Elke dag moet je plukken
Wieteke van Dort theater in met thrillerkomedie ’Enkele reis’
Wieteke van Dort ’verzamelt’ als het ware leuke ervaringen. Niks doen is voor haar geen optie, dus vult ze haar tijd met schilderen, optreden als Tante Lien en het schrijven van boeken. De komende maanden staat ze in het theater met de thrillerkomedie Enkele reis. „Als iets me aanspreekt dan doe ik het. Ik ben zo gelukkig geweest dat ik dat eigenlijk mijn hele leven zo heb kunnen doen.”
’Iedere keer dacht ik weer: iets leukers kan mij niet overkomen, maar dan kwam er toch steeds weer iets anders moois op mijn pad. Ik kom chronisch tijd tekort”, lacht Van Dort (Soerabaja, 1943), die vertelt dat haar overvolle agenda een wederzijds gewenste samenwerking met theaterproducent Hummelinck Stuurman eerder steeds in de weg stond.
„Ik ben zo blij dat die ruimte er nu wel was. Ik vind het enig om deze voorstelling samen met Trudy Labij en Bram van der Vlugt te maken. Met Bram heb ik ooit bij De Nieuwe Komedie nog in de musical Sajjens Fiksjun van Harry Geelen gespeeld en Trudy is wel eens bij me langs geweest in de Late Late Lien Show. Die twee hebben allebei natuurlijk een dijk van een toneelcarrière opgebouwd. Ik kan nog zoveel van hen leren. Ik drink het allemaal in tijdens de repetities. Dat heb ik altijd gedaan. Tijdens mijn periode bij Wim Kan, maar ook van Aart Staartjes, Joost Prinsen en Loes Luca heb ik veel opgestoken. Ik heb er totaal geen moeite mee om aanwijzingen op te volgen. Ik leer graag nieuwe dingen bij. En sinds ik al 25 jaar iedere dag met twintig minuten transcendente meditatie start, ben ik ook nooit meer nerveus.”
Truttig
Het is een uitermate bescheiden opstelling voor iemand die zelf ook een glansrijke carrière opbouwde. „De ster uithangen is nu eenmaal niet zo mijn ding. Er was een keer een Tros-evenement op een vakantiepark in Brabant waar ik moest optreden, maar de portier wilde me het parkeerterrein niet op laten. Toen heb ik mijn auto maar verderop neergezet en ben ik gaan lopen, terwijl collega’s als Martin Brozius er wel gewoon stonden. Maar om daar dan stampij over te maken, daar heb ik dan ook geen zin in. Ik voel me wat dat betreft dan ook vaak dat truttige mevrouwtje. Op het toneel kan ik een mooi liedje zingen en grapjes maken, maar daarbuiten ben ik gewoon Wieteke. Je bent vooral wat je bent door je publiek.”
Wieteke van Dort werd in eerste instantie niet op de toneelacademie aangenomen, omdat ze volgens de directeur ’nog een kuiken was dat net uit het ei was gekropen’. Ze volgde daarom eerst een opleiding tot kleuterleidster en brak haar opleiding aan de toneelschool later alsnog voortijdig af om bij De Nieuwe Komedie in Den Haag te gaan werken, waar zij in 1966 de rol van Julia in Romeo en Julia mocht spelen. Ze ging ook als cabaretière aan de slag bij Wim Kan, maar richtte zich na haar huwelijk met Theo Moody vooral op radio- en televisiewerk (o.a. Oebele, De stratemakeropzeeshow, Radio Lawaaipapegaai). In 1979 creëerde ze haar beroemde alter ego Tante Lien voor de Late Late Lien Show.
Oudjes
„Ik wilde ’s avonds graag thuis zijn bij de kinderen, maar hoewel die inmiddels al lang de deur uit zijn, heb ik het lang volgehouden om toch zoveel mogelijk overdag te werken”, vertelt de actrice. Toch gaat ze nu voor Enkele reis ook ’s avonds het land weer in. „Al heb ik dat natuurlijk wel eerst met Theo overlegd. We zijn in april 50 jaar getrouwd, dus zo’n beslissing neem je niet in je uppie. Al ben ik niet de hele week van huis hoor. Deze tournee is echt op ons oudjes geënt. We spelen hooguit drie keer per week.”
In de thrillerkomedie van Lex Passchier is te zien hoe een thrillerschrijfster (Trudy Labij) en haar sloverige zus (Van Dort) eigenlijk naar een verzorgingstehuis zouden moeten. Om dat te voorkomen schakelen ze een sinistere heer (Bram van der Vlugt) in om hen te helpen bij hun laatste wens. Maar zodra hij arriveert, gebeuren er vreemde dingen.
Hoewel volgens Wieteke van Dort zeker niet alleen de nadruk op dat zelfverkozen levenseinde ligt in dit stuk, is zij er wel degelijk een voorstander van. „Bij een hartsvriend van ons werd darmkanker vastgesteld, maar hij wilde dat hele traject niet in. Hij is er op zijn verjaardag tussenuit gepiept. En mijn eigen moeder heb ik in slaap gezongen in het ziekenhuis. Ik heb er wel respect voor als mensen ervoor kiezen het heft in eigen hand te nemen.”
Zelf keek zij de dood ook in de ogen toen ze in 2012 met een ambulance werd afgevoerd en een zware hartoperatie moest ondergaan. Sindsdien realiseert zij zich nog meer dat ze de dag moet plukken. En dus verschijnt morgen eindelijk het inspiratieboek met cd voor kleuterleerkrachten Lawaaipapegaai, dat zij samenstelde met haar vriendinnen Evelyn Akkermans en Molly Tellegen die zij destijds op de kleuteropleiding leerde kennen.
„Er was nog zoveel mooi materiaal van Burny Bos en Joop Stokkermans. Zonde als dat in de kast blijft liggen. Het is soms ook best ondeugend, maar dat vind ik juist wel leuk. Zoals Aart Staartjes het laatst nog zei: ’We zijn enorm aan het verpreutsen’. En dat is nergens voor nodig. Tante Lien durft ook steeds meer. Ze is in de loop der jaren echt wel wat stouter geworden. Misschien wel net als ik”, glimlacht Wieteke van Dort mysterieus.
Info: hummelinckstuurman.nl
Opmerkingen