“WAAR BLIJVEN ONZE INDISCHE MUZIEKGIGANTEN?”

[Ferry Schwab]

fastware “WAAR BLIJVEN ONZE INDISCHE MUZIEKGIGANTEN?” Als we het hebben over Indische muziekgiganten dan moeten we denken aan de tijd van “George de Fretes, The Tielman Brothers, The Blue Diamonds, Willem Nijholt, Sandra Reemer, Margie Bal, Sandra & Andres, Jack Jersey, Nick MacKenzie, Masada, en in de USA de top hardrock band Van Halen … terug in Holland en dan opeens weer Lois Lane, Linda Wagemakers, Jamai Loman … en Kane … en verder? Tjahh …misschien nog een paar niet vermeld, maar of het echte toppers waren … En waarom niets meer, waarom geen toppers meer? Hoe zou dat komen eigenlijk? Hebben wij hier in Holland dan geen jonge Indische artiesten meer die door kunnen breken tot een redelijk bekend artiest … Of zijn deze jonge Indische potentiële artiesten niet meer zo in de smaak bij het Nederlandse publiek … zeker weten van wel! Alleen het zoeken naar “iets nieuws” en “iets goeds” is heel moeilijk, dat geef ik toe … maar we komen er weer aan! Toen en nu … In de jaren ‘60 was het ook zo, en nog heeft onze “George de Fretes” zich ontplooid tot werelds beste Hawaiian gitarist, en erkend in Hawaiï … en wat denken jullie van de zusjes Lois Lane rond 1985, Suzanne en Monique Kleman twee mooie Indische pop-soul zangeressen en hun orkest die optraden in de voorprogramma’s van Prince … en nu 2009 onze eigen Dinand Woesthoff en zijn gitarist Dennis van Leeuwen, twee jonge Indo’s van de hardrock band “Kane” … en van wereldformaat! Natuurlijk hebben wij nog heel veel ‘bibit muzikanten’ (jong getalenteerde muzikanten) die straks misschien met iets nieuws in de muziekwereld komen, who knows! Maar waar jonge Indische muzikanten wel op moeten letten, is het blijven zoeken naar nieuwe muziekstromen in de wereld, en misschien je Indische roots er bij voegen tot één nieuwe moderne stroming in de muziek … dus geen ouwe rocknummers spelen zoals Johnny be good, Route 66 of Monalisa, het is leuk maar zoek iets anders met mooie arrangementen en toch melodieus … anders blijft de Indische muziek in het zelfde schuitje en je komt niet verder dan optredens op de Pasarmalams of Indische fuifjes tegen heel lage gages! Eigenlijk ook logies, als Indo-band met bijna dezelfde repertoire net als andere Indobandjes heb je niets ‘meer’ te bieden, en zo blijven de Indische bandjes maar rommelen, jammer eigenlijk! Country and Western idool … Het is toch wel vreemd, dat veel Indische mensen in Nederland helemaal gek zijn van de Indonesische country zanger Tantowi Yahya, terwijl de Indo’s de country and western muziek mee naar Holland hebben genomen! Maar ik kan me best wel voorstellen, waarom veel Indische mensen in Holland Tantowi hebben gekozen tot hun country idool. Hij zingt goed, is altijd aardig, intelligent, ziet er leuk uit en heel erg muzikaal en bescheiden. Noem ’s een Indische country zanger in Nederland en die de intens heeft om door te breken en het jaren in stand te houden. Niet dus! In Indonesië was de country muziek eigenlijk nooit ingeburgerd, en pas later toen Tantowi zijn debuut maakte als country and western zanger, met als eerste producer een zekere Danny Jozal een ex-schoolvriend van mij, getrouwd met Coba Bruinier een Indischmeisje uit Surabaya, heeft Tantowi heel geduldig Indonesië leren luisteren naar country and western muziek, en met succes. Naast countryzanger is hij een goede zakenman, een bekende TV presentator en lid van de DPR (Dewan Perwakilan Rakyat) Volksvertegenwoordiger, dus in de politiek! Pas geleden nog zei Tantowi Yahya tegen mij, dat hij de MRP Band made in Holland, een sterke country and western band vindt op internationaal niveau! Kom op jongens en meisjes laat zien wat jullie kunnen, doe mee met een talenten- jacht of kom met totaal iets anders in de muziekwereld. Blijf zoeken naar nieuwe ideeën in de muziek …Succes, and see you on stage! Ed Brodie 19 november 2009