DE treinreis.

Heb toch maar even de trein gepakt naar den haag vanaf Utrecht, je wilt niet weten hoe duur dat tegenwoordig is.
Ik had geluk dat ik niet tijdens het spitsuur reisde want ik had een bijna lege coupe voor me en ik zettende mij heerlijk in een vrije stoel, met niemand om mij heen dus kon ik mijn benen en schoenen lekker aso neerleggen op de lege fauteuil voor me.
Even later, Ja hoor, de conducteur komt de coupe binnen voor de controle. Mijnheer, sprak hij streng, wilt u a.u.b. uw pot…..eh…voeten van de zitplaats halen, het is hier verboden om uw pot….eh…voeten op lege stoelen te plaatsen.
Ik zeg, akkoord en ging netjes zitten met mijn poten….eh…voeten op de coupe vloer.
Na een paar haltes komen een paar antilianen of Surinamer de coupe binnen, een man of 4 met een Getto blaster op de schouder en gingen een paar stoelen van mij vandaan zitten.
Ondertussen keiharde muziek uit dat apparaat van hun.
Nog een halte verder kwam een turk naast me zitten en aan de andere kant een Marokkaanse man.
De reis gaat verder en bij een van de haltes komen wat Turkse, Marokkaanse en een paar antilianen binnen.
Direct bij het zien van de Turkse man naast me omhelzingen en begroetingen, gebeurde ook bij de Marokkanen en bij de antilianen gebeurde dat met handgebaren taal en “fuck man, wat gaat de reis naar toeeeee man.
Komt de conducteur van zoeven de coupe binnen, controleert de kaartjes en gaat weg, ik dacht ho. Ho, dat gaat zomaar niet, dus ik hem achterna en hield hem staande.
Mijnheer, zeg ik, waarom zegt u niets van die asociaal harde muziek? Ik krijg een reprimande voor een minder hinderlijk feit.
Hij draaide zich naar mij om en zei: De NS heeft in het kader van heer bezuinigings beleid besloten dat wij hier niets aan gaan doen.
Niets aan doen, antwoordde ik verontwaardigd, hoe zo dan?
Wel mijn heer vanwege de bezuinigingen mogen wij geen tandartskosten en ziekenhuiskosten opgelopen tijdens de dienst uren, meer declareren, NS beleid en hij loopt door.
Ik kom terug bij mijn zitplaats en ontdek een jonge juffrouw op mijn plaats, tevens zag ik dat mijn mobieltje en zonnebril verdwenen waren, dus ik begon met godverrrrr, staat een orthodoxe Jood een stoel achter mij op en vermaande mij dat ik geen godslastering mocht plegen.
Geïrriteerd roep ik, flikker op man, waarna een stoel aan de overkant een man opstond en met zijn middelvinger in de lucht tegen mij zei: oooeeeh, dat is niet aardig van je, fuck met jou, we leven in een vrij land en ik mag zijn zoals ik ben, zo, fuck the hetero’s.
Nou ja, ik ga weer zitten en de Turkse man keek me aan. Plots vroeg hij, waar jij kom vandhaan?
Ik zeg, Indonesië, Oh, zegt hij, jij islam?
Ik zeg, nee Indo, hij kijkt mij vragend aan, isse dat nieuwe geloof, hebbe joelie ook Allah?
Ik zeg nee, wij hebben nasirames, sambal goreng peteh en saté babi.
Oeh, kwam verbaasd uit zijn mond zoveel godden?
Verder vraagt hij, ben jij botvloegtelieng? Hoe jij hier gekomme met boot?
Ik zeg, ja wij indo’s zijn met de boot hiernaartoe gekomen.
Aaah, was zijn antwoord, joelie boot vloegtelien en wie betalen boot reis?
Ik zeg, dat moesten wijzelf betalen, waarna hij mij nog verbaasder aankeek.
Regering niet boot betalen was zijn vraag.
Nee, zei ik, regering heeft ons in de boot genomen.
NOG meer verbazing: Regering joelie in boot neme en nikzzz betalen?
Ik zag zijn medelijden in zijn ogen.
Even later komt een indo de coupe binnen, keek me aan en loop met een stalen gezicht verder om elders plaats te nemen.
De turk naast me, vroeg aan mij, dat ook Indo?
Ik zeg, ja, maar dat is een indo belaga (arrogante indo)
Oeh, nog meer verbazing op zijn gezicht, ander soort indo? Ik zeg ja, andere soort.
Kijkt op zijn eigen soort neer, hij knikt maar begrijpt het van geen kant.
We kwamen aan op het station van den haag en bij het afscheid nemen drukte de man mij een rozenkrans in de hand, broeder zegt hij moge Allah jouw ellendige leven vergemakkelijken.

Albert van Prehn 27 02 2015.

Op zoek naar Doetje Dezentjé

is het spannende verhaal over een zoektocht naar het liefdeskind dat de Nederlandse soldaat Wim (Bill) Brandel in Nederlands-Indië in 1948 verwekte bij een Indisch meisje, Doetje Dezentjé. 

Toen hij gewond raakte en teruggezonden werd naar Nederland verloor hij het contact met Doetje, emigreerde naar de USA en werd daar een rijk man.
Als hij in 2014 overlijdt – weduwnaar met twee volwassen kinderen – staat in zijn testament dat hij het kind van Doetje 1/3 nalaat van zijn erfenis van 360 miljoen dollar.
De firma www.My-last-wish.com die tegen betaling de laatste wensen van overledenen vervult krijgt van hem opdracht om op zoek te gaan naar Doetje en haar kind.
Dat wordt de taak van Matt Fairford die eigenlijk Matthijs Vervoort heet en een Hollands-Indische achtergrond heeft.
Dankzij chicanes van de familie-advocaat van de Brandels heeft Matt maar 8 dagen tijd om de erfgename te vinden.
Achtervolgd door huurmoordenaars die de twee legale kinderen van Bill betalen om dat te voorkomen.
Zal het hem lukken?
Tijdens de zoektocht die Matt naar Indonesia en Nederland voert, wordt hij ook nog geconfronteerd met zijn eigen onverwerkte Indische verleden en dat van zijn vader.

Twee fragmenten lezen?  Klik dan aan:  

http://www.hansvervoort.nl/#URI=%3Fpage%3D_%26floatingpageId%3D15

Titel: Op zoek naar Doetje Dezentjé (literaire thriller)
Auteur: Hans Vervoort
Omvang :  208 pagina's

Prijs: € 17,99
ISBN: 978 90 5429 382 8

Voor meer informatie over mijn eerdere titels (o.a. Weg uit Indië) zie
www.hansvervoort.nl

Geschiedenis

Nieuwjaar wordt in Nederland sinds 1576 op 1 januari gevierd. Het schijnt dat de oudste bewoners van onze streken, die geen  echte kalender bezaten, tussen eind december en begin januari een midwinterfeest van twaalf nachten hielden. De Romeinen op hun beurt lieten aanvankelijk het nieuwe jaar op 1 maart beginnen, maar vanaf 44 v. Chr, toen Julius Ceasar de naar hem vernoemde Juliaanse kalender invoerde, werd dat 1 januari, de dag dat de nieuwe senaat werd geïnstalleerd. Met de heropleving van het Latijn tijdens de Renaissance ging die datum voor steeds meer mensen gelden, al probeerde de katholieke Kerk andere data ingang te doen vinden. Eerst stelde zij Pasen voor, daarna Driekoningen, vervolgens Kerstmis en ten slotte Sint Maarten; ook Maria Boodschap op 25 maart is nog in de aanbieding geweest.

Particulier vuurwerk in Amsterdam 1990 (foto ANP)

Om aan deze verwarring een eind te maken bepaalde de Franse koning Charles IX in 1563 dat Nieuwjaar in zijn land voortaan de Juliaanse editie werd en de Spaanse landvoogd Requesens liet op 16 juni 1575 per plakkaat weten dat dit ook voor de Lage Landen moest gaan gelden.  Internationaal zou dit ook  tot  de standaard uitgroeien. Hiermee viel 1 januari overigens nog niet op de huidige datum, want de kalender-hervorming van paus Gregorius in 1582, die het hele jaar tien dagen naar voren haalde, werd in Nederland slechts aarzelend overgenomen, omdat calvinisten niet graag van een paus wilden leren hoe zij een kalender moesten inrichten. Als laatste provincie ging in 1701 Drenthe overstag en sindsdien bestaat er dus een landelijk Oud en Nieuw. Desondanks heeft het  lang geduurd voordat de gehele  samenleving hiervan was door-drongen. Tot slechts enkele decennia geleden  sloten alle bedrijven hun boeken op 30 april af om vanaf 1 mei met een schone lei te beginnen. En het onderwijs heeft altijd een eigen jaar aangehouden. 

Burgerlijke nieuwjaarsdag uit Vaderlandsche Kindervreugd uit 1780. Rechts laat een jongen een zelfgeschreven Nieuwjaarsbrief zien. (Atlas van Stolk)

Een landelijk Oud en Nieuw  betekende overigens nog niet dat de jaarwisseling overal  op  hetzelfde ogenblik plaatsvond. In de Middeleeuwen bepaalden de kerkklokken het uur van de dag, waarvoor als basis diende: 'high noon' op een plaatselijke zonnewijzer. Van Oost naar West-Nederland gaf dat een verschil van ruim tien minuten, maar met een slordige koster kon dat nog oplopen. Zolang het transport-wezen  nauwelijks tot ontwikkeling was gekomen, maakte het niet uit dat alle steden en dorpen een eigen tijd hanteerden. De Engelse Spoorwegen reageerden toen als eerste. Terwille van hun landelijke dienstregeling richtten zij zich vanaf 1840 op de Greenwich Mean Time,  later uitgegroeid tot  de mondiale maatstaf. De Nederlandse Spoorwegen haakten hier in 1892 op in met de Amsterdamse Tijd, die op de Westertoren viel af te lezen. Dankzij een wet ging op 30 april 1909 die tijd voor het hele land in,  zodat  pas sindsdien  alle Nederlanders  synchroon leven.  Wel zou de Duitse bezetter hier in 1940  de Berlijnse Tijd invoeren, die nog steeds geldt, zij het onder de naam Midden-Europese Tijd.

Van buitenshuis naar binnenskamers

Over de vroegste nieuwjaars-viering bericht de Kerk. Het heet dat in voorchristelijke tijden de mensen vuren stookten, lawaai maakten, maskers droegen en offers brachten, teneinde de geesten die door het zwerk raasden, te verjagen dan wel mild te stemmen. Oud en Nieuw bleef echter een zuiver werelds festijn, met dien verstande dat  de katholieke Kerk 31 december wel heeft gewijd aan de heilige Silvester, paus tijdens het bewind van  de Romeinse keizer Constantijn de Grote, degene die de vervolging van christenen staakte.  Oudejaarsavond  heet daarom in verschillende landen Silvesteravond, waarin men een geslaagde poging van Rome mag zien om het feest alsnog een religieus tintje te geven. Ook in Nederland is die benaming momenteel in opmars, met dank aan de wintersporters onder ons vermoedelijk. Vaak ook worden op oudejaarsavond georganiseerde feesten Silvesterfeesten genoemd.

In de zeventiende eeuw, zo meldt de geschiedschrijver Jan ter Gouw in De Volksvermaken, ging Oudjaar gepaard met volle bekers en luide gezangen. Er werd veel in de lucht geschoten. 'Langs de straten trokken hele troepen jongelingen rond om te schieten: schot op schot knalde uit de koffij- en wijnhuizen, en de burgers schoten uit hunne stoepen'.

Menige Amsterdammer bewaarde hiervoor een apart kanonnetje op zolder. Daarnaast grepen de zogeheten Nieuwjaarszangers hun kans. Met een liedtekst als: 'Boven aan de hemel, Hangt een zak met zemel, Iedere zemel kost een duit, Hang den gierigen bliksem uit' gingen veelal arme mensen van huis tot huis om, blijkens een keur uit 1785, 'den luiden iets af te nemen of te eisen'. Dit dient letterlijk te worden genomen. Er bestaan getuigenissen van nieuwjaarszangers die  huizen binnendrongen en zich er dan ongevraagd te goed deden aan wat daar voor eetbaars aanwezig was.

Voor een lieflijker accent zorgden schoolkinderen die voor hun ouders nieuwjaarsbrieven schreven, om te laten zien hoe ver zij met schrijven gevorderd waren. De school kon op die manier tevens onder de aandacht brengen dat het schoolgeld nog moest worden betaald. In Vlaanderen zijn zulke brieven tot vandaag gebruikelijk gebleven.

Lijst met geboorte en sterfte-gevallen in Lochem uit 1843, als nieuwjaarsbrief van de plaatselijke doodgraver. Hiervoor werd een geldbedrag terugverwacht. (Atlas van Stolk)

Ten tijde van de Verlichting groeide onder de burgerij een hang naar een meer intieme viering. De pendules die bij welgestelden op de schoorsteen-mantel kwamen te prijken, gaven ook de seconden weer, wat het gezamenlijk aftellen mogelijk maakte. Tegelijk met het verschijnen van de secondewijzer ontkiemde het moderne gevoel voor planning en dagindeling. Oud en Nieuw diende niet om boze geesten te verdrijven maar om goede voornemens te formuleren,  alhoewel zulke voornemens gewoonlijk in verband worden gebracht met de Romeinse god Janus, naar wie Januari is vernoemd. Janus, in het bezit van twee gezichten, staat te boek als de grondvester van het maat-schappelijk leven: met het ene gezicht keek hij vooruit, met het andere achteruit; vandaar dat hij het  symbool werd voor de vernieuwing.   

Een zo'n voornemen van destijds was: de voordeur op slot, zeker ten aanzien van opdringerige Nieuwjaarszangers, tegen wie al vanaf 1578  keuren waren uitgevaardigd.  In de achttiende eeuw  kwamen  visitekaartjes in zwang en men greep meteen de gelegenheid aan  om die  met een geschreven nieuwjaarswens erop rond te gaan sturen: hartelijkheid op afstand. En wie een aalmoes verlangde, moest  voortaan aanbellen  en  iets  te offreren hebben. In de negentiende eeuw leidde dit tot een hausse aan gedrukte nieuwjaarswensen, al bestonden die eerder: het oudste voorbeeld in het Amsterdamse Stadsarchief is  van  plaatselijke ratelwachters  uit 1669.  Vooral eenvoudige beroepslieden wilden op deze manier proberen hun loon aan te vullen, zoals lantaarn-opstekers, askarrenmannen, dood-gravers, nachtwachten,  klokken-luiders, torenwachters, straat-vegers en omroepers. Betere arbeidsvoorwaarden en  de opkomst van de kerst- en nieuwjaarskaart rond 1900 maakten geleidelijk een eind aan deze traditie, uitgezonderd voor één categorie: de krantenjongens.

Protestanten zorgden van hun kant voor een stiller uiteinde. De Algemene Synode van de Hervormde Kerk riep in 1817 'ter verbetering van den openbaren godsdienst' op tot een 'plegtig dankuur' 's avonds in de kerken. Hoewel 31 december in religieus opzicht geen enkele betekenis had, zou  de oudejaarsdienst volgens betrokkenen uitgroeien tot  een van de belangrijkste diensten van het jaar, vergelijkbaar met die in de Kerstnacht. De Gereformeerden plachten zelfs even voor twaalven de bijbel ter hand te nemen en psalm 90 voor te lezen. Zij gingen letterlijk 'biddend het jaar uit'. Toegewijde katholieken bleven hierbij niet achter, maar zij baden veelal ná twaalven. Geknield voor een stoel, met de ellebogen steunend op de zitting, deden zij dan een Onzevader en een Weesgegroetje, ofwel een zogeheten Tientje (een Onzevader, tien Weesgegroetjes en een plechtig kruisteken tot slot) of zelfs een compleet Rozenhoedje (vijf Tientjes).   

Man steekt vuurpijl af in 1695,   ter ere van Koning-Stadhouder Willem III. Ets van Jacob Gole, Rijksmuseum

Intussen werden in de steden de uitwassen op straat aangepakt, zoals openbare dronkenschap en wapengekletter. Ter Gouw schrijft dat aan het begin van de negentiende eeuw de Kalverstraat door het schieten nog op haar grondvesten schudde en dat iedere huisvrouw uit voorzorg schrikpoeder had klaarliggen. Maar in 1870 kon hij over Amsterdam constateren: 'van de huidige tijd niets dan lof'. Door eendrachtige samenwerking van politie, onderwijzers en kerkleiders was 'de lust tot uitspattingen evenzeer verminderd als de beschaving toegenomen'. Hulp hierbij zal zeker ook de eerste Wapenwet van 1896 hebben verschaft, die het openlijk dragen van wapens verbood. 

Alleen Nieuwjaarsdag gaf nog gedruis. Afgezien van de nieuw-jaarswensers die met hun druksels leurden, presenteerde uitwonend personeel zich en belden jongeren aan voor een versnapering. En dan de bezoekjes van familie, vrienden en buren over en weer.  Dit 'nieuwjaarslopen' was een plicht en een last.  Volgens de etnologe Eveline Doelman heeft het tot aan de Tweede Wereldoorlog geduurd voordat ook dit gebruik was verdwenen. De nieuwjaarskaart bracht voortaan nog slechts de beste wensen over. 

De link met Indië    

Nog nauwelijks opgemerkt door  mensen in het vaderland ontwikkelde zich gelijktijdig onder kolonialen in Nederlands-Indië een heel ander feest. Op 2 januari 1864 rapporteerde het Bataviaasch Handelsblad  dat de Chinezen de gewoonte hadden aangenomen om naast hun eigen Nieuwjaar ook het 'Europeesche Nieuwjaar' in te luiden met vuurwerk, een verschijnsel dat in Nederland kennelijk al zo goed als vergeten was.  En een decennium later staken de Nederlandse kolonialen  zelf vuurwerk af: 'zelfs de “ouden van dagen” onzer Europeesche maatschappij gaven er zich met ware verrukking aan over'. In het vaderland kende men  sinds  eeuwen grootse vuur-werken van overheidswege, en daarnaast vermaakte  de jeugd zich met eenvoudige rotjes, voetzoekers, slangetjes en muisjes, bijvoorbeeld op Hartjes-dag in Amsterdam.

Dat  achtenswaardige burgers  om middernacht  naar vuurpijlen en Bengaals Vuur  grepen,  met  alle risico’s  van dien, kwam uiterst merkwaardig over, ook bij menig journalist ter plaatse, getuige een terugblik op de viering van 1904 met de kop: 'Eén groot gekkenhuis!'       

Ferry Abels herinnert zich Oudejaarsavond als volgt

Iedere zichzelf respecterende Indische Nederlander stak vóór  de oorlog op oudejaarsavond vuurwerk af. Dat hoorde er nu eenmaal per traditie bij. Net zoals de enorme pan met Indische huzarensalade (in kleine blokjes gesneden gekookte aardappelen en rode bieten, doperwten, worteltjes, ananas, gesnipperde uitjes, gebakken en kleingesneden biefstuk, suiker en azijn en dat alles gemengd, met als garnering, gesneden schijfjes hardgekookte eieren). Daarnaast had je natuurlijk ook de grote glazen ovenschotel met overheerlijke Indische macaroni met knakworst, geraspte kaas en boter, en naar smaak te overgieten met zelf aangemaakte mosterdsaus.

Uiteraard ontbrak de Gado Gado en de saté ayam en saté babi, met een grote pan gekruide katjangsaus niet. En al deze traditionele lekkernijen waren het resultaat van gezamenlijk, ambachtelijk keukenwerk van onze vrouwen en dus ook mijn moeder.

Het oorspronkelijk in Nederland beschikbare en verkochte vuurwerk bestond helaas slechts uit vrij krachteloze donderbussen, gevuld met zwart kruit. Het ontsteken van dit vuurwerk van Nederlandse makelij leverde niet veel meer op dan een doffe plof.
Hierin kwam al snel verandering en verdween het Nederlands vuurwerk van de markt. Er werd grootscheeps vuurwerk uit China ingevoerd. Helaas bevatte dit ‘legale’ Chinese vuurwerk – voor ons Indische jongens - slechts een beperkt, vooraf bepaald kruit-gehalte, conform de in Nederland geldende normen. Via-via, wist ik tegen de groothandelsprijs aan een flinke voorraad van dit vuurwerk te komen. Een deel ervan verkocht ik dan door aan vrienden en kennissen, voor een prijs die onder die van de winkelwaarde lag. Het ‘echte’ Chinese vuurwerk heeft wit kruit, een hoog kruitgehalte, geeft een veel hardere knal en bovendien een mooie felle lichtflits.

De 'brondongans', meterslange slierten aan elkaar gevlochten bommen, die wij kochten, met aan het eind een pakket bij elkaar gebonden zware bommen, die voor een zeer indrukwekkende eindexplosie zorgden, waren vaak illegaal via Rotterdam en België ingevoerd en zouden bij ontdekking onmiddellijk in beslag zijn genomen door de autoriteiten. Als ik deze brondongan op oudejaarsavond aanstak, liet de politie het vaak oogluikend toe   en hadden de agenten er waarschijnlijk zelf ook de grootste lol in, maar ja, het bleef illegaal vuurwerk.

Ze wisten echter heel goed, dat wij Indische mensen voldoende ervaring en kennis van zaken hadden om dit soort vuurwerk op een veilige en verantwoorde manier te ontsteken. Het werd tenslotte toch maar eenmaal in het jaar afgestoken, en bovendien wisten ze ook dat wij de 'rommel' die wij maakten, meestal nog dezelfde nacht en anders uiterlijk de volgende morgen ook nog  zelf opruimden. Hetzelfde oogluikend toelaten door de politie, gebeurde ook altijd met Tjap Go Meh, het Chinees Nieuwjaar dat in de Chinatown wordt ontstoken en wat doorgaans gepaard gaat met oorverdovende knallen. Ook deze gebeurtenis heeft maar eens per jaar plaats, zonder onlusten of wat dan ook.

Tegen het eind van het jaar vertrok ik dan ook steevast naar Leeuwarden, om mijn achterbak vol te laten gooien met vuurwerk. Qua veiligheid niet bepaald erg verantwoord, alleen al vanwege de hoeveelheid 'explosieven' in je achterbak, maar ja, je bent een Indo of je bent het niet, nietwaar? Een groot deel van de gekochte voorraad deden we vervolgens in de verkoop. Buren en kennissen konden op die manier voor een zacht prijsje aan vuurwerk komen en wij konden de kosten van het voor eigen gebruik bestemde vuurwerk, volledig compenseren.

Nu we ons op deze manier konden voorzien van een behoorlijke voorraad vuurwerk, konden we ook de competitie aangaan met mede Indische buurtbewoners. Een competitie die voornamelijk te maken had met het produceren van het meest indrukwekkende 'twaalfuurtje'. Halverwege de avond stuurden wij meestal onze kinderen op visite naar onze Indische buren. Onder het mom van: wens ze maar vast een gelukkig Nieuwjaar, was hun opdracht eigenlijk om uit te vinden uit hoeveel meter hun 'twaalfuurtje' bestond. Hadden we daar eenmaal een indruk van gekregen, dan konden wij ons eigen 'twaalfuurtje' indien nodig verlengen of versterken. Uiteraard was dit geen strijd op leven en dood. Het was gewoon een spel en had te maken met een stukje gezonde en leuke competitie.

De 'verliezer' feliciteerde altijd keurig de 'winnaar' en liet hem vervolgens weten dat hij volgend jaar beter zijn best zou doen. Na afloop van deze competitie gingen alle buren altijd gezellig even bij elkaar langs om hier en daar nog even na te praten en om samen nog een hapje te eten. Zo ging dat bij ons. (http://ferry.asa4u.net/)

Spelletjes en oliebollen 

Oud en Nieuw  in de Nederlandse steden was en bleef voorlopig een feest van lege straten en gesloten cafés. In de huiskamers vervulden twee elementen de hoofdrol. Ganzenborden was al in de vijftiende eeuw aan Zuid-Europese hoven gangbaar en kwam twee eeuwen later naar Nederland, waar het aanvankelijk op argwaan stuitte, vanwege de bijbehorende dobbelstenen die in de bijbel worden verfoeid.

In de negentiende eeuw was die argwaan in verband met kleurige pionnetjes wel geweken. De  speelgoedindustrie die in diezelfde eeuw ontstond zou voor steeds nieuwe  spellen zorgdragen, tot aan Trivial Pursuit en de Kolonisten van Catan toe. Maar ook wie tegenwoordig met Oudjaar virtueel een tennis-wedstrijd op een beeldscherm speelt, bevindt zich in de traditie van het aloude ganzenborden.  

Het andere element  was de oliebol. Over de herkomst daarvan doen allerlei theorieën de ronde. De wildste refereert aan de Germaanse godin Perchta. Zij  placht gedurende het midwinter-feest  gewone stervelingen  met een zwaard open te rijten terwijl zij door de lucht kliefde. Die stervelingen konden echter zorgen dat haar zwaard van hun lichaam afgleed door zich vol te proppen met gefrituurd deeg. Het bezwaar van deze theorie is dat frituren als bereidingswijze  pas in de achttiende eeuw opkomt. De theorie zou bovendien impliceren dat  er in onze contreien  klaarblijkelijk onbekende Germanen-stammen moeten hebben geleefd, want elders in 'Germania' is de oliebol afwezig (Engelsen betitelen hem niet voor niets als  Dutch donut).

Een andere mogelijkheid is dat de oliebol uit Portugal komt. Het vermoeden bestaat dat de Portugese Joden die tijdens de Spaanse Inquisitie naar Nederland vluchtten hun recepten mee-namen. In Portugal at men destijds al iets wat op oliebollen leek: oliekoeken van deeg met (gedroogde) zuidvruchten, gegaard in olie. De olie zou verwijzen naar de olie uit de eeuwig brandende lamp in de tempel van Jeruzalem. Veel Joodse gerechten hebben een verwijzing naar het geloof.

Een vuil oorlogje op Bali       Door:  Anne-Lot Hoek 

De Nederlandse gezagsdragers runden Bali na de oorlog als hun particuliere koninkrijkje. Een vernietigend officieel rapport over corruptie en intimidatie werd weggewerkt. Net als de man die het schreef, blijkt uit recent ontdekte documenten.

Het ICM jaarboek werd overhandigd aan Wieteke van Dort en Ais

ICM redactie maakte gebruik van de gelegenheid om  bij Meet & Greet Ais & Wieteke  het ICM Jaarboek te overhandigen bij Pasar Malam Azie in de Rai 22/2/2015  van WN Productions!  

De intentie was om van deze historische gebeurtenis een kort registratie te doen voor een samenvattingsreportage op www.icm-online.nl, YouTube, en Facebook. Echter het mooie aanblik, decor en podium resulteerde dat de volledige optredens werden opgenomen van onze Blue Diamond Riem de Wolff, Tantie Lien & Ais Show, en The Streetrollers toch met een geschiedenis wat de moeite waard is voor de documentaire van Hetty Naaykens (Music Nevers dies). Met de vader van Jerry, Jim van der Hoeven hebben wij tijdens ons wonen in Calpe a/d costa blanca regelmatig opgetrokken, en met Jack Barkeley beiden van de oude Rollers (jaren 50-60). Als ik het goed heb is Jim verder gegaan naar The Hot Jumpers (met die topper die grijs werd gedraaid op Veronica). Nu hebben de zonen van Jim van der Hoeven overgenomen, een voorbeeld dat Indisch muziek stokje is overgedragen aan derde generatie Indo.

Er is ruim 4 uren aan beeld  & Geluid geregistreerd. 

De samenvatting van 25 min - 30 min, is te zien op ICM, YouTube, en Facebook, en is zaterdag a.s te zien op de genoemde kanalen.  Er wordt gestreefd om een mooie ICM Dvd  hiervan te maken van dit historisch moment. De bronmaterialen zijn door de betrokken op te vragen in bekende code. 

Deze samenvatting van 25 min bevat een deel van. Tante Lien Show, Blue Diamond Riem de Wolff en de The Streetrollers, en sfeerbeelden van de pasar.

Het was bizar druk, om door te komen moest je op de hoofden van de mensen lopen, tot 1 maart is pasar Azie in de RAI, zie www.wnproductions.nlof volg het op www.icm-online.nl.

 Een aanrader die U beslist niet mag missen!

Club TARI MERAK De Haagsche Liverpool van de IndoRock stopt na 23 jaren!

Ingekomen bericht ICM Facebookgroep

Ferry Schwab 2 uur heeft een bericht van Jacques Wentink gedeeld. 51 min.

Jacques Wentink beste leden van club TARI MERAK bands artiesten collega,s en bezoekers. helaas moeten wij jullie mededelen dat vanaf heden onze club ophoudt te bestaan gelet op dat VELO en de LEUNINGJES hun huur voor 2015 bijna met de 80% hebben verhoogd plus de gezondheid van Jeannette die veel te wensen overlaat zo zijn wij tot dit besluit gekomen na zo,n 23 jaar 10 tallen dansavonden en 21 indo rock gala,s moeten wij met weemoed afscheid nemen van jullie en mijn club. in al die jaren zijn wij verrijkt met vele vrienden en met de vele jaren met de bands doen ons met veel plezier terug kijken. maar wij willen graag afscheid nemen van onze leden en doen dit op VRIJDAG 6 maart met THE EASTERN ACES in zaal Stervoorde te Rijswijk.

Om de kosten te dekken vragen wij jullie een bijdrage van €.5- voor de band en de zaalhuur.Let op, er mogen maar 180 man in de zaal en kunnen wij niet reserveren dus vol is vol !!! zaal open om 19uur einde om 00.00uur.toko TUTI is er en een tombola. namens jacques/jeannette/armand/ en onze gehele crew de leden krijgen hierover nog een brief met het hele verhaal.Tot 6 maart ?? p.s. eventuele introducee,s betalen €.8.- Vind ik leuk · · Delen Jannie Kuiters vindt dit leuk.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° Cornelia Stuyver Schande ...een huurverhoging van 80% mag dat zomaar.... .? Verder een mooie laatste keer toegewenst! 49 min. · Vind ik leuk -------------------------------------------------------------------------------------------

Reactie Ferry Schwab op ICM Facebook.

Jacques Wentink Doet pijn om dit te horen als oud Hagenaar,

Den Haag de Liverpool van The Indo Rock, waar jij deze bands 23 jaren een podium gaf, en waaruit de rest van Nederland o.a. pasars profijt van trokken.

Met ICM heb ik deze bewegingen dat voor mij begon in Darling / market als ik mij goed herinner, maar jaren daarvoor was je al bezig. Pam Pam,  Palais Dance, noem ze maar op verdwenen en jij pakte de Indo draadje op.  NON-STOP optredens van zo´n wel 10 formaties  met zo´n 1600 man schat ik.

Maar jij zal gedegen met veel wijsheid weloverwogen je besluit hebben genomen.

Met ICM zijn er vele IndoRock Gala´s DVD reportages gemaakt destijds en ik  zal er maar geen geheim maken kwam voor ICM reportage vaak helemaal over vanuit  warme Calpe a-d Costa waar ik tot 2008 woonde, om dit  uniek event te mogen registreren , zal heel zuinig zijn op deze DVD´s IndoRock Gala, en om eerlijk te zijn wanneer een dipje op komt pak ik weer 1 van deze dvd´s

Ik wens jou en Jeannette veel sterkte bij dit besluit!

Ter herinneringen ter aan Tari Merak onderstaande fragmenten uit ICM archieven.

• http://icmonline.ning.com/video/reportagetari-merak-2

• http://icmonline.ning.com/video/my-way-andy-tielman

• http://icmonline.ning.com/video/reportage-indorock-gala3-the

Op Zondag 19 April 2015 barst van 12.00 t/m 24.00 uur het Indisch event INDOmania weer los in Alle zeven zalen (inclusief de grote Rabozaal) van De Melkweg.

De eminente en charmante Andrée van Es zal dit jaar INDOmania feestelijk openen met medewerking van Het Attacca Ensemble en harpiste Lavinia Meijer.

Na de eerste uiterst succesvolle editie in De Melkweg volgt nu dan eindelijk weer helemaal Indisch in De Melkweg van klokslag 12 uur  's middags tot 12 uur 's avonds kunnen de bezoekers zich verspreid over alle zalen zich laven aan een verrassend en veelzijdig cultureel programma: opwindende muzikale optredens, teasers van theatrale optredens en performances, ontregelende discussies, hemelbestormende films en veel unieke muzikale optredens van gerenommeerde en opkomende supertalenten.

Dit jaar zijn uitgenodigd om deel te nemen aan INDOmania onder meer de schrijvers Reggie Baay, Peter Andriese , Hans Vervoort, Karina Schaapman, Gustaaf Peek en zelfs rechtstreeks uit Indonesië Hans Boland en Goenawan Mohamad.

Uit Kopenhagen komt de beroemde film regisseur Joshua Oppenheimer met zijn nieuwste film Look of Silence het vervolg op de Oscargenomineerde Act of Killing. Ook Orlov Seunke wil dolgraag komen.

Broer en zus Leonard en Hetty Retel Helmrich zullen over hun nieuwe filmprojecten vertellen. Hetty is reeds vergevorderd met haan research over Indo-bands, dus dat beloofd wat.

Veel hedendaagse Indo-muziek met de dames Monique en Suzanne Kleman uit Lois Lane, de geweldige Sandra Reemer, Monica Akihari, Esther Apituley, Rudy de Queljoe, Xavier Boot en zelfs Candy Dulfer met haar eerste Molukse band.

Dan is er nog verrassende dans van Kenzo Kusuda en een duet van Nippy Noya met Shusaku Takeuchi. De beeldende kunstenaars Pieter latuw, Rob Renoult, Hadassa Emmerich, Max Kisman en niet te vergeten Peter van Dongen die nu bezig is met het verstrippen van de roman Familieziek van Adriaan van Dis.

U ziet wel: eigenlijk bijna teveel om op te noemen.

Dus bij INDOmania geen krontjong en wajangpoppen. De nadruk ligt duidelijk op de nieuwe Indische culturele voorhoede waar het van barst in Amsterdam.

Maar ook ontluikende creatieve jongelui uit Breda, St.Michielgestel en uit Eindhoven zijn meer dan welkom. Bij INDOmania worden er van jong en middelbaar tot oud de vaak fascinerende verhalen met elkaar gedeeld. 

INDOmania is er ook voor iedereen die elkaar weer eens wil zien en spreken uit alle uithoeken van ons land en vaak ook van soms zelfs daar buiten.

Indo's zitten namelijk overal…van Australië tot aan Hawaï toe.

Natuurlijk kan er de hele dag ook overheerlijk gegeten worden.

Een pan-pacific Food-Court zal menig Indo-culinaire liefhebber  bij binnenkomst al aan het watertanden krijgen. Topchef Jeff Keasberry zal speciaal uit Los Angeles voor INDOmania binnen gevlogen  worden. Van  bapao  tot      ayam kodak tot en met zelfs zwartzuur zal er te smikkelen zijn. Ook de beroemde saté-mannen zullen er de beuk in gooien en dan heb ik het nog niet eens gehad over de knapperige Indische saucijsjes van Van Olphen. Maar de nadruk van het hele programma ligt op de heden-daagse Indische en Indonesische cultuur wat natuurlijk niet betekent dat iedereen die de Indo's een goed hart toedraagt uitgesloten wordt: INDOmania is er ook voor de Nederlanders, Surinamers, Chinezen en wat al niet meer. Het wordt een grote pan-pacific cocktail.

Malasch: "INDOmania is er voor iedereen die geïnteresseerd is in de Indische cultuur. Maar dan wel met een knipoog en ver voorbij Tempo Doeloe, Pasar Malam of Tong Tong"

De kaartverkoop begint komende week (v.a. 16 februari) via De Melkweg Amsterdam.

Voor alle inlichtingen kunt U   altijd bellen naar 06-28846909 uitsluitend op kantooruren.

Of e-mail robmalasch@Icloud.com

ICM Column 19 februari 2015

Rolo E. Lapré

Laat ik beginnen te zeggen dat ik de doodstraf verafschuw.

Vervolgens is mijn volgende vraag of er wel voldoende kennis is van het Besturen van zo’n grote land als Indonesië bij de kritisische schrijvers.

En waarom zij als onafhankelijke media het gedrag overnemen van de m.n. Nederlandse Politici?

Relativeren, is mijn advies in het grote politieke toneelspel.

Laat ik bij de redenen blijven stilstaan van de afgelopen uitgevoerde ter dood veroordeling.

Op elk Internationaal airport van Indonesië staat dat bij drugshandelingen de doodstraf tot gevolg kan hebben.  Toch heeft Ang Kim Soei dat risico genomen.

Waarom dit zware bericht op een Internationaal airport?

Eén van de vele redenen is dat er veel meer slachtoffers (zieken & doden vallen) door drugsgebruik. Ook bij ons in Europa.

2) Vele jongeren overgaan tot agressief gedrag, door drugsgebruik, met het gevolg van het doden van de onschuldige mensen.

Realiseren wij ons dat nog wel?

3) Dat het machtsmiddel van het vele geld hebben in handen komt van de verkeerde bedoelende mensen. (de producent-o.a.de politieke machthebbers-de dealers o.a. ook in het politieapparaat- de geldschieters etc.etc.)

Kennen wij de vele gevolgen hiervan in de wereld?

Weet U de betekenis van de gouden driehoek?

De ter dood veroordeelde is: Ang Kim Soei, hij is van Chinese afkomst met een Nederlands paspoort. Heeft U kennis van zijn chinese cultuur achtergrond. o.a. is in hun cultuur geimplementeerd het nemen van een risico (de gok) om te komen tot het  financieel onafhankelijk zijn.

Zie de voorbeelden die nu ook Europa treft met dit cultuurgedrag, o.a. in de sport, drugsdealing, voedselketens, casino’s, bankovernamen etc. etc.

Ook Indonesië heeft hier al heel lang last van.

Heeft U dit meegenomen in Uw kritiek als een probleem?

Ik schets U een mogelijk voorbeeld van zo’n gouden driehoek :

                                                                                             -Nederlandse financiële organisatie.  

                                                                                                             -Chinese drugsproducent(Ang)

Indonesië het confrontatieland

Die dan de wet moet uitvoeren.                                                             met het verkregen ‘n NL. paspoort

U mag U zelf de vraag stellen wie de verantwoordelijkheid draagt van deze zgn. etische/beschaafde benadering van de gouden driehoek?

Ik weet dat in Nederland wordt gepropageerd :

1) Meedenken, maar als meedenken door de machthebbers (o.a. Politici-Bandirekteuren-Topmanagers etc.) wordt ervaren als negatieve kritiek. Dan neem je als meedenker een risico op een zijspoor te worden gemanouvreerd. En als lastig/gefrustreerd wordt je dan weg gezet, zelfs met behulp van de media.

Want de machthebber wil niet gestoord worden in zijn ideale droom.

2) Klokkeluider : deze worden alleen gezien als aanvallers op de droomwereld van de machthebbers. Immers de klokkeluider verteld hem de voorbeelden/ervaringen in de realiteitszin (in de uitvoering).

De gevolgen hiervan heeft U gezien in de zgn. neutrale media van NL. , die laat zich hiervoor gebruiken. Het angst oproepende tot het persoonlijke besmeuren van de klokkenluider, en dat in het vrije democratische Nederland.

Vervolgens : Een land Indonesië dat vele malen groter is dan Nederland, dus een probleem oplevert met het implementeren van de wetgeving, is één probleem van o.a. de corruptie.

Maar hoe is dat in het kleine Nederland als welvaartstaat?

Naar mijn inziens moet dit worden meegenomen bij het schrijven van kritiek over Indonesië. Zelfs een goedwillende President ziet zich ongevraagd geconfronteerd met deze problemen.

De grote van het land is niet alleen het probleem : de zovele eilanden met de verschillende culturen en de verschillende ingebrachte ontwikkelingen van de verschillende bezetters, (koloniale verleden) van o.a. Europese landen, is een vreselijke opdracht om dit land beheersbaar te krijgen. (Waarbij educatie en honger nog een grote rol spelen).

Realiseren wij dat tegenwoordig eigenlijk nog wel?

En weet U hoe gevaarlijk een hongerende mens kan worden?

Als laatste wil ik opmerken :

Waarom willen wij als “nutrale media” van Nederland altijd alleen maar het negatief beeld uitzenden van andere landen? Terwijl Nederland tot nu toe nog steeds profiteert van de grondstoffen van o.a. Indonesië ( het economische belang).

Ook Nederland, heeft sinds kort oorlogschepen verkocht aan Indonesie. (met welk doel?) En zelfs tanks aanbied. Hiermee aangevend dat wij het slechte aanbieden, om vervolgens naar hun te kunnen wijzen?

Heeft U er weet van dat ook de mogelijkheid betstaat hoe ilegale praktijken kunnen worden beschermt?

Zoals Annelie Langerok schrijft in haar column ICM over de corrupte KAPOLRI Budi Gunawan.

Weet zij waar hij o.a. zijn opleiding heeft gevolgd?

Heeft zij kennis van de conflicten tussen het Politie apparaat en het leger van Indonesië?

Heeft Annelie kennis van de vele Indonesië wetgevingen die overgenomen zijn van de toen heersende Nederlandse kolonialisatie?

Zie in eigen Nederland (welvaartstaat) hoe moeilijk het is om wetgeving aan te passen naar een nieuwe situatie.

Probleemgebied van elke Indonesische President :

a) Is OOK een President niet afhankelijk van de binnenlandse politiek (krachten)?

b) Is er al zekerheid tot de benoeming van de KAPOLRI? En toch schrijft zij het AL als een negatieve punt van de President.

Laatste nieuws 16-2-2015 : Gen. van Politie Budi Gunawan is door het Hogere Gerechtshof vrij gesproken. En OOK de Rechtstaat Indonesië heeft zich neer te leggen bij deze uitspraak. Toch heeft de President Gen.v. Politie Badrodin Haiti naar voren geschoven als de nieuwe KAPOLRI.

Weet zij wel dat een corrupte Parlementslid van de VVD in  NL. wordt gehandhaafd.

In de politiek wordt natuurlijk afgewogen de (vermoedelijke) deskundigheid van deze betrokkene en niet onbelanrijk de samenhang met de andere leden van die zelfde Politieke Partij.

Dat zijn nu eenmaal de Politieke krachten (machten) die spelen.

c) Het is de eerste BURGER President van Indonesië (geen miltaire achtergrond.). Mocht dit een vooruitgang zijn(?).

Waarom schrijven wij daar bijna niets over?

Ik heb deze President Jokowi (ter plekke) gevolgd vanaf zijn eerste publieke optredens – begonnen in Solo (Surakarta). Waar hij het goed heeft gedaan op het gebied van democratie – bevolkingsgericht – met een gelijkwaardige economische inslag.

Daar wordt weinig over gesproken in de Nederlandse media?

Hoe deze man, daardoor, gekozen is tot Gouverneur van de probleem hoofstad van Indonesië - Jakarta. (overstromingen-het vast gelopen verkeersprobleem etc. etc.)

Heeft Nederland er weet van dat hij dit probleem gaat aanpakken (Masterplan Indonesia). Dat hij zelf aanwezig is bij de overstromingen, om op die manier dichtbij het volk te geraken die het moeilijk hebben door deze oorzaken.

Is het niet zo dat Nederland zijn macht (van watermanagement) misbruik op het oude koloniale land.  (Geen medewerking verricht in het Masterplan – VAPRO & ORIO?)

Dat het ten kostte van het Nederlandse economische belang, maar wel vrede propageert in de wereld.

Hebben de Politici in Nederland door dat ze met dit gedrag aggresie oproept?

I.p.v. hun zgn. doel om te komen tot het bruggenbouwen?

Laten wij hopen, dat juist de geschiedenis en de culturele achtergronden van een land worden meegenomen in ons kritiek en onze overdenkingen.

Daarbij de frustratie van de OUDE Nederlandse Politici, NU eens eindelijk erkennen als een tegenstrijdige vrede beweging, tussen Indonesië en Nederland.

Laat deze jonge Nederlandse Regering eens overgaan tot een gedrag van een “gentleman” te zijn, in een democratische en beschaafde welvaartstaat.

Het “Tractatenbsluit van Wassenaar 1969”  Stb 183, ligt al 12 jaar te wachten op het uitkeren aan de betrokkenen.

Met alle respect mijnheer Frits Bolkestein (VVD), U hoeft van mij niet op straat te roepen dat U een Indo bent. Zie moesson 5.november 2014.

Maar mag ik wel van U verwachten, dat U als (toen) vertegenwoordiger van de Nederlandsestaat, het Recht doet aan de minder geschoolden/geluk hebbende, Indische Gemeenschap?

Overigens dat mag ik toch van iedereen verwachten die de Nederlandse Rechtstaat vertegenwoordigd ?

Daar gaan wij toch prat op, door met ons vinger te wijzen naar anderen?

Laten de drie over gebleven vingers niet ’n keer in Uw nadeel werken.!

Ik pleit (als een persoon uit ’n welvaatrtstaat die geluk heeft gehad te mogen studeren) voor een inzet van een hogere prioriteit te geven aan de scholing (educatie) van de jongeren van zo’n land als Indonesië.  En tevens het beter begeleiden van diegene die nu aan de macht zijn. Waarbij de gelijkwaardigheid van de mensen onderling, als groot goed mag worden meegenomen. (Respect).

Zie het voorbeeld hier onder.

Een voorbeeld Jan 22, 2015:  Working Visit by Mr. Henny Janssen Police Immigration Officer for Malaysia and The Philippines, Kingdom Of the Netherlands.

The Executive Director received Mr. Henny Janssen who sought to discuss potentive areas of cooperation between ASEANAPOL, the countries in the BENELUX area, EUROPOL and the Netherlands and foster networks for inter-regional collaboration.

Megawati Sukarnoputri

she tried to push her favorite candidate, Police Commissary General Budi Gunawan, for the post of the Indonesian Police Chief, despite he was being investigated

28 KB (3,044 words) - 04:28, 11 February 2015.

Corruption Eradication Commission

the parliament-approved candidate for the chief of Indonesian Police Budi Gunawan as suspect of gratification case on 14 February, just days before his

19 KB (1,992 words) - 12:12, 26 January 2015.

Badrodin Haiti

from the service and awaiting for elected Police Chief Police-General Budi Gunawan which now being a suspect on a corruption case. Akpol (1982) PTIK (1989)

3 KB (291 words) - 21:14, 20 January 2015.

RECTIFICATIE

GEEN JAARKALENDER PASAR MALAM OP ICM MEER.

Al eerder informeerden wij U als lezer, en abonnee hier omtrent. Na ruim 12 jaren heeft ICM redactie besloten geen jaarkalender pasar malam meer te voeren. Veel al werd vooraf via dit medium ICM Kalender tussen de pasar organisatoren over en weer afgestemd zodat per eind januari sprake is van een stuk zekerheid. Zodat de definitieve Jaarkalender op ICM geplaatst kom worden. Voor ICM als leverancier van informatie wordt gewaarborgd die het bij de  de abonnees, en lezers brengt dat de zaken zo actueel mogelijk kunnen worden gehouden.  Jaren is dit goed gegaan.

Het besluit is ontstaan uit de gerezen problemen die al ergens begonnen in 2013 en 2014 dat enkele organisatoren een dubbele pasar plande op dezelfde datum. Of pasars die gepland waren zo weer van hun websites waren verdwenen.  ICM hiervan niet op de hoogte stelden, uiteraard de goede daargelaten die wel een belletje plegen naar de redactie van ICM of een mail voortijdig sturen zodat de Jaarkalender geactualiseerd kan worden. Zodat ongelukje voortijdig worden voorkomen.

Het afstemmen is zo essentieel. De hal moet worden gereserveerd, de contracten met de artiesten moeten worden geregeld, de restaurants, de standhouders, de floormanagers, de beveiligingen en niet te vergeten de media met schrijvende pers. U kun zich voorstellen dat een jaar vooraf plannen geen kopzorgen biedt, daartoe had ICM in 2002 de centrale agenda op gezet, waar ook de huidige Tjampoer op zat.

Deze zorgwekkende ontwikkelingen zorgen wel dat de informatie van de bron onbetrouwbaar worden voor onze abonnees, lezers en niet te vergeten de organisaties zelf. ICM betreurt dat de Jaarkalender al in 2000 tot stand kwam, en nu moet verdwijnen, en een jaar vooruit plannen kennelijk tot het verleden behoort in deze huidige samenleving.

Nieuwe situatie is dat aangemelde pasar via Info@icm-online.nl vier weken worden opgenomen bij de afzonderlijk rubriek pasar malam op welkom pagina van www.icm-online.nl. Wilt een pasar organisatie extra aandacht hebben voor zijn pasar, dat is mogelijk door het plaatsten van een advertentie voor een periode 4 weken o.a.;  op adverteer pagina van www.icm-online.nl  van onze krant (bezoekers per dag 4000),  ICM Breaking  (47.000  mails)  of ICM Facebookgroepen ( 70.000 expotioneel netwerk , bereik hierdoor zeer fors wordt )  

Voorwaarde is dat de flyers, persbericht of flyers alleen wordt geaccepteerd als de organiserende pasar zelf het verzoek indient, en dus niet via derden.  Alle niet aangemelde / geaccepteerde flyers wordt per onmiddellijk verwijderd met een rapportage naar de Facebook - organisatie, immers ICM plaats alleen betaalde advertenties op Facebook.  

Het  eerste program “ Aan tafel bij  ICM forum” is succesvol verlopen bij de Pasar Malam van Rijswijk. 

Uitgangspunt is de verhaalroute van ICM Jaarboek dat onlangs van de persen is gerold. Het team is zeer trots hierop,  net als een krant de Telegraaf en Volkskrant worden de abonnees en lezers verwend aan einde van het jaar met een boek “ Het Jaaroverzicht”. Uiteraard gaat de vergelijking niet helemaal op gezien het bereik, en toch bestaat sinds 1999 op het Internet, kan ICM best meer abonnees gebruiken. Niet onbelangrijk het Indisch Platform steunt bij haar missie o.a. de Indische kwesties, naast het voeren van de Pasarkalender in het land. Dit zijn slechts enkele items uit ICM krant, bovendien heeft ICM digitale Maand Magazine N.I.C.C., dit naast de vele videoreportages dat uit samenvattingen bestaat. 

Om schrijvers en columnschrijvers van ICM een podium te bieden om hun bijdragen te kunnen voordragen aan de lezers, heeft Ferry Schwab (editor) diverse lezingen gevolgd. Nee, het moet anders meer dynamiek en het publiek erbij te trekken met  Q en A sessies. Bovendien is ICM een krant dus een media voor de Indische wereld met een geschiedenis waar iedereen over kan meepraten.  

Op Pasar malam Rijswijk zijn o.a. de thema’s ; pasar malams, Wieteke van Dort wordt niet geaccepteerd door de omroepen,  Zoek tocht in het verleden,  Ontkenning van bevolkingsgroep, Nederland telt 1,3 miljoen Indo’s, Weg uit Indie, Indische Kwestie en vervolg Gebaar. Dit werd het forum gevormd door : Rita Kopetzky, Cornelia Stuyver, Han Dehne ook wel Pakhan, Henk Harcksen, en Ferry Schwab sr.   Met een kijkje in de redactievoering ICM.  

Er is nog veel stof te behandelen uit ICM Jaarboek onder andere; Muziek  / Indo Rock met de vele hoogte punten in die tijd; Andy Tielman de grondlegger van de Nederpop, en 50 jaren Ramona van Riem de Wolff, en Wieteke van Dort niet geaccepteerd bij de omroepen (o.a. Max), de Indische politiek hoe staat  het kabinet in de Indische zaak, dat na 70 jaren eindelijk de eindstreep heeft bereikt dat onder Martin van Rijn ligt, zal dit lukken om het wetsvoorstel door de senaat te lozen? De oplossing is nabij meldt het Indisch Platform zeer resoluut.  De geschiedenis van Indische kwestie dat begon in 2000 met het Gebaar, het tussenstation, de geschiedenis van de pasar malam en nog veel meer .....  

Bij het zien bij Pasar Malam Rijswijk van dit primeur, heeft dit ertoe geleid  dat  het program “ Aan tafel bij ICM forum”  bij de pasars van Wout Nijland in Zwolle, Zeist, Taman Indonesia wordt gegeven , en naast  IndoMania (49 %)  hebben andere organisaties  belangstelling getoond.

Het ICM redactie team is zeer content met deze massale belangstelling, en is net begonnen. Met de Indische krant en Jaarboek wordt bewezen en aangetoond dat er een Indische gemeenschap is in de Nederlandse samenleving, dat 70 jaren wordt ontkend door de Nederlandse regering, lees de stukken op na op www.icm-online.nl

Alle fracties hebben ICM Jaarboek gehad, dit naast dat ze vanaf 1999 ICM Breaking News ontvangen kun je niet meer ontkennen dat er een Indische gemeenschap als bevolkingsgroep bestaat met een populatie van 1,2 miljoen.

De agenda:

14/15 februari PM Rijswijk zie www.pasarmalamrijswijk.nl

13-15 maart PM Zwolle bij  Wout Nijland zie www.wnproductions. nl

19 april Indomania

2-3 mei Taman Indonesia www.tamanindonesia.nl

26-28 juni  PM Zeist www.wnproductions.nl

Platform wil onderste steen boven inzake Indische Kwestie

DEN HAAG - Het Indisch Platform is een WOB-procedure gestart om inzage te krijgen in alle stukken van ambtenaren die geleid hebben tot 'een leugenachtig advies', vertelt Ton te Meij. ,,Jarenlang zijn diverse bewindspersonen vals voorgelicht door ambtenaren rond een eventuele vergoeding voor slachtoffers van de Japanners in de Tweede Wereldoorlog. Dat moet voor eens en voor altijd duidelijk worden''.

Te Meij werkt sinds 2008 op vrijwillige basis als lobbyist/delegatielid voor het Indisch Platform, waarbij zo'n 24 Indische organisaties zijn aangesloten. Ook is hij betrokken bij een van de deelnemende organisaties, Stichting Vervolgingsslachtoffers Jappenkampen. Te Meij: ,,Ik ben zelf geen belanghebbende, maar wat die mensen is aangedaan is puur schandalig. Het waren ambtenaren, mensen die in dienst waren van Nederland (Nederlands Indische Overheid) en die tijdens de Japanse bezetting in een kamp zijn gestopt. Daar hebben ze afschuwelijke dingen meegemaakt. Ook de Indo-Europeanen die buiten de kampen verbleven, hebben een beroerde tijd gehad. Ook daarna was het een afschuwelijke tijd voor hen, omdat ze in een burgeroorlog terecht kwamen. Voor die periode hebben zij nooit enige vorm van schadevergoeding gehad. Van alle geallieerden is Nederland het enige land dat geen compensatie heeft betaald aan de mensen die onder de bezetting van de Japanners hebben geleden. De Nederlandse mensen die in de oorlog in Europa slachtoffer geworden zijn van oorlogshandelingen, hebben die wel gehad.

De Nederlanders, die uit Nederlands-Indië terugkwamen, werden hier uiterst kil ontvangen. Daarvoor hebben ze zo'n tien jaar geleden een klein bedrag ontvangen, voor die beroerde aankomst. Maar dat was een schijntje en zeker geen formele schadevergoeding. Het gaat zelfs nu nog niet om smartengeld, maar om datgene wat deze mensen rechtmatig gezien toekomt.''
Te braaf De Indische kwestie draait om uitbetaling van achterstallige salarissen en schadevergoeding aan oud-Indische ambtenaren en militairen die in de Tweede Wereldoorlog in Japanse gevangenkampen waren geïnterneerd. Volgens het Indisch platform is de Nederlandse regering na afloop van de oorlog in gebreke gebleven. De ambtenaren en militairen die in dienst waren van de Nederlands-Indische regering hadden nog tweeënveertig maanden salaris te goed, maar het geld is nooit overgemaakt.

Op de vraag waarom het probleem na zeventig jaar nog speelt, zegt Te Meij: ,,De mensen die uit Indië kwamen zijn te lief geweest, te braaf, te ondergeschikt. Ze vormden geen eenheid. Uiteindelijk kwam in 1991 het Indisch Platform er, een officieel overleg- en gespreksorgaan met de Nederlandse overheid. Het heeft heel lang geduurd totdat er een goede dialoog op gang kwam met de regering. Men was eigenlijk niet welkom in Den Haag. Maar nu lijkt er zicht op een oplossing. De huidige staatssecretaris, Martin van Rijn, is de eerste die het Indisch Platform gelijk geeft in de rechtmatigheid van de claim en die aan een oplossing wil werken. Het cynische is wel dat de regering nu eigenlijk geen geld heeft voor deze schadevergoedingen. In de tijd van Lubbers, de man die de keizer van Japan zo welwillend ontving met voorbijzien van de slachtoffers van de Japanners, was er meer geld. Nu is er al een voorstel gedaan door het Indisch Platform om het bedrag niet in één keer uit te keren, maar om het als een soort pensioenregeling over vijftien jaar uit te smeren. Maar of dat doorgaat, is nog niet duidelijk.''

Jan de Jong, voorzitter van de Stichting Vervolgingsslachtoffers Jappenkampen, snapt ook niet waarom de Nederlandse regering nooit over de brug is gekomen. Hij is zelf wel een belanghebbende: als kind zat hij ruim drie jaar in diverse kampen. ,,Er zijn in 2005 twee wetenschappelijke studies verschenen door het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD). Het ene rapport gaat over de 'backpay', betaling van achterstallige salarissen en het andere gaat over de vergoedingen van de geleden schade. Mensen kwamen gedwongen en berooid uit Indië terug. Ze moesten daar alles achter laten. Daarvoor zijn ze nooit gecompenseerd. Het gaat inmiddels om een enorm bedrag. Maar dat niet alleen, het gaat ook om erkenning en excuses. Het een kan echter niet zonder het andere. En het mag duidelijk zijn, dat ze ons met excuses ook niet met een schijntje kunnen afschepen.''

Gevoel ,,De huidige staatssecretaris heeft gevoel voor de Indische Kwestie. Maar als hij niet met een oplossing komt, sta ik niet in voor wat er gaat gebeuren. De Indische gemeenschap heeft zich heel lang ingehouden, maar als de staatssecretaris met een negatief bericht komt, barst de bom.''

Toen ik gitaar leerde spelen in het pension waren er al een aantal vergevorderde en ik keek als beginnende gitarist altijd tegen die jago’s (geweldenaren) op en hoopte, dat ik het ooit eens zover zou brengen dat ik die nummers die die jago’s zo moeiteloos speelden ook zou kunnen spelen.

De Amerikaanse actrice Angelina Jolie kondigde eind vorig jaar aan te zullen stoppen met acteren. Ze is echter al een tijdje actief als filmproducent. ‘Unbroken’ is de derde film die ze zelf regisseerde. De film gaat over Louis Zamperini, een Italiaanse Amerikaan, die op zijn negentiende jaar meedeed aan de Olympische Spelen van Berlijn in 1936. De Spelen waarin Jesse Owens schitterde met zijn legendarische overwinning, die zich daarmee de woede van Hitler op de hals haalde.

Zamperini ging tijdens de Tweede Wereldoorlog in dienst bij de Amerikaanse Luchtmacht. Tijdens een van de bombardements-vluchten crasht zijn vliegtuig, dobberde hij 47 dagen op zee en belandt uiteindelijk in een Japans krijgsgevangenenkamp. De film opent sterk met een luchtduel, waarbij Zamperini’s vliegtuig wordt aangevallen door door de Japanse gevechtsjagers. Het is verder niet zo’n bijster flitsende film, die bovendien in totaal slechts 137 minuten duurt.

Een gegeven moment wordt de film zelfs een beetje theatraal wanneer Zamperini een houten balk optilt om zo zijn superieure mannelijkheid te bewijzen tegenover een sadistische Japanse

kampcommandant. Deze en nog meer scènes, die de Japanners op de hak nemen, is in Japan in het verkeerde keelgat geschoten.    De Japanse nationalisten noemen Jolie zelfs een racist en ze eisen dat zij Japan nooit meer mag betreden. Haar film zet volgens de rechtse Japanners het ‘nobele imago van de Japanse soldaat’ in een kwaad daglicht. Het beeld van de Japanse soldaat in de Tweede Wereldoorlog komt niet overeen met de werkelijkheid, zeggen ze.

Een en ander ligt duidelijk in de lijn van de Japanse manier van nationalistische geschiedschrijving die veel van de gruwelijkheden  die door het Japanse leger zijn begaan, ontkent.

Om hiertegen in verweer te gaan is in de Verenigde Staten een handtekeningenactie gestart, die doorgaat zolang de film in de cinema’s draait en deze te presenteren aan de Japanse ambassade. Doel van de petitie is om een groot debat aan te zwengelen, waarin Japan uit-eindelijk meer verantwoordelijk-heid op zich neemt in het erkennen van het oorlogsverleden en dat ook met de volgende generaties deelt. Het lijden van zovele mensen tijdens de Japanse bezetting mag niet als leugen worden afgedaan.

De Amerikaanse organisatie “The Indo Project” beheert deze petitie en nodigt iedereen uit deze te tekenen.

Het motto van de petitie is: STOP THE BAN ON ANGELINA JOLIE’S MOVIE, UNBROKEN, IN JAPAN. De geschiedenisvervalsing mogen we niet langer accepteren. Ook heeft het huidige Japanse volk het recht om  te  weten wat er in de Tweede Wereldoorlog gebeurd is. Nu, bijna

zeventig jaar na dato wordt dit hoog tijd.

The Indo Project heeft een archief waarin vele verhalen van Indische mensen zijn opgeslagen, die u kunt lezen. Wilt u zelf ook een verhaal laten opnemen, stuurt u dan uw verhaal naar:

stories@theindoproject.org      Wilt u de petitie tekenen, gaat u dan naar:

https://www.change.org/p/the-japanese-embassy-in-washington-d-c-stop-the-ban-on-angelina-jolie-s-movie-unbroken-in-japan?just_created=true

Wilt u een trailer zien van de film ‘Unbroken’, dan kunt u dit zien via de volgende link:

https://www.youtube.com/watch?v=ebHji2c_ciU                                      Alle overige informatie kunt u vinden op de website van The Indo Project:

www.theindoproject.org.

Met CHARD mee naar Spanje

Van maandag 7 t/m woensdag 16 september 2015 kunt u mee met een 10-daagse reis naar Malgrat de Mar in Spanje aan de Costa del Maresme. U verblijft in Hotel Papi op basis van vol pension. U reist dan mee met de topband Chard (waar onze vaste columnist Albert van Prehn in speelt), waarmee u zich in geen beter gezelschap kunt wensen waar het om de drie Kumpulans gaat die u samen met Chard kunt meemaken Alle kamers zijn voorzien van TV, telefoon, kluisje (te huur), airco, balkon met zitje en een badkamer met bad/douche en toilet. Het hotel heeft een royaal buiten-zwembad en een jacuzzi. Er is een doorlopend buffet met slow cooking  gerechten.  Het  hotel ligt

op 200 m. van het strand en scoort hoog in de recensies. De reissom bedraagt € 364,00, incl. de busreis per royal class en toeristenbelasting. Toeslag voor een eenpersoonskamer is € 95,00. Versnaperingen, drankjes en de reis-/annuleringsverzekering zijn niet bij de prijs inbegrepen. Indien u vóór 15 februari boekt, geldt een vroegboekkorting van € 30.00 Bij aanmelding is een aanbetaling van € 100,00 verschuldigd. Wilt   u deze reis meemaken, meldt u zich dan aan of vraag nadere inlichtingen bij de heer G.Wouda, 06-29505672, of via e-mailadres: gwouda@upcmail.nl.

Indonesische vechtjas

Sinds wanneer zijn Indische Nederlanders met een Nederlands paspoort asielzoekers ?

Deze zondag belt een abonnee op helemaal geheel ontroert. Zijn zoon doet een toets, en is psychologisch getest VWO, schooljuf 30 jaar en school directeur schrijven voor VMBO!
Nu komt het; je bent allochtone, en asielzoeker van afkomst en Nederland heeft juist mensen als jullie nodig voor technische ambachten. De vader ingenieur woest kwam op hoge poten naar schooldirecteur, en diende zijn beklag in. De schooljuf en directeur waar heeft U het Nederlands geleerd, u spreekt correct Nederlands.
Nu komt het , beiden wisten niets over de Indische Nederlanders uit het voormalige Indie als onderdanen met een Nederlands paspoort. Dat na 300 jaren onder Nederlands bestuur overging naar het bestuur van Soekarno en Hatta - het Indonesische bestuur - 
De republiek Indonesia ontstond, en Soekarno beschermde deze Indische Nederlanders met een Nederlands paspoort, want Nederland moest haar onderdanen niet in Nederland, Nederland was te klein om een groep van 500.000 mensen op te vangen.

Kortom een advocaat in de armen genomen omdat dit gezin, Indische Nederlanders- als asielzoekers zijn uitgemaakt, en zijn zoon heeft bij zijn leesbeurt alles over de geschiedenis van Indie vertelt.

Bizar anno 2015 dat de Indische - Nederlanders op de scholen als asielzoeker worden gezien, niet alleen op scholen. Regelmatig moet ICM redactie collega-redacteuren corrigeren: Wij zijn geen Indonesiers, maar Indische Nederlanders.

Onze Indo Jet Bussemaker, nota bene ook haar Indisch boek geschreven onder Kabinet Balkenende minister van Onderwijs zal toch een brief moeten uitdoen gaan naar alle schooldirecteuren om ze te vertellen wie wij zijn, schandelijk of nog sterker regio- bijeenkomsten geven kan ze gelijk haar Indisch boek promoten, maar het eerste wat ze moet doen is alle schooldirecteuren aanschrijven en extra inhaalprogramma voor de Indische Geschiedenis bij het vak geschiedenis,