HANS VERVOORT - WEG UIT INDIE (FRAGMENT 6)
- Op 28 maart 2010 om 19.21 doorICM redactie geplaatst in Voorbeeldtitel (Wijziging)
- Stuur bericht Discussies bekijken
Korte inhoud van het voorafgaande: Het is 1942, de Japanners hebben Nederlands-Indië veroverd en Hans en Sonja komen met hun moeders terecht in een interneringskamp.
Net zoals iedereen hield Hans altijd zijn ogen goed op de grond als hij door het kamp liep. Je wist maar nooit wat iemand ergens had laten vallen. Een knoop of een elastiekje was al een meevaller, die konden altijd van pas komen. Een touwtje was helemaal mooi meegenomen. Maar de vondst die hij vandaag op de Grote Weg deed liet hem even duizelen: iemand had een stronkje kool aan de wegrand laten vallen. Bijna had hij het niet gezien, het lag net achter een kluitje aarde, maar terwijl hij doorliep riep zijn linker ooghoek: hé, hier ligt iets.
Zijn moeder die af en toe in de keuken van de Japanners mocht werken, was een keer bleek van pijn thuis gekomen: ze had een zakje gloeiende rijst in haar blouse verstopt en die op haar blote huid mee naar huis gedragen. Zo namen de keukenwerksters ook wel restanten mee naar huis van de groente die ze voor de Jap hadden moeten schoonmaken en koken. Dit koolstronkje zou dus ook wel uit een jurk of blouse gevallen zijn. Hans raapte het op en hield het in de palm van zijn hand zodat niemand het kon zien.
Waar kon hij het rustig bekijken? De badhokjes waren het best, maar toen hij daar aan kwam zag hij dat de schoonmaakploeg bezig was de hokjes schoon te maken. Tante Aal was erbij, ze trok een vies gezicht terwijl ze naar hem zwaaide. Zeep had niemand meer, dus schrobden veel moeders de kleren met zand of met iets zeperigs dat ze maakten van houtskool-as uit de keuken. Dat spoelden ze af met water uit de waterbak die in elk hokje stond. Als dat water oud werd begon het te stinken en ook de zand- en asresten roken niet lekker. Vandaar tante Aal's vieze gezicht.
Dan maar naar de wc's, besloot Hans.
De poepsloot was ook een plek waar je op jezelf kon zijn en hij liep er heen. De geur waar hij in de eerste tijd van het kamp nog misselijk van werd, had nu iets vertrouwds. Eenmaal in een hokje met de deur dicht deed hij zijn hand open. Het stronkje kool was een beetje vuil aan de twee kanten waar het afgesneden was. Hans had het hokje gekozen waar het water binnen kwam dat door de poepsloot dreef en de drollen meenam. Hier, in dit eerste hokje, was het water nog schoon en hij ging op zijn hurken zitten en liet het water langs de kool lopen. Bijna schoon waren de afgesneden gedeelten toen en zonder bedenken nam hij een hap. Een heerlijke smaak vulde zijn mond: een beetje bitter maar ook een beetje zoetig. Hij kauwde zo lang mogelijk op de stukjes kool en pas toen iemand van buitenaf riep:'Hé, wanneer komt dit hokje vrij?' slikte hij het snel in.
Meer weten over het boek Weg uit Indië? Kijk op www.hansvervoort.nl
Wordt vervolgd!
Opmerkingen