COMMISSIE MONUMENT TARAKAN
EN
OORLOGSGRAVENSTICHTING
BESCHERMVROUWE H.M. DE KONINGIN
PERSBERICHT
Op 19 januari 2012 onthult mevrouw Wieteke van Dort een monument met de namen van de militairen (Nederlanders en Indonesiërs) van het voormalig Koninklijk Nederlands-Indisch Leger die na de capitulatie bij de verdediging van het eiland Tarakan in Nederlands-Indië op brute wijze aan boord van een Japans oorlogsschip werden omgebracht en een zeemansgraf vonden op 19 januari 1942.
Het monument zal worden onthuld op het Ereveld Loenen, Groenendaalseweg 64, Loenen.
Aanvang van de ceremonie: 13:00 uur
Het Wapen der Artillerie levert een bijdrage aan de onthulling met de aanwezigheid van een detachement. Voorts zal een groot aantal nabestaanden en familieleden van de slachtoffers de ceremonie bijwonen. Het Regiment van Heutsz steunt de plechtigheid met onder meer een erewacht. De plechtigheid wordt muzikaal begeleid door de Regimentsfanfare "Garde Grenadiers en Jagers".
De Commissie Monument Tarakan heeft als doelstelling:
Het, in samenwerking met de Oorlogsgravenstichting (OGS), oprichten van een monument voor de slachtoffers van de batterijen kustartillerie van het voormalige Koninklijk Nederlands-Indisch Leger optredend te Tarakan, die tegen alle regels van het oorlogsrecht zoals verwoord in de Conventies van Genève, als krijgsgevangene op zee zijn omgebracht door de Japanse vijand op 19 januari 1942. Omdat zij een zeemansgraf hebben en er geen graf bestaat dat door hun nabestaanden en anderen kan worden bezocht, is het monument op een ereveld van de OGS met hun namen het materiële symbool om hen te gedenken.
De Oorlogsgravenstichting ondersteunt het initiatief tot het oprichten van het monument Tarakan om op het Ereveld Loenen in de Tweede Wereldoorlog gesneuvelde of op andere wijze omgekomen militairen en burgers van wie de laatste rustplaats niet aanwijsbaar is, en van wie de namen nog niet elders vermeld zijn, op gepaste wijze te gedenken. Namen zijn voor nabestaanden altijd en steeds weer het enige dat nog overblijft als zichtbare, hoorbare en herdenkbare herinnering aan hen, hun dierbare familieleden, die hun leven gaven in de oorlog. Namen zichtbaar op een graf zijn belangrijk. Namen van degenen zonder graf, zoals de slachtoffers die vermeld staan op het monument Tarakan, moeten eveneens zichtbaar zijn daar waar mensen bijeen komen om hen werkelijk te kunnen herdenken.
Opmerkingen