Naar het nieuwe jaar toe.
De kerst is voorbij, voor velen van u een drukke tijd, voor mijzelf ben i blij dat die voorbij is. Nu op naar het nieuwe jaar, de goede voornemens en mijn pseudo voorspellingen die i ieder jaar doe.
Vorig jaar, indien jullie die nog hebben, had i voorspeld dat wij een icoon zouden verliezen, helaas is dat op een of andere manier uitgekomen. Niet alleen een icoon uit onze Indische gemeenschap, maar enkele iconen.
Dolf de vries, Oscar Rexhausen, Andy Tielman, ze zijn ER niet meer, de tijd gaat snel voorbij en al ras vallen ER velen om ons heen weg.
I moest de 17e December in Poeldijk spelen met een gelegenheidsformatie en vanaf de bühne keken wij neer op het oudere binnenkomende publiek. Een van ons zei de wijze woorden, kijk ,dit is onze laatste generatie waar wij voor moeten spelen. Wij zijn aan onze laatste dagen toe, onze optredens zullen verdwijnen naarmate de oudere kring van de eerste en tweede generatie Indische mensen uitsterven. Wij zijn met onze laatste gigs bezig.
Hoe waar is deze opmerking eigenlijk en je realiseert je het nauwelijks, overal in den lande zijn ze nog, de kumpulans. Vele sluiten Hun deuren omdat het wegvallen van de generatie waar het omgaat al in gang is gezet. Het publiek wat al die jaren de Indische feestjes bezoekt is aan het indammen. Jammer maar tegelijkertijd voorspelbaar.
Als muzikant, ben je inmiddels met de oudere generaties mee gegaan in leeftijd, alhoewel ER sommige nog net niet de bejaarden leeftijd hebben bereikt. Het zal echter niet lang meer duren, dat is geen doemdenken maar feitelijk.
Zoals i al zei, i ben blij dat deze kerstdagen voorbij zijn. I heb nog vele momenten terugzitten denken aan al die dierbaren die inmiddels niet meer bestaan, mijn ouders, sommige broeders en zuster, vrienden, collega muzikanten, teveel om erover na te denken. Het geeft je een verdrietig gevoel, verdrietig omdat ER zoveel is veranderd, zoveel waar i geen grip op had, de jaren vlogen voorbij en i kan het niet stoppen.
Met het voorbij gaan van de jaren is ER ook heel veel gebeurd wat i achterafgezien niet had willen meemaken, en toch, het lot bepaalt. De mijmeringen terug maken je verdrietig omdat ER zovele mooie momenten zijn waar je toen zo snel aan voorbij ging omdat je de drukte in het leven bij moest houden.
I heb ER niet zo van genoten als dat i het nu zo doen, als i het over mocht doen met de wijsheid van nu. I had ook bepaalde zaken Anders gedaan, de zaken waar i fouten bij maakte, ach, het is oude mensjes tijd. Je wordt eraan herinnerd als je over “vroeger “terugdenkt. Vroeger toen de kerstdagen in bijzijn van de reeds heengegane dierbaren werd gevierd.
I heb in mijn nostalgische bui even de Dvd van Andy Tielman, That's My life uit de DVD rek gehaald en afgespeeld.
Tegelijkertijd realiseerde i mij wat voor muzikant het was, en waar i eerder nimmer zoveel waardering had voor de muziek van hem, besefte i nu dat wat hij deed, heel goed was. Zo goed dat je kunt spreken van een wereldtalent en muzikant. Wat jammer dat deze man niet in Amerika heeft geleefd. Zijn lot heeft Anders bepaald.
Kijkende naar deze Dvd ontdek i iedere keer zijn vakmanschap, de bescheidenheid en zijn quasi verlegen toespraken. Hij vertelde over zijn jeugd en de muziek die hij van zijn ouders meekreeg. Een terugblik en een blik op de geschiedenis van een artiest. I zak die beelden voor mij, alsof i naar een film keek.
Hij kon spelen en zeker performen, twee zaken wat in onze Indoegemeenschap nimmer is te vergelijken. Hij was ER, als entertainer van wereldklasse. Spelen kon hij ook, en wat heel belangrijk is, hij speelde met gevoel, en dat vindt je niet vaak bij muzikanten in onze kring en daarbuiten.
Dus dat waren de kerstdagen, voor mijn wat somber maar desondanks toch wel leuk achteraf toen i een huis vol visite had.
Kerst heeft voor mij geen heilige betekenis, het is voor mij een herinnering hoe erg verdeeld het in de wereld is, erg oneerlijk verdeeld.
Op TV zie je de prachtige shows, je ziet hoeveel ER is besteed aan allerlei onzin wat jouw leven alleen maar egoïstischer maakt. I zie Dan quasi gelukkige mensen die al het goede aan elkaar wensen in deze oververzadigde wereld, en elkaar de duurste cadeaus geven.
Hoe schrijnend is het in de arme landen waar kinderen dag in dag uit sterven vanwege het simpelste wat ER op aarde is, ETEN en water. Als je arm bent geboren in die wereld, zul je alleen maar ervaren hoe hard de wereld is, zelfs wordt ER gebruik gemaakt van jouw nietige hoedanigheid door commerciële instellingen die zich verrijken onder het mom van hulp.
Kerst is een tijd van zogenaamde bezinning, het is het al lang niet meer en onder de klanken van het liedje van John lennon, so this is Christmas and what have you done, voor poor ones etc., Dan denk i, die John zag het goed. Maar voor goeden is ER in deze wereld geen plaats, voor eerlijken is ER geen plaats. Nee, dat zijn buitenbeentjes die worden opgeruimd.
Eerlijk zijn is in deze wereld taboe, je mag jouw eerlijke mening niet uiten, hoe hard die ook is. Men hoort liever een leugen waar zij mee gevleid worden of gepaaid, dan de eerlijke harde waarheid.
Hoe zou dat zo komen? Ik denk omdat wij het gewend zijn om in een schijnwereld te leven, onze pracht en praal, onze bejegeningen naar elkaar toe, het moet allemaal verpakt worden met een franje. Zelfs een simpele bos bloemen die je aan iemand schenkt uit een goed hart wordt nu verpakt met allerlei franjes, alsof de schoonheid van die bloemen niet goed genoeg is.
Pure naakte werkelijkheid is een angst geworden voor ons, wij kunnen het niet meer aan, liever ziende bedrogen worden dan het aanvaarden van realiteit
In de muziek is het helemaal erg, eerlijke life muziek wordt vanwege geld verwisseld voor een of tweemans bands die het overgrote deel van hun optredens uit elektronicahalen waar je met een klikje een surrogaat muziekje tovert.. De eerlijke zelf creërende muzikant wordt niet meer serieus genomen.
Het geld speelt een dermate grote rol bij sommige muzikanten dat men eerst dollars wil zien en dan plichtmatig gaat spelen zonder enige inspiratie en gevoel. Muziekmaken is in eerste instantie op amateur basis het spelen zelf en daarna pas ga je denken aan vergoedingen en niet anders om.
Muziek mag commercieel zijn maar als amateur speel ik liever een keer voor minder maar waar ik mijn gevoel en emoties de vrije loop kan laten, dan een hoop poen waar je na afloop het gevoel hebt dat je ben wezen werken.
Geldzucht is een doodskist waarin je ligt. Het ontneemt je alles wat je van het leven zou moeten hebben, dat is vrij leven, vrij van hebzucht die je echte leven voorbij laat gaan zonder dat je ervan kunt genieten. Wat echt leven betekent zal niet aan een ieder gegeven zijn. Dat moet je ontdekken. Slaaf van hebzucht ben je in deze maatschappij per definitie al.
Naast hebzucht is het elkander niet vertrouwen in de werkelijke zin des woords. Doordat je zelf niet te vertrouwen bent kun je ook de ander niet vertrouwen, dus is openheid ook een belemmering.
Jammer eigenlijk dat de mens de kerstdagen niet gebruikt voor versobering, voor het nadenken over zijn eigen leven, het leven waar wij allen mee te maken hebben. Voor je het weet heb je niet geleefd, ben je altijd slaaf van jezelf en anderen geweest. Op het moment dat je uur bijna geslagen is, weiger je het te accepteren dat het welletjes is geweest.
Als wij de mogelijkheid hebben om even in iemands anders leven te stappen, bijvoorbeeld van hen die minder gelukkig zijn op deze aarde, die waarvan het lot heeft bepaald dat zij een bijna onbegaanbaar levenspad moeten bewandelen, dan zouden wij voor het grote deel onze levens echt waarderen en maken wij ons niet druk over alle simpele surrogaten die het leven mooi zouden hebben gemaakt.
Zo is het ook met mij gesteld, ook ik kan blijkbaar niet anders leven dan blind vooruit.
Achteraf gezien had ik tijd voor het leven moeten nemen, had ik meer van bepaalde zaken moeten genieten, had ik meer van mijzelf moeten geven om mezelf en ook anderen gelukkig te maken.
Het zij zo, ik ben ouder en wijzer maar als ik het……als ik toch eens……dan zou ik het heel anders doen.
Als observant zie je vele dingen om jou heen die jou bewust maken van jouw eigen ik, jouw eigen zijn. Om ons heen zijn zo vele voorbeelden die je tonen hoe je wel of niet moet zijn.
Gelukkig ben ik dat ik muziek mag maken, gelukkig ben ik dat ik de wijsheid van de Almachtige mag gebruiken om mijn leven te overdenken, het is nooit te laat, zelfs niet in mijn laatste uren.
Onze moderne tijd doet ons virtueel in andere landen belanden, daar waar je ziet hoe hard wij het voor elkaar maken.
Die virtuele wereld kan je wijs maken als je daarvoor toegankelijk bent.
So this is Christmas, de woorden van John, en what have you done? Nou, ik denk dat wij in onze overvloedige wereld alleen maar hebben toegegeven aan onze ego, het vreten en weggooien ervan, tonnen vol.
Ik kan mij vaag herinneren dat deze tij, de tijd was waar wij terugdenken aan een man 2012 jaar geleden.
Die man had niets en wilde niets van rijkdom etc. Hij liet ons zien dat wij in de eenvoudige hoedanigheid het ware geluk kunnen vinden. Hij liet ons ook zien wat het leven eigenlijk zou moeten zijn, het leven MET en voor elkander.
Maar ook hij stierf omdat het niet pastte bij de hebzucht van de omgeving, de machtwellust en de angst om de waarheid te horen.
Het zij zo, en met die gedachten ga ik het Nieuwjaar tegemoet. Weer een jaar hopelijk in gezondheid.
Ik heb mij voorgenomen om niets meer te vragen van het leven dan bewustzijn. Bewustzijn van het feit dat ik leef en mag leven, ik weet niet voor hoelang, maar in die tijd zal ik proberen te LEVEN en te genieten van alle kleine dingen die ik tegenkom.
Ik heb mij ook voorgenomen om bewust te blijven van het feit dat, indien ik als mens wil leven, ook de ander een leven als mens moet gunnen.
Leven als mens in de bedoelde zin van het mens zijn van de schepper zal niet eenvoudig zijn, ook niet voor mij. Maar…………………………………al zou ik er een tiende van waarmaken, dan is deze moeilijke missie voor het komende jaar gelukt. Een missie wat mij zeker ECHTE geluk schenkt.
U ook een gelukkig Nieuwjaar toegewenst.
Albert van Prehn (ICM Moderator) 26 December 2011.
Opmerkingen
Hi Albert, warom ik dit denk dat ik je een held vind, is omdat ik zie dat je durft je mening te zeggen, en te discuseren, waar anderen te bang zijn om over gevoelige dingen te redeneren. en jij doet het zonder gevecht of onenigheid, en je het aan de lezer overlaat.
Hallo geraldine, ik wil geen held zijn, laat mij maar zijn wie ik ben, dan ben ik gelukkig genoeg. Anyway Thanks.
Ik schrijf alleen maar wat ik voel en de rest is aan de lezer hoe die ermee omgaat, natuurlijk hoop ik dat die een kleinbeetje zal nadenken. Alle beetjes helpen. het zijn juist die kleine beetjes waar wij dankbaar voor moeten zijn.
Albert dank voor je prachtige toespraak, je bent een "held" in God's ogen dat weet ik zeker.Jesus was ons voorbeeld. En John Lennon zegt het ook prachtig met zijn zingen. Maar zoals je ook zegt, het schijnt dat de goede worden gekruisigd of mensen worden onteigend door leugens en anderens hebberigheid, trots of om geld.
Happy, lucky en een gezond Nieuw Jaar toegewenst ik hoop veel van je te horen in het Nieuwe Jaar 2012