Alle berichten (46)

Sorteer op

201507930/1/A3.
Datum uitspraak: 28 december 2016

AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak op het hoger beroep van:

de stichting Stichting Indisch Platform, gevestigd te Den Haag,
appellante,

tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag van 9 september 2015 in zaken nrs. 13/9040 en 13/10437 in het geding tussen:

de stichting

en

1. de minister van Algemene Zaken,
2. de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

Procesverloop

Bij besluit van 13 maart 2013 heeft de minister van Algemene Zaken (hierna: minister van AZ) het verzoek van de stichting tot openbaarmaking van een aantal documenten met betrekking tot de zogenoemde "Indische kwestie" afgewezen en in twee documenten persoonsgegevens onleesbaar gemaakt.

Bij besluit van 26 maart 2013 heeft de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (hierna: minister van VWS) het verzoek van de stichting tot openbaarmaking van een aantal documenten met betrekking tot de zogenoemde "Indische kwestie" afgewezen en van een aantal documenten de gegevens onleesbaar gemaakt.

Bij besluit van 3 oktober 2013 heeft de minister van AZ het door de stichting tegen het besluit van 13 maart 2013 gemaakte bezwaar gedeeltelijk gegrond verklaard en de motivering aangepast. De overige bezwaren heeft hij ongegrond verklaard.

Bij besluit van 13 december 2013 heeft de minister van VWS het tegen het besluit van 26 maart 2013 gemaakte bezwaar gedeeltelijk gegrond verklaard, één document alsnog openbaar gemaakt, in één document de onleesbare stukken aangepast en de motivering aangepast. De overige bezwaren heeft hij ongegrond verklaard.

Bij uitspraak van 9 september 2015 heeft de rechtbank het door de stichting tegen het besluit van 3 oktober 2013 ingestelde beroep ongegrond verklaard. In dezelfde uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het besluit van 13 december 2013 gegrond verklaard, dat besluit vernietigd en de rechtsgevolgen van het besluit in stand gelaten onder bepaling dat de uitspraak voor het besluit in de plaats treedt. De uitspraak van 9 september 2015 is aangehecht.

Tegen deze uitspraak heeft de stichting hoger beroep ingesteld.

De minister van AZ en de minister van VWS hebben een schriftelijke uiteenzetting ingediend.

De stichting heeft de toestemming verleend, als bedoeld in artikel 8:29, vijfde lid, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb).

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 29 november 2016, waar de stichting, vertegenwoordigd door P. van Vliet en bijgestaan door mr. A.H.J. van den Biesen, advocaat te Amsterdam, de minister van AZ, vertegenwoordigd door mr. E.C. Pietermaat, advocaat te Den Haag, en de minister van VWS, vertegenwoordigd door mr. J.W.T. Berg, zijn verschenen.

Overwegingen

Inleiding

1. De stichting stelt hoger beroep in vanwege de weigering van de minister van AZ en de minister van VWS tot openbaarmaking van documenten of delen daarvan die zien op de zogenoemde Indische kwestie. Deze kwestie betreft aanspraak jegens Staat der Nederlanden op achterstallig loon en schadevergoeding voor ambtenaren, militairen en inwoners van Nederlands-Indië die slachtoffer waren van de Japanse bezetting in de Tweede Wereldoorlog van het toenmalig Nederlands-Indië en de wijze waarop de Staat der Nederlanden met aanspraken is omgegaan.

De stichting heeft met een beroep op de Wet openbaarheid bestuur (hierna: Wob) bij de minister van AZ en de minister van VWS verzocht om documenten die betrekking hebben op de Indische kwestie openbaar te maken.

De stichting komt in hoger beroep omdat de rechtbank de weigering van de minister van AZ om 23 documenten openbaar te maken in stand heeft gelaten en omdat de rechtbank de rechtsgevolgen van de weigering van de minister van VWS om documenten, danwel delen van documenten, openbaar te maken in stand heeft gelaten.

Geheimhouding

2. De Afdeling heeft met toepassing van artikel 8:29, vijfde lid, van de Awb, kennis genomen van de niet openbaar gemaakte documenten of delen van documenten.

Weging maatschappelijk belang onderwerp bij openbaarmaking

3. De stichting betoogt dat de rechtbank heeft miskend dat op grond van een "te goeder trouw"-toepassing van de Wob gewicht had moeten worden toegekend aan het belang dat met de openbaarmaking van de gevraagde stukken gediend wordt. De stichting meent dat de zwaarte van het belang bij openbaarmaking van invloed dient te zijn op de afweging tussen het belang van de overheid of overheidsdienaren bij geheimhouding enerzijds en het belang van de transparantiedoelstelling van de Wob anderzijds. De belangen van de overheid en overheidsdienaren zullen eerder moeten wijken als het belang van de openbaarmaking groter is, aldus de stichting. De stichting betoogt dat het belang bij het openbaar maken van de documenten over de Indische kwestie in dit geval dusdanig zwaar weegt, dat het belang dat gediend wordt met het niet openbaar maken van deze stukken daarvoor moet wijken.

3.1. Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (uitspraak van 17 februari 2010, ECLI:NL:RVS:2010:BL4132) vooronderstelt de Wob het belang van openbaarmaking voor een goede en democratische besluitvorming als een op zichzelf staand belang en is het gewicht van dit belang niet afhankelijk van het onderwerp waarop de documenten betrekking hebben.

Het betoog van de stichting dat de documenten betrekking hebben op een zodanig belangrijk onderwerp dat de ministers bij het toepassen van de afwijzingsgronden aan het belang van openbaarheid een groter gewicht hadden moeten toekennen, faalt.

Weigeringsgrond artikel 11, eerste lid, van de Wob

4. De stichting betoogt dat de rechtbank ten onrechte de weigering tot openbaarmaking van de ministers op grond van artikel 11, eerste lid, van de Wob heeft gehonoreerd, althans onvoldoende draagkrachtig heeft gemotiveerd waarom deze weigering in stand kan blijven. De stichting betoogt dat uitzonderingen op de hoofdregel dat stukken openbaar worden gemaakt restrictief moeten worden toegepast.

De stichting betoogt dat het haar enkel te doen is om de feiten die ten grondslag liggen aan de beslissingen. Door de openbaarmaking te weigeren op de grondslag dat feiten en persoonlijke beleidsopvattingen zodanig verweven zijn dat de feiten niet afzonderlijk verstrekt kunnen worden, is het voor haar onmogelijk om na te gaan of onjuiste feiten aan de besluitvorming ten grondslag liggen. De stichting betoogt dat als feiten en persoonlijke beleidsopvattingen zodanig verweven zijn als de ministers stellen, het bevoegd gezag die verwevenheid er uit moet halen en de feiten openbaar moet maken.

4.1. Artikel 11, eerste lid, van de Wob luidt:

"In geval van een verzoek om informatie uit documenten, opgesteld ten behoeve van intern beraad, wordt geen informatie verstrekt over daarin opgenomen persoonlijke beleidsopvattingen."

4.2. Dat de stukken, waarvan openbaarmaking wordt verzocht, opgesteld zijn ten behoeve van intern beraad, wordt niet betwist.

De onder verwijzing naar artikel 11, eerste lid, van de Wob weggelakte passages en de niet verstrekte documenten betreffen adviezen, voorstellen, interpretaties van procedures en conclusies. Deze zijn aan te merken als persoonlijke beleidsopvattingen van de opsteller.

De Afdeling kan, na kennisneming van de niet openbaar gemaakte documenten of passages in documenten, tot geen ander oordeel komen dan dat de rechtbank bij haar beslissing recht heeft gedaan aan de aard van de documenten en zo inzichtelijk mogelijk heeft gemotiveerd waarom sprake is van een zodanige verwevenheid van relevante feiten en persoonlijke beleidsopvattingen, dat een zinnige scheiding niet mogelijk is.

De Wob verplicht het bestuursorgaan niet tot het opstellen van nieuwe stukken waarin van de persoonlijke beleidsopvattingen ontvlochten feiten worden gepresenteerd. De rechtbank heeft dan ook met juistheid overwogen dat de ministers niet gehouden waren daartoe over te gaan.

Verstrekken persoonlijke beleidsopvattingen in niet tot personen herleidbare vorm

5. De stichting betoogt dat nu artikel 11, tweede lid, van de Wob de mogelijkheid biedt om informatie over persoonlijke beleidsopvattingen in niet tot personen herleidbare vorm te verstrekken, dat dan ook zonder meer dient te gebeuren.

Of al dan niet wordt overgegaan tot het verstrekken van informatie in een niet tot personen herleidbare vorm kan niet afhankelijk worden gemaakt van het aantal betrokken personen, aldus de stichting. Door dit wel te doen wordt volgens haar deze mogelijkheid van verstrekking ondermijnd.

Het is volgens de stichting daarnaast in strijd met het transparantiebeginsel en de democratische besluitvorming om het aan het bevoegd gezag over te laten of gebruik gemaakt wordt van de mogelijkheid om informatie te verstrekken in een niet tot personen herleidbare vorm en deze keuze slechts aan een onredelijkheidstoets te onderwerpen. Dat geldt temeer ingeval de betrokken personen aangeven geen bezwaar te hebben, aldus de stichting.

5.1. Artikel 11, tweede lid, van de Wob luidt:

"Over persoonlijke beleidsopvattingen kan met het oog op een goede en democratische bestuursvoering informatie worden verstrekt in niet tot personen herleidbare vorm. Indien degene die deze opvattingen heeft geuit of zich erachter heeft gesteld, daarmee heeft ingestemd, kan de informatie in tot personen herleidbare vorm worden verstrekt."

5.2. De minister van VWS en de minister van AZ hebben toegelicht dat ambtenaren en bewindspersonen de vrijheid dienen te hebben ongehinderd hun bijdrage te leveren aan de beleidsvoorbereiding of -uitvoering, en daarover te studeren, te brainstormen, anderszins te overleggen, en nota's te schrijven zonder rekening te hoeven houden met de mogelijkheid dat deze openbaar gemaakt worden.

De ministers betogen dat het bij de afweging of de informatie wordt verstrekt niet van doorslaggevend belang is of de informatie tot een specifieke persoon herleidbaar is en of deze persoon bezwaar heeft tegen het openbaar maken. De afweging is of sprake is van een persoonlijke beleidsopvatting die in alle vrijheid binnen intern beraad is gemaakt en of openbaarmaking kan leiden tot aantasting van de benodigde vrijheid om persoonlijke beleidsopvattingen te uiten in dergelijke nota’s en overleggen, aldus de minister van AZ en de minister van VWS. De minister van VWS heeft er ter zitting op gewezen dat hij grote delen van de stukken wel openbaar heeft gemaakt en dat de delen die weggelakt zijn slechts beperkte delen van de verstrekte stukken betreffen.

5.3. Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (uitspraak van 26 november 2003, ECLI:NL:RVS:2003:AN8855) is, anders dan appellante kennelijk betoogt, artikel 11, eerste lid, van de Wob imperatief gesteld en dient derhalve, voorzover er sprake is van een verzoek om informatie uit documenten opgesteld ten behoeve van intern beraad, in beginsel geen informatie te worden verstrekt over de daarin opgenomen persoonlijke beleidsopvattingen. Daaraan doet niet af dat ingevolge het tweede lid van dit artikel aan de minister, met het oog op een goede en democratische bestuursvoering, een discretionaire bevoegdheid is toegekend om informatie te verstrekken over persoonlijke beleidsopvattingen in niet tot de persoon herleidbare vorm of, in het geval degene die deze opvattingen heeft geuit zich erachter heeft gesteld, in tot de persoon herleidbare vorm.

Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (onder meer in de uitspraak van 14 oktober 2009, ECLI:NL:RVS:2009:BK0116), is de beslissing om over persoonlijke beleidsopvattingen informatie te verstrekken aan het bestuursorgaan. Indien het op basis van zijn discretionaire bevoegdheid, met het oog op een goede en democratische bestuursvoering, besluit om over persoonlijke beleidsopvattingen informatie te verstrekken, mag het dit slechts in tot personen herleidbare vorm doen indien de betrokkene daarmee heeft ingestemd. Dat neemt evenwel niet weg dat het bestuursorgaan, dat verantwoordelijk is voor de betrokken bestuursvoering, bevoegd is om, los van de bereidheid van betrokkenen om in te stemmen met openbaarmaking, de informatie niet te verschaffen (Kamerstukken II 1986/87, 19 859, nr. 3, p. 38).

5.4. Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (uitspraak van 3 juni 2009, ECLI:NL:RVS:2009:BI6049), kan de kring van de betrokkenen een rol spelen bij de beantwoording van de vraag of een geanonimiseerde versie van de persoonlijke beleidsopvattingen kan worden verstrekt.

Dat het in dit geval om een beperkte en aanwijsbare groep ambtenaren en bestuurders gaat, is niet bestreden. De stichting heeft zelf aangegeven dat haar bekend is welke personen betrokken zijn.

In dit geval kan, gezien de aard en de inhoud van de documenten, niet worden geoordeeld dat de ministers teneinde de vrijheid van bewindspersonen en ambtenaren te behouden om ongehinderd hun bijdrage te leveren aan intern beraad, niet in redelijkheid hebben mogen afzien van gebruikmaking van de in artikel 11, tweede lid, van de Wob neergelegde bevoegdheid. Niet is gebleken dat een goede en democratische bestuursvoering met openbaarmaking is gediend. Voor de minister van AZ geldt daarnaast dat de in de tweede volzin van artikel 11, tweede lid, van de Wob bedoelde instemming door één van de opstellers van de notities niet is gegeven. Nu geanonimiseerde verstrekking niet mogelijk was, heeft de rechtbank ook daarom met juistheid overwogen dat de ministers hun bevoegdheid ingevolge artikel 11, tweede lid, van de Wob buiten toepassing mochten laten.

Weigeringsgronden artikel 10 van de Wob

6. De stichting herhaalt voorts de gronden die bij de rechtbank zijn gericht tegen de weigeringsgronden uit artikel 10, tweede lid, onder g, van de Wob, nu de rechtbank daar niet aan toe is gekomen omdat de weigering ook steeds op artikel 11, eerste lid, van de Wob is gebaseerd en deze grondslag de weigering volgens de rechtbank zelfstandig kan dragen.

6.1. De rechtbank heeft met juistheid overwogen dat de weigering zelfstandig kan worden gedragen door artikel 11, eerste lid, van de Wob. De Afdeling komt derhalve evenmin toe aan beoordeling van de weigering op grond van artikel 10, tweede lid, onder g, van de Wob.

Conclusie

7. Het hoger beroep is ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd, voor zover aangevallen.

8. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:

bevestigt de uitspraak van de rechtbank, voor zover aangevallen.

Aldus vastgesteld door mr. D.A.C. Slump, voorzitter, en mr. C.J. Borman en mr. E. Steendijk, leden, in tegenwoordigheid van mr. D. Rietberg, griffier.

w.g. Slump w.g. Rietberg
voorzitter griffier

Uitgesproken in het openbaar op 28 december 2016

725.

Lees verder…
Alarmfase vulkaan Anak Krakatau verhoogd, vliegverkeer omgeleid
10897406474?profile=original



INDONESIË

Alarmfase vulkaan Anak Krakatau verhoogd, vliegverkeer omgeleid

De vulkaan spuwt sinds zondag veel rook en as uit. Beeld REUTERS




Indonesië leidt donderdag al het vliegverkeer rond de uitgebarsten vulkaan Anak Krakatau om. Ook hebben de autoriteiten de alarmfase verhoogd naar de op een na hoogste. De maatregelen komen een kleine week nadat de vulkaan een tsunami veroorzaakte waarbij zeker 430 doden vielen. 


De luchtvaartdienst AirNav nam de maatregelen omdat het vliegverkeer ernstig hinder ondervindt van de enorme hoeveelheid rook en as die door de vulkaan wordt uitgestoten. Omdat de alarmfase is verhoogd, mag niemand meer in een gebied komen van 5 kilometer rond de vulkaan.

advertentie

Aan de westkust van Java zijn gebouwen, voertuigen en bomen sinds woensdag bedekt met een dunne laag vulkaanas. De autoriteiten zeggen dat de as niet gevaarlijk is. Wel roepen ze de bevolking op maskers en mondkapjes te dragen als ze naar buiten gaan. Tot nu toe is nog niet besloten luchthavens te sluiten. De hoofdstad Jakarta bevindt zich op 155 kilometer van de vulkaan.

Anak Krakatau is sinds juli onrustig. Maar sinds zondag spuwt de vulkaan lava en stenen omhoog. Ook zijn aswolken tot op 3 kilometer hoogte te zien. ‘Wij verwachten een verdere escalatie’, aldus Antonius Ratdomopurbo, secretaris van het geologisch instituut.

10897406863?profile=original
Aswolken boven de vulkaan Anak Krakatau. Beeld REUTERS

Extreem weer

De autoriteiten waarschuwden woensdag al voor ‘extreem weer en hoge golven’ rond de vulkaan in de Straat van Soenda, tussen Zuid-Sumatra en West-Java. Ook dringen zij erop aan weg te blijven bij de kust. Volgens de meteorologische dienst kan het ruwe weer rond de vulkaan de kraterwand kwetsbaar maken, waardoor het risico bestaat dat deze het begeeft. 

De tsunami van zaterdag werd veroorzaakt doordat een deel van de vulkaan instortte. Het hoofd van de meteorologische dienst, Dwikorita Karnawati, zegt dat de vulkaan nauwlettend in de gaten wordt gehouden. ‘Wij hebben een controlesysteem ontwikkeld dat zich focust op de vulkanische trillingen in Anak Krakatau, zodat wij vroeg kunnen waarschuwen.’

763?appId=93a17a8fd81db0de025c8abd1cca1279&quality=0.8
Vulkaanuitbarsting.

De ramp gebeurde zo onverwacht dat zelfs deskundigen het niet willen geloven. Er is geen aardbeving geweest, geen ‘tektonische activiteit’ in deskundigentaal. Er was alleen een uitbarsting van de vulkaan Anak Krakatau (‘het kind van Krakatau’). 

Lees verder…

Door PJOTR. X.SICCAMA Indo/Europeanen ?

Door PJOTR. X.SICCAMA Indo/Europeanen ? 

10897254869?profile=originalIndo/Europeanen

 

 

 

Ik heb (weer eens) gemerkt dat er heel wat misverstanden bestaan omtrent de Indische/Nederlanders (de hemeenschap)- Indo s genoemd,  en de Indo/Europeanen in het algemeen

.

Allereerst de Indische/Nederlander: hij of zij die of een Nederlandse (zeg:Europese) vader óf moeder hebben  aan één kant en aan de andere kant een Infonesische/Indische (zeg: Aziatische) vader óf moeder: dit moet voor een ieder helder zijn.

 

Vervolgens kunnen we ter verduidelijking spreken over de Indo/Europeanen:

Het zijn mensen die een Europese én een Aziatische achtergrond (voorouders) hebben zoals: 1.Chinees/Nederlands 2.Chinees/Engels  enz.enz. dan Indonesisch/Nederlands 2.Indonesisch/Duits 3 en.enz.

 

Dat (het grootste deel) zoveel (bijna alle) Indische/Nederlanders, waaronder velen Indo/Europeanen waren, werden gerepatrieerd naar Nederland, had een juridische reden en dat is dat de mensen  die in het voormalig Nederlands Indië waren geboren (uit verschillende verbintenissen, voornamelijk Euro/Aziatisch), gewoond en gewerkt hebben, het recht hadden om de Nationaliteit van de ‘’Bezetter’’= De Nederlandse Koloniale mogendheid, aan te nemen en/of aan te vragen.

 

10897254700?profile=original

Het gold voor een ieder die in de archipel zijn brood verdiende. Evenwel kan worden aangetekend dat het recht om de dubbele nationaliteit te bezitten ook mogelijk was, zeker voor hen (vaak kleine en grote ondernemers) die voor onbepaalde tijd er verbleven, of nog niet weten of ze zich er voor altijd zouden vestigen.

Vrienden van mij waren ook Indo/Europeanen (Italiaans/Javaans/Belgisch/Nederlands) en hadden van dat recht gebruik gemaakt en geopteerd voor de dubbele paspoort: De Italiaanse en de Nederlandse; om maar een voorbeeld te noemen. Zeker voor en na de WOII was het voor ondernemende Indo/Europeanen van economisch belang om een zekere juridische status en positie in te nemen om (ook voor zichzelf) politieke én maatschappelijke duidelijkheid te verschaffen.

 

10897255289?profile=original

 

In een notedop: Naast de autochtone bevolking van het voormalig Nederlands Indië (Javanen/Sumatranen/Atjehers/Sundanezen/Madurezen/ enz.enz.) was er een Indo/Europese gemeenschap (verbintenissen uit Aziatische en uit diverse Europese naties (veel hiervan verbintenissen van Nederlandse zijde) zoals Engelsen/Duitsers/Italianen/Portugezen//Fransen en ook Scandinavische.

 

 

 

 

 

 

Door PJOTR. X.SICCAMA

 

Lees verder…

10897238680?profile=original10897260893?profile=originalOnthulling van de miljoen liquidaties in Indonesië bij Pauwe & Witteman van 20/2-2013. Documentaire komt in Nederlandse bioscopen.

Onthutst, en verbaasd met verontwaardiging was Witteman als media Icoon dat nu pas deze bizarre liquidaties in de Nederlandse media is gekomen. Uiteraard niet te verteren als journalist en media Icoon. Dit naar aanleiding van gesprek met correspondente, die 5 jaren in Indonesië werkte. Dit in het kader dat hierover documentaire is gemaakt en in de bioscopen wordt gelanceerd, en later op TV komt.

Al eerder werd deze Indonesische liquidaties uitgelicht twee jaren geleden in het programma “De Wereld Draait Door”. Waar door Jort Keldert samen met een schrijver deze zaak in verband werd bracht en lijntjes die liepen naar Pr, Bernhard. Echter duidelijke aanwijsbare feiten hadden deze niet, dat financieel werd gesteund voor de coupe om president Soekarno af te zetten.  Net het schakeltje van Jort Kelder en de auteur van boek ontbraken nog. Terwijl de geëigende Binnenlandse diensten hiervan op de hoogte waren, maar allen als het graf zwegen.

Was diep slikken voor de sterk geëmotioneerde Witteman als journalist dat niet kon bevatten dat 1 miljoen liquidaties nimmer op het wereldnieuws en de media is gekomen, en geen land ingreep, is niet bevatten.

Zes maanden voor de coupe op Soekarna  was Generaal Saboer hoogste in rang, later ook geliquideerd, met generaal Soeharto, en generaal Natision  op bezoek in Voorburg aan de David Klemanlaan. Generaal Saboer had de taak om alle openstaande rekeningen van de jongste vrouw  van Soekarno te voldoen in Europa.   

 

Het is nu duidelijk dat toen generaal Soeharto een dubbele agenda gehad, en ergens nog een geheim bezoekje bracht buiten om generaal Saboer.  De reacties in Tweede Kamer ten aanzien van de Leopard Tanks spreken boekdelen met een bevestiging wie hier ook bloed aan zijn handen heeft; Immers deze kon het niet zetten dat geen koning werd van de Republiek, maar Soekarno, weten betrouwbare bronnen te melden, ook de middelen die oneigenlijk zijn ingezet.

 

Voor de historici onder U;

De republiek Indonesia onder regiem van president Soekarno dreigde het communisme (Pki) steeds meer te omarmen. De andere bekende groeperingen  in Indonesië zagen dit als dreigende gevaar naast de Westerse wereld. De coupe van de generaals met massa moorden maakten einde aan het regiem van Soekarno. In de tijdsgeest van de jaren 60 / 70 in relatie tot  de koude oorlog en communisme, heeft de wereld dit kennelijk stilzwijgend gesteund en wereldwijd verzwegen.

 

Lees verder…

olumn: door  Joty ter Kulve     Sarah-Ellen Saija

10897253052?profile=originalColumn: door  Joty ter Kulve     Sarah-Ellen Saija  

Soms heb je in het leven het voorrecht bijzondere mensen te ontmoeten. Het verzoek in januari van dit jaar van de Banda Adat en Cultuur Gemeenschap op Banda Neira om te helpen bij het realiseren van een replica van een “Prahu Belang” uit de tijd van de VOC, die voor het bevorderen van toerisme en cultureel-historische doeleinden zal worden ingezet, heeft gehoor gevonden in het prachtige 650 jaar oude stadje Hoorn in West-Friesland. Een team in Hoorn, onder leiding van Chris de Meij, heeft de schouders eronder gezet en tot grote vreugde van het team nu uitgebreid met jonge getalenteerde en geïnspireerde Indonesiërs, plus een aantal mensen uit de Molukse gemeenschap in Nederland.

Zo ontmoette ik Sarah-Ellen, een jonge vrouw van Molukse afkomst. Haar grootouders zijn afkomstig van de Molukken en werden na de Tweede Wereldoorlog door omstandigheden (haar grootvader was een KNIL militair) tezamen met vele andere KNIL soldaten, min of meer gedwongen naar Nederland te emigreren.

Ik heb Sarah-Ellen gevraagd haar verhaal op te schrijven, omdat ik erg onder de indruk ben van haar originele 

en zelfstandige manier van denken. Ook het feit dat ze in staat is om haar verhaal in een wereldwijde context te plaatsen van multiculturele en etnische verscheidenheid, die toch wereldwijd aan de orde is en waarmee wij, al worstelend, mee moeten leren leven. Hier komt Sarah-Ellen aan het woord:

Ik ben geboren en getogen in de Molukse wijk Heer in Maastricht. Daar heb ik mooie jeugdherinneringen aan overgehouden. Op de basisschool zaten Nederlandse, Molukse, Turkse, Britse, Marokkaanse en Spaanse kinderen in de klas. Die diversiteit vond ik erg leuk. N a de middelbare school verhuisde ik naar Rotterdam om daar “Trade Management Aimed at Asia” te studeren, om daarna in Utrecht Marketing Management te gaan studeren. De afgelopen vijf jaar heb ik mij gericht op project management. Ik ga nu mijn eigen adviesbureau opzetten, gericht op mijn passies: innovatie, duurzaamheid en cultuur. 

Als derde generatie Molukse groeide ik op met de Molukse cultuur in een Molukse wijk. Mijn ouders leerden mij dat het belangrijk is om nooit te vergeten wie je bent en waar je “roots” liggen. We praatten vrij weinig over politieke geschiedenis; dat werd ook niet aangemoedigd. Mijn ouders gaven de voorkeur aan het overdragen van de cultuur en geschiedenis van onze voorouders. Tenzij er op de TV een documentaire over politieke geschiedenis  was en ik er toch vragen over had. Dan konden we er gerust over praten, zolang ik mijn concentratie op school maar behield. Ik werd thuis altijd gestimuleerd om zelf na te denken over mijn eigen toekomst en mijn ouders ondersteunden mij waar ze maar konden. Naarmate ik ouder werd, besefte ik steeds meer dat tijd niet terug te draaien is. Dat maakt dat de tijd die je nu hebt heel erg kostbaar is en dat je moet beseffen dat je de vrijheid hebt om te kiezen wat je met die tijd doet.

Wat mij altijd is bijgebleven, is wat mijn moeders vader altijd over de komst naar Nederland zei: “In Nederland  heb je nu eenmaal de kans om naar school te gaan en te studeren. Wellicht is die kennis waardevol en nuttig voor de opbouw van de Molukken”.

Mijn reis naar de Molukken in 2010 confronteerde mij met de levenswijze en levenslessen van de authentieke cultuur aldaar. Bij terugkomst dacht ik voortdurend aan hoe ik inhoud en betekenis zou kunnen geven aan de woorden van mijn grootvader. Die tijd is nu voor mij aangebroken.

Einde verhaal van Sarah-Ellen Saija, die een warm hart toedraagt aan het Banda Vriendschapsboot project.

Ongetwijfeld zullen vele migranten zich herkennen in Sarah-Ellens woorden. Het is ook mijn belevenis nu zeventig jaar geleden, toen ik in Nederland een nieuw leven moest beginnen, net als de Indonesische grootouders van Sarah-Ellen. Het geeft je visie en hoop op de toekomst. We worden wereldwijd geconfronteerd met een multiculturele samenleving, met diversiteit aan religies en etnische 

groepen. Amsterdam alleen al telt al meer minderheden dan New York. Multicultureel betekent niet dat wij een etiket moeten plakken op groepen van een bepaalde afkomst, godsdienst of cultuur en die als zodanig ter verantwoording moeten roepen. Als wij dat doen, doen we de mensheid en individuen te kort. Integendeel, hoe wij als individuen met elkaar omgaan, elkaars culturen, achtergronden, religies (of geen religie), gewoontes, respecteren en ook verantwoordelijk zijn voor de samenleving als geheel, dat is de grootste opgaaf waarvoor we op deze wereld zijn gesteld.

Sarah-Ellen heeft ons met haar verhaal het goede voorbeeld gegeven. Fijn dat zijn haar verhaal met ons wilde delen. 

Column:   door  Joty ter Kulve 

Soms heb je in het leven het voorrecht bijzondere mensen te ontmoeten. Het verzoek in januari van dit jaar van de Banda Adat en Cultuur Gemeenschap op Banda Neira om te helpen bij het realiseren van een replica van een “Prahu Belang” uit de tijd van de VOC, die voor het bevorderen van toerisme en cultureel-historische doeleinden zal worden ingezet, heeft gehoor gevonden in het prachtige 650 jaar oude stadje Hoorn in West-Friesland. Een team in Hoorn, onder leiding van Chris de Meij, heeft de schouders eronder gezet en tot grote vreugde van het team nu uitgebreid met jonge getalenteerde en geïnspireerde Indonesiërs, plus een aantal mensen uit de Molukse gemeenschap in Nederland.

Zo ontmoette ik Sarah-Ellen, een jonge vrouw van Molukse afkomst. Haar grootouders zijn afkomstig van de Molukken en werden na de Tweede Wereldoorlog door omstandigheden (haar grootvader was een KNIL militair) tezamen met vele andere KNIL soldaten, min of meer gedwongen naar Nederland te emigreren.

Ik heb Sarah-Ellen gevraagd haar verhaal op te schrijven, omdat ik erg onder de indruk ben van haar originele 

en zelfstandige manier van denken. Ook het feit dat ze in staat is om haar verhaal in een wereldwijde context te plaatsen van multiculturele en etnische verscheidenheid, die toch wereldwijd aan de orde is en waarmee wij, al worstelend, mee moeten leren leven. Hier komt Sarah-Ellen aan het woord:

Ik ben geboren en getogen in de Molukse wijk Heer in Maastricht. Daar heb ik mooie jeugdherinneringen aan overgehouden. Op de basisschool zaten Nederlandse, Molukse, Turkse, Britse, Marokkaanse en Spaanse kinderen in de klas. Die diversiteit vond ik erg leuk. N a de middelbare school verhuisde ik naar Rotterdam om daar “Trade Management Aimed at Asia” te studeren, om daarna in Utrecht Marketing Management te gaan studeren. De afgelopen vijf jaar heb ik mij gericht op project management. Ik ga nu mijn eigen adviesbureau opzetten, gericht op mijn passies: innovatie, duurzaamheid en cultuur. 

Als derde generatie Molukse groeide ik op met de Molukse cultuur in een Molukse wijk. Mijn ouders leerden mij dat het belangrijk is om nooit te vergeten wie je bent en waar je “roots” liggen. We praatten vrij weinig over politieke geschiedenis; dat werd ook niet aangemoedigd. Mijn ouders gaven de voorkeur aan het overdragen van de cultuur en geschiedenis van onze voorouders. Tenzij er op de TV een documentaire over politieke geschiedenis  was en ik er toch vragen over had. Dan konden we er gerust over praten, zolang ik mijn concentratie op school maar behield. Ik werd thuis altijd gestimuleerd om zelf na te denken over mijn eigen toekomst en mijn ouders ondersteunden mij waar ze maar konden. Naarmate ik ouder werd, besefte ik steeds meer dat tijd niet terug te draaien is. Dat maakt dat de tijd die je nu hebt heel erg kostbaar is en dat je moet beseffen dat je de vrijheid hebt om te kiezen wat je met die tijd doet.

Wat mij altijd is bijgebleven, is wat mijn moeders vader altijd over de komst naar Nederland zei: “In Nederland  heb je nu eenmaal de kans om naar school te gaan en te studeren. Wellicht is die kennis waardevol en nuttig voor de opbouw van de Molukken”.

Mijn reis naar de Molukken in 2010 confronteerde mij met de levenswijze en levenslessen van de authentieke cultuur aldaar. Bij terugkomst dacht ik voortdurend aan hoe ik inhoud en betekenis zou kunnen geven aan de woorden van mijn grootvader. Die tijd is nu voor mij aangebroken.

Einde verhaal van Sarah-Ellen Saija, die een warm hart toedraagt aan het Banda Vriendschapsboot project.

Ongetwijfeld zullen vele migranten zich herkennen in Sarah-Ellens woorden. Het is ook mijn belevenis nu zeventig jaar geleden, toen ik in Nederland een nieuw leven moest beginnen, net als de Indonesische grootouders van Sarah-Ellen. Het geeft je visie en hoop op de toekomst. We worden wereldwijd geconfronteerd met een multiculturele samenleving, met diversiteit aan religies en etnische 

groepen. Amsterdam alleen al telt al meer minderheden dan New York. Multicultureel betekent niet dat wij een etiket moeten plakken op groepen van een bepaalde afkomst, godsdienst of cultuur en die als zodanig ter verantwoording moeten roepen. Als wij dat doen, doen we de mensheid en individuen te kort. Integendeel, hoe wij als individuen met elkaar omgaan, elkaars culturen, achtergronden, religies (of geen religie), gewoontes, respecteren en ook verantwoordelijk zijn voor de samenleving als geheel, dat is de grootste opgaaf waarvoor we op deze wereld zijn gesteld.

Sarah-Ellen heeft ons met haar verhaal het goede voorbeeld gegeven. Fijn dat zijn haar verhaal met ons wilde delen. 

Lees verder…

‘Kind’ van Krakatau pruttelt niet meer, maar is een vulkaan om rekening mee te houden

Indonesiërs vrezen nieuwe uitbarstingen van het ‘kind van Krakatau’. De vulkaan groeit ieder jaar en is onrustig, maar evenaart de kracht van zijn voorvader, die in 1883 met daverend geweld explodeerde, nog lang niet.

763?appId=93a17a8fd81db0de025c8abd1cca1279&quality=0.8 Op 23 december brak een stuk van 64 hectare van de eilandvulkaan af, 90 voetbalvelden in één keer, die het water van de zee opstuwden tot een vloedgolf die met grote snelheid over de stranden denderde. Beeld EPA

De nieuwste uitbarsting van Anak Krakatau op Eerste Kerstdag veroorzaakt geen tsunami, maar het gedonder van de berg is genoeg om duizenden bewoners van Sumur op de vlucht te jagen. Ze rennen naar hoger gelegen plekken, en waar die niet zijn rennen ze alleen maar rechtdoor, zo ver mogelijk weg van de onbetrouwbare zee. Niemand weet of er een nieuwe tsunami komt, en als er een komt: wanneer. In heel Indonesië is er geen deskundige die dat kan voorspellen, en evenmin is er een systeem dat de mensen op tijd kan waarschuwen. Na afgelopen weekeinde blijven de mensen daarom uit de buurt van de zee, en bij het minste of geringste zet iedereen het op een lopen.

advertentie

Het gerommel van Anak Krakatau houdt niet meer op. Langs de hele kust kun je het horen: een geluid van verre explosies, scherper dan het gedonder van onweer, onheilspellender. Soms zijn het er een paar per minuut, soms zitten er een paar minuten tussen twee donderslagen en soms is het een heel uur stil. De klap die de tsunami aankondigde was harder. ‘Het klonk als een bom’, zeggen getuigen. Dat was de klap waardoor een stuk van 64 hectare van de eilandvulkaan afbrak, 90 voetbalvelden in één keer, die het water van de zee opstuwden tot een vloedgolf die met grote snelheid over de stranden denderde.

De doden en de verwoesting die achterbleven hebben een einde gemaakt aan de betrekkelijke onschuld van de berg. Tot nu toe was ‘Anak Krakatau’ maar een kind dat een beetje aanrommelde in vergelijking met de echte Krakatau die zichzelf in 1883 in een apocalyptische knal heeft opgeblazen. Maar ineens is het kind er een geworden om rekening mee te houden.

Anak Krakatau is desondanks nog steeds een dwerg in vergelijking met de grote Krakatau.

763?appId=93a17a8fd81db0de025c8abd1cca1279&quality=0.8

Muur van water 

De omvang van de explosie van die vulkaan, en de gevolgen die zij had, waren in 1883 oneindig veel groter dan de tsunami die dit weekeinde over de westkust van Java en de oostkust van Sumatra denderde. De fatale uitbarsting van de grote Krakatau was een van de allergrootste erupties die de aarde ooit had meegemaakt. Een berg van meer dan 800 meter hoogte verdween in een grote explosie van de aardbodem. Van het eiland bleven een paar randjes over. De rest werd in een gigantische gloeiende aswolk de atmosfeer in gespoten. Ook toen waren er tsunami’s. De grootste en laatste smeet een ijzeren stoomschip, de ‘Berouw’, kilometers diep landinwaarts. De zeldzame overlevenden spraken van een ‘zwarte muur van water’, een muur die meer dan 40 meter hoog moet zijn geweest. Zelfs vluchten naar een heuveltop had geen zin, omdat de golf daar nog ruimschoots bovenuit kwam. Alle plaatsen aan de kust werden volledig weggevaagd. De gloeiende as en puimsteen doodden duizend mensen, de tsunami’s doodden er 35 duizend. Als Java toen net zo dicht bevolkt was geweest als nu, zouden dat er vele honderdduizenden zijn geweest.

Hardste geluid ooit

De auteur Simon Winchester heeft een reconstructie gemaakt van de gebeurtenis in zijn standaardwerk: ‘Krakatoa’. Het boek heeft de ondertitel: ‘De dag dat de wereld ontplofte.’ De uitbarsting had inderdaad wereldwijde gevolgen. De knal waarmee de Krakatau, op de ochtend van 27 augustus uit elkaar spatte was het hardste geluid dat ooit op aarde was geregistreerd. Het was duizenden kilometers verderop te horen. Op het eiland Rodrigues in de Indische Oceaan noteerde een politiecommandant het ‘geluid van kanonnen’. Rodrigues ligt bijna 5.000 kilometer van de Krakatau, dat is verder dan van Amsterdam naar Teheran. De knallen werden gehoord in Singapore, Bangkok en Manilla, en volgens Winchester zelfs in Amerika, bijna twintigduizend kilometer verderop. Verteld wordt dat de knal vier keer rond de aarde ging voordat hij uiteindelijk helemaal tot zwijgen kwam.

De explosie had de kracht van dertien keer de atoombom van Hiroshima. Gas, stof, puimsteen en stenen werden tot in de hogere luchtlagen omhooggeschoten in een wolk die de halve aarde zou omspannen. De gemiddelde temperatuur van de aarde daalde door dat stofgordijn vijf jaar lang met 1 graad. De stofwolken veroorzaakten spectaculaire zonsopgangen aan de andere kant van de aardbol. De rode flarden moeten in Amerika zelfs brandweerlieden voor de gek hebben gehouden, die dachten dat aan de horizon grote branden woedden.

‘Live’ verslag

De uitbarsting van de Krakatau was de eerste ramp waarover bijna ‘live’ over de hele wereld verslag werd gedaan. Nog maar heel kort daarvoor waren de onderzeese telegraaflijnen gelegd. De trans-Atlantische verbinding was net 25 jaar oud en nu omspanden telegraaflijnen de hele wereld, en via die lijnen verspreidde zich binnen een dag het nieuws dat er iets vreselijks was gebeurd in Nederlands-Indië. Bijna niemand wist wat de Krakatau was, weinig mensen hadden ooit gehoord van Java, Sumatra of Batavia, maar ineens lagen die woorden op ieders lippen. De wereld zou daarna nooit meer dezelfde zijn.

Het zou tientallen jaren duren voordat Anak Krakatau uit het water tevoorschijn zou komen. In 1927 begon een nieuwe vulkaan onder water lava uit te braken. In 1930 kwam die vulkaan boven water: Anak Krakatau. Die spuwde meer lava dan de zee kon wegspoelen, en groeide snel, sinds de jaren vijftig met meer dan zes meter per jaar. Sinds 1994 is Anak Krakatau niet meer tot rust gekomen. 19 februari 2017 was er een explosieve uitbarsting, en in juni 2018 begon een reeks uitbarstingen die tot de dag van vandaag voortduurt.

Tot vorige week waren de knallen niet meer dan een achtergrond. De Anak Krakatau met zijn eeuwige rookpluim was van de kust uit te zien. De fotogenieke berg was een extra bron van inkomsten. Het bracht vulkaantoeristen naar de streek. Vergeleken met de wereldknal van 1883 zijn de knallen van Anak Krakatau baby-gepruttel. Zij reiken niet verder dan enkele tientallen kilometers, maar sinds zaterdag is dat ver genoeg. Voor de mensen die ze kunnen horen zijn ze angstaanjagend en onheilspellend.

Geen detectiesysteem 

Het meest angstaanjagend is het feit dat niemand weet wat ze zullen brengen. Indonesië heeft geen detectiesysteem dat op tijd kan waarschuwen voor een stijging van het zeewaterpeil. Het enige waarschuwingssysteem dat er bestaat, is gekoppeld aan aardbevingen. 90 procent van de tsunami’s worden veroorzaakt door een aardbeving, en de meteorologische dienst heeft modellen voor de omstandigheden waaronder een aardbeving een tsunami kan veroorzaken. Als die omstandigheden er zijn, wordt een tsunamialarm gegeven. In de meeste gevallen is dat niet eens nodig. Sinds de grote tsunami die eind 2004 130 duizend tot 180 duizend mensen doodde in de provincie Atjeh, is de bevolking zich meer dan bewust van de gevaren van een aardbeving aan zee. Zodra de aarde schudt vluchten de mensen uit hun huizen, en zoeken ze een hoger gelegen plek op.

Ooit was er een detectiesysteem dat elke tsunami kon meten, ook als er geen aardbeving was. In 2005 is er met buitenlandse hulp een netwerk van boeien langs de zuidkust van Sumatra en Java gelegd. Die boeien bevatten elektronische apparatuur die elke verandering in het zeewaterpeil meteen doorgaven naar een centrale op het vasteland. Dat peperdure systeem is er niet meer. Het ging als een nachtkaars uit. Apparatuur werd van de boeien gesloopt, hele boeien werden gestolen, apparatuur ging kapot en werd niet hersteld, boeien roestten weg, tot in 2012 ten slotte ook de laatste boei het begaf. Indonesië heeft er nooit meer naar omgezien.

Tot de tsunami van de Anak Krakatau, en ook een soortgelijke tsunami die eerder dit jaar de stad Palu op Sulawesi trof, Indonesië de ogen opende.

President 

Onder druk van een stijgend aantal slachtoffers heeft president Joko Widodo nu opdracht gegeven het vergeten hightech waarschuwingssysteem te herstellen. Volgend jaar moet dat weer operationeel zijn, en uitgebreid naar plaatsen die niet door het oude systeem werden gedekt. De president moet wel. In april zijn er presidentsverkiezingen en Joko Widodo zal door zijn tegenstander, ex-generaal Prabowo, ongetwijfeld worden afgerekend op hoe hij de reeks rampen van dit jaar (twee aardbevingen, tsunami’s en een vliegtuigramp) heeft aangepakt.

Terwijl de ramp langzaam politiek wordt, zijn reddingwerkers, politiemannen en militairen nog volop bezig met het zoeken naar slachtoffers. Nog steeds worden er lichamen gevonden. Marineschepen vissen ze uit zee, en op het land duiken ze op op plaatsen die tot nu toe nog moeilijk bereikbaar waren. Gezocht wordt met drones en honden. Duizenden bewoners van de kuststrook zijn gevlucht en worden opgevangen in openbare gebouwen als scholen en gemeentehuizen, in moskeeën en in haastig opgezette tentenkampen.

De meteorologische dienst heeft mensen gewaarschuwd minstens een kilometer van het strand weg te blijven. De dienst vreest dat een combinatie van factoren een nieuwe aardverschuiving kan veroorzaken, en een nieuwe tsunami. Hevige regenval, onweersbuien en felle wind zullen de zee en de golven opzwepen. Gecombineerd met de aanhoudende uitbarstingen van de vulkaan kan dat het eiland Anak Krakatau instabiel maken.

De waarschuwing is giswerk, maar beter een keer te veel gewaarschuwd dan opnieuw verrast te worden door de zee.

Lees verder…

De verborgen kamers in Gunung Padang

10897276290?profile=original De verborgen kamers in Gunung Padang

Langzaam maar zeker wordt het mysterie van de ca. 13.000 jaar oude piramide in Gunung Padang in het regentschap Cianjur op Java ontrafeld. Wetenschappers hebben bewijs gevonden dat de piramide-vormige berg door mensen is gemaakt. Uit radarbeelden is gebleken dat de berg openingen bevat, die op ingangen naar heilgdommen lijken. Dit zou betekenen dat deze piramide ouder is dan de pitamiden in Egypte.

De Nederlandse Oudheidkundige Dienst maakte voor het eerst melding van de megalithische vindplaats in 1914. De historicus N.J. Krom maakt er in 1949 opnieuw melding van. Gunung Padang ligt op 885 meter boven zeeniveau en bestaat voornamelijk uit ommuurde terrassen. Er liggen enorme rechthoekige rotsblokken. De lokale bewoners geloven dat Gunung Padang het resultaat is van een poging van de legendarische koning Siliwangi om binnen één dag een paleis te bouwen.

Gunung Padang gezien vanuit het noorden

Grote kamers

Eerder onderzoek wees uit dat de piramide 4.700 tot 10.000 jaar voor Christus gebouwd moest zijn. Artefacten die vanuit een diepte van 8 tot 10 meter uit de piramide zijn gehaald, dateerde men echter op tenminste 12.500 jaar. Met behulp van Grond Penetrerende Radar (GPR)  of bodemradar is onthuld dat zich op een diepte van 15 tot 20 meter grote holle ruimten bevonden. De totale vindplaats beslaat een oppervlakte van 25 hectare en bevat meer dan 100 stenen terrassen. De muren vertonen opvallend veel overeen-komsten met die in het Peruaanse Machu Picchu.

Gudung Padang werd het gesprek van de dag toen een onderzoeksteam een breuklijn op enkele kilometers ten noorden van de vindplaats bestudeerde. Dit team was samengesteld door het hoofd van de rampenbestrijding Andi Arief. In 2013 deed het geruchtde ronde dat er onder Gunang Padang een soort piramide was gevonden. “Op het eerste gezicht lijkt het niet op een natuurlijke berg, maar op een door mensen gemaakt bouwwerk”, aldus Arief.

Niet uniek

Vanuit het noorden bekeken, waar het team werkzaam was, vormt de berg een welhaast perfecte driehoek. Het onderzoeksteam ontdekte al eerder soortgelijke vormen bij Gunung Sadahurip nabij Garut en bij Bukit Dago Pakar bij Bandung, toen ze er een

GPR metingen onthullen de ware vorm van Gunung Padang

andere breuklijk onderzochten. Aries: “Of je het nu een berg of een piramide wilt noemen, feit blijft dat er ondergrondse ruimten zijn gelokaliseerd en dieruimten lijken te regelmatig te zijn om door te gaan voor natuurlijke verschijnselen”. Arief liet weten dat het werk van zijn team bij Gunung Padang er bijna op zit. Zij team zal er geen opgravingen verrichten, omdat hij daar geen budget voor heeft.

______________________

Lees verder…

10897279098?profile=originalKousbroeks “Het Oostindisch kampsyndroom”.

Besproken door Pjotr.X. Siccama 

 Tijdens het bezoek van Hirohito  in 1971 aan een paar Europese landen, onder andere Nederland was Kousbroek de enige (zegt hij zelf) in dit land die hem welkom heette.

Veel Nederlanders, zeker de Indische Gemeenschap, die Nederlanders en andere Europeanen die in het voormalig Nederlands Indië zijn geboren gewerkt en geleefd hebben, waren uiterst verbaasd over deze uitspraak.

Vanzelfsprekend mag iedere burger in dit land mensen uit rrn ander land welkom heten, wel of niet besmet of controversieel: dit is een liberaal en democratisch land. Daar heb ik respect voor, maar waarderen is iets anders.

Kousbroek verdedigt zijn standpunt, legt uit waarom en doet dit vervolgens op een manier die bij mij onaangenaam is gevallen.  

In een schamper nostalgisch aandoend begin van een zin, herinnert de schrijver zich de verjaardag van de “oude koningin” (Wilhelmina wordt hiermee bedoeld), op 31 augustus. Citaat: “.. de eerste (31 augustus) staat onuitwisbaar in mijn geheugen gegrift. … de echte koninginnedag van het oude Nederlandse Imperium.)”. En hij gaat verder: “.. niet alleen koningin Wilhelmina maar ook Hirohito (zijn verjaardag was op dezelfde datum, PS) heeft een tijdlang over ruim zeventig miljoen Nederlandse onderdanen geregeerd en beide verjaardagen roepen bij mij bewogen herinneringen op.”

Deze persoonlijke onthullingen van de schrijver zijn zoals ze zijn: het geeft evenwel de sentimentele sfeer weer die betrokkene blijkbaar opnieuw ondergaat en hij voelt de noodzaak dit zijn lezerspubliek kond te doen, wellicht ter verdediging van zijn standpunt. Het rammelt aan vele kanten. Het doet ook afbreuk aan de eerdere door hem (beargumenteerde) ingenomen standpunten met betrekking tot de Nederlands-Indische geschiedenis. Ten eerste noem ik de verantwoordelijkheid van Hirohito in zijn geheel jegens de WO II, die hij op zich had moeten nemen en dat ook aan de Wereld had moeten uitleggen in een door hemzelf opgestelde verklaring, nog vóórdat de VS hem de volledige capitulatie had voorgelegd. Nogmaals: in zijn naam zijn de ernstigste oorlogsmisdaden begaan en onder de (oorlogs)documenten (o.a. oorlogsverklaring(en) staat zijn naam. Wat is er nog onduidelijks aan?

Een tijdlang had Hirohito (net als Wilhelmina) over meer dan 70 miljoen onderdanen geregeerd, memoreert de schrijver. Wat het eerste betreft kent Hirohito bij lange na niet hoeveel mensen er in het voormalig Nederlands Indië woonden en het doet er hier eigenlijk ook niet toe, maar om de 70 miljoen (in Nederl Indië) onderdanen te noemen vind ik echt ongepast. Nederlanders in Indië waren en zijn nimmer onderdanen geweest: trouwens van niemand.

We leven niet in Japan of in de Middeleeuwen.

Refererend aan uitspraken /standpunten en meningen van onder andere de president van het Tokyo tribunaal, Sir Webb, Brandt, Bergamini, Wim Kan en nog vele andere bekenden in de Wereld, verdedigt de schrijver Hirohito als volgt: “..Overigens  is een dergelijke houding meestal ook gebaseerd op een primitief begrip van macht en gezag.”

Dan bagatelliseert de schrijver deze charade met een infantiel voorbeeld; hoe een kind een keizer voorstelt. Het is om treurig van te worden, want, vervolgt hij “..dat de figuur ‘keizer’ bekleed is met absolute macht en over alles beslist...” Het antwoord heeft hij eigenlijk hierbij al gegeven.

 

De Japanner gehoorzaamt de keizer blindelings schrijft Kousbroek; deze bewering staat in het bekende werk van de schrijver van Bergamini: “The imperial conspiracy” en hij noemt Bergamini een fantast (paranoïde), hetgeen ik bestrijd. Bergamini was niet bepaald op

 

zijn achterhoofd gevallen en wist wel degelijk van de in en outs om dat te beweren; dat even voor de helderheid. Kousbroek had op zn minst mogen nagaan waar Bergamini zijn gegevens vandaan heeft gehaald.

“Hij (Hirohito) had dus ook de macht om de oorlog te kunnen ‘verbieden.’” Voor alle duidelijkheid heeft de schrijver het woord verbieden tussen aanhalingstekens geplaatst. Uit de algehele context van het artikel kan de lezer de uitleg vinden.

Vervolgens verwondert de schrijver zich over het feit dat ‘het verbieden’ (door Hirohito) van de oorlog niet mogelijk was.

Dan komt de  vervolgvraag: waarom niet?

Hierop komt de schrijver met een vergelijk met alle andere vorsten (in dit geval de Nederlandse) en vroeg zich af waarom dezelfde mensen (die zeggen dat Hirohito verantwoordelijk is) de redenering niet of minder op onze eigen vorsten toepassen.  Kousbroek vergeet dat Japan toen een constitutie noch een gekozen parlement had. De Japanse bevolking werd met ijzeren hand geregeerd door één persoon en dat was Hirohito, die in het geheel de absolute macht had. Zijn woord was wet, hoe bespottelijk het voor ons allen ook klinkt in de 20ste eeuw.

 

Heel infantiel komt het vergelijk over met het (woord) ’verbieden’ van een oorlog (WO II) waarbij de oorlog in Atjeh als contrast wordt opgeworpen en dat Wilhelmina dat kon verbieden! Een grote misser van Kousbroek, omdat er veel aan mankeert.

Een eenvoudige verklaring hiervoor is dat “andere vorsten”, zeker de onze, in Europa een positie hebben, die met een constitutie te maken hebben waar beslissingen en verantwoordelijkheden door het parlement en ministers worden genomen en gedragen.  Maar dat is de schrijver toch bekend als hij goed op de hoogte is van de Europese Staatsinrichting?

 

Maar dit is een bagatel vergeleken met zijn verdediging van Hirohito die hij enigszins op een academische wijze probeert te motiveren. Terzijde: ik denk ook waarom – in algemene zin, de Indische Gemeenschap – de schrijver vaak heeft verweten (aanvallen in de vorm van: woedende ingezonden stukken en boze brieven) juist óver dit onderwerp met alle implicaties van dien.

 Of Kousbroek dit hele gedoe met Hirohito heeft willen vergoeilijken en daarmee talloze mensen die  het onderwerp hebben aangesneden, heeft aangevallen, beledigd, en de grond ingetrapt, is mij niet helemaal helder.

Een van de vele voorbeelden is de aanval geweest op de arts de heer Bekkering (c.s.) op wiens mening over Hirohito door Kousbroek kritiek wordt geleverd. De voorstelling van zaken die Bekkering opwerpt, schrijft Kousbroek, is onwaar.

De schrijver werpt vervolgens naar aanleiding hiervan het volgende op: “..de keizer heeft namelijk wat in de oorlog gebeurd (..) wel degelijk erkend en betreurd.” Hij noemt bijvoorbeeld dat dit tijdens de bezoeken aan onder andere de Filipijnen is gebeurd.

Kousbroek noemt Bekkerings uitspraken over het onderwerp infaam (.) (publicaties  in NRC Handelsblad). De schrijver vergeet en passant dat hij zelf bij voortduring een tirade afsteekt over lieden die eens en voor altijd de waarheid willen weten. Daar is niets mis mee. In zijn tirade tegen al die mensen die tegen de (staats)bezoeken waren aan die landen en gebieden die onder de WO II hebben  geleden, zei de schrijver  - aangaande de spijtbetuigingen-“.. dat het onredelijk  is te vragen van een constitutionele vorst dit te doen.”

Nu begint Kousbroek naar mijn smaak misleidende taal uit te kramen en probeert hij ons nu gewoon zand in de ogen te strooien.

Hirohito was geen constitutionele vorst, maar toen had hij wel (de kans in zijn absolute positie) het een en andere te handelen en iets te kunnen betekenen voor de mensen, maar dát had hij juist niet gedaan en

 

dan komt de schrijver nu vergoeielijkend aan  draven dat het (NU) toch niet “redelijk is” om dat aan hem te vragen! In gewone omstandigheden juist, maar niet in zijn geval. Teleurstellend deze constatering.

Ter oriëntatie: we weten dat de schrijver dit groot werk in de 80-er jaren had gepubliceerd (en de bezoeken van Hirohito hadden in de 70-er en 80-er jaren plaatsgevonden) wat betekent dat Japan pas sinds 1947 een constitutionele monarchie is geworden, daarvoor was het een absolute monarchie.

 

Wat de schrijver eigenlijk had moeten doen is het onderzoeken (.) waar toch al die vreemde verhalen, “vermeende” onthullingen en mysterieuze achtergonden vandaan kunnen komen en niet  enkel met een dimensionale blik werpen in de richting van de liefhebberij van de man die zich blijkbaar dagelijks bezig hield (andere bezigheden had hij kennelijk niet) met het (wetenschappelijk?) bestuderen van zeeorganismen waarvan er vele nieuwe exemplaren door hem (persoonlijk?) waren ontdekt. Daarvoor werd hij lid van de Royal Society of Science. Alles is best mogelijk en ik sluit hierbij niets uit.

Het is opvallend dat het verdacht veel lijkt op de wetenschappelijke publicaties van een zekere mevrouw Caucescu van Roemenië, die eveneens gevierd en lid was geworden van de Royal Society (in Londen),

wat achteraf blijkt dat niet mevrouw Caucescu, maar haar (geniale) wetenschappelijke medewerkers(sters) de bewuste ontdekkingen hadden gedaan, maar zij alle loftuitingen in ontvangst mocht nemen.

 

Maar soi, de wetenschappelijke ontdekkingen van de keizer  heeft op de schrijver blijkbaar indruk gemaakt. Citaat: “tijdens de oorlog deelde ik uiteraard de toen voor hem gangbare aversie (mijn cursivering), maar naamate ik meer over hem te weten kwam is hij mij sympathieker geworden – alleen al zijn grote verlegenheid neemt mij voor hem in.” einde citaat. Voor mij betekent deze gangbare aversie niets anders dan “dat het toen zo hoorde”, een neutrale maar ook zwakke stellingname, meer niet.

Kousbroek gaat verder door hem zowat de hemel in te prijzen. Citaat: “Naar mijn beste weten is hem geen verwijt te maken en zonder hem zouden zowel de heer Hans Bekkering als ik niet meer in leven zijn.”einde citaat. Hier is de advocaat van de duivel die het woord heeft: wat bedoelt de schrijver met deze zin? Het kan niet anders betekenen dat de oorlogsmisdaden in WOII  hem dus wel degelijk aan te rekenen zijn, anders zeg je dat niet.

De verwarring omtrent de zogenoemde “nieuwe gegevens” wordt nog groter door een film die Edwar Behr heeft gemaakt getiteld: “Hirohito, behind the myth”.

Er zouden in die bewuste film “nieuwe gegevens” voorkomen over de Keizer in de oorlog. Schrijft Kousbroek dat “het niet theoretisch uitgesloten is dat de Keizer een dubbele rol zou hebben gespeeld (.) maar op grond van tot dusver bekend is, uiterst onwaarschijnlijk.” Natuurlijk, ja zeker, op grond van de thans bekende gegevens, maar waren er geen duistere krachten (zal ik het maar noemen) die gegevens indertijd hadden verdonkeremaand? Of beschikt de schrijver documenten die nog niet openbaar zijn? Ik proef dat bij de schrijver ook twijfel te zijn gerezen.

 

Op de filmer Edward Behr en zijn film geeft de schrijver eveneens hevige kritiek. De film zouden alleen maar oud nieuws zijn enzo meer. – Ik zou juist zeggen: waar rook is is vuur; maar naar die “mysterieuze” rook wil de schrijver maar niet zoeken.

Kousbroek had de film gezien en zag beelden van een parade in Tokyo waar Hirohito had bijgewoond. Die bewuste parade was een traditie van het “jaarlijkse verschijnen van het Nieuwjaar”, volgens de schrijver. Het is alles best, maar het saillante van deze traditie was, dat de gehouden parade  toevallig (?)viel  op de dag dat Singapore was gevallen. Een coïncidentie?

 

 

 

De historicus Roger Buckley schreef aan Sir Georg Samsom (1946): “dat Hirohito zijn positie uitlegt en in zeer frappante bewoordingen zijn spijt betuigt over de oorlog – en heeft

 

 dat daarna nog meerdere malen gedaan” in 1986 tijdens zijn bezoek aan Aquino van de Filipijnen.

Ik heb me altijd al afgevraagd of je spijt moet betuigen wanneer je onschuldig bent?

Wanneer iemand ergens spijt betuigt, betekent dat bij voorbaat dát je schuldig bent of was.

Anders heeft een spijtbetuiging geen enkele zin, hoe men het ook bekijkt; en zeker over een overgevoelige periode waarin zowat de halve wereld onder heeft geleden.

De logica van de schrijver ontgaat me eerlijk gezegd volkomen en is naar mijn insziens een contradictie.

Om zijn standpunt en mening kracht bij te zetten haalt de schrijver een reeks voorbeelden aan van deskundigen  en voert ze op  ten tonele (als medestanders), zoals: E. Reischauer (Aziatische geschiedenis), die de film van Behr maar onzinnig vond; dan John Toland

(historicus/schrijver), had precies hezelfde als Reischauer gedacht; vervolgens Louis Allen (historicus/schrijver), die vond dat Hirohito net zo schuldig was als George VI (slag bij

Duinkerken, (een absurde en onzinnige

 vergelijking) en de een na laatste die Kousbroek ten tonele voert is Stephen Large (Japanse studies/Cambridge), die liefst geteld 22

onjuistheden had geteld in de film van Behr, (kennelijk louter geinteresseerd in statistieken) met nota bene weer de vraag hoe de Keizer zijn consitutionele positie zag! (de keizer wás geen constitutioneel vorst nogmaals voor de helderheid; over deskundigheid gesproken) en ten slotte C. Gluck (geschiedenis/Columbia/Universiteit) die het helemaal te bont maakt met uitspraken als: ‘’wrongheaded, irresponsible, highly selective in the way it ignores field of data.’

.

Het is zo makkelijk om vanuit hun positie deze ‘’one-liners’’ uit te kramen, zonder ook maar een positieve bijdrage te (willen en/of kunnen) leveren aan een zuiver (objectief) discours.

Kousbroek had dikwijls in dit werk over de (stille) neiging van hem om sommigen de nek te willen omdraaien. Op mijn beurt zou ik van de zogoemde opgetrommelde deskundigen die hij hier en daar uit een stoffige kast tevoorschijn heeft gehaald, hetzelfde doen met terugwerkende kracht hun onthullingen publiekelijk en toegankelijk te maken – op televisie bijvoorbeeld, maar dát durven ze natuurlijk niet omdat ze geen lef hebben en grote hypocriete lafaards blijven.

 

Het merkwaardige  in deze historische kwestie, is het, aan de andere kant, niet be(noemen) van de schrijver van sceptici die van het ernstig getordeerde onderwerp (want dat is het zeker) ondertussen de buik vol hebben in de overtuiging dat veel essentiele gegevens vernietigd zijn en/of  voor de eeuwigheid niet meer toegankelijk.

 

Ik vermoed hogelijk dat bij Kousbroek met het noemen van de namen van zijn deskundigen met betrekking tot het onderwerp  en de film van Edward Behr de vakidiotie danig is toegeslagen

.

De schrijver kon,  na de namen van deskundigen in zijn boek genoemd te hebben denkelijk eindelijk ademhalen of liever een frisse neus halen na zulk een onfrisse walm opgesnoven te hebben. – Ik herinner mij in vorige hoofdstukken waar de schrijver over de waarheid had en waarom deskundigen – met name historici– de waarheid verdraaien of leugens verkondigen.  En ziet, nu slaat het fenomeen toe bij hemzelf, gesecondeerd door zijn deskundigen.

 

.

Ik zou die lieden die denken aan het rechte eind te hebben, willen verzoeken, naar de o, zo wonderlijke “verdwenen of verduisterde” gegevens op zoek te gaan en de waarheden na te vorsen, met verzoek dat  met open vizier te doen,  altijd op behoorlijk wetenschappelijk niveau en (dus) objectief meer het open veld op te zoeken, ( vooral niet alleen maar vanuit een ivoren toren te exclameren als duffe kamergeleerden) alvorens onbenullige uitspraken te doen waar wij allen (en historici) niets aan hebben.

Zo komen ze immers nooit tot de kern tot datgene waarover anderen zich heden ten dage  buigen en integer zeer wel inspannen.

  

Maar een groot verwijt blijft het aan de Amerikanen om Hirohito niet te horen (en te vervolgen) voor het Tokyo Tribunaal; men kan er van alles bij denken. In vorige artikelen heb ik het een en ander naar verwezen. Ik en met mij vele, vele anderen, vinden het verwijt aan de Amerikanen terecht van een historische gemiste kans .. Maar de VS dachten aan hun eigen negoties (ze hadden Japan inclusief Hirohito nodig tegen het opkomende Communisme –wat niet lang erna werkelijkheid werd) tot ergernis van de internationale rechters tijdens het Tokyo Tribunaal. Een onvergeeflijke daad van de VS was ook om de president van het Tokyo Tribunaal in zijn poging om Hirohito alsnog te ondervragen te dwarsbomen om louter hun eigen belang te laten prevaleren.

  

10897280063?profile=original

   Sir Webb – president Tokyo Tribuaal.

10897280291?profile=original

   Edward Behr – filmer

10897280683?profile=original

 

Wordt vervolgd

Lees verder…

Istimewa nieuwsbrief



Pasar Malam in de Bush

Kerstvakantie in Indonesië? Dat kan op de Pasar Malam in de Bush van Burgers’ Zoo in combinatie met een dagje dierentuin.

Datum: 22 december t/m 6 januari (m.u.v. 24, 25, 31 december en 1 januari)
Locatie: Burgers' Zoo, Arnhem

In Burgers’ Bush betreedt u de kleurrijke wereld van het tropisch regenwoud. Bij binnenkomst zijn  de warmte, dichte plantengroei, geuren en geluiden een aangename gewaarwording. Al snel merkt u dat overal om u heen dieren in alle vrijheid leven. In deze werkelijk prachtige omgeving organiseert Istimewa Events een Pasar Malam van maar liefst 12 dagen! 
Met uw entreekaart van de dierentuin heeft u gratis toegang tot de Pasar Malam.

De Pasar Malam heeft 2 podia; een podium binnen in het restaurant en een podium midden in de Bush. Hier treden de beste bands, artiesten en culturele dansgroepen voor u op.

Het Bush restaurant heeft tijdens de Pasar Malam een uitgebreid en extra voordelig Indonesisch buffet. De chef kokkin van Burgers’ Zoo is pas tevreden als de smaak van de gerechten haar in gedachten terug brengt naar haar geboorteplaats op Java. In de Bush staan ook stands met een ruime keuze Indonesische snacks.

In de Bush, maar ook bij de Ocean en richting de Safari staat een groot aantal stands met Aziatische producten en specialiteiten zoals sambal, spekkoek, wierook, houtsnijwerken, sieraden, kleding en decoratie voor in huis of de tuin.

Foto1: GeaFotografie | Foto2: Wim Matthieu

Openingstijden
De dierentuin gaat dagelijks om 09.00 uur open.
De Pasar Malam gaat om 12.00 uur open en dan is er meteen een leuk programma speciaal voor de kinderen dat tot 15.00 duurt. Daarna begint het Pasar Malam podiumprogramma met artiesten, bands, kookdemonstraties en culturele dansoptredens dat tot 20.00 uur duurt.
Kerstavond, 1e Kerstdag en op Oud- en Nieuwjaarsdag zijn de dierentuin en een aantal stands geopend maar is er geen podiumprogramma.

2e Kerstdag
Kom eens Kerst Pasar vieren met ons in de Burgers Zoo.
Van 12:00 tot 17:00 zijn er optredens van de band Challenge XL, Ester Latama en dansgroep Bali Ayu. En voor de kinderen zijn er ook allerlei leuke Indische activiteiten!

Toegangsprijzen
Met een kaartje voor de dierentuin kunt u gratis naar de Pasar Malam.
Vanaf 15:00 uur betaalt u slechts €10,- entree. M.u.v. 26 december.
De dagkaarten zijn  €22,50 voor volwassenen en €19,50 voor kinderen van 4 t/m 9 jaar.
(0 t/m 3 jaar gratis).

U kunt uw tickets ook online kopen www.burgerszoo.nl/pasarmalam

SPECIALE ACTIE VOOR NIEUWSBRIEF LEZERS
Speciaal voor u, als Istimewa nieuwsbrieflezer, hebben we een voucher waarmee u ook op 2e Kerstdag, vanaf 12:00 uur, voor €10,- naar binnen kunt.
Op vertoon van deze voucher mag u met uw hele gezelschap voor €10,- p.p. naar binnen.
U kunt deze voucher hier onder downloaden en printen, of op uw mobiele telefoon bij de kassa laten zien.

*Niet mogelijk i.c.m. met online gekochte tickets
*Alleen geldig op 26 december 2018


 
KLIK HIER OM DE KORTINGSVOUCHER TE DOWNLOADEN


Kinderprogramma
Elke dag is er van 12:00 tot 15:00 uur een speciaal programma voor kinderen samengesteld. (2e Kerstdag van 12:00 tot 17:00 uur).
De kinderen kunnen hier heerlijk knutselen, zich verkleden als een Bali prins of prinses, muziek maken, zingen, dansen, op een authentieke angklung of gendang spelen of pencak silat leren.
4, 5 en 6 januari komen The Brothers Timisela naar de Bush voor een bijzondere voorstelling van Djago & Mina.

Kookdemonstraties
Op een aantal geselecteerde dagen zijn er kookdemonstraties. Deze worden verzorgd door Dorine Zoet. Dorine laat zien hoe je in korte tijd heerlijke gerechtjes op tafel zet. Ze gebruikt hiervoor de ketjap van ABC. Na afloop kunt u natuurlijk even proeven en krijgt u iets mee om de gerechten thuis ook te maken. Vindt u, net als Dorine, de ketjap ook zo lekker? Op de Pasar Malam staat ook een kraam van ABC waar de ketjap te koop is. Speciaal voor de deze Pasar Malam is er een heel bijzondere aanbieding!

Foto: Peter Veerman

Kijkje achter de schermen van de dierentuin
Ook de gidsen van Burgers’ Zoo doen hun best om u tijdens de Pasar Malam in de Bush het park op zijn best te laten beleven! Neem vanaf 16.00 uur een kijkje in de olifantenstal, de zebrastal of bij de Ocean achter de schermen. Hier staan gidsen paraat; vaak met bijzondere objecten aan infotafels om u meer te vertellen!

Programma
Net als bij de voorgaande edities wordt het programma gepresenteerd door Sylvia Elders.
Sylvia is een echte kenner van de Indonesische cultuur. Zij vertelt u graag over de geschiedenis, muziek, dans, culinaire lekkernijen en tradities. Gekleed in Indonesische klederdracht, de sarong en kebaya, neemt zij u mee naar de gordel van Smaragd.


Onderaan deze pagina kunt u het programma met de tijden van de optredens downloaden.

Zaterdag 22 december
12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Angklung workshop met Joop Neijndorff
Knutselen

15:00-20:00
Challenge XL
Grace Reece
Dansgroep Wahana Budaya
Kookdemo

Zondag 23 december
12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Angklung workshop met Joop Neijndorff
Knutselen

15:00-20:00
Challenge XL
Hans Milané
Dansgroep Aniadi Art
Kookdemo

Challenge XL (foto: GeaFotografie) | Grace Reece | Wahana  Budaya Nusantara | Hans Milané

Woensdag 26 december (2e Kerstdag)
12:00-17:00
Verkleden als Bali prins(es)
Zingen en muziek maken met Tante Dé (Deborah Jacobs)
Knutselen
Challenge XL
Ester Latama
Dansgroep Bali Ayu

Donderdag 27 december
12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Zingen en muziek maken met Tante Dé (Deborah Jacobs)
Knutselen

15:00-20:00
The StreetRollers
Diana Monoarfa
Dansgroep Sekar Ayu

The StreetRollers (foto: GeaFotografie) | Ester Latama (foto: GeaFotografie)
Dansgroep Bali Ayu Nusantara (foto: Cees Duifhuizen) | Diana Monoarfa (foto: GeaFotografie)
Vrijdag 28 december
12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Zingen en muziek maken met Tante Dé (Deborah Jacobs)
Knutselen

15:00-20:00
The StreetRollers
Harold Verwoert
Dansgroep Sekar Ayu

Zaterdag 29 december
12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Pentjak Silat / Gendang Workshop
Knutselen

15:00-20:00
Hot News
Ray Smith
Pentjak Silat Manyang
Hot News (foto: Wim Matthieu) | Harold Verwoert (foto: GeaFotografie)
Dansgroep Sekar Ayu (foto: GeaFotografie) | Ray Smith (foto: GeaFotografie)
Zondag 30 december
12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Pentjak Silat / Gendang Workshop
Knutselen

15:00-20:00
Hot News
Danny Everett
Pentjak Silat Manyang
Kookdemo 

Woensdag 2 januari
12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Zingen en dansen met Benny en Jeannette
Knutselen

15:00-20:00
Free Line
Ben Heart
Dansgroep Peduli Seni Indonesia
Kookdemo 
Free Line (foto: GeaFotografie) | Danny Everett (foto: Wim Matthieu)
Peduli Seni Indonesia (foto: Istimewa) | Ben Heart (foto: Wim Matthieu)
Donderdag 3 januari
12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Zingen en dansen met Benny en Jeannette
Knutselen

15:00-20:00
Free Line
Harold Verwoert
Dansgroep Srikandi
Kookdemo 

Vrijdag 4 januari
12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Djago & Mina (The Brothers Timisela)
Knutselen

15:00-20:00
Affinity
Diana Monoarfa
Batik Dance Theatre
Kookdemo 
Affinity (foto: GeaFotografie) | Kookdemonstratie
Batik Dance Theatre | Harold Verwoert (foto: Wim Matthieu)
Zaterdag 5 januari
12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Djago & Mina (The Brothers Timisela)
Knutselen

15:00-20:00
Simply Friends
Shanelle de Lannoy
Warna Semesta Dance Collaboration

Zondag 6 januari
12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Djago & Mina (The Brothers Timisela)
Knutselen

15:00-20:00
Simply Friends
Ester Latama
Dansgroep Orchidee
Kookdemo  
Simply Friends | Shanelle de Lannoy
Warna Semesta Dance Collaboration | Dansgroep Orchidee (foto: Ponny San)

 
KLIK HIER OM HET PROGRAMMA MET TIJDEN TE DOWNLOADEN

Uw gastvrouw: Sylvia Elders
Sylvia Elders (foto: GeaFotografie)

 
color-twitter-48.png
color-facebook-48.png
color-link-48.png
Copyright © 2018 Istimewa Events, All rights reserved.


Want to change how you receive these emails?
You can update your preferences or unsubscribe from this list
Lees verder…

scriptie over Bung Tomo door Marjolein van Pagee

10897406080?profile=originalHet heeft even geduurd maar mijn scriptie over Bung Tomo is dan eindelijk af! Er valt een pak van mijn scho uders, fijn gevoel zo vlak voor het eind van het jaar. Nu wachten op de beoordeling van de tweede lezer. Spannend! Hopelijk kan ik voor 1 februari officieel afstuderen. 

Mijn voornemen voor het nieuwe jaar is om aan de hand van deze scriptie een toegankelijk (niet-academisch) boek te schrijven in het Ne

derlands.

Voor diegenen die mij pas recentelijk volgen: in de afgelopen twee jaar onderzocht ik de tegenstrijdige herinnering aan de Indonesische propagandist en radiomaker Bung Tomo (Sutomo) en zijn rol in de Indonesische revolutie van 1945. In Nederlandse bronnen en publicaties wordt hij vaak geframed als oorlogsmisdadiger en ophitser terwijl hij in Indonesië een van de meest bekende helden is die zich moedig verzette tegen de koloniale herbezetting. Vandaar de titel: “War criminal or Hero?” Ik noem hem wel de Indonesische ‘Che guevara’ vanwege de iconografische herinnering. Het legendarische portret uit 1947 is nog steeds inspiratie voor graffiti in hedendaags Jakarta, zie foto. In mijn scriptie plaats ik zijn rol in de grotere context van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd tegen het Nederlands kolonialisme. En analyseer specifiek de manier waarop het Bersiap-geweld door de jaren heen geïnterpreteerd is door historici. Een van mijn conclusies is dat de Nederlandse propaganda uit die tijd (die Indonesische vrijheidsstrijders als Sutomo als ‘terroristen’ neerzette) nog steeds invloed heeft op hoe we hier in het Westen tegen het Indonesische verzet en geweld aankijken. Ook constateer ik dat de eurocentrische blik indirect van invloed is op hoe hedendaagse Indonesische historici over de Bersiap schrijven.

Voor wie geïnteresseerd, hierbij een vertaling van Bung Tomo’s meest bekende radio-toespraak van 9 november 1945. Waarvan de originele opname bewaard is gebleven. https://youtu.be/nhc8YZifcCo :

“Bismillahirrohmanirrohim! (In de naam van God, de Barmhartige, de Genadevolle)
Merdeka!!! ( = Vrijheid)

Mijn broeders, alle boeren in Indonesië
Met name mijn broeders en medeburgers in Surabaya
We weten allemaal dat de Britse troepen vandaag pamfletten hebben verspreid
Met daarin een dreigement, gericht aan ons allen
Een ultimatum voor de periode die zij ons dicteren
Om ons te dwingen onze wapens af te staan die wij [eerder] hebben buitgemaakt van de Japanners
Ze vragen ons om hen tegemoet te treden met opgestoken handen en ons over te geven
Ze vragen ons naar hen toe te komen door een witte vlag te zwaaien als teken van overgave

Broeders, tijdens de afgelopen gevechten hebben we laten zien dat alle Indonesiërs in Surabaya:
Met name de jongeren van Molukse afkomst, diegenen die oorspronkelijk uit Sulawesi [Celebes] komen, de jongeren van Balinese afkomst, de jongeren uit Kalimantan [Borneo], de jongeren met Sumatraanse roots, zoals Atjeh, de jongeren uit Tapanuli en alle andere Indonesische jongeren die in Soerabaja wonen, dat zij allen uit eigen gelederen een volksleger hebben gevormd, ze hebben zich een ondoordringbare verdediging getoond, één kracht die hen overal omringt.

Broeders, het is slechts vanwege de sluwe strategie van hen [de Britten], dat de president en andere [Indonesische] leiders naar Surabaya zijn gekomen, waarna wij gevraagd zijn om de gevechten te stoppen. Juist in die periode hebben zij [de Britten] versterking ingeroepen. Dat zij zich versterkt hebben is nu de realiteit.

Al mijn broeders, wij Indonesiërs in Surabaya, nemen de uitdaging aan om ons tegen de Britse strijdkrachten te verweren. Als de commandanten van de Britse troepen in Surabaya bereid zijn om te luisteren naar het antwoord van de Indonesiërs, bereid zijn om te luisteren naar het antwoord van alle Indonesische jongeren in Soerabaja.

Luister goed Britten! Dit is ons antwoord!
Dit is het antwoord van de bevolking van Surabaya!
Dit is het antwoord van Indonesische jongeren aan jullie allemaal!

Hé Britse troepen! Jullie willen dat wij een witte vlag dragen en ons overgeven? Jullie vragen ons om onze handen omhoog te steken en jullie tegemoet te treden? Jullie vragen ons om de wapens af te staan die wij van de Japanners hebben buitgemaakt om deze aan jullie over te dragen? Het antwoord op deze eis is, hoewel we weten dat jullie ons opnieuw zullen bedreigen dat jullie ons zullen bombarderen met alle beschikbare munitie, dit is ons antwoord: Zolang de Indonesische stieren nog steeds rood bloed in hun aderen hebben die een lap witte stof rood en wit kleuren [Indonesische nationale vlag], zolang zullen wij ons nooit aan iemand overgeven!!!

Mijn broeders en burgers in Surabaya, wees voorbereid! Dit is een noodsituatie!
Laat me jullie echter nog een keer herinneren: open het vuur niet totdat je wordt beschoten ...
Pas dan zullen we terugvechten. We zullen ze laten zien wie we zijn: mensen die echt vrij [onafhankelijk] willen zijn...

En voor ons allemaal broeders: het is nog beter om vernietigd te worden dan niet onafhankelijk te zijn. Ons motto blijft: vrijheid of sterven!

En we zijn zeker, broeders: uiteindelijk zal de overwinning in onze handen vallen
Omdat Allah altijd aan de zijde staat van degenen die rechtmatig zijn
Geloof me broeders, God zal ons allemaal beschermen.
Allahu Akbar! Allahu Akbar Allahu Akbar! Merdeka!!!

Lees verder…

De tsunami sloeg zonder waarschuwing toe: ten minste 281 doden en nog 57 vermisten in Indonesië

10897406059?profile=original

Deskundigen van aardbevingen zagen het niet aankomen. Zo kon Indonesië aan de vooravond van het kerstfeest opnieuw volkomen onverwacht worden opgeschrikt door een huiveringwekkende tsunami.

De ravage na de tsunami Beeld EPA

De huisjes, cottages en hotels aan het strand zitten allemaal vol. Het lange kerstweekeinde is begonnen en duizenden inwoners van Jakarta staan in de file om naar Anyer te gaan. Zaterdagavond is hun eerste avond om te genieten van de zeewind, en van het eten in de kraampjes aan het strand. Het is nog lang geen bedtijd als om 21.27 uur het water komt.

Een tsunami spoelt zonder waarschuwing over het strand aan de westkust van Java. Zeker 281 mensen vinden de dood, vele honderden raken gewond in de maalstroom of onder inzakkende bouwsels. Tientallen mensen worden nog vermist en zijn vermoedelijk door het water meegenomen naar open zee.   

Uitbarsting Anak Krakatoa

De ramp gebeurt zo onverwacht dat zelfs de deskundigen het niet willen geloven. Er is geen aardbeving geweest, geen ‘tektonische activiteit’ in deskundigentaal. Er was alleen een uitbarsting van de vulkaan Anak Krakatoa (‘het kind van Krakatau’). Die was vrijdag ook al uitgebarsten en toen was er niets gebeurd. Wel had dat de aandacht van de deskundigen getrokken. Nieuwe uitbarstingen zouden de zee onrustig kunnen maken, en die ging al tekeer door een combinatie van volle maan en harde wind. Daarom werd er wel een waarschuwing uitgevaardigd voor hoge golven en springtij, maar niet voor een tsunami. 

Een foto van 24 september 2018, gemaakt door ESA-astronaut Alexander Gerst vanuit het internationale ruimtestation ISS. Vanuit de ruimte is een uitbarsting van de Anak Krakatau te zien. Beeld beschikbaar gesteld door Nasa. Beeld EPA

De restaurantjes blijven open en ook een feest voor 250 medewerkers van het stroombedrijf PLN op het strand gaat door. Een nieuwe uitbarsting van het kind van de Krakatau, om 21.03 uur lokale tijd, heeft echter onvoorziene gevolgen. Onder water breekt een stuk van de berg af. Dat veroorzaakt een aardverschuiving, en de schuivende aarde stuwt het water in grote vaart naar de kust. Daar schuift het als een metershoge muur over het strand. Hotels, villa’s, cottages en strandtenten, en honderden woonhuizen, worden zwaar beschadigd of zijn helemaal verwoest. 

Lijkzakken

De meeste slachtoffers moeten lokale toeristen zijn, veelal uit Jakarta. De opperbevelhebber van politie Tito Karnavian heeft althans zijn mannen opdracht gegeven vooral in de cottages en villa’s naar lichamen te zoeken, ‘omdat daar de meeste doden zijn gevallen’. De televisie laat mannen zien die zeulen met lijkzakken. TVOne heeft de beelden in een loop gezet waardoor twee doden een heleboel doden worden. 

Een ander filmpje dat maar niet ophoudt is dat van het concert van de groep Seventeen op het PLN-feestje, en gefilmd door een van de PLN-mederkers in het publiek. De zee is onzichtbaar door het podium dat ervoor staat. Niemand heeft dus iets in de gaten, tot van achteren de golf het podium bespringt en doordendert over de bezoekers. De grootste groep slachtoffers zijn mensen van dit concert. De zanger, Ifani, overleeft, en meldt op Instagram hoe de golf hem de zee op heeft gespoeld waar hij weer is bovengekomen. Om hem heen drijven ‘20 of 24' lichamen. 

(tekst gaat verder onder de tweet)

Lees verder…

Dodental tsunami in Indonesië stijgt naar 222, meer dan achthonderd gewonden

© Aangeboden door Sanoma Digital The Netherlands BV

Door de tsunami die zaterdagavond de stranden rond de Straat Soenda in Indonesië bereikte, zijn zeker 222 mensen om het leven gekomen. Volgens de autoriteiten worden nog dertig mensen vermist.

Een woordvoerder laat weten dat het aantal slachtoffers waarschijnlijk nog verder zal oplopen. Er zijn zeker 843 mensen gewond geraakt en er worden nog tientallen mensen vermist.

De tsunami trof de stranden van Indonesië aan de zuidkust van het land, zo'n 100 kilometer ten westen van de hoofdstad Jakarta. De vloedgolf trok door de Straat Soenda, een zeestraat tussen de eilanden Java en Sumatra.

Onder meer de regio's Pandeglang en Serang op Java en Zuid-Lampung op Sumatra zijn zwaar getroffen. Volgens de woordvoerder hebben honderden huizen en andere gebouwen zware schade opgelopen. Ook staat een straat met auto's blank en is er forse schade aan wegen en bossen. De totale omvang van de schade wordt nog in beeld gebracht.

© Aangeboden door Sanoma Digital The Netherlands BV

Vooralsnog geen berichten over Nederlandse slachtoffers

De Nederlandse ambassadeur in Indonesië, Rob Swartbol, meldt dat de vloedgolf veel schade heeft veroorzaakt. Hij roept toeristen in het getroffen gebied op om de aanwijzingen van de lokale autoriteiten op te volgen. In geval van nood moeten ze contact opnemen met het ministerie van Buitenlandse Zaken.

Er zijn vooralsnog geen berichten over Nederlandse slachtoffers. Het ministerie van Buitenlandse Zaken zegt wel in nauw contact te staan met de Nederlandse ambassade in Jakarta. Reisorganisatie Thomas Cook heeft in het getroffen gebied momenteel geen vakantiegangers zitten, laat een woordvoerder desgevraagd weten. Ook een woordvoerder van reisorganisatie TUI zegt niets over Nederlandse getroffenen te hebben vernomen.

Premier Mark Rutte heeft de Indonesische president Joko Widodo zijn condoleances overgebracht. "Weer is Indonesië getroffen door een verschrikkelijke natuurramp. Gedachten zijn bij de slachtoffers van de tsunami in de Straat van Soenda, bij Java en Sumatra", liet Rutte via Twitter weten.

Hij voegde er nog eens aan toe dat het ministerie van Buitenlandse Zaken de situatie "nauwgezet volgt".

Tsunami waarschijnlijk veroorzaakt door vulkaanuitbarsting

Waarschijnlijk is de vloedgolf veroorzaakt door een uitbarsting van de Anak Krakatau-vulkaan, die midden in de zeestraat ligt, gevolgd door een onderzeese aardverschuiving.

Het Indonesische bureau voor meteorologie, klimatologie en geofysica (BMKG) doet nog onderzoek naar de oorzaak van de tsunami. Volgens het bureau vond om 21.03 uur (lokale tijd) een vulkaanuitbarsting plaats en kwam de tsunami 24 minuten later aan land.

Waarschuwing blijft van kracht

Mensen die het getroffen gebied zijn ontvlucht, worden opgeroepen voorlopig nog niet terug te keren. De komende dagen blijft een waarschuwing voor de hoge waterstand van kracht.

In 1883 vielen er meer dan 36.000 doden door een serie tsunami's die veroorzaakt werden door een uitbarsting van de Krakatau-vulkaan. Complete steden en dorpen aan de kusten van Java en Sumatra werden weggespoeld. De uitbarsting had tot gevolg dat de berg Krakatau onder het wateroppervlak verdween. Vanaf 1927 verscheen het nieuwe vulkanische eiland.

Lees verder…

boek over Indo-Rock door Leo Blokhuis

10897386497?profile=original Boek over Indo-Rock door Leo Blokhuis

De bekende popmuziekhistoricus Leo Blokhuis (onder andere bekend als deskundige en DJ van de “Top 2000 Aller Tijden” die aan het eind van ieder jaar op TV te zien is) . 

Niet onbelangrijk Leo heeft gezorgd in 2009  dat The Tielman Brothers tot grondlegger van NederPop zijn uitgeroepen. Zijn passie gaat verder over de IndoRock "muziek is mijn vakgebied en ik heb er al verschillende boeken over geschreven”, aldus Leo Blokhuis.

“De Indo-Rockmuziek interesseert mij mateloos, vooral omdat het in feite het begin van de popmuziek en rock & roll in ons land is. Ik heb veel oudere Indo’s gesproken over hun leven hier en in Indië, met name in de jaren ’50. Maar het is onmogelijk om deze mensen te begrijpen en iets van hun leven te doorzien, als we niet het drama van het decennium van de jaren ’40 kennen. Ik heb ervoor gekozen om mijn boek met historische insteek in de vorm van een roman te schrijven”. Leo Blokhuis deed deze uitspraken als reactie op de website “Archief van Tranen”. 

Lees verder…

Albert van Prehn - Indo Rock ons cultureel paradepaardje?

10897290901?profile=originalIndo Rock ons cultureel paradepaardje? (11)  door:  Albert van Prehn

 

I can’t forget you, Pretend your happy when you’re blue, Well Mona Liza, allemaal te maken met nostalgie, verledentijd en met werkelijkheid.

Het was in het jaar 2009 dacht ik toen ik bij de maestro zelf in zijn huis was in Rijswijk.

Zoals je kunt zien heb ik drie toepasselijke titels gekozen voor deze foto.

Allereerst was de artiest er een die je niet zo maar vergeet, ook al ken je de man niet persoonlijk, zijn muziek en inspiratie deed je toch wel wat als muzikant en hoe verguisd hij ook was door sommige andere indo artiesten of in Nederland, mede vaak door zijn uitspraken die soms keihard je tegen de borst stuitten, het was zoals hij dat vond en zelf ben ik ook zo van inborst, ik zeg of liever gezegd schrijf liever, wat ik denk.

 

Of dat nou te maken heeft met de ervaringen die de mensen om jou heen je dat hebben doen bezigen, ik zou het niet weten.

Of, liever gezegd ik weet het wel, en het is zo, dat je door ervaring rijk gaat worden, en in dit geval soms niet leuk meer bent voor jouw medemens in geval van een strijd of woordenwisseling, ook met het profileren van jouw gedachten. Men zegt mij wel eens, je kwetst wel sommige mensen met jouw uitspraken, en dat is gewoon waar, maar de andere kant van het verhaal is, wie de schoen past….weet u nog wel????? Ja, u kent dat denk ik ook.

 

De titels die ik gekozen heb voor de intro, om maar gelijk in muziektermen te spreken, hebben te maken met deze foto die door Carmen was genomen nadat ik Andy een van mijn eigen telecasters heb geschonken. Het was een leuke middag en wij hebben nog heel veel over “vroeger” gepraat en over de indo muziek scene. “I can’t forget you”, ja, wie zou hem kunnen vergeten onze broeder die zowel de indo’s als ook de Molukse gemeenschap muzikaal in kaart bracht in ons land en daarbuiten.

Pretend you’re happy when you’re blue, Andy was ten tijde van mij bezoek al ziek, het was een beetje aan hem te zien, maar wisten wij veel hoe het zou gaan aflopen, zoiets daar denk je, of beter gezegd, daar WIL je op dat moment niet aan denken en dus doe je maar als of alles goed is.
Well Mona Liza, op de foto ziet men op de achtergrond een foto van zijn dochter, Lorraine, knappe meid, kan ook niet anders met zo’n vader en moeder. Het was zijn lieveling en trots, het meisje kon goed leren en wat wil je als vader nog meer?


De dag dat ik er was, was er een van gezelligheid, bescheiden zoals Andy altijd was, was hij tevens een goede gastheer. Soms maakte hij mij verlegen met zijn bescheidenheid omdat ik als muzikant toch wel respect heb voor de prestaties van de man, ongeacht of ik dezelfde muziek stijl bespeel of niet. Ik ben nooit zo ver gekomen in ieder geval, heb wel met een Amerikaanse grootheid door een paar Europese landen getoerd, de heer Nokie Edwards, nota bene de lead gitarist van The Ventures, mijn grote voorbeeld, maar Andy was mijn eerst leermeester.
Toen ik voor het eerst met hem lijfelijk kennismaakte om deel uit te maken van zijn toenmalige begeleidingsgroep in 1995, had ik niet echt de ambitie om echt een vriendschapsband met hem te zoeken.

Waar de andere muzikanten als bijen om hem heen zwierven, hield ik me afzijdig. Ik had een heel andere muziek scene waarin ik speelde en dit was eigenlijk iets van toen ik nog geen gitaar kon spelen.

Op een dag kwam Andy naar me toe, kwam naast me zitten en vroeg hoe het met me ging en of ik het wel naar mijn zin had bij zijn begeleidingsgroepje. Ik antwoordde hem dat het oké was en we raakten in gesprek over diverse muziek stijlen en natuurlijk of het indo gebeuren.
Hij gooide mij voor de leeuwen tijdens de eerste optredens door mij solopartijen te laten doen, blijkbaar beviel het hem, of wou hij mij een kans geven, ik weet het niet.


In het gesprek zei hij het volgende tegen me, iets wat ik later makkelijk kon toepassen toen ik met de Amerikaanse grootheid en country vinger picker Nokie Edwards door Europese landen trok, hij zei: “Albert het is in de muziek altijd een concurrentie van jewelste en de meeste gitaristen willen zo graag concurreren, laten zien wat ze kunnen al is het soms krempeng (gebrekkig) wat ze kunnen. Bij mij is het zo”, vervolgde hij, “dat ik de artiest ben waar men voor komt en waar men voor betaalt en als ik jou inhuur om mij te begeleiden dan verwacht ik een begeleider, en zelfs is het zo, dat als ik jou vraag om vierkant te spelen dan doe je dat gewoon want ik betaal jou en niet andersom”. Het was direct, pats boem, maar zonder enig dreigement, gewoon klink-klaar professioneel. Gelukkig ben ik geen ego man op de bühne; wat ik kan dat doe ik maar ik hou niet van concurreren omdat ik dat een teken van zwakte vind en een teken dat je geen vertrouwen heb in jouw eigen kunnen als solo gitarist. Er zijn tig betere, maar evenzo tig slechtere en wie bepaalt nou of je zo’n jago (virtuoos) bent, niet jijzelf maar het publiek toch? Als je van jezelf denkt een jago te zijn kan het wel eens hard tegen vallen als men geen zelfde gedachte heeft over jouw spel. In die trant heb ik veel met Andy gesproken.

 

Het bezoek bij hem thuis in Rijswijk was er een van een hartelijk weerzien, en de oude maestro had plezier met de telecaster die ik hem schonk, ik vond dat hij het heeft verdiend, gewoon omdat de man willens en wetens, tegen alle jaloezie en ondankbaarheid in onze indo muzikanten en ook de Molukse, in het daglicht heeft gebracht.
Ik weet dat bij dit schrijven er misschien aan aantal andere oudheden zich gepasseerd voelen, maar laten wij allemaal HEEL eerlijk zijn, het was Andy met zijn Brothers die voor het eerst op TV kwam met zijn muziekstijl en show, of niet soms?

Misschien dat anderen ook al bezig waren, maar zonder die TV beelden

lieve mensen had misschien niemand van U nu van de indo muziek gehoord laat staan op zo’n grote schaal vernomen, toch???
Hij was willens en wetens toch ons boegbeeld, verguisd, bespot, naar beneden gehaald uit jaloezie of wedijverzucht, maar hij HAD het.

Als de man optrad was er dynamiek, inspiratie, show en charisma, laten wij eerlijk zijn. Daar profiteren heden ten dage nog steeds diegenen van die hem kopieerden.
I can’t forget You, laten wij maar zeggen, Andy, we hebben een leuke tijd gehad samen al was het kort en heb ik je in een later stadium van mijn muzikale leven pas echt leren kennen.

De foto kreeg ik toegezonden van Ferry Schwab van het ICM als bijvoegsel van mijn indo rock epistel nr. 11. Het bracht gelijk weer herinneringen bij me terug.
Ik voel nog steeds de warme ontvangst en bij het weggaan liep de man beleefd mee totdat ik in mijn auto ook werkelijk wegreed.
In mijn spiegel zag ik hem nog nazwaaien toe ik de bocht nam en hij uiteindelijk uit zicht verdween.
Dat was Andy, een man die de innerlijke oosterse beschaafdheid nog steeds in zich had, hij heeft het nog en dat is niet alleen zijn muzikale begaafdheid.

Andy was een man van de oude stempel; geen man die je in het dagelijkse leven opvallend zou tegenkomen, geen bravoure maar een bescheiden en verlegen Indische sinjo, één zoals wij oorspronkelijk waren, maar door de tijd zijn vergeten. 

Lees verder…

Tempo Doeloe versus Sekarang    (Toen en Nu)

Tempo Doeloe versus Sekarang    (Toen en Nu)

10897304295?profile=original

10897305259?profile=original    


genwoordig (letterlijk) overschaduwd door de enorme moskee ernaast. Deze stond er 100 jaar geleden ook, maar dan in een bescheidener formaat
De protestantse kerk aan de aloon-aloon van Malang. De kerk wordt te

Column                                    door:  Anita Bunt

 

De donkere dagen voor Kerst, we kunnen er niet omheen.

De dagen worden korter, en buiten is het vaak koud en guur. Brrrrrrrrrrrrrr, niks aan! We trekken ons terug in ons huis, doen de kachel aan, de gordijnen dicht en sluiten ons. Er lopen nog maar weinig mensen op straat.

In Indonesië wordt het ook vroeg donker, alleen dan komt het buitenleven juist op gang, wat een verschil! Daar komen de mensen ’s avonds uit hun huizen om elkaar te ontmoeten en lekker te eten, zittend op de rand van de stoep en spelende kinderen om zich heen. Er wordt veel gekletst, gegeten en gelachen. Ik kan daar heel erg van genieten, gewoon iedere dag, iedere avond zonder jas naar buiten en elkaar ontmoeten! In December is het stil op straat in Nederland, zijn spontane ontmoetingen een uitzondering, zijn we met onze aandacht naar binnen gekeerd. Gelukkig heeft December in het koude Nederland ook zijn mooie kanten voor mij!Zoeken vrienden en familie elkaar op, om binnen bij de haard de December tradities te vieren. Zo hebben we eerst Sinterklaas met lekkere pepernoten en de mooie gedichten en dan de Advent, de dagen voor Kerst, Kerst en dan nog Oud en Nieuw.

Waar ik heel erg van kan genieten is de kerstversiering binnen en buiten. De vol verlichte kerstbomen, kerstfiguren en mooie watervallen van lampjes aan de balkonnetjes. En wat dacht je van de verlichte ramen van de huizen? De een heeft nog meer lampjes dan de ander!Het geeft mij een warm gevoel en een gevoel van saamhorigheid. Met ons allen vieren we het feest van het Licht, de geboorte van Jezus. Het lijkt alsof het licht ons met elkaar verbindt.

Verbinding is belangrijk voor ons allemaal, als mens. Wij zijn individuen en zijn (vaak onbewust) verbonden met onze familie, onze voorouders en wij als Indo’s ook met onze talrijke tradities, de prachtige magische krachten van oeroude rituelen bijvoorbeeld. Onlangs heb ik er bewust kennis mee mogen maken, tijdens een workshop en heb gevoeld wat deze “Stille Krachten” met ons en anderen kunnen doen.

De traditionele muziek, kracht-voorwerpen, de zang, rituelen, wierook en kruiden. Fantastisch! Wat een rijkdom om daarmee te werken. De Indonesische cultuur heeft ons echt heel veel te bieden, vaak meer dan dat wij ons bewust zijn. De al oude tradities en rituelen kunnen mensen op een andere manier met elkaar in verbinding brengen. We kunnen ze gebruiken op een negatieve manier, waar ik zelf geen voorstander van ben, maar juist op een positieve manier! Vaak worden de Stille Krachten negatief benaderd, ik herinner het me nog van thuis. Bij sommige gebeurtenissen werd ‘de schuld’ vaak bij de ‘Guna Guna’ neergelegd. Door deze over-tuigingen hebben velen van ons, inclusief mezelf, het positieve van deze krachten weggeschoven, zo jammer! Er zijn nog zoveel mooie dingen te doen en te bereiken door ons te verbinden met oude tradities en oma’s recepten; wat dacht je van een heilzame olie met een kruidenmengsel voor de spieren tijdens een lekkere pitjit behandeling of een beker wedang djahé om je buik te verwarmen, een gesneden bawang Merah, op de fontanel van een pasgeboren baby’tje? Simpele, maar zeer doeltreffende gebruiken die vaak krachtiger zijn dan een pilletje    of poedertje van de Westerse apotheek.

De Stille Kracht van de Gordel van Smaragd; laten we blij zijn met wat ze ons kan bieden. Als wij de wijsheden koesteren en meer open staan voor onze, verborgen, Stille Krachten en deze inzetten waar nodig om anderen te ondersteunen en te helpen, dan weet ik zeker dat we een mooi 2019 tegemoet gaan.

Selamat Tahun Baru!

Lees verder…

Recensie - Het boek "Liefde als ruwe diamant"

10897275454?profile=originalHet boek "Liefde als ruwe diamant" vertelt u onder  andere over de recente ontwikkelingen van de Indische Kwestie. Zoals U bekend dient dit dossier onder staatssecr. Martin van Rijn van VWS. Naar verwachting zal hij binnen een maand met het antwoord komen of met het voorstel.

 
Vertelt U op pagina 133 haar bronnen o.a.:
Gesprekken met Frits Bolkenstein, Herman Bussemaker oud vz - IP, Henk Beekhuis, NIOD instituut Jeroen Kapperman, Hans Vervoort, en ICM Online.

Vanaf pagina 138;
wordt het Indische Platform in beeld gebracht, en de Indische kwestie onder de loep genomen.

Vanaf pagina 140;
doet Slifraire Delhaye nieuwe Vz IP zijn kerndoelstellingen en het IP beleid uit te doeken. Brengt de ontwikkelingen in beeld de dialoog met staatsecr. Martin van Rijn van 24 mei 2013 tot het heden. 
Dan neemt Ton te Meij IP delegatie het woord over de politieke dialogen die begonnen op 12-01-2007 tot het heden.
Tot slot komt staatsecr. Martin van Rijn in beeld met zijn Veegbrief Kerstreces 20 december 2013.

Dit is slechts een topje van Liefde als ruwe diamant !

Bent U nieuwsgerig geworden over de afloop het boek is nu,

te bestellen bij calbona@gmail.com <calbona@gmail.com>
of bestel@icm-online.nl

Weergaven: 12134

Lees verder…

NEXIT, NA BREXIT?

NEXIT, NA BREXIT?

10897405270?profile=original10897405480?profile=original
Goede morgen sobat Rolo, in antwoord op jouw mail.
Het zaadje voor de carrièreplanning van onze bewindvoerders in de Kamer is al door onze sluwe R.I.P. oud premier Lubbers gelegd.

Het Europa zag hij als een unie net als de Verenigde Staten. Heb toen ook een agressief artikel geschreven Ft van Telegraaf), dat een Verenigd Europa voor de landen in Europa een brug te ver is, een Europa met diversiteit aan culturen in zich, die je noord en zuid kan verdelen. Dat Lubbers een economisch blok wilde is een keiharde must gezien China, India en de VS. Ten gevolge hiervan gingen alle bewindsvoeders in het Kabinet en in de Kamer ongemerkt over naar deze transitie, van in Brussel wil ik een zetel.
Zeker bij de topambtenaren van de Ministeries, die daar hun heil ongemerkt achter de schermen zochten. Met de collega's van de andere lidstaten werden ondoorzichtige overlegjes gepleegd, later overging in commissies, dat uiteindelijk uitmondde tot een waterhoofd. Je zag het aan het gevoerde beleid o.a. in Den Haag moest zo snel mogelijk een snelle verbinding komen bij hun nieuwe werkgever Brussel, en ja hoor binnen anderhalf uur ook nog! Op de achtergrond zie je verschillende leden van politieke partijen die daar hun dependance hebben, of een hun ambtelijke appartementen doen reizen. Vrijwillig werd een beheer gevoerd over de rechten waar deze bewindslieden ambtelijke rechten werden toe bedeeld zoals toelagen, en declaraties.
Richting het Volk doen ze net voorkomen of ze tegen Brussel zijn, terwijl het hele korps van politieke partijen en hoge ambtenaren daar definitief hun post hebben.

Velen weten niet dat een Nederlander Ruud Lubbers de basis hieraan legde, en Gerrit Zalm haast maakte om zo snel mogelijk de Euro invoerde. Niet alleen om de voordelen op het gebied logistiek - dus met een munt in alle lidstaten betalen- en economisch, maar juist om de tekorten op de begroting snel onder het tapijt te vegen, door opstellen van de Basda richtlijnen, had Nederland grote vinger in de pap. De Staatseigendommen (ondernemingen) werden verkwanseld aan buitenland. De Euro was juist voor Nederlandse Staat een ongekend marketinginstrument, immers het gulden teken behoefde alleen te worden vervangen door het Euro - teken, en met een winstopslag van 100%.

Af en toe wordt er hard toegebeten of geroepen NEXIT, of een bijsluiter geplaatst bij akkoorden of verdragen, om het Nederlandse Volk wederom het Haagsche bos in te sturen.
Wat Mark betreft de wijze waarop hij figureerde was maar 1 signaal, de nieuwe leider van Brussel te worden. Hoe je keert of draait Onze Ruud had een visionaire visie, een echte leider, die geen akkoordjes nodig had. Denk dat Nederland hem veel dank is verschuldigd, waar een klein land groot in kan zijn.

Bij de BREXIT wordt een nieuw referendum is mijn voorspelling. Het Britse Volk ziet u, wat de arrogantie binnen het Britse Parlement ten gevolge heeft. Wat May en Brussel hebben laten zien dat er vele gevolgen zijn voor alle lidstaten, in negatieve zin. Dat Britse Volk weer door politiek, parlement in de afgrond is gegooid. De handelsgeest verrijst dan in het Nederlands landschap, nu al worden voorbereidingen getroffen door de 80.000 Nederlandse bedrijven zoals o.a. de warehousing, dus voorraden worden nu daar opgeslagen etc. etc. 80.000 ondernemingen in Nederland alleen al.

Ik zie de BREXIT als een waarschuwing voor de andere lidstaten, vergeet niet al in 1994 (?) Is deze geest in de fles ontstaan, dit ontmantel je niet na 24 jaar, als een virus zal het verder verspreiden.

Bij dezen mijn politieke analyse over Den Haag, en Brussel.
Warme hugs!
Sobat Ferry sr.

Lees verder…

Indië verloren, Hollandsche arrogantie geboren


10897406262?profile=originalIndië verloren, Hollandsche arrogantie geboren

Een officieel excuus aan de Molukkers die in de jaren 50 als KNIL-militairen naar Nederland werden gehaald om direct te worden ontslagen, zou meer dan op zijn plaats zijn

Van de prachtige VPRO-serie Van Dis in Indonesië zal me, naast alle prachtige gesprekken, portretten en uitstekende commentaar van Adriaan Van Dis, vooral het ongemakkelijke (gedeelde) verleden bijblijven. Veel was er al bekend: de uitbuiting, de verdeel en heers-politiek. De Japanners die de orang belanda terug naar Europa stuurden, de Molukse zaak die nooit fatsoenlijk is opgelost (Emile Roemer refereerde er vorige week naar), de politionele acties. Van Dis heeft het op meesterlijke wijze in beeld gebracht en verweven met zijn persoonlijke geschiedenis.

Één uitzending trof me tot nu toe het meest. Het was de aflevering waarin werd gesproken over de financieel-economische afhandeling van de Indonesische onafhankelijkheid. De status van meest bevoorrechte handelspartner werd bedongen en voorts werd vastgehouden aan Nieuw-Guinea, dat nadien tot ‘model-kolonie’ werd verheven – met onder andere het beste ziekenhuis in de regio. Dit viel allemaal onder het zogenaamde FINEC-akkoord. Drees wilde zelfs compensatie voor de politionele acties, maar dat werd terecht gedwarsbomd door VN-ambassadeur Cochran. Het werd een akkoord dat met de beste wil van de wereld geen redelijke overeenkomst genoemd mag worden: Het was alsof Duitsland na de oorlog de Waddeneilanden mocht houden en haar bedrijfsleven de economische wederopbouw mocht uitvoeren. De miljarden, die Indonesië in de jaren 50 betaalde aan haar voormalige kolonisator, leverden zo een belangrijke bijdrage aan de Hollandse wederopbouw.

De te verwachten ontevredenheid aan Indonesische zijde groeide onder Soekarno. De halsstarrige houding van Nederland inzake Nieuw-Guinea resulteerde eind ‘57 in de grootschalige onteigening van Nederlandse bezittingen. De Indonesische betalingen, overeengekomen in het FINEC-akkoord, werden stopgezet en nationalisatie van bedrijven werd een feit. Een schadepost die volgens toenmalig minister van buitenlandse zaken Luns werd geschat op zo’n 4,5 miljard gulden.

Pas veel later, in 1966, werd de kwestie onder Soeharto uitgepraat en geschikt. Er werd afgezien van alle vorderingen die samenhingen met de Indonesische souvereiniteit. In plaats daarvan zou Indonesië een compensatie betalen van 600 miljoen gulden, volgens Luns ‘edelmoedigheid van Nederland.’ Vanaf 1973 betaalde Indonesië dit bedrag in dertig jaarlijkse termijnen af. 

Bovenstaande is algemeen bekend, beschreven en vastgelegd in de canon van de Nederlandse geschiedenis. We nemen het voor kennisgeving aan en gaan over tot de orde van de dag. Toch valt er nog heel wat recht te zetten om zo de gevoelens van achterstelling en vernedering weg te nemen. Het is, ook zoveel jaar na dato, nog steeds van de zotte dat Indonesië heeft moeten boeten voor haar onafhankelijkheid. Zou dit niet andersom moeten zijn? Een land valt een ander land binnen, zet het lokale volk aan het werk onder vaak erbarmelijke omstandigheden, stuurt de winsten, die daaruit voortvloeien, linea recta terug naar het moederland en eist compensatie op het moment dat dat wordt gedwarsboomd: een krankzinnige situatie! Nederland had Indonesië moeten compenseren voor eeuwenlange economische exploïtatie. Het zou een hoop good-will hebben opgeleverd en een welvarender economische partner dan nu het geval is.

Want stelt u zich eens voor, een Mozambiquaanse gasmaatschappij die Slochteren exploïteert en de winsten direct terug laat vloeien naar Afrikaanse bodem. En dat, op het moment dat Nederland dat eindelijk stop weet te zetten Mozambique compensatie eist voor ‘geleden schade.’ Nederland zou te klein zijn, en terecht! De in 2001 opgerichte stichting Het Gebaar, die voormalige geïnterneerden in Japanse kampen tijdens de Tweede Wereldoorlog, keerde per persoon €1.822 uit. Het ging hierbij om mensen die Nederlander waren of waren geworden.

De oproep die Emile Roemer afgelopen zondag deed, om een officieel excuus aan te bieden aan de Molukkers die in de jaren 50 als KNIL-militairen naar Nederland werden gehaald om direct te worden ontslagen, zou meer dan op zijn plaats zijn. Het past in het bovenstaande pleidooi voor een empatischer houding van Nederland tegenover zijn voormalige kolonie en de zo’n 800.000 Nederlanders met Indische, dan wel Molukse wortels.

Dit artikel verscheen eerder op het blog van Dennis L'Ami

Lees verder…

10897300858?profile=originalNederland hield doodstraf in Indië in stand

- Historiek maakt serieus kans op de Geschiedenis Online Prijs. Stem hier op ons! -

Afgelopen zondag werd in Indonesië de Nederlander Ang Kim Soei geëxecuteerd door een vuurpeloton. Hij werd in 2003 aangeklaagd voor betrokkenheid bij de productie van XTC en veroordeeld tot de doodstraf. Een gratieverzoek en diverse diplomatieke pogingen door de Nederlandse overheid haalden niets uit bij de Indonesische president Joko Widodo, die een hard beleid voert op het gebied van drugsmisdrijven.

‘De handhaving van de doodstraf in Ned-lndië’ in Het nieuws van den dag voor Nederlandsch-Indië 20-01-1919. (Delpher)
In Nederland werd geschokt gereageerd op de executie. Minister van Buitenlands Zaken Bert Koenders heeft inmiddels de Nederlandse ambassadeur in Jakarta tijdelijk teruggeroepen naar Den Haag. Het handelen van de minister is begrijpelijk. Indonesië zelf stelt ook alles in het werk om Indonesische burgers, die in andere landen ter dood veroordeeld zijn, uitgeleverd te krijgen. Toch zou het wellicht verstandig zijn in het diplomatieke verkeer dat momenteel plaatsvindt, enig historisch besef te tonen met betrekking tot de schending van mensenrechten door Nederland zelf. Een wijzend vingertje van Nederland als het gaat om mensenrechten, schiet in Indonesië al snel in het verkeerde keelgat.

Als we een en ander in historisch perspectief plaatsen is dat niet onterecht. Nederland zelf heeft een discutabel verleden als het gaat om mensenrechtenschendingen in koloniaal Indonesië. Nederland hield in Nederlands-Indië de doodstraf zelfs in stand.

Toen in 1870 de doodstraf in Nederland werd afgeschaft, werd in Nederlands-Indië alles bij het oude gelaten. Een veel gehoord argument was dat de inheemse bevolking minder beschaafd en ontwikkeld was en daarom nog niet klaar voor deze hervorming. Het besluit is exemplarisch voor de manier waarop werd omgegaan met strafrechtspleging in Nederlands-Indië. Het Nederlands-Indische strafrechtsysteem was vergeleken met dat in Nederland repressiever en werd meer geleid door de directe belangen van het bestuur. Er bestond bovendien ongelijkheid in het systeem door de invoering van aparte rechtbanken voor verschillende bevolkingsgroepen. In de praktijk hield dit in dat de rechtbanken waar Europeanen werden berecht, werden voorgezeten door meer ervaren juristen met betere mogelijkheden tot verdediging door een advocaat.

“Een wijzend vingertje van Nederland als het gaat om mensenrechten, schiet in Indonesië al snel in het verkeerde keelgat.”

De inheemse bevolking daarentegen werd veelal berecht door de Landraad. Deze lagere rechtbank werd tot 1869 voorgezeten door een bestuurlijke ambtenaar zonder juridische opleiding en met bestuurlijke belangen in de regio. In de praktijk legde ook een lagere rechtbank als de Landraad regelmatig de doodstraf op. Revisie door het Hooggerechtshof was de enige controle die plaatsvond op het proces, maar getuigen werden niet opnieuw gehoord en feiten konden vaak niet meer worden nagegaan. De veroordeling van onschuldigen (en het vrijuit gaan van schuldigen met een zekere invloed) kwam dan ook regelmatig voor.

In principe konden zowel Europeanen als ‘inlanders’ op het schavot belanden. Het opleggen van de doodstraf aan Europese burgers kwam echter nauwelijks voor. De ongelijkheid in het koloniale strafrechtssysteem was dan ook niet alleen te vinden in het procedureverloop van een strafzaak. Ook het type straf dat werd opgelegd verschilde per bevolkingsgroep.

Terwijl Europeanen over het algemeen in de gevangenis belandden, werd de inheemse bevolking meestal veroordeeld tot dwangarbeid. Het zou de uitstraling van het koloniale bestuur geen goed doen als ook Europeanen zichtbaar als dwangarbeiders te werk werden gesteld, zo was de gedachte. Voor de inheemse bevolking daarentegen waren dwangarbeid ‘in de ketting’ en lijfstraffen lange tijd geen uitzondering. Slagen met de rotting (rotanstok) werden al gegeven voor lichte overtredingen, zoals rondslenteren of brutaal gedrag. Ook werden jaarlijks tientallen personen veroordeeld tot de dood. In het geval van gratieverlening door de Gouverneur-Generaal – de laatste uitweg om aan de galg te ontsnappen – was de vervangende straf over het algemeen langdurige dwangarbeid.

“Ik geloof dat er weinig inlanders zijn die twintig jaren kettingarbeid of zelfs de helft overleven,” meende een van de leden van de Raad van Indië al in 1841 in een notitie bij een gratieverzoek. Zeventig jaar later, in 1912, was er nog niet veel verbetering zichtbaar op dit gebied. In dat jaar kreeg de Javaan Pa Katjoeng de doodstraf opgelegd wegens het ombrengen van de plaatselijke “Don Juan van de dessa [dorp]” die het had aangelegd met zijn vrouw. De Gouverneur-Generaal toonde clementie met de wraakzucht van de man en verleende gratie. De vervangende straf was twintig jaar kettingarbeid.

Goed voorbeeld

Pas in 1918 werd een geünificeerd Wetboek van Strafrecht ingevoerd dat van toepassing was op alle bevolkingsgroepen van Nederlands-Indië. Het Wetboek kwam deels overeen met het Nederlandse Wetboek van Strafrecht. Met als belangrijk en meest opvallende verschil: het behoud van de doodstraf. Ook Europeanen konden nu dus nog steeds de doodstraf krijgen in Indië, maar in de praktijk werd de doodstraf vooral aan de inheemse bevolking opgelegd. Sinds 1907 vond de uitvoering van de doodstraf – door middel van ophanging aan de galg – niet meer in het openbaar plaats. Er ging overigens wel discussie vooraf aan het opnemen van de doodstraf in het nieuwe Wetboek van Strafrecht. In 1916 werd door een comité, met de wat lange naam ‘Centraal Comité tot voorkoming van de handhaving der doodstraf in het nieuwe wetboek van Strafrecht voor Nederland-Indië en tot verbetering van het Indische Strafstelsel´, een verzoekschrift ingediend bij de koningin, waarin verzocht werd tot afschaffing van de doodstraf. Als argument werd vooral de onomkeerbaarheid van de straf gegeven. In Nederlands-Indië zou de kans groter zijn dat een onschuldige ter dood veroordeeld werd, vanwege het taalprobleem en de “onbetrouwbaarheid van inheemse getuigen”. Het argument dat de inheemse bevolking minder beschaafd en ontwikkeld was, werd nu juist een argument tegen de doodstraf, omdat hen het goede voorbeeld gegeven moest worden van hoe hogere beschaving eruit zag.

Na discussie onder de hoogste organen, waarbij de Adviseur voor Indische en Arabische Zaken C. Snouck Hurgronje als argument tegen de doodstraf aandroeg dat de inheemse bevolking weinig vrees voor de dood had door hun islamitische geloof, werd besloten tot het behoud van de mogelijkheid tot het opleggen van de doodstraf. Onder anderen minister van koloniën Th. B. Pleijte was gevoelig voor het argument dat de doodstraf nodig zou kunnen zijn in het geval van een opstand. Dit bleek het geval in 1927, toen na de communistische opstand 27 mensen ter dood werden veroordeeld, waarvan er 16 ook daadwerkelijk ter dood gebracht werden. De overige 11 kregen gratie. Dit keer lieten communisten, leden van de SDAP en vrijzinnig democraten van zich horen. Zij gaven een scherp geluid af tegen de doodstraf. In de Volksraad werd door de heer W. Middendorp van de Indische Sociaal Democratische Partij (ISDP) fel van leer getrokken tegen het strafrechtsysteem in Nederlands-Indië, waarbij hij taalmoeilijkheden tijdens verhoren, onbetrouwbare politiegetuigenissen, rassenhaat en klassenjustitie noemde als oorzaken voor vele rechterlijke dwalingen. Toch werd een verzoek van het Comité Nieuw-Indië, tot afschaffing van de doodstraf, vrij snel afgewezen. De angst voor opstanden zat er diep in; vanaf de jaren twintig werd in Nederlands-Indië een nog repressiever bewind gevoerd.

Opgeheven vinger

De doodstraf werd niet afgeschaft en tot het einde van de koloniale tijd regelmatig uitgesproken. Als een Gouverneur-Generaal tegenstander was van de doodstraf sprak hij consequent gratie uit, zoals Gouverneur-Generaal D. Fock (1921-1926), maar in de latere jaren 1929 – 1936 werd toch maar liefst 27 keer de doodstraf opgelegd aan niet-Europeanen verdacht van moord, waarvan dertien personen gratie kregen.

Vanuit de historisch ontwikkelde opvatting dat de doodstraf niet past bij een beschaafde natie, kijkt Nederland nu afkeurend naar landen, zoals Indonesië, waar de doodstraf onderdeel is van het strafrechtsysteem. Lange tijd werd echter onder het mom van diezelfde beschavingsgedachte de doodstraf wel opgelegd door het Nederlandse rechtssysteem. Dit betekent niet dat de misstanden uit een koloniaal verleden een excuus mogen zijn voor de Indonesische overheid tot het schenden van mensenrechten. Het aan de kaak stellen hiervan is het goed recht van Nederland, zeker als het een Nederlands staatsburger betreft. Wel zou het de Nederlandse minister en diplomaten sieren als zij zich tonen bewust te zijn van het koloniaal verleden en met niet al te hoog opgeheven vinger de diplomatieke arena betreden.

Sanne Ravensbergen

Sanne Ravensbergen MA is als promovendus verbonden aan het Instituut voor Geschiedenis van de Universiteit Leiden. Zij doet promotieonderzoek naar strafrechtspleging op Java (1816-1918). Daarbij maakt zij gebruik van archiefmateriaal uit de koloniale archieven in Jakarta en Den Haag. Voor dit artikel is uit dit materiaal geput. Verder is dankbaar gebruik gemaakt van de volgende werken:

Lees verder…

10897404680?profile=original

video door: de videoranger van Burgers Zoo

 

Locatie
Het overdekte tropische regenwoud “The Bush” van Burgers’ Zoo


Adres

Antoon van Hooffplein 1, 6816 SH Arnhem


Datum

22 december t/m 6 januari
(m.u.v. 24, 25, 31 dec & 1 jan)


Openingstijden
zaterdag 22 dec:      12:00 – 20:00
zondag 23 dec:        12:00 – 20:00
maandag 24 dec:     gesloten (kerstavond)
dinsdag 25 dec:       gesloten (eerste kerstdag)
woensdag 26 dec:   12:00 – 17:00 (tweede kerstdag)
donderdag 27 dec:  12:00 – 20:00
vrijdag 28 dec:         12:00 – 20:00
zaterdag 29 dec:      12:00 – 20:00
zondag 30 dec:        12:00 – 20:00
maandag 31 dec:     gesloten (oudjaarsdag)
dinsdag 1 januari:     gesloten (nieuwjaarsdag)
woensdag 2 jan:       12:00 – 20:00
donderdag 3 jan:      12:00 – 20:00
vrijdag 4 jan:             12:00 – 20:00
zaterdag 5 jan:          12:00 – 20:00
zondag 6 jan:            12:00 – 20:00


Toegangsprijs

De Pasar Malam is gratis toegankelijk met uw entreekaart voor het dierenpark.

Van 15:00 tot 20:00 betaald u slechts €10,00 entree voor Burgers’ Zoo inclusief de Pasar Malam met verschillende bekende Pasar Malam bands, zangers en zangeressen, dansgroepen, pentjak silat, kookdemo’s en een kinderprogramma!

(tot 15:00 uur: €22,00 voor volwassenen en €19,00 voor kinderen van 4 t/m 9 jaar)

Burgers’ Zoo abonnementhouders hebben gratis toegang.


Toegangskaarten

Kaarten zijn te koop via de site van Burgers Zoo:
Koop hier uw kaarten voor de Winter Pasar Malam in de Bush


Programma

Elke dag is er van 12:00 tot 15:00 uur een programma voor de kinderen met leuke workshops en knutselen.

Zo kunnen de kinderen verkleden als Bali prins of prinses en vervolgens in de traditionele kleding op het podium dansen. Ook zijn er theater voorstellingen voor kinderen, kunnen de kinderen (op z’n Indisch) zingen, dansen en muziek maken. En kunnen ze in het restaurant lekker knutselen (bijvoorbeeld wajang poppen maken), kleuren en op speelse wijze Indische woordjes leren.

Zaterdag 22 december

12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Angklung workshop met Joop Neijndorff
Knutselen

15:00-20:00
Challenge XL
Grace Reece
Dansgroep Wahana Budaya
Kookdemo (onder voorbehoud)

Zondag 23 december

12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Angklung workshop met Joop Neijndorff
Knutselen

15:00-20:00
Challenge XL
Hans Milane
Dansgroep Aniadi Art
Kookdemo (onder voorbehoud)

Maandag 24 & dinsdag 25 december

GEEN PROGRAMMA

Woensdag 26 december (2e Kerstdag)

12:00-17:00
Verkleden als Bali prins(es)
Zingen en muziek maken met Tante Dé (Deborah Jacobs)
Knutselen
Challenge XL
Ester Latama
Dansgroep Bali Ayu

Donderdag 27 december

12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Zingen en muziek maken met Tante Dé (Deborah Jacobs)
Knutselen

15:00-20:00
The StreetRollers
Diana Monoarfa
Dansgroep Sekar Ayu

Vrijdag 28 december

12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Zingen en muziek maken met Tante Dé (Deborah Jacobs)
Knutselen

15:00-20:00
The StreetRollers
Harold Verwoert
Dansgroep Sekar Ayu

Zaterdag 29 december

12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Pentjak Silat / Gendang Workshop
Knutselen

15:00-20:00
Hot News
Ray Smith
Pentjak Silat Manyang

Zondag 30 december

12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Pentjak Silat / Gendang Workshop
Knutselen

15:00-20:00
Hot News
Danny Everett
Pentjak Silat Manyang
Kookdemo (onder voorbehoud)

Maandag 31 december & dinsdag 1 januari

GEEN PROGRAMMA

Woensdag 2 januari

12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Zingen en dansen met Benny en Jeannette
Knutselen

15:00-20:00
Free Line
Ben Heart
Dansgroep Peduli Seni Indonesia
Kookdemo (onder voorbehoud)

Donderdag 3 januari

12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Zingen en dansen met Benny en Jeannette
Knutselen

15:00-20:00
Free Line
Harold Verwoert
Dansgroep Srikandi
Kookdemo (onder voorbehoud)

Vrijdag 4 januari

12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Djago & Mina (The Brothers Timisela)
Knutselen

15:00-20:00
Affinity
Diana Monoarfa
Batik Dance Theatre
Kookdemo (onder voorbehoud)

Zaterdag 5 januari

12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Djago & Mina (The Brothers Timisela)
Knutselen

15:00-20:00
Simply Friends
Shanelle de Lannoy
Warna Semesta Dance Collaboration

Zondag 6 januari

12:00-15:00
Verkleden als Bali prins(es)
Djago & Mina (The Brothers Timisela)
Knutselen

15:00-20:00
Simply Friends
Ester Latama
Dansgroep Orchidee
Kookdemo

programma pasar malam in de bush 2018-2019 met tijden

Ontdek Indonesië in de Kerstvakantie i.c.m. Burgers’ Zoo in Arnhem

In Burgers’ Bush betreedt u de kleurrijke wereld van het tropisch regenwoud. De vochtige hitte, dichte plantengroei, geuren en geluiden laten u even met de ogen knipperen. Al snel merkt u dat er overal om u heen dieren in alle vrijheid leven!

In deze werkelijk prachtige omgeving organiseert Istimewa Events een Pasar Malam van maar liefst 12 dagen!
Met uw entreekaart van de dierentuin heeft u gratis toegang tot de Pasar Malam!

Op 24 en 25 december is er geen podium programma maar zullen er wel enkele kraampjes open zijn.
Op 2e Kerstdag is de Pasar Malam van 12:00 tot 17:00 uur geopend met een passend programma en kinderen kunnen de hele dag knutselen en oud-Indonesische spelletjes doen!
De andere dagen is er dagelijks van 12:00 – 15:00 uur een programma speciaal voor kinderen! Denk hierbij bijvoorbeeld aan liedjes zingen, muziek maken en dansen op het podium. Of knutselen, poppenkast en spelletjes spelen, maar kinderen kunnen zich ook verkleden als Bali prins of prinses en daarna een klein optreden doen voor papa en mama. Alle kraampjes van de Pasar Malam zijn ook vanaf 12:00 uur open.
Op 31 december en 1 januari is er geen podium programma maar zullen er wel enkele kraampjes open zijn.

Vanaf 15.00 uur kunt u tijdens de Pasar Malam dagen voor €10,00 euro naar binnen, terwijl het park op deze avonden pas om 20.00 uur sluit. (muv 2e Kerstdag).
Tussen deze tijden is er een zeer gevarieerd, wervelend en uitgebreid programma op 2 podia. Met de beste bands, zangers en zangeressen, kookdemonstraties en dansdemonstraties!

Lees verder…

Blog Topics by Tags

Monthly Archives