Alle berichten (39)

Sorteer op

             

10897376091?profile=originalOproep aan de heer Klaas Dijkhoff

Desondanks wij elkaar niet kennen uit de Indische zaken, wil ik mij graag aan u voorstellen. Ik ben de Editor/redactie van ICM Online, de Indische Internetkrant, die in zijn 20 jarig3 bestaan vele kabinetten heb overleefd, en dus van vele Indische onderwerpen een historie heeft kunnen opbouwen, en nog essentiëler het Indisch beeld hoe de politieke partijen in het Kabinet en in de Kamer hierin staan.

Als media – man heb ik een beeld gekregen dat onder Rutte II - Uw partij - zich terughoudend opstelt met betrekking tot de Indische zaken. Wat essentiëler geen correcties uitvoert op de  Indische Geschiedenis wat betreft de BERSIAP, desondanks de Indische verankering van Martin van Rijn. Sterker nog VVD wist coalities onder Rutte I en II in bedwang te houden met betrekking tot de Indische dossiers.

 Voordat deze in het Kabinet kwamen te zitten – de oppositie- zelfs trekkersrol hadden over de Indische onopgeloste zaken van rum 70 jaar oud. Wel moet benadrukt worden dat uw voorganger Halbe Zijlstra steunde  het initiatief van  ICM team  met betrekking tot het Traktaat van Wassenaar. Mijn brief gericht aan Halbe voorganger Bert Koenders daar stond Halbe 100% achter, en adviseerde om de brief naar alle fractievoorzitters te sturen zodat breder in de Kamer werd gedragen, nota bene de VVD in het Kabinet zit.

 Voor U, die als oud-staatssecretaris moet een case ACTW66 aanspreken ofwel het Verdrag Traktaat van Wassenaar.

 Een stuk geschiedenis.

 500.000 Indische Nederlandse Staatsburgers werden uit het voormalige Indië gezet. Dit speelde reeds vanaf  de periode na de overdracht tot 1962. In deze periode speelden zich bizarre zaken af. Jaar 1947/1948 de politionele acties waar ruim 200.000 Indonesische burgers werden gedood. Zoals U weet was oud-minister president Drees tegen deze Militaire ingreep als enige. Het Kabinet, Tweede Kamer en Nederlandse Volk stonden achter deze politionele acties. Drees nam voor de avond die militaire inval in de republiek Indonesië zijn ontslag. Deze zogenaamde politionele acties (militaire ingreep van 100.000) leidde verder de BERSIAP in.  U zou toch  maar een familie lid zijn van de 200.000 mensen die werden vermoord door de NL Militairen. Dan zullen alleen wraakgevoelens ontstaan bij de nabestaande tegen de mensen met een Nederlandse etniciteit. Dit hebben de Nederlandse Indische Burgers dan ook geweten. In dezelfde periode in 1959 de Nieuw Guinea-kwestie. Die 500.000 Nederlandse Indische Burgers hadden niet alleen te maken met WAR –II maar een bersiap van 1946 tot 1962

.

Bizarre is dat nimmer deze Bersiap wordt herdacht. Wie behoren tot de bersiap.

De bersiapkinderen geboren na 1945. In de republiek Indonesië leefden deze dagelijks met de vrees  te worden vermoord. Tussen de 20.000 – 30.000 werden vermoord, melden bronnen. In Nederland waren de Bersiapkinderen weer kind van de rekening. De ouders waren murw geslagen van WAR- II. In vele gezinnen namen de bersiapkinderen de rol van de ouders over.

Op de achtergrond speelde mee dat Nederlandse regering deze Nederlandse Indische burgers niet wilde toelaten ( met NL – Paspoort) laat staan te compenseren na 51 Jaar. Onder druk van VS werden er 341.000 toegelaten die zelf de reis, het tijdelijk verblijf en hervestiging moesten betalen, tegelijkertijd president Soekarno en vicepresident Hatta juist hiervoor 700 miljoen betaalde dit conform het verdrag. Bronnen melden dat Soekarno over de periode 1952 tot 1959  4,5 miljard oude guldens betaalde voor de nationalisatie aan Nederland. Het verdrag van Wassenaar was de restschuld dat ter afsluiting werd gesloten tegen finale kwijting voor beide landen. Nederland ontving dus 4,5 plus 0, 689  miljard ter compensatie van de Nederlandse Indische Burgers.

Min. BuZa bevestigde mij dat het volledige bedrag in 2003 te hebben ontvangen. De eerste euro moet nog worden uitbetaald aan de Nederlandse Indische Gemeenschap ( schatting 50 – 60.000 gedupeerden). Halbe Zijlstra had deze zaak in 2009 al aan de kaak gesteld.

Overigens de 159.000, die niet werden toegelaten zijn stateloos achtergebleven. Ook wel de vergeten Indisch groep dat door Omroep Max onder de aandacht wordt gebracht. Het is onbegrijpelijk dat Mark Rutte deze onopgeloste Indische Zaken niet in het regeerakkoord heeft opgenomen. Nota bene heeft zijn vader in de Jappen kampen gezeten, de tante waar de vader eerst mij getrouwd was in Bandung ligt begraven, en thuis deze geschiedenis door zijn vader als paplepel werd ingegoten, valt mij ontzettend tegen en dat als historicus, dat is Mark toch?

De partij VVD heeft met Halbe Zijlstra die het Traktaat ludiek een podium heeft gegeven en de steun die ik ondervind of moet ik nu misschien zeggen ondervond, toch een Indisch tintje gekregen, desondanks de twijfelachtige indrukken door Mark Rutte.

 

Waarom mijn oproep aan U?

Essentieel is kennis te nemen dat het Indisch Platform (IP) geen bevoegdheid heeft om namens de Indische Gemeenschap te praten laat staan handelen. Hierdoor  is het denkbaar dat de deal in dit geval met Martin van Rijn ongeldig is.

Verschillende partijen waren bezig dit IP te ontmantelen ( de helft van de delegatie is inmiddels opgestapt) wegens mismanagement (wanprestaties) en deze partijen gaan nu zelf ten strijde. In tegenstelling tot de jaren 2000-2017 is een misvormd beeld ontstaan waar de partijen alleen bezig zijn om elkaar te bestrijden, wat schade heeft toegebracht aan de naam ‘ Indische Gemeenschap’. Volgens de ambtenaren van Martin van Rijn heeft de Indische Gemeenschap nu een populatie van 2 miljoen, met de kern van 60.000 (was 341.000) dat nu over is, en niet te vergeten de groep Nederlandse onderdanen dat in de Republiek Indonesië niet door Nederland werd toegelaten, tussen de 30.000 – 40.000.

Oud – premier Lubbers heeft geprobeerd om via dit Overlegplatform IP structureel de Indische zaken op te lossen vanuit het perspectief dat in het belang van NL Overheid handelt – dus een verlengstuk van Min. VWS , tegenwoordig kennen wij hiervoor claimstichtingen om de rechtbanken te ontlasten.  Dit blijkt dat het IP niet gekozen overleg forum is. Vanaf het ontstaan  van het IP werden de eerste voorzitters benoemd door de Overheid, ook nog afkomstig vanuit diezelfde NL Overheid met een duidelijk opdracht “houd rust in de Indische tenten ". Duidelijk aanwijsbaar dat er tot anno 2017 geen stappen zijn gemaakt. Sinds 3 jaar is bekend dat dit IP geen mandaat hebben dus geen bevoegdheid om namens de Nederlandse Indische Gemeenschap (NIG) de belangen behartigt, laat staan handelt namens die 2 miljoen Indische mensen met de Overheid. Het IP heeft geen achterban. 

Al deze partijen gaan nu hun eigen weg om zo goed mogelijk als het kan om als nog de Indische onopgeloste vragenstukken van de Nederlandse Indische Burgers tot een goed einde te brengen.

Zo heeft ICM een ACTW66 project gestart aangaande het Traktaat van Wassenaar (ACTW66), dit op verzoek van haar abonnees.  Met ruim 15.000 handtekeningen die het mandaat hebben gegeven. Er is een groep van Taskforce. Dan de splitsing voortvloeiend uit het Indisch Platform met de versies 1,2, 3? Voorts een advocatenkantoor in Den Haag met betrekking tot de vergeten Indische ouderen in de republiek Indonesië, en niet te vergeten Liesbeth Zegveld.  De stichting Bersiap Compensatie, die zich als doel stelt om de bersiap in de geschiedenis een plaats te geven, en compensatie van de bersiapkinderen. Nooit heeft de Overheid zich bekommerd over het Welzijn van de bersiapkinderen, die voor hun werkzame leven zijn getekend.

 

De Indische wereld ondergaat nu turbulente ontwikkelingen die aandacht verdient.

Als Editor maak ik mij best veel zorgen dat het Indisch vraagstuk van de agenda dreigt te verdwijnen. Tegelijkertijd diverse Indische partijen bezig zijn om de Indische zaken aan te kaarten.  Destijds werden drie Indische moties die met voldoende draagvlak aangenomen die hielden in compensatie voor alle Indische oorlogsslachtoffers en de Indische verankering, echter door Martin van Rijn werd deze afgeraden omdat kennelijk Mark Rutte hier tegen was. Die moties werden ingediend op de dag dat werd besloten om de KNIL te compenseren. Deze drie moties zijn kennelijk afgevoerd.

Zoals U weet zijn nu verschillende partijen bezig met de Indische zaken o.a. “ de vergeten groep in Indonesië” dat door omroep MAX onder de aandacht wordt gebracht met duidelijk signaal naar Den Haag toe. Dan het Onderzoek van de Oorlogsmisdaden aangezwengeld door Uw collega Bert Koenders. Verder worden KNIL zaken juridisch voorbereid. Ten slotte met Traktaat van Wassenaar waar vorig jaar de president van Indonesië persoonlijk een gesprek is meegevoerd, en icm pres release persoonlijk werd overhandigd, evenals intensieve gesprekken zijn gevoerd met collega van Halbe Zijlstra, IbU Retno.

Mijn studie als media wijst uit dat de Nederlandse Indische burgers dubbel het slachtoffers zijn geworden; nimmer zijn deze gecompenseerd als gevolg dat kon. Wilhelmina – dus NL regering- Japan de oorlog verklaarde. Japan had niet de intentie om het voormalige Indië binnen te vallen. Voor deze 500.000 Nederlandse Indische Burgers veranderde hun leven van de ene dag in andere dag in een hel; eerst de oorlog, in kampen gezeten,  de overdracht, dan de bersiap die een lange periode kent, en vervolgens de kille koele ontvangst. Bovendien alles zelf moeten betalen, tegelijkertijd Nederland miljarden ontving uit de verdragen met Japan en Indonesië gesloten plus geld uit Marshal hulp van de VS, dus het geld is niet van de belastingbetaler. Al eerder uitte Gert Zalm dan NL Staat op het Indisch geld zit.

 Persoonlijk kan ik dringend aanbevelen dat er een soort Tweede kamer Commissie Nederlandse Indische zaken dient te worden ingesteld om een democratisch - proces te garanderen, waar alle Indische gelieerde partijen zich tot kunnen wenden, met een achterban van minimaal 5.000 man, die bovendien wordt gevormd door een delegatie. Met randvoorwaarde vooraf het probleem goed in beeld is gebracht en gedragen door een achterban van minimaal 5.000 met de bevindingen gedocumenteerd in een rapport.

Wij hebben gezien dat het model van Ruud Lubbers aantoonbaar heeft gefaald, en ondemocratisch is dat zelf alleen door voorzitter alleen wordt beslist, nadrukkelijk onder verwijzing naar het huidige IP. Hierdoor ernstige zaken nooit op de agenda zijn gekomen zoals vermeld onder de punten 2 t/m 6.

 

 Mijn vraag is wat gaat U doen nu in dit nieuwe Kabinet met deze Indische vraagstukken met betrekking tot:

  1. Inrichten Tweede kamer Commissie Indische zaken
  2. De vergeten groep (NL Onderdaan) die nu stateloos zijn in de republiek Indonesië, gaat u deze NL onderdanen terughalen, of deze met terugwerkende kracht voorzien van een AOW zoals de oudjes hier. Is uiteraard een prachtig initiatief van Omroep Max, maar is een druppel op een gloeiende plaat om deze toch nog een goede oude dag te gunnen.
  3. Wat gaat U doen met nu geschat de 60.000 oorlogsslachtoffers, die nimmer schadeloos zijn gesteld, terwijl hiervoor NL wel 7 miljard ontving
  4. Wat gaat U doen aan De Indische Verankeringen op de scholen etc.
  5. Wat gaat U doen met Traktaat van Wassenaar
  6. Hoe denkt U de bersiapkinderen   te  compenseren
  7. Het herschrijven van de Indische Geschiedenis, en deze op te nemen in onze algemene geschiedenis

Ik stel uw hoog gewaardeerde reactie op prijs.

Ferry Schwab sr.

ICM editor.

10897376690?profile=original

 

Lees verder…


10897380482?profile=originalOpen brief aan Het Kabinet & voorzitter & fractie voorzitters van  de Tweede Kamer

 Geachte voorzitter,  Ministers en Kamerleden

 Betreft  : het Indisch Platform

 

Ondanks wij elkaar niet kennen  met betrekking tot de Indische vraagstukken, wil ik mij graag aan u voorstellen. Ik ben de Editor/redactie van ICM Online - de Indische Internetkrant - die in zijn 18 jaar bestaan de vele kabinetten heeft overleefd, en van  de vele Indische onderwerpen een historie heeft kunnen opbouwen, en nog essentiëler het beeld van het Indisch Platform (IP).

 

Als redacteur / Editor van de Indische Internetkrant,  heeft mijn krant het IP zo goed als mogelijk gesteund. Onze krant heeft de laatste petitie gesteund - Knil uitbetaling -  die het leeuwen aandeel heeft geleverd. Graag breng ik U de boodschap  van onze lezers over, die hun ongenoegen uitten over het disfunctioneren van het Indisch Platform, en de 15.000 man/vrouw,  die de petitie traktaat van Wassenaar steunen. Te meer bekend is geworden dat dit IP volledig niet die bevoegdheid heeft om namens de Nederlandse Indische Gemeenschap (NIG) te spreken en laat staan handelen. Dit feit was  drie jaar geleden bekend bij onze redactie . Dit was mede het argument dat de ICM - redactie in 2013 volledig afstand nam van het IP met de gelieerde aangesloten Indische organisaties.

Wat de Nederlandse Indische Gemeenschap (NIG) stoort, is,  dat de “naam  NIG” wordt misbruikt naast , dat deze zich volledig niet in dit beleed  herkennen. Zoals dit IP zich presenteert met zijn delegatie. Het beeld  dat (voor het NIG ) zeer beschamend en onprofessioneel overkomt, waar ICM als krant dus volledig afstand neemt.

Op dit moment zijn verschillende partijen bezig dit IP te ontmantelen ( de helft van de delegatie is inmiddels opgestapt) wegens mismanagement (wanprestaties),  en deze partijen gaan nu zelf ten strijde. De jaren 2000-2017 is een (mis) vervormd beeld ontstaan  van  de Indische partijen die alleen bezig zijn om elkaar te bestrijden, die schade heeft toegebracht aan de naam van ‘ Nederlandse Indische Gemeenschap’.  Naast dat het Indisch vraagstuk nog steeds niet is opgelost sinds het ontstaan van het Indisch platform, ergens in 1996. Volgens de ambtenaren van oud-secretaris Martin van Rijn,  heeft de Indische Gemeenschap nu een populatie van ongeveer 2 miljoen  (dit houdt in alle generaties), met een  kern van 60.000 (was 341.000 oorspronkelijk) dat nu over is.  Van deze kern heeft het  IP nog geen achterban van 5000,  wel worden die 2 miljoen Indische Nederlanders ongewild er bij betrokken. Dit ten koste van hun reputatie. Immers er wordt gesproken namens deze 2 miljoen Indische mensen,  die nu nog volledig bezig zijn met hun carrière of zakelijke ambities ,  ondervinden hierdoor veel hinder van. De verontwaardiging van deze  groep werkende Indische(en)   is zeer groot.

 

Oud – premier Ruud Lubbers heeft getracht om via dit IP overlegplatform (IP) structureel de Indische vraagstukken op te lossen, echter dit vanuit het perspectief  in het belang van Nederlandse (NL) - Overheid handelt, dus als het  verlengstuk van Min. VWS .  Voorts  blijkt dat het IP niet  een gekozen overleg forum is (dus niet democratisch). Vanaf het moment van  ontstaan werden de eerste voorzitters benoemd door de Overheid, die ook nog afkomstig is (zijn)  vanuit diezelfde NL - Overheid. Met een duidelijk opdracht/missie “ houdt rust in de Indische tenten” .  Aantoonbaar aanwijsbaar dat  anno 2017 geen stappen zijn gezet van de openstaande Indische vraagstukken.

Is bizar te denken dat de leden van de Tweede kamer Commissie VWS zoveel inspanning hebben  geleverd, met dit matig resultaat na al die jaren. Dit groten deels te wijten is aan de delegatie IP waar continue onenigheid  heerste.  Uiteindelijk  is de  helft van de delegatie  opgestapt en de onenigheid woedt verder voort via internet (sociaal –media)

.

Dringend aan te bevelen  dat er een soort Tweede kamer Commissie Indische zaken komt . Bestaande uit : een delegatie uit de Politieke Partijen,  om een democratisch – probleemoplossend proces te garanderen.  De Indische gelieerde partijen  kunnen zich  wenden met de onopgeloste Indische vraagstukken tot deze commissie. De randvoorwaarden : een aantoonbare achterban van minimaal 5.000,  en onder leiding  van een delegatie. Vooraf dient het probleem goed in beeld te zijn gebracht door een gedegen onderzoek.Een onderzoek  uit bestaande bronnen, en gedragen door een achterban van minimaal 5.000 man. De bevindingen van het onderzoek gedocumenteerd in een rapport die vervolgens wordt aangeboden aan Tweede kamer Commissie Indische zaken.

 

Wij hebben nadrukkelijke moeten constateren, dat het model van Ruud Lubbers aantoonbaar heeft gefaald sinds de oprichting van dit Overlegplatform, en ondemocratisch tot stand is gekomen. Het beslissingsproces werd uitsluitend eigen handig gevoerd door de  voorzitters zelf. Nadrukkelijk onder verwijzing naar het huidige IP die het mandaat (had) heeft  gehad via een petitie, en die arrogantie had om niet met de 10.000  mensen te communiceren, en nadrukkelijk eenzijdig heeft besloten. Voorts de integriteit binnen de delegatie ernstig is geschaad gezien de laatste ontwikkelingen die onder het tapijt word(en) geveegd. Bij de achterband bekend is, hierover geen woord wordt gerept.

 

Tweede kamer Commissie Indische zaken kan zich dan richten op de actuele onopgeloste Indisch vraagstukken:

  1. De vergeten groep (NL onderdanen met Nederlands paspoort) die nu stateloos zijn in de republiek Indonesië. Worden deze onderdanen teruggehaald, of worden deze met terugwerkende kracht voorzien van een AOW zoals voor de oudjes hier geldt.  Het is uiteraard een prachtig initiatief van Omroep Max, maar is een druppel op een gloeiende plaat om deze toch nog een goede oude dag te gunnen.
  2. Wat wordt er gedaan met nu geschat de 60.000 oorlogsslachtoffers, die nimmer schadeloos zijn gesteld, terwijl hiervoor Nederland  7 miljard ontving uit de verdragen van Japan,  Indonesie, en uit Marshal hulp
  3. Wat wordt er gedaan  aan de Indische Verankeringen zoals Martin van Rijn stelde voor de Nederlandse burgers, de zwarte bladzijde die de historisie uit de geschiedenisboeken scheurde(n).
  4. Wat wordt er gedaan(U doen) met Traktaat van Wassenaar
  5. De bersiapkinderen na 17 augustus 1945 tot 1962. In de republiek geen jeugd hadden. In Nederland aangekomen de zorg hadden voor hun ouders, sterker die rol overnamen. Nooit zijn de bersiapkinderen, dus de kinderen van de ouders die WAR-II hebben meegemaakt. Sinds kort bestaat de St. Bersiap Compensatie van Peggy LesQuilleier.

Voorzitter, Ministers en Kamerleden,

 ik stel  het zeer op prijs dat U over gaat tot het instellen van Tweede kamer Commissie Indische zaken  zodat de huidige Indische partijen tot deze commissie  zich kunnen wenden.

Ik ben gaarne zeer bereid om hiervoor in de Kamer een nadere uitleg en toelichting te geven als redactie ICM en als initiatiefnemer van Traktaat van Wassenaar.

 

Ferry Schwab sr

Namens

ICM lezers  (per week wordt de Internetkrant bezocht door 250,000 lezers)

15.000 ondertekenaars van het Verdrag Traktaat van Wassenaar

ICM editor.

Tel 0341 453817

Mob. 06 37 28 24 33

Lees verder…

10897265069?profile=originalNooit meer buigen  verhaal van een verloren verleden   door: Marielle Saegaert

Dit is het waargebeurde levensverhaal van 'Ruby' H. “Misschien komt het wel heel anders uit dan we denken, maar hoe dan ook, waarderen zullen we het leven dan!” schreef ze hoopvol in 1945 in haar oorlogsdagboek in het Jappenkamp, waarin ze toen geïnterneerd was en waaruit geciteerd wordt. Ze had toen niet kunnen vermoeden hoe haar leven uiteindelijk zou lopen en ze zal de tragedies in haar leven ook niet gewaardeerd hebben. Uiteindelijk verliest ze al   haar herinneringen aan de enige tegenstander in haar lange, bewogen leven waar ze wel bang voor was.

Ze zat op de bank naar buiten te kijken. Het leek of ze de omlaag dwarrelende sneeuw bewonderde, zoals we vroeger altijd deden. “Mooi hè”, zou ze dan zeggen en samen keken we dan nog seconden lang verder, voordat we aan tafel geroepen werden. Nu zat ze op de bank alleen, opgesloten in haar bijna geheel afwezige gedachten. Ze keek wel naar de sneeuw, maar zag het niet meer.

Jaren geleden mocht ik voor het eerst haar kampdagboek inkijken. Bijzonder, want ”mam” heeft het niet graag over haar kampverleden. Over Indië vertelde ze graag, zolang het maar niet over Tjihapit en Ambarawa en over de Jappen gaat. In mijn debuutroman dat het levensverhaal van de dappere ‘Ruby’ beschrijft, citeer ik uit de originele en zeer indrukwekkende kampdagboeken.

10897265475?profile=originalMijn vader was een klein jongetje dat zorgeloos opgroeide in Bandoeng toen ‘Ruby’ daar geïnterneerd was. Zij opgesloten in het kamp en mijn vader vrij spelend in de lanen van Bandoeng. Jaren later, midden zeventiger jaren op vakantie in Ierland, leerden mijn ouders Ruby kennen. Een gedeeld verleden; een gedeeld gemis. Uit respect voor haar wilde ik haar verhaal zo waarheidsgetrouw weergeven, maar daarvoor had ik de hulp van andere mensen nodig. Wie kon mij bijvoorbeeld vertellen over haar jeugd in Indië? En over de ervaringen in de Jappenkampen?

Het was haar vriendin Helen, geboren en getogen in Indië en samen met Ruby geïnterneerd geweest in de kampen, die mij het meest kon vertellen. Helen kende haar als geen ander. “In 1937 kwam ze aan in Indië vanuit Nederland, waar ik – blond en blauwe ogen – nog nooit was geweest. Ze was een stug kind. Ik dacht: dat komt vast dor de kou daar”. Later begreep Helen pas waar die houding vandaan kwam. Ruby had in Nederland in kindertehuizen gewoond, omdat haar familie niet meer voor haar kon zorgen. “Ik was gewend aan een warm gezinsleven; Ruby allerminst”. In Indië fleurde Ruby helemaal op en genoot ze van een gelukkige jeugd. Totdat de oorlog uitbrak. 

Helen kan wel goed over haar kampverleden praten. “Iedereen gaat er weer anders mee om. Van grote invloed was ook de leeftijd waarop je in het kamp zat. Mijn kleine broertje was acht jaar toen hij het kamp in ging en het heeft hem voor de rest van zijn leven erg getekend”.

Helen  vertelt graag hoe stoer Ruby was en hoe ze ‘voor de duvel nog niet bang was’. “Ik was zelf altijd veel doordachter dan Ruby. Ze kon behoorlijk roekeloos zijn. Maar ik vond het wel stoer dat ze voor niemand bang was. Je ziet het aan haar gezicht op de foto op de omslag van het boek. 

10897265279?profile=originalZo is ze haar hele leven gebleven; tenminste, tot aan haar ziekte dan”. Tijdens een van de lange telefoongesprekken waarin Helen mij zo geduldig te woord stond, vertelde ze over de bevrijding en hoer de meisjes weer met zo zorgeloos als voorheen van het leven genoten. “We hadden ons verstand gewoon op nul gezet. Waar onze ouders nog bang waren, voorzichtig ook vanwege de Bersiap, was onze levenslust en ons geluk om weer vrij te zijn, met geen mogelijkheid in te tomen”.  Zo vaak als ze konden gingen de meisjes naar de dansavonden die georganiseerd werden. “Een van onze lievelingsliedjes was: ‘Don’t fence me in’, van Bing Crosby. Met zo’n titel was een beter lijflied ondenkbaar”.

Terwijl Ruby nog steeds naar de sneeuw keek, zette ik tegen beter weten in maar verblind door hoop,  een CD op van Bing Crosby. Dat ene liedje….. zou ze het nog herkennen? Ik had wel eens gelezen dat juist muziek bepaalde herinneringen bij deze patiënten naar boven kon brengen, waar gesproken woorden dat niet meer kunnen. Ruby leek voor zover ze

Oh, give me land, lots of land under starry skies above…” Crosby’s warme stem galmde door de kamer. Mijn moeder zat tegenover Ruby en pakte haar hand vast. Ruby glimlachte en keek haar – als altijd dankbaar voor een liefkozend gebaar – aan. Toen begon ze plotseling zachtjes te zingen: “…Don’t fence me in. Let me ride through the wide open country that I love. Don’t fence me in…”

Dit indrukwekkende boek over het levens-verhaal van Ruby is overal verkrijgbaar. Prijs: € 18,95.

10897265293?profile=original

auteur Mireille Saegaerts

dat kon zijn, opgewekt. Minder verloren dan andere dagen. Ik zette de muziek  aan  en  wachtte  hoopvol  af. 

Lees verder…

Indische mensen en het eten

10897264700?profile=originalIndische mensen en eten

Indische mensen kunnen vaak urenlang kletsen over alles wat te maken heeft met eten. Iedereen weet de beste manier om Petjil of Gado-Gado saus te maken, of om Guléh Kambing te maken of weet het beste geheime recept voor Pepesan. De buitenstaander luistert er naar en vraagt zich af: “waarom maken zij zich zo druk over eten, zo belangrijk is het nou toch ook weer niet”. Maar, voor Indische mensen is het enorm belangrijk en altijd onderwerp van gesprek geweest. Waarom is dat zo gegroeid? 

Bij ons thuis altijd ngobrollen en keuvelen. Je begint met: “Hoe is het toch met Fien en hoe gaat het met tante Toet…..?” Maar al heel gauw gaat dat vervelen en stapt men resoluut over op het onderwerp: Eten. 

En niet alleen de vrouwen, maar ook de mannen blazen dan hun partijtje mee. “Wha, so enak dese, hoe heb je dit gemaakt? Oh, doe je dat zo. Ik gebruik altijd….. en dan…..”

De belangstelling voor eten is van jongs af aan bijgebracht. Nu de laatsten van de eerste generatie aan het uitsterven zijn, zal ook dit gebruik wel spoedig tot de nostalgie gaan behoren. Eten en het bereiden van eten is een van de mogelijkheden om de Indische cultuur wezenlijk te beleven.  Voor Indische mensen is eten een soort van levenskunst en staat voor gezelligheid, gastvrijheid, het altijd rekenen op eventuele gasten die dan blijven eten en meegenieten van eigengemaakte gerechten en lekkernijen.

Kwee lapis en Tjendol. Een keur aan geuren en smaken thuis, maar ook op straat. Daarvan was Nederlands-Indië doordrongen. En ongeacht de sociale status hadden kinderen van de rijke “Totoks” en de “kleine bung” met elkaar gemeen als vanzelfsprekend te delen wat je hebt. Er was altijd wel wat voor iedereen. En bovendien kon je zo je lekkere trek stillen. En zelfs als je van thuis niet op straat mocht eten, deed je het toch. Want is het niet altijd zo, dat wat verboden is, juist zo jammie is….. Daarbij gaat het ook om de herinneringen van allerlei figuren op straat, die jarenlang deel uit hebben gemaakt van je jeugd. En die herinneringen zijn ingeworteld in de Indische cultuur, vooral sinds de repatriëring.

Al die jaren daarna in Nederland heeft deze generatie met zorg het eten bereid en op tafel gezet en er vooral met anderen over gepraat. Want zo houd je die mooie herinnering aan het oude Indië levend. Dan ben je weer even zoals toen en komen de beelden van toen weer boven. Daarom praten Indische mensen zo graag over eten.

Lees verder…
10897379663?profile=originalDe geschiedenis van de Indonesische taal "Bahasa Indonesia (B.I)""
 
Een taal is een middel om met elkaar te communiceren door klank en intonatie. Indien men een taal niet goed beheerst, kunnen er hilarische of pijnlijke situaties ontstaan. Een taal is praktisch, artistiek, cultureel, filologisch, en legt bruggen tussen diverse volkeren, en is  betekenisvol.
 
De B.I. is belangrijk voor:
  • Landadministratie voor officiele brieven, wettelijke documenten, en redevoeringen.
  • Voor de communicatie voor het bijeenhouden van het Indonesisch volk. Liefst 300 talen (dialecten) worden in de provincies gesproken, elke provincie heeft zijn eigen taal.
Indonesie bestaat uit ruim 17000 eilanden, waarvan 13000 bewoond zijn. Omdat de zee vulkanisch is kunnen nieuwe eilanden ontstaan. Op de eilanden weer kunnen meerdere talen worden gesproken. Dit zijn geen dialecten maar echte talen, bijboorbeeld.
 
  • Op Sumatra - Melayu, Aceh Gayo, Lubu, Batak, Minangkabau, Pasemah, Rejang Lebong, Enggano, Mentawai, Pagal, Lumpung enz.
  • Op Java -  Jakartaans, Bantams, Sundanees, Javans enz.
  • Op Kalimantan - Bajar, Dajak, Ngajo, Koyan, Gesang enz.
  • Op Nusatengarra - Bali, Susak, Sunbawa, Bima, Flores, Sumba, Timor, Roti enz.
  • Op Sulawesi - Minihasa, Temulu, Tonsea, Tondano, Toraja, Sangir enz.
  • Op Maluku - Aru, Buru, Kai, Alfuru
Dit zijn de talen die het allerbekendst zijn.
De B.I. wordt door elke stam anders uitgesproken, dit noemt men een dialect. B.I. heeft veel woorden van oorsprong uit andere buitenlandse talen o.a. uit het Portugees, Engels, Nederlands, Chinees, Sanskriet, Arabisch en Perzisich. De basis van het Indonesisch is Maleis; een handelstaatje uit Maleisie.
 
De Koloniale tijd. 
Toen de Europeanen in de 16 e eeuw in Indonesie kwamen - de Portugezen noemden het Indos Nesos - was de handeltaal Maleis. De Portugees Pigafetta had in 1522 een lijst van Maleise woorden gemaakt toen hij Tidore (Molukken) kwam. Zowel de Portugezen als de Nederlanders stuiten op problemen toen zij in Indie scholen oprichhten om zo hun taal in te voeren. E.e.a. staat vermeld in het verslag van ene heer Danckaertz anno 1631. Toen in de 20e eeuw het Indonesische volk moe werd van het Europees juk en kolonialisatie, vond zij het nodig een voertaal voor heel Indonesie in te voeren. Budi Utomo vond dat zijn taal - het Javans - het moest worden, daar waren de studenten die van verschillende eilanden kwamen niet mee eens. Dit was belemmering voor het EEN WORDEN van Indonesie.
 
In 1908 werd door het koloniaal bestuur een COMMISSIE VOOR VOLKS|LECTUUR onder leiding van Dr. G.A.J. Haseu opgericht.
In 1917 werd de naam van deze commisie gewijzigd in BALAI PUSTAKA. Deze organisatie hielp met het laten circuleren/distribueren van goedkope boekjes in de Maleise taal.
Op 25 juni 1918 werd door het Nederlan dse Rijk de vrijheid gegeven om het Maleis in de Volksraad te gebruiken. Deze gelegenheid werd echter niet 100% benut. Bewust van de noodzaak van Indonesie bijeen te houden, werd in 1926 het Maleis als voertaal ingevoerd.
 
Jong Sumatra - organisatie van Sumatraanse stundenten -  had reeds jaren gepleit om het Maleis als voertaal te gebruiken. In het tweede Congres - gehouden te Medan van 28 oktober tot 2 november 1954 - heeft Jong Sumatra, Riau Maleis als het hoogste Maleis aangewezen als geschikt voor de Indonesische voertaal.
 
Vastgelegd in de Grondwet van de Republiek Indonesia art. 4
 
Door bovengenoemde ontwikkelingen werd op 28 oktober 1958 het Congres PEMUDA INDONESIA in Jakarta opericht. Het Maleis heeft zich in  een snel tempo veredeld en  is geworden wat het "School Indonesisch" is, de BAHASA INDONESIA.
 
In een taal zit de cultuur van een volk verankert.
 
Door
Jan De Keten.
 
 
=============================================================================================
 

Geschiedenis [ bewerken ]

Indonesisch is een gestandaardiseerd dialect van "Riau Maleis", [ 7 ] [ 8 ] die ondanks zijn gemeenschappelijke naam is niet het Maleis dialect inheems in Riau , maar eerder het klassieke Maleis van de Malakka koninklijke hoven. [ 9 ] Oorspronkelijk gesproken in Noordoost- Sumatra , [ 10 ]Maleis is gebruikt als een lingua franca in de Indonesische archipel voor een half millennium. Hoewel het zou kunnen worden toegeschreven aan zijn voorouder, de Oude Maleise taal (die terug te voeren tot de 7de eeuw), de Kedukan Bukit Inschrijving is de oudste nog bestaande exemplaar van Oud Maleis, de taal die door Srivijayan imperium. Sinds de 7de eeuw, heeft de oude Maleise taal is gebruikt in Nusantara (Indonesische archipel), gekenmerkt door Srivijaya inscripties en in andere inscripties van de kustgebieden van de archipel, zoals die ontdekt in Java . Handelscontacten door sommige etnische volkeren uitgevoerd op het moment dat was het belangrijkste instrument om de oude Maleise taal te verspreiden, want het was de communicatie-apparaat onder de handelaren. Tegen die tijd, had de oude Maleise taal een lingua franca geworden en werd gesproken door de meeste mensen in de archipel. [ 11 ] [ 12 ]

Indonesische werd verheven tot de status van officiële taal met de Indonesische onafhankelijkheidsverklaring in 1945, geïnspireerd op de Sumpah Pemuda (Youth's Oath) evenement in 1928. [ 13 ] Indonesische (in zijn standaard vorm) is in wezen dezelfde taal als de officiëleMaleisische en Brunei normen van Maleis. Dit betekent echter verschilt van de Maleisische in diverse aspecten, met verschillen in uitspraak en vocabulaire. Deze verschillen zijn hoofdzakelijk te wijten aan de Nederlandse en Javaanse invloeden op Indonesische. Indonesische werd ook beïnvloed door de "bazaar Maleis", dat was de lingua franca van de archipel in de koloniale tijd, en dus indirect door andere gesproken talen van de eilanden. Maleisische Maleis aanspraken om dichter bij de klassieke Maleis van vroegere eeuwen, hoewel moderne Maleisische is zwaar beïnvloed, in het lexicon als in de syntaxis, door het Engels. De vraag of High Maleis (Court Maleis) of Low Maleis (Bazaar Maleis) was de ware ouder van de Indonesische taal is nog in discussie. Hoog Maleis was de officiële taal van het hof van de Johor Sultanaat en voortgezet door de Nederlands-bestuurde grondgebied van Riau-Lingga, terwijl Low Maleis vaak werd gebruikt in marktplaatsen en havens in de archipel. Sommige taalkundigen hebben betoogd dat het de meer-common Low Maleis dat de basis van de Indonesische taal gevormd. [ 14 ]

Terwijl Indonesische wordt als een gesproken moedertaal door slechts een klein deel van de grote populatie in Indonesië (dwz vooral degenen die in de nabijheid van wonen Jakarta en andere grote overwegend Indonesische-sprekende steden als Medan en Balikpapan ), meer dan 200 miljoen mensen maken regelmatig gebruik van de nationale taal, met variërende graden van bekwaamheid. In een land waar meer dan 300 inheemse talen en een breed scala van etnische groepen heeft, het speelt een belangrijke verenigende en cross-archipel rol voor het land. Het gebruik van de nationale taal is overvloedig aanwezig in de media, overheden, scholen, universiteiten, werkplekken, bij de leden van de Indonesische upper-class of adel en ook in veel andere formele situaties.

Standaard en formele Indonesische wordt gebruikt in boeken en kranten en op televisie / radio nieuwsuitzendingen, maar weinig inheemse Indonesische speakers gebruik maken van de formele taal in hun dagelijkse gesprekken. Hoewel dit is een fenomeen in de meeste talen in de wereld (bijvoorbeeld, doet gesproken Engels niet altijd overeen met schriftelijke normen), de mate van "juistheid" van gesproken Indonesisch (in termen van grammatica en woordenschat) in vergelijking met de schriftelijke vorm is opvallend laag. [ nodig citaat ] Dit is vooral te wijten aan [ nodig citaat ]Indonesiërs combineren aspecten van hun eigen lokale talen (bijvoorbeeld, Javaanse , Sundanese ,Balinese en Chinese dialecten) met Indonesische. Dit resulteert in verschillende "regionale" Indonesische dialecten, het typen, dat een buitenlander is het meest waarschijnlijk te horen bij aankomst in elke Indonesische stad of dorp. Dit verschijnsel wordt versterkt door het gebruik vanIndonesië slang , met name in de steden.

Lees verder…


10897258685?profile=original10897259083?profile=originalBurgemeester Osaka:  “Troostmeisjes waren noodzaak….”

Wereldwijd is er grote ophef ontstaan over recente uitspraken van de Burgemeester van hwet Japanse Osaka. Hij noemde de gedwongen prostitutie door zogenoemde Troostmeisjes  tijdens de Tweede Wereldoorlog “een noodzakelijkheid”.

Tijdens de oorlog gebruikten Japanse militairen naar schatting 200.000 jonge vrouwen en meisjes uit de bezette landen als sexslavinnen. Ook Nederlandse vrouwen waren hiervan het slachtoffer. De Burgemeester van Osaka, de jonge en populaire nationalistische Hashimoto, bracht het als volgt onder woorden: “Voor militairen die hun leven waagden en onder een strakke discipline leefden, was een troostmeisjessysteem noodzakelijk om hen tot rust te laten komen. Dat zal voor iedereen duidelijk zijn”.  Verder zei hij dat er ook geen overtuigend bewijs zou zijn dat de Japanners de troostmeisjes dwongen tot prostitutie.

De regeringen van China en Zuid-Korea reageerden onmiddellijk en spraken hun diepe teleurstelling uit. Een regering-woordvoerder uit Zuid-Korea noemde de opmerkingen van de Japanse Burgemeester getuigen van een serieus gebrek aan historisch besef   en gebrek aan respect voor vrouwen. De Chinese woordvoerder zei: “De manier waarop Japan met het verleden omgaat, bepaalt de manier waarop Japan de toekiomst tegemoet treedt. Een woordvoerder van de Japanse oppositie zei, dat het medeleven van de regering uitgaat naar “de mensen die onbeschrijfelijke pijn hebben geleden en nu opnieuw getroffen worden”.

De Burgemeester van Osaka heeft inmiddels erkend dat hij de gevolgen 

van zijn opmerkingen heeft onderschat en constateert dat de internationale gevoeligheid op dit gebied nog steeds erg hoog is. Hij zegt begrip te hebben voor de verontwaardiging die na zijn persconferentie is losgebarsten. “Mijn woorden waren niet bedoeld om het gebruik van prostituees door het Japanse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog te rechtvaardigen”, aldus Hashimoto. Toch wilde hij zijn opmerkingen niet intrekken en zegt dat zijn woorden niet geschikt waren voor oren buiten Japan.

Burgemeester Hashimoto van Osaka

Hashimoto is een harde lijn nationalist. Zijn partijgenoten staan achter de Burgemeester, maar vinden wel dat zijn woorden de partij niet bepaald goed hebben gedaan. Hashimoto is echter niet van plan om af te treden. “Dat is aan de kiezers”, zo zegt hij. De oppositie laat weinig van hem heel en vindt dat Hashimoto de rechten van de vrouwen ernstig heeft geschonden. “Het is betreurens-waardig”, aldus Kiyomi Tsujimoto. “Hij heeft zijn gebrek aan respect voor de rechten van de mens nu duidelijk aan de wereld getoond. Hij is een schande voor Osaka. De recente opmerkingen kunnen het aanzien van Japan in de wereld ernstig schaden”. Makiko Kikuta zei dat de opmerkingen een smet hebben geworpen op de goodwill die Japan de laatste decennia met veel moeite gekweekt heeft. “Het nationale en internationale imago van Japan is ernstig geschaad”.

Amerikaanse congresleden hebben Japan dringend verzocht zich te 

distantiëren van Hashimoto’s uitspraken en te erkennen dat de Troostmeisjes in de Tweede Wereldoorlog door het Japanse leger tot prostitutie gedwongen werden. Afgevaardigde Mike Honda, die zelf  als kind tijdens de oorlogsjaren            in Amerika gevangengezet werd vanwege zijn Japanse afkomst, noemde de houding van Hashimoto weerzinwekkend en zei dat de vrouwen en meisjes lichamelijk en geestelijk op gruwelijke wijze geleden hebben. Volgens Honda is excuses door de Japanse regering de enige mogelijkheid om een langdurige verslechtering van de politieke situatie tussen Japan en de rest van de wereld te voorkomen.

Inmiddels heeft een groep van elf vrouwelijke parlementariërs in Japan van Hashimoto geëist dat hij zijn woorden intrekt en excuses aanbiedt. Keiko Itokazu een onafhankelijk lid van het Japanse Hogerhuis namens Okinawa verklaarde dat “Hashimoto’s uitspraken de waardigheid van zowel vrouwen als mannen heeft geschaad en dat het tijd wordt dat Japan erkent dat het misbruik van vrouwen van bezette landen tijdens oorlogen gedurende zeker de laatste 140 jaar gedwongen is geweest”. Zij zegt dat Japan hiervoor nederige excuses moet aanbieden. Tevens vindt de groep vrouwen dat Hashimoto’s uitlatingen alleen hem aangeschreven dienen te worden en niet het standpunt van     de regering verwoorden en dat dientengevolge de regering zich ervan moet distantiëren. Parlementariër Yuko Mori zei, dat dit verstandig      zou zijn, omdat de internationale gemeenschap wel eens de indruk  zou kunnen krijgen dat Japan de mensenrechten in zijn geheel aan z’n laars lapt.

Ook op websites van Nederlandse kranten die de berichtgeving rond de gewraakte opmerkingen geplaatst 

hebben, ontbrandt een heftige discussie.                                                 En dan blijkt dat niet alleen in Japan het geschiedenisonderwijs dringend hervormd zou moeten worden. In dat land wordt namelijk met vrijwel geen woord gerept over de Japanse misdaden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het Japanse volk wordt dus in feite bewust onkundig gehouden van de gebeurtenissen in het recente verleden. Op Japanse scholen ligt het wat dit betreft aan de geschiedenisleraar of en in hoeverre de Tweede Wereldoorlog behandeld wordt tijdens de lessen.

Echter in Nederland schijnt het al    niet veel beter te zijn, want een opmerking van een lezer van een Nederlandse krant spande de kroon door op de website als reactie op     het artikel en de daarop volgende reacties van anderen te vragen: “Hoe in hemelsnaam de Japanners in          de Tweede Wereldoorlog aan Nederlandse vrouwen kwamen…..(!)

Tenslotte is op 17 mei 2013 bekend gemaakt dat Burgemeester Hashimoto zijn excuses heeft aangeboden:           “I will tell the comfort women that I’m sorry for Japan having had such   a system no matter whether it        was forcible or not,” verklaarde Hashimoto. “It was a disgraceful  act and should never be repeated.”   

Lees verder…

Komt het niet opgeloste Indische vluchtelingen problematiek na 70 jaren nu aan de orde?

10897315485?profile=originalKomt de niet10897316665?profile=original opgeloste Indische vluchtelingen problematiek na 70 jaren nu aan de orde?

Uiteraard was het voorzitterschap van Nederland toen aan de orde van de dag. Met dit voorzitterschap kon Mark Rutte met zijn delegatie zaken aan sturen omdat Syrië, Irak, en Turkije aan de grens van Nederland staat. De gebeurtenis in Keulen hebben de zaken niet eenvoudiger op gemaakt.

Redenerend zijn al dit soorten ontwikkelingen toch de bemoeinnissen van de Nederlandse regeringen op een rij dat stamt al sinds het voormalige Indie,  die onnodig de Nederlanders voor een  onnodig voldongen feit brengt, niet 18.000 kilometer gescheiden door vele oceanen, maar de Middellandse Zee waar velen hun vakantie in de zomer vieren.  

Een regering die zijn eigen normen en waarden plegen op te dringen aan die regeringen die het in hun ogen niet goed doen. Neem Irak, iedereen was tegen deze coupe tegen Sadat gepleegd dat begon door de CIA die vaak op hun blauwe ogen onvoorwaardelijk worden geloofd, en infiltreren . Blair en Bush hebben ruimtelijk toegegeven dat ze het goed fout zaten, en Blair trad zelf af. Hoe zat dit ook al weer met Nederland, daar was een team van 20 man van commissie Davids nodig om Nederland te overtuigen dat ze nooit hiermee hadden bemoeien, wat deed Jan Peter Balkenende met 100.000 mensen die voor niets zijn overleden, het als een mening afgedaan, schaamteloos CDA!  100.000 mensen zijn onschuldig de dood ingejaagd. Bush en Blair konden dit niet verwerken, en de diensten als CIA zijn de veroorzaker, maar dan nog hebben ze bloed aan hun handen, dus ook NL - regering. Nooit is de rust in Irak teruggekeerd, maar verder als een olievlek verder gestaag uitgebreid.

 

Neem Syrië nu, Wat heeft de bemoeienis teweeggebracht?

Ruim 100.000 oorlogsslachtoffers, een land dat helemaal verwoest is. De massale bevolking die vlucht uit het land richten Nederland die denkt door een oorlog het op te lossen, als er nog sprake is van een land ….. Als een olievlek spreidt dit verder uit de bemoeienissen van Nederland onder het mom “Wij zijn in een handelsland”, dat bevestigd wordt door Spong gedachte goed, dat aan de oorlogen de wapen industrie willig tiert, niet waar?

Nederlandse regering heeft niets geleerd van uit verleden uit het voormalige Indie! Ruim 500.000 Indische Nederlanders  met een Nederlands paspoort moesten het voormalige Indie uitvluchten met gevaar voor eigen leven. Weer door de bemoeienissen van Nederland. NL regering die belust is op macht en geld onder de noemer” wij zijn een handelsland.” Alle normen en waarden op deze aardkloot hebben overtreden. NL regering deinst niet terug voor oorlogsmisdaden als het maar om handel gaat.

 

10897321256?profile=original10897238680?profile=originalHet Verdrag Traktaat van Wassenaar beschrijft de handel en wandel van die Nederlandse regering van toen. Om je te schamen als Nederlandse burger dit te moeten lezen uit het betreffende document! Hoe durf je nog geld aan de kers verse republiek te vragen terwijl je het de staatskas en het land hebt leeggeroofd, moet je toch heel ver zijn, bacchhhh schaamteloos, en dat nu voorzitter van de EU. Wat als de EU de Indische geschiedenis ter ore komt ?

 Vooraf de overdracht aan het nieuwe bestuur van Soekarno / Hatta had NL Regering de staatskas al leeggeplunderd werd uit de gegeneerde resultaten van die Binnenlandse Indische economie. Verwijs naar het rapport van Galen hoe het geld, goud, assets werden weggesluisd door de NL Staat, Banken, Verzekering en de multinationals ( allen houden angstvallig het nog uit te betalen Indisch Geld vast).

Alles weggesluisd en de goudvoorraden getransporteerd naar o.a. New York. Soekarno en Hatta hadden een lege staatskas. Moet U voorstellen dat dit nu gebeurt; Binnenlandse economie van Nederland heeft een omzet van ongeveer 1100 miljard, daarvan vloeit 289 miljard naar de Nederlandse Staatskas aan Belastingen. Van deze orde werd leeggeroofd destijds in het Voormalige Indie zo niet meer dan  289 miljard.

Tegelijkertijd zaten Soekarno/ Hatta  beiden met de opbouw van het land, economie, met een lege staatskas. Maar het grootste probleem was dat 500.000 Indische Nederlanders -  die door de Indonesische bevolking niet meer geduld werden gezien als koloniaal bewind van onderdrukking, vernedering en verkrachtingen van de vrouwen in die 300 jaren. Soekarno / Hatta ontfermde, en beschermde deze groep zo goed als zij het konden. De Nederlandse regering keek dit weg en negeerde het,  wilde deze 500.000 Indische Nederlanders met Nederlands paspoort niet meer terug in Nederland die hebben geleden onder Japanse bezetting en bersiap; Niet te vergeten als veroorzaker van de oorlog met Japan, die hoogst in eigen persoon door de Koningin Wilhelmina  namens NL –regering van uit London werd verklaard om achter Amerika te staat. Van de ene op de andere dag veranderde het leven in het Voormalige Indie in een hel. Mensen uit hun huizen naar de kampen, een lange oorlog dat begon in 1942  tot 1949, hierna bersiap !

Beide regeringen gingen het Verdrag van Wassenaar aan in 1966. Deze hield in dat de NL regering de nieuwe kerst verse republiek hielp bij de opbouw - economisch, terwijl de NL regering Staatskas leegroofde- en compensatie voor de vluchtelingen in Nederland voor het verlies van alle eigendommen, bezittingen, banktegoeden. (Vluchtelingen = Indische Nederlanders uit voormalige Indie). Soekarno betaald aan het Ministerie van Bert Koenders 689 miljoen oude guldens met waarde nu van 2,4 miljard.

10897270694?profile=originalVan de 500.000 vluchtelingen werden 341.000 toegelaten, 159.000 de vergeten groep die hun documenten kwijt waren door die oorlogen werden niet toegelaten, en stateloos. Hoe heeft NL regeringen op een rij hier de vluchtelingen problematiek aangepakt?

 

 

Waarom is het geld dat op de rekening van Bert Koenders staat nu 2,4 miljard nog steeds niet uitgekeerd aan de Indische Gemeenschap?

Waarom hebben die 341.000 alles terug moeten betalen voor de reis, verblijf en herinrichting?

Waarom heeft de NL regering die 159.000 Indische Nederlanders laten barsten? Waarom is na 70 jaren nog steeds niet opgelost dit vluchtelingen probleem?

Waarom hebben die 341.000 oorlogslachtoffers nimmen gecompenseerd uit WMO zoals wel de andere groeperingen (Joodse Gemeenschap, Roma, Sinti"), terwijl Nederland Marshalhulp van ruim 7 miljard toen ontving, en uit het Verdrag met Japan ruim 3 miljard?

 

Mark Rutte zal U eerst niet uw eigen gecreëerde vluchtelingen probleem uit voormalige Indie eerst oplossen na 70 jaren met dit voorzitterschap?

 

Document uitgebracht door Minister van Buitenlandse Zaken;  “Nederland, Indonesie en de financiële overeenkomst van 1966” “To forget the past in favour of a promise for the future”

Bestellen bestel@icm-online.nl   (PDF bestand, 70 pagina’s, kosten € 3)

10897264495?profile=original

Weergaven: 11.113

Lees verder…

10897352498?profile=originalRudy Kousbroeks OOSTINDISCH KAMPSYNDROOM

Commentaar door Pjotr.X.Siccama - deel 1.

En ruisend in de duisternis/juichend mijn eiland prijzen” – “Sneeuw over Sumatra.”, verwijzend naar dé herinneringen oproepend in al hun intensiteit die hier meer dan symbolisch worden bedoeld. Overeenkomsten met het verhaal (en de verfilming) van het werk van James Joyce met dat wat de schrijver in zijn voorwoord had aangegeven zijn er niet.

Alleen “de deur” in het Ierse verhaal bij het begin in zijn voorwoord trof me zeer: die “deur” in dat Ierse verhaal die dicht bleef; ook toen al bij de Japanse inval in Nederlands Indië. Het is opvallend dat “de deur” hier dan het enig vergelijk is met de duistere en pijnlijke werkelijkheid van de Japanse inval in het voormalig Nederlands Indië.

Helder dat het hier ook om de angst gaat van iemand met een post-traumatisch stress syndroom. Het zijn woorden, beelden, geluiden, geuren en herinneringen in alle kleuren die voor een ieder maar moeilijk te omvatten en te beschrijven zijn. En zeker wanneer je in een (voormalig) paradijs bent geboren en hebt geleefd. Wat ik me nog goed kan herinneren uit een van Kousbroeks vele andere werken is, dat hij, net aangekomen in Holland, vanuit zijn kamer naar buiten keek waar het op dat moment vreselijk vroor en de ruiten van de ramen vol ijsbloemen zaten, daarbuiten een troosteloos aanzien gaf en hij bij zichzelf dacht: “… ze hebben mij uit het Paradijs verjaagd.” Een dergelijke zin vergeet je nooit. Beroofd van menselijk geluk, maar gelukkig zijn en blijven, wordt door lieden als politici, stuk gemaakt; zij waren het die alles maar stuk kunnen maken en daar waar men niet in staat is in te grijpen of invloed kon uitoefenen, is ergelijk en frustrerend.

Een samenvatting van dit prachtige werk is bepaald geen sinecure. Het werk is, zoals gezegd, zo omvangrijk en beslaat vrijwel het hele spectrum van wat de Indisch/Nederlandse (en vice versa) literatuur (tot nog toe) in al haar aspecten heeft voortgebracht. Onderworpen aan het kritisch oog van de auteur is in historisch perspectief gezien buitengewoon interessant. Een fenomenaal document dat zeker op de lijst van verplichte literatuur op alle middelbare scholen dient te worden opgenomen.

De Nederlandse geschiedenis over het voormalig Nederlands Indië, is met dit werk hier geheel voltooid.

Kousbroek is groots en heeft evenzo het grote talent om de beschrijvingen tot in de diepten van het menselijke gevoel volledig, in detail en exact weer te geven. Het werk is rijk aan kostbare persoonlijke ervaringen, ook voor lezers die het (voormalig) Nederlands Indië (nog) niet kennen. De gekozen titel is weliswaar triest, maar laat niet alleen de duisternis zien in de spiegel van de auteur. Integendeel. Het boek las ik als een film die zelfs nu nog actueel zou kunnen zijn. Het is niet allemaal treurigheid in het boek.

Hilarisch is (om een passage te noemen), de beschrijving van de portretten van de Gouverneurs-generaal van Nederlands Indië (de zogenoemde GG’s). Met humor beschrijft hij enkelen van hen, met een theatraliteit en voorstellingsvermogen als van een professionele mimograaf. Prachtige beschrijvingen en die in details. Zo ken ik de schrijver nog niet; een verborgen klein talent.

Velen herkennen de beschrijvingen van de repatriatie uit het voormalige Nederlands Indië, waar de evacués naar het moederland moesten worden overgebracht. Maar in de tijd van Kousbroek was de evacuatie direct na de oorlog (1946) vrij formeel geordend geregeld; dat wil zeggen, onder andere, overeenkomstig de conventierichtlijnen van Genève. En dat ging wel heel omslachtig aan toe maar ook curieus.

De evacuatie in 1946 die Kousbroek had meegemaakt leek wel op een MGM-film in de Arabische woestijn uit de 50-er jaren met het vreemdelingenlegioen, wanneer de evacués naar een afgelegen plaats in de woestijn hun winterkleding (voor Europa) in ontvangst moesten nemen. Absurde en even bizarre scènes moesten zich daar hebben afgespeeld. Heel anders ging het met hen die in het begin van de 50-er jaren werden gerepatrieerd: de winterkleding (althans überhaupt de eerste kleren voor het verblijf in het moederland) werd op de boot ter hoogte van de Rode Zee uitgedeeld en bestond uit een soort zwart/donkergrijze jogging outfit met baret (Kousbroek: ijsmuts), sokken en een paar wollen wanten. Meer kregen ze niet.

Worstelend met de lacunes uit zijn herinneringen, flarden van plotseling opkomende historische personages spelen zich af in zijn hoofd. Een van de vele verschijnselen van een (kamp)syndroom. Zelf schreef hij dat je niet per se in een kamp moest hebben gezeten om het te krijgen (..) Mensen die zowel een (kamp)syndroom hebben als (en/of) een Post Traumatische Stress Syndroom hebben exact dezelfde verschijnselen. Velen zullen deze direct herkennen. De herinneringen die fragmentarisch, soms kort en soms lang(durig), zullen heviger en intensiever worden naarmate de tijd verstrijkt en jezelf ouder wordt.

Zoals mijn zielknijper me jaren geleden bij mijn behandeling mij ervoor had gewaarschuwd. De angst, ja die angst die maar niet en nooit helemaal weg zal kunnen gaan“..

De enige en wellicht wel de laatste unieke (overigens grappige) figuur van de Westerse Cultuur fenomeen in de jungle van Nederlands Indië vormde een bijzonder geroemde excentriekeling, een zekere “Iwan de Verschrikkelijke” (vanwege zijn (Slavisch/Russisch) voorkomen, genoemd door B.D. Swanenburg in zijn boek Leven en werk van Stein Callenfels.

Deze man, (hij was 1.92 m. groot en woog 140 kg.) een zekere Dr. Stein Callenfels was archeoloog/paleontoloog; beroemd, bekend en berucht. Beroemd (vooral in Azië) om zijn kennis en archeologische vondsten (ontving vele buitenlandse onderscheidingen voornamelijk in Azië) en berucht om zijn onnoemelijk grote appetijt. Lachwekkende anekdotes die je bij blijven.

Ook rekent Kousbroek hier af met de Hollandse benepenheid wanneer hij het over de (Hollandse) geschiedenis heeft: het “Holland op zijn smalst,” zeg ik dan. Waar is het inzicht van de Hollanders? En waar de grandeur van een Nederlands Imperium? Wat is het? Nooit van gehoord ! Maar die bestaat ook niet.

Een aaneenschakeling van historische feitelijkheden passeert de revue, maar niet zonder dat hij deze historische hoofdrolspelers er flink van langs geeft. Zo ook in de (Indische) literatuur waar de vraag nog steeds in de lucht hangt, (polemieken houden niet op over dit onderwerp) naar wat en vooral wie (in de literatuur) in hemelsnaam het predicaat Indisch mag en/of kan dragen.

Dan de opvatting van Walraven over de Indo‘s (Indo/Europeanen) die werkelijk hypocriet is wanneer de man deze Indo/Europese gemeenschap kwalijk neemt dat zij zich boven de Indonesiër(s) verheven voelt. Absurditeit ten top is het wanneer men bedenkt dat deze man zich immers boven een ieder superieur voelt, niet zozeer als kolonist/ambtsdrager, maar simpel als burger. Bizar.

Deze kaaskoppen veroorloofden zich schijnbaar een asociaal en immoreel gedrag onder een legitimiteit van een illegale bezetting. Sudah. De Indo-Europeanen staan toch ver boven dit soort stupiditeit. Hoewel er ook Indo-Europeanen zijn die zich zelfs verheven voelden en voelen boven de Totok (de blanke), wat een andere oorzaak en implicatie heeft.

Ach, vreemde denkbeelden hield deze mijnheer Walraven op na, waarbij hij en passant toch nog vergeten was, dat de Indo-gemeenschap niet alleen bestond uit Indische Nederlanders, maar ook uit andere Indische Europeanen (uit heel Europa met inbegrip van mensen uit Noord Amerika en Australië en de rest van Zuid/Oost Azië).

Maar voor de Hollander was het Nederlands Indië van toen een soort verlengstuk van het moederland, de kaaskop waande zich kennelijk rijkelijk alleen op de Wereld (in de zin van het enig Hollands Imperium) waar hij (eindelijk in het Paradijs terechtgekomen zonder ook maar één vinger te verroeren) naar believen de vruchten van plukt. Jawel; men plukte, at de vruchten, maar de hand die ze voortbracht, daar had men geen enkele benul noch liefde voor (gegeven). Men had blijkbaar geen idee, laat staan een visie van de eigen omgeving en dat van de Wereld.

Volgende keer deel - II

Lees verder…

Uit ICM Archief -De relatie tussen Nederland en Indonesië is opnieuw onder druk komen te staan. Deur dicht voor claims Indonesische weduwen

bronvermelding Telegraaf van 21/4-2013

Timmermans …affaire…

De relatie tussen Nederland en Indonesië is opnieuw onder druk gekomen nu onderhandelingen van het ministerie van Buitenlandse Zaken met tien weduwen op Sulawesi zijn vastgelopen.

De vrouwen wilden elk 20.000 euro schadevergoeding van ons land omdat Nederlandse militairen begin 1947 hun echtgenoten hadden doodgeschoten. Dat gebeurde door speciale troepen van kapitein Raymond Westerling.

In 2010 waren er ook al grote spanningen tussen Den Haag en Jakarta nadat de Indonesische president Yudhoyono een staatsbezoek afzegde omdat Molukkers om zijn arrestatie hadden gevraagd. Vorig jaar voelde diezelfde president zich nog eens extra in zijn hemd gezet toen de verkoop van overtollige Leopard II-tanks door de Tweede Kamer werd geblokkeerd. De Kamer buigt zich waarschijnlijk morgen over de kwestie van de schadevergoedingen.

De advocaat van de weduwen, Liesbeth Zegveld, noemt de afloop van de onderhandelingen teleurstellend. Volgens betrokken ambtenaren wilde Nederland niet verder gaan dan 10.000 euro schadevergoeding per weduwe.

Dat zou zijn om precedentwerking te voorkomen. Want hoewel de koloniale oorlog 65 jaar geleden plaatsvond, werd pas in 2011 voor het eerst door Nederland schuld bekend en betaald. Toen ging het om nabestaanden van een bloedbad in Rawagede.

Excuses

„Dat is keurig opgelost, negen weduwen kregen elk 20.000 euro en er werden excuses aangeboden”, zegt Liesbeth Zegveld. „Op Sulawesi waren de misstanden nog veel erger. Dus waarom dit keer geen akkoord?”

De advocaat gaat namens de vrouwen procederen tegen de Nederlandse staat. Het ministerie van Buitenlandse Zaken zwijgt omdat de zaak onder de rechter is. Maar minister Timmermans zou „zeer met de affaire in zijn maag zitten”.

Nederlandse veteranen die in de archipel vochten, zijn blij dat ons land dit keer voet bij stuk houdt. „Hoezo ereschulden? Het was oorlog en er gebeurden aan beide zijden vreselijke dingen. Als we weer de hoofdprijs betalen, liggen nieuwe claims op de loer.”

Overigens raakten de door Nederland gecompenseerde weduwen van Rawagede hun 20 mille vooral kwijt. Minstens de helft van het geld werd geconfisqueerd door corrupte politici.

De SP wil minister Timmermans (Buitenlandse Zaken) morgen naar het vragenuurtje roepen over de kwestie. „Door het ministerie is de suggestie gewekt dat alle vergelijkbare zaken op dezelfde wijze behandeld zouden worden”, stelt Kamerlid Van Bommel. „Het gaat om geld en ontmoediging. Eén van de weduwen is 104. Plat gezegd: een politiek van uitsterven.”

D66-Kamerlid Sjoerdsma vindt dat het nu aan de rechter is om een besluit te nemen. „De weduwen wachten al sinds de jaren ’50 op genoegdoening. Laat die nu snel komen, zodat we deze zwarte bladzijde uit onze geschiedenis kunnen omslaan.”

Lees verder…

10897238680?profile=original10897260893?profile=originalUit archief Onthulling van de miljoen liquidaties in Indonesië bij Pauwe & Witteman van 20/2-2013. Documentaire komt in Nederlandse bioscopen.

Onthutst, en verbaasd met verontwaardiging was Witteman als media Icoon dat nu pas deze bizarre liquidaties in de Nederlandse media is gekomen. Uiteraard niet te verteren als journalist en media Icoon. Dit naar aanleiding van gesprek met correspondente, die 5 jaren in Indonesië werkte. Dit in het kader dat hierover documentaire is gemaakt en in de bioscopen wordt gelanceerd, en later op TV komt.

Al eerder werd deze Indonesische liquidaties uitgelicht twee jaren geleden in het programma “De Wereld Draait Door”. Waar door Jort Keldert samen met een schrijver deze zaak in verband werd bracht en lijntjes die liepen naar Pr, Bernhard. Echter duidelijke aanwijsbare feiten hadden deze niet, dat financieel werd gesteund voor de coupe om president Soekarno af te zetten.  Net het schakeltje van Jort Kelder en de auteur van boek ontbraken nog. Terwijl de geëigende Binnenlandse diensten hiervan op de hoogte waren, maar allen als het graf zwegen.

Was diep slikken voor de sterk geëmotioneerde Witteman als journalist dat niet kon bevatten dat 1 miljoen liquidaties nimmer op het wereldnieuws en de media is gekomen, en geen land ingreep, is niet bevatten.

Zes maanden voor de coupe op Soekarno was majoor Saboer hoogste in rang, later ook geliquideerd, met generaal Soeharto, en generaal Natision  op bezoek bij de familie Schwab in Voorburg aan de David Klemanlaan. Majoor Saboer had de taak om alle openstaande rekeningen van de jongste vrouw  van Soekarno te voldoen in Europa, alsmede het uitdelen van de gelden van Traktaat van Wassenaar die later in september tot stand kwam. Waren voorschotten, in de latere bronnen werd deze gemeld dat om de eerste twee termijnen gingen.

 

Het is u duidelijk dat toen generaal Soeharto een dubbele agenda gehad, en ergens nog een geheim bezoekje bracht buiten om generaal Saboer.  De reacties in Tweede Kamer ten aanzien van de Leopard Tanks spreken boekdelen met een bevestiging wie hier ook bloed aan zijn handen heeft; Immers deze kon het niet zetten dat geen koning werd van de Republiek, maar Soekarno, weten betrouwbare bronnen te melden, ook de middelen die oneigenlijk zijn ingezet.

 

Voor de historici onder U;

De republiek Indonesia onder regiem van president Soekarno dreigde het communisme (Pki) steeds meer te omarmen. De andere bekende groeperingen  in Indonesië zagen dit als dreigende gevaar naast de Westerse wereld. De coupe van de generaals met massa moorden maakten einde aan het regiem van Soekarno. In de tijdsgeest van de jaren 60 / 70 in relatie tot  de koude oorlog en communisme, heeft de wereld dit kennelijk stilzwijgend gesteund en wereldwijd verzwegen.

 

 

Lees verder…

10897253052?profile=originalColumn:     Sarah-Ellen Saija      door  Joty ter Kulve

Soms heb je in het leven het voorrecht bijzondere mensen te ontmoeten. Het verzoek in januari van dit jaar van de Banda Adat en Cultuur Gemeenschap op Banda Neira om te helpen bij het realiseren van een replica van een “Prahu Belang” uit de tijd van de VOC, die voor het bevorderen van toerisme en cultureel-historische doeleinden zal worden ingezet, heeft gehoor gevonden in het prachtige 650 jaar oude stadje Hoorn in West-Friesland. Een team in Hoorn, onder leiding van Chris de Meij, heeft de schouders eronder gezet en tot grote vreugde van het team nu uitgebreid met jonge getalenteerde en geïnspireerde Indonesiërs, plus een aantal mensen uit de Molukse gemeenschap in Nederland.

Zo ontmoette ik Sarah-Ellen, een jonge vrouw van Molukse afkomst. Haar grootouders zijn afkomstig van de Molukken en werden na de Tweede Wereldoorlog door omstandigheden (haar grootvader was een KNIL militair) tezamen met vele andere KNIL soldaten, min of meer gedwongen naar Nederland te emigreren.

Ik heb Sarah-Ellen gevraagd haar verhaal op te schrijven, omdat ik erg onder de indruk ben van haar originele 

en zelfstandige manier van denken. Ook het feit dat ze in staat is om haar verhaal in een wereldwijde context te plaatsen van multiculturele en etnische verscheidenheid, die toch wereldwijd aan de orde is en waarmee wij, al worstelend, mee moeten leren leven. Hier komt Sarah-Ellen aan het woord:

Ik ben geboren en getogen in de Molukse wijk Heer in Maastricht. Daar heb ik mooie jeugdherinneringen aan overgehouden. Op de basisschool zaten Nederlandse, Molukse, Turkse, Britse, Marokkaanse en Spaanse kinderen in de klas. Die diversiteit vond ik erg leuk. N a de middelbare school verhuisde ik naar Rotterdam om daar “Trade Management Aimed at Asia” te studeren, om daarna in Utrecht Marketing Management te gaan studeren. De afgelopen vijf jaar heb ik mij gericht op project management. Ik ga nu mijn eigen adviesbureau opzetten, gericht op mijn passies: innovatie, duurzaamheid en cultuur. 

Als derde generatie Molukse groeide ik op met de Molukse cultuur in een Molukse wijk. Mijn ouders leerden mij dat het belangrijk is om nooit te vergeten wie je bent en waar je “roots” liggen. We praatten vrij weinig over politieke geschiedenis; dat werd ook niet aangemoedigd. Mijn ouders gaven de voorkeur aan het overdragen van de cultuur en geschiedenis van onze voorouders. Tenzij er op de TV een documentaire over politieke geschiedenis  was en ik er toch vragen over had. Dan konden we er gerust over praten, zolang ik mijn concentratie op school maar behield. Ik werd thuis altijd gestimuleerd om zelf na te denken over mijn eigen toekomst en mijn ouders ondersteunden mij waar ze maar konden. Naarmate ik ouder werd, besefte ik steeds meer dat tijd niet terug te draaien is. Dat maakt dat de tijd die je nu hebt heel erg kostbaar is en dat je moet beseffen dat je de vrijheid hebt om te kiezen wat je met die tijd doet.

Wat mij altijd is bijgebleven, is wat mijn moeders vader altijd over de komst naar Nederland zei: “In Nederland  heb je nu eenmaal de kans om naar school te gaan en te studeren. Wellicht is die kennis waardevol en nuttig voor de opbouw van de Molukken”.

Mijn reis naar de Molukken in 2010 confronteerde mij met de levenswijze en levenslessen van de authentieke cultuur aldaar. Bij terugkomst dacht ik voortdurend aan hoe ik inhoud en betekenis zou kunnen geven aan de woorden van mijn grootvader. Die tijd is nu voor mij aangebroken.

Einde verhaal van Sarah-Ellen Saija, die een warm hart toedraagt aan het Banda Vriendschapsboot project.

Ongetwijfeld zullen vele migranten zich herkennen in Sarah-Ellens woorden. Het is ook mijn belevenis nu zeventig jaar geleden, toen ik in Nederland een nieuw leven moest beginnen, net als de Indonesische grootouders van Sarah-Ellen. Het geeft je visie en hoop op de toekomst. We worden wereldwijd geconfronteerd met een multiculturele samenleving, met diversiteit aan religies en etnische 

groepen. Amsterdam alleen al telt al meer minderheden dan New York. Multicultureel betekent niet dat wij een etiket moeten plakken op groepen van een bepaalde afkomst, godsdienst of cultuur en die als zodanig ter verantwoording moeten roepen. Als wij dat doen, doen we de mensheid en individuen te kort. Integendeel, hoe wij als individuen met elkaar omgaan, elkaars culturen, achtergronden, religies (of geen religie), gewoontes, respecteren en ook verantwoordelijk zijn voor de samenleving als geheel, dat is de grootste opgaaf waarvoor we op deze wereld zijn gesteld.

Sarah-Ellen heeft ons met haar verhaal het goede voorbeeld gegeven. Fijn dat zijn haar verhaal met ons wilde delen. 

Lees verder…

Geschiedenis van Traktaat van Wassenaar deel 1

Geschiedenis van Traktaat van Wassenaar deel 1

10897234678?profile=original10897363281?profile=originalDe Geschiedenis van Traktaat van Wassenaar deel 1

 

  1. 1.       Transformatie van Nederlands-Indië naar Indonesië

 

Na 300 jaar koloniaal bewind kwam door interventie van de oorlog met Japan, het ‘Indisch Bestuur’ in handen van President Soekarno en Vicepresident Hatta. Dit proces liep allesbehalve soepel. Nederland wilde zijn oude kolonie niet opgeven en negeerde alle signalen van o.a. de VN, om het ‘Indisch-Nederlands Bestuur’ over te dragen aan de eerdergenoemde kersverse nieuwe bewindvoerders. Het verlies van de oud-kolonie werd een zeer moeizaam, complex en onverteerbaar proces, met gevolg dat de Nederlandse regering nog eens 200.000 militairen stuurde. In 1962 kwam de Nieuw-Guinea-kwestie aan de orde en werden de Indische-Nederlanders alsnog het land uitgewezen.

Het zegt al genoeg dat dit dekoloniaal proces duurde van 1947 tot 1962. Anno 2020 heeft de financiële afwikkeling nog steeds niet plaatsgevonden met dien verstande, dat geen compensatie werd uitbetaald aan diegenen die al hun bezittingen hebben verloren. Bovenal zijn de banden/betrekkingen tussen beide landen enkel verder verslechterd.

Het dekoloniaal proces is slechts een onderdeel van de oorlog met Japan, de overdracht en de Bersiap. Het Nederlands beleid riep bij de bevolking van Indonesië onherroepelijk agressie op, dat zich uitte in nietsontziende haat gericht aan vooral de Nederlandse - Indische Gemeenschap, waarbij hun leven in gevaar werd gebracht en er sprake was van veel moordpartijen (zie het boek ‘Bersiap’ van wijlen Herman Bussemaker).

10897363295?profile=original

 10897363860?profile=original

 

 

Het volgende citaat is uit het boek ‘Bersiap’:

“Echter de ernstige geweldsuitbarstingen die in oktober en november 1945 plaatsvonden tegen de (Indo-)Europese bevolking, de Chinezen en de Nederlandsgezinde Indonesiërs doorkruisten deze plannen. Daarbij kwam dat Nederlanders (vooral Indische-Nederlanders) en andere door Indonesische extremisten bedreigde groepen door de Republiek Indonesië geïnterneerd werden in zogeheten ‘beschermingskampen’.

 10897364264?profile=original

10897364098?profile=original 

 

Mountbatten besloot daarop het aantal ‘key areas’ op Java en Sumatra uit te breiden. Daarnaast werden ruim 14.000 voormalig geïnterneerden in december van 1945 overgebracht naar Batavia, Australië, Singapore, Ceylon, Bangkok en Nederland. Door de noodsituatie die was ontstaan was het duidelijk, dat de geïnterneerden bij hun bevrijding niet in Nederlands-Indië opgevangen konden worden en dat er veel meer mensen naar Nederland gerepatrieerd moesten worden dan aanvankelijk werd gedacht.”

 

Vanwege de agressieve politiek van de regering-Drees betreffende de kwestie Nieuw-Guinea (West-Irian) tegen het pas onafhankelijk geworden Indonesië, moest iedereen met de Nederlandse nationaliteit

-waaronder (10.000) ondergetekenden- in de jaren ’60 dat land alsnog noodgedwongen verlaten.

 

 

 10897364878?profile=originalEen Nederlandse gevechtseenheid tijdens de oorlog (Politionele Acties) in Nederlands-Indie 17-8-1945 / 27-12-1949

WORDT VERVOLGD.

10897237288?profile=original10897237700?profile=original

Steun ons om ons werk af te maken door te tekenen en te doneren
                           

Indische zaak - Het Traktaat van10897237288?profile=originalWassenaar 1966 

Hier Onderteken petitie   < of >    Kijken wie er getekend hebben

< of >   Laatste Updates  In het Engels hier

Lees verder…

10897358656?profile=original

                              Istimewa nieuwsbrief

2 kaarten voor de prijs van 1 voor het Pasar Colours Festival en de Huishoudbeurs Van 17 tot met 25 februari 2018


Koop nu 2 kaarten voor de prijs van 1 voor het Pasar Colours Festival tijdens de Huishoudbeurs in de RAI Amsterdam via deze link.
Deze actie loopt tot 7 januari 2018   

Klink hier om de kaarten te bestellen

Het Pasar Colours Festival is een Pasar Malam als onderdeel van de Huishoudbeurs. Met de gekochte kaarten heeft u dus toegang tot de Huishoudbeurs en het Pasar Colours Festival. De kaarten zijn niet dag gebonden, u kunt dus zelf kiezen welke dag u gaat.

10897389700?profile=original

Vele artiesten zijn al geboekt, maar er komen er nog meer bij! De artiesten die nu bekend zijn, zijn:
zaterdag 17 februari: Hot News, Jimi Bellmartin
zondag 18 februari: Wolter Kroes, Adventure, Harold Verwoert, Kempo Kuntao
maandag 19 februari: O’Gene, The StreetRollers, Ray Smith
dinsdag 20 februari: Bersama, Jimi Bellmartin
woensdag 21 februari: Monique Smit, Wipe Out Selection, Harold Verwoert, Hawaiian Treasure
donderdag 22 februari: Surinaamse dag met Trafassi, La Fiësta, Master Stu
vrijdag 23 februari: Massada, Hot News, Edu Schalk, Diana Monoarfa, Ester Latama
zaterdag 24 februari: Thomas Berge, Simply Friends, Ray Smith, Hawaiian Treasure
zondag 25 februari: Simply Friends, Pencak Silat Manyang

10897389894?profile=original

Houdt onze site en Facebookpagina en Facebook Event in de gaten voor nieuwe artiesten, de tijden en alle andere activiteiten!
Website Istimewa Events
Facebook Pasar Malam Istimewa
Facebook Event: Pasar Colours Festival op de Huishoudbeurs


Voor een kleine impressie van dit evenement hebben we een film van vorig jaar

https://www.youtube.com/watch?v=_bwKk66wOU4

Created by Samantha Bonouvrie
De openingstijden van dit evenement zijn:
zaterdag 17 februari: 10:00 – 19:45
zondag 18 februari: 10:00 – 19:45
maandag 19 februari: 10:00 – 19:45
dinsdag 20 februari: 10:00 – 19:45
woensdag 21 februari: 10:00 – 19:45
donderdag 22 februari: 10:00 – 22:00
vrijdag 23 februari: 10:00 – 22:00
zaterdag 24 februari: 10:00 – 19:45
zondag 25 februari: 10:00 – 18:00
 

Lees verder…

D66 eist de behandeling van de onderzoeksrapporten de Tweede Kamer!

10897260452?profile=originalD66 eist de behandeling van de onderzoeksrapporten  de Tweede Kamer!

D66 wil dat de onderzoeksrapporten van het NIOD: “Indische rekening” (2005) en “Sporen van Vernieling” (2006) behandeld worden in de Tweede Kamer. Dit laat een beleidsmedewerker van de Tweede Kamerfractie van D66 op 25 maart 2013 weten.  Ook de PVV, SP, Groen Links en SGP vinden dat beide rapporten door de Kamer worden behandeld.

Tijdens het eerste Kabinet Rutte vroeg de partij via de motie Dijkstra reeds aan de regering om een Commissie van Wijzen aan te stellen om naar aanleiding van de twee rapporten een finaal oordeel zou moeten vellen over

10897254482?profile=originalD66 Tweede Kamerlid Pia Dijkstra

de manier waarop de Nederlandse Staat het rechtsherstel van de Indische gemeenschap in Nederland vorm zou moeten geven.

Deze motie haalde toen net geen meerderheid omdat beide regeringspartijen VVD en CDA, samen met de gedoogpartij PVV tegen stemden. D66 laat expliciet weten dat deze partij nog steeds achter deze motie staat.

Volgens PVV Kamerlid Fleur Agema stemde haar partij destijds tegen de motie, omdat de Kamer zichzelf anders buitenspel zou hebben gezet. Met gedoogsteun zou het toen niets van doen hebben gehad. Het instellen van een Commissie van Wijzen komt volgens haar pas aan de orde, als de Tweede Kamer er niet uitkomt.

PVV Kamerlid Fleur Agema zal de Indische Kwestie in de Tweede Kamer inbrengen middels een motie. Op Twitter liet zij weten de Indische Kwestie aangrijpend te vinden en verbaasd te zijn dat de Tweede Kamer nog  nooit  “het  fatsoen  heeft gehad 

10897260479?profile=original

PVV Tweede Kamerlid Fleur Agema

een debat te houden over de miljoenen kostende NIOD rapporten”. De inhoud van de motie is in overleg met het Indisch Platform vastgesteld. 

Groen Links wil dat er erkenning, rechtsherstel en compensatie komt voor alle oorlogsgetroffenen uit Nederlands-Indië. De partij wil eveneens dat  de Nederlandse dienst-weigeraars uit de periode 1945-1950 eerherstel en compensatie krijgen. Volgens Groen Links heeft de compensatie in de vorm van “Het Gebaar” uit het begin van deze eeuw “weinig van doen gehad met een schadeloosstelling en meer met een algemene vorm van smartengeld”. De Partij noemt Het Gebaar (een eenmalige uitkering van € 1822 per persoon) “niet voldoende en onvolledig”. Groen Links wil dat “De Indische Kwestie” op een zorgvuldige en integere manier wordt afgesloten. In Nederland is voor veel groeperingen een compensatie gegeven, maar bij de Indische gemeenschap heerst nog steeds het gevoel dat er voor hen nog geen finale kwijting is geweest, aldus de woordvoerder. Een gedegen behandeling van de twee NIOD rapporten en de daarin gestelde bevindingen, alsmede een onderzoek naar het Nederlandse geweld in de na-oorlogse jaren 1945-1950 in Indonesië, behoren volgens de partij bij het “zorgvuldig en integer afsluiten” van “De Indische Kwestie”. Daarom steunt de partij tevens het KITLV, NIMH en het NIOD in hun streven naar een  gedegen onderzoek naar het geweld vlak na de Tweede Wereldoorlog.

_______________________________

   

Eindelijk komt er beweging in de politieke molen. Op 21 maart 2013     is het volgende punt geagendeerd: “Onderzoeksrapporten Indische Rekening en Sporen van Vernieling. Zaak: procedurevergadering punt rondvraag – Tweede Kamerlid M Agema, PVV. Onderzoeksrapporten ”Indische Rekening” en “Sporen van Vernieling” – 2013Z05674”.

Op de website van de Tweede Kamer in de besluitenlijst is onder dit  agendapunt (nr. 39) opgenomen dat: Besluit: Staatssecretaris verzoeken om vóór het meireces een reactie te geven op de NIOD onderzoeksrapporten. Besluit: Na het meireces zal een algemeen overleg gevoerd worden, waarvoor 2,5 uur is uitgetrokken. Vol vertrouwen gaat de delegatie van Het Indisch Platform door met de voorbereidingen voor de volgende onderhandelingen met de Vaste Kamercommissie van VWS. 

Lees verder…

Pasar Malam in de Bush – Burgers’ Zoo, Arnhem

Kerstvakantie in Indonesië? Dat kan op de Pasar Malam in de Bush van Burgers’ Zoo in combinatie met een dagje dierentuin.

10897378892?profile=original

Gezellig langs de kraampjes struinen in het tropisch regenwoud
(foto: created by Samantha Bonouvrie)

In Burgers’ Bush betreedt u de kleurrijke wereld van het tropisch regenwoud. Bij binnenkomst zijn  de warmte, dichte plantengroei, geuren en geluiden  een aangename gewaarwording.
Al snel merkt u dat overal om u heen dieren in alle vrijheid leven

In deze werkelijk prachtige omgeving organiseert Istimewa Events een Pasar Malam van maar liefst 12 dagen!
De Pasar Malam is van 23 december t/m 7 januari m.u.v. 24, 25, 31 december en 1 januari.
Met uw entreekaart van de dierentuin heeft u gratis toegang tot de Pasar Malam.
 
De Pasar Malam heeft 2 podia; een podium binnen in het restaurant en een podium midden in de Bush. Hier treden de beste bands, artiesten en culturele dansgroepen voor u op.
Het Bush restaurant heeft tijdens de Pasar Malam een uitgebreid en extra voordelig Indonesisch buffet. De chef kokkin van Burgers’ Zoo is pas tevreden als de smaak van de gerechten haar in gedachten terug brengt naar haar geboorteplaats op Java.
Er is keus genoeg; of u geniet van een heerlijke Indische maaltijd in het restaurant of u gaat de Indonesische snacks bij een van de stands in de Bush proeven.
In de Bush, maar ook bij de Ocean en richting de Safari staat een groot aantal stands met Aziatische producten en specialiteiten zoals sambal, spekkoek, wierook, houtsnijwerken, sieraden, kleding en decoratie voor in huis of de tuin.

10897378692?profile=original

10897379463?profile=original

Openingstijden
De dierentuin gaat al om 09.00 open.
De Pasar Malam gaat om 12.00 uur open en dan is er meteen een leuk programma speciaal voor de kinderen dat tot 15.00 duurt. Daarna begint het podiumprogramma met artiesten, bands, kookdemonstraties en culturele dansoptredens dat tot 20.00 uur duurt.
 
Kerstavond, 1e Kerstdag en op Oud- en Nieuwjaarsdag zijn de dierentuin en een aantal aantrekkelijke stands geopend maar is er geen podiumprogramma.
 
Op 2e Kerstdag is de Pasar Malam wel geopend met een passend podiumprogramma en kinder-entertainment. We zijn die dag van 12:00 tot 17:00 uur open.
 
 
Toegangsprijzen
Een kaartje geeft toegang tot de dierentuin en de pasar malam.
Vanaf 15:00 uur betaald u slechts €10,- entree.
De dagkaarten zijn  €22,00 voor volwassenen en €19,00 voor kinderen van 4 t/m 9 jaar. (0 t/m 3 jaar gratis).
 
Koop hier uw kaarten online
 Scheelt U het wachten aan de lange rijen bij de kassa., 
Kinderprogramma
Elke dag is er van 12:00 tot 15:00 uur een speciaal programma voor kinderen samengesteld.
(2e Kerstdag van 12:00 tot 17:00 uur)
 
De kinderen kunnen hier heerlijk knutselen, zich verkleden als een Bali prins of prinses, muziek maken, zingen, dansen, op een authentieke angklung spelen of pencak silat leren.
 
Wil je weten wat er op welke dag te doen is? Hou dan onze Facebookpagina in de gaten!
www.facebook.com/istimewa.events

10897379859?profile=original

10897351697?profile=original

10897360864?profile=originalProgramma
Net als bij de voorgaande edities wordt het programma gepresenteerd door Sylvia Elders.


Sylvia is een echte kenner van de Indonesische cultuur. Zij vertelt u graag over de geschiedenis, muziek, dans, culinaire lekkernijen en tradities. Gekleed in

Indonesische klederdracht, de sarong en kebaya, neemt zij u mee naar de gordel van Smaragd.

Presentatrice en gastvrouw van Pasar Malam Istimewa: Sylvia Elders
(foto GeaFotografie)

Programma

Zaterdag 23 december
12:00 – 15:00     Kinderprogramma met Indisch knutselen en spelletjes, verkleden als Bali prins(es) en een workshop Pentjak Silat.
15:00 - 20:00      Pasar Malam programma met Relight, Pencak Silat Manyang en zanger Danny Everett.
 
Dinsdag 26 december (2e Kerstdag)
12:00 – 17:00     Kinderprogramma met Indisch knutselen en spelletjes en verkleden als Bali prins(es) en optredens van Ester Latama en dansgroep Sekar Ayu.
 
Woensdag 27 december
12:00 – 15:00     Kinderprogramma met Indisch knutselen en spelletjes, verkleden als Bali prins(es) en een workshop Anklung spelen.
15:00 - 20:00      Pasar Malam programma met Hot News, dansgroep Wahana Budaya, zangeres Diana Monoarfa en een kook demo.
 
Donderdag 28 december
12:00 – 15:00     Kinderprogramma met Indisch knutselen en spelletjes, verkleden als Bali prins(es) en muziek maken met tante Dé.
15:00 - 20:00      Pasar Malam programma met Simply Friends, dansgroep InaDance, zanger Harold Verwoert en een kook demo.
 
Vrijdag 29 december
12:00 – 15:00     Kinderprogramma met Indisch knutselen en spelletjes, verkleden als Bali prins(es) en muziek maken met tante Dé.
15:00 - 20:00      Pasar Malam programma met Simply Friends, dansgroep Peduli Seni Indonesia, zangeres Ester Latama en een kook demo.
 
Zaterdag 30 december
12:00 – 15:00     Kinderprogramma met Indisch knutselen en spelletjes, verkleden als Bali prins(es) en muziek maken met tante Dé.
15:00 - 20:00      Pasar Malam programma met Hot News, dansgroep Orchidee, zangeres Shanelle de Lannoy en een kook demo.
 
Dinsdag 2 januari
12:00 – 15:00     Kinderprogramma met Indisch knutselen en spelletjes, verkleden als Bali prins(es) en zingen en muziek maken met Benny en Jeannette.
15:00 - 20:00      Pasar Malam programma met Free Line, dansgroep Batik, zangeres Diana Monoarfa en een kook demo.
 
Woensdag 3 januari
12:00 – 15:00     Kinderprogramma met Indisch knutselen en spelletjes, verkleden als Bali prins(es) en zingen en muziek maken met Benny en Jeannette.
15:00 - 20:00      Pasar Malam programma met Free Line, dansgroep Orchidee, zanger Jimi Bellmartin en een kook demo.
 
Donderdag 4 januari
12:00 – 15:00     Kinderprogramma met Indisch knutselen en spelletjes, verkleden als Bali prins(es) en een workshop Anklung spelen.
15:00 - 20:00      Pasar Malam programma met Challenge XL, Pentjak Silat Manyang, zanger Harold Verwoert en een kook demo.
 
Vrijdag 5 januari
12:00 – 15:00     Kinderprogramma met Indisch knutselen en spelletjes, verkleden als Bali prins(es) en een workshop Anklung spelen.
15:00 - 20:00      Pasar Malam programma met Challenge Xl, dansgroep Sekar Ayu, zanger Ray Smith en een kook demo.
 
Zaterdag 6 januari
12:00 – 15:00     Kinderprogramma met Indisch knutselen en spelletjes, verkleden als Bali prins(es) en muziek maken met tante Dé.
15:00 - 20:00      Pasar Malam programma met Wipe Out Selection, dansgroep Aniadi Art, zangeressen Shanelle de Lannoy en Deborah Jacobs.
 
Zondag 7 januari
12:00 – 15:00     Kinderprogramma met Indisch knutselen en spelletjes, verkleden als Bali prins(es) en muziek maken met tante Dé.
15:00 - 20:00      Pasar Malam programma met The StreetRollers, dansgroep Warna Semesta, zangeres Ester Latama en een kook demo.  

Videoclips te bekijken klik op de afbeelding, 

 
 10897380098?profile=original

Lees verder…

10897252253?profile=original10897258663?profile=originalHandelsbetrekkingen tussen Nederland - Indonesië.

 

ICM is benaderd om een initiatief in commissie te starten ter bevorderingen van de handelsbetrekkingen tussen Nederland en Indonesië. 67 jaren hebben bepaalde groeperingen die zich wisten te nestelen in de Tweede Kamer om steevast die blokkades te leggen als het om de banden met rep. Indonesië gaat; enkele voorbeelden van deze bemoeinissen o.a. dat altijd amok in de Kamer wordt gemaakt als de president van de rep. Indonesië naar Nederland komt. Tegen diezelfde achtergrond de Garuda regelmatig met de presidenten in Duitsland neerstrijken waar daar geen 1 woord wordt gerept in het parlement in Duitsland. Of de weigering van de Leopard Tanks, en in tegenstelling tot Duitsland die er geen gras over liet groeien en de week daarop The deal beklonk. Of een bezoekje in Singapore en Jakarta op geen 30 minuten wordt overgeslagen. Vervolgens gaan Nederland zogenaamd op knieën en stuurt een klerk in de persoon van Timmerman in plaats van Koning Beatrix als symbool / merk van Nederland, weer moet Indonesië die vernedering incasseren. Gelijktijdig werd Timmermans vol wantrouwen in het parlement ontvangen. Tot slot noemt Willem Alexander The Carabian, maar oud-kolonie Indonesië niet waar Nederland haar rijkdommen heeft mogen verkrijgen.

 

Deze houding is toe te schrijven aan een groepering met slechts 1 doel eliminatie van de handelsbetrekkingen tussen Nederland en de rep. Indonesië als oud kolonie (tegensteling tot andere eurolanden), met gevolg vele Nederlandse ondernemingen vinden hiervan alleen hinder,  zie huidige voorbeeld van Jakarta Masterplan die jaren heeft moeten duren.

 

Het initiatief zal worden gesteund door eerst het opstarten van een commissie, die door de aangever zal worden geïnitieerd, die nu wenst anoniem te blijven waarin oud - ministers worden gevraagd deze verder te initiëren die o.a. die groeperingen probeert te elimineren, en constructief bouwt aan relatie waar alleen onze boegbeelden Maxima en Willem Alexander die belangrijke rol zullen gaan vervullen, en weer niet die fout maakt om een klerk als Mark Rutte  (clown) te sturen. De tijd is er nu rijp voor in de tanende economische voortdurend recessie van Nederland.

 

Redactie ICM

21/4-2013

Lees verder…

10897260893?profile=original1995 had Koningin Beatrix de intentie namens Nederland Rep. Indonesië excuusjes aan te bieden.

 

Nu Pronk na vijftig jaren zijn lidmaatschap opzegt komt er heel wat modder naar boven binnen PvdA. Destijds Pronk ook niet kon laten met zijn bezoek aan Indonesië om oud president Soeharto het geweld van de Indonesische militairen op Oost -Timor onder zijn neus te wrijven. Tegelijkertijd met veel zweet de herstelde ontwikkelingsrelatie tussen Nederland en Indonesië direct werd verbroken. Jarenlang bleef de relatie tussen Nederland en de oud-kolonie bekoeld, en eigenlijk is het tot anno 2013 nooit goedgekomen, desondanks Indonesie keer op keer handreikingen doet, die steeds werden genegeerd. 

 

Zelfs het staatsboek in 1995 van toenmalige Koningin Beatrix liep stroef en daardoor gespannen.  Als klap op de vuurpijl klapte diezelfde Ponk uit de schoolbanken. De Koningin had graag bij die gelegenheid dat namens Nederland haar excuusjes wilde aanbieden aan de republiek Indonesië. In adem zei Pronk jaren later:" Kok had dit geblokkeerd".

 

Nu Pronk opstapt, komt eindelijk de ontknoping wie of nog concreter;  welke partij de veroorzaker is die ruim 60 jaren de betrekkingen tussen Nederland - Indonesië hebben geblokkeerd; namelijk de PvdA. Ook anno 2013 wordt er in Tweede Kamer constant amok gemaakt als maar het woord "Indonesië" valt. Of presidenten worden geboycot als die naar Nederland willen gaan. Dit in tegenstelling tot onze buur Duitsland waar de presidenten van Indonesië in - en uit vliegen zonder dat daar amok wordt gemaakt in het parlement.

 

Nog vrij recent liepen de betrekkingen weer een deuk op.

In plaats van toenmalige Koningin Beatrix te sturen voor een staatsbezoek om namens Nederland haar excuusjes te sturen werd een klerk Timmermans gestuurd. Bij terugkomst werd dit vol wantrouwen door de Tweede Kamer ontvangen. Dit naast de president van Indonesië weer werd beledigd. Voor excuusjes stuur je de Koningin, in dit geval Willem Alexander en Maxima.

 

Nu is ook duidelijk dat deze blokkering via Pronk, Kok ....... ofwel de hele PvdA komen.

De PvdA moet beseffen dat Nederland economisch aan de grond zit. Daar in Indonesië liggen de economische mogelijkheden om onze export te laten expanderen. Vele landen, projectontwikkelaars, en investeerders hebben zich ingeschreven voor het Indonesisch Economisch Master plan dat in 2009 werd gepubliceerd. Allen al het Jakarta baru master plan omvat ruim 630 miljard. Dit houdt in werk voor de bouwsector, industrie, watermanagement en ingenieursbureaus kunnen daar werken tot 2023. Duitsland , onze buur, die na de Leopard tanks, participeert in bepaalde zaken van de masterplannen tot 2023. Nederland is nergens te bekennen.

 

Vele Nederlandse ondernemingen hebben zich ingeschreven hiervoor en dingen mee vanaf 2009, en ondervinden zeer veel last van Pronk en PvdA  handelswijze die constant er doorheen fietsen.

 

Wanneer wordt de Tweede Kamer wakker, en stuur mogen nog Willem Alexander en Maxima;

Indonesië doet alleen handreikingen!

Lees verder…

Moeder Britse vice-premier Nick Clegg in Jappenkamp

10897268453?profile=original

Moeder Britse vice-premier Nick Clegg in Jappenkamp

Ook de moeder van de Britse vice-premier Nick Clegg heeft in Indië in een Jappenkamp gezeten en is daar ternauwernood aan de hongerdood ontsnapt. De nu 74 jarige Hermance Clegg was slechts zes jaar oud toen ze in het kamp terechtkwam. Ze was de dochter van de Nederlander  Herman van den Wall Bake, werknemer bij een Nederlands oliebedrijf en diens vrouw Louise. 

10897268290?profile=originalHet sterk overbevolkte Kamp Tjideng

Toen in 1942 het gezin werd opgepakt, verdween de vader achter het prikkeldraad van het Glodok krijgsgevangenenkamp en moeder Louise en haar drie dochters gingen naar een ander interneringskamp. Hermance herinnert zich nog goed dat ze als zesjarige moest buigen voor iedere Japanner en de afranselingen en martelingen meemaakte als iemand te diep of niet diep genoeg boog. Een vergrijp waarvoor geregeld de gehele groep gevangenen werd gestraft. In augustus 1943 werden moeder en     de drie dochters overgeplaatst naar het beruchte kamp Tjideng, de zogenaamde “Hel op Aarde”. Er waren toen in Tjideng ongeveer 2500 gevangenen, maar dat aantal zwol      in twee jaar aan tot 14.350 geïnterneerden. Ze herinnert zich     dat de kampcommandant, Kapitein Kenichi Sonei, een gevaarlijke gek, de gevangenen dwing om bij nacht en ontij op appel te komen en dan vrouwen en kinderen urenlang liet staan. Sonei werd na de oorlog veroordeeld door een krijgsraad en geëxecuteerd.

10897268301?profile=originalMoeder Hermance met Nick Clegg eind 1967 (foto: Daily Mail)

Honger was een dagelijks onderdeel van het leven en Hermance weet nog dat haar moeder een gegeven moment niet meer dan een 35 kg woog. Zelfs zo, dat ze op een dag geen vast voedsel meer kon verdragen. Iedere hap die ze doorslikte, wam er met vrijwel dezelfde snelheid weer uit.

De Britse premier David Cameron met rechts vice-premier Nick Clegg (foto: Daily Mail)

Alleen wat vloeibaar voedsel, een soort soep, bleef erin. Ze was zo vermagerd, dat toen ze na de bevrijding oog in oog kwam te staan met haar man Herman, deze haar niet herkende en per ongeluk een vrouw omhelsde die op haar leek.

In 1946 keerde het gezin terug naar Nederland, waar Hermance te lijden had onder anemie en Onverklaarbare koortsaanvallen. Toen ze in 1957 in de leeftijd van 19 jaar, het Engelse Cambridge bezocht, ontmoette ze de student Nicholas Clegg, waar ze later mee trouwde. Uit dat huwelijk is op 7 januari 1967 de huidige vice-premier Nick Clegg geboren. Hermance Clegg werd lerares aan een school voor dyslectische kinderen. Ze vertelde dat ze 12 jaar geleden op de website van Kamp Tjideng is gaan speuren, samen met haar man en daarbij werd ze overweldigd door emoties. Ze verklaarde: “Ik stond als aan de grond 

genageld en mijn ervaringen kwamen in alle hevigheid weer boven. Ik werd doodsbang en heb uren gehuild     ”.

Leuk om te vermelden is, dat Nick Clegg naast het Engels, vrijwel vloeiend Nederlands spreekt. 

Lees verder…

10897268901?profile=originalPasar Malam Selamat Datang in Holland - boek verkrijgbaar bij Amazon met  vertaalde  Nederlandse artikelen - Engels

 

Mary Bruckel-Beiten an ordinary person, a wife, a mother and grandmother. In this book the reader is introduced by her daughter in law Geraldine Bruckel-Lang, with many illustrations of Indonesia and of Mary's pioneering spirit. The reader is shown how it was in the days Mary lived in her birth land Indonesia and also during the Japanese occupation of the land. Mary and her 2 sons and many fellow country men and women were imprisoned.

Mary kept a sketched dairy of that time and kept it hidden in a dirty laundry basket. She would be severely punished if it would have been found out. The people like Mary are called Indisch or Indo. Those people got their origin in the days the Netherlands colonized the Indies and are of mixed blood with "all nations of the world, mostly Dutch/Indonesian born with a Dutch nationality on  "Indisch" land now Indonesia.

They are like a "lost nation" and ended up in the Netherlands, driven out of their birth land because Indonesia became independent and they lost everything of their hopes and life's inheritances. This was a sad event for the Indisch people. But  were glad that their fatherland Holland waited with open arms. But the Dutch had to get used to the new comers in the Netherlands,for they had to start all over again themselves  after the second World War. After arrival in the Netherlands Mary found it her duty to make sure her people now settled in the Netherlands and they would have courage to go on. In those integration years of the 1940's Mary went many times from village to village to introduce the Indisch culture to the Dutch and started her tours in the rural farm area for housewives as well as men.

She wrote many cookbooks to introduce the Dutch to cook the oriental Indonesian foods themselves with their own ingredients. This went so well, today there are hundreds of Indonesian restaurants and outlets for Indonesian gatherings. These foods are now well loved by the native Dutch. Mary started to have Fancy Fairs in the late 1950's, the Indisch people were so delighted and commented  to her, it feels like  the olden times Pasar Malam (name originated in Indonesia meaning market) The Indisch called it like "Tempo Doeloe" She instigated to organize an Arts group the Indisch Arts Culture centre Tong Tong. And suggested a Pasar Malam like in the Tempo Doeloe time. Nobody had money in those days after the war.

But Mary and her family put all their little savings on the table..And so, she organized and founded the first post colonial Pasar Malam in 1958 in the Hague. The yearly pasar malam events she continued 8 more years. She was called "Mother of the Pasar Malams in the Netherlands" by the arts group Tong Tong. And after all Mary has done for the Dutch Indisch, today it is falsely documented in the Dutch archives Ned.Indisch history at the City of the Hague and incorrectly documented at Wikipidia, that one of Mary's co-worker Tjalie Robinson did it all. This is not olny unfair but a false honor nomination.

 

A false history is no history, but in this case a discrimination towards a woman. And a pity for us Indisch to know something is kept untrue for corrupted reasons. We are not like that, the Indisch people in general are honest and happy,love seeking, and always looking out for people to help.

All proof of original copy's of Mary's pioneering work is documented in this book.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Met dank aan onze ICM vertalers!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Pasar Malam Selamat Datang in Holland - boek verkrijgbaar bij Amazon.met vertaalde Nederlandse artikelen - Engels

Mary Bruckel-Beiten een gewoon persoon, een vrouw, een moeder en grootmoeder. In dit boek wordt de lezer geïntroduceerd door haar dochter in wet Geraldine Bruckel-Lang, met vele illustraties van Indonesië en de pioniersgeest van Mary's. De lezer wordt weergegeven hoe het was in de dagen Mary leefde in haar geboorte land Indonesië en ook tijdens de Japanse bezetting van het land. Mary en haar twee zonen en vele collega land mannen en vrouwen werden opgesloten.
Mary gehouden een getekende zuivel van die tijd en hield het verborgen in een vuile wasmand. Ze zou zwaar worden gestraft als het uit zou hebben gevonden. De mensen als Mary worden Indisch of Indo genoemd. Die mensen hebben hun oorsprong in de dagen die Nederland gekoloniseerd Indië en zijn van gemengd bloed met 'alle naties van de wereld, meestal Nederlands/Indische geboren met een Nederlandse nationaliteit op "Indisch" land nu Indonesië.
Ze zijn als een "verloren nation" en belandde in Nederland, uit hun geboorte land verdreven omdat Indonesië onafhankelijk werd en zij allemaal van hun hoop en leven van erfenissen vermageerden. Dit was een trieste gebeurtenis voor de Indisch-mensen. Maar waren blij dat hun vaderland Holland met open armen wachtte. Maar de Nederlandse moest wennen aan de nieuwkomers in Nederland, want zij hadden om te beginnen over de hele opnieuw zich na de Tweede Wereldoorlog. Na aankomst in de Maria Nederland vond het haar plicht om ervoor te zorgen dat haar volk nu vestigde zich in Nederland en zij zouden hebben moed om verder te gaan. In die jaren van de 1940 Mary gingen vele malen van dorp tot dorp integratie in te voeren het Indisch aan de Nederlandse cultuur en begon haar tours op het gebied van landelijke boerderij voor huisvrouwen als mannen.
Ze schreef vele kookboeken in te voeren van de Nederlandse om te koken de Oosterse Indonesische levensmiddelen zelf met hun eigen ingrediënten. Dit ging zo goed, vandaag zijn er honderden Indonesische restaurants en afzetmogelijkheden voor Indonesische bijeenkomsten. Deze voedingsmiddelen zijn nu goed geliefd door de autochtonen. Maria begon te hebben Fancy beurzen in de late jaren 1950, de Indisch mensen waren zo verheugd over en heeft gereageerd met haar, het voelt als vroeger tijden Pasar Malam (naam ontstond in Indonesië zin markt) de Indisch noemde het als "Tempo Doeloe" ze aangespoord om te organiseren een Arts groep de Indisch Arts cultuur centrum Tong Tong. En stelde een Pasar Malam zoals in de tijd van de Tempo Doeloe. Niemand had geld in die dagen na de oorlog.
Maar Mary en haar familie hun weinig spaargeld op tafel gelegd...En dus, ze georganiseerd en de eerste post koloniale Pasar Malam in 1958 opgericht in Den Haag. De jaarlijkse pasar malam gebeurtenissen bleef ze 8 jaar. Ze heette "Moeder van de Pasar Malams in Nederland" van de kunsten fractie Tong Tong. En na alle Mary heeft gedaan voor de Nederlandse Indisch, vandaag is het ten onrechte gedocumenteerd in de Nederlandse archieven Ned.Indisch geschiedenis op de stad Den Haag en goed gedocumenteerd op Wikipidia, dat een van Maria's mede-werker Tjalie Robinson deed het allemaal. Dit is geen olny oneerlijke maar een valse eer nominatie.

Een valse geschiedenis is geen geschiedenis, maar in dit geval een discriminatie van een vrouw. En jammer voor ons Indisch om iets te weten om beschadigde redenen onjuist wordt gehouden. We zijn niet als dat, de Indisch-mensen in het algemeen zijn eerlijk en blij, hou op zoek naar, en altijd op zoek naar mensen om te helpen.
Alle bewijs van het oorspronkelijke exemplaar van Mary's baanbrekend werk wordt beschreven in dit boek.
 
 
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bahasa Indonesia
 
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pasar Malam Selamat Datang di Engels Holland - boek verkrijgbaar bij Amazon.met vertaalde Nederlandse artikelen-

Mary Bruckel-Beiten orang biasa, seorang isteri, ibu dan nenek. Dalam buku ini pembaca diperkenalkan oleh anaknya dalam undang-undang Geraldine Bruckel-Lang, dengan banyak ilustrasi Indonesia dan semangat perintis Mary. Pembaca ditunjukkan bagaimana ia adalah pada hari-hari yang Mary tinggal di kelahiran beliau tanah Indonesia dan juga semasa zaman Pendudukan Jepun di tanah. Mary dan anaknya 2 dan banyak negara rakan-rakan lelaki dan perempuan telah dipenjarakan.
Mary terus tempat tenusu sketched masa itu dan disimpan ia tersembunyi dalam bakul Dobi dirty.Dia akan teruk dihukum jika ia telah mendapati. Orang-orang seperti Mary dipanggil Indisch atau Indo. Orang-orang mendapat asal-usul mereka pada hari-hari yang Belanda dijajah di Indies dan mempunyai darah yang bercampur dengan "semua negara di dunia, kebanyakannya Belanda/Indonesia dilahirkan dengan kerakyatan Belanda yang terakhir"Indisch"tanah Indonesia sekarang.
Mereka adalah seperti sebuah "negara hilang" dan berakhir di Belanda, dihalau keluar dari tanah kelahiran mereka kerana Indonesia menjadi bebas dan mereka kehilangan segala-galanya dan harapan mereka, hidup inheritances. Ini suatu peristiwa yang menyedihkan bagi orang-orang Indisch. Tetapi gembira bahawa Belanda tanahair mereka menunggu dengan tangan terbuka. Tetapi Belanda terpaksa digunakan untuk pendatang baru di Belanda, bagi mereka untuk memulakan seluruh lagi diri mereka selepas Perang Dunia Kedua. Selepas tiba di Mary Belanda mendapati ia tugas beliau untuk memastikan beliau orang yang kini menetap di Belanda dan mereka akan mempunyai keberanian untuk pergi. Integrasi tersebut tahun 1940 di Mary pergi berkali-kali dari Kampung ke Kampung untuk memperkenalkan Indisch dalam budaya kepada Belanda dan memulakan lawatan beliau di kawasan luar bandar ladang untuk suri rumah serta lelaki.
Beliau menulis banyak buku masakan untuk memperkenalkan Belanda untuk memasak di Timur Indonesia makanan sendiri dengan bahan-bahan mereka sendiri. Ini pergi begitu baik, hari ini Terdapat beratus-ratus Indonesia restoran dan kedai-kedai untuk pertemuan Indonesia. Makanan ini adalah kini disukai oleh Belanda asli. Mary mula untuk mempunyai pameran mewah pada 1950 lewat, orang Indisch jadi gembira dan berkata kepada beliau, rasanya dahulu masa Pasar Malam (nama yang berasal dari Indonesia erti pasaran) Indisch yang dipanggil ia seperti "Rentak Doeloe" dia menyusul untuk menganjurkan satu kumpulan seni Indisch seni budaya Pusat Tong Tong. Dan Pasar Malam seperti yang disyorkan dalam masa yang Tempo Doeloe. Tiada siapa mempunyai wang pada hari-hari selepas perang.
Tetapi Mary dan keluarga beliau meletakkan semua simpanan mereka sedikit Jadual...Dan jadi, dia dianjurkan dan mengasaskan Pasar Malam pertama yang posting penjajahan pada tahun 1958 di the Hague. Tahunan pasar malam kejadian dia terus 8 tahun lebih. Dia dipanggil "Mother of the Pasar Malams di Belanda" oleh Kumpulan kesenian Tong Tong. Dan selepas semua Mary telah dilakukan untuk di Belanda Indisch, hari ia palsu didokumenkan dalam sejarah Ned.Indisch Arkib Belanda di the Hague dan tidak didokumenkan pada Wikipidia, bahawa salah satu sekerja Mary Tjalie Robinson melakukannya semua. Ini bukanlah olny tidak adil tetapi penamaan penghormatan palsu.

Sejarah yang palsu yang tiada sejarah, tetapi kes ini satu diskriminasi terhadap seorang wanita. Dan sayang untuk kita Indisch untuk mengetahui sesuatu yang disimpan tidak benar sebab rosak. Kita tidak suka, orang-orang Indisch secara umum yang jujur dan gembira, suka mencari dan sentiasa mencari orang untuk membantu.
Semua bukti salinan asal Mary merintis kerja adalah didokumenkan dalam buku ini.
 
 
 
 
Lees verder…

REPATRIERING INDISCHE NEDERLANDERS........

Je hoort in deze tijd regelmatig praten over "wij zijn gerepat". Dat zijn dan luitjes die enige tijd in een ander land hebben gewoond en gewerkt en dan weer terugkeren naar het land waar zij geboren en opgegroeid zijn. "Gerepat"wil eigenlijk zeggen "gerepatrieerd". En dat betekent letterlijk de terugkeer in Patria, in het vaderland Nederland.

Voor de Indische Nederlanders was het echter een totaal andere situatie. Voor de meesten was Nederland weliswaar officieel hun vaderland maar de meesten waren daar nog nooit geweest. Waren er niet geboren en zijn er niet opgegroeid. Dat vaderland kenden ze alleen uit verhalen, plaatjes en boeken, maar vooral door het onderwijs op school met de daarbij behorende schoolplaten.

10897270694?profile=original

In de jaren na de tweede wereldoorlog en de capitulatie van Japan werd de repatriering van ruim 279.000 personen vanuit Nederlands Indie veroorzaakt door het verlies aan werk, een zeer vijandige sfeer en slechter wordende economische omstandigheden. Deze groep van zogenaamden repatrianten bestond uit zowel blanke Nederlanders (totoks) als mensen van gemengde afkomst of Indo's. Die terugkeer of vertrek naar Patria is niet iets wat mensen zomaar is overkomen, maar........een groot deel van de Indo's wilde eigenlijk niet gaan. Zij hadden de overtuiging in Indonesie gewoon thuis te horen. Maar helaas werd het hen erg moeilijk gemaakt en de onzekerheden waren te groot. Velen moesten daarom afscheid nemen van vrienden, buren en zelfs achterblijvende familie. Het uitroepen van de Republiek Indonesia en de snelle desintegratie van de Nederlandse aanwezigheid kwam erg abrupt en snel. Na de oorlog was de Europese gemeenschap verrast door de houding van de Indonesiers en Soekarno wordt wel als een kwade geest bestempeld omdat hij een eind maakte aan hun zekerheden, leidend tot een vernederend en pijnlijk vertrek naar Nederland.

De lieden die in 1949 en 1950 hadden geopteerd voor de Indonesische nationaliteit, maar er later spijt van kregen wilden ook alsnog het Nederlanderschap. Zij konden op dat moment alleen maar rekenen op een min of meer onwelwillende Nederlandse overheid. Die zagen de bui al hangen met een massale toeloop naar Nederland dat toch al een woningtekort had en nog druk bezig was met de eigen wederopbouw door onder andere een sober economisch beleid. Toen het echter duidelijk werd dat men deze landgenoten niet in de steek kon laten werd massaal het alsnog toegang krijgen tot het Nederlanderschap gegund.

10897271065?profile=originalNa de repatriering volgde de inburgering of liever de assimilatie zoals men toen zei in Nederland. De Nederlandse overheid was er op gericht de Indo's te kneden tot model-Nederlanders die afstand hadden gedaan van hun Indische eigenheid. Wat een verwaande doelsteling was dat. De achtergrond van die Nederlandse manier van denken wordt gevormd door de overtuiging dat het behoud van hun eigenheid alleen maar zou leiden tot problemen op het werk, school en in de wijken waar men uiteindelijk kwam te wonen.

MISSCHIEN MEER NOG DAN DE PERIKELEN ROND DE OVERTOCHT, WAS HET DE OPVANG IN NEDERLAND DIE MENIG INDO ALS EEN PIJNLIJKE EN GENANTE HERINNERING HEEFT ERVAREN.

In het bijzonder de financiele opvang leidde tot zeer emotionele reacties. De leningen voor de overtocht en de inrichting vcan de nieuw te betrekken woning (het zogenaamde meubelvoorschot) werden ervaren als een weinig genereus gebaar en als een soort opvang die duidelijk met tegenzin gepaard ging.

DE GASTVRIJHEID WAS VER TE ZOEKEN EN DAARNAAST WAS ER DE KWESTIE VAN DE NOOIT NABETAALDE SALARISSEN VAN AMBTENAREN EN MILITAIREN VOOR DE PERIODE VAN DE JAPANSE BEZETTING. DIT SMEULT NU AAN HET EIND VAN HET JAAR 2012 NOG STEEDS DOOR ALS EEN VEENBRAND.

10897271095?profile=original

 

Eén van de mensen die dit alles aan den lijkve heeft ondervonden omschreef het een en ander als volgt:

"Het begin van ons bestaan in Nederland na onze repatriering was niet bepaald om over naar huis te schrijven. Eerst in de contractpensions, waar je bijna straatarm begon, en in den beginne 4 gulden per week kreeg van DMZ (Dienst Maatschappelijke Zorg) om je vervoerskosten te kunnen betalen en postzegels te kopen voor het frankeren van brieven bij het solliciteren naar werk. Had je werk, dan werd je daar ook niet veel wijzer van omdat je het grootste deel van je inkomen moest afdragen aan DMZ om de gemaakte pensionkosten (voorlopig althan) gedeeltelijk terug te betalen. Had je bovendien nog een bay, dan moest die maar eten wat de pot schafte in het contractpension en anders moest je die babyvoeding zelf kopen van het weinige geld dat je overhield".

Als met al is de repatriering voor de meeste Indo's gevolgd door een goede inpassing in de Nederlandse samenleving. Dat is vooral te danken aan hun eigen inzet en hun kracht. Indo's hebben net als de Nederlanders gebouwd aan de grote naoorlogse welvaart en hebben daar volop in gedeeld. Als eindconclusie kan ik dan ook alleen neerschrijven dat de Nederlandse overheid deze rol van de Indo snel is vergeten en het nog steeds nalaat om de al lang slepende Indische kwestie voor eens en altijd op te lossen.

DE INDO'S KUNNNE TROTS ZIJN OP HETGEEN ZIJ HEBBEN GEPRESTEERD, EEN IEDER BINNEN ZIJN EIGEN MOGELIJKHEDEN EN HET PAST DE NEDERLANDSE OVERHEID, EN MET NAME DE POLITIEKE LEIDERS, OM RECHT TE DOEN DAAR WAAR ONRECHT NOG STEEDS GESCHIED.

Han Dehne (PAKHAN)

Lees verder…

Blog Topics by Tags

Monthly Archives