Alle berichten (24)

Sorteer op


10897395453?profile=originalSubsidieregeling Collectieve erkenning van Indisch en Moluks Nederland

 

Op dit moment is een subsidieregeling in voorbereiding op basis waarvan verenigingen en stichtingen tussen 2 juli 2018 en 31 augustus 2018 projectaanvragen kunnen indienen voor activiteiten die bijdragen aan de collectieve erkenning van Indisch en Moluks Nederland. Deze collectieve erkenning is bedoeld voor investeren in cultuur historisch erfgoed en het welzijn van genoemde gemeenschap in Nederland. De collectieve erkenning krijgt vorm in een zogenoemd structureel en een flexibel deel. Hieronder treft u informatie over het flexibele deel.

 

Collectieve erkenning Indisch en Moluks Nederland

Nederlands-Indië werd op 8 maart 1942 bezet door de Japanners. Zowel de inheemse bevolking als de Nederlandse burgers en militairen ondergingen een zware oorlogstijd. Na de Japanse overgave en tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd zijn vanaf 1945 ongeveer 300.000 personen naar Nederland getrokken. Het bestaan in Nederland viel deze mensen vaak niet gemakkelijk. Vanuit de Indische en Molukse gemeenschap in Nederland bleek er brede steun om te zoeken naar een passende wijze van een brede collectieve erkenning van hetgeen in voormalig Nederlands-Indië heeft plaatsgevonden, en wat de gemeenschap  daar en na aankomst in Nederland heeft moeten ondergaan.

 

Zelf bepalen wat nodig is voor collectieve erkenning

Er is een subsidieregeling in voorbereiding voor activiteiten die bijdragen aan de collectieve erkenning van Indisch en Moluks Nederland. De Indische en Molukse gemeenschap heeft zelf de inhoudelijke onderdelen benoemd die centraal staan in de collectieve erkenning.

Deze subsidieregeling richt zich op de onderdelen: scholing en educatie, culturele activiteiten en museale- en kennisfunctie. Niet in aanmerking voor subsidie komen activiteiten op het gebied van herdenken, contextgebonden zorg of gebouwbeheer van de Sophiahof. Contextgebonden zorg is zorg die uitgaat van een cultuursensitieve benadering en waarbij   rekening gehouden wordt met  persoonlijke oorlogs- en geweldservaringen.  Dergelijke activiteiten van de collectieve erkenning  worden op een andere wijze gefinancierd.  

Uitgangspunt van deze regeling is dat het aan de Indische en Molukse gemeenschap zelf is om te bepalen wat daarvoor nodig is. Niet de overheid beslist wat nodig is voor erkenning, maar de gemeenschap zelf.

 

Projectaanvraag indienen tussen 2 juli 2018 en 31 augustus 2018

 Verenigingen of stichtingen kunnen tussen 2 juli 2018 en 31 augustus 2018 projectaanvragen indienen.  De overheid beoordeelt of de aanvragen  compleet zijn. In de aanvraag moet worden omschreven op welke wijze het project bijdraagt aan de collectieve erkenning van Indisch en Moluks Nederland. Aanvragen worden op volgorde van binnenkomst in behandeling genomen. Subsidies worden toegekend tot het plafond van € 500.000 per jaar is bereikt.

 

Voorwaarden subsidieregeling

Voor de subsidieregeling Collectieve erkenning gelden onder meer de volgende voorwaarden:

  • Alleen een rechtspersoon (vereniging of stichting) kan een aanvraag indienen.
  • Een rechtspersoon mag 1 aanvraag indienen. Na afloop van het project is het mogelijk om een nieuwe aanvraag in te dienen
  • Alleen rechtspersonen die niet meer dan € 200.000 aan overheidssubsidie tijdens een periode van 3 kalenderjaren hebben ontvangen, komen in aanmerking voor subsidie. Dat is inclusief de aangevraagde subsidie.
  • Voor het project mag tussen de € 5.000 en € 25.000 per jaar worden aangevraagd.
  • Het project mag maximaal 3 jaar duren
  • De start van de activiteiten van het project moet liggen na de datum van het indienen van de complete aanvraag.

 

Overige voorwaarden zijn te vinden in de kaderregeling subsidies OCW, SZW en VWS.

 

Publicatie definitieve subsidieregeling

Uiterlijk medio juni 2018 wordt de definitieve regeling gepubliceerd op de website van Dienst Uitvoering Subsidies aan Instellingen (DUS-I). Daar vindt u ook de voorwaarden die gesteld worden aan een complete aanvraag en begroting.

In juni zal er een e-mailadres voor vragen worden opengesteld.

 

Een aanvraag indienen kan van 2 juli tot en met 31 augustus 2018. Begin 2019 volgt een nieuwe aanvraagronde.

 

Voorlichtingsbijeenkomst

Op 14 juni van 1400-1600u is er een voorlichtingsbijeenkomst in de Sophiahof te Den Haag.

 

 

Documenten

 

Kamerbrief over collectieve erkenning Nederlands-Indische gemeenschap

Kamerstuk: Kamerbrief | 11-08-2017

Lees verder…

10897388257?profile=originalAmerindos | Amerindo’s 1. Een gevolg van de Indische diaspora

Reactie

ICM Editor F.Schwab sr.

Toevoeging hieraan is brochure uitgebracht door Min. BuZa met de titel "To forget of a promise for the Future"die beschrijft het proces van dekolonialisatie rond het sluiten van het verdrag traktaat van wassenaar tussen Nederland en Indonesie. Gaat om de periode 1947 tot 1962, bersiap, zwarte Sinter Klaar en de Nieuw Gunea kwestie. Nederland was niet aangelegen onder de de misdadigde  kabinetten Drees met bloed aan hun handen (oorlogmisdaden) om haar 500.000 Indische Nederlanders toe te laten. Onder sancties en dreigementen van de VS werden in stappen uiteindelijk 341.000 toegelaten,  en de 159.000 die hun papieren hadden verloren werden niet toegelaten. Ook wel de Indische oudjes dat Omroep MAx onder aandacht brengt. Wel blijkt nu uit de publicatie dat weer VS  zich weer hard heeft gemaakt, moeten toch spoedig met VWS om de tafel hoe de AOR net als het Traktaat onder het tapijt wordt geeft, en weer burger initiatieven de uitvoerende werkzaamheden moet doen ....... ****( ICM Delegatie).

 

 Uit eerder verschenen artikel "Een gevolg van de Indische diasporal" van Humphrey de la Croix voelde VS zich meer verantwoordelijk dan de kabinettten Drees voor haar onderdanen . De money-makers zijn toch weer hun onderdanen waarover de Nederlandse regeringen op een rij vet hebben verdiend vanuit de VS, JApan en Indonesie, en de kredietgarantie om de economie aan te wakkeren werden verhoogd,  om je te schamen ....... 

Humphrey de la Croix

Diaspora: “Het woord diaspora, in het Oud-Grieks (verstrooiing, uitzaaiing), geeft de grootschalige verstrooiing of verspreiding van een volk over verschillende delen van de wereld aan. Vaak wordt hierbij specifiek aan die van de Joden gedacht, en aanvankelijk, en lange tijd daarna, is dit ook de enige betekenis van het woord geweest.” 1)

Zo kunnen we ook spreken van een Indische diaspora. Het vertrek van Indische Nederlanders na 1945 uit Indonesië was niet voor iedereen een repatriëring, naar het vaderland Nederland. Veel Indo’s kozen voor een vestiging in met name de Verenigde Staten of Australië, maar ook in Canada, Nieuw-Zeeland en Brazilië.

Indische Nederlanders naar Amerika: een tweede emigratie
Uit onderzoek komt naar voren dat emigratie vaak voortkomt uit onvrede met het land waar men dan woonachtig is. Er zijn dan nog wel een concrete stimulans en specifieke wensen en doelen nodig voordat het echt tot verhuizing naar een ander land komt. In het geval van de (latere) Amerindo’s was sprake van eerst een gedwongen vertrek uit een steeds vijandiger wordend Indonesië naar Nederland en vervolgens een onvrede met het wonen in Nederland. Opmerkelijk was dat het klimaat in Nederland vaak werd genoemd als een pushfactor. Indischen noemden vooral het gebrek aan vertrouwen in de economische omstandigheden een reden elders een bestaan op te bouwen. Vooral de jaren vijftig kenden langdurige schaarste, gebrek aan woningen en de stroeve aansluiting op de Nederlandse arbeidsmarkt. Veel Indischen moesten een trede lager beginnen dan wat ze in Indië/Indonesië gewend waren geweest. Nederland was vergeleken met Indonesië erg klein in de ogen van de nieuwkomers. Het dicht bij elkaar wonen, vervelende sociale controle en vele bureaucratische regels, maakten dat menig Indo Nederland een bekrompen samenleving vonden. In de loop van de tijd, vanaf de jaren zestig, namen kansen toe en steeg de welvaart spectaculair. De mindere gevoelens voor de Nederlandse leefomgeving namen toen ook navenant af. Dat is ook te zien in de verminderde emigratie.2)

De Verenigde Staten: moeilijk binnenkomen
Ongeveer 25.000 Indische Nederlanders vertrokken er tussen 1950 en 1965 naar de VS. Rond 1950 zag het daar totaal niet naar uit. De Amerikaanse eisen voor personen afkomstig uit Aziatische landen waren nogal strikt. Je moest in staat zijn minstens 75% Europese voorouders in jouw stamboom te kunnen laten zien. Het Amerikaanse immigratiebeleid kende een sterke ambivalentie. Enerzijds de xenofobe onderstroom jegens de Aziatische vreemdeling en aan de andere kant de ideologie de waarden van het vrije westen met kracht te verdedigen. Deze laatste won het ten slotte.3) Aangepaste of nieuwe wetgeving (Refugee Relief Act uit 1953) was niet zozeer de uitkomst van Nederlandse diplomatieke en politieke onderhandelingen om meer personen uit Nederland toe te laten. Nota bene de watersnoodramp van 1953 in Zuidwest-Nederland had het initiatief tot wetgeving versneld. Rampslachtoffers werd de kans geboden zich te vestigen in de VS. De wet uit 1960 stelde als belangrijke voorwaarde dat de betrokken migrant hun woonplaats in Indonesië vanaf 1 januari 1949 verloren hadden en op 1 september 1958 in Nederland woonden. 4) De toelating van Nederlanders van gemengden bloede was echter nog niet echt geregeld in 1953. De Amerikanen hadden het liefst dat de immigrant minstens 50% Europees bloed had. Maar binnen enkele jaren versoepelde dit en werd het begrip etnisch van Nederlandse afkomst van toepassing op Indische Nederlanders. Hoewel de uit Indonesië komende immigranten bij aanmelding een flinke screening zouden ondergaan, was de weg geopend. Ook moest een immigrant een affidavit of support hebben, een garantverklaring door natuurlijke personen of daartoe erkende instellingen (voluntary agencies) zoals de Church world Service of de International Social service. De meeste Indische immigranten hebben een daadwerkelijk beroep gedaan op die instellingen.

US_immigrationVanaf 1957 werd de weg voor Indische immigranten geopend dankzij de inspanningen van senator Walter. De betreffende wetten waren achtereenvolgens de Pastore-Walter Act uit 1958 en de Pastore-Walter Act II uit 1960. Het kwam er eigenlijk op neer dat Indische Nederlanders als vluchtelingen en displaced persons de VS binnen konden. In 1958 konden daardoor ongeveer 10.000 personen uit Indonesië zich vestigen. Door verlenging van de wettelijke termijn kon een ongeveer even groot aantal per medio 1960 naar Amerika gaan. Tot 1965 zouden er tussen 20.000 en 30.000 Indische Nederlanders zijn “door-emigreerd” naar de Nieuwe Wereld. In 1965 veranderde de wetgeving ingrijpend door loslaten van het nationaliteitsprincipe. Uit welk land je kwam, deed er niet meer toe. De stroom van Indische immigranten had toen al 3-4 jaar eerder zijn top al bereikt.5)

Indische immigranten ontvangen hun visa: resultaat van de Pastore-Walter Act Bron: foto-archief Nederlandse Emigratiedienst, Den Haaghttp://www.indischhistorisch.nl/wp-content/uploads/2013/04/amerindo_visa-300x240.jpg 300w, http://www.indischhistorisch.nl/wp-content/uploads/2013/04/amerindo_visa-374x300.jpg 374w" sizes="(max-width: 625px) 100vw, 625px" />

Indische immigranten ontvangen hun visa: resultaat van de Pastore-Walter Act
Bron: foto-archief Nederlandse Emigratiedienst, Den Haag

Inburgering
De Indische migranten moesten de spreekwoordelijke onbegrensde mogelijkheden van het land zelf herkennen en aangrijpen. De Amerikaanse samenleving bood die gelegenheid volop. Natuurlijk had men gewoon ook te maken met de normale problemen die een immigrant heeft. Het gaat dan over het na binnenkomst vinden van passend werk, aanleren van het Engels, andere gebruiken, gebrek aan vrienden, kennissen en een uitgebreid netwerk, de opvattingen over gezagsverhoudingen (burger-overheid, ouders-kinderen, burgers-instellingen) en de afwezigheid van sociale zekerheid bij arbeidsongeschiktheid en werkloosheid. Na die gebruikelijke aanpassingsproblemen slaagden de Indische Nederlanders er in zich te handhaven en mee te gaan in de dynamiek van de Amerikaanse samenleving. Gemiddeld binnen vijf jaar bereikten ze dezelfde sociaal-economische status als Amerikanen in vergelijkbare situaties. Dat hield in een goede werkkring, bezit van een eigen huis, een uitgebreid netwerk van vrienden, kennissen en zakelijke contacten, deelname in kerkelijk en verenigingsleven.6) In enquêtes gaf meer dan de helft van de Indische migranten meteen aan Amerikaans staatsburger te willen worden. De mentaliteit van inspanning, zelf je succes bepalen als selfmade man, minder regeltjes, het gevoel van vrijheid, de ruimte van het land en het aantrekkelijke klimaat gaven daarbij de doorslag. De vraag is ten slotte of de Indische Amerikanen hebben stilgestaan bij het geinstitutionaliseerde racisme in het land. Een aspect wat hen automatisch tot nadenken had moeten leiden. Maar in het algemeen waren de reacties dat men als individu of gezin niet te maken heeft gehad met ondervonden racisme. Een verklaring zou kunnen zijn dat de Indische gemeenschap klein was, verspreid over een groot gebied, dus niet samenklonterde in aparte wijken en niet erg georganiseerd was. De Indo’s in Californië waardeerden in het bijzonder de meerkleurigheid van de staat, waarin ze zich erg thuis voelden. Niet toevallig dat meer dan tweederde van de Indische immigranten en hun nazaten daar woont. Het merendeel van de Amerindo’s geeft aan niet ooit gediscrimineerd te zijn.7)

Transnationaliteit
De eerste generatie hield de contacten met Indonesië of Nederland nog goed bij. Dit verschijnsel waarbij de inburgering in het land van aankomst nog intensief bezig is en er tegelijkertijd sterke banden blijven met het land van herkomst, heet transnationalisme.8) Je hebt als het ware twee “thuis-en”. Vooral briefwisselingen, spaarzamer destijds telefoongesprekken of nog minder: telegrammen, hielden het contact in stand. Per generatie nam dit snel af; de jongste generatie heeft niet eens meer een directe band met het land van hun ouders of dat van opa en oma. Mooi voorbeeld van transnationalisme vinden we terug in het verhaal van Tjalie Robinson toen hij zich in 1962 in de VS vestigde. Zijn vrouw Lilian Ducelle was al in het voorjaar met de kinderen aangekomen. Tjalie had tal van ideeën en ging als ondernemer aan de slag. Hij wilde Indischen in de VS warm maken voor zijn Indo Enterprises Inc. Ook wierp hij zich op als een, zoals Wim Willems het noemt, cultuurmakelaar van het Indische door een Indo Community Center (de ‘Soos’) in Pasadena op te richten. De uitgave van The American Tong Tong was vanzelfsprekend.9) Al die activiteiten weerhielden Tjalie er niet van te blijven in Nederland te blijven fungeren als de godfather van het eigen Indische Nederlandse gedachtegoed in Nederland. Hij was nog hoofdredacteur van het tijdschrift Tong Tong. Wim Willems zegt met nadruk dat Tjalie ook als ingezetene van de VS zich niet tot dat land alléén bekende. Hij bleef kind van Oost en West; was Nederlander, Indo en Amerikaan (in wording) tegelijk. Hij verbleef letterlijk en figuurlijk in meerdere landen en culturen. Zo opende hij jaarlijks de Pasar Malam in Den Haag. Intensieve correspondentie met vrienden en kennissen was er in de vorm van zijn reisbrieven. In 1965 bracht hij een bezoek aan Indonesië; de reis had deels het karakter van een sentimental journey. Maar misschien méér nog zocht hij uit wat Indonesië voor hem, als Indo in diaspora, betekende of ging betekenen.10) Uiteindelijk verliet Tjalie Robinson Amerika om zich weer in Nederland te vestigen. In de VS heeft hij geprobeerd te slagen als ondernemer, maar bleek daarvoor niet geschikt. Projecten als een handelsonderneming, de lancering van satesaus op de inheemse markt en de oprichting van een Indisch Huis slaagden niet.11) Tjalie was niet de enige migrant die het niet lukte door te gaan als ondernemer; in loondienst gaan bood meer zekerheid. In het algemeen slaagden de Indische immigranten erin een bestaan op te bouwen. Slechts een minderheid van de geëmigreerde Indische Nederlanders keerde terug. Hoeveel precies is niet bekend: bedenk dat het moeten terugkeren als genant werd ervaren, zodat de betrokkenen er niet gauw mee naar buiten kwamen.12)

Amerindo’s en hun identiteit: de laatste der Mohikanen?
28 mei 2007 Pasar Malam Basar. Foto Caro Boninkhttp://www.indischhistorisch.nl/wp-content/uploads/2013/04/Indo_cowboykopie-300x200.jpg 300w" sizes="(max-width: 373px) 100vw, 373px" />Na de startproblemen waarmee iedere immigrant wel te maken heeft gehad, werden de Indischen langzaaam maar zeker American citizen. Nuancering hierin is echter nodig. Uit onderzoeken blijkt de eerste generatie zich niet te beschouwen als Amerikaan. Zij hebben nog het sterke besef van hun achtergrond en geschiedenis die in voormalig Nederlands-Indië en Nederland lag. De notie van Indische Nederlander te zijn was overheersend, ook al waren ze burger geworden van een nieuw, vreemd en door henzelf gekozen land. Die achtergrond was duidelijk zichtbaar in de woninginrichting, de eetcultuur niet te vergeten, de behouden contacten in Nederland en Indonesië en in de wens er eigen Indische waarden en normen op na te houden.13) Over de toekomst van de Indische identiteit wordt door Amerindo’s en onderzoekers verschillend gedacht. De eerste generatie ziet zich als de ‘laatste der Mohikanen’ en ziet dat bevestigd in de ontwikkeling van hun kinderen, kleinkinderen en alweer achterkleinkinderen. B.R. Rijkschroeff wijst hier op de geslaagde assimilatie (samensmelting) van de Indische bevolkingsgroep in de Amerikaanse. Carol Annink vindt echter dat nieuwe generaties altijd op enig moment gaan uitzoeken of herontdekken wat hun afkomst en culturele achtergrond (ook al weer) is.14) Dat ermee bezig blijven in opeenvolgende generaties is op zich al aan te merken als een continuiteit van een Indische (sub)cultuur of identiteit. Daarmee zouden ze overeenkomst vertonen met al lang in de VS gevestigde “nationaliteiten” als Ieren, Italianen, Russen en andere. Tekenend is in ieder geval dat Amerindo’s zelf al dergelijke initiatieven hebben genomen en omgezet hebben in georganiseerde activiteiten. Naast gebruik van oude en nieuwe media, zijn er Indische bijeenkomsten en bezoeken aan Nederland en Indonesië. Deze initiatieven om het Indisch erfgoed levend te houden in het Engelstalig gebied, hebben de naam The Indo Project gekregen. Veelzeggend en hoe serieus er in de VS met het onderwerp wordt omgegaan blijkt uit het onderwijs en onderzoek van de vermaarde University of California Berkeley over de Amerindo’s. Onder leiding van prof. dr. Jeroen Dewulf van het Department of Dutch Studies verdiepen studenten en onderzoekers zich in de geschiedenis van Indische Nederlanders. In het bijzonder gaat de aandacht uit naar de ontwikkeling van de Indische identiteit vanaf de vestiging in de VS.

Slot
Dit artikel is de start van een reeks publicaties op IndischHistorisch.nl in het kader van het speciale thema in 2011, de Amerindo’s. Naast op literatuur gebaseerde bijdragen zal zéker een aantal verschijnen met als bron de verhalen van die Amerindo’s zélf. Indien ter beschikking zullen we ook filmpjes en geluidsfragmenten plaatsen.

Noten
1)Wikipedia
2)B.R. Rijkschroeff, Een ervaring rijker. De Indische immigranten in de Verenigde Staten van Amerika, pp. 32-33.
3)Wim Willems, De uittocht uit Indië 1945-1995, pp. 254-256.
4)Idem, p. 256 en 258.
5)Idem, pp. 256-258. J.E. Ellemers en R.E.F. Vaillant, Indische Nederlanders en gerepatrieerden, pp. 130-131. Carol Annink, Orang Indo en Indonesian-Dutch, p. 153. Rijkschroeff, Een ervaring rijker, pp. 20-22.
6)Carol Annink, Orang Indo en Indonesian-Dutch, pp. 154-155 en Willems, De uittocht uit Indië, pp. 259-261.
7)Annink, Orang Indo en Indonesian-Dutch, p. 155. Rijkschroeff, Een ervaring rijker, pp. 90-93.
8)Humphrey de la Croix, Inge Dumpel, Ton van Naerssen, Karen Portier, Gelders blauw. Indisch leven in de provincie, pp. 53-59.
9)Wim Willems, Tjalie Robinson. Biografie van een Indo-schrijver, pp. 458-463.
10)Ibidem, pp. 469-475.
11)Ibidem, pp. 455-458.
12)Rijkschroeff, Een ervaring rijker, pp. 51-52.
13) Annink, Orang Indo en Indonesian-Dutch, pp. 156 en 158. Rijkschroeff, Een ervaring rijker, pp. 102-104. Willems, Tjalie Robinson. Biografie van een Indo-schrijver, pp. 461-466.
14) Annink, Orang Indo en Indonesian-Dutch, p. 156.
8. Rijkschroeff, Een ervaring rijker, pp. 106.

Informatie op het internet
AmerIndo. A Portal for the Dutch Eurasian Indo Community in the United States
The Indo Project
http://www.thejakartapost.com/news/2010/01/10/dutch-indonesians039-search-home.html
http://www.indisch3.nl/2010/02/02/american-dutch-indonesian/ http://www.latimesmagazine.com/2011/02/the-long-way-home.html
Tijdschrift de Indo
http://dutcheastindies.web.id/

Literatuur
Carol Annink, Orang Indo en Indonesian-Dutch: Indische Nederlanders in Indonesië en de Verenigde Staten van Amerika. In: Wim Willems en Leo Lucassen (red.), Het onbekende vaderland. De repatriëring van Indische Nederlanders (1946-1964), ’s Gravenhage 1994, pp. 147-159.
Annemarie Cottaar, Indisch leven in Nederland, Amsterdam 2006.
Humphrey de la Croix, Inge Dumpel, Ton van Naerssen, Karen Portier, Gelders blauw. Indisch leven in de provincie, Nijmegen 2007.
Jeroen Dewulf, Amerindo Country. De stem van de Nederlands-Indische gemeenschap in de Verenigde Staten; in: Biografie Bulletin (najaar 2010), pp. 21-28.
J.E. Ellemers en R.E.F. Vaillant, Indische Nederlanders en gerepatrieerden, Muiderberg 1985.
B.R. Rijkschroeff, Een ervaring rijker. De Indische immigranten in de Verenigde Staten van Amerika, Delft 1989.
Marleen de Vries, Indisch is een gevoel.De tweede en derde generatie Indische Nederlanders, Amsterdam 2009.
Wim Willems, De uittocht uit Indië 1945-1995, Amsterdam 2001.
Idem, Tjalie Robinson. Biografie van een Indo-schrijver, Amsterdam 2008.

ICM Editor F.Schwab sr.

Toevoeging hieraan is brochure uitgebracht door Min. BuZa met de titel "To forget of a promise for the Future"die beschrijft het proces van dekolonialisatie rond het sluiten van het verdrag traktaat van wassenaar tussen Nederland en Indonesie. Nederland was niet aangelegen onder de zwarte kabinetten Drees om haar 500.000 Indische Nederlanders toe te laten. Onder sancties van de VS werden in stappen uiteindelijk 341.000 toegelaten,  en de 159.000 die hun papieren hadden verloren werden niet toegelaten. Uit eerder verschenen artikel "Een gevolg van de Indische diasporal" van Humphrey de la Croix voelde VS zich meer verantwoordelijk dan de kabinettten Drees. De money-makers zijn toch weer hun onderdanen waarover de Nederlandse regeringen op een rij vet hebben verdiend vanuit de VS, JApan en Indonesie, om je te schamen ....... 

Lees verder…

Tong Tong Fair terug in originele tent

Tong Tong Fair terug in originele tent

10897394299?profile=original

De Tong Tong Fair die morgen begint op het Haagse Malieveld heeft zijn karakteristieke tent weer terug.

door Lieke Jongbloed

De afgelopen jaren was er vanwege brandveiligheid een andere tent. „Maar we zijn superblij want onze oude tent, met de punten en de prachtige blauwe hemel, is helemaal aangepast en voldoet nu aan de moderne eisen”, vertelt woordvoerster Florine Koning.

De hele plattegrond van de Tong Tong Fair is sowieso flink opgeschud, zo meldt de organisatie van het festival dat dit jaar voor de zestigste keer neerstrijkt.

Zo is de Studio Tong Tong voorzien van glas. „Mensen kunnen nu van buiten naar binnen kijken en zien dus meer van wat er zich allemaal afspeelt. Onder andere op deze manier willen we de bezoekers meer betrekken bij de culturele aspecten van de Tong Tong Fair”, geeft Koning aan. Uiteraard kent het festival veel standhouders die komen met allerlei lekkere hapjes en drankjes. Maar dit jaar is daar iets heel speciaals bij. „We hebben Ap Halen, uit Rotterdam, die Bir Pletok verkoopt. Dit is speciaal alchoholvrij gemberbier uit Batavia met een echte schuimkraag. Het is al een eeuw oud maar dit jaar voor het eerst op het festival.”

Jazz

Ook voor de jazzliefhebbers staan er bijzondere optredens in de planning zoals van Wouter Hamel. Maar ook de bekende chansonnier Sjors van der Pannen komt. Daarnaast worden tientallen artiesten ingevlogen. Er is tevens een eerbetoon aan de vorig jaar overleden Sandra Reemer. Onder anderen mode-ontwerper Addy van den Krommenacker vertelt over haar.

Lees verder…

10897309480?profile=original

MARK RUTTE DE RECHTERS ZIJN KLAAR MET DE WIJZE BEHANDELING VAN DE INDISCHE DOSSIERS!


"Mark schamen moet je  met je collega's in de Tweede Kamer en met je ambtenaren om na 70 jaren tot de ontdekking te moeten komen dat er nog heel wat zaken niet zijn betaald,  en geregeld o.a. onze Indische oudjes die onder barre omstandigheden moeten leven in Indonesie , zijn wel onze families !

Ook de rechters anno 2018 zijn klaar met dit beschamend handelend van de regeringen op een rij. Los eerst je eigen Indische vluchtelingen probleem op. De rechters hebben beslist dat ze nu recht hebben om een AOR. Weer worden de uitvoerende werkzaamheden door de ambtenaren verzaakt zoals die resterende naar schatting 30.000 te informeren, en voor deze oudjes zorgbureautjes of nog beter haal ze terug naar Holland.  Net als het verdrag Tracktaat van Wassenaar waar 341.000 Indische burgers bewust niet werden geinformeerd, vervalt de Overheid weer in herhaling

 

De documentaire van onlangs op NPO II ons liet zien de  vreselijke beelden, en in deze documentaire  NL regering van oorlogsmisdaden veroordeeld, bizar, en nog bizarre om gelden onder  de gesloten verdragen dat bestemd is voor die 341.000 mensen uit het voormalige  Indie nooit aan deze doelgroep werd uit betaald, maar in eigen zak te hebben gestopt, is dat niet corruptie, of is Nederland nu ook al te scharen onder een bananenrepubliek.

 

 “Zorg dat de schuldigen die zo lang bewust dit onder het tapijt hebben geschoven 70 jaren lang en bewindslieden hebben misleid, worden berecht!

 

 

 Feestelijke installatie van de delegatie en de deelnemersraad ACTW66 (Tracktaat van Wassenaar.)

 10897393654?profile=original

 Eindelijk is het zo ver de kogel is door de kerk. 

De 19e  jl, kwam voor het eerst de delegatie en de vers geselecteerde deelnemersraad bij elkaar, desondanks in maart 2015 het project ACTW66 van start ging.

Een samenwerking tussen NINES-Zuid, MM. Suistanaible en ICM.  Hierbij ICM de voortrekkersrol heeft zoals bij haar andere projecten achter de schermen,

De delegatie bestaat uit :

Peggy Lesquilier (advocaat), Jan Enoch (advocaat),  Deniz Mahender International Jurist Ov), Jan Hoogendoorn Senator ( Raad van State), Rob Andreas en Ferry Schwab sr.

Deelnemersraad uit :

 Renee van Kraft

  Magret Ayal
 Hans  & Yvonne vab\n Schayk

 Rudy & Trees Groenewald

 Ben & Ieneke Vink

 Bert Letwory

 Deniz Mahender

  Ton Meijer

(passief lid) 

Don   Gabriel
 Ivo . Nieuw zeeland P Lic
Julius Stemmerik
 Peter Vermanen 

De inschrijving voor de deelnemersraad loopt nog steeds. Maximaal aantal is 25 leden. 

De installatie werd feestelijk gevierd, met uiteraard snacks, makanan, en voor de diegenen die werden wilden feesten konden in hetzelfde gebouw naar de Koempoelan.

Wordt vervolgd.

 

 10897222082?profile=original


Steun ACTW66 ! 

Uw donatie  kan U storten op Rabo rekening NL41 RABO 03977255 07   ten name van F.Schwab / ICM Online onder vermelding van donatie Traktaat van Wassenaar.Tevens kan u zich inschrijven als deelnemer van ACTW66 op onze site www.icm-online.nl

   

Indische zaak - Het Traktaat van Wassenaar 1966 

Hier Onderteken petitie   < of >    Kijken wie er getekend hebben

< of >   Laatste Updates  In het Engels hier

 

Schrijf U vandaag nog in 

Ook kunt het inschrijfformulier aanvragen info@icm-online.nl 

U bent € 50 verschuldigd als deelnemer ACTW66, en U heeft 1 jaar gratis een ICM Abonnement en toegang tot ons Video-kanaal, het  enige Indisch Kanaal ! 

 

Lees verder…

Wanneer komt niet opgeloste Indische vluchtelingen probleem na 70 jaren aan de orde?

10897315485?profile=original Uiteraard was het voorzitterschap van Nederland toen aan de orde van de dag. Met dit voorzitterschap kon Mark Rutte met zijn delegatie zaken aan sturen omdat Syrië, Irak, en Turkije aan de grens van Nederland staat. De gebeurtenis in Keulen hebben de zaken niet eenvoudiger op gemaakt.

Redenerend zijn al dit soorten ontwikkelingen toch de bemoeinnissen van de Nederlandse regeringen op een rij dat stamt al sinds het voormalige Indie,  die onnodig de Nederlanders voor een  onnodig voldongen feit brengt, niet 18.000 kilometer gescheiden door vele oceanen, maar de Middellandse Zee waar velen hun vakantie in de zomer vieren.  

Een regering die zijn eigen normen en waarden plegen op te dringen aan die regeringen die het in hun ogen niet goed doen. Neem Irak, iedereen was tegen deze coupe tegen Sadat gepleegd dat begon door de CIA die vaak op hun blauwe ogen onvoorwaardelijk worden geloofd, en infiltreren . Blair en Bush hebben ruimtelijk toegegeven dat ze het goed fout zaten, en Blair trad zelf af. Hoe zat dit ook al weer met Nederland, daar was een team van 20 man van commissie Davids nodig om Nederland te overtuigen dat ze nooit hiermee hadden bemoeien, wat deed Jan Peter Balkenende met 100.000 mensen die voor niets zijn overleden, het als een mening afgedaan, schaamteloos CDA!  100.000 mensen zijn onschuldig de dood ingejaagd. Bush en Blair konden dit niet verwerken, en de diensten als CIA zijn de veroorzaker, maar dan nog hebben ze bloed aan hun handen, dus ook NL - regering. Nooit is de rust in Irak teruggekeerd, maar verder als een olievlek verder gestaag uitgebreid.

 

Neem Syrië nu, Wat heeft de bemoeienis teweeggebracht?

Ruim 100.000 oorlogsslachtoffers, een land dat helemaal verwoest is. De massale bevolking die vlucht uit het land richten Nederland die denkt door een oorlog het op te lossen, als er nog sprake is van een land ….. Als een olievlek spreidt dit verder uit de bemoeienissen van Nederland onder het mom “Wij zijn in een handelsland”, dat bevestigd wordt door Spong gedachte goed, dat aan de oorlogen de wapen industrie willig tiert, niet waar?

Nederlandse regering heeft niets geleerd van uit verleden uit het voormalige Indie! Ruim 500.000 Indische Nederlanders  met een Nederlands paspoort moesten het voormalige Indie uitvluchten met gevaar voor eigen leven. Weer door de bemoeienissen van Nederland. NL regering die belust is op macht en geld onder de noemer” wij zijn een handelsland.” Alle normen en waarden op deze aardkloot hebben overtreden. NL regering deinst niet terug voor oorlogsmisdaden als het maar om handel gaat.

 

10897321256?profile=original10897238680?profile=originalHet Verdrag Traktaat van Wassenaar beschrijft de handel en wandel van die Nederlandse regering van toen. Om je te schamen als Nederlandse burger dit te moeten lezen uit het betreffende document! Hoe durf je nog geld aan de kers verse republiek te vragen terwijl je het de staatskas en het land hebt leeggeroofd, moet je toch heel ver zijn, bacchhhh schaamteloos, en dat nu voorzitter van de EU. Wat als de EU de Indische geschiedenis ter ore komt ?

 Vooraf de overdracht aan het nieuwe bestuur van Soekarno / Hatta had NL Regering de staatskas al leeggeplunderd werd uit de gegeneerde resultaten van die Binnenlandse Indische economie. Verwijs naar het rapport van Galen hoe het geld, goud, assets werden weggesluisd door de NL Staat, Banken, Verzekering en de multinationals ( allen houden angstvallig het nog uit te betalen Indisch Geld vast).

Alles weggesluisd en de goudvoorraden getransporteerd naar o.a. New York. Soekarno en Hatta hadden een lege staatskas. Moet U voorstellen dat dit nu gebeurt; Binnenlandse economie van Nederland heeft een omzet van ongeveer 1100 miljard, daarvan vloeit 289 miljard naar de Nederlandse Staatskas aan Belastingen. Van deze orde werd leeggeroofd destijds in het Voormalige Indie zo niet meer dan  289 miljard.

Tegelijkertijd zaten Soekarno/ Hatta  beiden met de opbouw van het land, economie, met een lege staatskas. Maar het grootste probleem was dat 500.000 Indische Nederlanders -  die door de Indonesische bevolking niet meer geduld werden gezien als koloniaal bewind van onderdrukking, vernedering en verkrachtingen van de vrouwen in die 300 jaren. Soekarno / Hatta ontfermde, en beschermde deze groep zo goed als zij het konden. De Nederlandse regering keek dit weg en negeerde het,  wilde deze 500.000 Indische Nederlanders met Nederlands paspoort niet meer terug in Nederland die hebben geleden onder Japanse bezetting en bersiap; Niet te vergeten als veroorzaker van de oorlog met Japan, die hoogst in eigen persoon door de Koningin Wilhelmina  namens NL –regering van uit London werd verklaard om achter Amerika te staat. Van de ene op de andere dag veranderde het leven in het Voormalige Indie in een hel. Mensen uit hun huizen naar de kampen, een lange oorlog dat begon in 1942  tot 1949, hierna bersiap !

Beide regeringen gingen het Verdrag van Wassenaar aan in 1966. Deze hield in dat de NL regering de nieuwe kerst verse republiek hielp bij de opbouw - economisch, terwijl de NL regering Staatskas leegroofde- en compensatie voor de vluchtelingen in Nederland voor het verlies van alle eigendommen, bezittingen, banktegoeden. (Vluchtelingen = Indische Nederlanders uit voormalige Indie). Soekarno betaald aan het Ministerie van Bert Koenders 689 miljoen oude guldens met waarde nu van 2,4 miljard.

10897270694?profile=originalVan de 500.000 vluchtelingen werden 341.000 toegelaten, 159.000 de vergeten groep die hun documenten kwijt waren door die oorlogen werden niet toegelaten, en stateloos. Hoe heeft NL regeringen op een rij hier de vluchtelingen problematiek aangepakt?

 

 

Waarom is het geld dat op de rekening van Bert Koenders staat nu 2,4 miljard nog steeds niet uitgekeerd aan de Indische Gemeenschap?

Waarom hebben die 341.000 alles terug moeten betalen voor de reis, verblijf en herinrichting?

Waarom heeft de NL regering die 159.000 Indische Nederlanders laten barsten? Waarom is na 70 jaren nog steeds niet opgelost dit vluchtelingen probleem?

Waarom hebben die 341.000 oorlogslachtoffers nimmen gecompenseerd uit WMO zoals wel de andere groeperingen (Joodse Gemeenschap, Roma, Sinti"), terwijl Nederland Marshalhulp van ruim 7 miljard toen ontving, en uit het Verdrag met Japan ruim 3 miljard?

 

Mark Rutte zal U eerst niet uw eigen gecreëerde vluchtelingen probleem uit voormalige Indie eerst oplossen na 70 jaren met dit voorzitterschap?

 

Document uitgebracht door Minister van Buitenlandse Zaken;  “Nederland, Indonesie en de financiële overeenkomst van 1966” “To forget the past in favour of a promise for the future”

Bestellen bestel@icm-online.nl   (PDF bestand, 70 pagina’s, kosten € 3)

10897264495?profile=original

Lees verder…

Feestelijke installatie van de delegatie en de deelnemersraad ACTW66 (Tracktaat van Wassenaar.

10897384066?profile=original

10897384690?profile=original

 Eindelijk is het zo ver de kogel is door de kerk. 

De 19e  jl, kwam voor het eerst de delegatie en de vers geselecteerde deelnemersraad bij elkaar, desondanks in maart 2015 het project ACTW66 van start ging.

Een samenwerking tussen NINES-Zuid, MM. Suistanaible en ICM.  Hierbij ICM de voortrekkersrol heeft zoals bij haar andere projecten achter de schermen,

De delegatie bestaat uit :

Peggy Lesquilier (advocaat), Jan Enoch (advocaat),  Deniz Mahender International Jurist Ov), Jan Hoogendoorn Senator ( Raad van State), Rob Andreas en Ferry Schwab sr.

Deelnemersraad uit :

 Renee van Kraft
  Magret Ayal
 Hans  & Yvonne vab\n Schayk
 Rudy & Trees Groenewald
 Ben & Ieneke Vink
 Bert Letwory
 Deniz Mahender
  Ton Meijer
(passief lid) 
Don   Gabriel
 Ivo . Nieuw zeeland P Lic
Julius Stemmerik
 
Peter Vermanen 

De inschrijving voor de deelnemersraad loopt nog steeds. Maximaal aantal is 25 leden. 

De installatie werd feestelijk gevierd, met uiteraard snacks, makanan, en voor de diegenen die werden wilden feesten konden in hetzelfde gebouw naar de Koempoelan.

Wordt vervolgd.

 

Lees verder…

PASAR MALAM ISTIMEWA IN GORINCHEM 24 t/m 27 mei

10897380883?profile=original

10897387901?profile=original

10897389070?profile=original

10897389273?profile=original

Istimewa nieuwsbrief

*** GRATIS TOEGANG *** PASAR MALAM ISTIMEWA IN GORINCHEM
 

*** GRATIS TOEGANG ***
PASAR MALAM ISTIMEWA IN GORINCHEM
 

* Een gegarandeerd gezellige Pasar Malam met een bijzonder programma op 3 podia

* In samenwerking met de Indische vereniging Oost en West TeSaam
* Met tevens een bijzondere theatervoorstelling.
* CD Release Party Ben Heart.

 


Datum: 24 t/m 27 mei

Locatie: Varkenmarkt, theater De Vijfzinnen en omliggende straten

Openingstijden:
Donderdag 24 mei: 12:00 - 22:00 uur
Vrijdag 25 mei: 12:00 - 22:00 uur
Zaterdag 26 mei: 12:00 - 22:00 uur
Zondag 27 mei: 12:00 - 20:00 uur



Indisch weekend in Gorinchem 
Voor de eerste keer organiseert Istimewa Events in samenwerking met de Indische vereniging uit Gorinchem en omgeving ‘Oost en West Te Saam’ een Pasar Malam en met tevens een bijzondere theatervoorstelling. Aanleiding is het 40-jarig bestaan van de Indische Vereniging OWTS. Dit evenement vindt plaats van 24 t/m 27 mei op de Varkenmarkt, de Vijfzinnen, de Bloempotsteeg en in het Vijfzinnen Theater. Dit stukje stadscentrum zal omgetoverd worden tot een klein Indisch dorp met veel gezelligheid, lekker eten, leuke kraampjes en leuke ontmoetingen.
 

Theater met maaltijd
Op donderdag 24 mei vindt in het Vijfzinnen Theater een uitvoering plaats van de succesvolle theatervoorstelling-met-Indische-maaltijd van Roy Grünewald en zijn zus Hedy. Met ‘Selamat Makan’ (smakelijk eten) toeren zij voor het vierde seizoen langs de Nederlandse theaters waar het vrijwel overal is uitverkocht vanwege het unieke concept. Terwijl Roy verhalen vertelt over Indië, Indo’s en Indonesië staat zijn zus op het podium te koken. Kruidige geuren kringelen uit de wadjans. Het publiek krijgt lekkere trek en na afloop wordt een volledige Indische maaltijd geserveerd. Aanvang: 16 uur. Kaarten zijn inclusief Indische maaltijd en kosten € 36,- en te bestellen via: https://www.denieuwedoelen.nl/programma/voorstelling/1733/

10897389678?profile=original

Programma donderdag 24 mei

Podium Varkenmarkt
12:00 uur Pasar Malam open
13:15 – 14:00  Eddy King
14:30 – 15:15  Band No Discount
15:45 – 16:15  Grace Reece
16:45 – 17:30  Band No Discount
18:00 – 18:30  Grace Reece
19:00 – 19:45  Band No Discount
20:15 – 21:00  Eddy King
21:15 – 22:00  Band No Discount
 
Podium Blijenhoek
12:00 uur Pasar Malam open
13:00 – 13:45  Harold Roso & Jane Goulding
14:15 – 14:45  Grace Reece
15:30 – 16:15  Harold Roso & Jane Goulding
17:00 – 17:45  Eddy King
18:30 – 19:15  Harold Roso & Jane Goulding
20:00 – 20:30  Grace Reece
21:00 – 21:45  Harold Roso & Jane Goulding
 
Podium Theater de Vijfzinnen
14:45 – 15:30  Eddy King
16:00 – 18:00  Roy en Hedy Grünewald - Selamat Makan
(in grote theaterzaal, losse kaartverkoop)

10897390069?profile=original

10897390258?profile=original10897390684?profile=original

10897391269?profile=original

Harold Roso & Jane Goulding
No Discount
Eddy King
Grace Reece

Programma vrijdag 25 mei

Podium Varkenmarkt
12:00 uur Pasar Malam open
13:30 – 14:15  Tutti Frutti
15:00 – 15:30  Dansgroep Bali Ayu Budaya 
16:15 – 17:00  Tutti Frutti
17:30 – 18:00  Harold Verwoert
18:45 – 19:15  Dansgroep Bali Ayu Budaya 
19:45 – 20:30  Tutti Frutti
21:15 – 22:00  Tutti Frutti
 
Podium Blijenhoek
12:00 uur Pasar Malam open
13:00 – 13:45  Free Line
14:30 – 15:00  Harold Verwoert
15:30 – 16:15  Free Line
16:45 – 17:15  Dansgroep Bali Ayu Budaya 
17:45 – 18:30  Erwin Hardenberg
18:45 – 19:30  Free Line
20:00 – 20:30  Harold Verwoert
21:00 – 21:45  Free Line
 
Podium Theater de Vijfzinnen
14:45 – 15:30  Erwin Hardenberg
16:15 – 17:30  Erwin Hardenberg

10897391470?profile=original10897391697?profile=original

10897393069?profile=original

10897393294?profile=original

Free Line (foto: Gea Fotografie)
Tutti Frutti
Harold Verwoert (foto: Wim / Lia Matthieu)
Dansgroep Bali Ayu Budaya

 

Programma zaterdag 26 mei

Podium Varkenmarkt
12:00 uur Pasar Malam open
13:30 – 14:15  Java Guitars
14:45 – 15:15  Dansgroep Sekar Ayu
16:00 – 16:45  Java Guitars
17:15 – 17:45  Gordon Smith
18:15 – 18:45  Dansgroep Sekar Ayu
19:15 – 20:00  Java Guitars
20:15 – 21:00  Justine Pelmelay
21:15 – 22:00  Java Guitars
 
Podium Blijenhoek
12:00 uur Pasar Malam open
13:00 – 13:45  Ester Latama
14:30 – 15:00  Gordon Smith
15:45 – 16:30  Ester Latama
17:15 – 17:45  Dansgroep Sekar Ayu
18:30 – 19:15  Ester Latama
19:45 – 20:15  Gordon Smith
21:00 – 21:45  Ester Latama
 
Podium Theater de Vijfzinnen
15:15 – 15:45  Esmay Usmany
16:45 – 17:15  Esmay Usmany

10897394480?profile=original

10897394882?profile=original

10897395653?profile=original

 

10897396066?profile=original

10897396454?profile=original10897396686?profile=original

Java Guitars
Ester Latama (foto: Artfotos.nl)
Gordon Smith
Dansgroep Sekar Ayu (foto Gea Fotografie)
Esmay Usmany
Justine Pelmelay

 

Programma zondag 27 mei

Podium Varkenmarkt
12:00 uur Pasar Malam open
12:45 – 13:30  Triple B & Friends
14:00 – 14:30  Dansgroep Aniadi Art
15:00 – 15:45  Triple B & Friends
16:15 – 16:45  Dansgroep Aniadi Art
17:15 – 18:00  Triple B & Friends
18:30 – 19:00  Ben Heart (CD PRESENTATIE)
19:15 – 20:00  Triple B & Friends
 
Podium Blijenhoek
12:00 uur Pasar Malam open
13:15 – 14:00  Diana Monoarfa
14:45 – 15:15  Ben Heart
16:00 – 16:45  Diana Monoarfa
17:30 – 18:00  Dansgroep Aniadi Art
19:00 – 19:45  Diana Monoarfa
 
Podium Theater de Vijfzinnen
14:45 – 15:30  Diana Monoarfa

10897397082?profile=original

10897397861?profile=original

10897398057?profile=original

Triple B & Friends
Dansgroep Aniadi Art (foto: Peter Veerman)
Diana Monoarfa

 

CD Release Ben Heart

Na een een lange, onzekere periode van ziekte is Ben Heart de afgelopen maanden weer helemaal de oude geworden!
In Bali is Ben goed hersteld en heeft hij weer enorme zin om voor u op te treden op de Pasar Malams.
Zijn 1e optreden na een lange tijd is dan ook logischerwijs weer bij de Pasar Malam Istimewa.

Wat dit optreden nog bijzonderder zal maken is dat deze dag ook de officiële release is van zijn nieuwe gospel CD & DVD.
Ben heeft deze mini gospel CD 'Let Us Try' opgenomen in een voor hem zware periode in zijn leven. De liedjes op de CD zijn een vertaling van zijn dankbaarheid voor de steun die hij in deze moeilijke periode van zijn familie en vrienden heeft gekregen.

Benieuwd naar hoe dit klinkt? Kom dan op zondag 27 mei om 18:30 naar het podium op de Varkenmarkt!
Deze CD/DVD is op de Pasar Malam Istimewa in Gorinchem te koop voor slechts €10,-
Uiteraard zal Ben ook signeren en kunt u met hem op de foto!

10897398086?profile=original

Op de hoogte bijven

Wilt u op de hoogte blijven van het laatste nieuws over deze Pasar Malam in Gorinchem?
Zet u zelf dan op "aanwezig / gaat" op onze Facebookpagina:
https://www.facebook.com/events/149085705785834
Hier kunt u uw Facebook vrienden ook uitnodigen voor dit evenement.

Op de hoogte blijven van al onze Pasar Malams door heel Nederland? Like dan onze Facebook:
http://www.facebook.com/istimewa.events
of kijk op http://www.istimewa-events.nl

Lees verder…

10897396867?profile=originalWieteke van Dort,  mijn herinneringen aan Indië blijven een grote rol spelen...

Haar 75ste verjaardag brengt WIETEKE VAN DORT in alle rust door met haar lieve man THEO MOODY, hun drie kinderen BAS, LARISSA, ALEXANDER en de kleinkinderen. Wie had dat gedacht na haar zware hartoperatie en langdurige revalidatieperiode in 2012. Wieteke voelt zich weer helemaal goed en staat zelfs weer op de bühne. ,,Dat geeft mij zoveel energie.’’

Vandaag wordt WIETEKE VAN DORT, en daarmee ook haar alter ego TANTE LIEN, 75. Maar daar zag het een tijdje geleden niet naar uit! In 2012 werd de actrice en kunstenares onwel in de buurt van het Amsterdamse Centraal Station, strompelde daar een snackbar binnen en smeekte er met een nagenoeg laatste ademstoot om húlp!

Hartproblemen werden haar toen bijna fataal, maar net op tijd arriveerde die hulp en kon Wieteke worden gered. Een lange periode van revalideren volgde. Zowel lichamelijk als geestelijk had zij een behoorlijke klap gehad en lange tijd hield zijzelf twijfels of ze wel voldoende zou herstellen.

Maar kijk vandaag eens. Wieteke ís hersteld! Met drie bypasses en een nieuwe hartklep zit zij thuis met een pot thee en boterkoekjes. De kinderen BAS, LARISSA en ALEXANDER komen, met de kleinkinderen. Zij is weer opgewekt - met de bekende twinkeling in haar ogen - en straalt een onvoorstelbare energie uit. Het ’adoe, luitjes’ kan niet lang meer op zich laten wachten.

,,Ja, ik werk nog steeds hoor, ik treed weer op, en doe allemaal leuke dingen. Niets tegen mijn zin. Ik moet het wel doseren, want ik merk dat het allemaal meer energie kost dan vroeger. Twee keer per week is genoeg en dan het liefst overdag. Mijn artsen zeggen dat ik wel zuinig op mezelf moet zijn. En gelukkig is er altijd nog mijn lieve man THEO, die er ook goed op let dat ik niet teveel hooi op de vork neem.’’

Je bent dus helemaal genezen?

,,Nou, helemáál is een groot woord, ik word wel 75 vandaag dus het gaat gewoon wat langzamer. Zo heb ik lange tijd last van ’etalage-benen’, dat is begonnen na de operatie. Waarschijnlijk heb ik toen in een bepaalde houding te lang op de operatietafel gelegen en heeft er misschien iets in een bloedvat in mijn been knel gezeten, ik weet het niet. Het is een vernauwing van de slagaderen. Al zodra ik een kort stukje gelopen heb, moet ik weer even stil blijven staan. Daar komt ook de naam vandaan, hè? Als je moet stilstaan, kijk je in de etalage van een winkel. Mijn benen doen dan zo’n pijn, dat is echt heel lastig. Ik heb allerlei therapieën geprobeerd en behandelingen gehad, maar eigenlijk hielp niets echt. Ik ga dus binnenkort maar weer eens met de artsen praten, of er toch niet nog iets anders aan te doen is. Verder zorg ik goed voor mezelf hoor, ik fiets bijvoorbeeld iedere dag op de hometrainer. Dat houdt me fit.’’

Dus die goeie, ouwe Tante Lien is ook weer terug?

,,Het is zo heerlijk om het publiek een paar mooie uurtjes te bezorgen, ik zie dat ook niet eens als werk. Of het nu is in een bejaardentehuis, voor veteranen, op huwelijksfeesten of op de Pasar Malam, het is allemaal even leuk en geeft mij zoveel energie. ’Tante’ is nog steeds zo populair. Haar in mijn knot en een sarong aan, en daar ga ik weer. Onlangs was ik nog in een verzorgingstehuis en ik zong daar oude Indische kinderliedjes. Veel van de mensen waren dementerend, maar op het moment dat ze die liedjes hoorden begonnen ze spontaan zachtjes mee te zingen. Dat bracht zoveel ontroering, vooral bij de families en de verzorgenden die deze bewoners nooit eerder hadden horen praten. Dat is toch mooi!? Een van mijn mooiste optredens was wel bij de veteranen op het Malieveld, toen ik ook het Ereteken voor Verdienste kreeg. Ik heb veel onderscheidingen in mijn leven gekregen, zoals Edisons, Nipkov-schijven en ben ook Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, maar de mooiste is toch het Ereteken. Deze onderscheiding kreeg ik namens alle veteranen en is normaal gesproken alleen bestemd voor militairen.’’

Je Indische afkomst verloochen je niet, ook niet tijdens je optredens.

,,Nee, waarom zou ik. Het is juist belangrijk dat Indische mensen gehoord worden. Er is toch al veel te veel verzwegen. Weet je dat er bijvoorbeeld zeshonderd miljoen dollar op banken in Washington staat, dat eigenlijk toebehoort aan de Indische gemeenschap? Er is veel onwetendheid en weinig begrip voor de Indische problematiek. Mijn vader werd tijdens de Japanse bezetting gedwongen om door te werken op de suikerfabriek. Dat moest van de Japanners. Daar werd hij toe gedwongen, maar er waren mensen die hem een collaborateur noemden. In de Bersiap-periode is hij vermoord, ik was toen drie jaar en heb hem dus nauwelijks gekend of zelfs meegemaakt. Je zou denken dat je dan geen trauma kan oplopen, maar dat had ik dus wel. Jarenlang kon ik geen oorlogsfilms kijken, ik draaide meteen mijn hoofd om. Op uitnodiging ging ik naar de film Paradise Road met GLENN CLOSE. De film vertelt het waargebeurde verhaal dat zich afspeelt tijdens de bezetting van Sumatra. De vrouwen besluiten, in de verschrikkelijke omstandigheden van het kamp, toch een stemmenorkest op te richten. Vanuit hun geheugen schrijven zij de muziek op zoals ze zich die herinneren, en studeren dat in. Aan het eind van de oorlog, en de film, weet het stemmenorkest zelfs de Japanse gevangenbewaarders te charmeren. Wat was ik onder de indruk van die vrouwen in dat kamp die door zingen hun moed hielden, ik was diep geëmotioneerd. Pas sinds die tijd kan ik het aan om naar oorlogsfilms te kijken.’’

Je bent 75, zijn er nog dingen die je graag wilt?

,,Jaaaa, meer dan genoeg. Teveel om op te noemen! Naast mijn optredens met RICKY RISOLLES en AIS-LAWA maak ik schilderijen en tekeningen, beschilder ik porselein en schrijf ik nog boeken. In het najaar komt er één uit over mijn hele leven, gecombineerd met mijn Indische achtergrond. Het is een soort familiekroniek. Goede vriend en journalist HANS VISSER werkt er al jaren aan en het wordt echt een prachtig document. Eind mei zullen we op de Tong Tong Fair in Den Haag alvast een klein voorproefje geven. Verder heb ik met twee vriendinnen ook nog een boek gemaakt voor leerkrachten. Ik heb zelf de opleiding voor kleuterleidsters gedaan en die duurde toen vier jaar. Tegenwoordig is het op de Pabo maar een paar maanden waarin aandacht wordt besteed aan kleuters. Het boek geeft allerlei handvatten waar de leerkrachten hopelijk iets aan hebben.’’

De herinneringen aan Indië blijven een grote rol spelen...

,,Uiteraard… dat zit ín me. Ik ben ook gevraagd voor de Indië Monologen, daaraan werken veel bekenden van mij mee. Zoals toch ook weer WILLEM NIJHOLT en YVONNE KEULS. Dat wordt in alle opzichten weer een feest. Met zowel Willem als Yvonne heb ik veel contact, Willem vooral regelmatig via de mail. Dan hebben we echt de meest grappige conversaties. Tja, en Yvonne is al jaren een goede vriendin. Ik kan me er nu al op verheugen. Ik ben zo blij dat ik, na dat voorval in Amsterdam, die extra jaren heb gekrégen. Die wil ik nu extra goed benutten.’’

Yvonne Hoebe

Lees verder…

Bloedbad bij aanslagen op Indonesische kerken

Bloedbad bij aanslagen op Indonesische kerken

10897390499?profile=original

Van onze correspondent

Alle plegers van de aanslagen gisteren op drie kerken in Indonesië kwamen uit hetzelfde gezin. Zeker dertien mensen kwamen om en tientallen raakten gewond bij het bloedbad in Surabaya, de op één na grootste stad van het land.

De daders sloegen toe in de vroege ochtend, toen de kerkgangers arriveerden voor de zondagsdienst. Twee zoons van 16 en 18 reden op brommers naar een kerk, waar zij de bommen die ze op hun lichaam droegen, tot ontploffing brachten. De vader reed vervolgens een auto met een groot explosief en enkele kleinere rond zijn middel het terrein van een andere kerk op, nadat hij zijn vrouw en twee jongere kinderen had afgezet bij de derde kerk. Daar bliezen de moeder en haar dochters van 9 en 12 zichzelf op. Een vierde aanslag, op de kathedraal van Surabaya, is verijdeld doordat de aanslagpleger werd gearresteerd.

Volgens de baas van de nationale politie, Tito Karnavian, had het gezin banden met Jamaah Ansharut Daulah (JAD), een extremistische groep die is gelieerd aan Islamitische Staat. De familie zou in Syrië zijn geweest. Het gezin werd vorig jaar met andere Indonesiërs gedeporteerd door Turkije. De leider van JAD, Zainal Anshori, kreeg in februari zeven jaar cel voor het beramen van wapensmokkel uit het zuiden van de Filipijnen. Zijn groep zou ook verantwoordelijk zijn voor andere aanslagen in Indonesië. De aanslagen van gisteren waren de eerste in Indonesië, die zijn opgeëist door Islamitische Staat.

Indonesië kreeg veel lof voor zijn succesvolle bestrijding van terreur na de bomaanslagen op Bali in 2002. Maar de opkomst van IS heeft een nieuwe generatie van militanten geïnspireerd. Door de groeiende intolerantie in de afgelopen jaren nemen geweld en discriminatie tegen minderheden in het land schrikbarend toe. Vrouwelijke jihadisten zijn er steeds actiever, maar het is de eerste keer dat kinderen zijn gebruikt om een aanslag te plegen in het land met de grootste moslimbevolking ter wereld.

Lees verder…

staf van Prins Diponegoro

staf van Prins Diponegoro Door: Michel Maas en Lidy Nicolasen

10897293881?profile=original De staf van Prins Diponegoro                  Door: Michel Maas en Lidy Nicolasen

 De pelgrimsstaf van prins Diponegoro (de Willem van Oranje van Indonesië), veroorzaakt 181 jaar na dato opwinding in zijn thuisland Indonesië. Volkskrant correspondent Michel Maas legt uit waarom en Lidy Nicolasen reconstrueert met de Nederlandse bezitters hoe de staf uiteindelijk kon terugkeren naar Indonesië.

De staf van Diponegoro staat stilletjes in een zijzaaltje van de tentoonstelling Aku Diponegoro (Ik Diponegoro). Piepkleine spotjes werpen een schemerig, bijna geheimzinnig licht op de staf. Spiegelwanden weerkaatsen het licht, maar het blijft te donker om er selfies te maken. Flitsen is verboden. Er zijn weinig bezoekers in de Nationale Galerie in Jakarta. De stilte in het zaaltje staat haaks op het rumoer dat de staf heeft veroorzaakt in de Indonesische media.

De terugkeer van Diponegoro’s staf, na 181 jaar, was groot nieuws. Het was bijna alsof de Javaanse prins en nationale held zélf een beetje was teruggekeerd. Grote kranten als Kompas en Jawapos besteedden er hele en halve pagina’s aan en maakten daarmee duidelijk dat deze staf veel meer is dan alleen maar een stok met een kunstig gesmede metalen bovenkant die lijkt op de zon of de maan of de aarde waarover de houder regeerde. Diponegoro gebruikte de staf als hij op bedevaart ging naar heilige plaatsen op Java – vooral in Yogyakarta. Daarmee heeft de staf zelf ook iets heiligs gekregen. Er liggen krachten in verscholen van een geschiedenis die teruggaat tot de Javaanse godenwereld.

    Prins Diponegoro

Held

Ook Diponegoro (1785-1855) is meer dan zomaar een prins. Hij staat in de Indonesische herinnering gegrift als de eerste en grootste held van de strijd tegen de Hollandse kolonialen. Prins Diponegoro is de Willem van Oranje van Indonesië. Bij hem begon volgens de geschiedenis-boeken de bevrijding. Alle schoolreisjes in Jakarta eindigen bij de cel onder het oude stadhuis waar de prins werd vastgehouden. Ieder schoolkind heeft wel een selfie met de tralies.

De terugkeer van de ‘Staf van Diponegoro’ uit Nederland was voor iedereen een grote verrassing. De makers van de tentoonstelling hadden die goed geheim gehouden, tot de avond van de opening. Twee nazaten  van gouverneur-generaal Jean Chrétien Baud overhandigden daar, in de Nationale Galerie, de 1.40 meter lange staf aan de minister van Onderwijs en Cultuur. De gouverneur-generaal had     het object 181 jaar geleden meegenomen naar Nederland, waar de familie langzaam vergat wat het eigenlijk was. Erika en Michiel Baud brachten de staf terug, en werden daarmee op slag lokale beroemdheden die overal door media werden gevolgd.

De staf kreeg zijn schemerige ereplekje op de tentoonstelling. De stilte daar ligt misschien niet alleen aan de duisternis. Misschien deinzen veel mensen ook een beetje terug om al te dicht bij de staf te komen. Je weet maar nooit. Het kan immers zijn dat de spirituele kracht ervan nog niet is uitgewerkt. Dat is iets waarmee je in Indonesië altijd rekening moet houden.

10897305674?profile=originalDe gevangenneming van Prins Diponegoro

Magie

Kompas, een serieuze en gerespecteerde krant, suggereert dat magie de reden was om de staf 181 jaar geleden aan gouverneur-generaal Baud te overhandigen. De Javanen wilden de Nederlanders betoveren: via de magische staf probeerden zij ‘de Nederlanders hun kracht af te nemen’, schrijft de krant. Dat is voor Indonesiërs niet zo raar als het lijkt. Magie speelt een grote rol in hun leven, tot op de dag  van vandaag. Zelfs presidenten hebben er last van. Om de hoek, in de grote zaal, hangt bijvoorbeeld het centerpiece van de tentoonstelling: het schilderij ‘De gevangenneming van Diponegoro’ door Raden Saleh, onbetwist de grootste schilder uit de Indonesische geschiedenis, de Rembrandt van Indonesië, en dit schilderij is zijn Nachtwacht. Het was er bijna niet meer geweest. Het schilderij hing jarenlang in  het presidentieel verblijf in Yogyakarta, maar ‘Ibu Ani’, de echtgenote van de vorige president Susilo  Yudhoyono, was er bang voor. Dat gevoel had zij wel vaker. Zij dacht dat de geschilderde personages ‘s nachts door het paleis spookten en kreeg daar echt kippenvel van. Het onbetaalbare schilderij werd toen liefdeloos in de kelder opgeborgen waar het ten prooi viel aan vocht, schimmel en ongedierte.

Besar Kepala

Bezoekers drommen nu samen voor het gerestaureerde schilderij. Monkelend wordt gewezen op de hoofden van de Hollanders op   het doek, die er een beetje opgeblazen uitzien. De schilder heeft ze met opzet iets te groot geschilderd, maar hij heeft dat zo subtiel gedaan dat het bijna niet opvalt. De Hollanders merkten het niet. Besar Kepala mompelt een bezoeker, en de anderen lachen. Besar Kepala (dikke kop) betekent in Indonesië arrogant of lelijk.  Om de staf van Diponegoro lacht niemand. Dit ‘belangrijke artefact van de Indonesische geschiedenis en het Indonesische volk’ (Kompas) blijft voortaan in de Nationale Galerie, waar het met grote eerbied wordt behandeld. Je weet immers maar nooit hoe sterk hij nog is. Het kostte wat tijd, maar de Nederlanders zijn uit Indonesië verdreven; wie weet heeft de magie echt gewerkt.

10897305492?profile=originalEen geschenk, geen roofkunst

In de hoek van de gang leunen een wandelstok, een speer en een ingeklapt antiek veldkrukje tegen elkaar aan. Erboven hangt een missiebusje. ‘Kijk, hier stond het ding. Op de muur zie je de afdruk nog’, zegt Erica Baud (64), net terug uit Indonesië. ‘Ik heb deze spullen uit het huis van mijn ouders. Niemand keek er ooit naar om. Ik nam ze mee omdat ik ze mooi vond’. Het ‘ding’ is de pas teruggevonden pelgrimsstaf van de in 1785 geboren Javaanse prins en vrijheidsstrijder Diponegoro. De prins is een nationale held aan wie op dit moment in Jakarta een tentoonstelling is gewijd. Samen met haar broer Michiel heeft Erica Baud de staf tijdens de opening van de tentoonstelling officieel overgedragen aan het Nationaal Museum. ‘Michiel hield een woordje en ik overhandigde de staf aan de minister van Onderwijs. Er stond een batterij fotografen en ik vergat de staf bijna los te laten. Het was een groots gebeuren, heel emotioneel.’ De staf komt uit de nalatenschap van haar voorvader Jean Chrétien

Baud. In juli 1834 werd hem als beginnend gouverneur generaal van Nederlands-Indië de 1,40 meter lange houten stok met zilveren beslag en een smeed-ijzeren schijfvormige kling, door een voormalige medestrijder van Diponegoro ‘in onderwerping’ aangeboden. De prins had de oorlog tegen de Nederlanders verloren en was gevangen gezet. Zijn bediende was met de staf aan de haal gegaan om die aan de Nederlandse machthebber te overhandigen na zijn overgave.

Sultans

Van oorsprong was de staf niet van de prins, maar van de Sultans van Demak, en dus veel ouder. Prins Diponegoro kreeg hem van een gewone Javaan. Hij droeg de staf altijd bij zich als hij op pelgrimstocht ging om de zegen van het Opperwezen te vragen voor zijn ondernemingen. Jean Chrétien Baud bracht de staf naar Nederland. Maar de kennis over het belang van de staf ging in de loop der jaren verloren. Dat veranderde vorig jaar zomer, vertelt nazaat van de vijfde generatie Erica Baud. Ze kwam in contact met Harm Stevens, conservator van het Rijksmuseum. Hij had in Bauds archief een beschrijving gevonden van de pelgrimsstaf. En dat niet alleen. Uit een briefwisseling bleek dat Baud de staf en andere voorwerpen had willen overdragen aan het Rijksmuseum en het Museum voor Volkenkunde in Leiden. Om onbekende redenen is dat nooit gebeurd.

Erica Baud: ‘Harm Stevens klopte bij een nicht aan, maar niemand van de familie wist er iets van. Er moest iets van een staf zijn. Ik zei: ik heb wel een paar dingen staan. Stevens kwam meteen kijken en toen hij zei dat het best dé staf zou kunnen zijn, heb ik hem meteen in bubbeltjesplastic verpakt en naar het Rijksmuseum gebracht. Toen we eenmaal de betekenis van de staf kenden, wisten we heel zeker: hij gaat terug naar Indonesië.’De staf komt uit het ouderlijk huis, dat is eigenlijk het enige dat Erica Baud zich herinnert. Zij en haar broers en zussen kunnen zich niet herinneren waar de staf al die jaren heeft gelegen of gestaan.

10897304677?profile=originalAankomst van Prins Diponegoro bij het Nederlandse gezag na zijn overgave.

Geschenk

‘Wij waren totaal verrast. Het is geen roofkunst, het is een geschenk, dat zei Stevens meteen. We hebben ook gezocht naar een notitie van Jean Chrétien Baud. Die was nergens meer       te vinden. Toen de staf onder   een sterke tl-lamp van het Rijksmuseum lag, vroeg iemand ineens: wat staat er op geschreven? We bogen ons allemaal naar voren. Bleek dat het briefje van opa op het houten kapje van de kling was geplakt. Het was in de loop der jaren helemaal bruin geworden. We hebben geprobeerd het te ontcijferen. Dat lukte niet helemaal, maar wat we konden lezen, overtuigde ons er nog sterker van dat dit de bedoelde staf was.’

Op de tafel van Erica Baud liggen stapels boeken over de voormalige kolonie. Allemaal in de loop der jaren aangeschaft. Indië keerde immers altijd terug in de familieverhalen. Ze toont het portret van haar voorvader, geschilderd door de destijds in Nederland en Duitsland beroemde Javaanse schilder Raden Saleh. ‘Een niet onaantrekkelijke man’, zegt ze. ‘Je wilt natuurlijk ook dat hij een niet al te onaardige man was. Uit wat erover hem is geschreven, blijkt dat hij, hoewel een koloniaal heerser, veel aandacht had voor de Javaanse cultuur en gebruiken. In Nederland werd hij minister van Koloniën en toen heeft hij het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde opgericht. Een familieportret geschilderd door Raden Saleh hangt daar nu.’

Geen van de nazaten van Jean Chrétien Baud  heeft later bemoeienis gehad met Indië. De vader van Erica Baud stond weliswaar in 1949 op de nominatie als dienstplichtige te worden uitgezonden, maar dat is vanwege een ziekte niet doorgegaan. Zelf werkt Erica Baud met Nederlandse gamelangroepen, maar pas nu heeft ze ‘op onze bedevaartreis’ de plaatsen bezocht waar haar voorvader ooit de baas was en waar ook een doodgeboren kind van hem begraven ligt.

‘Mensen vragen me vaak wat ik met Indië heb. Nu kan ik ze vertellen over mijn bet- bet- betovergrootvader en de staf van Diponegoro.’

Dit artikel verscheen eerder in De Volkskrant, 25 maart 2015. 

Lees verder…

10897396053?profile=originalWederom stelt de rechter in Indonesie wonende vrouw in het gelijk, dat woonlandbeginsel niet leidt tot verlaging van de uitkering.

Een vrouw die leeft met haar twee kinderen in Indonesie ontvangt een uitkering als gevolg van de Algemene nabestaandenwet (ANW). De SVB is door de Centrale Raad van Bestuur in het ongelijke gesteld. SVB deed een beroep op de toepassing van “Woonlandbeginsel” op de uitkering van de vrouw wonend in Indonesie. De stelling van de SVB is dat net als de andere BEU verdragen – beperking met uitbetalen van de uitkeringen - mogelijk maakt om de uitkering te verlagen naar de levenstandaard in het woonland, dit conform de andere verdragen die Nederland sloot met andere landen waar sprake is van export uitkeringen buiten Europa.

Per land heeft Nederland een verdrag gesloten.

Meer weten het vonnis is hier te  downloaden

Lees verder…
De muzikale documentaire Klanken van Oorsprong, vanaf 21 juni in de bioscopen! 
10897387301?profile=original
Vanaf 21 juni in de bioscopen! is een mozaïek van verhalen over de kracht van overleven in moeilijke omstandigheden, de Indische herkomst van de geportretteerden en het zoeken naar hun identiteit, afgewisseld met (swingende) muziek, optredens en nog nooit eerder vertoond archiefmateriaal.
ICM deels betrokken bij de setup, en de denkrichtingen zie het verhaal op http://icmonline.ning.com/profiles/blogs/documentaire-film-klanken-van-oorsprong-gaat-in-de-wereld-premier
Lees verder…

10897222082?profile=original

De eerste  bijeenkomst  ACTW66  (Traktaat van Wassenaar) wordt gehouden op locatie "Wijkcentrum Akkers” te Spijkenisse, de 19e zaterdag mei aanstaande om 17.00 uur, is besloten


Op deze bijeenkomst vindt kennismaking plaats, en worden leden van de delegatie en van deelnemersraad geïnstalleerd. De poppetjes en de namen worden dan ingevuld. Voor de delegatie die uit zes personen bestaat zijn voor het grotendeels bekend, die al vanaf 2015 actief w

aren, dit geldt tevens voor de leden van deelnemersraad.

De delegatie bestaat uit 2 juristen, senator van De Raad van State, specialist Internationaal recht ( deze in de plaats gekomen van R.I.P. Marshal Manengkei), Rob Andreas en Ferry Schwab sr (initiatiefnemer).  

De deelnemersraad dient maximaal uit 25 personen te bestaan. Inmiddels zijn er ruim 20 toezeggingen binnen.

Deze bijeenkomst is besloten, en is geheel volgens de planning van Rapport Traktaat van Wassenaar, die in boekvorm druk II is uitgebracht. De bedoeling is ter aanvulling voor de uitgave DRUK III dat de namen worden toegevoegd evenals nieuwe feiten die bij onderzoeken van juristen naar boven zijn gekomen.

Na de bijeenkomst zullen wij U op de hoogte stellen wie delegatie vormt en de deelnemersraad.

Lees verder…

Pasar Malam Geleen 11, 12 en 13 mei 2018 plus gedetailleerde info + programmering

10897381258?profile=original10897381457?profile=original

 

Programma Pasar Malam Geleen

                      MOEDERDAG ACTIE
LIKE & SHARE ACTIE 
10 (!) SETS VAN 2 VRIJKAARTEN!MOEDERDAG ACTIE 3
:

Pasar Malam GELEEN komend weekend 11/12/13 MEI IN IJSSHAL GLANERBROOK.
 
De organisator STELLAR EVENTS maakt er drie (!) bijzondere PASAR MOEDERDAGEN van!
 
De eerste twee acties zijn succesvol beëindigd. De laatste  en derde actie is 8 mei gestart en loopt t/m donderdag 10 mei 12.00 uur. Om 13.00 worden de prijswinnaars bekend gemaakt.
Wat moet u doen? Like en Share dit bericht en vertel kort waarom u naar de Pasar Malam Geleen wilt komen!
Ga direct naar:  Facebook actie Moederdag 3
De 10 prijswinnaars van deze actie worden via Facebook bekend gemaakt op a.s. donderdag 10 mei om 13.00 uur en via www.stichtingstellar.nl!
Grijp deze laatste kans op vrijkaarten voor de bijzondere Pasar Malam Stellar in de IJshal Glanerbrook in Geleen
10897381653?profile=original
10897381692?profile=original
Pasar Malam Stellar Geleen met o.a.
Justine Pelmelay
10897382256?profile=original
Het songfestival staat volop in de belangstelling. Waylon vertegenwoordigt Nederland en zal komende donderdag aan de bak moeten om een finaleplaats te halen.
 
Songfestival TIME! Maar eerst even terug in de tijd met Justine Pelmelay.
 
Pasar Malam Stellar presenteert u a.s. zondag songfestival ster Justine Pelmelay. In 1988 zat ze in het achtergrondkoor bij het optreden van Gerard Joling op het Eurovisiesongfestival. Een jaar later mocht ze Nederland zelf op het liedjesfestijn vertegenwoordigen, en wel met het lied "Blijf zoals je bent". De verwachtingen waren hooggespannen: de dag voor het Songfestival stond ze op een gedeelde eerste plaats bij de Britse bookmakers, een topprestatie. Natuurlijk zal ze ook dit prachtig lied weer zingen in Geleen. En voordat u het weet zingt u mee!
 
Stellar Events is blij met een ster als Justine. Een zangeres met veel ervaring. Ze maakte deel uit van vele topformaties we noemen de Swinging Soul Machine en de Pasedena Dream Band. Later timmerde ze ook op diverse fronten aan de weg. Onvermoeibaar en met passie en liefde voor zingen. Bijvoorbeeld met de Theatershow "The Soul of Motown". De afsluiting van deze show was in de RAI te Amsterdam met medewerking van The Three Degrees, The Supremes en Jocelyn Brown.
 
Ook nu weer is Justine druk met een mooi project waar ze zeker wat over zal vertellen. Samen met haar zus Elleke en Bobby Matulessi vormen zij de geweldige formatie Philly Motown Sound. En één ding staat als een paal boven water de IJshal Glanerbrook zal zondag 13 mei meer dan HOT zijn. De lady of Soul zal u laten genieten van haar weergaloze show. Inclusief een korte workshop Dance Moves!
10897382284?profile=original
Pasar Malam Den Helder

10897382498?profile=original

John van Hes

N HELDER - Het mooie Willemsoord met de mastenhal is ook dit jaar weer het thuishonk van de Pasar Malam Den Helder. De 49e editie wordt georganiseerd van zaterdag 19 tot en en met maandag 21 mei door de Tropenvrienden Den Helder. De titel van langst bestaande regionale Pasar dragen zij dan ook met grote eer.

Een leger van vrijwilligers is er bijna het hele jaar mee bezig om weer een tropisch evenement neer te zetten waar de bezoeker zich terug waant in de tijd van Tempo Dulu. Dit leger vrijwilligers kent een grote diversiteit in kennis en vaardigheden en ieder heeft zo zijn plek in de feilloos aangestuurde organisatiestructuur. Carmen Hagnauer is de voorzitter van Tropenvrienden en geeft daar met het hele bestuur met verve leiding aan.

Dit jaar is de warming-up voor 2019 wanneer het 50-jarig jubileum wordt gevierd. Dat wordt een spektakel! En daarom heeft Tropenvrienden al in 2018 uitgepakt met een spectaculair programma en een markt die zijn weerga niet kent. De Pasar Malam is een Aziatische avondmarkt met gezellige kramen, specialiteitenrestaurants en natuurlijk top entertainment!

Er treden wel meer dan zeventig artiesten op. Mr. En Mrs. Rock ’n Roll René Shuman en Angel-Eye kent men natuurlijk van de grote theatershows en de uitzendingen van omroep MAX. Zondag brengen zij een spetterende show die niemand mag missen. Kom genieten van de diverse dansgroepen. Madaloka Dance Studio combineert hun optreden van moderne culturele dansen met de modeshow ‘Oerip Ethnic Batik’ van ontwerpster Dian Oerip. Verder is er de Helderse formatie ‘Wipe Out Selection’ en de formatie ‘Challenge uit Den Haag’. Jimi Bellmartin zal de Soul weer laten herleven in de mastenhal. In het Indo Rock Café (IRC) staat talent uit de regio op de planken. Zo stonden de Lightnings vorig jaar in het IRC en staan ze nu op het hoofdpodium.

Vele standhouders uit het hele land komen graag naar Den Helder. Artikelen voor een spotprijsje van € 1,- voor een bamboefluitje tot tientallen euro’s voor bijzonder krissen, sieraden en lampen. Proef de spekkoek, de vele soorten kroepoek, ervaar de tientallen verschillende sambals en ga lekker eten, een snack of een volledige maaltijd bij een van de restaurants!

Bezoekers worden verwelkomt door dames in Sarong Kabaja (originele klederdracht) die hen Selamat Datang ofwel van harte welkom heten bij de ingang. En even met hen op de foto kan natuurlijk. Een hele dag terug in de tijd op een authentieke Pasar. En dat voor € 6,50 entree en een passe-partout voor drie dagen is te koop voor € 10,-. Zie voor het programma:
www.tropenvriendendenhelder.nl.
10897383074?profile=original
 
Het bekendste Rock&Roll echtpaar uit Nederland is momenteel on tour bij diverse theaters in ons land.
En...ze komen op zondag 20 mei naar Den Helder voor een swingend en spetterend optreden op de Pasar Malam op Willemsoord! Zo’n buitenkans moet je niet laten schieten: breng dus een bezoek aan de leukste en op één na oudste pasar in Nederland. Meer info op www.tropenvriendendenhelder.nl
Met dank aan John  voor samenstelling van deze publicatie!
Lees verder…

10897385295?profile=originalCOMMANDANT VAN MARINIERS BOVENSMILDE ONTKENT ’EXECUTIE-ORDER’

’ He t is gewoon niet waar’

door Olof van Joolen en Silvan Schoonhoven

De commandant van de mariniers die in 1977 de gegijzelde basisschool in Bovensmilde bevrijdden, heeft nooit instructies gehad om Molukse gijzelnemers te doden. Hij zegt dat tegen De Telegraaf.

Bij de actie, die zonder een schot te lossen verliep, bevrijdden mariniers drie onderwijzers. 105 schoolkinderen waren weken eerder vrijgelaten. Tegelijkertijd voerden mariniers 17 kilometer verderop bij De Punt een bevrijdingsactie uit bij een gekaapte trein. Zes van de negen Molukse kapers en twee gegijzelden overleefden dit niet.

Schadevergoeding

Sinds 2015 probeert advocate Liesbeth Zegveld bij de civiele rechter een schadevergoeding te krijgen voor nabestaanden van de gedode terroristen. Ze wil aantonen dat de regering een geheim bevel uitvaardigde dat de Molukkers de actie niet mochten overleven.

Vlak voor de schadevergoedingszaak rond De Punt op 29 mei weer op zitting komt, doken gisteren nieuwe getuigenverklaringen op die deze theorie ondersteunen. Ze komen van vier oud-collega’s. Die zeggen dat de commandant zich tegen hen had beklaagd over de ’onmenselijke’ instructies, uitgevaardigd door toenmalig minister Van Agt (Justitie). Slechts een van de vier mariniers was aanwezig in Bovensmilde. De anderen kwamen pas jaren later bij het korps.

Minister

„Er is geen enkele autoriteit bij mij geweest met een dergelijke opdracht”, benadrukt de commandant. ,,De minister niet en ook de commandant van de Bijzondere Bijstandseenheid Mariniers niet”, reageert de oud-commandant beslist op de getuigenissen.

„Dat heb ik ook duidelijk gezegd tegen die vier mannen. Dat ik de opdracht zou hebben gekregen ’geen krijgsgevangenen te maken’, is gewoon niet waar. Wel heb ik altijd gezegd dat de manier waarop de aanval bij de trein was gepland, onvermijdelijk zou leiden tot dodelijke slachtoffers. Dat had misschien anders gekund. Ze hebben mijn opmerkingen daarover verkeerd geïnterpreteerd.”

Volgens de commandant waren de instructies duidelijk: de mariniers moesten de terroristen aanhouden en alleen als het nodig was gepast geweld gebruiken. „Dat heb ik avond na avond mondeling duidelijk gemaakt aan de eenheden en zo is het in Bovensmilde ook gegaan.” De oud-officier voelt zich onaangenaam verrast door de getuigenissen waarin zijn verdraaide woorden centraal staan. „Ik wil hier niks meer mee te maken hebben.”

Betrouwbaar

Zegveld kwam al eerder met getuigenverklaringen dat er sprake is geweest van een shoot to kill-bevel. In tussenvonnis concludeerde de Haagse rechtbank dat geen van de ingebrachte verklaringen of bewijsstukken voldoende betrouwbaar is om de stellingname van Zegveld te ondersteunen.

De nieuwe verklaringen zijn bedoeld voor de zitting van 29 mei. De advocaat wil ermee afdwingen dat ze de vier commandanten van De Punt en Bovensmilde, voormalig minister Van Agt (Justitie) en de generaal b.d. Henk van den Breemen onder ede mag horen.

Deze oud-topmilitair was ten tijde van de gijzelingen de link tussen de regering en de commandanten in het veld.

Van den Breemen zegt een besluit van de rechtbank over een getuigenoproep af te wachten en reageert voorlopig niet. Drie van de vier commandanten noemden de verhalen over een executie-order in De Telegraaf eerder ’lulkoek’.

Lees verder…

Terugblik ICM Album  Collect Item presentatie Ini - dia

10897388900?profile=original

10897389267?profile=original

10897389496?profile=original

Tussen de drukke bedrijven door de vele ICM projecten achter de schermen toch ook nog de leuke zaken door. De laatste tijden worden deze gekleurd door de Indische zaken die na 70 Jaar een podium proberen af te dwingen. Uiteraard blijft dat een zorg van ICM als media om op al dit soort zaken dat 70 jaar onder de radar blijft.

Ferry Schwab sr. bood aan de voorzitter Don Gabriel het ICM paradepaardje dat reeds eerder aan de koempoelan Ajo Dansa werd uitgereikt.  

Dit project is het initiatief van Rudy Groenewald, mede auteur van een stuk of 7 boeken uitbracht. 

Om te worden verkozen tussen de vele koempoelan wordt deze geselecteerd bij een hoogtepunt of nominatie. Dus bij een jubileum of dat het publiek dat koempoelan nomineert. Ini-Dia is door haar publiek genomineerd. Niet ten onrechte Ferry Schwab komt nimmer op koempoelan door zijn drukke agenda. Het geluk wil dat Rudy & Trees, bekende als de dansende Jago's  op vloer zowel op de pasars - en koempoelan met dit idee kwam om zo ICM ook daar boven de radar te zetten. Dat een succes is dat publiek massaal begonnen te applaudisseren toen slechts de naam werd genoemd. Ferry sr is veel gewend op de pasars, maar als de handen op elkaar gaan dan heb je wat twee gebracht bij de Indo's, uiteraard ontdaan. 

Overigens bij die nominatie heeft het publiek ook beoordeelt, denkt Schwab, de vele gastdames en- heren, die gemoedelijke sfeer kweekt, de Ini-dia keuken toch als top gekwalificieert en de A locatie, de prachtige inrichting.

Deze collect Items zijn uiteraard te zien bij icm stands op de pasar malams.

Goed nieuws dat Don mede lid wordt van ACTW66 deelnemersraad (Passief, mede om veel Spanje o.a. verblijft net als Ferry Sr. een heel drukke agenda heeft).

ACHTERGROND.

Nieuw ICM project Collect Items album

10897383881?profile=original

 

Initiatiefnemer Rudy Groenewald die alle koempoelan met Trees bezoeken, kwam spontaan met dit initiatief. ICM staat altijd open voor nieuwe innovatieve ideeën en steun deze onherroepelijk.

Het album “Collect Items”, de titel zegt het al, een verzameling van items van foto’s die zijn geschoten op de betreffende “Koempoelans”. Alleen foto’s en beelden dat wordt vastgelegd in een prachtige collage in het album collect item. De foto’s van het publiek, en alleen bands & Artiesten die daar hebben opgetreden. Rudy verzamelt al deze foto’s en maakt er een prachtig album “Collect Items” dat de sfeer en impressie uitademen. Een genot om er in te bladeren, tegelijkertijd Collect Items ook de periode aangeeft met name de bands die van de afgelopen 5 of 10 jaar de revue passeren geven het tijdsbeeld weer.

Bij het jubileum van 5 of 10 jaar bestaan biedt Rudy het album Collect Items aan, aan de organisatie van de koempoelan als blijk van waardering. Daarnaast hebben de leden van de koempoelans de mogelijkheid om deze via de koempoelan – organisatie te bestellen om als trotse bezitter thuis op schoorsteen te stallen als een “Collect Item met een blijvende herinnering.

De koempoelan Ajo Dansa was de eerste die het album collect Item in ontvangst mocht nemen.

Op 6 mei wordt door Ferry Schwab namens ICM op de koempoelan Ini-dia wederom bij het hoogtepunt het album “Collect Items”   overhandigd

Lees verder…

Zwijgen over die 4 miljoen dode ‘onderdanen’ in Nederlands-Indië is ook kolonialisme

OPINIE

Marjolein van Pagee 15:23, 3 mei 2018 TROUW.NL

763?appId=e9b4e2a1869038ffcaf318a6d1463b0b&quality=0.8 Koning Willem-Alexander en koningin Maxima leggen een krans bij het Nationaal Monument op de Dam tijdens de nationale dodenherdenking. © ANP

OPINIE

De schijnheiligheid rond het herdenken van Nederlandse oorlogsslachtoffers is beschamend, schrijft Marjolein van Pagee, historicus, fotograaf en oprichter van Histori Bersama.

Ik krijg er buikpijn van,” zei PvdA-fractievoorzitter Asscher over de aangekondigde protestactie door de groep ‘Geen 4 Mei Voor Mij.’ De autoriteiten lieten weten dat zij de demonstratie als crimineel gedrag categoriseren.

VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhoff voegde daar aan toe dat we stil moeten zijn voor de mensen die gestorven zijn voor de vrijheid van meningsuiting: “Er kan niks zo belangrijk zijn dat je het respect niet toont aan de mensen die voor onze vrijheden zijn gestorven.”

Maar is er historisch gezien werkelijk niets belangrijkers dan de slachtoffers die vielen door Duits en Japans fascisme? Sterker: op welke manier getuigt het van respect en bovenal van democratische vrijheid als we uitsluitend onze slachtofferrol mogen benoemen?


Empire-syndroom


Het oprechte ongeloof dat van de gezichten van Asscher en Dijkhoff straalde in reactie op de aangekondigde demonstratie is het ongeloof van een volk dat lijdt aan ‘empire-syndroom’. Het verblindende effect dat optreedt als je te lang deel uitmaakt van de veilige cocon van het centrum van de wereldmacht. Nederlanders, als onderdeel van het welvarende Westen, zijn gaan geloven dat we de goedheid zelve zijn.

De rauwe werkelijkheid is dat onze welvaart op roven gestoeld is: toen en nu. De verwerking van het koloniale verleden is zo moeizaam omdat de Westerse macht nooit gebroken is. Koloniale daders zijn nooit vervolgd. Er is geen hogere macht die ons op de vingers tikt als we recht praten wat krom is. Als we pretenderen dat wij de democratische, progressieve voorbeelden zijn voor de rest van de wereld.

Het idee dat Westerse landen wereldwijd vrije democratie verspreiden doet het vooral goed als propaganda. Want wie steekt al die brandhaarden aan, zoals in Syrië, Irak, Libië? In wiens belang moeten die buitenlandse dictators vallen, wie staat er (vooralsnog) aan de top van de hiërarchie? Waarom is Bush niet voor het internationaal gerechtshof gesleept voor het binnenvallen van Irak?



Beschamend


Het antwoord is simpel: omdat het roven en moorden uit de koloniale tijd nog steeds doorgaat. Westers kolonialisme oude stijl is vanaf de jaren vijftig naadloos overgegaan in kolonialisme nieuwe stijl. Dat wil zeggen Amerikaans imperialisme, gesteund door West-Europese landen zoals Nederland. Deze nieuwe stijl is een gemuteerde vorm van de oude stijl. Het is slinkser, meer onderhuids, maar net zo goed ‘verdeel en heers’. Als een van de trouwste bondgenoten van de VS kan Rutte niet anders dan alle begrip tonen voor het bombarderen van Syrië, ook al is dat zonder bewijs en worden daarbij internationale verdragen geschonden.

Het is begrijpelijk dat als je die continuïteit over het hoofd ziet en algemene kennis over het koloniale verleden ontbeert, je de kritiek op de dodenherdenking niet kunt plaatsen.

We zeggen alle slachtoffers te herdenken maar we doen dat vervolgens niet. In het kader van de Japanse bezetting van Nederlands-Indië (1942-1945) worden uitsluitend 24.000 Nederlandse staatsburgers herdacht. De beschamende reden dat het werkelijke dodental van 4 miljoen niet wordt genoemd is dat zij slechts ‘onderdanen’ waren in het koloniale apartheidssysteem.

Het wordt nog beschamender als de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog (1945-1949) aan bod komt en alleen de 5.000 Nederlandse militairen als weerloze slachtoffers worden herdacht. Terwijl een deel van hen zélf als SS’ers is tekeer gegaan. Op het ‘moment suprême’ wordt doelbewust nagelaten te vertellen dat het erom ging de soevereine staat Indonesië opnieuw onder de duim te krijgen. Wat de Duitsers voor ons zijn, zijn Nederlanders voor Indonesië en dan in het kwadraat.

Van die schijnheiligheid krijg ik buikpijn, meneer Asscher.


Lees verder…

10897384886?profile=originalDocumentaire - film Klanken van Oorsprong gaat in De wereld- première  op zondagmiddag 3 juni in Pathé Buitenhof voor genodigden.

Documentaire maker Hetty Naaijkens heeft al eerder twee Indische documentaires op haar naam staan namelijk Buitenkampers, en Contractpensions. Voorheen de stand van de maan, en de stand van de zon, ze boft met Robbert Redfort de beroemde rijke filmster als sponsor !

ICM opperde om nu met iets vrolijks te komen voor het Bioscoop publiek. De documentaire -film wordt in alle  Pathé bioscopen getoond.  Het bioscoop publiek anders het beeld krijgt voorgeschoteld dat alleen veel leed is onder de Indische gemeenschap, en om toch de bezoekers te trekken kwam deze documentaire op de rol.

Dat van oorsprong begon met  script over The Tielman Brothers,. Immers RIP Marshal Manengkei was bezig met de verfilming over het leven van Andy Tielman. Later werd het stokje overgenomen door Wally, bekend bij de omroepen in Hilversum. Uiteindelijk als documentaire bij Hetty Naaijkens door tussenkomst van ICM.  Voor de goede orde de twee eerdere genoemde initiatiefnemers legde de lat heel hoog. Films maken ten opzichte van documentaires is complexer, en het budget ligt vele maler hoger voor de productiekosten. ICM had gepleit om eerst voor een documentaire en dan pas de verfilming. Wie weet kont alsnog een film over de legende Andy Tielman.  

Al heel snel kwam de conclusie getrokken dat Nederland geen Duitsland is waar The Tielman Brothers werden geadoreerd, in tegen stelling tot Nederland.  Willem Duiys en Mies Bouwman The Tielman Brothers vergruisde en het "Apen muziek" vonden. Gekscherend genoeg werd juist The Tielman Brothers uitgeroepen later ergens in 2009 tot de grondlegger van Nederpop unaniem door Buma /Stemra, Leo Blokhuis, Mathijs Nieuwkerk en muziekconsortium. The Tielman Brothers hebben die erkenning gekregen, waar de Indische Gemeenschap na 70 jaar nog moet krijgen van de Overheid! Naast de Indische keuken, is nu dus ook de Indische muziek erkent binnen de Nederlandse samenleving.

The Tielman Brothers hadden die gelaagdheid in zich. Het had een stuk geschiedenis in zich  met als oorsprong het voormalige Indie ( Indonesie)  met muziek invloeden uit Amerika. Die werd naar Nederland gebracht, vreemd eigenlijk dat in Nederland niet naar de Amerikaanse zender werd geluisterd.  Niet alleen de familie Tielman had die gelaagde geschiedenis maar in principe bijna alle Indische artiesten o.a. Jack de Nijs beter bekend als Jack Jersey, Harry Koster, de familie de Wolff (Blue Diamonds).  In het voormalige Indie behoorde je als kind de muziek te kennen thuis. Velen van ons hadden ook les op piano, gitaar en viool.

Gezien dat deze gelaagdheid in principe bij vele Indische artiesten te besperen is, werd uiteindelijk werd besloten om breder te trekken om documentaire aan te vullen met bekende Indische artiesten zoals; Anneke, Sandra, The Blue Diamonds etc. . Om deze nog breder te trekken is. De verwachting is dat publiek eerder warm loopt in de hoop om het bezoekers aantal te over treffen ten opzichte van al uitgebrachte documentaire

 

Zo heeft ICM team  achter de schermen een grote inbreng geleverd o.a. bij de tot stand komen van nieuwe documentaire van Hetty Naaijkens.

 

"De oorspronkelijk Muziek klanken"  De wereld- première is op zondagmiddag 3 juni in Pathé Buitenhof Den Haag. Ben zeer benieuwd hoe documentaire is geworden.

Lees verder…

Graag bestel ik het ICM Jaarboek net als de andere kranten, jaaroverzicht met diepte - en hoogtepunten.

10897308671?profile=original

10897297856?profile=original

Graag bestel ik het ICM Jaarboek "Toegang tot de Indische Wereld"

Prijs 19,95 exclusief  verzendkosten € 3,95 

Aantal Exemplaren    : ______

Naam                           :  ________________________________  

Adres                           : ________________________________  

POSTCODE               :  _________________________________ 

WPL                             :  ____________ ________________________________

POSTCODE                    :  _________________________________ 

Telefoon                      :  _________________________________

 

Wilt het Signeerd hebben door:    O Ja          O Nee    

Uw bestelformulier opsturen naar bestel@Icm-online.nl  

Productbeschrijving.

 

De geschiedenis van de Indische Nederlanders anno 2000 in de huidige Nederlandse samenleving, is vastgelegd in het boek “Toegang tot de Indische Wereld”.

 

Zoals iedere krant betaamt, wordt er teruggeblikt op het afgelopen jaar. ICMals  krant blikt terug op het jaar 2009 – 2010, van de Indische Nederlanders in de   huidige Nederlandse samenleving met haar vele landelijke pasar malams, koempoelans, lezingen, boeken, schrijvers, filmdocumentaires, Indische nieuwtjes, Indische muziek, de Indie herdenkingen, Indische ontwikkelingen, het Indisch Platform met haar gelieerde aangesloten Indische organisaties, en

 

ten slotte de laatste stand van zaken met betrekking tot de Indische kwestie, die op dit moment bij de staatsecretaris Martin van Rijn ligt. Bij het Indisch Platform is het hooggespannen, en ook bij 10.000 die hun mandaat hebben  afgegeven in de vorm van hun handtekening. De verwachtingen zijn dat

 binnenkort de staatsecretaris  met de oplossing komt, inmiddels tikt de tijd  door, en tijd voor die ouderen dringt na 70 jaren wachten.

 

Boek bevat 270 pagina is zwart / wit uitvoering. 

Op aanvraag is full color uitvoering te bestellen, uw bestelling wordt op de reserveringslijst geplaatst tot 25 bestelling zijn bereikt wordt overgegaan tot productie.

U kunt Uw aanvraag/ bestelling kan U  ook hier bij "reactie"  doen. 

U dient wel eerst te registreren als abonnee op ICM, bij de aankoop van het boek krijgt U een gratis ICM abonnement voor 6 maanden, hierna moet U deze verlengen, lees Algemene voorwaarden van ICM onder aan de website.  

Het "registreren" vindt u boven aan de balk geheel rechts net als bij Facebook. U heeft niet gelijk toegang Uw aanvraag gaat naar de webmasters / beheerders en U ontvangt een bevestiging dat U een gratis abonnement heeft voor een periode van 6 maanden.

Binnen 5 dagen ontvangt U het boek .

 

Lees verder…

                                         Oostindisch kampsyndroom van Kousbroek

10897279098?profile=originalBesproken door:Pjotr.X.Siccama  

  

Aan het einde van het werk van Kousbroek Oostindisch kampsyndroom, komt wederom het stokpaardje van de schrijver op de proppen met zijn verdediging – of laten we zeggen: rechtvaardiging van zijn beweringen over diverse zaken: Hirohito en de algemene (Wereld) publieke opinie over de schuld en/of betrokkenheid bij de oorlogsmisdadigheid van het Japanse staatshoofd en Kousbroeks kruistocht tegen verschillende opinies van mensen in, die de WO in Azië (en in Europa) aan den lijve hebben ondervonden.

In vorige artikelen heb ik over dit onderwerp uitvoerig gewijd, waarbij ik het standpunt van de schrijver onbegrijpelijk en verdacht vond en overigens nog steeds vind.

Kousbroek wil coûte que coûte het gelijk aan zijn zijde krijgen. De vraag die bij een ieder opkomt in dit verband is: waarom eigenlijk? Hijzelf heeft dit op verschillende manieren duidelijk willen maken. We zetten de argumenten successievelijk op een rij.

Het eerste argument dat hij aanvoerde ter rechtvaardiging van Hirohito’s positie in de oorlog was, dat Hirohito zelfgevangene was van het  Japanse de militaire elite en dus gezien moest worden als een geïnterneerde. (Kousbroek cursivering). Dit is zo goed als fictie, zeker omdat het bekend was dat onder het militaire stafcorps leden van Hirohito’s familie zitting hadden en een niet onaanzienlijke functie daarin hadden bekleed. Hiermee verdedigde Kousbroek met stelligheid Hirohito s positie. Een uiterst bedenkelijk standpunt..

Ten tweede voerde Kousbroek aan dat Hirohito in Machuko (China s provincie waar de laatste Keizer van China als marionet werd gehouden) hij zijn bevoegdheid (als het oppergezag nota bene – opmerkelijk genoeg beschamend vond) had overschreden door: “  ..als tegenstander van geweld en oorlog te gedragen..” (einde citaat Kousbroek) en de tweede maal op het eind van de oorlog (welke oorlog wordt door de schrijver hier overigens bedoeld.?

Wanneer Kousbroek de WO II bedoelde, heeft Kousbroek het helemaal mis, omdat de keizer in jaren niets van zich liet horen, behalve dan in de eerste week van augustus 1945, toen het al veel te laat was om zijn goede zijde van ‘geweldloosheid’ aan de Wereld te tonen. Maar dan spreekt Kousbroek zichzelf tegen door  het volgende te schrijven: citaat”..Een woord van de Keizer en heel Japan en de bezette gebieden hadden zich doodgevochten. Wie Hirohito een oorlogsmisdadiger wil noemen, is niet op de hoogte van de feiten.” Einde citaat. Wij weten maar al te goed dat ze zich wel degelijk dood hadden gvochten, indien de VS de atoombommen niet hadden afgeworpen. Mogen we die feiten dan ook kennen? Maar de keizer was het oppergezag en had (indien hij dat zelf wilde of opdroeg) de keuze tussen leven en dood, om het cru te zeggen.

Ziedaar  het enige feit en het bestaan dat iedereen wist van het gezag: Hirohito zelf in persoon. Wat is hier nog onduidelijks aan en het verwijt van de schrijver aan al die mensen, die net als de schrijver zelf geen enkel werkelijk bewijs in handen hebben?

Kousbroek draaft (tegen alle andere stromingen/beweringen in van andere deskundigen overigens) door als een hol geslagen paard en verliest onderweg heel wat (en niet alleen moreel support).

Was het niet duidelijk genoeg dat, zoals de schrijver  had kunnen gelezen (uit de Memoires van Truman) dat de Amerikaanse president al bij voorbaat wist dat de keizer vrijuit zou gaan, maar niet zozeer omdat hij a priori onschuldig was. (zie mijn vorige artikelen), en dát tegen de Amerikaanse (liever gezegd de Wereld) opinie in? Aan de andere kant wilde het Amerikaanse publiek (en de Wereld)  niet dat

 

Hirohito zou worden gespaard. Toch is dit tegen ieders verwachting gebeurd: de politieke druk van de VS was in die situatie en omstandigheid veel te groot en politieke belangen waren te sterk.

(later bleek dat er stricte geheime afspraken waren gemaakt door de Amerikaanse veiligheidsdienst(en) om een geheel andere weg te in te slaan, gezien de dreiging vanuit

Oost/China en Rusland.) Dat argument van de veiligheidsdiensten van Truman vond ten slotte de doorslag en zeker gezien het in hun opvatting nog groter gevaar van het oprukkende Communisme, met name vanuit Rusland.

Er is maar één gevolgtrekking uit de memoires van president Truman: Hirohito was verantwoordelijk en dus schuldig, maar kon de adviezen van zijn diensten niet zonder meer terzijde schuiven; daar waren immers veel grotere (politieke) wereldbelangen mee gemoeid.

 

De sympathie/emphatie (en wellicht grote genegenheid?) van de schrijver jegens amateur-bioloog Hirohito ten spijt. Er zal niet worden beweerd dat Hirohito bij voorbaat een (oorlogs)misdadiger is; daarvoor zijn er tot nog toe geen enkel bewijs gevonden. Tenminste wat we nu voor gegevens tot onze beschikking

 

10897287675?profile=originalSpoorwegsation in Manchukwo

 

10897287482?profile=original

10897288057?profile=original

hebben staan, zijn wel aanwijzingen en sporen die naar een bepaalde richting en analyses van tijdlijnen wijzen. Zelfs  de schrijver kon niet met concrete bewijzen komen. Waar zijn de door hem genoemde (harde?) feiten?

De bezwaren van velen die in Zuid/Oost Azië de gruwelen lijfelijk hadden en hebben ondervonden tegen het door de schrijver verdedigd standpunt dat Hirohito niet schuldig was, waren dertig jaar na het eind van de 2e WO enigszins verklaarbaar, gezien de vele tegenstrijdigheden in het discours; maar begrijpen doe ik het niet.  En kan de schrijver hier niet kwalijk genomen worden in het licht van die tijd. Maar de schrijver (die overigens zelf eveneens als oorlogsslachtoffer kan worden gezien) scheen in zijn leven geen enkel moeite te hebben (gehad?) om zichzelf niet als (oorlogs)slachtoffer te zien. De vraag is waarom dat zo is? Men hoeft zich niet (zoals hij zelf vele malen probeerde tot uitdrukking te brengen) ‘’zonder meer” de oorlog zien als het grote Kwaad dat een  mensenleven phsychologisch (en ook fysiek) verruineerd heeft.

Het kán wellicht voor een of twee individuen gelden (in restrictieve zin is dit zelfs twijfelachtig

), maar feit blijft dat er sprake was en is van een ernstig oorlogsverschijnsel, een wond (traumatisch voor een ieder met en door angst, foltering, doodsbedreiging,uithongering enz. enz.) die zo goed als nooit zal genezen. Het is zowaar bewezen. Daar kan niemand omheen en ook Kousbroek niet. Maar de schrijver heeft, naar ik heb begrepen, in het begin van zijn schrijverschap reeds geworsteld met de verwerking van zijn eigen oorlogservaringen, die naar het scheen ‘’gelukt’’ was en bagatelliseert het verschijnsel als iemand met een kennelijke overtuiging dat het zo is.

De wetenschap op cerebraal terrein heeft dit ‘’fenomeen’’blijkbaar niet herkend als iets uitzonderlijks, anders zou men haar visitekaartje wel hebben afgegeven en in de rij bij hem hebben gestaan voor een consult.

De schrijver, heeft helaas het zelf opgeroepen hetgeen hier te berde wordt gebracht.

In de jaren zeventig was de schrijver al van leer getrokken tegen alle Indiëgangers in het algemeen en al die mensen die de WOII hebben ervaren en gekend, deskundigen van diverse pluimage inbegrepen.

Het waarom, kunnen we de schrijver helaas niet meer vragen.

Hij wordt dan opeens sadistisch en schopt tegen alle phsychologische hulpverleners en deskundigen aan op ziele gebied, zoals o.a. tegen professor Bastiaans (Univ.Leiden). In zijn tirade tegen deskundigen werd nog meer gevoed door een uitspaak van Komrij en wist zich door hem moreel gesteund, wanneer Komrij die over het oorlogssyndroom de volgende controversiele uitspraak deed:, dat citaat: “wanneer professor Bastiaan er niet mee kwam, het verschijnsel ook niet had bestaan.’’ Een ieder is geheel vrij om onzin uit te kramen, ook Komrij. Deze humbug van een uitspraak van de schrijver Komrij kan en mag geen reden zijn voor Kousbroek om snel te juichen. Met Komrij‘s uitspraak kun je alle kanten op en is dus multiinterpretabel.

 

(de phsychologische term was immers al heel lang bekend, maar dit terzijde) en op die manier moet men dat ook zien. – In het bewuste artikel uit zijn werk kreeg prof.Bastiaans van de schrijver ook nog zoveel kritiek te verduren aangaande diens wetenschappelijke experimenten die hij zou hebben ondernomen en er volgens de schrijver niets van klopte etc. Veel modder kreeg de professor over zich heen gestort van de schrijver; achteraf bekeken geheel oneerlijk beoordeeld (door de schrijver) maar ook  onterecht, naar ik meen.

In elk geval vind ik de kritieken van de schrijver op alles wat met phsychische hulpverlening te maken heeft (gehad), onjuist, merkwaardig en ook bespottelijk; het geeft louter een modieus (want het was immers ‘en voque’ in die tijd) beeld van de schrijver om er ook bij de kriticasters te willen horen en liefst vooraan op de eerste  rij.

 

Het verschijnsel dat ‘’men slachtoffer van iets was en/of is geworden’’, zegt de schrijver geeft financiele en phsychologische voordelen. Zo n uitspraak is hilarisch, bizar en leidt tot niets.

 

Wel en niet waar; zelfs dát is uiterst betrekkelijk. Het is muggezifterij van de schrijver en lijkt alsof een willekeurige slachtoffer nu zelf dient te verantwoorden waarom hij of zij slachtoffer is geworden. De absurditeit ten top: een ‘’post-traumatische belediging’’ zou je het ook kunnen noemen.

Bovendien lijkt alsof betrokkenen er om hadden gevraagd om hen alsjeblieft in de misere te willen storten. Ik durf er bijna mijn hand voor in het vuur te steken dat de schrijver datgene suggereert, (- waarvoor ik geen bijvoegelijke naamwoord meer kan bedenken - ) wat een ieder al vermoedt: ‘’het slachtofferschap in al zijn verschijningsvormen’’

Dat mag een ieder suggereren of verzinnen, zo men wil, maar van Kousbroek heb ik deze gevolgtrekking allerminst verwacht waarmee hij op deze manier een bevolkingsgroep, oorlogsslachtoffers – in welke hoedanigheid ook -Indiëgangers , maar ook wetenschappers een klap in het gezicht heeft gegeven.

 

Wordt vervolgd

 10897288090?profile=original

 

President Truman v.d.V.Staten.

 

 

 

Lees verder…

Blog Topics by Tags

Monthly Archives