10897284676?profile=originalIndo Rock ons cultureel paradepaardje? (5)    door:  Albert van Prehn

Vanuit onze afkomst hebben wij veel met muziek te maken, niet alleen met de muziek van onze ouders maar wat dacht u van de Indonesiërs zelf? Ik weet nog goed dat onze baboes en ook de jongos hun liedjes zongen tijdens het werk wat zij voor mijn ouders deden. Veel van deze melodieën kende ik alleen maar via hen en bovendien zongen onze ouders ook al die Indonesische liedjes gecomponeerd door mensen die in hun tijd deze de wereld in stuurden zoals: ‘sorry huil je toch nona manies’, ‘waktoe potong padi’ en ik weet niet meer welke liedjes er nog meer zijn, omdat ik geen verkeerde dingen wil vertellen, maar Indonesisch was het, met taal en al.

Eigenlijk zijn de melodieën best mooi, het brengt je weer in de sfeer van het land, de nostalgie gaat je parten spelen als je die nummers hoort, en wat opvalt is dat die liedjes altijd een soort van heimwee, verdriet, miskenning inhouden en dat daaraan gerelateerd ook de melodie hangt. Zonder tekst voel je al wat het liedje gaat vertellen. Zouden wij kunnen zeggen “The Indonesian blues music”? Ik ga te ver denk ik als ik dat zo de wereld in jaag.  Er zijn ook talrijke vrolijke muziekjes maar ook hier, mooie melodieën en harmonieën. Ik denk dat van dat zicht punt de indo muzikant daarom meestal kiest voor de mooie melodieën muziek, zoals country bijvoorbeeld. In feite zijn wij al van inborst geen hard rockers en metal laat staan trash etc., waar het lawaai de boventoon voert en de gitaren elkaar geen ruimte geven als het gaat om geluidshinder.

Ik kom zelf veel met mijn bands in zalen waar men op onze muziek danst en ook binnen onze band wordt gekozen voor mooie melodieën muziek, zoals ik het even noem. We hebben geen scheurwerk à la Slash en weet ik veel hoe die groepen heten die met een hoop geschreeuw, op Vikingen gelijkende figuren daar met een hoop lawaai staan te beuken op hun gitaren. Ikzelf heb wel sommige bands die ik leuk vind, maar dat doet in deze zaak er niets toe. De Indo’s houden er in het algemeen niet echt van en ik weet zeker dat als ik voor een kumpulan met metal of hard rock kom, dat ik met alle apparatuur en al binnen de kortste keren de zaal uit vlieg.

Daarbij moet ik wel zeggen dat ik ook geen fan ben van te overdreven lieftallige muziekjes die ik her en der hoor en waar de componist teveel heeft gekeken naar de over-romantiek en dat in zijn compositie heeft verwerkt. Indo-kassian-muziek noem ik het oneerbiedig en daarvoor mijn excuses, want het is puur een persoonlijke smaak. Van mij mag een muziekstukje best mooi klinken maar ook met inhoud en het moet niet saai worden door het te overgieten met een romantische uitdrukking.

Onze muziek tot nu toe, is voor een groot deel staande gebleven en van al die bands die ik tegenkom als collega’s, hoor ik over het algemeen min of meer dezelfde nummers, soms in een eigen jasje gestoken. Is dit verkeerd? Nee hoor, zolang je de muziek met jouw hart en soul kunt brengen is er niets aan de hand want we spelen, laten we eerlijk zijn allemaal bijna covers die we brengen. Wat ook heel veel te zien is dat we het niet kunnen laten om ook de Indonesische invloeden die wij ook in ons hebben, onze roots van de andere kant, te spelen en dat is eigenlijk voor een groot deel de muziek die wij nog steeds maken en op de bühnes brengen. Covers, of het nou Amerikaans-Hollandse of Indonesische zijn, we brengen het op onze eigen manier, de Indo manier.

In de rock and roll tijd had men behoefte om het “Indo Rock” te benoemen maar nu is deze benaming niet specifiek voor iedere indo band van toepassing. Er zijn jongens die de echte rock and roll uit het roemruchtige verleden nog steeds proberen te brengen op de originele manier van toen, maar als ik eerlijk ben, is er toch een verschil van uitvoering. De oude muziek klinkt toch wat gedrevener en je voelt de spirit die de muzikanten hebben beziggehouden terwijl het in onze tijd iets anders beleefd wordt, als ik zo vrij mag zijn.      Ik speel ook wel wat oude instrumentals maar gezien mijn muzikale verleden breng ik het op een persoonlijke manier en zou die oude jago’s niet eens kunnen evenaren, niet wat het spelen betreft, maar wat betreft de sound, de invulling die die oude knakkers zo in zich hadden.

De roots muziek en dan bedoel ik de Indonesische kant van onze roots, heeft toch heel veel invloed op onze uitvoering gehad en heeft het nog steeds. Vandaar dat onze kumpulans nog steeds kunnen bestaan, want zowel muzikanten alsook het publiek heeft een ding gemeen wat hen tot elkaar brengt. Dat is en blijft diezelfde roots die wij hebben in ons, die roots die het Indo zijn in zijn muzikale beleving zo kenbaar maakt. Voorlopig houden wij het zo en op de dag dat dat er niet meer is, zullen er geen indo muzikanten meer zijn.

 

E-mail me wanneer mensen hun opmerkingen achterlaten –

U moet lid zijn van ICM - abonnement 8 euro per maand periode 2024 - 2025 om opmerkingen toe te voegen!

Doe mee ICM - abonnement 8 euro per maand periode 2024 - 2025

Blog Topics by Tags

Monthly Archives