Ik beken een Indo te zijn.
Er is kortgeleden van alles op internet gebeurd, zaken die eerst voor niets aangeboden worden moeten nu betaald worden en dan bedoel ik de diverse site mogelijkheden waar je jouw toko op kunt plaatsten.
Voorheen gratis, maar helaas hebben de aanbieders nu de knop omgedraaid en willen een vergoeding zien, met gevolg voor de vele Indo sites die gebruik maken van deze diensten zich nu genoodzaakt zien om, of te verdwijnen of een
geldbedrag te betalen voor de handhaving van hun sites.
Op zich niet veel een bedrag van ca 450 euro op jaarbasis, dat is per maand 37,50 euro.
Er zijn diverse sitehouders die de Indische Cultuur proberen hoog te houden en actueel te houden met name ook naar buiten onze gemeenschap toe ter informatie, die van hun leden steun vragen in een kleine geldelijke
bijdrage.
Niet alleen voor het gebruik maken van hun voorlichting en promotie mogelijkheden maar ook als denkbeeldige vergoeding voor de personen die niet alleen energie besteden, maar ook nog privé-kosten voor het INDO idealisme. Wat
dacht u van de rekeningen voor energie, de software en ga zo maar door die deze
idealisten zonder veel poeha naar zich zelf toe voor eigen rekening nemen?
Zoals gemeld is er een bedelbrief rondgegaan naar de leden toe voor een schijntje van wat de totale kosten zijn, LET WEL, nota bene ten behoeve van het behoud van onze cultuur en identiteit voor langere tijd dan alleen maar de
verdwijning van de eerste generaties.
Het resultaat is beschamend, je wordt uitgemaakt voor bedrieger, omdat je het eerst voor niets kon aanbieden, je wordt uitgemaakt voor gek, want ineens heeft niemand belang bij wat je doet en deed, en heeft niemand zogenaamd genoten van
de mogelijkheden en de vruchten kunnen plukken van de vele informatiebronnen die
werden aangeboden en nog meer mogelijkheden.
Velen haken af nu er een schijntje op jaarbasis wordt gevraagd in de vorm van een donatie om de zaak draaiende te houden.
Let wel het betreft hier geen chat en praat café internet site, het geeft voorlichting, doet aan cultuurbewaking, geeft onze gemeenschap een gezicht naar buiten toe en promoot onze cultuur door middel van publicaties en
advertentieverspreiding. Kortom alles wat onze Indische cultuur betreft en de
instandhouding ervan.
Het gaat mij als observant er niet om of men het wil of niet wil steunen, ook niet of men het zoveel waard vindt dat men steun wil verlenen, dat is aan een ieder voor zich.
Wat mij zo verschrikkelijk raakt als Indische jongen van de tweede generatie is dat men in INDOland zo INDOLENT is. Van de derde en vierde generaties kan ik het begrijpen, men heeft het niet zelf meegemaakt.
Ik zou zeggen, steun jouw medemensen die jouw cultuur en afkomst koesteren, steun jouw afkomst en zorg dat men in de lengte van dagen kan terugkijken hoe wij zijn ontstaan, hoe onze ouders zich hier hebben moeten waarmaken en de
strijd die zij daarvoor hebben moeten voeren, niet alleen tegen onrecht maar ook
tegen hun heimwee, hun trauma’s en tegen zich zelf vooral, want velen van die
ouder hadden het liefste daar hun levens einde willen hebben, het gaat om hun
kroost waar zij de gedwongen vlucht voor hebben ondernomen.
Zonder die oudjes beste Indolezers waren wij hier NOOOIT opgegroeid, hadden wij niet onze mogelijkheden en de ontwikkeling gehad om te LEVEN.
Dat is een van de factoren waarom ik zo blij ben met de initiatiefnemers die onze roots, onze stories, onze cultuur door willen geven en zich de energie en moeite getroosten voor de instandhouding ervan.
Ik kom terug op het Indo zijn, wees wel eerlijk als je mij van repliek dient, de meeste indo’s willen wel profiteren van onze cultuur maar hebben er heel weinig voor over, die weinige initiatiefnemers die actief zijn binnen onze
gemeenschap worden als vanzelfsprekend ervaren.
Zonder initiatiefnemers hadden wij geen fluit gehad, geen kumpulans, geen pasars, geen internetkranten geen niets nada, maar waren wij helemaal aangewezen op de leefgemeenschap van de Nederlanders.
Onze muziek? Vergeet het maar zonder onze initiatiefnemers was het al 50 jaar geleden verdwenen.
Soms denk ik wel eens, wij zijn het niet waard en hadden wij met onze sudah laat maar mentaliteit ons gewoon moeten opheffen.
Wat dacht u van de moeizame toekenningen en erkenningen van de oorlogslachtoffers onder ons waar enkelen nu een uitkering via het PUR en andere instanties ontvangen? Wat dacht u van HET GEBAAR, dat is door initiatiefnemers
bereikt, met een strijd in de politieke sfeer.
Waar zijn wij als het erop aankomt om deze initiatieven die tot stand zijn gekomen met veel strijd te steunen bijvoorbeeld op manifestaties?
Je ziet een klein aantal die karakter heeft en de rest is zo indolent als de pest, klaagt als zij tegen muren oplopen bij diverse zaken die hun individuele rechten schenden. Ik ken vele gevallen die recht hebben op tegemoetkomingen maar
door slimme en uitgekiende politieke bestuurders met een kluitje in het riet
worden gestuurd.
Velen van ons worden begraven met allerlei onrechtvaardige wetten die onze rechten doen smoren in een vorm van negeren.
Zielig en ook aan de andere kant weer net goed zou je bijna zeggen, immers men heeft er niets voor over om een keer eensgezind te zijn.
Een hele mooie en slimme zet van de overheid is ook om Indische bestuurleden aan te stellen bij die organen om mee te werken aan ontkenning en hun eigen soortgenoten doelbewust te weerhouden omwille van de staatskas. Die figuren zijn
er ook en het zijn HELE goede werknemers die hun werk bekwaam uitvoeren.
Een Indo bestrijden doe je met een Indo, dat werkt altijd perfect, want er is niets zo tegenpolig ingesteld jegens elkaar dan een Indo.
Neem onze cultuur, kumpulans, pasars, het Indisch Huis en projecten waar subsidiegelden worden verstrekt ten behoeve van onze cultuur.
De kumpulans rijzen de pan uit, men werkt elkander tegen, probeert elkander te laten verdwijnen ten eigen voordele, soms bewust dezelfde datum aanhouden van de concurrent, de goede uitgezonderd want die zijn er ook. Onze gemeenschap is
klein en ipv samenwerken om de muziek cultuur te behouden gaat men denken dat
men er rijk van kan worden en gaat concurrentie met elkaar aan. Zeer
kortzichtig, want in zo’n kleine gemeenschap bereik je meer door
samenwerking.
Pasars, ook daar vindt je hetzelfde, gelukkig is dit nog heel goed georganiseerd ware het niet dat een slimme buitenstaander die geen enkele binding heeft met onze cultuur het pasar gebeuren heeft gezien als een leuke
bron van inkomsten en probeert om het hele gebeuren naar zich toe te trekken, en
ook hier vindt je weer Indolieden die volle medewerking verlenen door
bijvoorbeeld bands en collega muzikanten ertoe te bewegen om voor een appel en
een ei te gaan staan.
Anderen stellen hun diensten aan door samen te werken met de hoop dat men er beter van wordt, terwijl de domme Indo gewoon wordt gebruikt om deze pasars nog Indisch te doen voorkomen.
Ik moet constateren dat de medewerking ver gaat, je zou zeggen hoe kan dat, waarom kan dat in eigen kring niet? Blijkbaar kunnen wij als indo’s niet echt met elkander echt goed aan de gang en is een Hollandse baas meer imposanter en
heeft meer gezag of autoriteit.
De jongos mentaliteit.
Subsidies die worden verleend aan projecten die onze gemeenschap moeten dienen verdwijnen als sneeuw voor de zon en binnen de kortste keren gaan die projecten failliet en gaan verloren in de hebzucht van zelfverrijking of
wanbeleid.
Politieke partijen die een met veel bravoure werden opgericht gaan gelijk weer teniet door de alsmaar eigengereidheden en onverenigbare mentaliteit en de mislukking als het op samenwerking aan komt.
Mijn epistel is hard en niets besparend kritisch.
Het is in zijn algemeenheid geschreven met de kenmerken die ons doen falen in verschillende van belangzijnde zaken.
Het toont onze mentaliteit in zijn ware vorm, al kun je erover boos worden, eerlijk zijn en de spiegel voor houden is een schone zaak en ook dat kan menige Indo ook niet.
Ik zal wel ongenuanceerd op mijn mieter krijgen met dit schrijven, echter lezers de diepere bedoeling is een wanhoopskreet van een Indisch man die eens hoopt dat wij ons meer gaan beseffen dat wij allen verantwoordelijk zijn en
worden voor de verdwijning en uit handen geven van een mooi stukje geschiedenis
en cultuurgoed, denk daar maar eens GOED over na als je dit bericht met de tenen
krom gaat lezen.
Vooralsnog hou ik mij bij mijn analyse aan het begin van dit schrijven hierboven aan.
Overtuig mij maar van het andere.
Wat betreft de kwestie van geld is de Indo zeer gierig en doet wel alsof hij vrijgevig en royaal is, de echte indo is zuinig, de pot verwijt de ketel geldt als je de Indo over de gierigheid van Nederlanders hoort praten. Ze vergeten dat
zaalhouders klagen dat een Indische tent vol weinig consumeert, de Indo heeft
weinig over voor zijn cultuur en vindt alles gauw te duur, sponsoring zoals
genoemd in het begin van dit schrijven vindt hij een torenhoge uitgave.
Ze willen vaak voor nog geen dubbeltje op de eerste rang zitten. Bezuinigen vaak ten nadele van zichzelf en proberen altijd met zo goedkoop mogelijk zo goed mogelijk te scoren.
Alle waar naar zijn geld, is niet van toepassing binnen onze gemeenschap.
Het liefst gratis deze. En als ken iemand anders laten opdraaien voor de kosten.
Ik ben betrokken in de handel van instrumenten en zie en ervaar om mij heen, niet alleen bij mijzelf maar ook bij Nederlandse collega’s, daar zie je hetzelfde beeld.
Zonde gewoon dat men zijn eigen waarde niet kan laten gelden in het aanschaffen van de juiste middelen en daarmee beter kan gaan scoren.
Mijn Indische zijn is persoonsgebonden dat wil zeggen dat ik de enige Indo ben die Indisch is, net zoals mijn soortgenoten, allemaal individulalisten.
Tezamen zullen wij als individualisten verdwijnen binnen niet al te lange tijd, misschien ook maar beter zo. Een volk dat weinig waarde hecht aan zijn herkomst en geschiedenis en er zo indolent mee omgaat verdient het niet om voort
te bestaan.
Die paar die zich nu echt inzetten voor het behoud ervan doen ijdele pogingen en zullen vroeg of laat het bijltje erbij neer moeten gooien.
Nu worden zij verketterd en bespot en gehoon is hun waardering, maar straks als alles ECHT voorbij is gegaan hoor je de vele schreeuwers die voorheen te indolent zijn om zich druk te maken over hun eigen soort en geschiedenis.
Indo, in Nederland Door Omstandigheden zal worden: UnVedeo, Uit Nederland Verdwenen Door Eigen Omstandigheden.
Klaar is kees, weer een historie die zo de moeite waard is van deze aardbodem verdwenen.
Welke factoren hebben een rol gespeeld?
Deze: Hardleers, eigenzinnig, tegendraads, gierig, wantrouwig. Profiterend en slachtoffer van eigen kortzichtigheid.
Albert van Prehn (ICM Moderator 7 mei 2010.)
![]()
Ik ben voor een goede discussie bereikbaar. Op de volwassen en goed manier wel te verstaan.
*********************************************************************************************************************************
Geachte redactie,
Haarlem, 7 mei 2010
Hierbij wil ik met onmiddelijke ingang mijn aansluiting bij Indoforum
en ICMonline afzeggen cq opzeggen.
Ik vind het belachelijk dat men voor deze site geld voor gaat vragen.
Hoogachtend,
Han Bawits
hanbawits@hetnet.nl
![]()
*************************************************************************************************
Even een -eerste- reactie van mij op dit bericht.
Het is naar mijn mening maar een; 'vreemde gang van zaken' bij Ning.
Eerst je laten wennen, en dan geld vragen.
[Ik ben ook, al lang, lid van een andere communitie van Ning (Earth&Fire) maar daar
heb ik -nog- niets gehoord van een kosten bijdrage]
Misschien raadzaam om eens te kijken hoe andere 'groepen' dit opgezet hebben?
Kijk bijv. naar de bekende site: www.indisch4ever.web-log.nl
En vraag eens hoe zij dat dan -gratis- doen.
Inplaats van maar klakkeloos accepteren wat Ning nu vraagt éérst even snel
rondkijken of het anders kan!?
Zelf ben ik, en ik denk ook anderen, niet van plan te gaan betalen.
Als het echt niet anders kan dan misschien sponsoren zoeken?
Het zou zeer jammer zijn als deze leuke Site zou verdwijnen...
Succes met deze situatie!
Vincent J.J.Kerkhoven.
kerkhoven-vincent@zonnet.nl
![]()
