Nationaal Bibliotkeek neemt het Boek Rapport Traktaat van Wassenaar op in haar assortiment.
Delegatie ACTW-66 (Actie comite Traktaat van Wassenaar)is zeer content met dit gebaar. 300 jaar is de republiek Indonesie een kolonie geweest van Nederland. Conclusie o.a. dat bij het vak geschiedenis op de scholen over alles en nog wat wordt geschreven. Gedetailleerd wordt over de bezetting door Duistland geschreven. Vreemd gnoeg wordt niets geschreven over het voormalige Indie het reilen en zeilen de periode 1947 tot en met 1962.
Sterker nog vanuit Ministerie VWS wordt gestimuleerd om de periode 1942-1945 nadrukkelijk in beeld te brengen, en liefst de bersiapperiode en de KNIL. Gretig melden de Indische Stichtingen omdat deze subsidie van 25.000 te ontvangen van VWS. Sophiahof is hier ook een voorbeeld van. Is ondenkbaar dat hier het boek Rapport Traktaat van Wassenaar is te vinden.
Er was een Indische Stiching , die heel tros verkondigde dat deze een documentaire over de bersiap gaat produceren. ICM antwoordde; “ op de redactie zijn zoveel boeken geschreven over WAR- II en de bersiap dat boeken van de plank afvallen. Jaarlijks kunnen de Indische Stichtingen van Min. VWS dan 25.000 subsisdie ontvangen, als het maar niet over de periode 1947 – 1962 gaat.
Deze vorm van censuur zorgt dat de Indo’s eenzijdig worden geinformeerd, bij velen onbekend is dat er een verdrag geslotenis tussen republiek Indonesie en Nederland waar zij hun rechten kunnen ontlenen, compensatie (schadevergoeding) voor het verlies van al hun bezittingen en banktegoeden.
Zoals U bekend bestaat een staatsindeling uit de ambtenaren en de burgers. Voorbeeld is het voormalige Indie die bestuurt werd door ambtenaren over de burgeriij . De constatering is dat de Nederlandse Indische Burgers, in het voormalige Indie en in Nederland in de steek zijn gelaten door de Overheid.
De duidelijke voorkeursbehandeling was voorbehouden aan de ambtenaren. Bij de overdracht – de onafhankelijkheid van de republiek Indonesie – hebben de Indische ambtenaren alle voorzieningen gehad. Voorbeeld nu is het KNIL. Martijn van Rijn heeft 9 voorbeelden genoemd dat het KNIL is gecompenseerd.
De Nederlandse Indische Burgers ( Nederlanders, Indischen, Molukkers en van Joodse afkomst) die 1947 – 1962 in de republiek woonden, hebben zelf de reis, contractpension, en herinrichting moeten betalen. Na 65 jaar wachten ze nog steeds op hun schadevergoeding. Een schadevergoeding die de republiek Indonesie aan Nederland betaalde ruim 7,2 miljard voor 50.000 gezinnen.
Het nationaal Bibliotheek heeft de weg gewezen als voorbeeld, het voorbeeld dat opvolging zal hebben.
Opmerkingen