LAND VAN AFKOMSTDINAND WOESTHOFF
Dinand Woesthoff is ‘absoluut verbonden met indorock’
Beeld Ernst Coppejans
Zanger Dinand Woesthoff heeft geen last van de discriminatie die zijn vader en zussen ondervonden toen ze in 1953 naar Nederland kwamen. ‘Zij werden met de nek aangekeken.’
Bronvermelding
Rockzanger Dinand Woesthoff zat een keer met zijn vader in de auto, op de Laan van Meerdervoort in Den Haag. ‘Naast ons stopte een dikke Chevrolet met het dak open. Mijn vader is geboren in Nederlands-Indië, hij is donkerder dan ik. Toch werd hij lijkbleek: dat is Andy Tielman. Daar zat hij, in de auto naast ons, de ultieme oudere rockster. Via mij ontmoette mijn vader mensen die beroemder waren dan Andy Tielman, daar was hij totaal niet van onder de indruk. Maar voor Indische mensen was dit toch wel de superster.’
En toen?
‘Met Kane waren we een paar jaar later de eerste Nederlandse band die een concert gaf in wat nu de Johan Cruijff Arena heet. Daar heb ik Andy Tielman voor uitgenodigd, om hem te bedanken voor hoe hij de rock ’n roll naar Nederland bracht. De indorock, eigenlijk nu de rockmuziek. We hebben hem in de koninklijke loge neergezet en tijdens het concert legde ik het hele stadion plat, met alleen een licht op hem.’
Voel jij je verbonden met de indorock?
‘Absoluut. Mijn vader is geboren in Bandoeng, op Java. Hij noemde zichzelf Nederlands-Indisch, daar was hij precies in. In 1953 waren zij de eersten die er anders uitzagen dan de Nederlanders. Ik heb geen last gehad van de discriminatie die mijn vader en zijn zussen ondergingen. Zij waren de hangjongeren van die tijd, laat ik het zo noemen. Ze werden met de nek aangekeken.’
Ben je op Java geweest?
‘In 2004 voor het eerst, met mijn vader. Mijn eerste vrouw was net overleden. Omdat ze een bekende actrice was, werd het in Nederland heel heftig. Overal waar ik kwam, werd ik erop aangesproken. Dus ik zei: pa, laten we gaan naar waar jij vandaan kwam en even niet hier zijn. Daar vertelde hij voor het eerst over de pijn en de weggestopte emotie.
‘De hutkoffer waarmee hij van Java naar Nederland kwam, drie weken op de boot, staat nog in mijn huis. Ze moesten kiezen: of je wordt een Indonesiër of je moet weg, als je een band hebt met Nederland. Het bekende Indische verlangen naar een land dat er niet meer is, dat herken ik wel. En er niet over praten. Dat is toch de natuur van deze bevolkingsgroep: nederig, je stil opstellen in een grotere samenleving. Als ik dat vergelijk met de Nederlandse Molukkers, zij hebben een totaal ander vuur, een andere trots.’
Wat vond je van Indonesië?
‘Ik heb veel gereisd. In China keken ze naar me: jij bent niet Chinees, maar wel Aziatisch, dus ben je ook een Chinees. Zo had ik mezelf nooit gezien. Ik zie mezelf als een Europeaan, niet als een Aziaat. Eigenlijk ben ik gewoon van de hele wereld, zoals iedereen.
‘Ik was benieuwd hoe Java bij mij zou resoneren. Het was niet zo dat ik me meteen thuis voelde bij de voor de hand liggende dingen, zoals het eten of de temperatuur. Ik herkende me in de verfijning van hoe mensen bewogen, in de finesse van de kunst en ik was vooral volledig geïntrigeerd door de muziek.’
Vorige week verscheen de tweede single van het nog te verschijnen album van Dinand Woesthoff, zes jaar na het einde van de band Kane. ‘Can You Hear Me is eerder opgenomen, maar het gaat natuurlijk ook over wat we de laatste weken zien gebeuren, dat zal altijd relevant zijn. Een tijdje terug bekeek ik een documentaire, King in the Wilderness, over Martin Luther King. Daarin zat een gesprek uit 1967, kort voor zijn dood. We kennen allemaal zijn speech over I have a dream. Hem werd toen gevraagd of die droom niet was veranderd in een nachtmerrie. Dat was zo, zei hij. Hij was ontgoocheld door de enorme polarisatie terwijl hij juist iedereen wilde samenbrengen. Zijn gedachten over het verlichte pad van eenwording werden een desillusie.
‘Meer dan vijftig jaar later zijn racisme en de beperkte erkenning ervan nog steeds aan de orde van de dag. George Floyd was de laatste druppel in zó’n lange reeks. Wij kijken nu naar Amerika, maar natuurlijk ligt de oorsprong van de slavernij, van het racisme, hier in Europa. In Nederland, Engeland, Spanje, Portugal, wij hebben de slaven gebracht.
‘Ik denk dat muziek een tijdgeest moet representeren. Rock, hiphop, dat moet de stem zijn van een maatschappij. Wat ik bedoel met Can you hear me: pas als we elkaar echt horen en zien, kunnen we elkaar begrijpen, daarna zelfs omhelzen en zo uiteindelijk de generaties na ons verder dragen in harmonie.’
Is het als solo-artiest anders dan in een band?
‘Het is bevrijdend omdat je niet te maken hebt met heel veel mensen. Ik kan me steeds omringen met nieuwe inspiratie, nieuwe muzikanten.’
Dat deden jullie bij Kane toch ook al?
‘Ik weet dat we die naam hadden. En daar kan ik nu wel om lachen. We hebben bijna twintig jaar succes gehad, daarin werkten we ook periodes van zeven, acht jaar met dezelfde muzikanten.’
Waarom zing je in het Engels?
‘In die taal kan ik me het beste uitdrukken. Ik weet dat de helft verloren gaat bij een publiek van niet-native speakers. Maar ik zie mijn teksten meer als een travelogue, een reis die ik vastleg, zoals in een dagboek, voor later.’
Is het moeilijk om nieuwe muziek te maken als je misschien niet de grote successen uit het verleden kunt evenaren?
‘Is ego nog een drijvende factor? Om die vraag gaat het. Waarom wil ik dat podium op? Je went snel aan dingetjes. Nadat je zoveel jaren succes hebt gehad, wordt het normaal. Ik voel me gezegend dat ik mijn muziek mag delen. Als ik een boek lees waardoor ik word gepakt en verrast, dan ben ik blij dat de schrijver het niet voor zichzelf heeft gehouden.
‘Wat me is is overkomen had niet alleen te maken met talent en doorzettingsvermogen, het was ook de tijdgeest en een combinatie van factoren waarop ik geen invloed had. Het is niet aan jou, je kunt het niet afdwingen. Zodra je die controle loslaat, kun je genieten van het delen van je muziek.’
‘Als ik mijn muziek kan delen met zoveel mensen en we samen die energie voelen. Ze zijn allemaal anders en toch allemaal Nederlanders. ’
INDISCH
‘Wanneer ik voel dat het leven en de geest in alles is.’
PARTNER
‘Engels, maar dat is toeval. Ik ben niet bezig met waar iemand vandaan komt. Totaal onbelangrijk.’
WIT OF BLANK
‘Wit, dat is waar we nu op zijn uitgekomen. Het levert een gelijkwaardiger samenzijn op.’
Opmerkingen
572