Knipseltjes uit het boek:
Door de ogen van het kind Elly Hauwert
Ward kwam aangerend. Trucks in aantocht. Nou dat weer? Iedereen wachtte gespannen af. Vriend of vijand. De wagens brachten een totaal andere geur met zich mee. Evenals de mensen die van een totaal ander slag waren. Iedereen straalde en jubelde . bevrijd. Maar door wie eigenlijk. Stemmen fluisterden Ghurka’s en Sikh en Brits Indiërs.
Het vergde nogal wat organisatie in de opgewonden menigte. En tijd.
Ouders waren weer ouderen als ouders . Kinderen weer kinderen.
Het weinige werd in bundels gepakt. Elkeen kreeg een pakket met leger voeding in de hand geduwd. Groene blikken . Kaas , gehakt in saus. Harde biscuits, boter, sunlight zeep in blokken, zwart brood roggebrood genoemd . En dan een poeder vorm Vit C tot limonade te maken. Er was plots overvloed en dat deed mijn lichaam geen goed.
Een man met een tulband om het hoofd nam me in de armen terwijl de tranen over zijn prachtig getint gelaat stroomden. Voor het eerst zag ik huidskleur. En gitzwarte ogen in een lachend gelaat. Het lachen ontblootte een prachtig wit gebit achter een enorme zwarte baard en haardos. Hij geurde naar geiten vlees. Hij bleef me in tranen knuffelen. Ik liet het gelaten toe.Zijn ogen waren betrouwbaar en het voelde veilig. De jongens vroegen de bevrijders honderd uit. De mannen hadden schik in zoveel aandacht. Nadat ze zich ontfermd hadden over de ouderen.
De dag brak aan dat we ingeladen en opgeladen werden in de trucks. Behulpzame handen reikten en tilden en hielpen de ouderen. De kinderen klommen erin erop en hadden heel wat te ontdekken. Deze trucks waren van een andere kwaliteit vorm en gekleurheid. Het Rode kruis was overal herkenbaar.
De kinderen waren gefascineerd door de vliegtuigjes en zwaantjes die kunstig werden gevouwen uit papier .
Hoe lang de trip was kan ik me niet herinneren. Ik neem aan , dit schrijvende ,dat we op het vliegveld van Batavia werden afgezet waar een enorme dikbuikige groen gecamoufleerde vliegtuig met open klep ons opwachtte. Niet eerder dan dat alle trucks waren aangekomen werden de mensen op naam geroepen en in groepen bijeen gezet in afwachting op de komst van alle andere kampers. Het werd een luid weerzien tussen de ouderen. Emotioneel en het leek een eeuwigheid te duren voor iedereen .
wordt vervolgd in knipseltjes..
groetjes
elly/ ellen hauwert
==============================================================
Redactie, Bent U nieuwsgierig geworden U kunt nu al het boek bestellen;;
ISBN: 978-94-91872-05-1
(C) 2013 E.Hauwert
www.calbona.nl email : Calbona@gmail.com
==============================================================
Verslag over het boek.
Het boek door mij geschreven heeft veel teweeg gebracht. Uit meest onverwachte hoeken krijg ik vragen terug. Maar ook eigen levens verhalen, die men plots durft delen. Mijn huisarts aan wie ik een exemplaar persoonlijk aanreikte was en is diep ontroerd.
Niet slechts mijn gebaar was daartoe reden. Vooral het feit dat er zoveel verzwegen leed achter de glimlach in een mensen gelaat schuilt.
Dit boek dient als eye-opener en om die reden schonk ik het aan enkele instituten die met mensen van ons cultuur en leeftijd te maken hebben in hun dagelijkse zorgwerk of begeleiding werk of entertainment shops.
Ik werd huilend omhelsd en bedankt dat ik menig deur heb durven open trappen
Dierbare vrienden die het geloof getuigen vroegen mij om het boek. Ik antwoordde recht toe recht aan. Ik zou t niet kopen als ik jullie was. De inhoud zou struiken tegen jullie waarheid overtuiging. Helaas, maar zo was het wel. MIJN leven.
Ook streng gelovigen van andere religie hebben vragen over deel 1 van het boek.
En dan zijn er van die betweterige vragen zo pinnig.” Heb je dat allemaal verzonnen of gedroomd. Waar komt dat vandaan.”
Ik heb ze wel eens onder andere omstandigheden gezien waarin ze mijn schouder nodig hadden . Dus zwijg ik uit eerbied .
Deel – en lotgenoten uit zelfde tijd en plaats , die zich geconfronteerd zien met eigen naam en situatie aldaar lezen huiverig de inhoud.
Alsmaar kijkend om een hoekje welk herkenbaar onderdeel weer in het daglicht komt.
Het herbeleven vanuit herkennen en weten is een zware job. Voor een ieder ter wereld met gelijkwaardige ervaringen.
Het maakt los wat diep verborgen weg geduwd in een rottingsproces bezig was te imploderen.
Zoals ik mijn huisarts tijdens het aan reiken zei: “Weet je nog dat ik op consult kwam met de opmerking: Help me. Ik ben een huilend wrak.”
Ziehier het volledig bekennen , erkennen, herinneren, verwerken, open spugen , loslaten en vergeven proces in een jaar tijd.
De trigger was de video Soerabaja Surabaya , waar in er sprake was van zwart vlees.
Met broer Jim van Lawick kon ik er openlijk over praten. Hij heeft mij wakker geschut.
“Weet wat je te weeg brengt? Het is goed. Het is jouw waarheid. Jouw leven. Het is goed zo.”
Het voelt zo goed en vredig een grote broer te hebben die wel en altijd in mij geloofd en vertrouwd heeft.
Het weten dat er nooit iets misplaatst was in onze intermenselijke relatie.
Respect, waardering, vertrouwen en steun en toeverlaat.En oprechte liefde en warmte.
Dat is de andere kant van dezelfde medaille.
Donderdag 31 oktober 2013
Opmerkingen
63