Column Door: Anita Bunt
Wat je uitzendt krijg je terug
Een uitspraak die zo waar is, maar waar ik toch nog vaak verwonderd over ben als ik weer een bewijs krijg dat het zo werkt. Het lezen over de geschiedenis van Nederlands Indië, het uitzoeken van mijn eigen familie-geschiedenis, het bezoeken en organiseren van diverse Indische evenementen, alles zorgt ervoor dat ik trots ben op mijn “Indo zijn” en dat ik me steeds meer verbonden voel met mijn voorouders, iets wat ik nu schijnbaar ook uitstraal, iets waar mensen mij in herkennen.
Steeds vaker krijg ik vragen over de geschiedenis, maar ook vragen voor persoonlijke ondersteuning en begeleiding. En af en toe krijg ik ook via-via, boeken of beeldmateriaal van het koloniale tijdperk in Nederlands Indië. Zo ook een paar weken geleden. Via FB werd mij, door een sportgenoot gevraagd of ik iemand wist, of dat ik het zelf leuk vond, om fotomateriaal te ontvangen van een kapokplantage/ fabriek op Java. Natuurlijk vond ik het heel erg leuk dat ze aan me dacht en heb meteen een afspraak gemaakt om te komen kijken wat ze allemaal voor me had.
Toen ik het appartement binnen-kwam en de foto’s, met lijst, op de grond zag liggen wist ik meteen dat dit een heel bijzondere serie foto’s was. Een fotoserie van de kapokbomen en de verwerking van de kapok in de fabriek. Wow, gaaf! De foto’s ademen een aparte sfeer uit, de blanke Tuan, die de scepter zwaait, de inheemse werknemers die werken onder zware omstandigheden, onder de pluizen van de kapok zitten, zonder mondkapjes en glimmende armen van het zweet. De warmte is te voelen en ook de vermoeidheid van de arbeiders. Snijdend is de stilte, het zwijgen, ik word er ook stil van, het beklemt me dit zo te ervaren.
Ik word nieuwsgierig naar de geschiedenis, de verhalen en de mensen van dit bedrijf, waarvan het hoofdkantoor vroeger in Nederland zat.
Misschien zijn er nog nazaten en hebben die belang bij deze foto’s of dat ze verhalen hebben die ze met ons willen delen. Na enig speurwerk kom ik er achter dat er geen nazaten meer zijn van de oprichter van dit bedrijf en dat het meeste materiaal uit de tijd in Nederlands Indië helaas verloren is gegaan. Wel kreeg ik contact met een ver familielid van iemand die in het bedrijf heeft gewerkt. Dat was ook heel bijzonder, vooral ook omdat zij verhalen kent en materiaal heeft over de Nederlandse vestiging en ze zeer enthousiast begon te vertellen! Het was een boeiend en voor mij leerzaam telefoongesprek, waardoor ik nog een beter beeld kreeg over de periode rond 1900 in Nederlands Indië.
Ik heb de fotolijsten geschilderd en de serie in mijn huis opgehangen en als ik weer een evenement of een workshop organiseer neem ik zeker deze foto’s mee! Op die manier kan ik een stuk geschiedenis delen met een ieder die daar interesse in heeft. Zo stukje bij beetje draag ook ik mijn steentje bij om de geschiedenis door te geven en de verhalen te bewaren voor onze - en generaties die na ons komen.
