eenling tussen enkelingen

[Ellen Hauwert]

Eenling tussen enkelingen

 

In de tweedehands boekenzaak gaan mijn ogen gretig op zoek naar de Indische tijd.

Met mijn jeugdmaatje uit Bandung op sleeptouw om zijn logeren bij me wat meer fleur te geven. Hij is bezig zijn terrein te verkennen en ik vind de eigen weg. Op de afdeling religie tref ik drie zakformaat bijbeltjes die ik meteen als cadeau voor Ben in de winkelmand leg. Toch even voorzichtig tevoren zijn aandacht erop : iets voor jou jong? Uiteraard quasi nonchalant. Verrukt tasten zijn tengere vingers vertederd het boekje. = oh Elly dit heb ik gezocht en altijd willen hebben.= Ok krijg je van mij. Het boek verdwijnt tweede keer in de mand. Hij vervolgt zijn weg, ik de mijne. Voor een bijna lege schap afdeling Indische tijden en schrijvers hangen drie boeken onderuit wel in beeld. Voor het willige oog, het gretige oog dat ik ben. Ik bedenk me plots vol trots. Mij was weken terug de hele verzameling van Multatuli aangeboden als geschenk zo maar. En verzamelwerken van Indische schrijvers. Ik heb bewust geweigerd en geadviseerd alles aan een museum te schenken of anders te verzilveren om zijn droom een nieuw leven in Indonesia te waarborgen. Hier zocht en vond en kocht ik vol trots en werd eigenaar/es van het zo begeerde boek. Teder strelen mijn vingers  het boek van Willem Brandt. Getiteld reizend achter het heimwee.

Ben graait gretig het boek uit mijn hand. = Wist niet dat hij een boek heeft geschreven. Wil ik zeker hebben. Ik bewonder die man van zijn tv programma.= Waarop ik in verweer…We spreken duidelijk niet over de zelfde persoon. Dit is een gedichten bundel die ik mezelf kocht. Hij slaat een pagina open. Ach nee.. ik begrijp poëzie toch niet. Maar vanavond is ie op teevee.

In de avond uren na het warme maal zit Ben verrukt gedoken in zijn zakformaat bijbeltje. Verheerlijkt glunderend vertelt hij me de details over de schrijver en het taal gebruik. Ik stort daarna me met volle aandacht in het boek van Willem Brandt.

 Elk woord resoneert in het hoekje van herkenning in mijn ziel. Zijn ziel verwoordt een schilderij waarin je je meteen voelt verzonken.

De schrijver: Willem Brandt repatrieerde na een 27 jarig verblijf in de tropen naar Nederland

Zijn gedichten zo vol liefde voor Indonesia , zo teder als rijstpapier , waarop in fluweel zachte lijnen en streken zijn gevoel geaccentueerd

Lees maar:

Reizend achter het heimwee

ISBN  90 6045 012 4

Uitgever Hollandia B V 1977

Schrijver dichter Willem Brandt

Pagina 37

Gedicht:  

                                   

Experimenteel

Met kapmes en kompas rintussen hakkend

door strikkende lianen , dreigend hout

het schietwapen gereed, muisstil sluipstappend ,

elk spoor het herkennend  in het duistere woud

 

legerend aan een onbekende stroom,

namen gevend aan bergen en rivieren ,

alleen zijn met de sterren en de dieren

tussen de dood en zijn ontdekkersdroom,

 

 

geen leeftocht dan zijn rijst, zout en tabak

de vruchten van het bos en wat patronen,

water en vuur om ’s avonds bij te wonen

en in de regennacht een bladerdak

 

 

Lichaam en ziel worden hier nieuw en puur,

Verbonden tot hun diepste eigenheden;

Een leven experimenteel beleden

Onder de discipline der natuur.

 

 

Ellen Hauwert

Woensdag 14 augustus 2013

 Tot volgende keer!