Terwijl het bezoek aan Indonesië ook op persoonlijk vlak een bijzondere gebeurtenis voor premier Mark Rutte is, omdat in deze voormalig Nederlandse kolonie een dramatische geschiedenis van zijn familie ligt, wil minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans dat instituten die onderzoek willen doen naar de dekolonisatie van het voormalig Nederlands-Indië, waarvan ook Ruttes familie de dramatische gevolgen moest ondervinden, dit uit eigen budget betalen.
Hiermee geeft Nederland wederom te kennen dat het de golf van etnisch geweld in voormalig Nederlands-Indië naar de achtergrond wil verdringen. Dit geweld richtte zich op de net uit Japanse interneringskampen bevrijdde Indische Nederlanders. Indonesische verzetsstrijders wilden kost wat kost voorkomen dat het koloniale gezag zou worden hersteld. Deze periode van geweld, die de geschiedenis inging als de ‘Bersiapperiode’, is zonder twijfel een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Indonesië én die van Nederland. Desalniettemin is er geen land dat de moord op zoveel medeburgers zo gelaten heeft geaccepteerd en vervolgens is vergeten, als Nederland. De toenmalige Nederlandse regering was de mening toegedaan dat de jonge nieuwe republiek Indonesië daarvoor verantwoordelijk was.
Ook de in 1951 aangenomen WMO, de Wet Materiële Oorlogsschade, was niet voor deze Indische Nederlanders weggelegd, omdat de wet alleen voorzag in oorlogsschade die door Nederlanders geleden werd als gevolg van de Duitse bezetting. Onder de WMO is aan Nederlandse particulieren in de loop der jaren een bedrag van 5,9 miljard gulden uitbetaald, maar de Nederlanders uit de voormalige kolonie ontvingen niets. Vergeleken met de diverse andere landen die in oorlog waren met Japan is dit zeer beschamend. De Verenigde Staten, Engeland en Frankrijk hebben hun landgenoten uit de Aziatische koloniën ruimhartig gecompenseerd, ook voor de geleden oorlogsschade.
Qua opvang en huisvesting deed Nederland het al even slecht. Indische Nederlanders die na de oorlog naar Nederland kwamen, omdat ze in Indië niet meer welkom waren, hadden het slechter dan asielzoekers. Ze werden in barakken geplaatst en moesten het doen met een heel klein voorschot dat ze bovendien tot de laatste cent moesten terugbetalen.
Dat minister Timmermans wil dat onderzoek naar de dekolonisatie van Nederlands-Indië uit eigen budget wordt betaald, moet dan ook niet worden gezien als een bezuinigingsmaatregel, maar als een diplomatiek besluit. Juist nu premier Rutte voet op Indonesische bodem heeft gezet, zal het immers niet ‘handig’ zijn als de Indonesische regering er lucht van krijgt dat Nederland onderzoek naar etnisch geweld door Indonesiërs financiert…
Max Rufi
Uitgever/Editor van Weekblad Hallo Online
Website http://www.halloonline.com/
Opmerkingen
214