Een Balinese nacht.
De nacht, niet alleen duisternis om je heen. Boven je wordt je voorzien van duizenden kleine lantaarntjes die je weg wijzen in het donker. Zwijgend staan ze aan de hemel, zo mysterieus en uitnodigend.
Op het pad voor je rent een gekko de weg over om van de ene schuilplaats naar de andere te gaan, zijn fortuin zoekend op een andere locatie.
Hij mag blij zijn dat het even stil is op de weg, want weldra zullen de vele kleine voertuigen weer hun eigendom eisen van deze zelfde weg.
De duizenden scootertjes, de vele taxi’s, de vele voetgangers met ieder hun eigen bestemming, sommigen haasten zich naar huis na een lange werkdag, anderen lopen te slenteren om te genieten van de exotische nacht die zo anders is als waar zij vandaan komen, dat verre land wat ze even gelaten hebben voor wat het is, vakantie heet dat.
De donkere schaduwen van de bamboe en de hoge bomen vertellen je dat het tijd is om jouw rustplaats op te zoeken zodat je hen de volgende dag weer in alle pracht en praal met hun kleuren van bladeren en bloemen in het zonlicht van de dag kunt bewonderen.
De nacht heeft niet alleen de stilte, naar gelang je jouw weg vervolgt kom je vele etensgeuren tegen die vanuit de vele restaurantjes aan de kant van de weg je tegemoet komen en jou uit nodigen om deel te nemen aan het eetfestijn waar velen voor jou hun plaats reeds gevonden hebben en zich smakelijk te goed doen van de vele heerlijke gerechten.
Je loopt erlangs, want het is niet de bedoeling om deze nacht er deel aan te nemen, je hebt jouw deel reeds in de vroege avond gehad en je bent nu op weg naar de vele winkeltjes met hun koopwaar, en misschien kom je wel wat tegen wat je eigenlijk niet nodig hebt, maar gewoon als tastbare herinnering wil mee nemen naar huis, thuis zo ver hier vandaan en waar je nu even niet aan herinnerd wil worden.
Even verderop klinkt muziek vanuit een bar die je als een magneet trekt naar de plaats van waar het vandaan komt en voor je het weet zit je aan een tafeltje genietend van een lekker drankje te luisteren naar de klanken van de muziekinstrumenten die bespeeld worden door een paar lokale muzikanten.
Ach, het lijkt allemaal zo leuk, men speelt met het publiek, men lacht men zingt en men komt ook nog bij je aan tafel om een praatje met je te maken.
Het hoort erbij en het is hun dagelijkse werkritueel, avond aan avond, nacht na nacht, iedere keer zijn ze er met hun instrumenten, en iedere keer weer zingen ze het hoogste lied en jij, je luistert ernaar en mijmert gelukkig over de heerlijke tijd die je op het moment hebt. Het is alsof je nooit meer anders wil, nooit meer terug naar de wereld van haastige spoed zelden goed en de zinloze verplichtingen die daar, waar je jouw thuis hebt, zo belangrijk lijken.
Even wordt je herinnerd aan het feit dat je nog slechts enkele dagen hebt om hier te zijn en ook aan de lange terugreis naar huis, en je neemt je voor om van de laatste dagen nog even bewust intens te gaan genieten.
Dan raakt jouw drankje op en de muzikanten hebben hun dagelijkse taak volbracht en maken aanstalten om huiswaarts te keren, terug naar hun vrouw en gezin die op hun wachten.
Dan is het ook voor jou tijd om terug te gaan naar het hotel waar je tot rust komt om de volgende dag en nacht het avontuur weer aan te gaan.
Op de weg terug kom je de gekko van daarnet weer tegen, haastig rennend over de weg terug naar waar hij vandaan kwam eerder aan het begin van de avond. Blijkbaar heeft zijn nieuw stek niet hetgeen gebracht wat hij ervan verwacht had en even schiet het je te binnen dat ook voor hem geldt dat het gras groener blijkt bij de buurman.
Of zou hij niet welkom geweest zijn en is er een andere gekko die zijn jachtterrein niet zo maar wil delen met een ander? Je weet het niet, en de gekko zal jou het antwoord niet geven. Geheimzinnig kijkt hij je in het voorbijgaan aan en verdwijnt dan in het nachtelijk struikgewas aan de kant van de weg.
Aan de ander kant van de weg roept een man en wenkt je uitnodigend om gebruik te maken van zijn taxi, hopende dat je deze avond kan zorgen voor wat inkomen zodat zijn gezin weer wat te eten heeft. Tegelijkertijd komt er naast je een andere taxi rijdend voorbij, toeterend om aandacht vragend en je besluit gemakshalve om in te stappen, de andere taxi man teleurstellend achter te laten.
In je hotelkamer kijk je via het raam nog even de nacht in, de schaduwen van de bomen tegen de sterrenhemel zijn het laatste beeld van de nacht voor je jouw ogen sluit om verder te dromen van alle mooie dagen die nog in het verschiet liggen.
De nacht is voorbij, een van de vele zwoele en romantische nachten op Bali, het tropen paradijs.
Albert van prehn. 9 mei 2014. (I.C.M)
Opmerkingen