Dakloze Herinneringen - Frans Lopulalan en de Molukse Zaak

10897242498?profile=original

 

Hoe is het u vergaan, soldaat van het Koninklijk Nederlandsch Indisch leger? En hoe vergaat het jou, mijn zoon? Met deze vragen in hun ransel gaan de Molukse schrijver Frans Lopulalan en zijn zoon Benja terug naar het land waar ze nog nimmer waren: het land van de voorouders. Een reis langs het erfgoed van de Molukken en een onontkoombare zoektocht naar de essentie van het bestaan.

 

 

Voor elke generatie zal de geschiedenis opnieuw verteld moeten worden. Dat geldt ontegenzeggelijk voor de vierde en vijfde generatie Molukkers in Nederland. Aan de oppervlakte heerst relatieve stilte rond de Molukse bevolkingsgroep, afgezien van de in de media breed uitgemeten recente schermutselingen tussen Marokkaanse en Molukse wijkbewoners in Culemborg. Maar achter de schermen wordt door jonge Molukkers uitgebreid gediscussieerd over vraagstukken rond de Molukse identiteit. Op Hyves zijn er enquêtes met vragen als ‘Hoeveel procent Moluks ben je’ of ‘Vind je dat alle middelen geoorloofd zijn om een onafhankelijke Molukse staat te creëren’.

Frans Lopulalan is de schrijver die met zijn debuutroman Onder de sneeuw een Indisch graf (1985) de Molukkers in Nederland een stem gaf. Dit boek was een afscheidsbrief van de afvallige zoon aan zijn vader, de ex-KNIL-militair die te vroeg gestorven was na een leven vol heimwee en woede. Frans vond in het schrijven een manier om uiting te geven aan die woede. Maar ook gaf hij door zijn schrijverschap gehoor aan een diepgevoelde opdracht en noodzaak om zijn talent in dienst van de eigen geschiedschrijving te stellen. “Ik wil er betekenis aan geven, mijn schrijftalent is niet alleen maar om leuk met taal te kunnen omgaan maar ook om iets wezenlijks tot uitdrukking te brengen, niet zomaar een spitsvondigheid of een leuke anekdote maar iets wat de moeite waard is om mede te delen.”

Benja Lopulalan is Frans’ 18-jarige zoon, de derde generatie. Hij heeft een Nederlandse moeder, maar voelt zich ontheemd in het land waar hij geboren en opgegroeid is. Hij heeft een sterke hang naar de Molukse kant van de familie en vertaalt die strijd vooral in een verlangen tot actie voeren en een verzet tegen de Nederlandse samenleving. Een opstelling die zijn vader zorgen baart. Hij, die zich met moeite een plaats heeft verworven, moet met lede ogen aanzien dat zijn zoon zich afsluit en terugtrekt. Vader en zoon zijn beiden nog nooit op de Molukken geweest, in het paradijs waaruit hun (groot)vader in 1951 werd verdreven. Nu Benja tot de conclusie is gekomen dat een reis naar het land van zijn voorouders de enige manier is om, zoals hij het zelf uitdrukt, ‘antwoord op de leegte’ te vinden, besluit Frans om hem te vergezellen. Ook al was hij zelf nog niet klaar om te gaan, hij doet het voor zijn zoon. In oktober 2010 vertrekken ze samen naar Porto op het eiland Saparua, het geboortedorp van Frans’ vader. Terug naar het land waar ze nog nimmer waren.

Een film van Anelotte Verhaagen naar een idee van John Albert Jansen.
Eindredactie en productie: John Albert Jansen.

 


Deze productie wordt mede mogelijk gemaakt door financiering van de volgende instellingen:

 

     10897242898?profile=original10897243091?profile=original 10897243668?profile=original 10897243677?profile=original


Deze productie wordt mede mogelijk gemaakt door financiering van de volgende instellingen:

E-mail me wanneer mensen hun opmerkingen achterlaten –

U moet lid zijn van ICM - abonnement 8 euro per maand periode 2024 - 2025 om opmerkingen toe te voegen!

Doe mee ICM - abonnement 8 euro per maand periode 2024 - 2025

Blog Topics by Tags

Monthly Archives