Monument ter nagedachtenis aan de KNIL. © ANP
Staat hoeft miljardenschuld Indische gemeenschap niet te betalen
Nabestaanden van tienduizenden ex-KNIL-militairen en ambtenaren uit Nederlands-Indië krijgen geen achterstallige salarissen van hun ouders uitbetaald. De Centrale Raad van Beroep bevestigt vandaag een eerdere uitspraak van de rechtbank.
Tijdens de Japanse bezetting (1942-1945) kregen 82.000 voormalige militairen en ambtenaren in de toenmalige Nederlandse kolonie geen salaris. Decennialang vochten ze voor uitbetaling van deze schuld van – omgerekend - 5,7 miljard euro.
Lees ook
'Miljardenschuld aan Indische gemeenschap weggemoffeld'
Lees meer
Nederland heeft dit altijd geweigerd, omdat deze financiële verplichtingen zouden zijn overgedragen aan Indonesië. Dat blijkt niet te kloppen. Eind 2015 sloot het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) alsnog een overeenkomst met het Indisch Platform als 'morele genoegdoening'. Rechthebbenden die op 15 augustus 2015 nog in leven waren, krijgen een eenmalige uitkering van 25.000 euro. Uiteindelijk gaat het om nog geen 600 personen.
Oneerlijk
Hij is in dienst geweest van Nederland, is gemarteld en heeft geleden. Ik heb het gevoel dat hij niet meetelt
Nabestaanden gingen in hoger beroep bij de Centrale Raad van Beroep. Liszy Jonkers, dochter van een KNIL-militair, vindt de willekeurig gekozen peildatum ‘oneerlijk’ en ‘discriminerend’. Ze wil morele en financiële erkenning voor haar vader. ,,Hij kan er niets aan doen dat hij al in 2004 overleed'', zei ze eerder. ,,Hij is in dienst geweest van Nederland, is gemarteld en heeft geleden. Ik heb het gevoel dat hij niet meetelt.''
Eerder oordeelde de rechtbank dat de voorwaarden van de regeling ‘niet onredelijk’ waren. De Centrale Raad van Beroep bevestigt dat vonnis. ,,Het betreft een regeling die niet gebaseerd is op een wet;;, zegt persrechter J. Zeijen. ,,Het is beleid dat voor sommigen gunstig is, en voor anderen niet.''
Kleine tik op de vingers
De Centrale Raad van Beroep geeft de rechtbank wel een kleine tik op de vingers. Zeijen: ,,Omdat het beleid is, moet de rechtbank terughoudend zijn in de beoordeling. De rechter kan niet op de stoel van de minister of wetgever gaan zitten en beoordelen of de voorwaarden redelijk zijn, maar moet alleen toetsen of de regeling consequent is uitgevoerd.''
Tegelijk met de zaak van Jonkers heeft de Centrale Raad van Beroep in drie andere gevallen van nabestaanden vandaag eenzelfde uitspraak gedaan. De nabestaanden hebben nu in Nederland geen mogelijkheid meer om te procederen. Ze kunnen nog wel naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens stappen.
ICM redactie Reacties en commentaren.
Om te beginnen complimenten aan Liszy Jonkers die niet 70 jaar als de resterende groep langs de lijn loopt het klagen en te mopperen, actie onderneemt. Niet het cultuurtje van laat anderen maar voor mijn belangen opkomen. Dankzij dit cultuurtje worden 70 jaar de Indische Zaken niet serieus genomen door die Overheid. Die Overheid komt je recht niet brengen, net als de andere burgers zul je zelf je recht moeten halen.
Voegt daar aan toe het Indisch Platform met zijn 26 aangesloten Indische stichtingen die betaald worden om deze Indische zaken zogenaamd te behartigen. Nota bene zijn de voorzitters benoemd door VWS en ook nog diezelfde Overheid als hun broodheer hebben, dat laat het al raden dat sinds de oprichting ergens in 1996 over schijnconstructies gaat, dat dan zogenaamd namens de Nederlandse Indisch Gemeenschap wordt gehandeld dat ook nog tot een wet komt. Chapeau Ruud Lubbers, om 70 jaar met deze kunstmatige schijnconstructies het Min. VWS facilitaire een Indisch Platform te bieden. Sinds 2000 vele Indisch vraagstukken niet tot enkele oplossingen hebben gebracht, nadrukkelijk geblokkeerd door dit platform, en om de NL Staat weg heeft gehouden van de claims waarover ruim 14 miljard (Waarde toen) na conversie ruim 200 Miljard waarde nu, nota bene heeft ontvangen van de republiek, Japan en Marshal hulp. In plaats deze uit te keren aan de rechthebbende te hebben gebruikt voor de eigen opbouw en de miraculeuze opbouw van de economie.
De actuele onopgeloste Indisch vraagstukken:
- De vergeten groep (NL onderdanen met Nederlands paspoort) die nu stateloos zijn in de republiek Indonesië. Worden deze onderdanen teruggehaald, of worden deze met terugwerkende kracht voorzien van een AOW zoals voor de oudjes hier geldt. Het is uiteraard een prachtig initiatief van Omroep Max, maar is een druppel op een gloeiende plaat om deze toch nog een goede oude dag te gunnen.
- Wat wordt er gedaan met nu geschat de 60.000 oorlogsslachtoffers, die nimmer schadeloos zijn gesteld, terwijl hiervoor Nederland 14 miljard ontving uit de verdragen van Japan, Indonesie, en uit Marshal hulp
- Wat wordt er gedaan aan de Indische Verankeringen zoals Martin van Rijn stelde voor de Nederlandse burgers, de zwarte bladzijde die de historicussen uit de geschiedenisboeken scheurde(n).
- Wat wordt er gedaan(U doen) met Traktaat van Wassenaar
Ook nu weer wordt door de Centrale Raad van Beroep en de rechters weggedoken in plaats te duiken in de betreffende rapporten van Indische tegoeden, traktaat van wassenaar, rapport CIA (RTC), en Baudet.
Waarom wordt eerst niet deze schijnconstructie aangepakt, voor diegenen die direct zijn betrokken bij deze deals, dan was de poging van Liszy niet voor niets geweest. Strategisch heeft Liszy nu de vrijheid om naar het Europees Hof voor de Rechten te stappen maar wellicht is zinvol om de vakbonden zoals Hans de Boer in te schakelen. Immers het is in beginsel een geschil tussen de oud-werkgevers Min. Van Defensie en Min. Binnenlandse zaken, de republiek Indonesie heeft 4,6 miljard plus 689 miljoen voor de boedel van bedrijven en particulieren die het land werden uitgezet, dus de gewone burgers ruim 341.000. Deze oorlogsslachtoffers hebben de reis, pension en hervestiging zelf bekostigd, ook zij hebben 4 jaar geen loon gehad.
Voorts is de misvatting, verwijs naar de rapporten van Gaalen 2000, traktaat van Wassenaar, en boek van Baudet. De republiek Indonesie heeft de claims afgekocht voor 4,6 miljard, dat werd betaald van 1949 - 1956. De restschuld van 689 miljoen werd ondergebracht in het verdrag traktaat van Wassenaar.
Halbe Zijlstra riep ludiek veel geld voor toen.
Wanneer die 4,6 miljard plus 689 miljoen wordt geconverteerd naar de waarde anno 2018 spreken wij over het tienvoudige. Toen had de grootste Indisch Javaanse Bank een balanstotaal van 66 miljoen (rapport van Gaalen ), in vergelijking tot nu heeft een Rabobank bijvoorbeeld een balanstotaal van ruim 600 miljard. Na conversiefactor 2018 komt dit op ruim 500 miljard dat de republiek aan Nederland betaalde. Voegt daar aan toe dat de periode voor de oorlog de goudvoorraden uit het voormalige Indie werd leeggeroofd, en de financiële stromingen werden doorgesluisd naar de Holdingen in Holland.
Alle onderzoekers hebben niet stil gestaan bij het feit dat voor de boedel en economie een waarde geldt en om deze in balans te brengen deze waarde naar een huidige boedel en economie, als indicator dient te worden geconverteerd. Los van rente op rente. Ook als norm kan gelden de rekeningen die de Indische Gemeenschap aan het Ministerie van Sociale Zaken betaalde voor de reis, tijdelijk verblijf en herinrichting woning.
_________________________________________________________
Evaluatie Rapport van traktaat uitgegeven door Min. BuZa is digitaal in pdf op te vragen bij info@icm-online.nl
Rapport =Onderzoekrapport van Gaalen naar tegoeden particuliere bank en - levensverzekering van Nederlanders in Indie 1940 -1958 is te downloaden HIER
Rapport RTC van CIA is op te vragen bij schwab@icm-online.nl
Boek Rapport Traktaat van Wassenaar uitgebracht door actw66 & ICM, is nu te bestellen tegen €50, en komt beschikbaar na dat aanbieding aan de Tweede Kamer & Kabinet heeft plaatsgevonden. U dient zich te schrijven op deze site, volg de verdere instructies op.
Opmerkingen
474
Reacties en commentaren.
Om te beginnen complimenten aan Liszy Jonkers die niet 70 jaar als de resterende groep langs de lijn loopt het klagen en te mopperen, actie onderneemt. Niet het cultuurtje van laat anderen maar voor mijn belangen opkomen. Dankzij dit cultuurtje worden 70 jaar de Indische Zaken niet serieus genomen door die Overheid. Die Overheid komt je recht niet brengen, net als de andere burgers zul je zelf je recht moeten halen.
Voegt daar aan toe het Indisch Platform met zijn 26 aangesloten Indische stichtingen die betaald worden om deze Indische zaken zogenaamd te behartigen. Nota bene zijn de voorzitters benoemd door VWS en ook nog diezelfde Overheid als hun broodheer hebben, dat laat het al raden dat sinds de oprichting ergens in 1996 over schijnconstructies gaat, dat dan zogenaamd namens de Nederlandse Indisch Gemeenschap wordt gehandeld dat ook nog tot een wet komt. Chapeau Ruud Lubbers, om 70 jaar met deze kunstmatige schijnconstructies het Min. VWS facilitaire een Indisch Platform te bieden. Sinds 2000 vele Indisch vraagstukken niet tot enkele oplossingen hebben gebracht, nadrukkelijk geblokkeerd door dit platform, en om de NL Staat weg heeft gehouden van de claims waarover ruim 14 miljard (Waarde toen) na conversie ruim 200 Miljard waarde nu, nota bene heeft ontvangen van de republiek, Japan en Marshal hulp. In plaats deze uit te keren aan de rechthebbende te hebben gebruikt voor de eigen opbouw en de miraculeuze opbouw van de economie.
De actuele onopgeloste Indisch vraagstukken:
Ook nu weer wordt door de Centrale Raad van Beroep en de rechters weggedoken in plaats te duiken in de betreffende rapporten van Indische tegoeden, traktaat van wassenaar, rapport CIA (RTC), en Baudet.
Waarom wordt eerst niet deze schijnconstructie aangepakt, voor diegenen die direct zijn betrokken bij deze deals, dan was de poging van Liszy niet voor niets geweest. Strategisch heeft Liszy nu de vrijheid om naar het Europees Hof voor de Rechten te stappen maar wellicht is zinvol om de vakbonden zoals Hans de Boer in te schakelen. Immers het is in beginsel een geschil tussen de oud-werkgevers Min. Van Defensie en Min. Binnenlandse zaken, de republiek Indonesie heeft 4,6 miljard plus 689 miljoen voor de boedel van bedrijven en particulieren die het land werden uitgezet, dus de gewone burgers ruim 341.000. Deze oorlogsslachtoffers hebben de reis, pension en hervestiging zelf bekostigd, ook zij hebben 4 jaar geen loon gehad.
Voorts is de misvatting, verwijs naar de rapporten van Gaalen 2000, traktaat van Wassenaar, en boek van Baudet. De republiek Indonesie heeft de claims afgekocht voor 4,6 miljard, dat werd betaald van 1949 - 1956. De restschuld van 689 miljoen werd ondergebracht in het verdrag traktaat van Wassenaar.
Halbe Zijlstra riep ludiek veel geld voor toen.
Wanneer die 4,6 miljard plus 689 miljoen wordt geconverteerd naar de waarde anno 2018 spreken wij over het tienvoudige. Toen had de grootste Indisch Javaanse Bank een balanstotaal van 66 miljoen (rapport van Gaalen ), in vergelijking tot nu heeft een Rabobank bijvoorbeeld een balanstotaal van ruim 600 miljard. Na conversiefactor 2010 komt dit op ruim 500 miljard dat de republiek aan Nederland betaalde. Voegt daar aan toe dat de periode voor de oorlog de goudvoorraden uit het voormalige Indie is leeggeroofd, en de financiële stromingen werden doorgegeven naar Holland. Alle onderzoekers hebben niet stil gestaan bij het feit dat voor de boedel en economie een waarde geldt en om deze in balans te brengen deze waarde naar een huidige en boedel dient te worden geconverteerd. Los van rente op rente.