‘Waar begint de vrede?  Die begint bij jou en bij mij!

10897393666?profile=original‘Waar begint de vrede? 
Die begint bij jou en bij mij!’

De jaarlijkse vredesweek is voorbij. Hoog tijd om stil te staan bij de betekenis van echte vrede. En waar die ook alweer begint.

Vorige week was op veel plaatsen in ons land de jaarlijkse vredesweek. En ik kreeg de vraag om dit jaar voor de vredesweek in Enschede als ambassadeur op te treden. Het verzoek kwam van de organisaties ‘Enschede voor Vrede’ en de ‘Wereldvredesvlam Twente’. Aan hun verzoek gaf ik graag gehoor. En zo viel mij de eer te beurt om de officiële opening van de vredesweek te verrichten tijdens een feestelijke bijeenkomst in de sfeervolle wintertuin, nu omgedoopt in de vredestuin, van leefgemeenschap De Wonne

Heftige oorlog

Van jongs af aan ben ik geen ‘vredeskind’. Ik werd namelijk midden in een heftige oorlog geboren. Voor mijn geboorte was een gewapende patrouille nodig die mijn moeder vervoerde naar een ziekenhuis. Dat was in Bandoeng, Indonesië, tijdens de strijd om de onafhankelijkheid van het land. Een oorlog die destijds door de regering eufemistisch werd aangeduid als ‘politionele acties’.  Het vredeskind in mij werd pas wakker in mijn studietijd. Als student en als muzikant nam ik deel aan diverse vredesdemonstraties, voettochten van Pax Christi, acties van het toenmalige IKV (Interkerkelijk Vredesberaad) tegen kernwapens, acties tegen de neutronenbom, tegen de komst van de kruisraketten, tegen de Russische inval in Tsjecho-Slowakije enz. Daardoor kreeg ik besef van de waanzin van oorlog en het grote belang van vrede, wereldwijd. Bij de opening van de vredesweek noemde ik dit ‘de grote vrede’.

Moedeloosheid

Mijn vroegere idealen zijn weliswaar niet verdwenen, maar worden wel vaak beproefd. Wie de grote vrede een warm hart toedraagt, maar nu ziet hoe in Syrië, Irak en Afghanistan iedereen met iedereen vecht, kan toch een gevoel van moedeloosheid en machteloosheid niet ontzegd worden. Die machteloosheid heeft alles te maken met de vraag: wat kan je aan al dat geweld zelf doen? Antwoord: helemaal niks. Moeten we dan onze ziel in lijdzaamheid bezitten? Dat dacht ik niet. En daarom vroeg ik de aanwezigen bij de opening van de vredesweek aandacht voor ‘de kleine vrede’. Dat is de vrede die begint bij onszelf, de vrede in ons hart en in ons dagelijks leven. Hoe wij omgaan met anderen, hoe wij naar hen willen luisteren in plaats van discussiëren. Hoe wij niet de tegenstelling zoeken, maar die juist willen overbruggen. Hoe wij niet gaan voor het debat, maar voor de dialoog.

Kleine vrede

Die kleine vrede begint bij onszelf met aandacht voor de ander. Dat is ook de vrede die belangrijk is in onze eigen omgeving. Bij onszelf in huis, in ons gezin, met onze dierbaren, met je buren, in je buurt. Die ‘kleine vrede’ is vooral vrede op lokaal niveau. Dus typte ik in Google ‘gemeentelijk vredesbeleid Enschede’. Niks te vinden. Dan maar een mailtje: ‘Heeft de gemeente Enschede een lokaal vredesbeleid?’ Dat leverde een telefoontje op, dat er op neer kwam dat Enschede dat niet echt heeft. Wel was de burgemeester aangesloten bij Majors for Peace (burgemeesters voor vrede), maar daar was hij niet echt actief in.

Lokale initiatieven

Nu hield diezelfde burgemeester op 15 augustus een prachtige toespraak tijdens de Indiëherdenking bij het Indiëmonument in Enschede. Daarin legde hij een mooi verband tussen ‘vrede’ en de stad. Er is dus alle aanleiding voor een gemeentelijk vredesbeleid dat lokale initiatieven van burgers faciliteert. Steden als Eindhoven en Deventer doen dat. Dus gemeente Enschede, waar wacht je nog op?

E-mail me wanneer mensen hun opmerkingen achterlaten –

U moet lid zijn van ICM - abonnement 8 euro per maand periode 2024 - 2025 om opmerkingen toe te voegen!

Doe mee ICM - abonnement 8 euro per maand periode 2024 - 2025

Opmerkingen

Dit antwoord is verwijderd.

Blog Topics by Tags

Monthly Archives