Simon Titaley is er niet meer!
Vanochtend vroeg (maandag 30 augustus) ontvingen wij het bericht dat Simon Titaley na een acute hartstilstand is overleden. Na het succesvolle optreden als lid van de begeleidingsband van Tantowi en het spelen van nog een aantal sets op de Pasar Istimewa in Zeewolde is Simon onwel geworden en met de ambulance naar het ziekenhuis in Zwolle vervoerd. Daar is hij echter tijdens de behandeling overleden aan een acute hartstilstand. Simon, een inspirator voor velen in de muziekscene is niet meer. Simon was een man met humor, bescheiden, begiftigd met een fantastische muzikaliteit maar vooral een mens mens. Een katalysator in vele formaties. Een man die nog vol met muzikale plannen zat. Een man die je in zijn armen sloot en je meenam in zijn wereld van de muziek. Van Simon werd je altijd een beetje meer vrolijk. Wat zullen wij hem missen! Vanaf deze plaats wensen wij de familie, de leden van MRP, zijn vrienden en fans heel veel sterkte toe met het verwerken van het onvoorstelbare verdriet en de leegte die hij achterlaat. De begrafenis zal a.s. zaterdag plaatsvinden. Nadere informatie in de vorm van de digitale rouwkaart zal morgen (dinsdag) op Tjampoer.nl worden geplaatst. In overleg met Albert Rumengan, de leider van Music Road Pilots en de familie is besloten deze mededeling nu officieel te publiceren op Tjampoer.nl John van Hese |
Met vriendelijke groeten,
John van Hese
info@tjampoer.nl
john.van.hese@datatree.nl
0681-429655
Antwoorden
Nu is het wat heftiger in mijn geval omdat het betreft een vriend van mijn overleden broer met wie hij op de Paters Mulo heeft gezeten in Arnhem en waar ik heb heb leren kennen als een schooljochie.
Ik weet nog dat er een drietal indische jochies thuis kwamen na schooltijd of in de grote pauze en daar hoorde ik dan de verhalen over de conflicten die men toen had met de leraren.
Sommige leraren hadden een discrimineerenede inslag, ook dat heb ik moeten ondervinden aan den lijfe in mij schooltijd, werkstukken die je beter aakte dan jouw blank vriendjes werden veel minder beoordeeld en er kon nauwelijks een 6je van af.
Het was een vreselijke tijd in dit land, eenrzijds was je en voelde je nederlander en tegelijk daartegenover was je een minder soort volk.
Je snapte het niet en menig indisch of moluks kind werd er opstandig door en gaf het schoolgaan op. Je was zwart, en dat lieten sommige leerkrachten echt wel merken, met hun denigrerende opmerkingen omtrent jouw uterlijk, loemoemba, kasavoeboe of soekarno waren de populaire scheldnamen of soms uiterlijk bruintje.
Hij kwam dus vroeg in mijn leventje en het daarom dat ik met een schok zijn doodsbericht van vandaag 29 augustus heb moeten vernemen.
Ik heb het over Simon Titelay, de muzikant van MRP die ik gister middag in een bomvolle pasar tent nog zag optreden. Ik zwaaide nog naar hem en vanuit de buhne moet hij mij ook gezien hebben. Hij stond er altijd zoals hij was. Simon.
Ik schrik ervan en tegelijkertijd denk ik terug aan mijn en zijn schooltijd, wat gaat de tijd toch razendsnel en voor je het weet is het einde er.
Dan te bedenken dat veelen van ons zich druk maken over van alles en nog wat, concurrentie, wedijver, haat en nijd.
Allemaal lariekoek, leef gewoon als je al op onze leeftijd bent en geniet van elkanders voor en tegens in elkanders persoonlijkheid.
Simon Titelay, ik al jou missen, niet aleen als muzikant met jouw eigenzinnig gedrag en eigen koers die jij vaart, maar ook als vriend en vooral als leeftijd genoot met wie ik van jongsafaan heb mogen optrekken, ik zie je nog thuiskomen, jij was de verstandigste van de indo jochies in de klas en relativeerde de rasisctische problemen.
Albertvan prehn (ICM moderator 28-8-2010)