Alle berichten (30)

Sorteer op

10897318273?profile=original

10897262476?profile=original

uit het archief - Indische verankering (Martin van Rijn) in huidige samenleving.

Dit naar aanleiding op vragen en ingediende motie van Ijssink, Pia Dijkstra en in het grijze verleden Marion Dijke. De redactie van ICM dook in de archieven. Duidelijk hoe het niet moet, want deze Indische verankering is opgaan in het gunnen van de subsidies aan vriendjes (het Indisch Netwerk), en er is dus niets hiervan terechtgekomen. Duidelijk dat anders moet, en de mensen in die commissie moeten zich schamen om de verkeerde projecten – zonder visie – te 

selecteren, nog erger om de eigenaren van het project slecht hebben - achtergronden niet nagegaan -  gescreend. Dit leidde dat de Indische projecten als schande in de media verschenen. Weet U deze nog “Indisch Huis failliete, mismanagement”De Indische Media ICM en Maand NICC-magazine laten zien hoe ook de Indische verankering nu al al 15 jaren loopt zonder enige vorm van subsidie. NICC heeft 8700 abonnees, en ICM heeft door de week ruim 300.000 lezers. Zeker het ICM dat in Nederland als Instituut wordt gezien, die de geschiedenis en het heden verbindt dagelijks

Als wij de lijst met 124 Indische culturele projecten Gebaar 2001 doorspitten, dan zijn er heel wat ongelukjes gebeurd door verkeerde selectie, en screenen. Hoe kan een cameraman van SBS 6 directeur worden, dan moet je als commissielid werkelijk blind zijn geweest: 

 

  1.  Het feestende Indische huis in den Haag voor de Haagsche Indo's, terwijl de hele Indische gemeenschap er na toe keek hoe het bestuur en management van uit Jakarta met hun pinpas de rekening leeg trok.
  2. De graan schuur om maar te noemen.
  3. Ten Toonstelling in TTF van 10 dagen NLG. 240.000 
  4. Keuken Bronbeek NLG 280.000
  5. De Indische Zomer die nog lange nasleep kreeg met eindstation deurwaarders.
  6.  NLG. 500.000 aan schrijfster.

 

De redactie van ICM heeft ook zijn evaluatie gemaakt, dat waren het 124 mislukte projecten. ICM & NICC hebben in die 15 jaren en respectievelijk 8 jaren laten zien wat duurzaam ondernemend is. De drie moties zijn aangehouden. Je kunt hier de verschillende analysen aan verbinden. 1 ding zoals de Kamerleden het proces zien, Martin is in gesprek met IP - vertegenwoordigers; Welke zijn deze dan? De meesten van die vertegenwoordigers zijn alleen met hun belangen bezig geweest, dat ze vergaten om de Indische Geschiedenis door te geven. Wij zien ze niet op grote Indische evenement zoals pasar malams waar het Palet aan Indisch cultuur wordt uitgedragen. Tot slot wie zijn vertegenwoordigers, die 10.000 handtekeningen die Martin van Rijn ooit mocht ontvangen zijn van ICM en NICC. Deze staan midden in huidige Indische samenleving. 

 

Laten AUB van het brevet van onvermogen van Stichting Het Gebaar 2001 hiervan leren hoe het juist niet moet als om de Indische verankering gaat.

Volgende keer zullen uit de archieven van ICM de  lijst met 124 projecten publiceren met de namen van de projecteigenaren !

 

UIT DE ARCHIEVEN ICM.

Stichting Het Gebaar

Naamsvariant
Het Gebaar
Oprichtingsdatum
20 november 2001
Opheffingsdatum
31 december 2008
Toelichting op de periode van bestaan

De werkgroep-Van Heemskerck heeft de oprichting van een stichting die zich zou toeleggen op aanmelding, verificatie en uitbetaling van Het Gebaar voorbereid.

De Stichting Afwikkeling Het Gebaar, onder leiding van Wiete Mesman, draagt zorg voor de afronding van een aantal nog lopende projecten.

Oprichters

Stichting Het Gebaar is opgericht in opdracht van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS). Het bestuur van de Stichting Het Gebaar is door minister dr. E. Borst van het ministerie van VWS geïnstalleerd.

Aanleiding voor oprichting

De Nederlandse regering heeft in december 2000 'Het Gebaar' gemaakt 'als erkenning van achteraf geconstateerd teveel formalisme, bureaucratie en vermoedelijke tekortkomingen in het Indisch rechtsherstel in combinatie met de andere problemen waarmee de vervolgingsslachtoffers zich na de Japanse bezetting in Nederlands-Indië geconfronteerd zagen, met name de vijandige bejegening door Indonesiërs die naar onafhankelijkheid streefden en de grenzen die de ontwikkelingen in de periode tot aan de soevereiniteitsoverdracht hebben gesteld aan het rechtsherstel vanwege vermoedelijke tekortkomingen in het naoorlogse rechtsherstel'. De regering heeft 350 miljoen gulden (€ 158.823.075) voor individuele uitkeringen en 35 miljoen gulden (€ 15.882.308) voor collectieve doelen beschikbaar gesteld. In november 2001 werd, in opdracht van het ministerie van VWS, Stichting Het Gebaar opgericht. De stichting beheerde de gelden en verzorgde de aanmelding, verificatie en uitbetaling van de projectgelden bestemd voor collectieve doelen, zoals zij dat ook heeft gedaan voor de individuele tegemoetkomingen.

Opvolger

Stichting Afwikkeling Het Gebaar

Rechtsvorm

Stichting

Inrichting van de organisatie

Bestuur:

  • Mr. J.G.C. Wiebenga, voorzitter (lid van de Raad van State)
  • Mr. P.J. Biesheuvel, vice-voorzitter (voorzitter Raad voor Werk en Inkomen en voormalig lid van de Tweede Kamer)
  • P. Neeb, secretaris (voormalig waarnemend burgemeester van Moordrecht en voormalig burgemeester van Zundert en Oudenbosch)
  • F.P.J. de Ruyter de Wildt, penningmeester (voormalig lid directie Credit Lyonnaisbank Nederland)
  • H.A. de Boer (voormalig voorzitter College Bouw Ziekenhuisvoorzieningen, voormalig staatssecretaris van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk (CRM) in het kabinet Van Agt II en voormalig minister van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk in het kabinet Van Agt III)

Raad van Advies:

  • Mevrouw S. van Heemskerck Pillis-Duvekot, voorzitter (voormalig lid van de Tweede Kamer)
  • A.A. Lutter, secretaris (Centrale van Samenwerkende Indische Organisaties)
  • Dr. ir. H.Th. Bussemaker (Vereniging Kinderen Japanse Bezetting en Bersiap)
  • E.J.E. Herni (Bond van Ex-Geïnterneerden en Gerepatrieerden van Overzee) (tot 26-05-2008)
  • Mevrouw dr. A.M. de Pijper (Stichting Japanse Ereschulden)

Raadkamer Projecten:

  • H.A. de Boer, voorzitter (voormalig voorzitter College Bouw Ziekenhuisvoorzieningen, voormalig staatssecretaris van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk (CRM) in het kabinet Van Agt II en voormalig minister van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk in het kabinet Van Agt III)
  • B.P. Agerbeek (directeur Rabobank Leerdam en Omstreken)
  • Mr. J.M. Alma (voormalig burgemeester van Borculo en Doniawerstal)
  • Ir. J.G.C. Kiemeneij (Kolonel van de Technische Staf b.d.)
  • Mw. H. Verburg-Wormer (docent NT2/voormalig groepsleerkracht)
Positie binnen de organisatie

Stichting Het Gebaar viel als semi-overheidsinstelling onder politieke verantwoordelijkheid van de staatssecretaris van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

Doelstelling

Stichting Het Gebaar is verantwoordelijk voor het behandelen van de aanvragen, het verifiëren daarvan en het doen van de uitbetalingen van Het Gebaar.

Bevoegdheden

Het bestuur van de stichting nam besluiten over de ingediende projectaanvragen. De beslissingen nam het bestuur na advisering door de Raadkamer Projecten. Het bestuur kon de Raad van Advies benaderen als extra informatie over ingediende projectaanvragen nodig bleek.

Taken

Stichting Het Gebaar is in november 2001 opgericht voor het beheer en de verdeling van 350 miljoen gulden (€ 158.823.075) voor individuele uitkeringen en 35 miljoen gulden (€ 15.882.308) voor collectieve doelen.

Individuele uitkeringen:

In juni 2001 stelde de Nederlandse regering de doelgroepafbakening vast en garandeerde een individuele uitbetaling van Het Gebaar van in ieder geval 3.000 gulden (€ 1.361,34) belastingvrij. Eind december 2001 heeft de Stichting Het Gebaar de eerste uitbetalingen verricht aan belanghebbenden die in aanmerking kwamen voor Het Gebaar. In april 2003 is de hoogte van Het Gebaar definitief vastgesteld op € 1.822,00. Dat betekende dat belanghebbenden die een positieve beschikking en een voorschot hadden ontvangen, een slotuitkering kregen van € 460,66. In dezelfde maand zijn de laatste uitbetalingen aan belanghebbenden gedaan.

Collectieve doelen:

In juni 2002 startte de Klankbordgroep Collectieve Projecten in opdracht van het bestuur van Stichting Het Gebaar met het ontwikkelen van een voorstel waarin de kaders voor het op te stellen uitkeringsreglement werden beschreven. In de periode januari – april 2004 was de regeling collectieve doelen geopend. In oktober 2004 zijn de gehonoreerde projecten bekendgemaakt. Van de 137 door natuurlijke personen ingediende projectvoorstellen zijn 43 projecten gehonoreerd. Van de 272 door rechtspersonen ingediende projectvoorstellen zijn 105 projecten gehonoreerd. De projectaanvragen die Stichting Het Gebaar heeft ontvangen, zijn beoordeeld door de Raadkamer Projecten. De leden van de Raadkamer zijn, op voordracht van de Raad van Advies van Stichting Het Gebaar, benoemd door de staatssecretaris van het ministerie van VWS. Allen hadden binding of bekendheid met de Indische gemeenschap. De taak van de Raadkamer Projecten was het uitbrengen van een advies over de toepassing van de beoordelingscriteria aan het bestuur van Stichting Het Gebaar.

Thema's
Doelgroep
Oorlogsgetroffenen uit Nederlands-Indië Repatrianten
Plaatsen
Toelichting op geografische trefwoorden

Stichting Het Gebaar was gevestigd in Den Haag.

Verwijzing naar andere archiefvormers
Literatuur
  • Beets, G.C.N., C.C. Huisman en E. van Imhoff, Indische Nederlanders: een demografische reconstructie ten behoeve van Het Gebaar (Den Haag 2001).
  • Ridder, I.M. de, Eindelijk erkenning? Het Gebaar: de tegemoetkoming aan de Indische gemeenschap (Den Haag 2007).
Website

Archief van Stichting Het Gebaar

Beginjaar
2001
Vindplaats

Het archief van Stichting Het Gebaar is tot eind 2009 in het bezit van Stichting Afwikkeling Het Gebaar. Het archief is momenteel niet toegankelijk. Eind 2009 zal het archief zijn overgedragen aan het Nationaal Archief en is de openbaarheid van de bescheiden vastgesteld.

Opmerkingen

 

Bronnen
  • Website Het Gebaar, geraadpleegd 03-09-2009.
  • Schriftelijke informatie van de bestuurder Stichting Afwikkeling Het Gebaar, dhr. Wiete Mesman, d.d. 07-09-2009.
Lees verder…

10897268094?profile=originalVeel Nederlanders hebben een persoonlijke band met Indonesië

bronvermelding: rlogsgravenstichting

Na de Tweede Wereldoorlog kwamen vele Nederlanders en Indische Nederlanders vanuit Indonesië naar Nederland. In Nederland was toen totaal geen oog voor het hetgeen zij in Indië hadden meegemaakt. Hier kregen zij het verwijt dat zij de oorlog hadden doorgebracht in een warm land waar het eten voor het grijpen lag, terwijl de mensen in Nederland vreselijk hadden geleden onder foto- Minister-president Mark Rutte legt een krans ter nagedachtenis van de gevallenen op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakartade

Duitsers, de koude winters en het gebrek aan voedsel. Hierdoor hielden mensen uit Indië uiteindelijk hun mond en vertelden zij buiten het gezin niet meer over hun ervaringen in de Japanse kampen. Velen zochten hun heil zelfs buiten Nederland en emigreerden naar Amerika, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Soms spraken zij wel met hun kinderen over hun tijd in Indië. Dat deed bijvoorbeeld ook de vader van onze minister-president Mark Rutte.

10897268475?profile=original

 foto -  Minister-president Rutte alleen met zijn gedachten tussen de graven op het ereveld

De vader van Mark Rutte was in Nederlands-Indië directeur van de handelsonderneming Jacobson Van den Berg & Co. Samen met zijn vrouw en hun drie kinderen woonde hij aan de Tosariweg in Batavia. Door de oorlogsdreiging met Japan werd vader Rutte onder de wapenen geroepen. Hij diende als reserve tweede luitenant infanterie bij het KNIL. Na de Nederlandse capitulatie verdween vader Rutte in een krijgsgevangenenkamp. Moeder Rutte kwam met haar drie kinderen in het kamp Tjideng in Batavia terecht.

10897268672?profile=original

Daar overleed zij vlak voor de bevrijding op 20 juli 1945. Na de oorlog is zij herbegraven op het Nederlands ereveld Pandu in Bandung. Daar rust zij nu nog.Vader Rutte keerde met hun drie kinderen terug naar Nederland en hertrouwde met een zuster van zijn overleden vrouw.

Uit dit huwelijk werd Mark Rutte geboren in 1967.

"Mijn vader zette mij op zijn knie en vertelde spannende verhalen. Ik heb daar veel van geleerd. Zijn verhalen behoren nu tot mijn bagage" aldus Mark Rutte.

Op deze wijze leerde hij de Indische familiegeschiedenis van zijn vader kennen. Een geschiedenis die hij voor altijd met zich meedraagt.

Vanwege het drukke programma was er geen gelegenheid om het graf van de eerste vrouw van zijn vader in Bandung te bezoeken. De Oorlogsgravenstichting heeft er daarom voor gezorgd dat er tijdens zijn bezoek aan Indonesië een bloemetje op graf werd geplaatst. Hiervan zijn foto's gemaakt die Mark Rutte bij het bezoek aan het ereveld Menteng Pulo zijn aangeboden door Peter Steenmeijer.

Weergaven: 174

Lees verder…

“Indorock” – Indonesia’s Contribution To The Birth Of Rock’N’Roll

By: Dachlan Cartwright


In July 1960, Allan Williams, a Liverpool club owner on a trip to Hamburg, wandered into a club off the Reeperbahn, and saw, “an Indonesian group performing Elvis Presley songs in German.”

Williams was involved with rock’n’roll bands in Liverpool who had taken the music a stage further than Elvis, with the booming amplified bass percussion and bronchial vocals of what was becoming known as “Merseybeat”. One of these bands was originally known as the “Silver Beetles”, and in the months to come Williams factored his groups onto the Hamburg scene, where the Beatles cut their musical and performing teeth, emerging in the next few years as the world’s most famous rock’n’roll band.

But who were these “Indonesian” bands performing in the Hamburg clubs?

They were practitioners of what is still powerfully remembered, especially in continental Europe, as “Indorock.” The families of these young men from Ambon, Timor and Sumatra had been expatriated to the Netherlands as political fallout in the aftermath of the Indonesian Revolution. Stuck in the Dutch refugee camps, bored, they improvised instruments and drew on their own rich heritage of strong vocal harmonies and sophisticated rhythms, applying these to the new exciting sound of American rock’n’roll which was easily accessible on Radio Luxemburg and the American Forces Network radio.

Indorock bands went on to become star attractions in clubs and dancehalls in the Netherlands and Germany, including the US forces’ clubs, not so long after Sergeant Presley was driving a tank there. And far from being blown away by the Liverpool bands, Indorock musicians and singers continued to enjoy European success well into the late sixties.

Ironically, in Indonesia, rock’n’roll music was considered decadent by the Old Order regime, resulting in the notorious prison sentence handed out in 1965 to Koes Plus, the leading Indonesian Beatles-type band.

The keynote Indorock band were The Tielman Brothers, whose leader, Andy Tielman, is known as the “Godfather of Indorock.”  Andy and his five siblings were Indo-European, originating from Eastern Indonesia. They were already popular musicians at the time of Indonesia’s independence, even performing for President Sukarno, but as anti-Dutch feeling spread in Indonesia throughout the 1950s, in 1957 they joined the thousands of refugees relocating to the Netherlands.

In the above quote from Allan Williams, he sounds dismissive of the Indorockers, which is understandable considering he had access to a stable of bands in Liverpool with exciting new sounds which took the music a stage further on than Elvis. But the Indorockers, especially the Tielmans, were far from being copycat Elvis clones. Many, originating from Ambon or North Sumatra, which continues to provide a disproportionate number of Indonesian popular singers, were gifted with fine natural voices. Andy Tielman had a five-octave vocal range. And if you think Jimi Hendrix was the first rocker to play guitar behind his back, check out the Indorock Godfather on YouTube. Furthermore, Indonesians have been familiar with the guitar, the boss instrument of rock’n’roll, ever since the Portuguese introduced it in the 16th century.

The Tielman Brothers became the highest paid live act in Europe, but there were actually hundreds of Indorock outfits. It seemed that every town in the Netherlands had its Indorock band. Andy Tielman himself escaped to the jungles of Kalimantan to live as a hermit for a while, but came back to music. He was awarded a royal decoration, the Order of Orange-Nassau, by the Netherlands in 2005. He kept on performing until he died at the age of 75 last year.

While Indorock’s popularity remains high in the Netherlands, what about Indonesia? Enter Awan Garnida, Indonesia’s Paul McCartney, who plays left-handed bass guitar and is involved in three bands: Sore (contemporary eclectic rock); G-Pluck (Beatles tribute), and now the Time Travelers, whose mission is to revive and foster Indorock. The Time Travelers line-up spans the generations, as its includes Rio Dalimonthee, one of the original Indorockers, now re-domiciled in Indonesia, on lead guitar, and Pepeng, from the contemporary band Naif, on drums.

And so we come to the “reconciliation” potential of Indorock. There is no nation on earth which has not perpetrated crimes or atrocities against other peoples. Reconciliation – “forgive but don’t forget “– is taking place all over the world, and has to if we are to manage this earth in harmony. Having worked in Timor Lorosae just before independence, I was amazed at the Timorese, and the Indonesian, capacity for forgiveness. And the popularity of Indonesian artistes like Ebeit G. Ade and Sheila on 7 were a constant reminder that music heals where politicians and their corrupt cronies wound.

Music is a most potent force for reconciliation. And heaven knows, there are enough tragic incidents in the 400-year interface between Indonesia and the Netherlands to try and come to terms with. And here it would be inappropriate for a Brit like myself to even begin to be judgmental.

However, in the case of Indorock, we need to recognize that:
•    The Indorockers who fled to the Netherlands as refugees in the 1950s, were in the main innocents who were torn between their two heritages.
•    In Europe they found the freedom to play the music they loved, and won the love, respect and admiration of European audiences.
•    Meanwhile, in Indonesia, rock’n’roll was banned by an increasingly authoritarian regime.
The Indorockers never denied their Indonesian heritage; on      the contrary, this enhanced the quality of their music, and is still a factor in the enduring popularity of Indonesian culture in the Netherlands.

So let’s hope Indonesia can acknowledge its native sons and daughters, who produced this child, Indorock, born in Indonesia, fostered in the Netherlands, and given to the world as a unique contribution to the history of rock’n’roll, and, with its blending of western and eastern elements, world music.

References
MUYS, Piet, 1999, The Story of Indo-Rock,  http://indorock.pmouse.nl/story.htm, accessed May 17, 2012
NORMAN, Philip 1981, Shout: the True Story of the Beatles, Hamish Hamilton, London

- See more at: http://jakartaexpat.biz/arts-entertainment/indorock-indonesias-cont...

Lees verder…

10897278263?profile=originalTelegraaf spoor bijster die in de ban is van het bezoek  Mark Rutte aan de drie daagse conferentie in Jakarta, en opent met:

 “De dramatische familiegeschiedenis voert langs het jappenkamp en de nationalisatie van Hollands bezit onder Soekarno. Het maakt de minister-president, die als nakomertje in Nederland werd geboren, tot wie hij is”.

In dit artikel ontpopt zich de journalist van achter zijn pc als historicus Indie geschiedenis met een volle pagina.. De hele geschiedenis passeert de revue die ook  de 341.000 Indische gerepatrieerde hebben moeten ondergaan de Oorlog, de bersiap, de overdracht en de koele Kille ontvangst in Nederland dat 67 jaren werd genegeerd. Kortom als wat in de NIOD Rapporten is vastgelegd, of heeft de verwarde journalist in plaats van de Indonesisch Economische master plannen abusievelijk in de NIOD rapporten ingekeken.

De vraag die bij vele lezers dat  naar bovenkomt is; leidt de journalist van dit artikel niet aan het syndroom van Tempo Doeloe die kennelijk verward en verdwaald bezig of  gezien de overige media over de toekomstmogelijkheden heeft of is het weer juist  de intentie om roet in deze handelsmissie te gooien.

Lees verder https://telegraaf-i.telegraaf.nl/telegraaf/_main_/2013/11/19/005/

Lees verder…

10897383878?profile=originalOproep aan na bestanden (weduwen)die KNIL - uitbetaling nog niet hebben ontvangen.


Op zondag op de Pasar Malam in Ahoy, meldde zich een mevrouw bij ICM stands  die met haar naam niet op de ICM krant wil. Zij deelde mede dat haar  man reeds jaren is overleden. Zij kwam met goed nieuws , had haar aanvraag ingediend bij SVB en binnen een week was de € 25.000 op haar rekening.

De verwarring is groot, er wordt verondersteld dat kinderen onder nabestaanden worden gerekend. Martin van Rijn heeft zich keurig aan de norm en richtlijnen gehouden van pensioenrecht ( ook niet verwonderen was zijn oudwerkgever het ABP), hier geldt wezenpensioen tot 18 jaar. Deze norm wordt ook gehanteerd bij werkgevers wanneer de man / vrouw onverwachts om te overlijden.

De vragen die bij de ICM redactie  uitsluitend binnenkomen zijn kinderen met de leeftijd gemiddeld die boven de 50 jaar liggen. 

De mevrouw in kwestie heeft zich gewoon gericht tot SVB, en haar aanvraag ingediend. 

Voor vragen info@icm-online.nl 

Lees verder…

De lente breekt aan, wat dacht van uw tuin geheel in Bamboe Design ?

10897383053?profile=originalDe lente breekt aan, wat dacht van uw tuin geheel in Bamboe Design ?

10897382254?profile=original

Zithoek donker bamboe

Mooie zithoek van donker bamboe, afgewerkt met blanke rotan. De prijs is voor een driezits, twee 1-zits en salontafel. Afgewerkt met synthetisch rotan is de zithoek ook geschikt voor buiten.
Kussens van eerste kwaliteit meubelstof. Andere kleuren, stoffen of leer is mogelijk.

De prijs is exclusief bezorgen.
Voor bestellen en de kosten van bezorging bij u aan huis kunt u contact opnemen met Bamboe design, of ga naarhttps://bamboedesign.nl/

10897383263?profile=original

Eethoek Asian

Bamboe eethoek voor buiten, inclusief vier stoelen. Het blad wordt afgewerkt met bamboe mat of met glad afgewerkt bamboe.

De prijs is exclusief bezorgen.
Voor bestellen en de kosten van bezorging bij u aan huis kunt u contact opnemen met Bamboe design. of ga naarhttps://bamboedesign.nl/

Lees verder…

Goed nieuws inzake traktaat van Wassenaar het geld is er, en claims kunnen nog worden ingediend mits aantoonbaar!

10897384861?profile=original

10897385882?profile=originalMede om de schade aantoonbaar te maken is de claimstichting ACTW66 opgericht om collectief de zaak aan te pakken. Uiteraard om U te bereiken via onze dure campagnes, onderzoeken door derde partijen, en advocaten die zo goed mogelijk de wegen willen bewandelen op een succesverloop.


Dit alles valt onder de uitvoeringskosten die Nederlandse Overheid 50 jaar heeft nagelaten. Van de 60.000 rechthebbende zijn er met onze beperkte middelen ruim 15.000 die hun handtekening hebben gezet. De onderzoeken zijn vervat in een rapport dat door uitgever Calbona is uitgebracht onder ISBN 978-94-925750-18-0. Geheel volgens planning zijn alle noodzakelijke voorbereidingen / activiteiten uitgevoerd. Alle bewindvoerders zijn uitgevoerd inclusief beide presidenten, zelfs werd de president Jokowi van Indonesie persoonlijk op de hoogte gesteld.
Ruim 2 en half jaar zijn de werkzaamheden mogelijk gemaakt op basis van vrijwilligheid door het team van ICM sinds maart 2015.


Fase II treedt nu in werking.
Voor de BackOffice werkzaamheden (Pelita - achtig) te bedienen, verdere bekendmaking via kranten, radio, en verdere uitwerking van juridische denkrichtingen. Hiervoor is ruim 1,5 miljoen voor nodig.

10897234678?profile=originalSchrijf U vandaag nog in, zodat wij ons werk kunnen afmaken !!!!!

Ook kunt het inschrijfformulier aanvragen info@icm-online.nl of direct via deze site inschrijven, klik op INSCHRIJVEN
U bent € 50  eenmalig verschuldigd vor de kosten als deelnemer ACTW66, en U heeft 1 jaar gratis een ICM Abonnement en toegang tot ons Video-kanaal, het  enige Indisch Kanaal !
 
Last but not least U onvangt boek rapport dat door uitgever Calbona is uitgebracht onder ISBN 978-94-925750-18-0 nadat deze is overhandigd aan Ministerie van Buitenlandse zaken en de fractie voorzitters van de Tweede Kamer, tegelijk met de petitie aanbieding.
 
 

Steun ACTW66 ! 

Lees verder…

Moord op duizenden (Indische) Nederlanders was genocide' Bron Volkskrant 18/11-2013

Bewerkt door: redactie − 18/11/13, 08:31  − bron: ANP
media_xl_1952552.jpg
© afp. Sukarno, de eerste president van de Republiek Indonesië, in 1945.

De golf van etnisch geweld in Nederlands-Indië, die begon in 1945, is steeds ten onrechte door Nederland naar de achtergrond verdrongen. De moord op duizenden (Indische) Nederlanders in de Bersiaptijd is door Nederland altijd gelaten geaccepteerd, 'terwijl het zich het best laat omschrijven als volkerenmoord'.

Dat zegt de Amerikaanse historicus William H. Frederick in een interview maandag in Trouw. Hij spreekt daarin van 'post-koloniaal geheugenverlies' van de Nederlandse autoriteiten.

De 72-jarige historicus heeft volgens de krant zijn hele wetenschappelijk loopbaan gewijd aan de geschiedenis van Indonesië. Na de capitulatie van Japan vermoordden Indonesische strijders duizenden Nederlanders die net uit Japanse interneringskampen waren bevrijd. Ze wilden koste wat kost voorkomen dat het koloniale gezag zou worden hersteld, aldus Frederick. Een artikel over zijn onderzoek staat in het Britse wetenschappelijke blad Journal of Genocide Research.

'De Bersiapperiode is zonder twijfel een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Indonesië én die van Nederland', aldus Frederick die zegt geen land te kennen dat de moord op zoveel medeburgers zo gelaten heeft geaccepteerd en vervolgens is vergeten. 'Ik bespeur nog steeds de tendens bij zowel niet-Indonesiërs als Indonesiërs om die revolutie als min of meer onschuldig en, althans op wereldschaal, als niet zo gewelddadig te beschouwen.'

Hij noemt het 'zeer mager' dat minister Frans Timmermans (Buitenlandse Zaken) vindt dat instituten die onderzoek naar de dekolonisatie van Nederlands-Indië willen doen, dat maar uit eigen budget moeten betalen. 'De echte reden ligt volgens mij eerder op diplomatiek terrein', zegt hij in Trouw. 'Ik begrijp dat de Indonesische regering geen zin in een onderzoek heeft, omdat ze niet trots zullen zijn op de Bersiap. Nederlandse diplomaten in Jakarta worden nerveus van een onderzoek, omdat dit hun leven gecompliceerder kan maken. Terwijl zo'n onderzoek natuurlijk hoogstnoodzakelijk is.' 

Lees verder…

Geheime nota: Molukse treinkapers door kogelregen gedood

Door: Ana van Es − 30/11/13, 02:00
10897267684?profile=original
© ANP. Op 11 juni 1977 beëindigden militairen van een speciale eenheid de treinkaping bij het Drentse gehucht De Punt.

Het ministerie van Justitie heeft 35 jaar lang een nota geheim gehouden waaruit blijkt dat zes Molukse treinkapers in 1977 door tientallen kogels zijn gedood. Opeenvolgende ministers hebben volgehouden dat van een kogelregen geen sprake is geweest, laat staan dat ze opzettelijk zijn gedood. Maar al in 1978 was op het ministerie bekend dat de gedode kapers samen getroffen zijn door 144 kogels. Dat blijkt uit nog niet openbare dossiers over de treinkaping in het Nationaal Archief, die de Volkskrant de afgelopen maanden mocht inzien.

  • media_l_1973643.jpg
    © anp.
    De Zuidmolukse onderhandelaars Tan en Soumokil tijdens een persconferentie nadat de kaping was beëindigd.
  •  
    Men zal daaruit afleiden dat de treinkapers wel degelijk door een regen van kogels getroffen zijn
    Ernst Hirsch Ballin in '77

'Dit is heel pittig', zegt Dries van Agt, toenmalig minister van Justitie (CDA), die verantwoordelijk was voor de aanval. Hij ziet kogelaantallen per gedode kaper. '40 kogels, 33 kogels en 28 kogels, dat is niet mis. Ik kom dit nu pas aan de weet. Toen ik in 1977 de Tweede Kamer informeerde, wist ik hier niets van.'

Op 11 juni 1977 beëindigden militairen van een speciale eenheid de treinkaping bij het Drentse gehucht De Punt. Daarbij vielen acht doden: zes van de negen Zuid-Molukse kapers en twee gegijzelden. Geen andere naoorlogse antiterreuractie in Nederland eiste zoveel levens.

Van Agt meldde kort na afloop van de kaping in de Tweede Kamer dat de gedode kapers niet zijn getroffen 'door een regen van kogels'. Over de beschieting zei hij: 'Die had niet tot doel hen te doden.' De werkelijkheid was anders, bleek al snel. In maart 1978, negen maanden na de kaping, kreeg het ministerie de autopsierapporten van de zes overleden kapers. De zaak belandde op het bureau van de toen 27-jarige hoofdambtenaar Ernst Hirsch Ballin (CDA), die later zelf minister van Justitie zou worden.

Hirsch Ballin legde in een tot nu toe onbekende nota vast door hoeveel kogels elke kaper is getroffen: 12, 40, 18, 28, 13, 33. Zijn conclusie: de autopsierapporten schetsen een ander beeld van de beschieting dan het officiële regeringsverhaal. 'Men zal daaruit afleiden dat de treinkapers, anders dan minister Van Agt op 23 juni 1977 in de Tweede Kamer verklaarde, wel degelijk door een regen van kogels getroffen zijn. Ook de verklaring van de minister, dat niet beoogd werd de kapers te doden, zal aan geloofwaardigheid inboeten.'

In de kluis
Zijn bevindingen lagen gevoelig, want Van Agt was op dat moment premier van Nederland. De nota van Hirsch Ballin verdween samen met andere geheime documenten over de treinkaping in de kluis. Toenmalig minister van Justitie Job de Ruiter (CDA) zegt dat de nota van Hirsch Ballin hem nooit heeft bereikt. 'De inhoud van de nota heeft mij niets doen herinneren.'

Minister van Justitie Ivo Opstelten (VVD) kreeg onlangs vragen uit de Tweede Kamer over een onderzoek waarin staat dat enkele kapers door militairen zouden zijn geliquideerd. Als antwoord verwijst hij naar onder meer de opmerkingen van Van Agt op 23 juni 1977, die 35 jaar geleden al onjuist bleken. Zijn woordvoerder wil daarop niet inhoudelijk reageren, want binnenkort moet Opstelten nieuwe Kamervragen over de treinkaping beantwoorden.

Vandaag in de Volkskrant: 'Met weinig kogels had dit niet gekund'

Weergaven: 46

Lees verder…

Besluit om onderzoek naar dekolonisatie van Nederlands-Indiē uit eigen zak te betalen is een diplomatieke beslissing


10897267497?profile=originalHet besluit om onderzoek naar dekolonisatie van Nederlands-Indiē uit eigen zak te betalen is een diplomatieke beslissing
Terwijl het bezoek aan Indonesië ook op persoonlijk vlak een bijzondere gebeurtenis voor premier Mark Rutte is, omdat in deze voormalig Nederlandse kolonie een dramatische geschiedenis van zijn familie ligt, wil minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans dat instituten die onderzoek willen doen naar de dekolonisatie van het voormalig Nederlands-Indië, waarvan ook Ruttes familie de dramatische gevolgen moest ondervinden, dit uit eigen budget betalen.
Hiermee geeft Nederland wederom te kennen dat het de golf van etnisch geweld in voormalig Nederlands-Indië naar de achtergrond wil verdringen. Dit geweld richtte zich op de net uit Japanse interneringskampen bevrijdde Indische Nederlanders. Indonesische verzetsstrijders wilden kost wat kost voorkomen dat het koloniale gezag zou worden hersteld. Deze periode van geweld, die de geschiedenis inging als de ‘Bersiapperiode’, is zonder twijfel een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Indonesië én die van Nederland. Desalniettemin is er geen land dat de moord op zoveel medeburgers zo gelaten heeft geaccepteerd en vervolgens is vergeten, als Nederland. De toenmalige Nederlandse regering was de mening toegedaan dat de jonge nieuwe republiek Indonesië daarvoor verantwoordelijk was.
Ook de in 1951 aangenomen WMO, de Wet Materiële Oorlogsschade, was niet voor deze Indische Nederlanders weggelegd, omdat de wet alleen voorzag in oorlogsschade die door Nederlanders geleden werd als gevolg van de Duitse bezetting. Onder de WMO is aan Nederlandse particulieren in de loop der jaren een bedrag van 5,9 miljard gulden uitbetaald, maar de Nederlanders uit de voormalige kolonie ontvingen niets. Vergeleken met de diverse andere landen die in oorlog waren met Japan is dit zeer beschamend. De Verenigde Staten, Engeland en Frankrijk hebben hun landgenoten uit de Aziatische koloniën ruimhartig gecompenseerd, ook voor de geleden oorlogsschade.
Qua opvang en huisvesting deed Nederland het al even slecht. Indische Nederlanders die na de oorlog naar Nederland kwamen, omdat ze in Indië niet meer welkom waren, hadden het slechter dan asielzoekers. Ze werden in barakken geplaatst en moesten het doen met een heel klein voorschot dat ze bovendien tot de laatste cent moesten terugbetalen.
Dat minister Timmermans wil dat onderzoek naar de dekolonisatie van Nederlands-Indië uit eigen budget wordt betaald, moet dan ook niet worden gezien als een bezuinigingsmaatregel, maar als een diplomatiek besluit. Juist nu premier Rutte voet op Indonesische bodem heeft gezet, zal het immers niet ‘handig’ zijn als de Indonesische regering er lucht van krijgt dat Nederland onderzoek naar etnisch geweld door Indonesiërs financiert…
Max Rufi
Uitgever/Editor van Weekblad Hallo Online 

Weergaven: 11.789

Lees verder…

Blog Topics by Tags

Monthly Archives