HOEZO INDISCH?.............
Han Dehne aan Indische Kwestie
Ik kan het niet vaak genoeg opschrijven.......ik wil het uitschreeuwen
mei leggen alle vogels stront op je auto! Mensen nog aan toe een abonnement bij de wasstraat is tegenwoordig geen overbodige luxe meer wanneer de vogels het warm genoeg vinden om weer neer te strijken in Nederland.
Mussen, meeuwen, groot of klein het maakt allemaal niet uit. En als je dan in Den Helder woont waar de zeemeeuw nog net geen huisdier is in deze stad, nou dan ben je flink de klos hoor kan ik u medelen. Maar....echt klagen mogen we eigenlijk niet want tenslotte hebben we weer wat mooie dagen achter de rug en ik denk zeker nog in het verschiet.
Toen ik zo filosoferend door Den Helder mijn dagelijks rondje liep in de stad flitste door mij heen hoe Indisch voelen die jongeren toch die nu zo'n beetje 3e of 4e generatie genoemd worden.
Een treffend voorbeeld werd mij door één van die jongere, die ik daar tegenkwam, verteld. Zijn vader en moeder zijn allebei geboren in Soerabaja en eind jaren '40 als kind naar Nederland gekomen. Doordat hun grootvaders bij de Marine dienden kwamen zij in Den Helder wonen. Hijzelf was een derde generatiekind.
Toen ik over het onderwerp "Indisch voelen, denken en zijn" met hem sprak gaaf hij aan daar eigenlijk nooit bij stil te staan. Maar door een opmerking zijnerzijds, waar ik hem op aansprak, gaf hij aan dat hij ook een poosje bij de Marine had gezeten, en wel bij het Korps Mariniers. Toen hij een keer daar een wachtdienst had vervuld op een zaterdag, ging hij op zondagochtend naar huis in Den Helder. Bij de kazerne moest hij eerst met de bus om naar het station te komen. Aangekomen op de bushalte in de vroege morgen stond hij daar met een groepje mensen en vertrok uiteindelijk richting ouders.
Thuis aangekomen, een paar uurtjes later, maakte hij tegen zijn vader de opmerking dat hij al vroeg op de bushalte stond en dat er naast hem alleen maar allochtonen stonden, geen enkele Hollander, zoals hij dat uitdrukte. Zijn vader keek hem aan en vroeg aan hem; "heb jij weleens in de spiegel gekeken makker". Toen deze vraag tot hem doordrong realiseerde hij zich ineens dat hij door die andere mensen op de bushalte net zo werd aangekeken als dat hijzelf deed. Hij was zich echt niet bewust dat hij ook een kleurtje had en geen echte Hollander was.............
Ik vraag mij af hoe of dat bij vele andere jongeren werkt. Is de integratie of assimilatie destijds zo ver gegaan dat het hebben van andere roots niet meer onderkend wordt. Ik weet het niet, misschien een mooi onderwerp voor een jonge wetenschapper of student om hier eens onderzoek naar te doen in het kader van een proefschrift of scriptie.
Oh ja, ik weet dat er allerlei jongeren bezig zijn als o.a. "Dara Ketiga" en Asian Party" om zich op hun eigen manier te binden met elkaar. Sommigen gaan voorzichtig hun "roots" verkennen en gaan graag naar Indonesië, vooral Bali, meestal voor de sfeer en dergelijke.
Maar of zij enige verbondenheid voelen met de geschiedenis van hun ouders, hun grootouders, waarbij ook vaak schrijnende zaken zijn gepasseerd, is nog maar de vraag. In mijn gesprekken met veel van deze jongeren wordt toch het vervelende deel van onze geschiedenis vaak afgedaan met; "dat is al zo lang geleden, je moet vooruitkijken en het maar vergeten".
En dat is nou juist wat niet zo goed gaat. Dat verleden is nog niet afgerond. Niet in psychische zin, denk maar aan de velen die nog onder allerlei traumata gebukt gaan, maar ook niet in sociaal en sociaal economische zin.
Zolang er mensen zijn die nog achterstallige salarissen uit die periode niet uitbetaald hebben gekregen en er geen erkenning wordt gegeven voor het vaak grote verlies aan have en goederen, kan er geen afsluiting plaatsvinden. Het is niet voor niets dat juist in deze tijd de roep om rechtvaardigheid steeds luider klinkt.
Voor de meesten geldt dat Nederland hun vaderland is, maar dat hun moederland is verdwenen. Er zijn echt niet veel volkeren waarvan hun geboorteland niet meer bestaat en die zo genegeerd worden door de politici van hun vaderland.
Misschien is dat wel de reden dat veel jongeren er geen touw meer aan vast kunnen knopen en de huidige "acties tot eerherstel" maar laten voor wat het is; "HET ZAAKJE VAN AL DIE OUDJES"
(De bijbehorende foto van het document is niet van mijzelf)
Opmerkingen