Alle berichten (25)

Sorteer op

10897253880?profile=original10897316678?profile=originalWeet U het nog - Vragen rond Indische Kwestie mbt betaling KNIL érs

 

Vele vragen komen bij de redactie binnen.
Waarom de staatssecretaris Martin van Rijn alleen de achterstallige salarissen betaalt, terwijl de petitie Indische Kwestie een breder pakket aan eisen stelt; Erkenning, Excuses, en compensatie.  Compensatie houdt in; "Back pay, en opgelopen oorlogsschade". Hiervoor hebben die 10.000 mensen getekend.  Dit impliceert dat  de mensen die hebben getekend vinden dat de staatssecretaris Martin van Rijn nu nog met de rest van de eisen moet komen, en deze verre van content  zijn voor het bereikte resultaat, en hier ruim twee en half jaar op moeten wachten. Ook zijn deze  van mening toegedaan dat Het IP het bos in is gestuurd met dit resultaat, hoe ze in godsnaam akkoord zijn gegaan, hiervoor hebben ze de handtekening niet gezet, voelen zich om de tuin geleid.  Het is ook een verkeerde gedachte dat het Indisch Platform namens de Indische Gemeenschap spreekt, met nog geen 1000 man in de achterban. Daarom heeft ICM samen met NICC de petitie gestart, dus nadrukkelijk niet is uitgegaan van het IP dit initiatief.  Met 10.000 handtekeningen heeft het IP een mandaat van ICM & NICC in handen gekregen.  Sterker nog bij overdracht van de handtekeningen stelde Het ICM de eis dat alle 60.000 man hun claim ontvangen. Daartoe stelde ICM een Indisch  voorziening voor,  die houdt in boven de AOW een maandelijkse bedrag van 500 euro gedurende 5 jaar - plafond 40.000 euro, om deze gelijk te stellen met Het Gebaar, waar de Indische gemeenschap slechts 3800 ontving, en niet iedereen. 

Reactie ICM redactie

Waarom op deze manier?

 

Omdat Martin van Rijn NU zelf kan beslissen, en de Eerste - en Tweede Kamer niet nodig heeft.


Velen weten uit het verleden dat juist in de Kamers de Indische Kwestie sneuvelden bij stemming motie, en  een grote partij als een PVV zelfs bij hoofdelijk stemming een dolk in de rug stak van Indie-gangers , die juist op Geert Wilders stemden omdat hij Indo's is. Voorts is de Kamer van mening dat met het Gebaar in 2000 de Indische zaak werd afgedaan. Alhoewel  de oppositie niet meer deze stelling deelt.


De intentie is bij deze staatssecretaris zeer groot (in tegenstelling tot zijn voorgangers) om dit Indisch vraagstuk in zijn geheel op te lossen, dat moge duidelijk zijn. Dit heeft de staatssecretaris in zijn brief met 9 pagina's uitgebreid intensief benadrukt voor de toekomstig constructieve samenwerking met Indisch Platform . Echter is zeer afhankelijk van zijn "eigen begroting" (Niet van de Algemene), dus beperkt. Met deze beperkingen in 2015 oplossingen moeten realiseren.

Mijn analyse voorspelling; 
Volgend jaar in 2016 zullen er grote meevallers op zijn begroting (VWS) vallen( besparingen, verrekeningen van het te veel gedeclareerde door de ziekenhuizen van afgelopen jaren, en invorderingen van de fraudes - 80 miljard van de afgelopen 5 jaren volgens Robin Linschoten). Hierdoor wordt de staatssecretaris in staat gesteld om de volgende stappen te kunnen uitvoeren waarvoor de 10,000 mensen hebben getekend. Ook bestaat de mogelijkheid door deze zet/stap dat eindelijk na 70 jaren een beweging is geforceerd in de Indische zaak dat de Eerste - en Tweede Kamer hun standpunten rond het Gebaar gaan herzien, en deze verlaten, de Indische zaak anders gaan zien zodat eindelijk gemeenschappelijk elkaars geschiedenis kunnen delen.


De goede lezers van zijn brief van 12 oktober voor het debat van 14 oktober met 9 pagina's lang hebben het toen al begrepen deze intenties!

 

In ieder geval met deze beslissing heeft de staatssecretaris een Win Win situatie gecreëerd; het Indisch Platform in ere hersteld bij mensen die de handtekeningen hebben gezet, en heeft  de staatssecretaris voor zijn PvdA weer Indische stemmen gewonnen.  Dit is het enige dossier die PvdA 1 miljoen Indische stemmen kan opleveren. Vele Indo's (Indische Gemeenschap) hebben immers op Geert Wilders gestemd, omdat hij een Indo is, die juist te allen tijde de Indische kwestie in de Kamer heeft getorpedeerd!


Alleen hier om al zal Martin het Indisch vraagstuk in zijn geheel oplossen in 2016!

Heeft u verdere info nodig, dat kan mail naar info@icm-online.nl 

ICM Editor

F.Schwab sr.

WIJ HEBBEN WEER UW HANDTEKENING (10.000) NODIG,

IN TWEE MINUTEN HEEFT U UW HANDTEKENING GEZET, LEES VERDER ....

10897237288?profile=original10897237700?profile=original

INDISCHE PETITIE  TvW’66                            

Indische zaak - Het Traktaat van10897237288?profile=originalWassenaar 1966 

Hier Onderteken petitie   < of >    Kijken wie er getekend hebben

< of >   Laatste Updates

Inleiding –  

De Nederlands-Indische gemeenschap heeft het recht om de Nederlandse Staat te sommeren uitvoering te geven aan het Traktaat van Wassenaar 1966 (nader te noemen “TvW 66”) dat geratificeerd werd door zowel de Nederlandse als de Indonesische regering op 7 december 1966.  

Het Traktaat werd gesloten en geratificeerd tussen de toenmalige President van Indonesië Soekarno en de toenmalige Nederlandse regering.

 

Gerechtigheid dient te geschieden aan allen die door de 2e Wereldoorlog en de nasleep daarvan in Nederlands-Indië dan wel Indonesië het verlies van…

Voor informatie, instructie en overige update klik op  Doorgaan 

ICM 5.11.2015

 

Lees verder…

10897311101?profile=originalNabestaanden militairen Nederlands-Indisch leger woedend over vergoeding

Meindert vander Kaaij − 05/11/15, 12:22
© Trouw. 5.11-2015  Patrick Rugebregt en zijn vader Willem.

Nabestaanden zijn woedend over de vergoeding van achterstallige salarissen van het Nederlands-Indisch leger. Want als vader niet meer leeft, lopen zij die vergoeding mis.

Staatssecretaris Martin Van Rijn (VWS) had de reacties op zijn besluit om de salarissen van ambtenaren en militairen tijdens de Japanse bezetting van Nederlands-Indië alsnog uit te betalen, waarschijnlijk anders ingeschat. De verbittering en frustraties over het gat van zeventig jaar tussen het eind van de oorlog en dit besluit dringen om de voorrang bij rechthebbenden, maar vooral bij nabestaanden.

'Het is geen gift, het is salaris.'
Van Rijn en de belangenbehartigers van het Indisch Platform werden het dinsdag eens over een financiële regeling voor naar schatting 1100 mensen die nog in leven zijn. Zij krijgen per persoon 25.000 euro uitgekeerd, hopelijk nog voor de Kerst. Nabestaanden zoals weduwen en kinderen vissen achter het net.

Tot drie keer toe zegt Elisabeth Mollema het: "Het is geen gift, het is salaris." Ze is woedend over het besluit van Van Rijn. "Het is hun welverdiende geld, geld waar ze recht op hebben. Mijn vader heeft er duizend dagen voor in een Jappenkamp gezeten. Nu hij dood is, hebben zijn nabestaanden daar recht op."

Freddy Mollema was vliegenier bij het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (Knil) toen Japan in 1942 de archipel overrompelde. "Ze namen hem krijgsgevangen, hij belandde in een kamp in Japan. Hij heeft de atoombom op Nagasaki zien vallen. Een dag later lieten ze hem doodleuk door de stad lopen. Na de oorlog werd hij ziek. Een paar jaar na mijn geboorte overleed hij aan een darmperforatie. Geen mens wist hoe dat kwam."

Haar moeder kreeg aanvankelijk ook geen pensioen. "Hadden we gewoon geen geld. Mijn moeder was toevallig een tough cookie, dus het is allemaal goed gekomen. Ze is acht jaar geleden overleden." Mollema, schrijfster van kinderboeken en thrillers is blij dat haar moeder dit niet hoeft mee te maken.

'Ik kan het niet  uitleggen'
De moeder van Patrick Rugebregt (1966) leeft nog wel, zij is in de tachtig, en hij hoopt dat het nieuws over de 'backpay' aan haar voorbijgaat. "Ik heb haar nog niet gebeld, en dat doe ik ook niet. Ik zou haar niet kunnen uitleggen: papa zou 25.000 euro hebben gekregen, maar jij krijgt niets. Het is allemaal te pijnlijk."

Wat Rugebregt dwarszit, is de timing van het besluit. Afgezien van een klein bedrag vlak na de oorlog hebben de 40.000 overheidsdienaren nooit iets van hun gederfde inkomsten teruggezien. Opeenvolgende regeringen schoven de kwestie door, en toen Nederlandse rechters vonden dat de Indonesische overheid aansprakelijk was, leek de zaak afgedaan. "Mijn vader zei wel eens: Patrick, ze gaan pas betalen als ik in de grond lig. Dat heeft hij goed voorspeld. Hij is in 2011 overleden."

Het steekt Rugebregt dat hij de staatssecretaris hoorde zeggen dat 'gezien de hoge leeftijd van de betrokkenen' er haast moet worden gemaakt. "Na zeventig jaar tijdrekken, spreken ze nu van haast maken. Ik vind dat erg pijnlijk."

Zijn ouders verlieten Indonesië met de zogeheten spijtoptantenregeling in 1965. Toen Nederland al geruime tijd de soevereiniteit aan Indonesië had overgedragen, kozen zij voor vertrek. "Bij aankomst hadden ze niets. Voor het tweedehands meubilair moesten ze bij de overheid een lening afsluiten die zij tot de laatste cent hebben afgelost."

Rugebregt hoorde van zijn vader Willem verhalen die overliepen van frustratie en woede. Willem zat in 1940 als 17-jarige bij de jongste lichting dienstplichtigen. "Hij werd krijgsgevangen genomen en verbleef tot na de capitulatie in een kamp in Japan. Mijn vader vond dat hij recht had op zijn soldij. Soms gloorde er hoop, kreeg hij via zijn Indische netwerk positieve berichten, maar het werd nooit wat. Hij heeft niet de genoegdoening mogen smaken."

 

 ICM 8.11.2015

Lees verder…
10897314471?profile=original
Marion Bloem: Het gaat niet om geld, het gaat om erkenning van leed

Sinds het besluit om de niet-betaalde lonen aan de nog levende KNIL-militairen en Indische ambtenaren uit te keren, wordt mij regelmatig naar mijn mening daaromtrent gevraagd. Meestal zwijg ik. Ik merk dat ik daarop niet meer zonder emoties kan reageren, en daarom liever zwijg. Eigenlijk precies zoals mijn vader, die geen verbitterde man was, die nooit klaagde over wat hij had meegemaakt, ben ik sprakeloos.

Hij was als krijgsgevangene een van de weinig overlevenden na de torpedering door een Britse onderzeeër van het overladen Japanse vrachtschip, waarbij zijn twee ooms en een neef wel het leven lieten. Die ooms waren als vader voor hem geweest, want zijn vader stierf toen hij pas zes was, en hij werd door zijn ooms opgevoed. Even tevoren had hij bij hen in het ruim zitten babbelen. Maar hij ging naar het dek, naar zijn vriend, die de torpedering ook niet overleefde. De jap doorkliefde zijn schedel met een bijl toen hij naar een sloep greep, voor mijn vader, die niet kon zwemmen. Die vriend zelf wel… Mijn vader had de rest van zijn leven nachtmerries, hoorde de stemmen van de mannen in de oceaan die om hun moeder riepen. Hij bleef bang voor water. Hij had de haaien gezien die op de geur van het bloed van gewonde mannen afkwamen. Hij hing aan een vlot gedurende vierentwintig uur, totdat hij gered werd door de Japanners. In een lendendoek, blootsvoets, voor weinig voedsel, moest hij werken aan de dodenspoorbaan op het eiland Sumatra.

Mijn vader lachte, als collega's, familieleden, vrienden klaagden over die periode waarin ze erg geleden hadden, dankzij hun positie binnen het leger of als rijksambtenaar. Hij zei hoofdschuddend: "En na de bevrijding worden wij meteen opgeroepen om ons in te zetten voor de orde en rust, en dan moeten we nota bene zonder soldij ons uniform ook nog eens zelf betalen!"

Toen ik begin jaren tachtig een documentaire wilde maken over hun geschiedenis, als erkenning voor wat zij hadden meegemaakt, kreeg ik bij de Raad voor de Kunst, zoals dat toen heette, en naderhand bij het Filmfonds, vooral te horen: "Waarom wil je dat allemaal oprakelen?" En ook: "Je hebt als kind van Indische ouders geen afstand tot het onderwerp."

Nee, die afstand heb ik niet. Nog altijd niet. En evenmin toen ik een jaar of tien geleden van hoog opgeleide neven van mijn vader vernam dat ze als rijksambtenaar niet alleen konden fluiten naar hun loon voor de periode dat ze in burgerkampen werden opgesloten en vaak gemarteld, maar bij aankomst in Nederland bij het contract van hun nieuwe kantoorbaan moesten ondertekenen dat ze nooit aan derden zouden vertellen dat ze onder hun niveau betaald werden en nooit beroep zouden doen op hun recht op verhoging en recht op loon in het verleden. Ik herinnerde me dat mijn opa dat ook vlak voor zijn dood aan mij had verteld, maar dat ik nog te weinig begreep van zijn geschiedenis om dat toen te kunnen plaatsen.

De Indische KNIL-militairen en ambtenaren die in Japan terecht kwamen hebben niet alleen zelf de nadelen ondervonden van de gevolgen van de atoombommen, maar ook de gezondheid van hun kinderen is er erg door aangetast. Die mannen zijn vermoedelijk als eersten gestorven, maar zouden hun kinderen niet minstens zoveel recht hebben op het geld dat hun vaders nooit gekregen hebben?

Het gaat niet om het geld, dat zei mijn vader al in 1980, het gaat om de erkenning van hun leed, hun geschiedenis. Met het soldij dat uitbleef, is ook die erkenning er nooit geweest. Misschien heb ik een groot deel van mijn leven daarom ingezet om in elk geval mijn bijdrage te leveren aan die erkenning door films en boeken te maken over hun geschiedenis, maar het was op de eerste plaats de taak van de regering en de regering heeft gefaald.

Als ze het soldij waar ze recht op hadden, zouden hebben ontvangen toen ze in Nederland aankwamen, toen de meesten werden uitgebuit door pensionhouders, hadden ze in elk geval met iets minder financiële stress de traumatische ervaringen met elkaar kunnen verwerken, omdat er geld was geweest om de trein en bus te betalen en elkaar te bezoeken, om middelen te creëren hun eigen potje te koken in plaats van de verplichte Hollandse stamppot van hebberige pensionhouders, om bezoekjes aan het badhuis te betalen in plaats van naakt met een handdoekje in de rij te staan voor de douche die slechts eenmaal per week werd toegestaan.

Een afkoopsom van 27,5 miljoen doet extra pijn, omdat het voorbijgaat aan het feit dat deze mensen hun leven moesten opstarten met niet alleen veel minder middelen, in een vreemd land, maar omdat hun geschiedenis niet werd gekend, niet werd begrepen en ze niet konden helpen dat ze ongewild hun onverwerkte trauma’s doorgaven aan hun kinderen. Mijn vader had het voorspeld: "Ze wachten net zolang totdat we bijna allemaal dood zijn." Hij zei ook: "Ik ga er niet om lopen zeuren."

Hij liep tegen de tachtig toen er in zijn dorp, een gemeente waarin relatief veel ex-KNIL-militairen woonden vanwege de naburige kazernes en een militair vliegveld, eindelijk een gedenkplaat werd toegevoegd aan het oorlogsmonument dat de gesneuvelden van de WO2 in Europa herdacht. De toegevoegde tekst verwees naar de gevallenen in Azië tijdens de Tweede Wereldoorlog. Mijn vader, evenals vele collega’s van hem, hadden daartoe vele jaren eerder het initiatief genomen, zelf geld ingezameld, en waren trots dat het eindelijk voor elkaar was. Toen mijn vader vroeg of het jaar daarop een door mij geschreven tekst over de Junyo-Maru scheepsramp die hij had overleefd, maar waarbij 2500 krijgsgevangenen en 4500 Indonesische werkslaven om het leven kwamen, mocht worden voorgelezen, kreeg hij te horen dat er geen ceremonie werd gehouden omdat er slechts om de vijf jaar een herdenking zou plaatsvinden. De droefheid in zijn ogen, de schaamte om zijn blijdschap over de gedenkplaat het jaar tevoren, zal ik nooit vergeten.

Het was dezelfde blik als toen hij mij vertelde dat hij na de onafhankelijkheid van zijn geboorteland, eigenlijk niet naar Nederland wilde omdat hij vroeger op school, en later in het leger, ondanks zijn voor een groot deel Europese afkomst, door Nederlanders nooit als gelijke werd beschouwd.

======================================================================================

Wij hebben weer 20.000 handtekeningen nodig, doet U weer mee?  Dit keer niet voor KNIL en Backpay, maar voor traktaat van Wassenaar.   Tekent U even Online op het onderstaande , het is zo gepiept en wij kunnen weer stappen zetten, net als bij de voorgaande petitie (Stille Tocht), en U wordt gehoord. Inmiddels zijn er 15.000 die hebben getekend, en uiteraard is uw financiele bijdrage welkom.

 

Namens.

Het Actie Comité TvW-66

 

 

 

10897237288?profile=original10897237700?profile=original

INDISCHE PETITIE  TvW’66                            

Indische zaak - Het Traktaat van 10897237288?profile=originalWassenaar 1966 

Hier Onderteken petitie   < of >    Kijken wie er getekend hebben

< of >   Laatste Updates

Inleiding –  

De Nederlands-Indische gemeenschap heeft het recht om de Nederlandse Staat te sommeren uitvoering te geven aan het Traktaat van Wassenaar 1966 (nader te noemen “TvW 66”) dat geratificeerd werd door zowel de Nederlandse als de Indonesische regering op 7 december 1966.  

Het Traktaat werd gesloten en geratificeerd tussen de toenmalige President van Indonesië Soekarno en de toenmalige Nederlandse regering.

ICM 5.11.2015

 

Gerechtigheid dient te geschieden aan allen die door de 2e Wereldoorlog en de nasleep daarvan in Nederlands-Indië dan wel Indonesië het verlies van...

Voor informatie, instructie en overige update klik op  Doorgaan

Lees verder…

Historici, stel de juiste vragen over NL-Indië

10897308869?profile=originalHistorici, stel de juiste vragen over NL-Indië

Door:  Anne-Lot Hoek

De bloedige strijd om Nederlands- Indië maakt nauwelijks deel uit van ons collectieve geheugen. Historische instituties hebben hun taak laten liggen, stelt Anne-Lot Hoek. En dat is een zaak van ons allemaal.

De Nederlandse heeft jarenlang namenlijsten met geëxecuteerde gevangenen op Zuid-Celebes verborgen gehouden, meldde De Correspondent kort geleden. Dit  is erg belangrijke informatie voor advocaat Liesbeth Zegveld, die zij kan gebruiken in haar zaak om financiële compensatie te krijgen voor de weduwen van aldaar vermoorde mannen. En dit blijkt al decennia in het Nationaal Archief te liggen. Maar heeft de staat    die namenlijsten verborgen? Of hebben we er gewoon niet naar gezocht?

Er liggen duizenden documenten over de dekolonisatieoorlog van Indonesië in de Nederlandse archieven (en daar buiten) en ze zijn nog lang niet allemaal onderzocht. Hoe routinematig was de inzet van excessief geweld? We weten het nog steeds niet.

We staan dit jaar uitgebreid stil  bij zeventig jaar bevrijding in Nederland, maar hebben weinig besef van een van de grootste militaire operaties uit onze geschiedenis. Doordat de autoriteiten Nederlands-Indië de vrijheid onthielden die hier zo gevierd werd, ontstond een bloedige burgeroorlog. Die duurde vijf jaar en het kostte aan honderdduizenden het leven. Toch maakt die gewelddadige operatie, met een ongekende nasleep van menselijk leed aan beide kanten, nauwelijks onderdeel uit van ons collectief geheugen.

Niet alleen de Nederlandse staat  is verantwoordelijk voor het ‘verbergen’ van essentiële informatie; het gehele politieke en maatschappelijke establishment draagt verantwoording. Zo kwamen de drie grote historische instituten (KITLV, NIOD en NIMH) pas in 2012 met een gezamenlijk voorstel voor een grootschalig onderzoek naar gepleegd geweld.

10897308292?profile=originalDe directeur van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde, Gert Oostindie, stelde onlangs in het Historisch Nieuwsblad dat nu vooral de Indonesische regering dat onder-zoek nu tegenhoudt. Zij zou haar eigen bloedige verleden niet onder ogen willen zien.

Maar hadden wij onze kant van de puzzel niet al veel eerder en beter kunnen leggen? De historische instituten maakten zelf jarenlang weinig werk van het optekenen van ooggetuigenverklaringen van veteranen en het nagaan van de duizenden pagina’s aan archief-materiaal. Maar vooral: van het stellen van de juiste vragen. Daardoor lopen ze nu al 65 jaar achter de feiten aan. Daar heeft de Indonesische regering niets mee te maken.

“Nederlandse historici hebben jarenlang nauwelijks oog gehad voor de ernst en de omvang van het probleem”, zegt bijzonder hoogleraar Remco Raben van de Universiteit van Amsterdam. “Het is geen moedwillig verbergen geweest, maar de hele kwestie wordt eerder als een politiek probleem dan als een weten-schappelijk relevant onderwerp gezien. En daaruit spreekt de onverschilligheid, maar ook het geloof in de eigen relatieve goedheid.”

Die toon voor de omgang met belastende informatie werd door de politiek gezet met de afhandeling in december 1954 van de casus-Westerling,. Het kabinet besloot toen tijdens een geheime stemming, ondanks een nogal  vernietigend rapport, om de beruchte kapitein en zijn nog wredere collega’s Vermeulen, Rijborz en Stufkens buiten de rechtspraak te houden. Slechts vier ministers stemden voor een veroordeling, want, zoals de toenmalige minister van Defensie Cornelis Staf, terecht opmerkte: „De politieke verantwoordelijkheid zal niet terzijde gesteld kunnen worden.”

10897309465?profile=originalUitgebreid onderzoek naar andere zaken, of naar Westerlings opdrachtgever kolonel de Vries bijvoorbeeld, kwam er daardoor ook niet. De regering liet pas in reactie op de schokkende onthullingen van veteraan Joop Hueting in 1969, op nationale tv, een inventaris van excessen in de Nederlandse archieven maken, de Excessennota. Daar werd toen vervolgens weinig mee gedaan. Maar  voor  het  onderzoeken van

excessief geweld moet je ook naar Indonesië, en in gesprek gaan met veteranen daar, zoals fotografe Marjolein van Pagee doet. Want   al blijken er nu belangrijke namenlijsten van geëxecuteerden te bestaan, dat betekent niet dat de dieperliggende vraagstukken en de beantwoording daarvan slechts in de Nederlandse archieven besloten liggen. Niet alleen standrechtelijke executies, maar marteling door inlichtingen-diensten en aanvallen van het Indonesische verzet en de daarop volgende represailles van onze kant werden lang niet allemaal opgetekend.

Door het gebrek aan een objectief, overkoepelend en vooral een gezamenlijk narratief is een hardnekkige mythe ontstaan: Westerling was het mikpunt en de rest had gewoon zijn best gedaan.

Om uit de pas te lopen met die algemene opvattingen, had je aardig wat lef en moed nodig. Historicus Loe de Jong werd in 1987 ernstig belaagd door de veteranenlobby, toen hij het woord ‘oorlogsmisdaden’ in de conclusie van zijn magnum opus Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog durfde te gebruiken. Het leidde ertoe dat hij er weer snel exces van maakte.

Pas recent durfde Museum Bronbeek in Arnhem het aan om in zijn huidige tentoonstelling Oorlog! Van Indië tot Indonesië 1945 – 1950 het woord ‘oorlog’   te gebruiken, en ook beelden van de Indonesische kant te laten zien. Het leidde tot spanningen onder de bewoners van het inpandige veteranentehuis. Het   is kenmerkend voor het nog steeds  stroef verlopende maat-schappelijk debat waarin woorden als ‘vrijheid’ en ‘verzet’ op de voorgrond staan, maar waarvan we de betekenis onvolledig in onze

geschiedenislessen belichten. Geschiedenisverzwijging is dan ook geschiedenisvervalsing. En dat is niet slechts een zaak van  de staat, maar van ons allemaal.

Javapost. Dit artikel verscheen al eerder in het NRC Handelsblad

 

 ICM 7.11.2015

Lees verder…

10897317093?profile=original

De val van Formosa  Door:  Tonio Andrade   Hoe een Chinees krijgsheer de VOC versloeg

Veertig jaar lang probeerde de VOC grip te krijgen op de Chinese handel, maar na de Val van Formosa in 1662, moest de compagnie zich uiteindelijk gewonnen geven en de Chinese droom laten varen. Tonio Adrade, hoogleraar geschiedenis aan Emory University, schreef een boek over deze geschiedenis. Een Nederlandse vertaling – De Val van Formosa. Hoe een Chinese krijgsheer de VOC versloeg – verscheen vorige maand bij uitgeverij Jo Wijnen.

Een  verschrikkelijke storm

De meest verschrikkelijke storm die Coyet ooit had meegemaakt vond vijf jaar voor Koxinga’s invasie plaats. Hij begon na een ongebruikelijke windstilte. Het licht veranderde en een paar regendruppels tikten op de dakpannen. Toen trok de wind aan. Die avond kon je de golven op de kust buiten het kasteel horen beuken, net voorbij de duinen. De huilende wind kwam uit het zuiden, wat vreemd was, want in deze tijd van het jaar zou hij uit het noorden moeten komen.

De wind brulde de hele nacht door, tot aan de donkere, natte ochtend. Vanuit het kasteel kon je de zee in het oosten zien deinen, terwijl net iets naar het noorden het Kanaal dat voorbij de muren naar de Baai van Taiwan leidde kolkte als een witte massa. Enkele Chinese boten waren gekapseisd,dus stuurde Coyet wat mannen naar de kade om de vaartuigen van de Compagnie – een jacht en een galjoot die klaar lagen om geladen te worden – voor en achter aan de stenen kademuren vast te sjorren. Op de open zee rukte een andere galjoot, de Rode Vos, aan haar ankers; haar sloep werd meegenomen door een golf.

Tyfoons draaien tegen de klok in, en aangezien de wind uit het zuiden kwam moet de tyfoon zich verder  naar  het  westen hebben bevonden, boven de Straat van Taiwan. De meeste tyfoons treffen Taiwan op de dunbevolkte oostkust, waardoor de bewoners van de dichtbevolkte westelijke vlaktes meestal geen voltreffers voor hun kiezen krijgen maar slechts stormen die door de hoge bergen van het eiland al zijn afgezwakt. Deze tyfoon mikte echter recht op de westkust, het kerngebied van de Nederlandse en Chinese vestigingen.

Bij het vallen van de tweede nacht werd het gehuil van de wind nog erger. Vanuit zijn gouverneurs-woning hoorde Coyet hem veranderen in een ‘extreem verschrikkelijke storm zoals hier jarenlang niet is meegemaakt’. De gebouwen beefden en schudden. Wind als deze kon palmbomen met wortel en al uitrukken en ze door muren heen slingeren, maar de grootste zorg was het water. Kasteel Zeelandia was gebouwd op een landtong van zand die als een slang richting de oceaan kronkelde.

Naar het noorden toe werd het eiland   een   steeds    hobbeliger duinlandschap. Vervolgens maakte het  plotseling  een  knik naar het oosten, alsof het van gedachten was veranderd, en wees als een knokig vingerkootje terug naar het vasteland. Kasteel Zeelandia was gebouwd op deze knik; de achterkant van het kasteel was tegen de duinen gevleid en de poort gaf toegang tot het water, waarover gewoonlijk de schatten aangevoerd werden – katoen, peper, porselein, zijde en zilver – maar dat nu tegen de stenen kade beukte. Het hoger gelegen bovenkasteel liep waarschijnlijk geen gevaar; de dikke muren omringden daar een groot plein waar huizen, soldatenverblijven en gevangenissen waren.

10897317665?profile=originalHet (toen) Nederlandse eiland Formosa, na de overwinning op de VOC deel van China; nu weer zelfstandig als Taiwan

Maar de gouverneurswoning, de kerk en de belangrijkste pakhuizen en woningen lagen buiten de hoofdwal, in wat het benedenkasteel werd genoemd. Oorspronkelijk had de lange rij zij aan zij geplaatste gebouwen direct tegenover de kades gelegen. Later was er een lange dikke muur tussen de kade en de gebouwen gebouwd. Deze was ontworpen om bescherming te bieden tegen piraten, samoerai en Spanjaarden. Nu bood ze bescherming tegen de golven. De storm raasde de hele nacht en gierde door de kieren in deuren en ramen. Tegen middernacht bereikte ze haar hoogtepunt. Een paar uur later zwakte ze af.

Toen de volgende ochtend de Nederlanders, met hun ogen knipperend tegen de zon, naar buiten kwamen, ontdekten ze tot hun opluchting dat het boven- en benedenkasteel ongeschonden waren. Er waren wat gebroken ruiten en kapotte daken, maar er was geen grote schade. Toen ze echter de poorten openden, aanschouwden ze bijna totale verwoesting. De steiger voor het benedenkasteel was totaal weg-geslagen. De kademuur langs de kust, die in de ene richting naar de stad Zeelandia en in de andere naar het strand leidde, was volkomen aan stukken; sommige stenen waren hoog op het land geworpen, en het stenen pad dat er langs had gelopen was weggespoeld door het water. Sommige van de enorme keien die waren bedoeld om de kust tegen erosie te beschermen waren helemaal verdwenen, en de schepen die aan de stenen kades hadden gelegen waren zwaar toegetakeld en de masten versplinterd. Verderop in de baai stond een jacht genaamd de Maarssen bijna rechtop in het water. Dat zou nog niet eens zo opmerkelijk zijn geweest, ware het niet dat de Maarssen een maand eerder was vergaan in een andere storm en diep begraven was geweest onder zand en slib. Nu stond ze rechtop, meer dan honderd meter verwijderd van haar eerdere locatie – iets dat, zo mijmerde Coyet, ‘niet had kunnen gebeuren zonder geweldige kracht’.

De stad Zeelandia, honderd meter ten oosten van het kasteel, op het vingertopje van de uitloper van het eiland, was ‘een woestenij’. De met klinkers geplaveide straten waren bedekt met stukken hout, zand en op het land geworpen boten. De huizen langs de havens aan alle drie de kanten waren compleet vernield, inclusief prachtige pas gebouwde woningen zoals He Bins nieuwe villa. Geen enkel deel van de stad was evenwel gespaard. In elke straat lag puin en lagen lijken. Velen waren van Chinese vrouwen en kinderen die waren verdronken   of verpletterd door omgevallen muren.

Klokken luidden, en gongs dreunden. Coyet liet de stads-omroepers bekendmaken dat iedereen die werd betrapt op stelen of het afstruinen van de puinhopen in de boeien zou worden geslagen voor een jaar dwangarbeid. Mensen begonnen op te ruimen en te herbouwen. Maar sommige dingen konden niet worden herbouwd. Aan de andere kant van de brede vaargeul voor Kasteel Zeelandia was nóg een lang, zandig eiland, Baxemboy. Het vissersdorp dat ooit op de met gras bedekte oever van Baxemboy had gestaan was verdwenen – zonder een spoor achter te laten, zelfs geen balk of stuk fundering. Het meest zorgelijk was echter dat ongeveer halverwege het eiland, op wat duinen en voorbij een bosje stakige pijnappelbomen, een belangrijk fort de wacht had gehouden over een andere toegangsweg tot de baai, het Hertenoorgat. De storm had het met de grond gelijk gemaakt. Er was niets van over behalve een hoop zand en baksteen. Vijf soldaten waren op slag gedood. De rest was erin geslaagd te ontsnappen; zij die ongedeerd waren hadden hun makkers met botbreuken meegesleept. Ze zeiden dat het fort om middernacht was ingestort, toen de storm op zijn hevigst was.

10897318097?profile=originalIllustratie van Fort Zeelandia

Coyet stuurde arbeiders om de lichamen uit te graven, en ingenieurs om de overblijfselen van het fort te inspecteren. Zij rapporteerden dat het fort onmogelijk herbouwd kon worden omdat de storm Baxemboy volstrekt had veranderd. Veertig jaar lang hadden stuurlieden zich georiënteerd op de hoge, donkere duinen, wetend dat wanneer ze die zagen ze Kasteel Zeelandia naderden. Maar de duinen waren weggeslagen, en er was alleen nog een vlak strand.

Kaarten konden opnieuw gemaakt worden, duinen niet. Er was geen geschikte plaats om een nieuw fort te bouwen. Hoe moesten de Nederlanders de Baai van Taiwan nu verdedigen, mocht er ooit een vijand komen? Kasteel Zeelandia bewaakte nog steeds de belangrijkste vaargeul, maar het Hertenoorgat was nu onverdedigd. Coyet beschouwde dit als het ‘zwaarste ongeval dat de Edele Compagnie in deze storm is overkomen’.

Soms kun je weinig doen behalve je tot een hogere macht wenden, en dus besloten Coyet en zijn collega’s een algemene Vasten-  en  Bededag  te  houden, ‘om de Almachtige te smeken Zijn plaag van dit eiland af te wenden, die we vanwege onze vele zonden op dit eiland nu menigmaal hebben gevoeld, in het bijzonder in deze afgelopen tijd door de afgrijselijke stormwinden en de vervaarlijke overstroming  die  Hij ons bracht,

waardoor meer dan achthonderd opvarenden zijn verdronken en gesneuveld’.

Die nacht, als in antwoord, klonken er explosies vanaf de Baxemboy. Toen mensen de volgende dag poolshoogte gingen nemen, kwamen ze erachter dat de explosies uit de grond onder het gevallen fort waren gekomen, niet ver van de plek waar enkele soldaten die de ruïnes bewaakten rond een kampvuur hadden gezeten. Juist toen de vlammen zo’n beetje uitdoofden, klonken de ontploffingen van diep onder het zand. De soldaten hielden het erop dat er onder het zand bedolven granaten waren afgegaan.

10897318656?profile=original

Misschien kunnen we deze explosies beschouwen als de eerste voortekenen. Vijf jaar later, toen Koxinga’s invasie ophanden was, zouden er vele volgen.

bron: Historiek.net)

ICM 8.11.2015

Lees verder…

Adriaan van Dis wint Constantijn Huygens-prijs 2015

10897247687?profile=originalAdriaan van Dis wint Constantijn Huygens-prijs 2015

De Jan Campert Stichting heeft de jaarlijkse Constantijn Huygens-prijs 2015 toegekend aan Adriaan van Dis voor zijn gehele oeuvre. De officiële prijsuitreiking zal plaatsvinden tijdens het Schrijversfeest, de afsluiting van het internationale literatuur festival “Writers Unlimited / Winternachten” op zondagmiddag 17 januari 2016 in het Theater aan het Spui in Den Haag. Aan deze prijs is een bedrag van        € 10.000 verbonden.

Van de jury maakten deel uit: Erica van Boven, Jeroen Dera, Yra van Dijk, Arjen Fortuin, Aad Meinderts (voorzitter), Jan de Roder, Carl de Strycker en Maria Vlaar. Adriaan van Dis groeide op in Bergen, te midden van zijn halfzussen en ouders met een Indische oorlogsgeschiedenis. Al tijdens zijn studie publiceerde hij bij NRC Handelsblad, waar hij later redacteur was. Adriaan van Dis debuteerde in 1983 met zijn novelle: “Nathan Sid”, die hem het Gouden Ezelsoor opleverde. In 1986 verschenen vervolgens zijn boek: “De rat van Arres” en de reisverhalenbundel “Casablanca”. Hij debuteerde in dat jaar tevens als toneelschrijver met het stuk “Tropenjaren”, in 1988 gevolgd door “Komedie om geld”. In 1988 verscheen ook zijn roman “Zilver of het verlies van de onschuld”.

In de negentiger jaren schreef hij veelal reisliteratuur, zoals “Het beloofde land”, “In Afrika” en “Waar twee olifanten vechten”. In 1994 kwam zijn succesvolle roman “Indische duinen” dat bekroond werd in 1995 met de Gouden Uil en de Trouw Publieksprijs en werd genomineerd voor de Libris prijs, de AKO prijs en de Aristeion prijs. In 1999 verscheen zijn grote roman “Dubbelliefde”, in 2000 gevolgd door de novelle “Op oorlogspad in Japan”.

In september 2002 verscheen bij Uitgeverij Augustus de roman-in-taferelen “Familieziek”. In 2004 de Boekenweek essay “Onder het zink, un abécédaire de Paris”. Begin 2007 “De wandelaar en eind november dat jaar “Leeftocht”. In 2010 wam zijn nieuwste roman “Tikkop” uit, die genomineerd werd voor de Libris Literatuurprijs. Eind november 2011 verscheen “Stadsliefde”, waarin de stad Parijs  centraal  staat.  Eind  2014

verscheen zijn meest recente roman “Ik kom terug”, waarin wij in onze Boekenrubriek reeds aandacht hebben besteed en die bekroond is met de Libris Literatuurprijs en op de longlist staat van de ECI Literatuurprijs. In december dit jaar gaat de toneel-bewerking van “Ik kom terug” in première, waarin Van Dis het podium deelt met actrice Olga Zuiderhoek.

Wie wil weten welke illustere schrijvers Adriaan van Dis vooraf gingen met het winnen van de Constantijn Huygens Prijs, hier de LINK: https://nl.wikipedia.org/wiki/Constantijn_Huygens-prijs

ICM 9.11.2015

Lees verder…

Yvonne Groeneveld, theatermaakster pur sang

10897310687?profile=original

Yvonne    Groeneveld,  theatermaakster  pur  sang

Yvonne is geboren in Malang in Indonesië (tweede generatie). Door de politionele acties moest zij als enig kind met haar moeder naar Nederland  vertrekken. Haar vader was KNIL militair en heeft zich pas een aantal jaren later definitief bij het gezin kunnen aansluiten, toen duidelijk werd  dat het voormalig Indië niet meer  

tot Nederland behoorde. Zij draagt dus twee culturen in zich mee. Zij heeft namelijk een Nederlandse vader en een Indische moeder. Het is voor haar echter nooit een  

punt geweest. Als kind pas je je snel aan weet zij en zij heeft      op school nooit moeite gehad   met het net even anders te zijn vanwege haar licht getinte  bruine huidskleur.

10897311072?profile=originalNa de middelbare school te hebben doorlopen, heeft zij aan de Kees Boeke school een opleiding gevolgd als kleuterleidster. Daarna heeft zij pedagogiek gestudeerd. Maar in die periode is zij ook met cabaret begonnen. Aanvankelijk bij de plaatselijke Utrechtse cabaretiers, waar zij in de avonduren het vak in de praktijk leerde kennen. In die periode heeft zij ook de kelders in Utrecht ontdekt. “Daar was ik gelijk al gecharmeerd   van” zegt zij.  En in 1975 besloot zij om van haar hobby haar vak  te maken, en heeft zij zich georiënteerd of er ergens aan de Oudegracht zo’n kelder vrij kwam. Dit in navolging van Paul van Vliet, die destijds met theater Pepijn ook een eigen theater in den Haag had. Een theatermaker heeft namelijk altijd  een podium nodig om de gemaakte producties met het publiek te kunnen delen. 

 

In 1978 werd dit een feit,  twee royale kelders  kwamen vrij en Yvonne heeft alles ingezet om haar droom waar te maken. Dat was niet eenvoudig zo laat ze weten. “Programma’s maken en brengen is één ding en dat was wat ik graag wilde, maar ik moest als cultureel ondernemer ook leren hoe ik een tent moest exploiteren. Ik kwam immers helemaal niet uit een zakelijk milieu. Met vallen een en opstaan heb ik het mij eigen gemaakt“. En nu bijna 37 jaar later draait het theater nog steeds  op volle toeren. Haar theater is inmiddels  een begrip geworden in de cabaret en kleinkunst wereld. Vele thans bekende cabaretiers hebben in het Werftheater gestaan. Joup van ‘t Hek, Hans Liberg, Herman Finkers, Bert Visscher, Erik Muijswinkel en nog vele anderen hebben het podium van het Werftheater bespeeld en nog steeds programmeert zij in het Werftheater cabaret en Kleinkunst. 

10897310900?profile=originalNog steeds zwaait Yvonne daar de scepter. Maar zij weet zich gesteund door zo’n twintigtal  vrijwilligers, die zich  inzetten om met haar, dit niet gesubsidieerde theater draaiende te houden. Yvonne voert  het management, maar ze treedt daarnaast ook graag zelf op in haar eigen theater. Zij verzorgt arrangementen, onder andere   het programma “Kir Royal” voor groepen, personeelsverengingen, jubilea en de individuele bezoeker, waarbij  cabaret en diner samen gaan. Al of niet gecombineerd met een rondvaart boot, die vlak voor het theater de mensen oppikt.   Dit is een uniek arrangement. Daarnaast kunt u haar ook tussen de andere artiesten zien staan  met steeds weer een ander cabaretprogramma. Want dat is wat zij het liefst doet. Door de jaren heen heeft zij zo’n 25 kindertheater producties gemaakt en evenzoveel cabaretvoor-stellingen. Steeds opnieuw weer die uitdaging aangaan van het schrijven en het maken van een nieuw programma. Al vanaf het begin heeft zij in diverse theaterprogramma’s een Indische tante opgevoerd. In de theater-voorstelling ”Het pisang gebeuren“ (1991), muzikaal begeleid door het Eduard Sebastian ensemble was zij al reeds op zoek gegaan naar haar Indisch gevoel. Die bleek zij uiteindelijk gevonden te hebben in de tjebok fles. Vanaf september 2012 kreeg tante Eus met haar voorstellingen “Bij Eugenie op de waranda” een vaste plek in de programmering. In die voorstellingen zorgde tante Eus niet alleen voor nostalgische momenten maar zorgde zij ook met haar dwaze invallen voor de gulle lach. Er werd echter ook ruimte geboden aan gasten die deIndische Cultuur een warm hart toedragen. En natuurlijk was er veel muziek en viel er lekker veel te snoepen. Tegelijkertijd ontwikkelde zij een toneel stuk getiteld ”As met een Indisch verleden”. In dit theaterstuk haalt zij herinneringen op aan haar moeder en met alles wat zij heeft meegemaakt tijdens de Japanse bezetting, het gedwongen vertrek en de aanpassing hier in Nederland.

Het is een hommage aan haar Indische moeder maar ook aan alle Indische moeders die met haar hetzelfde hebben mee-gemaakt en zich zo dapper er doorheen hebben geslagen.

 

10897311879?profile=originalDeze voorstelling wordt door groot succes geprolongeerd op zondag-middag 29 november 2015.

Vanaf september 2015 draait Eugenie  met haar nieuwe reeks voorstellingen onder de titel “Bij Eugenie in de salon “. De formule  heeft het een nieuw jasje gekregen . Samen met haar kebon brengt zij het publiek niet alleen terug naar “die goeie ouwe tijd” maar is er ook ruimte voor de jongere generaties. Want nog steeds zal zij gasten ontvangen en ruimte bieden aan schrijvers en dichters, is er plek voor dans, muziek, poëzie en  beeldende kunst, opdat de Indische Cultuur niet verloren gaat

De nu  eerstvolgende ”Salon“ zal plaatsvinden op zondagmiddag 8 november 2015. Hierbij zal Ricky Risolles haar hoofdgast zijn. Yvonne schrijft daarnaast ook nog  elke maand voor Indo radio twee verhaaltjes over ”Het wel en wee en de alledaagse beslommeringen van tante Eus”. Een aantal van deze verhaaltjes en liedjes zijn reeds op DVD uitgebracht. Kortom Yvonne Groeneveld is een kleine vrouw met een groot kleinkunst hart. Je moet gewoon de uitdaging blijven zoeken. Dat houdt je jong en vitaal” . 

Voor een overzicht van de programmering van haar eigen Werftheater te Utrecht, zie:

www.werftheater.nl  www.yvonnegroeneveld.nl  Voor reserveringen, tel: 030-2315440.

ICM 10.11.2015

Lees verder…

Verborgen verleden op Buru Door: Fridus Steijlen

10897315893?profile=originalVerborgen verleden op Buru   Door:  Fridus Steijlen

Soms word je stil van iets dat je ziet en denk je in stilte aan wat anderen meemaakten. Dat gebeurde nadat ik het foto-essay ‘A hidden past’ (een verborgen verleden) van Ken Setiawan had gezien. Zij ging met haar vader Hersri Setiawan, die ik goed ken, in 2014 naar het Molukse eiland Buru. De aanleiding van die trip ligt veel verder terug, nu vijftig jaar geleden.


In de nacht van 30 september op 1 oktober 1965, dit jaar vijftig jaar geleden, vond in Jakarta een mislukte en rommelige staats-greep door linkse militairen plaats. Met deze putsch was de geest    uit de fles. Generaal Suharto, commandant van de zogeheten Strategische Reserve, gebruikte dit voorval om de machtsbalans   in het voordeel van rechts en    het leger te brengen. Die balans was vooral in het begin van de jaren zestig steeds verder naar links uitgeslagen.

Door de communistische partij de schuld te geven van de putsch en de massa’s te mobiliseren wist Suharto uiteindelijk in 1967 het presidentschap te verwerven. De vestiging van zijn militaire regime ging gepaard met de vervolging van iedereen die werd verdacht lid te zijn van de communistische partij of daaraan gelieerde vakbonden. Met als resultaat: minstens een half miljoen mensen vermoord en, naar schatting, 1,5 miljoen mensen die zonder proces gevangen werden gezet. Het duurde tot eind jaren zeventig voordat deze politieke gevangenen werden vrijgelaten.


Ook op de Molukken vielen doden, zoals Umar Lestiluhu. Over hoeveel doden er toen precies vielen weten we eigenlijk weinig, daar is nog geen onderzoek naar gedaan. Ook werd een aantal Molukkers gearresteerd omdat    ze verdacht werden van communistische sympathieën, zoals James Kaihatu, die op Buru gevangen werd gezet. Via dat eiland zijn de Molukken onlosmakelijk verbonden met de politieke gevangenen uit de jaren zestig. Naast Nusa Kembangan ten zuiden van Java, was Buru hét bekendste eiland waar het Suharto regime politieke gevangenen onderbracht.

Dr. Fridus Steijlen

 

De eerste gevangenen kwamen in 1969 aan in een plaats die Savana Jaya werd genoemd.

Zij moesten zelf de landbouw-gronden ontginnen en hun eigen onderkomens bouwen. Dat was zwaar, niet in de laatste plaats omdat veel politieke gevangenen ondervoed waren geraakt en de militaire bewakers losse handjes hadden. Na enige tijd mochten familieleden zich, in het kader van transmigratieprojecten, op Buru vestigen. Een aantal gevangen kon zich zo herenigen met hun gezinnen, wat niet betekende dat ze vrij waren gelaten. Toen in 1980 de kampen op Buru werden gesloten hadden daar 12.000 mensen gevangen gezeten, waarvan enkele honderden het niet hadden overleefd door ziekte, ondervoeding of geweld.

 

Onder de politieke gevangenen zaten ook veel intellectuelen.     De bekendste was wel de Indonesische schrijver Pramoedya Ananta Toer. Pramoedya was, voordat hij in 1965 werd gearresteerd, bezig om de Indonesische geschiedenis in romanvorm op te schrijven. Met zijn gevangenneming verloor hij het archief en de aantekeningen die hij daarvoor had verzameld. Het was op Buru dat hij zijn roman opnieuw ‘schreef’, niet volledig op papier maar door het aan zijn kameraden te vertellen en op kladblaadjes naar buiten te smokkelen. Na zijn vrijlating in 1979 publiceerde hij het verhaal definitief in een vierdelige serie, wel de Buru-tetralogie genoemd: ‘Aarde der Mensen’,’ Kind van alle Volken’, ‘Voetsporen’ en ‘Het Glazen Huis’. De Buru-tetralogie  is een klassieker als het gaat om de geschiedschrijving van de Indonesische nationalistische bewustwording en strijd vanuit Indonesisch perspectief. Na de sluiting van de gevangenissen bleef een klein groepje gevangen op Buru wonen en werken op    het land dat zij met mede-gevangenen hadden ontgonnen.

 

Er staan nog enkele gebouwen  die zij hebben gebouwd en monumenten en plaquettes die verwijzen naar de aanwezigheid van diverse militaire bewakings-detachementen. Foto’s van al die stille getuigen van Buru als politiek gevangenkamp zijn bij elkaar gebracht in dat mooie foto-essay ‘A hidden past’ (een verborgen verleden) van Ken Setiawan in Inside Indonesia. Ken’s vader, Hersri Setiawan, zelf ook schrijver, had met Pramoedya op Buru gezeten. Zij bezocht met hem Buru om samen een deel van zijn geschiedenis te leren kennen. (Moluks Historisch Museum).


Van 10 tot 13 november wordt in Den Haag een People’s Tribunal georganiseerd over wat er zich in 1965 en daarna in Indonesië afspeelde. Zie hiervoor de LINK: http://1965tribunal.org/press-release-2/

ICM 19.11.2015

Lees verder…

Onafhankelijk Indonesië  - 'Soldaat van Oranje beraamde staatsgreep'

19/11/15, 10:56  − bron: ANP
media_xl_3419969.jpg
© anp. Oud-verzetstrijder en Engelandvaarder Erik Hazelhoff Roelfzema

Oud-premier Pieter Sjoerds Gerbrandy en een aantal oud-verzetsmensen, onder wie Soldaat van Oranje Erik Hazelhoff Roelfzema, zouden in 1947 een staatsgreep hebben beraamd.

  • media_l_3419993.jpg
    © Nationaal Archief/Wikimedia.
    Pieter Gerbrandy

Dat blijkt uit een biografie van François van 't Sant (1883-1966), jarenlang een vertrouwensman van het Koninklijk Huis, die donderdag verscheen. Het boek, getiteld 'Harer Majesteits loyaalste onderdaan', is geschreven door Sytze van der Zee.

Volgens de biografie liet Van 't Sant aan koningin Wilhelmina weten dat ze al een datum hadden vastgesteld: donderdag 24 april 1947. Ook geeft hij bijzonderheden over de verdere aanpak en de te benoemen ministers. Een moordaanslag op PvdA-voorzitter J.J. (Koos) Vorrink had een belangrijk onderdeel van de couppoging moeten zijn.

Onafhankelijk Indonesië 
Aanleiding voor de coup vormde het Akkoord van Linggadjati, dat de status van een deels onafhankelijk Indonesië moest regelen. Bij rechtse organisaties en in kringen van het voormalig verzet en het leger bestond tegen dit voornemen sterke weerstand. Die was zo sterk, dat een aantal politici en oud-verzetsleden besloot de regering van premier Louis Beel (1946-1948) omver te werpen.

De coupplegers wilden de staatsgreep bekendmaken via de radio, de kranten en aanplakbiljetten. Tegelijkertijd zouden marine- en legereenheden zorg dragen voor de handhaving van rust en veiligheid in het land. Het plan voorzag verder in een optreden van het leger in Indië.

Coup verijdeld
In het nieuwe kabinet zouden Gerbrandy en Hazelhoff 'een grote rol' gaan spelen. Hazelhoff voerde tijdens de Tweede Wereldoorlog landingen uit op de Nederlandse kust om zendapparatuur voor het verzet af te leveren en personen op te halen. Aan het eind van de oorlog was hij adjudant van koningin Wilhelmina.

De coupplegers hadden Van 't Sant als vertrouweling van Wilhelmina gevraagd haar van tevoren over hun plan in te lichten. Bij het onderzoek voor de biografie stuitte Van der Zee op de brief waarin Van 't Sant de koningin over de staatsgreep informeert. De coup is uiteindelijk verijdeld doordat de militaire inlichtingendienst werd getipt en maatregelen kon treffen.

ICM 19.11.2015

Lees verder…

EJOS NEWSLETTER

 

10897307859?profile=originalEJOS NEWSLETTER NOVEMBER 2015

New Zeeland Actien Commitee

Dear All,

 

It is time for a report. My wife and I visited the Netherlands and we attended the Commemoration of the “End of WWll” in The Hague with some 2000 others, many of whom were 2nd and 3rd generation. The actual number of survivors present reduces every year. It was very impressive.

King Willem-Alexander was also present and laid the first wreath at the Indisch Monument. Next to the microphone stand was a Dutch flag (see photo in this newsletter). The original flag was taken apart, hidden and reassembled after 3 ½ yrs in Camp Ambarawa. The speeches of actor Eric Schneider and scholar Sanne were very emotional. A fly-over of a Catalina aircraft was emotional for many of the visiters. On the TV report my wife and I were seen as I laid flowers for EJOS and my parents at the beautiful Indisch Monument. After the ceremony, a bus took visitors to the Zuiderzee Theatre where we enjoyed an Indonesian Lunch.

There was tension and an expectant looking forward to the Prime Minister Mark Rutte’s speech if the Dutch government would finally offer an apology for the way the victims of the Japanese prison camps and forced labor received when returning to The Netherlands from the Dutch East Indies. For years unrecognised and never compensated for lost goods and households. No financial gesture towards the surviving victims, whose ranks have now been so thinned that the treasury would suffer little pain? The Minister regrets the disappointment of the victims.

Minister of State Martin van Rijn was to have a meeting on the 14th of October, which was cancelled but he came back with the promise that he wants to finalise the “Indische Kwestie”. Martin said it is a “moral duty”. Will we ever be acknowledged and get compensated for the loss of our valuables and goods in the Dutch-East-Indies? We’ve had a long stretch in which not much happened at all. Note; The MH17 plane disaster was priority news in NED at this time.

The Japanese Emperor Akihito spoke this morning in a speech the hope that the horrors of war will never be repeated.

            Statement from the Japanese Prime Minister Shinzo Abe on Friday morning August 14th.

Abe has “Heart felt remorse and mistakes of the passed must never be repeated”. No apologies.  Abe’s comments on the Comfort Women issue. “There were many women being hurt. Tremendous suffering was caused by our country”. He says that Japan did apologise in 1995.

Future? We have to wait and see. Will there be an International reaction?

             Indisch Platform will meet SVW Martin van Rijn. IP chairman Silfraire comments; “We proceed and are in a strong performance” (“Wij gaan door”) The October 14th meeting was cancelled. A future meeting with the Indisch Platform will be announced. Opening of the TROONREDE 15 SEP 2015; “The Dutch seem to be able to shift the beacons if required”. Hm.

President Jan van Wagtendonk comments; “We proceed with what we are doing now”.

EJOS has a good interaction with the SJE group in The Netherlands and we stand by them. I met Hans Faber. He knew Pilot Gus Winkel from the Broome Massacre in Australia.

With great regret I have to announce that the following members have passed away.

Corrie Beets in May, Tom Wubben in July, Klaas Borgers in September, Dick v/d Schaaf in October, Rudy Storms wife Elisabeth in OCT.

I was not able to organise a Commemoration Lunch in August since I was in Den Haag. Our AGM in Birkenhead attendance was very disappointing. There was a storm raging with heavy rain that was a good reason not to go out. The Indische Lunch was nice though.

From AUG 4 to 15 the Dutch Newspapers issued dramatic moving articles of survivors in the Dutch-East-Indies.                                    Have a nice Christmas and end of the year with the family.

 

            Kind regards,

From Ivo Pabbruwe

=====================================================================================

DOWN LOAD  >>>>>HERE

====================================================================================

ICM 24.11.2015

Lees verder…

ICM, Informatie Communicatie Media (Indische Internetkrant)

 

Inleiding

Velen verwarren ICM met Indische Communicatie Media. ICM staat voor Informatie Communicatie Media. Hierdoor kan  ICM alsmede ingezet worden voor andere zaken met andere doelgroep. In dit geval is ICM sinds 1999 ingezet voor de Indische samenleving als krant wegens het ontbreken van dit medium, desondanks Het Gebaar 124 projecten selecteerde ontbrak dit project. ICM is voortgekomen uit NINES Online van de vereniging NINES, die de bemiddeling bij het uitkeren van Het Gebaar mogelijk maakte. Om de Indische Gemeenschap te bereiken werd NINES Online ( lees ICM) ingezet mede ook voor Het Gebaar om Indische mensen die in het buitenland verblijven. Destijds bestond ICM uit een webportaal en hieraan gekoppeld voor het Online (real time) deel een groep (forum) op MSN. Het toeval wil dat de hoofdsponsor (fastware & advisering) al in 1996 bezig was om de applicatie (toepassing) MSN te implementeren (join venture met fastware) . Na operationeel zijn van dit fenomeen, klopten vele Indisch Verenigingen bij de hoofdsponsor aan voor assistentie. Later werden ook vele Hollandse verenigingen aan de Costa Blanca voorzien van een MSN site.

 

ICM / NINES op MSN hield op te bestaan na 9 jaren.

Op MSN rezen de Indisch groepen als paddenstoelen uit de grond was immers gratis dachten ze! Deze toepassing kent een structuur van leden en beheerders (webmasters) conform een structuur van een vereniging ofwel zoals men het nu noemt Social Networks beter bekend onder Hyves en Facebook. In de MSN periode groeide NINES /ICM  met gelieerde Indische MSnsgroepen uit tot het bereik van 79.000 leden. MSN wordt bekostigd uit de licenties van Windows op PC's. Vele andere marktpartijen zagen hier verdere mogelijkheden om het product verder uit te bouwen en te verfijnen om mensen tot hun netwerk te laten aansluiten. Zakelijk gezien kun je MSN beschouwen als een groot netwerk met wel 20 Miljoenen leden. Tot grote verbazing meldde MSN dat in 2009 ging stoppen met MSN, en bood voor de overgang Multiply als oplossing.

De eerste zorgen van ICM / NINES Online waren; Hoe moet het met archief daterend uit 1999 worden overgebracht (converteren) naar het andere systeem, dan vervolgens de leden. Kortom een conversie van MSN naar Multiply. MSN Garandeerde dat alle archieven zullen worden overgebracht naar Multipy. De archieven hielden in documenten, foto's, en muziek. Alleen al aan onderwerpen die als perberichten verschenen t.w. Het Gebaar, Pelita, Het Indisch Huis, de Indische entertainment met hoogtepunten Andy Tielman, Riem de Wolff, The Grazy Rockers etc..

 

Repatriëring van 79.000 leden is volledig mislukt,

 bleek achteraf. Naast leden op MSN, had ICM nog e-mailbestanden de zogenaamde verzendlijsten en hiertoe te zijn veroordeeld. Uit het onderzoek bleek dat vele leden zijn uitgevlogen naar Hyves en Facebook.

 

ICM Digitale archief (op Multiply),

ICM had zich blind gestaard op de waarde van documenten, foto's en muziek die waren opgebouwd vanaf 1999 tot 2009, en heeft hiervoor de prijs voor moeten betalen. Was helemaal af bij het begin met slechts 9000 leden. Vanaf 2009 heeft ICM een forse inhaalslag gemaakt zit nu op alle cables (kanalen): Multiply, NING, Hyves, Facebook, Tv Oranje en Partyvision. Op Hyves een bereik van meer dan 100.000. Zeker TV Oranje voor Indo Muziekanten een zeer grote aanwinst die nu wel in de publieke blangstelling komen, onlang nog werd de Clip Ajoh Den Haag luidiek op TV Oranje gelanceerd!

 

Uitnodiging via Hyves & Facebook,

U heeft vast wel bemerkt dat U in de afgelopen maanden via Hyves of Facebook uitnodigingen heeft mogen ontvangen: ICM heeft o.a. die 11.000 e-mailbestanden beschikbaar gesteld aan beide newtwerken om u kennis te laten maken met deze sociaalnetwerken. Achter de schermen is ICM ook met U bezig! Uiteraard heeft ICM wat anders voor teruggekregen o.a. speciale licenties ter ondersteuning van marketing en promotionele tools.

 

Promotie en adverteren van evenementen.

Aan alles hangt een kostenplaatje. Er is fors geïnvesteerd in de groei door ICM als Indische Internetkrant in geld en mankracht.  Op evenementen hoor je vaak : "Moet je via ICM doen", alleen al deze partijen vergeten dat alles geld kost! Net als adverteren in kranten. Alleen omdat het nu op Internet is denken velen binnen de Indische Gemeenschap dat het niets kost, dit in tegenstelling tot de Nederlander, die vraagt tegelijk "wat mag mij dat kosten" ipv het sturen van herhaaldelijk flyers of de optreden artiesten worden aangespoord om deze flyers naar ICM te sturen. Met gevolg dat op de redactie van ICM veel flyers worden ontvangen van 1 evenement alleen al.

 

Alles kost geld niets is gratis in deze wereld ook niet voor ICM en voor U!

 

Daarom heeft ICM voor die partijen een oplossing geboden namelijk: De wijze van adverteren is marktconform voor plaatsing evenals de tarifering naar het voorbeeld bij evenementen agenda op kranten die ook over een site beschikken. Om de veelheid van de verschillende soorten evenementen te onderscheiden is deze in drie categorieën ingedeeld t.w. : Indische Culturele agenda, pasar malam kalender en overige Indische evenementen. Kosteloos worden de evenementen hier geplaatst, verantwoordelijkheid blijft bij de organisatoren over de juistheid hiervan. Nimmer kan ICM Online hiervoor worden aangesproken.

 

Met uitlichten worden evenementen extra onder de aandacht gebracht. Organisatoren kunnen zelf de cables (kanalen) selecteren;

  1. Via ICM Verzendingen E-mails (11.000)
  2. Publicatie op Hyves (rond 100.000)
  3. Publicatie op Facebook (rond 70.000)
  4. Multiply, NING (www.icm-online.nl), www.TVorane.nl, en Partyvision ( 220.000)

Het uitlichten begint bij aan afbeeldingen met een link naar eigen website, en kan bestrijken tot enkele volle pagina's.

Het uitlichten kent periode van week of weken. De prijzen zijn marktconform. Heeft U vragen kunt u mij bereiken op schwab@icm-online.nl of

ICM 26.11.2015

 

 

Lees verder…

De post Het Indisch Geld op de begroting van VWS.

10897307075?profile=original
10897262476?profile=originalDe post Het Indisch Geld op de begroting van VWS.

Na ruim twee en half jaar – aanbieding petitie Indische kwestie & Stille Tocht – komt Martin van Rijn na diverse recessen met uitstel eindelijk met het antwoordbrief van ruim negen kantjes lang gesteund door het debat op 14 oktober; Martin wil wel maar er is geen geld, kort en bondig.  Uiteindelijk via de media komt hij  naar buiten met een summiere “ja”, 1100 KNILLERS (27,5 miljoen).

Zoals ICM redactie haar prognose en analyses in het begin van jaar opstelde t.a.v. de komende begrotingen  zal het Ministerie van VWS met vele meevallers worden geconfronteerd over de afgelopen 5 jaren wanneer de vereffening komt, en viola;

De begroting die redactie in handen kreeg, rapporteert ongeveer 6 miljard dat als positief (dus in de + ) kan worden bijgeschreven. Deze meevaller heeft te maken met de bezuinigingen en een post belegging.

 

 Wat de redactie mist is de “ de massale fraude” bij de invoering van nieuw zorgstelsel. Het te veel en het bewust  ten onrechte declareren vanuit ziekenhuizen en de thuiszorg. Robin Linschoten (goeroe op dit gebied) melde dit ludiek in de media. Na deze melding van Robin Linschoten,  maakte Edith Schippers een vliegende start om  een speciale Taskforce in te richten in samenwerking met FIOD. Met de voortvarendheid van de Taskforce werden invallen gedaan gepaard gaande met boekenonderzoeken Enkele ziekenhuizen die de bui al zagen hangen verklaarde zich maar zo snel mogelijk failliet. In de thuiszorginstantie bureautjes vielen ook rake klappen die zich verrijkten. Eventjes was de scope hierop gericht, hierna viel het stil. Het gaat om 80 miljard dat vereffend moeten worden bij alle zorg instanties. Uiteraard zullen de ziekenhuizen die die bekende sterfhuisconstructie toepassen weer op de been moeten worden geholpen door Edith Schippers maar toch blijven de redactie met vragen zitten:

-       Verschil is dat nog vereffend blijft is dat niet 74 miljard?

-        hoe ver is deze Taskforce gevorderd?

-       krijgen de cliënten restituties?

 

Dit alles even terzijde, terug naar de staatscretaris Martin van Rijn:

Nu er wel geld is, worden de eisen van de aangeboden petitie op 13 maart 2013 ingewilligd? Gaat om 1,4 miljard per jaar …. Wordt daarom het debat van 26 november naar 10 december verschoven? 

====================================================================================

BEGROTING

====================================================================================

Tweede Kamer der Staten-Generaal 2

Vergaderjaar 2015–2016 29 689

Herziening Zorgstelsel Nr. 663 BRIEF VAN DE MINISTER VAN VOLKSGEZONDHEID, WELZIJN EN SPORT

 Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal

Den Haag, 27 oktober 2015

 Op 23 september 2015 heb we met de Tweede Kamer in een Algemeen Overleg (AO) gesproken over de risicoverevening. Tijdens het AO heb ik toegezegd een overzicht te sturen van de macrovereveningsresultaten over de jaren 2012, 2013 en 2014, uitgesplitst per zorgonderdeel. Ik heb tevens toegezegd om in te gaan op beleggingsopbrengsten van zorgverzekeraars. Met deze brief geef ik navolging aan deze toezeggingen.

Samenvatting De hoofdlijn van deze brief is als volgt:

• De afgelopen drie jaar is er een per saldo positief vereveningsresultaat behaald van € 1,4 mld. in 2012, € 1,7 mld. in 2013 en € 2,5 mld. in 2014. Dit positieve resultaat is te verklaren doordat de gerealiseerde zorgkosten in deze jaren lager blijken te zijn dan oorspronkelijk geraamd.

• Het verschil tussen raming en realisatie wijst er op dat de verzekeraars onder andere via het preferentiebeleid geneesmiddelen hun rol als scherpe inkopers hebben opgepakt. • Zorgverzekeraars hebben vanaf 2013 een belangrijk deel van de gerealiseerde resultaten aan verzekerden teruggegeven via een lagere nominale premie. Het werkelijke resultaat van zorgverzekeraars komt daarmee uit op € 2,5 mld. in 2012, € 1,2 mld. in 2013 en € 0,9 mld. in 2014.

• De beleggingsopbrengsten van zorgverzekeraars komen de laatste jaren uit rond de € 0,4 mld.

 Vereveningsresultaten risicoverevening De ex-ante berekende vereveningsbijdrage kent per definitie een neutraal vereveningsresultaat. Immers, de ex-ante vereveningsbijdrage wordt berekend op basis van de verwachte kosten conform de VWS-begroting. De werkelijke kosten die zorgverzekeraars maken, kunnen echter afwijken kst-29689-663 ISSN 0921 - 7371 ’s-Gravenhage 2015 Tweede Kamer, vergaderjaar 2015–2016, 29 689, nr. 663 1 van deze raming.

Wanneer de werkelijke kosten lager zijn dan de verwachte kosten zoals gebruikt bij het berekenen van de ex-ante vereveningsbijdrage, leidt dit tot een positief vereveningsresultaat. De meest recente cijfers van het Zorginstituut laten zien dat de afgelopen drie jaar een per saldo positief vereveningsresultaat is behaald van € 1,4 mld. in 2012, € 1,7 mld. in 2013 en € 2,5 mld. in 2014. Dit betekent dat de gerealiseerde kosten in deze jaren lager blijken te zijn dan oorspronkelijk geraamd. Deze resultaten wijken af van die genoemd staan in mijn brief van 6 mei 2015 (Kamerstuk 32 620, nr. 154) omdat voor 2012 bijgestelde kostencijfers bekend zijn (de tweede voorlopige vaststelling van de vereveningsbijdrage) en verder in de huidige cijfers ook de resultaten op het eigen risico verwerkt zijn. De volgende zorgkosten kunnen in de risicoverevening worden onderscheiden: medisch-specialistische zorg, GGZ (18+) en overige prestaties.

Voor de niet-risicodragende, zogenoemde vaste zorgkosten, geldt per definitie een resultaat gelijk aan nul omdat deze kosten volledig worden nagecalculeerd. Tabel 1: Vereveningsresultaat (bedragen in mld. euro) Zorgkosten 2012 2013 2014 Medisch-specialistische zorg 0,4 30% – 0,2 – 10% 1,1 39% GGZ (18+) 0,1 7% 0,4 20% 0,4 16% Overige prestaties 0,9 63% 1,6 91% 1,2 45% Totaal 1,5 100% 1,8 100% 2,8 100% Eigen risico – 0,1 – 0,1 – 0,3 Totaal incl. eigen risico 1,4 1,7 2,5 Bron: Zorginstituut Nederland Het positieve resultaat heeft grotendeels betrekking op de kosten van overige prestaties, in het bijzonder farmacie. Een verklaring hiervoor is het door de zorgverzekeraars gehanteerde preferentiebeleid. De resultaten voor medisch-specialistische zorg zijn wisselend met een onderschrijding in 2012 en 2014 en een overschrijding in 2013. Voor de GGZ geldt in alle jaren een onderschrijding, uiteenlopend van € 0,1 mld. in 2012 tot € 0,4 mld. in 2014. Anders gezegd: de verzekeraars hebben onder andere via het preferentiebeleid hun rol gepakt als scherpe inkopers. Aangezien elke verzekeraar het beter wil doen dan gemiddeld, zorgen ze er samen voor dat de totale zorgkosten lager zijn dan geraamd. De vereveningsresultaten worden ook beïnvloed door de resultaten op het eigen risico omdat de verwachte opbrengst van het verplicht eigen risico in mindering wordt gebracht op de vereveningsbijdrage. In de jaren 2012–2014 was de opbrengst van het verplicht eigen risico volgens de opgave van verzekeraars lager dan geraamd, hetgeen in lijn is met de lager dan geraamde zorgkosten voor met name overige prestaties. Hierdoor wordt het positief vereveningsresultaat enigszins gedrukt. Tweede Kamer, vergaderjaar 2015–2016, 29 689, nr. 663 2 Resultaten zorgverzekeraars De resultaten van de risicoverevening kunnen niet één op één doorvertaald worden naar resultaten van zorgverzekeraars. Dit wordt hieronder nader toegelicht. Bij de vereveningsresultaten wordt uitsluitend gekeken naar de zorguitgaven van verzekeraars en wordt uitgegaan van een rekenpremie. De rekenpremie is de premie waarmee zorgverzekeraars naast de vereveningsbijdrage de verwachte zorgkosten kunnen financieren. De rekenpremie wordt door de overheid bepaald. Zorgverzekeraars zetten echter niet een rekenpremie maar een nominale premie in de markt. De nominale premie wordt vastgesteld op basis van de rekenpremie en een door verzekeraars zelf bepaalde opslagpremie. Uit de opslagpremie dekken verzekeraars zaken zoals beheerskosten en toevoegingen aan de reserves om aan de wettelijke vereisten te voldoen. In de opslagpremie verdisconteren zorgverzekeraars ook hun eigen verwachte zorgkosten, dus de eigen afwijking van het gemiddelde. Als zorgverzekeraars verwachten dat de zorgkosten lager zullen uitvallen dat de raming van de overheid dan heeft dit een drukkend effect op de opslagpremie. Tabel 2 geeft aan dat verzekeraars na 2012 bij hun premiestelling gemiddeld van een steeds lagere opslagpremie zijn uitgegaan. De lagere opslagpremie in 2013 en 2014 is niet voldoende om de gemiddelde beheerskosten per premiebetalende verzekerde te dekken. In 2014 hebben de zorgverzekeraars de opslagpremie zelfs negatief vastgesteld. Dit heeft een drukkend effect op het totaal resultaat van zorgverzekeraars. Dit betekent dat zorgverzekeraars in 2013 en 2014 via de nominale premie (door een lage vaststelling van de opslagpremie) een belangrijk deel van de vereveningsresultaten aan verzekerden hebben teruggegeven. Naar verwachting zal dit effect zich ook in 2015 voordoen omdat zorgverzekeraars in 2015 van een negatieve opslagpremie van 38 euro per premiebetalende verzekerde zijn uitgegaan. Tabel 2: Resultaat zorgverzekeraars (per premiebetalende verzekerde) 2012 2013 2014 Vereveningsresultaat zorgkosten 104 126 184 Beheerskosten – 89 – 91 – 92 Opslagpremie 176 59 – 23 Resultaat zorgverzekeraars 191 84 69 Bron: Zorginstituut (vereveningsresultaten), Vektis jaarcijfers (beheerskosten 2012 en 2013), publieksvriendelijke premieoverzichten zorgverzekeraars (beheerskosten 2014) en VWS begroting 2016 (opslagpremies). Het op deze wijze berekende resultaat van zorgverzekeraars komt daarmee op macroniveau uit op € 2,5 mld. in 2012, € 1,2 mld. in 2013 en € 0,9 mld. in 2014. De beleggingsopbrengsten van zorgverzekeraars komen de laatste jaren uit rond de € 0,4 mld. In onderstaande tabel wordt het resultaat van zorgverzekeraars inclusief deze beleggingsopbrengsten weergegeven. Tweede Kamer, vergaderjaar 2015–2016, 29 689, nr. 663

ICM 26.11.2015

Lees verder…
10897308474?profile=original10897281292?profile=originalBusiness opportunities in Indonesia.
Marshal presented the topic of "The Power of Renewables" pointing out the extraordinary opportunities for renewable energy in Indonesia by using the 2 projects that he is developing right now in Indonesia: The Sustainable Waste Factories for the Jakarta Province and The University Hospital for Integrated Health and Medical Care in Bali as the underline of his presentation.
De indonesische internationale infrastructuur week 2015 conferentie
Jakarta conventiecentrum november 4-5-6
-----------------------------------------------------------------------------------------------
 
Mm in actie tijdens de "internationale infrastructuur week 2015" gehouden in de jakarta conventiecentrum begin november door de indonesische regering.
Marshal deelde het podium met de president, ministers en al de andere leiders van de industrie die zoekende zijn naar zakelijke mogelijkheden in indonesië.
Marshal gepresenteerd het onderwerp van "de kracht van hernieuwbare energiebronnen" wijzend op de buitengewone mogelijkheden voor hernieuwbare energie in indonesië door gebruik te maken van de 2 projecten die hij ontwikkelt zich nu in indonesië: de duurzame afval fabrieken voor de jakarta provincie en het universitair ziekenhuis voor Geïntegreerde gezondheid en medische zorg in bali als het onderstrepen van zijn presentatie.

ICM Red.

Op ICM weten ze wie Marshal Manengkei is!

Heeft nog vele ontwikkelingen op ICM gerealiseerd o.a. de pasar malam online sfeer dvd, Mana, en achter de schermen als ICM Team lid de set-up van de eerste pasar malam Indonesië op het Malieveld. Niet onbelangrijk als ICM-er het Indisch Platform gesteund o.a. bij IP & ICM Manifestatie in oktober 2009. Marshal Civiele ingenieur was ook een succesvolle song tekstwriter die vele Internationale hits wist te scoren voor Nederland o.a. voor The Blue Diamonds, Oscar Harris, The Tielman Brothers, en Nana Mouskouri. Hoe moeilijk om Internationaal te scoren dat ondervinden wij nu in Nederland!  

Voor zijn werken als civiele ingenieur wist ook nog Internationaal te scoren voor duurzaamheid (sustainable), werd hiervoor in de VS onderscheiden voor zijn pilotprject in Apeldoorn.

Drie jaar geleden is hij als Indo geëmigreerd naar Indonesie en rolt nu daar zijn duurzaamheid "in alle soorten ontwikkelingen” uit, waarvan op o.a. "internationale infrastructuur week 2015" gehouden in het jakarta conventiecentrum.  Nota bene deelt het podium met Jokowi de president van de republiek. Eerder werd hij al door Jokowi geconsulteerd voor Jakarta, toen Jokowi burggemeerster was van deze stad met 16 miljoen inwoners.

Marshal Manengkei  de grondlegger van het "duurzaamheid denkend" bij alle ontwikkelingen is.

In de VS kreeg hij die erkenning op het bekende gehouden congres ergens in 1990 voor zijn eerste project in Apeldoorn. In Nederland moet hij deze erkenning nog krijgen, iedereen heeft  het vol van van die duurzaamheid in zijn mond, ook politiek Den Haag, hebben ze ooit afgevraagd wie  met deze methodiek reedsl projecten heeft ontwikkeld, en award kreeg?

In de republiek nu krijgt hij die erkenning net als in de VS.

 

Marshal Manengkei is nog steeds verbonden met ICM o.a. voor betrekkingen/ontwikkelingen Indonesië ter ondersteuning van ICM (www.icm-online.nl)

ICM 28.11.2015
10897308285?profile=original
Lees verder…

29/11-2015 : ICM Forum

ICM FORUM

 
 

10897302694?profile=original 

 

Deze vergadering is verplaatst naar 10 december 2015

Algemeen overleg

Indische kwestie (backpay) (tweede termijn) (Verplaatst naar 10 december 2015; 17.30 -19.00 uur

Procedurevergadering Tweede Kamer
Voortouwcommissie: vaste commissie voor Volksgezondheid, Welzijn en Sport Bewindsperso(o)n(en): staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport,M.J. van Rijn   
 Activiteit: Algemeen overleg   Datum: donderdag 26 november 2015  Tijd: 16.30 - 18.00 uur   Openbaar/besloten: openbaar   Onderwerp: Indische kwestie (backpay) (tweede termijn)
Deelnemers      R.K. Dik-Faber, P.A. (Pia) Dijkstra, H.P.J. van Gerven, W.J.H. Lodders,  M.S. van Veen, A.M.C. Eijsink, L.G.J. Voortman, R. Bisschop, S. Öztürk, M. Agema,  H.G.J. Bruins Slot

Troelstrazaal  /  Openbaar           

Voor details het document is op onderstaande link te downloaden

2e Herziene convocatie algemeen overleg (tweede termijn) Indische kwestie (backpay) donderdag 26 november 2015, 16.30-18.00 uur; agendapunt toegevoegd

Bewerken

Door ruim 47.800 Indo's gelezen op ICM, en de teller loopt nog steeds door!

Door ruim 47.800 Indo's gelezen op ICM, en de teller loopt nog steeds door!Indonesië daagt ISIS-jihadi’s uit: kom maar naar ons land,

dan maken we gehakt van jullieBron Dagelijkse Standaard (DDS) van 16.11.2015...Doorgaan

Batik uitvaartwade

Batik uitvaartwadeHet is in Nederland toegestaan...Doorgaan.

Subject: Verslag van Dialoog Nederland-Japan-Indonesië 5 se

Subject: Verslag van Dialoog Nederland-Japan-Indonesië 5 sept.(uw...Doorgaan

De Indische Culturele Agenda overzicht per 19/11-2015

De Indische Culturele Agenda overzicht per 19/11-2015...Doorgaan

Recept Dadar Sedip

Recept     Dadar SedipGekruide omelet met...Doorgaan

Moedig Indonesië daagt ISIS-jihadi’s uit 2 antwoorden 

Moedig Indonesië daagt ISIS-jihadi’s uit: kom maar naar ons land, dan maken we gehakt van jullieBron Dagelijkse Standaard (DDS) van 16.11.2015...Doorgaan

OP VERZOEK VAN PRINS BERNHARD HEBBEN HONDERDEN EX-WAFFEN-SS’ERS IN INDIË GEVOCHTEN.

OP VERZOEK VAN PRINS BERNHARD HEBBEN HONDERDEN EX-WAFFEN-SS’ERS IN INDIË GEVOCHTEN.11 NOVEMBER...Doorgaan

10897237288?profile=original10897237700?profile=original

INDISCHE PETITIE  TvW’66                            

Indische zaak - Het Traktaat van10897237288?profile=originalWassenaar 1966 

Hier Onderteken petitie   < of >    Kijken wie er getekend hebben

< of >   Laatste Updates

 

Lees verder…

10897324452?profile=original

10897244476?profile=original

In het  programma Pauwe deed Halbe Zijlstra zijn verhaal. Het ontstaavan die vreselijke beelden van een kind zonder hoofd en benen bij  het zien van de aanslagen door de  Farq. Zelf liep hij ook lichte verwondingen op tijdens zijn kort verblijf. 

 

De verwachting uitspreken dat Halbe als geen ander de wetenschap draagt wat Indische Nederlanders hebben moeten meemaken in de bersiap periode gedurende  1949 tot 1960 in het voormalige Nederlands Indie. Velen hebben deze gruwelijke massamoorden van "........ " dichtbij moeten meemaken , en zelf aan de lijve moeten ondervinden,  dag in dag , uit met vrees voor hun eigen leven van de bevolking die de Blanda’s wilden vermoorden en verjagen.

Zelf ben ik bij 6 aanslagen betrokken, Ik leef met een eeuwige littekens letterlijk, en figuurlijk, net als de  andere bersiapers, maar ben er sterker uit gekomen.

Het bizarre was;  Een handgranaat die afging op een kruispunt en mijn broer zijn brommer op de grond  wist te gooien (al rijdend) om dekking te zoeken. Ik zat achter op. Wij werden door die val verwond en de scherven vlogen om ons heen; mijn rechter schouder helemaal opengehaald (litteken van overgehouden). Mijn broer zijn rechterbeen helemaal open.

Ander voorval; nog geen meter van mij werd op een deur gevuurd met een automatisch wapen naast mij. Met mij zijn veel bersiaper die dit soort gelijke situaties moesten meemaken.

De bersiap was een vreselijke periode voor mij / velen (1949 - 1960) vergelijkbaar met Irak en Syrië van nu  ..... . Als kind altijd omkijkend of je niet werd achtervolgd door de bevolkingsgroepen die je wilde vermoorden, en voortdurend onder dreiging.

 

Nu verneem ik als editor ICM van Peggy Lesquillier dat de WUBO door de SVB met twee maten wordt toegepast. De WUBO voorziening die juist voor de oorlogsslachtoffers van de bersiap is ingericht,  Deze kent intensief screening om te worden toegelaten; Doordat de aangemelde slachtoffers door een lang draineerde traject eeerst gaan. Eerst door onafhankelijk consultant die het "hebben en houden" van je lijf vraagt. Dan met getuigenverklaringen moet komen, dan  een keuringsarts . Uiteindelijk aan het einde van traject worden de aanvragen geweigerd nu.

Het vreemde doet zich voor dat de weigering na bepaalde periode massaal nu plaatsvindt, Waar voorheen de bersiapers wel werden toegelaten tot de WUBO - voorziening.

ICM weet de werkelijke reden het waarom die "weigering".

 

ICM sluit zich geheel aan bij de oproep en het voorstel, is van mening om de geweigerde Bersiaper toe te laten zoals die bersiaper die wel zijn toegelaten voorheen; Kortom alle mensen die de bersiap hebben meegemaakt toe te laten zonder die pijnlijke traumatische vernederende screening. 

Het kan toch niet zo zijn dat de een meer heeft geleden als de ander,  en dat over een lang periode van 1949 tot 1960 dag in dag uit !  Net als PGB zitten hier de zaken goed fout binnen VWS  en SVB. Lijkt mij het voorstel van advocaat Peggy Lesquillier meer dan billijk na alles wat de bersiap-mensen hebben moeten meemaken om alle bersiaper - periode 1949 - 1960 - toe te laten.  

============================================================================

10897306680?profile=original

Lees verder…

Verslag van Dialoog Nederland-Japan-Indonesië 5 sept.

10897309498?profile=original

Subject: Verslag van Dialoog Nederland-Japan-Indonesië 5 sept.

(uw mailadres staat in de Bcc-lijst)

Beste belangstellende in Dialoog Nederland-Japan-Indonesië,

Hierbij, in de bijlage, een verslag en evaluatie van onze Conferentie op 5 september in Voorburg.

Downloaden <<<<< HIER>>>

Het telt 18 pagina’s, vanaf pag. 14 vindt u een samenvatting en foto’s. Op pagina 18 van de bijlage, staan foto’s van het monument in Nagasaki Fukuoka 2 in Japan.

Op de vorige conferentie is daarvoor aandacht gevraagd omdat het een opmerkelijk initiatief was van de lokale bevolking en de school die nu op die plaats staat.

Meer details vind u op: https://www.facebook.com/fukuoka2B/?fref=ts

Er wordt nog gewerkt aan een video en een website daarover.  

De toespraken van 5 september zijn in 3 talen te lezen op onze website: www.dialoognji.org

U kunt direct naar sprekers-teksten via:

 

In het Nederlands:

https://sites.google.com/site/dlgnji4nl/home/18e-conferentie-5-sept...

 

The text of the speakers of the Dialogue Conference

 https://sites.google.com/site/dlgnji4nl/18th-dialogue-conference-se...

 

第18回日蘭イ対話の会    講演者原稿

2015年9月5日(土曜日)於:Voorburg, The Netherlands (Holland)

テーマ 「太平洋戦争が次世代に与えた影響」

More   >>>>   第18回日蘭イ対話の会 講演者原稿  

https://sites.google.com/site/dlgnji4jp/18e-dialogue-conference-sep...

 

See also the story of:  "the Nagasaki Fukuoka-2 Memorial" , an initiative of local residents:

https://www.facebook.com/fukuoka2B/?fref=ts

 

Dankzij giften en een iets hogere entree prijs is de conferentie van 5 september financieel mooi rond.

Alle medewerkers en gevers hartelijk dank, bijv. ook voor het maken van de bijlage van deze mail.

Doordat niet alle naam-batches zijn gebruikt  zijn op 5 september, weten we niet zeker wie er wel/niet aanwezig waren.

Mocht iemand wel betaald hebben en toch niet kon komen, zeg het ons, dan kunt u uw entree retour krijgen.

 

Vriendelijke groeten

namens Dialoog Nederland-Japan-Indonesië,

Yukari Tangena, Rob Sipkens  en Hans Lindeijer

 

Mail: dialoguenji@gmail.com   Rek: NL80 INGB 0008 272001  t.n.v.:  Mw S H Lindeijer-Ebbers

Website en archief: www.dialoognji.org

PS  Noteer a.u.b. de mogelijke datum van de VOLGENDE Conferentie: 4 juni 2016

HET VERSLAG DOWNLOADEN OP ONDERSTAANDE LINK. 

Lees verder…

Recept van de maand Tjolo Tjolo

10897320276?profile=originalRecept van de maand                                                     Tjolo Tjolo

 

Dit heerlijke recept kwamen we tegen op de site van ‘Katjang-Kaas’ en is geplaatst door Assie. Wij bewerkten dit recept naar vier personen en is een echt ‘low-budget’ recept.

 

Ingrediënten:                  

400 gram pandanrijst, per persoon een gestoomde makreel, 4 grote gesneden rode uien, 8 tomaten zonder zaad en vocht in blokjes,  6 knoflookteentjes uit de knijper, 1/2 komkommer zonder vochtdeel in blokjes, 1 rode en 1 groene paprika in blokjes, 4 rode pepers zonder zaad en zaadlijsten (of 4 tl. sambal trassi), een scheut olie, 1,5 dl. ketjap manis, snufje zout en peper, sap van een hele citroen. 

 

Bereiding: Kook de pandanrijst volgens de aanwijzingen. Ontgraat de makrelen en leg de stukjes vis op een schaal, snijd de uien in stukjes en de rode pepers in halve ringetjes (zaadlijsten verwijderen) Doe de ui, blokjes tomaat, komkommer en paprika in een kom,  doe  hier  de  stukjes  rode peper (of sambal)  en een scheut olie bij, alsmede de knoflook, ketjap, zout en peper. Voeg dan een scheutje heet water toe en  als laatste het citroensap. Meng dit goed. Laat dit onder af en toe omscheppen even een uurtje marineren. Giet tenslotte vlak voor het opdienen de Tjolo Tjolo over de makreel en serveer met warme gekookte pandanrijst.

Bij elkaar is dit een warm-koude tropische verrassing.

Selamat Makan.

Lees verder…

Dit artikel werd door ruim 47.800 Indo's gelezen, en de teller loopt nog steeds door!

Indonesië daagt ISIS-jihadi’s uit: kom maar naar ons land, dan maken we gehakt van jullie

Bron Dagelijkse Standaard (DDS) van 16.11.2015

10897315291?profile=original

Zo kan het dus ook.

We kunnen bibberen en hopen dat ISIS-jihadi’s nooit terugkomen naar Nederland om aanslagen te plegen of we kunnen de weg van Indonesië opgaan. Daar zijn ze niet bang voor ISIS. De opperbaas van het Indonesische leger, generaal Moeldoko, zegt in reactie op dreigementen van ISIS-aanhangers dat hij hoopt dat de islamitische terreurjihadi’s juist naar zijn land komen. Dan kan hij mooigehakt van ze maken:

Ga naar het artikel op onderstaande link: 

http://icmonline.ning.com/forum/topics/moedig-indonesie-daagt-isis-jihadi-s-uit

Lees verder…

Blog Topics by Tags

Monthly Archives