Oscar Rexhäuser Memorial Day, een terugblik
Op 23 oktober jl. werd in Hilversum de Oscar Rexhäuser Memorial Day gehouden, ter nagedachtenis aan de op 29 mei overleden Indorock muzikant Oscar Rexhäuser, oprichter en bassist van The Hot Jumpers. Hieronder een verslagje van de dag zelf en over het ontstaan ervan. Een verslag van Pascal Geurts.”.
Op 30 mei jl. kreeg ik een mailtje van mijn moeder, dat Pa Rexhäuser overleden was en dat ik uit Noorwegen, waar ik aan het werk was, terug moest komen. Ik heb de 31 mijn moeder gebeld en haar gezegd dat ik niet terugkom en we om reden, dat Oscar altijd tegen mij zei: “Pas, als mij wat gebeurt, hoef je niet terug te komen. Ik geef daar niet om. Herinner mij zoals ik was… dat vind ik veel belangrijker”.
En dit respecteerde ik nu. Wel deed ik opmijn werk een gebed, samen met mijn Malaysische collega’s. Vier weken later ging ik terug en sprak met Egon, die mij zei dat Amon, Carmen en Yazmhil welk een Memorial wilden organiseren voor Oscar. Dit was iets waar hij zelf ook achter zou staan. Iemand nog een keer in het zonnetje zetten d.m.v. een tribute of memorial. Toen ben ik Armand Filon gaan polsen of hij zijn medewerking wilde geven. Dit werd voor Mama, Armand en mijzelf het startschot om het op poten te gaan zetten.
Als locatie namen we Dansschool Alberto, om de eenvoudige reden, dat The Hot Jumpers hun 25-jarig en 35-jarig jubileum hier ook gevierd hebben. Los daarvan hebben ze hier ook nog diverse keren gespeeld. Als datum kozen we vervolgens 23 oktober, omdat dat een datum was, waarop ik ook zelf de voorbereidingen en de organisatie kon begeleiden, omdat ik dan daarna voor mijn werk weer terug naar Noorwegen moest. We zijn toen in begin augustus diverse muzikanten gaan benaderen en vrijwel iedereen zegde zijn medewerking toe en hield die datum vrij. Ikzelf vond tussen Pa Rexhäuser zijn papieren het nummer van Riem de Wolff en toen ik hem belde, zei ook hij direct: “Ik ben erbij”. De keuze van “Hot News” was snel gemaakt, omdat de leden ervan de laatste zijn met wie Oscar met The Hot Jumpers speelde, voordat hij in 2006 met de muziek stopte. The Rollers Revival Band wilden we laten spelen,
omdat The Hot Jumpers en Pa hun grote voorbeeld waren en Pa Jimmy van der Hoeven ook zeven jaar bij The Hot Jumpers gespeeld had. De rest van de muzikanten die de Oscar Memorial Band formeerden (ex-Hot Jumpers) en de Orcars Friends Band leek ons een goede mix van iedereen die met Oscar een band had. Wat ook belangrijk was, dat ze dit allemaal uit respect voor Oscar deden en ook Mama al lang kenden. Dankzij ieders medewerking kon het alleen maar tot een succes uitgroeien en we voelden al gauw dat we iets heek speciaals zouden neerzetten.
Uiteindelijk waren er 420 mensen in de zaal, inclusief de artiesten met aanhang en medewerkers. Om 13.30 uur konden we met de begintunes van The Hot Jumpers het programma laten beginnen. Indrukwekkend was het oplezen van de namen van Hot Jumpers leden die de afgelopen twee jaren waren overleden. Jimmy van der Hoeven, Jim Pownall, Dolf van Caspel, Dolf de Vries (die zijn medewerking al had toegezegd), Simon Titaly en Oscar Rexhäuser. We namen één minuut stilte om hierbij stil te staan. Daarna werd het nummer “Seribu Tahun” gespeeld, gezongen door Oscar zelf met Pattinama, opgenomen in een studio in 2001.
Daarna was het de beurt aan Hans de Raaij, de ceremoniemeester om echt te openen met de eerste act: Hot News. De dansvloer stroomde meteen vol en ging zo 25 minuten door. Na de Hot News startte men meteen met de ombouw van het geluid en werd mijn broertje Egon Rexhäuser intussen naar voren geroepen om de Hofner Vioolbas te showen, een replica van de originele bas waar Pa in de 50er en 60er jaren op speelde. Voor deze bas kon men loten kopen en daar werd dan ook direct het startsein voor gegeven. Hiervoor hadden we mijn dochter Jules, mijn nicht Pascale en Violet de Raaij geregeld.
Toen was de Rollers Revival Band klaar om met spelen te beginnen. Ze speelden de ouder vertrouwde sound van de Rollers en Boy & His Rollin Kids, een creatie van vader Jimmy van der Hoeven. Toen deze klaar waren met hun set, had ik nog een verrassing voor hen. Ze moesten even op het podium bij elkaar blijven en Hans haalde mij naar voren en gaf ze een grote foto van The Hot Jumpers van 1984, afgenomen van het grote doek van The Hot Jumpers, dat naast het podium stond. Het mooie ervan is, dat van de zes Hot Jumpers die erop staan, hun vader linksboven afgebeeld staat.
De jongens van de Rollers Revivalband waren er stil van. Maar dit was nog niet alles. Ik had ook voor hen de Hot Jumpers Music Award, met een beeltenis van de vioolbas die Pa had. Ik nam het woord en zei, dat dit
bedoeld was als “ruggensteun” om als generatie na de grootvaders en vaders de muziek voort te zetten, die Indorock zo uniek maakt. Het was een emotioneel moment voor de Rollers Revivalband, maar ook voor mij, aangezien Mama en ik deze jongens al zo lang kenden.
Na een fotosessie met het grote Hot Jumpers doek op de achtergrond werd het geluid weer omgebouwd en was het de beurt aan de oude Hot Jumpers (Daan Hoyer, Fred Theuvenet, Theo Souisay, Bennie Poetiray, Danny Pattinama, Evie Gout en Shirley Salomon). Ze speelden de muziek die ze altijd met The Hot Jumpers hadden gespeeld. Een prachtig gebaar.
Weer werd het geluid omgebouwd en werd de trekking van het winnende lot gedaan door neefje Tristan Rexhäuser en het was…..lot nummer 221. Egon overhandigde de gitaar aan de winnaar en opnieuw even een korte fotosessie. Voordat Egon weer kon weglopen, verrasten we hem een ingelijste platina plaat van The Hot Jumpers.
Hierna was het tijd voor een speech van Coby, de vriendin van Oscar de laatste 12 maanden. Daarna was het tijd voor de Oscars Friends Band met Eddy Chatelin, Woody Brunings, Ron Lamster, Ricky Berger, Piet Danse, Glen Kuhuwael en Boy Tahalele. Woody bracht een speciaal nummer, geschreven door Armand Filon en zong dit met veel gevoel.
Toen kwam er een grote verrassing; tante Irma, de eerste vrouw van Pa, gaf een Hawaiian dans ten beste en vertelde in de introductie dat zij dit ook deed in de begintijd met The Hot Jumpers. Hierna was het woord aan mijn moeder, Sandra, die iedereen bedankte voor hun komst en speciaal ook Armand voor zijn tomeloze inzet. Egon en ik ondersteunden haar toen
zij halverwege volschoot. Later vroeg ik haar waarom en ze vertelde me “Ik zag al die mensen die speciaal voor Pa nog één keer gekomen waren en toen hield ik het niet meer”.
Hierna was Hans de Raaij weer aan de beurt om een speciale gast aan te kondigen: Riem de Wolff. Hierbij wil ik Riem nogmaals bedanken dat hij er voor Pa nog bij wilde zijn en voor zijn medeleven aan de familie. Ik had ook Wieteke van Dort uitgenodigd, maar die zat op die 23e oktober in het vliegtuig vanuit Indonesië naar Nederland. Anders had ze er graag bij willen zijn. Als afsluiter was er een laatste set voor Hot News, waarna we iedereen voor de komst bedankten en welthuis wensten.
Ik was zelf een baby, toen mijn moeder, Sandra, Pa’s vriendin werd. Ze zijn 25 jaar bij elkaar gebleven en als goede vrienden uit elkaar gegaan. En zeker als Pa weer eens in het ziekenhuis lag, moest Mama als eerste worden ingelicht. Ik vond het daarom onze taak om dit op poten te zetten en er een succes van te maken. Hierbij wil ik ook de dames bedanken, Edwin Keylard, Sunny Jansen (mijn jongste nicht) en Pascale Jansen, Evelien en Armand Filon, mijn dochter Jules, Egon, Violet en Hans de Raaij. En Magda en Anneke, bedankt voor het lekkere eten.
Uit naam van Sandra zeg ik: “Iedereen bedankt en we zullen het nooit vergeten”. Pascal.
Opmerkingen