Vrouwendag bestaat pas per 1910
Vrouwendag bestaat pas per 1910
Betreft ondertekening petitieTraktaat van Wassena
15 februari 2025
Geachte petitionair,
Het is enige tijd dat er met U contact is geweest. U heeft de petitie per brief ondertekend en gestuurd naar ons heer Rolo E. Lapre in Zwitserland. Wel geteld waren het tegen 1000 aan die gebruik hebben gemaakt van dit kanaal per post ( 3000 euro is aan post uitgegeven) .
Tegen deze achtergrond hebben 14.000 gebruik gemaakt van de Internetmogelijkheden via Petitie.nl, www.icm-online.nl en niet te vergeten Facebook. Hier wordt gebruik gemaakt van gratis Innternet.
Daarom ontvangt U nu per post een “ samenvatting van het procesgang van Traktaat van Wassenaar.” Deze werd gepubliceerd via onze Internetkanalen en is tevens per brief /en per mail aan de leden van de Tweede Kamer verstuurd . Zaken die van belang zijn voor U om het contact te blijven onderhouden. Voor ACTW-66 organisatie is het een zeer intensieve job en kostbare zaak om zaken per post u op de hoogte te blijven houden. Kosten plus arbeid zitten wij op 4 euro per adres. Het zijn er nu 1000 adressen waar deze brief met Samenvatting Traktaat van Wassenaar zijn verstuurd.
U heeft aan ACTW-66 uw mandaat gegeven, wij als organisatie voelen dan ons verplicht om U op de hoogte te houden van deze mega zaak.
ACTW-66 heeft reeds bij aanvang voor de registratie en voortgang een webportaal op gezet voor diegenen die petitie hebben ondertekend, en alsmede een helpdesk mede zodat ze hiervoor met hun vragen terecht kunnen via de Chat of WhatsApp.
Registratie kost om deel te nemen 50 euro (Inschrijving). U begrijpt dat onze organisatie voor dit project tot heden veel geld heeft moeten uitgeven ; voor de campagne, onderzoeken, opstellen rapporten, voordurend communicatie naar de Overheid en niet onbelangrijk het opzetten van ICT / Automatisering + helpdesk. Tot heden is hieraan uitgegeven 433.000 euro.
Voor het overige verwijs ik U naar de bijlagen dan weer geheel bij tot ferbruari 2025
Voorzitter ACT66
Ferry Schwab sr.
Geplaatst door Jan de Keten op Februari 3, 2025 om 10:05pm
Geacht Kamerlid,
Dit is een oproep namens de 15.000 man/vrouw. Wij verwachten van u als gekozen volksvertegenwoordiger om deze zaak serieus draagkrachtig ter harte te nemen. U zal begrijpen waarom deze oproep na het lezen van deze samenvatting.
Om te beginnen, dit is een zaak van groot onrecht van de Nederlandse overheid jegens de Nederlandse Indische Burgers. . Bij de overdracht betaalde de jonge republiek Indonesie in transes van 4.2 miljard en later tegen finale kwijting 689 miljoen. Hieraan ligt ten grondslag het Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966.
Doelbestemmng is: om de Nederlandse Indische Burger ( Dit zijn de Nederlanders, Indische, Molukse en van Joodse Afkomst) die de periode 1947-1962 woonachtig waren in de republiek Indonesie te compenseren. Door het onhandig politiekbedrijf van het Kabinet het land uitgezet met verlies van hun bezittingen en banktegoeden. Alles zelf hebben moeten betalen voor de overtocht en pension.
Het evaluatierapport opgesteld in opdracht van het Ministerie Buitenlandse Zaken meldt dat pas 39 miljoen is uitgekeerd. Blijft betalen 4,2 miljard + 650 miljoen. Het rapport is zeer onvolledig, onder andere is het bedrag van 4,2 miljard dollar en Marshallhulp 1,2 niet vastgelegd in het rapport.
Hoeveel mensen hebben hier recht hierop?Bronnen melden 60.000 gezinnen. Via ICM Media zijn 15.000 die zich hebben gemeld, en 634 hebben zich ingeschreven als claimant ACT-66 ICT systeem. U leest goed een ICT systeem met een organisatie opgezet. Een burgerinitiatief. Problemen zijn opgelost , wellicht een voorbeeld voor Kabinet en Kamer. Praten geen gaatjes vullen, het vertrouwen nu op het laagste niveau is de geschiedenis.
Waarom is nooit uitbetaald? Omdat dit het beleid was om niet uit te betalen, en vanuit de de Nederlandse Indische burgers nimmer tot actie is gekomen in de afgelopen 60 jaren voor zover bekend. Althans niet collectief zoals nu.
Is het verdrag verjaard?Nee, omdat dit traktaat nimmer is uitgevoerd, en de laatste termijn in 2001 is betaald, geldt een verjaringstermijn van 25 jaar. Immers omdat ICM in 2013 heeft geappelleerd, verjaart dit in het jaar 2038.
Voorwaarden / conditie verdragen; Internationaal stelt dat verdragen onherroepelijk dienen te worden uitgevoerd, dit is direct van toepassing op Nederland. Voorts is de Eerste Kamer het orgaan dat regering / Kabinet kan dwingen tot uitvoering, bij onwil. Blijkens dat de Tweede Kamer niet in staat is zich te buigen over een verdrag.
Wie hebben hier recht op ? Omdat het om bezittingen gaat geldt het erfrecht. Impliceert dat nabestaanden ook recht op hebben.
Wanneer is dit bekend geworden ?In 2013 meldde zich een ICM Abonnee wonend in Amstelveen.. Omdat dit om melding gaat van grote misstand, startte ICM het project ACTW-66 ( Actiecomité Traktaat van Wassenaar -1966 ) op.
Welke acties?
ACTW-66 campagne werd gestart om het bestaan van het verdrag bekendheid te geven aan het Indisch publiek, onderzoek werd gestart. Een ICT systeem werd ontwikkeld en geïmplementeerd met Helpdesk. Ruim 433.000 euro werd uit ICM middelen beschikbaar gesteld naast donaties, en privé-gelden. Het meest uit privé-middelen en vrienden/kennissen . Het geheel staat los van de werkzaamheden die het team leverde tot het heden.
Tussenresultaat : - 15.000 personen zijn bereikt en hebben de petitie getekend.
- Binnen de Tweede Kamer heeft ACTW-66 drie kabinetten overleefd
- Voor het eerst in de geschiedenis is volwaardig product in de vormen van
drie rapporten in de Tweede Kamer
- 641 hebben zich ingeschreven als claimant van ACTW-66
- Persoonlijk werden rapporten overhandigd aan de President van Indonesie
als partij van dit Verdrag.
- Het boek rapport Traktaat van Wassenaar als eerste Indoboek in
geschiedenis is op genomen in de Nationaal Bibliotheek voor scholen.
- Het ACTW - ICT systeem geïmplementeerd met Helpdesk
ACTW-66 zit ter behandeling in de Tweede Kamer.
Verloop van dit proces. Mark Harbers van de VVD nam het voortouw. Deze werd verwees door Jacqueline van der Hill. Deze was naarstig op zoek naar een collega. Immers deze kwestie viel buiten haar aandachtsgebied. Uiteindelijk werd haar collega Rudmer Heerema aangewezen. Op 21 maart 2022 nam hij de rapporten in ontvangst namens de Tweede Kamercommissie Min.Buza. Het kabinet viel. Later voor de overdracht van dit dossier werd door Mw. Sophie Hermans en Mw. Yesilgoz, doorverwezen naar Mw. Christiane van de Wal. Deze deelde mede dat na de beschouwingen van de begrotingen begon met inlezen van de rapporten, en vervolgens wordt voorgelegd aan de Tweede Kamer voorzitter.. Op een rij zijn diverse personen van de VVD betrokken. De val van het Kabinet en de moeizame formatie leidde tot vertragingen.
Uitvoering van ACTW-66
In het rapport is voorgesteld te kiezen voor het model Het Gebaar (ICM is hier destijds in 2001 ook de partij geweest). Die luidt als volgt: het bedrag van de lumpsum te verdelen collectief en 20% naar Indische collectieve projecten. Het bedrag van de lumpsum dient te worden geactualiseerd naar het heden met bron bedragen 4,2 miljard en 689 miljoen.
Heeft U verdere vragen contact WhatsApp +31 6 37282433 of wilt U dat wij bij U langskomen, twijfel niet, er zijn 2 miljoen die een Indische achtergrond hebben, en wellicht op U hebben gestemd.
Voorzitter ACTW-66
Ferry Schwab sr.
Namens de 15.000 gedupeerden.
=========================================================================
Uw donatie :
O 5 euro O 10 euro O 15 euro O 25 Euro O 50
kan u overmaken op Raborekening NL35 RABO 0377 579491 tnv ICM Project ovv Donatie ACTW-66, alle bedragen zijn zeer welkom.
==============================================================================================================
Bestellen Boek Rapport Traktaat Wassenaar Euro 49.95
kan u overmaken op Raborekening NL35 RABO 0377 579491 tnv ICM Project
Vergeet Uw adres niet te vermelden
Of via onze uitgever Calaboniahttps://www.gigaboekshop.com/product/het-traktaat-van-wassenaar/
Voorstel conceptrapport Uitbetalen Traktaat van Wassenaar.
Uit de gepleegde research zijn feiten, en bevindingen met oplossingsrichtingen samen gevat in het rapport
Verricht in opdracht en begeleiding van Actie Comité Traktaat van Wassenaar (ACTW66). Alsmede namens de ondertekenaars van de petitie.
Door
Marshal Manengkei (MM Sustainables & MultiMedia Ltd) RIP 25/8-2017 .
Rob Andreas Nines Zuid
Ferry Schwab sr. ICM redactie / Emeritus International Management Consultant,
Bij eigen Advies /management bureau Fastware & Advisering, zie referentiekader.
Advocaten
Derde druk september 2017
Bronnen
Brochure Ministerie van Buitenlandse zaken, ‘ To forget of a promise for The future “
Studie verricht / Kamervragen Halbe Zijlsta
I N H O U D
Samenvatting
Voorwoord
De Geschiedenis
1. Van Nederlands-Indië naar Indonesië
2. De Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog
3. De Soevereiniteitsoverdracht
4. Repatriëring van de Indische-Nederlanders naar Nederland
5. Het ‘Verdrag Traktaat van Wassenaar 1966’
Huidige Ontwikkelingen
6. Niet nakoming door Nederland van de financiële uitvoering
7. Interventie door Kamerlid Halbe Zijlstra
8. Verwijtbare bewuste nalatigheid van de Nederlandse regering
Ondernomen stappen
9. Oprichting van het Actiecomité TvW-66
10. Verzending brief aan de Minister van Buitenlandse Zaken Bert Koenders
11. Ontvangst antwoordbrief namens Bert Koenders
12. Ontvangstbevestiging van de brief
13. Juridische bijstand het Jakarta Advocaten Team (JAT)
14. Voorlegging aan het Indisch Platform (IP)
15. Opstarten van de Petitie TvW-66
16. Status Quo
16.1 President Joko Widodo geïnformeerd
16.2 Donatie gestart
16.3 Campagne gestart om >60.000 gedupeerden te bereiken.
Voorstellen tot Regelingen
18. Uitvoeringskosten
19. Diversen / overige
20. Waardebepaling/Indexering van Hf. 689 miljoen naar Euro 2,4 miljard.
21. Inrichten van de organisaties
22. Verdeling
23. Reikwijdte
24. Uitbetaling/Verrekening
A. Disfunctionerend verdelingswet
Wat Jappenhaat was, begreep ik bij mijn bezoek aan bij Leo van Maarseveen, toen 84 jaar. Jaren geleden. Soms blijft iets je lang bij, en dat was deze ontmoeting.
Oom Leo gaf mij een les zelfverdediging waarin hij de aanvaller was. Ik verloor.
Ik was bij hem om kennis te maken. Het was een voorgesprek, want ik mocht hem interviewen op de Tong Tong Fair, over zijn boek Pukul Terus, blijven vechten. Het levensverhaal van een gewone Indische jongen (2009).
Hij vertelde over de oorlog, over de kampen en dat hij demonsteerde voor de Japanse ambassade met de anderen van de Stichting Japanse Ereschulden (JES). Ook dat hij niks van Japanse makelijk in huis duldde. Liever ook niet bij de kinderen. Japanners bestonden niet voor hem. Hij kende alleen de Jap.
Dus ik vroeg wat ik daarna in een bomvol theater zou vragen: “Maar er zijn toch ook goede Japanners?”
Leo liet een stilte vallen.
Iedereen in het theater voelde: een beladen vraag.
Ik wachtte.
En Leo zei slepend: “Oooo… jaaaa… hoor…”
Weer een stilte, wij wisten allen: nu komt het.
“… tien meter onder de grond.”
Vrijwel iedereen in de zaal lachte: we begrepen hem. Want we kenden allemaal wel iemand die dat ook had, die scherpe onverzoenlijke Jappenhaat. Het was, nou ja, een gewoon fenomeen.
Dat is nu 16 jaar geleden.
Nu hoor ik vaak van de Tweede Generatie dat ze zoiets met zich meedragen. Ze herkennen een Japanner op twaalf meter afstand, feilloos, met een alert gevoel, terwijl anderen het verschil niet eens zien tussen Japans en Chinees. Kopen ze iets dat Made In Japan is, dan zijn ze zich daar zeer bewust van. Zo is er meer. Soms is het te veel.
Maar hoe kom je los van zoiets, terwijl het toch je vader is, of je moeder?
En wat krijgen je eigen kinderen daarvan mee?
Voor de oorlog waren er Japanners in Indië. Niet zo veel als Chinezen, maar toch, ze waren er. Niet een heel gemakkelijke tijd. Zeker vanaf 1904 ontwikkelde Japan zich tot militaire grootmacht en de dreiging die van het land uitging, wierp een schaduw over de Japanse inwoners van Indië. Ze werden snel verdacht van spionage. In mijn biografie van de Atjeh-generaal Van Daalen schrijf ik ook over hoe hij als KNIL-commandant brieven die hij uit Japan ontving, en hoe hij aan de regering in Nederland meer geld voor de defensie van Indië vroeg. Tevergeefs. Dat moest op een koopje.
Toen kwamen de Japanners.
De schrijfster Hélène Weski (1914-2006) vertelde me ook eens over de oorlog. En over de Bersiap. Toen ze met haar beschaafde damesstem sprak over ‘de hel van Soerabaja’ durfde ik niets meer te vragen. Ik dronk de thee die te sterk voor me was en at de fondantbonbons waar ik misselijk van werd. Om die verschrikkelijke uitdrukking, en omdat ik daar toen geen raad mee wist.
En toch was juist zij het die iets van verzoening leek te zoeken. In de verhalenbundel De mensen noemen het liefde ( 1982) voert ze een Japanner op als medemens, terugkijken op het verleden. Kan iets voorbij gaan, of blijft het altijd? En hoeveel generaties gaat iets door, als het doorgaat?
Een fragment.
En verderop:
Het is een aarzelend zoeken naar contact en dat is al veel, voor wie de oorlog heeft meegemaakt. Maar niet elke emotie kan verzachten. Soms reist iets verder, door de generaties heen. Of het blijft bij deze Eerste Generatie horen, deel van de geschiedenis van Indië, deel van de cultuur.
Uw donatie :
O 5 euro O 10 euro O 15 euro O 25 Euro O 50
kan u overmaken op Raborekening NL35 RABO 0377 579491 tnv ICM Project ovv Donatie ACTW-66,
alle bedragen zijn zeer welkom. Met Uw donatie zorgt U dat Uw geld ontvangt waar U recht op heeft. .
Antwoord : 13 december Vz Tweede Kamer
-------- Oorspronkelijke bericht --------
Onderwerp: | RE: Betreft aanbieding Traktaat van Wassenaar. T.a..v. mw. Bergkamp |
---|---|
Datum: | 13-12-2022 16:09 |
Afzender: | Voorzitter Tweede Kamer <voorzitter@tweedekamer.nl> |
Ontvanger: | "'schwab@kabelfoon.nl'" <schwab@kabelfoon.nl> |
Kopie: | Commissie BUZA <cie.buza@tweedekamer.nl>, "Hil, J. van den (Jacqueline)" <j.vdhil@tweedekamer.nl>, "Hek, K. de (Koen)" <k.dhek@tweedekamer.nl>, "Heerema, R.J. (Rudmer)" <r.heerema@tweedekamer.nl>, "Mulder, A.H. (Agnes)" <agnes.mulder@tweedekamer.nl> |
Geachte heer…
Presentatie Traktaat bij Nusantara gehouden in 2019.
<<<<<<<<< De Video kan U ook op Uw TV tonen, door de casten. U dient wel een kasje Google Chrome op HDI 1 of 2 aan te sluiten, en op het scherm het "Vierkantje " klikken >>>>>>>>>. Vele aspecten zijn achterhaald. Ook de Molukse Gemeenschap die woonde in de Republiek Indonesie hebben recht op. Wegens gebrek aan middelen is het procederen komen te vervallen. Totaal werd 442.000 in dit project stopt. Voor starten van de campagne, onderzoek, opstellen rapporten en het ontwikkelen van ACT- ICT system. Act-ict systeem zodanig de deelnemers kunnen worden geregistreerd als deelnemer plus een helpdesk. Van 15.000 hebben slechts 567 zich ingeschreven. Tegenvallers dus. Voorts heeft de tijd ingehaald boven de 689 miljoen is nog eens 4,2 Miljard bij het onderzoek naar boven gekomen, dat betaald is aan Nederland. De tijd heeft ook gezorgd dat er nog eens 2 rapporten zijn ontwikkeld. Alle rapporten zitten nu in de Tweede Kamer. De VVD heeft zich gebogen over dit dossier. Het parlement van de republiek na het vernemen dat de Overheid nog niet heeft betaald wil het geld terugvorderen. Het is immers een onderdeel van het gesloten verdrag met beide landen,
https://icmonline.ning.com/videos/presentatie-traktaat-bij-nusantara
Den Haag politiek van toen.
Den Haag politiek van toen
Als redacteur van ICM Media Platform blikt je terug naar het politiek landschap van toen. Als redacteur probeer alle dagelijkse ontwikkelingen in beeld te brengen. Velen denken het is werk achter je bureau op kantoor. Nee, is veel reizen om zelf van overtuigen van het verhaal. Helaas ging dit mis bij het Indisch Platform die alles op een hoop veegde. Dit overkwam ICM en Halbe Zijlstra.
In schril contrast hoe Politiek Den Haag nu omgaat met ontwikkelingen was toen heel anders.
ICM benadere Halbe ZIjlstra de voorzitter van de VVD. Tot mijn grote verbazing werd het verzoek van ICM media gelijk ingewilligd, er lag de volgende dag een brief Tweede Kamer op de mat van Halbe Zijlstra. Hierna intensief contacten met veel adviezen. Uitendelijk stond Halbe op het Indische podium.
Beiden hadden wij toen geen kennis / wetenschap over bestaan van het verdrag. Wij beiden stonden voor een zaak dat niet thuishoorde bij de Indische Kwesties waar Min. VWS niets van doen had. Grote twijfels rond het Indisch PLatform met haar 30 aangesloten organisaties, die waren wel op de hoogte,
Waarom dit schrijven?
Politiek nu is alleen bezig met zichzelf. Het voorbeeld op mijn verzoek. Mark Harbes, verwijst het door naar Jacqueline van der Hill, deze verwijst weer door naar Rudmer Heerema. Yesilgoz verwijst door naar Chtstiane van de Wall, die verwijst weer door naar haar assistent. Druk met beschouwingen begrotingen, wel tijd om de studio's van NPO te bezoeken.
Het lijken meer nu op artiesten.Conclusie :
Politiek van toen waren niet egocentrisch bezig , die van nu ...... vul dit maar zelf in,
ICM redactie
Ferry Schwab sr,
𝐎𝐩 𝟐 & 𝟑 𝐧𝐨𝐯𝐞𝐦𝐛𝐞𝐫 𝐤𝐚𝐧 𝐣𝐞 𝐰𝐞𝐞𝐫 𝐡𝐞𝐞𝐫𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐤𝐨𝐦𝐞𝐧 𝐠𝐞𝐧𝐢𝐞𝐭𝐞𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐏𝐚𝐬𝐚𝐫 𝐌𝐚𝐥𝐚𝐦 𝐑𝐢𝐣𝐬𝐰𝐢𝐣𝐤 𝐢𝐧 𝐃𝐞 𝐁𝐫𝐨𝐨𝐝𝐟𝐚𝐛𝐫𝐢𝐞𝐤!
Bevind jezelf in de Indische cultuur, waar je heerlijk kunt eten, genieten van livemuziek en bij diverse stands exclusieve producten kunt kopen.
𝐎𝐩 𝟐 & 𝟑 𝐧𝐨𝐯𝐞𝐦𝐛𝐞𝐫 𝐤𝐚𝐧 𝐣𝐞 𝐰𝐞𝐞𝐫 𝐡𝐞𝐞𝐫𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐤𝐨𝐦𝐞𝐧 𝐠𝐞𝐧𝐢𝐞𝐭𝐞𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐏𝐚𝐬𝐚𝐫 𝐌𝐚𝐥𝐚𝐦 𝐑𝐢𝐣𝐬𝐰𝐢𝐣𝐤 𝐢𝐧 𝐃𝐞 𝐁𝐫𝐨𝐨𝐝𝐟𝐚𝐛𝐫𝐢𝐞𝐤!
|
Bij de aanstaande tentoonstelling in het Rijksmuseum over de Indonesische onafhankelijkheidsperiode wordt de historische term 'bersiap' niet gebruikt. De term, die geregeld wordt gebruikt voor de gewelddadige periode in Indonesië na de Japanse capitulatie in 1945, heeft een racistische lading, schrijft gastcurator en historicus Bonnie Triyana in een opiniestuk in NRC.
Triyana schrijft dat "bersiap" werd geroepen door met name jonge Indonesische onafhankelijkheidsstrijders als strijdkreet, in een tijd waarin onder anderen Nederlanders die net uit de Japanse kampen kwamen, werden aangevallen. Vervolgens is het woord met name in Nederland gebruikt als naamgever voor die periode: de Bersiap-periode.
De "sterk racistische lading" van het woord, dat in het Indonesisch "sta paraat" betekent, zit volgens Triyana onder meer in het gegeven dat de term met name door Nederlanders wordt gebruikt en doelt op "primitieve, ongeciviliseerde Indonesiërs als daders van de gewelddadigheden". Dat is volgens hem "niet geheel vrij van rassenhaat".
Na het einde van de Japanse bezetting in augustus 1945 was Nederland vastbesloten de kolonie Nederlands-Indië weer onder Nederlands bestuur te brengen. Dat stuitte op fel verzet van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijders. Tijdens twee zogenoemde politionele acties, in feite militaire interventies, werd tussen 1947 en 1949 alles op alles gezet om het verzet te breken.
Hierbij kwamen naar schatting 5000 Nederlandse militairen en zeker 100.000 Indonesiërs om. Uiteindelijk erkende Den Haag, onder zware Amerikaanse druk, de Indonesische onafhankelijkheid op 27 december 1949.
Triyana: "De wortel van het probleem ligt in het onrecht dat het kolonialisme creëerde en dat een structuur vormde van een op racisme gebaseerde hiërarchische samenleving die de exploitatie van de kolonie omhult". Daar komt bij dat de term bersiap in Indonesië "in deze context" niet gebruikt wordt, aldus Triyana.
NRC schijft dat de term bersiap rond de expositie in het Rijksmuseum wel wordt gebruikt in een begeleidend boek, waarbij het woord van een omschrijving wordt voorzien. De tentoonstelling, met de naam Revolusi, Indonesië onafhankelijk, opent volgende maand.
Eerder maakten we deze terugblik op de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog:
Hun grootouders maakten in voormalig Nederlands-Indië de Japanse bezetting mee, kwamen na de onafhankelijkheidsstrijd in Indonesië naar Nederland, maar wilden daar niet over hun - vaak gruwelijke - ervaringen praten. Maddy Batelaan (17) uit Rijswijk en Elise Doll (25) uit Zwolle besloten zelf op onderzoek uit te gaan omdat er bij hen thuis, net als in veel andere families, niet over het Indische verleden werd gesproken.
Maddy's opa werd in 1939 geboren in Nederlands-Indië. In 1953 kwam hij met zijn familie per boot naar Nederland. "Ik heb veel over het verleden kunnen ontdekken in doopregisters en bootlijsten", zegt Maddy, "maar zonder de herinneringen van mijn familie zullen het altijd cijfertjes en foto's en data blijven. Ik kan het me nooit helemaal toe-eigenen omdat ik het verhaal erachter niet ken."
De NOS doet vandaag vanaf 12.05 uur rechtstreeks verslag van de Nationale Indiëherdenking in Den Haag op NPO 1, NPO Nieuws en online (NOS.nl, NOS-app en de socialemediakanalen). Herdacht wordt dat 76 jaar geleden met de capitulatie van Japan officieel een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog. In de avond is er om 18.45 uur een uitgebreide terugblik op NPO 2.
Vorig jaar hield Maddy een toespraak tijdens de Nationale Indiëherdenking waarin ze de oudere generatie opriep hun verhalen te delen, nu het nog kan. "Wij zijn in Nederland geboren. Wij zijn de derde en vierde generatie. We willen weten hoe het zit", zei ze toen. "Vertrouw ons met uw verhaal. Wij dragen het verder."
Maddy's opa was enkele maanden daarvoor overleden. De vragen die ze had over de oorlog en haar familiegeschiedenis heeft ze hem nooit kunnen stellen. "Hij droeg de oorlog altijd met zich mee, maar hij kon het niet vertellen. Hij kon er geen kant mee op en dat maakt je een ingewikkeld persoon, denk ik."
Met haar toespraak wilde ze erkenning en herkenning vragen voor haar generatiegenoten die met vragen over hun afkomst en hun familiegeschiedenis rondlopen. "Het is best moeilijk als je niet weet wat er is gebeurd en er over sommige dingen niet gesproken kan worden. Als ik het niet weet, kan ik mezelf ook niet helemaal kennen."
In deze video vertelt Maddy dat ze verdriet voelt over het feit dat ze haar opa niet heeft kunnen helpen.
Ook Elise Doll wilde het zwijgen in haar Indische familie doorbreken. Het enige wat ze wist was dat haar opa, de vader van haar vader, in een Japans interneringskamp had gezeten en dat er op zolder een doos met spullen van hem stond. Vorig jaar vroeg ze aan haar ouders of ze de inhoud mocht bekijken. "Er kwam van alles uit, documenten en foto's, het was een grote chaos."
Ze deed onderzoek in het Nationaal Archief, waar ze brieven vond van haar overgrootmoeder die na de oorlog op zoek was naar het lichaam van haar overleden man. Op een lijst met kampgevangenen vond ze de naam van haar opa. Ook maakte Elise de podcast Postcast, waarin ze aan de hand van brieven in gesprek ging met deskundigen en generatiegenoten van haar vader en opa over het Indische verleden. Langzaam werd haar duidelijk wat haar opa tijdens de oorlog heeft meegemaakt.
Misschien wilde hij de pijn en het trauma dat hij eraan over heeft gehouden niet overbrengen op zijn kinderen.
Elise Doll
Elises opa werd geboren in Nederlands-Indië, moest in dienst bij het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL), maar werd tijdens de oorlog door de Japanners gevangengenomen en in diverse kampen vastgezet. Vanuit Oost-Java werd hij per schip overgebracht naar Singapore. "Een verschrikkelijke reis", weet Elise nu. "De gevangenen werden onderweg doodziek van het slechte eten, ze moesten gehurkt zitten en de ventilatie werkte niet."
Veel mannen die de reis overleefden werden doorgevoerd naar onder meer Birma (nu Myanmar) en Japan voor dwangarbeid. Elises opa werd ziek in een kamp in Singapore achtergelaten, waar hij tot het einde van de oorlog bleef.
Tot zijn dood heeft hij nooit iets over zijn ervaringen verteld aan zijn kinderen. Waarom hij zweeg, weet Elise niet. "Misschien wilde hij de pijn en het trauma dat hij eraan over heeft gehouden niet overbrengen op zijn kinderen. Misschien had het ook te maken met gewoon doorpakken: we zijn in Nederland en gaan een nieuw leven beginnen."
Elise gaat ook met haar vader in gesprek over haar zoektocht naar de Indische familiegeschiedenis. Dat is niet altijd makkelijk, vertelt ze in deze video.
De gesprekken in de Postcast waren de basis voor een theatervoorstelling die Elise maakt over het Indische verleden. Tot haar verrassing was de belangstelling voor de audities veel groter dan ze verwacht had. "Je merkt dat de vraag leeft bij de derde generatie om te onderzoeken wat de geschiedenis is van hun ouders en voorouders. Het heeft ook te maken identiteit: wie ben ik en waar kom ik vandaan."
Bekijk hieronder de uitlegvideo die NOS op 3 vorig jaar maakte over de geschiedenis van voormalig Nederlands-Indië en de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië.
In Nederland is er weinig besef van wat zich allemaal heeft afgespeeld in het voormalige Nederlands-Indië. Zowel jongere als oudere generaties weten er te weinig van af. Dat zei oud-minister Bussemaker van OCW in het radioprogramma Nieuws en Co. Vandaag is een speciale commissie geïnstalleerd die onder haar leiding de kennis van de geschiedenis van Nederlands-Indië moet versterken.
Volgens Bussemaker is het Indische erfgoed lang en ver weg geweest. "Dat heeft alles met de Tweede Wereldoorlog te maken. Mensen dachten: wat hier gebeurd is, is erger dan wat daar gebeurde." Maar ze wijt het kennisgebrek ook aan het kolonialisme. "De onafhankelijkheid van Indonesië kent de nodige zwarte bladzijden voor Nederland. Die koloniale geschiedenis maakt het lastig om er over te praten", zegt ze.
Daarom heeft het kabinet vorig jaar ruim 20 miljoen euro beschikbaar gesteld om onder meer het Indische erfgoed zichtbaarder te maken. Volgens Bussemaker is er ook veel historisch materiaal beschikbaar, maar is dat voor veel mensen slecht vindbaar.
De commissie stelt zich dan ook ten doel om dat materiaal bijeen te brengen en op een aantrekkelijke manier te presenteren aan een groter publiek. "De geschiedenis van Nederlands-Indië is de geschiedenis van heel Nederland", aldus Bussemaker.
Eerder maakten we deze terugblik op de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog:
Een deel van het geld gaat naar het nieuwe museum Sophiahof in Den Haag en naar de Tong Tong Fair, het grote Indische festival in dezelfde stad. Ook wordt er geld uitgetrokken voor de ontwikkeling van een virtueel Indisch monument. Daarnaast is het de bedoeling dat er meer aandacht komt op scholen.
Op die manier wil het demissionaire kabinet een extra impuls geven aan de collectieve erkenning van de Indische gemeenschap. Staatssecretaris Blokhuis heeft daarover eerder gesprekken gevoerd met mensen uit de Indische gemeenschap van verschillende generaties. Zij gaven aan dat ze het belangrijk vinden dat de kennis over de geschiedenis van Nederlands-Indië prioriteit krijgt.
Het is de allereerste speelfilm over de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog: De Oost, een film van Gouden Kalf-winnaar Jim Taihuttu, is vanaf vandaag te zien.
De periode van 1945 tot 1949 in Nederlands-Indië is niet alleen in de filmwereld weinig belicht. Ook in het geschiedenisonderwijs is er volgens de maker te weinig aandacht voor. Voor Taihuttu een belangrijke motivatie om de film te maken.
"Voor mij is altijd het hoogste doel van deze film geweest dat elke geschiedenisleraar in Nederland hier een dvd van zou hebben. Daarmee heb ik dan mijn aandeel geleverd aan dit verhaal", zei Taihuttu eerder in Nieuwsuur. De overgrootvader van de regisseur was een Molukse KNIL-militair. Hij overleed in 1949 aan het einde van de strijd.
Jazzy Taihuttu, regieassistent en de zus van Jim, ontwikkelde het lespakket, De wereld van De Oost, om middelbare scholieren meer inzicht te geven in de geschiedenis van Nederlands-Indië. "Over deze specifieke tijd wist ik heel weinig", zegt ze in het NOS Radio 1 Journaal. "We hebben het er thuis en op school heel weinig over gehad."
Het lesmateriaal bestaat onder meer uit een website, waarin je aan de hand van vijf mensen uit de film dieper de geschiedenis van Nederlands-Indië in kan gaan. "Je gaat met hen terug in de tijd en zo kom je terecht in interviews en historische verhalen."
Zo gebruikt Jop van der Kuil, geschiedenisdocent, het lespakket om over Nederlands-Indië te vertellen:
Jop van der Kuil, geschiedenisdocent aan het Lek en Linge in Culemborg, ziet dat de aandacht voor Nederlands-Indië op scholen gering is. "Eerst werd vooral de nadruk gelegd op het verlies van de kolonie. Maar na verloop van tijd zie je steeds meer kritiek, en worden de zwarte bladzijden van Nederland meer benoemd. Maar dat gebeurt nog niet uitgebreid genoeg."
Waarom krijgt deze periode zo weinig aandacht? Van der Kuil denkt dat het een gevoel van schaamte is. "Om te benoemen wat echt gebeurd is", zegt de geschiedenisdocent. "Het is geen rustige overwinningsoorlog geweest, zoals je het vaak kan lezen in boeken."
"We hebben nu als eindexamenthema het Britse Rijk, maar ik zou veel liever het thema Nederlands-Indië zien", zegt Van der Kuil.
Het uitbrengen van de film gaat niet zonder slag of stoot; zelden heeft een film nog vóór de lancering tot zoveel commotie geleid. Het verhaal van het Depot Speciale Troepen staat centraal. Dit elitekorps voerde onder leiding van de beruchte commandant Raymond Westerling standrechtelijke executies uit in de provincie Zuid-Celebes.
De film zou soldaten te veel als oorlogsmisdadigers wegzetten, zeggen critici. Niet alle Indië-veteranen zouden zoveel geweld hebben gebruikt als in de film wordt vertoond.
De Federatie Indische Nederlanders (FIN) hoopte met een kort geding een disclaimer aan het begin van de film af te dwingen. Daarmee zou het fictieve karakter moeten worden benadrukt. De federatie heeft voor de rechter geen gelijk gekregen.
Is de film wel representatief voor wat er is gebeurd? "Het is natuurlijk een fictiefilm", zegt Jazzy Taihuttu. "Dus er zijn elementen verzonnen, maar het is wel gebaseerd op historische gebeurtenissen."
Taihuttu noemt de film "een stukje van een grote geschiedenis". "Ik begrijp heel goed dat het gevoelig ligt. De film duurt twee uur, en daar kan je maar een x aantal dingen in vertellen. Met het lesmateriaal proberen we daar goed inzicht in te geven."
Van der Kuil kan de kritiek wel een beetje begrijpen: "Niet alle soldaten waren brute oorlogsmachines, maar het is toch goed om te laten zien dat dit wel gebeurde." Hij hoopt vooral dat de discussie "een aanleiding gaat zijn om meer over deze periode te spreken".
De Oost is vanaf vandaag te zien op Amazon Prime. Als de coronamaatregelen het weer toelaten komt de film ook in de bioscoop.
Eerder maakten we deze terugblik op de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog:, 100vw" />