Redactie werd getipt!

Geplaatst door Ferry Schwab op Februari 23, 2011 om 9:00pm

De redactie ontving van de heer Guus van Huut een tip van een unieke site www.semarang.nl .

In beginsel gaat het over de stad Semarang over de geschiedenis en over de ontwikkelingen en het nieuws van nu. Echter wanneer men op http://www.semarang.nl/verhaal/index.php?lng=nl# klikt komt men bij het onderdeel Uw Verhaal / Your Story. Velen vertellen hun ervaringen die ze toch op een of ander manier in hun dagboeken hebben bijgehouden. Die misschien als geschiedschrijving kan worden aangemerkt dat zich niet beperkt tot de stad Semarang, maar de periode beschrijft te beginnen van 1940/1945 Tijihapit Bandung, en Kamp Solo - 6 worden onder andere genoemd vanuit kampdagboek (Bosman, Anneke). Vanuit verschillende perspectieven worden de verhalen verteld door de schrijvers vanuit de eigen beleving. Zo vertelt Hein Buitenweg over wandelen door Semarang. De Zeereis van Holland naar Ned. Indië in oorlogstijd wordt weer door door H.A.T Derks beschreven.

Hier de opsomming:

INDISCHE HERINNERINGEN. door Eric Eijgelsheim.
Biografie Geugten J.E. van der
Ode aan mijn Rudolph Hess door Kees Groot
Mijn verhaal - Nederlands Indië door Hartsuiker, Cees
De gevangenissen in Semarang door Kol, van H.
plantersvrouw op Java, Nederlandsch-Indië Dagboek 1942-1945 van Els
Levert-van der Mijll Dekker
Angstige dagen in semarang door: Herbert Kuin
Op http://www.semarang.nl/verhaal/index.php?lng=nl# zijn Uw verhaal / Your Story te vinden

Lees verder…

Voor u bekeken: Java Post

Geplaatst door Ferry Schwab op Februari 23, 2011 om 10:00am

Voor u bekeken: Java Post

De website JAVA POST ontleent zijn naam aan het tijdschrift “Java-Post” in Nederlands Indië. Dit weekblad verscheen voor het eerst op 14 maart 1903. Het was een blad voor en door katholieken, maar richtte zich af en toe ook op andere gelovigen. Met ingang van 1906 verdween het streepje en werd het gewoon: “Javapost” en heeft bestaan tot 1927, waarna het werd opgevolgd door Dagblad “De Koerier”.

Het huidige Java Post heeft alleen de naam gemeen met het oude tijdschrift van een eeuw geleden. Deze nieuwe website, die sinds 2007 bestaat, publiceert artikelen die terugblikken op gebeurtenissen in de geschiedenis van de laatste tientallen jaren van Nederlands-Indië. Niet zozeer om nostalgische redenen, maar vanuit een kritische opstelling. De website-eigenaar Bert Immerzeel kwam door studie en werk in aanraking met de geschiedenis van Indië. Bovendien werkte hij jarenlang voor de overheid en Stichting Pelita in het kader van de uitvoering van de wetten voor oorlogsgetroffenen. De verhalen die hij las en hoorde hebben hem nooit losgelaten en nu publiceert hij die en tevens ook zijn eigen verhalen in een bijzonder mooie website.

Bert zegt er zelf van: “Misschien helpt de Java Post mij een beetje om het allemaal te begrijpen en misschien ook anderen te inspireren om hun ervaringen vast te leggen”. http://www.javapost.nl.

Met dank aan het N.I.C.C.

Lees verder…

Bijna holocaust in Nederlands-Indië

Geplaatst door Ferry Schwab op Februari 22, 2011 om 8:03pm

Bijna holocaust in Nederlands-Indië

Door: Adrian Lemmens (Nieuw Zeeland)

Dit is in feite het verhaal over haaien en over het lot van een Amerikaans oorlogsschip en haar bemanning van 1200 koppen, waarvan er slechts 300 aan de aandacht van de haaien ontsnapten. Merkwaardig was dat met de ondergang van de “Junio-Maru”, waar ook mijn vader bij omkwam samen met 5830 andere opvarenden, aanvankelijk ook slechts 300 het overleefden toen het door de Engelsen getorpedeerd werd en de haaien er ook aan het feesten waren.

Men kan dit bericht na 65 jaren met een lichte belangstelling beoordelen,

werkelijkheid was, dat aan ons allen dezelfde “finale solutie” was toebedacht als aan onze Joodse kameraden in Europa. Het enige verschil was, dat het niet met ons werd uitgevoerd, omdat stomweg de tijd toen ontbrak.

Uraniumbom “Fat-Man” (Hiroshima)

Bijna twee miljoen Indische mensen die vandaag de dag er nog zijn (als we gemakshalve alle nazaten meetellen) zouden er dan nu ook niet meer zijn geweest. En dan spreek ik over allen die destijds in ons dierbare Indië leefden. Het was eind juni, begin juli 1945 dat de Japanse keizer het document ondertekende, dat voor allen daar nog in leven zijnde het doodvonnis inhield en op 15 en 16 augustus 1945 ten uitvoer zou moeten worden gebracht. Slechts op het nippertje ontsnapten wij allen aan dit gruwelijke noodlot. En met ons eigenlijk nog vele miljoenen anderen, die hetzelfde lot beschoren waren, omdat het keizerlijk bevel gold voor alle door de Japanners bezette gebieden door geheel Azië.

samen met 5830 andere opvarenden, aanvankelijk ook slechts 300 het overleefden toen het door de Engelsen getorpedeerd werd en de haaien er ook aan het feesten waren.

Men kan dit bericht na 65 jaren met een lichte belangstelling beoordelen, de schouders optrekken als gebeurd zijnde en het dan eenvoudig naar de achtergrond verdringen om weer verder te leven in de dagelijkse sleur van ons bestaan. Echter de situatie vereist dat er even bij wordt stilgestaan en het te eren met een herdenking. Want de gruwelijke

werkelijkheid was, dat aan ons allen dezelfde “finale solutie” was toebedacht als aan onze Joodse kameraden in Europa. Het enige verschil was, dat het niet met ons werd uitgevoerd, omdat stomweg de tijd toen ontbrak.

Uraniumbom “Fat-Man” (Hiroshima)

Bijna twee miljoen Indische mensen die vandaag de dag er nog zijn (als we gemakshalve alle nazaten meetellen) zouden er dan nu ook niet meer zijn geweest. En dan spreek ik over allen die destijds in ons dierbare Indië leefden. Het was eind juni, begin juli 1945 dat de Japanse keizer het document ondertekende, dat voor allen daar nog in leven zijnde het doodvonnis inhield en op 15 en 16 augustus 1945 ten uitvoer zou moeten worden gebracht. Slechts op het nippertje ontsnapten wij allen aan dit gruwelijke noodlot. En met ons eigenlijk nog vele miljoenen anderen, die hetzelfde lot beschoren waren, omdat het keizerlijk bevel gold voor alle door de Japanners bezette gebieden door geheel Azië.

De Amerikaanse kruiser USS Indianapolis

Wat was er in feite gebeurd? Op 26 juli leverde de zware Amerikaanse kruiser USS Indianapolis de eerste van de twee atoombommen, Fat-Man, af op het eiland Tinian in de Pacific. Deze was bestemd voor Hiroshima. Toen de kruiser de dag na de aflevering weer uitvoer, werd het getorpedeerd door de Japanners. Hier moet even bij stilgestaan worden……

Deze atoombom werd dus op het allerlaatste nippertje afgeleverd, want aangenomen mag worden, dat de USS Indianapolis al geruime tijd in de gaten gehouden werd en al haar bewegingen nauwlettend gevolgd werden door de Japanners. Als deze aanval één dag eerder zou zijn uitgevoerd, dan was ons aller lot bezegeld geweest. Het had dan zeker maanden, misschien zelfs wel een half jaar geduurd voordat de Amerikanen de Fat-Man hadden kunnen herbouwen. En hierbij moeten we niet vergeten, dat het de tweede atoombom, Little-Boy, was die Japan uiteindelijk op de knieën dwong…..!

Om nog even terug te komen op waar ik dit artikel mee begon: De reden dat zovele bemanningsleden van de Indianapolis zijn omgekomen, moet ook gezocht worden in het feit dat de missie met de Fat-Man uiterst geheim was. Daarom duurde het 5 dagen voor de locatie van de gezonken kruiser werd gevonden en de overlevenden uit het water gevist werden.

Plutoniumbom “Little-Boy” (Nagasaki)

Indien het destijds anders gelopen was en de Japanners eigenlijk bij toeval niet een dag “te laat” de Amerikaanse kruiser naar de bodem van de Pacific gestuurd hadden, dan had Nederland geen probleem meer gehad met onze rechten, nu zo’n 65 jaar later. Op de keeper beschouwd heeft Nederland er eigenlijk nooit een probleem van gemaakt. Onze rechten zijn gewoon genegeerd. En wat nu…..?

De Amerikaanse kruiser USS Indianapolis

Wat was er in feite gebeurd? Op 26 juli leverde de zware Amerikaanse kruiser USS Indianapolis de eerste van de twee atoombommen, Fat-Man, af op het eiland Tinian in de Pacific. Deze was bestemd voor Hiroshima. Toen de kruiser de dag na de aflevering weer uitvoer, werd het getorpedeerd door de Japanners. Hier moet even bij stilgestaan worden……

Deze atoombom werd dus op het allerlaatste nippertje afgeleverd, want aangenomen mag worden, dat de USS Indianapolis al geruime tijd in de gaten gehouden werd en al haar bewegingen nauwlettend gevolgd werden door de Japanners. Als deze aanval één dag eerder zou zijn uitgevoerd, dan was ons aller lot bezegeld geweest. Het had dan zeker maanden, misschien zelfs wel een half jaar geduurd voordat de Amerikanen de Fat-Man hadden kunnen herbouwen. En hierbij moeten we niet vergeten, dat het de tweede

atoombom, Little-Boy, was die Japan uiteindelijk op de knieën dwong…..!

Om nog even terug te komen op waar ik dit artikel mee begon: De reden dat zovele bemanningsleden van de Indianapolis zijn omgekomen, moet ook gezocht worden in het feit dat de missie met de Fat-Man uiterst geheim was. Daarom duurde het 5 dagen voor de locatie van de gezonken kruiser werd gevonden en de overlevenden uit het water gevist werden.

Wat was er in feite gebeurd? Op 26 juli leverde de zware Amerikaanse kruiser USS Indianapolis de eerste van de twee atoombommen, Fat-Man, af op het eiland Tinian in de Pacific. Deze was bestemd voor Hiroshima. Toen de kruiser de dag na de aflevering weer uitvoer, werd het getorpedeerd door de Japanners. Hier moet even bij stilgestaan worden……

Deze atoombom werd dus op het allerlaatste nippertje afgeleverd, want aangenomen mag worden, dat de USS Indianapolis al geruime tijd in de gaten gehouden werd en al haar bewegingen nauwlettend gevolgd werden door de Japanners. Als deze aanval één dag eerder zou zijn uitgevoerd, dan was ons aller lot bezegeld geweest. Het had dan zeker maanden, misschien zelfs wel een half jaar geduurd voordat de Amerikanen de Fat-Man hadden kunnen herbouwen. En hierbij moeten we niet vergeten, dat het de tweede atoombom, Little-Boy, was die Japan uiteindelijk op de knieën dwong…..!

Om nog even terug te komen op waar ik dit artikel mee begon: De reden dat zovele bemanningsleden van de Indianapolis zijn omgekomen, moet ook gezocht worden in het feit dat de missie met de Fat-Man uiterst geheim was. Daarom duurde het 5 dagen voor de locatie van de gezonken kruiser werd gevonden en de overlevenden uit het water gevist werden.

Plutoniumbom “Little-Boy” (Nagasaki)

Indien het destijds anders gelopen was en de Japanners eigenlijk bij toeval niet een dag “te laat” de Amerikaanse kruiser naar de bodem van de Pacific gestuurd hadden, dan had Nederland geen probleem meer gehad met onze rechten, nu zo’n 65 jaar later. Op de keeper beschouwd heeft Nederland er eigenlijk nooit een probleem van gemaakt. Onze rechten zijn gewoon genegeerd. En wat nu…..?

Lees verder…

Nieuwe pagina’s op de website Als u regelmatig op onze website kijkt, heeft u al gezien dat wij in het menu een rubriek Partner-organisaties hebben. Reeds enige maanden staat hier een pagina van d

Geplaatst door Ferry Schwab op Februari 22, 2011 om 7:41pm

Nieuwe pagina’s op de website

Als u regelmatig op onze website kijkt, heeft u al gezien dat wij in het menu een rubriek Partner-organisaties hebben. Reeds enige maanden staat hier een pagina van de Papoea vereniging. Deze pagina heeft ook een complete revisiebeurt gehad.

Mede dankzij nieuwe samenwerkingsbanden kunnen we nu een aantal organisatiesaan deze rubriek toevoegen. Dit zijn: Het Indisch Platform, een overkoepelend overlegorgaan waar zo’n 28 organisaties (waaronder het N.I.C.C.) bij zijn aangesloten; dan ICM-online, de grootste Indische Internetkrant ter wereld met een bereik van ruim 400 000 lezers; verder IndoForum, een leuke sociale websitevoor Indo’s en verder iedereen die zich er thuis voelt; en tenslotte Albert van Prehn Indisch Cultureel, een website geheel gewijd aan de Indische Muziekcultuur en het Muzikale erfgoed, met name de Indo Rock. Dus kijkt u even op: http://www.indisch-centrum-denhaag.nl >>> Partner-organisaties.

Lees verder…

N.I.C.C. Tientjes actie

Geplaatst door Ferry Schwab op Februari 22, 2011 om 10:13am

N.I.C.C. Tientjes actie

Het Nederlands Indisch Cultureel Centrum wordt steeds serieuzer genomen. Kwam het vroeger sporadisch voor, nu worden we regelmatig door officiële instanties en bedrijven benaderd voor advies en met vragen. Steeds vaker accepteert men ons als volwaardige organisatie en zelfs de omroepen en een aantal TV-productiemaatschappijen hebben onze nieuwsbrief ontdekt voor specifieke werving van kandidaten voor spelshows en andere TV-programma’s. Dit heeft u al een aantal keren in de nieuwsbrief kunnen lezen.

Verder worden wij ook steeds vaker geciteerd door andere Indische organisaties in Nederland, alsmede in diverse media. Bovendien ontvangen wij regelmatig E-mails en brieven, waaruit blijkt dat veel mensen de indruk hebben dat wij reeds een bestaand centrum hebben. Dit geeft ons vertrouwen in de toekomst van het Indisch Centrum dat wij willen starten. Onder andere via LinkedIn hebben wij een groot en sterk netwerk opgebouwd, dat vrijwel alle disciplines in zich vertegenwoordigt, om zodra we een gebouw en financiën hebben, in een verrassend snel tempo veel activiteiten te kunnen opstartten. Wij staan eigenlijk al in de startblokken.

Het in stand houden van het Nederlands Indisch Cultureel Centrum, met inbegrip van het onderhouden van de website en het maken van de Nieuwsbrieven kost ons veel geld. Om

nog maar niet te spreken van de andere kosten die wij maken, zoals noodzakelijk lidmaatschap van een aantal organisaties, abonnementen op Indische tijdschriften, reiskosten voor vergaderingen, besprekingen en nog veel meer. Tot nu toe hebben wij dit allemaal uit eigen zak bekostigd. Maar dit houdt natuurlijk een keer op.

Bovendien willen we dit jaar alvast een aantal activiteiten gaan ontwikkelen, onder andere een gezellige soos, in samenwerking met onze nieuwe Partner-organisaties. Daar is geld voor nodig. Daarom zullen wij vanaf heden een TIENTJES ACTIE gaan beginnen om zodoende wat meer financiële ruimte te creëren. Hierdoor kunnen wij blijven doen waar we mee bezig zijn en zelfs onze inspanningen en activiteiten uitbreiden. Dit is ook in uw belang, want stelt u zich eens voor, dat u geen Nieuwsbrief meer ontvangt en

Verder worden wij ook steeds vaker geciteerd door andere Indische organisaties in Nederland, alsmede in diverse media. Bovendien ontvangen wij regelmatig E-mails en brieven, waaruit blijkt dat veel mensen de indruk hebben dat wij reeds een bestaand centrum hebben. Dit geeft ons vertrouwen in de toekomst van het Indisch Centrum dat wij willen starten. Onder andere via LinkedIn hebben wij een groot en sterk netwerk opgebouwd, dat vrijwel alle disciplines in zich vertegenwoordigt, om zodra we een gebouw en financiën hebben, in een verrassend snel tempo veel activiteiten te kunnen opstartten. Wij staan eigenlijk al in de startblokken.

Het in stand houden van het Nederlands Indisch Cultureel Centrum, met inbegrip van het onderhouden van de website en het maken van de Nieuwsbrieven kost ons veel geld. Om nog maar niet te spreken van de andere kosten die wij maken, zoals noodzakelijk lidmaatschap van een aantal organisaties, abonnementen op Indische tijdschriften, reiskosten voor vergaderingen, besprekingen en nog veel meer. Tot nu toe hebben wij dit allemaal uit eigen zak bekostigd. Maar dit houdt natuurlijk een keer op.Bovendien willen we dit jaar alvast een aantal activiteiten gaan ontwikkelen, onder andere een gezellige soos, in samenwerking met onze nieuwe Partner-organisaties. Daar is geld voor nodig. Daarom zullen wij vanaf heden een TIENTJES ACTIE gaanbeginnen om zodoende wat meer financiële ruimte te creëren. Hierdoor kunnen wij blijven doen waar we mee bezig zijn en zelfs onze inspanningen en activiteiten uitbreiden. Dit is ook in uw belang, want stelt u zich eens voor, dat u geen Nieuwsbrief meer ontvangt en u al die waardevolle informatie en leuke artikelen zult moeten missen. En dat wij onze website niet meer kunnen onderhouden. Of dat we te langen leste ons idee voor een Indisch Centrum overboord moeten gooien. Onvoorstelbaar toch?

Tenslotte willen wij u vertellen, dat wij binnenkort een campagne gaan beginnen onder de leden van de Gemeenteraad van Den Haag en de leden van de Tweede Kamer, in aanloop naar de erkenning van de wenselijkheid van een Indisch Centrum. Dit zal weer resulteren in een aanvraag voor subsidie en een locatie in Den Haag. Maar voor het zover zal komen dat wij een subsidie toegekend zullen krijgen, zeker in deze tijden van de nasleep van de economische crisis, zal het nog veel voeten in de aarde hebben. Daarom hebben wij uw hulp dringend nodig.

Dus, waardeert u ons streven en beleeft u veel plezier aan onze

Nieuwsbrieven, onze website en ons weblog? Realiseert u zich dat de dromen die wij hebben echt te verwezenlijken zijn? Wilt u met ons dat dit uiteindelijk zal resulteren in een groot eigen Indisch Centrum in Den Haag? Steunt u ons dan in onze TIENTJES ACTIE en maakt u € 10,00 over (meer mag natuurlijk ook) op onze RABObank rekening nr: 1292.16.836 t.n.v. N.I.C.C., te Den Haag onder vermelding van: Tientjes actie 2011.

U helpt ons er enorm mee en u garandeert zo mede ons voortbestaan. Bovendien geeft u met uw tientje blijk van erkenning en waardering voor het vele werk dat wij verrichten. Praat u over ons streven en onze tientjes actie

met iedereen die het maar horen wil en ons toekomstig centrum een warm hart toedraagt. Wij hopen op uw steun te mogen blijven rekenen.

Tenslotte kunt u misschien nog iets voor ons doen. Indien u een eigen bedrijf heeft, denkt u er dan eens over na om onze Nieuwsbrief en website als advertentie-medium te gebruiken. Maar ook wanneer u werknemer bent, kunt u misschien uw werkgever op deze mogelijkheden wijzen. Onze advertentietarieven zijn alleszins redelijk en sturen wij u graag op aanvraag toe.

Uw tientje is voor ons goud waard. Steunt u ons alstublieft en wij willen ervoor zorgen dat u er straks een uniek Indisch Centrum voor terugkrijgt, die in Nederland zijn weerga niet kent.

Lees verder…

Paatje Phefferkorn viert zijn verjaardag!

Geplaatst door Ferry Schwab op Februari 21, 2011 om 7:30pm

UITVERKOCHT - UITVERKOCHT - ER ZIJN GEEN PLAATSEN MEER BESCHIKBAAR

Paatje Phefferkorn

Een van de meest legendarische mensen uit de Indowereld is misschien wel Verdi Phefferkorn von Offenbach, oftewel Paatje Phefferkorn, zoals iedereen hem kent. Op vrijwel iedere pasar is hij te vinden, zijn befaamde Indo-Melati vlaggen en vaantjes verkopend. Voor iedereen heeft hij wel een vriendelijk woord, een glimlach of zijn bekende groet, de tegengehouden vuist. Hij is bijna het boegbeeld van elke pasar. Paatje Phefferkorn werd geboren in Bandung kwam hij op z’n tiende jaar in contact met zijn grote passie, Pencak Silat, de Indonesische Martial Art.

Al heel jong leerde hij zich bekwamen in de Setia Hati stijl en werd hij hierin een van de beste en bekendste Pencak Silat grootmeesters ter wereld. Het is voor hem geen sport meer, maar een levensstijl en overal heeft hij gedurende zijn leven demonstraties van zijn kunnen gegeven.

Ook op zijn nu hoge leeftijd beoefent hij het Silat nog steeds intensief. Op zondag 27 februari wordt ter ere van zijn verjaardag een feest gegeven in zaal H.F. Witte Centrum, Henri Dunantplein 4 in De Bilt. Indien u bij het feest aanwezig wilt zijn, denk ik dat u zich heel erg snel moet inschrijven, want verwacht wordt dat de opkomst heel groot zal zijn.

Het feest begint om 12.00 uur (zaal open vanaf 11.00 uur) en zal tot zeker 18.00 uur duren. De toegang bedraagt slechts € 5,00 en dit is inclusief een kop koffie of thee (tot 13.30 uur).

Het verjaardagsfeest wordt georganiseerd door Rob Lubis en Richard Cooke. Doordat Paatje Phefferkorn eigenlijk zo’n unieke en markante man is en heel Indo-minded Nederland hem kent, wilde de redactie deze melding niet zomaar tussen de andere berichten in de Agenda opnemen, maar het hier een bijzondere plaats geven.

Met dank aan NICC (Hans Vogelsang)

Lees verder…

Sporen van Smaragd Haags Indisch erfgoed in databank

Geplaatst door Ferry Schwab op Februari 21, 2011 om 7:23pm

Sporen van Smaragd Haags Indisch erfgoed in databank

(Bronvermelding NICC)

In het januari nummer van deze nieuwsbrief hebben we het al even vermeld bij de korte berichten. In Den Haag bestaat er een beeldbank, waarin onder andere het Gemeentearchief en de afdeling Monumentenzorg van Den Haag participeren, maar ook het Haags Historisch Museum en tal van kleinere organisaties. Onder de naam Sporen van Smaragd inventariseert men gebouwen, gevels, gevelornamenten, standbeelden, enz. die een duidelijke relatie hebben met het koloniale verleden, waar Den Haag als geen enkele andere stad mee verbonden is.

Op 19 november 2010 lanceerde de Haagse wethouder Rabin Baldewsingh dit initiatief.

Voor het Indische aspect van het Haagse erfgoed werd aandacht gevraagd in de manifestatie “De Indische Zomer” in 2005, waarbij diverse musea en culturele instellingen betrokken waren. Vervolgens namen het Haags Historisch Museum en het Haags Gemeentearchief en de Gemeentelijke Monumentenzorg het initiatief tot de “Stichting Indisch Erfgoed in Den Haag” en het project kreeg de naam: “Sporen van Smaragd”.

Links: gevelsteen voormalig Ministerie van Koloniën (Plein 1). Rechts: grafmonument Louis Couperus (Oud Eik en Duinen

De historische band tussen Nederland en Indië heeft haar sporen achtergelaten in de stad Den Haag. Straatnamen, gebouwen en gedenktekens herinneren hieraan.

Met de vergrijzing van de eerste generatie repatrianten dreigen helaas ook de fysieke herinneringen aan Nederlands-Indië uit het straatbeeld te verdwijnen.

Den Haag heeft al eeuwenlang een multicultureel karakter, maar in haar geschiedenis neemt het voormalig Nederlands Indië een prominente plaats in. De culturele en commerciële uitwisseling tussen Nederland en Indië heeft vele zichtbare sporen achtergelaten. Langzaam echter dreigen deze Indische sporen uit het stadsbeeld te verdwijnen. Daarom dat door dit initiatief het belang van het behoud van deze bijzondere categorie Cultureel Erfgoed in Den Haag wordt ondersteund en veilig gesteld. Twee Haagse kunsthistorici hebben de opdracht gekregen om dit erfgoed te inventariseren en met name uit de periode tussen 1853 en 1945.

Links: voormalig gebouw Rotterdamse Lloyd, Korte Vijverberg. Midden: Insulinde boven de ingang Lloyd gebouw. Rechts: Indisch restaurant Boeatan, nu: Garoeda, Heulstraat hoek Kneuterdijk.

Het gehele project bestaat uit drie onderling samenhangende onderdelen

Een gedegen inventarisatie van Haagse Indische gebouwen e.d., www.sporenvansmaragd.nl, die getuigen van de band met Nederlands-Indië. Het gaat hierbij om bedrijfspanden van (voormalige) Indische organisaties, restaurants en toko’s, maar ook woonhuizen van oud-Indiëgangers, panden van Indische architecten en gebouwen met Indische stijlelementen en/of gevelversieringen komen hiervoor in aanmerking. Deze inventarisatie wordt uitgevoerd door Kroon & Wagtberg Hansen Kunsthistorisch Projectmanagement in Den Haag. Het beoogde resultaat is een database die als informatiebron

moet dienen bij het bepalen van toekomstig monumentenbeleid.

Het fameuze Hotel des Indes aan het Lange Voorhout, hoek Vos in Tuinstraat.

De beeldbank “Sporen van Smaragd”, www.flickr.com/groups/sporenvansmaragd/, zal het Indisch erfgoed in Den Haag documenteren. Gekozen is voor een bekende fotowebsite, Flickr, zodat iedereen de beeldbank kan raadplegen en zelf hieraan foto’s kan toevoegen. De Haagse bevolking en anderen die interesse hebben, worden dan ook opgeroepen om (voormalige) Indische gebouwen, alsmede geveldecoraties, architectuurdetails, interieurs, enz. in Den Haag te fotograferen en deze te uploaden naar de website. Zo kan iedereen helpen om dit bijzondere erfgoed uitvoerig in kaart te brengen.

Het online kennisnetwerk, http://sporenvansmaragd.ning.com, wil deskundigen bijeen brengen: medewerkers van erfgoedinstellingen, universiteiten, bestuursleden van Indische organisaties en andere professionals op het gebied van Indische cultuur en erfgoed. Zij kunnen via hun netwerk hun documentatie en onderzoek presenteren, kennis- en

Mercuriusgebouw aan het Noordeinde met fraai geveldetail.

onderzoeksvragen uitwisselen, maar ook evenementen, projecten en publicaties aankondigen en realiseren