In Memoriam: Lilian Ducelle 1919 – 2013 Ons bereikte het trieste bericht dat op 5 augustus 2013 om 23.30 uur Lilian Ducelle is overleden. Lilly Mary Hermine van Zele zoals ze officieel heet, werd geboren in Sitoebondo (Oost-Java) in 1919. Ze is vooral bekend geworden door haar werk voor het tijdschrift Tong Tong (tegenwoordig Moesson). Eerst als uitgever en later, na het overlijden van haar echtgenoot Jan Boon (Tjalie Robinson), als hoofd-redacteur. Ducelle staat in Indische kringen bekend om haar scherpe pen, haar kritische blik en bevlogenheid. Ook stond ze bekend om haar uitgesproken standpunten over de Indische gemeenschap.
Lilian Ducelle begon als 18-jarige haar journalistieke carrière bij het Soerabajaasch Handelsconcern. In 1945 werd ze oorlogscorrespondent waarna ze voor verschillende kranten en tijdschriften werkte. Zo was ze columniste en copywriter bij Nieuwsgier en Asia Raya. Voor de columns van de Vrije Pers veranderde
Foto - Lilly Mary Hermine van Zele (Lilian Ducelle
zij haar schrijversnaam in Lilian Ducelle, de naam die later bekendheid zal krijgen bij het grote Indische publiek. Na de onafhankelijkheid van Indonesië vertrekken Lilian en Jan noodgedwongen met hun gezin naar Nederland. Na de capitulatie van Japan in 1945 werd ze oorlogs-correspondent bij de Leger Voorlichtings Dienst (LVD). In deze ruwe mannenwereld wist zij zich bijzonder goed te handhaven. Daarnaast werkte ze als columniste en copywriter bij Nieuwsgier en Asia Raya. Voor haar artikelen in de Vrije Pers neemt ze de schrijversnaam Lilian Ducelle aan. In 1950 trad ze in het huwelijk met de schrijver Jan Boon, die vanaf de oprichting van Stichting Tong Tong zijn medewerking gaf onder de naam Tjalie Robinson, onder welk pseudoniem hij eveneens een aantal boeken schreef. Ook het gezin Boon ontkwam niet aan de repatriëring en in Nederland aangekomen waren ze nauw betrokken bij de oprichting van de Stichting Tong Tong en het gelijknamige tijdschrift. Na het overlijden van Tjalie in 1974 was Lilian vele jaren hoofdredacteur van het tijdschrift, dat later werd omgedoopt in Moesson.
Lilian Ducelle is haar leven lang een kritisch journaliste geweest, die er niet voor schroomde om flink en ongezouten de waarheid te zeggen. Zo liet zij zich regelmatig uit over in haar ogen zeurende Indische Nederlanders die jaren na dato blijkbaar nog steeds de haat tegen alles wat Japans is blijven aanwakkeren. Een gezeur dat volgens haar orkaankracht bereikte. “Dat er ongelooflijk geleden is tijdens de Japanse bezetting In Indië, waar verreweg de meeste Nederlanders geen weet van hebben, is ontegenzeggelijk waar, maar om dan schrijvend, dichtend, gillend en krijsend op papier om deze feiten heen te blijven draaien, daar wil ik niets van weten”, aldus Lilian. Een van haar gevleugelde uitspraken en tevens titel van een van haar boeken, is: “Doe
maar gewoon, dan doe je al Indisch genoeg”. Tijdens haar journalistieke leven is ze een fenomeen geweest, waar maar weinigen omheen konden.
Tot bijna het einde aan toe is zij blijven schrijven, zij het in een rustiger tempo. Haar liefde voor Indië, haar medemens en haar werk zal ons altijd bijblijven. Ze is 93 jaar geworden. Vlak voor het verschijnen van deze Nieuwsbrief is Lilly Boon-Van Zele in besloten kring gecremeerd. Wij wensen haar kinderen en verdere familie en vrienden heel veel sterkte toe.
Wie meer wil weten over het leven en werk van Lilian Ducelle, adviseren wij het artikel te lezen van historicus Prof. Dr. Wim Willems:
http://www.dbnl.org/tekst/will034cult01_01/will034cult01_01_0006.php
Opmerkingen