Nederlanders weten niets van de koloniale geschiedenis'

Door: Onno Havermans − 15/08/16, 11:37

INTERVIEW Bij het Indisch Monument in Den Haag werd herdacht dat Japan op 15 augustus 1945 capituleerde. Daarmee kwam er een eind aan de oorlog in Zuidoost-Azië en aan de Tweede Wereldoorlog voor het Koninkrijk der Nederlanden. Frans Leidelmeijer, bekend van 'Tussen Kunst en Kitsch', spreekt vandaag bij de nationale Indiëherdenking.  Vergeten werd de periode van de bersiap, waar wel 10 .000 Indische Nederlanders werden vermoord door de Permuda's. Hun leven niet meer zeker waren, de massala uittocht van ruim 381.000 over de lange periode van 1949 tot 1972.  De Overheid liet deze 381.000 burgers in de kou, vertelt o.a. Grisselda Molemans en RIP Herman Bussemaker.

•  

  Nederlandse kranten mochten niet meer verschijnen, Nederlandse scholen en banken werden gesloten en salarissen werden niet uitbetaald

  

"Tot nu toe hadden sprekers bij de Indiëherdenking het altijd over mensen die in de kampen hebben gezeten, maar er was ook een grote groep buitenkampers. Over die Indo-Europeanen ga ik het hebben. Toen de Japanners Nederlands- Indië binnenvielen zetten ze de totoks, volbloed-Nederlanders, vast in kampen. Maar als je kon aantonen dat je minstens één Aziatische voorouder had, werd je niet geïnterneerd.

"Ik ben op 17 juli 1942 in Bandoeng geboren. Een half jaar eerder was de oorlog uitgebroken, in maart capituleerde het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger en werd mijn vader krijgsgevangen gemaakt, net als bijna alle andere mannen die als Landstormsoldaat waren gemobiliseerd.

"Vrouwen, kinderen en ouden van dagen bleven achter en hadden het moeilijk om het hoofd boven water te houden. Nederlandse kranten mochten niet meer verschijnen, Nederlandse scholen en banken werden gesloten, banktegoeden bevroren, soldij en salarissen niet uitbetaald. De Japanse tijd en jaartelling werden ingevoerd. Mijn oma nam brei- en herstelwerk aan en maakte Indische hapjes om nog wat te verdienen.

•  

  Je hebt een zoon, hoe moet hij heten?

"Na mijn geboorte stuurde mijn moeder de baboe met een briefje naar het kamp: 'Je hebt een zoon, hoe moet hij heten?' Op het briefje terug stond Silvio Franciscus, maar dat vond mijn moeder overdreven dus het werd Frans. Mijn vader zag ik pas na de oorlog voor het eerst. Toen hij me wilde knuffelen hield ik afstand. 'Wie is die man?'

"We woonden vlakbij een kininefabriek en het spoorwegemplacement, allebei doelwit van bommen, dus we moesten vaak naar de geïmproviseerde schuilkelder. Mijn broers moesten op gummetjes kauwen tegen het scheuren van de trommelvliezen.

"Zelf heb ik nauwelijks herinneringen aan die tijd, wat ik vertel komt van mijn ouders, tante en ooms en van mijn twee broers. Mijn oudste broer Carlo zag dat mijn moeder regelmatig werd lastiggevallen door Japanse militairen en Indonesische mannen die haar 'bescherming' aanboden. Om haar te beschermen bleef hij angstvallig bij haar in de buurt.

•  

  Iedereen die Nederlandsgezind was, liep gevaar te worden beroofd, verkracht of vermoord

De onafhankelijkheid
"De oorlog was op 15 augustus 1945 afgelopen en op 17 augustus proclameerde Soekarno de onafhankelijkheid van Indonesië. In de tijd dat het Nederlands gezag met behulp van Britse militairen nog niet was hersteld begon de Bersiap (Wees Paraat) waarbij jonge vrijheidsstrijders, de pemoeda's, en criminele meelopers met bamboesperen rondtrokken. Iedereen die Nederlandsgezind was, liep gevaar te worden beroofd, verkracht of vermoord. Voor de veiligheid vluchtte mijn moeder met haar nicht en mijn twee broertjes op de fiets naar het voormalige Jappenkamp Tjihapit, mijn oma en de baboe volgden de dag erna met mij. De Japanners waren eerst vijanden, daarna beschermers.

"Na de onafhankelijkheid van Indonesië, in 1949, kreeg mijn vader een dreigbrief omdat hij niet voor de Indonesische nationaliteit had gekozen, maar Nederlander wilde blijven. Nadat hij promotie maakte als ambtenaar, stuurden jaloerse collega's een anonieme brief dat hij maar moest oprotten naar Holland.

"In 1951 zijn we met de Willem Ruys naar Nederland gekomen. We kwamen in een contractpension in het Limburgse Gulpen terecht, omdat we katholiek waren. Gulpen is een prachtig dorp hoor, maar we wilden naar Den Haag, zoals zoveel Indo's.

• Het gaat goed met de melati, het nieuwe symbool van de jaarlijkse Indiëherdenking. Van het insigne, dat vorig jaar bij de herdenking van 70 jaar bevrijding voor het eerst werd gedragen door koning Willem- Alexander en premier Rutte, zijn inmiddels meer dan tienduizend exemplaren verkocht, meldt de Stichting Herdenking 15 augustus 1945. Het insigne in de vorm van een witte bloem, de Indische jasmijn, is een reactie op het succes van de fakkel die steeds meer mensen opspelden tijdens herdenkingen op 4 en 5 mei. De melati is een typisch Indische bloem, die in Nederland moeilijk gedijt, aldus de stichting. Het wit staat voor onschuld en voor verdriet en gemis.

"Nederlanders weten niets van de koloniale geschiedenis, dat irriteert de meeste Indo's. Door het vrouwentekort in de VOC-tijd waren veel mannen met slavinnen getrouwd, die eerst moesten worden gekerstend. Zo is de groep Indo-Europeanen ontstaan. Mijn moeder heeft een Nederlandse vader, mijn vader was Nederlands-Javaans, de naam Leidelmeijer komt oorspronkelijk uit Oostenrijk.

"Onze komst naar Nederland wordt vaak vergeleken met die van de asielzoekers nu, maar wij waren christenen, we hadden de Nederlandse nationaliteit en we voelden ons Nederlands, dat is het verschil. We waren helemaal niet welkom, de regering-Drees voerde een ontmoedigingsbeleid. En we moesten alle kosten terugbetalen, dat werd direct met het salaris van mijn vader verrekend.

"Mijn oudste broer komt met zijn kleinzoon naar de herdenking, mijn andere broer heeft alzheimer maar zijn vrouw en dochter komen. Ik ben nu 74, het is goed dat jongere generaties het monument en de herdenking voortzetten."

 ICM dankt alle leden van de Tweede Kamercommissie VWS voor de grote inzet voor de  Indische Kwestie! Namens lezers, ondertekenaars petitie, en de Indische Gemeenschap

Het zomerreces zit er weer op! Bergen dossiers en papierwerk kunnen deze leden van Tweede Kamercommissie weer tegemoet zien. Toch hadden ze oog voor de Indische kwestie. Van meet af aan - de Stille Tocht - zette zwaar geschud in tegen Martin van Rijn. U weet nog wel die 10.000 handtekeningen van Hans Vogelsang van NICC gesteund door ICM (Indische Internetkrant). Met het eisenpakket: Erkenning, excuses, en compensatie. De compensatie nadrukkelijk op deze volgorde: alle oorlogsslachtoffers uit het voormalige Indie, Backpay en KNIL.

Waarom de oorlogsslachtoffers? 

Omdat bij het Gebaar de Joodse Gemeenschap, Roma, en Sinti met ruim 45.000 werden gecompenseerd, en de Indische Gemeenschap 5200. Dit is grove discriminatie van hele bevolkingsgroep.

Het Indisch Platform liep aan de lijband van de staatssecretaris Martin van Rijn at mogelijk duidelijk zijn, naast dat niet met 10.000 mensen die hun steun hebben toegezegd werd gecommuniceerd/overlegd. Bovenal zelfs niet werd overlegd binnen het Indisch Platform.

Het zijn de leden van de Tweede Kamercommissie VWS die voortdurend de strijd voerde met Martin van Rijn. In tegenstelling waar voorzitter Silfraire DelHay - ook een eigen agenda heeft - akkoord gingen. het zijn de leden van Tweede Kamercommissie VWS die niet akkoord gingen! Deze dienden drie moties in  die aansluiten aan het eisen pakket van Het ICM, dus ruimer compenseren plus excuses en erkenning. Zij gaan weer verder met deze strijd!

Velen vragen zich af moet dit Indisch Platform nog wel verder, met een eigen dubbele agenda van deze voorzitter die niet functioneert?

Wilt U uw sympathie betuigen, en ook laten weten dat deze Kamerleden steunt, stuur dan een email,

hier de link hoe U hen kan bereiken, https://www.tweedekamer.nl/kamerleden

ICM 22.8.16

 Red. ICM

Alle voorzieningen en subsidies werden in beleidsnota van Staatssecretaris Ross van VWS afgebouwd, ik meen in 2007, en deze werd door de Tweede Kamer goedgekeurd. Het afbouwen wordt bedoeld alle nieuwe aanvragen. Daarom onbegrijpelijk dat Pelita en Peggy die valse hoop kweekt bij deze mensen. Wil je dat de zaken worden teruggedraaid  worden zal een wetsaanpassingen of een motie of een petitie ingediend worden.

ICM 24.8.16

Indonesië hoopt op Rutte

Als het aan ambassadeur I Gusti Agung Wesaka Puja ligt, brengt premier Mark Rutte nog dit jaar een bezoek aan Indonesië. „In Jakarta is men op het ogenblik aan het kijken wat het goede moment is. Onze president moet er uiteraard zijn als jullie premier komt. Maar ik hoop dat het snel gaat gebeuren”, aldus de Indonesische diplomaat.

De Indonesische president Joko Widodo was afgelopen april nog in Nederland.

Ambassadeur I Gusti Agung Wesaka Puja bracht een bezoek aan de Aziatische supermarkt annex restaurant Wah Nam Hong in de Rotterdamse Markthal. Dit was al zijn tweede bezoek aan de zaak in de nog geen half jaar dat hij in Nederland is. De diplomaat is een goede bekende van eigenaar Arjan Chan, die nog een winkel in Rotterdam heeft en twee in Den Haag. „Ik wil dat er meer Indonesische producten worden verkocht in Nederland”, aldus de ambassadeur. Daarbij valt te denken aan ketjap en garnalen.

In het restaurant gaf chefkok Tim Kan een demonstratie koken op stoom aan foodbloggers. „Stomen is gezond”, aldus de kok. „Er komt weinig vet vrij.” De Aziatische keuken is volgens Tim Kan populair. „Het eten is smaakvol, met veel variatie.” Helaas kampen veel Aziatische restaurants met te weinig koks. Dit komt omdat Aziatische koks moeilijk Nederland inkomen terwijl Nederlandse koks vaak niet gekwalificeerd genoeg zijn.

Nadat chef Tim Kan de bloggers had laten zien hoe je echte pindasaus maakt, kregen de ambassadeur en eerste secretaris Iwan Nur Hidayat een grote kom noedelsoep met kip en kokos die zij elegant verorberden met stokjes. I Gusti Agung Wesaka Puja vertelde dat de situatie rond de Chinese zee waar spanningen zijn tussen China en de andere omliggende landen hem zorgen baart. „De spanningen daar kunnen naar de hele regio overslaan. We moeten voorzichtig en verstandig handelen.”

Over de internationale kritiek op de executies van drugsveroordeelden in zijn land kon de aimabele Indonesiër kort zijn. „Dit is volgens onze wet. Dat moeten de andere landen respecteren. Drugs zijn een groot probleem bij ons. Dagelijks sterven er 50 mensen aan.”

De diplomaat vindt het heerlijk in ons land. „Ik probeer elke hoek te bezoeken. Laatst was ik in Delft. Wat een prachtig stadje.”

ICM 25.8.16

Koningin Máxima op VN-bezoek Indonesië

30/08/16, 07:53  − bron: ANP

© ANP.

Koningin Máxima is vanochtend aangekomen in Jakarta voor een driedaags bezoek, in haar VN-functie als speciaal pleitbezorger van toegankelijkheid tot financiële diensten. Op het programma staan onder meer een onderhoud met de Indonesische president Joko Widodo en een veldbezoek in de buurt van Bogor.

Voorafgaand aan haar komst heeft Máxima een opiniestuk laten publiceren in de Engelstalige Jakarta Post. Daarin betoogt ze dat technologie de sleutel is tot betere toegankelijkheid tot financiële diensten, met name in een uitgestrekt land als Indonesië. "Zo kan een boer die kilometers van de dichtstbijzijnde stad woont zijn telefoon gebruiken om zaden te kopen en het schoolgeld van zijn kinderen betalen, zonder dat hij zijn werk moet onderbreken om kilometers af te leggen."

Volgens Máxima staat Indonesië voor unieke uitdagingen. Het is in afgelegen gebieden moeilijk wegen aan te leggen en te zorgen voor elektriciteit, laat staan te zorgen voor bankdiensten. Maar onder meer mobiel bankieren kan een oplossing bieden.

Ook vormen van biometrische identificatie, zoals irisscans en vingerafdrukken, bieden volgens de koningin kansen aan arme Indonesiërs. Zij kunnen zo toch deelnemen aan het financiële systeem, ook als ze geen officieel paspoort hebben. "Als Indonesië alle voordelen van financiële inclusiviteit wil realiseren zal het land ervoor moeten zorgen dat technologische vooruitgang gepaard gaat met beleid dat consumenten beschermt en de financiële kennis vergroot, vooral onder de armsten."

Tijdens haar verblijf discussieert de koningin over de verschillende mogelijkheden en adviseert ze Indonesië, dat de ambitie heeft om de helft van de volwassen bevolking in 2019 toegang te geven tot de bankdiensten. Nu is dat nog maar 36 procent.

KNIL-veteraan de heer Drijsen is uit Arnhem gekomen voor de herdenking.

Foto: Hollandse Hoogte

Geen vergoeding nabestaanden militairen en ambtenaren

Staatssecretaris Van Rijn en premier Rutte hebben een krans geplaatst.

Foto: ANP

De kwestie draait om salarissen van ambtenaren en militairen die vanwege de bezetting van Nederlands-Indië door Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog nooit zijn uitbetaald. De Japanners bevroren de banktegoeden waardoor het loon op de plank bleef liggen. Ook na de oorlog werden de salarissen en pensioenuitkeringen niet uitgekeerd.

Rechthebbenden hebben 70 jaar lang met het kabinet gestreden om het achterstallige loon alsnog te kunnen opstrijken. Eind vorig jaar ging staatssecretaris Van Rijn gedeeltelijk overstag. Een deel van de nog levende oud-ambtenaren en KNIL-militairen kreeg 25.000 euro per persoon. Het ging om zo’n 1100 man.

Maar volgens de Task Force Indisch Rechtsherstel is die regeling véél te summier. Niet alleen nog levende ambtenaren en militairen zouden het geld moeten krijgen, maar ook weduwen, kinderen, of andere nabestaanden. „De grootste klacht is dat nazaten van landgenoten die zich hebben ingezet voor Nederland in voormalig Nederlands-Indië, in de kou blijven staan”, aldus voorzitter Sylvia Pessireron van TFIR.

PvdA-bewindsman Van Rijn geeft echter niet thuis. Hij laat deze krant weten dat de vorig jaar bedachte regeling in samenspraak met de Indische gemeenschap is gemaakt. Er is ’intensief’ overlegd met het Indisch Platform (een overkoepelend orgaan van belangenorganisaties), zo herinnert hij zich. Van Rijn: „Na een geschiedenis van meer dan zeventig jaar begrijpt het kabinet heel goed dat er altijd discussie zal blijven bestaan, maar we hopen dat de vorig jaar gemaakte stap de weg vrijmaakt om een bladzijde om te slaan en te beginnen aan een nieuw hoofdstuk van onze gezamenlijke toekomst.”

Anton te Meij van het Indisch Platform denkt niet dat de Indische gemeenschap het erbij laat zitten. Volgens hem is er binnen het platform nooit overeenstemming geweest over het akkoord van vorig jaar en plukt het kabinet daar nu financieel de vruchten van.

Eerdere berekeningen legden bloot dat de Nederlandse overheid waarschijnlijk 2,4 miljard euro had moeten vrijmaken om de niet uitbetaalde tegoeden te kunnen compenseren. Het kabinet had vorig jaar echter aan 30 miljoen euro genoeg, omdat alleen maar de nog levende oud-ambtenaren en militairen er aanspraak op konden maken.

Volgens Peggy Stein, eerder werkzaam voor het verdeelde Indisch Platform, is het een kwestie van tijd voordat het kabinet een claim aan de broek krijgt. De TFIR schermt daarmee, maar ook de Stichting Vervolgingsslachtoffers Jappenkampen, zegt ze. „De eerdere woorden van Van Rijn bieden genoeg haakjes voor een juridische strijd”, beweert ze stellig.

Volgens de 80-jarige Clemens Henkel, die gisteren bij de jaarlijkse herdenking was van het oorlogsgeweld in Nederlands-Indië, is de huidige kabinetsregeling voor de achterstallige salarissen veel te ingewikkeld. „De een krijgt niks omdat iemand te vroeg is gestorven, de ander staat in de kou omdat hij juist te laat is geboren.”

Zijn maatje Eddie Pattiselanno Timmerman (73) ziet het somber in. „Het kabinet wacht gewoon net zo lang totdat al die mensen gestorven zijn. Mijn opa was adjudant bij het KNIL, maar ik doe er niet eens meer moeite voor. Het is allemaal zo’n soesa”, moppert hij.

Steun ons om ons werk af te maken door te tekenen en te doneren
                           

Indische zaak - Het Traktaat vanWassenaar 1966 

Hier Onderteken petitie   < of >    Kijken wie er getekend hebben

< of >   Laatste Updates  In het Engels hier

•   Uitbetalen Traktaat van Wassenaar  Crowdfunder of donateur worden?

   

  Uw donatie  kan U storten op Rabo rekening NL41 RABO 03977255 07   ten name van F.Schwab / ICM Online onder vermelding van donatie Traktaat van Wassenaar.

Pasar Malam Assen 2016

Op 2, 3 en 4 september wordt de TT Hall Assen al weer voor de zevende keer aangekleed in Oosterse sferen voor de Pasar Malam Assen. Deze succesvolle pasar trekt elke editie weer duizenden bezoekers die er gezellig kunnen rondstruinen op de goed gevulde markt met talloze kraampjes, eetstands en restaurants. En natuurlijk wordt er ook deze keer een geweldig muziekprogramma gepresenteerd met optredens van:

vrijdag 2 september Simeon Warkor & Friends (met Simeon Warkor, Marcel Sohilait, Paul Warkor, Selwyn Matrutty en Jack Siahaya) Dansgroep Nuansa Seni Indonesia Cerita Band  Ally & Friends (met Elly Usmany-Unitli, Patrick Unitli, Maurice Matrutty, Yancy Angwarmasse en Chris Soukotta)

zaterdag 3 september Diana & Friends - Trio Predestinated Ben Heart - Dansgroep Nuansi Seni Indonesia

zondag 4 september Xanur - Shanelle de Lanoy Hawaïan Treasure Duo Freeline

Meer informatie over de Pasar Malam Assen

De Pasar Malam Assen wordt elke jaar georganiseerd in de TT Hall Assen. Meer informatie over de artiesten, openingstijden, entreeprijzen, route en locatie vindt u opwww.pasarmalam-assen.nl Hieronder ziet u de aankondigingsflyer van de Pasar Malam Assen 2016.

(klik op de flyers voor een vergroting.)

Historie belangrijk goed’

Het is goed om de Japanse capitulatie op 15 augustus in 1945 jaarlijks te herdenken. Driekwart van de deelnemers aan de Stelling van de Dag vindt herdenken belangrijk. We kunnen ervan leren, ook al herhaalt de historie zich nooit exact hetzelfde.

Telegraaf 17 augustus 2016

Stilstaan bij de gruwelen die in Nederlands-Indië plaatsvonden wordt door de meerderheid van de stemmers van het grootste belang geacht. „Geschiedenis is een belangrijk goed, iedereen kan hiervan leren en vruchten plukken. Wanneer je dit stopt zal er een samenleving ontstaan die nog meer verhardt en daar is geen enkel mens op deze aardbol bij gebaat”, vreest een deelnemer.

Sommigen menen dat de overlevenden die bloot hebben gestaan aan de gruwelen van de Japanse bezetting nooit in Nederland de erkenning hebben gehad voor het leed wat hen daar was aangedaan. „Schandalig was die vreselijke periode daar”, laat een overlevende weten.

De geschiedenis van Nederlands-Indië maakt deel uit van onze identiteit, ook al is de historie onderbelicht. Velen vinden dat er meer aandacht hiervoor moet komen. „Schenk op school aandacht aan dit stukje verleden”, stelt iemand voor.

Herdenken is vooral ook important om de historie door te geven aan de jongere generaties, die nu in vrede opgroeien en geen oorlogen hebben meegemaakt. Zo schrijft een respondent met historisch besef: „Het is vooral voor jongeren belangrijk om te herdenken zodat zij zich realiseren dat vrede niet zo normaal is. Al die verschrikkingen willen we nooit meer!” En een andere deelnemer valt bij: „Herdenken is belangrijk voor de overlevenden. Maar ook voor hun kinderen, omdat de ouders hun verdriet hebben doorgegeven. Daardoor zijn hun jeugd en leven eveneens voor een belangrijk deel bepaald door de gevolgen van de verschrikkingen van de oorlog.”

Bijna een kwart van de stellingdeelnemers is het oneens met de stelling en meent dat het na ruim 70 jaar over moet zijn met herdenken. „Kijk liever naar heden en toekomst. Tot op heden zijn we met herdenken weinig opgeschoten, gezien alle oorlogen op dit moment, ook in het klein in Nederland zelf”, klinkt het. „Ik ben van 1947 en deze herdenking zegt mij helemaal niets. Ik heb er ook nooit iets over op de lagere school gehoord. Laten we ermee ophouden en 4/5 mei aanhouden voor iedereen”, schrijft een naoorlogse deelnemer. En enkelen pleiten voor één nationale herdenkingsdag voor alle oorlogsslachtoffers, bijvoorbeeld op 4 mei.

Anderen menen dat niet alleen de Japanse capitulatie en de gruwelen van de Japanners in Nederlands-Indië moeten worden herinnerd. „Herdenken moet op de juiste manier, met ook een scherpe blik voor ’onze’ eigen fouten in het (koloniale) verleden”, stelt iemand voor. En een ander bekritiseert de huidige opzet van de plechtigheid. „Opvallend dat wel slachtoffers van de Japanners worden herdacht, maar dat we de Nederlandse oorlogsmisdaden en de Indonesische slachtoffers daarvan niet herdenken.”

Aan het verleden moet recht worden gedaan. Dat houdt ook in dat de nabestaanden van oud-militairen en - ambtenaren recht hebben op een nabetaling van het kabinet op salarissen die nooit zijn uitbetaald. De helft van de stemmers meent dat staatssecretaris Van Rijn (Welzijn) hiervoor moet ijveren.

René van Zwieten

Vrijdag 19 augustus

13.00 - 14.00 uur CD Ind.muziek

14.15 - 15.00 uur Diana & Friends

15.30 - 16.00 uur Aniadi Art

16.30 - 17.15 uur Doña & de Gado,s

17.45 - 18.15 uur Diana & Friends

18.45 - 19.30 uur Aniadi Art

19.45 - 20.15 uur Doña & de Gado,s

20.45 - 21.30 uur Diana & friends

22.00  uur            Einde

Zaterdag  20 augustus

12.00 - 13.00 uur CD. Ind.muziek

13.00 - 13.45 uur Wipe Out Selection

14.15 - 14.45 uur Bunga Melati

15.15 - 15.45 uur Hans Milané

16.30 - 17.00 uur Wipe Out Selection

17.30 - 18.15 uur Bunga Melati

18.45 - 19.15 uur Hans Milané

19.30 - 20.00 uur Wipe Out Selection

20.30 - 21.30 uur Massada & 4Suara

22.00 uur             Einde

Zondag  21 augustus

12.00 - 12.30 uur  CD Ind.muziek

12.30 - 13.00 uur  Gerson & friends

13.30 - 14.00 uur  Batik Dance Theatre

14.30 - 15.00 uur  Gerson & Friends

15.30 - 16.15 uur  Jimi Belmartin

16.30 - 17.00 uur  Batik Dance Theatre

17.30 - 18.30 uur  Gerson & Friends

19.00 uur   Einde

Steun ons om ons werk af te maken door te tekenen en te doneren
                           

Indische zaak - Het Traktaat vanWassenaar 1966 

Hier Onderteken petitie   < of >    Kijken wie er getekend hebben

< of >   Laatste Updates  In het Engels hier

•   Uitbetalen Traktaat van Wassenaar  Crowdfunder of donateur worden?

   

  Uw donatie  kan U storten op Rabo rekening NL41 RABO 03977255 07   ten name van F.Schwab / ICM Online onder vermelding van donatie Traktaat van Wassenaar.

Geen Back Pay,  maar rekeningen om tot de laatste cent terug te betalen voor Indisch oorlogslachtoffers !

De burgers (Indische oorlogslachtoffers) wachten nog steeds op het geld dat Republiek Indonesie betaalde aan Nederland omdat ze uit het Indonesie werden verjaagd voor het verlies van al hun bezittingen, geen Back pay maar gekregen de rekeningen gepresenteerd dat ze alles tot de laatste cent moesten terugbetalen.

Tot op heden hebben deze oorlogslachtoffers geen erkenning, excuses en geen cent compensatie gehad. Ik hoor hier niemand hierover, daarvoor hebben 12.000 mensen getekend, of zijn wij het al weer vergeten. KNIL en ambtenaren hebben nog gelden gehad, hoefden hun overtocht naar Nederland niet te betalen naast de andere voorzieningen, die burgers (oorlogslachtoffers wel voor hun kiezen kregen). Kortom nog veel werk te doen voor Martin van Rijn, kan toch niet zo zijn dat Indische vluchtelingen zo maar in de kou worden gelaten. 

Zie verder 

https://petities.nl/petitions/uitbetalen-op-basis-van-traktaat-van-wassenaar-1966?locale=nl

======================================================================================

Steun ons om ons werk af te maken door te tekenen en te doneren
                           

Indische zaak - Het Traktaat vanWassenaar 1966 

Hier Onderteken petitie   < of >    Kijken wie er getekend hebben

< of >   Laatste Updates  In het Engels hier

•   Uitbetalen Traktaat van Wassenaar  Crowdfunder of donateur worden?

   

  Uw donatie  kan U storten op Rabo rekening NL41 RABO 03977255 07   ten name van F.Schwab / ICM Online onder vermelding van donatie Traktaat van Wassenaar.

Voortgangsverslag Traktaat van Wassenaar per  9 augustus 2016 (voorheen 18 juli 2016).

De deelnemers (donateurs) en ondertekenaars verzochten het ACTW66 om een tussentijdse verslag.   

**) Updates met rood.

Voor Fase I  heeft ACTW66 inmiddels vele benodigde werkzaamheden verricht en de nodige stappen ondernomen. ACTW66 heeft bereikt dat de advocaten, materiedeskundigen en de consultants op basis van "no cure no pay "voor ons gaan werken bij deze megaklus om aan 60.000-70.000 gedupeerden om  door  De Staat hun gelden te laten uitbetalen.  Inmiddels hebben deze reeds vele werkzaamheden uitgevoerd voor Fase I.  Met de campagne werd van de 60.000 - 70.000 ruim 15.000 bereikt ( Verschillende Indische organisaties hebben zich gemeld om het traktaat onder hun leden ter kennis te stellen) naast dat er ruim 12.000 ( voorheen 9.479, de verwachtingen zijn dat het eind van jaar de 20.000 zullen worden bereikt. Nu het traktaat meer bekendheid krijgt). De petitie is ondertekend en 3678 (voorheen 2417) hebben toegezegd te willen doneren,  blijven helaas de donaties sterk achter op de andere geboekte resultaten.

Uit de gepleegde research door materiedeskundigen zijn in samenwerking met het team van ACTW66 de feiten, bevindingen en oplossingsrichtingen samengevat in het rapport "Voorstel conceptrapport Uitbetalen Traktaat van Wassenaar".    Deze  werd vorige week aan Jakarta Advocaten Team (JAT) ter beschikking gesteld. Deze zullen de juridische puntjes op de I zetten.  Hierna gaat het rapport naar de uitgever om het in boekvorm uit te geven.  De planning is dat dit Rapport/ boek  in september wordt uitgegeven en in boekvorm  beschikbaar komt, alvorens deze  met dagvaarding met 10.000 handtekeningen uit handen van de advocatenkantoor te Jakarta wordt overhandigd aan Bert Koenders.  Ook hij  en zijn Ministerie zijn op de hoogte van deze komende zaak.

Alle bewindslieden van de Tweede Kamer zijn op de hoogte gebracht, en uiteraard Halbe Zijlstra die in 2009 begin maakte aan dit dossier, ook research heeft gepleegd.  Op 22 april jl. werd persoonlijk de President Joko Widodo van de republiek Indonesië in kennis gesteld van dit Traktaat dat de Nederlandse Staat  het financiele onderdeel uit dit verdrag tot uitbetaling van de Indische Gemeenschap niet heeft uitgevoerd. 

ACTW66 heeft als claimstichting voor Fase I alle benodigde werkzaamheden en uitgaven voor haar rekening genomen, is een fors bedrag geworden !

Voor Fase II, zijn meer middelen nodig om  ten eerste de groep van 60.000 gedupeerden (rechthebbenden) ,  zijnde aangemerkt als deelnemer van ACTW66 als claimstichting- te bereiken via de omroepen, en  de dagbladen.  Hier zijn veel kosten meegemoeid. De griffiekosten om deze zaak op de rol te zetten,  2,5 % van 689 miljoen. Ten slotte voor Informatie & Communicatie naar de gedupeerden toe , de levering van het rapport / boek "Voorstel conceptrapport  Uitbetalen traktaat van Wassenaar 1966" voor 70.000 exemplaren.  ACTW66 is intensief bezig om ook andere fondsen aan te boren via financiële instellingen. De kosten voor Fase II worden geschat op minimaal  15 miljoen euro.

Daarom vraagt ACTW66 een minimale donatie van € 25, en t.z.t. ontvang u het  "Voorstel conceptrapport Uitbetalen Traktaat van Wassenaar" dat in boekvorm wordt uitgegeven.

Uw donatie/bijdrage kunt U storten op Rabo rekening NL41 RABO 03977255 07  ten name van F.Schwab / ICM Online onder vermelding van donatie ACTW 66 - Traktaat van Wassenaar . Wij hebben uw donatie hard nodig voor de uitvoeringskosten van de regeling tot compensatie, welke de Nederlandse Staat bewust 51 jaar heeft nagelaten, teneinde ons werk  verder af te kunnen maken

Respect Rudy, de bedenkers van KNIL betalingen zijn Silfraire Delhay en Martin van Rijn!

Beste Rudy,

alleen maar respect voor deze daad.  

Toch moet je weten wie de ontwerpers, auteurs, bedenkers van dit onhumaan plan zijn, dat uiteindelijk in deze regeling voortvloeit voordat je naar de Overheid wijst.

Het zijn de voorzitter IP Silfraire DelHay en Staatssecretaris Martin van Rijn die dit plan hebben bedacht. Drie jaren lang in stilte zonder maar 1 woord te communiceren naar hun eigen achterban - bij het Indisch Platform de delegatie - en nog erger 10.000 mensen die bij de stille tocht hun mandaat gaven voor: Erkenning, excuses, en compensatie.

De compensatie behelsde op deze volgorde en niet anders;

-          alle oorlogsslachtoffers met een plafond die gelijk is gesteld aan de oorlogsslachtoffers Joodse Gemeenschap, Roma, en Sinti’s die rond de 45.000 ontvingen, en de Indische gemeenschap 5200. Mede omdat Nederland in economische crisis zit( Totaal pakket zou 8 miljard kosten voor een dergelijk 65.000 man), deze in een pensioenplan te vatten van € 600 per maand op het AOW via de SVB dit is o.a. met Ton Te Meij (IP delegatie persvoorlichter) besproken en bedacht.

-          Backpay

-          KNIL, omdat deze al andere voorzieningen hebben gehad, en de eerste groep oorlogsslachtoffers ook nog alles zelf hebben moeten betalen tot de laatste cent.

 Te denken dat NCC & ICM jaren achtereen die 10.000 mensen hiervan hebben moeten overtuigen om te tekenen. 

Bizarre is dat juist op de dag van die beslissing bekend werd dat VWS een meevaller had van 6 miljard. Het zijn de leden van de Tweede Kamercommissie VWS die zich volledig gekeerd hebben tegen dit plan, en alsnog drie moties indienden conform onze eisenpakket. 

Rudy dank voor jouw bijdrage in deze strijd!

Is ook goed om te weten dat de Tweede Kamer commissie  leden deze drie jaren voor ons hebben gestreden, Ik dacht dat wij daar het Indisch Platform voor hadden (nadruk op hadden) ?

Met dank aan NICC.

Gelukkig kreeg de redactie dit jaar na herhaalde oproepen in de vorige edities van NICC Magazine weer een aantal meldingen van herdenkingen in den lande. Die meldingen zal de redactie hierna plaatsen. Voor herdenkingen in uw eigen woonplaats, die hier niet vermeld staan, adviseren wij u het internet te raadplegen. De Nationale Herdenking bij het Indisch Monument in Den Haag zal, evenals andere jaren, op televisie worden uitgezonden.

Met dank aan NICC !

Thema

ZANGERES ANNEKE GRÖNLOH (74) VOORTAAN MET  ZUURSTOFFLES DE BÜHNE OP:

’Ik kon niet eens meer   praten van de pijn’

Bron Telegraaf van 6 augustus 2016.

ANNEKE GRÖNLOH (74) wende de afgelopen maanden in alle stilte aan haar nieuwe leven, een leven… gekoppeld aan een zuurstoffles! In mei was zij de zangeres van BRANDEND ZAND, PARADISO en SOERABAJA er zo slecht aan toe, dat zij zelfs niet meer kon praten. Maar inmiddels kan, en wíl, zij weer zingen. Maar dan moet niemand schrikken…

Het leven zat ANNEKE GRÖNLOH (74) zeker niet immer mee en is nog steeds niet altijd genadig voor de hitzangeres die haar eerste levensjaren doorbracht in een Jappenkamp. Maar zij zet door.

Anneke wil optreden tot zij erbij neervalt maar doet dat voortaan, zoals zij vandaag onthult, alleen nog met om haar schouder de zuurstoffles waarvan zij helemaal afhankelijk is geworden…

Ze wil haar verhaal vertellen omdat de mensen er anders straks maar van zouden schrikken, als zij met slangetjes naar haar neus het podium oploopt. ,,Maar ik wil zó graag,” zegt ze, ,,Ik ben voortaan dag en nacht aan die flessen gekoppeld. Optreden ís voor mij ook zuurstof, ik wil zo graag nog een paar jaar mijn liedjes zingen. De kinderen vragen: ‘Mam, in godsnaam, waaróm? En dan zeg ik het maar ronduit: ‘Voor mezelf!’ Hahaha, zo egoïstisch ben ik wel…”

Hersenbloeding

Zestien jaar geleden vestigde Anneke zich met haar man WIM-JAAP VAN DER LAAN in de Bourgogne. Ze kochten er een heerlijk huis bij Macon, met daaromheen enorm veel land, met de bedoeling daar samen volop van te genieten. Maar dat liep anders. Wim-Jaap kreeg kanker, werd getroffen door een hersenbloeding en overleed in 2004.

,,Hij is maar 65 geworden,” zegt ze nu. ,,Ach, wat mis ik hem. Nog steeds en elke dag. Net toen ons rustige leven zou gaan beginnen, werd hij ziek en overleed hij. ’We moeten veel land hebben’, zei hij altijd, ‘véél land!’ En daar zit ik nu, in die tijd kon je dat nog goedkoop aanschaffen. Maar alleen al het gedeelte dat gemaaid moet worden is een hectare, 10.000 vierkante meter. En dan is er nog ons bos waar je niets aan hoeft te doen, maar waar ik ook nooit kom. Natuurlijk had ik het me allemaal anders voorgesteld. We zouden het er met z’n tweetjes van gaan nemen, nu ligt hij hier begraven.”

Bezoek je hem nog vaak?

,,Nee nooit, ik draag Wim-Jaap in mijn hart mee. Mijn moeder, mijn zusje dat kort na hem overleed, ik kan er niet tegen hun graf te bezoeken. Ik ben dan dagen van slag. Het bestaat, ik weet dat ik erheen kan, maar ik doe het eigenlijk niet meer. Het is niet goed voor me.”

En nu laat ook je eigen gezondheid nog te wensen over.

,,Maar ik ben sterk hoor. Ik weeg niks, heb schoenmaat 35 en ben een taaie. Ik heb hier in Frankrijk al vijf keer in het ziekenhuis gelegen met longproblemen. Embolieën. Ik heb dat steeds stilgehouden want ik wil niet zielig overkomen, maar een paar jaar geleden had ik dat voor het eerst en in mei van dit jaar nog eens. Die laatste keer heeft wel grote gevolgen gekregen. Sindsdien zit ik aan het zuurstof. Zo staat er een enorme tank in de tuin en ik heb allerlei apparatuur gekregen om mee te nemen als ik de deur uitga. In huis zit ik met een slang aan die tank vast en kan ik twaalf meter naar links en twaalf meter naar rechts lopen, maar bijvoorbeeld niet naar de terrassen in de tuin. Daarvoor heb ik weer een apparaat dat als een tas om mijn schouder hangt en waarin voor een paar uur zuurstof zit. Je kunt je voorstellen dat ik er in het begin erg aan moest wennen en wel een beetje bang voor was. Ook als je gaat slapen moet je dus dat maskertje in en dat moet blijven werken. Voor het geval de stroom mocht uitvallen is er zelfs een noodaggregaat want die zuurstofstroom, daar ben ik helemaal van afhankelijk…”

Neusgaten

Maar je wilt er wel gewoon ‘Brandend Zand’ mee zingen?

,,Ja, ik zal wel moeten! Niet eens voor het geld hoor. Alles wat ik hier heb is hypotheekvrij en ik kan goed leven. Maar optreden doe ik al zestig jaar en is zo’n deel daarvan, net als ‘Brandend Zand’! Ik kom al 55 jaar de zaal niet uit voordat ik dat gezongen heb. Je hoort wel dat mijn stem nog steeds heel krachtig is. Gelukkig wéér heel krachtig is, want in mei kon ik niet eens praten van de pijn.”

Wat gebeurde er?

,,Ik was thuis en kreeg het ineens heel benauwd. Mijn jongste zoon WIM-JAAP JR . woont hier met zijn Franse vrouw, die verpleegster is, dichtbij en was er binnen een paar minuten. Zíjn Frans is voortreffelijk en hij wist meteen uit te leggen wat er aan de hand was en in no-time lag ik in het schitterende, nieuwe ziekenhuis van Chalon Sur Saône, aan de beademing en die is dus nooit meer afgegaan. Er gaan twee slangetjes naar beide neusgaten. Denk je dat mensen ervan zullen schrikken, als ze me straks zo zien?”

Nu niet meer lijkt me.

,,De meningen in mijn omgeving waren verdeeld. Sommigen vonden dat ik nooit meer zou kunnen optreden, maar ik wil daar niet aan. We worden allemaal ouder, en er is al zoveel veranderd. Vroeger liep ik altijd in panty en met een hakje, zelfs naar de brievenbus! Het publiek mocht je niet anders zien. En tegenwoordig… je zou me hier in huis moeten zien. Lekker ongedwongen, vanmiddag ga ik voor het eerst naar de kapper. Daar ben ik al twee maanden niet geweest, haha, dat was vroeger toch echt ondenkbaar geweest!”

Hoe vaak ben je nog hier?

,,We plannen om de zoveel tijd een paar optredens achter elkaar. Vroeger reed ik dan zelf hè, 1000 kilometer, met alleen een stop in Luxemburg. Dat lukt niet meer, maar een van de jongens gaat mee en dan slapen we in een hotel. Sinds ik permanent in Frankrijk woon, heb ik in Nederland niets meer. Ik spreek de collega’s nog wel hoor, RONNIE TOBER en RIA VALK vooral, met IMCA MARINA krijg ik de laatste tijd geen contact meer. Ik ben wel geschrokken van de verhalen over haar, ik hoop dat het weer goed gaat.”

Oud worden

Hoelang zie je jezelf nog doorgaan?

,,Dat weet ik echt niet. Ik voel me nu weer goed en ben gewend aan mijn nieuwe leven met dat zuurstofapparaat. Maar hoelang dat goed gaat? Oud worden is helemaal niet erg, maar oud worden met gebreken… Ik geniet van het leven hier en van de kinderen die goed voor me zijn en hier hun leven hebben opgebouwd en in de horeca werken. Voor hen ben ik hier gaan wonen. Ik mis het zwemmen. Dat deed ik graag en vaak en was goed voor mijn conditie. Maar dat kan nu niet meer en dat vind ik vreselijk, maar dan ook nog het zingen moeten laten? Nee, dat is me nu echt nog een stap te ver!”

Moet het Indisch Platform zich niet opheffen, deze vraag heerst bij velen?

DEEL - I

Sinds aantreden van de nieuwe voorzitter bestond bij Ferry Schwab sr, grote twijfels of de lijn van R.I.P. Herman Bussemaker met zijn delegatie zou worden voorgezet. Openlijk per mail heeft ICM Editor de werkwijze en protocollen aan de nieuwe voorzitter Silfraire Delhaye ter kennisgesteld:” zo hebben wij altijd gedaan vanaf 2008”. Bij Ferry Schwab sr kwamen weer spookbeelden van Boekholt van oude Indisch Platform weer boven drijven, die ook deze handelswijze op na hield, waar de overige leden in het bestuur het zwijgen werden opgelegd.

Te meer omdat het ICM en het IP een goede samenwerking hadden sinds 2008, voorts ICM betreurde dat oude voorzitter aftrad, wegens gezondheidsredenen, en de finish niet met het oude team (IP delegatie) konden afmaken: “wij waren er bijna de bal hoefde alleen er in gekopt te worden”. Direct na de stille Tocht ontpopte deze nieuwe voorzitter zich als een welwillend  man met stokwoordje als om informatie werd verzocht zoals ICM gebruikelijke deed: “so far so good” en dat was het dan! Te denken dat ICM grote inspanning heeft geleverd voor die 10.000 handtekeningen samen met het N.I.C.C. Bij de overdracht als mandaat heeft gesteld het eisenpakket houdende: Erkenning, excuses, en compensatie.

De compensatie behelsde op deze volgorde en niet anders;

-          alle oorlogsslachtoffers met een plafond die gelijk is gesteld aan de oorlogsslachtoffers Joodse Gemeenschap, Roma, en Sinti’s die rond de 45.000 ontvingen, en de Indische gemeenschap 5200. Mede omdat Nederland in economische crisis zit( Totaal pakket zou 8 miljard kosten voor een dergelijk 65.000 man), deze in een pensioenplan te vatten van € 600 per maand op het AOW via de SVB dit is o.a. met Ton Te Meij (IP delegatie persvoorlichter) besproken en bedacht.

-          Backpay

-          KNIL, omdat deze al andere voorzieningen hebben gehad, en de eerste groep oorlogsslachtoffers ook nog alles zelf hebben moeten betalen tot de laatste cent.

So far so good.

Direct al begon de nieuwe voorzitter zeer vreemde trekjes te vertonen waar iedereen last van had, door eerst niet meer te communiceren met ICM zoals het wel gebruikelijk was bij het IP, namelijk de voortgang. Wel was de nieuwe voorzitter druk op Facebook met onbelangrijke zaken, direct alarmeerde ICM de Delegatie van Indisch Platform “Zo presenteert voorzitter van organisatie zich toch niet professioneel ”.

Sof ar so good.

Intussen werd bemerkt dat de onderhandelingen volgens een vreemd model (komen in de leren niet voor ) werd gevoerd om vooral niet terug te koppelen met de delegatie van het Indisch Platform, ICM die het IP altijd heeft gesteund met het mandaat, en de achterban namelijk de 10.000 handtekeningen.

So far so good.

Ergo de delegatie van het Indisch Platform mochten ook er niet bij de besprekingen van Martin van Rijn aanwezig zijn. Wie notuleert dan wat er tussentijds is afgesproken?

So far so good.

Het bleef niet alleen bij de delegatie van het IP. De leden (Indische organisaties) aangesloten bij het Indisch Platform begonnen zich ook te bemoeien over deze vreemde narcistische handelswijze. Vele reacties en mails bleven onbeantwoord.

Het stil zwijgend van 13 maart 2013 tot ver voor dat Martin van Rijn kwam in december 2015, die nadrukkelijk onder de druk gezet werd door alle leden van Tweede Kamercommissie VWS, werd de radio stilte verbroken. Laat op de radio kwam Martin van Rijn, en in De Kamer nog een dikke NON verkondigde.

Het ongenoegen bij alle betrokken is heel groot met dit matig resultaat. Te denken dat deze deal al in de Pipe lines zat: “Fair Deal(Indische kwestie)” van RIP Herman Bussemaker. Totaal 1100 man kosten 27,5 miljoen.

Juist op dit moment Ministerie van VWS een meevaller had van 6 miljard rapporteerde op de begroting, dat ook door de Partij DENK fors onder de aandacht is gebracht, naast Linda Voorman. Was Martin van Rijn geschrokken dat Tweede Kamer Commissie VWS over deze wetenschap beschikten die vooraf ingefluisterd werd door ICM Breaking News! Uiteindelijk ook resulteerde in drie moties, die kennelijk nog zijn aangehouden ter stemming.

Zoals de website van WVS vermeldt:

“Overeenstemming met Indisch Platform” doet dit lijken of de hele achterban akkoord is gegaan, hier totaal geen sprake van is, is de juiste versie van het verhaal, dus een groot leugen door manipulaties van Silfraire DelHaye en Martin van Rijn.

R.I.P. Herman Bussemaker zal zich in zijn graf omdraaien wat deze voorzitter op zijn kerfstok heeft, en heeft veroorzaakt. Had deze niet een hele andere agenda, gezien zijn achtergrond? Beseft deze voorzitter wel wat hij heeft veroorzaakt door zijn narcistische handelswijze dat het opgebouwde Indisch Platform nu ten val komt? Waar velen inclusief ICM ruim 9 jaren hier aan hebben gewerkt. Veel tijd in hebben gestoken om het merk, het imago en het vertrouwen op de kaart te zetten wat veel geld en energie heeft gekost? Niet alleen ICM maar nadrukkelijk de delegatie van het Indisch Platform, en de medewerkers van het dagelijkse bestuur? Het Indisch Platform heeft geen achterban deze werden voorzien door het ICM lezer en NICC lezer.  ICM heeft wekelijks 250.000 lezers.

De sluwe vos heeft het schaap in wolfkleren mooi ingepakt met zijn benaderingswijze op deze zaak, en in keer het Indisch Platform met zijn aangesloten organisaties de afgrond in gegooid. Opgeruimd staat netjes sof ar so good.

Was dit de opzet om het Indische Platform met zijn structuur, en 26 aangesloten Indische organisaties op te blazen?

Hoe verder nu het afbrokkelen is begonnen, en vertouwen nu helemaal zoek is?

Voor Martin van Rijn, zal PvdA nog in het Kabinet zitten bij de aankomende verkiezingen  niet meer er zijn als het van de Indische Gemeenschap betreft.

Als materie-  , bedrijfskundige- EN  media deskundige  houd ik dit voor mij zelf wat de oplossing zouden  kunnen zijn;  repareren, hervormen, of allen nu individueel via de bekende CLAIMSTICHTINGEN met CLaimCode, 

ik laat het aan uw eigen constructieve creativiteit over.

Uw reacties naar Schwab@ICM-online.nl

• SVJ, zonder het Indisch Platform verder

1. 1.       MEDEDELING VAN SVJ, DE STICHTING VERVOLGINGSLACHTOFFERS JAPPENKAMP

Het gaat hier om een moeilijke beslissing, die SVJ met grote tegenzin heeft moeten nemen om de samenwerking met het IP, wat betreft de  “Indische kwestie”, te beëindigen om zodoende haar eigen doelstelling, werk en taak ten behoeve van onze achterban van 5000 sympathisanten en hun grote sociale omgeving  op een ordentelijke manier te  kunnen voortzetten.

1. 2.       WAT IS SVJ ? EN WAT DOET SVJ?

SVJ is op 26 juli 2001 opgericht  met als enig doel “De behartiging van de belangen van uit Indonesië teruggekeerde personen” en in het bijzonder het behartigen van de compensatie van het gemis van salaris en de vergoeding van geleden schade  en doorstane ellende.

Aanvankelijk is SVJ zelfstandig begonnen met het overleg met de overheid, maar op een bepaald moment werd ons aangeraden om ons aan te sluiten bij het Indisch Platform {IP}.

SVJ heeft zich vervolgens aangesloten en zeer loyaal al de gemaakte studies ingebracht, waar later door het IP een dankbaar gebruik van kon worden gemaakt.

De gesprekken met politici, zoals Tweede Kamerleden en staatssecretarissen werden steeds voorbereid en gevoerd door een gelijk verdeelde delegatie. Ook de voorbereiding was in goede onderlinge samenwerking.

1. 3.       WAT IS HET INDISCH PLATFOM EN WAT DOET HET IP?

Het IP werd in 1991 opgericht, na een mondelinge oproep van MP Lubbers, omdat hij behoefte had aan een aanpreekpunt met de Indische gemeenschap. De oprichting werd nooit formeel besloten en  geregistreerd. Formeel heeft het IP helaas dus geen mandaat.

Het aantal leden varieert tussen de 20 en 30. Opvallend zijn de grote verschillen in doelstellingen,  organisatie en ledenbestand van de leden.

De activiteiten van het IP hebben zich tot nu toe hoofdzakelijk gericht op  het bereiken van ERKENNING, EXCUSES EN COMPENSATIE, waarbij de voorzitter, de  heer  H.Bussemaker,  in goede samenwerking met de delegatie een belangrijke rol speelt.

De delegatie bestaat uit enkele vertegenwoordigers van organisaties die “Rechtsherstel” als doelstelling in hun Statuten hebben staan. JES [Stichting Japanse Ereschulden] en SVJ zijn altijd de steunpilaren geweest van de delegaties. Gezien het belang van communicatie en overheidslobby zijn deskundige adviseurs aangetrokken.  

4.  PERIODE MET HERMAN BUSSEMAKER ALS VOORZITTER           

In die tijd werd er zeer harmonieus samengewerkt binnen de delegatie. Besprekingen met politici werden vooraf besproken en de rollen werden verdeeld. Men moest er rekening mee houden dat sommige Tweede Kamerleden slecht op de hoogte waren van de zogenaamde Indische Kwestie en grondig moesten worden geïnformeerd. Het doel was: kennis van zaken en de motivatie om zich in te zetten voor onze zaak.  Wij hadden al jarenlang vele studies gemaakt en deze samengevat in Power Point presentaties als hulpmiddel bij de informatie bijeenkomsten.

In deze periode is de basis gelegd voor de samenwerking met de politici. Ons denken werd vast gelegd in de nota FAIR DEAL, die later de basis werd voor de zogenaamde ”Impactanalyse”, die Martin van Rijn door SVB liet maken als uitgangspunt voor de onderhandelingen.

Herman  moest zich langzamerhand terugtrekken in verband met zijn verslechterende gezondheid.

Hij kon nog net zijn Meesterwerk “Het Indisch Verdriet” afschrijven, een waar monument.

5. DE KOMST VAN DE NIEUWE VOORZITTER, SILFRAIRE DELHAYE

In de loop van 2013 werd hij door het Algemeen Bestuur van het IP benoemd en Herman trok zich geleidelijk terug, en is tot zijn dood adviseur van het IP gebleven. Hij overleed op 12 oktober 2015.

Om het gedrag van de voorzitter te kunnen begrijpen is het essentieel zijn innerlijke drijfveren te kennen. Hij heeft bij herhaling verteld dat hij een zoon is van een Japans militair en dat hij zich heeft voorgenomen als om als een soort “compensatie” een positieve bijdrage te willen leveren aan de Indische gemeenschap. Dat is voor hem de betekenis van zijn voorzitterschap. 

Op zich kan men zich deze intentie voorstellen en zelfs waarderen, ware het niet dat deze beslissing voor hem  een zeer overheersend karakter heeft gekregen, met alle gevolgen van dien.

En met soms storende gevolgen die mede het conflict met SVJ hebben veroorzaakt.

De eerste tekenen kwamen tot uiting in een interview van 13 december 2013, gepubliceerd in de bijlage van het boek  “Liefde als ruwe diamant” van Henk Harcksen. [pag141]

“Ontzuiling van de overlegstructuur tussen IP en de regering heeft hij al bereikt : de voorzitter voert

 één op één overleg met de staatssecretaris.  Een significante cultuuromslag die snelheid en autonomie bevordert van het onderhandelingsproces”.

“Ik heb mijn droom verteld en hij [de ss] vroeg of ik dat op een A-4tje kon verwoorden”. Dat bleek niet meer en niet minder dan een samenvatting van ons rapport FAIR DEAL.

“Op 25 juni werd het lijvig rapport [de Impactanalyse] van SVB besproken en daarna volgden meerdere één  op één gesprekken tussen van Rijn en  de Voorzitter.

Hij moest vanuit zijn achtergrond dé  “verlosser”  worden van de Indische gemeenschap en moest zo snel mogelijk scoren om aan zijn ideaal te voldoen.

1. 6.       EEN GROEIENDE CONFLICTSITUATIE

Over deze fundamentele beleidswijzigingen is nooit overleg geweest met de bestaande delegatie, die al jarenlang succesvol was bezig geweest.

 De overlegdelegatie kwam steeds minder bij elkaar, terwijl wij wisten dat Silfraire regelmatig één op  één  gesprekken had met de staatssecretaris. De delegatie werd stilletjes uitgeschakeld. Dit was symptomatisch: soms gingen maanden voorbij zonder onderling overleg met de delegatie en onze mails werden vaak niet  beantwoord. Zelfs mails waarin wij onze zorgen expliciet naar voren brachten bleven onbeantwoord.

De enkele gesprekken die wij als delegatie nog met de staatssecretaris hadden werden niet of nauwelijks samen voorbereid en in de gesprekken zelf kreeg je al snel de indruk dat de essenties van de zaak al eerder in bilaterale gesprekken tussen Silfraire en de staatssecretaris aan de orde waren geweest.

Inmiddels waren de onderlinge verhoudingen er langzamerhand niet beter op geworden. Er was geen vertrouwen meer in de doelen en de oprechtheid van wat Silfraire naar voren bracht. Wel kregen we in de gaten, dat hij -hoe charmant soms ook- met diplomatieke subtiliteit en precisie zijn eigen masterplan volgde.  En daar had hij kennelijk de bestaande delegatie niet bij nodig. Neen, zij zouden zelfs een obstakel kunnen vormen.

Wat insloeg als een bom was de brief van 23 december 2015. Hierin werd onder andere de delegatie gewoonweg opgeheven. Zonder enig vooroverleg, uitleg of contacten hierover.

Deze brief deed voor ons definitief de deur dicht. Er volgden nog wel 2 gesprekken van het SVJ bestuur met Silfraire, maar deze leverden niet het beoogde doel op, ondanks de schijnbaar begripvolle toon van de voorzitter Delhaye.  Het adagio: Silfraire doet uiteindelijk precies wat hij in zijn hoofd en hart heeft geprent. En alles wordt daaraan ondergeschikt gemaakt.

De problematiek werd ook besproken in enkele Algemene Bestuursvergaderingen, maar er was geen sprake van een gedegen formele besluitvorming.

1. 7.       WAT WILLEN WIJ?

Het komt er op neer dat wij een voortzetting willen hebben van de  constructie, gebruikelijk in de tijd van Herman Bussemaker, waar sprake was van prima onderlinge samenwerking, terwijl de resultaten overduidelijk waren. Dus geen enkele reden om het overlegmodel op zijn kop te zetten, waarbij de vertegenwoordiger[s] van SVJ in de delegatie in een duidelijke minderheidspositie zouden komen en verantwoording zouden moeten afleggen aan nog onbekende -al of niet deskundige- Dagelijks Bestuursleden.

Het SVJ bestuur heeft zich steeds sterk gemaakt als de vertegenwoordiger van haar achterban met een duidelijke missie: het bereiken van een redelijke compensatie voor opgelopen schade en leed.

En wij laten ons deze rol niet afnemen  door anderen. Laat staan door de voorzitter, die meerdere malen overduidelijk heeft gemaakt, dat het hem gaat om een directe lijn met de staatssecretaris, waarbij hij eventueel, ad-hoc andere leden van de delegatie zal inzetten, al naargelang het thema.

De situatie is nog problematischer, omdat het lijkt dat andere bestaande leden van de delegatie [leden van de Stichting Japanse Ereschulden] kennelijk partij gekozen hebben voor voorzitter Delhaye, die zich daarmede verzekerd heeft van een deskundige en financieel sterke partner.

Zij vormen een bastion van voorstanders van: primair Erkenning en Excuses en met nauwelijks belangstelling in een financiële compensatie.  Terwijl SVJ de drieslag Erkenning, Excuses en Compensatie  onlosmakelijk aan elkaar verbonden acht. En desnoods Compensatie zonder Erkenning en Excuses. Betalingen houden volgens ons namelijk impliciet in dat men de ereschuld erkent en men spijt heeft van het aangedane onrecht.

1. 8.       HET GEWENSTE EINDRESULTAAT

SVJ heeft vanaf haar start via een Concept-Dagvaarding een eis gepresenteerd van een lumpsum van € 25. 000,-, per persoon, waarmede zowel de achterstallige salarissen, de geleden schade en het leed redelijk gecompenseerd zijn. Uiteindelijk betekent dit een miniem deel van de werkelijke bedragen.

Erkenning en Excuses, waar je jarenlang om moet bedelen worden voor SVJ als steeds minder waardevol en gewenst.

Het onlangs bereikte onderhandelingsresultaat verdient een pluim voor staatssecretaris Martin van Rijn. Hij is de eerste staatssecretaris, die de Indische Kwestie persoonlijk ter hand nam en kennelijk als een leeuw in het Kabinet heeft geknokt voor het bereikte resultaat. Het voordeel  van de overeenkomst is, dat het een impliciete erkenning is van het recht op compensatie. Tevens was hiermee de “canard” ontmaskerd dat Het Gebaar een finale afrekening was. [schijnbaar een bedenksel van een gefrustreerd ambtenaar in het verleden].

Met de acceptatie van het voorstel werden impliciet ook de inspanningen Martin van Rijn gehonoreerd.  En het is natuurlijk prachtig dat een aantal zeer oude ambtenaren nog € 25. 000, ontvangen.

Maar afgezien van bovengenoemde overwegingen is het natuurlijk eigenlijk een pure schande dat het Kabinet dit bedrag  durft aan te bieden aan een zeer gering aantal mensen die nog leven, als  achterstallige betaling. Dit voorziet slechts in een deeloplossing van de Indische Kwestie, en wordt ervaren als onrechtvaardig en onrechtmatig.

Met alle waardering en respect voor van Rijn en zijn inspanningen; wij vermoeden dat de voorzitter het hem helemaal niet zo moeilijk heeft gemaakt met zijn fluwelen aanpak.

Wij maken ons dan ook zorgen voor het vervolg en de afsluiting van de overeenkomst. Wij vrezen dat zijn opvatting en benadering het behalen van een maximaal resultaat [wederom] in de weg zal staan. Verder heeft hij in een radio-interview gezegd dat hij er indien er op korte termijn geen succes te behalen zou zijn, met  “De Indische Kwestie” zou stoppen.  SVJ dus niet!!!

1. 9.       HOE GAAT SVJ VERDER?

SVJ zal zo spoedig mogelijk de contacten hernieuwen met de leden van de Vaste Commissie VWS en de respectievelijke partijvoorzitters. Tevens met de relevante ambtenaren van VWS. Wij zullen uitleggen hoe wij helaas in deze situatie verzeild zijn geraakt en duidelijk maken dat wij zo snel mogelijk willen bouwen aan een positieve en vruchtbare relatie met de politici en de ambtenaren.

Wij zijn niet anti het IP, maar zullen voortaan naast elkaar moeten proberen onze respectievelijke  doelstellingen te bereiken. Deels zullen de doelstellingen parallel lopen, maar in  meerdere gevallen zullen de eisen van SVJ waarschijnlijk aanmerkelijk  zwaarder zijn dan die van het IP.

De positie van SVJ is even weinig  geïnstitutionaliseerd als die van het IP en kan eveneens worden bevestigd door middel van mondelinge afspraken, net zoals bij het IP het geval is geweest.

Wij zullen de concept Dagvaarding in overleg met onze juridisch adviseur verder actualiseren en hanteren als uitgangspunt van onze onderhandelingen. Wij streven naar een zakelijke en open communicatie met onze overlegpartners.

Wij zullen alle nationale en internationale  juridische mogelijkheden uitbuiten om tot ons doel te komen.

Wij zullen het publiek op de hoogte houden van onze ontwikkelingen, mede via de social media, die  sinds Peggy Stein en haar “Blue Angels” een grote vlucht hebben genomen. Daarmede bereiken wij meer mensen dan ooit tevoren, en nu vooral ook de  tweede en derde generatie.

Voor zo ver mogelijk en gewenst zullen wij het IP blijven ondersteunen.

Wij voelen een  grote verantwoordelijkheid voor de  duizenden contribuanten en hun brede familiescharen.  Zij hebben jarenlang ons met kleine bedragen ondersteund en zij hebben al die tijd het vertrouwen in ons  behouden. Wij voelen ons schatplichtig aan hen allen.

Wij zullen met veel vertrouwen en energie onze doelstellingen blijven nastreven en zullen niet opgeven, totdat een redelijke oplossing is gevonden.

Drs. Jan A. J. de Jong, namens het bestuur van de Stichting Vervolgingsslachtoffers Jappenkamp