Je kunt beter geen homo zijn in Indonesië
Reeds eerder maakten we in NICC Magazine melding van een groeiende intolerantie in Indonesië ten aanzien van bepaalde bevolkingsgroepen. Zo’n zeventig jaar geleden waren het de Nederlanders en de Chinezen die na de Tweede Wereldoorlog tijdens de Bersiap op gruwelijke wijze vervolgd en vermoord werden. In het midden van de zestiger jaren kwam er een communistenvervolging op gang die in de geschiedenis zijn weerga niet kent en waar naar alle waarschijnlijkheid tussen de één en anderhalf miljoen mensen het slachtoffer van werden. Enkele jaren geleden kwamen er veel-vuldig meldingen van Christenen, die door de voor het merendeel Islamitische bevolking van Indonesië het leven en het beleven van hun fundamentele grondrecht op hun eigen
godsdienst bijna onmogelijk gemaakt worden. Kerken werden in brand gestoken en kerkgangers gesard, vernederd en zelfs in elkaar geslagen. Nu keren radicale Islamieten zich met veel agressie tegen alles wat naar hun ideeën niet strookt met de “wil van Allah”.
Indonesië. Een land dat lange tijd geroemd werd om zijn tolerantie en vriendelijkheid blijkt zich steeds meer te scharen in de gelederen van de rest van de islamitische landen. Orthodox, streng, intolerant en onvermurw-baar, waar het minderheden aangaat. Alles wat niet in hun wereldbeeld past wordt vervolgd of moet uitgeroeid worden. Triest dat een godsdienst een compleet land en volk zo ongenuanceerd de wil kan opleggen. Bizar dat een land en volk dit zover laat komen.
Twee militante islamitische groepen, het Front Jihad Islam (FJI) en het Front Umat Islam (FUI) hebben de oorlog verklaard aan alle LGBT’s (Lesbian, Gay, Bisexual en Transgender). In de steden hangen spandoeken dat LGBT een ziekte is, die moet worden uitgeroeid. Homo’s moeten uit het alledaagse beeld verdwijnen, laten de aanhangers weten, luidkeels “Allahu Akbar” schreeuwend. De homohaat is momenteel in Indonesië ongekend hoog en groeit nog met de dag. Islamitische knokploegen gaan de straat op, voeren groene en zwarte vlaggen met Arabische tekens erop, zwaaien met bamboestokken, knuppels en kettingen. Op motoren en te voet trekken ze dreigend door de wijken van de steden. In steden waar universiteiten zijn en waar studenten er dus wat vrijer met
hun geaardheid gewend zijn om te gaan, wordt met angst gereageerd op deze dreiging.
Een echte aanleiding voor deze golf van homofobie is er eigenlijk niet. Vroeger werden bijeen-komsten, festivals en party’s van homo’s en lesbiennes wel eens tot sluiting gedwongen, maar dat gebeurde sporadisch en vrijwel altijd in opdracht van de overheid. Nu is er bijna van het ene op het andere moment een geradicaliseerde nationale beweging op gang gekomen vanuit de islamitische bevolking zelf. Een beweging die wordt gedragen door elementen uit de regering en de lokale overheden, die een sfeer aan het creëren zijn waarin LGBT’s worden gecriminali-seerd. En niemand weet waar die homohaat plotseling vandaan is gekomen. De commissie die toeziet op de omroepen en met name de televisie, heeft “elke vorm van vrouwelijk gedrag door mannen” verboden. Direct werden tientallen acteurs, regisseurs, presentatoren en vele andere celebraties van de buis gehaald en velen kregen op staande voet ontslag. Enkelen hebben hun baan kunnen redden door “een vriendin aan te schaffen”.
Alles wordt aangegrepen om de haatgolf te voeden. Zo kwam een recentelijke moordzaak waarbij een lesbische relatie een rol speelde, goed van pas. Evenals de arrestatie van een homoseksuele zanger, die werd beschuldigd van een relatie met een minderjarige
jongen. Voor homo’s en voor lesbiennes geldt voortaan vooral “niet op te vallen”, je geaardheid verbergen, hetgeen niet voor iedereen even gemakkelijk is.
Op deze pagina enkele apps die nu in Indonesië verboden zijn
Voor “commandant” Muhammad Fuad van de FUI-militie waar-schuwt voor de “homoseksuele tijdbom” die tikt in Indonesië. “Ze brengen onze kinderen in de war en we zullen niet toestaan dat normale mensen onder hun invloed komen”. Hij voegt er aan toe dat homo’s volgens de wetten van de islam verbrand moeten worden of in het diepste ravijn gegooid.
En er is niemand die hen tegenspreekt of tot de orde roept. Ook de regering en president Jokowi zwijgen. Slechts enkele van de ministers laten van zich horen, zij het dan in instemmende uitlatingen. De minister van Research, Technologie en Hoger Onderwijs, Muhammad Nasier, stak ook nog een lont in het kruitvat door te zeggen van wat hem betreft LGBT’s niet thuis-horen op universiteiten. En de minister van Defensie, Ryamizard Ryacudu noemde LGBT’s een sluipend kwaad dat “erger is dan een kernoorlog”.
Dat deze uitspraken onmiddellijk leidden tot excessen, mag duidelijk zijn. Sinta Ratri leidt sinds 2008 een “pesantren”, een islamitisch schooltje voor transseksuelen. Het schooltje ligt diep verscholen in de steegjes van een van de oudste delen van Yogyakarta. Zij heeft de pech dat het schooltje internationaal als voorbeeld wordt aangehaald in de werving van goede doelen in de Westerse wereld. Zo kwam het ook ter ore van militanten van de FJI, die onmiddellijk kwamen opdraven, ten gevolge waarvan Sinta haar schooltje kon sluiten en haar 43 leerlingen naar huis kon sturen.
Zelfs uit medische kringen komen nu de verklaringen dat homo-seksuele geaardheid een psychiatrische aan doening is, die grotendeels wordt veroorzaakt en aangepraat door externe factoren. De vereniging van Psychiaters, PDSKJI, heeft verklaard dat “bij dergelijke seksuele neigingen voorkomen moet worden dat het als normaal wordt geaccepteert”. Door middel van “constante interventie” zouden de “zieken” weer kunnen “genezen en weer in de normale samenleving kunnen functioneren”.
Nu wordt zelfs geëist dat bedrijven die websites bouwen waarin via berichtenapps de “gay emoji” wordt gebruikt bij de applicaties, deze dienen te verwijderen. Ook in de sociale media moeten deze apps in de ban gedaan worden. Gebeurt dit niet, dan zal het bedrijf uit Indonesië verbannen
worden. In facebook, twitter, whatsapp en tal van andere communicatiemiddelen moet de zogenaamde “regenboog-app” verwijderd worden, evenals het symbool van twee poppetjes die elkaars hand vasthouden. Al deze apps worden veel gebruikt in de homowereld in Indonesië.
Van regeringswege wil men echter nog niet zover gaan om de homoseksualiteit te verbieden. Verwacht wordt echter dat dit toch onder druk van islamitische organisaties niet zo lang meer zal duren.
De laatste maatregel is een totale blokkade van het sociale platform Tumblr. Volgens kwade stemmen zou deze naast pornografisch materiaal ook veel informatie bieden van en voor LGBT’s. Zodra Tumblr besluit om porno en dergelijke info te bannen van hun sites, kan overwogen worden hen weer tot het web toe te laten, belooft de regering.
De huidige situatie staat in schril contrast met hoe er nog geen twee jaar geleden met LGBT’s werd omgegaan, zegt NOS-correspondent Michel Maas. “Toen zaten in alle grote televisieshows en soapseries. Niemand stoorde zich eraan. Nu zijn die mensen allemaal van het scherm geweerd, “omdat ze een bedreiging vormen voor de normen en waarden in het land”.
De discussies zorgen voor een verdeelde overheid, waarbij de ene helft militant is en de andere helft het er weliswaar niet mee eens is, maar hier toch niet voor uit durft te komen. De eersten steunen een groep islamgeleerden die van mening zijn dat LGBT’s strafrechtelijk vervolgd dienen te worden en de tweede groep is van mening dat ook LGBT’s mensen-rechten hebben, alhoewel ook zij vinden dat het een behandeling gevonden moet worden om hen van deze “ziekte” af te helpen. Voorlichtingsbijeenkomsten voor bijvoorbeeld HIV en Aids worden vaak verstoord door knokploegen. “Ze gaan gewoon voor de deur staan en jagen iedereen weg die binnen wil komen”. Er komt een stemming, die het land rijp maakt voor regelrechte aanvallen op allerhande minderheden.
ICM 19.3.16
Opmerkingen
164