Column “De Tinnegieter” van een column tot een boek
Harderwiek.nl is trots!!! op Renske Jansen.Want haar column op onze site is de aanleiding geweest voor het boek “Hoe de Indische Nederlanders naar Harderwijk kwamen” zo zie je naar hoe mooi dingen kunnen lopen. Wel jammer dat De Stentor niet even een linkje plaatst naar de column, vandaar voor alle Stentor lezers hier de column. Dus schroom niet dit artikel te liken en retweeten.
De meeste Harderwijkers kennen het winkelcentrum Tweelingstad wel in Harderwijk.
Achter dit winkelcentrum ligt de wijk Tinnegieter. Deze wijk is daar rond de vijftiger jaren gebouwd toen er veel woningnood was in Nederland.
Nederland had vroeger veel koloniën, één kolonie was in die tijd Nederlands Indië. Nu bekend als Indonesië. Niet veel mensen weten dat mijn familie oorspronkelijk uit Indië komt. Aan mij zie je het ieder geval niet. Ik ben een echte kaaskop. Aan mijn moeder kun je het nog wel een beetje zien want zij is lichtgetint en mijn oma , ja mijn oma is echt een klein Indische vrouwtje.
Via omzwervingen in Nederland is mijn oma begin jaren 50 in Harderwijk gekomen. Mijn overgroot vader was KNIL militair in Nederlands Indië en nadat de politionele acties afgelopen waren moest hij met zijn gezin naar Nederland vertrekken. Mijn overgroot vader had toen al heel veel mee gemaakt. Hij heeft in de oorlog gewerkt aan de beruchte Birma spoorlijn in Siam. Mijn overgroot moeder zat in die tijd met zes kinderen in een Jappenkamp in Nederlands Indië. Gelukkig is alles toen goed afgelopen, maar eigenlijk was dit het begin van een grote reis naar het koude kikkerland.
In die tijd kon je niet zomaar een huis krijgen. Daarom stond mijn overgroot vader met zijn familie op een wachtlijst. Totdat ze een huis konden krijgen in de nieuwe wijk de Tinnegieter in Harderwijk. Deze wijk was toen nog in aanbouw. Totdat ze een woning konden betrekken zaten ze in Hotel Stadsdennen. Op die plek staat nu het nieuwe Van der Valk hotel.
Uiteindelijk kregen ze een huis aan de Willem de Zwijgerlaan 25. Het was een huis met vier slaapkamers en alles was op miniatuurformaat. Het was behoorlijk wennen vergeleken met de vooroorlogse riante woningen in Nederlands Indië waar ze woonde in de mooie natuur met sawa’s, mangobomen en vulkanisch gebergte en de mystieke geluiden van Indië.
De Tinnegieter was een wijk voor onderofficieren. Mijn overgrootvader was namelijk Sergant- 1
Hij was eigenlijk Sergant Manjoor maar toen hij in Nederland kwam raakte hij al zijn strepen kwijt.
Dit vind ik nog steeds heel erg onrechtvaardig maar dat is een andere hoofdstuk.
In deze wijk woonde heel veel grote Indische gezinnen. Het rook er altijd naar trassi en allemaal andere exotische geuren.
De Indische mensen namen ook hun gastvrijheid mee zoals mijn overgroot ouders. Iedereen mocht altijd mee-eten. Zelfs de melkboer en de huisarts ( Dokter Coole)
Mijn overgrootouders woonden in deze wijk met tien kinderen. Vijf stoere jongens en vijf mooie meisjes.
Mijn familie was altijd erg muzikaal. Je had in die tijd veel Indo Rock bandjes. Mijn oudooms oefenden altijd in de kleine schuur met de deur open. Daardoor vulde heel de straat zich met muziek. Veel buurtkinderen en jongeren kwamen dan dansen. Er bloeiden natuurlijk ook veel relaties op. Mijn oma, de een na oudste dochter, heeft daar mijn opa leren kennen. Hij kwam altijd bij de buren. Hij was ook militair, een stoere Fries met een motor. Hij heeft ook in Indië gediend.
Het is bijna niet voor te stellen dat de Tinnegieter in die tijd nog geen winkels had. Er liep een straat naar de oude binnenstad van Harderwijk. Nu de Deventerweg. Alle boodschappen werden vroeger nog bezorgd door de melkboer, de bakker en natuurlijk door de slager; Leen Pfrommer. De bekende schaatscoach van Ard Schenk en Kees Verkerk.
Mijn moeder is ook in deze wijk opgeroeid. Ze vertelde mij altijd dat ze vanaf haar kamer de koepel van het Dolfinarium kon zien. Dit was in 1967. Toen was alles nog niet zo volgebouwd als nu.
Moet je nagaan hoe groot Harderwijk is geworden. Tussen de Tinnegieter en de Binnenstad was bijna niks gebouwd.
Later is het winkelcentrum Tweelingstad gebouwd. Het oudste winkelcentrum van Harderwijk.
Rijwiel handel Van der Geest nu Cosy-shop was er vanaf het begin. Hij had ook nog een benzine pomp voor de deur. Kun je , je dat voorstellen? Toen koste benzine nog een kwartje per liter.
Helaas zijn de oude woningen van de Tinnegieter gesloopt. De meeste Indische gezinnen zijn er niet meer; velen zijn overleden en diens kinderen zijn ergens anders gaan wonen. Mijn moeder is uiteindelijk als eerste bewoner met haar ouders in de Skanormeen terecht gekomen. Dat is in Stadweiden maar daar vertel ik een andere keer over.


De plek waar nu de winkels van de Deventerweg staan.
Mijn moeder met haar drie ooms.
Opmerkingen