Hoe de Indo is ontstaan
bronvermelding:Netteksten.nl
Mijn ouders zijn beiden Indische Nederlanders. Op Java geboren in respectievelijk 1918 en 1920. Daar getrouwd in 1942. Naar Nieuw-Guinea verhuisd in 1953. In Nederland sinds 1962.
Ze zijn nooit teruggekeerd naar hun geboorteland. Dat kon ook niet. Het land waar zij zijn geboren, bestaat niet meer. Mijn ouders zijn tijdreizigers. Meer dan drie decennia leefden zij in een land waar Nederland(s zijn) de boventoon voerde. Als Indische Nederlanders verstonden zij de kunst van het omgaan in twee werelden en spraken zij Nederlands, Maleis en Javaans. Als Indische Nederlanders werden zij door de Nederlandse gemeenschap gezien als Indonesiërs en door de Indonesische gemeenschap gezien als Nederlanders
Mijn ouders groeiden op in het besef dat zij zich thuis konden voelen in beide groepen. Jezelf ervan overtuigen dat je noch door de ene of de andere groep als ‘volwaardig lid’ werd gezien, hielp je niet. Wilde je vooruit komen als Indische Nederlander dan gebruikte je jouw aanpassingsvermogen en verplaatste jezelf in de positie van of de ene of de andere groep. En zo lang Nederland(s zijn) het voor het zeggen had, was er niets aan de hand.
Dat veranderde toen de Indonesische groep duidelijk aangaf van de Nederlanders af te willen. Indische Nederlanders stonden voor hen daarmee gelijk. Dat moet gevoeld hebben als verraad voor hen (de Indische Nederlanders) die zich thuis voelden in beide werelden. In die zin spraken zij zich ook zo daarover uit. “De Indonesiërs hebben ons alles afgepakt. Terugkeren? Naar wat?”
Eenmaal in Nederland veranderde er voor hen niet veel. Voor de Nederlanders waren zij nog altijd geen Nederlanders. Maar Indonesiërs waren zij ook niet. Door de Nederlanders werden zij van Indische Nederlander omgedoopt in Indo.
Opmerkingen