verwezen naar de prullenbak door het Kabinet Rutte (nota bene met Indische wortels). Toch een positieve wending in deze Indische zaak. Uniek is in de geschiedenis dat unaniem de oppositie voor de Indische motie stemden, met slechts twee stemmen verschil werd deze motie verworpen.
Voor het Indisch Platform (IP) met haar 26 aangesloten Indische organisaties is de case Rawagedeh de enige weg naar de Hoge Gerechtshof de oplossing en biedt duidelijkeid naar alle partijen en het Indisch boek kan definitief dicht. Uw hulp is hier onmisbaar voor het IP, die na 66 jaren ter vergeefs deze strijd voert voor dit groot onrecht.
Voor oud-president Soeharto het startsignaal voor de processen die hij tegemoet kan zien voor de massa moorden in de republiek Indonesië dat de miljarden van hem ook daar terecht komt, dit in het licht van Rawagedeh.
Op de achtergrond gingen de verdere ontwikkelingen gewoon door.
Het Griekse bedrog en de torenhoge schulden van andere landen brachten de Euro aan het wankelen, die de schijn al hadden bij de invoering van de Euro (dit geldt ook voor Nederland). Immers alle toetreders tot de Euro hadden een grote schuld. Dit werd versterkt ook door het lankmoedige optreden van de zwakke Europese leiders, van wie een deel het veld ook ruimde. Ook in Nederland zijn er uiteraard grote zorgen. De crisis slaat hard toe op de huizen- en de banenmarkt. Het vertrouwen van de consument in de economie is fors gedaald; welke economie ? Moeten wij als vraag stellen, want in andere continenten (economieën) speelt deze economische recessie niet, m.u.v. in Europa in de kielzoog van de VS.
Op de achtergrond gingen de verdere ontwikkelingen gewoon door.
Er is grote onzekerheid over de houdbaarheid van het pensioenstelsel en fiscaal stelsel. Nederland is de enige met deze afwijkende stelsels. Na 10 jaren euro zal de vlaktaks onherroepelijk zijn intrede doen zoals betaamt bij de andere Euro lidstaten, zal de hypotheekrente eraan moeten geloven; Subisidie van 11 miljard gaat naar de "woon bezitter" met een totale schuld van 270 miljard (bnp 280 miljard). De vlaktask die beduidend lager zal zijn zonder aftrekposten voor iedereen.
Verder zal Kabinet Rutte in 2012 uitvoering geven aan een aantal zware bezuinigingsmaatregelen, die voor alle burgers pijn gaan doen in de portemonnee. Nederland behoort met Duitsland en Finland tot krachtpatsers van de Eurozone, maar hoe lang gaat dat nog duren. In het geheugen staan ook de koelbloedige moordpartij van de Noor Brievik en het bloedblad dat een jongen aanrichtte in het winkelcentrum de Ridderhof in Alphen aan de Rijn gegrift. Het zijn schokkende gebeurtenissen in een jaar dat ook een lichtpuntje kende. Zo werden de terroristen Gadaffi en Osama Bin Laden, die bloed aan hun handen hebben, definitief onschadelijk gemaakt. Dat heeft allemaal wel veel te lang geduurd. Bovendien werd de eindelijke lente voor tientallen miljoenen burgers in Arabische staten.
Op de achtergrond gingen Indische ontwikkelingen gewoon door.
Maar er gebeurde nog veel meer. Groot en klein nieuws.
Onze Indische jongens Mark en Geert besturen nu Nederland wie had dit gedacht na 66 jaren? Met de eeuwige ontspannende Indische lach van Mark Rutte. Het merk van de Indo "always keep smilling", wat toch de geschiedenis ingaat. Het blad NICC van Hans Vogelsang maakt een gestaagd forse groei door. Ongetwijfeld zal NICC digitaal blad in 2012 het blad de MoessOn voorbij streven als het om het aantal abonnees gaat. Misschien appels en peren! Het Indisch Platform kende dit jaar alleen hoogtepunten. De oproep via Het Indisch Internet resulteerde tegen de verwachtigen in nog een grote opkomst op 28 juni en 30 juni, dat meerdere Kamers werden geopend om het Indisch publiek te herbergen. In de late uurtjes werd hoofdelijk gestemd door leden van Tweede Kamer met slechts 2 stemmen verschil werd de Indische motie verworpen, nog nimmer in de geschiedenis was bijna de helft van de Tweede kamer voor deze moite. Die tegen hebben gestemd zijn CDA, VDD en PVV. Het Indisch Herinneringcentrum Bronbeek is voor menig Indo en vele Indo's in het land drie jaren onzichtbaar gebleven. Veel tijd werd besteed aan het inkwartieren door het ingehuurde bureau, en deze trend zette zich voort. Het kwam niet verder dan de muren van Bronbeek. Onbegrepen is de MOVE van Jet Bussemaker naar IHC Bronbeek, die juist de heropening van de NIOD rapporten in de weg stond desondanks Jan Peter Balekenende hiertoe de opdracht gaf. Het voorbestaan van IHC-Bronbeek staat nu ter discussie, nu de subsidieverstrekking ten einde loopt. Dit volgens het oorspronkelijke plan van ministerie van VWS met de intentie het werken naar een verzelfstandiging. Indische Muzikanten; Niet onbelangrijk een groot verlies van de grondlegger van de Nederlandse Pop muziek Andy Tielman die ons verliet dit jaar. In de Indische entertainment is deze recessie sterk voelbaar door het verlies van een fors aantal bezoekers bij de Indische evenementen. Standhouders op pasar malams alleen geld wegbrachten. De Indo bezoeker hield duidelijk de hand op de knip. Vele Indische standhouders lijken ten einde raad te zijn. Standhouders die niet alleen het decor vormen maar het financiele draagvlak zijn. ICM als krant repatrieerde vele Indo's naar Facebook met het gevolg vele nieuwe Indische Facebookgroepen rezen daar als paddestoelen uit de grond, naast Hyves. Een jaar voor ICM dat het bereik door de social media explosief is gegroeid en welkom is op alle Indische groepen op Hyves en Facebook. Bij vele organisatoren NU het bewust komt hoe belangrijk promotie via de social media's kan zijn.
2012 wordt een leerzaam jaar.
Met misschien net iets meer samenhorigheid en minder polarisatie met ongetwijfeld iets minder welvaart en meer aandacht voor de goede dingen die Nederlandse samenleving gebeuren, en zoals Marijke van Dijke van de PvdA op het Indisch podium zei: "dat de Indische geschiedenis eindelijk tot de Nederlandse geschiedenis gaat behoren na 66 jaren".
Dat het Indisch Platform (IP) in 2012 kan rekenen op de intensieve steun van de Indische Gemeenschap met een populatie van ander half miljoen bij haar strijd tegen het onrecht, dat het plein en het malieveld in Den Haag vol zal staan, en de Kamers in Het Gebouw van de Tweede Kamer te klein zullen zijn,
als het IP U oproept.
Voor ICM wordt groot en klein nieuws gebracht dat ontroert, nieuws dat boos maakt of nieuws dat de emoties en pijnen van tempo doeloe weer onnodig naar boven brengt als om die Indische Perkara’s gaat. Helaas nieuws is niet altijd positief.
Maar 1 ding staat vast: de Financiële crisis zal worden opgelost en overwonnen, net als de Indische Kwestie en mocht het Kabinet vallen U weet op welke partijen U beslist niet meer moet stemmen.
Als ICM redactie zijn wij zeer benieuwd of dit ook als Item staat vermeld in Boek HetJaar2011 van de Telegraaf dat het zo de geschiedenis ingaat.
Indische Cultuur, nog actueel?
Zo rond 1950 kwamen de eerste Indische mensen naar Nederland, terwijl ER nog een deel in Indonesië is achtergebleven.
Vele families werden op die manier van elkaar verwijderd, de een in Indonesië en de ander, of de anderen, over de hele wereld verspreid, het grootste deel naar Nederland.
Het ligt voor de hand, immers de meesten van ons zijn Nederlands opgevoed en hebben Nederlandse voorouders.
Hoe zit het Dan met het door geven van de culturen die Indische mensen vanuit Hun ouderlijke omgeving hebben meegekregen? Het zo vaag als je zegt, de Indische cultuur.
Is dat voor het grote deel de Indonesische Kant, of de Nederlandse Kant?
Wij ontkomen ER niet aan, wij zijn kinderen van twee, soms meerdere culturen. Zo zijn wij geworden wat wij zijn, althans tot nu toe.
De eerste, tweede en derde generaties hebben de Indische cultuur meegekregen en dragen die in zich mee, ze zijn niet alleen zichtbaar Indisch maar ook qua gewoontes en mentaliteit. Een Indisch mens, zowel blank of getint, herken je aan zijn gedrag in onze samenleving. Onmiskenbaar gewoon, alleen al de kenmerkende bescheidenheid die vaak een negatieve rol speelt als het betreft, de eigen belangen in deze blanke maatschappij, die vooral mondig is en minder bescheiden, ja zelfs brutaal.
Iets wat bij de meeste Indische mensen wordt en werd ervaren als onbeschoft, onfatsoenlijk en onrespectvol.
Hoe zit het Dan met het cultuurgedeelte van de Europese Kant in ons Indische mensen? Immers, wij stammen voor de helft af van Europeanen, waaronder Nederlanders die toch goed gebekt zijn, zeker als het betreft naar de Indonesische bevolking. Er kwamen vaak conflicten puur door de verscheidenheid van de twee culturen, de Nederlandse, brutaal en grof als het betreft in de communicatie en aan de andere Kant de bescheiden Indonesiër die van huis uit niet zo gebekt is en eerst respectvol de andere benadert alvorens tot een vrije omgang te komen.
Dat zet kwaad bloed en menig conflict is om die reden, want je krijgt niets voor elkaar zonder dwang, als je de Indonesiër onrespectvol behandelt, dat wil zeggen met de verregaande eerbied voor diegene die je ontmoet.
Tja, en Dan nu bij ons, Indo’s, van wie nemen wij het grotere deel van de beide culturen over?
Je raad het nooit, van beide evenveel, de ene Kant zeer beleeft en bescheiden en aan de andere Kant grote monden. Het benadrukken van jouw eigen IK.
Zeg i het goed zo? I kan het mis hebben, maar in die Lange tijd dat i ook Indo ben, probeer i mijzelf, en andere Indo’s te analyseren op dit gebied. I merk in mijzelf de innerlijke beschaafdheid van mijn Aziatische Kant, maar ook de arrogante en eenzelvige Kant van de Europeaan.
Hoe moet i daarmee leven? Gewoon door het instinct wat mij doet aanpassen al naar gelang i personen tegenkom.
Wat als je toevallig stiefouders hebt gehad, en wel van verschillende nationaliteiten? Hoe zit dat als je eerst een Hollandse vader hebt gehad die zijn eigen cultuur in huis de overhand heeft laten gelden, en Dan bijvoorbeeld een Franse stiefvader die Dan op zijn beurt zijn cultuur inbrengt? Je bent nog net niet volwassen en ook nog net niet te Klein om je zijn eigen gedragseigen schappen tot je te laten komen?
Indo ruwet, zal i maar zeggen. To be Ruwet tor not to be, that’s the question zou voor een ieder van ons kunnen gelden.
I gooi altijd de bekende knuppel in een of ander hoederhok, het stemt misschien tot nadenken, of niet. Menigeen voelt zich vaak in zijn of haar kruis getast, wat niet mijn bedoelingen zijn, want ook i heb de Indische cultuur in me, i ben kuis opgevoed en iemand in zijn of haar kruis tasten mag je alleen maar met toestemming van de ander.
Is onze cultuur nou voor ons wel zo waardevol? Beseffen wij dat onze cultuur voor onze identiteit zo belangrijk is, ook om door te geven? Dat doen andere vreemde culturen die in dit land zijn gekomen ook. Sterker nog, die culturen zijn nadrukkelijk en zeer opvallend bezig.
Waarom zij wel en wij niet?
Het antwoord ligt bij ons, het is niet onze eigenschap om je zo nadrukkelijk te manifesteren toch? Of….toch wel via aan andere weg? Namelijk de weg van de stille maar wel opvallende integratie.
Hoezo niet nadrukkelijk aanwezig? I noem een paar kenmerken van onze aanwezigheid in dit land, zoals, wat dacht u van de Indonesische keuken wat algemeen goed in dit land is geworden? De kroepoek oedang, de saté’, de Indische winkels en Dan ook nog, wat dacht u van onze muziek inbreng? Om maar niet te noemen de vele kumpulans en pasars waar men in ons land het Indische nadrukkelijk aanwezig mee openbaart.
Wij dragen geen hoofddoeken om onze cultuur waarden zichtbaar te maken, wij spreken Nederlands en onze geloofbelijdenis gebeurt binnens huis, geen moskeeën, ook geen landsgebruiken zoals het dragen van s’lands kledij.
Bij ons geen vrouwen die gesluierd moeten lopen, allemaal niet erg, maar wel nadrukkelijk in onze Hollandse samenleving aanwezig. Om maar niet te spreken van alle Arabische benamingen en geschriften die men hier zo gewoon vindt, bij de dokter, bij de apotheek, bij de diverse openbare diensten, ja, zelfs op TV heeft men een eigen zendtijd.
Waarom wij niet die goed beschouwd ook vreemdelingen zijn in dit land met een andere (tweezijdige )cultuur.
Wij hebben geen zendtijd en wij worden niet echt serieus genomen als vreemdelingen in dit land, alleen als het op onze eigen belangen en rechten aan komt, dan ben je ineens Nederlander.
Komt het nou JUIST omdat er een deel van de Hollandse cultuur in ons zit en wij voor een DEEL Europees zijn met voor de Europeaan herkenbare cultuur overeenkomsten? Wij spreken de taal, kennen het land van kinds af aan en gedragen ons gedeeltelijk Nederlands, met een aantekening mijnerzijds, ook echt Indisch.
In onze cultuur zitten vele eigenschappen van diverse nationaliteiten, maar ook een gemeenschappelijke factor. Namelijk het in stand houden van de kolonie en het manoeuvreren tussen twee bevolkingsgroepen, de Nederlandse en daartegenover de Indonesische, beide met andere belangen. Het ertussen zitten is ook een deel van onze cultuur geworden, het heeft ons de mogelijkheid gegeven om ons stil te assimileren.
Onze cultuur is ook, weten te overleven, aanpassen en schikken. Het heeft veel leed en strijd gekost, veel innerlijke verdeeldheid, want wie is belangrijker vader of moeder? Misschien is het zelfs de bron van onze innerlijke onzekerheid in ons leven.
Is het waard om deze (Onze) cultuur eigenschappen door te geven en in stand te houden aan de volgende generaties? Generaties die hoe langer hoe verder verwijderd raken van onze cultuur?
Ik denk van wel, want met onze cultuur die ook onze identiteit kenmerkt, tekent zich ook een geschiedenis af, een geschiedenis van een volk met twee culturen die zich vele offers heeft moeten getroosten, de offers van het keer op keer weer opnieuw moeten beginnen. Opnieuw omdat onze twee ouders, de Indonesische en Hollandse, totaal twee vreemden blijken te zijn en daardoor in conflict kwamen met alle nare gevolgen van dien.
Opnieuw beginnen als kind van de rekening van de twee culturen die wij in ons meedragen.
Ik denk persoonlijk, maar wie ben ik, dat het waardevol is om onze Indische cultuur actueel te houden, zeker gezien de geschiedenis van ons.
Overdenkingen van Albert van Prehn (ICM Moderator) 15 december 2011
Het klantvertrouwen in de samenleving is zoek!
Overal zien wij tanende markten. Mensen hebben het vertrouwen in de huidige samenleving volledig verloren. Hebben ze morgen wel nog een baan? Kan het geld liever in huis worden bewaard? Wordt de Euro niet gedevalueerd net als destijds in landen als Indonesie gebeurde met de roepia dat nog voor de 10% waard was. Dit speelt nu in de hoofden van de mensen.
Dat bedrijven failliet gingen, saneerden of doorstarten dan kan een ieder nog bevatten. Maar Financiele markten, en banken die omvallen is onrealistisch. Te meer nu naar buiten komt dat regeringen altijd met financierings- en begroting tekorten werken Of hebben wij altijd onze ogen gesloten voor deze onrealistische wereld ?
Eeuwen hebben de banken en regeringen die de mensen voor het lapje kunnen houden, dankzij de hongerige journalisten en de media als de waakhond die er bovenop zitten! De Euro was het antwoord op de te korten van de Overheid. Naast het vormen van Economisch blok zoals Het Verdrag van Maastricht uitstraalde. Deze wereld bestaat 1 al uit "vertrouwen" in elkaar, en dichten van het ene gat met een andere gat is niet anders. Alleen nu met deze crisis komt alles in voetlicht te staan, en dan nog eens verstrekt door media. Is maar goed dat wij een "media" hebben of misschien niet?
Waar het vingertje wordt opgestoken richting de burgers; is een regering of een bank geen vinger (haar) beter. Hier bestaat het leven "Geld lenen voor eigen booming business Of met " het product vertrouwen" toe vertrouwde middelen op te halen bij de niet wetende(n) ontschuldigen.
Kortom zelf hebben ze altijd een financierings- en begrotingstekorten gehad. Met de invoering van de euro konden ze allen dit onder het tapijt vegen. Toch vreemd dat in verdrag van Maastricht staat te kort niet hoger mag zijn dan 3%. Er was geen toezichthouder die dit controleerde; "Vertrouwen" was het product dat willig werd afgenomen door alle partijen en het toverwoord op de blauwe ogen van alle regeringen. Alle landen traden met een tekort in de Euro. Dit lijkt al zoete broodjes bij de burgers in te gaan. Niet afvragend!
In 2000 waar ondergetekende o.a. de Euro en millennium inzijn Methodiek succesvol implementeren moest verwerken als eis die worden gesteld aan eisen/wensen pakker waaraan het toekomstige geautomatiseerde systeem moet voldoen (o.a. Basda Richtlijnen),
waar voordelen eerst aan de orde kwamen.
Iin alle financiele systemen konden de 21 valuta’s(PAN European Pricing) vervallen en vervangen door 1 valuta. Geen afzonderlijk rekening Koers verlies & Koers Winst, waar je de ene dag je verlies moet nemen, gevolgd weer door winst ( De invoering / implementatie kan gerekend worden op een mega operatie in de administratie en de automatisering). Daarnaast het overzicht in prijzen in de 21 lid staten in alle documenten (offertes, contracten, opdrachten, facturen en boekhoudingen) en tenslotte er werd met 1 valuta betaald. Voor bedrijven een grote werkbesparingen. Bovenal vormde de lidstaten 1 economisch blok in de wereld. Naast dat hiermee een derde wereld oorlog wordt uitgesloten.
De nadelen hiervan publiceerde ondergetekende op zijn website en werd als destructief bestempeld.
Om te beginnen alle lidstaten inclusief Nederland hebben creatief geboekhoud om aan die 3% te komen en die reeds opgebouwde tekorten uit het verleden door voorgaande regeringen die de rekening nu via de euro bij de belastingbetaler in de toekomst kan leggen..
Niet onbelangrijk de cultuurkloof tussen alle lidstaten. Dit naar het model aan de Costa Blanca op het Spaans grondgebied waar de penionades van Nederland, Belgie, Frankrijk, Duitsland, Engeland, Denemarken, Zweden, Polen, Rusland etc. broederlijk al tiental jaren wonen, maar toch allen hun eigen samenleving en economie in stand houden ( Ondergtekende heeft hier 9 jaren gewoond).
Ondergetekende verbleefde aan de Costa Blanca toen de euro uitkwam (2001).
Bij velen aan de Costa Blanca kwam het besef via de Spaanse Media wat Nederland te wachten stond met mbt tot het zorgstelsel, pensioenstelsel en fiscaal stelsel.
Opvallend het grote verschil of onderschied tussen een Spanje en Nederland. Gaande weg hebben gezien dat het zorgstel in Nederland op de schop ging. Nu is het fiscale stelsel aan de beurt onder de druk van de Euro. Met name de Fiscale Aftrefposten, waar in deze landen een vlaktaks geldt, dus iedereen betaald hetzelfde percentage belasting die beduidend lager ligt dan Nederland, maar er worden geen aftrekposten gekend . Hetgeen de belastingbetaler grote besparing oplevert mbt. tot De belastingdienst die aanzienlijk kan besparen op de ambtenaren en systemen, naast dat de staat geen uitkering hoeft te doen van 10 miljard op de Hypotheekrente, en de schuld van 280 Miljard op de woningmarkt kan afbouwen.
Met de invoering van de Vlaktask wordt de huurder en woningbezitter nu niet meer gediscrimineed, maar gelijk gestemd.
Wij zijn nu 10 jaren verder en nu vallen alle lijken uit de kast bij de financiele markten, banken en NU de regeringen. Bij bedrijven die saneren is een normaal gebruik dat crediteuren / debiteuren / voorraden / gebouwen worden afgewaardeerd. Betekent dat je een regering of een bank gewoon als een bedrijf nu wordt gezien (overigens niet door mij die als een roepende in de woestijn als gek werd verklaard) Dit zich ook vertaalt NU in het klantengedrag die de motor is van onze economie is waardoor het aanzien en vertrouwen en status zijn verdampt.
F.Schwab / Managenement consultancy / adviseur (Emeritus)
Artikel in het kader van mijn site succesvol implementeren.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft dat maandag bekendgemaakt. De actie in het Indonesische Rawagede kostte destijds honderden mannen het leven.
Minister Uri Rosenthal noemt de excuses een passend gebaar. ''De excuses doen recht aan de ernst van de gebeurtenissen in Rawagede. Ik hoop dat zij de nabestaanden helpen deze buitengewoon moeilijke episode in hun leven af te sluiten en dat ze in staat zijn de blik op de toekomst te richten.''
De negen nabestaanden van slachtoffers van het bloedbad krijgen een schadevergoeding van 20.000 euro per persoon. Dat liet hun Nederlandse advocaat Liesbeth Zegveld maandag weten.
De compensatie is bestemd voor zeven weduwen en voor de nabestaanden van een overlevende. ''Het is goed dat de nabestaanden de zaak nu kunnen afsluiten'', vindt Zegveld.
''Het is weliswaar 64 jaar geleden gebeurd en er was een stevige uitspraak van de rechtbank voor nodig. Maar dat de Staat geen hoger beroep instelt en excuses aanbiedt, wordt door de nabestaanden zeer gewaardeerd.”
Op 9 december 1947 vielen Nederlandse troepen Rawagede binnen en doodden honderden mannelijke dorpsbewoners. Ook gevangenen en vluchtenden werden geëxecuteerd. Een onderzoekscommissie van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties noemde het Nederlandse militaire optreden een jaar later 'opzettelijk en meedogenloos’.
De militairen die verantwoordelijk voor het bloedbad in Rawagedeh waren, zijn nooit strafrechtelijk vervolgd. De Nederlandse regering heeft tot nu toe nooit excuses aangeboden of compensatie aan de nabestaanden betaald.
De weduwen zijn de eerste Indonesische slachtoffers van de strijd in 1945-1949 die de Nederlandse Staat hebben aangeklaagd voor misdrijven die in Indonesië zijn begaan.
Half september bepaalde de rechtbank dat Nederland aansprakelijk is voor de schade die de nabestaanden hebben geleden en dat daarom schadevergoeding moet worden betaald aan zeven hoogbejaarde weduwen van slachtoffers.
Rosenthal gaf onlangs al aan dat hij snel, liefst voor de jaarlijkse herdenking op 9 december, een akkoord wilde over een schikking met de nabestaanden. In de Tweede Kamer vroegen GroenLinks en SP ook om formele excuses.
De Tweede Kamer is blij dat Nederland excuses aanbiedt voor het bloedbad dat in 1947 in het dorp Rawagede op Java is aangericht. Ook vinden de politici het goed dat de nabestaanden van de slachtoffers worden gecompenseerd.
Han ten Broeke van de VVD noemt het een passend gebaar. ''Ik hoop dat met dit officiële excuus van de Nederlandse regering de nabestaanden de genoegdoening vinden waarnaar men zocht en dat deze beladen periode kan worden afgesloten.''
Ook Frans Timmermans, Kamerlid voor de PvdA, vindt het ''heel goed dat Nederland eindelijk excuses aanbiedt''. Hij stelt dat minister Uri Rosenthal van Buitenlandse Zaken een compliment verdient omdat er snel uitvoering wordt gegeven aan het vonnis van de rechtbank.
GroenLinks-Kamerlid Mariko Peters is verheugd. Ze had samen met de SP eerder al aangedrongen op formele excuses. ''Deze excuses zijn niet alleen belangrijk voor de nabestaanden en hun gemeenschap maar ook voor de wijze waarop Nederland terugkijkt op de afwikkeling van het koloniale verleden'', aldus Peters.
''Het heeft te lang geduurd, maar het komt er nu toch van'', reageerde Kamerlid Harry van Bommel van de SP. Volgens hem doen de Nederlandse excuses ''recht aan de geschiedenis en de nabestaanden''.
Het is belangrijk voor Rawagede dat Nederland excuses maakt en een schikking heeft getroffen met de nabestaanden, zegt voorzitter Sukarman van de stichting Rawagede in Indonesië.
De stichting heeft zich ingezet voor een financiële vergoeding voor de nabestaanden. Die laatsten zijn volgens Sukarman nog niet op de hoogte van de schikking. Vrijdag is er een officiële herdenking van het bloedbad in 1947.
Volgens Sukarman is het goed dat Nederland ook excuses maakt. ''De directe nabestaanden krijgen nu geld, maar voor bijvoorbeeld kinderen van wie de ouders al zijn overleden, of voor kleinkinderen zullen de excuses een soort van genoegdoening zijn'', zegt Sukarman.
Staat keert €20.000 per individu uit aan de nabestanden van Rawagede.
De Nederlandse regering gaat excuses aanbieden voor het bloedbad in het dorp Rawagede op Java, in 1947.
De Nederlandse ambassadeur zal de excuses vrijdag namens de regering aanbieden tijdens de herdenking in het dorp. Volgens minister Rosenthal is het een gepast gebaar. Eind 1947 vielen Nederlandse militairen Rawagede binnen, op zoek naar onafhankelijkheidsstrijders. Bijna alle mannelijke inwoners werden doodgeschoten. Twee maanden geleden bepaalde de rechtbank in Den Haag dat Nederland zeven weduwen van slachtoffers een schadevergoeding moet betalen. Inmiddels wordt er met nabestaanden gesproken over een schikking.
Nieuws van 15:00 meldde dat de staat individueel € 20.000 uitkeert
A.s. Zaterdag Live Uitzendingen van enkele fragmenten Dvd Stamboel Voorstelling.
Stamboel is een toneelvorm dat zich afspeelt rond het jaar 1900 en bedacht door August "Guus" Mahieu. Deze toneelvorm sloot zich aan bij het smaak van het "Indisch" publiek en werd genoemd : de komedie Stamboel of de Indische Europa.
Een combinatie van Oosterse en Westerse elementen zoals het oosterse klederdracht en het westerse decor en de muziek.(Zie binnenkant hoes)
De Stamboel voorstelling "Onze eigen Gescheidenis" op deze CD/DVD is eigentijds vormgegeven. Het bevat zeer herkenbare gebeurtenissen die wij in Nederlands Indie hebben meegemaakt zoals in het leven en in het afscheid van Indie, de "grappen en grollen" van de Djongos maar ook voorzien van bonte kostuums en de jongleur.
De muziek is een schitterende combinatie, van oude melodieen uit het begin jaren 1900, Indische wijsjes en Nederlandstalig, in een modern jasje gearrangeerd.
Van de DVD/CD worden de fragmenten 3, 4,, 5 en 6 getoond. a.s zaterdag klik dan op onderstaande link:
https://www.facebook.com/ICm.ferry.Schwab?sk=notes#!/groups/IndischeInternetkrantICM/
.
Liefhebbers kunnen deze CD en DVD in hun bezit krijgen voor € 19,95 (plus verzendkosten) door onderstaande formulier in te vullen en deze op te sturen naar via info@icm-online.nl
Tweede exemplaar voor € 15.
Naam : ...........................................................
Straatnaam : ............................................................ Nr........
Postcode : ............................. Woonplaats ............................................................
Telefoon : ........................................... Mobiel ..........................................................
Email : .................................................................................................
Aantal : .........................
