ICMBOOK "Toegang tot de Indische wereld" is nu te bestellen.

 De geschiedenis van de Indische Nederlanders anno 2000. Met 341.000 kwamen ze aan dat nu een populatie kent van 1,2 miljoen als bevolkingsgroep. Hoe deze bevolkingsgroep stilltetjes achter de scherm Nederland hervormde:  Het Indische eten dat overal is te vinden, en in de Nederlandse keuken. De verschillende muziekstromingen  die ze brachten van het voormalige Indie naar Nederland onder de Amerikaanse invloeden ; IndoRock, Country, Rock and Roll,  Classiques en Kroncong. Met de wereldhit van The Blue Diamonds werd Nederland op de kaart gezet. In Duitsland, Belgie en Zwitserland door de legendarische groep The Tielman Brothers die werden aanbeden door Rolling Stones en The Beatles die hun muziek weer verwerkte in hun eigen muziek. De 80/90 landelijke pasar malams die niet meer weg te denken zijn uit de Nederlandse samenleving, waarop ruim 2 miljoen bezoekers op af komen.

De Indische literatuur, kunst, dansen, en sport.

Wij zijn er nog niet !

Politiek Den Haag met een Winnie Sordrager, een Ben Bot,  een Jet Bussemalker, een Geert Wilders, en op de valreep onze Minister President Mark Rutte, die met paplepel thuis het Indisch eten met de verhalen over de oorlog en bersiap kreeg voorgeschoteld. De eerste vrouw van zijn vader ,  de zuster van zijn moeder ligt begraven in Jakarta.  

Wat U nu niet wist, weet U wel na het lezen van het ICMBOOK, en wat zich nu achter de schermen bij politiek Den Haag speelt, en nog veel meer dat ik nu niet ga verklappen!   

Op 8/9 november bij ICM stands 061 / 062 Pasar Malam Rijswijk kan u  dan desgewenst daar het bestelde exemplaar komen  ophalen die gelijk door ICM schrijvers zullen worden gesigneerd. 

Bestellen via bestel@icm-online.nl. 
Normale prijs € 19,95. Pasar prijs € 17 . Haalt u het boek af bij pasar malam Rijswijk dan ontvangt U de prachtige cd "Melati in de sneeuw".  Tot bij de pasar malam Rijswijk, blijf ons volgen op ICM en Facebook

Acht kandidaat ministers Indonesië afgekeurd om corruptie

Bewerkt door: redactie − 22/10/14, 10:04  − bron: ANP

© afp. De nieuwe Indonesische president Joko Widodo (links, in witte blouse).

Joko Widodo wil als nieuwe president van Indonesië de corruptie aan banden leggen. Op zijn tweede werkdag is gebleken dat die missie niet overbodig is. Een Indonesische overheidscommissie tegen corruptie heeft acht kandidaten voor ministerposten in zijn kabinet afgekeurd.

•  

  Natuurlijk moeten we dat veranderen

  Widodo in reactie op corrupte kandidaten voor ministerposten
• 
  © afp.
  President Joko Widodo en zijn vrouw (beiden met witte blouse) poseren met de medewerkers uit zijn gouverneurstijd in Jakarta.

Widodo maakte het nieuws vandaag zelf bekend. Hij gaat op zoek naar nieuwe kandidaten. 'Natuurlijk moeten we dat veranderen', zei Widodo. Hij wilde niet zeggen wie er niet door de screening zijn gekomen. De lijst van kandidaat-ministers is ook niet bekendgemaakt. Widodo wil de 33 nieuwe ministers zo snel mogelijk bekendmaken.

Gisteren stelde hij de presentatie van zijn kabinet uit om de commissie de kans te geven de kandidaten te onderzoeken. Het is voor het eerst dat een president dat doet. De commissie had wat bedenkingen bij sommige namen op de lijst.

Widodo is maandag geïnstalleerd. De oud-gouverneur van de hoofdstad Jakarta beschouwt de strijd tegen de corruptie als een van de belangrijkste prioriteiten van zijn regering.

Nipte overwinning

In Indonesië vonden drie maanden geleden presidentsverkiezingen plaats. Joko 'Jokowi' Widodo nam het op tegen de oud-generaal Prabowo Subianto, die algemeen gezien wordt als de verpersoonlijking van het corrupte establishment. 

Vooral de elite steunt hem. Subianto begon een succesvolle lastercampagne tegen Jokowi. De gematigde moslim zou een christen zijn en bovendien van Chinese afkomst. Uiteindelijk won Jokowi de verkiezingen nipt, met 53 procent. 

De nieuwe president wordt gezien als een frisse wind. Hij werd in 2005 aangesteld als burgemeester van de stad Solo in Java. De afgelopen jaren diende hij als gouverneur van Jakarta. Jokowi viel op: hij bevindt zich vaak tussen de mensen, op slippers en met een simpel T-shirt aan. De 53-jarige president is van eenvoudige komaf. Zijn vader was timmerman. Zelf was hij meubelmaker voordat hij de politiek in stapte.

Beste lezers, 

Dit is het september nummer van NICC Magazine (voorheen Nieuwsbrief), met daarin onder andere de volgende onderwerpen met onthullingen: 

Indisch verdriet………...2

• Oorlogsstatistieken van het NIOD……..……….3
• Correspondenten buitenland gezocht...............…8
• Ziek en gezond in Indië…………………………… 8
• Bevrijding uit het Jappenkamp...............................10
• Presentatie & Signeren Indische auteurs….........11
• Indo Rock (10)…..…......................................................12
• Troostmeisjes in Japans Tijdschrift.…...................15
• Joden in Nederlands-Indië…………………...........15
• CinemAsia zoekt filmtalenten…………….............19
• Weg uit Indië……….......................................................22
• Rubrieken: Recept, Korte Berichten, Boekbespreking, Gedicht, Just4kids, Indische Agenda, Advertensi Mini, Column, Pasar Malam Kalender.

Wij wensen u weer veel leesplezier 

Om NCC - maandblad te lezen (downloaden) ga naar de rubriek  Indisch Maandblad van www.icm-online.nl  

                 OF  

               >>>>>>>>  NICC MAGAZINE Downloaden>>>>>>>>>  

           Tijdens de Pasar Malam Rijswijk, die in het weekend van 8 en 9 november 2014 wordt gehouden, zullen diverse Indische schrijvers hun boek(en) signeren in de boeken en CD stand van ICM-online. Bovendien zal Ferry Schwab zijn allernieuwste boek: “ICM-Book” presenteren en tevens signeren. In dit boek geeft hij een chronologisch overzicht van de gebeurtenissen binnen de Indische gemeenschap gedurende de jaren 2009 t/m 2014. Deze jaren zijn mede door het aanzwengelen van “De Indische Kwestie” behoorlijk enerverend geweest, met o.a. demonstraties, overleg met de regering, de Stille Tocht en nu mogelijk een snelle oplossing van die “Indische Kwestie”. Zie verder “De Indische Agenda” en de advertentie van Pasar Malam Rijswijk. Stand nr. 061/062.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 N.I.C.C. NIEUWSBRIEVEN  GEMIST ? TOT 1/1- 2 011 KUNT U TERECHT! 

Digitale N.I.C.C.  - Nieuwsblad (met ruim 40 pagina's) bevat boordevolle Indische wetenswaardige content en ontwikkelingen. U vindt hier o.a. de actuele Indische zaken die op dat moment spelen. Het bevat o.a. besprekingen over boeken, Cd en dvd, de culturele agenda , de pasar malam kalender die geldt voor dat moment. Thema's en artikelen die naar het verleden teruggaan, en uiteraard column van de maand, naast recept van de maand. Binnenkort wordt er extra item aantoegevoegd. Hierdoor zal het Nieuwsblad nu met ruim 4000 abonnees in de schaduw van de MoessOn komen te staan.

Veel lees plezier.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 

Jaargang 6, septembr   2014 | Oplage: 7500 |  Downloaden>>

Jaargang 6, august   2014 | Oplage: 7400 |                  Downloaden

Jaargang 6, juli   2014 | Oplage: 7400 |                  Downloaden

Jaargang 6, juni   2014 | Oplage: 7200 |                 Downloaden >>>>>>>>>  

Jaargang 6, mei    2014 | Oplage: 7200 |                 Downloaden  

Widodo aan de slag in Indonesië

maandag 20 okt 2014, 05:56 (Update: 20-10-14, 07:43)

De nieuwe president Widodo (rechts) met zijn voorganger Yudhoyono.EPA

Joko Widodo is beëdigd als president van Indonesië. De verwachtingen zijn hooggespannen omdat Jokowi, zoals hij in de volksmond heet, werk wil maken van het bestrijden van corruptie. Hij viel als gouverneur van Jakarta op door zijn open en doortastende manier van werken.

De 53-jarige Widodo won afgelopen zomer de verkiezingen van Prabowo Subianto, maar die vertrouwde de stembusgang niet en vocht de uitslag aan bij het hooggerechtshof. De rechters oordeelden unaniem dat alles eerlijk was verlopen.

De nieuwe president maakte geen deel uit van de elite in Indonesië. Hij is de zoon van een timmerman en was zelf meubelhandelaar voor hij de politiek inging. Jokowi werd burgemeester en daarna gouverneur.

Widodo is de opvolger van president Yudhoyono, die 10 jaar aan de macht is geweest.

Uit ICM archief van 10 april 2009 - 
Nederland telt ruim 1,3 miljoen Indische Nederlanders (indo's)! 

UPDATE 6 juni 2015.

Wat wel de redactie  is opgevallen  dat op begroting 2016  van VWS de post Indisch Backpay  gealloceerd met het bedral 0 of wel NIHIL. Deze kun je op twee manieren verklaren, die laat ik aan uw eigen creativiteit over.

Met ruim 340.000 kwamen - onze mede burgers in het voormalige Nederlands Indie - de Indische Nederlanders in de jaren vijftig in fases naar Nederland toe, toen de republiek Indonesië "Merdeka / vrijheid " uitriep. De repatriëring ofwel de massale uittocht Exodus” duurde tot 1960. De forse aantallen zorgden dat repatriëring vele jaren heeft geduurd dan gepland was voor het transport. Tegelijkertijd de bersiapperiode in het voormalige Nederlands Indie intrad - vergelijkbaar met Irak van nu - In navolging hiervan kwamen de spijt- optant beging de jaren zestig. De gerepatrieerde werden koel en kil ontvangen door de Nederlandse regeringen op een rij. Vanaf 1950 tot het heden anno 2009 lijkt dat er een zwijgen is opgelegd over alles wat te maken had met de Indische Gemeenschap (Indische Nederlanders). Dure NIOD rapporten met een waarde van miljoenen euro werden zo onder het tapijt geveegd. Dit belooft nog wat straks met het NIOD rapport over Irak. Nederland was ook bezig met de wederopbouw. In contractpensions werden de gerepatrieerde ondergebracht, die zeker in deze tijd als ongeschikt werd verklaard voor bewoning.

Velen kwamen berooid aan uit het voormalig Nederlands Indie. Allen hadden hun bezettingen, vermogens en goederen verloren, maar bovenal hun " leven" in het voormalige Indie; het Indonesie van nu waar ook Barack Obama is opgegroeid. Helemaal opnieuw moesten velen beginnen, en helemaal onderaan de ladder. Want behaalde diploma's daar waren hier niets waard. Gebukt ging de eerste generatie Indische Nederlanders hieronder; eerste die oorlog, toen de bersiapperiode, dan in een vreemd land helemaal opnieuw je leven opbouwen. Ook de kinderen (tweede generatie) werden in het lot meegetrokken. Velen hebben trauma's opgelopen van die vreselijke bersiapperiode, en de periode waar hun ouders weer onder gebukt gingen in Holland: Geen instanties en overheid waren hier te bekennen.

Nu anno 2009 is de groep Indische Nederlanders uitgegroeid tot ruim 1,2 miljoen Indische - Nederlanders die heel trots kunnen zijn! Dit aantal omvat van de eerste tot vierde generatie Indische Nederlanders (indo's). Een groep die probleemloos, gruisloos en onzichtbaar zich integreerde in de Nederlandse samenleving.

Tegelijkertijd de Indische - Nederlanders een grote CHANGE bracht in de Nederlandse samenleving in constructieve zin;

1. Het Indisch eten, dat nu overal te vinden is naast de toko's, restaurants, de media, en kookboeken.
2. Thuis wordt nu nasi gekookt binnen de Nederlandse gezinnen.
3. Vele Nederlanders namen de gastvrijheid over van de Indische Nederlanders.
4. De indo-muziek (Andy Tielman) grondlegger van de Nederpop,
5. De Haagsche Indo rock, die veel beroemde Nederlandse Rockbands kopieerden, en later in VS beroemt werden.
6. Bekende schrijver, en componisten met Internationaal faam.
7. Politici o.a. Ben Bot Jet Bussemaker, Brinckhorst (dochter familie van Kon.Huis), Geert Wilders, en deels Mark Rutte.
8. De pasar malams; de grootste in Den Haag met 140.000 bezoekers en de ruim 70 pasar malams (replica's) in het land het hele jaar door waar ruim 800.000 bezoekers op afkomen.
9. De wekelijkse Indische kumpulan.
10. De Indische culturele evenementen bij de van der Valk, Casino's en andere Nederlandse gelegenheden.
11. De vele Indische bedrijven voor food en non-food in Nederland.
12. De vele Bekende Indische Nederlanders BIN'ers ; Ben Bot, Wenny Zorgdrager, ELs Borst Jet Bussemaker VWS etc... in de politiek.
13. In de muziek The Blue Diamonds die wereldhits scoorden en Nederland op kaart zette, Anneke Grönloh, Sandra Reemer, Jamal, Boris, Dinand, Katja ......
14. De vele componisten /producers/schrijvers oa. Marshal Manengkei die wereldhits schreef voor The Blue Diamonds, Oscar Harris, ..............
15. en alle overige niet genoemde aspecten.

De" Indo" - de Indische Nederlander- met een "staatloze identiteit" die ruim zestig jaren aan die Overheid vraagt om als kind te worden erkend te bestaan met haar Indische - Nederlandse identiteit, en met haar Indisch Cultureel Erfgoed, die met haar "staatloze identiteit" een belangrijke constructieve change bracht in de Nederlandse samenleving en cultuur; ··Bijna wordt het vergeten dat ook in de republiek Indonesië nu ruim 1,5 miljoen Indische - Nederlanders nog verblijven. Nederland weigerde ze nog op te nemen, omdat anders er geen einde kwam aan die repatriëring, en Nederland geen opvang meer had hiervoor.

Laat de regering hier even bij stil staan wat die OORLOG de Indische Gemeenschap heeft gebracht! Dat de Indische Gemeenschap overeenkomsten heeft met de Joodse gemeenschap, te scharen onder de gelijkgestemden, maar niet die behandeling heeft gekregen die de Joodse Gemeenschap wel heeft gekregen. Een Indische Gemeenschap die nu nog nadrukkelijker blijft voortbestaan met het recht op het behoud van de Indische identiteit met haar Indisch Cultureel Erfgoed zoals die CHANGE nadrukkelijk heeft bewezen. Dat De Indische geschiedenis met haar feiten van 300 jaren niet zomaar onder het tapijt kan worden weggeveegd!


--------------------------------------------------------------------------------


Redactie ICM.
In de bovenstaande column van mij worden parallellen getrokken met de kwestie Irak, en de Indische NIOD rapporten. Het Indisch NIOD rapport en de vele onderzoekcommissies werden stelselmatig onder het tapijt geveegd door de Nederlandse regeringen op een rij. Op het manifestatie IP op 28 oktober 2009 en na een stevige strijd door de IP delegatie, heeft unaniem de Kamer geëist dat het Indisch-NIOD rapport weer nader onder de loep moet worden genomen, en dit zo snel mogelijk tot een oplossing dient te worden gebracht. Hoopvol, is dit niet als wij dit doortrekken nu wat zich afspeelt rond commissie Davidse nu dat vooraf zeven jaren werden gedraineerd. Jan Peter Balkenende letterlijk getorpedeerd diende te worden door de PVDA onder dreiging van "mission over and completed" als het over dit Kabinet gaat; en tegelijkertijd Bush een diepe buiging heeft gemaakt, en Blair zijn ontslag heeft genomen met een geweten op zich van 100.000 onschuldige burgers die het leven lieten in Irak. Hoe naïef moet je dan zelf zijn te zien dat je voorgangers capituleren. Het CDA staat voor het symbool dat Amerika heet, die blindelings al een eeuw achter Amerika aanloopt. Het liefst ziet het CDA Nederland als extra "*" op de Amerikaanse vlag, die als een staat wordt ingelijfd.

Terug naar de Indische Perkara:
Hoe hoopvol zijn nu de Indische NIOD rapport ontwikkelingen, als de commissie Davidse eerst als een mening wordt afgedaan, en dan 24 uren strijd wordt gevoerd in de kamer door de verschillende politieke partijen om het tegen deel te bewijzen. Met de Indische Perkara zijn wij inmiddels bijna vier maanden verder, wij zitten nu in het 69 ste jaar. De ervaring leert dat de Indische kwestie weer naar de achtergrond verdwijnt bij deze Irakese ontwikkelingen; Er is maar 1 oplossing "op naar de volgende manifestatie IP op het Plein voor het gebouw van Tweede kamer, maar nu als een pasar malam IP".

Actualiteit 2015.

Op 19 maart 2013 beloofde Martin van Rijn met een oplossing te komen nog voor de zomer in 2013 voor allen de uit het voormalige Indie zijn gekomen in de vorm van een Pensioenplan dat via de SVB loopt.

1 juli  2015 rond de middag moet hij zich weer verantwoorden voor de Kamer waarom nog steeds niet is vernomen.  Deze is openbaar zie procedurevergadering op www.Tweedekamer.nl . Wat wel de redactie  is opgevallen  dat op begroting 2016  van VWS de post Indisch Backpay  gealloceerd met het bedral 0 of wel NIHIL. Deze kun je op twee manieren verklaren, die laat ik aan hun eigen creativiteit over,

Niet moet worden vergeten  dat Martin van Rijn  nu "aangeschoten wild" is  vanwege de grote onoplosbare problemen zoals Frits Westert het aanduidt, en dus op ieder moment kan opstappen.

Mijn eerste kennismaking met Indië dateert van zo’n dertig jaar geleden. Na een tijdje voor de klas te hebben gestaan, kreeg ik een baan als onderzoeker bij het Bureau Buitengewoon Pensioen Indisch Verzet in Diemen. Na heel lang soebatten hadden de vertegenwoordigers uit het Indisch Verzet het eindelijk voor elkaar gekregen dat er ook voor hen een buitengewone pensioenwet kwam. Toen de eerste aanvragen werden ingediend, bleek echter dat er geen enkele ambtenaar te vinden was, die de aanvragen op hun merites konden beoordelen. Eenvoudigweg omdat men te weinig wist van het Indisch verzet. De enkele hiervoor aangewezen ABP-ambtenaren werden toen aangevuld met een tiental jonge academici, vooral historici, die de opdracht kregen om zo snel mogelijk de beperkte kennis aan te vullen. Het was een merkwaardige betrekking. Terwijl de rest van Nederland bezig was met actuele zaken als een beurskrach en de val van de Berlijnse Muur, liepen wij in gedachten, achtervolgd door Japanners, door de jungle van Borneo of Nieuw-Guinea. In de praktijk kwam het er op neer dat we vooral veel verschillende archieven afliepen en daar zo ongeveer alles kopieerden wat los en vast zat. Op ieder bureau grote stapels papier en wij maar lezen en proberen onze weg te vinden in deze materie. Gelukkig kregen we er betrekkelijk snel enige grip op.

Vertrouwensman

Natuurlijk waren we – zeker in het begin – erg afhankelijk van enkele externe tipgevers. Zo hadden we bij het Ministerie van Defensie een “vertrouwensman”, de heer A.J. Vergroesen, een oud-marinier   die door zijn toegang tot het archief belangrijke informatie kon verstrekken. Bij iedere aanvraag werd hem een verzoek gestuurd of hij bij Defensie wilde kijken of daar iets te vinden was over de achtergronden van de indiener. Vergroesen stuurde ons nooit kopieën, daarvoor was de informatie te vertrouwelijk. Hij schreef ons – in nooit meer dan honderd woorden – wat hij was tegengekomen. Zoiets als: “De aanvrager wordt genoemd als verzetsdeelnemer in het rapport van Luitenant-kolonel X”, enz. De kortheid van de berichten gaf kracht aan zijn autoriteit.

Een enkele keer bezocht hij ons in Diemen. Hij vertelde dan over zijn werk bij de toekenning van het Verzetsherdenkingskruis en wat er allemaal op de planken lag bij Defensie. En dat laatste was nogal wat. Natuurlijk droegen zijn verhalen ook bij aan de belangrijkheid van zijn eigen bijdrage. Er was maar één man die de stukken mocht inzien en dat was hij. Het spannendste bewaarde hij voor het laatst.”Wij hebben ook”, zo zei hij, “een kast die eigenlijk niemand mag openen”. Dat ‘eigenlijk’ gaf aan dat hij dat dus wél mocht, maar dan alleen met de uitdrukkelijke toestemming van zijn superieuren. Hij moest dan wel eerst een speciale sleutel vragen. Natuurlijk vroegen we hem wat er in die kast lag dat zo belangrijk was. Maar daarover wilde hij nooit meer kwijt dan dat het stukken waren die te maken hadden met de na-oorlogse jaren, de periode van de Politionele Acties. Die zouden pas veel en veel later mogen worden geopenbaard.

Anno nu

We leven nu veel en veel later en die kast is nog steeds potdicht. Toegegeven,  heel  af en toe staat die deur op een kier en wordt er langzamerhand steeds meer bekend over deze periode. Maar toch, het is wel erg laat; té laat denk ik dan. De Archiefwet werkt met termijnen van 20, 50 en 75 jaar. Dus pas over een jaar of tien, als niemand van de betrokkenen meer in leven is, mogen u en ik ook een kijkje nemen in de ‘Kast van Vergroesen’.

Waar niemand bij heeft stilgestaan, is het feit dat uniforme termijnen fataal kunnen zijn voor onze kennis van het verleden. We hebben altijd gedacht: “Laten we eerst maar onderzoek doen naar de Tweede Wereldoorlog en pas daarna de periode van de Politionele Acties”. We hebben ons echter niet gerealiseerd dat de getuigen van de Japanse tijd jonger kunnen zijn dan de getuigen van de Vrijheids-strijd van Indonesië. Mijn laatste familielid, dat betrokken was bij die strijd, overleed iets meer dan vier maanden geleden, net geen 85 geworden.

Een jaar geleden verzochten enkele onderzoeksinstituten om nog één keer een grote bijdrage te mogen leveren aan het onderzoek. Het werd hen geweigerd. De ‘Kast van Vergroesen’ ging weer stijf   op slot. En het ergste van alles: we hebben nu zelfs geen vertrouwensman meer die af en toe door een kier mag kijken en ons mag informeren. Ook al is het in slechts honderd woorden.

Java Post  

Als je anno 2014 om je heen kijkt, luistert naar het nieuws op televisie en radio, kom je tot de conclusie dat ondanks de enorme technologische vooruitgang, onze reizen naar verre planeten, de mensheid nog altijd geplaagd wordt door conflicten en oorlogen. Oekraïne, het Midden Oosten, Ebola in Afrika, Je wordt er niet vrolijk van. Is er dan geen hoop? Zijn er geen lichtpuntjes? Is er vooruitgang op sociaal, maat-schappelijk, menselijk vlak? een sprookje? Herhaalt zich de situatie in 1914. Hebben we dan echt niets geleerd over wat het betekent om “human beings” te zijn?

Neen zegt een bekende commentator Fareed Zacharia van CNN, er zijn wel degelijk lichtpuntjes, er zijn staten en hij noemt er drie Mexico, India en Indonesië, die de wereld hoop bieden. Alle drie opkomende (emerging) democratische landen.
Er zijn nog altijd stemmen in Azië, maar ook elders, die menen dat ontwikkelingslanden met open politieke systemen, niet in staat zijn, niet bekwaam zijn armoede te beëindigen en hun industrie tot bloei te brengen. In China gelooft President Xi Jinping dat hij de politieke teugels alleen nog maar strakker moet aanhalen wil hij zijn land vooruit brengen.

Wat is en betekent democratie?
Democratie is een open politiek systeem. Een bestuursvorm, volksheerschappij. Het volk stemt over wetten. Het volk kiest de vertegenwoordigers die de wetten maken. We hebben met enkele van onze bewoners in Stoephout mogen mee discussiëren over Europa, een democratisch Europa.
Ons begrip van democratie ontlenen wij aan de Grieken. Vierhonderd jaar tot zeg 200 honderd jaar voor Christus ontstond daar de democratie. Later overgenomen door de Romeinen, de toen heersende Romeinse Senaat. Toen het Romeinse tijdperk ten einde liep, heeft de democratie een slaapje gedaan en is weer levend geworden na de Franse revolutie in de 18de eeuw. Duitsland is eigenlijk een democratie geworden na WO II En nu misschien de beste democratie in de Europese Unie.

Nederland deed zijn intrede in de familie van democratieën aan het begin van de negentiende eeuw. In 1815 werd Nederland een Koninkrijk onder Willem I. Het was ook een begin van de Eerste en Tweede kamer. De Eerste Kamer werd door de Koning benoemd De Tweede kamer werd indirect gekozen door Provinciale Staten.

Joty ter Kulve

Onder Willem II zien we dat in a andere landen in Europa het volk in opstand komt tegen hun Koningen en ook in Nederland begint men te morren en mopperen. Willem II voelt er niets voor om te veranderen, maar als hij ziet hoe de Koningen in andere landen de macht verliezen besluit hij van de ene op de andere nacht toch in te stemmen met veranderingen. Achteraf een wijs besluit. Hij zei toen letterlijk: “Vannacht heb ik besloten dat Nederland toch maar een democratie moet worden. Ik ben van een conservatief een liberaal geworden: de Grondwet moet veranderen”.

In 1848 krijgt Johan Thorbecke met twee andere leden van de Tweede kamer de Grondwet te veranderen. Ontegenzeggelijk de grootste politicus aller tijden in Nederlandse moderne geschiedenis.
Engeland: in de revolutie in Engeland in 1688 werd Koning Jacobus de II van de troon gestoten en vermoord. Zijn schoonzoon de Hollandse stad-houder Willem III volgt hem op.

Hij onderwerpt zich aan de wetten van het Engelse parlement. Het begin van de democratie.
India, Pandit Nehru was de grote stimulator van de democratie in India na Wereld Oorlog II. Hij werd geïnspireerd door Gandhi, die zijn leven wijdde aan de bevolking van India, hun rechten als mens en de vrijheid van zijn land. Nehru en zijn nazaten hebben het land gedurende decennia geregeerd. Maar voor India evenals voor Indonesië is een nieuw tijdperk aangebroken, Beide net gekozen Presidenten zijn onafhankelijk van de bestaande heersende elites rechtstreeks door het volk gekozen.                                   In dit verband interessant te weten, dat Turkije twee weken geleden voor het eerst in haar geschiedenis een President rechtstreeks heeft gekozen.Net zoals Indonesië is Turkije ook een soennitisch Moslim land met een seculiere filosofie.

Indonesië, heeft sinds haar onafhankelijkheid verschillende presidenten gehad, We kennen natuurlijk de namen van Soekarno, Suharto, Wahid, Habibi de laatste President met de bijnaam SBY (Susilo Bambang Yudhoyono) Soms leek het er op dat dit land bestaand uit 17.000 eilanden uiteen zou vallen. Ik heb velen in Holland horen zeggen of denken: zie je wel, ze kunnen het nog niet. Maar langzaam heel langzaam, in het bijzonder in de laatste tien jaar begaf Indonesië zich op de weg van de democratie en vond een stille omwenteling plaats. Het proces van stille omwenteling werd 22 juli bekrachtigd toen Joko Widodo, Jokowi zoals de mensen hem noemen, werd gekozen tot President van Indonesië.

Wat Indonesië met deze verkiezingen voor elkaar heeft gekregen is nog nooit vertoond in een democratisch land. In het werelds grootste maritieme land, 17.000 eilanden met 81.000km kustlijn, hebben op dezelfde dag, alle kiezers hun stem uitgebracht. India de grootste democratie in de wereld had vijf weken nodig om een parlement te kiezen. In Amerika die meer kiesgerechtigde kiezers heeft kwam alleen 57 % naar de stembus. In Indonesië maakten op 9 juli 70 % van de stemgerechtigde kiezers, te weten 194 miljoen van een bevolking van 255 miljoen, gebruik van hun stemrecht, en bezochten één van de half miljoen stembussen om een nieuwe President te kiezen. Eigenlijk voor het eerst een eerlijk en niet frauduleus verkiezings-proces onder andere omdat de bevolking zelf als stembureaus ging monitoren en controleren.

De tegenstander van Jokowi, ontzet over zijn verlies, wilde zijn verlies niet accepteren, en beschuldigde Jokowi van massale fraude. In tegenstelling tot de suggesties van Prabowo heeft de Hoge Raad besloten dat de verkiezingen juist uitzonderlijk eerlijk en transparant zijn geweest.
Het voert te ver om de enorme uitdagingen waar de nieuwe President voor staat hier te schetsen. Hij staat voor een bijna onmogelijke taak. Hij krijgt het moeilijk in het parlement, heeft slechts een kleine minderheid in het Parlement die hem steunt. De ondernemende meubelmaker, dat was hij van beroep heeft als Burgemeester van Solo en Gouverneur van Jakarta zijn politieke carrière gebouwd op zijn eerlijkheid, slimme politiek en goede resultaten. In elk geval zo schrijft Time Magazine heeft hij de laatste vestingen van de gevestigde erfenis van de oude autocratie omver geworpen.
Indonesië zo eindigt de Time kan een bron van groei worden voor een worstelende globale economie en een democratisch tegenwicht voor de autocratische Chinese invloed in Azië. En wat het belangrijkst is: Jokowi kan de wereld laten zien, dat democratie wel degelijk kan leiden tot hogere inkomens. En een betrouwbare goed functionerende overheid. Graag wil ik eindigen met  het  volgende: Indonesië  en India zijn goede voorbeelden van staten die beiden een ruimhartige tolerante multi-etnische identiteit bezitten.
Historisch nog niet lang geleden waren beide landen koloniën van Westerse naties. Beiden hebben ze het overleefd, de overgang was best heel zwaar met kleine en vaak ook grote levensbedreigende moeilijkheden. De Engelsen lieten een goed koloniale administratief- en bestuurssysteem achter. Helaas Nederland niet. Maar ze kwamen er vrij ongeschonden uit.

Zeker is dat ze misschien toch het beste van al de culturen en landen die hen hebben gevormd hebben verwerkt in hun identiteit. Ook Nederland heeft daartoe zijn steentje bij gedragen. Nederland heeft veel achter gelaten in het bouwen van omgeving, waterbouw, landbouw, onderwijs (Soekarno heeft een Nederlands diploma), wetgeving. Koningin Beatrix zei eens: De democratie daar moet je iedere keer weer om vechten. Dit geldt ook voor Jokowi. En voor Angela Merkel. Dank zij Angela Merkel kijkt iedereen naar het huidige Duitsland als een goed en democratisch land. En dit geldt ook voor ons burgers. Samen bouwen aan ons democratisch land. Een hele opgaaf.

Het waren ditmaal de kinderen van Indonesische slachtoffers, die door Nederlands geweld werden omgebracht in 1947, die deze week verschenen voor de rechtbank in hun proces tegen de Nederlandse Staat. Kinderen toen, getuigen van de standrechtelijke executies van hun vaders door   de KNIL in Zuid-Sulawesi tijdens de zogeheten Politionele Acties. Bejaarden nu: ze zijn rond de tachtig jaar. Eerder spanden de weduwen uit Zuid-Sulawesi een dergelijke rechtszaak aan en nog wat eerder de weduwen uit Rawagedeh. Zij zijn nog ouder en de uitbetalingen voor de groep uit Zuid-Sulawesi laten nog steeds op zich wachten. Twee van hen zijn

inmiddels overleden. De tijd dringt. Wij stellen een collectieve regeling voor van een schade-vergoeding voor alle nabestaanden getroffen door Nederlandse oorlogsmisdaden die begaan zijn in Indonesië. De Stichting Comité Nederlandse Ereschulden, hierin bijgestaan door advocate Liesbeth Zegveld, haalde vrijdag de drie kinderen naar Nederland om te getuigen in hun proces dat op 28 augustus begon. De aanklacht is standrechtelijke executies in de twee dorpen Suppa en Bulakumba waarbij 460 mensen om het leven kwamen. Hun huizen werden in brand gestoken. De zaak van de weduwen is in 2013 gegrond verklaard en Nederland heeft excuses aangeboden. Premier Rutte stelde zelfs bij het proces van de weduwen in september 2013 dat ernstige gevallen die vergelijkbaar zijn in Zuid Sulawesi met Rawagedeh ook in aanmerking zullen komen voor schadevergoeding.

Helaas is van deze toezeggingen heel weinig terecht gekomen.    De weduwen van Zuid-Sulawesi hebben hun vergoeding nog niet gehad, in tegendeel, ambtenaren hebben hen buiten medeweten van de advocate en het Comité benaderd met de vraag of het echt hun mannen waren die zijn geëxecuteerd. Onbegrijpelijk, gezien de uitspraak van de rechtbank, immoreel en een affront jegens de advocate.
Wij vinden dit een onbegrijpelijke handelwijze. Het is niet volgens beloften en precedentwerking van het recht. Deze mensen is lang geleden groot onrecht aangedaan. Ze zijn stokoud en de tijd dringt om onze schulden te vereffenen. Wij vinden daarom dat er een collectieve regeling moet komen voor alle nabestaanden van het oorlogsgeweld dat Nederland begon na de Tweede Wereldoorlog in Nederlands Indië. Er is naast de

foto - Jeffry Pondaag

morele en juridische verplichting ook een pragmatische reden: er zullen zich nog meer van dergelijke gevallen aandienen en het is voor alle partijen het beste als er niet voortdurend individuele processen zullen plaats vinden. Let wel: het gaat hier om enkele tientallen. Het Comité is bezig met een onderzoek naar andere oorlogsmisdaden in toenmalig Nederlands Indië waar nieuwe zaken uit voort kunnen komen. Collectieve schadevergoedingen zijn in het verleden vaker opgesteld. In 1981 kreeg ieder die tijdens de Japanse bezetting was geïnterneerd een eenmalige uitkering van 7500 gulden.

In 2002 keerde de Nederlandse staat een eenmalige individuele uitkering van 1822 euro uit aan Nederlanders die de Japanse bezetting binnen dan wel buiten de kampen hadden doorstaan. Het ging in totaal om 771 miljoen euro. Een symbolisch bedrag, want elk bedrag is discutabel als het gaat om leed van mensen, maar heeft vooral betekenis als erkenning van aangedaan leed. Vandaar ook de naam ‘Het Gebaar’. Ook al was de regeling verre van perfect, hij is dus praktisch uitvoerbaar. Dat de Nederlandse Staat nu traineert vinden wij zeer meten met twee maten.
Wij roepen op om die collectieve regeling snel tot stand te brengen. Het is nu nog mogelijk mensen een kleine genoegdoening aan te bieden voor het grote onrecht dat hun door ons is aangedaan in het verleden door onze hand.

Bron: Trouw, 8 september 2014.             

De keuze,  door Albert van Prehn

Ik was als kind gezegend met een hoeveelheid dieren die ik kon houden.
Zo had ik honden, katten, kippen, en vogels in alle soorten en maten, het was nog net geen dierentuin.
Wat de vogels betreft hadden wij een papagaai, duiven zoals de post en de Turkse tortel duif en vogels die in een kooi gehouden werden zoals de glatics, de kleine bruine rijstepikkertjes met hun witte kopjes, nonnetjes geheten, wat kutilangs (Javaanse spreeuwen) en ook een paar parkietjes.
De dieren hebben een gezamenlijke familieband en het is echt ongelofelijk hoe die verschillende dieren met elkaar omgingen, de kippen, de vogels, de katten en de honden, een grote familie en je hoeft er geen van hun kwaad te doen, want dan vlogen de grote herdershonden je aan, of je nou mens of dier was.
Zo hadden wij wel eens een loewak, een marterachtige kippenrover s/nachts op bezoek bij de kippenren en aan het lawaai wat de hanen maakten, kon je zijn aanwezigheid bemerken.
De twee herders vlogen eropaf en het was vaak kantje boord voor de loewak bij zijn ontsnapping, want anders werd hij aan stukken gereten. De twee honden waren echt in alle opzichten de toekang jaga’s (bewakers ) van ons huis en terrein.
Wanneer een van onze katten het aan de stok kreeg met een ander kat die ongevraagd op bezoek kwam, dan zag je het beeld van een rennende kat achtervolgt door twee honden en onze kat. Is er een haan van de buren die met een van de onze aan de stok kreeg dan zag je het zelfde beeld, alleen liep er dan een vreemde haan voorop, gevolgd door twee honden en een haan.
Vaak moest ik de zaak sussen om de vreemde bezoeker de kans te geven om te ontsnappen, want ik heb een gruwelijke hekel aan onnodig dierenleed.
Onze vogels hadden nimmer last van de katten en dat is zo opmerkelijk, want ook als er kuikens op het erf liepen, konden die gewoon ongestoord met de hen op ieder plekje van de tuin hun eten zoeken.
Eigenlijk was dit het paradijs in het klein, ik denk er nog heel veel aan terug. Hoe kon het zijn dat de dieren het besef hadden dat ze tot een en dezelfde familie behoorden. De parkieten liepen los rond en de grote ara ook. Die zat vaak op mijn schouder en ik nam hem overal mee naartoe, zelfs als ik op mijn fiets het terrein verliet om ergens op visite te gaan, mijn trouwe maatje bleef bij me.
Op een dag hoorden wij dat wij weg moesten en dat wij binnenkort zouden vertrekken naar Nederland, de politieke situatie was dusdanig gevaarlijk voor ons geworden dat mijn ouders genoodzaakt waren om het land te verlaten. Dat betekende voor ons dat wij afscheid moeten nemen van onze dieren. De een na de ander werd stiekem elders ondergebracht, bij vrienden en kennissen die het goed met ze voor hadden.
Zo liet ik om de beurt de vogels in de kooitjes vrij door de deurtjes open te laten staan zodat ze vrij weg konden vliegen.
De kippen, duiven en parkieten gingen naar vele vrienden die van ons aankomende vertrek wisten, de Ara idem dito en dat was het verdrietigste moment want je trouwe vriendje achterlaten was het pijnlijkste moment van mijn leven. We hadden zoveel meegemaakt hij en ik.
Toen de beurt kwam voor de nonnetjes gebeurde er iets wat ik nooit had verwacht en tot op de dag van vandaag zal je me nooit kunnen overtuigen dat dieren geen gevoel hebben.
Ik opende de kooi waarin een 4 tal stelletjes zaten, bij een was een gehandicapt vrouwtje die niet kon vliegen, maar die wel rond wipte in de grote kooi. Alle vogeltjes vlogen de vrijheid tegemoet behalve dat ene gehandicapte vrouwtje. De kooi had ik in de blimbing boom gehangen met een open deurtje en ik hoorde hoe vertwijfeld het beestje naar haar partner tjilpte. Ik dacht heel even dat ze zich zou redden in de boom, maar ze bleef in het kooitje.
Het duurde even en ik wachtte af en toen gebeurde er iets heel opmerkelijks, uit de verte kwam het mannetje gevlogen en vloog zo de kooi weer in. Zo gewoon om het lot te delen met zijn gehandicapt vrouwtje. Heel ontroerend gewoon, zo trouw en bereidwillig om de vrijheid op te geven. Het mocht niet baten, een paar dagen erna probeerde ik het opnieuw en deze keer in een hoge heg die om onze tuin was. Het mannetje vloog er weer niet uit maar ging vanuit de kooi op de grond en weer erin, blijkbaar om zijn vrouwtje naar de vrijheid te lokken, en toen gebeurde het. De kat van de buren die ik niet op tijd kon opmerken kwam uit het niets en greep het mannetje.
Ik kon het niet voorkomen helaas.
Net een dag voor het vertrek vroeg ik een vriend om het vogeltje te doden omdat niemand het beestje wou hebben en ik het niet zo kon achterlaten.
Ik heb nog steeds het beeld voor ogen dat het mannetje zijn vrijheid opgaf voor zijn vrouwtje.
Volgens mij kunnen vele mensen van dit diertje een voorbeeld nemen, het was erg ontroerend en helaas een Sad story van een keuze die voor beiden uiteindelijk slecht afliep.
Het was een bewuste keuze die je niet van zulk soort diertjes verwacht.
Zijn keuze.
Albert van prehn (3 oktober 2014)