Beter berooid door DSB Bank dan beroofd door vadertje Drees.
Klik op http://icmonline.multiply.com/notes/item/283
Klik op http://icmonline.multiply.com/notes/item/283
U moet lid zijn van ICM - abonnement 8 euro per maand periode 2024 - 2025 om opmerkingen toe te voegen!
Doe mee ICM - abonnement 8 euro per maand periode 2024 - 2025
Antwoorden
Eeuwenlange band, moeizame relatie…
• Een uitgestoken hand en een glimlach verbergen een wereld vol ongenoegen. President Soeharto ontvangt koningin Beatrix in 1995, in wat zich ontpopte als een ’horror’staatsbezoek voor Nederland waarbij de Indonesiërs hun hoge gasten ronduit schoffeerden. FOTO: JOHANNES DALHUIJSEN
• Het vorige Indonesische staatsbezoek, niet minder dan veertig jaar geleden. President Soeharto (midden, met bril) heeft op deze foto een gesprek met enkele Kamercommissies. Links van de president diens minister van Buitenlandse Zaken Adam Malik, rechts van hem KVP-politicus Schmelzer, Eerste-Kamervoorzitter De Niet en minister van Buitenlandse Zaken Luns. FOTO: ANP
door ROB HAMMINK
AMSTERDAM, woensdag
De wil om te verbroederen is er wel, maar echt goed is het nooit geweest. Als het om staats- of werkbezoeken tussen Nederland en Indonesië gaat, zijn de verwachtingen altijd hooggespannen. Maar de relatie tussen de twee landen blijft complex en schommelt tussen haat en liefde.
Dat komt door oud schuldgevoel, door een groot aantal familiebanden en door historische, culturele en sociale kruispunten, die in 350 jaar kolonisatie werden aangelegd.
Een pion die wordt rondgespeeld in oude wonden is bijv. het steeds wisselende visumbeleid. „Jullie laten onze onderdanen niet zomaar binnen, dan werpen wij ook papieren obstakels op”, zo klinkt het bij de immigratiediensten.
En dan eindelijk, na onrustige politieke jaren waarin de ene na de andere Indonesische president het politieke veld moest ruimen en staatsbezoeken aan ons land uitbleven, zou het staatsbezoek van de populaire en gematigde Susilo Bambang Yudhoyono plaatsvinden. Eindelijk, en pas in zijn tweede ambtstermijn. Eerder kwam het er niet van. Daar zat toen geen juridisch en politiek steekspel van de in ballingschap verkerende Republiek der Zuid-Molukken (RMS) achter, noch roerde zich de minderheidsgroep van Papoea’s, die eveneens vechten voor een autonome staat.
Garuda
De reden was de afgelopen jaren iets trivialer. De Indonesische vliegmaatschappij Garuda had in 2004 door mismanagement en vele ongevallen een Europese ban over zich afgeroepen. De president wilde uiteraard alleen met de nationale maatschappij vliegen.
Want om het Indonesische staatshoofd te vervoeren met de KLM, daar waren de geleerden het over eens: dat doe je niet. Nu die ban dit jaar is opgeheven, ook door inspanningen van Nederland, leek niets meer in de weg te liggen. Ook de laatdunkende opmerking van ambassadeur Yunus Effendi Habibie, die Geert Wilders betichtte van ’haatzaaierij’, leidde niet tot ernstige problemen. De ambassadeur trok zijn woorden in. Dat Indonesië het grootste moslimland ter wereld is, vormt ook geen struikelblok, omdat het geloof immers in een milde vorm wordt beleden. Zo hangt Yudhoyono het basisbegrip Pancasila aan, waarin alle godsdiensten worden gerespecteerd.
De politieke deur stond wijd open. Er zou een allesomvattend partnerschap worden ondertekend, dat nieuwe verhoudingen een gezicht geeft.
Hulpgeld
Het is alweer veertig jaar geleden dat een Indonesisch staatshoofd ons land vereerde met een officieel staatsbezoek. In 1970 gaf dictator Soeharto met zijn komst aan dat het hoog tijd werd de relatie tussen zijn gordel van smaragd en de oude kolonisator Nederland te normaliseren.
Het bezoek verliep opvallend rustig, ook al werd de leider in kogelvrije auto’s rondgereden en de RMS op afstand gehouden.
Het enige ’incident’ dat het protocol doorbrak, was de poging van het kleine prinsje Constantijn om de bril van Soeharto af te pakken. De relatie bleef lange tijd goed.
Een hevige rel ontstond in 1992. Omdat Nederland al jarenlang grote bedragen aan ontwikkelingshulp schonk, vond minister Jan Pronk dat hij best wat mocht aanmerken op de mensenrechtensituatie. Indonesië reageerde als door een wesp gestoken, zei ’hou je geld maar’ en beëindigde de ontwikkelingsrelatie voor jaren.
Er waren ook kleinere erupties. Zo werd in 1999 gemopperd over Indonesische bedrijven die gecontroleerd werden door kinderen van oud-president Soeharto en met Nederlandse financieringsmaatschappijen honderden miljoenen guldens leenden op de internationale kapitaalmarkt. Indonesië-deskundigen meenden dat Nederland met dit fiscale regime de familie Soeharto een handje hielp.
Rampjaar
Een rampjaar in de recente relaties was 1995. De republiek zou zijn 50-jarige bestaan op 17 augustus vieren. Het bezoek van Beatrix als eerste en enige staatshoofd uit het buitenland, direct na de herdenking, was van grote waarde voor het land.
Den Haag wilde echter rekening houden met de gevoelens van de deelnemers aan de politionele acties, die immers door Nederland kort na de Tweede Wereldoorlog tégen de Indonesische vrijheidsstrijders waren ingezet om het oude gezag te herstellen.
Er werd voor 21 augustus gekozen als moment van aankomst (over het ontstaan van de Republik Indonesia lopen sowieso de meningen uiteen. Ziet het land 1945 als ijkpunt, in de Nederlandse geschiedenisboekjes werd altijd over 1949 gesproken, red.).
De verlate komst van de Koningin werd keihard afgestraft. Ze kreeg een kille ontvangst en kon rekenen op kleine en grote pesterijen. Zo lieten gastheren oneigenlijk lang op zich wachten. Bij een andere gelegenheid bezocht de Koningin met Nederlandse veteranen een Indonesisch ereveld. De veteranen zouden hun tegenstanders van destijds ontmoeten. Die kwamen echter niet opdagen, een ongekende schoffering.
Ondanks een gezamenlijke geschiedenis van eeuwen waaide er weer een oude koude wind tussen de twee landen. Langzaam kwam men in de volgende jaren weer tot elkaar. Het staatsbezoek in 2010 zou een nieuwe start betekenen. Daarop moet iedereen nu nog even wachten.
Waarom Indo’s in het Indo wereldje niets voor elkaar krijgen,
toch herkenbaar, wellicht had u dit artikel nu zelf ook kunnen schrijven.
(Bronvermelding uit het archief van ICM Online. Veel beroering en reacties heeft dit artikel veroorzaakt)
Waarom Indo’s niets voor elkaar krijgen in het indo-wereldje.
Als Indo’s een vereniging of club oprichten, is die binnen de kortste keren uiteengevallen in meerdere verenigingen of clubjes. Een verzinsel? Misschien, er is vermoedelijk geen onderzoek naar gedaan. Hoe komt men aan deze uitspraak of wijsheid?
In de afgelopen jaren heeft men zich intensief beziggehouden met de Indische Wereld en we worden er niet vrolijker op.
Toonbeeld hoe de stichting het Gebaar de projecten selecteerde. Het Indisch-netwerk rond Den Haag. Welke projecten zijn nu echt gelukt of geslaagd?
Het Indisch Huis dat maar niet van de grond kwam. De Interimmanagers, en consultantbureaus (cowboys) die meer vertrouwen kreeg vanuit MIN.VWS, en flink aan deze subsidiepot hebben gesnoept tot de bodem verscheen, daarna in een duur huurpand zijn onderkomen vond. Gevolg geen geld bleef meer over om het "het Indisch Huis" operationeel te maken, en tenslote meer uitgaf dan er binnenkwam.
Het Indisch Huis is nu het museum van Ministerie VWS; waar de de boedel nu ligt opgeslagen. Aan de boedel wordt spoor gelegd die leiden naar trio Stanley, Lonny en Ben Holthuis waar opdrachten aan elkaar werder gegund: Niet te geloven over de rest maar nog te zwijgen. Te denken dat een groep hard heeft gestreden om 385 miljoen van Het Gebaar, wordt via een achterdeuren gekaapt.
Bronbeek was het alternatief, tot op heden is het alleen maar bij plannen gebleven of bedoelen ze pelan pelan, want dan kunnen er nog miljoenen via een achterdeur worden doorgesluist. Wel hebben media en consultancy bureaus zich als bijen begeven naar deze bron van inkomsten; ja, weer 1 miljoen aan het Indisch vermogen verdampt in 2008.
De verschillende INOG clubjes die niet met elkaar willen praten, INDO TV heeft nog geen seconde uitgezonden tot dat ze een geschenk uit de hemel kregen, en nog geen twee maanden was het weer feest.
Filmproducenten die van het gebaar II geld krijgen maar dan toch weer niet de film kunnen maken, en als ze maken gaan ze gontjeng bij ICM voor media en communicatie en de KJBB die op instorten staat.
En dan, de Stichting 'het Indisch Museum' die al jaren bestaat. Een Moluks Museum is er al lang.
En dan de altijd maar weer de eeuwige Pasars met voortdurend dezelfde eettentjes, interviewers en geinterviewden, bandjes, toekomst voorspellers en dansgroepjes., weinig innovatiefs zien. Geen wonder dat pasar malam besar nu denkt innovatief te zijn om de naam te wijzigen in Tong Tong fair of was dit een vergissing die "Fair" ipv. "farce" voor de artiesten die daar flink worden uigebuit of gratis daar moeten optreden. Ja, pasars het boegbeeld van Tjali Robinson.
Duidelijk is dat Indo’s door Hollanders niet als een aparte groep gezien worden zoals Polen of Kenianen. Ze worden ook niet gezien als een minderheidsgroep die een eigen clubgebouw moet (mag) hebben. In feite worden ze niet gezien. Daarom vind je in een blad als de Moesson telkens ‘bekende Indo’s’; de bekende Indo actrice, schrijfster, voetballer etc.
Op de een of andere manier laat de aard van de Indo samenwerking nauwelijks toe.
Heeft dat te maken met de grote achtergrondverschillen binnen de groep van de Indo's? De een heeft twee Indische ouders, de ander een Indishe en een Hollandse ouder. De meesten waren daar in Indie eigenlijk kleine bungs en als ze dan de kans krijgen eigen baas te zijn, dan ook helemaal. Zou dat het zijn?
Hoe doen andere minderheden het in Nederland? Molukkers, Turken, Marokkanen, Somaliers, 1 ding lijkt duidelijk; ze kunnen samenwerken! De 'ruis' die bij de Indo's erg meespeelt is die van de identiteit en cultuur. Omdat in Indie de Indo's zich associeerden met de Belanda's, hollands praatten, zich (vaak) europees kleedden etc etc voelden zij zich ook hollands.
Eenmaal in Holland bleken er danige verschillen te zijn. Toch was daar die drang om -als het kan- hollandser dan hollands te zijn. Mijn ouders spraken nooit over 'wij Indischen', wel over 'de hollanders'. Dus hollanders zien ons niet als aparte groep en veel Indo's zien zichzelf niet als lid van een minderheidsgroep. Ja, dan blijven de deksels van de potjes met geld voor minderheden natuurlijk gesloten!
Een pregnant voorbeeld is MTNL (Multiculturele Telvisie Nederland), te zien in alle grote steden. Om te beginnen hebben ze een doelgroep in de leeftijd van 15 tot 40 jaar. De groeperingen die ze bedienen zijn, u raadt het al, Marokkanen, Turken, Surinamers en wat andere minderheidsgroepen. Maar Indo's maken blijkbaar geen deel uit van de grootstedelijke gemeenschap(pen) zoals het zo mooi staat op hun website (http://www.mtnl.nl).
Gelukkig, een ombuiging is nu te zien. Neem het oude Indisch Platform, en nu het Indisch Platform als 1 man wordt er nu gestreden en ook de andere generaties doen nu mee. Gelukkig zijn er wel veel
Indo's in de Nederlandse - wereld die Bung's zijn geworden, want de Moesson zet wel de prominenten in het zonnetje, maar er zijn er nog veel meer en die hoor je niet.
Over de status en neerkijken op anderen.
Als wij de stelling door trekken naar Nederlanders, is dit toch niet anders?
Men praat over mensen in de bijstand, Jan Modaal, Twee keer modaal, Drie keer Modaal en BN ers.
Achter iedere groepering hangt een sociaalnetwerk met zijn status.
Jan Modaal bijvoorbeeld kijkt al neer op bijstander, zal hij daarmee omgaan?
Stel dat hij een sociaalhuur woning krijgt naast een koopwoning dan is leiden toch in last? Dan daal de waarde
van zijn woning ...
Kijk naar de politiek met twaalf of meer partijeen die over elkaar heen rollen, en die duizendende organisaties waar men zich thuis wil voelen.
Zit dus niet alleen in de Indo Cultuur is net als de natuur waar hierachie in zit, en als een gecultiveerd mensn moet je hiermee weten om te gaan met respect!
Hallo Allemaal.
Na enkele jaren is de : " V.I.P." = Vrije Indische Partij opgeheven.
Tijdens de Indische Manifestatie op Het Plein te Den Haag op 29 oktober 2009
kwamen de Indische Nederlanders uit Den Haag en omgeving niet opdagen
Wel enkele Indische-Nederlanders uit de provincie Utrecht en Noord-Holland
en ook enkele Totoks(Hollanders) en enkele Indische-Nederlanders uit andere provincies.
Enkele Totoks(Hollanders) en Marokanen of Turken waren ook aanwezig.
Deze Marokanen of Turken vroegen:
"Mineer,...is dit een demonstratie van de Indonesische Asielzoekers voor de verblijfsvergunning in Holland..??"
Alleen op de jaarlijkse Pasar Malam Indonesia op het Malieveld te Den Haag
en op de jaarlijkse Tong Tong Fair(voormalige Pasar Malam Besar) eveneens op het Malieveld te Den Haag
komen heel veel Indische-Nederlanders.
Misschien,
als de Indische Manifestatie van 29 oktober 2009 gekoppeld was
met een plaatselijke Pasar Malam,
kwamen meer Indische-Nederlanders,
want het werd dan:
1.--Demonstreren.
2.--Naar gezellige live muziek luisteren.
3.--Af en toe meezingen en wat dansen.
4.--Lekker eten en drinken
Ik hoop dat de organisatoren bij de volgende Indische Manifestatie
aan de boven genoemde 4 punten rekening zullen houden
en ook deze 4 punten realiseren(ten uitvoer brengen)
Op veel Indische sites is het aan de orde van de dag dat de Indische-Nederlanders hier
fel tegen elkaar in discussie zijn over allerlei soorten dingen.
Als een lid per ongeluk te grote foto geplaatst heeft, werd deze lid uit de site verwijderd.
Als een lid te vaak schrijft, krijgt deze lid een waarschuwing van de webmaster:
"Doordat jij te vaak schrijft durven de andere leden niet meer gaan schrijven.
Matig jouw schrijven, anders wordt jij als lid van deze site verwijderd"
Een webmaster van een Indische-site schreef:
" Bedoel jij die Arno, die niet eens 5 Nederlandse woorden aan elkaar kan rijgen"
Als een lid op een Indische site de waarheid schrijft wordt haar/zijn schrijven door de webmaster verwijderd.
Op sommige Indische sites vormen Indische-Kliekjes(groepjes), leden van een Indische-Kliek helpen elkaar
in discussies met leden buiten hun eigen kliek(groep) in dezelfde Indische site.
Op een week zijn er teveel en bijna tegelijk Indische-Evenementen georganiseerd,
bijvoorbeeld:
vrijdag in Den Haag, zaterdag in Rijswijk en zondag in Zoetermeer en ook in Leischendam.
Het zou prachtig zijn als er eens een Verenigde Indische-Nederlanders In Nederland zal komen,
die ook over de data van de Indische evenementen in heel Nederland gaat regelen,
zodat het niet vaak en niet bijna tegelijk in dezelfde week een Indische evenement is.
" V.I.N.I.N" = Verenigde Indische Nederlanders In Nederland.
Elkaar helpen, samen werken en saamhorigheid is op dit moment bij de Indische-Nederlanders ver te zoeken.
Naar aanleiding van deze allemaal,
denk ik dat er geen eenheid van de Indische-Nederlanders in heel Nederland zal komen.
Woensdag 26 januari 2011.
Met vriendelijke groet,
Ben Vink.
ICM-hoofdwebmaster.
****************************************************************